Back from the Future

Allee, dat "future" moet ge dan niet te letterlijk nemen hé, maar ik ben terug. Van weggeweest.
We zijn enkele dagen op stap geweest met de gepensioneerden van mijn werk. Het was leuk, maar vermoeiend. De tweede dag ben ik niet mee gegaan, maar heb ik mijn twee zussen bezocht. Toen Anny terug was van de uitstap, bleek dat ik me zelf gelukkig mocht prijzen, want het was héél zwaar geweest, veel te zwaar... Zeker voor mij.

We zijn dus enkele dagen in Oostende geweest, de stad waar ik geboren ben, en heel mijn jeugd doorbracht. Wat me vooral opviel?
Toen ik uit de wagen stapte, en de zeelucht diep wou opsnuiven, heb ik dat maar niet gedaan, want het stinkt er naar de auto's. (Ik moet er wel bij zeggen dat de wind Zuid was, en dus uit het binnenland kwam)... Wat me nog meer op viel, dat is dat ons land oud is geworden...
Oud, want je ziet veel meer ouderen dan jonge mensen.
Hier valt dat niet zo op, omdat de mensen hier niet zo dicht opeen lopen als in de stad, maar het is hier wellicht even erg. We hebben een oude bevolking !

Oostende staat ook vol van die hoge knoertlelijke gebouwen... en langs zowat alle straten zie je vogelkotjes staan, die voortdurend dreigen een foto van je te nemen als je ook maar een paar kilometer per uur te rap zoudt durven rijden. Ik heb de indruk dat daar ergens in de buurt een winkel moet zijn waar ze die dingen in solden hebben verkocht.

Kortom, ik ken de stad van mijn jeugd helemaal niet meer terug...
Ik ken zelfs de zee niet meer terug... De kleur, de geur was anders dan in mijn herinnering. Misschien lag dat aan het weer, of aan de aflandse wind, maar ik voelde geen band met de zee meer, een band die nochtans anders heel sterk was, en die ik enkele maanden terug, aan de Franse kust nog heel erg voelde... Of was het gewoon omdat alles me zo vreemd is geworden, dat ook die zee vreemd scheen?

Nee, ik had al geen heimwee naar de stad van mijn jeugd, nu heb ik dat nog veel minder. Ware het niet dat mijn zussen er wonen, dan zag ik geen enkele reden meer om er nog heen te gaan. Ik heb de stad zelf niet bezocht, maar wat ik van de rand zag, beviel me helemaal niet. Mijn zussen wonen buiten de stad, en daar leek alles nog zoals ik het me herinnerde, maar amper terug op de baan, was alle herkenning verdwenen. Het is verschrikkelijk hoe vlug alles verandert.... Of het is verschrikkelijk hoezeer wij vastklampen aan de beelden van onze jeugd.

Toen wij hier, na eindeloos fileleed, terug thuis kwamen, en ik het grote veld vol pas uit de grond kruipende suikerbieten overschouwde, was ik gelukkig: ik ben thuis ! Ik zie weer uit over het heuvelende land met eindeloze weidse vergezichten... Ik zag weer heel ver weg de KBC-toren in St Denijs Westrem, ik rook weer de grond en het groen... God, wat wonen wij hier mooi !

De linde, hier voor het raam, is weer een grote massieve bol bladeren geworden, in dat heldere lichtgroen van het jonge blad, mijn meidoorn staat vol met trosjes helrode bloempjes, en ik weet dat als ik de voordeur uitstap, er een struik staat vol witte sneeuwballen tussen groen...

En zonet, in de tuin, zag ik dat de fuchsia's die ik aanplantte al bloemknoppen hebben...

Kortom, ik ben hier thuis, hier is het me allemaal zo vertrouwd, zo eigen, zo mooi...
Het mooiste aan weggaan ? Dat is terug thuiskomen !

tot de volgende ?

De schat

Ik hoor ons moeder nog zeggen dat zij een tijd beleefde dat niemand ooit eerder had beleefd en nog zou beleven... Ze had de radio weten komen, de cinema, de gesproken film, de televisie, het eerste vliegtuig boven Nieuwpoort (Jan Olieslaegher ), ze was geboren tijdens de eerste wereldoorlog, had de tweede meegemaakt als jonge moeder, zag de raketten naar de maan... te veel om op te noemen...

Maar moeder, het is niet gestopt... Integendeel, de ontwikkelingen zijn al maar sneller en sneller gegaan, en ik kan je vertellen dat wij nu nog dagelijks nieuwe verwezenlijkingen kunnen aanschouwen, en het niet eens meer bekijken als zijnde een wonder... We verschieten er niet eens meer van, we hebben bijna het gevoel van "Hoe, was er dat nog niet ?"...

Voor mij is het grootste wonder nog steeds het internet. Te veel om op te noemen in dat ene dingetje, dat ik zelfs kan bekijken op mijn tablet van nog geen A4-tje groot, en ja, zelfs op mijn smartphone, ook al heb ik dan het gevoel dat ik een vergrootglas nodig heb...

Ik heb een hele resem abonnementen op filmpjes in YouTube, en in Pinterest, en die twee zijn voor mij van het mooiste wat er is. In YouTube kan ik in bewegende beelden allerlei wonderen bekijken, technieken horen en zien uitleggen, grapjes en mopjes zien en horen, beelden bekijken opgenomen tijdens de eerste wereldoorlog... Eindeloos kijken, eindeloos verwonderen...
Op Pinterest... Pinterest, dat is voor mij een eindeloos knipselboek... Daar verzamel ik foto's en prentjes en afbeeldingen van alles wat me interesseert, en ik kan dat heel makkelijk: ik kan zelfs de hele verzameling van andere mensen gewoon er bij pakken, zodat ik niet alleen mijn eigen verzameling heb, maar ontelbare verzamelingen... Uren en uren kan ik bladeren... Als ik inspiratie zoek voor een nieuw beeld in de keramiek, of voor iets nieuws om te maken in Crea-Ziekenzorg, dan ga ik daar eens bladeren... En nu en dan blijf ik dan eventjes hangen aan een of ander beeld of fotootje...

Als je mij vroeger zoudt gevraagd hebben wat voor mij het voornaamste was op internet, dan zou ik wellicht gezegd hebben: Google, al lang niet meer alleen een zoekmachine, maar zoveel meer... Maar nu staat dit op de derde plaats, en dat betekent niet dat Google gedaald is, nee, dat wil gewoon zeggen dat er voor mij een paar belangrijker dingen zijn bijgekomen...

U zult me wellicht gek vinden, maar ik voel me ontzettend rijk met dat internet...

Ik kan alles zien waar ik ook maar van droom, waar ik maar op denk, en nog veel meer, dingen waar ik niet eens van wist dat ze bestonden. Ik leer er heel wat tips om op een ecologischer manier te gaan leven, en ik leer op een andere manier denken. Al die kennis is daar ongetwijfeld de oorzaak van. Maar je moet ook opletten, want je vindt verschrikkelijk veel onzin ook... En theorieën en filosofieën waarvan ik me afvraag: "Zijn er die dat echt geloven?", maar ook dingen waardoor ik ga nadenken, en me wat verloren voel...

Er zijn sites die voortdurend bezig zijn je te overtuigen dat de aliens, (vroeger sprak men alleen van marsmannetjes) allang onder ons zijn, en ze leveren er "bewijzen" bij, waar je soms zo doorheen kunt prikken, maar ook soms zo degelijk opgebouwd dat je het even niet meer weet, en je afvraagt of er toch niet iets...

Ik vind het heerlijk...
Wie van ons vond het niet heerlijk om op de zolder te neuzen in de dozen met dingen van vroeger... Wie zette niet eens die oude hoed op, of deed die oude jas om? Wie van ons kwam met een of ander naar beneden: "Ma, wat is dat ?" een ding die niet meer in jouw wereld thuishoorde in de handen...
Dat gevoel heb ik niet alleen op de rommelmarkt, ik heb het ook een beetje als ik ronddwaal in dat internet, zappend van link naar link.

Je moet natuurlijk opletten dat je niet op sites terechtkomt  waardoor je veel kans loopt om je computer besmet te zien met allerlei nefaste zaken...  (Daar kun je WOT tegen installeren, een programma die je zegt dat er al eens iemand of meerderen daar een virus of een trojaan of... opliepen, en die je dan kunt sluiten nog voor het ding echt opengaat. Je kunt er ook, mocht je eens zelf onverhoopt toch een beestje oplopen, de rest van de mensheid mee verwittigen van het gevaar !!!)

Ik voel me rijk... Ik heb een hele wereld binnen handbereik... Moedertje, je zou nooit geloven hoe eindeloos groot dat kleine bakje is...

tot de volgende ?

Reuropa

Eén van de beste dingen die Europa kon en kan overkomen, is het ontstaan van een verenigd Europa. het is een van de beste waarborgen om hier niet weer te komen tot oorlogen.
Eén van de slechtste dingen die ons kon overkomen, is het ontstaan van een verenigd Europa, een groot geheel, waarin wij maar een heel klein visje zijn.

En het slechtste wat ons kan en kon overkomen is een rechts Europa...
R-Europa zeg maar....

Ooit waren wij vooral een textiel-producerend-landje... En die textiel werd grotendeels thuis geweven. In de steden in een Gilde, in de kleine gemeenten gewoon thuis, zonder Gilde, zonder vereniging. In de steden zal het wellicht zo geweest zijn, dat het weven het hoofdberoep, zeg maar het enige beroep was, in de kleine gemeenten zal het weven een bij-werk geweest zijn, naast de landbouw of andere bezigheden.

De rijken van toen waren de kooplieden. De wevers waren in staat op een plausibele manier te leven. Maar toen kwam de industrialisering, en machines konden dag en nacht werken, aan een veel hoger tempo dan welke wever ook. De rijken investeerden in fabrieken, en Vlaanderen werd een land vol textielbedrijven. Waar heel lage lonen werden betaald voor ongezond en gevaarlijk werk. Waar kinderarbeid schering en inslag was, waardoor onderwijs, zo er al iets was, bijna helemaal werd uitgeroeid.

Het ontstaan van de vakverenigingen kostte zweet, water, bloed en honger... Maar uiteindelijk kwamen er overal in Europa vakbonden van de grond, en overal kwam er sociaal overleg, kwam er wat meer ademruimte voor de arbeiders, kwam er verplicht onderwijs, kwam er een einde aan de kinderarbeid. (Ik spreek hier alleen over textiel, maar die situatie kon je net zo goed vinden in de metaalnijverheid en heel wat andere sectoren !)

In ons België kwamen we tot een goed werkend systeem, het overlegmodel, waardoor er betrekkelijk weinig conflicten kwamen, en waardoor er een zekere welvaart kwam onder de gehele bevolking.

En dan kwam Europa...
Wij, vanuit ons kleine landje, zijn helemaal niet gewoon te denken in de grote maten en grote gewichten... In Europa doet men dat wel. Het gevolg is, dat wij voor onze begrippen een "nieuw" systeem voor de voeten kregen, iets waar wij niet aan gewoon waren, en zeker niet in die verhouding: het lobbyen !

Och, ook in ons België was er nooit sprake van een perfect evenwicht, en ook wij kenden rijken en de macht die daarmee gepaard gaat, maar er was toch ergens een grens aan die macht, er was een soort bestand, een soort vergelijk gegroeid, waardoor alles soms wel eens sputterde, maar meestal heel goed geolied liep.
Hoe groter het land is, hoe groter ook de mogelijkheden voor veel grotere economische machten, en het is logisch dat het de grootsten waren die zich het vlugst konden aanpassen aan het nog grotere geheel, en nog groter werden. De vakverenigingen die in eigen land wel een zekere macht hebben, zijn eigenlijk in ieder land op een andere manier gegroeid, volgens een eigen systeem, binnen een eigen manier van werken en druk uit oefenen... Maar het waren héél verschillende soorten van bonden. Die het niet echt makkelijk kunnen aankaarten met hun achterban, dat Europees denken, Europees reageren, Europees handelen helemaal niet gelijk is aan de vakbond in het eigen land. En wetende dat er zelfs heel wat bedrijven zijn, die veel verder reiken dan Europa, is het nog veel moeilijker om die achterban te leren denken op mondiaal gebied... Denk u maar eens in welk een verschil er is tussen een arbeider in India, in Bangladesh en in ons eigen België... En dan spreken we nog niet eens van de echte ontwikkelingslanden à la Zuid Soedan en dergelijke !!!

De tegenspeler van die vakbonden, dat zijn dus mastodonten van bedrijven, die heel makkelijk de schaakstukken van het economisch spel kunnen verschuiven van Europa naar Afrika, naar Azië, naar Zuid-Amerika...
Je kunt bij manier van spreken hier een werkgever niet meer de strot dichtduwen, want hij is een veelkoppige hydra geworden, die altijd nog diverse koppen overheeft om makkelijk adem te halen en winsten te blijven boeken.

Deze mastodonten zijn nu ook de specialisten in het lobbyen... Zij zijn het, die op allerlei manieren, geoorloofde en ook minder geoorloofde manieren druk gaan uitoefenen op de politici, op het vormen van de lijsten voor de verkiezingen, op het doordrukken van een economisch beleid gericht op meer en meer winst.

De invloed van die rechtse politiek is heel breed, veel breder dan je op het eerste zicht denkt of meent te zien... Het gaat niet alleen over het meer vrijheid geven aan de bedrijven, minder belastingen voor de bedrijven, het gaat ook over de manier van produceren waarbij de arbeid en de arbeider minder meetelt, het gaat ook over garantieperioden op de geproduceerde goederen, het gaat ook over het voortdurend "dwingen" tot vernieuwen van de producten (en daar heeft onder andere die garantieperiode en de manier van maken van het product mee te maken!).

Kortom het is het totale systeem, waarbij het in feite allemaal maar één doel meer heeft: Geld/macht.

Wellicht zullen we niet afglijden naar een situatie zoals in de tijd van de industriële revolutie, maar wees maar zeker van het feit dat we in ieder geval een stuk achteruit zullen gaan. Tenzij...
Tenzij we met zijn allen (wij zijn de meerderheid van de mensen !) echt wakker worden, en ons bewust zijn van het feit dat wij als macht moeten gaan reageren. Tenzij de vakbonden alles op alles gaan zetten om echt Europees, echt mondiaal te gaan worden. Tenzij we met zijn allen echt solidair gaan worden om dat front echt te kunnen opbouwen... Tenzij we niet in de val lopen van rechts, en ons bewust zijn van het feit dat we tegenover kapitaal alleen ons aantal kunnen zetten...

Ik ben niet echt links te noemen... Ik geloof ook niet echt in een systeem van uitersten, ik opteer veel meer voor de gulden middenweg, maar nu, in deze wereld, in deze dreiging denk ik steeds linkser, om dat ik geloof dat we tegendruk moeten uitoefenen om ooit te kunnen komen tot een systeem van evenwicht, waar het goed is voor iedereen om te leven en te werken...

tot de volgende ?

kerkliedjes

Ik las een leuk berichtje: een jongen van 11 die ontvoerd werd, kwam vanzelf vrij, omdat de ontvoerder horendol werd van het aanhoudend gezang van kerkliedjes door de knaap... Het was in Amerika, en 't was een zwart manneke, dus zullen het wellicht gospels geweest zijn, maar dat doet er wellicht weinig toe.
Gelovigen van de kerk waarvan de knaap lid is, zullen wel te horen krijgen dat het komt door de kracht van het gebed (en zingen is tweemaal bidden!), tegenstanders zullen het misschien hebben over de a-musicale manier van zingen van de knaap...
Maar ook dat doet er uiteindelijk weinig toe...

Waar het uiteindelijk over gaat, is dat de knaap vrijgelaten is. Volgens mij liep hij door zijn gezang misschien wel meer risico dan hij zelf besefte... Een boze ontvoerder, moegetergd door het gekweel, kon net zo goed het gezang stoppen met een doodslag...

Maar ik zou echt wel eens de pers van ter plaatse, en de clerus van ter plaatse willen horen. Geef toe, het is een onderwerp om over te preken die je niet iedere dag krijgt...

Persoonlijk vind ik dat de ontvoerder nog geluk heeft gehad ! Stel je voor dat hij een zeer kerkelijke Vlaamse knaap zou hebben ontvoerd ! De liedjes die ze bij ons in de kerk zingen, zijn naar mijn gevoel van een veel minder gehalte dan de gospels die we ginder horen... Maar dat kan natuurlijk ook een persoonlijke voorkeur zijn. Maar in ieder geval, de gospels swingen veel meer... En als je beelden ziet van kerken vol gospel-zingende negers, dan zie zie je ze ook heupwiegen, ja bijna dansen... Ze bidden er niet alleen met hun stem, ze bidden met heel hun lijf.  En ik moet toegeven, als ik hen bezig hoor, dan moet ik me intomen, of ik zit er ook al te zwaaien met mijn mijn bovenlijf (slecht voor mijn rug).

In ieder geval spreken die gospels me oneindig veel meer aan dan de mantra's uit de Boeddhistische wereld. En de Oosterse muziek met een heel andere tonaliteit dan de noten die wij kwelen, die liggen me ook al niet echt.
Dus vind ik het eigenaardig dat wij, hier bijna allemaal wel mee swingen met gospel, jazz, folk en wat er allemaal is aan muziek met een eigenlijk sterke Afrikaanse inslag.
We vinden ons niet terug in al die andere wereldmuziek, maar wel bij die soort. Ik vind dat bizar. Och, ik geef toe dat ik wel eens kan luisteren naar Indische muziek, of eventjes naar de didgeridoo van Australië, maar ze moeten dat toch echt niet de hele dag draaien op de radio, of ik verander vlug van zender.

Maar blijkbaar hebben wij een ingebouwde muzikale verwantschap met Afrika... Als we de wetenschappers mogen geloven, stammen wij uiteindelijk allemaal uit Afrika, want daar zou de wieg hebben gestaan van de mens... (Al zijn er tegenwoordig ook al weer andere stemmen, die spreken over meerdere soorten van mensen, uit verschillende bronnen van oorsprong, die dan wel zo dicht elkaar nabij staan dat ze onderling perfect te kruisen en te kweken zijn... (Lijkt mij héél onwaarschijnlijk!)).

Wat mij ook aanspreekt in de gospels, zijn de eenvoudige teksten, en de beklemtoning door herhaling.
Maar misschien nog het meest van al het sterke ritmische.
Nu ben ik muzikaal een analfabeet... Ik ken geen noot uit de ander. Ik zing heel graag, maar ben niet echt een virtuoos, eerder het tegendeel. Maar dat vind ik niet erg, ik zing ook niet voor anderen, ik zing alleen maar voor mezelf en ik fluit voor mezelf omdat de muziek voor mij een uiting is van me goed voelen.

En dat is misschien wel waar het eigenlijk over gaat ! Heb je al eens die negers gezien als ze gospels aan het zingen zijn ? Ze stralen gewoon blijheid uit, ze leven !

... en wellicht is dat het geheim van die muzieksoort ?

tot de volgende ?

Kwijt

Het mag gek klinken, maar ik ben de wereld kwijt !
Amper nog een meter of 10 in alle richtingen is wat me blijft, de rest is verdwenen, in een groot pak watten, of ouate als je het liever in het Frans leest. Je weet wel, die witte vlokkige dingen waar de dokter dan wat uit een flesje op giet, die er zo zacht en fluwelig uitziet, maar gemeen kan bijten.

U noemt het mist ?
Mij ook goed, maar waar is mijn wereld naar toe ?
Heel voorzichtig ga ik enkele stappen voorwaarts, en kijk, er komt wat meer te voorschijn, ik draai me om, en een of andere sloeber is er met mijn tuin van door !

Goed, goed, ik weet het wel... Maar ik probeer me gewoon eens in te leven als zou ik nog nooit mist hebben gezien... En dan is het plots een reuzegroot wonder !  Ik vind dat we dat te weinig doen. We leven er maar op los, net of alles zo vanzelfsprekend is, en het is het niet. Je moet maar eens kijken naar een klein kind, iemand die de wereld nog moet verkennen. Je moet maar eens heel diep in je verste herinneringen duiken, en je weer openstellen voor het wonder van elke dag.

Als de zon schijnt, dan kijk ik vol verwondering naar het feit dat hij nu iedere morgen iets meer naar het noorden gaat opstaan. En ik mag dan al weten dat de zon niet opstaat, dat het de wereld is die draait, toch voelt het en ziet het er uit dat het de zon is die rond ons draait.
Laat mij dan toch maar weer al die feiten, waar jij zo'n geleerde en plausibele uitleg voor hebt, laat ze maar voor mij het wonder zijn van iedere dag, ieder moment.
Heb je gisteren de donder gehoord ?
De donder, dat is het geluid van de bliksem. De bliksem dat is een elektrische ontlading. Als er niets mis is met de leidingen in je huis, kun je met je oor aan een stopcontact gaan liggen tot je een ons weegt: elektriciteit maakt geen lawaai.
Maar de bliksem wel.
Zelfs heel veel en heel luid !
Dat komt omdat het eigenlijk een kortsluiting is ! Maak maar eens de uiteinden van een elektrische draad bloot, en hou ze eens tegen elkaar ! Dan heb je een bliksem in het klein, en dan hoor je ook die bliksem in het klein, met een miniem donderslagje.  Dus de bliksem is een kortsluiting.
Blijkbaar zijn er wolken die vol zitten met elektriek... en andere wolken die dat niet hebben. Als die tegen elkaar aanvaren, dan heb je een bliksemkortsluiting. En de donder.
Voor de elektriciteit in mijn huis, krijg ik hier iedere maand een rekening binnen, terwijl er dus hele dagen grote wolken vol van dat spul hier mijn deur voorbij zeilen...
Mist, dat is eigenlijk een laaghangende wolk.
Er is dus een kans dat ik, als ik in de mist loop, ik loop in den elektriek? Ach neen? Nu goed, jij zult het wel weten, want jij bent al een grote mens, met heel veel boekenwijsheid, en ik zit nog in het tijdperk van de wonderen en het verwonderen...

En toch stel ik vast dat ik soms, als ik het winkelkarretje in de Aldi vastneem, dat ik een elektrische snok krijg van hier tot gunter... en dan wip ik verschrikt achteruit, en staar naar die boze kar. Want ik zou zweren dat dit hetzelfde gevoel is, als toen ik eens aan een elektrische draad kwam...

Ach statische elektriek? Statisch, is dat niet iets wat stil staat ? Waarom wipt het dan bijtend door heel mijn lijf heen?

Het heeft ook geregend. Want wolken dat zijn in feite grote massa's waterdamp. Dat kan ik zelfs zien, als ik in die mist-wolk loop. Maar waarom regent de mist dan niet? Of hooguit wat nattig gevoel, zonder echte grote druppels ?

Weet je, ik ga weer kind worden. Ik vind het heerlijk de wereld weer eens te bekijken zonder al die kennis, zonder al die wetenschap, en vol wonderen... Ach, aan mijn leeftijd noem je dat niet weer kind worden, maar kinds worden, en dat is een ziekte ???
Tja...

Je denkt er over om me te laten opnemen ? Want kinds zijn, dat is een ambetante ziekte. Maar ik voel het helemaal niet als ambetant, ik vind het heerlijk. Ik heb het idee dat ik dat al heel lang mis! Je moest het ook eens proberen... En weet je, noem het dan maar terug kind worden, dat klinkt beter, voor u en voor mij. En nee, ik ben echt niet al die wetenschap vergeten, ik weet het best nog allemaal, maar het is veel vervelender dan kijken naar wonderen...

Knip weer prentjes uit, en maak een papje van aardappelbloem en water, en kleef die prentjes in een boek, een wonder-boek... Ach je hebt lijm uit een busje? Vind je het echt niet leuker om zelf lijm te maken? Waarom ? Gewoon... omdat zelf doen veel leuker is dan kopen in een potje.

Een hele wereld vol wonderen... en mensen die er dwaas doorheen lopen, zonder ze nog te zien, omdat zij te slim geworden zijn. Slim ?

tot de volgend ?

Mijn 17° versie !

Ik heb het eens nagezien, een paar dagen terug heb ik de 17° versie van Ubuntu (14.04) op mijn pc geladen... Ik ben begonnen bij 6.04 en rekening houdend met twee upgrades per jaar, zit ik dus aan mijn 17°...

En ik ben er nog steeds tevreden mee... Ook nu ging het upgraden van de vorige versie zonder moeilijkheden. En het is nu weer een speciale versie, met lange termijn ondersteuning. Normaal geldt dat bij Ubuntu voor 3 jaar, maar ik las dat het nu voor 5 jaar zou zijn... Dus ook voor bedrijven, die niet zo graag te dikwijls te maken hebben met die upgrades, is dat een uitkomst. Volg je de normale upgrades, dan is dat iedere 6 maand...

Merk jij ook iets geks aan je computer ? We krijgen steeds grotere harde schijven, en ik gebruik er steeds minder van... Dat is niet moeilijk, ik zet de meeste dingen die ik wil bewaren "in the Clouds", waar ze net zo goed staan, en mijn pc niet belasten. Bovendien heb ik "kloudless" geïnstalleerd, en daar kan ik een heleboel van die Clouds samen laten werken. Dat betekent dat je zowat overal het gratis gedeelte kunt nemen, en dat samenvoegen in kloudless... Ruimte zat dus !

Ik ben helemaal geen genie op de computer, heb ik ook helemaal geen behoefte aan. Ik vergelijk het een beetje met autorijden: je hoeft ook geen automecanicien te zijn om met de wagen rond te rijden.

Wat mij vooral bevalt aan Ubuntu (en Mint en wellicht nog een heel pak andere soorten OS van Linux), is de enorme vrijheid. Je hebt bijna onuitputtelijke voorraden aan programma's die je zo kunt installeren, en je je hebt geen last van virussen en dergelijke. Kortom, het is - om de vergelijking met het autorijden door te trekken- alsof je een hele snelweg voor jou alleen hebt... Je hoeft niet voortdurend bedacht te zijn op allerlei gevaren die je bedreigen, er zijn er haast gene...

Ik heb het je al verteld, er zijn ook nadelen aan... Zo kun je bepaalde zaken die van Windows komen niet openen (niet vaak het geval, maar er zijn er)... Maar dat is eigenlijk iets wat je ziet bij iedere OS... Die mensen met een Apple hebben dezelfde moeilijkheden, en Windows kan ook sommige dingen van Linux of van Apple of BSD niet bekijken... Een beetje jammer... Want mocht iedereen zijn technieken open stellen, dan zou iedereen ook alles van iedereen kunnen bekijken... als de fabrikanten dat zouden willen...

Maar het voornaamste is dat ik me er goed bij voel, al de rest is bijzaak. Ook hier wil ik de auto er terug bijslepen... Kijk, wil je een Bugatti met alle toeters en bellen, dan gaat die auto je stukken van mensen kosten... Maar is voor jou een auto een -zo veilig mogelijk- vervoermiddel, waarbij je je zo zuinig mogelijk kunt verplaatsen op een redelijk comfortabele manier en zonder nat te worden, dan kom je met een veel goedkopere wagen ook al rond, en ga je bovendien het milieu wellicht ook nog veel minder belasten. Voor mij hoeven al die toeters en bellen niet... Ik wil gewoon materiaal waarmee ik perfect kan doen wat ik wil doen... Meer hoeft niet.

Dat ik dat dan ook nog gratis kan krijgen is mooi meegenomen, en dat ligt ook in mijn visie op het leven.

Ik geloof dat ook het internet en alles wat computer is, ook zo sociaal mogelijk moet zijn, en bereikbaar voor iedereen, rijk en arm. Voor mij zijn de providers een soort noodzakelijk kwaad, in die zin, dat ze geld vragen voor het beschikbaar stellen van het internet. Voor mij hoort internet bij onderwijs, en onderwijs moet gratis zijn. Iedere mens moet dezelfde kansen krijgen. (Dat is ook een beetje de filosofie achter Ubuntu, een Afrikaans woord, dat een zeer brede betekenis heeft van samenhorigheid, één zijn. Je moet het maar eens opzoeken !)

Naar ik las, zouden heel wat mensen, die nog werkten met Windows XP, nu zijn overgeschakeld op Ubuntu, of Lubuntu of Mint... De reden is heel simpel, op die oude pc's kun je de nieuwere versies van Windows niet installeren, ze hebben niet genoeg capaciteiten... Maar met Lubuntu (de Light versie van Ubuntu) kun je op heel oude pc's nog heel vlot en makkelijk werken. Ook dat is een pluspunt, zeker voor het open stellen van het internet, ook voor mensen die het wat minder breed hebben.

Dit is geen publicitaire blog, het is gewoon mijn kijk op mijn computertje... Doe jij maar waar jij je gelukkig mee voelt, dan is iedereen happy.

En om te besluiten nog wat wijsheid van Confucius, de Chinese wijsgeer:
Voel je je triest, depressief, dan wil dat zeggen dat je je te veel vastklampt aan het verleden. Voel je je angstig en bang, dan kijk je te veel naar de toekomst... Alleen wie leeft in het heden, leeft ook in vrede met zichzelf.

Mooi hé ?

tot de volgende ?

Paasmaandag

... en deze namiddag is het feest bij OKRA, en kunnen we weer eens heerlijk met een hele hoop mensen bij elkaar gaan genieten van het programma en van het keuvelen onder elkaar.
Laatst kwam ik op een rommelmarkt een man tegen, die niet wou aansluiten bij OKRA, want dat is iets voor oude mensen...

Hij weet niet wat hij mist.
Niet alleen qua programma's, maar ook gewoon omdat iedere beweging in iedere parochie/gemeente/stad/wijk of welke onderverdeling dan ook, heel belangrijk is als cement van een samenleving.

En naar mijn gevoel is die cement er steeds meer en meer nodig !
Vroeger, toen alles veel kleinschaliger was, iedereen iedereen kende, elkeen elkaar tegenkwam in de buurtwinkel of in het buurtcafé, toen was er cement met overvloed ! Iedereen kende echt zijn buren, de bewoners van zijn straat, van zijn wijk, ja zelfs van de gemeente.
Heel veel van die mensen hadden dan ook nog eens onderling banden van familie, want in het dorp, daar woonden al generaties na generaties dezelfde families, en de kans was op de duur klein dat er ook bij waren die geen familie waren van elkaar. (ook al was het soms in de twaalfde graad of zoiets, er waren toch banden)

Nu is dit niet meer zo... In verhouding zijn er tegenwoordig maar heel weinig mensen die werken binnen de grenzen van hun eigen parochie of gemeente. Heel velen werken heel wat kilometers van hun huis. Bovendien werken in de huidige maatschappij man en vrouw, waardoor veel mensen hun wederhelft niet meer vinden binnen de parochie/gemeente, maar op het werk of zo, waardoor er plots heel wat vreemde eenden in de gemeentelijke bijt komen... En dus geen familie meer zijn van elkaar. Net door dat de arbeidsplaatsen veelal ver liggen van de eigen woning, verkoopt men dat huis, en gaat dichter bij het werk wonen, waardoor weer meer vreemden terecht komen in de gemeenschap van jouw wijk....

Men bouwt hele wijken en appartementsblokken, waardoor er ook nog eens makkelijker instroom komt van vreemden, die dan onderling ook geen enkele band meer hebben, nog met de gemeente, nog met hun buren.

Heel veel mensen kennen hun buren amper.
Laat staan dat er een soort band groeit tussen hen.

Het gekke is, dat bewegingen, zowel jeugdbewegingen, vrouwenbewegingen, OKRA en andere, veel makkelijker werken in een kleine gemeenschap waar iedereen iedereen kent, en iedereen ook iedereen mee trekt naar de beweging, terwijl het duidelijk is dat die beweging er eigenlijk veel meer nodig is in de moderne maatschappij (nu ja... Maatschappij ?), waar ze heel nuttig zijn om van de duizenden individuutjes een hecht geheel te maken.

Eén van de zaken die een gemeente kenmerkt, is het hebben van een eigen taal. Ik ben van oorsprong een Oostendenaar, en die taal is heel anders dan het Maters, de taal van de prachtige gemeente waar ik nu thuis ben... Maar dat Oostends accentje kenmerkt mij nog steeds als een vreemde eend in de bijt. En ware ik niet in organisaties thuis, dan zou mijn band met Mater wellicht heel wat minder zijn dan nu. Maar bijna alle leeftijdsgenoten en ouder, kennen mij als Sinterklaas, en heel wat anderen kennen me van Ziekenzorg als de man die de "Hobby" of de "Crea" organiseert... En dank zij die beweging ben ik, en met mij mijn vrouw, lid van de gemeenschap Mater.

En dat maakt dat wij ons hier "thuis" voelen...
En dat is héél belangrijk.
Want thuis zijn, dat is je goed voelen, je op je gemak voelen, weten dat je hier moogt leven zoals je wil, omdat je aanvaard bent, deel bent van het geheel. Natuurlijk moet je de gemeenschap niet gaan ergeren door sterk afwijkend gedrag, maar dat mag nooit en nergens... tenzij je daar op een manier je handelsmerk van maakt... Zoals een kunstenaar die zich net iets anders gedraagt en zich net iets anders kleedt...

Ach, Het is goed thuis te zijn !
(Maar maak er geen "Thuis" van, de soap op Eén, want daar is men bezig met het opmaken van een heel ingewikkelde studie, gewoon om te weten wie het allemaal al met allemaal heeft "gedaan"... En zo'n gemeenschap wens ik niemand !)

tot de volgende ?