Een voorbeeldfunctie ???

Image by Getty Images via Daylife

Nee, ik zal het niet hebben over de cocaïne van Stommeke Boonen... Dat is oud nieuws, en we hoorden er al zoveel over. Ik ga het ook niet hebben over Yasmine, en haar uitstappen uit het leven, nee, daar is alles al lang en breed over gezegd, scheef getrokken, overdreven, geminimaliseerd allemaal à la tête du client... Wat je maar wou horen of zelf kwijt wilde over die onderwerpen.
Nee, voor de verandering ga ik het eens hebben over The Queen of the United Kingdom ...
Je weet wel, de kween Ulluzzebut...
Het arme mensje heeft naast enkele andere kleinigheden ook een renstal... Nu blijkt dat een van haar paarden betrapt is op het gebruik van doping.

Dat vind ik nog erger dan Stommeke Boonen! Stommeke deed het zichzelf aan, wetens willens (ook al was hij naar eigen zeggen zoooo grauwelijk zat dat hij niet wist dat hij het gedaan had... (vind ik geen excuus, maar een verzwaring)) Maar dat paard, dat heeft de spuit tegen zijn wil gekregen, of het drankje in zijn drinken, of hoe ze doping bij paarden ook mogen toedienen...
Dat is niet alleen een vervalsing van de wedstrijd, maar het is een misdaad tegenover het dier dat weerloos is in die dingen.

In een ver verleden was ik bestuurslid van De Vlijtige Siervogels uit Oudenaarde, en moest helpen bij het opzetten van een tentoonstelling van de vogels, en ook helpen om de kooien met vogels aan te brengen tot bij de jury, die moest oordelen welke vogel nu eigenlijk de mooiste was in zijn reeks...
Een van de moeilijkheden om vogels te kunnen presenteren, is het kalm krijgen van die beestjes en het leren mooi te zitten. Dat wil zeggen dat ze bijvoorbeeld ook niet mogen zitten slapen, ze moeten alert zijn, zich mooi houden en kalm blijven zitten, zodat de keurmeester de vogel kan beoordelen.
De liefhebber kooit zijn vogeltjes dan ook al een heel end op voorhand, en is dagelijks bezig de dieren te leren kalm te zijn en gewoon te worden aan vreemde mensen en aan het verzetten van zijn kooi en ga zo maar door. Daar is werk aan, en bij sommige rassen is dat heel, heel moeilijk !
En zo kwam het dat we op een dag in een kooi een klein dood vogeltje vonden... Er was eten, en zijn drinknapje was ook nog vol... Het was een jong beestje, eigen kweek van het jaar...Wat was er dan wel gebeurd? Even ruiken aan het drinkbakje gaf meteen het antwoord: het drinkwater bevatte iets wat niet in drinkwater hoort... Daar het een vogeltje was van een moeilijk kalm te houden ras, was het niet moeilijk, er was een kalmeringsmiddel in het drinkwater, en de dosis was te zwaar voor het minieme beestje...
Toen de kweker kwam, zijn kooi niet terug vond en uitleg kwam vragen, confronteerden we hem met het dode vogeltje en met de drinknap met inhoud. Er kwam geen protest, wat zo goed was als een bekentenis... Maar dat is erg! Heel erg ! Ook hier was er niet alleen een vervalsing van de wedstrijd, maar bovendien was dat mooie diertje gewoonweg vermoord om punten op te brengen voor zijn eigenaar. Ik noem dat geen liefhebber, dat is een prutser, een foefelaar. Net zoals de Kween van het Enge - land...

Een ander mens wordt dan voor de rechtbank gedaagd, en riskeert een boete. Ik zie dat niet meteen gebeuren met de kween, maar bovendien zou ze dan de boete betalen met de belastingen die onder meer door de rechter betaald worden... Heb ik toch een paar vragen en opmerkingen bij....

Maar het gaat me over de voorbeeldfunctie !
Ook hier loopt een en ander fundamenteel mis!
Als er nu een van die vedetten zoals de kween en Stommeke Boonen en ga zo maar door, iets mispeutert, dan wordt dit veelal met de mantel der liefde bedekt, of krijgen ze een lichtere straf.
Nee!!! Ze zouden juist een strengere straf moeten krijgen, omdat ze een voorbeeldfunctie hebben!
Als je ze dan nog wat betuttelt, dan zeg je eingenlijk met zoveel woorden dat het mag, en vermits het voorbeeld het mag...mag iedereen het !!!

Maar ja
ik ben er ook maar ene uit den hoop,
ene die helemaal niet loopt te juichen en te tieren als hij weer een koers won, als hij weer een goal maakte, als hij weer iemand de poten afstampte...
ik heb geen verstand van die dingen
geen ontzag voor die "grote" mannen
geen eerbied voor iemand die tegen een bal kan stampen of op een velo zitten, of een hele natie voorliegen
wat wil ik dan zitten te broebelen?
Ik heb zelfs meer eerbied voor een gewone arbeider die werkt voor een karige boterham!
kun je nagaan wat een idioot ik ben...

tot de volgende ?

Op de foto ene die hele dagen bezig is over het milieu en dierenwelzijn...djudedju

Onweer maar het blijft droog...

Image via Wikipedia

Vannacht hoorden we het plots rommelen in de verte, en het kwam met rasse schreden dichter en dichter...en verdween weer in de verte.
Niet dat ik zo'n liefhebber ben van onweer, maar het water zou wel welkom zijn geweest...Nu, naar het schijnt is er water op komst...Hoop doet (letterlijk) leven.
Water is niet voor niets (samen met het vuur) in veel geloven gekozen als reiniging, als doopsel, als inwijdingsritus... OOk vuur is een symbool van reiniging, en geef toe, beide hebben inderdaad ook een enorme uitwerking op de natuur, zowel van dood als van leven.
Zelfs in de godsdiensten die niet behoren tot wat wij de natuurgodsdiensten plegen te noemen, zien wij dat de natuur toch linken heeft via symboliek en via inwijdingsriten en dergelijke.
Het is ook zo logisch hé, het biedt een duidelijk beeld en een duidelijk voorbeeld.
Bovendien zien we dat de grote godsdiensten wel eens iets overnemen, inpikken, integreren in hun versie van het geloof, om zo makkelijker en sneller nieuwe adepten te bereiken.
Wellicht net omdat veel van die dingen ook zo'n grote symbolische waarde hebben, denk aan Sol Invictus die zo maar overgepoot werd op de Kristusfiguur, en plots was het Licht der Wereld "gekerstend"...
Erg is dat niet, maar het bewijst dat symboliek echt maar symboliek is, en alleen een soort brug legt naar wat in feite het geloof zou moeten zijn.
We gaan hier niet heel de geschiedenis van de kerk uit de doeken doen, maar het moge iedereen heel duidelijk zijn dat de erkenning van het kristendom tot Romeinse staatsgodsdienst alleen mgelijk is geweest dank zij toegevingen in beide richtingen. De Romeinse keizer van dienst zag dat één godsdienst heel wat meer stabiliteit en zekerheid kon bieden, en de kerk zag in dat ze met reuzegrote schreden vooruit zou gaan als ze officiëel werd.
Wat er toen allemaal verdwenen en onder het tapijt werd geveegd is nu nog niet helemaal duidelijk, maar één van de voornaamste dingen was dat men plots overging tot een éénvormige bijbel, en dat de talrijke andere evangeliën spoorloos verdwenen.
Op dat moment is de kerk ook werkelijk een instelling geworden, en al heel vlug kwam er protest op verscheidene vlakken tegen het machtsmisbruik. Eén van die reacties was het opkomen van de kloosters, die voor een groot stuk ontstonden uit verzet tegen de macht van Rome.
De kloosters werden dan op hun beurt een machtsinstelling, vooral na de invoering van de Benidictijnerregel, waar onder meer vermeld was dat een intredende kloosterling geen goederen mocht bezitten, en dat al de goederen dus toekwamen aan het betreffende klooster. Op een gegeven moment was meer dan een zesde van alle kapitaal en goederen in Europa, in bezit van de kloosters!!!

Dit doet voor mij geen afbreuk aan het feit van "Geloof", maar is wel één van de redenen waarom ik nogal allergisch ben aan organisaties, in zover dat ze machtsposities innemen. Ik weet wal dat we in onze maatschappij alleen kunnen bestaan door het vormen van organisaties die een evenwicht moeten vormen tegen de gevestigde instellingen, maar dat neemt niet weg dat het me ongelukkig maakt. Ik heb altijd in de vakbeweging gewerkt, maar ik wou dat de vakbeweging niet nodig was, pas dan zouden wij een mooie en goede maatschappij hebben, maar ik heb de indruk dat na een periode van min of meer vreedzaam naast elkaar bestaan, we weer aan het groeien zijn naar een situatie waarin het brood- en broodnodig zal zijn te beschikken over een sterke vakbeweging, nu niet meer zozeer nationaal als wel Europees en Mondiaal ! Het strijdtoneel is verlegd, maar de strijd is -helaas- niet verdwenen!

Maar het blijft een beetje kwaad met kwaad bestrijden... En het risico dat ook in de organisaties die bestaan als blok tegen de te sterke organisaties, mensen komen die er niet meer zitten voor een herstel van de evenwicht, maar om het laken naar zich te trekken. Wat dan uiteraard zal leiden tot een sterkere uitbouw van de oorspronkelijke tegenstrever, en zo blijft het probleem voor altijd een probleem.

Mocht iedereen in eerste instantie proberen mens te zijn in een maatschappij, dan zou er geen vuiltje aan de lucht zijn, maar iedereen poogt op de eerste plaats zijn deel zo groot mogelijk te maken. Wat dat deel ook moge zijn, voor de een zal dat deel een gemakkelijk leven zijn, voor de ander rijkdom voor nog een ander macht...allemaal dingen die de maatschappij in se ontwrichten.

En ondertussen voelen wij aan den lijve dat water meer is dan alleen een symbool! Mijn hortensia's staan nu in de morgen weer min of meer fris, maar gisteren hingen ze paraplu van de warmte en de droogte...

Daarom ben ik toch een beetje, een klein beetje, voorstander van een onweertje (zonder veel bliksem!) met wat milde regen gedurende enkele uren... en dan weer van her dat zalige zomerweer...Maar in ons belgenlandje is het nogal dikwijls alles of niets... Of goed weer, of slecht... en dan weer voor een hele lange tijd!
tot de volgende?

Oetje, maatje...

Image by fofie57 via Flickr

Onbegrijpelijke titel? Kan best zijn, maar Oostendse lezers zullen wel weten wat het is, of wat het allemaal kan zijn, want het is een uitroep bij iets wat verkeerd gaat of dreigt te gaan...
Bij mij is het de pijn...
Maar ja, ik heb het mezelf aangedaan zeker?
Zoals aangekondigd, ben ik gisteren met Luc en zijne Cecile naar Dadiflor gegaan, winkelen in planten en aanverwanten, eens goed gaan smullen, even verpozen in het park van Dadizele, en dan naar Dupon-zoo, eventjes gaan dierenkijken en wat voer halen voor onze papegaai.
Maar de meeste van die dingen behelzen dus stappen... en dat is niet de meest ideale manier om de pijn weg te houden.
Reken daarbij dat ik nog niet honderd procent hersteld was van de rommelmarkt te Welle zondag laatst, en je hebt de perfecte formule om me wakker te houden van de pijn.
Iedere beweging doet zeer.
Maar, wat je jezelf aandoet, daar moet je niet over klagen.
djudedju
't doet toch maar zeer zulle!

Maar het was gezellig, het was leuk, het was een mooie dag!
En daar ging het hem om! Dat ik tegen het einde "gekrusseveerd" was, dat wist ik eigenlijk op voorhand. Dat mocht ik verwachten... Maar het is nu eenmaal zo, dat ik ook in de pijn bewuste keuzes moet maken! Ofwel kies ik voor geen pijn, maar dan meteen ook voor een rimpelloos en doodstil vegeterend bestaan, ofwel opteer ik voor het nog beleven en doen van bepaalde dingen, wetende dat ik daar pijn van krijg. Ik kies het laatste, want vegeteren, dat is voor mijn planten, niet voor mij. Zolang ik kan zal ik blijven kiezen om nog zo actief mogelijk te zijn en te blijven.

Weet je, ik ben nu eenmaal een gezelligheidsbeest! Ik hou van mensen, ik hou van dat gekeuvel, van elkaar plagen en samen lachen, samen eens weg zijn uit het gewone bestaan, en Luc is daar wellicht nog veel erger in dan wij. Maar dat is alleen te danken aan het feit dat ik door mijn ziekte moet opteren voor geselecteerde doelen, alles gaat niet meer, ik moet keuzes maken en enkele dingen uitpikken, en tussentijds weer een herstelperiode hebben...

Het weer is mooi, het leven is mooi - ondanks de pijn- dus alles is goed.
Weet je, als je niet zo heel veel meer moogt verwachten, lijkt alles wat iets over het rimpelloze bestaan uitstijgt, je plots zo heel mooi, zo schitterend.
Een bezoekje is voor ons véééél meer dan wat een bezoekje voor veel anderen is, voor ons is dat immers een doorbreken van dat stille bestaan.
En dan denk ik aan tanteke, die iedere week weer de dagen en de uren zit af te tellen tot wij daar weer eens opduiken op het wekelijkse bezoekje.. En ze mag echt nog niet klagen, er zijn er daar legio die helemaal geen bezoek meer krijgen, ondanks ze nog veel dichtere familie hebben dan tante... Zouden die mensen die hun familielid daar zo maar vergeten laten zitten, er nooit aan denken dat ze misschien ook ooit daar eens terecht kunnen komen, en dan misschien evenzeer zullen bestaan als een vergeten ver object...
Het mag lelijk zijn van mij, maar ergens hoop ik het een beetje, misschien dat ze dan op zijn minst eens terugdenken aan wat ze hadden kunnen betekenen voor die eenzame tante of nonkel, of zelfs broer of zus.

Tante en veel van die bejaarde mensen daar, zitten hele dagen oeverloos voor zich uit te staren, of wandelen de hele dag de gang op en neer, op en neer, op en neer...zonder ooit een eindpunt, een doel te bereiken... Ze doen nochtans heel wat om die mensen bezig te houden, maar je kunt ze moeilijk dwingen, en er zijn er die lethargisch blijven zitten te zitten... wachten op ...op wat eigenlijk ?

Ik ga stoppen, nog wat nagenieten van de dag van gisteren... Vandaag gaat Anny bloemen planten. Ik mag toezien en commentaar leveren...elk zijn werk zeker ?

tot de volgende ?

Warm, naar de kapper

Image via Wikipedia

Vanmorgen heb ik rap nog maar eens mijn haar gewassen...Met dat warm weer is het nog vlugger vettig dan anders, dat zal wel van het zweten komen. Het moet af, allee, een beetje toch...
Ik heb zonet gebeld naar mijn coiffeuse, en straks mag ik bij haar mijn pluimen laten vallen.

Gisteren ben ik dus naar de les geweest om een Indiaanse dreamcatcher te maken. Echt moeilijk is het niet, maar het is niet mijn ding...Eigenlijk is het een soort naaiwerk, het resultaat mag dan wel een soort spinnenweb zijn, maarhet lijkt op naaien, En wellicht is het een gevolg van mijn opvoeding, maar in mijn tijd naaiden de mannen niet.(Behalve dat andere dan...maar ik wil je niet op slechte gedachten brengen hé.)

On moeder moest mij daar hebben bezig gezien met naald en draad...
djudedju


Vandaag gaan we niet vissen, en ik ben niet eens kwaad, het is eigenlijk wat te warm om daar in de zon te gaan zitten. Niet dat ik reclameer over het weer hé, voor een keer dat wij goed weer hebben, mag het van mij gerust nog een tijdje duren, ook al is het hier nu al meer dan 20 graden in de schaduw... Ik heb niet zo veel last van de hitte, tenzij dat ik niet goed slaap. Ik kruip graag tussen frisse lakens, en met deze temperaturen kun je de lakens moeilijk fris vinden. Ik herinner me dat we ooit op een van onze trektochten in La douce France in een Gîte sliepen. Het was eigenlijk een soort zolderkamer op een schuur, dus al goed doorbakken van in de zon staan, en het bed was eigenlijk een grote lange bak, met daarin het enen matrasje tegen het andere, Eén bed voor wel dertig man als het ware... We waren er gelukkig helemaal alleen, en toen ik ook daar de slaap niet kon vinden, door de warmte, kon ik in ieder geval steeds verder en verder rollen naar een telkens iets "frissere" plaats in de grote sliete... Ik heb nog nooit zo ver van Anny geslapen in hetzelfde bed...

's Morgens had het gerijmd !!!! We moesten naar beneden de trap (buiten op de gevel)af, en ons wassen onder de pomp....brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!! Maar een uur later was het alweer snikheet. Nu ja, we zaten daar in hoge heuvels (Haute Auvergne - Cantal), misschien vandaar de koude nachten?

Gek, dat bijna alles wat er nu gebeurd mij doet denken aan dingen uit het verleden... Het bewijs dat we oud worden? of het geluk zo'n schat aan herinneringen te hebben? Ik heb het al gezegd dat ik mijn geheugen, met al mijn belevenissen, al mijn boeken en noem maar op, koester als een grote schatkamer... Het is een boek op zich, met ontelbare avonturen (of avontuurtjes als je dat liever hoort) en herinneringen... Met het voordeel dat het helemaal te herbeleven is, je moet alleen terug gaan in de tijd, en je ruikt, voelt en ziet weer alles voor je ogen... Ik moet maar in gedachten weer plat op mijn buik gaan liggen op die klip in Madeira om heel ver beneden me de zee te horen, en ik voel het meteen weer in mijne buik dat ik toch wel wat hoogtevrees heb...als het maar hoog genoeg is...

Ik ga moeten stoppen... de coiffeuse wacht op mij ....
tot de volgende???

(foto van de Cantal hierboven)

Welle, dé rommelmarkt...

Image via Wikipedia

Gisteren heb je misschien verbaasd vastgesteld dat er geen blog was...Nee, ik ben niet ziek, ik was er gewoon eventjes niet,ik was gaan rommelmarkten, op de grootste (???) rommelmarkt, met meer dan 800 standen...
Nee, ik heb ze niet allemaal gedaan, helemaal niet, misschien iets meer dan 100, maar dat was dan ook niet de hoofdzaak ...
De hoofdzaak is dat die dag jaarlijks de dag is waarop we samen met Jef en Lut gaan rommelmarkten en gaan bijpraten. En nadien eens lekker gaan eten.Kortom een uitgebreid en gezellig bezoek, met als basis de rommelmarkt van Welle, het geboortedorp van Lut, en heel dicht bij waar ze nu nog wonen.
We hadden al wel eens gemaild met elkaar, ook al eens getelefoneerd, maar het was een jaar geleden dat we nog eens bij elkaar waren, dus er was gespreksstof genoeg.
Misschien heb je gisteren op het nieuws (VTM) ook de beelden gezien van de rommelmarkt te Welle? We waren er niet zichtbaar, maar Anny zag de camera passeren terwijl wij gezellig in een cafeetje zaten te genieten van een heerlijke Orval. (Lut en Anny dronken minder serieuze dinges)
Het was heel mooi en warm weer, een beetje tot onze opluchting, want toen we hier vertrokken, was het ook zo mooi, dus deden we geen jas mee, het was immers warm genoeg...Maar toen we aan Brakel kwamen, was het er mistig en een stuk frisser, en het bleef mistig tot we bij Jef waren. Terwijl we daar vlug nog een kopje koffie nutten, trok de mist gelukkig ook daar op, en het was hemels warm, bijna te warm weer.
Anny en Lut deden de duurste aankoop! Er was een stand van een dame die haar auto en een daar gemonteerd raam aan het kuisen was, die hen onverbiddelijk aantrok... en ja hoor, het kuisgerei werd aangekocht! Hopelijk gaat het inderdaad zo goed als bij die dame, dan zal het fantastisch zijn, en hoef je de ramen niet meer te zemen, zijn ze meteen droog en rein en zonder strepen...afwachten maar.
Ik kocht er een paar kleine boekjes over knutselwerkjes, kwestie van mijn functie als lesgeven degelijk te kunnen waar maken, hé.
Verder was het vooral babbelen en bijpraten. gezellig, alleen onderbroken telkens Lut of Jef een van hun oude kennissen ontmoetten. Dan was het ook daar weer eens even bijpraten.
Rond 13.30 uur zijn we aangeland bij het restaurantje waar we ieder jaar gaan eten, en ook nu weer was het heel lekker en heel gezellig.
Kortom, het was een heerlijke dag,een gezellige dag, een prachtige start van een hele drukke week. Drukke week, want deze namiddag ga ik les volgen in Oudenaarde, hoe maak je een dreamcatcher. Deze voormiddag moet ik Ewoud gaan afhalen van de school in Zottegem, morgen gaan we vissen, woensdag zal er wellicht weer geen blog zijn, want dan gaan we naar Dadizele met Luc (vissen) en Cecile...Ook weer een gezellige uitstap er van maken. Donderdag gaan we dan op ziekenbezoek naar Georgette die in het UZ te Gent ligt. Vrijdag is (voorlopig) nog vrij... en zaterdag gaan we gewoontegetrouw naar tanteke...Je kunt niet geloven hoe druk het is als je niets te doen hebt.
(Je hoort dat van alle gepensioneerden !!!)

Ziezo, dat was het weer voor vandaag... Ik hoop dat jullie ook zo'n heerlijk weekend achter de rug hebben!

tot de volgende ?

Beautyfull Russian women

Image by Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) via Flickr

Ik weet niet of jij ook een mailbox hebt op Yahoo? Maar zo ja, dan zul je zeker ook al de publiciteit op je scherm hebben gekregen, op het ogenblik dat je het laatste mailtje delete... Meet Beautyfull Russian women ! Het leukste staat er net onder in het zelfde kadertje: Trial !!!

Je kunt dus niet alleen per postorder mooie Russische vrouwen bestellen, je kunt ze ook nog eerst eens even uittesten...of interpreteer ik een en ander verkeerd???

Niet doen! Ik las gisteren dat 4 op de vijf Russen sterven tengevolge van een alcoholprobleem. Zul je zo maar een vodkaschuit in huis halen...

Maar genoeg gelachen, eigenlijk is dat een triest fenomeen, die er op wijst dat ofwel de Russen denken dat wij veel rijker zijn en veel breder leven, ofwel, dat het werkelijk zo is dat die Russische vrouwen alles op alles zetten om in het rijke en vrijere Westen te kunnen geraken. In beide gevallen is het erg. Ik denk persoonlijk dat het laatste jammer genoeg het juiste is, want de vrijheid in Rusland lijkt na een korte opflakkering, weer steil bergaf te gaan... Als Poetin een kunstenaar doet gevangen zetten omdat hij een portret had gemaakt van Poetin als vrouw, dan wijst dat niet op een land met veel vrijheid en tolerantie.

Maar is dat wel juist?
Projecteren wij niet veel te veel ons idee van vrijheid op de anderen? Ik heb je al eens verteld van een Frans schrijver die voor het communisme in China reisde, en het nog eens over deed na een twintig tal jaren communisme...De man sprak niets dan lof over de enorme toename van vrijheid. China is nu net een land waar wij, met onze kijk op de zaken niets dan beperkingen van de vrijheid zien...
Maar wat is vrijheid ?
Dat is niet iets dat je zo maar kunt vastpakken, op je pupitre zetten en zeggen: "Voila: De Vrijheid!"...
Vrijheid is je vrij voelen. Wat dat ook mag betekenen. Als je uit een systeem komt waar je telkens op je knieën in het stof moet gaan liggen als de eigenaar van je grond passeert, dan is vrijheid het moment waarop je dat niet meer moet doen. Ook al moet je nog net zoveel pacht betalen, en ook al hang je met lijf en ziel vast aan die landeigenaar. Na enkele jaren pas zal men dat met lijf en ziel vasthangen opnieuw gaan voelen als een dwang, als een gebrek aan vrijheid, maar iedere kleine stap zal als een enorme bevrijding gevoeld worden.
Vrijheid, de ultieme vrijheid bestaat niet! Kan niet bestaan, of je hebt geen samenleving. Van zodra je wilt samenleven met anderen, moeten er bepaalde regels zijn om die maatschappij te laten ronddraaien. De verplichting rechts te rijden met je auto is iets wat niemand zal aanzien als een beknotting van de persoonlijke vrijheid, maar eigenlijk is het dat wel. Het is een reglement, een opgelegd keurslijf.
De vrijheid die wij nu, hier, hebben, is er ook stap voor stap gekomen, en iedere maal er een nieuwe verovering is gekomen, is dat gezien als het bereiken van DE vrijheid. Maar stel je voor dat je een volk hebt die qua levenswijze nog in de middeleeuwen leeft, en je geeft die van vandaag op morgen de vrijheden die wij kennen, denk je dan dat die maatschappij zou kunnen bestaan? Vergeet het !
Vrijheid moet je ook leren!
Met andere woorden vrijheid is eigenlijk ook voor een groot stuk zelfdiscipline. Je zelf de regels opleggen die er nodig zijn om de maatschappij te laten werken.
Hoe durven wij ons dan veroorloven te oordelen over de vrijheid of onvrijheid in een ander land ?
Het is niet omdat er enkelingen zijn die voortdurend knibbelen aan hun levenswijze, dat die levenswijze op dat moment voor de meesten niet het echte gevoel van vrijheid vertegenwoordigt.

Maar in deze maatschappij gebeurt er iets verscheurends! We hebben de media die via schotelantennes en dergelijke grensoverschrijdend zijn, we hebben internet en noem maar op! Al die dingen projecteren nu de situatie van die anderen in onze huiskamer, en de onze in hun huiskamer. Dat kan niet anders dan een schok veroorzaken!
Wij beoordelen hun situatie geprojecteerd op onze manier van leven, en zij zien ons daar dingen doen die bij hen ondenkbaar zijn.
Dat bepaalde volkeren ons als bezetenen van de duivel beschouwen vind ik een beetje normaal, als ik denk aan de histories die ik hoorde van mijn ouders en groottantes, en dat stel tegenover de huidige manier van leven, dan lijken wij, ook wij, inderdaad grote zondaars! Het was ondenkbaar in die tijd dat er toneel mocht gespeeld worden, later ondenkbaar dat er gemengd toneel mocht gespeeld worden, en nu spelen ze weer stukken met alleen mannen om duidelijk te stellen dat zelfs homosexualiteit eigenlijk normaal is... Er is nogal een evolutie geweest in de laatste zeg maar 100 jaren... Mocht pastoor Campens uit het boek van Ernest Claes hier en nu terugkomen in zijn parochie van 100 jaar geleden, hij viel op slag dood van ontratie bij het zien van al die zondigheid.
Zondigheid die wij helemaal niet meer als dusdanig ervaren.
Die zelfs door de kerk niet meer als dusdanig veroordeeld wordt.

Maar veel van die landen die wij nu betichten van gebrek aan vrijheid, hebben de vrijheid die onze grootouders hadden, en leven ook nog in een maatschappij die zo georiënteerd is als de maatschappij van onze grootouders, die toen niet wakker werden met het besef van een tekort aan vrijheid, of toch niet meer dan wij nu als we liggen te sakkeren over de hedendaagse politiekers en de hedendaagse wetgevingen, de flitspalen, de veiligheidscamera's en ga het rijtje maar af...

Vrijheid is dus ook een evolutief iets.
Laten wij dat niet vergeten, en laten wij eerst eens nadenken voor aleer wij andere landen veroordelen... Laat hen ook maar groeien, net zoals wij gegroeid zijn, en nog steeds aan het groeien zijn... Met scheuten en met terugvallen, want denk maar eens aan dictatoriale regimes die ook hier ontstonden (Duitsland, Italië, amper een zeventig jaar terug...)

Oordeel dus niet, maar probeer te begrijpen en probeer te beseffen hoe goed wij het hier en nu hebben, crisis en alles tenspijt...

tot de volgende ?

Piraten afschieten

Image via Wikipedia

Volgens een belangrijke Oostenrijkse krant is er een nieuwe "sport" ontstaan bij de Russische rijken. Ze gaan voor de lol Somalische piraten gaan afschieten.
Alleszins iets "sportiever" dan zeehondenbaby's neerknuppelen, die piraten kunnen tenminste terugschieten...Ten zij die hele rijken het heel sportief doen met langeafstandskanonnen of zoiets.
Maar, het zijn en blijven mensen, die men gaat afschieten als konijnen.
Ik kan helemaal de piraterij niet goedkeuren, ver van, maar dit antwoord kan alleen leiden tot een escalatie van de moeilijkheden. Tot op heden zijn er nog maar weinig slachtoffers gevallen, en werden de bemanningsleden met de boot teruggegeven aan de eigenaar, na betaling van een dwangsom. Nu zou dat wel eens anders kunnen worden.
Als die piraten weten dat zij neergeschoten worden als loslopend wild, zullen zij wellicht ook minder eerbied hebben voor een leven.
Het doet mij denken aan boek dat ik ooit las, waarin een gevangene op een onbewoond eiland werd losgelaten, één dag voorsprong kreeg, dan kwam de "jager"... In het boek kwam het tot een onwaarschijnlijk goed einde, en won uiteindelijk het "wild" het van de jager, maar uiteindelijk is het goede einde ook hier een doodslag... ook al is het uit een soort wettige zelfverdediging.
Ik heb geen idee van de normen van de Somaliërs, maar als er daar, zoals bij vele andere volksstammen, een cultuur van weerwraak, vendetta, eer herovering heerst, dan is het verhaal nog lang niet ten einde, en gaan we naar een soort kleine oorlog.

Met als enig slachtoffer de mens, in al zijn onnozelheid (en ik bedoel dit niet in zijn oude betekenis van onschuldigheid).

In het bovenstaand gaat het natuurlijk heel ver, op leven en dood, maar ergens zien we dit hele dagen in afgezwakte vorm rond om ons gebeuren. We hebben bijna allemaal de reflex van terugslaan. Jij hebt mij geraakt, ik zal jou ook wel krijgen. Zelfs over de meest futiele dingen, maar ook dat escaleert gewoonlijk, en stopt niet met de terugaktie! Nee, want die "wraak" moet net iets zwaarder zijn om echt te tellen als wraak, dus voelt de oorspronkelijke dader zich weer gepakt, en komt er weer een reactie op deze daad, en zo gaat het maar door, en soms gaat het zo ver dat het leidt tot blijvende ruzies, slaan en zelfs soms tot doodslag.

Sla je krant er maar eens op open, het staat er vol van!

Vanmorgen las ik in mijn computerkrant het overlijden van Michaël Jackson, gisteren dat van Yasmin, eergisteren dat van Van Miert... Bekende mensen die met hun dood het nieuws halen. Ook al is die dood in feite niet erger dan de dood van jan met de pet van achter de hoek. En misschien zal het verdriet om het verscheiden van Jan met de pet zelfs dieper en oprechter zijn, dan van sommige van die bekende figuren, waar het verdriet soms vooral dient om in de etalage te staan...

Eigenlijk vind ik dat een dergelijk bericht maar pas zou mogen bekend worden, nadat de familie en de vrienden sereen hebben kunnen afscheid nemen. Afscheid nemen is iets intiems, hoort niet thuis in de publiciteit, mag niet ontaarden tot "Heb je me gezien, ik was er ook"...

Maar de media hebben geen mededogen met de menselijke kant van het nieuws, ze blokletteren met grote dikke letters dat zij zich heeft verhangen aan een boom, niet ver van het huis van haar zus. Dingen die ik geen nieuws maar wanklank vind. Het is al pijnlijk genoeg, zonder dat de wereld het nog "verheft" tot faits-divers...

Stel je die ouders voor, die broers en zussen, die niet alleen die schok moeten verwerken en het verlies, maar daarenboven nog eens geconfronteerd worden met nieuwsgierige blikken, en onbescheiden vragen en opmerkingen... Soms wordt het nog erger, en onstaan er "mopjes" over... Verschrikkelijk toch ?

Stel dat het jouw kind is? Je zit onvermijdelijk al met de vraag of je er geen schuld aan hebt, of je het niet hebt zien aankomen, of je er niets kon aan doen om het tegen te houden... en dan wordt dat leed en die zielevragen nog eens breed uitgesmeerd in de pers.

Persmuskieten rioolratten.

Kunnen jullie echt niet een beetje menselijkheid vertonen?

tot de volgende?