Napoleon bon à partir...

Wie mijn blog al een tijdje volgt, weet dat ik niet moet hebben van veroveraars en van politici. (Kortom, ik moet niets hebben van mensen die willen (over-)heersen).

Ik ben dus helemaal geen bewonderaar van Alexander de Grote, noch van Caesar, noch van Napoleon, noch van Hitler, noch van Leopold II, noch van Willem III, noch van Nelson, noch van Patton, Von Rundstedt of Montgomery's en dergelijke ... En wellicht zul je me er op willen wijzen dat ik "bevrijders" over de zelfde kam scheer als een Hitler en dergelijke ? Ja, want ook die waren alles, behalve menslievend. Ook zij offerden duizenden mensenlevens op. En als ik over totaal onmenswaardige dingen spreek in dat verband, dan zit het bombardement van Dresden en de atoombommen op Japan zeker ook in de top tien.

Maar eigenlijk wil ik in dat lijstje alle lieden zetten die anderen onderdrukken of onderdrukten.

Minstens één van de verre voorouders van mijn vrouw, ligt ergens in het verre Berlijn begraven, slachtoffer van de grote mars op Moskou door Napoleon... Duizenden Vlaamse en Waalse jongens werden willens nillens ingelijfd in de grote Armée van Napoleon om geslachtofferd te worden aan de megalomane dromen van dat manneke.

Ik heb me al honderden keren afgevraagd "Zou ik in staat zijn te schieten op een mens, en dan nog een mens die ik niet ken?" Ik kan het me niet indenken, maar wellicht schiet je terug als zij op jou schieten. (Al wijzen de kerstmis-vredes aan de IJzer wel een beetje in een andere richting...) Misschien is het ook minstens gedeeltelijk te wijten aan indoctrinatie en aan chemische middelen. (Ik heb een man gekend die ten tijde van de laatste oorlog in de keuken werkte, en me vertelde dat ze iets in het eten en het drinken moesten doen...)

Als ik hoor en lees dat men nu weer aan de Russische grens met veel vertoon gaat "oefenen", als ik lees dat het Russische leger terug meer kernwapens gaat installeren, als ik hoor dat de presidentskandidaten in Amerika de versterking van hun leger en hun macht als propagandamiddel gebruiken... Dan denk ik: "Nee, ze worden niet wijzer...".

Ergens, tussen al die boeken die hier liggen en staan, zit ook een klein werkje die alleen maar gaat over het feit dat er, na de laatste wereldoorlog eigenlijk nooit vrede was... Er was altijd wel ergens een oorlog, een opstand, een revolutie, een genocide... En al is het boekje ondertussen al enkele decennia oud, het klopt nog steeds als een zwerende vinger !

Wat is het toch dat de mens zo stelselmatig lijkt te leiden naar MACHT ? Het lijkt wel een rode draad in het mens-zijn. En misschien is het dat ook wel. Misschien is het net die drang tot overheersen die van de naakte aap een mens maakt. Misschien is het net dat die de mens dwingt in de richting van ontwikkeling, tot "verstand"...maar blijkbaar niet tot rede.

Soms denk ik: de mens is een omnivoor, dus hoort ook wat vlees tot zijn menu, maar ken jij andere vleeseters die vlees gaan produceren? De mens doet het. Maar wij produceren ook graan en aardappelen en andere groenten en fruit, zelfs als we die teelten moeten gaan beschermen met extreme scheikundige giften, die leiden tot ziekten en kankers. Kortom, wij dwingen zelfs de wereld tot productie. Ook al zien we dat we de wereld op korte termijn helemaal naar de knoppen helpen. Ook al zien we dat we uiteindelijk bezig zijn aan de ultieme zelfvernietiging.

Wij beheren de aarde niet, wij roven haar leeg, en verkrachten haar, putten haar uit en vernietigen wat wij schadelijk noemen voor ons doel. (Terwijl we door onze manier van werken eigenlijk net die plagen zelf veroorzaken !)

Eigenlijk komt allemaal een beetje op hetzelfde neer. Wie de mensen niet wil veroveren, dwingen, overheersen, doet het met de aarde.

Wij noemen dat verstand.

???
djudedju

tot de volgende ?

als grootmama bevalt !

Of liever: ze bevalt niet !

De rechtbank heeft de grootmoeder verboden moeder te worden van de kinderen van haar overleden dochter. Haar dochter was overleden aan kanker, maar er waren eicellen van haar ingevroren. Nu wilde de grootmoeder van die eicellen gebruik maken om aldus te kunnen bevallen van haar eigen kleinkinderen. Maar het is dus verboden.

Ik ben voorstander van alle mogelijke technieken die het mogelijk maken dat een vrouw zou kunnen moeder worden, als dat haar wens is. Maar eerlijk gezegd vind ik bevallen van je kleinkinderen ook een beetje er over. Daar gaat het immers niet meer om een vrouw aan de ultieme kinderwens te helpen, maar voor een kleinkind.

Ik weet dat kleinkinderen -haast meer dan je eigen kinderen- nauw aan het hart liggen van de grootouders, maar om nu maar meteen in één beurt én moeder én grootmoeder te gaan zijn??? Nee, dat is er over. Bovendien is een grootouder de facto niet echt meer de opvoeder... Het is veeleer een stootkussen, een bumper, een knuffel voor de kleinkinderen.

Als je jong bent, en je kind valt van de trap, waar hij is op gekropen ondanks het verbod, dan kijk je eens of hij in orde is, en zo ja, dan ga je bestraffend optreden omdat hij de trap is opgekropen. Een grootouder niet, een grootouder is niet meer in staat om naast die val (oeioeioei !) ook nog eens te gaan reclameren... dat dutske.

Ik denk dat dit meer met leeftijd te maken heeft dan wat anders. Ik heb nooit schrik gehad van hoogte, maar als ik nu een scene zie op TV van een grote hoogte, dan voel ik de schrik tot in mijn buik. Dat is niet plots begonnen, dat is gegroeid, en het wordt steeds erger... Vandaar dat ik denk dat het met leeftijd te maken heeft. Je weet dat je voor je oude knoken moet opletten, die zijn breekbaarder dan vroeger, en wellicht genezen ze ook minder snel... Ik denk dat het dit weten is, die in je onderbewuste de grenzen gaat verleggen, waardoor je meer schrik krijgt. Bij mij is dat misschien nog verergerd door het feit dat mijn ruggenpijn ook nog eens zou kunnen verergeren door een val.

Natuurlijk zou je als grootouder ook kunnen opteren voor de moderne opvoeding... Of beter on-opvoeding. Want heel wat kleine kinderen zitten haast heel de dag voor de TV... Of dat de goede opvoeder is ???? Makkelijk is het wel voor de oppasser.

Er zijn nog zo'n dingen die mij niet echt bevallen, en waar ik het oude systeem beter vind... Ik denk onder meer aan de luier. Nu zijn het pampers, die je toelaten heel de nacht door te slapen, want het kindje krijgt geen nat gevoel aan zijn billetjes. Die nacht, daar kan ik nog inkomen, voor de rust van én moeder én kind, maar tijdens de dag denk ik dat de kinderen beter wel geconfronteerd worden met het ongemakkelijke gevoel van natte billetjes ! Het helpt ze om eerder zindelijk te worden. Je moet maar eens praten met de juf uit de peuterklas !

Kinderen hebben, kleinkinderen hebben... Het is niet alleen maar leuk. Er komen ook heel wat momenten waar je echt aan opvoeding moet doen, tegen de koppigheid van kind of kleinkind in. En dat is lang niet altijd makkelijk !

Maar er is wellicht niemand die zijn kinderen zou willen missen.

Toch...
Toch heb ik soms bedenkingen...
Overal lees je tegenwoordig dat je heel moet moet nadenken, je heel goed moet informeren, je heel goed moet beraden... vooraleer je een huisdier neemt, want je neemt een huisdier voor gans zijn leven... Men raad zelfs aan om nadien naar de hondenschool te gaan, om net als je hond geleerd te worden hoe je met het beestje moet omgaan !!!
Moeten we niet eens dezelfde raad gaan geven aan de would-be ouders ? Want kinderen, dat heb je voor heel je leven... en zelfs misschien nog kleinkinderen op de hoop toe...

Moet opvoeding eigenlijk niet in het pakket zitten van iedere schoolse en naschoolse opleiding ?

tot de volgende ?

oog en oor

Gisteren zag ik (op facebook !) een foto van de donder. Ik riep naar Anny: "Heb jij al ooit een foto van de donder gezien?" "De donder? De bliksem wil je zeggen, zeker ?" "Neenee, de donder!"
Anny kwam meteen ook eens kijken. Het was een bizarre foto, met een duidelijk zichtbare bliksemflits, en naast die bliksemflits een hel vlak van streperig licht.
Bizar, maar je kon het amper een spectaculair beeld noemen.
Er stond vermeld dat dit de eerste foto was die ooit van de donder was gemaakt.

Ik zou ik niet zijn, als niet meteen weer eens mijn fantasie op hol sloeg...

Wij zien maar een klein gedeelte van het spectrum, wij zien bijvoorbeeld geen infrarood, om er maar eentje te noemen, maar als je dieper gaat graven in de materie "licht", dan stel je vast dat licht eigenlijk golven zijn, met een bepaalde lengte. Geluid zijn golven met een andere lengte. Ook van het geluid horen we maar een heel klein stukje, er is enorm veel geluid die we niet horen.
Sommige dieren zien veel meer soorten licht dan wij, andere zien alleen ander licht dan wij. Dieren horen veelal veel meer dan wij, en wellicht zijn er die alleen horen wat wij niet horen.
Nu heeft men de donder, een geluid, gefotografeerd.
Er zit een zekere logica in: geluid zijn golven, licht zijn golven. Waarom zouden wij dan geluid niet kunnen zien, en het licht niet kunnen horen?
Jaja, ik weet het wel, wij kunnen het niet, niet met onze natuurlijke organen, maar met de huidige technologie, of de technologie van morgen? of desnoods van overmorgen?

Stel je voor, doofstommen zijn gewoonlijk alleen maar doof... en kunnen niet praten omdat ze niets hebben om na te bootsen, want ze horen het gewoon niet. Stel nu eens dat we hen een bril geven waardoor ze zien wat we zeggen? Dat ze leren ditzelfde geluid zichtbaar te produceren... Geen doofstommen meer !
Stel je voor dat je licht kon hoorbaar maken... Geen blinden meer !

Maar - daar gaat die fantasie van mij weer ! - stel je voor dat we nu plots in staat zijn dingen te zien waarvan we het bestaan niet kenden, horen waarvan we geen vermoeden hadden dat het er was ?

Stel dat je plots in staat was onzichtbare wezens te zien... en dat ze verdomd heel wat trekken weg hadden van duivels en engelen ? Dat je plots kon zien dat doodgaan eigenlijk maar overgaan was naar een andere fase ? Dat er dus wel degelijk leven was na de dood, nu zelfs zichtbaar ! Dat je kon zien hoe sommigen terug lijfelijk gingen, en dat er dus wel degelijk een soort reïncarnatie was ?

Zou jij dan niet op het gekke idee komen, dat er ofwel ooit mensen bestonden die op die manier konden zien of konden horen? Dat al die fantastische wezens helemaal geen fantasie waren, maar een weergave van een werkelijkheid?

Stel dat je, moe van al dat nieuws, je neerzet op het mos, je rug tegen een dikke linde, en je plots bewust werd van schreeuwend mos, en een zacht pratende linde?

Dat je eindelijk kon converseren met je kat, en heerlijk lol maken met je hond. Welke soort humor zou een hond hebben?

En... waarom zou je niet vaststellen dat er al heel lang buitenaardsen  onder ons zouden zijn?

Fantasie ?
Ja...
Maar weet je, er is meer op aarde, Horatio, dan je in je wildste dromen kunt dromen...

djudedju

tot de volgende ?

God schrappen

De KUL, Katholieke Universiteit van Leuven heeft beslist het woordje God te schrappen uit de naam van de cursussen. Geen Godgeleerdheid meer maar Theologie of Studie van de religie...
(Om eerlijk te zijn, ik zit al in een knoop met het woord Theologie, want dat is een letterlijke vertaling van...Godgeleerdheid...???????????????????????)

Maar men schrapt het woord God, omdat dit te veel binding zou hebben met de katholieke leer, met de Christenheid.

Of ik nu katholiek (Christen) ben of niet, ik heb in mijn moedertaal geen ander woord voor God dan god. Of ik het nu schrijf met of zonder hoofdletter. Ik weet dat er ook Allah, Jahweh, Jehovah, Krisjna, Sjiva, Thor, Jupiter, Zeus en nog een ellenlange lijst andere god-namen bestaat, maar die zijn voor mij gebonden aan een bepaalde godsdienst. God heeft dit voor mij niet. God is voor mij het woord dat wij in onze dagdagelijkse taal gebruiken voor het opperwezen, de Creator, de Schepper.

Maar goed, die geleerde proffen zullen het wel beter weten, zeker? (Alhoewel... Torfs heeft aan politiek gedaan, en dat pleit NOOIT voor het hebben van gezond verstand)

Ik had altijd een beetje het gevoel dat wij het woordbegrip god geleend hebben (of gekregen hebben) uit het latijn, de taal van de bezetter van zoveel eeuwen terug. Zij hadden een briljant systeem om andere volkeren te gaan overheersen. Zij lieten de veroverde volkeren onder meer hun eigen godsdienst behouden. Meer zelfs, als het een figuur was die hen iets nieuws bracht, of die ze leuk vonden, dan adopteerden ze die in hun eigen reeks goden. Sommige van die importgoden hadden veel sukses, zoals bijvoorbeeld Mithras,

die in het begin van het Christendom zowat de concurrent numero uno was... Het is van de Romeinen dat wij dat begrip God erfden. Het was gewoon het enkelvoud van "de goden", Als je het had over één god, en niet het gehele pantheon... (Pantheon is gewoon "alle goden").

Ook in de christenheid duiden wij God niet zomaar aan, we spreken over God de Vader, God de Zoon en de Geest. De drie-eenheid. God is het overkoepelende begrip van die drie-eenheid.
Dus de KUL met Torfs zit gewoon verkeerd met zijn conclusie.
(een politicus... wat wil je...)

Volgens mij zijn het studenten van niet-Vlaamse oorsprong, die -verkeerdelijk- god gebonden hebben aan het Christelijke begrip God.

Bovendien vind ik het idee van Godgeleerdheid (of Theologie als je dit prefereert), een absurd iets. Hoe kun je pretenderen dat je geleerd bent in het idee, het begrip God ??? Of je nu gelovig bent of niet, het is een absurd idee. Je kunt iets of iemand die allesomvattend is, de bron is van alles wat is onmogelijk bevatten. Het is een contradictie op zichzelf.
Wat men in feite doet is een studie over de religie. En dat is heel iets anders.
Men zou dus -wil men eerlijk en correct zijn- moeten spreken van een godsdienstgeleerdheid.
En godsdienst... sorry, maar dat is iets van en voor mensen.
Op het ogenblik dat een geloof een religie wordt, een georganiseerde en georkestreerde organisatie, dan is net die organisatie van mensenhand.
Als je godsdienst puur neemt, ontdaan van alle toevoegsels, menselijke opzichten, structuur, macht en riten, dan heb je geen naam meer nodig voor god.
Dan doet dit er helemaal niet meer toe.
Dan ben je in god.
deel van.

Tot de volgende ?

de rolwagen

Het lijkt wel of de laatste tijd mijn leven staat in het teken van de rolwagen...
Daags voor de uitstap van Ziekenzorg moet ik zes rolwagens halen in de Mediotheek, en daags na de uitstap moet ik die terug gaan brengen.
En gisteren op de vergadering van Crea verbondelijk, was men op zoek naar een soort rode draad die de stand van Crea op de bewegingsdag (december) moest aanwijzen doorheen het ganse gebouw van het ICC in Gent... En ik opperde dat we misschien versierde rolstoelen konden plaatsen, zo duidende én op ziekte én op creatief bezig zijn... Natuurlijk werd juist dat idee weerhouden, en dus kreeg ik gisteren al een oude kaduke rolstoel mee om het ding creatief op te fleuren...

Vannacht heb ik dan liggen piekeren, peinzen en nadenken: hoe fleur je een rolwagen op ? En dan nog met een budget van zegge en schrijve 20 euro... Ik ben er nog niet uit. Wel zou ik in de wielen een mandala willen weven. Mocht je geen idee hebben wat of hoe zo'n mandala er uit moet komen te zien, google dan eens naar "mandala weven", je krijgt meteen een heel pak afbeeldingen...Maar ik mag er geen een publiceren, blijkbaar zijn ze allemaal beschermd (?)... djudedju.

Ik moet daarvoor heel wat wol van heel wat kleuren aanschaffen... Maar ik heb er geen idee van wat de breiwol momenteel kost. Nu ja, we zullen wel zien... Maar dan heb ik alleen leuke wielen aan mijn rolstoel. Wat doe ik met zitting en rugvlak ? Ik met mijn grote bek, moet altijd maar ideeën naar voor brengen, en ben er dan het slachtoffer van.

Ik zou moeten beter weten ! Ik was in een vroeger leven lid van het redactiecomité van het maandblad van Hout en Bouw... Iedere twee jaar was er een nieuwe conventie, en dus publiceerde men steevast een boekje met de volledige wettekst van de nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst. Ik met mijn groot bakkes, opperde dat we dat beter eens zouden vertalen in mensentaal, zodat het leesbaar was voor de gewone bouwvakarbeider, en dus ook bruikbaar. Die dorre wetteksten zijn voor de gewone mens uit de straat niet wat echt leesbaar, en veelal zelfs haast niet te begrijpen. Natuurlijk werd mijn idee door iedereen omarmd, maar wie kreeg de grootste brok om te vertalen in mensentaal? Je mag twee keer raden... En gisteren heb ik dus bewezen dat ik niet bijleer. Ik doe mezelf iedere keer weer een pak werk aan.

Nu ja, om eerlijk te zijn, ik doe het wel graag, en ik ben dan fier op het resultaat. Ook al zucht en zweet ik dan bij het uitvoeren van de mezelf aangedane taak... Ik heb het al zo druk. Ooit heb ik zo eens het podium voor een congres opgesierd met een stuk stelling, waarop silhouetten van werkende arbeiders gemonteerd waren, enkele op de stelling, eentje op de grond, eentje op de ladder... Maar ook die dingen heb ik allemaal zelf mogen maken. Figuren tekenen op ware grote, rekening houdende met de maten van de stelling, de sporten van de ladder... Die dan uitzagen en in het zwart verven, en op de dag voor het congres heel dat zaakje daar opbouwen... Er kwam ondertussen niemand mijn werk verder zetten, zodat nadien er een hele stapel op me lag te wachten.

Ook dat was een idee die me een heel pak werk bezorgde (en ook aan Anny, want zij heeft die silhouetten zwart geschilderd)... Je ziet, ik leer niet bij. Gelukkig maar. Want ik hou er wel van, en ik ben er trots op dat ik nu en dan goede ideeën heb. (Mijn stelling is nadien gekopieerd door een Zwitserse vakbeweging...)

Maar dat wil niet zeggen dat het altijd zo eenvoudig is. Het idee van die stelling was eenvoudig op zich, maar de uitwerking, en de constructies om die figuren dan rechtop te doen figureren, dat moet je dan nadien gaan uitzoeken en uitfineren... Nu ja, dat hoort bij het leuke zweet.
 
En dus zit ik nu met een rolstoel.
djudedju
Misschien kan ik...

tot de volgende ?

Oudenaardse liedjes

(Gelieve, vooraleer verder te lezen, hierboven de muziek van Steef Verwee eens aan te horen. Dank u)

Als je niet van Oudenaarde bent, dan zul je wellicht twee, drie keer moeten luisteren om het allemaal te begrijpen, maar de poëzie van het Oudenaards is duidelijk aanwezig.

Om eerlijk te zijn, tot voor kort wist ik niet eens dat wij in Oudenaarde een eigen liedjeszanger hadden. Ik ben niet meteen een persoon die vaak theaters en muziektempels ga bezoeken. Om niet te zeggen dat ik dat nooit doe. Mijn kennis van muziek gaat niet veel verder dan wat ik toevallig hoor op de radio, en wat ik me herinner uit mijn tiener-tijd, en dat is al héééééél lang gelden.

Ik had voor het eerst iets vernomen in een haartikeltje op Facebook, en ik had de bedenking gemaakt: "Tiens, die CD is te koop in het Stadhuis ! Als ik nog eens in Oudenaarde kom...) Maar ja, ik kom niet zo vaak in Oudenaarde, en ik was dat berichtje al lang en breed weer vergeten.

Maar op de evaluatie-vergadering van Onderstroom, hebben we zo'n CD als geschenk gekregen, en we hebben hier met volle teugen genoten van die volksliedjes in het Oudenaards. Volksliedjes zijn soms ondeugend, en zo zitten er ook tussen, liedjes waarbij je zit te monkelen, binnenpretjes hebt die je niet openlijk durft te tonen, maar die eigenlijk tot ons erfgoed behoren. Vlamingen durven wel eens spotten, grof zijn, boers, en soms dat alles samen met een laag seks er tussen...

Heb je er al op gelet? Het dialect is weer in !
Ik zie op Facebook een prachtig initiatief over het West Vlaams, ik hoor op de radio heel wat liedjes in het dialect, van uit zo wat alle regio's van ons Vlaanderland. Ik met mijn dada voor taal ben daar uiteraard héél gelukkig over. Taal en vooral de taal die leeft bij de mens, dat is altijd mooi ! Soms hoor je mensen zeggen "Gents is niet mooi" of "Oostends dat is zo plat" of iets van dergelijke strekking. Ik ben het daar niet mee eens. Taal is altijd mooi. Soms zit ik heel stilletjes te luisteren naar de taal in een van die filmpjes uit Syrië of andere Iraks, en ik doe mijn ogen dicht en luister ... Ik begrijp niets van die taal, maar je hoort de emotie en stelt vast dat ook die taal, net zo goed als de jouwe, emotie kan vertalen. Is dat niet prachtig ?

Ach, ik ga niet weer lamenteren over taal...
Alleen, voor wie echt de Oudenaardse liedjes niet begreep, hieronder de tekst...

De Riebedepie Song...

In 't zuipen en in 't neuzen een groot talent

Maar toch buisdegie in Gent

Liet het niet aan z'n herte komen

en ging gaan vechten tegen de Koreanen.

Achter zeven maanden front

nog nie geneusd, zelfs gienen stond

Dood van goestinge wastie verdomd

    refrein

Maar veur zijne riebedepie

was het bekend dat ie

achter de duizend geuzen

de grootste crak was in het neuzen.

Maar tons kwam eindelijk de congé

Loopte gie direct achter den thee

Vree rap bij die Japanezen

En neusdege daar mee een Oosters wezen.

Mee veel plezier achter zo een vasten

Weer aan 't front, uit mee het tasten.

Ie kost em weer mee't vechten belasten.

Maar al rap kreeg zijnen neuze couleuren

Rood en blauw en geel van veuren

En daarbij twie purperen bollekies

Op een fond van gouie streepkies.

Sunlight zepe, eaude javel,

Niets aan te doen 't bleef bij gekleurd vel

Jij naar tazet bij dokteur Crucke Koen.

DEDJU 't zijn de couleurs van de riebedepiet

'k zage dat subiet

'k schreef hem nen goeien brij veuren,

te leggen op zijn couleuren

In 't begin ging het reuze,

Maar al rap had hij geen keuze

Mee de couleurs verloor hij zijne neuze...

DE SEEVEE

Wat ee de Seevee gedaan? Eentje - eentje.

En hoe was de match? Oh, 't was just lijk Bontie op zijn verkie.

refrein

't was just lijk Bontie op zijn verkie, zijn verkie

't was just lijk Bontie op zijn verkie, zijn verkie zonder stert

De Seevee die moest ne keer spelen

Tegen Mons nen grote match

Maar het duurdege nog nie lang

of 't werd een partietje catch.

Den arbiter, kost het anders,

Was nen vieze Walenkop

Trok voor 't Walenvolk partieje

En subiet zot ter hem op.

Den arbieter floot pinantie

Om dat Schiete, onzen back,

Zo'n Waale, mee veel pretentie

Beentje trok op zijn gemak.

Bontemps was al aan 't manken

Dolfie Ingels gloeiend kwaad

Puitie liep langs 't lijntje al jankend.

Schiete allene bleef paraat.

Het publiek direct in actie

"zeg8 arbiter! ziede niet !

"Salle Flamand" riep er nen Waale.

De reactie kwam subiet.

Als Matthijs egaliseerde

Op de laatste match minuut

't was of dat ze beefdege, d'erde.

Was mij dat een groot tumult.

Den arbiter die moest vluchten

Langs de Schelde mee nen boot

Zo vree was't publiek te duchten

't Scheeldege geen haar of ie was dood.

Om den uitslag tons te vieren

Mee wa zang en pianospel

Gingen ze nog wat gaan pintelieren

In 't Trompetje bij Michel.

De maandag stond in 't nieuws van den dag te lezen:

"Oudenaarde ee nen kalmen match beleefd"

Maar den reporter was mee zijn stekelbeeze naar de cinema Lumen geweest. En...

Voila, neui wittiget oe da 't gaat in Aanarde..

tot de volgende ?

Werkbaar werk...

Ooit was er een werkgever die, bij de modernisering van zijn bedrijf, met de beste bedoelingen zijn oudste werknemer een "makkelijk" werkje gaf...

Het was een bedrijf waar men vezelplaten maakte, en na een heel sterke modernisering, was er onder meer een groot bord, waar allerlei lichtjes op te zien waren... Petrus werd, als oudste van het bedrijf, aangesteld om de godganse dag op een stoeltje voor dat paneel. "Al wat je moet doen, Petrus, is die lampjes in de gaten houden, en als er eentje gaat pinken meteen op het bijhorende knopje drukken..."

Toen Petrus al enkele keren zo'n knipperend lichtje had gemist, scheelde het niet veel of hij werd afgedankt. Tegen de man van de vakbond fulmineerde de werkgever: "Je geeft ze dan een mooi jobke, en dan verprutsen ze het nog !"

Het vergde heel wat overtuigingskracht om de werkgever te doen inzien dat het echt niet te doen was om 8 uur aan een stuk naar lampjes te staren ! Uiteindelijk kwam men tot een oplossing waarbij de vier oudste werknemers elk om beurt één uur zouden lampjes-kijken, en dat twee keer per dag. Het systeem werkte perfect !

Ik hoorde mini-ster Peeters pleiten voor werkbaar werk... Nu de mensen effectief langer moeten gaan werken, zou men dat ook mogelijk moeten maken door het werk werkbaar te maken...

Hij heeft gelijk, overschot van gelijk, want in de tijd van Petrus uit de echt gebeurde historie hierboven, moest men effectief werken tot zijn 65, en ik kan je vertellen dat er heel veel, te veel, waren, die dit niet uithielden en ziek werden voor die leeftijd, of erger, doodgingen. Nu gaan ze effectief moeten werken tot hun 67 ???

Dan gaan ze zeker het werken meten werkbaar maken, of er schiet niemand meer over om op pensioen te gaan. Het werken is er misschien lichamelijk iets lichter op geworden, maar de werkdruk is hoger dan ooit !

En de historie hierboven wil je gewoon maar zeggen, dat het niet zo eenvoudig is om werk werkbaar te maken...

Het voor een paneel met lampjes zitten mag er dan uitzien als licht werk, dat wil niet zeggen dat het werkbaar werk is. Je kunt gewoonweg geen acht uur aan een stuk geconcentreerd naar dat ding blijven staren !

Ik bezocht ooit een bedrijf dat elektronica-onderdelen fabriceerde. Dat werd gedaan met een systeem van lopende band. De dames zaten aan een lange tafel, waar telkens weer een nieuw werkstuk voor hen schoof. Aan ieder werkstuk moesten ze dan één of enkele onderdelen vast solderen... Zwaar kon je het werk niet noemen, maar geestdodend is het wel ! (Zoals het meeste bandwerk !)

Het bedrijf was er echter in geslaagd mensen te verzamelen, die deze soort van werk aan konden. De dames zaten vrolijk tegen elkaar te babbelen terwijl ze die stukjes vast soldeerden. Eigenlijk waren ze een beetje veranderd in robots, domme werkkrachten, die automatisch bepaalde bewegingen deden, zonder er bij na te denken. Dat jezelf-veranderen- in robots, was de enige manier om een dergelijk werk te overleven. Maar hou je dat uit van je twintig tot je 67 ???
Ik twijfel daar sterk aan.

De vakbonden eisten op een gegeven moment dat de bouwvakarbeiders regenkledij zouden krijgen. Het was niet te doen dat ze in nat weer moesten werken en op de lange duur kletsnat werden. Het gevolg van die verstandige eis was echter dat de bouwvakarbeider nu ook in echte regen moest aan het werk blijven. Zolang de cement niet weg regende voor je de steen er op kon leggen, was het werkbaar weer... Maar dat hou je geen heel leven uit ! Want die regenkledij is niet van het goretex type, en de arbeiders werden onder die water- en luchtdichte kledij kletsnat van hun eigen zweet... en koelden af in de ijzige wind.

Wat is werkbaar werk ?
Gek genoeg zou ik dan diezelfde bouwvakarbeider willen als model nemen... Natuurlijk niet op de manier zoals het nu veelal gaat, natuurlijk niet in eigenlijk onwerkbaar weer, natuurlijk niet op dat door machines opgelegde helse tempo... Maar de bouwvakarbeider die nog echt een bouwwerk opricht, door en met het werk van zijn handen. De bouwvakarbeider die nog kan en mag fier zijn op zijn werk, die je nog fier wijst: "Zie je die gevel daar? Dat hebben wij gemetst ! Echt vakwerk, en die stukken in visgraatmotief ! Schoon hé ?"

Voor mij is werkbaar werk in de eerste plaats werk waar de arbeider nog fier kan op zijn. Met bandwerk kan dit nooit. Er is geen mens die er zal op denken te zeggen: "Zie je daar die Volvo ? Daar heb ik vier vijzen van vastgedraaid!".
Arbeidsvreugde...
Iets wat haast niet meer bestaat.
Werk mag best wat lastig en/of wat moeilijk zijn, als je het graag doet, als je werkelijk iets maakt, iets waar je fier op bent, dan valt werken echt wel mee. Natuurlijk moet het ritme van het werk ook menselijk zijn, moeten de lasten die je moet dragen menselijk en niet te belastend zijn, maar arbeidsvreugde, het gevoel werkelijk iets te hebben gemaakt, dat is wat werk echt tot mensenwerk maakt.

(foto: kasseien is een zeer lastig werk, maar zo'n mooi werk, daar schep je arbeidsvreugde uit !)

Eigenlijk is het nu een geschikt moment om terug te gaan naar de tijd waar werk nog arbeidsvreugde bracht, waar de arbeider nog echt iets maakte waar hij fier op was. Nu we stilaan bewust worden (of zouden moeten worden !!!) van het feit dat "Meer en sneller produceren" niet houdbaar blijven, kunnen we misschien terug echt werk, werk waar we werkelijk iets doen waar we fier op zijn.
Dan zouden we ook weer de arbeiders hebben die voor hun patroon staan, en patroons die voor hun arbeiders staan, omdat ze eigenlijk één geheel zijn, één groep die er in slaagt mooie en goede dingen te maken !!!

Oh ja, om je gerust te stellen, dames, u kunt en moogt alle mannelijke termen rustig vervrouwelijken, want voor jullie geldt dezelfde redenering uiteraard evengoed als voor de mannen. En voor de transgenders en ...co.

(Die arbeidsvreugde, dat is een van de redenen waarom ik zo graag blog, ik maak iets wat ik graag doe, en waarvan ik weet dat het iets is, iets heeft...)

tot de volgende ?