De kardinaal bis

Image via Wikipedia

Zoals ik, weliswaar op een andere manier had bekeken, is toch ergens waar gebleken. De naaktfoto's waren niet te zien op de harde schijf als dusdanig, ze zaten ergens in de verwijderde bestanden. Want dat is het gekke van een harde schijf. Je wist iets, maar een techneut weet die toch weer boven te halen. Dus alle blote madams die ik hier kreeg op mailtjes van mensen die dat leuk vinden, die zitten dus ook nog ergens terug te vinden op mijn harde schijf... En op mijn oude harde schijf zou je dan wellicht kunnen terugvinden dat ik ooit op een echte pornosite zat... dat kwam zo, mijn kleine kleindochters vroegen om foto's te zien van poesjes, ik naar Google, "poes" ingetypt, en heel mijn scherm zat vol blote madams... Geen kattebeest te zien.
Dus zou een techneut kunnen lekken naar de pers: Op de PC van dinges zitten naaktfoto's, en ik zou het niet eens kunnen ontkennen.
Stel dat een fanatieke kerkhater op een of andere manier het mailadres van de kardinaal weet te hacken, dan kan hij daar pakken bloot naar toe sturen, vanop een computer waarvan hij zijn eigen IP-adres heeft gewijzigd, en voilà... de kardinaal zit met bloot op zijn kwampjoeter.
Gisteren had ik nog niet eens op die mogelijkheid gedacht, ook al weet ik dat die techniek bestaat...
Het erge is dan ook niet dat bloot, maar het feit dat men de zaak lekt, en kranten het neerschrijven alsof het werkelijk zo is dat er naaktfoto's op de PC staan, zodanig dat monseigneur er alle dagen eens kan naar kijken ...
Is het de krant die de story heeft vervormd, of is het de lekkende agent die de zaak veel breder en smeuïger heeft uitgesmeerddan de werkelijkheid was ? Om het even. Het is hoe dan ook smerig. Of het nu over een kardinaal gaat of over een brave huisvader...
Het toont weer eens het gehalte van onze media... Goor dat beklijft, dus goor zijn we, dat kan men rustig op het wapenschild zetten van de media, als devies voor deze sensatiebeluste tijden.
Och, ik heb al over de media in die zin geschreven, en de feiten bewijzen weer eens dat ik gelijk heb. Jammer genoeg. In dit geval zou ik veel gelukkiger zijn, had ik geen gelijk gehad!
djudedju

Eergisteren hebben wij (Anny en ik) de laatste stukken weer op hun plaats gezet na de schilderwerken. Eindelijk, maar ja, we hebben er van geprofiteerd om eens alles op te kuisen en op te blinken, en dan gaat daar wel wat tijd in zitten, zeker in ons tempo. We werken een tijdje, en moeten dan alle twee weer wat gaan zitten om de rugpijn weg te laten ebben... De laatste tijd heeft Anny al even veel last als ik heb!
Dus eergisteren hebben wij de grote houten koffer die Koen nog maakte op school, geleegd, heel wat dingen weggegooid, de kist gekuist en dan weer in de boenwas gezet... Ondertussen legde ik de laatste loodjes aan het rek dat ik heb gemaakt voor mijn collectie wandelstokken... Koffer naar boven, wandelstokken allemaal poetsen en op hun nieuwe plaats zetten... Gisteren hebben we dan ons onledig gehouden met oude dweils in plaaster te dompelen, en te draperen over de ijzerdraden om er zo kerststallen (grotten) mee te vormen. Acht grotten staan nu in mijn garage hard te wezen. Om straks door de hobbyleden beplant te worden met kunstbomen en kunstdennen, te schilderen en met kunstgras te bezetten... Anny zegt dat ik gek ben. Ze heeft gelijk. Anny heeft trouwens altijd gelijk. Dat is veel makkelijker dan ze ongelijk te geven.
En straks ga ik met haar naar de kliniek, op uitnodiging. Ze kreeg een brief om langs te gaan voor het gratis borstonderzoek. Hopelijk is alles in orde.

tot de volgende ?

alternatief

Image via Wikipedia

Ik las zonet een bericht, dat men op de harde schijf van de kwampjoeter van Kardinaal Danneels een foto zou hebben gevonden van een naakt meisje in bad, en verschillende van halfnaakte vrouwen...
En nu, wat moeten we daar nu weer van denken?
Ik oordeel of veroordeel niemand, maar op mijn PC staan geen dergelijke foto's, en als ik dergelijke mailtjes krijg, dan gaan ze meteen de prullenmand in. Ook mailtjes die echt racistisch zijn gaan die weg op. Ik heb geen duidelijke regel daaromtrent, maar ze worden alleen toegelaten als ze echt leuk zijn. Want ik zie niet iedere mop over een of andere bevolkingsgroep als racisme... Er is wellicht niemand die een mop over een gierige Schot zal bestempelen als racisme, alhoewel, op de keeper beschouwd het toch wel een beetje zo is. Maar dergelijke moppen zijn gewoonlijk veeleer leuk dan wel bijtend. En van mij mag het dan wel. Maar het kan natuurlijk best dat jouw grens net iets strenger of net iets soepeler is, en dan zal je wellicht steigeren als ik mijn censuur toepas...
Wat dit nu te maken heeft met Danneels?
De eerste naakte vrouwen die ik ooit zag, was in Het Parochieblad Kerk en Leven... Bijna iedere week zag je wel een of meerdere foto's van een of andere missionaris die omringd was door zijn bekeerlingen, bekeerlingen die nog nooit hadden gehoord van een BH... 't Waren steevast zwarte borstjes die je zag, maar het waren toch maar naakte borsten.
Geen mens die zich daar toen aan ergerde!
Negers waren toen nog zo'n exotische wezens, dat ze onder een andere noemer vielen. En dus ook onder een andere norm.
Als wij eens ergens een neger zagen, dan werd daar over gepraat. En op de markt was het succes van de spekken van Karaboedjah wellicht veel meer te danken aan zijn zwart vel, dan wel aan de spekken zelf. Dus zagen wij geen kwaad in die blote negerinnetjes.
Ondertussen ligt het strand vol met halfnaakte deernen, en hebben wij zelfs een naturistenstrand aan onze eigen Vlaamse kust.
Als ik het artikel lees over de kardinaal, dan vraag ik mij af of het strand dan ook verboden gebied is voor mensen van de geestelijke stand ?
Toen ik klein was, en auto's nog eerder zeldzame dingen waren, dan zag je kleuters in de zomer buiten op straat spelen in hun nakie. Geen mens die daar naar omkeek. En ik moet zeggen, toen ik in 1992 met de rugzak rondtrok in het Franse Haute Auvergne, was ik echt wat ontroerd, toen ik dat beeld uit mijn verste kinderjaren weer terug zag! Ook daar was een auto een bijzonder ding, waarvoor je eens ging kijken wie dat wel zou kunnen zijn... En daar zag ik weer een bende kleine kinderen op de rijbaan, in hun nakie, zo zwart als duveltjes spelen als in de tijd dat Adam en Eva nog onschuldig in het Aards Paradijs speelden....
Maar ik geef het toe, ik heb er geen moment over nagedacht daar een foto van te nemen, om die te bewaren op de harde schijf van mijn kwampjoetertje of ergens in een duister boekje in de donkerste hoek van mijn bibliotheek...
Maar wij verwachten nu eenmaal van een kardinaal dat hij de strengste normen hanteert, dat hij de lat veel hoger legt dan voor de gewone mens bereikbaar is. Wij achten die job zo hoog, dat wij meteen de normen even onbereikbaar hoog leggen.
Maar wellicht zijn kardinalen ook mensen, heel gewoon, die ook oog hebben voor een mooie bloem, een schilderij... en een vrouwenborst... Van die bloem en dat schilderij ligt niemand wakker, maar die borst ????
Wat is er eigenlijk mis met een borst?
Deze winter ging ik naar de boekenbeurs te Gent, en toen ik vol pijn even ging rusten op een krakkemikkige stoel in het cafetaria, zag ik plots een jong moedertje die heel sereen haar baby de borst gaf. Kijk, daar zou ik graag een foto hebben van genomen, niet voor de borst, niet voor de baby, niet voor dat moedertje, maar voor het mooie van het moederschap... Had ik dan die foto van dat voor mij volstrekt vreemde vrouwelijke wezen op mijn kwampjoeter gezet, zou jij dan ook slechte gedachten hebben gehad door die blote borst op mijn PC ?
Ik ga dus niet oordelen, voor ieder oordeel is er een alternatief
en het is niet omdat je kardinaal bent, dat het menselijke je plots vreemd is...
Ik zou zelfs hopen van niet, want verwachten wij nu net van een kardinaal geen diepe medemenselijkheid?
En zou dat kunnen zonder gewone menselijkheid ?
ik vraag het me af...

en oh ja, wie zonder zonden is....

tot de volgende ?

De natuur heelt...

Image by Pieter Musterd via Flickr

"Kijk," zei hij "ik, voor mij, gaat er niets boven natuurlijke middeltjes. Weg met al die scheikundige brol!" Hij klonk als een TV-advertentie. "Neem nu een valling!" Hei grijnsde kwaadaardig, "Een stomme valling, daar hebben ze met al hun scheikunde nog steeds niets tegen gevonden, terwijl een simpele ui je in no time helpt!" Ik keek hem met grote vraagogen aan, en dus oreerde hij met hetzelfde elan voort: " Heb je een valling, neem dan een grote ui, je schijdt die in snijfkes (Hij keek heel verontwaardigd omdat ik hem onderbrak met een uitbarsting van de slappe lach - Ik bezwoer hem dat het iets was op de radio- op de achtergrond zat het me niet mee, men was er een orgel aan het vermoorden met een fuga én een toccata!)
"Ik herhaal," zei hij "men neme een grote ui en snijdt die in schijfkes. Neem een kop, leg daarin een laagje bruine suiker, daarop een schijfje ui, weer een laagje suiker, weer een schijfje, tot de ui op is. Laat dit een nacht staan, en je zult zien dat je een kop bovenste beste hoestsiroop hebt !" "Is dat niet verschrikkelijk slecht van smaak?" "Nee," hij glimlachte superieur, "het smaakt naar ui met suiker!" Ik rilde. "En ging hij door, heb je last van een verstopte neus, leg dan 's nachts een doorgesneden ui naast je bed op je nachttafeltje ! " "Heb je dan naast een loopneus ook geen lopende ogen?" vroeg ik diep nadenkend..."Nee, juichte hij, niets, zelfs geen verstopte neus meer!"

Weet je, ik heb het geprobeerd... En kreeg een verschrikkelijke hoestbui van het worgen na het nemen van één lepel siroop. Dat van die halve ui naast mijn bed heb ik dan maar zo gelaten.

Maar de mens in kwestie zweert er nog steeds bij, en hij ziet er blakend welvarend uit.
Ik voor mij, ik denk dan: Geloof verzet bergen...bergen uien...
Misschien heb je zitten grinniken bij het lezen van het bovenstaande, maar eigenlijk zijn we allemaal een beetje lijk de uienprediker...Ergens hebben we allemaal wel iets waar we rotsvast van overtuigd zijn en dat we dan ook aan iedereen aanraden. Ik voor mij predik sinds een tijd de ochtendgymnastiek, en jij misschien weer iets anders...Gewoon, omdat je je er goed bij voelt, en dat goede gevoel wilt mee delen met al je vrienden en kennissen...
Want ergens zijn we allemaal gelijk, en allemaal willen we wat ons goed houdt ook uitdelen aan de anderen.
Zelfs professoren hebben zo hun dada! Je kunt heel geleerde exposés er op na lezen over de goede gevolgen van het dagelijks nutten van een glaasje bourgogne... Ik maak me zelf dan steeds een voorstelling van een geleerde man met een iets rode neus...
 Het enige verschil tussen de prof in casu, de uienman en mijn preek over ochtendgymnastiek, is dat de professor het geheel met een wetenschapplijk kleurpotlood wat netter in de verf zet dan de ui en ikzelf en... u wellicht over uw allesreddende middel tegen weet ik veel.
Indertijd nam ons moeder jaaaaren Haarlemse olie...
En toen ik als kind heel veel last had van chronische bronchitis, kreeg ik van ons moeder iedere dag een heel goed middel. Ik weet niet of het hielp, maar het was goed, zelfs meer, het was lekker! Ons moeder kocht flessen rum van 54 ° en legde daar IJslands Mos in te trekken, en maakte het zoet (en wellicht ook nog enkele graden straffer) met toevoeging van echte bijenhonig. Iedere morgen, voor ik naar school ging dronk ik daar een fikse druppel van. Wellicht is dat het begin geweest van het feit dat ik wel eens graag een dreupeltje nut, tegen de valling die komen moet. Ons vader zou gezegd hebben: "Dat is goed tegen de microben, al de microben die dood zijn komen er weer door!"
Weet je, eigenlijk zou er eens iemand al die middeltjes moeten verzamelen! Dat zou een nuttig werk zijn. Niet omdat het zo'n goede middeltjes zijn, maar omdat het net zo'n bizarre dingen zijn dat je er moet in geloven opdat ze werken zouden... en geloof... dat verzet bergen (niet alleen ui).
tot de volgende ?

desillusie

Image via Wikipedia

Och, wellicht hecht je er helemaal geen belang aan, maar ik heb een wrede desillusie opgelopen...
Nu ja, wreed...
Het was op de rommelmarkt dat ik plots een boek zag liggen van één van mijn meest favoriete schrijvers Desmond Bagley... Wellicht is de man al een heel end zaliger, want sinds lang vond ik geen "nieuwe" werken meer...tot dus vorige week!
Het was een klein boekje voor een Bagley, en met stille verwondering heb ik het vastgenomen, er wat in gebladerd, en moeten vaststellen dat het mij onbekend was...
Ik heb het gekocht, en thuisgekomen meteen beginnen lezen.
Het was een desillusie...
Een Bagley, dat zijn boeken die je vastbinden, bladzij na bladzij, boeken waar je hele nachten voor wakend blijft, om het in één ruk uit te lezen...
Ligt het aan mij ? Ligt het aan het boek? Ik weet het niet, het leek mij wat goedkoop, met een flauwe pointe en veel minder spannend dan ik verwachtte.
Maar misschien ligt het wel aan mij, misschien heb ik al zoveel gelezen, dat niets mij meer echt vastbindt. Misschien ben ik wel wat oververzadigd aan de sensatie van een Thriller, en tril ik helemaal niet meer mee...
Misschien is het de leeftijd, die mij niet meer toelaat mij in te leven in het personage dat plots een reuzegrote anaconda met wijd open gesperde muil voor zich heeft... Vroeger zou mijn hart minstens een paar keer uit het ritme zijn gegaan, nu... niets.
Dat de gifpijlen met curare me langs de oren vliegen laat me ijzig koud.
't Zal dus wel aan mij liggen.
Ik ben het trillen voorbij. Als ik nog wat tril, dan zal dat eerder met tremor te maken hebben dan met een boek.
En met zo'n koude uitgebluste kikker moet mijn kleindochter straks aan het water gaan zitten vissen.
Hoe zal ik mij nog kunnen inleven in haar denkwereld, als haar dobber plots de diepte in duikt ?
Hoeveel begrip zal ik nog kunnen opbrengen voor de sensatie die zij dan voelt?
Ik herinner me nog heel goed mijn eerste eigen hengel...een afdankertje van pa. Voor mij een gouden stuk gereedschap, een opening naar "de jacht" op grof wild: palingen...
Straks ga ik maden halen. Met mijn kleindochter.
En dan gaan vissen... en genieten van haar enthousiasme, van haar vreugde
die ik zelf niet meer opbrengen kan voor een stom bliekje
hooguit nog wat voor een echt grote karper...

Dat stomme boek heeft me doen inzien dat ik (eindelijk?) mijn kinderjaren achter mij heb gelaten. Dat dat ongebreidelde enthousiasme, die grenzeloze vreugde voor de kleine dingen... niet meer zo wild, zo ongebreideld, zo grenzeloos is....

Ik zit niet meer IN het boek. Ik lees en geniet nog wel, maar ik ben het niet meer die door al die avonturen heen rol. Ik leef me niet meer in.
Ik ga straks nog een Bagley uit de kast nemen, een waarvan ik me nog de spanning herinner, en eens zien of het aan mij ligt, of het boek... Ik hoop het boek, want een wereld waarin ik niet meer kan wegdromen, dat lijkt me maar niks.

Weet je, ik heb nog hoop! Hoop dat ik ergens nog wat van het kind in me heb. Hoe zou ik anders mezelf kunnen verliezen in een dagelijks blogje?  Hoe zou ik anders 's morgens om 4 uur uit mijn bed kunnen kruipen, om voor het open raam te staan genieten van het gezang van het vogelkoor ?
Hoe zou ik 's nachts kunnen liggen fantaseren en wakker liggen dromen?
Nee, alle hoop is nog niet weg
dat ik nog steeds hoor bij die zonderlingen
 die leven in een wereld die ze zelf maakten
naar eigen behoeften
naar eigen vreugd en deugd?
Dju, jongens, ik ben nog steeds wie ik ben!
diene raren kwiestenbiebel
die gekke dingen schrijft en wakker wegdroomt

...en gelukkig is ondanks pijn, ondanks politiek, ondanks de wereld...

tot de volgende ?

Op vakantie bij opa

Image by Gent Verkend via Flickr

Vanmorgen, om twintig na zeven ging de bel, en stapte Lieselotte, mijn kleindochter binnen in het nog stille huis. Anny was even te voren naar beneden gegaan om de deur open te doen.
Nog van voor het schooljaar ten einde was had ze al zitten vragen om eens op verlof te mogen komen. Ik weet wel wat het is, opa is al een paar keer met haar broer gaan vissen, en zij... Dus mag ze op verlof komen, en morgen gaan we samen vissen. ('k zal mijn pere zien!)

Jij kent Lieselotte niet! Het kind is verzot op alle diertjes, ze is er in geslaagd zelfs hun kippen te temmen. Nu komen de kippen zodra ze roept, om op de schommel te gaan zitten. (Ze leggen zelfs nog eieren ook tussendoor). Ook de dwerggeitjes vertonen bij haar zaken die je anders bij geen geit opmerkt.

En nu gaat dat diervriendelijke kleindochtertje van mij, morgen een vlijmscherpe haak door een made duwen, en vissen vangen met die scherpe haak in hun bek. Ik ga ze op hengelafstand van mij zetten, want wellicht zal dat made aanhaken en het onthaken van de vissen toch mijn werk worden, en zo zal ik niet telkens moeten rechtspringen... Maar och, een mens moet wat over hebben voor kleindochters.

Ieder jaar weet ik haar boos en ongerust te maken, als ze op vakantie gaan, dan moeten wij voor de kippen, de geitjes en de dwerghamsters zorgen en de vissen... Telkens vraag ik dan aan Bart waar het aardappelmesje ligt, om die oude kippen nu eens eindelijk te slachten, en telkens loopt Lieselotte er met open ogen in... Gedurende het verlof ergens ver weg, bellen ze wel een paar keer, en telkens krijg ik dan een ongeruste Lieselotte aan het apparaat om te vragen hoe het is met bruno en de andere kippen, want die beesten hebben allemaal een naam!
En daarmee ga ik morgen vissen...
Wat een grootvader lijden kan.
Maar het is wel een happy opa, en een fiere bovendien, want Lieselotte is geen gewoon kind! Ze is ook begenadigd met het teken en schildertalent van haar vader (en haar opa), en het is een doordouwertje! Ze is heel sterk allergisch aan een massa voedingswaren, als baby is ze grootgebracht met rijstwater, want zelfs soya bleek voor haar giftig. Maar ze is overal doorheen gekropen, is een flinke fikse en goed gebouwde meid geworden, volop in haar publiciteitsjaren. Je moet geen schrik hebben dat ze iets verkeerds zal eten, want ze controleert zelf heel bewust alles op alle ingrediënten. In de winkel neem je iets uit het rek: Lieselotte, mag je dat eten? Ze bestudeert het etiket aandachtig, nee!, maar in de Delhaize hebben ze ook zoiets, en dat mag ik wel eten. Geen kind die beter het gamma kent van de producten die te krijgen zijn in alle ketens te lande...
En bovendien... een opa mag niet stoefen met zijn eigen kleinkinderen, maar ze gaan nog solferblomme moeten strooien aan hun deur ! (Voor wie dat niet kent: Vroeger strooide men inderdaad solferbloem voor de deur van het huis waar een loops teefje (hond) leefde, om de reuen weg te houden van de deur. Nu zie je dat niet meer, omdat honden veel minder loslopen dan vroeger, maar vroeger zag je meteen waar er een teefje loops was door de aanwezigheid van een hele meute reuen aan die deur!)
Nu is dat solferblomme strooien een spreuk verworden, om te zeggen dat het een mooi kind is...

Is het bij jullie ook aan het regenen? Zo'n fijne regen, bijna als een uitvallende mist. Maar het kan geen kwaad, want het is droog, heel droog. En voor morgen geven ze alweer goed en warm weer. Laat het dus maar wat regenen. We hebben hier geluk gehad, want er is hier al heel wat gevallen, wat niet overal het geval was. Bovendien hebben we hier geen hagel gehad, en weinig last van het onweer, buiten wat wilde windrukken. Kortom de planten voor mijn deur zijn eindelijk het grijs van het steenstof kwijt, en pronken weer in fris groen en felle kleuren van de bloemen.

Het enige spoor van de werken zijn een paar verdorde takken in mijn lindeboom, takken die door de machines halfafgerukt zijn en nu met dorre blaren tussen het groen hangen. Ik heb er al eens aan getrokken, maar ze hangen nog wel vast. Nu ja, ik ga eens mijn snoeisschaar moeten uithalen , met een verlengstok aan, om die takken er uit te knippen...

tot de volgende ?

slunse

Image via Wikipedia

Vanmorgen op de rommelmarkt te Deinze...
Aan een kraam stond een vrouw een tshirtje te passen, en de verkopende dame verzekerde haar dat ze er beeldig mee stond. Ik, weer eens veel rapper dan ik zelfs maar kan denken: "Madame, je kleedt met een lapje, als maar groot genoeg is"... De verkoopster keek mij één ogenblik verbluft aan, en beweerde dan dat de juiste versie was: " je klidt met eu slunse..." Waarop de koopgrage dame "Mee wa ?" Een andere dame die stond te luisteren: "Mee eu vodde"... "Ah ! eu laptje"
Vlaanderen heeft een verbluffende woordenschat als het over vodden gaat.
Eskimo's hebben honderden woorden voor sneeuw... wij voor vodden.
En ik heb het nog niet eens over de politiek gehad, noch over de griep. Want als je de griep hebt, dan voel je je ook als een slunse, vodde of zoiet, en in de politiek ...maar 't is zondag, we gaan het netjes houden.
Eén van de heerlijke dingen van een rommelmarkt is dan ook de aanwezigheid van alle soorten van dialecten. Van West Vlaams naar Oost Vlaams, Aantwaarps naar Brabants, en niet schrikken als je Engels hoort, Chinees, Chileens en veel Arabisch en Turks... Kortom op de rommelmarkt is het ook op taalgebied een rommeltje van jewelste. Ik amuseer me dan kostelijk. Klap dan (geel helukkig) een potje westvlams mee met de West Vlamingen en schakel vlotjes over naar Oost Vlaams.  Vraag benieuwd of ze van de streek van Ninove zijn, of dezen daar van dèremonde (Dendermonde)...
Ik hou van taal, en vooral ik hou van die sappige klanken van onze Vlaamse dialecten. Vanmorgen zat er weer die dame uit Werken, een mooi dorp in West Vlaanderen. (Werken? z'en doar eu proche van gemakt... verklaring: Werken? Ze hebben daar een parochie van gemaakt, dus waarom zou ik dat doen?)
Ondertussen deel ik maar briefjes uit voor de rommelmarkt te Mater, en leg op iedere markt weer ettelijke keren uit waar Mater ligt. (Gek, de brouwerij kennen ze allemaal)
Steeds meer kom ik mensen tegen die me vertellen dat ze al ingeschreven zijn. De reclame werkt !
Met die briefjes heb ik nu nog meer kans om wat te keuvelen met de mensen... Heerlijke markten zijn dat.  Ik ga weer een pak briefjes moeten halen, want ik zit weer door mijn voorraad heen. Duizenden van die dingen zijn ondertussen al mijn handen gepasseerd. Ik schrik ter telkens van als ik zie dat de voorraad weeral op is.
En ondertussen bedenk ik telkens hoe veel beter ik nu ben, in vergelijking met enkele jaren terug. Allemaal dank zij de dagelijkse turnoefeningen.  En even dikwijls voel ik me wat wrevelig omdat de dokters me niet van in den beginne op dat turnen hebben gewezen. Als ik nu lees over rugkwalen, dan lees ik dat je niet mag stilzitten, dat je moet bewegen... Vroeger was dit dus net andersom...Kalm, rustig, jezelf geen pijn doen...
Maar och, eigenlijk kan ik de dokters van toen niets verwijten, ze deden wat ze toen als best zagen. En wie weet, misschien is dat bewegen voor sommige rugpatiënten wel net verkeerd, en zal binnen vijftien jaar hier iemand zitten te bloggen over die onnozele dokters die hem deden bewegen, waardoor hij nu nog veel zieker is... Want rugpijn en rugpijn, dat is duidelijk twee, eerder drie dan één.
Ik ben in ieder geval beter met dat turnen. Genezen kan wellicht niet, zoals de dokters mij al heel de tijd verzekeren, maar ik voel dat ik stillekes aan telkens een beetje mijn grenzen verleg. De pijn is er nog wel, maar gaat weer over bij wat rust en wat recuperatie, en het is al een hele tijd geleden dat de pijn zich vastzette en er een ontsteking van kwam. Ik moet wel zien hoe en wat ik doe, maar wat jij misschien belachelijk weinig vindt, is voor mij als een deur op een hele wereld. Want het wereldje wat me restte op het hoogtepunt van mijn rugkwaal, dat was maar een verdomd klein wereldje geworden, met grenzen fel gekleurd door de pijn en dreigende ontstekingen. Het was genoeg dat iemand te lang stond te praten tegen mij, waardoor ik geen kans zag even te gaan zitten, om weer "vast" te raken...
Nee, ik ben echt blij met wat ik nu kan.
Mijn verlangens waren zo miniem geworden, uit noodzaak, dat wat ik nu heb, voor mij een hele zee van mogelijkheden lijkt, en voor u waarschijnlijk dramatisch weinig is.
Maar och, wat zit ik te zagen over een probleem dat u hopelijk bespaard zal blijven!

Gisteren kreeg ik van de stad Oudenaarde een schrijven een brief, om me te verwittigen dat ik binnenkort een schrijven zou moeten ontvangen over mijn pensioen, en als ik dat niet krijg, wat ik dan moet doen... Tja, nor één jaar en ik ben bij de oude mensen. djudedju.

tot de volgende ? (op de foto: de kerk van Werken)

ontdopen

Image by Gerard Bierens via Flickr

Sinds de schandalen over pedofilie in de kerk, neemt het aantal aanvragen tot ontdopen sterk toe.
Ontdopen...
Ik vind het maar een gek idee.
Kijk, ofwel geloof je, ofwel geloof je niet (meer). Meer lijkt er me niet te zijn. Ontdopen, dat is iemand die vanuit een katholieke traditie ooit is gedoopt, nu niet  of niet meer gelovig is, en zich laat uitschrijven uit de doopregisters of zoiets triviaals.
Want geef nu toe, als je echt niet meer gelooft, wat doet die doop of dat ontdopen er dan aan? Mocht ik niet gelovig worden, dan zou ik het zelfs tegen alle principes in vinden me te laten ontdopen. Want daarmee zou ik in feite bekennen dat dat doopsel me op een of andere manier toch nog wel iets doet.
En als ik echt niet geloof, wat kan dat doopsel me dan nog schelen.
Nu lijkt mij dat ontdopen veeleer een teken van " ik geloof nog wel, maar ik verzet me tegen de kerk".
Persoonlijk heb ik allang een heleboel dingen aan de kerk die me niet bevallen, maar ik geloof nog steeds. Om het in koerstermen te stellen, ik fiets nog wel, maar als onafhankelijke. Niet meer verbonden aan een of ander merk.
Enige eeuwen terug zou ik ongetwijfeld op de brandstapel belandt zijn voor zo'n houding. Maar ik denk dat ik in die vroegere tijden heel wijs mijn bek in mijn pluimen zou hebben gehouden, en ostentatief rooms zou geleken hebben. Want wat in mijn bolleke zit, dat is niet zichtbaar.
Als ik de historie van de kerk bekijk, dan stel ik me dezelfde vraag... De Romeinen vervolgden de kristenen niet omdat ze kristen waren, maar omdat ze geen eerbied toonden voor de romeinse goden naast hun eigen god. En het toppunt van geloof was dan wel je te laten opvreten in het colloseum door een hongerige leeuw, uit principe... Uit geloof.
Ik denk niet dat er nu nog veel gelovigen erg vinden hun schoenen uit te doen om een moskee eens van binnen te bekijken. Nochtans doe je daar je schoenen uit, niet omdat er zo'n kostbare vloerbedekking ligt, maar omdat je eerbied moet tonen voor dat geloof en die tempel van dat geloof. Net zoals je in de christelijke kerk je hoed afneemt, en bij de Joden net iets opzet.
Zou jij het zo ver doortrekken dat je ostentatief met je schoenen aan de moskee binnen stapt ? Nee hé ? Ik ook niet, en ik kan me niet voorstellen dat ik veel moeite zou hebben te buigen voor het beeld van Juultje Caesar terwijl ik in mijn eigen denk wat ik wil. Maar me laten opvreten??? Nee hoor.

Maar misschien vind jij me dan een klein laf burgermannetje? Liever blode Jan dan dode Jan zeg ik dan maar. In ieder geloof vind je terug dat God de baas is over leven en dood, waarom zou ik hem dan het werk uit handen nemen? Laat mij maar dood gaan als het moment er is, en niet eerder. Ik moet niet zo nodig voor de leeuwen gaan staan "Credo" zingen om mijn lot te bespoedigen.

Mij lijkt het veel gekker dat men in bijna ieder geloof van die "martelaren" vindt. Gestorven uit geloofsovertuiging? Veeleer je lot in eigen handen nemen noem ik dat. Sorry voor al die mensen die het indertijd anders geloofden en deden. Mij overtuig je daar niet mee!

Ik zou het veel moeilijker hebben om mensen te martelen of te pijnigen, dan om daar de held uit te hangen. Maar ik durf niet te zeggen hoe jij of ik zou handelen als we daar toe verplicht werden.  Ik kan me niet voor stellen dat Duitse soldaten allemaal zo sadistisch zijn geweest, ik denk dat er daar velen tussen zaten die het ook moeilijk hadden met wat ze wel moesten doen. Ik geloof ook niet dat die specifieke soldaten, ook al deden ze het uiteindelijk wel, ook echt schuldig zijn. Je kunt ze hoogstens verwijten dat ze geen helden waren. Je zou ook kunnen stellen dat iedere soldaat die met zijn geweer schiet naar de vijand een moordenaar is. Technisch zou ik daar ja op antwoorden, maar moreel stellen de zaken zich heel anders. Het is niet alleen schieten of geschoten worden, het is ook zo dat je bevelhebbers  jou zouden neerschieten bij insubordinatie ...

En daar stellen we ons geen vragen bij... Het is oorlog voor iedereen.
Nee, eigenlijk rest ons alleen nog  de innerlijke geestelijke vrijheid. En geloof of ongeloof kan mij dat niet afnemen.

Gisteren heeft het hier water gegoten en gedonderd... maar afkoelen? Ho maar! Het is nu buiten nog steeds 22 graden, dat is warmer dan mijn knusse woning in de wintermaanden...

tot de volgende ?