tien

Image via Wikipedia

Ik heb ze geteld, zegge en schrijve tien -10 - stuks hangen er nog verweesd en verslensd bij, geelbruin met nog een zweem van groen... Triestige stukjes zeemvel in de wind.
Tussen de takjes die sprietig uit de stam zijn opgeschoten liggen er nog heel wat opgefrommeld met hier en daar nog een kwakje sneeuw op.
't Is winter ! Vandaag !
't Is de kortststststste dag van het jaar (of daaromtrent), vanaf nu gaat het weer stillekes aan naar langere dagen toe, meer licht, meer leven, meer hoop...
Maar nu, nu is het op zijn triestststst... Ik zie zelfs de populieren tenden het veld niet meer staan, zelfs geen vage schim er van.
't Is alles wit wat ik zie, met uitzondering van het heel nabije.
Sneeuw in de mist.

Ooit heb ik eens met mijn wagen van Kruishoutem naar huis gereden, in de sneeuw en de mist... Je ziet geen steek, alles is wit, net of je in een pak watten rijdt.
Anders heb je nog de witte lijnen op de baan, of het groen van de wegberm, of de lantaarnpalen...maar dan, niets.... alles wit.

Glad was het niet, het was verse sneeuw, en sneeuw is niet zo glad als ijs. Dat ging wel, maar je reedt als het ware op de tast, en iedere keer je voelde dat je van de weg afging, vlugvlug corrigeren... en weer voortkruipen op de onzichtbare baan.

Bangelijk.

Nu is het niet zó erg, het is immers dag, en je ziet toch nog altijd meer in het daglicht, dan in de witte muur van je koplampen. Maar toch komt de herinnering aan de angst van toen weer boven.

Gek, angst voel je in je buik, heel diep in de kern van je zijn.

Angst is niet controleerbaar, het is er en overheerst. Je ondergaat het. En al "overwin" je het, het is niet weg, het zit daar, vast als een rots. Je probeert alleen te handelen of het er niet is, maar het is er en blijft er. In oorlog situaties noemt men het overwinnen van die diepmenselijke emotie heldenmoed, maar dat is het niet, het is een dwaas ingaan tegen de alarmkreten van je eigen lichaam. Die alarmkreten schreeuwen niet voor niets, ze zijn net als pijn een alarm van een dieper zittende alarmfase, een crisis, een ziekte... Eigenlijk mag je de alarmkreten van je lichaam niet negeren, je moet er voor je eigen heil rekening mee houden, en in het geval van angst op zijn minst met de allerhoogste voorzichtigheid en omzichtigheid handelen. Dat is geen moed, dat is eigen behoud.

Waar men spreekt van echte heldenmoed, heeft men veeleer te doen of met een vorm van waan, een vorm van begoocheling, of een tekort aan de lichaamseigen signalen. Of, en dat is de ergste vorm, een volstrekt negeren van de alarmfases van je eigen systeem. Loopt het goed af, dan noemt men je een held, loopt het slecht af, dan weet je het niet meer hoe men je noemt. Gelukkig maar...

Oorlog is op zich al een waan-zin. Een storing van de geest, een negeren van de logica en de refleks naar zelfbehoud.

En toch, zien we het overal om ons heen... Zien we onze premier en zijn acoliet van landsverdediging naar Afghanistan trekken om daar te verkondigen dat ze de maatregelen zullen opvoeren...meer mensen naar een oorlogssituatie jagen. Slapen die mannen nog?
Zo ja, dan negeren zij niet alleen logica en menselijkheid, maar vooral hun eigen geweten.

Heb je al eens gesproken met iemand die -volledig buiten zijn schuld- iemand heeft doodgereden? Dat is iets wat aan je kleeft. Heb je al met iemand gesproken die zich bij een dergelijk feit wel degelijk schuldig voelde ? Dat is iets wat niet meer overgaat, dat steeds blijft spoken.
Die twee politiekers beslissen zo maar om mensen naar een gebied te zenden, waar de dood loert. Wat moet hun geweten dan niet zeggen?
Of hebben zij geen geweten?
Is het politieker zijn zo diep geworteld dat zij niet meer weten dat zij daarnaast ook nog mens zijn?

Om te besluiten nog een doordenkertje, van Lao Tse de Chinese wijze... " Hoe meer wetten en verordeningen je maakt, hoe meer wetsovertreders er komen."
Klinkt logisch hé?
Dus doen politiekers het tegenovergestelde...


tot de volgende ?

sneeuwbergen gemeld in mijnen hof

Image by quatre mains via Flickr

Waarschijnlijk het gevolg van een soort ijsmollen die normaliter op de polen verblijven, maar die dank zij de klimaatswijziging nu afgezakt zijn en hier wat ijsbergen pogen te produceren? Och nee, ik ben mis, hier verwarmt het ! Gisteren op de middag was het hier zelfs min (-) 7.5° Celsius!!!! Toen wij om vier uur in de namiddag thuiskwamen was het al weer - 9° !!!!
En vanmorgen is het aan het jachtsneeuwen, er staat behoorlijk veel wind, en de sneeuw valt dik, weliswaar in kleine vlokken met zo'n wind, maar je ziet met moeite de poepelieren nog staan op het eind van het veld voor mijn deur...
Op mijn duivenkot ligt de sneeuw zo'n 15 cm dik. Ik denk dat dit de normale maat is, want met zo'n wind kun je moeilijk zeggen hoe dik de sneeuw ligt...Het is niet zo dat er kale plekken te zien zijn, maar her en der ligt de sneeuw veel dikker dan op andere plaatsen, opgewaaid...
Ik weet de temperatuur niet, want ik ga niet buiten naar mijn thermometer kijken, maar volgens mijn kwampjoeter is het nu in Brussel - 4° celsius...
Ach, Anny gaat naar de kippen (Beesten hebben verplicht je tot korte uitstapjes!), dus binnen enkele ogenblikken gaan we de temperatuur kennen...- 2 °, echte sneeuwtemperatuur!
En zeggen dat ik nu, net vandaag schotse schullen zou hebben kunnen aankopen !!! Gisteren binst we terugkeerden van ons wekelijks bezoekje aan tanteke, zijn we naar het rommelmarktje geweest te Leupegem. Bij het binnenkomen zat er daar een koppeltje met verse vissoep en...droogvis! Ah, zei ik, op zijn Ostends: "Kiekt eu ki doar! Totjes !" Totjes dat zijn gedroogde wijtingen op zijn Oostends... "Bèè eu'n Ostendenoare !" Klonk het verrast van het (mooie) madameke achter het kraampje ! Allee, ik heb de soep geproefd en een liter meegedaan naar huis, een totje gekocht om 's avonds op te peuzelen, en madame beloofde vandaag, speciaal voor mij Schotse schullen (schollen) meet te brengen! Voor de niet Ostendse lezers, Schotse schullen is de naam die een Oostendenaar geeft aan gedroogde schollen... Heerlijke vis, die, als hij goed is, je toelaat aan de kantgraatjes heerlijke visolie op te sabberen.... Heerlijk en gezond ! Maar ik ben niet van plan mij te verongelukken voor een vis, en misschien raken die twee luiden hier niet eens, met zo'n weer....

Maar jammer is het wel, want schotse schullen, dat kan ik hier nooit meer vinden...

Bovendien bleek het nog een kennis te zijn van mijn achterkozijn, Roland Van Steeger, hij zei dat ik moest zeggen dat ik bij sluffer gezeten had... Dat is ook weer Oostends... Een van de beroemdste voetballers die Oostende ooit voortbracht, was "sluffer" Verbist... Een sluffer is Oostends voor pantoffel...( De man blijkit kok te zijn "op" het Loodswezen!) Dat ik mijn achterkozijn zo goed ken, is te wijten aan het (triestige) feit, dat mijn moeder reeds op 4 jarige leeftijd wees was... Zij is dan grootgebracht door haar grootmoeder, en dus waren haar tantes in werkelijkheid veel eer haar zussen, ze groeide er bij op...dus zijn de kinderen daarvan voor ons veeleer neven en nichten, dan dat ze achterneven en achternichten zijn... (De stamdendrologen (boomdeskundigen) in onze families zouden hiervan watertanden !!!)

Héhé, waar een rommelmarkt al niet goed voor is!

Maar het blijft maar sneeuwen en sneeuwen.... De eerste penguin kwam hier zo net voorbijgewandeld, een kromgebogen voortsleffend warmingeduffeld wezentje... en ik zag ook al een paar auto's... op de gevaarlijke rit naar de bakker ? (Zondag morgen pistolets voor ontbijt?)

Het is nu weer stofsneeuw...maar het valt nog steeds dik, ik zie nog steeds de poepelieren amper.Geen weer om een hond door te jagen...tenzij hij manlief heet en om pistolets moet???? (Ik denk dat mijn gebuur nu zit te knikken, want ik denk dat ik ook hem zag passeren...

Ik blijf hier, mooi rechtop aan mijn scherm zitten. Met een betere houding, dank zij het nieuwe boek. Maar nog steeds met pijn, al moet ik zeggen dat het zitten me inderdaad veel minder pijn doet als ik zit zoals het boek me dicteert... djudedju.

tot de volgende ?

zitten

Image by Yneqe via Flickr

Nee, niet tegen mijn hond, maar tegen mezelf, zeg ik dit...
Gisteren op de boekenmarkt vond ik een boek over rugpijn. Ik moet zeggen, ik heb nog nooit eerder een dergelijk "wijs" boekwerk gevonden! Het gaat hem niet over de pijn, niet over de behandeling, maar eigenlijk over het voorkomen... Een verfrissende aanpak als je het mij vraagt.
Zo behandelt de schrijver de dingen waardoor we pijn krijgen, zoals zitten en staan (verder ben ik nog niet, ik heb nog niet eens alles over deze twee dingen gelezen), maar het is een feit dat ik inderdaad pijn krijg in onder meer die twee houdingen, en als ik zou kunnen leren om door een betere en andere houding(en) minder pijn te hebben, dan brand ik alvast een kaars voor de schrijvelaar van dit boek! ('t Is Nederlands en mede verwezentlijkt door "De Telegraaf")
Dit is voor mij een zeer actueel boek, want ik verrek van de pijn...Ik heb al enkele dagen zeer, maar die boekenbeurs afstruinen was er zeker te veel aan... Nu weet ik niet meer hoe ik mij moet houden of keren... djudedju...Ik ben zelfs weer overgeschakeld op de zwaarste dosis van mijn pijnstillers...Voorlopig zonder veel soelaas.

Maar allee, met dat boek zal ik dat misschien in de toekomst wat kunnen vermijden? Hoop doet leven.

Ik weet niet of je al ooit eens hebt gekeken wie die twee "volgers" zijn van mijn blog? De ene kende ik (nu ja kennen - we hadden al contact via e-mail), dat was Tiens, je weet wel van Tongeren, die daar heel mooie dingen over publiceert op het web...Maar de tweede ? Dat was zo'n gekke naam, en ik kwam daar terecht in Polen???? Polen, wie volgt mij in hemelsnaam in Polen ? En hoe las die mijn blog? In het vlaams, gewoon, want het is ook een vlaming...Met een mooie blog ook nog !Je moet er maar eens naar kijken (via dat linkje op volger kom je er wel, zo deed ik het ook) Vandaag las ik een stukje over het ontvreemden van het bord "Arbeit macht Frei" aan de ingang van het oud concentratiekamp(f)...
De wereld is klein...plots wel heel klein.
De klimaatconferentie is ook weeral eens mislukt...Wat ik al voorspeld had! De ziekte van de mensheid is dat wij altijd willen dat de ander het doet en dat men mij gerust laat, want ik, ik ben altijd onschuldig, of toch minstens veel onschuldiger dan de ander, dus moet die ander eerst...
We hebben in Vlaanderen een mooi spreekwoord: Als iedereen voor zijn eigen deur veegt is heel de straat proper... Maar ja, de Chinezen kennen dat spreekwoord niet hé... En de anderen? Die zijn blij, heel blij dat ze de schuld op China kunnen leggen, want anders hadden ze zelf kleur moeten bekennen... en de nu maar kijken hoe lang het duurt voor de eerste eilanden verdwijnen onder de zeespiegel... Nederland, begin alvast maar de dijken te versterken (Tegen de Vlamingen moet je dat niet zeggen, die zijn wijzer, die vullen de put als het kalf... Juist ja)

Weet je, ik probeer met die vervuiling een beetje te doen zoals met mijn rug, voorkomen... Als jij, en al die anderen dat ook eens deden, zouden we dan niet al een tijdje winnen voor iedereen?

tot de volgende ?

boekenbeurs

Image by marketingfacts via Flickr

Vandaag, weer of geen weer, maar we gaan naar de boekenbeurs in Flanders expo.
Dat deze beurs vlak voor de feestdagen komt, is immer mooi meegenomen.
Boeken per kilo...
Maar heel veel koop ik er niet, want op de rommelmarkt zijn de boeken veel beterkoop. Maar je begrijpt het al, deze inleiding is er gewoon om je te melden dat dit wel een heel klein en heel kort blogje wordt... Les excuses sont faits pour...

Oh ja, er is hier al een en ander gebeurd in Mater... Ik vertelde je van de vernielde kerstversieringen op Maters plein, en 's anderendaags kregen we de mededeling in de bus dat het feestcomité het voor gezien hield. Ze hadden daar een volle dag gewroet om het mooi te maken, en dan komen enkele onnozelaars de boel in één nacht verdestruweren... Nee, laat een ander maar de zot zijn...
Enkele dagen later kwam er al weer een brief, van een nieuw feestcomitee... Mater leeft !
Leefde...
Want nu is heel Mater een grote ijsbaan.
In de "hoofdstad" van de fusiegemeente Oudenaarde, hebben ze een ijspiste geplaatst op de markt, maar ze zijn mild en breeddenkend voor de kleine randgemeenten, hier laten ze de sneeuw en het ijs op de wegen liggen, zodat wij hier ook ijspret kennen...
Je moet daar niet te licht over denken... Wij zitten hier in de Vlaamse Ardennen, dus berg op en berg af, en heerlijk bochtige wegen... Moet je eens doen met je wagen. Oudenaarde zelf is plat, daar strooien ze wellicht wel... Geef toe, sneeuw is veel mooier op hellingen dan op land zonder verhevenheden...
Oh ja, ze hebben daar ook verhevenheden, stadhuis, kerken en lelijke moderne knoerten van beelden.
en huizen, veel huizen.
en het centrum van de Ronde van Vlaanderen, zeker vrij van sneeuw te houden, zodat de sportievelingen niet ten val komen.
Och ze doen maar... zoals gewoonlijk...niets...
Ik zou weer Plato kunnen citeren, maar onderhand ken je die wijze denker ook al zeker ?

tot de volgende ?

sneeuw

Image via Wikipedia

De grond is wit,
de nevel wit,
de wolken waar nog sneeuw in zit
zijn wit
dat zacht vergrijzelt...
Het witgetakt geboomte zit
met witte rijm beijzeld...
Telkens ik sneeuw zie komen die mooie zinnen van Alice nahon me te binnen.
Sneeuw heeft iets poëtisch
iets van het ongerepte - iets wat wij allang verloren

Toch is het maar gewoon neerslag. Een beetje onderkoeld, maar gewoon water.
Ewoud is hier om 7.15' uur gearriveerd. Bart heeft hem hier afgeleverd, want er is geen school meer, de leraars moeten tijd hebben om de proefwerken te verbeteren. Vroeger deden ze dat tussendoor, nu hebben ze daar een periode zonder de ambetante leerlingen voor.
Op de grote wegen is het sneeuwvrij, maar hier is het glad wist Ewoud ons te vertellen.
Sneeuw heeft dus ook iets verraderlijks.
Zoals zoveel mooie dingen...

Sneeuw heeft dus iets van slecht weer, gecombineerd met koude. Beide dingen die op mijn hoogstpersoonlijke barometer werken...Ik zit dus met pijn. Veel pijn.
Ik hou niet van regen, al dan niet bevroren.

Als ik de bovenstaande zinnen herlees, lijkt het me dat ik in telegramstijl aan het schrijven ben. Allemaal van die kortafgeknabbelde zinnetjes...Blijkbaar sputtert mijn schrijfmotor een beetje onder invloed van de vorst. Ik zal wellicht eens een nieuwe batterij moeten steken? Het is ondertussen al kwart over acht, en buiten is het nog steeds donker - nog zo'n punt waar ik moeite mee heb. Waar is de zon?

Op de rommelmarkt vond ik een boek over de Oosterse godsdiensten en filosofieën... Het valt mij telkens en telkens weer op, hoezeer de godsdiensten eigenlijk op elkaar lijken. Afgezien van de personages der goden en aanverwanten, is de leiddraad eigenlijk krek dezelfde. Dat staaft mij nog meer in mijn overtuiging dat het in feite wellicht ooit eens één was, en dat het gedeformeerd werd in de loop der tijden. Moeilijk is dat niet om te verklaren, de mens zwermde uit over de oppervlakte van de wereld, en de eigen geschiedenis en de eigen beleving van de natuur deden hun inbreng in het oerconcept.

Het gekke is dat iedereen dan zo vasthoudt aan "zijn" geloof... ondanks de gelijke basis. Men voert er zelfs oorlogen voor. Gewoon om te zeggen dat het ene gelijk beter is dan het andere gelijk. Gekke mensen. Gott mit uns tegen In God we trust... en zeggen dat de gelijkenis in dit geval nog veel verder gaat dan de verschillen. tommetoch.

Heb je gelezen, gehoord, gezien van de Zenne ? Kijk, ik ben geen supporter van bolleke Somers van Mechelen, maar in dit geval heeft hij mijn steun! Wat er daar nu gebeurt is mens onwaardig! Er kan nooit een voldoende reden zijn om het leven te vernietigen, ook niet als dit het leven in een rivier is. Dat is een volkomen zinloze moordaanslag op de natuur. Mocht het een defect zijn, dan ware het een ramp, maar nu is het willens nillens vernietigen van een moeizaam weer opgebouwde biotoop ! En dat terwijl de groten (?) der aarde bijeen zitten om te leuteren op de klimaatconferentie en de maatregelen om het milieu te redden... Absurdistan op zijn best.
En al is er nog geen enkele maatregel goedgekeurd, toch zijn die bende kleine jongens daar op de top al bezig met elkaar uit te schelden en te beschuldigen van het feit dat ze het laken te veel aan hun kant trekken... Wijsheid ??? Wat is dat ??? Daar vind je het zeker niet.

Wijze mensen doen niet aan politiek, daarom worden wij door dwazen geregeerd (Plato).

djudedju

tot de volgende ?

bloot

Image via Wikipedia

Daar staat ze nu, naakt in de vrieskou...met haar schriele armpjes omhoog, op één dik been...
Ik heb het over mijn linde, of wat dacht je?
Oh ja, er hangen nog wel enkele blaren aan, maar die dienen alleen om haar naaktheid te accentueren. En dat haar armpjes schriel zijn, dat is het gevolg van de snoeibeurt van vorig jaar.Nu staan er veel te veel potlooddikke takjes op, die de volgende jaren elkaar zullen verdringen in een wanhopige strijd om Licht.
Ben ik niet alleen in mijn verlangen naar Licht en Zon.
In de tuin hangen weer enkele mezenbollen, en de mezen zijn er al, maar ook andere vogels kennen die ballen vet en zaad...en plots zijn daar weer massa's toeristen, vogels die anders mijn tuin nog niet bezien.
Omwille van het smeer...likt de kat de kandeleer, en komen de mussen naar mijnen hof.

Zitten we meteen bij Vader Cats, en de Catsiaanse dreun... Wie het wijf neemt om het lijf, verliest het lijf en behoudt het wijf... en de rederijkers, die in de moeilijke tijden van de Spaanse terreur de heksenprocessen en de bloedraad, een soort stil weerwerk boden via de rederijkerskamers. Veel van hun stukken waren dan ook allegorieën, en lieten het volk toe te lachen met de wrede bezetters.

Ook bij de schilders zagen we wel eens van die beelden met een dubbele bodem, zoals in de schilderijen van Brueg(h)el de oude (Pieter). Als je op al die beroerdigheden ook nog eens de kleine ijstijd cadeau kreeg, met hongersnood en vele epidemieën onder de half uitgehongerde bevolking.

Wat wij hier toen kenden, moet ongeveer zijn wat je nu kunt zien in vele derdewereldlanden. Bezetting, honger en vervolging en oorlog... eigenlijk veelal meer een broederoorlog dan een oorlog tegen een ander land.

Als we in onze schooltijd geschiedenis leerden, dan zagen en zien we dat veelal als een ambetant vak, met veel data en namen om te memoriseren...Maar het is véél meer dan dat! Het is een beschrijving van het leven in vroegere tijden, en in plaats van de leerlingen te pesten met data en dergelijke, zou men veel meer effect kunnen bereiken met de geschiedenis voor te stellen zoals ze is ervaren door de mensen van toen. Toon eens beelden uit Somalië terwijl je uitlegt wat de situatie was van onze mensen hier onder de terreur van Alva. Dan zal je uitleg plots veel meer diepte krijgen, en zal men wellicht ook veel meer en veel beter het absurde van oorlog en geweld leren kennen...Maar nee, jullie leren hen over veldslagen, over de krijgskunst (kunst!!!???) en over de wijsheid en doortraptheid van de veldheren, die op een piedestalleke gezet worden als helden uit een ver verleden... Die wellicht in onze tijd zouden moeten verschijnen voor het internationaal gerechtshof in Den Haag...Als misdadiger... En daar maken jullie helden van... djudedju... Alle hoop op een verstandiger en meer menselijke jeugd stampen jullie aldus de grond in.

Er is geen eer in een oorlog!
Er is alleen haat, honger, pijn en ellende, verdriet en woede, verbittering en weerzin...
Het zo geroemde Nationaal gevoel is totaal kunstmatig en eigenlijk zelfs een eerder modern verschijnsel. Voor Napoleon was het een onbestaand iets. Als er al sprake was van een binding met zijn streek, dan was dat hooguit gebonden aan stad of dorp, verder ging het niet.
Wat zouden wij hier van uit Oudenaarde ook moeten voelen voor de mens uit Maaseik ? We kennen er geen mens. En of Maaseik nu nog in de administratieve omschrijving van België ligt of is het al Nederland? Soms moeten we op de kaart kijken om zeker te zijn, zelfs nu nog...omdat we geen binding hebben binnen of buiten dat kunstmatige België of zelfs Vlaanderen...
We voelen ons alleen Belg als er een uit diezelfde administratieve omschrijving als wij, plots wereldkampioen wordt...Ook al zo'n absurd gegeven. Kijk maar eens naar de tabellen van de wereldrecords...die zijn drastisch veranderd sedert onder meer de landen uit Afrika plots ook erkend werden als landen... Met andere woorden, wellicht zitten er rondom ons op deze wereld nog heel veel wereldkampioenen, maar die vernederen zichzelf niet om voor een publiek de sokken uit hun schoenen te lopen, misschien hebben ze geeneens schoenen...Waar ben jij dan wereldkampioen van, als niet gans de wereld mee doet aan de wedstrijd ???

Allemaal zo kunstmatig opgefokt, en we lopen er in. We betalen belasting voor de instandhouding van een begrip zoals België, een begrip die we niet eens aanvoelen als eigen...

En dan gaan wij vanuit dit zinloze samenraapsel van steden en gemeenten een deel van onze kinderen uitsturen naar Afghanistan (een in onze ogen nog veel abstracter iets) om daar te gaan vechten voor ons idee van een democratie... Terwijl we hele dagen zitten te mopperen over ons eigen politiek bestel... sjongjongejonge...

En binnen 9 (negen!) dagen vieren we dan het Feest van de Vrede.
In Afghanistan
In Israël
In Irak
In Somalië
In in in in in in in.....

tot de volgende ?
In in in in in in in.......................

naar de specialist...

Image by bhermans via Flickr

Vandaag "mag" ik weer eens op bezoek bij de specialist... Eigenlijk is het vooral een administratief iets... Want dat bezoek dient vooral om mijn ziekte te kunnen attesteren bij mijn werkgever. Niet dat mijn werkgever niet weet wat ik heb, maar zo moet het nu eenmaal om wettelijk in regel te zijn. Zelfs de mutualiteit schreef mij al jaaaren terug af, en zette mij "ziek tot pensioenleeftijd". Niet dat ik op mijn 65° plots weer gezond zal zijn, maar op dat moment trekt de mutualiteit zich van mijn ziekte niet meer aan. Want dan zal ik pensioen trekken, en niet langer "ziekengeld"... Administratief ben ik dus op dat moment veranderd van statuut en dus niet meer ten laste van de ziekelijken kas...
Met andere woorden, ik leef bij gratie van de administratie, ofte de virtuele wereld bestaat in ons Belgiekske al veel langer dan de kwampjoeter...
Het is al bij al een beetje Kafkaiaans...

Het enige voordeel bij dat specialistenbezoek is dat ik weer een aantal voorschriften voor mijn medicamenten kan mee krijgen, en dat ik niet naar mijn huisdokter moet om daar gewoon om briefjes te gaan. We leven bij gratie van het papier.
Heb je geen attest voor de werkgever, heb je geen briefje voor de apotheker, dan ben je als geboren Belg ook een soort sanspapier... En het is een gegarandeerde manier om binnen de kortste keren uit het leefnet van de maatschappij te vallen.
Dat vind ik nu een mooi beeld, zie!
Het leefnet, is, zoals iedere visser weet, een net waarin de gevangen vissen bewaard worden? Levend, dat wel, maar gevangen blijven ze.
Wij gebruiken dat nooit, omdat we de vissen veel te graag zien, tenzij we wat kleine bliekjes willen bijhouden om later mee te kunnen snoeken, of indien pepé ons heeft gevraagd om wat grote blieken aan de kant te houden, want pepé eet graag eens bliek...Of ook ooit een keer om gewoon een massa vis te kunnen overplaatsen van de ene vijver van pepé naar de andere (ook van pepé)...Maar voor de rest vinden we het een onnut ding, en is en blijft het een (tijdelijk) gevang voor de vis.
Wij zelf echter, wij moeten papiertjes allerhande hebben om te mogen leven in het sociale (?) leefnet van onze maatschappij.
Als wij uit dat opvangnet vallen, wee ons !
Dan bestaan we plots niet meer...
We zijn er wel nog, maar we bestaan niet echt meer. En stilaan vallen alle zekerheden van het hedendaagse leven aan een steeds sneller tempo weg.
Zo ontstaan onder meer de daklozen.
Bij gebrek aan oorspronkelijk één onnozel pampiertjen...
djudedju
Kafka zou zich hier jonnen !

Al die dingen zijn gegroeid... Op een bepaald moment heeft men een systeem ontworpen om - ik neem maar één voorbeeld- om bij ziekte de mens niet zonder inkomen te zetten. Een groots en lovenswaardig systeem! Geen kwaad woord daarover. Maar alras kwam men met de vraag: wie is ziek, wanneer is men ziek, en wie gaat dat controleren...
Dat laatste was uiteraard het werk van de dokter. Logisch toch ? Wie kan er nu beter oordelen over het al dan niet ziek zijn dan een dokter ?
Maar om toch maar héééééél zeker te zijn, ging men er van uit dat die dokter ook zijn werk niet aankon, en dus moest gecontroleerd worden...Daarom ging de mutualiteit zelf een corps van doktoren oprichten, die het oordeel van de behandelende dokter konden aanvechten... Dat was natuurlijk het ideale voorbeeld... Want een deel van de inkomenszekerheid van de zieke werd betaald door de werkgever... Als de mutualiteit zelf al de geneesheren onbetrouwbaar vond, dan vonden de werkgevers dat ook, en dus waren er een heel pak werkgevers die via een aanvullend verzekeringssysteem een deel dokters in dienst namen om het oordeel van de huisdokter of de specialist aan te vallen... Gek genoeg zijn de door de verzekering aangestelde dokters ook huisdokters en specialisten die de kans zien een frankske bij te verdienen op kosten van deze verzekeringsmaatschappij en dus uiteindelijk van de bewuste werkgevers...En die vol plezier briefjes schrijven waaruit blijkt dat hun collega er niets van kent. Collegialiteit ten top.
Wordt het moeilijk ?
Nee, het juiste woord is: Belgisch...
En het is een typisch voorbeeld van hoe de Belgische wetten gemaakt worden...Starten vol goed bedoelingen en dan van alles en nog wat er bij voegen om er zeker van te zijn dat de bedoeling zou gerespecteerd worden, en net op die manier zelf de uitwassen creëren...
Het gevolg is dat je in ons Absurdistan niet ziek bent omdat je je ziek voelt, maar omdat de dokter het zegt.
Op voorwaarde dat de dokter van de verzekering daarmee akkoord gaat...
Op voorwaarde dat ook de Adviserende geneesheer van de mutualiteit daarmee akkoord is.
Zijn deze dames of heren (één is al genoeg) het niet met de ziekte eens, dan ben je dus niet ziek.
Maar let op !!!! Je hoeft je daar niet bij neer te leggen! Voel jij je echt ziek, dan heb je nog steeds de kans om in beroep te gaan tegen de beslissing van die controlerende artsen. Dat doe je bij de bevoegde arbeidsrechtbank. Die duidt dan een controlerend geneesheer aan om te kijken of die controlerende geneesheren wel degelijk hebben gecontroleerd.
Die controlerende geneesheer aangeduid door de arbeidsrechtbank, dat is een geneesheer uit het gewone korps der geneesheren, aangezocht door de bevoegde rechtbank om hun collega's controleurs te controleren...
Kafka is nu al gestorven van extase.

Ach, ik weet het wel, ik teken het nu wel heel wit/zwart, maar toch is het in de grond precies zo. En dat alles met heel goede Belgische wetgeversbedoelingen...
En weet je, het ergste is dat de doorsnee belg zich door al die papperasserij worstelt zonder zich daar ook maar één moment slecht bij te voelen. De doorsnee belg heeft geleerd van de gans en de eend! De doorsnee Belg heeft zich volledig ingewreven met olie uit zijn vetklier, speciale olie uit een speciale vetklier, alleen bij belgen bestaande, en die er voor dient om de wetgevingen en de uitwassen van die wetgeving te laten afglijden van zijn kleren. Ze raken zijn koude kleren niet is dan ook een Belgische eigenschap... dankzij de antiwetolie uit onze speciale antiwetvetklieren...

Advocaten in België zijn er op gebrand om al tijdens de opmaak van de wetgeving, kwistig de desbetrefffende olie te sproeien tussen de regels.

Kwestie van het afglijden te vergemakkelijken.

Zo krijg je in ons landje het verschijnsel dat een burger een heel hoog ereteken krijgt wegens zijn verdiensten voor het vaderland, en de volgende week de pers bol staat over het schandaal dat de zelfde burger er is in geslaagd de staat te bedriegen via manipulatie van diverse wetgevingen...

Wij verschieten hier nog zelden...
Er is geen volk beter getraind in het niet-schrikken dan de doorsnee Belg als het over wetgevingen en uitzonderingen en misbruiken gaat... We zijn habituees...

En weet je... er zijn inderdaad huisdokters die zeer makkelijk briefjes geven voor ziekteverlet, want in hun parochie wonen er wel vijf huisartsen, en het is lang niet makkelijk om voldoende cliënten te hebben om een menswaardig doktersbestaan te leiden (lijden?).

Zie je dus wel, al die pampierkes die zijn er echtig en techtig nodig! En al die controle is er echt nodig ! En de controle op de controle is er echt.... Kafka ?? Waar ben je ????


tot de volgende ????