Eerste blog in een nieuwe wereld

Wiske with Schanulleke (Photo credit: Wikipedia)

Suske (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren is de wereld dus vergaan...De kortste dag was voor enkelingen de langste ooit. Zitten daar op de meeste gekke plaatsen nu mensen te vloeken dat ze ooit hebben geloofd in deze wereldramp, en nu van nul hun leven moeten heropbouwen.

Om hen te troosten, verklaar ik dat we vanaf vandaag in een nieuwe wereld leven. De oude is weg, vergaan, verschwunden...

Gisteren is de dag die nooit meer terugkomt...

Want is dat niet steeds het geval ?
Let wel, het verleden is niet weg, heeft invloed, maar wat voorbij is, is voorbij. Je kunt niet meer terug. Tenminste als er links of rechts geen professor Barabas opstaat, die de teletijdmachine echt uitvindt. Dan kunnen we eens echt Suske en Wiske spelen...

Maar het erge is, alles wat je verkeerd hebt gedaan gisteren, dat blijft gedaan. Je kunt pogen het te herstellen, maar in je geschiedenis blijft die dag gemerkt met een rood bolletje, de dag dat... Het goede is, al wat je goed deed, blijft voor eeuwig in gouden letters genoteerd in die zelfde geschiedenis, ook dat kan er niet meer uit. En ik hoop voor je goede nachtrust, dat je agenda voor de voorbije dagen vooral goudkleurig schijnt...

Maar laat ons eens Suske en Wiske spelen... Laat ons eens teruggaan naar het verleden. Och, heel voorzichtig, want je kunt het leven helemaal verstoren ! Stel dat teruggaat naar de eerste wereldoorlog, en heel zorgvuldig en doelbewust dat manneke Hitler zoekt, en hem met één goed gericht schot de wereld uit helpt... Joepie, geen tweede wereldoorlog meer, geen Jodenvervolging, van de weeromstuit wellicht geen oprichting van een Israël, geen Palestijnse kwestie...

Geen miljoenen jonge levens verwoest, geen haat tegen Duitsgezinden, geen Witte Brigademannen van de laatste minuut, geen... Wellicht ook geen plotse stijging van de welvaart, wellicht ook een veel trager ontwikkelen van de kolonies tot vrije staten (Want ze hebben dank zij de oorlog gezien dat de blanke beschavers helemaal niet zo onaantastbaar en helemaal niet beschaafd waren)

Kortom, we weten niet of het wegvallen van Hitler wel een goede zaak zou zijn, hoe slecht zijn daden ook waren... Want we weten niet wat er allemaal zou zijn gekomen, was hij er niet geweest. Misschien was er gewoon een ander geweest, die net hetzelfde deed... Of we kregen een heel andere wereld, niet noodzakelijk een betere...

Wie weet hoeveel oorlogen Europa zou gekend hebben, zonder die wereldoorlogen... Zou er wel een vereniging van de Europese landen gekomen zijn ? Een euro ?

Nee, laat professor Barabas maar waar hij is, een tekenverhaal-figuurtje... En laat het verleden maar verleden zijn.

Ooit las ik een Science Fictionverhaal dat daar over ging... Een man zwierf door de tijden heen en weer, maar overal waar hij geweest was, bleef hij in werkelijkheid ook bestaan, leven, werken, ziek worden, sterven... Je bleef, ook al reisde je door de tijd, altijd in de tijd hangen, om geen tegenstrijdigheden in het levensverloop te veroorzaken. Op de duur werd de man voortdurend geconfronteerd met zichzelf, in alle tijden, in alle staten, in alle toestanden... Hij zat aan zijn eigen sterfbed, beleefde zijn eigen terechtstelling, zag zichzelf als heel rijk en heel welvarend, en als heel arme uitgestotene van de maatschappij...

Geef toe, het is dikwijls maar goed dat het verleden voorbij is... En dat de tijd een wonderlijk helend effect heeft op ons verdriet...

Ik ben hier al meer dan 8 jaar langer dan ons vader zaliger, en al bijna 35 jaar langer dan onze Koen er mocht zijn... Ik ben aan de leeftijd gekomen waarin ik 's morgens denk: "Oef, ik ben er nog!"  en 's avonds "Oef, mijn bed !"...

Gisteren hebben we in de academie weer eens Raku gedaan... Hevig stoken tot een temperatuur van zo'n 1000 graden, en dan die bijna witgloeiende keramiekstukken uit de oven halen en in een ketel stoppen met schavelingen,  deksel er op, zodat het glazuur door de temperatuurschok overal kleine barstjes gaat vertonen, en de rook van die gloeiende schavelingen in die kleine barsten zwart gaat inbakken... Veel te veel en veel te lang rechtstaan voor mijn doen... Maar ik heb weer een beeld laten stoken, zonder glazuur, en dan gewoon helemaal zwart laten worden in de gloeiende schavelingen... Je krijgt een zwartgebakken stuk keramiek... Met het soort beelden dat ik maak, is dat heel mooi... Het oogt heel primitief, en mijn stijl neigt nogal eens naar wat men "primitieve kunst" noemt... Volgens mij de enige echte manier van abstraheren... Maar dat is een andere discussie...

In ieder geval, ik heb nu weer pijn... Maar er is dat weekend geen enkele rommelmarkt, en deze namiddag is de laatste dag les... Dan hebben we vakantie, midden in het pensioen...
What a wonderfull Life !
(Daar kan geen verleden tegen op !)

tot de volgende ?

... en er was licht...

The teaching Confucius. Portrait by Wu Daozi, 685-758, Tang Dynasty. (Photo credit: Wikipedia)

kerstmis 1944 (Photo credit: Museon)

In den beginne schiep God de hemel en de arde. De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren.
En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag dat het licht goed was, en God maakte de scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag.

En dan zit ik daar weer, met mijn denkraam naar die tekst te staren, en denk verbluft: "Tiens, Hij heeft het uitgeprobeerd, liet de morgen en de avond eens de revue passeren... Om te kijken of het wel werkt." Maar het beeld is prachtig...
Je moet echt eens wat gaan struinen in de scheppingsverhalen. In de meeste godsdiensten is er wel eentje te vinden. Prachtige verhalen zijn dat ! De mens van toen, die een verklaring zocht bij al wat hij zag...

Wat mij meest opvalt, is de plaats die de mens zichzelf voorbehoudt in de wereld. We are the King !
En het beeld dat ze van God bouwen is bijna altijd iets of iemand met menselijke trekken. Op die manier maken we onszelf nog belangrijker in onze eigen ogen.

Ik kan me God niet voorstellen, en al zeker niet als een oude grijsaard met een lange witte baard... Ook niet als een mens met een olifantenkop, of wat dan ook. Al moet ik zeggen dat ik wel van die beelden hou als beeldhouwwerk, als kunstwerk. En hoe beeld je in hemelsnaam een God uit ? Onze fantasie gaat niet verder dan wat we kennen en de materialen die ons ter beschikking staan !

Ook voor mij is God mede de invulling van alles waar ik geen verklaring voor heb. De kracht van de schepping, de kracht en de pracht van de evolutie... Sommigen grijpen de evolutie aan om net te zeggen dat er geen god is, dat alles zo maar geëvolueerd is... Ik vind de manier waarop dat gebeurt zo fantastisch, dat ik onmogelijk in toeval, in loterij kan geloven. Er zit te veel structuur in het geheel, om geen regels te vermoeden. Maar misschien vinden we ooit ook wel eens de oorzaak van die schijnbare wetmatigheid in de evolutie, en is er weer een "Godsbewijs" weg.

Ik geloof niet dat je echt een bewijs van of net tegen God kunt vinden. Je kunt wellicht net zoveel pro's als contra's opbouwen. Het is een beetje wat ieder aanvoelt als zijn invulling van de wereld(en) als geheel.  Dat ik opteer voor een God, zal wel te maken hebben met mijn opvoeding, met heel mijn vorming als mens. Dat ik mijn persoonlijke invulling maak van het beeld, dat heeft te maken met het feit dat ik, in dit immense heelal, niet kan aannemen dat wij de enigen zijn, en dat God dan ook nog eens menselijke trekjes zou hebben.

Ik heb enorme bewondering voor een Christus, een Boeddha, een Confucius en nog een heleboel anderen, die voor de mens een steun en een leidraad opbouwden... Ik heb een bloedhekel aan de organismen die daar rond werden opgebouwd om macht te verwerven en oorlogen te voeren... Ik verwonder mij over de manier waarop die organismen die leidraden prediken en tezelfdertijd zelf net het tegenovergestelde doen... Hoor naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden.

In iedere godsdienst is er een beginperiode, vol met echt begeesterde figuren, die werkelijk leefden naar hun belijdenis... tot de groep zo groot wordt dat er een zekere macht van uit gaat, en er altijd wel de een of de ander is die dat gaatje invult... Macht, de werkelijke wereldgod.

We zijn een nog een paar dagen verwijderd van Kerstmis... Op het feest van het licht, van de Zon heeft men een feest gebouwd voor de geboorte van het kindeke Jezus. Geen kat weet wanneer dat kind precies is geboren, maar op die manier kon men dat heidense feest van het licht een hak zetten. Hoe dan ook, het werd een feest, een feest van de vrede... Vroeger veel echter dan nu. In de eerste wereldoorlog zijn er verbroederingen (verbrüderung?) geweest, die soms een plaatselijke en tijdelijke vrede met zich brachten, van dagen lang... Tot men de aanstokers in beide kampen fusilleerde als verraders (van de vrede ?)

Mijn wens voor Kerstmis dit jaar ?
Laat het eens weer een dag van Vrede zijn...
Laat het eens een dag zijn zonder oorlogen
zonder haat
zonder jaloersheid
zonder machtswellust
zonder honger
zonder dorst

... zonder ruzie tussen de verschillende Christelijke sekten in de kerk die zou staan op de plaats waar Jezus geboren is... (Er is een soort overeenkomst, waarbij men niets, maar dan ook niets mag wijzigen in en aan deze bidplaats. Zo staat er een ladder al jaren en jaren te staan, zonder dat men hem mag en kan verplaatsen op risico van nieuwe gevechten (echt !) in de kerk )

Vrede... Aan iedereen, niet alleen aan die van goede wille zijn...

tot de volgende ?

Belastingen

Eigen werk. "Zetel der Rijks Belastingen" Leeuwarden 1972 door Hein Kocken. (Photo credit: Wikipedia)

"Franse miljonairs worden Belg om de belastingen te ontduiken"
"België heeft de hoogste belastingsdruk"

Dat zijn twee koppen van artikels die ik las over hetzelfde onderwerp: belastingen...
Conclusie: er is iets wat niet klopt.

Natuurlijk weet ik wat het is, in het ene artikel gaat het over de belastingen op kapitaal, bij het andere gaat het om belastingen op de lonen en wedden...

Maar de conclusie blijft gelijk: er is iets wat niet klopt !

Mij lijkt het logisch dat het inkomen belast wordt, meer zelfs, dat het inkomen op een gelijke manier belast wordt. Of dat inkomen nu voortkomt uit arbeid of uit kapitaal zou eigenlijk niet mogen mee spelen. Probleem, niet alle inkomen uit kapitaal komt uit België. Niet alle inkomen uit kapitaal is gekend.

Inkomen uit arbeid is hier altijd gekend, tenzij het gaat over zwartwerk.
Zo gezien lijkt zwartwerk niet erger dan vreemd kapitaal.
We zijn tegen zwartwerk, omdat we willen dat het pakket ter beschikking staande arbeid eerlijk verdeeld wordt, als een manier om een eerlijke spreiding van inkomen en een eerlijke en goed werkende sociale zekerheid te bekomen...
Goed werkende sociale zekerheid...

Probleem twee: Iemand die als werknemer arbeidsongeschikt wordt, verliest een deel van zijn inkomen,  de kapitalist houdt zijn normaal inkomen uit kapitaal, ziek of niet ziek.

Vraag: is het dan ook niet logisch dat ook op inkomens uit kapitaal sociale zekerheid wordt betaald ?

En dan komen we op een heel heikel terrein. Ik heb hou de vraagstelling hier met opzet heel simpel, ik weet dat er veel meer haken en ogen aan zijn dan hier in dit simplistische voorbeeld, maar de vraagstelling blijft gelijk...

Eerlijk gezegd heb ik aandacht voor die belastingsdruk, maar heb ik nog veel meer aandacht voor de sociale zekerheid...
Sociale zekerheid, biedt een maatschappelijke zekerheid aan mensen die om een of andere reden terecht komen in een ander systeem dan tewerkstelling. Dat kan ziekte, arbeidsongeval, werkloosheid, pensionering ... zijn.

Zekerheden die we nu logisch vinden, maar die het gevolg zijn van een lange strijd om ze te bekomen. Deze zekerheid" lijkt de laatste tijd weer meer en meer onder druk te liggen, en in het Land van Beloften, Amerika, zijn er onlangs twee staten die de macht van de vakbonden volledig hebben afgeschaft en onwettig hebben gemaakt.  Dit om duidelijk te stellen dat de huidige crisis gebruikt wordt om net die zekerheid te ondergraven.

Het probleem is eigenlijk simpel, de kassa van de sociale zekerheid wordt opgebouwd en op peil gehouden door een gedeelte van het loon van de werkenden. Dat is de sterkte en de zwakte... Als we zien dat in ons (en vele andere landen om ons heen) er nu in verhouding verschrikkelijk veel gepensioneerden zijn, dat door de crisis er veel werkloosheid is, dat ziekte en arbeidsongeval een quasi constante massa is, maar wel steeds meer kost aan verzorging, dan is het meteen duidelijk dat er een discrepantie ontstaat tussen inkomen en uitgaven van de sociale zekerheid.

De conclusie is m.i. duidelijk, het systeem van sociale zekerheid innen uit de loon- en weddemassa is in deze omstandigheden niet de juiste manier.
Men moet het benodigde geld op een andere manier bij elkaar zien te vinden.
Het zou zelfs wenselijk zijn, om de druk op de lonen te milderen, dat men minder afhield van lonen en wedden...
Maar dat wil zeggen dat je het geld op een andere manier moet bijeen krijgen. Die druk ook op inkomens uit kapitaal leggen zou wellicht maar een druppel op een hete plaat zijn, en wellicht als voornaamste gevolg hebben, dat er nog meer kapitaalvlucht zou komen, à la France de Hollande...

Ik ben geen specialist ter zake, maar ik denk dat de eerlijkste manier om een betere verdeling van de lasten te hebben, men veel beter een gedeelte van de BTW kan gebruiken voor de sociale zekerheid. Op die manier heb je niet alleen een inkomen op wat hier is vervaardigd, maar op alles wat hier wordt verhandeld. Toeristen zouden zelfs ook bijdragen aan onze sociale zekerheid.

Op die manier zou je de druk op de lonen merkelijk kunnen verlagen, waardoor een betere concurrentiepositie zou worden bekomen. Deze betere concurrentiepositie zou kunnen leiden tot een hogere tewerkstelling, dus tot minder uitputting van de middelen der sociale zekerheid. Dit zou misschien wat meer ademruimte scheppen voor een betere en bredere sociale zekerheid.
Sommige vergoedingen zijn nog echt laag te noemen. En als een werkloze of een gepensioneerde leest dat een migrant 38 euro per dag krijgt (1140 per maand), dan hebben ze niets daar tegen, maar vinden het heel onrechtvaardig dat zij het met veel minder moeten doen... Logisch, als je na 45 jaar werken maar een 800 euro krijgt als pensioen...

Zou de BTW dan niet leiden tot duurdere producten ? Het is moeilijk in te schatten... Als de lagere druk op de lonen werkelijk leidt tot hogere tewerkstelling, zou dat ook leiden tot lagere kostprijs van de productie en zeker leiden tot tragere stijging van de verkoopprijzen... Maar zelfs als het iets duurder zou worden, dan zou de ruimte die er komt voor betere verloning dit wellicht ook gedeeltelijk opvangen. Het zou in ieder geval meer zekerheid scheppen, en die zekerheid is een voorwaarde voor een goede markt...

Ach, ik ben geen econoom, er zullen wellicht foutjes zitten in dit idee, vooral voortspruitend uit een te simplistische benadering, maar is het niet net de eenvoud die veel kosten zou besparen?

tot de volgende ?

21 december

Quetzalcoatl (Photo credit: silentmusic07)

Quetzalcoatl, using the attributes of Ehecatl the wind god, thus representing the winds that bring the rain. Also known as the feathered serpent. Image retouched and cleaned. (Photo credit: Wikipedia)

Volgens de Maya's zelf (ik wist niet eens dat er nog waren), vergaat de wereld niet op 21 december, maar verschijnt er een God op aarde.
Of het nu Quetzecoatl is of een andere, dat kon ik niet lezen in het artikel. Of is Quetzecoatl iets van de Azteken? Of van de Olmeken ? Er zijn daar nogal wat stammen die sporen hebben nagelaten, en vooral veel prachtige kunstvoorwerpen.

Wat mij het meest aan die volkeren interesseert, is dat zij het wiel niet hadden uitgevonden. Of liever, ze gebruikten het niet, tenzij voor wat kinderspeelgoed. Dat ze het niet gebruikten in het dagelijkse leven zou te maken hebben met het landschappelijke gegeven, 't zijn daar vooral bergen... En dus zouden wielen niet interessant zijn geweest.

Mij lijkt dat een dwaze opmerking, in onze bergen gebruikten we wel degelijk wielen. Misschien is het hem meer te zoeken in het feit dat ze geen trekdieren hadden.

Maar zij zeggen dat hun voorouders de komst van een God verwachtten. In verleden tijd, als ik het goed heb gelezen, dus zelf geloven zij daar niet echt meer aan.

Het ziet er naar uit dat, of deze godsdienst het tijdelijke voor het eeuwige heeft gewisseld (leuk idioom voor godsdiensten), of ook daar brandt het geloof op een laag pitje.

Nu, in ieder geval, zij die het dichtst bij de bron zitten, zeggen dus dat de wereld niet zal vergaan op 21 december. Oef, wat een geruststelling ! Nu zitten die "gelovigen" daar in hun stulpje in Schotland of in dat kleine dorpje ergens in La Douce France, of in een reddingssloep te wachten op wat niet komen gaat...
We hebben in mijn leven alleen al, enkele einden der wereld meegemaakt... En ik las ergens dat iemand er maar liefst 2563 op een rijtje had gezet.  Blijkbaar is het niet eens een modeverschijnsel, het is bijna een vast gegeven dat het einde van de wereld altijd wel ergens aan het komen is, is het niet volgens de Maya's, dan zijn er massa's andere doemdenkers voorradig.

Het gekke is dat iedere voorspelling zijn adepten heeft ! Altijd zijn er wel enkelen die heel hun hebben en houden verkopen, om ergens naar een veilige plek te verhuizen, meestal in the Middle of Nowhere.. Je hoort nadien niets meer van die mensen, terwijl dat voor mij nu eens het echte verhaal zou moeten zijn.
Wanneer gaat een journalist eens een serieuze reportage maken over de slachtoffers van die doemdenkerij ?  Want dat lijkt mij de misschien enige kans om voor eens en altijd die doemdenkerij de wind uit de zeilen te nemen. We krijgen allerlei reportages over de sukkels die nu hun huis verkopen en vluchten, maar niet over de gevolgen binnen 1, 3 en verdere jaren...
Een hele tijd terug, trokken mensen van hier, uit armoe, naar den vreemde... Veelal naar Amerika, met The Red Star over de grote Oceaan, met een klein beetje schamel bezit, naar een ver onbekend land, om daar hopelijk een toekomst op te bouwen. Er zijn hele bibliotheken volgeschreven met verhalen over hun lotgevallen... Wie schrijft er ooit een boek over het slachtoffer of de slachtoffers van het voorspelde einde van de wereld ?
Sommigen zeggen dat het nog erger is voor de slachtoffers van - soms massale- zelfmoorden uit schrik voor het vergaan van de aarde, maar ik ben dat niet zo zeker... Ik kan me voorstellen dat plots in armoede vervallen, vreemdeling in een vreemd land, ongewenst en voor idioot verweten... Zou dat niet erger zijn dan de zelfmoord?

En wie zal er ooit eens zo wijs zijn als de Chinese leiders, die dergelijke doemdenkerij gewoon verbieden ? (Of dat echt helpt is een andere vraag)

Laat ons nu een denken dat de wereld echt vergaat... Vind jij het dan de moeite om nog een schuilhol te vinden? Zou het echt de moeite zijn om te overleven op een dode wereld? Of op een wereld die de jouwe niet meer is?

Het is mij zoiets als een atoomschuilkelder... Zou jij prefereren om enkele honderden jaren te "overleven" ondergronds ? Of liever de korte pijn?

Nu, hij vergaat dus niet, en heel misschien, heel heel heel misschien komt dus de Gevederde Slang, of de Regengod ons verblijden (?) met hun bezoek.
djudedju

tot de volgende ?

Wie belt er nu nog ?

kerstmis Bijenkorf (Photo credit: Gerard Stolk (vers le Noël))

We lagen al in ons bed... Plots ging de bel !
"Wie belt er nu nog ?"
Vlug mijn broek aangetrokken boven mijn pyjamabroek, mijn kamerjas en de trap afgestommeld. Het rolluik naar boven, en eens voorzichtig door het raampje pieren, om te zien wie de onverlaat was, die daar -zo laat - aanbelde...
Ik zag een versteven jongeman, in zijn hemdsmouwen, door en door nat, die een fiets vasthield, met op de bagagedrager een jonge vrouw, lijkbleek en duidelijk in pijn.

"Wie is het ?" klonk het van boven. "Ik weet het niet, maar er lijkt hulp nodig" riep ik terug. Ik hoorde mijn vrouw ook uit bed komen... In haar slaapkleed, met daarover een kamerjas kwam ze ook de trap af, terwijl ik de sleutel twee keer omdraaide om het veiligheidsslot open te krijgen...

"Meneer... Helpe... Vrouw..." Hij wees naar achter op de fiets, waar de vrouw juist weer in elkaar dook in een erge pijnaanval.

Het was duidelijk een vreemdeling, een wat donkere huid, pikzwart haar, en de vrouw was ook van zo'n vreemd type, met een hoofddoek. Ik dacht aan al die verhalen die je hoorde over overvallen en diefstal. De vrouw kreunde weer.
"Kom binnen" zei ik. "Laat die fiets maar buiten staan"... De man keek een beetje vertwijfeld naar zijn eigendom. Ik stelde hem gerust, hier staan regelmatig fietsen en dergelijke buiten, hier zijn geen fietsendieven...

Ik hielp hem de vrouw ondersteunen, veel werk was daar niet aan, je kon haar bij wijze van spreken doodknijpen met één hand.

Toen zag ik dat ze hoogzwanger was. "Baby ?" vroeg ik, hij en zij knikten gelijktijdig.

Ik liet ze op de sofa zitten, en zei dat ik de dokter zou bellen. "Geen dokter, geen geld" de man zei het dringend en dwingend. "Sanspapiers ?" vroeg ik. Hij knikte. "Afghanistan" fluisterde hij.
Ik knikte. "Als alles normaal gaat, dan is het OK, maar als de geboorte hapert, dan moeten we toch een dokter bellen." Hij dacht na, en knikte dan, een beetje twijfelend.

Anny ging water opzetten, we zetten de centrale verwarming hoger, en Anny stommelde de trap weer op, om handdoeken en zo bij te halen. We gaven de man wat hete koffie en het dametje op haar vraag wat water. De weeën kwamen steeds vlugger en toen mijn vrouw eens keek hoe ver het was, kwam de man wat dreigend voor mij staan om zeker te zijn dat ik niets zag. "Moslim?" vroeg ik. Hij knikte. "OK, ik zal niet kijken..." En na een tijdje, "...en als het toch nodig is een dokter te vragen, vraag ik een vrouwelijke arts" Hij glimlachte opgelucht, en keerde zich terug naar zijn vrouw

Het duurde nog tot middernacht ongeveer, voor de kleine er kwam. Een zoon.
Ik dacht bij mezelf: Kerstmis in Mater, met sanspapiers uit Afghanistan...
"Hoe noemt uw vrouw ?" "Marjam" Fluisterde hij vol liefde en emotie... "En het kind?" "Isu ! zoals mijn vader" klonk het... "Heet jij soms Joesoef ?"... Hij knikte.

Jozef, Maria en Jezus in het Arabisch...
Hoe kan het bestaan...

We dronken thee van het pakje dat ik ooit meebracht uit de Turkse winkel te Ronse...met veel suiker. Ik goot de thee van heel hoog uit de mooie Arabische Theepot in de kleine theeglaasjes... De man glimlachte en greep mijn hand vol dankbaarheid.

Hij keek naar het kruis op de schoorsteen, "Christen?" Ik knikte wat schokschouderend, en toonde hem de ingekaderde Arabische tekst boven mijn bureel... Er is geen andere God dan Allah, en Mohammed is zijn profeet" maar dan in het Arabisch. Hij keek mij verwonderd aan.

"Voor ons en voor U is er maar één God, dat zal dan wel dezelfde zijn zeker ? " Ik dacht even na... "en u bracht ons, voor het eerst in mijn leven, een echte kerstmis !" Een moslim en kerstmis...
Kerstmis in Mater, Kerstmis in 2012, in een wereld waar steeds meer volkeren steeds meer door elkaar heen lopen.

"Nog een tas thee?


tot de volgende ?

Borstvoeding

Yoghurt (Photo credit: Wikipedia)

"Zet u hier maar, madame, wij zijn bijna klaar en weg!"
De "madame" was een jonge vrouw met een kinderwagen, met daarin een piepklein mensenkindje.
"Dank u, maar de kleine moet eten, en ik geef borstvoeding, mag ik die lege stoel? Dan zet ik mij daar eventjes in het hoekje..."

Toen wij even later recht stonden, om verder te kuieren door de massa's boeken op het Boekenfestival, zagen wij in het hoekje het jonge dametje zitten, met haar gezicht naar de hoek , heel klein dichtgevouwen, om zo onzichtbaar mogelijk haar kindje te voeden...

We leven in een wereld waar op de TV het naakt en de seks rond je oren spat, maar een vrouw die haar kleine voedt, dat kan niet, dat is pas goor, dat is pas... porno ?
Ik snap het niet, al die gore seks, al dat onnodige naakt, dat vindt men normaal, maar een moeder die haar kind zoogt, dat kan niet ?
Ach, ik ben geen puritein, ik lig echt niet wakker van wat de TV spuwt, maar hier vind ik de mens totaal onredelijk, totaal uit zijn winkelhaak getrokken.

Of is het omdat die borstvoeding niets seksueels heeft, dat het shockeert ?
Ga een museum, ga veel kerken, binnen, en je ziet een afbeelding van Moeder Maria die haar kind zoogt. Dat mag dan weer wel ?

Het zal wel weer aan mij liggen, maar ik snap het niet.

Op mij maakt het soms de indruk, dat de boel volledig door gedraaid is... Vroeger mocht seks alleen als het bestemd was voor de voortplanting, nu is voortplanting het enige wat je in seks niet mag. Nog een beetje verder, en een kind zal nagewezen worden als de vrucht van foute seks. Je mag het in ieder geval al niet meer op de natuurlijke manier voeden.

Ja, ik ben ouderwets, ja, ik ben van de generatie die ontroerd wordt bij het zien van zo'n klein baby'tje aan de borst van zijn moeder.  Ik heb dan meteen lust om potlood en papier te zoeken, en het te tekenen, als een ode aan het moederschap.

Maar we lijken steeds verder weg te dwalen van de natuur en het natuurlijke, ook in ons eigen bestaan, ook over onze eigen soort.
Er is ook nog zo weinig natuurlijk...
Zelfs wat we eten en drinken, zelfs mijn yoghurt in de morgen, zit verpakt in plastic, is gekleurd en gezoet, met een machine gespoten in het plastic potje, en dicht gelast met een folie... Natuurlijke yoghurt ? Ja dag Jan !  (Zou er nog melk in zitten ?) De sla op mijn bord wordt gekweekt in serres, met een heleboel scheikunde en kunstmatige verlichting en bevloeiing .. Er rest maar heel weinig natuur meer. Als je het goed bekijkt, die sla van ons, die heeft geen enkele kans om nog in de natuur te kunnen overleven, het is dusdanig gekweekt en gemuteerd, tot het iets is verworden dat ons moet bevallen, ons, ingeprent door de reclame hoe een krop sla er nu, vandaag moet uitzien...

Heb jij je ook al afgevraagd, hoe sla er eigenlijk uitzag in natuurlijke, wilde staat ?
De oranje wortelen, zijn in het wild helemaal niet oranje, dat is iets wat wij liever zien, dus kweekte men op de kleur, terwijl misschien de natuurlijke wortel wel veel beter was voor onze gezondheid...

En ik zit hier op een klavier te typen gemaakt van kunststof, waarin heel waarschijnlijk aardolie verwerkt zit, je weet wel, die stof waar we binnenkort zonder vallen...
We hebben nu al driedimensionale printers, waarmee we voorwerpen kopiëren...  Er is al een moord gepleegd met een revolver gemaakt op een kopie-machine, op basis van de gegevens gedownload van internet...

Ik heb het helemaal niet voor wapens, maar wapens werden vroeger gemaakt door vakbekwame mensen, die heel zorgvuldig werkten om een wapen te maken dat goed werkte en betrouwbaar was... Nu maak je het gewoon met een printer. Uit een soort kunststof. Zou uw 3D-printer ook gemaakt zijn met een 3D-printer ?

Bart zag laatst een auto voor zich staan aan het rode stoplicht... Op de achterruit een grote sticker voor Groen!... De bestuurder deed het raam open van zijn wagen, en goot de inhoud van zijn asbak buiten. Op de straat. Groen?

Ach, soms smaakt het mij allemaal wat bitter. Dat zal wel te maken hebben met die duistere donkere lucht, en druilende regen... December, de zes donkere weken...
Ik word oud...
Maar dat is de enige manier om lang te leven !

tot de volgende ?

aan/uit knop

Onze-Lieve-Vrouwekerk, Rozebeke (Photo credit: Erf-goed.be)

Vanmorgen weer vastgesteld !
Steeds meer en meer lichtpunten in mijn woning zijn verbonden aan meer dan één aan/uitknop...
In de slaapkamer kun je het licht aandoen bij het binnenkomen van de kamer, en uitdoen via de trekkoord boven je bed, beneden kan ik de lichten van woonkamer en bureau aanmaken van uit de woonkamer en van uit de bureau, de lichten op de trap kun je uit en aandoen vanboven en van beneden... En zo zijn er nog wel enkele te vinden.

Het vervelende van die dingen is, dat je reflex-matig het licht wilt aan maken, en dus de knop naar beneden wilt duwen, maar hij staat beneden, en dus moet je de beweging herhalen in omgekeerde zin.

Je hebt geen zekerheid meer of aan nu wel aan dan wel uit is.
Misschien denk je "Pff, wat kan mij dat schelen..." Meestal niets, maar ik draai liefst een nieuwe lamp in bij een knop die op uit staat, dat geeft me een iets veiliger gevoel. Maar als de lamp stuk is, wat is dan de aan of uit-stand van die vervloekte knop ???

Nu ja, ik weet het wel, ik zal hoogstens eens schrikken als plots de lamp gaat branden terwijl ik ze aan het vastdraaien ben, maar toch... Schrikken terwijl je op een ladder of op een stoel staat... Ik heb een kennis die van drie treden hoog van een ladder viel, en nu verlamd is vanaf de borst...

En naar mijn gevoel is er meer...
Die aan/uitknop is een beetje een symbool van het leven...
Je hebt geen zekerheden meer.
Waar zijn mijn kinderjaren naartoe, waar het leven nog bestond uit duidelijke en klare richtlijnen?
Zeg nu niet dat dit typisch verbonden is aan de jeugd, want als ik naar mijn kleinkinderen kijk, dan is voor hen het leven lang niet zo eenvoudig, zo klaar, zo duidelijk uitgelijnd als het voor ons was. Ik vermoed dat dit samenhangt met de opvoeding.
Onze opvoeding was gebaseerd op een duidelijk en klaar gezag. De wil van mijn ouders, dat was de wet. Je kon wel eens revolteren, maar desnoods werd je manu militari weer tot de orde geroepen. Dat manu militari mag je gerust letterlijk nemen: als we niet luisterden, dan moesten we het voelen. Onze wereld was daardoor een simpele kubus, en wij zaten binnen die strakke omheining, boven, onder, links, rechts, voor en achter waren duidelijk afgelijnd.

Nu voedt men de kinderen anders op. Men stelt hen voor keuzes, men wil hen leren zelf te opteren voor de goede keuze, omdat dit de beste oplossing is voor henzelf en voor het geheel van de maatschappij. De kinderen worden voortdurend geconfronteerd met plichten. Wij hadden geboden, zij hebben verantwoordelijkheid.
Het is veel makkelijker te leven bij geboden dan bij verantwoordelijkheden.

En weet je, die geboden van ons, die groeiden automatisch uit tot verantwoordelijkheden, eens je zelf op eigen poten moest staan, en dan was je zo gewoon aan die omlijning, aan die grenzen, dat je bijna onbewust die grenzen ook voor je zelf daar zette. Misschien, onder druk van de omstandigheden schoof je iets met een of ander gebod een klein beetje op naar strenger of naar soepeler, maar globaal was de situatie heel klaar, heel duidelijk...

Dan is de opvoeding veranderd, het manu military mocht niet meer... Je moest de kinderen leren keuzes te maken, zelf in te zien dat er eigenlijk maar één goed optie was... Dat het kind dan vertrok uit een situatie van trial and error, dat was juist goed, daar leerden ze uit.
Dat dit voor sommige kinderen alleen resulteerde in een gevoel van vrees voor de onduidelijkheid, dat zou wel overgaan.
Maar bij sommigen gaat het niet over...
Sommigen weten wel, voelen wel dat ze de verkeerde optie hebben genomen, maar willen hun ongelijk niet toegeven, en houden zich vast aan de veroverde positie, ook al is die positie eigenlijk niet zo comfortabel of niet zo gelukkig. Als ze dat doen, dan zit de kans daar in, dat daardoor ook andere beslissingen beïnvloed worden...
Neem nu het pestgedrag...
Dat bestond in onze tijd ook, maar meestal loste dat zichzelf op, en anders kwam de leraar of de ouder als een deus ex machina te voorschijn om je manu militari bij te brengen dat je verkeerd bezig waart.
Wat gebeurt er nu ?
Stel, a wordt gepest door de rest van het alfabet. Het alfabet beleeft hoogdagen, en a gaat er aan kapot, of schiet in een Franse kolere, en begint er wild op los te kloppen.
Op dat moment komt er toch, ook in dit moderne opvoedingssysteem, een deus ex machina, en die berispt, straft a omdat ze geweld gebruikte...
Ik vind het geen wonder dat er dan kinderen zijn die opteren voor domme dingen, zoals zelfdoding, of zelfs voor het neerschieten van een ganse klas schoolkinderen...

Ik vind dat wij, als opvoeder in de eerste plaats zekerheden moeten bieden. Een kind die precies weet waar de lijnen staan, leeft veel gemakkelijker dan het kind die nu en dan opbotst tegen onzichtbare afsluitingen waar hoogspanning op staat !
Maar ja...
ik ben de oude stempel zeker ?

tot de volgende ?
(FOTO : Rozebeke is een mooi lieflijk dorpje in de Zwalmstreek, heeft helemaal niets te maken met het onderwerp, maar de streek is een bezoekje meer dan waard !!)