woensdag, juli 22, 2009

Jurgen Van den Broeck

Jurgen Van den BroeckImage by khoogheem via Flickr

Je moest de commentatoren op Eén eens horen !!!
Een Belg die de bergen op"vloog"... een nieuw klimtalent, een nieuwe grote, een nieuwe Bahamontes, Van Impe leek het wel...
Ik heb alle bewondering voor de manier waarop Jurgen de bergen op reed, naast echte klimmers en zelfs soms de toon aangaf, maar ik was zo nuchter ook de tijd van de achtervolgers, Contador en co, in de gaten te houden... Heb je gezien hoe ze steeds maar dichter en dichter kwamen???
Dus, zo heel fantastisch was de prestatie van Jurgen nu ook weer niet!
Laat ons eens nuchter blijven, en vooral, prijs hem de hemel niet in! Laat hem groeien, laat hem werken, en begin hem weer niet op een piedestalleke te zetten en heilig te verklaren... Want al die instant-heiligen hebben de eigenschap telkens weer van dat voetstukje af te donderen.
Laat hem in hemelsnaam eens gewoon mens en renner zijn.

Straks valt hij ook in de val van de weelde en het gevoel van zelfverheerlijking...
Het lijkt mij een goed renner, laat hem dan ook rustig en goed zijn job doen !
Je staat toch ook niet rijen dik langs de kant van de weg om een goede metser aan te moedigen en te bewonderen als summum inter pares??? Gelukkig maar, wedden dat er velen van hun stelling zouden donderen van eigendunk ?

Rennen is zijn beroep, een beroep als een ander. En net zoals je goeie metsers hebt en goeie loodgieters, is hij een van de goeie renners. Dat beroep is niets meer dan dat van die metser of die loodgieter.

Ik heb enorme bewondering voor mooi metselwerk (Heb je al eens een muur in visgraat zien metsen?) en ik heb ook bewondering voor Jurgen die de bergen op rijdt. Vooral omdat ik het alletwee niet kan. Maar het werk van die metser zal er veel langer staan dan de rit zal duren voor Jurgen.

Heb je gisteren ons Fabiola gezien??? Het mensje heeft humor en lef ! Na de bedreiging van neergeschoten te worden met een kruisboog, haalde ze doodleuk een appel te voorschijn, als wou ze vragen: " Waar blijft die Wilhelm Tell nu ???". Leuk !!!

Ze heeft op haar eentje de Nationale parade voor één keer leuk gemaakt... Anders is dat een stijf -van-de-protocol-staande bedoening... Die appel gaf er plots een leuk accentje aan.

Kortom het was gisteren een goede dag, een klimmertje onder de Belgische renners en Fabi met de appel. Het kan niet meer op !

En we gaan weer naar de maan, en wellicht zelfs naar Mars! Ik ben van die generatie die aan de TV gekluisterd zat om die landing niet te missen in 1969...Dat was een nog veel grotere dag dan die van gisteren ! Niet alleen de mens die voet zette op de maan, maar Merckx won ook na 30 jaar weer als Belgske de Tour de Zwans... Ik moet hier ergens tussen mijn vele boeken en documentatie nog dat Tourgazetje van het Volk hebben liggen... Een heel speciaal nummer, want voor één keer niet alleen over de Tour, ondanks de zege van Merckx was er plaats gemaakt voor dat andere grote evenement: de maanlanding !

Wellicht zal de landing op Mars ook op die manier bekeken worden, of misschien ook wel weer niet, want wellicht zijn we dan als mensheid al druk bezig met de ontginning van de maan...

De manier waarop men daarover praat, doet mij een beetje huiveren: De maan zal wellicht de nieuwe Perzische Golf zijn!

De Perzische Golf doet mij echt niet in de eerste plaats denken aan olie! Veeleer denk ik dan aan het feit dat er daar voortdurend gevochten wordt...vooral omwille van die olie, ook al krijgt het kind een andere naam... Gaan we straks vechten om de maan, om de Helium 3 ?

Als optimist zou ik zeggen, kijk, daar hebben ze eindelijk eens een nieuwe en volstrekt maagdelijke kans, om het anders te doen, om te beslissen dat ze nu voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid, eens alles wat ze er vinden eerlijk te verdelen... Maar ik zag meteen al een foto van de maan, met een heleboel vlaggetjes op, van diverse landen. We zijn er nog niet, en we zijn de boel al aan het verdelen in afgemeten stukjes...Klaar voor betwistingen over grenzen en bevoegdheden...

Gaan ze weer doen als met ons Moeder de Aarde? Gaan ze nu ook de maan leegroven tot alleen de asse rest? Het ziet er niet naar uit dat de mens nog lang zal bestaan als soort, hij is zijn eigen milieu aan het vergiftigen! Vandaar de haast om naar andere werelden te trekken??? De indianen hebben gelijk, eigenlijk kunnen wij met geen enkel argument claimen dat wij bepaalde stukken van de aarde bezitten, de aarde is zichzelf, en wij zijn slechts de luizen in zijn of haar pels. Maar de aarde zit wel opgezadeld met een fikse luizenplaag!

Vriend Henk zou zeggen dat we de aarde slechts mogen beheren, zoals in de bijbel staat geschreven... Wel, daar hebben we dan ook niet veel van gebakken. We roven de aarde in een steeds sneller tempo leeg en gieten hem vol met de afval van onze "beschaving"... We zijn rotbeheerders. Slechts hier en daar leggen we een pleister op de wonde, en noemen dat dan "Natuurbeheer"...en steigeren als armen in verre landen hun bossen rooien om landbouwgrond te hebben voor de voeding van hun groeiende bevolking...Net of wij hier het goede voorbeeld gaven, net of wij hier recht hebben van spreken! Hier zijn omzeggens geen natuurbossen meer, en wat wij nu heiligen als natuurgebieden is in feite het restant van menselijk falen. Maar we staan wel te roepen dat zij daar van hun Amazonewoud moeten afblijven hun mangrovebossen moeten bewaren... Omdat we niet willen dat ze dezelfde fouten zouden doen als wij deden? Of omdat we dan een bereidwillige afzetmarkt hebben voor onze overproductie ???
Heb je ook gezien hoe ze sla en komkommers en zo kapot aan het rijden waren met zwaar geweld...Om de prijzen te vrijwaren... Iets verder, veel minder ver dan de maan, veel veel minder ver dan Mars, liggen mensen te sterven van de honger terwijl ze hier voedsel vernietigen...

Weet je we GAAN naar de maan
maar dan figuurlijk...

tot de volgende ?

dinsdag, juli 21, 2009

Nationale feestdag voor Fabiolaatje...

King Baudouin and Queen FabiolaImage via Wikipedia

Na de aanslag in Nederland, vonden sommigen het leuk om ook eens bedreigingen te uiten tegen een lid van ons koningshuis, en dan nog wel tegen ons aller Fabi... 't Menske overleeft alleen dank zij het sponsorschap voor haarlakken, en dan bedreigen ze haar nog met de dood.

Maar ze is dapper ! Ze komt toch op de parade! Ze gaat wel bescherming dragen, namelijk op het hoofd een driedubbele dosis lak, en aan haar frêle lijfje een kogelvrij vestje in de maat SS, staat voor supersmall. Want er is van Fabi niet zo heel veel meer over. Ze heeft zich in haar leven al een paar keer veel te warm gewassen, en blijkt niet krimpvrij. De duts.

Nu is die doodsbedreiging duidelijk het werk van een zeer goed schutter, want anders had die zich wel een veel groter doel kunnen uitkiezen, zoals Prins Woef, die heeft een niet te missen oppervlakte. Maar Fabiola... nog een beetje en er blijft niets van over, 't menske krimpt helemaal weg. buiten haar lach, want kijk maar eens, je ziet haar bijna altijd met een lach om de lippen, en als je tussen de rimpels door kijkt, zie je twee blinkende pretoogjes. Ik heb nog nooit met haar gesproken, maar met die oogjes en die glimlach van hier tot ginder, heeft ze een beetje mijn hart gestolen.

Aan haar houding zie ik dat ze wellicht, zoals veel oude besjes, pijn heeft aan de rug, maar aan haar glimlach en blinkoogjes zie het niet.

Ze is gekrompen, maar niet helemaal... Haar kapsel doorstaat de eeuwen, en blijft dat enorme volume behouden. Toen ze jong was leek dat eerder een normaal volume aan haar, maar nu ze zelf wegkrimpt, begint ze meer en meer op een paddestoel te lijken. (Grijs met paarse stippen)...

Maar daarover gaat het niet vandaag. Vandaag schrijvelen we over onze Nationale Feestdag en de speech van onze Konijn Halbert de tweede. Halberke heeft het aangedurfd te gaan pleiten voor de federalisering, maar dan met behoud van het idee België Belgiekske, en wellicht ook met behoud van het Konijnenhuis...Want hij wil de job vasthouden voor zijn zoon ons Flipke. Zitten we straks met Konijn Flup de Eerste. Een wat schamele titel als je het mij vraagt, want in ons landje eten we al sinds jaar en dag dobbele fluppen, komt hij daar met zijn enkele flupke naar de gunst dringen???

Een geluk dat Flupke zijn populariteit wat heeft kunnen opvijzelen dank zij zijne Madam, ons aller Tilleke. Alleen moet hij hoognodig stoppen met te kweken als de konijnen, want zie, reeds is de wet goedgekeurd dat we met zijn allen maar één kleine meer zullen omringen met ons aller zorgen. Al de rest: raus da mitt ! Dat zijn veel te dure konijnen! En we hebben al de grootste konijnen van héél de wereld: onze Vlaamse Reuzen, oorspronkelijk genoemd de Grote Gentsche. (Echt waar !)

Vandaag zullen ze zich weer exposeren voor de blikken van hun onderdanen, met heel de Famille Royale, en ze zullen rechtstaan en salueren voor de voorbijmarsjerende verdedigers van het Vaderland. Ze weten wellicht niet dat ons vader helemaal geen land had, het kleine stukje land dat hij kon bewerken werd gehuurd van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen, en lag aan de overkant van de straat. Bovendien was het geen echt appetijtelijk stukje land, dat land van ons vader! Ieder jaar immers werd op een heel, heel vroege morgen op het koertje, de beerkuip opengelegd, en emmerke per emmerke geleegd... Die beer, die aal passeerde dan door onze gang naar buiten en naar dat hofje...nee, veel eerbied kan ik niet hebben voor die aaldoorweekte grond die werd gehuurd door ons vader zaliger. Bovendien hebben we daar op afgezien !!! Ik ga niet weer vertellen hoe dikwijls wij het hebben mogen omspitten vooraleer ons vader vond dat het "er door kon", want goed vond hij het nog niet... Mijn haat voor de spade dateert uit die dagen !

Nee, een vaderland heb ik dus niet, tenzij je iemand kent die zich hecht aan gehuurde grond? Een huurling dus??? Nee, ikke niet...

Bovendien staat het in onze veel te lijvige wetgeving dat de grond die wij bezitten in feite niet onze grond is, maar van de Staat! Het enige wat van ons is, is dat pelletje aan de oppervlakte, want de ondergrond en de lucht erboven, daar hebben wij niets meer aan te zeggen, dat is en blijft van de staat. Zelfs als we het tijdelijke met het eeuwige verwisselen, stoppen ze ons in de ondergrond, dus in staatsgrond, en met heel veel geluk en heel rijke voorouders kun je dan liggen op een stukje met een eeuwigdurende concessie... Concessie, een woord dat ik leerde bij het lezen over de geschiedenis van de gouddelvers in Kamerika, die wel de ondergrond kregen, maar waar de Indianen dan weer niets van geloofden...'t Is ook altijd wat als we het over grond hebben.

Maar heb ik dus geen vaderland, ik heb wel een koningshuis... Niet dat ik er veel mag aan zeggen, want volgens het protocol mag je niets tegen de vorst zeggen, vooraleer hij -sorry Hij- je aanspreekt...en waarom zou diene vent nu eigenlijk iets tegen mij gaan liggen vertellen? Hij kent me niet eens! Ook al bedeelde hij me bij een van Zijne Besluiten met een paar eretekens, hij is er zich niet eens van bewust dat hij dat ooit deed, en die eretekens moest ik dan nog zelf kopen mocht ik ze ooit willen dragen... Deed ik dus niet, want zie je mij al lopen???

Ik ken twee soorten gedecoreerden, en kan ze niet altijd uit elkaar houden... Ze hebben alletwee een tricolore lint aan met daaronder een verguld blinkende plak. De vette os en andere hoogheidswaardigheidsbekleders van den lande... Nee, die brede is niet altijd de vette os...

Och, wat zit ik hier weer te broebelen... Eigenlijk houden wij wel met zijn allen van ons Koningshuis... en dus roepen wij als fiere Vlamingen, met zijn allen: Vive le Roi !!!!
djudedju...

tot de volgende ????

maandag, juli 20, 2009

(s)Tommeke Boonen

WikipediaImage via Wikipedia

Tommeke heeft de tour moeten verlaten, hij is ziek.
Hij heeft hoofdpijn, diarree, overgeven en kan bijna niet op zijn benen staan.
De sukkelaar. Mexicaanse griep ?

Ik heb een slecht karakter, dus ben ik op Wikipedia eens gaan snuffelen bij ontwenningsverschijnselen. Bij zware drugs, zoals onder meer cocaïne, lijken de verschijnselen heel sterk op de verschijnselen van een zware griep...hoofdpijn, diarree, overgeven...
Maar het zal wel mijn slecht karakter zijn die daar aan denkt.
of niet?
of...misschien toch ?
djudedju, ze zeggen het niet hé ???

In een ander stukje nieuws fulmineerde een supporter dat wij Tommeke niet mogen laten vallen ! Als wij geen kampioen hebben zitten we te zagen, en als we er wel een hebben breken we hem af tot in de grond...brieste hij...
Hij heeft gelijk, maar ja, ze geven ons telkens ook zoveel kansen om over te klappen he, de ene bestelt wespen en dergelijke bij een veearts, bij de andere vinden ze drugs, maar die waren voor zijne hond, en nu deze weer...
Ligt het dan aan de supporter ?
Of moeten we echt van die supporters worden die maar door het oog van hun idool meer kijken kunnen? Je kent ze wel, een "echte" supporter van Anderslecht zal zijn ploeg verdedigen, zelfs al spelen ze slechter dan een vierdeklasser, idem met een "echte" van Club Brugge... Het zijn altijd de anderen die de schuld hebben, of, bij ontstentenis van argumenten, is het de scheidsrechter die niet rechtvaardig is....
Moeten wij dan zo worden?
Ik denk er nog niet aan.

Maar in een ding moet ik hen gelijk geven... Wij, de massa, hebben ook schuld!
De media, hebben ook schuld.
Van zodra we een goede sportman hebben, tillen we hem over het paard, is het precies of hij is het summum inter pares, kan hij niet meer misdoen, wordt hij als het ware heilig verklaard voor zijn dood....
Het gevolg ?
Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen, ook op die manier ! Het zijn sterke schouders die de last van de "aanbidding" kunnen torsen! Op de duur gaan ze hun supporters en de media zelf gaan geloven, en denken ze inderdaad dat ze ver boven alle anderen verheven zijn, onaantastbaar... en dan rijden ze hun auto in de prak, en blijken ze bomvol alcohol en drugs te zitten...
Hoe hoger je zit, hoe dieper je ook valt...
en daar hebben we met zijn allen dus wel wat medeschuld aan! Wij hebben hem op dat piedestalleke gezet !

Bovendien zijn wij ook er mede de oorzaak van dat die mensen zo schandalig veel geld krijgen. Ik schreef eerst verdienen, maar geen mens verdient zoveel, maar zij, zij krijgen het wel. En ook daar zijn het sterke schouders....
Sinds Freddy Maertens hebben wij gelukkig geen dergelijke mensen weten misbruikt worden omwille van dat geld, maar het is voor zo'n "kampioen" veel lastiger om sober te leven en te zwaar te trainen, als je geld genoeg hebt om het een ander in je plaats te laten doen... Je hebt alles, en je mag er niet van genieten, want je moet sober leven en trainen...Niet makkelijk !

Dit is niet alleen geldig voor die renners, dat is ook geldig voor die voetballers, tennissers en golfspelers en noem maar op... WIJ zijn de oorzaak van die overdreven beloningen!
WIJ zijn er de oorzaak van dat de reclamegiganten grof geld geven om die vedette te laten rondlopen met die soort schoenen, die soort zonnebril...
Als jij zo'n zonnebril wilt, dan betaal je véél te véél, omdat je mee de publiciteitsbril van Tommeke moet betalen... En we doen het uiteindelijk onszelf aan.

Is het nu echt zo formidabel om een koers te winnen ?
Zo formidabel dat wij met zijn allen een heleboel dingen veel duurder gaan betalen omdat die kampioen ook dat brilleke draagt????

Nee toch ?
Laat ons eens weer met ons voeten op de grond gaan staan, nuchter, weldenkend...en kijk, meteen zakt ook die vedetten een paar meter terug naar vaste grond...Mooi toch?

Als jij en ik niet ongeprezen willen slapengaan, moeten wij meestal eens onszelf bestoefen, heel stillekens, zo dat niemand het hoort... En dat is ook niet echt zoals het hoort, want ieder mens verdient wel eens een pluim! en gewoonlijk krijgen we die maar tijdens de homilie op ons eigen uitvaart, en dan hebben we er ook niet veel meer aan.

Nee, laat ons eens wat meer met bloemetjes strooien... Zeg eens tegen moeder de vrouw hoe lekker het eten weer was, tegen Patrick dat hij bedankt is om de post te brengen, tegen Luc dat hij echt een goede vriend is om te helpen bij het dragen van je visgerei...geef eens wat complimenten, en dan zal niemand nog denken dat je overdrijft als je zegt 'Tommeke, je hebt goed gereden!"...want dan zal die lof niet eens zo heel hoog klinken...
en een beetje lof...dat geeft je vleugels! (veel beter dan die brol uit dat flesje)

tot de volgende ?

zondag, juli 19, 2009

Cursiefje

Anders zijn (handicaps, aandoeningen, leermoei...Image by Bibliotheek Kortrijk via Flickr


Herinner je nog die roemruchte stukjes van Jos Ghysen en van Verbeeck??? In nederland waren er ook enkelen die in diezelfde tijd zo'n kleine stukjes in de kranten schreven, een column, een milde observatie van de medemensen... Soms waren daar echte pareltjes bij.
Vanmorgen reden we naar Dentergem, naar de rommelmarkt. In Olsene stond dat gewraakte plaatje: Omleiding via Oeselgem...
Waar, begot, ligt Oeselgem nu weer ?
"Ik ga toch eens moeten leren mijn GPS mee te nemen, ook als ik de weg weet, grommelde ik tegen Anny. Ze knikte. Help maar goed kijken, want ik weet begot niet waar dat Oeselgem ergens ligt, grommelde ik weer. Maar het was niet ver, misschien één kilometer, en daar was het bordje Oeselgem al, vergezeld van een oranje bord : Omleiding...
We hebben weer een stukje Vlaanderen gezien, waar we nog nooit waren geweest... Op een gegeven moment zegt Anny: Nu zijn we weer op de juiste baan... Ik twijfelde...Maar ze had gelijk. Maar ja, het was alweer een jaar of langer geleden dat we nog naar Dentergem gereden waren, en dan zijn er een pak dingen veranderd. Bovendien ben ik een slecht opmerker als ik rijd met de auto. Ik heb de baan in de gaten, niet de huizen en het landschap er langs. Maar goed ook, want ik heb op een of andere manier de neiging te rijden naar waar ik kijk...

Toen we in de nabijheid van de rommelmarkt kwamen, zag ik juist een wagen wegrijden van voor een bakkerij. Ik dat gaatje in. Op ons dooie akkertje naar de rommelmarkt gewandeld. Er waren heel wat plaatsen onbezet...Wellicht had de voorspelling van slecht weer een heleboel kramers weerhouden om te komen.

Het was dan ook meer een wandelingetje dan wel echt markten... We hebben ook niet gezien dat ons beviel, of de kooplust aanwakkerde...Wel konden we genieten van het mensen kijken en het mensen horen...

"Awel, 't is een schonen ! en dat licht dat kun je wel zelf vermaken (herstellen) hé?" Mô da licht dat moet er af, want daar moet mijn mandje hangen om mijnen hond mee te nemen..."
Het was een niet zo jonge man meer, zo van het type van mensen die geestelijk niet helemaal mee zijn, fier als een gieter, met een velo aan de hand. Op het stoeltje achteraan lag een opgerold geitenvelletje. "Awel, voor die prijs heb je een koop gedaan, zo'n schone velo!" De man groeide zienderogen.

Eigenlijk heb ik zelfs wel wat twijfels of hij wel kon fietsen, want we kwamen hem nog vier vijf keer tegen, terwijl hij nu eens die richting, dan weer een andere richting uitliep, tegen iedereen die hij kende de historie vertellend van zijn aankoop en van zijn hondje die hij nu zou kunnen vervoeren met een mandje aan het stuur van zijne velo... Hij liep met beide handen aan het stuur, de fiets ietwat scheef, en toen hij weer eens het verhaal deed tegen een of andere kennis, ging zijn hand bijna strelend over het zadel...

Ondanks de dreigende wolken hebben we een zielsgelukkige mens gezien.

Weet je, soms ben ik een beetje jaloers van dergelijke mensen, mensen die niet eens weten dat er zoiets is als zorgen...Mensen die leven van dag op dag... Wie was het ook weer die me vertelde dat een hond geen tijdsbesef heeft, en dat dit dan de reden is dat een hond net zo blij is je terug te zien na vijf minuutjes als na vijf uren... Bij dergelijke mensen is dat wellicht ook een beetje zo... Hun wereldje is een heel kleine wereld, en de muren zijn allemaal van schuimrubber, zacht en meegevend... Dergelijke mensen lachen ook bijna altijd. Misschien is dat de reden waarom de gewone mensen niet goed meer durven te lachen? Straks denken ze nog dat ik...

Toen we terugkwamen van de markt, aan de auto, is Anny nog vlug eens de bakkerij binnengestapt waar de auto voor stond, en terwijl ik rustig zat te sudoku-en, is ze ook nog een paar huizen verder naar de keurslager gestapt. Voor vanavond. Heb ik weer eens lekkere pistolets. Op de autoradio speelde een ceedeetje van 'The Radio's" met de heerlijke Bart Peeters...

Mensenkijken... kan mooi zijn...

tot de volgende ?

zaterdag, juli 18, 2009

Patatten in een bloempot

Aardappel bloem Parel Solanum tuberosumImage via Wikipedia

Gek ?
Eigenlijk niet! Als we terug gaan naar de tijd van de (zoveelste)ontdekking van Amerika door Columbus, dan is de aardappel in een bloempotje helemaal niet zo gek!
Want de eerste manier waarop hier in Europa aardappelen werden gekweekt, was als sierplant, omwille van de mooie bloemen.
Ik dacht daaraan, omdat het veld voor mijn deur zo mooi wit bloeide, en gisteren zag ik een veld met aardappelen die prachtig lichtmauve bloempjes hadden.
Aardappelen zijn familie van de nachtschadigen, en als je die bloempjes bekijkt, dan vergt dat geen uitleg, want het bloempje is typisch voor nachtschadigen. Maar mooi is het wel !
Dat bloempje, en die indeling bij de nachtschadigen zullen er wel toe bijgedragen hebben dat die patatten eerst als dodelijk gif werden aanzien...Want nachtschadigen zijn giftig. Ik heb altijd horen vertellen dat het loof en de zaadbolletjes op de aardappelplant inderdaad ook giftig zijn !Maar de aardappel zelf gelukkig niet! En na vele eeuwen bruine bonen als hoofdvoedsel gegeten te hebben zien we nu die lekkere patatjes liggen... Veel minder winderig! In het kader van de CO2 vervuiling van onze planeet, is de patat dus duidelijk een goede zaak ! We maken veel minder winden dan vroeger met die bruine bonen...

Ons heerlijke patatje komt dus oorspronkelijk uit Amerika, en het vergde heel wat kwekerskunst om de vrucht aan te passen aan onze wereld, en het te doen evolueren naar een enorm voortbrengende plant... In een eigenlijk wonderbaarlijk korte tijd groeide de aardappel van onbekend uit naar de hoofdvoeding bij uitstek. Het kweekte makkelijk, was makkelijk te bewaren en vooral het was een goede en goedkope buikvulling.

Het ziet er niet naar uit, maar als er één plant is die gerust een kroontje verdient, dan is het wel die simpele nederige aardappel.

Niet alleen een voedingsmiddel bij uitstek, maar ook nog culinair lekker te noemen, en op vele manieren te bereiden. Goedkoop en voedend, wat wil je meer... Hele generaties armen zijn gered door dat nederige patatje... Zo vroeg Mevrouw aan haar meid: "Melanie, wat eten jullie bij de frietjes ?" en het arme kind heel eerlijk en ontwapenend: "Zout, madame!"...Dat verhaaltje hoeft geen commentaar, het is een getuigenis van de enorme betekenis van de patat voor de arme mensen van toen.

Ondertussen zijn er honderden variëteiten aardappelrassen in omloop, en ik herinner me dat er iemand op een van die enorme aardappelvelden na de oogst de aardappelen die er waren blijven liggen ging oprapen... Thuis kreeg hij die aardappelen niet zacht gekookt... Het was blijkbaar een van die rassen met een of ander specifiek doel, maar dus niet bedoeld als kookaardappel... Dit maar om een voorbeeld te geven van de rijkdom in mogelijkheden die de patat ons biedt.

Toen ik kind was, werden de aardappelen geoogst tijdens de schoolvakantie. Ze werden al "uitgereden" met een heel simpel machine, getrokken door het paard, en wij, Odiel, zijn twee zussen, zijn broer en ik, op ons knieën, een mand meetrekkend, aardappelen rapen en die in de mand doen. Iedere keer de mand vol was die gaan uitgieten in een zak, tot die vol was, en die werden dan gestapeld op de kar. Met zo'n groep jonge mensen op het veld, dat was plezant en bovendien vonden we dikwijls ook nog leeuweriken jongen, die we dan naderhand konden opkweken om in te kooien in die speciale kooien met een laken in de de zoldering van de kooi gespannen... Nu zijn de patatten pas veel later "rijp"... Dat komt door de moderne kweekpraktijken, waardoor de planten veel langer kunnen groeien, meer oogst opbrengen, en pas "doodgaan" op het moment dat de boer het zelf wil, dank zij allerlei kunstgrepen met chemische besproeiingen... Of dit gezond is ? Geen idee, maar het is zeker niet meer echt natuurlijk... en ik ken boeren die hun eigen voorraad op een apart hoekje zetten, zonder al die scheikundige middelen... Ook al niet van aard om je gerust te stellen...

De aardappel is uitgegroeid tot een volledige en volwaardige industrie. Hier in Mater hebben wij zo'n bescheiden bedrijfje staan, waar ze een heel gamma van aardappelproducten maken. En dan spreken we nog niet van de chips, wat weer een industrie op zich is.

De brave man op de boot van Columbus zal wel nooit gedacht hebben dat die rare knollen de wereld zo fundamenteel zouden veranderen !

enne weet je... onze aardappel is een van de weinige dingen waar de vitamine K inzit... en die vitamine is belangrijk!

Dus: vivan de patat !

tot de volgende ?

vrijdag, juli 17, 2009

't Is weer voorbij, die mooie zomer...

kerststal in de OLV basiliek in 2006 - eigen fotoImage via Wikipedia

Hopelijk maar voor eventjes, maar na een paar dagen zon waren vannacht weer plots alle hemelsluizen geopend, en lag ik te luisteren naar de kletterende regen...
Dat kwam omdat ik weer eens niet kon slapen. Pijn. Maar ik weet waarvan! Gisteren hebben Anny en ik eerst het kanaaltje tussen mijn twee vijvers eens duchtig opgekuist en heel wat van de plantenmassa weggedaan (De kippen zijn er gelukkig mee), dan hebben we de filter van de vijvers helemaal leeggemaakt, en de filtermassa gereinigd voor hergebruik, dan de pomp gekuist en weer in bedrijf gesteld... Een heel werk, en heel de tijd heb ik serieus pijn gehad, en natuurlijk was die pijn dan ook niet in één,twee, drie weer weg. Maar vanmorgen heb ik toch mijn turnoefeningen kunnen doen, en nu gaat het weer.
Het water stroomt weer van de ene vijver naar de andere via de pomp, en stroomt dan langs het kanaaltje terug. Ondertussen loopt het nog eens door de filter. Het water ziet er al behoorlijk klaar uit, ondanks al dat gewoel en gewroet... Alles werkt dus naar behoren.

Het zwaarste werk was het verwijderen van de overtollige planten uit het kanaaltje. Alles één soort plant, waarvan ik ooit, lang geleden een minuscuul scheutje kreeg van Erwin, mijn Waalse vriend... Maar het is een van die planten die woekert! Heel mooi, heel decoratief, maar nu en dan moet je onverbiddelijk gaan snijden om de boel meester te blijven. Maar mijn vijvers blijven klaar en helder.

Het enige waar ik wel eens wat last van heb, zijn draadalgen, maar sinds een paar jaar heb ik ook dat bijna niet meer. Hopelijk blijft de vijver nu zijn biologisch evenwicht min of meer behouden. Min of meer, omdat het niet mogelijk is een werkelijk evenwicht te hebben in een vijvertje in de tuin, tenzij je er geen of amper een paar vissen in zet. In al de tuinvijvers zijn er veel te veel vissen om van een werkelijk evenwicht te kunnen spreken. Vandaar al de technische hoogstandjes met pompen, filters en biologische reiniging via een kanaaltje.

Wel kom ik gekke dingen tegen dank zij dat kanaaltje... Gisteren zat ik mijn vissen te bekijken in de kleine vijver. Daar zitten normaal gezien in: twee roodgekleurde voorns (voornen?), twee kleine zeelten, blauwbandgrondels en een ander soort gele grondelachtigen. Maar tot mijn verbijstering zag ik plots een grote zeelt zwemmen, waarvan ik dacht dat hij de winter niet had overleefd, en ook nog een karper van zo'n 12 à 15 cm... Waarvan ik vermoed dat hij ook op een of andere manier via dat kanaaltje moet zijn overgezwommen van de ene vijver naar de andere... Dat lijkt jou misschien logisch, maar het is het niet, want van de enen vijver naar de andere zwemmen is onmogelijk! Ten eerste verlaat het water de ene vijver via een overloop, een klein watervalletje van zo'n twintig cm, valt dan in een bak die dicht begroeid is met planten, moet daar tussen door vloeien, om weer bij een watervalletje te komen van zo' veertig cm. Dan pas ben je in het kanaaltje aanbeland, en dat was zo dicht begroeid met planten dat ik mij niet kan voorstellen hoe een vis daar ooit doorheen is geraakt... Maar ze hebben het gedaan, want ze zijn van de ene vijver in de andere beland!

Erg is dat niet, maar nu zit er in die ene vijver een eenzame zeelt, en de bedoeling van het inkweken van karperbloed in de goudvissen is ook vervlogen... nu ja, ze moeten het zelf weten, ik kan ze niet terug gaan vissen, zonder alles te verstoren, dus moeten ze maar blijven waar ze zijn.

Mijn filter is een klein tonnetje, van zo'n zestig liters, maar je kunt niet geloven welke massa slib daar in zat !!!!

Ik heb vastgesteld dat ik een onvermoede lezer bij heb van mijn blog... Hendrik, de verantwoordelijke van Ziekenzorg leest mijn blog ook nu en dan. Dat weet ik omdat hij het me vertelde tijdens een telefoontje waar hij me vroeg of hij een artikel van mij mocht overnemen in het bestuursblad Houvast van Ziekenzorg. (Geen probleem). Ik heb het gevoel dat hij mij ook stilletjes aan het voorbereiden is om eens les te geven aan de andere verantwoordelijken van de Crea of Hobby afdelingen van Ziekenzorg. Ik heb daar geen probleem mee als hij rekening houdt met mijn toestand... Ik kan dat niet uren aan een stuk... Maar veel verder moeten ze niet gaan, ik wil dat ook dat voor mij een hobby blijft, geen corset, geen dwanggordel... Het moet leuk blijven.Want anders werkt mijn toverformule niet meer! Je weet dat mijn favoriete pijnstiller is: het zich bezighouden, en daardoor de pijn naar de achtergrond duwen. Op het ogenblik dat het echter niet meer een ontspannende aangelegenheid is, werkt die formule niet meer!

Volgende maand maken er zes mensen een egel, en ik heb nu al verzocht om oude dweilen mee te brengen, om daarna aan de kerststallen te beginnen. Eigenlij is het woord verkeerd, het zijn in feite grotten die we gaan maken, waarin dan de kerstbeeldjes gezet worden, zodat de stal in een grot is gelegen. Het is een heel mooi resultaat, en de oudste inspiratie van die grot komt nog van bij mijn vriend Claude, uit mijn kindertijd. Georges, zijn vader had een grot gemaakt in een soort stevig bruin papier, die dan beschilderd en bestrooid was met "gras" uit de modelbouw. Het is iets dergelijks dat wij doen, met een oude dweil in de plaaster gedompeld en gedrapeerd over een vorm in ijzerdraad... We zetten er dan nog wat boompjes en struikjes op, de top in rotskleur, de helling met gras bestrooid op lijm en laat je fantasie maar verder invullen... Het wordt een gans laandschap !

Indertijd heb ik er hier zeker al een twintigtal gemaakt, en blijkbaar breekt die tijd nu weer aan... Dacht ik nog wel dat de kerststalletjestijd voorbij was aan mijn leeftijd.

Het blijft leuk, en ik heb de indruk dat er meer en meer "beweging" komt in de groep! Dit keer was het gewoon kaartjes maken, maar iedereen was druk in de weer, en werkte als hing het leven er van af. Heerlijk is dat! Toen ik er bij kwam was het een veel stillere groep, maar met de nieuwe dingen die we telkens maken, is er weer schwung gekomen, en wordt er druk en vol plezier gewerkt. Dat is ook de bedoeling. Daaraan zie je dat het goed is dat er nu en dan wat nieuw bloed komt, en vooral dat je voortdurend met nieuwe dingen kunt afkomen. Dingen die ze zelf kunnen maken, en waar ze trots op kunnen zijn. Dus moeten we ook voortdurend op jacht gaan naar nieuwe haalbare projecten. Haalbaar voor het kunnen van de groep, maar ook haalbaar op financiëel gebied. We hebben immers te maken met mensen met een klein inkomen. Gelukkig heb ik niet alleen een massa boeken om te lezen, maar ook een heel pak over doe het zelf en hobby en knutselen en noem maar op, waarin ik inspiratie kan vinden. Het is ook heel goed dat we nu en dan met andere verantwoordelijken bijeen komen, en ideeën kunnen uitwisselen.

Mocht jij soms ideeën hebben,of sites kennen waar je heel wat kunt vinden, laat het me weten, mijn dank zal groot wezen...

tot de volgende?

donderdag, juli 16, 2009

Weet je nog wel? Die avond in de regen...

Running At Shutter SpeedImage by FaceMePLS via Flickr

Hoe kom ik in hemelsnaam op dat liedje? Het spookt al enkele uren door mijn hoofd.
Heb jij dat ook ?
Dat soms zo'n idioot melodietje in je opduikt, en dan maar niet meer weg wil?
Ik moet nog een kind geweest zijn toen dat liedje op de radio kwam. Het is Nederlands, maar wie de zangers zijn weet ik niet meer...Maar het is van lang geleden, en plots, zo maar zit dat te zeuren in mijne kop. Met van die echte karamellenverzen, "zowat kwart voor negen, heel verliefd en heel verlegen..." djudedju...

Het was een van die perioden waarop het Nederlandstalige lied nogal op wat belangstelling kon rekenen, want dat is niet altijd het geval! Er zijn dan plots weer perioden waarbij het helemaal uit is te zeggen dat je wel eens graag luistert naar Nederlandstalige muziek, en net als je het gewoon bent te luisteren naar Engelse Bullshit, is het plots weer mode van luidop mee te brullen met "Laat het gras maar groeien" of "Kwart na tweeën"... Wie bepaalt dat ?

Maar er zijn meer zo'n dingen!
Herinner je je nog die periode waarin alle auto's zo nodig van die haaievinnen hadden? We vonden dat toen allemaal wrêe wijs... Als we nu zo'n oud vehikel zien, dan zitten we diep te denken wat ons in hemelsnaam toen bezielde om dat mooi te vinden...

En toch... Ergens zit er een grote modemanitou die ons allemaal dicteert dat we nu dit moeten mooi vinden, en vanaf zeven december ons bewust moeten worden dat het eigenlijk op niets trekt en dat dat nieuwe pas je het ven het is.

En het gekke is: WIJ LOPEN MET ZIJN ALLEN DAAR MET OPEN OGEN IN!

En maar kopen, en maar betalen en maar mee zijn met je tijd, en maar modebewust zijn...
Ik ben er een die daar niet echt helemaal in het voorgeschreven lijntje loopt, maar toch betrap ik er mezelf op dat het beeld van mooi ook bij mij evolueert onder druk van die ongeschreven wetten. Ook al volg ik het niet zelf voor mijn eigen, ik ondervind dat mijn gevoel voor schoonheid er toch door beïnvloed wordt. Ik vind dat raar, gek, bizar...

Hoe kan het dat die auto met zijn haaievinnen eerst als het summum van schoonheid telt, en nu plots als knoertlelijk ?
Hoe komt het dat er ondanks alle modedruk, toch enkele dingen zijn die mooi blijven, die de trends overleven ?
En vooral wie bepaalt dat? En waarom lukt dat bij bepaalde dingen niet, die plots alle druk weerstaan en verheven worden tot tijdeloos?

Sinds onze Bart designer is, en heel wat van die beurzen afloopt, heb ik het idee dat de daders in die richting moeten worden gezocht, daar zie je plots de komende kleuren van het komende seizoen... Maar als je verder zoekt, dan lijkt het niet daar te liggen, maar veel verder. Die modegoeroe's op die beurzen vertellen immers dat zij die modekleuren ook niet zo maar uit de blote blauwe lucht plukken, maar dat zij "trendwatchers" op de baan sturen, om te kijken wat er begint te leven bij de mens. De Mens. En op basis van wat zij zien bij de mensen, gaan zij dan het nieuwe kleurenpallet bepalen... Dus, het zijn de gewone mensen, die de modegoeroe's commanderen, die uiteindelijk de mode bepalen.
?????????????????
Wij gaan die kleuren dragen omdat die goeroe dat vertelt, en die goeroe vertelt dat hij die kleur tot mode verhief, omdat De Mens, die kleur begon te verkiezen???
Snap ik niet.
Zal wel aan mij liggen.
Maar als ik het goed begrijp, ben ik, omdat ik de mode niet volg, een van de trendsetters voor de komende mode? Of ik zou het kunnen zijn??? Dus, als ik hier nu zit met een kardinaalrode t-shirt aan, die ik kocht omdat die in aanbieding waren wegens onverkoopbaar kleur, dan kan dat eigenlijk veroorzaken dat jullie volgend jaar allemaal in een kardinaalrood broekpak rondkuieren???
Te gek, joch !
Ik moet eens goed nadenken welke sublieme, uitdagende dingen ik nog in mijn kast heb liggen !
Ergens liggen er nog van die schreeuwerige Hawaïhemden, dingen die al eeuwen lelijk zijn, ik ga eens zoeken waar die liggen, of zijn die al naar spullenhulp gegaan, en loop er nu ergens een dikke neger in de brousse rond met mijn hawaïhemd ?
Is die daar bezig de mode in een te gekke richting te sturen?
Heerlijk...
Want eigenlijk wil dat gewoon zeggen dat we eigenlijk, gewoon door niet mee te doen met de trends, de trends gaan beïnvloeden... Zit er ergens zo'n trendwatcher op een caféterrasje naar de mensen te kijken, en ziet hij die dag zo'n twintig mensen met van die goedkope kardinaalrode Tshirts, dan is het van dadde ! Dames, hou je vast aan je bretellen, volgend jaar kardinaalrood !! en met bretellen, ik heb er nog ergens liggen, van die wrêe wijze, in een fel kleur met stripfiguurtjes op...
djudedju...
Het gekke is eigenlijk dat we dat allemaal ondergaan. Tot meerdere eer en glorie van de economie.(En van de portemonnaie van de modeontwerper!)
De dames dragen hun haren op die manier, in die kleuren, de heren vinden het tof om een look te hebben van een ongeschoren vuile vent, met een stoppelbaard van enkele dagen oud... omdat dat mode is... Ben jij een van die sukkels met zo'n stoppelbaard? Dan heb ik compassie met u! Want als ervaren baarddrager, weet ik dat er één verschrikkelijk moment is in het leven van een baardkweker: het moment dat het stoppels zijn van een paar millimeter, dan jeukt het aan alle kanten. Je moet wel gek zijn om hele dagen dat jeuksel te verdragen omdat het "in" is ! Scheer hem af of laat hem staan, maar hou hem in hemelsnaam niet op dat punt van eeuwige jeuk !

En doe en draag wat jij leuk vind ! Maak je eigen mode! en vraagt men je iets, zeg maar dat jij trendsetter bent, dat ik het gezegd heb. En voel je happy !
Voor mij moet kledij in de eerste plaat gemakkelijk zijn.
Als wij hier, in een ver verleden, overgegaan zijn op het dragen van kleren, dan was dat met als enige doel: je beschermen tegen de kou en de eeuwige regen. Meer niet. Dus zal het wel de bedoeling geweest zijn kleren te vinden die warm en waterdicht waren. En vooral kleren die je niet hinderden bij de jacht en het dobbelspel (Volgens mijn geschiedenisboekje van het eerste studiejaar). dus moest je je vrij kunnen bewegen, mocht de kledij niet van verre geroken kunnen worden, en mocht de kledij geen schurende geruchtjes maken die het wild zouden verwittigen van je komst. Maar laat ons gewoon halt houden bij dat "vrij kunnen bewegen"... Ik zie je geen twintig kilometer achter een aangeschoten oeros lopen, als je een spannende plastron rond je nek hebt... of een broek die veel te strak is en te veel spant aan je buikzone, een deel van je lichaam waar de ademhaling plaats zoekt...
Nee, geef mij maar zo'n losse trainingsbroek en een ruimzittend tshirt, of in de koudere periode een ruim sweatshirt... en iedere keer als ik ergens heen moet waar ze die kledij niet gepast vinden, zit ik in mezelf te grommelen tegen conventie en dergelijke beleefdheden...Net of je bent bellefder met een das om je nek en een "gekleed" pak. Volgens mij moet het pak niet gekleed zijn, de bedoeling is dat ik gekleed ben, en gemakkelijk...ruim, los...

Maar ja, ik krijg al mailtjes over mijn kledij bij het vissen van mijn zuster...
Zij is duidelijk niet akkoord met mijn inzichten in de duistere wereld van de mode...
Hé, zus, ik ben een trendsetter !
Alleen, ik loop niet genoeg voorbij het juiste caféterrasje, ik weet die trendwatchers niet juist zitten...
dju

tot de volgende ???