Toen wij van morgen wegreden naar de rommelmarkt, zag ik tot mijn verbazing dat het nog steeds onder nul was. Op de kleine baantjes was het dan ook aangeraden kalm en rustig te rijden, want op de asfalt zag je de nette vorstroosjes blinken.
Toch hadden we onze zonnebril nodig, want het was schitterend weer. Toen wij over de E17 reden zagen we links van ons net een luchtballon opstijgen. Het is helder zonnig vorstweer, bijna geen wind, het zal fantastisch mooi zijn van daarboven.
Op de rommelmarkt was het echter door en door triest... de helft minder kraampjes en bijna geen volk... Toch was er her en der wel iets te zien. Een beetje babbelen met de kramers leerde ons dat het één Sinterklaas was en twee, het is duidelijk crisis. Er stond onder meer een kunsthandelaar die we al heel lang kennen, en die zijn beklag deed... Als er geen volk is, is er ook geen verkoop. Hij had nochtans enkele heel mooie werken bij, en zelfs enkele van behoorlijk bekende kunstenaars. Er was een ets van Langie, die werkelijk héél mooi was. Je kunt bij die man koopjes doen, als je op zoek bent naar een mooi en behoorlijk waardevol kunstwerk, dan kun je bij hem nu en dan echte pareltjes vinden. De man komt uit een kunstenaarsmidden, kent er iets van, en weet regelmatig dingen op de markt te brengen die echt koopjes zijn. Soms heb ik spijt dat ik geen langere muren in huis heb...
Er lag ook een pentekeningetje van een mij onbekende kunstenaar, die verrassend goed was en getuigde van een zeer goede techniek. Mooi !
Het is echt niet allemaal rommel op de rommelmarkt... Ik heb twee mooie gietijzeren sokkeltjes gekocht, de bedoeling is er nu een paar beeldjes voor te zoeken, en dan komen die wellicht op mijn gevel, achteraan... want als je mooie dingen aan de straat hangt, krijgen ze nogal eens voetjes...
We hebben nadien een bezoek gebracht aan de winkel waar Veerle werkt. Ze had ons niet gezien, ze was druk bezig aan de kassa, en ik riep "Kunde daar niet wat voort doen?" Bleek iedereen te zien dat het duidelijk mijn dochter was... Ben ik nu gecharmeerd ? Ik heb het nooit zo gezien. Ik had altijd meer de indruk dat Veerle heel erg op mijn moeder trok. Maar ja, ze zullen wel gelijk hebben zeker...
Je ziet dat ze dat werk dolgraag doet, en je ziet ook dat het een buurtwinkel is, waar de meeste mensen niet gewoon aanschuiven aan de kassa, maar ook wel eens een woordje zeggen. Er wordt geen tijd verloren, maar het heeft een veel gezapiger gevoel, de mensen zijn minder opgejaagd. Toen wij aan haar kassa kwamen, plaagde ik nog wat en zei dat het aan de andere kassa precies rapper ging... Meteen riep Veerle dat door naar haar collega... Een bewijs te meer van de leuke werksfeer die er heerst.
Voor deze middag hebben we een paar belegde broodjes meegebracht, hebben we ook gegeten, en is mama eens op haar gemak... en nu zit ik hier alweer te bloggen...
Heel rustig, heel kalm zoals het weer...
Is het niet dood en doodjammer dat de dagen nu zo kort zijn? De hemel stralend blauw en de bomen op de einder zijn niet meer die donkere massa, maar lichte okergroene decorstukken van een vrolijk tafereel. Licht is toch heerlijk !
Ik ga stoppen, wat luieren...
tot de volgende ?
ps: De studente zal vandaag niet content zijn van mijn blog... ik schrijf niets om over na te denken... Mag ook wel eens vind ik.
zondag, december 07, 2008
zaterdag, december 06, 2008
De fotovloot
Toen Anny en ik zoveel jaren terug, onze grote staptochten deden in Frankrijk en Schotland, waren wij gewapend met enkele wegwerpkodakjes en van die grandiose wegwerp-panorama-fotoapparaatjes. Daarmee lukte ik er in om onze wandeltocht te vereeuwigen in méér dan 100 foto's. Toendertijd was dat de max!
Nu kreeg ik (eindelijk) de cd met de foto's van de gezinsreis naar Zwitserland van onze Bart. Niet dat die cd nog niet gemaakt was, maar Bart vergat hem telkens eens mee te brengen.
Je hoort het al, geen album met fotootjes, nee, een cd.
Dat wil zeggen dat Bart ook een van de adepten is van de digitale fotografie.
Van de onuitputtelijke apparatstki zeg maar.
Dus keek ik gisterenavond naar meer dan 200 foto's op mijn peecee...
Enige tijd geleden kreeg ik van Geert zo'n geheugenstick met de fotootjes van zijn reis...600 stuks.
Men drukt die foto's meestal niet meer af, het is veel handiger ze op een ceedeetje te zetten, dat neem minder plaats in, en ze blijven altijd op de juiste volgorde zitten.
Vermoedelijk kun je het zo, of mits een heel kleine aanpassing, direct invoeren op zo'n digitaal kadertje... Je zet dat dan ergens op de kast, en om de zoveel seconden prijkt er een nieuwe foto op je kast.
Wordt je voortdurend weer meegevoerd naar waar je zelf had kunnen naar kijken had je niet zo nodig die foto moeten maken voor in het digitale kadertje. Volgend jaar ververs je het eens met de foto's van de laatste uitstap. Als er een komt, want met de crisis voor de deur...
Dan kun je jaren aan één stuk wegkwijnen bij de foto's van toen, toen er nog genoeg geld was.
Of... je kunt op internet gaan reizen.
Door mijn lichamelijke onmogelijkheden, doe ik dat regelmatig.
Dan denk ik "Waar ga ik vandaag eens naartoe?" en dan zoek ik op de wereldbol de meest exotische bestemming uit, en ga op de vakantiefoto's van de mensen die er echt waren, hen virtueel navolgen.
Klinkt bijna bijbels... De navolging van de H.Toeristus.
Ik heb de Taj Mahal al van uit alle mogelijke en onmogelijke hoeken bekeken, en op Wikipedia gelezen wat voor een sjamfoeter die trouwe echtgenoot in het echt was... Inlichtingen die je daar ter plaatse moet betalen heb ik hier gratis, voor niets...
Bovendien ben ik gespaard van de reuk en de onuitstaanbare drukkende hitte in die regionen, moet ik niet diep in mijn geheugen zitten krabben om mijn beste engels weer op te diepen, en heb ik geen last om het indische-engels van de gids te begrijpen.
Maar ik kan niet genieten van de sfeer, ik kan niet keuvelen met de mensen van ter plaatse, ik kan niet proeven van de spijzen die men daar maakt...
Ik ben er immers niet.
Ik heb alleen een venster geopend op een verre wereld.
Het gekke is dat ik dat al een stukje deed indertijd toen ik echt op reis ging ! Toen ik thuis kwam liet ik niet alleen de foto's ontwikkelen om een album samen te stellen, nee, ik verzamelde voor, op en na de reis, nog zoveel mogelijk documentatie over de plaatsen waar we geweest waren, en dat werd allemaal in het album bijgekleefd, naast een verslag etappe per etappe van de ganse voetreis.
Nu en dan haal ik nog eens zo'n album uit, en droom ik weer weg, dat ik Chez Madame Annie Tôme à l'aligot zit te eten en nip van een regionaal wijntje...
Ik reisde al virtueel voor het woord bestond.
Misschien vandaar dat ik me zo makkelijk aanpaste aan mijn situatie.
En ook... de gedachte aan mijn ouders, en nog verder, aan mijn grootouders, die, zelfs gezond en wel, nooit verder raakten dan een stukje in Frankrijk, op de vlucht. Mijn ouders hadden al wel een paar reisjes gemaakt, en in de korte tijd dat wij het deden, zagen we al meer dan zij, en ik zie tot mijn genoegen dat Bart nog veel meer ziet dan ik ooit durfde te dromen.
De wereld is sinds ik klein was, veel gekrompen.
Zal door die opwarming komen, de was krimpt ook in te warm water.
Eén van de eerste reizen die ik me herinner was ook naar Zwitserland. Mijn ouders zouden ook eens een reisje maken, en de twee kleinsten mochten mee (mijn jongste zus en ik). Ik omdat berglucht wellicht goed zou zijn voor mij, en mijn zus omdat ze nog zo klein was. Kort voor de reis begon mijn zusje te hoesten. Er was kinkhoest gemeld, dus ons moeder in paniek de dokter gebeld. Nee, geen kinkhoest, en mocht het toch kinkhoest zijn, dan zou dat door de verandering van lucht en het verblijf in de bergen, meteen verdwenen zijn. Wij naar Interlaken Murren... En mijn zus kreeg volop de kinkhoest. Voor één keer dat ze konden op reis gaan... zaten ze met een zwaar ziek kind op de kamer.
Ik heb eens iets dergelijks meegemaakt... We gingen met gans het gezin een gaan vissen (allee, ik zou vissen, de kinderen zouden spelen aan het water en moeder zou ze wat in de gaten houden en ook eens in 't zonneke kunnen zitten) Onze Koen kreeg toen we daar gezellig zaten, een astmacrisis. En dan hoor je de mensen de mensen zeggen " Wat een gedacht om met een doodziek kind te komen vissen". Het kind was niet ziek, maar dat wisten ze niet, of dat interesseerde hen niet. Het is veel leuker kritiek te geven. In Zwitserland hadden wij dat ook, plus het feit dat wij in de refter en de speelzaal en dergelijke door iedereen gemeden werden...Besmettelijk !!!! Achtung !!!!
Leuke uitstappen zijn dat.
Blijven je wel bij.
Het heeft mij wel iets geleerd: geen overhaast oordeel vellen, en in plaats van beschuldigend te kijken of tegeneen te vezelen, de mensen helpen of gerust laten. Zelfs het laatste is beter dan de beschuldigende blikken.
Bovendien ... Besmettelijk ? Als je het moet krijgen, dan krijg je het toch, en moet het niet, dan krijg je het ook niet. Ik heb geen een kinderziekte gehad, en was bang toen mijn kinderen ze wel kregen...maar ook dan heb ik ze niet gekregen. Als kind prefereerde ik grotemensenziekten, en als grote ben ik niet van gedacht veranderd...
Sommige ziekten laten geen bezoek toe... Laatst zijn we op bezoek geweest bij een vriend die Alzheimer heeft. Hij heeft het wellicht nooit beseft dat wij er geweest zijn. In de praktijk hebben we een bezoek gebracht aan zijn vrouw, die zo eens de kans kreeg haar hart te luchten. Bovendien ben ik geen goed ziekenbezoeker. Ik ben altijd stikjaloers op de mensen die op ziekenbezoek gaan en daar op een of andere manier het gesprek (zelfs als het eenrichtingsverkeer is) weten gaan te houden. Ik weet nooit wat zeggen. Ik hoop dan altijd maar dat ze mijn aanwezigheid voelen, want daar in geloof ik vast, dat je kunt uitstralen en kunt ontvangen. Heb jij je nooit omgedraaid omdat je voelde dat er iemand naar je keek ? Wel nu dan, wat dacht je dat dat was ?
Ik ga stoppen, ik moet nog aan de kwampjoeter van de kinderen gaan werken...
tot de volgende ?
Nu kreeg ik (eindelijk) de cd met de foto's van de gezinsreis naar Zwitserland van onze Bart. Niet dat die cd nog niet gemaakt was, maar Bart vergat hem telkens eens mee te brengen.
Je hoort het al, geen album met fotootjes, nee, een cd.
Dat wil zeggen dat Bart ook een van de adepten is van de digitale fotografie.
Van de onuitputtelijke apparatstki zeg maar.
Dus keek ik gisterenavond naar meer dan 200 foto's op mijn peecee...
Enige tijd geleden kreeg ik van Geert zo'n geheugenstick met de fotootjes van zijn reis...600 stuks.
Men drukt die foto's meestal niet meer af, het is veel handiger ze op een ceedeetje te zetten, dat neem minder plaats in, en ze blijven altijd op de juiste volgorde zitten.
Vermoedelijk kun je het zo, of mits een heel kleine aanpassing, direct invoeren op zo'n digitaal kadertje... Je zet dat dan ergens op de kast, en om de zoveel seconden prijkt er een nieuwe foto op je kast.
Wordt je voortdurend weer meegevoerd naar waar je zelf had kunnen naar kijken had je niet zo nodig die foto moeten maken voor in het digitale kadertje. Volgend jaar ververs je het eens met de foto's van de laatste uitstap. Als er een komt, want met de crisis voor de deur...
Dan kun je jaren aan één stuk wegkwijnen bij de foto's van toen, toen er nog genoeg geld was.
Of... je kunt op internet gaan reizen.
Door mijn lichamelijke onmogelijkheden, doe ik dat regelmatig.
Dan denk ik "Waar ga ik vandaag eens naartoe?" en dan zoek ik op de wereldbol de meest exotische bestemming uit, en ga op de vakantiefoto's van de mensen die er echt waren, hen virtueel navolgen.
Klinkt bijna bijbels... De navolging van de H.Toeristus.
Ik heb de Taj Mahal al van uit alle mogelijke en onmogelijke hoeken bekeken, en op Wikipedia gelezen wat voor een sjamfoeter die trouwe echtgenoot in het echt was... Inlichtingen die je daar ter plaatse moet betalen heb ik hier gratis, voor niets...
Bovendien ben ik gespaard van de reuk en de onuitstaanbare drukkende hitte in die regionen, moet ik niet diep in mijn geheugen zitten krabben om mijn beste engels weer op te diepen, en heb ik geen last om het indische-engels van de gids te begrijpen.
Maar ik kan niet genieten van de sfeer, ik kan niet keuvelen met de mensen van ter plaatse, ik kan niet proeven van de spijzen die men daar maakt...
Ik ben er immers niet.
Ik heb alleen een venster geopend op een verre wereld.
Het gekke is dat ik dat al een stukje deed indertijd toen ik echt op reis ging ! Toen ik thuis kwam liet ik niet alleen de foto's ontwikkelen om een album samen te stellen, nee, ik verzamelde voor, op en na de reis, nog zoveel mogelijk documentatie over de plaatsen waar we geweest waren, en dat werd allemaal in het album bijgekleefd, naast een verslag etappe per etappe van de ganse voetreis.
Nu en dan haal ik nog eens zo'n album uit, en droom ik weer weg, dat ik Chez Madame Annie Tôme à l'aligot zit te eten en nip van een regionaal wijntje...
Ik reisde al virtueel voor het woord bestond.
Misschien vandaar dat ik me zo makkelijk aanpaste aan mijn situatie.
En ook... de gedachte aan mijn ouders, en nog verder, aan mijn grootouders, die, zelfs gezond en wel, nooit verder raakten dan een stukje in Frankrijk, op de vlucht. Mijn ouders hadden al wel een paar reisjes gemaakt, en in de korte tijd dat wij het deden, zagen we al meer dan zij, en ik zie tot mijn genoegen dat Bart nog veel meer ziet dan ik ooit durfde te dromen.
De wereld is sinds ik klein was, veel gekrompen.
Zal door die opwarming komen, de was krimpt ook in te warm water.
Eén van de eerste reizen die ik me herinner was ook naar Zwitserland. Mijn ouders zouden ook eens een reisje maken, en de twee kleinsten mochten mee (mijn jongste zus en ik). Ik omdat berglucht wellicht goed zou zijn voor mij, en mijn zus omdat ze nog zo klein was. Kort voor de reis begon mijn zusje te hoesten. Er was kinkhoest gemeld, dus ons moeder in paniek de dokter gebeld. Nee, geen kinkhoest, en mocht het toch kinkhoest zijn, dan zou dat door de verandering van lucht en het verblijf in de bergen, meteen verdwenen zijn. Wij naar Interlaken Murren... En mijn zus kreeg volop de kinkhoest. Voor één keer dat ze konden op reis gaan... zaten ze met een zwaar ziek kind op de kamer.
Ik heb eens iets dergelijks meegemaakt... We gingen met gans het gezin een gaan vissen (allee, ik zou vissen, de kinderen zouden spelen aan het water en moeder zou ze wat in de gaten houden en ook eens in 't zonneke kunnen zitten) Onze Koen kreeg toen we daar gezellig zaten, een astmacrisis. En dan hoor je de mensen de mensen zeggen " Wat een gedacht om met een doodziek kind te komen vissen". Het kind was niet ziek, maar dat wisten ze niet, of dat interesseerde hen niet. Het is veel leuker kritiek te geven. In Zwitserland hadden wij dat ook, plus het feit dat wij in de refter en de speelzaal en dergelijke door iedereen gemeden werden...Besmettelijk !!!! Achtung !!!!
Leuke uitstappen zijn dat.
Blijven je wel bij.
Het heeft mij wel iets geleerd: geen overhaast oordeel vellen, en in plaats van beschuldigend te kijken of tegeneen te vezelen, de mensen helpen of gerust laten. Zelfs het laatste is beter dan de beschuldigende blikken.
Bovendien ... Besmettelijk ? Als je het moet krijgen, dan krijg je het toch, en moet het niet, dan krijg je het ook niet. Ik heb geen een kinderziekte gehad, en was bang toen mijn kinderen ze wel kregen...maar ook dan heb ik ze niet gekregen. Als kind prefereerde ik grotemensenziekten, en als grote ben ik niet van gedacht veranderd...
Sommige ziekten laten geen bezoek toe... Laatst zijn we op bezoek geweest bij een vriend die Alzheimer heeft. Hij heeft het wellicht nooit beseft dat wij er geweest zijn. In de praktijk hebben we een bezoek gebracht aan zijn vrouw, die zo eens de kans kreeg haar hart te luchten. Bovendien ben ik geen goed ziekenbezoeker. Ik ben altijd stikjaloers op de mensen die op ziekenbezoek gaan en daar op een of andere manier het gesprek (zelfs als het eenrichtingsverkeer is) weten gaan te houden. Ik weet nooit wat zeggen. Ik hoop dan altijd maar dat ze mijn aanwezigheid voelen, want daar in geloof ik vast, dat je kunt uitstralen en kunt ontvangen. Heb jij je nooit omgedraaid omdat je voelde dat er iemand naar je keek ? Wel nu dan, wat dacht je dat dat was ?
Ik ga stoppen, ik moet nog aan de kwampjoeter van de kinderen gaan werken...
tot de volgende ?
vrijdag, december 05, 2008
Wie wind zaait...
...zal blogs oogsten !
Het wordt een echte lawine van blogs tegen Pieterke De crem.... Een van de mooiste filmpjes vind ik wel die van de Kennedy's, waar ze een veiligheidsagent aan het woord laten... De man is al jààren veiligheidsagent voor het betreffende ministerie... Hij wist perfect hoe zich te wapenen tegen terroristen, sadisten, alle soorten van tisten, maar nu na de toch nog korte periode onder Decrem moet hij er de brui aan geven. Zijn lever houdt het niet uit, dat telkens voorproeven...Het zijn wel telkens kleine slokjes, maar zooooooooooooooooooooooooveel.... Zijn lever is er aan. Beroepsziekte?
Ik vind het leuk.
(Ja, ik hèb een slecht karakter, zeker als het over politici gaat...)
Vanmorgen, tijdens mijn morgengymnastiek zag ik de wijde Vlaams Ardennen onder een nog halfduistere hemel... De einder was al licht, en daar tegen zag je de donkere massa van de vele bomen en struiken. Hier en daar doorspekt met wat groen van een weide, en het troosteloze van braakliggende velden. Ik ben effekes gestopt. Het was te mooi om niet eens bij stil te staan. Goh wat hebben wij een prachtige streek om in te wonen! Het mooiste stukje Vlaanderen. Hoog tijd dat Google en de Nederlanders en God weet wie nog allemaal eens beginnen te beseffen dat de Ardennes en de Vlaamse Ardennen niets, maar dan ook niets met elkaar te maken hebben !
Ik wil niets afdoen van de pracht van de Ardennes, maar hier is het een gans ander palet van lijnen en kleuren dan daar in de sombere bossen van de Ardennes. Hier staan geen dennenbossen, hier staan bossen vol prachtige hoge beuken, waaronder in het voorjaar de blauwkousjes bloeien (Een boshyacinth). Hier vind je nog na enig ronddwalen de prachtige lichtpaars bloeiende schubwortel, een plantje die haast nergens anders te speuren is.
Wie hier nog niet is geweest weet niet wat hij mist.
Heb je ook het artikeltje gelezen over de Groene Stroom ? Leuk hé?
Men heeft vastgesteld dat Het Net niet gemaakt is om elektriciteit door te zenden in twee richtingen. Er komt bij een zonnige dag (weinig risico in onze contreien) te veel groene stroom van de talrijke zonnepanelen het net ingestroomd, die de plotse toevloed en uitvloed via hetzelfde net niet aankan...
Weet je wat dat wil zeggen ?
Men zal infrastructuurwerken moeten uitvoeren om dit op te vangen.
Weet je wie die werken zal moeten betalen ? Jaaaah ! Jij en ikke ook....
Maar het wordt nog véél leuker ! Doordat jullie allemaal met jullie zonnepaneeltjes elektriek liggen te maken, verdienen de electriciteitsmaatschappijen niet meer zoveel ... Dus moeten zij iets doen om het hoofd boven water te kunnen houden... Jaaah !!!! Weer jij die betaalt en ikke ook...
Dus, effe rekenen... In 10 jaar zou jij de kosten van de zonnepanelen weer verdiend hebben (er is "toevallig" ook maar een 10 jaar levensduur gewaarborgd...), maar door het massaal installeren en de daaruit ontstane "moeilijkheden" en minder inkomsten, zal men de elektriciteit met zo'n 10 procentjes opslaan... 10 jaar x 10% = 100 %.... djudedju, mijn zonnepaneel brengt niets op ! Allee, dat is toch niet serieus ??? Wat hadde anders verwacht ????
Wie had er anders verwacht ? En wie zal er uiteindelijk met enorme winsten weglopen? Juist ja, de electriciteitsmaatschappijen, want niet iedereen heeft van die zonnepanelen of zo gezet, en toch gaan die ook netjes mogen bijbetalen voor de kosten die deinstallatie van al die dingen hebben veroorzaakt voor die dutskes van electriciteitsleveranciers..... De die zijn dan netto winst... Joepie.
Ik denk er over na een windmolen te zetten, een grote, en dan lever ik electriek aan heel onze wijk, aan de helft van de normale kostprijs. Doe ik winst, en zij ook. Maar weet je, dat mag niet !
Ik heb je al eens beschreven dat er een klein, goedkoop systeem bestaat om in je auto te monteren, die maakt dat je maar zo'n 10 % of minder van je brandstof nodig hebt en voor de rest rij je met...water. Je kunt dit onderdeel zo kopen, en het is niet eens duur. (Ik sprak met iemand die het gebruikt heeft!)
Bovendien zijn er nog voordelen, je hebt altijd een propere motor, en je produceert haast geen uitlaatgassen meer. Allemaal winst dus... Maar... het mag niet ! Het mag niet van onze vroede politici... Dus als je naar de jaarlijkse autokeuring gaat, dan is het eerste wat ze doen kijken of je geen verbouwing hebt gedaan aan de motor... Heb je dat wel gedaan, onherroepelijk afgekeurd.
Waarom ?
Toch niet moeilijk ? Als je geen brandstof meer verbruikt, betaal je ook niet de taksen daarop...
Dat is ook de reden waarom er in België geen propaganda wordt gemaakt met de roetfilters op diesel, anders valt de reden van de hogere taxatie weg...
Je ziet dezelfde halfslachtige houding ook bij de tabaksproductie opduiken. En bij de alcohol... en bij .... en bij....
Wij zijn ook zowat het enige land dat voor huisbrandstof btw op luxeproducten betaalt...
Tja, al die ministers, al die ministeries, al die soorten halfslachtige regeringsvormen...je moet het toch met iets betalen hé???
Het leuke vind ik dat de politici durven beweren dat ze zich "geroepen" voelen, ze doen het uit "idealisme", en het mooie: ze geloven het zelf ook nog ! (Ze zijn wel de enigen)....
Dus is het weer eens: luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden... Wij vertellen wel dat we iets willen doen aan de vervuiling, maar we doen het alleen daadwerkelijk als het is met een middel waarop we onbeperkt belastingen kunnen heffen.
djudedju...
Hé, als je niet alleen kijkt naar mijn blogs, maar ook nu en dan eens loert naar de reacties (Ik krijg ook reacties via mijn gewone mail, die je niet kunt zien), dan zul je vaststellen dat er ook daar een toename is... Onder meer van een studente. Je ziet dat ik niet alleen onzinnige dingen verkoop hé, er wordt zelfs over dezelfde onderwerpen gepraat in de hogeschool... (Je moet nu eventjes wachten, ik moet eerst even mijn colknopke zoeken, sprong zojuist weg)
Vorige maand waren er meer dan 850 mensen die mijn blog bezochten. Lang niet alle bezoekers zullen ook daadwerkelijk blijven plakken, maar blijkbaar is er toch nu en dan ene die van een toevallig bezoek overgaat naar een min of meer regelmatig lezer. Dat is leuk. Krijg ik het gevoel dat ik hier niet alleen voor een beperkte kring van intimi zit te wortelen. Ik wortel zelfs internationaal. Er zijn denkelijk geen werelddelen meer waar mijn blog niet even aangeraakt werd, en oh wonder, het blijkt dat er ook geen een werelddeel is waar geen nederlandssprekende mensen vertoeven. In de meest onverwachte landen van de wereld zie je immer staan dat hun peeceetje ingericht is met een nederlandstalig besturingsprogramma.
Hier in de streek gek ik wel eens dat, moest men alle Westvlamingen van de eerste en tweede generatie hier wegnemen, de helft van het volk weg is (het is sterk overdreven, ik weet het, maar toch, er zijn er véél), maar ik heb de indruk dat Nederlanders en Vlamingen zijn uitgezwermd over héél de wereld. We voelen ons altijd zo klein, zo miniem op wereldvlak, maar we zijn het echt niet ! Wij staan zelfs in de top tien van de meest gesproken talen op de wereld ! Dus geen complexen meer, dit is een Nederlandstalige blog met een hart voor zijn taal !
't Is maar dat je het weet !
tot de volgende ?
Het wordt een echte lawine van blogs tegen Pieterke De crem.... Een van de mooiste filmpjes vind ik wel die van de Kennedy's, waar ze een veiligheidsagent aan het woord laten... De man is al jààren veiligheidsagent voor het betreffende ministerie... Hij wist perfect hoe zich te wapenen tegen terroristen, sadisten, alle soorten van tisten, maar nu na de toch nog korte periode onder Decrem moet hij er de brui aan geven. Zijn lever houdt het niet uit, dat telkens voorproeven...Het zijn wel telkens kleine slokjes, maar zooooooooooooooooooooooooveel.... Zijn lever is er aan. Beroepsziekte?
Ik vind het leuk.
(Ja, ik hèb een slecht karakter, zeker als het over politici gaat...)
Vanmorgen, tijdens mijn morgengymnastiek zag ik de wijde Vlaams Ardennen onder een nog halfduistere hemel... De einder was al licht, en daar tegen zag je de donkere massa van de vele bomen en struiken. Hier en daar doorspekt met wat groen van een weide, en het troosteloze van braakliggende velden. Ik ben effekes gestopt. Het was te mooi om niet eens bij stil te staan. Goh wat hebben wij een prachtige streek om in te wonen! Het mooiste stukje Vlaanderen. Hoog tijd dat Google en de Nederlanders en God weet wie nog allemaal eens beginnen te beseffen dat de Ardennes en de Vlaamse Ardennen niets, maar dan ook niets met elkaar te maken hebben !
Ik wil niets afdoen van de pracht van de Ardennes, maar hier is het een gans ander palet van lijnen en kleuren dan daar in de sombere bossen van de Ardennes. Hier staan geen dennenbossen, hier staan bossen vol prachtige hoge beuken, waaronder in het voorjaar de blauwkousjes bloeien (Een boshyacinth). Hier vind je nog na enig ronddwalen de prachtige lichtpaars bloeiende schubwortel, een plantje die haast nergens anders te speuren is.
Wie hier nog niet is geweest weet niet wat hij mist.
Heb je ook het artikeltje gelezen over de Groene Stroom ? Leuk hé?
Men heeft vastgesteld dat Het Net niet gemaakt is om elektriciteit door te zenden in twee richtingen. Er komt bij een zonnige dag (weinig risico in onze contreien) te veel groene stroom van de talrijke zonnepanelen het net ingestroomd, die de plotse toevloed en uitvloed via hetzelfde net niet aankan...
Weet je wat dat wil zeggen ?
Men zal infrastructuurwerken moeten uitvoeren om dit op te vangen.
Weet je wie die werken zal moeten betalen ? Jaaaah ! Jij en ikke ook....
Maar het wordt nog véél leuker ! Doordat jullie allemaal met jullie zonnepaneeltjes elektriek liggen te maken, verdienen de electriciteitsmaatschappijen niet meer zoveel ... Dus moeten zij iets doen om het hoofd boven water te kunnen houden... Jaaah !!!! Weer jij die betaalt en ikke ook...
Dus, effe rekenen... In 10 jaar zou jij de kosten van de zonnepanelen weer verdiend hebben (er is "toevallig" ook maar een 10 jaar levensduur gewaarborgd...), maar door het massaal installeren en de daaruit ontstane "moeilijkheden" en minder inkomsten, zal men de elektriciteit met zo'n 10 procentjes opslaan... 10 jaar x 10% = 100 %.... djudedju, mijn zonnepaneel brengt niets op ! Allee, dat is toch niet serieus ??? Wat hadde anders verwacht ????
Wie had er anders verwacht ? En wie zal er uiteindelijk met enorme winsten weglopen? Juist ja, de electriciteitsmaatschappijen, want niet iedereen heeft van die zonnepanelen of zo gezet, en toch gaan die ook netjes mogen bijbetalen voor de kosten die deinstallatie van al die dingen hebben veroorzaakt voor die dutskes van electriciteitsleveranciers..... De die zijn dan netto winst... Joepie.
Ik denk er over na een windmolen te zetten, een grote, en dan lever ik electriek aan heel onze wijk, aan de helft van de normale kostprijs. Doe ik winst, en zij ook. Maar weet je, dat mag niet !
Ik heb je al eens beschreven dat er een klein, goedkoop systeem bestaat om in je auto te monteren, die maakt dat je maar zo'n 10 % of minder van je brandstof nodig hebt en voor de rest rij je met...water. Je kunt dit onderdeel zo kopen, en het is niet eens duur. (Ik sprak met iemand die het gebruikt heeft!)
Bovendien zijn er nog voordelen, je hebt altijd een propere motor, en je produceert haast geen uitlaatgassen meer. Allemaal winst dus... Maar... het mag niet ! Het mag niet van onze vroede politici... Dus als je naar de jaarlijkse autokeuring gaat, dan is het eerste wat ze doen kijken of je geen verbouwing hebt gedaan aan de motor... Heb je dat wel gedaan, onherroepelijk afgekeurd.
Waarom ?
Toch niet moeilijk ? Als je geen brandstof meer verbruikt, betaal je ook niet de taksen daarop...
Dat is ook de reden waarom er in België geen propaganda wordt gemaakt met de roetfilters op diesel, anders valt de reden van de hogere taxatie weg...
Je ziet dezelfde halfslachtige houding ook bij de tabaksproductie opduiken. En bij de alcohol... en bij .... en bij....
Wij zijn ook zowat het enige land dat voor huisbrandstof btw op luxeproducten betaalt...
Tja, al die ministers, al die ministeries, al die soorten halfslachtige regeringsvormen...je moet het toch met iets betalen hé???
Het leuke vind ik dat de politici durven beweren dat ze zich "geroepen" voelen, ze doen het uit "idealisme", en het mooie: ze geloven het zelf ook nog ! (Ze zijn wel de enigen)....
Dus is het weer eens: luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden... Wij vertellen wel dat we iets willen doen aan de vervuiling, maar we doen het alleen daadwerkelijk als het is met een middel waarop we onbeperkt belastingen kunnen heffen.
djudedju...
Hé, als je niet alleen kijkt naar mijn blogs, maar ook nu en dan eens loert naar de reacties (Ik krijg ook reacties via mijn gewone mail, die je niet kunt zien), dan zul je vaststellen dat er ook daar een toename is... Onder meer van een studente. Je ziet dat ik niet alleen onzinnige dingen verkoop hé, er wordt zelfs over dezelfde onderwerpen gepraat in de hogeschool... (Je moet nu eventjes wachten, ik moet eerst even mijn colknopke zoeken, sprong zojuist weg)
Vorige maand waren er meer dan 850 mensen die mijn blog bezochten. Lang niet alle bezoekers zullen ook daadwerkelijk blijven plakken, maar blijkbaar is er toch nu en dan ene die van een toevallig bezoek overgaat naar een min of meer regelmatig lezer. Dat is leuk. Krijg ik het gevoel dat ik hier niet alleen voor een beperkte kring van intimi zit te wortelen. Ik wortel zelfs internationaal. Er zijn denkelijk geen werelddelen meer waar mijn blog niet even aangeraakt werd, en oh wonder, het blijkt dat er ook geen een werelddeel is waar geen nederlandssprekende mensen vertoeven. In de meest onverwachte landen van de wereld zie je immer staan dat hun peeceetje ingericht is met een nederlandstalig besturingsprogramma.
Hier in de streek gek ik wel eens dat, moest men alle Westvlamingen van de eerste en tweede generatie hier wegnemen, de helft van het volk weg is (het is sterk overdreven, ik weet het, maar toch, er zijn er véél), maar ik heb de indruk dat Nederlanders en Vlamingen zijn uitgezwermd over héél de wereld. We voelen ons altijd zo klein, zo miniem op wereldvlak, maar we zijn het echt niet ! Wij staan zelfs in de top tien van de meest gesproken talen op de wereld ! Dus geen complexen meer, dit is een Nederlandstalige blog met een hart voor zijn taal !
't Is maar dat je het weet !
tot de volgende ?
donderdag, december 04, 2008
Flikken
In De Laatste met het Nieuws staat een prachtige titel boven een artikel:
"een kwartier loon afgetrokken van krantenlezende agent"
Ik heb het haartikel in casu gelezen, en het gaat officieel over het feit dat de bewuste agent op het werk zich onledig hield met het lezen van de krant, maar dat is natuurlijk de officiële versie... De werkelijkheid is tweeërlei! :
1) Flikken mogen momenteel geen kranten meer lezen, daar het gezag van de opperflikken al genoeg is aangetast, en er in de kranten toch niets staat dan vuile leugens over de top van het flikkenkorps.
2) Kranten zijn zowiezo slecht voor flikken, het is immers niet goed dat een flik ook weet wat er in de buitenwereld gebeurt, dat zou zijn slaafse gehoorzaamheid aan het gegeven bevel kunnen vertroebelen. Het is al erg genoeg dat ze moeten kunnen lezen en schrijven (vooral het laatste).
Je kent toch het kluchtje waarom een flik het hoofd schuinhoudt als hij een PV schrijft? Om zijn verstand te laten samenlopen.
Je weet toch waarvan het woord flik komt ? Eigenlijk moet het flic zijn, het is immers een franstalige afkorting (typisch in ons belgenland). Het staat voor: Fédération Libre des Imbeciles Casqués...
In ons landje zijn de moppen over over onze flikken legio... Indertijd waren er op een korte tijd enkele schandaaltjes geweest van stelende agenten en van drugsverkopende rijkswachters, en alras vroeg iedereen je of je het verschil wist tussen een dief en een drugdealer ? Een die rijdt in een camionette met een blauwe streep en een drugsdealer in een camionette met een rode streep...
Dat laatste mopje zal heel vreemd klinken voor onze kleinkinderen, die zijn immers grootgebracht in een wereld met een eenheidspolitie... Nu is er geen verschil meer tussen dieven en drugdealers....
Maar ergens vind ik het triestig dat al die schandalen gebeuren in de wereld die moet instaan voor wet en orde, en ik vind het bijna nog erger dat het allemaal breed uitgesmeerd te lezen, te horen en te zien is in de media.
Je mag mij gerust een ouderwetse zak noemen, maar ik ben er van overtuigd dat het beter is voor de maatschappij dat de mannen die de wet moeten doen eerbiedigen onaantastbaar zijn en lijken. Vroeger, heel lang geleden waren de rijkswachters een onderdeel van het leger, en waren de militaire wetten voor hen van toepassing. Dat bracht met zich mee dat sancties en straffen daar een zaak waren die binnenskamers werd geregeld. Daar kwam indertijd niets of hoogstens amper iets van in de buitenwereld terecht.
In die tijd was de rijkswachter dan ook een figuur die naar buiten toe vrij van zonden leek. Dat maakte het ook makkelijker om een machtspositie uit te oefenen, en dus ook om de wet te doen respecteren.
Och, ik weet dat het ook geen volmaakt systeem was, maar het lijkt mij nog steeds beter dan het huidige. Want nu is er geen eerbied meer voor de hand der wet... Ik zou bijna zeggen integendeel. Als er iemand zegt dat hij politieagent is, dan krijgt hij negentig keer op honderd het antwoord dat hij dan ook maar een beroep had moeten leren...
Wij hadden indertijd ontzag voor meneer de agent.
Nu steken mannekes van vijftien doodleuk hun middenvingertje op naar de flik die naar hen roept, en fietsen iets vlugger weg... (Mijn kleinkinderen noemen dat niet langer meer de middenvinger, maar de fuck you vinger...) (Waar is de tijd van "duimeloot, lekkepoot, lange rape, korte knape en het heel klein purnukkeltje van mijn kindertijd?)
Gebrek aan ontzag is ook gebrek aan eerbied voor de wet.
En dat gebrek dijt uit, en wordt zelfs ingevolgd door de wetgevers...
Ik meen dat het Dehaene was die vaststelde dat de fietsers toch tegen richting reden in de eenrichtingsstraten, dus kunnen we het beter toelaten...
Met andere woorden als we met genoeg mensen zijn die het leuk vinden in de brievenbussen te gaan wateren, dan wordt het volgens die redenering straks wet!
Logica ?
Is er niet, het is dan ook een politieke beslissing, en politiek en logica???
Heb je al eens buiten gekeken ? Niet doen, het is de moeite niet. Alles is grijs en grauw. We zitten immers in wat ons moeder de "zes donkere weken" noemde... Drie weken voor en drie weken na het begin van de officiële winter. En het zijn inderdaad donkere dagen. Als het ook nog regenachtig weer is, heb je het gevoel dat de zon het niet eens de moeite vond om er ook nog eens voor uit zijn bed te komen.
Wat moet dat niet zijn aan de noordpool, waar de zon zich nu werkelijk niet meer laat speuren? Ik zou willen in de zomer daar ergens gaan wonen, omdat dan daar de dagen eindeloos lang zijn, en zodra de winter dreigt aan te komen, ga ik naar de kanderenand van onze aardkloot, daar van de eindeloze dagen gaan genieten. Alleen... niets is volmaakt op deze wereld, als je zover naar de polen opschuift, heb je nogal dikwijls te maken met gebieden waar het in de zomer veel regent. Moet je hele dagen onder je paraplu zitten te vissen ...
De tropen zijn ook niet echt interessant ! Daar is de dag altijd netjes twaalf uur lang, en dat is niet lang, dat is eerder kort.
Nee, al bij al...we zitten nog redelijk goed. En geef toe, we hebben het meest ideale klimaat van héél de wereld om hele dagen te kunnen kneuten over het weer ! Waar en wanneer je ook je kop binnensteekt wordt je steevast verwelkomt met: "'t Is wel een weer hé ?". Er staat daar wel een vraagteken bij op het einde, maar eigenlijk verwacht men niet echt een antwoord op die vragende zin. Hoogstens een "'t Is wreed hé!"... Dat is gepast bij regenweer, maar ook bij een hittegolf, bij sneeuw, maar ook bij helder vorstweer... Op een of ander manier is het hier nooit echt goed weer zonder meer. Er is altijd iets te lang of te breed aan.
Heerlijk toch?
Hebben we meteen een inleiding voor een gesprekje met een wildvreemd persoon, want wij weten uit ervaring dat dit gemeenschappelijke gevoelens zijn, en dus is niets beter geschikt om het ijs te breken en een gesprek mee te beginnen...
Zelfs bij een begrafenis hoorde ik: "innige deelneming! Vind je niet dat het altijd koud is op een kerkhof?"
Er is geen denkbare gelegenheid om aan de druk van het Belgische weer te ontsnappen. Ik ben er zeker van dat als onze Eerste Piet op bezoek moet gaan bij ons Konijn Halbert II, het gesprek begint met de klassieker: "'t Is wel een weer hé ?", maar dan in 't Françoises en gevolgd door een eerbiedig "Sire"...
Op zich moet dit wel een bewijs op zich vormen dat er inderdaad iets schort aan ons weer. En dat was al lang zo, nog van voor Al Gore in zijn rook en roet spuwend vehikel kwam vertellen dat er teveel CO2 in de atmosfeer komt te zitten, en wij gaan te maken krijgen met een broeikasteffect.. Met zo'n wagen als de zijne, neemt hij duidelijk een heel stuk van de verantwoordelijkheid op zich.
In Nederland doet de regering een efforke om de roet bij dieselmotoren te beperken, en bevordert de installatie van een roetfilter. Niet zo in ons Absurdistan. De invoering van de roetfilter zou immer het argument van de hogere lasten op diesel en op dieselvoertuigen teniet doen, en de taks is veel belangrijker dan de roetuitstoot... Er is immer geen enkel landje die meer ministers en staatssecretarissen heeft per hoofd van de bevolking dan ons apenlandje, en dat moet ook betaald worden. Heel de Vlaams-Waalse kwestie was in den beginne niets dan een hefboom om meer dikbetaalde postjes te creëren. Ondertussen zijn de politiekers er al in geslaagd om enkele echte moeilijkheden te veroorzaken. Hebben zichzelf een bestaansreden geschapen.
Vandaar het onmetelijke vertrouwen van de Belg in de politiek.
In de geest van de doorsnee Belg hoort een politieker thuis in het zelfde rijtje van dieven, oplichters, wisseltruukkunstenaars en dergelijk moois meer.
Gezinnen waarvan een van de kinderen kiest voor een carrière in de politiek moeten zich wel heel erg schamen over hun opvoedkundige capaciteiten!
djudedju.
De enigen die nog enigszins aan dit imago ontsnappen zijn de dorpspolitiekers. Niet dat ze heel erg hoog ingeschat worden, maar daar is het niveau te laag om werkelijk grote stommiteiten te doen... zodoende worden ze daar nog enigszins geduld.
Geen wonder dat hier een stemplicht is, anders zou het ganse land geregeerd worden door de niet eens verkozenen des volks.
En toch, het is net zoals ik hierboven vertelde over de flikken... Als de handhavers van de wet niet boven alle verdenking gesteld zijn, hebben ze geen gezag. Als de politiekers bestaan uit mensen die duidelijk slaatjes slaan uit hun functie, dan hebben ze geen gezag...
Waarvan akte.
tot de volgende ?
"een kwartier loon afgetrokken van krantenlezende agent"
Ik heb het haartikel in casu gelezen, en het gaat officieel over het feit dat de bewuste agent op het werk zich onledig hield met het lezen van de krant, maar dat is natuurlijk de officiële versie... De werkelijkheid is tweeërlei! :
1) Flikken mogen momenteel geen kranten meer lezen, daar het gezag van de opperflikken al genoeg is aangetast, en er in de kranten toch niets staat dan vuile leugens over de top van het flikkenkorps.
2) Kranten zijn zowiezo slecht voor flikken, het is immers niet goed dat een flik ook weet wat er in de buitenwereld gebeurt, dat zou zijn slaafse gehoorzaamheid aan het gegeven bevel kunnen vertroebelen. Het is al erg genoeg dat ze moeten kunnen lezen en schrijven (vooral het laatste).
Je kent toch het kluchtje waarom een flik het hoofd schuinhoudt als hij een PV schrijft? Om zijn verstand te laten samenlopen.
Je weet toch waarvan het woord flik komt ? Eigenlijk moet het flic zijn, het is immers een franstalige afkorting (typisch in ons belgenland). Het staat voor: Fédération Libre des Imbeciles Casqués...
In ons landje zijn de moppen over over onze flikken legio... Indertijd waren er op een korte tijd enkele schandaaltjes geweest van stelende agenten en van drugsverkopende rijkswachters, en alras vroeg iedereen je of je het verschil wist tussen een dief en een drugdealer ? Een die rijdt in een camionette met een blauwe streep en een drugsdealer in een camionette met een rode streep...
Dat laatste mopje zal heel vreemd klinken voor onze kleinkinderen, die zijn immers grootgebracht in een wereld met een eenheidspolitie... Nu is er geen verschil meer tussen dieven en drugdealers....
Maar ergens vind ik het triestig dat al die schandalen gebeuren in de wereld die moet instaan voor wet en orde, en ik vind het bijna nog erger dat het allemaal breed uitgesmeerd te lezen, te horen en te zien is in de media.
Je mag mij gerust een ouderwetse zak noemen, maar ik ben er van overtuigd dat het beter is voor de maatschappij dat de mannen die de wet moeten doen eerbiedigen onaantastbaar zijn en lijken. Vroeger, heel lang geleden waren de rijkswachters een onderdeel van het leger, en waren de militaire wetten voor hen van toepassing. Dat bracht met zich mee dat sancties en straffen daar een zaak waren die binnenskamers werd geregeld. Daar kwam indertijd niets of hoogstens amper iets van in de buitenwereld terecht.
In die tijd was de rijkswachter dan ook een figuur die naar buiten toe vrij van zonden leek. Dat maakte het ook makkelijker om een machtspositie uit te oefenen, en dus ook om de wet te doen respecteren.
Och, ik weet dat het ook geen volmaakt systeem was, maar het lijkt mij nog steeds beter dan het huidige. Want nu is er geen eerbied meer voor de hand der wet... Ik zou bijna zeggen integendeel. Als er iemand zegt dat hij politieagent is, dan krijgt hij negentig keer op honderd het antwoord dat hij dan ook maar een beroep had moeten leren...
Wij hadden indertijd ontzag voor meneer de agent.
Nu steken mannekes van vijftien doodleuk hun middenvingertje op naar de flik die naar hen roept, en fietsen iets vlugger weg... (Mijn kleinkinderen noemen dat niet langer meer de middenvinger, maar de fuck you vinger...) (Waar is de tijd van "duimeloot, lekkepoot, lange rape, korte knape en het heel klein purnukkeltje van mijn kindertijd?)
Gebrek aan ontzag is ook gebrek aan eerbied voor de wet.
En dat gebrek dijt uit, en wordt zelfs ingevolgd door de wetgevers...
Ik meen dat het Dehaene was die vaststelde dat de fietsers toch tegen richting reden in de eenrichtingsstraten, dus kunnen we het beter toelaten...
Met andere woorden als we met genoeg mensen zijn die het leuk vinden in de brievenbussen te gaan wateren, dan wordt het volgens die redenering straks wet!
Logica ?
Is er niet, het is dan ook een politieke beslissing, en politiek en logica???
Heb je al eens buiten gekeken ? Niet doen, het is de moeite niet. Alles is grijs en grauw. We zitten immers in wat ons moeder de "zes donkere weken" noemde... Drie weken voor en drie weken na het begin van de officiële winter. En het zijn inderdaad donkere dagen. Als het ook nog regenachtig weer is, heb je het gevoel dat de zon het niet eens de moeite vond om er ook nog eens voor uit zijn bed te komen.
Wat moet dat niet zijn aan de noordpool, waar de zon zich nu werkelijk niet meer laat speuren? Ik zou willen in de zomer daar ergens gaan wonen, omdat dan daar de dagen eindeloos lang zijn, en zodra de winter dreigt aan te komen, ga ik naar de kanderenand van onze aardkloot, daar van de eindeloze dagen gaan genieten. Alleen... niets is volmaakt op deze wereld, als je zover naar de polen opschuift, heb je nogal dikwijls te maken met gebieden waar het in de zomer veel regent. Moet je hele dagen onder je paraplu zitten te vissen ...
De tropen zijn ook niet echt interessant ! Daar is de dag altijd netjes twaalf uur lang, en dat is niet lang, dat is eerder kort.
Nee, al bij al...we zitten nog redelijk goed. En geef toe, we hebben het meest ideale klimaat van héél de wereld om hele dagen te kunnen kneuten over het weer ! Waar en wanneer je ook je kop binnensteekt wordt je steevast verwelkomt met: "'t Is wel een weer hé ?". Er staat daar wel een vraagteken bij op het einde, maar eigenlijk verwacht men niet echt een antwoord op die vragende zin. Hoogstens een "'t Is wreed hé!"... Dat is gepast bij regenweer, maar ook bij een hittegolf, bij sneeuw, maar ook bij helder vorstweer... Op een of ander manier is het hier nooit echt goed weer zonder meer. Er is altijd iets te lang of te breed aan.
Heerlijk toch?
Hebben we meteen een inleiding voor een gesprekje met een wildvreemd persoon, want wij weten uit ervaring dat dit gemeenschappelijke gevoelens zijn, en dus is niets beter geschikt om het ijs te breken en een gesprek mee te beginnen...
Zelfs bij een begrafenis hoorde ik: "innige deelneming! Vind je niet dat het altijd koud is op een kerkhof?"
Er is geen denkbare gelegenheid om aan de druk van het Belgische weer te ontsnappen. Ik ben er zeker van dat als onze Eerste Piet op bezoek moet gaan bij ons Konijn Halbert II, het gesprek begint met de klassieker: "'t Is wel een weer hé ?", maar dan in 't Françoises en gevolgd door een eerbiedig "Sire"...
Op zich moet dit wel een bewijs op zich vormen dat er inderdaad iets schort aan ons weer. En dat was al lang zo, nog van voor Al Gore in zijn rook en roet spuwend vehikel kwam vertellen dat er teveel CO2 in de atmosfeer komt te zitten, en wij gaan te maken krijgen met een broeikasteffect.. Met zo'n wagen als de zijne, neemt hij duidelijk een heel stuk van de verantwoordelijkheid op zich.
In Nederland doet de regering een efforke om de roet bij dieselmotoren te beperken, en bevordert de installatie van een roetfilter. Niet zo in ons Absurdistan. De invoering van de roetfilter zou immer het argument van de hogere lasten op diesel en op dieselvoertuigen teniet doen, en de taks is veel belangrijker dan de roetuitstoot... Er is immer geen enkel landje die meer ministers en staatssecretarissen heeft per hoofd van de bevolking dan ons apenlandje, en dat moet ook betaald worden. Heel de Vlaams-Waalse kwestie was in den beginne niets dan een hefboom om meer dikbetaalde postjes te creëren. Ondertussen zijn de politiekers er al in geslaagd om enkele echte moeilijkheden te veroorzaken. Hebben zichzelf een bestaansreden geschapen.
Vandaar het onmetelijke vertrouwen van de Belg in de politiek.
In de geest van de doorsnee Belg hoort een politieker thuis in het zelfde rijtje van dieven, oplichters, wisseltruukkunstenaars en dergelijk moois meer.
Gezinnen waarvan een van de kinderen kiest voor een carrière in de politiek moeten zich wel heel erg schamen over hun opvoedkundige capaciteiten!
djudedju.
De enigen die nog enigszins aan dit imago ontsnappen zijn de dorpspolitiekers. Niet dat ze heel erg hoog ingeschat worden, maar daar is het niveau te laag om werkelijk grote stommiteiten te doen... zodoende worden ze daar nog enigszins geduld.
Geen wonder dat hier een stemplicht is, anders zou het ganse land geregeerd worden door de niet eens verkozenen des volks.
En toch, het is net zoals ik hierboven vertelde over de flikken... Als de handhavers van de wet niet boven alle verdenking gesteld zijn, hebben ze geen gezag. Als de politiekers bestaan uit mensen die duidelijk slaatjes slaan uit hun functie, dan hebben ze geen gezag...
Waarvan akte.
tot de volgende ?
woensdag, december 03, 2008
Milieuvriendelijke kerstkaartjes...
Gisteren was het dus weer hobbydag van Ziekenzorg. We zouden ons dit keer onledig houden met het maken van kerstkaartjes. Helemaal nieuw was het niet, want ik had hen al enkele keren bezig gezien met het maken van kaartjes voor allerlei gelegenheden.
De hoofdzaak in het gebeuren is dat de kaartjes mooi zijn en goedkoop. En, niet in het minste, dat we ze zelf kunnen maken en dat het leuk is.
Ik verstuur ieder jaar tientallen kaartjes, nog een restantje van mijn beroep... Dus heb ik veel kaartjes van doen. Gelukkig zitten er in de hobbyclub ook mensjes die buiten een kaartje of vijf niet zouden weten waar ze nog kaartjes zouden moeten naar sturen. Dus ben ik gretig ingegaan op de vraag of ik met het snijmachine wou werken... Ik heb gans de namiddag dus oude kerstkaartjes in stukken gesneden, stukken die dan moeten dienen om een nieuwe kaart mee samen te stellen. En na een korte tijd waren er twee dames die de ganse namiddag mijn kaartjes hebben zitten maken, terwijl ik niets deed dan snijden, snijden, snijden voor iedereen...Nu ja, iedereen ... Onze hele oudste leden zaten zoals altijd hun handwerkjes te maken. Er zitten echt mooie dingen bij! Alleen moet Monique, de leidster van de hobbykring, wel beschikken over een engelengeduld en een enorme kennis van al die soorten handwerk, want nu en dan sukkelt een van de oudjes en begaat een fout in het patroon. Als ze het meteen opmerken is de ramp niet zo erg, maar soms zien ze dat pas een uur of zo later, en dan komen ze bij Monique terecht, die heel zorgvuldig en geduldig al het verkeerde naaiwerk weer uithaalt, en hen weer op het rechte pad zet...
Ik heb nu wellicht ongeveer voldoende kaartjes voor dit jaar.
Wie dit jaar van mij een kaartje krijgt weet dat dit een milieuvriendelijk kaartje is, uit recuperatiemateriaal. Het komt mij niet echt goedkoper uit dan gekochte kaartjes, want er zijn toch ook dingen bij die moeten aangekocht worden, maar voor dezelfde prijs hebben wij ons kostelijk geamuseerd aan het maken, en strak aan het verzenden... en misschien aan de reacties.
Bij het laatste nummer van Quest, was er weer een speciaal nummer te koop, dit keer over ons brein en over de hersenen...
Een paar van de dingen die ik daar las zijn mij opgevallen! Er is wel degelijk een verschil tussen de hersenen (en het brein) van een vrouw en van een man. Niet alleen zijn de mannelijke hersenen iets zwaarder en groter, maar ze zijn ook gespecialiseerder. Dit lijkt op het eerste zicht een voordeel, maar dat is het niet echt, er zijn ook nadelen aan. Het grootste verschil zit immers in het feit dat de hersenen van een vrouw zich niet zo strikt specialiseren, en dat daardoor meer uitwisseling bestaat van gegevens tussen de verschillende onderdelen van de hersenen.
Als een man een hersenbloeding heeft die het spraakcentrum van de hersenen heeft geraakt, dan is hij zijn spraak grotendeels kwijt en is herstel (een beetje naargelang de leeftijd) zeer moeilijk. Bij een vrouw is er minder specialisatie, dus is het spraakcentrum niet alleen verantwoordelijk voor de spraak, er zitten stukken van in andere hersendelen, waardoor herstel van de spraakfunctie bij vrouwen makkelijker is.
Door de specialisatie is de man meestal iets beter in technische zaken, dingen die dus op een vlak liggen, terwijl de vrouw handiger is om meerdere dingen op hetzelfde ogenblik te doen (vermits het snijden met een mes deels in hetzelfde hersenstukje zit waarmee je ook het bereiden van eten doet, is er voor beide dingen op één moment mogelijkheid)
Dit maakt dat vrouw dus meer een overzicht heeft, en beter verbanden kan zien. Dit noemen we dan intuïtie..... Maar er is dus wel degelijk een verschil.
Geleerden hebben vastgesteld dat het intelligentiequotiënt jaar na jaar stijgt. Men heeft daarom de test ook jaar na jaar zwaarder moeten maken, om toch tot een cijfer 100 te komen voor het gemiddelde verstand. Maar vanaf de jaren 90 is dit niet meer het geval, in tegendeel, het daalt nu weer!
Men vermoedt dat de ontwikkeling van het brein er gekomen is door dat we op een gegeven moment het oerwoud hebben verlaten en gaan leven zijn op de savanne, waar het overleven veel moeilijker was. (Ik vind nergens ook maar één gedachte gewijd aan het feit wat er een soort dieren toe brengt plots het gemakkelijke leven waaraan ze aangepast zijn, te laten vallen ten voordele van een situatie waarin ze het veel moeilijker hebben... Was het door dat we verjaagd werden door een intelligenter dier ????)
De achterliggende gedachte is, dat het precies door de noodzaak moeilijkheden op te lossen, dat wij ertoe gekomen zijn een brein te ontwikkelen.
Hoe meer moeilijkheden, zou je dus kunnen stellen, hoe meer het brein zich zal ontwikkelen.
Wat is er dan gebeurd in de jaren 90, dat ons brein blijkbaar stilstaat, ja zelfs lijkt iets achteruit te gaan ?
In die periode hebben we ons brein vervangen door de technologische vooruitgang!
We moeten niet meer rekenen, daar hebben we machientjes voor, we moeten niet meer kaartlezen, daar hebben we een gps voor, we moeten niet meer leren achteruit inparkeren, daar zit er iets voor in de wagen, we moeten niet meer.... ga zo maar door...
Ik ga niet beweren dat we dommer worden, maar wellicht hebben we een steeds minder getraind brein. En net zoals een sporter moet oefenen om zijn sport goed te kunnen uit oefenen, zo zouden wij ook ons brein goed moeten oefenen om het op peil te houden en om tot topprestaties te komen.
Ik denk dat men binnen afzienbare tijd tot het besluit zal moeten komen dat we het leersysteem in de scholen gaan moeten aanpassen aan de nieuwe wereld waarin we leven, en een nieuw systeem van geestelijke uitdagingen gaan moeten opbouwen.
Willen we niet achteruitgaan...
Eigenlijk is dat iets wat mij niet echt verwondert... Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, dan zie ik dat ze wel veel verder staan dan wij op dezelfde leeftijd, maar dat ze minder lenig zijn in het gebruiken van die massa kennis. Ze beschikken als het ware over een massa onderdelen, maar hebben niet geleerd die dingen samen te voegen om er iets mee te doen. Als ik met hen praat ben ik iedere keer weer verbaasd over al de dingen die ze weten en kennen, maar na wat babbelen stel ik telkens weer vast dat ze alleen maar die kennis hebben, maar er niet echt iets mee doen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar ergens lijkt het mij dat ze allemaal een enorme doos meccano onderdelen hebben, van ieder stukje de juiste benaming kennen (in meerdere talen!), de maten en de mogelijkheden, maar ze hebben nooit geleerd dat je met de meccano ook dingen kunt maken.
Ik ga niet stellen dat het het onderwijs is dat hier tekortschiet, ik denk dat het de ganse maatschappij is. Ik durf niet te stellen dat dit het antwoord is, maar ik vermoed dat het komt omdat alles wat ze hebben in feite "gesneden brood" is, het is allemaal af, klaar voor gebruik, je moet alleen maar achterover leunen en op het knopje drukken.
We hebben voor de kinderen niets meer dat hun fantasie prikkelt, dat hen dwingt de dingen samen te voegen, dat hen doet nadenken.
Als ze gaan vissen, dan doen ze dat met een mooie vislijn in kunststof, met een geprepareerd en uitgebalanceerd vislijntje, alles klaar voor het gebruik. Zij hebben nooit de tussenstap moeten zetten van het gaan vissen met een stok, een stukje twijndraad, een stekje als dobber... Ze hebben nooit zelf de oplossing moeten zoeken voor iets... Uiteraard is dit slechts een voorbeeld om de gedachtengang duidelijk te maken.
Maar, toen wij leerden over de hefboom, dan was dit voor ons geen theoretisch iets, wij hadden allemaal al wel het middel van een lange stok gebruikt om een zware steen uit ons kamp weg te rollen...
Nu is dat er niet meer... alles blijft theoretisch.
De prikkel is er niet meer.
Voor ons was dit alles onderdeel van het spel, en onze kennis werd naadloos overgebracht van het spel naar het schoolbord, en van het schoolbord naar het spel.
Nu zien ze die dingen wel op TV, maar iets zien is niet te vergelijken met iets uitproberen, iets doen...
We worden geestelijk lui.
Men heeft vastgesteld dat dementie vlugger optreedt en vlugger evolueert bij mensen die hun geest niet meer prikkelen...
Wat gaat dat allemaal meebrengen???
Wat me ook opvalt als ik aan de kwampjoeter zit, is dat de kinderen andere soorten spelletjes spelen dan wij doen. Zij kiezen voor spelletjes waarin hoofdzakelijk de reactiesnelheid geprikkeld wordt, wij voor spelletjes waarbij je wat moet nadenken...
Alles wijst in dezelfde richting.
Moeten we niet eens nadenken over de toekomst van de mensheid ?
tot de volgende ?
De hoofdzaak in het gebeuren is dat de kaartjes mooi zijn en goedkoop. En, niet in het minste, dat we ze zelf kunnen maken en dat het leuk is.
Ik verstuur ieder jaar tientallen kaartjes, nog een restantje van mijn beroep... Dus heb ik veel kaartjes van doen. Gelukkig zitten er in de hobbyclub ook mensjes die buiten een kaartje of vijf niet zouden weten waar ze nog kaartjes zouden moeten naar sturen. Dus ben ik gretig ingegaan op de vraag of ik met het snijmachine wou werken... Ik heb gans de namiddag dus oude kerstkaartjes in stukken gesneden, stukken die dan moeten dienen om een nieuwe kaart mee samen te stellen. En na een korte tijd waren er twee dames die de ganse namiddag mijn kaartjes hebben zitten maken, terwijl ik niets deed dan snijden, snijden, snijden voor iedereen...Nu ja, iedereen ... Onze hele oudste leden zaten zoals altijd hun handwerkjes te maken. Er zitten echt mooie dingen bij! Alleen moet Monique, de leidster van de hobbykring, wel beschikken over een engelengeduld en een enorme kennis van al die soorten handwerk, want nu en dan sukkelt een van de oudjes en begaat een fout in het patroon. Als ze het meteen opmerken is de ramp niet zo erg, maar soms zien ze dat pas een uur of zo later, en dan komen ze bij Monique terecht, die heel zorgvuldig en geduldig al het verkeerde naaiwerk weer uithaalt, en hen weer op het rechte pad zet...
Ik heb nu wellicht ongeveer voldoende kaartjes voor dit jaar.
Wie dit jaar van mij een kaartje krijgt weet dat dit een milieuvriendelijk kaartje is, uit recuperatiemateriaal. Het komt mij niet echt goedkoper uit dan gekochte kaartjes, want er zijn toch ook dingen bij die moeten aangekocht worden, maar voor dezelfde prijs hebben wij ons kostelijk geamuseerd aan het maken, en strak aan het verzenden... en misschien aan de reacties.
Bij het laatste nummer van Quest, was er weer een speciaal nummer te koop, dit keer over ons brein en over de hersenen...
Een paar van de dingen die ik daar las zijn mij opgevallen! Er is wel degelijk een verschil tussen de hersenen (en het brein) van een vrouw en van een man. Niet alleen zijn de mannelijke hersenen iets zwaarder en groter, maar ze zijn ook gespecialiseerder. Dit lijkt op het eerste zicht een voordeel, maar dat is het niet echt, er zijn ook nadelen aan. Het grootste verschil zit immers in het feit dat de hersenen van een vrouw zich niet zo strikt specialiseren, en dat daardoor meer uitwisseling bestaat van gegevens tussen de verschillende onderdelen van de hersenen.
Als een man een hersenbloeding heeft die het spraakcentrum van de hersenen heeft geraakt, dan is hij zijn spraak grotendeels kwijt en is herstel (een beetje naargelang de leeftijd) zeer moeilijk. Bij een vrouw is er minder specialisatie, dus is het spraakcentrum niet alleen verantwoordelijk voor de spraak, er zitten stukken van in andere hersendelen, waardoor herstel van de spraakfunctie bij vrouwen makkelijker is.
Door de specialisatie is de man meestal iets beter in technische zaken, dingen die dus op een vlak liggen, terwijl de vrouw handiger is om meerdere dingen op hetzelfde ogenblik te doen (vermits het snijden met een mes deels in hetzelfde hersenstukje zit waarmee je ook het bereiden van eten doet, is er voor beide dingen op één moment mogelijkheid)
Dit maakt dat vrouw dus meer een overzicht heeft, en beter verbanden kan zien. Dit noemen we dan intuïtie..... Maar er is dus wel degelijk een verschil.
Geleerden hebben vastgesteld dat het intelligentiequotiënt jaar na jaar stijgt. Men heeft daarom de test ook jaar na jaar zwaarder moeten maken, om toch tot een cijfer 100 te komen voor het gemiddelde verstand. Maar vanaf de jaren 90 is dit niet meer het geval, in tegendeel, het daalt nu weer!
Men vermoedt dat de ontwikkeling van het brein er gekomen is door dat we op een gegeven moment het oerwoud hebben verlaten en gaan leven zijn op de savanne, waar het overleven veel moeilijker was. (Ik vind nergens ook maar één gedachte gewijd aan het feit wat er een soort dieren toe brengt plots het gemakkelijke leven waaraan ze aangepast zijn, te laten vallen ten voordele van een situatie waarin ze het veel moeilijker hebben... Was het door dat we verjaagd werden door een intelligenter dier ????)
De achterliggende gedachte is, dat het precies door de noodzaak moeilijkheden op te lossen, dat wij ertoe gekomen zijn een brein te ontwikkelen.
Hoe meer moeilijkheden, zou je dus kunnen stellen, hoe meer het brein zich zal ontwikkelen.
Wat is er dan gebeurd in de jaren 90, dat ons brein blijkbaar stilstaat, ja zelfs lijkt iets achteruit te gaan ?
In die periode hebben we ons brein vervangen door de technologische vooruitgang!
We moeten niet meer rekenen, daar hebben we machientjes voor, we moeten niet meer kaartlezen, daar hebben we een gps voor, we moeten niet meer leren achteruit inparkeren, daar zit er iets voor in de wagen, we moeten niet meer.... ga zo maar door...
Ik ga niet beweren dat we dommer worden, maar wellicht hebben we een steeds minder getraind brein. En net zoals een sporter moet oefenen om zijn sport goed te kunnen uit oefenen, zo zouden wij ook ons brein goed moeten oefenen om het op peil te houden en om tot topprestaties te komen.
Ik denk dat men binnen afzienbare tijd tot het besluit zal moeten komen dat we het leersysteem in de scholen gaan moeten aanpassen aan de nieuwe wereld waarin we leven, en een nieuw systeem van geestelijke uitdagingen gaan moeten opbouwen.
Willen we niet achteruitgaan...
Eigenlijk is dat iets wat mij niet echt verwondert... Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, dan zie ik dat ze wel veel verder staan dan wij op dezelfde leeftijd, maar dat ze minder lenig zijn in het gebruiken van die massa kennis. Ze beschikken als het ware over een massa onderdelen, maar hebben niet geleerd die dingen samen te voegen om er iets mee te doen. Als ik met hen praat ben ik iedere keer weer verbaasd over al de dingen die ze weten en kennen, maar na wat babbelen stel ik telkens weer vast dat ze alleen maar die kennis hebben, maar er niet echt iets mee doen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar ergens lijkt het mij dat ze allemaal een enorme doos meccano onderdelen hebben, van ieder stukje de juiste benaming kennen (in meerdere talen!), de maten en de mogelijkheden, maar ze hebben nooit geleerd dat je met de meccano ook dingen kunt maken.
Ik ga niet stellen dat het het onderwijs is dat hier tekortschiet, ik denk dat het de ganse maatschappij is. Ik durf niet te stellen dat dit het antwoord is, maar ik vermoed dat het komt omdat alles wat ze hebben in feite "gesneden brood" is, het is allemaal af, klaar voor gebruik, je moet alleen maar achterover leunen en op het knopje drukken.
We hebben voor de kinderen niets meer dat hun fantasie prikkelt, dat hen dwingt de dingen samen te voegen, dat hen doet nadenken.
Als ze gaan vissen, dan doen ze dat met een mooie vislijn in kunststof, met een geprepareerd en uitgebalanceerd vislijntje, alles klaar voor het gebruik. Zij hebben nooit de tussenstap moeten zetten van het gaan vissen met een stok, een stukje twijndraad, een stekje als dobber... Ze hebben nooit zelf de oplossing moeten zoeken voor iets... Uiteraard is dit slechts een voorbeeld om de gedachtengang duidelijk te maken.
Maar, toen wij leerden over de hefboom, dan was dit voor ons geen theoretisch iets, wij hadden allemaal al wel het middel van een lange stok gebruikt om een zware steen uit ons kamp weg te rollen...
Nu is dat er niet meer... alles blijft theoretisch.
De prikkel is er niet meer.
Voor ons was dit alles onderdeel van het spel, en onze kennis werd naadloos overgebracht van het spel naar het schoolbord, en van het schoolbord naar het spel.
Nu zien ze die dingen wel op TV, maar iets zien is niet te vergelijken met iets uitproberen, iets doen...
We worden geestelijk lui.
Men heeft vastgesteld dat dementie vlugger optreedt en vlugger evolueert bij mensen die hun geest niet meer prikkelen...
Wat gaat dat allemaal meebrengen???
Wat me ook opvalt als ik aan de kwampjoeter zit, is dat de kinderen andere soorten spelletjes spelen dan wij doen. Zij kiezen voor spelletjes waarin hoofdzakelijk de reactiesnelheid geprikkeld wordt, wij voor spelletjes waarbij je wat moet nadenken...
Alles wijst in dezelfde richting.
Moeten we niet eens nadenken over de toekomst van de mensheid ?
tot de volgende ?
dinsdag, december 02, 2008
Geen Stijl.nl
Ik heb er die punt nl niet zomaar bij gezet...
Geen Stijl is een nederlandse vereniging van Bloggers, die nogal scherp en snedig uit de hoek kan komen en ook komt. Ze hebben al heel wat politiekers in Nederland doen zweten, en ja zelfs doen aftreden... Je komt beter overeen met die mannen dan dat je er mee in de clinch gaat.
Nu gaat Geen Stijl zich een beetje gaan bezighouden met de Belgische Politiek, en in het bijzonder met De Crem.
Aanleiding: niet het uitstapje in New York, maar het feit dat er van uit zijn kabinet een telefoontje is gepleegd met de uitbater van het bewuste café, met de afdanking van de dienster, blogster, tot gevolg.
Het afdanken van een blogger omwille van het bloggen is voor Geen Stijl een halsmisdaad.
Ergens kan ik ze volgen... er is persvrijheid, en op een manier is ook een blog een persartikel als een ander.
Ik hou de boel in de gaten voor u, en zo dra ik nieuws hoor, hoor jij het ook (als het tenminste de moeite loont). Ik vind in ieder geval de broederschap der bloggers een leuk feit !
Ook geen stijl hebben de mannen van Blood and Honour... Bloed en Eer, het bloed liefst van een ander, en de eer van anderen bezoedelen zal het wellicht betekenen, maar kom, wat ze ook bedoelen met hun naam, het gaat over hun intenties.
Ze waren van plan terroristische aanslagen te gaan plegen in ons mooie Absurdistan. Geen aanslagen in de gewone zin van het woord, uit naam van hun organisatie, maar als uitlokkingsmiddel om te komen tot een innerlijke revolutie in ons Belgenland.
Daartoe zouden ze beginnen met twee reeds duidelijk omschreven doelen: Ze zouden Filip Dewinter van Vlaams Ballon (sorry belang) vermoorden, met een duidelijke achterlating van een schijnbaar Arabische handtekening, en dan zouden ze Abou Jajah vermoorden, met duidelijke sporen die wezen naar een wraakactie van de verontwaardigde Belgen... Zo hoopten ze een revolutie te ontketenen...
Wellicht is het door het feit dat zij zelf extreem zijn, dat ze ook extremistische doelwitten uitkozen... Ik denk dan ook dat precies dit feit de oorzaak ervan zou zijn dat ze hun doel misten. Het zou veel meer impact hebben hadden zij als doel een Belg hadden gekozen die bekend stond voor zijn verdraagzaamheid en antiracisme, en idem voor de Arabische opponent... Dan zou je pas de gewone man in de straat wakker krijgen !
Maar met de door hen gekozen slachtoffers zou er zoiets zijn als "eigen schuld dikke bult".
Nee, gelukkig zijn ze niet alleen extremistisch, ze zijn ook geen strategen.
We moeten dus niet meteen ongerust zijn.
Er is meer nodig om van de Belgen revolutionairen te maken. (Een zelfs niet mooie opera en een Hollandse bezetting deden het anders wel...)
We zijn ondertussen ook al weer december, en dus naderen we de eindejaarsfeesten. Het was dan ook een aangename verrassing dat ik gisteren toevallig een heel oud kerstliedje tegenkwam, naast een van de schilderijtjes van Sulamith Wülfing...
Geen Stijl is een nederlandse vereniging van Bloggers, die nogal scherp en snedig uit de hoek kan komen en ook komt. Ze hebben al heel wat politiekers in Nederland doen zweten, en ja zelfs doen aftreden... Je komt beter overeen met die mannen dan dat je er mee in de clinch gaat.
Nu gaat Geen Stijl zich een beetje gaan bezighouden met de Belgische Politiek, en in het bijzonder met De Crem.
Aanleiding: niet het uitstapje in New York, maar het feit dat er van uit zijn kabinet een telefoontje is gepleegd met de uitbater van het bewuste café, met de afdanking van de dienster, blogster, tot gevolg.
Het afdanken van een blogger omwille van het bloggen is voor Geen Stijl een halsmisdaad.
Ergens kan ik ze volgen... er is persvrijheid, en op een manier is ook een blog een persartikel als een ander.
Ik hou de boel in de gaten voor u, en zo dra ik nieuws hoor, hoor jij het ook (als het tenminste de moeite loont). Ik vind in ieder geval de broederschap der bloggers een leuk feit !
Ook geen stijl hebben de mannen van Blood and Honour... Bloed en Eer, het bloed liefst van een ander, en de eer van anderen bezoedelen zal het wellicht betekenen, maar kom, wat ze ook bedoelen met hun naam, het gaat over hun intenties.
Ze waren van plan terroristische aanslagen te gaan plegen in ons mooie Absurdistan. Geen aanslagen in de gewone zin van het woord, uit naam van hun organisatie, maar als uitlokkingsmiddel om te komen tot een innerlijke revolutie in ons Belgenland.
Daartoe zouden ze beginnen met twee reeds duidelijk omschreven doelen: Ze zouden Filip Dewinter van Vlaams Ballon (sorry belang) vermoorden, met een duidelijke achterlating van een schijnbaar Arabische handtekening, en dan zouden ze Abou Jajah vermoorden, met duidelijke sporen die wezen naar een wraakactie van de verontwaardigde Belgen... Zo hoopten ze een revolutie te ontketenen...
Wellicht is het door het feit dat zij zelf extreem zijn, dat ze ook extremistische doelwitten uitkozen... Ik denk dan ook dat precies dit feit de oorzaak ervan zou zijn dat ze hun doel misten. Het zou veel meer impact hebben hadden zij als doel een Belg hadden gekozen die bekend stond voor zijn verdraagzaamheid en antiracisme, en idem voor de Arabische opponent... Dan zou je pas de gewone man in de straat wakker krijgen !
Maar met de door hen gekozen slachtoffers zou er zoiets zijn als "eigen schuld dikke bult".
Nee, gelukkig zijn ze niet alleen extremistisch, ze zijn ook geen strategen.
We moeten dus niet meteen ongerust zijn.
Er is meer nodig om van de Belgen revolutionairen te maken. (Een zelfs niet mooie opera en een Hollandse bezetting deden het anders wel...)
We zijn ondertussen ook al weer december, en dus naderen we de eindejaarsfeesten. Het was dan ook een aangename verrassing dat ik gisteren toevallig een heel oud kerstliedje tegenkwam, naast een van de schilderijtjes van Sulamith Wülfing...
Voer Mariën stont die bode
Gabriël, hi quam van gode;
Hij seide:"God houde u, Maria maeght,
Sijt in hoghen ende niet en claeght,
Maria, voer alle vrouwen vercoren,
Een kint sal werden van u geboren,
Het es die bloeme, gi sijt die doren,
Het sal quiten die sijn verloren,
het sal wesen de here dijn,
Jhesus es de name sijn".
Gabriël, hi quam van gode;
Hij seide:"God houde u, Maria maeght,
Sijt in hoghen ende niet en claeght,
Maria, voer alle vrouwen vercoren,
Een kint sal werden van u geboren,
Het es die bloeme, gi sijt die doren,
Het sal quiten die sijn verloren,
het sal wesen de here dijn,
Jhesus es de name sijn".
verklaring: houde u = bescherme u
in hoghen = verheugd
voer = boven
quiten= verlossen
de heer dijn = uw heer
Het is niet alleen mooi, het is meteen ook een bewijs van de evolutie van de taal, we hebben immers de bijhorende verklaringen nodig of grotendeels nodig. Toch, als we de verklaring lezen, dan zeggen we niet ach, maar ach ja, een beetje van een herkenning, van een bijna weten. In quiten vinden we kwijtschelden, in voer (voor) vinden we makkelijk: voor de anderen, en ga zo maar door.
Op 28 december vieren we zo de "onnozele kinderen"... Nu is onnozel een bijna scheldwoord verworden, maar in feite staat het voor "onschuldig"...Toch horen we het (zeker in Westvlaanderen) nog wel eens gebruiken in de oude betekenis: zo'n onnozel schaap kwaad doen, betekent immers een nog onschuldig kind iets aandoen...
Ook het woord loos is nu bijna een scheldwoord verworden, waar het vroeger sluw betekende, de loze vos, is het nu vermengd met zijn andere betekenis, een loze vrucht, is een lege vrucht, waar niets in zit. Het loos wordt nu gebruikt voor iemand waar er niets in zijn kop zit, een dommerik is een" lozen". Duidelijke vermenging van de twee oorspronkelijke betekenissen.
Waarom ik daarover praat? Omdat we daar niet altijd alert genoeg op zijn !
Ik denk hier nu onder meer aan de Bijbel... De eerbied voor het woord van God heeft ook voor gevolg gehad dat er heel velen zijn die zich vastklampen aan het letterlijke, aan het woord van God, en niet aan wat de bedoeling is van de tekst. Als men die oorspronkelijke tekst dan poogt om te zetten in de spreektaal, dan komen er enorm veel reacties, waaronder een die ik leuk vind... De tekst wordt op die manier te tijdsgebonden...
Ze hebben gelijk! Overschot van gelijk, als ze ook maar eens wilden zien dat die oude tekst ook tijdsgebonden was, want ook dat was al een vertaling...
Het is zelfs zo dat we niet eens meer beschikken over de oorspronkelijke teksten, en er geen idee van hebben of de teksten die we bezitten de oorspronkelijke weergeven, of ook al een omzetting zijn naar de tijd van toen...
Een ramp was de vertaling nadien in de volkstaal, waar men alles op alles zette om zo letterlijk mogelijk de oorspronkelijke tekst te volgen. Je weet wel, het woord...
Ik kan mij niet voorstellen dat Jezus een ganse massa kon begeesteren, als hij geen begenadigt redenaar was! Alle godsgeleerden (het woord alleen al doet mij huiveren) zijn het erover eens dat de bergrede niet één redevoering was, maar een samenvatting van verscheidene redevoeringen. Maar men heeft van in den beginne dus de geest, de betekenis van de redevoeringen willen weergeven. De teksten zijn jaaaaaren nadien opgeschreven, en zullen dus zeker geen letterlijke weergave zijn, maar ze hebben de boodschap willen weergeven.
Ze hebben dat gedaan vanuit hun kijk op...
Dat is ook de reden dat de evangeliën ietwat verschillen in tendens.
Zij vormen op zich al een bewijs dat het geen letterlijke betekenis kan zijn, dat het de geest is, de betekenis, de bedoeling die primeert.
Maar och, het zal wel des mensen zijn, dat we de zaken bewust of onbewust moeilijk maken.
We herinneren ons uit de les dat ooit de godgeleerden oeverloos discussieerden over "hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan".... Er is nog niet veel veranderd... Ook nu nog wordt er oeverloos gediscussieerd over iets waarvan ze zelf zeggen dat de mens het niet kan bevatten... Beetje contradictorisch niet?
Nee, wil een tekst zijn zin niet verliezen, dan moet het bij iedere nieuwe generatie herlezen en aangepast worden, niet in betekenis, maar om de betekenis te vrijwaren. Daarom moeten ook de nota's over de interpretatie-discussies erbij bewaard worden, en die moeten telkens aangevuld worden, zodat men kan controleren in een volgende generatie of de verschuivingen niet de betekenis te niet doen.
Alleen zo kan een tekst tijdeloos worden.
Tijdeloos in de betekenis van de mens.
Want onze woorden evolueren, onze manier van iets uit te drukken evolueert. Het woord van God kan niet star zijn tenopzichte van de mensheid. Maar er is geen ander middel voorhanden dan de mens zelf om dit te verwezentlijken. En neem in vredesnaam geen mensen daarvoor die zich "godgeleerden" noemen, maar mensen die in het leven staan, huisvaders en huismoeders, die leven in deze tijd met de woorden en de spraak van deze tijd.
Maar ja... wat baat het als je poogt over zo'n heikel onderwerp zinnig te zijn... Voor hen die vastgeroest zijn ben je meteen een ketter...
We hebben de neiging zo kleinmenselijk te zijn, binnen en buiten het geloof (welk geloof dan ook). Zij die geloven achten zich beter dan de anderen, zij die niet geloven willen de anderen overtuigen van het zinloze van het geloof...Terwijl de meesten -gelukkig maar- alleen maar willen leven op een goede manier.
Zou dat het niet zijn wat er in het evangelie staat ? Dat we moeten leven op de goede manier ? Doen voor de ander wat we willen voor onszelf...
Niet liggen wortelen over woorden en woordjes, punten en komma's, God of geen God, die God of de deze...nee, gewoon proberen een beetje meer onszelf te vergeten ten bate van de anderen.
We missen iets, we hebben geen stijl...
tot de volgende ?
in hoghen = verheugd
voer = boven
quiten= verlossen
de heer dijn = uw heer
Het is niet alleen mooi, het is meteen ook een bewijs van de evolutie van de taal, we hebben immers de bijhorende verklaringen nodig of grotendeels nodig. Toch, als we de verklaring lezen, dan zeggen we niet ach, maar ach ja, een beetje van een herkenning, van een bijna weten. In quiten vinden we kwijtschelden, in voer (voor) vinden we makkelijk: voor de anderen, en ga zo maar door.
Op 28 december vieren we zo de "onnozele kinderen"... Nu is onnozel een bijna scheldwoord verworden, maar in feite staat het voor "onschuldig"...Toch horen we het (zeker in Westvlaanderen) nog wel eens gebruiken in de oude betekenis: zo'n onnozel schaap kwaad doen, betekent immers een nog onschuldig kind iets aandoen...
Ook het woord loos is nu bijna een scheldwoord verworden, waar het vroeger sluw betekende, de loze vos, is het nu vermengd met zijn andere betekenis, een loze vrucht, is een lege vrucht, waar niets in zit. Het loos wordt nu gebruikt voor iemand waar er niets in zijn kop zit, een dommerik is een" lozen". Duidelijke vermenging van de twee oorspronkelijke betekenissen.
Waarom ik daarover praat? Omdat we daar niet altijd alert genoeg op zijn !
Ik denk hier nu onder meer aan de Bijbel... De eerbied voor het woord van God heeft ook voor gevolg gehad dat er heel velen zijn die zich vastklampen aan het letterlijke, aan het woord van God, en niet aan wat de bedoeling is van de tekst. Als men die oorspronkelijke tekst dan poogt om te zetten in de spreektaal, dan komen er enorm veel reacties, waaronder een die ik leuk vind... De tekst wordt op die manier te tijdsgebonden...
Ze hebben gelijk! Overschot van gelijk, als ze ook maar eens wilden zien dat die oude tekst ook tijdsgebonden was, want ook dat was al een vertaling...
Het is zelfs zo dat we niet eens meer beschikken over de oorspronkelijke teksten, en er geen idee van hebben of de teksten die we bezitten de oorspronkelijke weergeven, of ook al een omzetting zijn naar de tijd van toen...
Een ramp was de vertaling nadien in de volkstaal, waar men alles op alles zette om zo letterlijk mogelijk de oorspronkelijke tekst te volgen. Je weet wel, het woord...
Ik kan mij niet voorstellen dat Jezus een ganse massa kon begeesteren, als hij geen begenadigt redenaar was! Alle godsgeleerden (het woord alleen al doet mij huiveren) zijn het erover eens dat de bergrede niet één redevoering was, maar een samenvatting van verscheidene redevoeringen. Maar men heeft van in den beginne dus de geest, de betekenis van de redevoeringen willen weergeven. De teksten zijn jaaaaaren nadien opgeschreven, en zullen dus zeker geen letterlijke weergave zijn, maar ze hebben de boodschap willen weergeven.
Ze hebben dat gedaan vanuit hun kijk op...
Dat is ook de reden dat de evangeliën ietwat verschillen in tendens.
Zij vormen op zich al een bewijs dat het geen letterlijke betekenis kan zijn, dat het de geest is, de betekenis, de bedoeling die primeert.
Maar och, het zal wel des mensen zijn, dat we de zaken bewust of onbewust moeilijk maken.
We herinneren ons uit de les dat ooit de godgeleerden oeverloos discussieerden over "hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan".... Er is nog niet veel veranderd... Ook nu nog wordt er oeverloos gediscussieerd over iets waarvan ze zelf zeggen dat de mens het niet kan bevatten... Beetje contradictorisch niet?
Nee, wil een tekst zijn zin niet verliezen, dan moet het bij iedere nieuwe generatie herlezen en aangepast worden, niet in betekenis, maar om de betekenis te vrijwaren. Daarom moeten ook de nota's over de interpretatie-discussies erbij bewaard worden, en die moeten telkens aangevuld worden, zodat men kan controleren in een volgende generatie of de verschuivingen niet de betekenis te niet doen.
Alleen zo kan een tekst tijdeloos worden.
Tijdeloos in de betekenis van de mens.
Want onze woorden evolueren, onze manier van iets uit te drukken evolueert. Het woord van God kan niet star zijn tenopzichte van de mensheid. Maar er is geen ander middel voorhanden dan de mens zelf om dit te verwezentlijken. En neem in vredesnaam geen mensen daarvoor die zich "godgeleerden" noemen, maar mensen die in het leven staan, huisvaders en huismoeders, die leven in deze tijd met de woorden en de spraak van deze tijd.
Maar ja... wat baat het als je poogt over zo'n heikel onderwerp zinnig te zijn... Voor hen die vastgeroest zijn ben je meteen een ketter...
We hebben de neiging zo kleinmenselijk te zijn, binnen en buiten het geloof (welk geloof dan ook). Zij die geloven achten zich beter dan de anderen, zij die niet geloven willen de anderen overtuigen van het zinloze van het geloof...Terwijl de meesten -gelukkig maar- alleen maar willen leven op een goede manier.
Zou dat het niet zijn wat er in het evangelie staat ? Dat we moeten leven op de goede manier ? Doen voor de ander wat we willen voor onszelf...
Niet liggen wortelen over woorden en woordjes, punten en komma's, God of geen God, die God of de deze...nee, gewoon proberen een beetje meer onszelf te vergeten ten bate van de anderen.
We missen iets, we hebben geen stijl...
tot de volgende ?
maandag, december 01, 2008
Whoaaaaahhh !!!
Sorry, dat ik zo zit te gapen, maar het is vandaag weer verschrikkelijk vroeg dag, en nog stekedonker. Veerle heeft weer de vroege, dus Anny gaat de tweeling wekken en op de bus zetten, ik sta dan op om koffie te zetten en de honden uit te laten...en zeggen dat ik zo graag op mijn gemak wakker wordt...Eens heerlijk rekken en strekken, dan naar het toilet, met een boek, rustig gewennen aan de verticale toestand van mijn bovenlijf...Van daar terug naar de slaapkamer, pyjamavestje uit, eventjes op de weegschaal gaan staan (niet dat dat ook maar iets helpt) en dan gymnastiek gaan beoefenen gedurende een dik kwartier, heerlijk wakker naar de badkamer, bijterkes poetsen, en met heerlijk ijskoud water me wassen. haren kammen ( een heel werk, een baard moet je heel voorzichtig en zorgvuldig uitkammen) terug naar de slaapkamer, kleren aan, rolluik naar omhoog, en we zijn al klaar om af te dalen naar het rijk van de gewone stervelingen.
Op een dag dat Veerle de vroege heeft, mag je dus bijna heel dat programma vergeten. Nu vertrekt Anny eerst, kort nadien ga ik naar het wc, kan mij amper één bladzijde permitteren voor ik al de honden moet koest houden. Dus stap ik naar de slaapkamer, weeg me, doe één oefening in het deurgat, en ga na een reprimande aan de honden, mijn bijterkes wassen - naar de honden- mijn gezicht gaan wassen met koud water (afschuwelijk als je nog niet goed wakker bent) terug naar de kamer, reclameren op de honden. kleren aan doen, rolluik naar omhoog, honden mee naar beneden laten komen. Bijna over de honden vallen (vast onderdeel), licht aansteken, naar de keuken, licht aanmaken, honden buiten laten, warmwaterkraan aan zetten, de waterkoker bijhalen, opvullen, de waterkoker in de stekker stoppen, en aanzetten (heb al eens staan wachten zonder hem aan te maken, maar dat duurt te lang). Reclameren tegen de honden dat ze niet mogen blaffen, er slapen nog mensen (ikke).
Koffie en chicorei (twee grote maatjes van elk) in de koffiezak doen (wij zijn héél ouderwets en houden dus van héél lekkere koffie en die komt alleen uit een koffiekan met zak! nahh!) Ondertussen kookt de warewarmer, koffie doorgieten, honden binnenlaten, hen elk een stuk droog brood geven als lekker snoepje, mijn yoghurt uit de frigo halen, tas bijhalen, yoghurt en fruit dooreenroeren, en niet vergeten voortdurend op te schenken voor de koffiezetterij, yoghurt in tas doen, rest netjes afsluiten en weer in frigo stoppen. Twee tassen uithalen, in beide een van die nepsuikertjes doen, in een ervan ook een scheutje melk, ondertussen blijven doorgieten. Koffie klaar, twee tassen vullen, de rest in de thermos (ondertussen geleegd en eens uitgespoeld met warm water) en dan aan tafel, TV aan en kijken naar het journaal van gisterenavond. Hoor Anny binnenkomen, overschakelen op de regionale zender, en hop naar mijn computer.
En hier zit ik dan.
Nog steeds niet echt wakker, en niet goed gehumeurd... Gelukkig slaap ik rechts in ons bed, zo kan ik niet of heel lastig met het verkeerde been uit bed stappen, en voor Anny is er ook geen probleem, zij is in feite een linkepoot, ook al heeft ze in de school gedwongen een overstapje gemaakt naar rechts. Nu hoeft dat niet meer.
Maar dus is haar linkepoot haar goede poot, dus staan wij beiden noodgedwongen met het goede been uit bed.
Gek, wie heeft dat idee in de wereld gebracht... Geef ne keer een handje, nee!! Uw schoon handje! Wat is er mis met dat andere handje ???? Het zijn spiegelbeelden van elkaar !
Maar dat rechterhandje, dat is beter. Doet mij denken aan het absurde mopje: wat is het verschil tussen een kanariepootje ? Een kanarie heeft twee pootjes, een linker en een rechter, en het linker is net hetzelfde als het rechter, vooral het rechtse...
Vroeger moest je bij hoge plechtigheden ook nog handschoenen aandoen, 't is te zeggen, je moest er eentje aandoen, het linkse, en in diezelfde linkerhand moest je dan ook de rechtse handschoen, netjes samengevouwen, vasthouden. Want met je rechtse hand moest je handjes schudden, en dat moet met een naakte hand gebeuren... Geef ne keer een schoon handje weet je wel....
In het begin dacht ik dat die handschoenen je het van het waren, eindelijk eens iets nuttigs in een mensenleven, moest je niet telkens je handen gaan staan wassen, je stopte ze weg in die zeemleren handschoenen, en....niet dus! Je moest in tegendeel je handen nog veel beter wassen, ziet dat die handschoenen vuil worden ! djudedju...
Als de reinheid van onze jongensknuistjes in de ogen van ons moeder niet voldeed, dan durfde ze wel eens een borstel er bij halen, en werd het vuil er afgeschuurd. Idem voor de knieën en de knoesels. Dan gebruikte ze ook geen gewone zeep, maar bruine zeep. Ook ons haar werd toen gewassen met bruine zeep, en was nadien zo zacht als zijde. Nu mag dat niet meer, dat moet nu met een aangepaste shampoo. Zelfs voor de hond is er een aparte shampoo, want het is niet verantwoord je hond te wassen met een degelijk agressief product als je voor jezelf gebruikt (Echt waar !!! Om dood te vallen hé!).
Ons Lieve was eens gevallen op een assenweggetje, knots op haar knieën... Heel haar knie open, en heel de wonde vol met stukjes van de asse van het wegeltje. Wat deed ons moeder ? Eerst proberen het te ontsmetten, en de asse er voorzichtig uit te halen. Dat lukte niet. Dus... de grote middelen, de bruine zeep en de borstel en de asse er uit schuren... Die keer heeft ons moeder wel onder haar voeten gekregen van de dokter...
Ik heb al geschreven dat die manie ook overgegaan was naar onze oudste zus (wij noemden haar vol broederliefde "Moederoverste"), die wel bijna iedere morgen luidkeels wist te roepen: "Ma, Toone heeft weer zijn nek niet gewassen", was ik het niet dan was het wel mijn broer die de morgendlijke kreet vermocht uit te lokken...
Gek dat ik me nu zo graag was, met ijskoud water.
Een mens zou verwachten dat hij er een hekel zou aan hebben voor de rest van het leven.
Nu is het een wonder als je een kind ziet dat eens heerlijk vuil is. Ik denk dat de generatie van onze kinderen, de laatste is geweest die je drie, vier keer per dag de handen moest laten wassen "Anders kom je niet aan tafel!"... Het was ook de laatste generatie die speelde met alle mogelijke en onmogelijke objecten, liefst vindobjecten, die hun fantasie prikkelden. Bart was de prutser bij uitstek, hij maakte altijd dingen. Alles was hem dienstig, een oude kinderwagen die hij gevonden had, oude fietsen waar hij nog bruikbare onderdelen aan herkende, en noem maar op. Koen was voorzichtiger, Bart zette er al zijn jeugdige macht en overmoed op.
Ik herleefde als ik ze bezig zag. Bart was ook de onbetwiste leider van de troep die hier haar honk had gekozen. Het was een heerlijke bende rakkers, godzijdank niet van die brave doetjes, maar echte bengels met pit.
Waar het leven uit overbruist...
Als er sneeuw lag, dan werd er een slede gemaakt. In het begin vroegen ze wel eens om een oplossing, maar al heel vlug zochten ze zelf de antwoorden, met trial and error, maar ze kwamen er. Ik had toen een grote pot van die speciale zeep in huis, zoals de garagisten in huis hebben, om zeer, zeer vuile handen mee proper te krijgen. Had ik geen schuurborstel van doen.
Ik mis die rakkers van toen.
Ik mis de kinderen te zien lopen die je met geen tang zou vastpakken omdat ze zo vol vuil hangen. Ik mis de kinderen waarvan je de knieën echt niet meer heel zuiver en rein krijgt, omdat het vuil precies in het vel gebakken zit.
Ik mis die rakkers die rennen omdat rennen plezant is. Zo maar, luid roepend in een overmaat aan leven en lol in het leven.
Ik mis die kleine kereltjes die zich staan af te beulen om die grote blok steen te verleggen tot daar waar het een onderdeel van de verdediging van hun kamp is.
Ik mis dat kamp...
Ik denk terug aan onze allereerste voettocht met de rugzak, in Haut Auvergne... Op een dag kwamen we toe in een piepklein gehuchtje van een huis of vier en twee boerenhoeven...en een restaurant-café... Wij hadden ons op de plastic terrasstoelen neergezet, zaten wat te keuvelen met de oude uitbater, en zaten een beetjeverbaasd te kijken naar een groepje kinderen van zo'n tien jaar en jonger, die op de straat zaten te ravotten, jongens en meisjes dooreen, spelen zoals in onze kindertijd... Het was warm daar, dus speelden alle kinderen er poedelnaakt, en allemaal waren ze eerder grijs dan bruin, grijs van het vuil en het stof.
Wij waren dat toen al niet meer gewoon. Eén, bij ons is het zelden zo warm dat je eigenlijk eerder last hebt dan profijt van kleren, en bovenal, toen was het op straat spelen, en ravotten met niets dan de dingen die je vond al helemaal aan het verdwijnen...
Men leefde daar in geleende tijd...
Sedert een Dutroux en consorten is er in heel Europa een psychose ontstaan, waardoor iedereen schrik heeft om de kinderen nog kind te laten zijn.
Op een of andere duistere manier schijnen er ook overal steeds meer en meer pedofielen te zijn. Ik kan mij uit mijn jeugd niets dergelijks herinneren. Misschien was het er ook, maar wellicht werd het toen veel minder erg geacht... Ik meen me te herinneren dat ik één keer iets hoorde over een man die zijn regenmantel opendeed en zijn "dinges" toonde aan dames en kinderen... Maar dat werd normaliter niet besproken waar wij het hoorden. Ik zal het dus wellicht gehoord hebben toen de volwassenen er onder elkaar over bezig waren. Wat men toen deed of hoe er op gereageerd werd, herinner ik mij niet, er werd niet gepraat over dergelijke dingen. Ik kan mij wel voorstellen had er een man zo iets zien gebeuren, dat er dan zou op geklopt zijn, veeleer dan er de politie bij te halen. En blijkbaar had men nog niet gehoord van psychische letsels, dus waren die er ook niet.
Het leven was toen een stuk eenvoudiger, en over al die zaken werden er veel minder drama's gemaakt dan nu... Ik weet niet of er daadwerkelijk minder pedofielen waren, maar er werd in ieder geval niet of amper over gepraat. Het onschuldige kinderzieltje was toen nog echt onschuldig, kon ook niet anders, want het kinderzieltje kende nog niets van al die dingen. Ik weet niet of het nu zo veel beter is...
Ik weet echt niet of het zoveel beter is dat we nu de kinderen al belasten van in de wieg met al die problemen en gevaren... Is het kind daar beter mee? Of was het vroeger beter, toen we die dingen niet kenden en ook niet konden vermoeden. Ik denk dat als er zo'n vieze vent voor ons zijn regenmantel zou geopend hebben, wij hem wellicht zouden bekogeld hebben met brokken aarde, en er misschien, heel misschien iets zouden over verteld hebben thuis. Hoogst waarschijnlijk niet, want het was niet echt belangrijk. De wereld van die dingen had slechts een heel dun raakvlak met onze wereld. Het was gewoon iets aan de rand. Niet belangrijk.
Het was véél belangrijker dat we het nest wisten zitten van een echte nachtegaal. Daar werd over gepraat! Die kennis was waardevol. Men bekeek je vol jaloersheid, en je werd bespied, in de hoop dat je onbewust de plaats van het nest zoudt verraden...
Nu worden de kinderen in de wereld gestuurd, in een wereld vol boze en gevaarlijke dingen. Van snelrijdende auto's tot pedofielen, en ertussen ligt geen heerlijke speelwereld meer, maar een poel van gevaar.
Nu gaan de kinderen met de bus naar school. Je durft de kinderen haast niet meer op straat laten rijden met de fiets...Alles is gevaarlijk, de wereld is er niet voor kinderen.
djudedjudedju
tot de volgende ?
Op een dag dat Veerle de vroege heeft, mag je dus bijna heel dat programma vergeten. Nu vertrekt Anny eerst, kort nadien ga ik naar het wc, kan mij amper één bladzijde permitteren voor ik al de honden moet koest houden. Dus stap ik naar de slaapkamer, weeg me, doe één oefening in het deurgat, en ga na een reprimande aan de honden, mijn bijterkes wassen - naar de honden- mijn gezicht gaan wassen met koud water (afschuwelijk als je nog niet goed wakker bent) terug naar de kamer, reclameren op de honden. kleren aan doen, rolluik naar omhoog, honden mee naar beneden laten komen. Bijna over de honden vallen (vast onderdeel), licht aansteken, naar de keuken, licht aanmaken, honden buiten laten, warmwaterkraan aan zetten, de waterkoker bijhalen, opvullen, de waterkoker in de stekker stoppen, en aanzetten (heb al eens staan wachten zonder hem aan te maken, maar dat duurt te lang). Reclameren tegen de honden dat ze niet mogen blaffen, er slapen nog mensen (ikke).
Koffie en chicorei (twee grote maatjes van elk) in de koffiezak doen (wij zijn héél ouderwets en houden dus van héél lekkere koffie en die komt alleen uit een koffiekan met zak! nahh!) Ondertussen kookt de warewarmer, koffie doorgieten, honden binnenlaten, hen elk een stuk droog brood geven als lekker snoepje, mijn yoghurt uit de frigo halen, tas bijhalen, yoghurt en fruit dooreenroeren, en niet vergeten voortdurend op te schenken voor de koffiezetterij, yoghurt in tas doen, rest netjes afsluiten en weer in frigo stoppen. Twee tassen uithalen, in beide een van die nepsuikertjes doen, in een ervan ook een scheutje melk, ondertussen blijven doorgieten. Koffie klaar, twee tassen vullen, de rest in de thermos (ondertussen geleegd en eens uitgespoeld met warm water) en dan aan tafel, TV aan en kijken naar het journaal van gisterenavond. Hoor Anny binnenkomen, overschakelen op de regionale zender, en hop naar mijn computer.
En hier zit ik dan.
Nog steeds niet echt wakker, en niet goed gehumeurd... Gelukkig slaap ik rechts in ons bed, zo kan ik niet of heel lastig met het verkeerde been uit bed stappen, en voor Anny is er ook geen probleem, zij is in feite een linkepoot, ook al heeft ze in de school gedwongen een overstapje gemaakt naar rechts. Nu hoeft dat niet meer.
Maar dus is haar linkepoot haar goede poot, dus staan wij beiden noodgedwongen met het goede been uit bed.
Gek, wie heeft dat idee in de wereld gebracht... Geef ne keer een handje, nee!! Uw schoon handje! Wat is er mis met dat andere handje ???? Het zijn spiegelbeelden van elkaar !
Maar dat rechterhandje, dat is beter. Doet mij denken aan het absurde mopje: wat is het verschil tussen een kanariepootje ? Een kanarie heeft twee pootjes, een linker en een rechter, en het linker is net hetzelfde als het rechter, vooral het rechtse...
Vroeger moest je bij hoge plechtigheden ook nog handschoenen aandoen, 't is te zeggen, je moest er eentje aandoen, het linkse, en in diezelfde linkerhand moest je dan ook de rechtse handschoen, netjes samengevouwen, vasthouden. Want met je rechtse hand moest je handjes schudden, en dat moet met een naakte hand gebeuren... Geef ne keer een schoon handje weet je wel....
In het begin dacht ik dat die handschoenen je het van het waren, eindelijk eens iets nuttigs in een mensenleven, moest je niet telkens je handen gaan staan wassen, je stopte ze weg in die zeemleren handschoenen, en....niet dus! Je moest in tegendeel je handen nog veel beter wassen, ziet dat die handschoenen vuil worden ! djudedju...
Als de reinheid van onze jongensknuistjes in de ogen van ons moeder niet voldeed, dan durfde ze wel eens een borstel er bij halen, en werd het vuil er afgeschuurd. Idem voor de knieën en de knoesels. Dan gebruikte ze ook geen gewone zeep, maar bruine zeep. Ook ons haar werd toen gewassen met bruine zeep, en was nadien zo zacht als zijde. Nu mag dat niet meer, dat moet nu met een aangepaste shampoo. Zelfs voor de hond is er een aparte shampoo, want het is niet verantwoord je hond te wassen met een degelijk agressief product als je voor jezelf gebruikt (Echt waar !!! Om dood te vallen hé!).
Ons Lieve was eens gevallen op een assenweggetje, knots op haar knieën... Heel haar knie open, en heel de wonde vol met stukjes van de asse van het wegeltje. Wat deed ons moeder ? Eerst proberen het te ontsmetten, en de asse er voorzichtig uit te halen. Dat lukte niet. Dus... de grote middelen, de bruine zeep en de borstel en de asse er uit schuren... Die keer heeft ons moeder wel onder haar voeten gekregen van de dokter...
Ik heb al geschreven dat die manie ook overgegaan was naar onze oudste zus (wij noemden haar vol broederliefde "Moederoverste"), die wel bijna iedere morgen luidkeels wist te roepen: "Ma, Toone heeft weer zijn nek niet gewassen", was ik het niet dan was het wel mijn broer die de morgendlijke kreet vermocht uit te lokken...
Gek dat ik me nu zo graag was, met ijskoud water.
Een mens zou verwachten dat hij er een hekel zou aan hebben voor de rest van het leven.
Nu is het een wonder als je een kind ziet dat eens heerlijk vuil is. Ik denk dat de generatie van onze kinderen, de laatste is geweest die je drie, vier keer per dag de handen moest laten wassen "Anders kom je niet aan tafel!"... Het was ook de laatste generatie die speelde met alle mogelijke en onmogelijke objecten, liefst vindobjecten, die hun fantasie prikkelden. Bart was de prutser bij uitstek, hij maakte altijd dingen. Alles was hem dienstig, een oude kinderwagen die hij gevonden had, oude fietsen waar hij nog bruikbare onderdelen aan herkende, en noem maar op. Koen was voorzichtiger, Bart zette er al zijn jeugdige macht en overmoed op.
Ik herleefde als ik ze bezig zag. Bart was ook de onbetwiste leider van de troep die hier haar honk had gekozen. Het was een heerlijke bende rakkers, godzijdank niet van die brave doetjes, maar echte bengels met pit.
Waar het leven uit overbruist...
Als er sneeuw lag, dan werd er een slede gemaakt. In het begin vroegen ze wel eens om een oplossing, maar al heel vlug zochten ze zelf de antwoorden, met trial and error, maar ze kwamen er. Ik had toen een grote pot van die speciale zeep in huis, zoals de garagisten in huis hebben, om zeer, zeer vuile handen mee proper te krijgen. Had ik geen schuurborstel van doen.
Ik mis die rakkers van toen.
Ik mis de kinderen te zien lopen die je met geen tang zou vastpakken omdat ze zo vol vuil hangen. Ik mis de kinderen waarvan je de knieën echt niet meer heel zuiver en rein krijgt, omdat het vuil precies in het vel gebakken zit.
Ik mis die rakkers die rennen omdat rennen plezant is. Zo maar, luid roepend in een overmaat aan leven en lol in het leven.
Ik mis die kleine kereltjes die zich staan af te beulen om die grote blok steen te verleggen tot daar waar het een onderdeel van de verdediging van hun kamp is.
Ik mis dat kamp...
Ik denk terug aan onze allereerste voettocht met de rugzak, in Haut Auvergne... Op een dag kwamen we toe in een piepklein gehuchtje van een huis of vier en twee boerenhoeven...en een restaurant-café... Wij hadden ons op de plastic terrasstoelen neergezet, zaten wat te keuvelen met de oude uitbater, en zaten een beetjeverbaasd te kijken naar een groepje kinderen van zo'n tien jaar en jonger, die op de straat zaten te ravotten, jongens en meisjes dooreen, spelen zoals in onze kindertijd... Het was warm daar, dus speelden alle kinderen er poedelnaakt, en allemaal waren ze eerder grijs dan bruin, grijs van het vuil en het stof.
Wij waren dat toen al niet meer gewoon. Eén, bij ons is het zelden zo warm dat je eigenlijk eerder last hebt dan profijt van kleren, en bovenal, toen was het op straat spelen, en ravotten met niets dan de dingen die je vond al helemaal aan het verdwijnen...
Men leefde daar in geleende tijd...
Sedert een Dutroux en consorten is er in heel Europa een psychose ontstaan, waardoor iedereen schrik heeft om de kinderen nog kind te laten zijn.
Op een of andere duistere manier schijnen er ook overal steeds meer en meer pedofielen te zijn. Ik kan mij uit mijn jeugd niets dergelijks herinneren. Misschien was het er ook, maar wellicht werd het toen veel minder erg geacht... Ik meen me te herinneren dat ik één keer iets hoorde over een man die zijn regenmantel opendeed en zijn "dinges" toonde aan dames en kinderen... Maar dat werd normaliter niet besproken waar wij het hoorden. Ik zal het dus wellicht gehoord hebben toen de volwassenen er onder elkaar over bezig waren. Wat men toen deed of hoe er op gereageerd werd, herinner ik mij niet, er werd niet gepraat over dergelijke dingen. Ik kan mij wel voorstellen had er een man zo iets zien gebeuren, dat er dan zou op geklopt zijn, veeleer dan er de politie bij te halen. En blijkbaar had men nog niet gehoord van psychische letsels, dus waren die er ook niet.
Het leven was toen een stuk eenvoudiger, en over al die zaken werden er veel minder drama's gemaakt dan nu... Ik weet niet of er daadwerkelijk minder pedofielen waren, maar er werd in ieder geval niet of amper over gepraat. Het onschuldige kinderzieltje was toen nog echt onschuldig, kon ook niet anders, want het kinderzieltje kende nog niets van al die dingen. Ik weet niet of het nu zo veel beter is...
Ik weet echt niet of het zoveel beter is dat we nu de kinderen al belasten van in de wieg met al die problemen en gevaren... Is het kind daar beter mee? Of was het vroeger beter, toen we die dingen niet kenden en ook niet konden vermoeden. Ik denk dat als er zo'n vieze vent voor ons zijn regenmantel zou geopend hebben, wij hem wellicht zouden bekogeld hebben met brokken aarde, en er misschien, heel misschien iets zouden over verteld hebben thuis. Hoogst waarschijnlijk niet, want het was niet echt belangrijk. De wereld van die dingen had slechts een heel dun raakvlak met onze wereld. Het was gewoon iets aan de rand. Niet belangrijk.
Het was véél belangrijker dat we het nest wisten zitten van een echte nachtegaal. Daar werd over gepraat! Die kennis was waardevol. Men bekeek je vol jaloersheid, en je werd bespied, in de hoop dat je onbewust de plaats van het nest zoudt verraden...
Nu worden de kinderen in de wereld gestuurd, in een wereld vol boze en gevaarlijke dingen. Van snelrijdende auto's tot pedofielen, en ertussen ligt geen heerlijke speelwereld meer, maar een poel van gevaar.
Nu gaan de kinderen met de bus naar school. Je durft de kinderen haast niet meer op straat laten rijden met de fiets...Alles is gevaarlijk, de wereld is er niet voor kinderen.
djudedjudedju
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)