Mmwhoaaaandag

Ik zit hier om 9.03 uur te pieren naar mijn klavier. Het is nog stekedonker, en het enige noemenswaardige licht komt van mijn scherm.
Ik kan heel goed begrijpen dat de mensen indertijd rond deze periode grote feestelijkheden organiseerden om midwinter te vieren, en de geboorte van het nieuwe licht... Ook al zag je er nog niet veel van. Later hebben ze netjes daarop ingespeeld en er de vermoedelijke datum van de geboorte van de Heer op geplakt...Want een feest van licht was broodnodig voor de mensen, hoe noordelijker, hoe nodiger...
Ik vraag me steeds weer af wat die Aussies daar zitten te wortelen met kaarsjes op zowat de langste dag van hun jaar ! Terwij er rond hun donkerste dagen niets voorzien is. Sukkelaars!
Het zou alleen maar getuigen van logica mochten zij hun jaar omgooien, en kerstmis vieren op 25 juni... Maar dat zal dan weer tegen de geest (de Geest?) ingaan van Het Geloof. Vergetende dat die feestdagen op een bijna willekeurige manier bepaald werden door mensen, veelal om een bestaande heidense feestdag te fnuiken.
Zo zitten we nog steeds met die gekke maanden ook. De maand met de mooie naam 'Tiende" is de twaalfde maand... We zitten met maanden die op een eerder willekeurige manier verspringen van 28 naar 30 of 31 dagen. Ons jaar duurt 365 dagen, dus zou het logisch zijn dat we beginnen met iedere maand 30 dagen te geven, de tweede, de vierde, de zesde, de achtste en de tiende maand geef je er een dagje bij, en kom je op 31 dagen. In de schrikkeljaren komt er ook een dag bij op de twaalfde maand. Zo is alles netjes en gelijkmatig verdeeld. Maar ja, we moeten zo nodig vasthouden aan een kalender uit de tijd van de Romeinen, die ondertussen al wel diverse keren is omgebouwd, maar aan het onlogische mag niet geraakt worden.
Zo ook onze klok. Wie heeft er in Godsnaam het idee gekregen om een dag onder te verdelen in twee perioden van 12 uur ? Een etmaal is 24 uur. Een uur is 60 minuten, een minuut 60 seconden, maar meten we de snelheid van een loper dan zijn het plots tienden van seconden ???
Waar is de logica ?
Zoek .....!

Het zou ook daar veel logischer zijn om over te gaan tot een tiendelig systeem, desnoods de dag nog in twee stukken van 10 uur (om welke reden dan ook), maar alvast iets wat past in het systeem waar wij allemaal mee vertrouwd zijn als we moeten rekenen.

Ik geef toe dat we ons niet langer echt kunnen baseren op het uur van de natuur, gebaseerd op het zonneuur, maar de manier waarop nu de tijdzones zijn ingedeeld zijn ook ver van logisch. Je moet eens de tijdszones bekijken op de wereldkaart ! Te gek voor woorden. In een en hetzelfde land of regio kun je nu vaststellen dat de mensen hun natuurlijke ritme overschrijden met verschillen van meer dan twee uur ! Als je het ongeluk hebt aan de verkeerde kant te wonen van deze uurzones, dan blijft het in de winter wellicht donker tot 10, ja 11 uur ??? Of omgekeerd is het bij de tegenpolen al donker van 14 uur af.

Ik begrijp dat men in een land liefst met een tijdzone werkt, maar erg logisch is het niet. Ik vraag mij af of er geen significante verschillen in zijn inzake gezondheid en levensduur van het ene eind van dit land naar het andere... Wellicht zal men dat dan wijten aan andere factoren zoals voeding en dergelijke, maar heeft men al eens gekeken naar de tijd als factor ?

Ondertussen is het eindelijk al wat klaarder. Ik zie weer wat ik zeg.

Wat heb ik een hekel aan deze donkere periode. Zou dat te danken zijn aan het feit dat de mens van origine uit ergens uit de de warme landen komt, waar de zon je als een moker kan slaan? Missen wij de vergezichten waar de einder staat te dansen van de hitte in het felle licht? Hoe doen die mensen dat die nog een stuk noorderlijker wonen dan wij ? Waar de zon bijna niet meer opgaat in deze periode ? Zij vieren in ieder geval nog steeds het feest van het licht, met massa's kaarsjes en grote houtvuren... Blijkbaar hebben zij daar ook duidelijk heimwee naar Licht.

Wellicht is dat ook de reden waarom men het licht als symbool voor de Godheid koos. Bijna een reliek uit de oertijd, maar nog steeds een valabel symbool. De mens hunkert naar licht. Licht was in den beginne bijna een synoniem van veiligheid, en hoe gevaarlijk vuur ook was, ze zetten alles op alles om het vuur te temmen, want vuur was licht. Ik denk dat dit element nog heel ver uit stak boven het feit dat vuur ook warmte gaf. Licht, zien, veiligheid.

Hoeveel soorten van lichtbronnen we nu ook hebben, toch trekt nog steeds die vlam ons aan. Een kaarsje is duizend maal mooier dan die pinkende slingers vol minieme elektrische lampjes. Het lijkt ook we een symbool van het leven, dit kaarsje... het brandt naar zijn eigen einde toe.
En net zoals bij de mens, is er net voor het einde nog één felle opflakkering, een groots moment van licht, en dan is alles plots uit, donker, weg... en rest het niets.

Zou er een hemel zijn voor kaarsjes ? Ik hoop van wel, net zoals ik hoop dat er eentje is voor ons. Eén grote gemeenschappelijke hemel, waar de kaarsjes branden tot in eeuwigheid. Waar we stilletjes kunnen zitten rusten, de eeuwigheid door staren naar het flakkerende licht van het eeuwige.

Als er een hemel is, dan kan dat nooit een immense duisternis zijn! Het kan niet anders dan licht zijn, want licht is veiligheid, is warmte is leven.
Dat is ook voor mij de hel, een eeuwige kille duisternis. Waar je misschien met een massa zit, maar het niet weet, omdat je het niet kunt zien, niet kunt voelen. Waar iedere zucht die je hoort klinkt als een bedreiging uit het onzichtbare. Het grote niets is geen hel, tenzij we er ons bewust van zijn.

Als er na dit leven niets is, dan is dat niet zo erg, want niets is ook niets om bang van te zijn. Maar een niets waar we ons blijvend bewust van zijn... brrrr..............

Ik geloof ook heilig, dat als er een hemel is, de meesten van ons er zullen terecht komen... Ik denk dat er niet zoveel echt slechte mensen zijn, dat er bij iedereen wel iets goeds zit. Zelfs bij de politiekers... Als ze thuis zijn zijn zij misschien ook wel eventjes mens... Zelfs bij de militairen, die misschien met tranen in de ogen hun eerstgeborene in de arm nemen en huilen van geluk. Zelfs bij de dictator die plots medelijden heeft met dat kindje dat staat te bedelen...
En weet je, we vinden de edelweiss zo mooi omdat hij daar heel alleen staat op een massa harde kille rotsen en stenen...
Wellicht moeten we niet zoveel schoons hebben om heel mooi te zijn in eeuwigheid.

Ik wens jullie alvast een Zalig Kerstfeest, of wat dan ook dat voor jou een een belangrijke dag is in jou leven, volgens jou geloof, of zonder geloof, ik wens je het gewone dagdagelijkse geluk, gewoon tevredenheid in alles wat je bent en doet...

tot de volgende ??

zeikerige zondag

't Regent (nog) niet, maar 't geluchte zit vol. Het is niet koud, maar waterkil. Het wordt niet klaar, de wolken verhinderen het beetje licht van deze donkerste dag tot beneden te geraken. Het is vandaag de kortste dag van het jaar (volgens de kalender, want er zijn interpretaties...). De winter is officieel begonnen.

Gisteren reden we naar tanteke, langs de baan zag ik in de weiden een grote kudde schapen, met twee bruine kippen.
Herderskippen ?

Ik ben gek, zou Toon Hermans gezegd hebben. Maar Gek zijn is gezond zingt het liedje...
Dat komt wellicht omdat ik een gelukkig man ben, of ik ben een gelukkig man omdat ik gek ben...Je kunt kiezen. Ik heb de laatste dagen, met al dat geloop voor Veerle, de kleinkinderen, de boekenbeurs en ga zo maar door... al heel wat pijn gehad, en heb er nog, maar toch overheerst een gevoel van geluk en dankbaarheid.
Dat komt vooral door de politieke situatie ! Niet dat ik de situatie op zich leuk vind, maar heel de sfeer, heel het wanhopig gespartel aan de haak van die politiekers, dat stemt mij zo happy, ik heb dan meteen, zonder enige inspanning mijnerzijds, massa's inspiratie...
De inkt in het potje zie ik veranderen van blauw naar gifgroen, de rook komt stinkend en weeïg uit het flesje gedropen... Mijn pen kruipt uit zichzelf naar het potje...
Er moet iets slechts in mij zitten.
Niet zo slecht als de politiek, maar toch ietske.
Ik heb immers te veel binnenpretjes in die dwazernijen.
Mocht ik een goed mens zijn, dan zou ik helpen, dan zou ik hun bevende handjes in de mijne nemen, en hen tonen waar het toilet is, waar ze hun ei kwijt kunnen.
Het ei meteen in het toilet, uiteraard, want ze leggen niets dan windeieren.
Het leuke is dat er politiekers zijn die nu voortdurend vertellen hoe het wel moet, alhoewel zij in feite de poten van onder de stoelen hebben gestampt, maar zij zijn gekleed in het kleed der onschuldigen, het wit der oppositie.
Ze zijn veel straffer dan Pilatus in zijne tijd, die waste alleen zijn handen, zij liggen te spartelen en te krevelen in een van die nieuwe generatie wasmiddelen, gegarandeerd witter dan wit en ook nog milieuvriendelijk.
Ondertussen broebelen ze blaasjes in een poging ons tekstballonnen te schenken met "zie je wel !" en "We hebben het voorspeld" "Een nieuwe verkiezing brengt ons, de redders, aan de macht" en dergelijke meer.
Heerlijk voor een schrijver, een beschrijver en tekenaar... Nee, hoogstaande kunst kun je er niet mee maken, de grondstof is te triviaal, maar je hebt meteen stof genoeg om een tiental Suskes en Wiskes te inspireren... "De prutsende premier", "De weddes van de wetstraat", "De Koning en de Kwiestenbiebels" (Misschien ook "De Kroning van de Kwiestenbiebel"?) en ga zo maar door. Ik voel me alleen geremd door de bijna verplichte stafrijm in de titels, een erfstuk van in de tijd van Van der Steen.
Vroeger kregen we een actuele Nero er bovenop cadeau, maar die stripfiguur is na jaren politieke sneren, een zachte dood gestorven, oververmoeid door de steeds terugkerende politieke crisissen... 't Kan dus ook te veel worden.
Op de tv hoorde ik de commentaar van een ausländer... Mocht er een graadmeter bestaan voor de politieke crisissen in landen, dan stond België zeker steeds op numero uno...
De man beseft niet dat wij daarvoor ook een massa regeringen ter beschikking hebben, die elkaarook in de crisissituaties weten te steunen, op te volgen en af te lossen. Een van de vaste systemen daartoe is dat ze een gepatenteerde boelmaker transfert geven naar een andere regering om ook daar eens wat leven in de brouwerij te brengen.
We zouden, willen we nu en dan eens een periode van politieke rust kennen, moeten doen zoals in de voetbal ! Ons beperken in periodes waarin transferts mogelijk zijn. Ik weet zeker dat Bosmans indertijd zijn inspiratie heeft gevonden in het bij ons zo leuke politieke systeem.

Kortom, ik ben vandaag de dag heel erg dankbaar voor wat die politieke knullen nu presteren. Vandaar dat ik in mijn teksten heb nog benader met een zekere mildheid, en hen niet vergruizel tussen de molenstenen die zij voortdurend aan de hals der anderen binden.

Buiten de slachtoffers van Kaupting en Fortis, en de journalisten is er geen mens die nog wakker ligt van het feit dat er crisis is. Uiteraard komt de crisis op een slecht moment, er zijn zo veel dingen die dringend moeten opgelost worden, maar ik denk dat bij de ervaren inwoner van ons apenlandje er een mentaliteit is gegroeid, waar in we de crisissen hebben ingecalculeerd. Mocht er eens geen crisis zijn, dan zouden de maatregelen wellicht voor de verwachte datum geregeld zijn, en ook dat zou niet goed zijn.

Met andere woorden, wij hebben een crisissysteem in plaats van een democratie. En kijk, ons systeem vindt navolging ! Steeds meer landen zie je noodmaatregelen nemen. Wij verschieten als er eens een maatregel komt op een normale manier ! Ooit hebben wij zelfs eens een regering gekend die regeerde bij volmachten ! Wie hen die volmachten heeft gegeven is nog steeds niet duidelijk, maar ze hebben ze opgenomen, zo maar, uit het niets. Houdini is een kleine jongen daar mee vergeleken !

Onze politiek werkt ook voortdurend in het duister ! Eén keer hebben we een premier gehad die licht zag aan het einde van wat hij de tunnel noemde, maar wij hebben het nog steeds niet gezien. Wellicht zat hij op zijn hoge troon en zag hij iets verder... Maar de tunnel waarin wij zitten is iets als de muren van een middeleeuwse vesting... Als men zag waar ze poogden een bres te slaan werd de muur op die plaats steeds dikker en dikker gemaakt. Onze tunnel steeds langer en langer, enfin, we leven in de veronderstelling dat het een tunnel is...Alhoewel er tegenwoordig zat mensen zijn die denken dat wij in feite bezig zijn zelf ons eigen put te graven. We zullen geen dinosaurussen vinden, want die graven duchtig mee.

Ik ga stoppen... Ik mag die lui niet helemaal er onder stoppen, anders heb ik meteen een heel pak inspiratie minder.
En het zijn mijn troeteldiertjes !
Sommige mensen gaan in de zoo eerst en vooral naar de apen zien, ik naar de homo politicus... Meestal bewegen ze nog minder dan de luiaard, maar als ze in gang schieten, dan doen ze de gekste, de onmogelijkste capriolen. Zitten ze toevallig allemaal weer eens stil, werp dan geen koekje of een nootje, nee, werp hen een federaal bot toe ! Op slag schieten ze in beweging, beginnen verbaal te vechten, en met wat geluk leer je een massa nieuwe (scheld)woorden.
Laat die apen maar aap zijn, er zijn veel gekkere dieren !

tot de volgende ?

In beraad

De konijn houdt het ontslag van de regering in beraad.
Regering: leuk woord. Komt wellicht van re (=her,opnieuw) en gering (klein, niets beduidend) ?
Met andere woorden: wellicht spreken we het verkeerd uit. We moeten veel meer nadruk leggen op het geringe, het niets inhoudende, het overbodige, het ijle geluid van lege tonnen producerende (waarbij je rustig tonnen moogt vervangen door hoofden)... en ga zo maar door.

De regering is gevallen over een bericht van de hoogste rechtsinstantie die suggereert dat er wel eens iets zou kunnen geweest zijn, er zijn tenminste tekenen die wijzen op...
De regering is dus gestruikeld over een zeepbel.
Dat is een technisch hoogstandje waar alleen regeringen in slagen.
In andere landen zou zo iets een echt drama zijn.
Hier niet, hier is men veel wijzer, hier heeft men dergelijke scenario's voorzien, en een veiligheidssysteem ingebouwd, een uniek en echt Belgisch (patent nr 2554792514) systeem.
Wij hebben bij het vallen van één regeringen nog ettelijke reserverenregeringen achter de hand.
In plaats van nu te werken met één Belgische regering, schakelen wij gewoon over op regeren per deelstaat, er wel rekening mee houdende dat we nog een derde hond in het kegelspel zetten die zich dan kan onledig houden met het bijhouden van het hoofdstedelijk gewest. De hoofdbezigheid van dit laatste is voortdurend klagen over het lawaai van overvliegende vliegtuigen die het de regeerders onmogelijk maken te vervallen in hun geliefkoosde activiteit (Slapen voor wie het nu nog niet door had)...
Wij worden momenteel echter wel wat gehandicapt door het feit dat die reserveregeringen lijden aan een chronische ziekte, ze betwisten elkaars bevoegdheden over gedeelten die volgens de ene bij hen horen waar de andere beweert dat ze eigenlijk van hen zijn en blijven. De oprichting indertijds van een hoofdstedelijk gewest bracht daarover geen soelaas, was in tegendeel een nieuwe bron van ergernissen.
Wellicht wordt de toekomstige oplossing voor dit euvel een oprichting van nog een gewest, het perifere hoofdstedelijk gewest. Och ja, had ik al gezegd dat we nog een klein soortementje regering hadden voor onze Duitstalige gebieden?
Veul is niet genoeg.
Uiteraard kan, mocht onverhoopt, ook nog iets gebeuren met deze re-geringen, de taak nog worden overgenomen door de provincieraden, waar we er vroeger negen van hadden, maar nu al tien (en er ook een discussie is over het hoofdstedelijk...juist ja.
En we zijn nog niet ten einde, denk niet dat we dan zouden moeten terugvallen op de gemeenten als laatste entiteit, nee, we hebben eerst nog eens de intercommunalen die ook bepaalde bevoegdheden hebben...
Met andere woorden, de val van de regering is gewoon als een zwaar juk die van onze nek valt. We worden hier schromelijk overgeregeerd. Ooit heeft een student gepoogd een studie te maken over het Belgisch regeersysteem, maar na een tiental jaar heeft men de arme sukkel moeten interneren. Hij was zodanig in de war geraakt tussen de voortdurend wisselende bevoegdheden en halve bevoegdheden en betwiste bevoegdheden, dat hij geestelijk behoeftig is geworden, en daar kan geen ocmw iets aan doen (ook al een ding met bevoegdheden).
Een mens zou gaan beginnen dromen van een gezonde dictatuur. Veel simpeler, en je hebt ook niets te zeggen.

djudedjudedju

De laatste tijd vloek ik in mijn blog meer dan ik leestekens gebruik. tommetoch!

Als je nog niet buiten hebt gekeken, doe het dan ook niet, het land zit niet alleen politiek in een diepe depressie... je zou er zelf ook in kunnen vallen met zo'n weer.

Indertijd was er een uitgeverij die zich specialiseerde in het opmaken (en verkopen uiteraard) van de zogenaamde zakboekjes... Een zakboekje over de Belgische ministeries en hun bevoegdheden, idem over de Vlaamse, idem over de Franstalige... en ga zo maar het rijtje af. Een bron van voortdurende inkomens, want die bevoegdheden wisselen om de haverklap, waardoor je telkens een nieuw zakboekje over diverse items moest aanschaffen. De materie is echter zo complex geworden dat die boekjes nu niet echt meer zakboekjes kunnen genoemd worden... Die titel is echter behouden, omdat hun voornaamste cliënteel ligt bij de ministers en de staatssecretarissen... En iedereen weet dat die verdomd grote zakken hebben...

Ik ga stoppen, op den duur zouden de mensen nog denken dat ik overdrijf, maar het tegendeel is waar. De waarheid is nog veel erger dan ik hier kan schetsen. (Maar wat is de Waarheid?)...

Wellicht ben ik de enige die echt intens gelukkig is met dit politieke debacle, het laat mij immers toe mij uit te leven in mijn blog... Ik heb voor dergelijke gelegenheden een grote pot met gal en venijn gevuld, klaarstaan... Joepie, de leeghoofden hebben het weer gekund, ik kan weer mijn sarcasmebron laten overlopen, ik kan me wentelen in ironie en wanstaltige humor. Danke, danke, oh heerlijke onbenullen dat jullie mij weer de kans geven uw capaciteiten dik in de verf te zetten... Jullie maken mijn dag goed, ondanks het slechte weer en het donkere jaargetijde...

Ik zou jullie nog vergeten te vertellen dat er een fikse aanval is gedaan door Waether Channel tegen All Gore... Het grootste weer-kanaal van de wereld stelt dat All Gore, door het verspreiden van kwakkels over de opwarming, mede verantwoordelijk is voor de crisis... Ik zou zo ver niet gaan, maar er zit wel iets in, het creëren van de onrust zal wellicht geen goede basis zijn voor een verdere opbloeiende economie.

Toch zou het jammer zijn mocht dit een einde brengen aan het besef dat we hoognodig iets moeten doen aan het milieu. We moeten bewuster gaan leven, en zorgen dat we minder en minder moeilijk af te breken afval produceren. Hier in België hebben wij alvast een eerste en belangrijke stap gezet, we hebben een regering afgeschaft, nu nog alleen opruimen zonder onverteerbaar restafval te veroorzaken....

tot de volgende ?

De Waarheid...

Gisteren zeven keer mijn tv zitten verzetten teneinde niet te moeten kijken op een bende gediplomeerde leugenaars... De politiekers geven weer hoogstandjes van vertrouwenwekkende toneelopvoeringen.
Om van te kotsen.

Gisteren was de regering al gevallen volgens pers en Tv, en vandaag zijn ze nog steeds aan het werken aan de ultieme uitvluchten. Het wordt moeilijk, want als ze kunnen aantonen dat de ene niet liegt, dan liegt het hoogste rechtsorgaan... En ze weten niet wat erger is.

Ik ook niet, maar dat wist ik al lang, al heeeeeel lang..........................

Vannacht lag ik dan na te denken over het begrip Waarheid, met hoofdletter.
Niet zo eenvoudig ! Stel, ik hoor een historie vertellen, met alle details en uitleg er bij, van een persoon die naar mijn idee te vertrouwen is.
Ik vertel dat verhaal met alle geuren en kleuren, zoals ik het vernam aan anderen door.
Daags nadien hoor ik bij toeval dat het feit in feite geen feit is, maar een leugenconstructie. Zelfs zonder te weten of de man die het mij vertelde aan het liegen was, of niet, stelt zich de vraag:
Was ik aan het liegen toen ik de historie doorvertelde ?
Nee, want ik was op dat moment overtuigd van de waarheid van de vertelde feiten, dus kan men mij niet beschuldigen van te liegen...
Ja, want hoe men het ook draait of keert, ik heb onwaarheid verteld.

Wat is dan de waarheid ?

Politiemensen kennen dit verschijnsel ook heel goed. Als zij getuigen ondervragen over de feiten die zij gezien hebben, dan nog zullen ze telkens weer vaststellen dat niet alle getuigen hetzelfde zagen. Nochtans vertellen alle getuigen de waarheid, hun waarheid.

Wat is Waarheid dan wel ? Bestaat waarheid dan wel, of is waarheid alleen een momentopname van een persoonlijke impressie over een feit? Is het dan zo dat we kunnen stellen dat alles waar is, als de verteller het voor waar aanziet en vertelt.
Of kunnen we stellen dat de waarheid in feite niet bestaat omdat een impressie nooit resulteert in een correcte expressie van de feiten ?

We gaan nog een stapje verder...
Op een gegeven moment lukt men er in de genetische kenmerken van tarwe zodanig te wijzigen dat brood met deze tarwe gebakken, suikerzieke mensen geneest, door een activering van de klier die zorgt voor de opmaak van insuline.
Wie niet suikerziek is kan dit brood ook veilig eten, want als de klier goed werkt, is er geen aanzet tot overactivering of wat dan ook.
De boer zaait deze tarwe, oogst en verkoopt ze.
Na enkele jaren van algemeen gebruiken van deze tarwe stelt men vast dat het een totaal nieuwe afwijking veroorzaakt, waardoor mensen na een lange pijnlijke ziekte overlijden.
Is de boer verantwoordelijk voor het product dat hij aflevert? Of is het de ontwikkelaar van de genetische gemanipuleerde tarwe? Of is het de bakker van het brood? Of is het niemand, omdat geen enkele proef in die richting wees ?

Er is dus ook niet één Verantwoordelijkheid ... En zo kunnen we het ganse rijtje aflopen, om tot de conclusie te komen dat alles in feite relatief is ???

Het lijkt wel dat het er is, als wij denken dat het er is, en het is er niet als wij niet of niet langer denken dat het er is.

Zijn wij er dan wel ? Of hebben de aboriginals gelijk en leven wij in een droomtijd ?

Ik denk te veel... Op den duur rest er niets meer dan vragen, waarvan we moeten vaststellen dat de vraag er misschien niet eens is.

Vanmorgen zijn we dus naar de boekenbeurs in Flanders Expo geweest. We hebben alle cadeautjes die we moeten hebben gevonden. Oef. Nu nog netjes in geschenkpapierwikkelen en op Kerstdag onder de boom leggen. Bij Els. De boom bij Veerle is te gevaarlijk.
Bart moest lachen toen hij hoorde van de gebroken enkel bij Veerle... "Was ze jaloers?" vroeg hij. Hij brak immers enkele jaren geleden ook zijn rechter enkel, en ook bij hem was alles netjes gebroken en netjes op de plaats blijven zitten...
Leuk is wel dat Veerle gisterennamiddag ontdekte dat haar kleine teen aan haar andere voet waarschijnlijk ook gebroken is... Hij staat blauw en zwart en doet ook pijn. Ze had het alleen nog niet eerder gevoeld omdat de pijn in haar enkel alles overheersend was. Nu aan een teen kun je niet veel doen. Dat steekt men niet in de plaaster... (Gelukkig !)

Heb je een idee van de huidige administratie in een hospitaal ?
Gisterenmorgen zet ik Veerle af aan de spoed. Het was onmogelijk voor haar om heel het hospitaal door te sukkelen op één poot. Wij gaven aan de dokter het briefje van de huisarts, maar daar stond alleen op dat er moesten foto's gemaakt worden van haar voet. "Is het wel de bedoeling van de huisarts dat je naar de spoed komt?" Wij wisten het niet. "Dan ga ik eerst eens de huisdokter opbellen om het zeker te weten, want als het zijn bedoeling was u gewoon foto's te doen nemen, dan mag je niet binnen via de spoed, of je moet een heel stuk meer betalen..." De huisarts zei dat hij er enkel op gezet had foto's te nemen, en als het gebroken was, dan naar de spoed te gaan.
Dat mag. Want als je binnen gaat in de spoed zonder verwijzing voor de spoed krijg je andere klevertjes op je dossier, en dat kost je dus veel meer... Als ze je vanuit de spoed eerst naar de foto's doen (want Veerle kon niet stappen), dan is alles in orde. Als je wel naar de spoed verwezen wordt, dan nemen ze uiteraard ook eerst foto's... anders weten ze ook niet of het gebroken is of niet...
Ik kan nu aannemen dat men iets wil doen aan de mensen die zomaar naar de spoed gaan zonder enige echte aanleiding, maar het lijkt mij even idioot wat er nu gebeurt. Maar ja, dergelijke beslissingen worden gemaakt door...politiekers... Dus, wat wil je ?

djudedju.

De regering is nog altijd niet gevallen.
Gelukkig maar.
Anders moesten we weer verplicht gaan stemmen voor lieden waarvoor we eigenlijk helemaal niet willen stemmen.
Anders veroorzaken die verkiezingen weer miljoenen euro's aan kosten, kosten die wij weer moeten betalen.
Anders is er kans dat er een deel van die #°*$€ niet herverkozen worden, en moeten wij hen nog maaaaaanden en maaaanden voort betalen om nog minder te doen dan het niets wat ze nu presteren...
djudedjudedju.

tot de volgende ?

't 'ospitoal

Vanmorgen ben ik met ons Veerle naar 't hospitaal gereden. Poot in de plaaster ! Enkel gebroken. Gelukkig een mooie breuk en er was niets verschoven...
Gisteren vond ze het nodig om een kerstboom te versieren...En om er bovenaan ook wat slingers op te draperen kroop ze eventjes op de zetel... en boem er weer af ook...
De huisdokter is langsgeweest, en ze moest vanmorgen foto's laten nemen. Verdict: gebroken !
Zaterdag zou ze een verjaardagsfeestje geven voor de tweeling...alles aflassen maar, uitgesteld sine diae...

Heel het hospitaal zijn ze aan 't vernieuwen, de spoed is nog niet aan de beurt.
Waar ze de foto's nemen ook nog niet.
In de gipskamer kreeg ik een krukje om op te "zitten", en in de wachtplaats van de foto's staan banken... Ik wist niet meer hoe me te houden. Ik was van plan om iets te zeggen, maar wat helpt het... Ik heb mijn ziel in lijdzaamheid bezeten (min of meer...)

Daardoor ben ik dus veel later metmijn blog, en ik moet zeggen, ik heb er niet veel inspiratie voor ook. Ik ben heel uit mijn gewone doen. Kinders hé Mette !

Voor het kerstfeest bij Bart gaan we ook moeten een oplossing zoeken, maar Bart zal dat wel kunnen opvangen en zijn zus en co komen halen. (Ik heb ondertussen eens met hem gebeld, en 't is al in de saccoche).

We gaan moeder de eerste dagen wel wat zien over en weer lopen... Hopelijk valt ze niet, anders is heel 't spel om zepe. djudedju.

De kinderen zullen wel niet gelukkig zijn dat hun feestje uitgesteld moet worden, maar daar is helaas niets aan te doen. 't Is nu eenmaal zo.

Voila, sorry, maar ik ga voor één keer me beperken tot dit nieuws "Heet van de naald"...

tot de volgende ? Oh ja, morgen gaan we naar de boekenbeurs in Gent, dus 't zit er in dat mijn blog weer laat is, en wie weet weer heel beknopt. Maar ik moet wel gaan, want we moeten nog de nieuwjaarsgeschenkjes voor een deel gaan bijhalen...

Vroeg dag

Tien over zes moest ik het bed uit voor een grote boodschap... Ik vond het de moeite niet meer om nog terug in mijn bedstee te kruipen, dus bleef ik eerst wat verder lezen in de studie over "De Bokkenrijders", ging daarna mijn turnoefeningen doen (allemaal zo stil mogelijk) en ging me dan wassen. Eerst tandjes poetsen, en dan besloot ik maar om meteen ook mijn haar en baard ook te wassen... Om 7 uur stond ik gekleed en wel al beneden...
Twintig over is Anny vertrokken om de tweeling te gaan wekken. Ik had dan al koffie gemaakt, gedronken, mijn ontbijt genoten (een kop yoghurt) en mijn pillen gepakt, en zat nog eens naar het nieuws te luisteren op Eén...
Morgen is het weer vroeg dag, want om zeven uur wordt Ewoud hier afgeleverd door zijn vader.
De examens zijn gedaan, en er is geen les meer. Was in onze tijd wel eens anders.
Gisteren zat Ewoud hier naar de tv te kijken (hij kijkt net als de tweeling naar die oerstomme en slecht getekende tekenfilmpjes op nickleodeon of cartoonnet of zoiets). Ik zat ondertussen wat te kruiswoordraadselen, en vroeg of hij dat nooit deed. Nee, ik doe dat niet graag. Waarom niet ? Je moet daar veel te veel bij nadenken...
Ik ben er nog steeds een beetje niet goed van.
Waren wij ook zo ? Nee, want reeds als kind deed ik graag dergelijke dingen.
Zij houden dan wel van die behendigheidsspelletjes zoals tetris en dergelijke, iets waarvan ik dan weer de kriebels krijg.
Maar toch ben ik niet goed van dat niet graag nadenken voor de lol.
'k Kan er niet goed goed bij, ik noem dat niet eens nadenken, dat is denksport, ja, maar iets wat je doet omdat je het leuk vind noem ik geen inspanning, en bij Ewoud klonk het net alsof het dat wel was.
Ik denk dat de school daar een beetje schuld aan heeft, ik weet niet of Ewoud dat ooit kreeg, maar ik zag wel dat de tweeling een kruiswoordraadsel kreeg als taak. En geef toe, taken zijn nooit leuk. (Of zouden er ook zijn die dat wel leuk vinden????)
Ik kan mij wel indenken dat ik wellicht ook een tetris en co leuk zou gevonden hebben als kind, maar het zou nooit een favoriet spelletje geweest zijn voor mij. Ik had al heel vroeg vastgesteld dat ik niet de vlugste was in reactiesnelheid. Ik had veel macht en was verbaal sterk, dus daar lagen mijn lievelingsdingen. en in lezen. en in tekenen. dergelijke dingen.
Ik stelde vast dat ik, ondanks al mijn dure eden, toch een beetje van ons moeder mee heb... Voor ons moeder was het ondenkbaar dat iemand geen wiskundeknobbel had, zij was daar zeer sterk in. En iedere keer dat ik met minder goede punten thuis kwam voor wiskunde, bekeek ons moeder me verwijtend. Dat deed pijn. En ik heb altijd gezegd dat ik geen van mijn kinderen ooit zou verwijten dat ze iets niet goed kenden. Ik heb dat zo goed mogelijk volgehouden, en keek gewoon of ze hun best deden, niet wat ze haalden aan punten... Maar toch zit het er, merkte ik aan mijn inwendige reactie op het "niet graag nadenken" van Ewoud. Ergens wil ik ook dat mijn "gaven" (nu ja) overgaan op mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat is natuurlijk nooit het geval. Een mens maakt daartoe steeds de twee zelfde fouten. We schatten onze eigen gaven veel te hoog in, en we vergeten dat ze ook eigenschappen erven van moeders zijde. En van alle vorige generaties. Een soepje waarin je wellicht van alles kunt vinden die je net niet in je zelf vind.
Gelukkig maar, want ik kan die redenering iedere keer weer ophalen als het gaat over fouten of tekortkomingen van mijn nazaten.
Alhoewel ik die in veel gevallen eigenlijk wel herken. Maar nooit beken.

Een mens is een gek wezen. We achten onszelf och zo volmaakt, zo goed, zo begiftigd met alle gaven en zo vrij van fouten en tekortkomingen. Als we al eens een foutje (een kleintje) toegeven, dan is dat om aan te tonen hoe nederig we wel zijn. Sancta Ikke, ora pro nobis...

We zitten in de donkere weken. Het is nu acht uur, en nog stekedonker. Ik kan geen mens duidelijk maken wat een hekel ik heb aan deze donkere tijd. Het enige voordeel is dat je 's avonds vroeger de rolluiken kunt dichtdoen, en gaan zitten cocoonen. Ik heb sinds mijn ziekte, en nog verergerd na het overlijden van onze Koen, al de neiging om stil in een hoekje met een boekje te gaan zitten... soms zonder een blad om te slaan, in gedachten verzonken. Dat is wellicht de reden dat ik ook telkens blij ben als er iemand komt, die me dwingt uit mijn eigen coconneke te breken. Het is niet dat ik zit te treuren, het is eerder een soort genoeg aan jezelf hebben, aan je kleine gezinnetje. Dat is niet goed. Een mens is geen eenzaat, we zijn veeleer kuddedieren.
Maar als je niet meer mee kunt, het ritme niet meer kunt volgen, dan is de neiging groot om soelaas te zoeken en te vinden in je zelf. Dan zit ik te mediteren, niet als een godsdienstig begrip, maar gewoon gaan vertoeven in je geest, en het lichaam achter je laten. Misschien ook daardoor dat denken voor mij zo extreem belangrijk lijkt ?
Ik kan daar zitten in me zelf. Ik verveel me geen tel, ik ben er niet. Ik ben aan het dwalen in de schatkamer van mijn geest. Ik heb een boek in mijn handen, en dwaal in een ander rond.
En het gaat er een beetje zoals in mijn blogs, ik spring soms van de hak op de tak. Soms lijkt het of de verscheidene onderwerpen helemaal niets met elkaar te maken te hebben, en soms komt plots een verband te voorschijn. Het is niet altijd makkelijk om je gedachten ook in woorden om te zetten, sommige gedachten overstijgen je woordenschat, zitten heel anders in elkaar dan je in woorden kunt uitdrukken. Gek. Als je dat zo schrijft klinkt dat bijna absurd. Misschien is dat net wat absurd wil zeggen?

Ik ben op die momenten zo intens bezig, dat ik zelfs de pijn niet meer voel.

Oh ja, dat doet mij op iets denken. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat alles wat ik nu aan lichamelijke tekorten ken, wellicht te danken was aan de liters antibiotica die ik als kind binnenkreeg. Wellicht heeft dat er niets mee te maken. Ik las iets wat wellicht een tipje van de sluier kan oplichten. Als je teveel vitamines A slikt, dan krijg je allerlei aantastingen aan je beenderstelsel... En ik ben dank zij het innemen van grote doses vitamine A uit de vicieuse cirkel van bronchitis en vallingen en pleuritis geraakt...maar heb misschien dit in ruil gekregen... Niet dat het er nu nog iets toe doet, maar ik heb steeds mijn huidige toestand gezocht in de ziektes van mijn kindertijd...Het lijkt er op dat ik gelijk heb.

Ik ga de dokter van toen niets verwijten, integendeel, hij is er in gelukt mij uit die situatie van zwakke longen en bronchiën te halen. Hij heeft dat gedaan met de kennis van toen. Ik kan hem met de beste wil van de wereld niets verwijten, bijna het tegendeel, ondanks mijn huidige toestand, want had hij mij toen niet genezen, was ik er nu wellicht allang niet meer.

Het is alleen een zoveelste sein dat we niet alle nieuwe "kennis" direct moeten inhalen als "de" oplossing... Kijk nu eens naar die chip om op je gsm te kleven. Ik ben niet verwonderd dat dit ding niet werkt, helemaal niet verwonderd. Waar ik wel van verwonderd ben, is dat men plots die chip aangrijpt om als vaststaand feit te erkennen dat die gsm toch niet zo onschadelijk is als ze jaren en jaren hebben volgehouden. 't Lijkt wel of die chip de knop was om nu als officiëel mede te delen dat gsmmen plots erkend is als potentiëel gevaarlijk... We zagen hetzelfde met linolzuur in de margarine, en ik voorspel dat ze binnenkort het boekje gaan opendoen over aspartaam en bewaarmiddelen en dergelijke. Nu kun je in het warenhuis van die netjes verpakte vleeswaren kopen, waar telkens een bewaardatum op staat. Je bent iedere keer weer verwonderd dat dit vlees zo lang kan blijven liggen zonder te bederven, tot... je leest dat dit bewaard is en ingepakt onder een beschermende atmosfeer... Met andere woorden, ons sneetje salami ligt in een doosje vol gas. En wij maar eten en inademen. CO2 ? Ik ken veel zaken waar ik meer schrik van heb...

tot de volgende ?

swaffelen...

Hierboven zie je - in al zijn glorie - het woord van het jaar prijken...
Hoewel ik leef, droom en drink van taal, ben ik niet gelukkig met dit woord. het klinkt niet alleen lelijk, het heeft ook een bizarre betekenis.
Het betekent immers het slaan, of aantikken met het mannelijk geslachtsdeel tegen een ander iets, met de bedoeling zichzelf of een ander op te winden.
Tot daar de uitleg.
Moesten we nodig een woord voor hebben, want het rondslaan met het mannelijke lid is in. Waar je ook kijkt, overal zie je macho's rondlullen (heel iets anders dan rondlummelen). Vroeger deden ze het zonder er een woord voor te hebben, nu zijn ze heel bewust aan het swaffelen.
djudedjudedju

Als vast onderdeel bij het vozen, vrijen,de liefde bedrijven, cohabiteren, aan Venus offeren, bonzen, neuken, pompen, rollebollen, seksen, een nummertje maken, een punt zetten, de bijslaap uitoefenen, bedvogelen, bibberen, dreutelen, emmeren, flensen, fleppen, ketsen, knarren, palen, rampetampen, soppen, vogelen,wippen, van bil gaan; figuurzagen,het doen,poepen gaat men nu als voorspel op het voorspel eerst even staan swaffelen... 't Is maar dat je het weet, dat je mee bent, in zijt, de trend volgt, anders sla je maar een belabberd figuur (een belebberd kan ook in die context).

Je mag het immers niet dromen dat je bij het beoefenen van deze edele sport (vooral buitenhuis) een steek laat vallen, en niet de volledige kama soetra aangevuld met het swaffelen kunt demonstreren.

Als ik dat woord las en de bijhorende uitleg (zonder dat zou ik nooit geraden hebben wat het zou kunnen zijn) er bij kreeg, dacht ik: Waar het hart van vol is...loopt de mond van over (lees pen).

Ik heb het al enkele keren gezegd dat het wel lijkt of alles tegenwoordig over dat onderwerp gaat. Ga eens de krantenwinkel binnen, en bekijk de kranten en weekbladen, en tel eens hoe dikwijls je met seksueel beladen covers staat ? Men heeft de liefde gecommersialiseerd, en van de liefde een seksobject gemaakt. Het "gaarne zien" heeft niets meer van binding met het vozen ! Het is alleen nog een kwestie van lichamelijke bevrediging. Al de rest is ambetant gezeik.

De mens devalueert zijn eigen lichaam (en geest!) tot een lustobject.
Een goedkope vorm van lust.
Dus schat hij (zij) ook zichzelf niet in als waardevol, maar als een speeltje. Een hebbeding, een leuke gadget, na eenmalig gebruik weg te werpen.
Dat swaffelen is er een uiting van. Men moet zichzelf en de ander opzwepen om zo nodig het maximum van genot te puren uit die vluchtige gebeurtenis.

Ze weten niet wat ze missen. Het is geen wonder dat ze geen eerbied meer hebben voor hun partner, als ze zelfs zichzelf verlagen. Liefde is een werkwoord. En seks is een belangrijk onderdeel in dat werk, maar geen hoofdzaak. Liefde begint veelal met een verliefdheid, en verliefdheid is een lichamelijk gebonden iets, maar die verliefdheid moet dan uitgroeien tot Liefde. Daarbij hoeft de verliefdheid niet te verdwijnen, maar binnen de Liefde is het gebonden aan één persoon. Het beleven van seks is veel eer gericht op het plezieren van de partner dan op het eigen plezier. Het moet een samengaan zijn, een samensmelten in bijna letterlijke betekenis.

Er is niets mis mee er deugd van te hebben, het is wel verkeerd het alleen om de deugd te doen en her en der rond te flaneren en van de ene op de andere te kruipen.

Liefde is ook een vol iets, het vult je leven totaal. Je stelt bijna alles in je leven binnen de Liefde. Je gaat niet op reis, je denkt dat het wel leuk zou zijn om samen daar naar toe te gaan, alles wordt een gemeenschapproject.

Lees eens goed het woord: gemeen schap... Iets wat je deelt met de ander.

Vandaag is het weer een drukke dag. het is eigenlijk een drukke week ! Gisteren was het al vroeg dag, want Veerle had de vroege, dus moesten wij de kinderen wekken en op de bus zetten. Vandaag idem, maar bovendien moet ik nog naar Grotenberge rijden om Ewoud op te halen die zijn laatste examen heeft gedaan. Morgen heeft Veerle de vroege. Donderdag moeten we nog iets vroeger op, wan Ewoud wordt hier om 7 uur afgezet en blijft hier tot 's avonds zijn vader hem weer komt oppikken. Vrijdag gaan we naar de boekenbeurs en zo mogelijk ook naar tanteke (dan zal er voor een keer geen blog zijn)... Nogal een geluk dat grootouders veel tijd hebben he...

tot de volgende ?