terroristen

Al een paar dagen zijn alle Belgische en wellicht ook de Nederlandse TV-zenders aktief met het tonen en het bespreken van het filmpje van De Terroristen...
Iedere keer als ik die muziek van het filmpje hoor, kan ik mij niet ontdoen van de indruk dat het een leuk melodietje is. Vreemd, wij zijn die oosterse klanken niet zo gewoon, maar leuk en wat meeslepend. Zo'n soort Arabisch meezingertje, zeg maar.
Nu hebben ze ook de vertaling van het liedje gegeven (eindelijk) en is plots alles duidelijk.
Het is gewoon de Arabische versie van een oud oeroud Vlaams melodietje, die wij wel eens zongen uit pure jeugdige baldadigheid...
"En we gaan 't hier al in stukken slaan, tsjoelalala, tsjoelalala, en we gaan 't hier al in stukken slaan, tsjoe - la - la!"
Maar dan in 't Arabisch, en met die vreemde wat nasale klanken.
Er was indertijd geen mens die ongerust werd toen wij dit liedje luidkeels zongen!
Nu zit heel de politiemacht te schudden en te beven, en ik hoorde dat men in de oudejaarsperiode de alcoholcontrole zal uitbreiden met explosievencontrole.
Dat lijkt mij héél nuttig!
Ik ken verscheidene personen, die als ze met alcohol belast en beladen zijn, duidelijk explosiever zijn dan in nuchtere toestand.
Eén ding snap ik niet. Snappen die mannen niet dat zij met al die acties en dreigementen, en jammer genoeg zelfs met aanslagen, niet direct de meest populaire groep zijn?
We worden hier overstelpt met allerlei initiatieven om het racisme in te dijken, om eerbied en begrip voor elkaar te bewerkstelligen, en dan komen er enkele van die leukerds die bommen gaan liggen leggen in een groot station, of in een voetbalstadion, of ergens anders waar veel volk is... en joep, alle inspanningen voor de integratie zijn weer de verdoemenis in geholpen.
Wellicht zouden ze véél méér begrip krijgen, als men vanuit de Arabische wereld het initiatief nam, om aan alle inwoners van de straat die een vreemdeling in hun straat mochten verwelkomen, een bon te geven voor zegge twee jaar gratis mazout (die mannen schijnen daar toch zat petrol te hebben)... Maar nee, ze komen hier wonen, en zingen dan een liedje met vierendertig strofen waarin ze onze ondergang zweren...

Nee, ik lach er maar wat mee, omdat dit mijn enige wapen is tegen de anonieme boosaardigheid die enkele van die mannen etaleren. Want dat is het erge! Je kent de vijand niet eens! Je weet wel dat hij wellicht van die of die bevolkingsgroep komt, maar dat is zelfs niet eens zeker, en zij gaan om een of andere reden hier onschuldigen gaan doden en verminken.

Dat de Afghanen een regelrechte guerrilla voerden tegen de Russische bezetters, en nu weer tegen de Amerikaanse "bevrijders", daar kan ik nog ergens inkomen. Ik ben er geen voorstander van, maar net zo min voorstander van de bezettingslegers of bevrijdingslegers of hoe je die bietekwieten moet noemen. En daar gaat het over een strijd tussen legers, misschien op een wat onorthodokse manier, maar het zijn soldaten ondereen.

Maar het terrorisme, dat is andere koek. Hier in ons Absurdistan worden de stakers van de spoorweg al bekeken als mensen die misbruik maken van de onmacht van de onschuldige reizigers, maar terroristen doen dat echt!
Een terrorist, dat is als iemand die zoutzuur werpt in het gezicht van de mensen die toevallig op de roltrap staan in de Makro, omdat zijn schoenen, die hij in de shoepost kocht, versleten zijn. Twee dingen die niets, maar dan ook niets met elkaar te maken hebben.
Als ze ginder de daar gelegerde soldaten aanvallen, dan valt dit onder de noemer oorlog. Dat is op zich al erg genoeg, want in werkelijkheid zijn die mannen daar ook niet omdat zij het zo graag doen, maar omdat zij een opdracht moeten uitvoeren. We kunnen hoogstens gaan debatteren over het feit dat zij dit beroep zelf hebben gekozen, maar in het geval van dienstplichtigen gaat dit argument zelfs niet meer op. En dan zijn het gedwongen slachtoffers van de machtswellust van een verre regeerder, die er wel voor zorgt dat hij uit de vuurlinie blijft.
Mocht een terroristische aanslag dan gericht zijn tegen die machtswellusteling, dan zou je er nog ergens wat begrip voor kunnen opbrengen, maar een bom leggen op een druk marktplein, vol mensen die je niets misdaan hebben??? Nee, daar heb ik geen begrip voor. Ik kan geen enkel zinnig argument vinden om dat goed te praten...

De eerste die op die manier de wereld begon onder druk te zetten was Yasser Arafat... En de grote fout was dat men een dergelijk sujet dan later ook nog op een piedestalleke zette, en er een soortement heilige van maakte... Daar heeft men een soort officiële goedkeuring gehecht aan die manier van "vechten"... Daar heeft men de deur wijd open gezet om die manier van vechten als rechtvaardig te benoemen.

Ik heb alle begrip voor de onmogelijke positie die de Palestijnen toen hadden en nu nog steeds hebben, maar zij vormen het levende bewijs dat die manier van oorlogvoeren op termijn niet rendeert. Arafat zag dit in, en wijzigde zijn strategie, maar zijn vroegere daden zijn nu nog steeds het GROTE voorbeeld voor talrijke adepten. Het feit dat de van strategie veranderde Arafat dan aanvaard werd, was meteen de verrechtvaardiging van het terrorisme.

Het meest ergerlijke van alles, is dat je al deze moeilijkheden onder een noemer kunt vatten: Geld en Macht.

Och, we moeten niet ver gaan zoeken, hier in ons piepkleine apenlandje presteren we het zelfs politiekers aan te duiden waarvan we weten dat hun hoofddoel is de andere helft van het land af te stoten... Niet dat ze daar iets aan hebben, maar het geeft zo'n goed gevoel dergelijke beslissingen te kunnen nemen...

Wat is het toch dat de mens zo'n machtshonger geeft?
Wat is het toch dat de mens er kan staan op toekijken dat een ander honger heeft?
Wat is het toch dat de mens nooit tevreden is met wat hij heeft?

Gewoon, het verkeerde beeld van Geluk...
Geluk is niet het grotere huis dan de buren, niet de dikkere auto, niet het meer geld, niet het leven voor het lichamelijke genot...
Geluk, dat is in vrede leven met jezelf en de wereld.
Aanvaarden wat je bent en hebt, en daar tevreden mee zijn.
Aanvaarden wat de anderen hebben, en daar niet de minste behoefte aan hebben.
Geluk, dat is vrede
en Vrede, dat begint in jezelf.
Hoe kun je met anderen overeenkomen, als je het nog niet kunt met je zelf ?

tot de volgende ?

Het roodborstje, mijn schoonvader...

Nederland is er vol van !
Een zaadhandelaar had vooral voorspeld dat hij zou terugkomen als een roodborstje, zijn lievelingsvogeltje...
Daags na zijn overlijden kwam er inderdaad een roodborstje de winkel binnengevlogen, en installeerde zich op de molensteen, de favoriete plek van wijlen zijn schoonvader.
Hij eet de ganse dag door, net als wijlen zijn schoonvader, en de klanten herkennen nog meer karaktertrekken...
Tot zo ver de bloedernstige "De Telegraaf"...
Oh ja, er is ook nog een filmpje te zien bij You Tube... Waar je inderdaad een roodborstje ziet rondfladderen.
Kun je nu en dan ook zien in mijn kippenhok, maar ik heb er - helaas, driewerf helaas- nog niemand in herkend.
Zal wel een boeddhist geweest zijn ?
In ieder geval moet het nu gedaan zijn met te zeggen dat er nog nooit ene is teruggekeerd om te zeggen hoe het in het hiernamaals is, alhoewel, hij heeft nog niets gezegd, hoogstens getsjilpt.
sjongejongejonge.
Ik zou in een eerste reactie willen zeggen: schoenmaker blijf bij Uw leest, ofte in onderhavig geval, mensje blijf bij je soort... Straks geloven we nog met zijn allen dat die koe in de wei de reïncarnatie is van tante Zulma, en dan is het hek van de dam ! Krijg ik nooit of te nooit nog een biefstukje bij mijn frietjes...
Als we inderdaad zouden terugkeren in een dier, en ook nog kunnen kiezen, dan koos ik voor een reuzenschildpad! Heb je al eens gezien hoelang die leven???? Bovendien vormen zij toch wel het summum van een rustig leven, newoar ?

Ik dacht dat men altijd sprak van de nuchtere Nederlanders ???

Oh ja, weet je, dat er nu nog steeds passieflora's bloeien in mijn tuin? Zo erg koud kan het dus nog niet geweest zijn. Ik zie ook nog steeds fuchsia's staan bloeien, alhoewel er daar wel zijn die vorstschade vertonen. Binnenkort ga ik met Frederik de lindeboom weer knotten. Hij is nu al zijn bladeren kwijt, en het is de moment om hem terug te snoeien. Dan kan hij weer enkele jaren lustig en rustig groeien. Hij begint al mooie echte knotten te krijgen. Ik vind het heerlijk om zo een echte ouderwetse boom te hebben. Ik denk niet dat er anders nog zoveel linden zijn die nog geknot worden. Hier in Mater kan ik me er maar één meer voor de geest halen, in de zoetebeek, waar er enkele bij elkaar staan als een levend kapelletje voor Ste Amelberga. Dat zijn al heel oude en dikke bomen, met dikke knoestige bulten van het steeds weerkerende snoeiwerk. Mooi !

Ze verdwijnen wat, de knotten, zowel de knotwilgen als andere... Net zoals de grachtkanten waar je ze gewoonlijk vond. Ik ben er zeker van dat een deel van de overlast te wijten is aan het wegdoen van die vele grachtjes en die knotwilgen. Wilgen zijn immers gekend als enorme drinkers. Bovendien waren die bomen, grachtjes en graskanten enorme wapens tegen de landerosie... Nu zie je na iedere fikse regenbui de teelaarde op de baan liggen. Die grachten en die knotwilgen waren er niet zo maar, ze waren na ervaring wijs geworden, en wisten dat ze de bescherming vormden van veld en vruchten. Maar ja, in deze moderne tijd telt de ervaring van de ouden niet meer mee... De wetenschappers weten het beter! --- in theorie---

Knotten zijn niet alleen mooi, ze vormen ook een ware bron van leven! In de knot komen holten, waarin niet alleen vogels en kleine zoogdiertjes leven, maar waar ook mooie teelaarde in komt, waarin wonder genoeg, nieuwe planten, tot zelfs struiken en bomen groeien. Wie zag nog nooit een knotwilg met in de kroon een vlierstruik ? In de dode stukken hout wemelt het van insecten, die op hun beurt weer een bron van voedsel zijn voor de vogels. De wortels van de knotwilg houden de aarde vast, en vormen de enige vastigheid van de aardenwallen langs de mooie holle wegen, waar van de "holheid" nog beklemtoond wordt door de overgroeiende takken van dezelfde knotwilgen. (Alhoewel dit laatste nu wel bijna helemaal is verdwenen door het vele verkeer)

Eén van de vele ziekten van de moderne tijd is "hoge bloeddruk"... Indertijd zwaaiden ze ons voortdurend om de oren met margarine met linolzuur, maar de dokters zwijgen nu plots in alle talen over dat linolzuur, omdat men heeft ondervonden dat het weliswaar de cholesterol laag houdt, maar bizar genoeg meer slachtoffers maakt aan hartziekten dan die cholesterol.... (Onze huisdokter uit mijn kindertijd zei steeds dat boerenboter op zijn minst de verdienste had dat we wisten wat het deed, en dat het veiliger was dan al die rare moderne dingen waarvan we nog moesten afwachten wat ze deden op lange termijn! De man had blijkbaar voorspellende gaven!)
Nu hebben ze weer iets nieuws gevonden !
Als we onze hoge bloeddruk onder controle moeten houden kunnen we dat voortaan veilig doen door het eten van...insecten...
Het is inderdaad zo dat bijna heel de wereld wel eens insecten eet, buiten de europeanen dan. We moeten het maar uitspreken, en je ziet vieze gezichten, insecten, bèèkes!
We eten wel slakken, met heerlijke kruidenboter... we eten garnalen en kreeften, en lusten zelfs kikkerbilletjes, maar insecten? Nee zulle !!!!
Heb je al eens een levende slak naast je escargots à la bourguignonne gezet ?
Of een kikker laten rondwippen op de tafel waar ze kikkerbilletjes in roomsaus degusteren?
Of ostentatief de poten zitten tellen aan een garnaal?
Of heb je al eens als tafelpraatje bij het omelet met garnaal, verteld dat lijken die aanspoelen vol zitten met die beestjes?
Al eens een mossel goed bekeken en toch blijven dooreten?

Maar van insecten zijn we vies. Hoe zou dat komen?
Geleerden vermoeden dat het wellicht komt door het feit dat in ons klimaat de insecten geen voortdurende bron van voedsel vormen. Of dat juist is of niet???
Maar ik zie echt niet zo'n grote verschillen tussen een garnaal en zegge en schrijve een sprinkhaan. Sprinkhanen schijnen lekker te zijn, versgebakken hebben ze een vurrukkullukke nootsmaak zegt men. Zou men bij grote exemplaren dan ook aan de pootjes zuigen zoals bij langousten?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen zinnige argumenten heb tegen het eten van insecten, buiten het feit dat het idee ons vreemd is. Maar dat is te overwinnen. Kijk maar eens hoeveel rare groenten en fruitsoorten wij ondertussen hebben leren eten. Laat ons eerlijk zijn, als je het nog nooit eerder zag, zou jij een kiwi plukken van de plant om eens te proeven? Dat ding ziet er niet uit en het voelt ook helemaal niet lekker aan... en toch vreten we die dingen nu massaal.

De eerste jaren dat de aardappels hier gekend waren, werden zij algemeen beschouwd als giftig en gevaarlijk. Men hield ze oorspronkelijk als een sierplant, in een pot op de vensterbank, het heeft zo'n leuke bloempjes!

De eerste kaas is wellicht ontstaan uit een overschotje vergeten melk. Zou jij het in je koker krijgen om een klak verzuurde en gestremde melk op te eten? En toch eten we met zijn allen kaas met heelder kilo's...

Nee, ik kan geen zinnige redenen vinden om te zeggen dat lichtbruingebakken meelwormen niet te vreten zijn... We eten al gekkere dingen als je het zo bekijkt. Niet dat ik straks tegen Anny ga zeggen: "Schat, bak je straks een portie meelwormpjes voor bij de tv?"...Maar echt op feiten gebaseerde argumenten heb ik niet !

Ik weet zeker, mocht men op de markt komen met een of andere reep waar insecten in verwerkt zijn, heel wat kinderen, als ze het niet zouden weten, die dingen zouden snoepen. Bovendien, als we ons eigenlijk echt bewust zijn van de moderne voedingsindustrie, dan moeten we vaststellen dat we nu al, hier in Europa, al hele dagen insecten binnenspelen... De rode kleurstof in duizenden van onze voedingsmiddelen, is immers afkomstig van een soort schildluis...

Smakelijk !

tot de volgende ?

Ijzel...

Toen ik vanmorgen gedaan had met mijn turnoefeningen, vroeg ik Anny of zij de bus gehoord had. Nee. Ik ook niet. Ik keek nog eens buiten, de sneeuw is bijna weg... Plots zag ik een auto over de weg kruipen. Ijzel !
Pas nadat ik gewassen en aangekleed naar beneden stapte, zag ik net de schoolbus langsrijden, sorry kruipen...
Veerle belde meteen nadat de bus weg was op, maar wij hadden alles gezien, staande in de uiterste hoek van onze eetplaats kunnen wij het net zien. Veerle vertelde dat zij bijna niet op haar voetpad kan recht blijven.
Ijzel...
Toen ik verhuisde van het inwonen bij de ouders van Anny naar het huis in de heidelbergstraat te Loppem, deed ik dat met de camionette van de technische school waar ik toen werkzaam was. De "knecht" van de school reed er mee, en beetje bij beetje gingen wij onze meubels halen en op zijn plaats zetten in ons nieuwe woonst. Het had die morgen geijzeld, waardoor het camionetje al een heel stuk later arriveerde dan verwacht. Wij laden zoveel mogelijk in de camionette en reden heel voorzichtig de amper twee kilometer verder naar de andere woning. Voor mijn deur was er een kasseistrook, die lichtjes afhelde. Toen ik uitstapte gleed het camionetje me netjes na, richting voordeur... Gelukkig niet zo dichtbij dat we de stukken niet konden binnen brengen. We legden oude jutezakken op de grond van het camionetje naar de voordeur, om veilig te kunnen verhuizen.
Heel veel moesten we niet verhuizen, we hadden nog niet veel.

Toen ik al in Oudenaarde werkte, in de vakbond, werden we op een morgen veel vroeger dan normaal wakker, door de...oorverdovende stilte. Wij woonden in de drukke stationsstraat, en daar was nu geen verkeer, zelfs geen voetganger.
Benieuwd keken we buiten en zagen de blinkende baan en de de al even gladde voetpaden. Er lag een centimeterdikke ijslaag over alles heen.
Plots hoorden we een luide slag en gekraak, en zagen, toen we buiten loerden door het raam van onze slaapkamer, dat twee wagens, die ondanks alles toch hadden gepoogd te rijden, knal tegen elkaar op waren geknotst. Blijkbaar moesten er gekwetsten zijn, want even later zagen wij de ambulance aankomen. De ambulance stopte, of probeerde dat toch, maar schoof aan dezelfde snelheid door, knal tegen de beide auto's aan. De politie: idem dito!
Toen de man van de ambulance uitstapte, zat hij meteen onder zijn eigen wagen.
Ik weet, het was niet schoon van ons, maar wij lagen met ons beiden te schokken van het lachen, toen de politie bij een poging de ambulancier te helpen, er bij ging liggen...
Plots ging de deur van de overbuur open. Meneer kwam naar buiten met zijn vuilnisbak in de beide handen, stapte op het voetpad, gleed onderuit, hield op een of andere manier de vuilnisbak klemvast, maar stak wel in verweer zijn armen vooruit... en alle vuil over zich.
Wij lagen op de grond, te huilen van de lach, een echte slappe lach, en durfden ons niet te tonen, toch wel enigszins gegeneerd voor de buurman...
Toen wij later beneden zaten, zaten wij een hele tijd te kijken naar de vele capriolen van de wanhopige probeersel van de mensen. Ik had al lang besloten te wachten met vertrekken tot het doenbaar zou zijn, het leek mij niet nodig een breuk te riskeren, vooral omdat in zo'n weer er ook geen mensen naar het bureel komen.
Plots zag ik collega Gerard voorbijschuifelen, aan een hoger tempo dan de anderen. Ik keek, en hij had een paar oude sokken over zijn schoenen heengetrokken, en blijkbaar gleed dit minder. Toen ik een uurtje later ook op het werk verscheen, hoorde ik nog bij de eersten die er aankwamen, en Gerard had er heel de tijd moederziel alleen gezeten...
Ooit kwam ik van een vergadering te Scheldewindeke, en het was spekglad door een plotse sneeuw- en regenbui op een bevroren grond. Plots zag ik een wagen in de gracht liggen, een man er naast. Ik stopte, en vroeg of ik hem kon meenemen tot aan de dichtste telefoon, maar hij wilde alleen terugkeren... Ik zei dat ik niet van plan was om het risico te verdubbelen door nog eens heen en weer te rijden, maar dan bleef hij liever staan... Ik rook duidelijk een alcoholadem...
Op een andere keer had ik vergadering te Ronse, en toen ik buiten kwam na de vergadering zagen wij, totaal verrast dat het gesneeuwd had... Nuja, dan maar heel voorzichtig naar huis... Ik moest de Kruises omhoog rijden, en deed dit heel voorzichtig en gestaag. Plots zag ik een wagen vanuit de richting Oudenaarde komen, en net toen hij bijna op mijn hoogte was begon hij te glijden...recht naar mij toe. Ik weet wel, je mag niet remmen als het glad is, maar wat kan je anders in zo'n geval? Dus ik remde, en begon meteen ook te glijden. Vraag mij niet hoe, maar we draaiden netjes om elkaar heen, en ik stond weer richting Ronse en hij klaar om terug naar Oudenaarde te rijden... We stapten alletwee, bleek van de doorstane emotie uit, en ik zei: "We gaan dat niet meer proberen zeker"... De man lachte wat bleekjes, en we zijn voorzichtig weer ingestapt, hebben ons een voor een heel voorzichtig weer gekeerd en zijn doorgereden...

Ik was door mijn werk heel veel op de baan, maar heb nooit een accident gehad door de gladheid van de baan. Ik heb genoeg andere ongelukjes gehad! Gelukkig nooit heel erg, nooit met gekwetsten of zo, maar toch... Eén keer heb ik een vervloekte auto gehad! Ik weet dat klinkt absurd, maar met die auto heb ik meer dan tien accidenten gehad, allemaal in mijn recht, maar het leek wel of iedereen het op die auto had gemunt! Hij was nog geen maand oud, toen een schoolbus plots moest uitwijken en pats tegen mijn geparkeerde auto reed. Enkele maanden later was er een storm, en de schoorsteen van Jan waaide af...de stenen recht op mijn auto... Ooit reed er een man mij langs achter aan, in Brussel, toen ik stopte voor het rode licht, en probeerde dan ook nog vluchtmisdrijf te plegen. Een ander wagen had het gezien en reed hem klem. Mijn wagen was nog niet hersteld, toen ik moest stoppen voor een auto voor mij... de wagen die achter mij reed had het niet gezien...Twee builen op elkaar !
Toen ik een andere wagen had, had ik ook geen ongevallen meer...Er was iets aan die wagen... Ik kwam ooit van een vergadering buiten, en op de parking stond die wagen met een volledig gedeukte zijkant...dader onbekend.... Nee, er was iets met die auto!

Bij een van die keren dat mijn auto in de garage was om weer eens uit te blutsen, reed ik met een verschrikkelijke oude vervangwagen van de garage. Een oude witte peugeot diesel... Ik zette dat ding nooit in mijn garage, hij stonk verschrikkelijk naar de diesel. Als ik er mee reed, dan hingen er achter mij dikke witte wolken...
Ik ging er eens mee op bezoek bij mijn zuster te Oostende, waar mijn moeder toen bij woonde. Wij hadden staan lachen met de rokende bak waarmee ik gekomen was. Toen ik terug naar Oudenaarde reed, was er ergens iets gebeurd, en stonden we in de file... Je kent dat wel, bumper aan bumper stapvoets... Niet bij mij! In de omtrek van mijn rokend monster was er steeds een ruime opening...Het leek wel of iedereen bang was dat de auto zou ontploffen, of dat ze zouden gegaseerd worden door de dampen (dat laatste was wel mogelijk!)... In de auto lag een keuringsbewijs zonder ook maar een opmerking....

Auto's... Ik heb nooit echt graag gereden. Ik deed het en doe het nog, maar het is voor mij steeds maar een vervoermiddel geweest, iets waarmee ik behoorlijk rap en vooral droog van het ene punt naar het ander kon... Alhoewel... droog ??? Ik heb één keer een wagen gehad met een schuifdak... Leek een luxe op warme dagen. Maar na enkele jaren kwam daar op een of ander manier sleet op, en bij regen kroop er water ergens tussen of onder. Je merkte het niet, maar het zat er. Je werd het maar gewaar als je eens plots moest kort remmen, dan vloog het water plots ijskoud in je nek. Heerlijk zo'n open dak ....

De ijzel is nog niet weg, maar op de baan is het nu al losgereden, en de auto's rijden al weer bijna op normale snelheid.

Nog al een geluk dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is, anders zou zo'n vroege winter ons ongerust maken... De hemel is niet open, maar je ziet hier en daar toch dat mooie tere blauw en de bijna zilveren horizon geeft je een gedroomde achtergrond voor de zwarte silhouetten van de bomen en de kerk van Horebeke...

Van hier uit gezien is het mooi weer... Maar als zo vaak in de winter is een mooie hemel geen garantie voor warmte, in tegendeel.

Ik ga sluiten, heel voorzichtig, om niet uit te glijden...
tot de volgende ?

Nieuwe wijn in oude zakken...

Enkele dagen geleden heb ik met een vriend zitten praten, onder meer over het huwelijk. Hij (en iedereen) stelde vast dat steeds meer jonge mensen thuis bleven wonen. Ze hebben wel een relatie en gaan daar eens slapen of zij komt eens bij hem slapen, maar van trouwen is geen sprake. Zijn kommentaar: "Ze hebben al de lusten en geen lasten"...
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...

Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.

En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.

Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...

In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...

Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...

Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.

maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?

tot de volgende ?

Diep ademhalen....

Nee, ik ben niet bij de dokter geweest.
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...

Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !

Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.

Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...

En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...

En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.

tot de volgende ?

Achdiffen dooden oft verjaegen

Gisterennamiddag heb ik mij onledig gehouden met wat in mijn grootstststste boekwerk te neuzen, het Groot Cruydtboeck van Rembertus Dodoneus (Rembert Dodoens) te bladeren...
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...

Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???


Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...

Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!

Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?

Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.

Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.

Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????

Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...

tot de volgende ?

Triest

Gisterenmorgen is hier niet zo ver af, te Welden, een meisje van 15 jaar doodgereden.
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.

Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.

Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...

Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...

Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...

Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...

En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...

Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.

Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?


tot de volgende ?