Nu in Verviers

Gisteren, tot onze verbijstering, ook terrorisme gezien in Verviers.
Het is nog net niet aan onze achterdeur, maar het is toch al in onze achtertuin.

Het is wel anders dan in Parijs, doordat geen onschuldigen getroffen werden, maar toch...

Ik voel me getroffen.
Door haat en door geweld.
En vooral door schrik dat nu nog meer mensen gaan reageren tegen alle mensen van vreemde origine of die een vreemde religie belijden.
Want die acties leiden niet tot meer begrip, maar maken begrijpen eerder moeilijker, zeker voor wie enkel en alleen kijkt naar de feiten van de dag, en niet meer denkt op het verleden en hoe dat alles is gegroeid.
Het heeft veel meer weg van een aanzet tot geweld. Door die actie worden de moslim nog meer gewantrouwd, en door dat wantrouwen duwen we ze nog verder weg, waardoor zij zich weer te weer gaan stellen... en zo raak je in een eindeloze cirkelbeweging.

Ken je de ring van Möbius ? Neem eens een blad papier (bv een A4), en knip van de lange zijde een reep af van zo'n 2 cm breed. Neem die reep, doe een beetje lijm aan één zijde aan de top van het lint, geef het papier nu een halve draai, en lijm het gedraaide onderste van het lint aan de top van het papieren lint. Je hebt nu de cirkel van Möbius... Daar is iets geks mee (eigenlijk zijn er een heleboel dingen mee te doen), neem nu eens een potlood, en begin midden in dit lint, mooi het midden houdend, een lijn te tekenen tot je rond bent... Gek hé, je komt netjes weer uit waar je begon, maar je lijn loopt zowel op de binnenkant als de buitenkant van je ring...

Dit is voor mij de eindeloze ring...een symbool van oneindigheid. (Als je eens wat wilt experimenteren, knip dan met de schaar netjes langs die lijn je ring door. Gek hé ? Doe dit nog eens met een van de overblijvende halve ringen. Nog gekker hé ?)

Waar wil ik nu naar toe met die ring van Möbius ? Wel, naar mijn gevoel creëren we in onze maatschappij een dergelijke wereld. We duwen de vreemdelingen naar de onderkant van onze wereld, en beseffen niet dat we uiteindelijk terug samenkomen in wat toch maar één wereld is.

De ring van Möbius is niet zomaar een leuke vinding, het is een nuttig ding ! Als je een aandrijving hebt met een riem, dan kun je best werken met een riem in de vorm van de ring van Möbius, want die slijt gelijkmatig aan twee kanten.
Misschien kunnen we dat beeld gebruiken om aan te tonen dat we best samenwerken, elk aan onze kant, die eigenlijk maar één kant is.

Ik weet, het is maar een beeld... En zoals alle beelden, loopt het mank. Maar ik zie echt geen oplossing in haat en geweld. Ik zie alleen een oplossing in vrede en begrip, eerbied voor elkaar en waardering voor elkaar. En vergeet niet dat een heel groot stuk van onze kennis eigenlijk te danken is aan hun wereld ! Door hun manier van leven stonden ze op een gegeven moment veel verder dan wij stonden !

Wij hebben hun wereld vernietigd. Wij vonden het zo nodig om onszelf als superieur te zien aan alle anderen, en het nodig te achten om hen eens te gaan civiliseren... Dat we daarbij hun beschaving, hun cultuur vernietigd hebben, daar praten we liever niet over. Maar wellicht zijn alle moeilijkheden in die landen nu te danken aan het feit dat ze hun eigen basis kwijt zijn, en de onze hen niet echt past.

Vraag jij je ook soms af hoe de wereld er zou uit zien, hadden wij het niet nodig gevonden heel Amerika, heel Afrika en heel Australië (en alles wat er tussen ligt) te gaan veroveren en te gaan "beschaven"... ?
Stel je voor dat we de Indianen niet hadden uitgemoord, maar gewoon als volwaardige handelspartners hadden bekeken? Dat we Australië niet hadden vergiftigd met allerlei vreemde invoer  van schapen, konijnen en kikkers die er niet thuishoorden... Dat we Afrika aan de Afrikanen hadden gelaten, en hen als handelspartners hadden beschouwd, zonder oorlogen, zonder het gewoon te stelen...
We zouden een héél andere wereld hebben gehad. Wellicht zouden wij hier niet die rijkdom hebben gehad, en zij ginder niet die armoede.

Ik heb in een blog van lang geleden er u op gewezen, dat wij hier zo'n 400 jaar bezet werden door de Romeinen, en dat dit steeds als een bezetting is ervaren. De vele opstanden zijn daar het bewijs van. Wij hebben onze beschaving niet te danken aan de Romeinen, we hebben een beschaving, ondanks de Romeinen, een beschaving die wellicht heel anders zou zijn geweest dan nu.

Maar onze wereld was echt niet beschaafd door en na de Romeinse bezetting ! Wij waren hier hoofdzakelijk slaven laten, lijfeigenen en halfvrijen. En wij zijn pas "vrij" geworden, dank zij de pest.
De Zwarte Dood maakte dat het aantal arbeidskrachten zodanig was geslonken, dat ze eindelijk rechten kon afdwingen.
Je zou dus kunnen stellen dat onze "beschaving" te danken is aan de pest !

Ik zeg dit maar, om te stellen dat wij echt niet zo'n wonderen waren. Wij waren op een bepaald moment in de geschiedenis sterker en beter uitgerust met wapens, dan de anderen... En dus veroverden we hen, en drongen hen onze manier van leven en denken op.
Vooral in Afrika is dit eigenlijk niet echt gelukt ! Door diverse redenen kwamen de Afrikanen veel te vroeg in opstand, en staan ze nu alleen in een verscheurde wereld, waar hun eigen cultuur grotendeels weg is, en de onze niet is.

Wij hebben de basis gelegd voor de huidige moeilijkheden, en onze economie is nog steeds op dezelfde manier bezig ... Om het eens plat uit te drukken, we zijn nog steeds bezig die landen leeg te roven. Alleen de manier waarop is iets veranderd, maar het resultaat is nog steeds gelijk.

Wij kunnen die mensen alleen tot ons systeem brengen, door hen volwaardige kansen te geven en eerlijk te zijn. En dat is racisme niet !

Wij zijn niet superieur, zij zijn het evenmin, we zijn perfect gelijkwaardig... als we met dezelfde kansen en mogelijkheden mogen vertrekken. Als we het niet doen, dan is dat, hoe dan ook een vorm van onderdrukken.

Wij reageren als het er ook maar een schijn van heeft, dat onderwijs meer open staat voor de rijken dan voor iedereen... Waarom trekken we dat niet consequent door voor allen ? Ook voor hen ?

Ik heb al een paar keer een blogje geschreven in een onbestaande wereld... Science Fiction... Maar denk nu eens dat er morgen echt zo'n ruimtetuig hier zou landen... Wat zouden ze niet van ons moeten denken ?
djudedju

tot de volgende ?

't Is al terug...

Heel de droevige historie rond Charlie Hebdo, gaf mij even de hoop dat het racisme zou verdwijnen, dat de mensen elkaar als medemensen zouden zien, hoe het kleurtje of de taal of de religie ook was...
Geef toe, even leek het er op...

Maar al een paar dagen later kreeg ik weer van die racistische mails die men me toestuurt onder de noemer "humor"... Ook op Facebook duurde het maar een paar dagen of daar waren de racistische opmerkingen en "mopjes" er weer.

Meer zelfs, heel het gebeuren wordt nu aangegrepen om het racisme te stimuleren. De gebeurtenissen worden plots niet meer bekeken als een aanslag op de menselijkheid, maar een bewijs dat "die religie" duidelijk gewelddadig is.

Ik heb al heel wat religies bekeken, en de enige waar ik geen geweld in vind, is in het Jaïnisme, en men zegt dat dit ook de enige religie is die nog nooit in zijn naam een oorlog heeft gevoerd. (Maar ik las wel ergens dat de oprichter in dezelfde tijd leefde als de Boeddha, en dat die ferm ruzie maakten???)

Religies zijn, hoe gek ook, iets des mensen.
Hoezeer ze ook geïnspireerd zijn door God, het zijn mensen die het opschrijven en met hun woordenschat omschrijven. Bovendien zijn de meeste teksten pas op schrift gesteld een tijd na dat het geloof werd gepredikt door brenger van de religie. (Ik omschrijf dit voorzichtig om niemand te kwetsen)
De meeste religies dateren ook van voor de drukkunst, zodat de teksten steeds weer manueel overgeschreven werden, met alle risico's op fouten. Wie bijvoorbeeld even de geschiedenis van de bijbel wil lezen, zal vast stellen dat er grote scheuringen zijn ontstaan op basis van tekstverschillen...
(En ik denk dan ook dat zowat alle religies niet vrij zijn van dergelijke "foutjes")

Met de meeste van die heilige teksten kun je ook nog eens interpretaties maken, al ware het maar doordat de teksten heel oud zijn, en de taal en de woorden die gebruikt worden soms een heel andere betekenis kregen in de moderne spreek taal. En dan heb ik het nog niet over vertalingen...

Heel wat van de "heilige" oorlogen hadden in werkelijkheid slechts kleine raakvlakken met de religie. En om een schoolvoorbeeld te geven, onze kruistochten waren er in eerste instantie om religieus-politieke reden, en niet om de religie zelf. De paus voelde "zijn" kerk scheuren en creëerde een gemeenschappelijk doel, om alles weer samen te brengen onder één banier.

Ik denk dat wat we nu zien vanuit Moslim-hoek, een beetje hetzelfde is...  Hoe je het ook bekijkt, de landen waar olie zit, zijn niet echt vrij. De wereldeconomie is nog steeds in handen van wat we het "Westen" noemen, en de oliemarkt wordt ook door hen beheerd. Ook al zie je wat tegengepruttel door Opec, de handel blijft Wedsters. En zoals ieder weldenkende mens weet, de wereld wordt nog steeds geregeerd door het kapitaal.

Die landen zijn gekoloniseerd geweest, van hun wortels weg gerukt, waardoor er intern nog steeds geen hecht fundament is, en nu zijn er elementen die pogen daar een nieuw fundament te creëren, los van het Westen.
Je kunt het een beetje vergelijken met het verarmde verscheurde Duitsland na de eerste wereldoorlog, die zich heeft opgericht door een gemeenschappelijke vijand aan te duiden, en door die vijand te vernietigen.

Het probleem waren echter niet de Joden in Duitsland, maar de enorme boetes die de winnaars van de eerste wereldoorlog hadden opgelegd aan Duitsland...

Nu is de echte vijand van de Moslim-wereld niet de andersdenkenden, maar zij die het moeilijk maken of onmogelijk maken om zich economisch te herstellen en te komen tot een stabiele politiek.
Wij, het rijke westen, zijn de vijand, want wij waren de kolonisators en wij hebben de handel in ons midden.
Wij zijn dan ook niet echt de dader, niet als individu, maar door het feit dat we hun maatschappij hebben ontwricht en hun rijkdom nog steeds gebruiken om onszelf te verrijken.

De Islam is de hefboom. En wij zijn "de Joden".

Het echte probleem is hoe dan ook ons superioriteitsgevoel. Zolang wij niet komen tot een rechtvaardige wereld, waar ieder individu gelijke rechten heeft en gelijk behandeld wordt, zullen wij te maken hebben met onlusten.

Stel je eventjes voor, dat jij in een land leeft, waar men je rijkdom voor peanuts komt weghalen, en er dan grote sier mee maakt, terwijl jij honger lijdt en armoe kent en geen of amper kans krijgt om je te ontwikkelen. Zou jij dan niet in opstand komen?

Dat er in eigen land dan regeringen zitten die niet-democratisch zijn, die vazallen zijn van de Westerse economie, helpt helemaal niet om het onevenwicht te herstellen.

En ook in ons eigen land, zien wij dat de scholing voor die mensen moeizamer gaat, door diverse redenen, dat ze moeilijker aan de bak raken, gewoon doordat ze "vreemdeling" zijn en blijven (hun naam zegt al genoeg !!!)...
Oh ja, het feit dat ze samen hokken, een eigen taal hebben en een eigen religie, maakt het gemakkelijk om ze te stigmatiseren... Heel onze eigen geschiedenis door kun je zien dat de Joden vervolgd werden, ook hier, gewoon doordat ze door hun anders zijn makkelijk te herkennen zijn, en dus ook makkelijk te vinden zijn...

Waar er nu terroristen zijn, zou je met een wrang gevoel voor humor kunnen vragen: "Hoe voelt het om de Jood te zijn ?"

djudedju, is het echt zo moeilijk om iedereen als gelijke te zien?
Om mens te zijn met de mensen ?

tot de volgende ?

300.000 camera's

Bijna 300.000 cameraatjes volgen momenteel je doen en laten... En let op, in werkelijkheid zullen het er nog veel meer zijn ! In bijna alle winkels hangen van die ondingen je voortdurend te filmen, in de bank waar je de zo gewaardeerde klant bent, betrouwt men je zo erg dat ze ieder van je bewegingen filmen, en aan heel wat huizen wordt de oprit en de voordeur gefilmd, en durf je bellen, dan zien ze via een cameraatje binnen al of het de moeite is de deur te openen voor u...
In duizenden wagens hangt nu ook een cameraatje, die filmt wat hun voorliggers allemaal uitspoken.
En iedere keer je betaalt met je kaart, wordt er genoteerd dat je op dat moment daar waart.
Haal je geld uit de muur dan ben je daarbij ook nog eens gefilmd, en loop je zo'n automaat voorbij, terwijl er iemand geld uit de muur haalt, dan heb je kans daar het beeld te verrijken...

Gelukkig woon ik op den boer'nbuit'n... daar hangen er minder van die ondingen, uitgezonderd aan de grote villa's, want steeds meer hebben de rijken de rust ontdekt van de stille vredige dorpjes, en zetten daar kasten van villa's neer en maken door hun aanwezigheid de dorpjes minder stil, en minder veilig...

Soms heb ik goesting om een parodie te schilderen op die oude kaders, je weet wel, met zo'n driehoek met daarin een fel oog: "God ziet ons "... met een camera in de driehoek en de haast cryptische boodschap "Zij" zien ons...

Die camera's moeten het gevoel van veiligheid verhogen, en de pakkans van de bandieten verhogen... Maar ik voel me geen zier veiliger door die dingen, vooral niet als ze ons de beelden laten zien van een overval op TV: je ziet dan van die wazige figuurtjes wazige dingen doen... als je het goed wilt bekijken gaan je ogen tranen en zie je meteen geen TV meer.
Wij krijgen altijd de indruk dat er mensen (flikken?) heelder dagen naar schermen zitten te turen, om de snoodaards op heterdaad te betrappen, maar niet dus. Want anders zouden ze ons nie telkens weer van die schimmige gangsters moeten voorschotelen op ons anders haarscherpe HD-scherm...

Nee, het moge duidelijk wezen, die camera's hebben niets preventiefs, en ook hun nut om bandie

ten te herkennen is klein, al zegt men ons telkens dat de nieuwe generatie camera's haarscherpe beelden maakt, we zien die haarscherpe nooit ofte nooit op het scherm verschijnen ! Die piepkleine prutsjes in de auto filmen precies veel scherper dan die dure grote wan-dingen in de straat.

Het artikel in de krant was dus bedoeld om ons gerust te stellen. Maar echt, ik voel me er geen zier, geen grein geruster door.
Eigenlijk meer het tegendeel ! Want geef mij eens één goede reden waarom je mij zoudt moeten filmen die ene keer dat ik in de stad ben ?
Ook in de winkels hangen die dingen er niet om ons geruster te maken, maar om eventuele winkeldiefstallen te voorkomen of te kunnen bewijzen.

Kortom, van mij mogen ze rustig allemaal stilgelegd worden. Gaan we misschien net genoeg elektra overhouden om de winter door te komen zonder dat we avonden in het donker mogen zitten, omdat politiek en zakenwereld ondereen een gevecht voeren met ons licht als inzet.

Trouwens, ik weet niet of je er al eens hebt opgelet... Als ik opsta, is het nog donker, en dan zie ik door het raam een gekke wereld ! Iedere stad of centrum van straten en straatverlichting, kun je dan zien in de lucht. Ongeveer in het noorden van mij zie ik een hele grote lichte plek in de donkere nachtelijke hemel. Gent ... Een voorbeeld van wat ze lichtvervuiling noemen.
Iedere straat en straatje kun je zien door de vele straatlantaarns.

En alle auto's verhogen het lichtspel...

Gelukkig dat al die lichten er zijn, anders zagen we die wazige bandieten niet over ons scherm flaneren. Dan zou alles gewoon donker zijn.
Vraagje: Hangen die lichten er voor ons comfort, of om wazige bandieten te filmen ?

Oh ja, voor ik het vergeet, je hoeft echt niet vriendelijk te lachen naar iedere camera die je ziet, tussen al die echte camera's hangen er minstens evenveel nep-camera's... die alleen dienen om je een GEVOEL van gerustheid te geven.

djudedju
 Oh ja, voor ik het vergeet, tegenwoordig hangen er ook nog eens van die vliegende cameraatjes boven onze wereld, van de flikken en van fotografie-fanaten, die misschien er op uit zijn om eindelijk eens de buurvrouw te kunnen zien in volle "glorie"...

djudedjudedju



tot de volgende ?

Wapens in huis

Er gaan stemmen op dat onze flikken hun dienstwapen zouden moeten kunnen meenemen naar huis, want men heeft "weet" van dreiging op onze politieagenten...

Ik weet niet of dat eigenlijk wel een goede zaak is...

Ik heb het niet zo op wapens.

Ik vrees dat we dan de weg zouden opgaan van Amerika, waar ze nog steeds in het stadium van de cowboys lijken te leven, met alle gevolgen van dien, zoals kinderen die hun leraar en een hele bende van hun klasgenootjes doodschieten omdat ze slechte punten hebben of zoiets triviaals.

Ik weet wel dat er een of andere Romeinse keizer zegde: "Wilt ge de vrede, bereid dan de oorlog voor !", maar ik geloof niet echt in deze stelling. Ik geloof veel meer dat het ongewapende bestaan voor iedereen heilzaam zou zijn. Wapens zijn niet meer wat ze in de tijd van de Romeinen waren !
Toen ging het hem nog over strijd van man tegen man, en al deden tactiek en opleiding voor een leger er wel toe, uiteindelijk moesten de soldaten nog steeds vechten van man tegen man. Met hooguit een uitzondering voor de boogschutters, waar je ook al van vechten op afstand zoudt kunnen spreken.
(In de strijd tussen Frankrijk en Engeland speelde de longbows een heel belangrijke rol !)

Maar oorlog en vechten is geëvolueerd ... In de laatste versie is oorlog geëvolueerd tot een soort computerspel. Een man zit aan een scherm, ziet via de camera van een drone zijn doel, en doodt de vijand terwijl hij veilig in zijn zetel zit, vele kilometers van het strijdtoneel.

Je kunt die drones zo maar kopen in het grootwarenhuis. Weliswaar zonder bewapening, maar een camera is er wel al bij. Handige knutselaars zullen geen probleem hebben daar een wapen bij te plaatsen...
(Wellicht kun je al bouwplannen vinden voor dergelijk knutselwerk op het internet ! Toen ik, op basis van wat men in het nieuws vertelde eens zocht naar het Engelstalige blad van Al Qaida, kon ik lezen hoe je met huis-, tuin- en keukenmateriaal een autobom kunt maken...)

Ik hoor nog bij de generatie die vond dat het slachten van kippen en konijnen bij de huistaken van de man behoorde... Mijn schoonvader leerde me hoe ik die dieren kon doden op een snelle manier, en met zo weinig mogelijk pijn voor de dieren (? maar wat is dat ?)... Ik heb heel wat kippen en konijnen dood gedaan en gekuist, klaar voor de keuken. Maar ik heb het nooit graag gedaan. Het was iets wat nu eenmaal moest. Dat hoorde bij de taak van de huisvader, die op de buiten woonde en kippen en konijnen hield. (Nu leven mijn kippen tot ze van ouderdom sterven, en konijnen hou ik niet meer).

Maar dat doden, dat was een lichamelijke daad, en helemaal niet leuk.
Ik denk dan ook dat het doden van een medemens op die manier véél en véél moeilijker is, dan het doden op afstand, laat staan zonder dat je hem nog echt ziet (alleen bewegende doelen op een schermpje !!).

Maar stel je even voor, dat je aan de andere zijde staat... Aan de kant van het doelwit, dat je het doelwit bent !
Dat je weet dat "de vijand" je kan doden vanuit een piepklein vliegend tuig, dat je wellicht alleen bij toeval kunt zien of horen.
Dat je weet dat de vijand daar ergens ver weg, veilig, zit over jouw leven te oordelen.
Dat je weet dat de vijand over allerlei gesofisticeerde wapentuigen beschikt.

Zou je dan ook op haast absurde manier gaan terugvechten?
Zou je dan ook bereid zijn een bommengordel om je lichaam te hangen, en je te laten ontploffen midden een drukke markt. (En dan nog hele dagen te horen krijgen dat dit de snelste weg is naar de eeuwige zaligheid)...

Als ik het zo bekijk, dan lijkt het plots veel minder absurd dat mensen dit doen. Niet dat ik het kan goedkeuren, maar ik kan die drones net zo men goedkeuren. En het spelletje van "zij zijn begonnen" wil ik ook niet mee spelen, omdat het haast niet meer uit te maken is, wie eigenlijk begon. Misschien begon het op een heel andere manier en escaleerde het tot doodslag... Maar mij interesseert vooral hoe het kan gestopt worden.

Als kind was dit gemakkelijk, of je kwam tot een situatie waarbij je een even toestand behaalde, of de leraar of je ouders deden het stoppen. En ik herinner me nog hoe ik ruzie had gemaakt met Odiel, ik had wat blauwe plekken en Odiel een bloedlip toen we 's middags thuis kwamen. Na het middageten stopte ik gewoontegetrouw aan het huis van Odiel en riep in het poortgebouw dat ik er was. We hadden gevochten, en het was effen. Punt. Ik kreeg alleen nog wel een reprimande van de moeder van Odiel, die niet begreep dat we na dat gevecht onmiddellijk weer vrienden waren.

Bij volwassenen lijkt dat niet meer te kunnen.
En toch is het de enige oplossing. Stoppen en het gewone leven hernemen.
Je hoeft daarom niet echt plots van vijand in beste vriend te veranderen, maar stoppen is de enige oplossing.

Het niet hebben van wapens lijkt me daarbij veiliger dan het bewapenen.
Iedereen moet beseffen, dat je het verleden niet kunt uitwissen. Dat ik dat nog weet van het gevecht met Odiel, dat bewijst dat er iets is blijven hangen, dat er iets verdwenen was in de vriendschap, of dat er iets was bijgekomen die het belastte...

Maar wij wisten te stoppen, wisten voort te gaan op de manier van voor de "oorlog". En dat lukte.

Het kan dus.
Als het kon als kind, dan moet het toch ook kunnen als volwassenen ? Zegt men niet dat die verstandiger zijn dan een kind ?

Wraak, vergelding lijkt me nooit een oplossing.
Ook al kun je iets niet vergeven en vergeten, je kunt het toch zeker wel negeren.
En je hoeft niet de winnende partij te zijn, om uiteindelijk toch de oorlog te beëindigen. En beëindigen betekent niet dat de winnaar moet overheersen of buit moet opeisen... Nee, stoppen. Gewoon stoppen. Van beide kanten.
En het gewone leven hernemen.
Is het niet in vriendschap, dan gewoon omdat het de beste oplossing is.
de enige oplossing.

tot de volgende ?

Gele Indianen

Toen de Nederlanders Manhattan bezetten, (Nieuw Amsterdam), toen beschreven ze de Indianen als mensen met een gele huid.
't Is maar dat je het weet.

Om eerlijk te zijn, de foto's en films die ik zag over Indianen, deden mij eigenlijk nooit denken aan roodhuiden. U wel ?

En slechts héél zelden zie je echt zwarte Afrikanen. (Neger mag je naar het schijnt niet meer gebruiken ?) De meesten zijn bruin in diverse gradaties.

En veel mensen uit de Maghreb hebben gewoonlijk een tint zwarter haar dan wij, maar qua huid zie ik niet veel verschil.

En het verheugt me enorm dat we steeds meer mensen zien die voortspruiten uit gemengde huwelijken, en waar je kenmerken kunt in vinden van meerdere "rassen"...

Nu nog wachten op een samensmelting van de religies, dan komt het helemaal in orde.

Maar voor mij hoeft het allemaal niet. Want ik ben geen racist, en ik heb helemaal geen moeite met mensen die er iets anders uitzien dan ik en de mijnen. Ook wat kledij betreft heb ik weinig problemen, ik ben zelf geen toonbeeld voor de Westerse mode... In tegendeel, ik draag de dingen die ik makkelijk vind om me in te bewegen, en zie mijn keuze hoofdzakelijk beperkt door het feit dat ze in mijn maat niet allemaal te vinden zijn. (Ik moet echt vermageren, maar het lukt me niet, wat ik ook doe)

Om het anders te zeggen, het interesseert me niet hoe jij er uit ziet. Of je nu bruin of zwart of blank of geel of appelblauwzeegroen bent met paarse bolletjes, het maakt me niets uit (al zou ik wel eens opkijken van die appelblauwzeegroene)... Zelfs als je een andere taal spreekt, is het enige wat mij hindert, het feit dat ik niet met je kan babbelen. Over koetjes en kalfjes of iets anders, als die koe voor jou heilig is.

Ik zou wel graag hebben dat jij ook zo staat tegenover alle anderen. Dat je echt geen verschil maakt omdat ik een ander kleurtje heb, of  te dik ben, of een andere taal spreek, of een andere godsdienst heb, of helemaal geen godsdienst heb, of dat ik stotter, of dat ik mank ben, of dat ik het weet niet wat heb die anders is dan wat jij bent of hebt. Ik wil ook niet dat je me scheef bekijkt omdat ik een man ben en hetero, kortom, waarin ik ook verschil, kijk er over.

Want ik wil dolgraag gewoon met je kunnen babbelen, naast je staan in het fabriek, of naast je zitten in het bureel of op de schoolbank.  Ik wil me best wat dun maken opdat je er nog bij zoudt kunnen, want ik zie geen enkele zinnige reden waarom jij meer of minder zoudt zijn.

Je mag van mij miljardair zijn, of armoezaaier, als je gewoon naast me wilt komen zitten, en met me babbelen, dan ben ik gelukkig.
Je mag best komen vertellen waarom jij in Allah gelooft, en hij in Boeddha of in Moeder Aarde, of me zeggen waarom je Kristen bent of Jood... Zolang je het maar niet nodig vindt die overtuiging op te dringen, of me minder acht omdat het mijn overtuiging niet is. Ik zal het ook met jou niet doen.

Probeer me ook niet te bekeren tot het nihilisme, agnosticisme of atheïsme, laat me gewoon mezelf zijn, en wees jij gewoon jezelf. En laat ons daar geen geschilpunt van maken of zelfs maar in vinden.

En als ik dolgraag een boterham eet met varkensgehakt, met wat peper, zout een nootmuskaat, laat dat geen twistpunt zijn, van mij mag je best halal of koosjer of hoe je het ook noemt gaan eten, ik zal er me niet mee bemoeien, en bemoei je ook niet met mijn boterhammetjes.

Maar laat er ons best maar eens over praten, want praten, dat verhoogt het begrip, en ik wil je begrijpen in heel je zijn. Want mens, ik hou van je ! Je bent immers van hetzelfde ras: de mens, de homo sapiens. De wetende kale aap. Laat ons praten over jou creationistische kijk, en over mijn evolutietheorie, laat ons babbelen over alles en nog wat. We hoeven het echt niet eens te zijn, als we maar luisteren naar elkaar, en eerbied hebben voor elkaars overtuiging.

Denk je echt dat ik een beter mens zou zijn als ik me bekeer tot ik weet niet wat? Ik ben een kind van mijn tijd in mijn maatschappij, en ik hou van de mensen rondom mij.

Was ik in uw gezin geboren, dan was ik niet alleen uw broer, maar wellicht ook uw geloofsgenoot. Maar ik ben geboren in een ander gezin... met wellicht een andere opvoeding en iets andere waarden. En ik geloof echt niet dat die waarden beter of slechter zijn dan de uwe.
Toen ik kind was, wisten wij amper van het bestaan van Maghreb of van Boeddhisme... En Allah was veeleer iets uit onze les geschiedenis dan wel uit een Godsdienst... 

Maar ik heb, goddank, geleerd me open te stellen voor allen, voor iedereen.
Ik heb geleerd eerbied te hebben voor iedereen en voor ieders overtuiging.
Dat is niet in één dag gekomen, daar was werk aan, maar vooral : daar moest ik met velen over babbelen, en vooral met hen babbelen.
Want spreken met elkaar, dat is het begin van begrijpen.
Ik wou dat in polyglot was, of liever nog omniglot, dat ik met ieder van jullie kon babbelen, en je begrijpen.
Want je bent, net als ik, gewoon, een mens...

tot de volgende ?

Op weg naar Houffalise

Ik weet niet meer in welk jaar het was, maar we waren met een ganse bus bestuursleden en hun gezin op weg naar Houffalise... Onder weg stopten we even aan een herberg, kwestie van de dorst te lessen en de blaas te ledigen. En toen we weer de bus wilden opstappen, zagen we daar, aan de andere kant van de brede baan, Freddy en zijn Myriam... We zaten gisteren nog op zijn trouwfeest, en blijkbaar hielden zij daar een stop op hun huwelijksreis...
We riepen eens naar elkaar, en ieder vervolgde zijn weg.

Eén van die kleine dingen in het leven, waar je nooit meer op denkt, tenzij...
Freddy is overleden, juist 60 jaar geworden, na een lange slepende ziekte, DE ziekte waar we allemaal schrik van hebben.

Morgen gaan we naar zijn begrafenis.

De brave man is op nieuwjaar overleden. Een stomme dag om te sterven, een dag, die hoe dan ook iedere keer weer de pijnlijke herinnering zal bevatten, op een moment waarop de rest van de wereld feest viert.
Hoe dan ook zijn Kerstmis en Nieuwjaar kwade dagen voor wie iemand op zijn levensweg heeft verloren, gewoon, omdat of Kerstmis, of Nieuwjaar een feest is, waar je met de familie samen zat, waar de overledene zijn vaste stek had... En hoe je de tafel ook schikt, je altijd het gevoel hebt dat er iemand ontbreekt. Hoe erg moet het dan zijn om een overledene te hebben op die feestdag zelf !

Ik zit reeds gans de week op hem te denken. Niet constant, maar heel vaak.
Niet dat we elkaar zo vaak zagen. De laatste keer op de rommelmarkt hebben we hem niet gezien, maar we spraken met zijn zoon en met Myriam, en beiden hadden goede hoop dat het de goede kant op ging. Ze waren optimistisch. Dat is maar enkele maanden geleden.

Dan zagen we Myriam nog eens, aan het hospitaal, waar we waren voor de rugpijn van Anny: "Er is toch niets met Freddy" Nee, met Freddy was alles goed, het was Myriam zelf die wat op de sukkel was, en die eigenlijk zichzelf te kort deed om Freddy alle mogelijke en onmogelijke zorgen te geven.

Allemaal van die kleine feitjes, waar je het eerste uur nog wel eens onder elkaar over praat, maar dan vergeet. Ik vroeg wel nu en dan aan de een of de ander van zijn familie hoe het met hem ging, maar we hoorden eigenlijk altijd hetzelfde relaas, een weg van up and downs...

En ergens voel je jezelf een beetje schuldig, je had best eens kunnen op bezoek gaan. Tijd is nooit een echte reden, tijd is iets wat je maakt. Toen ik nog werkte had ik heel weinig vrije tijd, maar toch vond ik tijd om dingen te doen die we graag deden. Nu heb ik in verhouding met toen, zeeën van tijd... Maar we maken zo zelden tijd voor de echt belangrijke dingen in het leven. De mens naast ons.

Nochtans zit ik op de goede plaats om te beseffen hoe belangrijk een bezoekje is voor een mens die thuis zit door ziekte of pijn.

Morgen is het de uitvaart... Het kan gek klinken, maar dit definitieve afscheid helpt. In ieder geval heb ik het zo ervaren bij de uitvaart van mijn zoon. De begrafenis was de afsluiting van die ene soort van verdriet. Wat rest is als het ware fantoompijn... (Fantoompijn is een medische term die duidt op de pijn die mensen lijken te voelen in een lidmaat die afgezet is ) Niet dat die pijn minder erg is, maar het is anders, het voelt aan als verwerking, niet meer als het snijden in je lichaam, maar als het genezen van een wonde, ook al geneest het nooit echt.

Ik weet dat ik morgen wellicht weer meer op de begrafenis zal zitten van onze Koen, dan wel op die van Freddy, maar toch ga ik er voor Freddy.
Mens zijn is lastig.
dat denken zou je eens een tijdje moeten kunnen afzetten...

tot de volgende ?

Persvrijheid

De aanslag op Charlie Hebdo doet ons (weer eens) nadenken over persvrijheid, en dus over vrijheid en democratie in het algemeen.

Laat mij beginnen met te zeggen dat ik niet heb tegen de Islam, het Katholicisme, het Joodse geloof, de Mormonen, de Shintoïsten, de Boeddhisten, de Jaïnisten, de Wicca, de atheïsten, de agnosten of welke religie of overtuiging dan ook.
Ik heb voor allen eerbied.

Ik heb wel iets tegen mensen die wel iets hebben tegen anderen.

Of die anderen nu een geloofsgroep, een politieke groep, een filosofische groep of wat dan ook vertegenwoordigen.
Ik heb iets tegen mensen die een kastensysteem in leven roepen of in leven houden, ik heb iets tegen mensen die pogen de ene klasse te verheffen boven de andere klasse(n). (Dus ook tegen de rechts-liberale politici die duidelijk een bepaalde klasse willen verheffen boven de anderen)

Kortom; ik ben voor begrip en eerbied van iedereen voor iedereen.

En daar kan precies het schoentje toch een beetje wringen...
Want begrip en eerbied voor iedereen, dat kan soms wel een beetje in botsing komen met de vrijheid, de ultieme vrijheid.
Ik ga niet gaan beweren dat we geen mopjes of cartoons kunnen of mogen tekenen over religies of filosofieën, maar soms heb ik toch het gevoel dat sommige van die cartoons, sommige van die teksten wellicht voor een deel van de mensheid als kwetsend wordt ervaren.

Naar mijn gevoel kun je daar op twee manieren op reageren: het negeren of in de clinch gaan met de tekenaar en de uitgever. Maar nooit kan terrorisme, doodslag, bedreiging een antwoord zijn.

Laatst zag ik een cartoon, met Maria die de kleine Jezus een bad wou geven, maar Jezus bleef op het water staan... Ik vond dat leuk, maar ik vraag me af, of mijn ouders, 50 jaar geleden, zouden kunnen lachen hebben met dergelijke tekeningen...

Ik wil maar zeggen, dat wij in het Westen, de zaken veel soepeler bekijken dan een halve eeuw terug. Dit is langzaam gegroeid. We nemen het geloof niet meer zo letterlijk, maar meer naar de geest, en dus kan men met de letters wel eens lachen, zonder de geest te kwetsen. Maar ik weet dat er nu nog steeds bepaalde groepen zijn die zich vastklampen aan de letterlijke tekst, en zelfs niet aanvaarden dat er een moderne vertaling komt.

In het geval van Charlie Hebdo hebben we te maken met de Islam, een geloof dat stelt dat de tekst onveranderlijk moet blijven en zelfs niet vertaald mag worden (of tenminste dat de vertaling geen wettelijke draagkracht heeft). De tekst moet letter voor letter, woord voor woord behouden blijven in de oorspronkelijke versie.

Ik denk dat de mensen in die landen, en de manier waarop het geloof daar wordt beleven, de geschiedenis van onderdrukking en noem maar op, niet meteen van aard zijn om vlug over te schakelen van de letter naar de geest van de tekst. Kijk maar eens naar de (her-)invoering van de lijfstraffen zoals vermeld in de Koran en de heilige teksten.

Het verwondert mij dan ook niet, dat een dergelijke aanslag net van mensen uit die religie komt. Als je echter kijkt naar de meerderheid van de moslims die hier al drie, vier generaties leven in het Westen, dan kun je vaststellen dat ook bij hen er een verschuiving bezig is van de letter naar de geest. Ik noem dit een rijpingsproces, maar wie behoort tot de anderen, de letterlijken, die vindt dat een afzwakking...

Charlie Hebdo is een Westers blad, die uitgegeven wordt door en voor westerlingen. Voor de gewone lezer zijn die teksten en karikaturen dan ook niet echt kwetsend. Maar voor de moslim die heel strikt aan de letter houdt, is het dat wel.

Eigenlijk kom ik steeds weer op dezelfde conclusie... Niet het geloof is verkeerd, maar de manier waarop het wordt gedirigeerd. Zelfs als de imam het heel goed meent, moet hij beseffen dat hij leeft in een wereld waar niet alleen moslims wonen, meer zelfs, een wereld waar niet alleen moslims wonen die zo strikt aan de letter vasthouden.

We moeten opteren voor een maatschappij van verdraagzaamheid, begrip voor iedereen. Dat alleen is een werkelijke optie.
Als een religie zo nodig zieltjes wil winnen, dan kan en mag dit niet met geweld, met dwang, met repressie !
Er is maar een manier die aanvaardbaar is voor iedereen: door hun geloof op zo'n manier uit te dragen, dat iedereen ze beter vind. Dan wordt die religie "besmettelijk"...

En dan zul je vaststellen dat het niet de tekst is, maar de geest die uiteindelijk besmettelijk is.

dat is logica.

En zolang we daar niet aan toe zijn, zing ik met John Lennon "Imagine"... (zie blog hieronder)

tot de volgende ?