Viagra versus blauwe pompoenpitten

Image via Wikipedia

Te gek om los te lopen !
In Oostenrijk is er een proces geweest (in beroep) om te laten verbieden dat er blauwe pompoenpitten op de markt kwamen, met als reden dat ze te sterk leken op de blauwe Viagrapilletjes...
Viagra heeft gewonnen.
Dus eten we met zijn allen geen blauwe pompoenpitjes meer.

Niet dat het ooit in mij op zou komen om blauwe pompoenpitjes te eten. Ik vind blauw voedsel helemaal niet aantrekkelijk. Het enige blauw dat ik met plezier zou eten zijn enkele liberalen en mannen van de lijst Dedecker (donkerblauw volgens eigen zeggen), rauw tussen mijn boterham, als ontbijt.
Maar wellicht zouden ze me zelfs daar, tussen mijn boterham, niet bevallen.

Nee, heb jij al ooit blauwe pompoenpitjes gezien? Laat staan genuttigd?
Heb je uberhaupt al eens iets echt blauwblauws op je bord gekregen en opgegeten? (Buiten van die snoepjes in alle kleuren die smelten in je mond en niet in je handen?)(Maar die krijg je gewoonlijk ook niet op je bord). Nee, blauw en voeding, dat lijkt helemaal niet smakelijk. Ik moet al zo iets overwinnen als ik van die bloemen in mijn salade zie liggen... Dat lijkt me wel mooi ogen, maar om nu meteen het bruidsboeket ook op te eten???

Viagra is een van die moderne "medicamenten", die naar mijn gevoel helemaal geen medicament zijn, tenzij voor enkele uitzonderlijke gevallen... Voor mij is dat eerder een van die modeproducten. In de huidige tijdsgeest MOET je seksueel aktief blijven, willen of niet, of je hoort gewoon weg niet meer thuis in deze maatschappij. En let op, dat is dan niet uit lust, maar veeleer een plicht! Je moet voldoen aan de norm, en gepensioneerden mogen niet meer oud zijn, moeten dus viriel blijven rondhuppelen met het wapen in de aanslag.

Als een oud koppel nog seksueel aktief is, nou, dan is dat leuk, maar als ze daar geen behoefte aan hebben, dan lijken ze mij net zo gelukkig en tevree. Maar nu MOET het ! Sedert Goedele Lieckens de seks dicteert, moet alles. Je mag niet meer zo maar, nee, iedere gepensioneerde moet minstens zoveel keer in de week een prestatie verrichten, moeder moet, hormonen of niet, het blijven plezant vinden... Dus moet je, als dat niet meer zo hendig vanzelf gaat, maar dat kleine blauwe pilletje slikken, ook al heeft het gevaarlijke bijwerkingen voor het hart. Maar ja, je kunt beter dood zijn dan als tachtigjarige niet meer van de bil te gaan hé ?

Het is erg als de consumptiemaatschappij ons nu ook al seks doet consumeren, maar ja, alles is nu eenmaal een grote markt geworden, ook je eigen intieme leven.

Zelfs al is het niet gezond, zelfs al is het niet echt je ding, je zult en je moet de consumptiemaatschappij dienen, desnoods tot het bittere einde. Soms krijg ik het gevoel dat er meer dan een grote macht achter dit alles schuilt, een macht die tot in het absurde toe produceert, en er desnoods een markt voor creëert... Ik heb heel mijn actief leven vergaderingen gegeven en bijgewoond, en ja, iedereen heeft dan wel eens te kampen met een volle blaas. Vervelend als je daar staat een redevoering te geven, maar je spreekt door en laat niets merken. Nu hebben ze daar een antiplaspil voor gemaakt... Maar dat kan toch niet ? Eerst en vooral het is geen ziekte, ten tweede in geval van te hoge nood zul je toch wel je spreekbeurt even onderbreken en een pauze inlassen...en tenderde, als je dan plots niet meer de drang hebt, waar gaat dat afvalwater dan naartoe, als het niet op de gewone natuurlijke manier je lichaam kan verlaten???
Wat is dan het werkelijke verhaal ? Men had een pil gemaakt, en bij de testen bleek plots dat ze eigenlijk weinig effect had op ziekten, maar wel op het plasgedrag. Wat doe je dan ? De pil in de vuilnisbak kieperen? Welnee! Je creëert bij de mensen de behoefte aan het uitstellen van je plas... en hupsakee, kun je lekker toch die pillen verkopen. (Dit is geen verzonnen verhaal !!!!)

Dat is nu onze maatschappij ten voeten uit!
Steeds weer komen er nieuwe dingen op de markt, er volgen enorme reclamecampagnes, en iedereen WEET nu dat hij zonder dat hebbeding echt niet meer leven kan als volwaardig mens... Een idioot spelletje wordt aan de macht gebracht onder het motto dat je zo nodig je hersenen moet trainen om geen Alzheimer te krijgen... Je krijgt zelfs punten in de vorm van: nu heb je het verstand van een 30-jarige, en ken je alle vragen van buiten, dan zelfs van een vijftienjarige... Die spellen worden je aangepraat als het medicament tegen Alzheimer... Jammer dat je niet terug krijgt van de ziekenkas... Te gek om los te lopen ! Dat zal ieder serieuze geneesheer je kunnen zeggen. Want je hersenen worden heus niet groter door het spelen van spelletjes, en bij Alzheimer krimpen ze ! Letterlijk !

Jaren hebben we de margarine met anticholesterolwerking als het ware de strot ingeduwd gekregen, tot nu plots, heel onwaarschijnlijk, studies beginnen uit te wijzen dat ze veel meer bijwerkingen hebben dan wel goede effecten... en je ziet heel geleidelijk die margarines de publiciteit bijsturen, zachtjes, om vooral niet af te schrikken en verder te kunnen verkopen, bijwerkingen of niet....

Heel, heel lang geleden is er een boek verschenen over de reclamepraktijken: "De verborgen verleiders"... Het boek maakte grote ophef, maar de reclame is er alleen nog wat slimmer, nog wat leper, nog wat gehaaider door geworden...

en wij maar consumeren, viagra en anticholesterol, nintendo en noem maar op... alles voor een voorgespiegelde droomwereld...

droom zacht, moderne mens, en consumeer...consumeer...consumeer....meer...meer...nog meer!

tot de volgende ?

de fruitmand

Image by Le.Mat via Flickr

Gisteren was het dus hobby... Ik moest les geven in werken met zoutdeeg. Uiteraard had ik enkele modellen gemaakt, waaronder - het grootste en het mooiste - een fruitmand, een stuk van zo'n 30 cm hoog, handvat inbegrepen...
Wat verkiezen de dames te maken, allemaal, zonder uitzondering ? Juist ja, de fruitmand...

Ik was er al een half uur voor aanvang, maar er was al een goede ziel me voor geweest om de chauffage aan te zetten, het was er al lekker warm. Ik ging, met hulp van Gilberte, al mijn materiaal uit de auto halen, en alles klaarzetten. Tegen dat alles klaar stond, kwamen de eersten al binnen.

Zoals gewoonlijk deed niet iedereen mee, er zijn er een paar die altijd aan alles deelnemen, en er zijn er ook een paar die nergens aan deelnemen. Eentje is al een heel oud dametje (een stuk in de negentig!) die er wat komt handwerken, en vooral eens bij de mensen komt zitten. Gilberte is altijd aan het breien, ze verklaart dat ze geen geduld meer heeft om zo'n dingen te maken. En dan is er ook nog de dame die zorgt voor de catering, ze maakt koffie, snijdt de taarten, zet de tassen en ondertassen klaar met de lepeltjes... Maar de 5 resterenden zouden dus allemaal de fruitmand maken.

Ik heb waarschijnlijk wel honderd blaadjes gemaakt, om te tonen hoe makkelijk iets was, maar tot mijn verbijstering waren er zelfs die blijkbaar niet wisten hoe de nerven in een blad eigenlijk gewoonlijk lopen...(Ik verwonder mij er steeds weer en weer over hoe weinig de mensen eigelijk eens echt naar de dingen kijken!). Hoe maak je een appel, en maak je met het induwen van een kruidnagel er een mooi hartje in, hoe maak je met het steeltje van een kruidnagel een steeltje aan een peer, en vooral hoe maak je een peer...

Ik heb blijkbaar een totaal verkeerd inzicht in wat makkelijk is, en wat niet... Ik dacht dat er nu niets simpelers was dan een bolletje rollen uit deeg, dat op de fruitkorf leggen, en er de kruidnagel induwen, zodat automatisch het appelmodel ontstaat, maar blijkbaar was die uitleg te summier... Dus "woorden wekken, maar voorbeelden trekken" indachtig, heb ik bij ieder van de dames wat gaan helpen... Hun gewezen hoe een tros bananen niet gelijk is aan een groep bananen, hoe je een hele hoop werk kunt besparen bij het maken van een hele tros druiven, en ga zo maar door.

De resultaten zijn - gelukkig!!!- heel mooi en heel individueel geworden! Het zijn nochtans de dezelfde manden, maar de invulling met fruit allerhande en blaadjes is heel anders bij ieder van hen, en het totaal beeld is dan ook telkens een heel andere fruitkorf...

De dames zijn allemaal heel gelukkig naar huis gegaan, iets later dan anders, want er is wat werk aan, en met een paar zijn we nog wat langer gebleven om de werken in de oven iets te bakken, zodat ze vervoerbaar werden... Dan alles in mijn auto, en nu is Anny aan het bakken... De volgende maand gaan we de fruitmanden ofwel naturel vernissen, ofwel eerst alle vruchten een kleurtje geven...en dan vernissen. Ik heb de indruk dat het model in naturelkleur hen wel beviel, er zullen wellicht niet veel schilders zijn...

Ondertussen ben ik al begonnen met de voorbereiding van de daarop volgende lessen, tenzij Monique nog iets in petto heeft, en ik een maandje mag rusten...

Maar ik ben kapot... Heel de namiddag van hier naar daar, overal uitleggen, voortonen, weer naar een ander... dan ieder werk in de oven, regelmatig eens checken of ze al hard genoeg waren om veilig te kunnen vervoeren... alles naar de auto doen, veilig zetten zodat ze niet op elkaar kunnen vallen... Ik voelde mijn rug niet meer...Vannacht bijna niet geslapen van de pijn, en nu nog is het niet over. Het is al iets beter, maar zeker niet voorbij...en als het weer goed blijft gaan we vissen....

Dus gaat vanavond mijn rug weer serieus opspelen...Maar ja, een kermis is een geseling waard, niewaar.... Dus gaan we lekker bij pepé in Wannegem een lijntje smijten, en hopen op een nieuwe wonderbare visvangst...Van mij mogen er gerust iets minder zijn dan vorige keer, maar liefst iets groter...

Oh ja, je weet dat pepé vorig jaar goudvissen in de vijver gezet heeft, beestjes van zo'n vijf, zes centimeter groot. Luc heeft er vorige week eentje van gevangen, die beestjes zijn zo waar verdubbeld in grootte ! Prachtige bloedrode vissen ! Ze zijn groot genoeg om al te kweken, dus, met wat geluk zitten er binnenkort nog een pak meer "rooie".

Het kan gek klinken, maar een goudvis is een leuke vis om te vangen. In feite is het ook een vorm van de kroeskarper, en die is ook zo een heerlijke vis om op te vissen. Als die aan de haak hangen, dan heb je steevast de indruk dat je iets veel en veel groters aan de haak hebt, zo fel vechten die beestjes. Als je een kroeskarper vangt, bij pepé zitten er honderden in, dan zie je meteen dat het precies wildkleurige goudvissen zijn! het model is net hetzelfde als van een goudvis. Als daar een exemplaar van een kilo vast hebt, dan heb je serieus je bezigheid om hem veilig te landen. (Zoals alle echte vissers zijn wij "licht" gemonteerd, dat wil zeggen dat wij met draad vissen die al breekt bij een trekkracht van 1,300 kg...en dat is echt niet veel. Dat wil dan ook zeggen dat je bij heel wat vissen je schepnet nodig hebt, want ophalen aan de lijn is levensgevaarlijk... wil je geen gebroken lijn hebben)

Dat is wat het vissen dan ook sport maakt... Als je vist met heel zware draad, dan is er uiteraard geen kunst aan om vis boven te halen... Het is net leuk om dat te doen op de rand van de mogelijkheden, zodat je werkelijk moet vechten met de vis, steeds weer toegeven, weer bijhalen, weer toegeven, tot de vis voldoende moe is om hem zo dichtbij te halen dat je hem met het net kunt scheppen...Maar let op, het net zien geeft de vis een schrikreactie, waardoor je weer heel goed moet opletten, en het gevecht weer herbegint. Leuk !

Dan de vis onthaken zonder hem te kwetsen, en hem vol liefde weer in het water zetten...

Had ik gisteren niet beter vismanden laten maken..???

tot de volgende ?

Computer beveiligen

Image via Wikipedia

Uit een vorig leven ben ik nog steeds geabonneerd op enkele nieuwsmails, vooral met de nieuwste software en de nieuwste moeilijkheden die je pc hele dagen belagen.
Ik zeg uit een vorig leven, want sinds ik met Ubuntu werk, weet ik eigenlijk niet meer wat virussen en dergelijke zijn... Ik las onlangs zelfs dat er een nog veiliger systeem dan Ubuntu zou bestaan, namelijk MINIX3, een programma uit de Amsterdamse universiteit... Maar zelfs als er een virus zou zijn binnengekomen in mijn Ubuntu, dan heb ik dat niet gemerkt, omdat die virus zich gewoon doodloopt op het systeem.

Ik zit dan ook steeds met meer en meer leedvermaak te kijken naar al die beveiligingsystemen die de windowsgebruiker nodig heeft... Anti worm, anti virus, anti dit en anti dat, het kan niet meer op. Bovendien heeft windows daar steeds meer en meer aanpassingen van zijn programma voor nodig, en krijg je telkens en telkens weer nieuwe updates, echter zonder de oude op te ruimen, waardoor het register op den duur zo log en zo traag wordt, dat je beter af bent met eens alles er af te zwieren en volledig alles opnieuw te installeren. In Ubuntu is dat ook niet zo, we krijgen wel ook zoveel updates, maar daar worden telkens de oude zaken weer verwijderd. Bovendien heb je bij Windows nog het fenomeen dat alles op een grote hoop is geschreven, zodat je, telkens je ook maar iets doet met je pc, ziet dat je bestanden hopeloos door elkaar raken, en dat moet je heel de zaak defragmenteren om toch nog een beetje orde en snelheid in het systeem te krijgen... Ook dat hoeft niet met Ubuntu, daar is ieder programma veil een stuk van elkaar af geschreven op de harde schijf, en dus blijft alles wat je doet ook netjes bij en in het betreffende programma staan...

Het zal je dan ook niet verwonderen dat ik binnenpretjes heb bij het zien van al die soorten beveiligingen voor je computertje.. Maar gisteren las ik iets leuks ! Gisteren las ik over een programma om al die oude en ambetante beveilingissystemen veilig van je computer te krijgen, want die beveiligingsprogramma's schijnen niet of heel lastig te verwijderen te zijn...

Leuk.

Als ik het goed begrijp, zijn die beveiligingen eigenlijk zelf een beetje onheil?

Op mijn pc kan ik ook met windows werken, maar dan virtueel... Binnen ubuntu, dus op het systeem van ubuntu, heb ik via Virtual Box, een xp staan...die ik alleen gebruik als ik eens moet scannen, omdat ik voor mijn ubuntu geen goede scandriver vind voor mijn HPscanner... en ik heb geen zin daarom een andere scanner aan te schaffen (voor de enkele keren dat ik dat ding gebruik)
Voor de rest, kijk ik nooit meer om naar Windows.

Als ik dan eens op de pc van de kleinkinderen zit, om iets in orde te brengen dat scheef is gelopen binnen dat windowssysteem, zit ik mij heel de tijd te ergeren...Ondermeer over de vertraging die al die beveiligingen met zich mee brengen. Lang leve ubuntu....

Eigenlijk zit ik mij steeds te verwonderen hoe "trouw" de mensen zijn aan dat systeem...En weten dat er alternatieven zijn, gratis en beter !
Ik moet hier wel één bemerking bij maken, eerlijkheidshalve! Ik heb een vriend die van die hele zware actiespellen speelt op zijn computer...(Elk zijn meug) Naar het schijnt draaien die niet zo goed op ubuntu als wel op windows. Dat komt wellicht omdat die dingen ook gemaakt zijn voor windows en wellicht ook op een windows zijn ontworpen. Maar dat geldt dus alleen voor die zware actiespellen en virtuele wereldspellen. (De enige soort spellen die ik op pc speel zijn kaartspelletjes, patience en sudoku...)

Maar voor de rest ? Leve Ubuntu en wellicht ook leve Minix3, als het klopt wat ik daarover las. Linux zelf is iets anders... Het is eigenlijk beter dan ubuntu, maar het is geen pakket. Dat wil dus zeggen dat Linux eigenlijk een uitstekend materiaal is voor echte computerfreaks, die bereid zijn zelf voortdurend bij te sleutelen aan hun systeem. Ben je daar niet toe in staat, hou je dan aan een systeem in pakketvorm, zoals ubuntu en minix...

Ik kom juist van de dokter, mijn jaarlijks bloedafnameke voor een uitgebreid bloedonderzoek...Ik heb ondertussen ook een heel pak voorschriften laten schrijven voor al mijn medicamentjes... Met die van Anny er bij betaalde ik aan de apotheker maar liefst iets meer dan 200 euro !!! Overleven is duur geworden !

tot de volgende ?

Yomanda en andere kwakzalvers ?

Image via Wikipedia

In Nederland is een proces begonnen tegen Yomanda en nog een paar alternatieve genezers, naar aanleiding van de dood van een TV-vedette aan borstkanker.

Meteen gaan er heel wat stemmen op tegen de alternatieve geneeskunde, terwijl anderen juist voorhouden dat het eindelijk eens moet gedaan zijn met de dictatuur van de grote farmacoetische bedrijven...

Naar mijn gevoel ligt - zoals gewoonlijk - de waarheid ergens in het midden.

Er gebeuren dingen in de farmacoetische wereld die echt niet door de beugel kunnen, maar er gebeuren ook heel wat rampen in dat wereldje van de alternatievelingen.
Toch meen ik dat ze perfect naast en met elkaar kunnen bestaan. Ook dergelijke fenomenen als een Yomanda mogen van mij gerust een plaatsje hebben, maar !!! Er is een grote MAAR ! Ze moeten weten dat ze niet alle heil brengen, en ook de mensen moeten weten dat dergelijke dingen heus niet altijd echt werken!

Voor mij staat een Yomanda ergens waar ik ook Lourdes of Fatima en zo plaats geef! Als de mens zichzelf zo kan doordringen van het feit van zijn genezing, dan zal dat bij een percentage ook echt werken. Dat heeft volgens mij in zoverre te maken met het bedevaartsoord of Yomanda, dat dit de katalysator is, waarop de patiënt steunt om de kracht in zichzelf te vinden. Er is ook een tweede effect dat meespeelt, namelijk het gevoel dat je medeleven krijgt, steun krijgt. En het is onloochenbaar dat dit ook werkt ! Denk aan de moeder die een kusje geeft op de zere knie van de peuter, die meteen alle pijn vergeten is... Ook dit aspect speelt een rol in de genezing. Maar die genezing komt er niet, als er geen honderd procent vertrouwen is, en bovendien zelfs dan komt die genezing niet steeds, ander hadden we hier minstens enkele onsterfelijke rondlopen! Om het Vlaamse spreekwoord te gebruiken: "Als je uur er is, kruipt in een mollegat, ze vinden je toch..."

Meteen heb je hier de sterkte en de zwakte van genezing door "geloof". Ik zet geloof tussen aanhalingstekens, omdat het eigenlijk veeleer neigt naar een oneindig groot vertrouwen in. Is dat vertrouwen niet echt mateloos, dan werkt het niet of zeker niet volledig, en er blijft de beperking dat het zelfs dan niet altijd werkt het wordt een mirakel genoemd, maar het is geen eindeloos wonder. Ik heb hier Lourdes en Fatima genoemd, maar je vind genezingsoorden in bijna ieder geloof, het is dan ook het vertrouwen en niet echt een mirakuleus beeld of boom of wat dan ook die het hem doet.

Wat betreft de alternatieve geneeskunde, daar zitten we weer op een ander spoor. Hier vinden we homeopathie, kruidengeneeskunde, acupunctuur, adjurveda, bloesemtherapie en ga zo maar door... Hier wil ik beginnen met een bedenking: wat betreft acupunctuur en adjurveda, dat zijn geneeswuijzen die al duizenden jaren beoefend worden in grote stukken van deze wereld. (China en India)... Je kunt mij niet vertellen dat men daar al duizenden jaren lang mensen zou genezen met iets wat niet werkt. De moderne chemische geneeskunde is minder oud! Kruidengeneeskunde verschilt op zich niet zo heel veel van onze moderne geneeskunde, daar de chemisch bereide middelen voor een heel groot gedeelte afleidingen zijn van de actieve stoffen die in de planten werkzaam bleken. Homeopathie is een vorm van geneeskunde die ondertussen ook al zijn sporen heeft verdiend, maar niettemin her en der op skeptisme onthaald wordt, omdat het ook niet echt aantoonbaar, bewijsbaar is qua werking. Bloesemtherapie en een hele resem andere vormen zitten m.i. veel meer in de alternatieve hoek, maar misschien volgt ook daar wel na een hele tijd een bevestiging van hun werking. Of misschien speelt in minstens een deel van die geneeswijzen ook weer dat wondere aspect van het vertrouwen hebben in, en zo de kracht in zichzelf vinden om te genezen?

Maar zelfs in dat laatste geval is er genezing, en heeft het dus zijn waarde.
Met andere woorden, eigenlijk is iedere geneeswijze maar een behelpen! De grootste genezer is bij allemaal de wil om te genezen, het vertrouwen in de genezer en in de geneeswijze.

Dat die TV-vedette is overleden, heeft dat te maken met het gebruik van die alternatieve dingen? of zou ze zowiezo gestorven zijn? Ook met gebruik van de moderne middelen zoals amputatie, bestralingen, chemokuren en noem maar op ? Want ook bij die middelen zijn er die sterven... Anders zaten we via deze weg met een hele hoop "onsterfelijken", en die zijn er niet.

De moderne geneeskunde claimt dat dank zij hun middelen de gemiddelde levensduur enorm gestegen is, maar is dat eigenlijk wel zo? Is het niet veeleer door de betere voeding, betere arbeidsvoorwaarden, betere hygiëne, betere woonst, en noem maar op ? We worden niet meer massaal besmet door het gebruik van een besmette waterput, maar hebben allemaal goed drinkwater tot in onze woning... en ga zo maar heel het lijstje af. Leven we nu langer door die geneeskunde, of ondanks die geneeskunde zoals er ook meer en meer stemmen opgaan?

Ik weet het niet, zo'n proces is volgens mij geen antwoord, om het even wat de uitspraak ook zal zijn. Wie is de beste dokter ? Volgens mij diegene waar je vertrouwen in hebt, en waarvan je het gevoel hebt dat hij ook echt helpt. En hij helpt omdat je er vertrouwen in hebt...

Alle middelen, als het nu pillen zijn, operaties zijn, kruiden zijn of handopleggingen, zullen slechts baten in zoverre de patiënt voldoende hoopt op genezing, en vooral voldoende vertrouwen heeft in zijn genezing... en in zoverre dat het niet zijn of haar tijd is...

Och, de levenswil van de mens is groot, en je klampt je vast aan een strohalmpje als je daar redding van verwacht... Zo zijn we nu eenmaal, zo leven we, en zo zullen we wellicht ook sterven, vechtend, soms tegen onze eigen overtuiging in. We mogen het leven nog zo moe zijn, toch blijft er ergens een worstelen om boven te blijven... Dat is ook een van de redenen waarom ik ergens blijf twijfelen, blijf haperen aan het idee euthanasie, maar dat is weer een heel andere discussie...

tot de volgende ?

Somalische kapers

Image by Stijn Vogels via Flickr

Er is weer een schip gekaapt, nu een Nederlands.
Het is bijna dagelijks nieuws geworden.
The Pirates of the Caribbean lijken plots helemaal niet leuk meer, als je hun exploten ziet in levende lijve.
We dachten allemaal dat piraten iets waren uit een ver, romantisch verleden, maar plots zijn ze heel nabij, en helemaal niet romantisch, maar bikkelhard.

Er zijn meerdere factoren die hier een rol spelen, maar om de voornaamste te noemen: de kapers hebben niets te verliezen, want het is dat of verhongeren in een extreem arm en door oorlogen geteisterd land. Ten Tweede: op de moderne boten zitten er geen personeelsleden meer! Nu op die Nederlandse boot 8 man, ook zoiets op die Belgische.

Je kunt een voetbalveld grote boot moeilijk gaan verdedigen met acht man! Als je ze wat bezig houd aan bakboord, is stuurboord vrij van bewaking...

Daarom gaan er steeds meer stemmen op, om militairen mee te sturen met deze vrachtschepen.

En dan gaat mijn haar recht staan !
Want dat betekent dat de reders, die steeds gesofisticeerder systemen ontwerpen om steeds minder mensen van node te hebben, nu ook nog de bewaking afschuiven op de kap van de gemeenschap! En sorry, maar daar ben ik het niet mee eens! Dat ze maar beginnen met zelf weer een normaal aantal mensen op hun boten te werk te stellen! Ik vraag mij af wat het werkritme is aan boord van die schepen? Op zo'n groot schip 8 man, denken wij aan een achturige werkdag, dan moeten wij dat aantal door drie delen om de dag van 24 uur vol te hebben, ofte een bezetting van 2,666666 man die aan het werk is. Doen ze iedere dag vier overuren (reken eens uit per maand aan een week van zeven werkdagen!!!!!), dan zijn ze nog maar met 4 man, om gans dat voetbalveld veilig over de oceaan te loodsen. En zoals gezegd, dan zijn er voor die mannen zelfs geen weekends ingerekend. Maar dus in het beste geval hebben wij te maken met een bemanning van vier (4) actieve mensen aan boord!

De Somalische kust is lang, héél lang... je kunt dus niet veronderstellen dat de bemanning voor dat ene stukje een bijkomende inspanning zal doen, en met dubbele shiften zal werken, dat is in de praktijk niet haalbaar.

Dus wat heb je? Een bemanning die op de toppen van de tenen loopt door de lange werkdagen en de grootte van het schip en hun verantwoordelijkheid, die dus niet in staat is om gedurende uren en uren een verhoogde waakzaamheid aan de dag te leggen, die niet getraind is om een boot te verdedigen, waarschijnlijk zelfs niet bewapend is... en aan de andere kant een bootje met kapers, ook maar een tiental, maar heel alert, tot de tanden bewapend, en gereed om tot het uiterste te gaan (het alternatief is dood door honger)...

Het zou inderdaad een oplossing kunnen bieden om bewapende huurlingen aan boord te nemen in de gevaarlijke regionen (want er zijn nog andere gebieden met kapers !). Maar dan niet op kosten van de gemeenschap! Men zou in eerste instantie eens moeten gaan spreken over de arbeidsvoorwaarden op de schepen, dan zou er al heel wat minder risico zijn, gewoon daar er meer volk zou aanwezig zijn, en bewaking beter mogelijk zou zijn.

Bovendien moet men de kapers ook behandelen als kapers! Als zij gewapender hand een stuk eigendom veroveren, dan mag men die eigendom verdedigen. Daar men in dergelijke gevallen niet dezelfde redenering kan maken als te lande, waar politie en leger ter beschikking staan van de burger, moet men deze politionele macht overdragen aan de "bewoners" van het eigendom, en dus de scheepslui, net zoals in vroegere eeuwen, de bevoegdheid geven hun goederen te bewaken en te vrijwaren. De reders moeten, met andere woorden, net zoals vroeger, zorgen voor mensen die in staat zijn paramilitair op te treden. Bedrijven zorgen hier voor nachtwakers, er zijn bewakingsdiensten en dergelijke, die ook, net zo goed, betaald worden door de eigenaars van de bedrijven of grote eigendommen. Een vrachtschip, een beladen vrachtschip, is veel malen meer waard dan de meeste bedrijven die hier al beroep doen op bewakingsfirma's...Maar zij vinden het niet de moeite om ook maar een euro te investeren in mensen, in tegendeel ! Met een veel te kleine bemanning om verantwoord te kunnen zijn sturen ze enorme kapitalen de zee op... en willen dan nog dat de gemeenschap zou betalen voor de veiligheid die ze zelf in het gedrang brengen !

Nee, there is something rotten in the Kingdom of Danmark... en dat men dan eerst eens het rotte gaat opkuisen in de rederijen !

Ondertussen zitten er wel mensen in gevangenschap bij die piraten. Zitten er wel mensen vol angst te wachten op hun man, vader, zoon of wat dan ook. En waarschijnlijk beperkt de inspanning van de reders zich nu tot onderhandelen met de verzekeringsmaatschappijen. Want het gaat hem over een kapitaal aan handelswaarde. Die mensen? Bijzaak. Wie aanmonstert weet dat er gevaren zijn op zee. Daarvoor worden ze betaald... Oh ja ? Worden ze echt betaald voor die manier van werken? Voor die absurde risico's die ontstaan door de gierigheid van de reders ? Worden ze daar echt voor betaald ? Dan toch wel iets meer dan een Boussoufa of een Tom Boonen, die heel wat minder risico lopen, heel wat minder uren presteren, en een heel joyeus leven leiden... met uitlokken van ruzies met controlerende agenten of met cocaïnelijntjes ..?

Nee ?
djudedju...

Oh ja, ik ben nog vergeten te spreken over het varen onder vreemde vlag, om belastingen en lonen te drukken...

Wedden dat we straks met zijn allen nog soldaatjes gaan mogen betalen voor die arme redertjes ?

tot de volgende ?

en een streepje cocaïne voor Tommeke Boonen aub...

Image by Vanhap via Flickr

Het idool van wielerminnend Vlaanderen is weer eens van zijn sokkel gedonderd!
Ze hebben 't manneke weer betrapt op cocaïne gebruik.
Maar ja, vorige keer vonden ze het niet nodig 't bazeke te straffen, hij was al genoeg gestraft door de pers en door dat hij niet naar de Tour mocht...
Wat was dat ook weer van voorbeeldfunctie en dergelijke ?
Tom Boonen, heeft alles wat hij hebben kan, en toch grijpt hij naar dergelijke vuiligheid, of is het juist daardoor ?
Ik denk het laatste.
Ik denk, als je alles hebt wat je hebben wil, dat je dan niet stopt met willen hebben, en dat je dan in de alternatieve hebbedinges sukkelt...
U en ik hebben nog dromen, nog wensen, veel meer dan onze portemonnee ooit zal kunnen dragen ... Gelukkig maar, want je ziet wat er komt van geen dromen meer hebben.

Ergens is dat ook logisch... Een mens wil dromen hebben, een mens wil steeds meer, steeds verder, steeds hoger, is nooit echt helemaal voldaan. Herinner je dat sprookje nog van de kleren van de Keizer ? Dat is in het kort waar het over gaat, voor ieder van ons.

De kunst is echter niet het bekomen, het verkrijgen van alles wat je hartje lust, maar net het gelukkig zijn met wat je hebt, en het slechts bij mondjesmaat souperen van je verlangens, en er zorg voor dragen dat je deze verlangens zo bedwingt, dat ze nooit ofte nooit gaan wegen op je normale leven.

Ik denk dat dit voor de jonge mensen van nu, veel moeilijker is dan voor mijn generatie. Wij komen immers uit een tijd waarin er nog veel meer onmogelijk was, waarin moest gespaard worden om te kunnen overleven, waarin er geen gekke dingen konden, waarin jaarlijks op reis gaan een onmogelijk iets was, en ga zo maar door... En toch hebben we nooit het gevoel gehad iets te kort te komen! We hadden alles wat ons hartje lustte, omdat we geleerd hadden dat ons hartje alleen maar het haalbare én draagbaren mocht en kon wensen... De rest was utopie, en daar bleef je niet bij stil staan, dat schoof je aan de kant, en je vulde je hart met redenen waarom het leven zonder die dingen veel perfecter was...

Toen we getrouwd waren, was een TV niet haalbaar, dus prentten we onszelf in dat een TV eigenlijk een verderfelijk iets was, en dat het veel beter leven was zonder die TV. Nu zie je kinderen van 10, 12 jaar oud op straat luidkeels staan telefoneren met hun gsm, of zie je ze aan een ontstellende snelheid op die knopjes drukken om een sms te verzenden... Ze toonden onlangs een interview daarover op TV... de kinderen verklaarden unaniem dat ze niet zonder hun GSM zouden kunnen leven, ondenkbaar, onmogelijk, dat is gewoon een stuk van hen zelf geworden...

Och, van mij mag het allemaal, en als de mensen het kunnen, waarom zouden ze het dan niet geven aan de kinderen? Of toch niet ?

Zijn we niet bezig met een wereld te creëren waarin het onmogelijke niet mogelijk is ? Zijn we niet bezig met kinderen te kweken die als volwassene plots gaan geconfronteerd worden met "onbetaalbaar"? En dan in een diepe put gaan vallen?

Het komt allemaal zo vanzelf, zo zonder echte inzet, zonder dat je er iets voor moet doen... En de moderne helden zijn de Tom Boonens en de voetbalgoden en andere miljonairs die het geld scheppen met hun lichamelijke gaven... Iets waar ze misschien wel voor moeten werken, maar die eigenlijk grotendeels is te danken aan een toevallige samenstelling van hun genenpakket... Jij en ik mogen trainen tot we een ons wegen, we gaan wellicht nooit een koers winnen, of een goalgetter worden... en toch zijn ze - net daarom - de helden! Net omdat het zo "vanzelf" lijkt te komen. Vroeger waren de helden de mensen die vanuit het niets zichzelf hadden opgewerkt tot de hoogte van een Rockefeller...Met zijn zweet, met zijn werk...

In onze tijd waren er veel minder mislukte huwelijken, wellicht ook mede dank zij het feit dat alles wat ze bezaten ook zelf verdiend, zelf gespaard, hutje bij mudje zelf gewroet en gewrocht om samen van niets tot een gezin te komen waarin kon geleefd worden, net zoals er moest geleefd worden! Al werkend...

Dat is nu geen ideaalbeeld meer...
Ver van.

Het is nu veel beter dan toen, maar is het ook beter voor het karakter, voor de geestkracht van de mens ?

Sinds enige tijd ben ik in het trotse bezit van een paar streptocarpussen... Ik kreeg er eerst een blauwbloeiende van Gilberte (hobbyclub), en iets later een klein plantje dat zou moeten witbloeiend zijn (is nog te klein...). Toen ik vorige week naar een receptie moest, en een potje bloemen ging halen, zag ik daar een heel andere soort strepto's, met trossen bloemen in plaats van telkens een bloem op een stengel. En bovendien waren die geel en blauw in één bloem gekleurd. Ik heb er twee variëteiten van meegebracht... en gisteren in Auchan, zag ik plots ook nog een rozerode, en een geel met blauw, maar dan weer een bloem op een stengel... Heel mooie en heel leuke bloemen, die bijna een gans jaar door bloeien... Ook heel oude planten, die je nu bijna niet meer ziet... Ik keek eens op internet rond, en zag tot mijn verbazing dat ik niet alleen was die door dat bloempje geïntrigeerd was! Er zijn kuddes kwekers van, en er zijn honderden variëteiten van. Je moet echt eens neuzen naar streptocarpus... mooie, wat orchidee-achtige bloemen...

Als ze wat groter zijn, probeer ik er scheutjes van te kweken, en dan kan ik er aan Gilberte geven van soorten die zij nog niet heeft... Zo blijft het plantje als het ware eeuwig door bestaan...

tot de volgende ?

Verliezingen...

Image via Wikipedia

Naarmate de verkiezingskoorts stijgt, stijgt ook de waanzin.
De Lijst De Decker beticht de VLD van omkooppraktijken.
Ik denk dat ik mijn verkiezingsformulier zal invullen met een vogelpik, vooral als we mogen kiezen per computer, dan zie je ook nog eens vonken.
Och, het wordt steeds maar erger en erger... Wat moeten mensen uit andere landen wel niet van ons denken, of is het ginder ook al zo'n zottekensspel?
Geen wonder dat de politici bij de minst betrouwbaren van alle beroepen staan...
Om na al dat gehakketak nu nog een greintje vertrouwen te hebben in ook maar één politieker, daarvoor moet je nu beschikken of over een rotsvast geloof, of over een lege bovenkamer...

Gisteren heb ik mij fameus zeer gedaan, en ik weet niet eens hoe! Ik was boven iets aan het wegleggen in mijn werkkamer, en plots schoot er iets in mijn knie. Ik kon janken van de pijn, en het ging maar niet over. Gisterenavond ben ik heel vroeg naar bed gegaan, heb bijna zitten janken bij het afdoen van mijn broek, en werd gedurende de nacht verschillende keer wakker van het zeer, wellicht had ik in mijn slaap een verkeerde beweging gemaakt. Maar vanmorgen was het toch een stuk beter. Wel voelde ik het nog, en ik had enorm veel pijn in mijn rug (wwellicht van mijn been te mijden?) maar het was toch al beter...
Anny had graag naar Auchan gegaan om nog wat boodschappen te doen, en buiten het in en uit de wagen kruipen ging het redelijk, in zoverre dat ik nu nog minder pijn heb dan vanmorgen, ook mijn rug is wat bekomen.

Wat het geweest is weet ik niet, maar het deed verdomd veel pijn! Mijn knie staat nu nog licht rood, en gloeit nog steeds wat. Maar: volgens ons moeders filosofie: "'t Is van zelf gekomen 't zal ook wel vanzelfs weggaan..."

Daarmee ben ik dus wel heel laat om te bloggen... En ik zag dat er nog bergen e-mailtjes op mij staan te wachten. Het was heel druk in Auchan, je kon er op de koppen lopen, en juist op zo'n moment hadden we dan twee dingen mee die niet geprijsd waren... moeten ze bellen naar de betrokken afdeling, en van een van die dingen vond de man ook niet wat het was... Je ziet dan een hele rij mensen achter je staan zuchten en blazen, je voelt je gegeneerd, maar je kunt er niets aan doen... Enfin, we zijn er door geraakt...

Ik ga maar stoppen... nog heel wat werk, en mijn rug is ook nog niet honderd procent... dus niet te lang bezig zijn....

tot de volgende ?