Creatief bezig zijn

Gisterenavond, op zijn eerste werkdag na het lange weekend, belde ik mijn dokter op, met de blijde mededeling dat de pillen niet geholpen hadden, of toch niet veel. Ik zit nog steeds met een velstobde neuz.
Ik moest direct bij hem gaan, en moest nog een doos van die antibiotica nemen en daar boven op nog cortisone in pillen...
Gisterenavond meteen nog van die pillen geslikt, en - Oh Wonder - vannacht niet wakker geworden bij gebrek aan adem... Mijn neus is nog niet zuiver, maar ik kan er nu toch door ademen. Oef.

Deze morgen moet ik geld gaan afhalen voor Ziekenzorg, en vrijdag moet ik naar de tandarts... Ik heb voor de zoveelste keer een tand rats afgebeten, en bovendien vermoed ik dat er minstens twee van mijn maaltanden gaan moeten gerepareerd worden, want ik voel een zekere gevoeligheid bij heel koude dingen. (Meer voel ik nooit, ik schreef het reeds eerder, ik heb nooit tandpijn).

Deze namiddag, vrijdagnamiddag en zaterdagnamiddag dan nog naar de lessen keramiek, en je ziet dat het leven van een gepensioneerde heel druk kan zijn.

Gisterenvoormiddag heb ik een interview gegeven over mijn taak bij Ziekenzorg, voor een artikel in Visie die wellicht ergens in december zal verschijnen. Anny heeft dus gisteren ook enkele fotootjes gemaakt van onze activiteiten... Voor de pers, maar jullie krijgen het al eerder te zien.

Op facebook kreeg ik meteen al reacties van enkele jaloerse heren, dat ik daar met niets dan vrouwen "mocht" werken. Heren, er is niets dat u tegen houdt om hetzelfde te doen, en u ook verdienstelijk te maken in een van de bewegingen dier er gelukkig nog steeds zijn op onze gemeenten... Als je je specialiseert in bloemschikken, dan heb je heel veel kans ook voornamelijk met vrouwen te mogen werken... ('t Is maar een tip hé...)

En om hen helemaal gerust te stellen, de lieve dame die daar iedere keer weer koffie zet voor ons, de dame die ook de foto nam, de liefste van allemaal, is mijn echtgenote waar ik binnen 4 dagen 46 jaar mee gehuwd ben. En die reeds al die jaren zorg draagt voor mij, want alleen kan ik helaas niet meer bestaan. Heel wat dingen die je moet kunnen in het dagelijkse leven, kan ik helaas niet meer. En mocht het je interesseren, gisterenavond verrekte ik van de pijn, na het geven van de les Crea... Je hoeft dus echt niet jaloers te zijn op het gezelschap van al die vrouwen (er zijn er nog wat meer dan je op de foto kunt zien !).

Maar weet je, ondanks die pijn, ben ik gelukkig als ik bij de mensen ben. Ik ga naar de lessen keramiek voor de lessen, maar minstens evenveel voor de babbels... Ik ga naar de rommelmarkten voor de markt, maar minstens even erg voor de vele babbels. En als ik naar Wallonië ga markten, dan babbel ik, zo goed het gaat, in het Frans. Ik vraag uitleg, ik geef leuke commentaar, en slaag er meestal in de mensen te doen lachen. En dan voel ik me goed. Dan hoor ik weer ergens bij.

Want ziek zijn, dat is niet alleen de pijn, dat is niet alleen het niet meer kunnen, dat is vooral het vereenzamen...

Daarom spreekt Ziekenzorg mij zo aan ! Een organisatie die mede tot doel heeft zich te bekommeren, op bezoek te gaan bij de zieken.

En we doen dat daadwerkelijk ! Ik kan zeker een tiental van onze leden opnoemen, die regelmatig op bezoek gaan bij zieken. Zo maar. Wat gaan babbelen, de zieke zelf eens laten babbelen.

Dat is véél belangrijker dan de Crea die ik geef, veel belangrijker dan mijn taak als schatbewaarder... Ik ben maar een heel kleine schakel in de beweging.

Eén ding heb ik misschien voor op veel anderen, ik weet aan den lijve hoe belangrijk het werk is dat we doen.

tot de volgende ?

Filipijnen

Iedere dag hoor en zie ik weer beelden van de verschrikkelijke ramp die de Filipijnen heeft getroffen. Duizenden doden, ze weten nog steeds niet hoeveel, maar het cijfer loopt dagelijks op.
En iedere dag denk ik dan aan Jan.
Eigenlijk denk ik nog steeds aan hem als pater Jan, ook al is hij al lang geen pater meer.
Ooit, in een heel ver verleden, was hij Chiroleider bij ons, en was een wondere figuur, die iedereen wist enthousiast te maken en iedereen wist mee te slepen in het grote Chiro-avontuur.
Toen hij pater van Scheut werd, was daar geen mens van verwonderd. Als er ooit iemand voor die job geschikt was, geschikt om naar de missies te gaan, dan was het wel Jan.

En toen hij gewijd en wel vertrok, kreeg hij van mijn ouders een mooi geschenk om ginder te gebruiken, als pater...

Enkele jaren later hoorden wij dat Jan geen pater meer was. Dat hij zijn kap over de haag had gesmeten. En ik hoorde van ons moeder hoe verdrietig de moeder van Jan daarover was... Ons moeder heeft haar dan nog getroost, dat het veel beter zo was, dan dat hij een slechte pastoor was...

Maar voor mij blijft ergens bij Jan dat pater hangen, en als ik dat pater er niet bij denk, dan denk ik aan leider Jan, de toffe peer die ons zoveel heerlijk uren Chiro liet beleven...
Enkele jaren terug, in een bedevaartsoord spraken we toevallig met een nonnetje dat heel haar dienstbaar leven had doorgebracht in de Filipijnen... Ik vertelde haar over pater Jan, en ze kende hem heel goed ! Hij was nu directeur van een technische school daar ergens in dat grote verre land, en ze hadden nog steeds goede contacten met hem. In de missies - zo zei ze - is het niet zo bekrompen als hier... Daar laten we elkaar niet vallen, ook al is men uitgetreden...

En nu vraag ik me af of Jan ook ergens in het rampgebied zou zitten...?

Dat maakt voor mij de Filipijnen iets dichter bij.

Koen, een man uit de wijk hier, (hij komt straks naar hier), die is gehuwd met een vrouw van Filipijns origine, en was vorige zomer naar ginder gegaan, naar de familie... Voor hem zal de Filipijnen wel nog een pak dichter bij zijn, dan voor mij.

Hij weet ook lijfelijk de afstand, hij is er geweest.
Toen ik jong was, in de tijd dat Jan naar ginder trok, dan was de andere kant van de wereld nog echt de andere kant, heel heel ver weg. Nu gaat een gezin uit de wijk daar heen voor een verlofperiode... Ik denk dat men vroeger langer nodig had om er te geraken dan die verlofperiode.

De wereld is gekrompen...
Nieuwtjes uit Verwegistan maken wij nu à la minute mee...
Amerika dat is vlakbij, we zagen de ramp van 9/11, toen de twin  towers door aanslagen instortten, op het moment zelf gebeuren...
Alsof we er bij waren.
Ook de ramp nu in de Filipijnen... Je ziet en hoort de mensen huilen van ellende, je ziet ze aanschuiven voor een drup drinkbaar water...

Vroeger zou dat wellicht meer dan een week hebben geduurd, en ga je nog een mensenleven verder achteruit, dan zou het wellicht nooit tot hier zijn door gedrongen...

We zijn, vooral door het beeldmateriaal, veel dichter gekomen. De rampen zitten nu in je huiskamer.
Je ziet de kinderen sterven van honger ! En jij zit er op te kijken met een zakje chips in je handen en een glas wijn voor je op het salontafeltje, terwijl je behaaglijk ligt te niksen in je knusse zetel.
Als je echt geen lust hebt in die bittere confrontatie, dan zap je het gewoon weg, en gaat heerlijk genieten van een horrorfilm op Acht.

djudedju

Gek hoe we dat dichtbije, voor ons eigen gemoedsrust vlug weer naar ver weg zappen...

Vroeger was onze Naaste gewoon de mensen uit onze wijk. Nu is de Naaste ook die Filipijn...
Dit verandert niet allen fundamenteel het godsdienstige begrip Naaste.
Het verandert ook echt, tastbaar.

We zijn betrokken met héél de wereld.

En hier zitten we dan ons op te winden in een paar gekke politici, die ons piepkleine wereldje ook nog eens willen gaan verscheuren om elk een brok te hebben waar zij dan hun tanden kunnen in zetten...
djudedju

tot de volgende ?

Wapenstilstand...

walter de buck (Photo credit: delahaye - roland)

Vandaag gedenken we de Grote Oorlog, die 99 jaar geleden begon, en vier eindeloze jaren duurde... Een stellingenoorlog, waarbij mensen rechtover elkaar zaten, soms op nog geen 50 meter van elkaar, ze konden elkaar als het waren in het wit van de ogen kijken...
Kerstmis is de dag da' ze nie' schieten... zong Wannes Van de Velde.

Gedenken we vandaag de oorlog ? Of gedenken we de vrede?
Ik prefereer de vrede...
Oorlog lijkt me zo wreed, zo ellendig.
Niet alleen voor de soldaten, ook voor de burgers.
En vooral waar we spreken over burgeroorlogen, daar is het leed voor de burgers wellicht nog groter.
Daar vecht vader tegen zoon, broer tegen broer...
Daar is iedereen verdacht, niet alleen wie een uniform draagt.
Denk maar eens eventjes aan Syrië, waar het leger vecht tegen een heel pak milities, die onderling ook nog regelmatig op elkaar schieten... Daar zijn niet twee partijen, maar een hele hoop, en de burgers zijn het slachtoffer, want wat men vindt aan eten of drinken wordt geconfisqueerd door een of andere gewapende macht.

Oorlog.
Dwaasheid.
djudedju


Vandaag ben ik niet de eeuwige vlam gaan aanwakkeren, nee, ik ben naar Naast geweest, een deelgemaante van (Zinnik) Soignies... Een rommelmarkt in de school La Source... Een school die blijkbaar nog altijd school is, en die voor één dag ingenomen werd door een grote rommelmarkt. Het is een oud gebouw, met heel kleine klaslokaaltjes, met veel trappen en nauwe gangen. Massa's volk drumden door die gangen, ieder klaslokaaltje, de speelplaats en de overdekte speelplaats was één grote rommelmarkt, vol, stampvol mensen... Niet te doen.

We hebben niet veel gezien, niet dat er niets te zien was, maar omdat je gewoon wordt meegedreven met de massa. Soms sta je enkele minuten stil, als er uit een klaslokaal plots een groep naar buiten komt gedrongen, en alles stagneert.

Gisteren was het veel leuker, in Kalken (Laarne), een rommelmarkt ingericht door de plaatselijke basketbalclub.  Ik vond er een wandelstok, en een mooie ring voor Anny... En de dag daarvoor was het rommelmarkt in Wieze, en ook daar vond ik een wandelstok !

Maar het leukste wat ik dit weekend vond, waren twee boeken... Eén boek met alle liedjes en de muziek van Walter De Buck... (In mijn stroatse zijn 't almoal commeren, alles wat dat er gebeurt, niemand die kan der passeren, of hij wordt er gekierd en gekeurd...)... Ik heb hier al zitten zingen. Moest Lieselotte hier zijn, zou ze weer zeggen "Ja, opa, w' 'ebben het al gehoord"...
Prachtige teksten vol levensvreugde en vol verdriet... Een heerlijk dichter, zanger en beeldhouwer !

Maar misschien nog gekker om te vinden, was een dichtbundel...
van Nestor De Tière ...

En nu zitten wellicht heel wat mensen met grote vraagtekens in de ogen, maar de lieden van Oudenaarde, en vooral van Eine, denken meteen aan de Nestor De Tièrestraat... Ja, 't is den diene !

Ik vraag me af of er hier nog mensen zijn die deze gedichtenbundel hebben liggen ! Zou de Heemkundige Kring dat wel hebben?

Het is een boekje van 90 jaar oud... Een tweede druk, de eerste druk verscheen in 1891, gedrukt op 500 exemplaren...

Buiten deze regio zullen er weinig mensen zijn, die deze dichter kennen, (In Aalst zouden ze hem ook kennen, daar is ook een straat met zijn naam, maar hij is van ons, van Eine...)

Voor zijn tijd was het een moderne dichter, die het zelfs aandurfde, in die tijd, om gedichten te schrijven die niet rijmden, maar gewoon mooi waren, mooi zijn.

Ik heb weer te lezen...

tot de volgende ?

Water

Gisteren stroomde het water als een klein riviertje over mijn oprit...
Het veld achter ons ligt iets hoger, en bij zware neerslag stroomt het water van ginder boven naar hier (beneden)...  Ik heb de tuin al iets opgehoogd, maar ik heb vastgesteld dat er blijkbaar een stukje is, waar het water toch een weg heeft gevonden.  Door de stroming wordt dit gat blijkbaar steeds groter. Ik ga eens moeten uitzoeken hoe ik ook dat stukje kan afsluiten voor het water. Dan zou het water langs mijn eigendom lopen in plaats van er op. (Tot jolijt van de paarden?)

Een mens woont dan boven op de berg, blijkt dat de top nog iets verder ligt, en dat bij zware neerslag er toch nog heel wat water naar hier loopt.  Ik moet niet vrezen voor overstroming, maar je moet wel goede schoenen aanhebben om hier dan op mijn oprit te kunnen... Anders heb je natte voeten. Ooit heb ik een kleine greppel gegraven aan de buitenkant van mijn haag, maar na een paar jaar is dat volkomen verdwenen, dichtgeslibd. Het was natuurlijk maar een heel klein iets, amper 5 cm diep, maar dieper kan ik het moeilijk maken, anders kunnen we niet meer aan onze haag om die te scheren, tenzij we er op uit zijn ons voeten om te slaan...

Bovendien zie je maar dat dit greppeltje verdwenen is, als het water over je oprit stroomt, en ik heb eerlijk gezegd heel weinig lust om in de gietende regen daar te gaan staan graven. Zeker niet in de koude regen. Mocht het nu nog van die lekkere warme regen zijn, je weet wel, waarin je lust hebt om je kleren uit te trekken en een natuur-douche te pakken. Ik zie voor mijn ogen die reclamespot van Tahiti douche-gel, met van die mooie Hawaii - maagden onder de kokospalmen, in een heerlijke douche "en plein nature"... Maar als ik me dan mijn lijf daarbij voorstel, dan verdwijnen die Hawaiiaanse maagden terstond...en sta ik te grinniken met mezelf.

Voor het ogenblik regent het niet... De lucht zit niet zuiver, maar het regent niet. Oef ! Ik vermoed dat de Schelde heel hoog zal staan, en dat heel wat gronden onder water staan, want mensen lief, wat heeft het gegoooooten de laatste dagen ! Gisteren grapte er eentje tegen me; "Het is vast weer ! Het regent altijd !"... Ik kon er niet mee lachen. Nog een beetje en de mensheid zou rondlopen met een grijsgroene huid: schimmel....

En we mogen dan nog niet klagen, als je hoort dat ze in de Filipijnen nu met een storm zitten met windstoten tot 370 km per uur ! (Twitter van Frank De Boosere) Stel je dat maar eens voor ! Daar heeft Beaufort zelfs geen cijfertje meer voor voorzien. (In de radio spreken ze nu van bijna 300 km per uur, maar met dergelijke snelheden maakt dat wellicht het verschil niet meer !)

We zijn vandaag 8 november, en ik heb nog geen nachtvorst horen vernoemen. Bizar weer. In vroegere, normale tijden, mocht je er zowat van zeker zijn, dat alle chrysanten op het kerkhof op 1 november bevroren stonden, en dat de bloemenpracht heel kortstondig zou zijn. We wisten ook dat de noten pas vielen (en lekker waren) na de eerste nacht vorst. Nu liggen alle noten allang af, maar er is nog geen sprake van vorst.

We gaan onze spreekwoorden en zegswijzen dringend moeten aanpassen aan het nieuwe type van weer. Ik hoop dat we straks niet weer met een zeer harde winter te maken krijgen, dat de winter niet weer aanhoudt tot eind mei, begin juni... dat we dan weer een zomer krijgen tot halverwege oktober, en dat de herfst lijkt te duren tot in december... Misschien denk je, dat is gewoon een verschuiven, en niet echt anders, maar je hebt het mis ! Je vergeet dat we niet alleen kijken naar de temperatuur, maar dat we het wintergevoel ook hebben door het gebrek aan licht. En als de winter aanhoudt tot bijna juni, dan wil dat zeggen dat het wintert in een periode waar het licht ons warmte belooft !

Nee, geef mij maar jaren die ik herken, jaren waarin de seizoenen gelijk lopen met het zonnejaar.

En toch... als je dan het verlag hoort over de afgelopen maand, dan lijkt het allemaal niet zo erg te zijn, dan vertelt men ons steevast dat de temperatuur maar een paar graden verschilt van het gemiddelde, dat we echt niet zo verschrikkelijk veel regen kregen, dat er meer dan 15 jaren waren met nog meer regen, en dat het aantal uren zonneschijn quasi normaal was... Dan schud ik mijn grijze manen, en geloof het niet. "Geloof jij dat ? " Anny schudt ook neen. "Die mannen vertellen wat ze willen!" zegt ze nog steeds hoofdschuddend. Het lijkt zo abnormaal dat je het niet kunt geloven.

We pijnigen onze grijze massa, en herinneren ons geen enkel jaar waarin het zo erg was... Ligt dat aan ons geheugen?
Volgens de weermannen en weervrouwen wel.
djudedju

Maar onze hersenen worden wel eens vergeleken met een computer...
Zou het dan niet kunnen dat de computer van het KMI last heeft van Alzheimer ?
djudedju

tot de volgende ?

plensregen

Toen ik deze morgen het rolluik omhoog trok, en nog voor mijn turnsessie de wereld wou aanschouwen, zag ik een donkere wereld, die blonk in het vale licht van de lantaarnpaal. Ik zag niet veel, maar wat ik zag was precies in facetten verdeeld: de ruit was beregend en de dikke druppels en de stroompjes water vervormden het hele beeld. Nu ja, beeld... Veel beeld was er niet, 't was donker. Wel mooi zijn de straatlichten in zo'n weer ! In plaats van een schriel lampje ergens ver weg, zijn het nu sterren die voortdurend veranderen van vorm. Een rijdende auto, waarvan je alleen de lichten ziet, tovert ook al sterren die over het beeld schieten als een soort exotische komeet...

Nu is het al "licht"... Nu ja, grijs, wat gelig, en regen, regen, regen....

Heel wat bomen zijn ondertussen al kaal, en ik sta vol verwondering te kijken naar dit natuurverschijnsel. Een eindje verder staat een partij populieren in de lucht te priemen. Bijna allemaal zijn ze volledig kaal, maar een paar hebben zowat nog al hun bladeren??? Ze staan daar bijeen te staan, in dezelfde grond, in het zelfde klimaat, dezelfde wind... Waarom hebben die enkele nog al hun bladeren en zijn alle andere kaal ? Gek.

Maar misschien ben ik wel gek dat ik mij over dergelijke feiten zit te verwonderen. Maar voor mij is heel de natuur één groot wonder. Onlangs las ik dat men ontdekt heeft dat het wortelstelsel van een boom niet alleen bepaalde gelijkenissen vertoont met de werking van de hersenen, voor een groot gedeelte zouden ze ook echt werken als hersenen... Steeds meer ontdekt men dat planten niet zo maar staan te staan, ze zijn blijkbaar ook voorzien van een zeker "verstand". Ze reageren op zaken, ze "praten" tegen elkaar, ze bewegen op basis van bepaalde oorzaken (weliswaar traag, maar toch !à  Een wortel van een boom merkt een soort gift in de bodem. De wortel sluit zich af, maar geeft ook seinen aan de andere wortels, niet alleen van de eigen plant, maar ook naar de planten van dezelfde soort rond zich. (Planten lijken wel wat racistisch ! - Of misschien praten ze gewoon een andere taal, en begrijpen ze elkaar niet)

Hoe meer men weet van de planten, hoe meer we een zeker bewustzijn ontdekken !

Ik stel me vragen over het vegetarisme... Veganisten en vegetariërs vermijden het te eten van voedsel die ven dieren afkomstig is. In het Jaïnisme, een soort veganistische godsdienst, heeft men een extreme eerbied voor het "leven". Men kijkt zelfs goed waar men de voet neerzet, om toch geen miertje of klein beestje kwaad te doen... Nu men steeds meer bewustzijn vindt bij planten, lijkt me de plant ook te behoren tot "het" leven, het bewuste leven... Als we dat idee doordenken, wat moeten, wat mogen we dan nog eten, als we een extreme eerbied hebben voor het (bewuste) leven?

(Gandhi was Hindoïst, maar heel sterk beïnvloed door het Jaïnisme. Hij was opgegroeid in een dorp vol Jaïsme.)

Ik, vanuit mijn westerse opvoeding, bekijk het gewoon anders... Zowat alle bewuste leven leeft ook van ander leven. Waarom zouden wij dat dan niet mogen en kunnen ?
Ik blijf er wel bij dat dit niet betekent dat we zo véél vlees moeten eten !
Ik pleit voor een voeding met veel afwisseling, en veel soorten vitamines en bouwstoffen. Wij, net zoals alle andere leven, maken deel uit van het geheel.
De plensregen spoelt de wereld en de lucht schoon van alle vervuilende stoffen. Met het water dringen voedingsstoffen (veelal opgebouwd uit deeltjes van "gestorven" leven!) de bodem in, en vormen de nieuwe voeding voor de planten in de komende lente en zomer...

Mocht dit niet zo zijn, dan zouden die voedseldeeltjes veel meer aan de oppervlakte blijven zitten, zouden de planten veel oppervlakkiger wortelen en minder bestand zijn tegen de wind en het water... Het hangt allemaal aan elkaar.
De grote cirkelgang van het leven.

Nee, niets gaat echt dood... Het wordt verteerd, uiteen gerafeld, en komt weer in het leven terecht.

Och, ik heb wel meer gekke gedachten... Heb je ook al verbaasd gekeken naar de gelijkenis die er is tussen een atoom en een zonnestelsel? Heb je ook al bekeken dat, als je de sterrenstelsel bekijkt, die ook weer datzelfde patroon van het wortelstelsel van een plant, van de signalen die je ziet als je de werking van de hersenen in beeld brengt ?

Dan dank ik... droom ik?... zijn we een heel klein onderdeeltje van een ontzaglijk levend universum ?
Zijn we op deze aardkloot nog kleiner dan een Higgs-deeltje ?
Wat is de "lijm" die atomen samenbrengt tot cellen? Wat is de lijm die cellen samenbrengt organismen? Wat is de lijm die organismen laat samenwerken tot een dier, .... een mens ?
En hoe kan men al die kleine onderdelen er toe brengen te denken...
te vertellen over dat grote wonder ?

djudejdu

ik voel me zo klein...

tot de volgende ?

Het wonder van de knie...

't Is niet te geloven, nu, anno 2013 hebben twee dokters een "onbekende" gewrichtsband in de menselijke knie "ontdekt".
(Onbekende tussen haakjes, want in achtienhonderd en een sjiek vonden ze diezelfde gewrichtsband ook al eens, maar ze waren dat vergeten...)

Nu weten ze waarom veel geslaagde operaties toch niet het verwachte resultaat gaven, ze hadden gewoon die gewrichtsband over het hoofd gezien. Als reden geeft men op, dat door de kijkoperaties, men eigenlijk niet het geheel ziet, maar alleen dat kleine gebied dat men aan het opereren is...
Met andere woorden, men keek niet verder dan zijn neus, of liever het gebruikte camera'tje lang was.

Men was zo zeker van zichzelf, dat niemand het ook nog maar de moeite achtte om de knie nog eens echt van dichtbij te bekijken. Men gaat Mars gaan bekijken, ja, maar de eigen knie ? Ho maar !
Ergens ergert mij dat.
Misschien ben ik wat overgevoelig aan kijkoperaties, en zeker aan deze aan de knie, want onze Koen is daardoor gestorven, maar overgevoelig of niet, het is echt niet normaal dat men nu pas een gewrichtsband vindt ! Dat men een miniem pietepeuterig microscopisch onderdeel over het oog zou hebben gezien, daar zou ik nog wat begrip voor hebben, maar een gewrichtsband is niet zo'n pietpeuterig item ! Bovendien is het een onderdeel van een gewricht, die men al miltioenen keren heeft opengelegd, uitentreure heeft bestudeerd, er heeft over gedoceerd, waarvan men de werking heeft uitgelegd en gedemonstreerd, waarvan op bijna ieder bureau van iedere dokter een plastic kleurig modelletje staat, want de knie is een teer en fragiel onderdeel, en de dokter is blij dat hij didactisch en aanschouwelijk materiaal bij zich heeft om u, slachtoffer, te kunnen uitleggen wat er u hapert... Niet dus, want niet alleen het voorbeeldje is onvolledig, ook de kennis is onvolledig.
En men opereert dus maar, zonder echt het probleem terdege te hebben onderzocht.

Het blijkt dat, als er aan dit pas ontdekte gewrichtsbandje iets hapert, de knie nog steeds kan doorslaan naar de verkeerde kant...

Ik heb een vraagje... Is er niemand die ooit van het kniegewricht een computersimulatie heeft gemaakt? Want mij lijkt dat men ook uit een degelijke simulatie had kunnen ontdekken dat ze een onderdeel over het hoofd zagen. ????

Dames en heren, lijders van een geopereerde maar niet herstelde knie, er is hoop ! Men heeft het verloren onderdeel terug gevonden.
djudedju

Heren wetenschappers, was ik van u geweest, en had ik die gewrichtsband (terug)gevonden, dan zou ik gepoogd hebben om mijn confraters en collegae in alle stilte te verwittigen, zou ik zeker geen poeha gemaakt hebben, want ik zou beschaamd zijn, beschaamd al die jaren naar buiten toe wijsheid te hebben gespuwd, die in feite dwaasheid was...
Maar blijkbaar hebt u, heren wetenschappers, geen greintje schaamtegevoel, dus, mocht u uw job verliezen, dan kunt u, met deze eigenschap nog terecht in de politiek. (Gek, het valt mij op dat daar al veel dokters zitten !!!)

Maar genoeg gelachen... Ik denk dat deze "ontdekking" misschien een goede zaak is! Misschien zullen de heren medische wetenschappers nu wakker schieten en beseffen dat de kans er steeds blijft dat zij en al hun voorgangers iets over het oog hebben gezien, dat moeilijkheden misschien we een heel andere oorzaak hebben dan ze nu denken.
Misschien beseffen ze nu plots dat het niet, nooit, voldoende is om voort te gaan op de studies van vroeger, maar dat men alles moet blijven bestuderen om het echt en volledig en in een volledige samenhang te leren begrijpen. Telkens weer, van nul vertrekken en zijn bevindingen vergelijken met de kennis van vroeger. Telkens weer, bij terugkerende onbegrijpelijke moeilijkheden, de studie herbeginnen, zoeken naar de verklaring en zo mogelijk de oplossing.

Ik weet dat dit niet de gemakkelijkste manier is, maar het is de enige goede manier.
De geneesheren van nu, doen mij dikwijls denken aan slechte leraars. Ik heb meer dan een leraar gehad, die ooit, aan het begin van zijn loopbaan, vol enthousiasme, en vol ijver een cursus had samengesteld, en na dertig jaar nog steeds diezelfde cursus doceerde, zonder ooit ook maar een aanpassing te doen naar de nieuw verworven kennis. (Ik heb gelukkig ook veel grandioze en uitstekende leraars gehad, die het enthousiasme van de eerste dag hadden behouden en dit uitstraalden naar de leerlingen.)

En deze wijsheid moet ook voor ons, in om het even welke rol wij staan in de maatschappij, een les zijn ! Wij zijn nooit afgestudeerd, wij moeten ons, ons leven lang bijscholen om volwaardig lid te zijn en te blijven van de maatschappij !
Amen

tot de volgende ?

De bewaarder van de schat...

Nederlands: Zwarte piet (Photo credit: Wikipedia)

Allee, het is zo ver... We hebben de bank vereerd met een bezoek, de oude voorzitster en de oude schatbewaarder zijn uit het bancaire bestand verwijderd, en Chantal is er als voorzitster en ik als schatbewaarder in gezet...
In de tijd van de computer houdt dat allemaal niets meer in, na elvendertig formulieren en zevenenzeventig handtekening is alles al in orde !
Nu ja, in orde, eigenlijk pas morgen, want de bank stuurt de gegevens 's nachts door naar Nationaal, dat is goedkoper.

En morgen zijn we er eigenlijk nog niet, want voor het krijgen van de bankkaarten moeten we nog wat langer wachten...

Moderne tijden... Ik herinner het me als de dag van gisteren: "Nu de computer er is, treden we binnen in een wereld zonder papier !"
Ik heb nog nooit zoveel papier gezien  !
Een computer is zeker niet de beste vriend van de bossen !

Ik moet nog een ordner en een kasboek aanschaffen om alles bij te houden. Ach, wat heb ik weer over mijn hoofd getrokken. Ik die dacht eindelijk de papieren wereld achter me te kunnen laten, zit er weer midden in.

De voornaamste taak van een schatbewaarder, van een goede schatbewaarder, is op zijn geld zitten, zodat er niemand aan kan, en er niets verdwijnt... Maar in de praktijk zit je als vereniging voortdurend met kosten van dit en kosten van dat... en gelukkig ook nu en dan wat inkomsten...
Ach ja, het is niet nieuw voor mij, dus zal het wel loslopen, en zoveel werk is er echt niet aan.

Ik heb mijn bestelling al gedaan om, zoals een goede bewaarder van de schat, mijn slagtanden al besteld (mijn oude zijn versleten), naast me heb ik een fles benzine en een aansteker, zodat ik in geval van nood ook nog vuur kan spuwen...Zoals de draak in de sprookjes...

En ondertussen zit ik al weer te piekeren wat ik als Sinterklaas weer ga moeten vertellen:
a) aan de kinderen in de academie
b) aan de oudere kinderen in de academie
c) aan de heel oude kinderen in Okra...
In ieder geval een en ander over Zwarte Piet... Maar dat kan en mag niet bij de kleintjes...
En zo is een mens altijd maar bezig,
voel ik me onmisbaar en gelukkig
kan ik klagen dat het drukdrukdruk is... Wat wil een mens meer ?

Ik ben nu al 5 dagen mijn antibiotica aan het slikken voor mijn sinussen, maar ik merk nog geen verschil. Mijn neus zit nog steeds versdobt... en ik zit te snotteren. Nu rap gaan middagmalen, en dan kom ik terug...

... om uiteindelijk ook dit blogje de wereld in te kunnen sturen... Het zoveelste in een eindeloze rij. Hoeveel bladzijden zou ik al bijeen hebben gepend ? Ik moet dat wel ergens kunnen zien. Maar het zijn er alvast heel veel.

En als je terug gaat naar oudere blogs, dan zou je zien dat de stijl ook al heel wat veranderd is. Eigenlijk is zo'n blog op zich al een soort tijdsdocument, die iets zegt over de levenswijze en de gebruikte taal in onze jaren. Wie weet, mocht deze blog ergens blijven rondhangen op dat grote wereldwijde internet, zal er ooit een of andere student misschien hieruit gaan putten om iets zinnigs te kunnen schrijven over onze tijd...

Meer waarschijnlijk is het dat, nadat ik enkele jaren niet meer verschijn op dit medium, Google heel dat bestand zal wissen, om plaats te maken voor nieuwe, anderen...
Net zoals we dat zelf ook zullen doen...
Maar ik ben niet gehaast...

tot de volgende ?