Gaap

Vanmorgen zijn we pas kwart voor acht wakker geworden.Het gekke is dat we blijkbaar onze buur hebben aangestoken, want we hoorden zijn rolluik pas na het onze omhoog gaan. We hebben er deugd van gehad, en hopen van hen hetzelfde...

Dat is een van de gevolgen van mijn slecht slapen. Ik slaap enkele nachten slecht, en dan maak ik een inhaalbeweging, en slaap als een roosje. Sommige mensen maken zich druk als ze niet slapen, ik niet, ik lig dan gewoon, rustig na te denken over alles en nog wat. Ik noem het een soort bewust dromen. Het mag gek klinken, maar reeds als kind deed ik dat, ook al had ik dan nog niet echt te maken met slapeloosheid, voor het echte inslapen lag ik dan ook bewust te "dromen". In die tijd beleefde ik echte grootse avonturen, sterk gekleurd door de boeken van dat ogenblik. Maar ik maakte het boek niet over, nee, het was gewoon een inspiratiebron om de start te maken naar een bewust avontuur beleven. Dat is wat ik nu nog steeds doe, alleen beleef ik nu nog amper avonturen, maar ik beleef, met nadruk op leven, dingen. Soms kan dat zo echt worden dat ik 's morgens twijfel aan het feit of het echt is of verzinsel... Als ik er in luk in te slapen, dan gaat dit zonder merkbare overgang... Ik glij van bewuste droom over in een onbewuste. Dat zijn precies diegene die nadien zo echt bleken. Vandaar wellicht dat ik ook niet echt last heb van dat wakker liggen.
Ik vraag me zelfs af of het wel echt wakker liggen is, ik rust in ieder geval wel degelijk.
Soms lig ik te denken aan echte dingen die me op dat moment bezig houden, lig ik me kwaad te maken en te wroeten, maar steevast gaat het over in een meer serene wereld, waar ik kan zwerven door mijn eigen fantasieën.
Normaal herinner ik me mijn dromen nooit, tenzij...het een droom is in het verlengde van mijn bewust dromen. Gek. Heb jij dat ook ? Of ben je zoals Anny, als zij niet kan slapen, dan is ze daar ongelukkig over, weet zich niet te ontspannen, en staat 's morgens moe op.

Ik weet niet of het een antwoord is, maar ik ben als kind hel veel en heel vaak ziek geweest, en bracht heel wat tijd door in mijn bed, of helemaal alleen, terwijl broer en zus naar school waren. Ma was bezig, en ik moest me maar bezig houden, kalm, want anders kreeg ik weer van de verschrikkelijke hoestbuien. Ik denk dat ik daar begonnen ben met de kunst van het mezelf wegdenken. Wellicht is het ook dat wat me toeliet perfect kalm te blijven in files en in de wachtzalen van dokters en dergelijke... Ik schakel gewoon over op een ander bestaansniveau.

Dat betekent ook dat ik me in feite nooit verveel... Als ik effentjes niets doe of kan doen, dan glij ik gewoon weg in mijn eigen denkwereldje. Ik merkte zelfs al op dat ik dat zelfs soms doe bij automatische handelingen. Nu valt dat minder voor dan vroeger, gewoon omdat ik niet meer zoveel automatismen heb door het ziek thuiszitten, maar vroeger had ik regelmatig dat ik een straat was doorgelopen, zonder me dat echt bewust te zijn. Ik was op weg daar naartoe, en dat deed ik zonder er bij na te denken, zonder het echt bewust te zijn. Dan stelde ik plots vast dat ik ter bestemming was, terwijl ik me amper bewust was dat ik al vertrokken was. Ik had het gevoel dat ik er naar toe gezweefd was, dat ik de grond niet geraakt had... Wellicht had ik mij dan tijdens die wandeling weer eens in mijn eigen zichzelven teruggetrokken?

Ik heb dat nooit als een last beschouwd, in tegendeel, het is een gave. Het laat je toe tijden als wachttijden te vermijden. Iedereen heeft het wel eens, dan heb je "zitten dromen". Wellicht heb je in je schooltijd er zelfs wel eens straf voor gekregen. Je kunt het ook soms zien aan de mensen, dan kijken ze in een oneindige verte... Loop je voor hen, dan zien ze je niet eens, je loopt gewoon niet door het beeld dat zij zien...

Wellicht heb ik dat dagdromen onbewust doen groeien als een ontsnappingsroute uit de ziekte van mijn kindertijd ? In ieder geval, het is me dierbaar, het bied me soelaas. Zelfs bij pijn luk ik er meestal in mezelf te laten drijven, en over te stappen naar een andere wereld, met de pijn slechts op een afstand... Bij verdriet, bij woede...Het is een echte ontsnappingsroute, die me de tijd geeft om weer op mijn beide voetjes neer te komen. Het werkt niet bij een plotse confrontatie en daaruit voortvloeiende emotie, maar het helpt wel om nadien die emotie naar een "normale" plaats te brengen.

Buiten is het weer zo'n stil weer, geen blaadje dat roert. Een koolmeesje zit rustig in de vetbol die hier voor mij, in een struik hangt, te pikken. Heel rustig, nu en dan zijn bekje afkuisend aan een takje, en dan weer een zaadje uitpikkend. Nu en dan kijkt hij in mijn richting, hij weet dat ik hier zit, en voelt wellicht mijn blik. Nu komen ze niet meer in massa toe. Het is niet meer zo koud, en ze vinden nog wel wat in de natuur, zonder te moeten fourageren op dat vet en zaad. Je moet ze eens gadeslaan als ze in het struweel van de struiken zitten te zoeken. Ze hiphoppen van het ene takje naar het andere, glijden het takje naar beneden tot aan het eerste bladoksel, en inspecteren dat zorgvuldig op de aanwezigheid van kleine insecten. Merels doen het anders, die wroeten in de dorre bladeren, werpen die zenuwachtig en snel aan de kant, om in de vochtige onderliggende laag de beestjes op te pikken met snelle gerichte snavelbewegingen. Er zit hier ook een prachtig koppel vinken, De man mooi wijnrood, het vrouwtje bijna groen. Dat zijn zenuwpezen! Ze komen vlugvlug wat zaadjes pikken, snorren weer weg en tien minuten later zie je ze terug. Ze landen op een dikke meter van de vetbol, hippen zenuwachtig heen en weer, ondertussen ronddraaiend, om heel de zichtbare wereld af te speuren op gevaar, en pas bij zekerheid, komen ze weer eventjes wat eten van de grote vetbol. Mussen verjagen iedereen, maar worden zelf verjaagd door het roodborstje en de heggemus.(Hier de blauwe korenmus - ze hebben ook iets blauws in hun kleur). Anny noemt ze steevast blauwtjes. Dat zijn wellicht de stoutste van allen. Dat zijn ook de vogeltjes die rustig in het kiekenskot blijven zitten en kijken hoe je de eieren rooft en de kippen weer voeder geeft. Hun kraaloogjes volgen alles. Zolang je niet echt in hun richting stapt wanen ze zich ongezien, en blijven rustig zitten. Zo niet de mussen! Die fladderen wild alle richtingen uit, wanhopig zoekend naar een vluchtweg, zodra de deur van het kippenhok opengaat.

Ik ga stoppen voor vandaag...Gaap... te lang geslapen, nog niet goed wakker.

tot de volgende ?

Losjes in de Bloes ?

In Deventer is men volop bezig met een speciale opleiding voor plastisch chirurgen, die aanleren hoe je een inwendige BH aanbrengt.
Het gaat al slecht in de textielbranche, en nu gaan ze de soutiens ook nog eens onderuit halen. In plaats van een net beehaatje met pikante frulletjes, naaien ze nu inwendig een flinterdun weefsel in de vrouwelijke boezems, en die blijven netjes waar ze en hoe ze horen te staan (niet hangen dus!) Doet mij denken aan ons kerkelijke zangboek, "Sursum Corda" Hoog het hart...
Niets meer van de pret van het losfrunniken van een weerbarstig sluitinkje, alles ligt gereed, open en bloot. Met stevig opgenaaide borstjes en vernauwde schaamlipjes (een van de meest uitgevoerde "schoonheidsoperaties!".
Zie je ze al lopen op het naaktstrand ? Van die oude besjes, met opgenaaide hangwangetjes, opgespoten lippen, botox in de rimpels, ingebouwde beehaa, liposuccuctiebuikje met opgenaaid buikvelletje en een jeugdig ogend vaginaatje, boven twee stokoude beentjes... Mooi !
Sjongejongejonge...
De jonge meisjes doen er tegenwoordig alles aan om er volwassen uit te zien, en de volwassen alles om er als een schoolmeisje uit te zien.
Doet me denken aan de kleine uk die een nacht moet blijven slapen bij oma. Ze hebben samen wat TV gekeken, en trekken dan naar boven. De kleine ligt in het grote bed met grote ogen naar oma te kijken, die eerst haar vals gebit uit neemt, die netjes in een glas water deponeert, dan haar pruik af doet en netjes op een plastieken kop zet... Oma ontkleedt zich verder, de kleine kijkt toe, en plots met een nieuwsgierig stemmetje, wijzend op wat rest van oma's borstjes: "Oma, als je die twee roeste vijzen uitdraait, wat valt er dan af ?"...
Ik heb het gevoel dat dit op den duur geen onzinnige vraag meer zal zijn, vrouwen worden steeds meer "bijgewerkt", en hoewel ze blijven rondlopen met het motortje van een oud tweepeekaatje, lopen ze rond met de carrosserie van een ferrari...
djudedju...

Heb je er al eens bij stilgestaan dat mensen, als ze in een massa zitten, iets hebben van een vloeistof ? Wellicht het feit dat de mensen als losse moleculen bewegen, en gelijkenissen vertonen met de moleculen in een vloeistof ?
Ik heb dit beeld niet uitgevonden, het wordt algemeen gebruikt, denk aan uitdrukkingen als de "vlottende massa", "de betogers stroomden door de straten ", "als een stormvloed chargeerden ze op de vijand" en noem maar op...
Heb je al eens confituur gemaakt, of zien maken ? Vooraleer de confituur in de potten geschept wordt, verwijdert men eerst de laag schuim die zich gevormd heeft op de confituur.
Heb je ook geleerd dat bij het smelten van ijzer, er zich een schuimlaag vormt die drijft boven op de laag vloeibaar ijzer ? Daar noemt men dat de slakken, die worden afgeschept en zijn waardeloos. Heb je al eens gekeken naar de zee ? Als de golven breken op het strand vormen zich schuimlagen op de golven. Als je geluk en geduld hebt, vind je wel eens zo'n stukje schuim op het strand, dan kun je zien dat ook dit schuim vuil is, afval. In dit geval zijn het eiwitten die het water vervuilen en die door het zichzelf reinigend water uitgespuwd worden.
Mensen die een aquarium hebben met zeewater, weten dat ze dit kunstmatig moeten doen, ze veroorzaken schuim (met de eiwitten) en met het vernuftige toestelletje vloeit het schuim af en rest het proper water.

Alleen... bij de mens als vloeistof gaat dit beeld niet op. Bij ons drijft het schuim ook boven, maar wat bij de mens bovendrijft wordt hoog geacht (het drijft boven hé...) en vormt het de "top" van de maatschappij, de kapitalisten, de banken, de politiekers...

Schuim dus.

Waarvan akte.(Sorry dat ik me zo liet gaan, ik laat me zelden zo gaan, maar nu voelde ik me gaan, ik dacht nog bij mezelf, daar ga ik dan... (Toon Hermans))

Heb je ook al de sneeuwklokjes zien bloeien?
Ik zag ze in mijn tuin en langs de wegbermen..
Fris groen en helder wit met een groen randje aan.
De eerste lenteboden... Het is ook al vroeger licht en later donker! De zon is begonnen aan zijn grote klim naar de zomer. Ik sta iedere morgen zowat op hetzelfde uur op, en zie week na week dat de zon wat hoger zit.
Als ik dat zie voel ik het kriebelen, kijk ik naar mijn camelia's of de botten nog niet zwellen, naar mijn bladhoudende clematis of de botjes nog niet zichtbaar worden... Verlang jij ook zo naar de zon, naar de bloemen? Naar het licht ? naar het leven?
Ik vind mieren eerder ambetante beestjes, maar nu zou het me verheugen die beestjes te zien kruipen.

Natuurlijke lichttherapie... Wat ben ik blij dat ik niet aan de polen woon, met nachten van 6 maanden...

tot de volgende ? (Zolang de Firwall van Mini- ster Vanquickenborne ons laat keuvelen...)

Corman

Hoogstwaarschijnlijk zegt die naam je niks, maar voor mij is het een galmende klank uit een ver verleden...

In de boeken die ik koop op de rommelmarkt heb ik al van alles en nog wat gevonden, gaande van liefdesbrieven over foto's van onbekenden, klavertjes vier tot bladwijzers en alles wat daarvoor kan gebruikt worden. Ik vond zelfs het bewijs dat er nog meer mensen zijn die lezen op het toilet, want ik vond ook al stukjes wc-papier als voormalige bladwijzers...

Maar nu vond ik een bladwijzer in een eigenlijk dik soort papier, licht karton eigenlijk, veel dikker dan de doorsnee bladwijzer, van de boekhandel Corman...

Dat was plots iets uit mijn verste herinnering... Ik meende dat die boekhandel zo ergens aan de kanten van het Marie Josée plein was gelegen (je ziet hoe fout geheugen kan zijn) maar ik zie op de bladwijzer dat de Siège Social: Rue Adolphe Buyl, 51 8400 Ostende was, en zich verheugde in 1.196 mètres de rayons....
In het Frans...
Onder de hoofding Corman La librairie pilote... Toutes Editions, plus de 300.000 livres de poche en 6 langues... De grootste was te Brussel in de Ravenstein, en er was er nog eentje te Le Zoute...

Ik heb op Internet wat zitten zoeken, en ik vermoed dat het nog bestaat, maar nu in de Witte Nonnenstraat (een artikel in de Standaard, waarin ik las dat Corman uit de Oost Kantons kwam, strandde te Oostende en van daar uit zijn "imperium" opbouwde. In de jaren 70 raakte hij om een of andere niet vermelde reden in het gevang, en kort na zijn vrijlating pleegde hij zelfmoord ... in de Oost Kantons.... De winkel is nu in handen van ene Kemp en draagt nog steeds de naam van Corman. Het is ook dezelfde winkel gebleven, waar je nog steeds boeken in allerlei talen kunt vinden.

Als wij iets specifieks zochten, dan gingen we naar Corman.

Op de bladwijzer staat op de voorzijde een lelijk getekende leeuwinnenkop en er onder een klauwende leeuw en tijger, beide met manen (?) en klauwend naar de kop boven hen. en twee donkerblauwe "wolken" (?)...er staat een handtekening onder, Lalisse of zoiets...

Dat tekeningetje was mij zoooo vertrouwd...Zelfs zonder het Corman er onder, had de naam mij weer te binnen geschoten. Wij frequenteerden wel eens boekhandels, en Corman, dat was te Oostende Dé boekhandel. (Misschien nu nog ?)

Maar ik herinner me echt niet die winkel in dezelfde straat waar mijn oudste zus werkte bij Schoenhandel Timmermans (Is dat de juiste schrijfwijze ?)... Maar och, memorie is een wankel ding. Geen mens met een beter geheugen dan mijn oudste zus, zij is zo wat het geheugen van de familie, maar zij herinnerde zich het Oude Laiterietje in het bosje (Het Maria Hendrikapark) niet..

Allemaal dingen waar ik op denk met dat bladwijzertje in mijn handen...
Ik sta ook even stil bij dat "livres de poche", zakboekjes... Nu spreken we van Pockets, het Engelse woord voor zak, we zeggen zelfs "'t is in de pocket"... taal evolueert...
Er is (was?) nog een uitgeverij die spreekt van zakboekjes, en daar een ganse reeks van maakte, zakboekje van de sociale wetgeving, zakboekje van het burgerlijk recht...
Dat doet mij denken aan sociaal recht...
Ik ben 25 jaar rechter geweest in de Arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Om die taak naar behoren te kunnen vervullen, kregen we van de rechtbank de volledige sociale wetgeving, in een systeem met losse bladeren, en nu en dan kreeg je een nieuw pak, moest de oude er uit zwieren en vervangen door de nieuwe, of er kwamen hele nieuwe hoofdstukken bij... Toen ik in Oudenaarde arriveerde was die ganse sociale wetgeving zo'n 60 centimeter dik, toen ik na 25 jaar wegging, was het meer dan het dubbele... Altijd maar nieuwe dingen, altijd maar uitbreidingen en aanpassingen, tot een kat er haar jongen niet meer in vindt...

Waar is de tijd... Hoe zo'n stom stukje bladwijzer je plots met je leeftijd confronteert...Gek.

Dat doet mij ook terugdenken aan de prijzen van toen... Ik herinner me nog dat de boekjes uit de Prismareeks (bestaat dat nog?) toen 18 fr kostten... Later werd dat 20 en dat is een heel eind zo gebleven. Die Prismatjes waren goedkope boekjes, en er zaten heel goede boeken bij ! Ik meen me ter herinneren dat wij in de school allemaal woordenboeken van Prisma bij hadden, en dat zelfs "Het Nieuwe Testament" een prismaatje was... Kortom, het was een enorme schat aan goedkope boekjes en boeken.

Nu moet je naar de rommelmarkt om nog betaalbare boeken te vinden.

En denk niet dat je daar alleen oude boeken vindt, ik zag er laatst de volledige reeks van Aspe liggen. Die boeken verkopen als zoete broodjes in de boekwinkel, en op de rommelmarkt kijkt niemand er naar. Er gaat blijkbaar een ander lezerspubliek naar de rommelmarkt?

Weet je wat nu in is op de rommelmarkten ? De oude lp's, de ouderwetse fonoplaten! Aan iedere stand waar er staan, zie je mensen gehurkt zitten bij de dozen lp's, zoekend naar verborgen schatten. Dat was nu iets wat ik 10 jaar terug niet had durven voorspellen. Ik heb er nog hele dozen staan, maar die worden nooit meer boven gehaald... We hebben ook stapels cedeetjes, maar die dienen alleen voor in de auto. Thuis staat bijna nooit nog een ceedee op. In de voormiddag staat de radio op vrt2, en in de namiddag speelt de tv, zelfs als er niemand is die echt kijkt. We luisteren ook niet echt naar de radio...
Vroeger speelde dat ding niet zo vaak, maar na het sterven van Koen was er plots de behoefte aan het vermijden van de stilte... en dat is een gewoonte geworden. Dus staat ook nu die radio ergens in de achtergrond te broebelen... Binnen 10 dagen is Koen al 8 jaar overleden...

Ik ga stoppen, anders begin ik weer te zagen en te klagen.

tot de volgende ?

Daag geweten....daaaag !

Enkele vernuftelingen in Nederland (er zit ook één Vlaming bij), hebben een leuke bijkomstigheid ontdekt aan een pilletje...
Als je de bloeddrukverlager (betablokker) Propanolol neemt op het juiste moment, wist hij de trauma's uit... Stel, je hebt vliegangst, dan neem je op het moment dat je je die angst te binnen brengt, een pilletje, en joep, het trauma is weg ! Je weet nog wel van je vliegangst, maar het trauma, de schrik is weg !
Ik schiet mijn buur dood, heb daar gewetensproblemen over, een trauma dus, neem op het goede moment een pilletje, en laat ze nu maar komen met de leugendetector...
Vroeger was er de biecht, in welke formule dan ook, dan de psychiater, en nu gewoon een propanololleke... Weg al je zorgen en verdriet, ohee kameraad !

Nu kan iedereen politieker worden en staalhard staan liegen voor de camera's !
djudedju.

Oh ja, ik vond toevallig een artikeltje over het verschil tussen de democratie en de particratie...Waar de schrijver net als ik, tot de slotsom komt dat particratie niets meer te maken heeft met democratie. Met andere woorden, we stemmen niet meer voor een democratisch systeem, maar voor partijen, die dan helemaal niet luisteren naar de stem, maar naar de partij. Bij ons gaat het in feite nog een stapje verder, want door het sanitaire blok schakelen ze in werkelijkheid zelfs een heel pak stemmen gewoon uit. Ik ben helemaal geen voorstander van het ultra-rechtse, maar eigenlijk moeten we ons afvragen met welk recht we een heleboel stemmen telkens weer gewoon in de vuilnisbak zwieren. Wat gaan we straks doen met de lijst De Decker ? Want het verschil is daar maar flinterdun meer...Bovendien zien we de verrechtsing in heel Europa gebeuren. (En niet alleen in Europa!)

Toen in Guyana de vele Jonesdoden gevonden werden, hing boven hun hoofden een bordje: "Wie het verleden vergeet moet alles opnieuw ondergaan"... Hopelijk is dat niet correct, anders staan wij weer voor heel barre tijden ! De Ultra-rechtse greep vond plaats op een moment van crisis, en we zitten ook opnieuw in een crisisperiode.

Besluit nu niet dat ik voorstander ben van ultra-links, volgens mij zit aan het woord ultra en uiterst een heel naar geurtje van onverdraagzaamheid.
Ik herinner je aan de Tao... kies de gulden middenweg, doe niets uitbundig, maar probeer steeds gematigd te zijn in al je doen en denken... Deze heel oude wijsheid is nog steeds geldig !

Oh ja, je weet dat ik nogal dikwijls zit te grasduinen in bijbels, in de koran, in de boeken van Mormon en ga zo maar door... Er is nu een bijbeldigitaliseringsproject bezig in Nederland. Je kunt er nu al een stuk of vier oude gedigitaliseerde bijbelvertalingen van in de vijftiende en zestiende eeuw op nalezen... Er zijn hele kerkelijke disputen geweest over wat nu eigenlijk de juiste en wat niet juist is vertaald geworden... Sommige verschillen waren dan ook nogal fundamenteel... Je moet maar eens de kruiswoorden er op naslaan , geen wonder dat er ruzie werd gemaakt.

Maar ergens bevestigt dat mijn overtuiging... Kijk eens naar de grote lijnen, vergeet al die disputen, en probeer de basis terug te vinden, hij is altijd wel zichtbaar terug te vinden...En dan zie je dat het in feite allemaal hetzelfde is...en dat al die ruzies en geschillen gewoon des mensen zijn... en niets te maken hebben met de essentie.

Maar ga maar eens zelf kijken op www.bijbelsdigitaal.nl

Buiten is het somber weer, het regent niet, maar dat is ook al... Als er zo'n weer is, heb ik altijd het gevoel dat de wereld dood is... Het lijkt wel of er niets meer beweegt. Ik heb ooit door "The Moors" gewandeld in Schotland, de grote moerassige gebieden. Daar is dat ook zo... Je komt dat gebied binnen, je wordt verwittig dat je op de verharde weg moet blijven, want naast je loert de dood... Je ziet noch hoort een vogel, niets roert, en langs de weg zie je massaal vleesetende planten staan en kleine orchideeën. In de plassen zie je stukken kienhout steken als de armen van vergeten verdronkenen. Je wordt er zelf stil van. En je bent opgelucht als je er doorheen bent.

Zo'n weer is het nu.

Ach, ik weet het wel, ik ben een romanticus, en laat mijn verbeelding maar al te graag een ommetje maken, maar dit is geen plezant ommetje, is niet romantisch, is naargeestig. Ik hou niet van dat weer.

Ik hou van de zon, van het licht, van de warmte, en vooral van het groen en de heldere kleurspotten van de bloemen. En ik ben niet alleen, hoor maar, je hoort het vee, de vogels, het wild op de velden en in de bosjes... Alles leeft en roept zijn vreugde uit ! Nogal een verschil met het doodse weer van vandaag!

Stilaan begin ik weer te denken aan het voorbereiden van mijn visgerief... Weer mijn lijntjes op punt zetten, wat voorraad maken aan onderlijntjes, mijn molens een controleren... en wegdromen, dromen van de waterkant, dromen van het gekabbel van het water, van het plotse wegduiken van je dobber... hmmm

tot de volgende ?

nr 1.111 Het ultieme verstoppertje spelen

Heb je het ook gelezen? Er zijn twee onderzeeërs met elkaar in botsing gekomen.
De reden is heel simpel, ze kunnen zich zo goed wegstoppen, zo goed camoufleren, dat ze zelfs elkaar niet meer "zien", en knal tegen elkaar op botsen.
Bij een volgende oorlog zullen dan ook de grootste en gevaarlijkste tegenstrevers van onze duikbotenvloot onze andere bloedeigen duikboten zijn ! Och, sorry, je mag dat niet meer zeggen, het zijn geen duikboten meer, het zijn nu onderzeeërs. Vroeger waren het duikboten, die een tijdje onder water konden gaan zitten, maar nu zijn het onderzeeërs die bijna onbeperkt onder water kunnen blijven. Voila, dat is dan ook weer rechtgezet.

Gelukkig was het allemaal niet zo erg, wat blikschade zouden wij als automobilist zeggen. Maar het kon natuurlijk veel erger geweest zijn, de botsing gebeurde immers in een wereld die niet de onze is, namelijk onder water, en kon dus faliekant afgelopen zijn voor de "bewoners" van de onderzeeërs. Maar het kon nog veel erger zijn ! Beide schepen van ons eigen europa, namelijk Great Brittain en La France, vaarden daar bewapend met kernbommen rond.
Dat we kernbommen hebben, dat wisten we al, maar dat we ze nu en dan uitlaten, dat wisten we niet ! En dan maar ministeriële nota's maken over het feit dat men niet zou mogen buitenlopen met een pittbull...Maar met kernbommen, dat mag !

Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom wij met kernwapens uitgeruste onderzeeërs op zee hebben rondvaren? Voor zover ik weet zijn we met niemand in oorlog, spelen wij hoogstens als vredeshandhavers in de landen die door anderen verziekt zijn... Dus waarom zeulen wij rond met deze verschrikkelijke dingen?

Na ze eenmalig (nu ja in twee keer) gebruikt te hebben, was de slotsom voor heel de wereld, dat dit nooit meer mocht gebeuren! En onmiddellijk ging men over tot het construeren van nog zwaardere en nog dodelijker exemplaren, en masse, genoeg om vier, vijf keer heel de wereld te vernietigen... Niet om ze te gebruiken, zo maar om ze te hebben, en ze te kunnen tonen aan de anderen, zodat ze weten dat wij ze hebben. de anderen deden hetzelfde, zodat we nu allemaal weten dat we ze allemaal hebben (of liever dat ze ze niet meer hebben, in 't hoofd dan).

Ze hebben al een paar keer een bijna ramp gehad, waar de vinger boven de rode knop hing, maar tot op heden is het bij dreigen gebleven. Niet alle landen hebben kernwapens, het is beperkt tot een select clubje, en men laat niet zo maar nieuwe leden toe ! Vandaar de hetse tegen Iran, want er zijn vermoedens dat die ook zo'n speeltuigen zouden willen hebben.

Eigenlijk doet het er allemaal niet meer toe... Er liggen er her en der al zoveel dat we toch hopeloos verloren zijn, mochten ze ooit gebruikt worden.

Bovendien zijn er ondertussen al enkele tientallen kwijt...verloren en niet teruggevonden. Zoals nu ook kon geweest zijn, met die twee onderzeeërs... Wie deze verloren voorwerpen nu bezit ? Waar ze zijn? Misschien zit er ergens op deze aardkloot wel een grootdictator in een piepklein landje zich te verkneukelen in het bezit van enkele kernbommen ???

Er zijn ook nog de vele verhalen van het Indian Joe-gehalte, dat na de laatste oorlog (Allee de laatste héééééééél grote, want ze zijn nog nooit gestopt met oorlogen) er enkele nazibonzen zijn verdwenen met meename van schatten en ... kernwapens...

Eén troost hebben we, als het tot een kernoorlog komt, dan zal die niet lang duren... Als we geluk hebben zijn we meteen dood, erger is het als we het overleven, want de gevolgen van die speeltuigen werken op lange termijn...

En wij maar zitten zagen over allerlei futiliteiten, terwijl de vroede heren vrolijk tochtjes maken met hun meest gesofisticeerde wapentuigen. Niet om te vechten, oh neen, alleen maar om te tonen aan de anderen dat ze niet moeten beginnen. Moesten het je kinderen zijn, je geeft ze een goed pak rammel, en stuurt ze zonder eten naar bed. Maar nu zitten die twee staatshoofden daar als respectievelijk le Petit Napoleon en Drake the Second te glarieogen.
djudedju.

Gistern heb ik aan intimi de vrolijke boodschap doorgestuurd dat onze mini-ster Quickske pour les dames... bezig is met het ontwerpen van de grote Belgische Firewall... Hij wil het onmogelijk maken dat de Belgische onderdanen in aanraking kunnen komen met bepaalde soorten van sites op Internet. Als we dat horen van de Chinezen dan is het dictatuur, maar hier is dat bescherming van het gepeupel. De bedoeling lijkt eerbaar, het gaat over dingen zoals kinderporno en zo. De minister wil voorkomen dat onze tere zieltjes met dergelijke dingen in aanraking komen. Als je het zo leest, klinkt het niet slecht, alleen, het gaat niet alleen daar over, ook agressieve sites, extremistische en fanatiek godsdienstige en noem maar op moeten geweerd worden.
Dat wordt niet eens in handen gegeven van een commissie met terzake bevoegde (?) mensen, maar men zou dat in handen geven van regionale politiemensen !!!

Wie ooit een kwaad woord schrijft in zijn blog over ons flikskens, mag het vergeten, zijn blog zal nooit het beschermende (?) schild passeren.

Met andere woorden, als je op een dag mijn blog niet meer mocht vinden, denk dan aan Quickske, ga naar de plaatselijke politiemensen om te vragen waar mijn blog naar toe is ! Sta jij ook op de zwarte lijst. Als we met vier zijn kunnen we kaarten in plaats van bloggen.

Tot de volgende ?
ps: dat van die censuur is géén grap !

Goed en Kwaad

Uit een onderzoek blijkt dat apen het verschil kennen tussen goed en kwaad, en bovendien een zeker rechtvaardigheidsgevoel hebben. Als men apen beloont voor een prestatie, en men één aap meer beloont voor een prestatie dan de anderen, dan gaan die zitten mokken...
Conclusie van de geleerden: Wellicht hebben wij ons besef van goed en kwaad te danken aan onze harige neven....

Soms heb ik de indruk dat er onder ons rondlopen die duidelijk geen besef meer hebben van goed en kwaad, nu weten we dus dat die nog stommer zijn dan een aap.

Maar alle gekheid op een stokje, mij verwondert dat bericht niet echt. Iedereen die een hond heeft weet dat die ook heel goed weten wanneer ze iets hebben mispeuterd. Een aap staat nog iets hoger op de ladder, dus die zullen dan zeker dat besef hebben. Wellicht hebben ook andere dieren dit, maar onderkennen wij het niet. Bij alle dieren bestaat er een soort groepgeest, al ware het maar alleen om te kunnen paren, dus moeten er ook codes zijn voor de groep, en de facto moeten er ook codes nageleefd worden. Bij sommigen is dit blijkbaar zeer miniem (sommige spinnen vreten hun mannetje na de paring onmiddellijk op), maar toch zijn er op een of andere manier regels. Kijk naar de vogels op een telefoondraad, die gaan netjes op pikafstand zitten, een bewijs van een reglement!

Volgens mij is het verschil tussen goed en kwaad dan ook niet wat we noemen "een deugd". Het is gewoon een gedragscode, die normaliter ingebakken zit in de soort, omdat het nodig is voor de overleving van de soort. Als er geen gedragscodes zijn, dan is er ook geen overlevingstrategie. Het hangt gewoon vast aan een ingeboren soortencode. Wij kunnen nog zo erg in ruzie liggen met elkaar, als er plots een gemeenschappelijke vijand opduikt van een ander species, dan gaan we schouder aan schouder staan om ons te verdedigen.

Dat is ook wat mij heel sterk doet twijfelen aan de kans op vruchtbare contacten met bewoners van andere planeten, andere werelden. We stellen al vast dat we anders kijken tegen mensen, dus onze eigen soort, als ze een ander kleurtje hebben, of als hun ogen anders staan, of zelfs gewoon als ze een andere taal spreken. Ik zou zelfs zeggen in die volgorde... We zien heel wat Vlamingen reageren tegen Franssprekenden, maar die sluiten zich aaneen als er vreemdelingen op de dansvloer komen...

Met andere woorden, dat gevoel voor goed en kwaad is niet heel fijn afgesteld, het is veel scherper voor het eigen nestbeeld dan voor lichtjes afwijkenden van dat nestbeeld.

Het probleem is dan ook niet het gevoel van goed en kwaad, maar de juiste afstelling van dat gevoel. Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik ben benieuwd naar de refleksen terzake van adoptiekinderen... Hoe zou een zwart adoptiekindje in Vlaanderen reageren op blank en zwart ?

Ook zou ik eens willen kijken naar dat gevoel in een stad waar verscheidene rassen werkelijk door elkaar heen leven, zonder groepsvorming en zonder taalbarrières... Zou dat nestgevoel dan ook de kleuren omvatten, of blijft het sterker dan dat ?

Want laat ons eerlijk zijn, heel diep in onszelf zijn we allemaal ergens een beetje racist... Ook al beweer ik bij hoog en bij laag dat ik het niet ben, ik ga een zekere terughoudendheid hebben als mijn dochter plots zou kennis maken met iemand uit een totaal andere volk, met totaal andere achtergronden... Ik zou het wel rationaliseren en zeggen dat het de verschillen zijn in opvoeding en godsdienst en wat al meer, maar het blijft een nestreactie... Geen racist zijn is een blijvend werk, tenzij we misschien een maatschappij zouden kunnen creëren waar allerlei rassen en godsdiensten losjes door elkaar heen zouden leven, zonder ooit een symptoom van groepsvorming te vertonen.

Want sommige dingen ontgroeien we blijkbaar, beetje bij beetje... In Horebeke, mijn buurdorp, wonen sinds de godsdiensttroebelen al een kuddeke "geuzen", protestanten (De buurt wordt nog steeds de Geuzenhoek genoemd). Tot enkele decennia terug waren dat outcasts, letterlijk ! Geuzen waren een minderwaardige soort, een volkje apart. De gebeurtenissen die er toen regelmatig waren, zijn niet van aard om er fier op te zijn... Er gaan verhalen over ontgravingen van lijkkisten die terug gebracht werden naar de geus, en terug aan zijn (haar) deur werden gezet... Na het concilie, en de toenadering tussen de Kristenen van alle gezindten (!), is dat verbeterd, en is de Geuzenhoek veeleer een folkloristisch fenomeen dan wel een ander volk... We kunnen dus evolueren ! Maar het gaat traag, heel traag... Uitgroeien van een nestcode tot een werkelijk besef van goed en kwaad lijkt niet evident.

En uit het voorgaande blijkt dat de grote promotoren, de godsdiensten, ook lang niet vrij van zonden zijn ! En wat we nu hedendaags meemaken met de veel te sterke profileringsdrang van de Islambelijders, is een bewijs te meer, dat Godsdiensten één grote fout hebben: ze worden beheerd door mensen...

Ik heb het al gezegd, en ik herhaal het, godsdiensten zijn schitterend, maar de kerken (de instellingen) zouden er niet mogen zijn. Want het is des mensen om niet alleen het woord van God te prediken, maar het ook op zichzelf te laten afstralen.

En allen schijnen te vergeten dat de veelheid van godsdiensten bewijst hoe sterk ze de bindingen wel hebben met de mens in plaats van met de God. Bekijk de godsdiensten eens op je dooie akkertje, en zie dat, waar het werkelijk over gaat, dat loopt in allemaal netjes binnen hetzelfde spoor... Het zijn alleen de zaken des mensen die het verschil uitmaken. Het ergste is wel dat zij die de Vrede prediken, diezelfde Vrede aanvallen in naam van hun variëteit van in se dezelfde Godsdienst.

Het regent weeral...de lucht is grijs en grauw, de wolken hangen heel laag over de velden, en ik zie met moeite nog Horebekekerk staan, als een iets donkerder silhouet.

Gisteren helder vorstweer, vandaag alweer dat natte, sombere. En toch mogen we niet echt klagen. Als we kijken naar de gebieden waar wij nogal eens jaloers op zijn, omwille van het goede weer, daar zien we dat het weer veel meer excessen kent dan hier. Hier is het altijd een beetje aanmodderen, maar daar zijn het bijna iedere keer regelrechte rampen. Orkanen, kolossale stortbuien, wervelstormen met groet sporen van vernietigingen en noem maar op. Bij ons zijn dergelijke fenomenen godezijdank eerder zeldzaam.

Maar ja, als de boer niet klaagt is hij ziek. Dus klagen we maar over het weer, daar hapert bij ons altijd wel iets aan.

tot de volgende ?

10.000 jaar geschiedenis

...der Nedere Landen... Een boekwerk gevonden in de rommelmarkt te Kalken...
Daar geschiedenis één van de dingen is waar ik graag in grasduin, is dit weer een verrijking.
Hopelijk is het niet een quasi opsomming van feitjes, maar gaat men wat dieper in over de oorzaken en de gevolgen der dingen...
Maar het zal nog wel een tijdje duren voor ik aan dat boek toe kom, ik ben nog bezig met "De slinger van Foucault"... een lijvig en beklijvend boekwerk. Niet heel vlot lezend, maar wel boeiend verteld. Mooi !
Ondertussen ben ik iedere dag pyrografie aan het doen, om tijdig de gevraagde stukken klaar te hebben om te dienen als prijs voor de Bingo van Ziekenzorg. Zo is een mens altijd maar bezig en bezig, gelukkig maar, want nietsdoen is het oorkussen des duivels hebben wij geleerd. (Of was het het oor kussen ?)
Tussendoor kijk ik ook nog wat tv, niet veel, want ik ben geen tv-fan, maar enkele dingen volg ik, of probeer ik te volgen. Nu ja, in de mate dat het lukt, want als er bezoek komt, dan zie ik het niet, en ik wil niet de neiging hebben om die rotte lichtbak voor het bezoek te stellen! Mensen zijn voor ons nog steeds heel wat belangrijker. (Krijg jij ook de kriebels als je ergens op bezoek bent, en je alles twee keer moet zeggen omdat ze in feite de tv volgen???)

Nu staat de tv op, en ik luister met een half oor wat ze vertellen, maar het is zoals gewoonlijk niet echt belangrijk. Dus geef ik de voorkeur aan jou, via mijn blog.

Straks is het middageten klaar, en kan ik gaan eten. Heel veel bijzonders is het niet, want zoals gezegd, we zijn al naar de rommelmarkt geweest, en dan eten we iets wat vlug gereed is, zodat Anny ook wat op haar gemak is. Eigenlijk is de kalender op die manier bij ons een beetje omgekeerd... Vroeger was het de zondag eens iets anders dan anders, en nu is het in het weeken iets minder dan anders. Dat betekent niet dat we nu heel de week specialiteiten eten, maar dat we in werkelijkheid veel soberder eten dan vroeger. We eten ook lang niet zo veel meer als in onze jonge jaren. We werden dat laatst nog maar eens gewaar in het restaurant... De porties lijken tegenwoordig altijd veel en veel te groot... Nochtans zijn de porties niet veranderd, wij zijn veranderd...verouderd zeg maar (of wijzer geworden?)

Ik hoor dat deze namiddag de kinderen van Bart naar de Chiro gaan, waar is de tijd dat ook voor mij de zondag chirodag was ? (We zongen zelfs een liedje :"...en 'k wou dat iedere dag weer chiro was, vrolijk zouden wij altijd wezen, wezen, vrolijk zouden we altijd zijn, ja zijn..."

Nu en dan kreeg ik nog een uitnodiging van mijn oude chirogroep, voor een reünie van de oud-leden, maar ik ben er nooit heen geweest... Ooit ontmoette ik eens een oud chiromakker, en na vijf minuten wisten we al niet meer over wat we konden praten... Na de Chiro ben ik naar andere oorden vertrokken, zat in een heel ander soort werk, en er was niets meer wat een gemeenschappelijke link bood. Zo hoor je ook soms mensen verklaren dat ze terug zullen gaan naar hun dorp waar ze opgroeiden, eens ze op pensioen zijn... Ik niet, wat zou ik er nog gaan doen, ik ken er niemand meer, en wie ik nog ken van vroeger is, net als ik, zo veel veranderd, dat we niets gemeenschappelijks meer hebben... Bovendien stel ik vast dat ook de manier waarop we hier leven, anders is dan de manier waarop ze ginder leven... Ginder is het heel erg stedelijk geworden, terwijl wij hier heel landelijk, kalm en rustig leven, nog praten met iedereen, en iedereen goeiendag zeggen... Maar het gaat dieper dan dat, op een of andere manier is onze instelling, of de hunne, of wellicht beide, in loop der jaren heel anders geworden, gewoon door de omgevingsfactoren en de mentaliteitsverschillen tussen de Oost en de West Vlamingen. Onze reacties op bepaalde dingen zijn anders. Dat worden wij het best gewaar als we familiebezoek hebben... Er zijn dingen die we dan horen, waarvan wij denken, dat zouden we hier toch anders opvatten... Niet dat het ene beter is dan het andere, maar het is anders. Waarschijnlijk denken de bezoekers krek hetzelfde als wij hier wat zitten te vertellen... en ik heb er geen behoefte aan om nog eens mijn wortels uit de vertrouwde grond te trekken, en me zelf in te planten in weer andere grond... Ik voel me hier goed in mijn vel, en zij wellicht ginder ook. Dus waarom zou je het veranderen?

Ik ga stoppen, ik hoor het vlees in de pan leggen...
Tot de volgende ?