Witte wereld...

Image by Peter Keyngnaert (pkeyn) via FlickrPas gisteren schreef ik over lentesymptomen, en vanmorgen sta ik op in een witte wereld... Rijm, en geen klein beetje, alles, banen incluis zien wit.
Het is wel mooi weer, heldere lucht, zon en ... witte waterkristalletjes die zich op alles en nog wat hebben neergezet en de wereld oplichten in de laagzittende ochtendzon... Nu ja, ochtend, de zon is er al een beetje, maar echt nog niet zo heel lang. Blijkbaar is zijn wekker stuk, of misschien loopt dat ding wel wat stugger door de rijm op de tandwieltjes ?
Meteen zijn de vogels er weer, en belegeren weer de mezenbollen, en in de achtertuin zitten de mussen weer te ruziën op de bak met vogelzaad. In de lucht zijn weer van die lelijke witte strepen te zien van bijna onzichtbare vliegtuigen.
Een beetje angstig kijk ik naar al die vogeltjes rond mijn huis...Oef ze vliegen nog, ze leven nog, en in mijn vijver zag ik nog maar twee goudvissen die gesneuveld zijn door de voorbije ijstijd... Een mens zou schrik beginnen krijgen. Wie of wat doodt nu die vogels en vissen, en hoelang zal het nog duren voor zoogdieren (en daarbij is de mens) gaan doodvallen "en bloc", zomaar, zonder aanwijsbare reden.

Ik durf bijna niet meer te surfen op internet rond dit thema, want het aantal complottheorieën rijst de pan uit. Wie zijn toch die doemdenkers, die er precies plezier in hebben de mens schrik aan te jagen? En eerlijk, ze brengen het met verve en overtuiging, je begint, na het lezen van al die theorieën zo waar een beetje angstig over je schouder te loeren. Een voorbeeldje zijn de vele complotten die openbaar gemaakt zijn rond 9.11, de aanslagen in Ameurika, waar we met zijn allen verbaasd zaten naar te kijken tijdens rechtstreekse uitzendingen wereldwijd... Als je al die complotten leest, dan weet je echt niet meer wie of wat je nog moet geloven. En na Wikileaks weten we met zijn allen dat de officiële versie lang niet altijd het evangelie is...

Even "leuk" zijn de sites over de buitenaardsen en de ufo's... Zelfs met foto's en video's er bij om je te overtuigen van hun gelijk en van de waarheid, HUN waarheid.

Ik weet het niet, en ik trek het me eerlijk gezegd niet zo heel erg aan wat ze vertellen, noch de officiële versies, noch die van de doemdenkers. Ik probeer gewoon mijn ding er over te denken, gebaseerd op wat ik meen te weten. Meen te weten, want op de duur weet je echt niet meer wat je nog kunt geloven, kunt aannemen.

Wellicht is dat precies de reden dat de overgrote massa er eigenlijk onverschillig bij loopt. Ze weten toch niet meer wat ze kunnen geloven, dus trekken ze het zich gewoon niet meer aan, negeren het, in de hoop dat het wel zal overwaaien. We zien die houding ook tegenover de vervuiling en het vernietigen van ons leefmilieu.

Hier iets verder, op de hoek van de Jagerij, lag ooit een van de vele stapeltjes sluikafval... De een of andere goedbedoelende burger zette er een bordje bij om dit sluikstorten aan te klagen. De tekst op het bordje is al lang niet meer leesbaar, maar iemand vind het nu leuk om net onder dat bordje telkens en telkens weer zijn afval te storten. Er liggen massa's blikjes (de dader lijkt zo op het oog ook nog eens een alcoholverslaafde ?). We leven hier in een prachtig stukje Vlaanderen, en men vindt het nodig om het op te "sieren" met afval. Ik krijg er de "seskes" van !

Nu kun je zeggen, dat is minder erg dan het afvalwater van een fabriek die geloosd wordt en de vissen vergiftigt, maar ik vind het even erg! De fabriek zondigt in verhouding met zijn grootte maar even erg als die man of vrouw met zijn blikjes, flessen en co. De impact is uiteraard groter bij de vervuiling door de fabriek, maar als honderden mensen hun afval zo maar zouden storten in de Jagerij, dan wordt de Jagerij op zich net zo onleefbaar! (De Jagerij is een van die eigenlijk wel mooie holle wegen in ons heuvelende landschap)

Die onverschilligheid van de massa is te zien op alle gebieden. Het gaat heus niet alleen over die bizarre stervende vogels, of over de aanslagen in Amerika, of over de pedofilie in de Kerk, nee, het is een algemeen symptoom van onverschilligheid. Laat mij gerust en ik laat u ook gerust. Als je met de mensen eens serieus praat, in een klein gezelschap, dan blijkt dat de mensen niet echt helemaal onverschillig zijn, maar ze durven zich niet meer te uiten. Wat zouden de anderen ervan denken als ik ...

Vroeger gingen veel mensen de zondag naar de kerk, want iedereen ging, en wat zouden ze er van zeggen als ik niet zou gaan??? Nu gaan er wellicht velen niet naar de kerk, want bijna niemand gaat, en wat zouden ze er van zeggen als ik wel zou gaan. De mens is doodgewoon een kuddedier. Een van de grootste bekommeringen van de mens is niet opvallen, zich kunnen verschuilen in de massa. Doen zoals de anderen, dan kun je niet misdoen... Maar is dat wel zo? Misdoen we niet als we doen zoals iedereen?

De wereld en zijn fouten netjes toedekken onder een net laagje rijm... ?

toch maar eens over nadenken...

tot de volgende ?

Blij verrast

Image via WikipediaGisteren ben ik, in een vliegende stormwind, naar tanteke gegaan, op ons wekelijks bezoekje. Nu en dan sloeg de regen ook nog eens tegen de wagen aan, maar toen wij ter plaatse kwamen, was het al weer eens droog... Heel voorzichtig uit de auto geklauterd (deur goed in de hand houden, voor de windrukken !).
We wandelden dan langs het paadje naar de ingang van het rusthuis, en zie!
In het grasperk zagen wij tientallen madeliefjes bloeien !
8 januari 2011 bloeien de madeliefjes, in een bodem die amper een of twee dagen sneeuwvrij is.
Het kan me niet schelen dat vanmorgen de wereld weer zo lang donker bleef, dat gisteren de nacht al viel rond 17 uur, nee, het kan me allemaal niks schelen: ik heb de Lente gezien !

Het zijn maar piepkleine dingetjes, maar het zijn bloemen, met bloemblaadjes, die heerlijk wit staan te blinken in het wat matte groen.

Ik weet niet of het een normaal verschijnsel is, of dat we weer eens getuige waren van een klein mirakel, maar ook dat interesseert me eigenlijk niet zo erg, ze stonden me, en ze kondigen de lente aan!

En kijk, als ik nu buiten kijk, zie ik, na al die bewolkte weken, weer een blauw uitspansel. En voor een keer zie ik geen meesjes aan de mezenbollen hangen. Hoor ik de kippen weer tokken in hun ren (want ook die beesten kwamen haast niet meer buiten in die donkere, sombere natte dagen!). Het lijkt of de wereld plots voor het eerst weer een voorzichtige teug adem haalt, na een duik in de duisternis.

Ik weet wel, morgen is het misschien opnieuw winter, maar niets kan nog de lente weren, ze breekt door, met stille volharding, en her en der zul je steeds meer sporen zien van de opbloeiende hoop. Sneeuwklokjes zullen komen piepen, en dan komen de mooie camelia's weer tot hun verrassende bloei.

(Ik moet er aan denken mijn visgerief na te zien en weer klaar te maken voor een heel seizoen visplezier)

Ach, ik weet het wel, ik laat me meeslepen door die piepkleine bloempjes in een vaal winters grasveld, maar laat mij maar, het doet deugd om te dromen.

Stel je maar eens een wereld voor waarin we niet meer kunnen dromen, waarin we geen verwachtingen kunnen hebben. Dat zou pas erg zijn, dat zou pas de hel zijn. Een wereld van doemdenkerij. Een wereld waarin we het slecht hebben en alleen het nog slechtere kunnen verwachten, zonder hoop, zonder enige kentering in het slechte, het zure, het bittere... Nee, geef mij maar mijn dromen. En ik hoop dat u ook nog kunt dromen!

Blijf niet zitten in een plas verdriet, sta op en wandel naar dat idiote grasveld waar enkele piepkleine madeliefjes staan te wenken naar een betere, warmere wereld. Hoog, Sammy, kijk omhoog, want daarboven blinkt de zon !

En zie, ik zie de zon schijnen op de kale takken van mijn lindeboom, en plots lijken alle kleuren veel vriendelijker. Licht is niet alleen een natuurlijk verschijnsel, het gaat veel dieper, tot in de geest van de mens. Tot onder de grond, waar het het nieuwe leven wekt.

Gek dat de meeste mensen 's nachts dromen, ik prefereer te dromen in de dag, en creëer vrolijke franjes aan de anders maar gewone dagdagelijkse dagen. Noem het optimisme, ik noem het franjes breien aan gewone dingen. Je kunt een saaie keukenstoel mooi en vrolijk maken met een likje verf en wat stoffering, doe dat dan ook met je dagen !

mag ik je heerlijke dagdromen toewensen ?

tot de volgende ?

Het kruis van de Kerk

Image via WikipediaIk heb lang getwijfeld of ik nog eens zou reageren op al het tumult over en op de Kerk.
Het is moeilijk om de zaken objectief te benaderen, wellicht zelfs onmogelijk. Ik ben niet erg voor de Kerk als instelling, omdat heel het verleden en zelfs nu nog dat orgaan riekt naar Macht omwille van de macht. Eigenlijk in tegenstelling met het evangelie dat door diezelfde Kerk wordt gepredikt.
Maar ik ben wel gelovig.
ik zal beginnen met een stukje geschiedenis van de de Kerk, niet de grote feiten, eerder de kleine dingetjes. Weet u dat nog een heel stuk in de Belgische geschiedenis, dus na 1830, de kerk heel duidelijk een standenmaatschappij huldigde? Om een klein voorbeeldje te geven, bij de begrafenis van een arme sloeber kwam het lijk niet verder dan het portaal, gegoede burgers haalden het midden van de kerk, en de adel en de hele rijken en de priesters haalden het koor... Het was heus niet iets Indisch, het kastenstelsel, het had een ander gezicht, maar het was er duidelijk.
De socialisering, het zich open stellen voor de kleine man naast de rijke, was een kwestie van een heel lange tijd... Er was een encycliek (de Rerum Novarum) nodig om de boel langzaam los te weken, en de eerlijkheid gebiedt ons te stellen dat die encycliek er slechts kwam na het groeiend succes van het socialisme.
Ik vertel dit, om duidelijk te maken dat de Kerk zichzelf een plaats had toegemeten naast adel, rijke burgerij en het gezag van het land. Zij hoorden bij "de elite".
Zelfs na de socialisering bleven heel wat hoge kerklui (sorry voor deze wat kleinerende term) veel meer geneigd zich aan te sluiten bij de rijken en de machthebbers, dan wel bij de kleine man.
Dat was ook één van de redenen dat onder meer hier in ons Belgenland, het socialisme zich fel afzette tegen het katholicisme. Er zijn ook talrijke pogingen bekend van de kerk om de politieke macht te vergroten (ook in onze tijd!) ik herinner me nog heel goed dat in het bisdom Brugge er gepredikt werd tegen de Volksunie... ( Ten tijde van Mgr Desmedt)
Dat alles brengt met zich mee dat de Kerk hier zeker, voor heel wat mensen "De Vijand" bij uitstek is.
En iedere kans om de vijand onderuit te halen is dan ook geoorloofd.

En ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de pedofilie die momenteel bekend wordt, niet ten laste wordt gelegd van de dader, maar van de Kerk.
Misschien is dat ook een beetje Belgisch op zich, we herinneren ons dat bij het ontsnappen van Dutroux niet de rijkswachters die in de fout waren gegaan vervolgd werden, maar dat de koppen van de bevoegde ministers moesten rollen... Heel onlogisch als je het mij vraagt, maar wellicht typisch voor ons Absurdistan?

Want goed beschouwd kun je toch heel moeilijk volhouden dat de instelling, het ministerie, de werkgever verantwoordelijk is voor de daden van zijn "ondergeschikten". Een absurd voorbeeld? Een werknemer drinkt zich een stuk in zijn gilet en rijdt met de wagen van het bedrijf een mens dood. Is dan de werkgever de schuldige ?

Kijk, ik ben heel weinig vergevingsgezind tegenover daden als pedofilie. Voor mij lijkt het duidelijk dat de slachtoffers de gevolgen van die daden levenslang meesleuren, dus kan ook de misdaad niet verjaren. Ik vind het ook zever dat het opgelegde celibaat de reden zou kunnen zijn van meer pedofilie in de kerk. Ik las dat het aantal pedofiliegevallen in een gezin hoger liggen dan in de kerk, en daar zijn het duidelijk geen celibatairen. (Dat ik geen voorstander ben van een verplicht celibaat is hier buiten de kwestie).

Maar voor mij is de Kerk niet de schuldige, wel de daders op zich.
Natuurlijk kun je niet vermijden, als een bisschop pedofiel is, dat ook de kerk vernoemd wordt, maar dat is heel iets anders dan de hetze die we nu hebben tegen het Kerkorganisme. Dit lijkt mij absurd. Ik heb het niet zo erg voor de Kerk, maar je moet eerlijk blijven !

Als je dan kerkleiders er bij krijgt, die ten allen prijze het blazoen van de Kerk willen hooghouden, en daarbij de slachtoffers wat lijken te vergeten, dan is dit koren op de molen van hen die de kerk willen aanvallen. Maar als we eens echt willen nadenken, dan hebben de pedofilie en de Kerk op zich niets met elkaar te maken. Stel dat een figuur als een Dutroux bij Bayer werkte, zouden we dan de aspirientjes moeten afzweren?

. . . . .

De sneeuw is eindelijk volledig gesmolten in onze straat. En dan denk ik aan onze Waalse broeders, waar de dooi voor erge overstromingen zorgt... Wie zouden we daar de schuld kunnen van geven ? Eventjes nadenken... De global Warming komt voort uit de vervuiling, de Waalse staalnijverheid was sterk vervuilend. Kunnen we hen niet aanvallen voor de overstromingen???

tot de volgende ?

plasspelletjes....

Image via WikipediaIk herinner me nog dat we als kind, in de verse sneeuw poogden onze naam al plassend in de sneeuw te schrijven... Dat was niet makkelijk, want schreef je te klein, dan had je een plas over, schreef je te groot dan had je "materiaal" te kort.
Ik zag al in de urinoirs van horeca-bedrijven dat er een vlieg ingebakken zat in het porselein van de pot, zo dat de mannen iets hadden om op te mikken.
En dan, dan is mijn inspiratie qua plasspelletjes op.
Maar ik ben dus geen spelletjesingenieur bij een softwarebedrijf, want bij SEGA is men druk bezig met het maken van software voor plasspelletjes.(Echtig en techtig waar !!!) Ik heb er geen idee van hoe dat zal zijn, maar ik beeld me dan in dat je moet pogen al plassen een virtueel balletje in een al even virtueel doelnet te krijgen... Of zoiets...

Ik wacht met spanning de wedstrijden af, zodat we op TV kunnen genieten van hele rijen plassers die om ter vlugst en om ter meest ballen in het net plassen. Zal mooi zijn. En verheffend. Cultureel.

Als de spelletjesdeskundigen geen inspiratie hebben, dan kunnen zij hier handsvollen deskundigen vinden in de bendes politici die hier nu al 208 dagen lang het spelletje spelen: zij dronken een glas, ze deden een plas, en ze lieten alles zo als het was... Ik geef toe dat er in dit spel weinig verheffends zit, of weinig spanning, maar het grote nut van het spel is dat de plassers er in moeten lukken dit te doen aanvaarden door de goegemeente, en ja, ze worden er zelfs dik voor betaald.
Geef toe, om dat te kunnen moet je ofwel een virtuoos zijn, of... je moet beschikken of doodbrave simpele geesten als bevolking...

En we zijn nog heel ver weg van het vormen van een regering, of geloof je me nu nog niet dat de NVA er helemaal geen nut bij heeft om de zaak op te lossen of zelfs maar gedeeltelijk op te lossen. Op het ogenblik dat ze hun doel bereiken hebben ze geen bestaansreden meer, en als ze tot een compromis overgaan, dan is dat voor hen zo goed als een totale nederlaag en zal de kiezer hen niet meer geloven en hen afstraffen... Zij kunnen maar bestaan als oppositie... en ze zijn per ongeluk zo sterk uit de verkiezingen gekomen, dat ze bijna genoodzaakt zullen zijn mee te regeren en zo zichzelf op te blazen. Al wat ze kunnen doen is het been stijf houden en hopen dat ze alsnog een regering vormen zonder hen, waar bij zij dan luidkeels oppositie kunnen voeren....

Zolang formateurs, preformateurs, koninklijke bemiddelaars en andere prutsers dit niet beseffen, zullen we blijven ter plaatse trappelen, en niemand durft het aan om terug tot verkiezing over te gaan, want dan kan het nog véél moeilijker gaan worden....

Ons land is onbestuurbaar geworden... Vroeger hadden we drie partijen, een bijna volmaakt systeem, tot op de dag dat men binnen de partijen de verkozenen niet meer liet stemmen, maar de partijen lieten stemmen. Want dan kregen wij een heel pak volksvertegenwoordigers en senatoren, die in werkelijkheid niets te piepen hebben, de echte machthebbers waren enkel kopstukken in de partijen. Soms kreeg je dan een volksvertegenwoordiger die dit niet meer wilde volgen, en dan wipte hij doodleuk over naar een andere partij, in de hoop dat daar democratie geen ijdel woord was. Dit heen en weer wippen werd bijna een trend, en het gevolg is dat de partijen geen gezicht meer hebben. Socialisten zijn geen socialist meer, Tsjeven geen tsjeef meer, en blauwen zijn niet liberaal meer... Dus begonnen er sommigen zich af te scheuren om zich duidelijker te profileren. Dit was slechts tijdelijk, want als de splitsing lukte, dan werd dit ook een partij, met een strikte partijdiscipline, en zonder democratie. Maar het gevolg was dat we nu met een massa partijen en partijtjes zitten, zonder gezicht, zonder democratie en zonder kans op een werkelijke beleidslijn... Oh ja, niet vergeten, op een moment heeft men ook zowat alle partijen nog eens gesplitst in een Vlaamse partij en een Waalse...

Reken daarbij dat we het beleid ook nog eens onderverdeelden in gewesten, federale, provinciale en noem maar alles op wat je kunt bedenken... Wij hebben voor iedere bevoegdheid meerdere ministers en/of staatssecretarissen...

En er gebeurt niks. Er kan ook niks meer gebeuren, het systeem heeft zichzelf stilgezet.

Ik predik geen revolutie, maar de enige oplossing is alles overboord kieperen en herbeginnen, met een systeem van maximum drie partijen, zonder taalsplitsing, of door het werkelijk splitsen van het land, en ook binnen ieder deel maximum drie partijen. Zolang wij de boel niet fundamenteel op zijn kop zetten, gaan we blijven sukkelen, zullen de vroede (?) heren het land verder uitmelken, meer en meer postjes creëren en ons steeds meer en meer kosten.

Ik weet wel, ik vertel het hier heel simpel, maar geef toe, hoe moet je anders praten tegen mensen die al die dingen tot op heden zo maar slikken???

maar verheug u, we kunnen nog altijd elkaar al spelend onder plassen.

tot de volgende ?

Sociaal netwerken ?

Image via WikipediaIk ben al een heel tijdje op Twitter en Facebook te vinden, maar ik deed er eigenlijk niets mee, alleen dagelijks eens kijken wat anderen wel deden op dat medium... Maar op een dag ben ik begonnen met nu en dan te reageren op bepaalde van die berichten, vond ik vrienden terug op lijstjes van andere vrienden en breidde het netwerk zich steeds meer en meer uit. En sinds enige tijd meld ik mijn blog telkens netjes aan op die dingen, en zie mijn lezersaantal langzaam maar zeker stijgen, tot in Ameurika toe! En gek genoeg krijg ik regelmatig aanvragen van voor mij vreemden om "vriend" te worden... Het verrast me telkens en telkens weer dat daar zo veel vrouwen bij zitten. Blijkbaar is Facebook eerder vrouwelijk van aard ?
Ik vermoed dat heel wat van die "vreemden" komen van andere vrienden, want het gekke is dat je ook deels ziet wat er gebeurt op de sites van je vrienden, die niet tot jou is gericht. Zo kijk je ongewild (nu ja...) binnen bij je vrienden op momenten dat ze niet met jou bezig zijn. Beetje gluurderig wat ?

Ik zag zo net tussen mijn mailtjes weer zo'n aanvraag staan om vriend te worden, en weer een vrouw... Ik voel me in mijn oude dagen een beetje als een Casanova per briefwisseling... De platonische vriendschap is opnieuw uitgevonden bij gratie van het sociaal netwerken.... Bij sommigen weet ik min of meer hoe ze er uit zien, omdat er naast hun naam ook een piepklein fotootje bij staat, maar ik twijfel of ik ze zou herkennen mocht ik er eentje ontmoeten op een rommelmarkt of zo. Ik heb er ook niet meteen behoefte aan... Ik vind wat mee gluren in het leven van anderen al dik voldoende.

Misschien wijd ik nog ooit een blog aan dergelijke "briefwisseling" tussen mensen, die met elkaar babbelen via de onzichtbare draden van het grote internetdraadwerk... Een beetje zoals Jos Ghijsen of Verbeeck deden in hun dagelijkse stukjes in de krant, en verhaalden over gesprekken bij de bakker en zo...Ik zie het al zitten, want er zit soms heel bizarre stof tussen. Lees ik een Koen klagen over zijn zweet en stof bij zijn werkzaamheden aan zijn badkamer, terwijl ik zijn vader het zware werk zag doen. Of kwam ik er op een slecht (?) moment voorbij? Toen ik dat meldde op Koen's Facebook gaf hij ruiterlijk toe dat hij maar de knecht was tijdens de werken... Maar dit is een slecht voorbeeld, want ik was in dat geval niet alleen lezer, maar ook in werkelijkheid toeschouwer. Heerlijk om lezen zijn ook de vele liefdesmailtjes die de jeugd via dat netwerk zo maar te kijk zet. En dan denk ik, djudedju, ooit waren wij ook zo gek...Maar bij ons was dit heel erg geheim en in het verdokene... Nu smijten ze alles zo maar te kijk, "Kijk maar eens naar mijn lief, is ze niet knap?" (Soms denk ik dan: "Nu ja, smaken verschillen, en ik ben al oud...)

Maar ik merk dat ik heel stillekens, beetje bij beetje, ook in dat netwerk aan het binnensukkelen ben, dat ik het nu plezant begin te vinden om te antwoorden of te reageren op dingen die andere mensen zeggen en doen. Een beetje tot mijn eigen verbazing voel ik me kiplekker in dat wereldje. een wereldje die mij tot voor kort wat vreemd en wat te open leek... Ik ben niet oud, ik word jong (of kinds?)...

Ik herlees mijn tekst nog eens, en zie weer heel wat rood-onderlijnde woorden staan, woorden waarvan de spellingscontrole zegt dat ze dit of fout vindt, of niet kent. Vooral het laatste, want ik hou er nu eenmaal van Vlaams te schrijven, te spelen met die heerlijke taal, en als Gezelle het mocht, dan mag ik ook wel eens wat dialect er tussen gooien... Maar... er is een maar! Ik stel vast dat ik nu regelmatig lezers heb in andere landen. Het kan natuurlijk zijn dat dit net altijd uitgeweken Nederlandstaligen zijn, maar het kan ook best dat anderstaligen zijn, die mijn blog moeizaam lezen bij middel van zo'n vertaalprogramma... Heb jij dat ook al eens gedaan ? Nee? Moet je eens doen, het werkt! Alleen krijg je soms zinnen die je wel twee keer moet lezen omdat de woordvolgorde in andere talen veelal anders is dan in ons Vlaams... En soms krijg je dan een woord dat het machine niet kan vertalen, en dat staat er dan in zijn oorspronkelijke versie tussen. Heerlijk vind ik dat, het prikkelt mijn taalgevoel én mijn fantasie !

Je moet het echt eens doen. Je kunt het heerlijk én leerrijk maken, als je bijvoorbeeld op een van die vele sites gaat waar e-books te lezen zijn. Je kiest er een thriller uit, of een roman, in een vreemde taal, en je doet het vertalen door een van die machinetjes... Kun je genieten van mooie boeken die nooit werden vertaald... en om eerlijk te zijn, boeken lezen in een vreemde taal, dat is vermoeiend !

tot de volgende ?

Nieuw boek ?

Ik hoorde dat er reeds een contract is opgemaakt ! De titel is al bekend: "Bart Dewever:"Mijn dieet".
De laatste boekenbeurs heeft het duidelijk gemaakt, er zijn nog twee soorten van boeken die het goed doen: kookboeken en dieetboeken.... De volgorde is duidelijk belangrijk, eerst koop je een kookboek, het jaar nadien sla je aan het diëten....
Je kunt je TV niet meer opzetten of je duikelt wel ergens een kookprogramma binnen. De room en de boter loopt tegenwoordig als het ware van het scherm! En dan krijg je zelfs alternatieve kookprogramma's cadeau, waar de boter vervangen wordt door Solo Light en de room door Soya light... (Ik weet niet zeker of er familierelaties zijn tussen de twee, maar het zou me niet verbazen.)

De derde fase zijn dan de dieetboeken. Er zijn er legio, bijna ieder BV of bijna BV krijgt vroeg of laat te maken met de gevolgen van zijn vele recepties en galadiners, en moet dan zo nodig aan het diëten... Omdat dit heel moeilijk is zonder degelijke begeleiding, en begeleiding duur is, schrijven ze dan een boek daarover, kwestie van de kosten wat te drukken. Want hoewel BV's algemeen beneden worden voor hun rijkdom, is dat, net als het BV-dom op zich, fictie... Niet dat ze niet dik verdienen, maar om hun naam als BV op peil te houden, zijn ze verplicht heel breed en heel rijk te leven, zodat het geld hen als water door de vingers stroomt.

Het gevolg is dat ze uiteindelijk het slachtoffer zijn van een soort dubbelleven... Ze leven rijk, maar ze zijn het niet. Om hun imago hoog te houden, zijn ze dan ook verplicht allerlei kunstgrepen uit te halen, om toch maar geld in het bakje te krijgen, teneinde hun rijkdom te kunnen etaleren, terwijl ze in werkelijkheid heel arm zijn..; De weinigen die het materieel uiteindelijk toch breed krijgen, vertonen dan , tengevolge van de façadebouw aan hun leven, uiteindelijk een heel arm zielenleven...

Laatst zag ik zelfs een publiciteit voor een uitzending over "Stille weldoeners" ... Heel rijke mensen, die enkele dagen van hun leven cadeau geven aan de armen en een weel gaan werken bij organistaies voor daklozen en dergelijke... Heel stil en heel onbekend ??? voor het oog van de camera ???? djudedju... Ik heb niet eens willen kijken... Daar weet niet alleen de linkerhand wat de rechter geeft, daar weet heel de wereld het !

Ik zou dit syndroom willen noemen: De doem van het Imago"... Want volgens mij is dit op zich een soort ziekte! Je naar buiten toe steeds anders, beter tonen dan je in werkelijkheid bent. (Er zijn uitzonderingen, die als handelsmerk precies een heel ruw imago opbouwen, niets doen dan vloeken en ketteren, grove taal gebruiken en iedereen door de stront trekken... Op zijn minst eentje is op die manier zelfs verkozen in ons parlement en riep, allemaal voor zijn imago, "Leve de republiek", tijdens de eedaflegging van Albert II... om geen namen te noemen...)
Maar die mensen leven dus bij gratie van hun imago... (Vandaar de vergelijking van de politiek met het toneel ?) Dat moet lastig zijn... Eén keer uit je rol vallen is voldoende om hele bladzijden te vullen in de sensatiepers... (Is er nog een andere pers heden ten dage???) Je loopt als het ware heel de dag op eieren.

En het is dus niet alleen niet echt lucratief, het is verarmend voor de geest en dikwijls zelfs voor de huishoudportemonnee... Want, wat het ook kost, het imago moet hoog gehouden worden.

Ik ben liever gewoon Jan Modaal, een grijs mensje in de grijze massa. Veilig verscholen en de anderen observerend. Nee, niet van uit een ivoren toren, maar krek tussen de mensjes in. Levend met en tussen, weet je wel. Genieten van wat je ziet, van wat je hoort. Maar soms is zelfs dat moeilijk, want je mag je mond niet laten glimlachen als je iets geks ziet of hoort, je moet werkelijk verdwijnen in de achtergrond. Want de mens heeft lange tenen... Toon nooit dat je binnenpretjes hebt bij het aanhoren van de gesprekken tussen de beenhouwer en de cliënte... Nee, doe alsof je niets ziet, niets hoort, verdwijn tussen de droge worst en de hammen...en lach pas als je weer alleen bent. (Maar dan sla je zelf ook een gek figuur!)

Ik krijg het donkere vermoeden dat de Sioux van Belgacom bij monde van onderaannemers mijn verbinding met het internet zonet hebben verbroken... Als deze blog pas heel laat verschijnt... dan weet je meteen de reden.

Ze hebben immers een nieuwe stap gezet in hun werkzaamheden, zijn niet alleen uit hun tentjes gekropen, maar hebben er nu nog een graafwerktuig bij gehaald, om des te beter mijn hortensia's te kunnen "verdemolieren"... Ik ga stoppen, de waakzaamheid gebiedt me hen te observeren, ongezien... zodat ze hun pijlen niet nog meer op mij en mijn voortuintje richten !

tot de volgende ??? (het is nu 9.43 uur, je zult wel zien wanneer de tekst gepubliceerd wordt !)

Sioux bij de vleet

Image by martijn.munneke via FlickrJe zou het niet verwachten, maar sinds enige tijd zitten wij hier met een probleem van asielzoekers, klof voor onze deur. De onverlaten hebben hier, vermomd als arbeiders in dienst van de telefoonmaatschappij, eerst meerdere putten en loopgraven gegraven, en hebben er nadien drie tenten neergezet, netjes verdeeld over mij en mijn gebuur, (elk zowat 1.5 tent) en wij kijken nu niet alleen uit op een soort oorlogsgebied vol loopgraven, maar dus ook op drie witte tenten. Wit, zodat je de nationaliteit van de daders niet zou kunnen zien, maar hun verentooi heeft hen verraden ! Het zijn Indianen !
Zij hebben het land van de vrijheid ontvlucht omdat zij er nog steeds onderdrukt worden, en ik hoorde dat ondanks een, zegge en schrijve één, zwarte president, er ook nog duizenden en duizenden zwarte medemensen op het punt staan het land van de vrijheid te ontvluchten om te pogen de echte vrijheid te vinden, desnoods in tentjes en loopgraven.
Ik hou mijn hart vast, want ze zien in mijn hortensia's duidelijk een oor om zich in te verschuilen en wellicht zullen ze binnen enkele maanden gecamoufleerd met grote bloembollen verscholen zitten voor de steeds alerte en speurende politiemacht in onze contreien.
Daar ik nogal wat sympathie heb voor de onderdrukte medemens, heb ik hen de raad gegeven zich steeds te verplaatsen met een koersfiets en in trainingspak, dit soort weggebruikers is immers vrijgesteld van iedere controle en hoeft zelfs de wegcode niet te kennen, laat staan respecteren...

Mensensmokkelaars aller landen, wil je hier in ons Absurdistan hele stammen "sans papiers" invoeren, je loopt geen enkel risico als je ze allemaal op koersfietsen zet en in groep ons land laat binnenrijden. In dit uniform ben je immers in ons teerbeminde vaderland vrij van elke controle. Mocht het hier oorlogsgebied heten, dan ben je in dit uniform veel veiliger dan onder de vlag van het Rode Kruis.

Ondertussen speuren mijn arendsogen een nieuwe toevloed van schijnbare werklieden in als werkmateriaal vermomde busjes aankomen. Ze komen, gewapend met schoppen en helmen naar de loopgraven en begroeten de reeds ondergedokenen in de loopgraven met wilde oorlogskreten als "Godverdomme d'er stoa woater in!" en dergelijke.

Heel voorzichtig, om de vijand te misleiden, grijpen ze nu de tentjes vast, en verzetten die een paar meter, om zo luchtopnames in de war te brengen, en om mijn buur en mij het onmogelijk te maken de woonst alsnog te verlaten. We leven in oorlogsgebied, en geen mens die ook maar opkijkt !

Ze zijn zeer uitgeslapen en wantrouwig, en terwijl er één graafwerkzaamheden verricht, houden de anderen de wereld in de gaten.

Ik ga moeten voortmaken, want als ze zien dat ik hen in de gaten heb, hakken ze mijn verbinding met het internet door en laten mij hier zonder verbinding met de buitenwereld zitten. Vraag het maar aan mijn buurman, hem hebben ze al liggen gehad, en toen zijn de echte mensen van de echte telefoonmaatschappij, met levensgevaar de verbindingen moeten komen herstellen, terwijl ze voortdurend belaagd werden met dreigende oorlogskreten !

Ik ga dus heel stillekens stoppen, in de hoop dat ze mij niet zien zitten schrijvelen over de bezetting. Ik voel me net een lid van de Witte Brigade, of nee, zij hebben witte tenten, nu ja, dan ben ik brigada rosso of zoiet hé...

tot de volgende ? (inderhaast kon ik een foto nemen van hun schuilplaatsen onder mijn hortensia's)