Meer volk dan mensen...

of van het bos de bomen niet meer zien.
We zijn vanmorgen naar Auchan in Leers geweest, ikke met mijn nieuw europees rijbewijs in mijn zakken met een foto waarop ze me kunnen herkennen.
Toen we daar arriveerden (Franse invloed) stond de parking, de enorme parking zo goed als vol !
Bovendien stond er ook nog een enorme tent met ik weet niet wat, want we zijn niet gaan kijken.
Volk ! Is 5 september een feestdag in La douce France ? Het lijkt er alleszins op !
Terwijl Anny de gewone zaken bijhaalde, dacht ik bij mezelf, ik ga ondertussen wat vis halen, en de mossels voor vanavond... Ze hadden er zelfs éperlans, ik denk dat dit in het nederlands zandspiering heet of zoiets... Piepkleine visjes die je gewoon met kop en staart en al in het frituurvet giet, na enkele seconden al gebakken weer uithaalt, en met wat zout erop heb je heerlijke visfrietjes ! Echt Franse kost ! Alleen , je moet geluk hebben om er eens te vinden !
Ik kocht ook wat bakvis, en de mossels, genoeg, want fré komt ook eten... Nadien naar Anny op zoek, en na een minuutje of vijf zag ik haar...en hoorde dat Veerle gisteren mossels had meegebracht... djudedju, ne mens doet dan al eens iets ! Enfin, we gaan ze klaarmaken om ze dan te bakken in de pan met wat curry erbij en veel ajuin, dat is ook lekker, en zo hebben we weeral eten voor een of twee dagen erbij !
Niettemin vond ik het ambetant, hoezeer Anny ook zei dat het niet erg was ....

We hebben toen we thuiskwamen vlug een stuk Baguette gegeten, met wat goede verse boter op! Daar moet ik niets bij hebben, een stuk Frans brood, en wat boter (iets meer dan anders, dat je eens goed de boter proeft...) Wat is er toch speciaal aan dat brood ? Vermoedelijk is het gebakken van een andere bloemsoort dan ons brood, het is een gans andere smaak en ook het rijzen van het brood heeft een andere vorm... Maar lekker is het wel om eens te eten. Toen we, in illo tempore, nog gingen trektochten doen in la douce France, was dat veelal ons middagmaal. We hadden een baguette of twee ficellekes mee en een stuk kaas os een worst of een soort salami, en rond de middag stopten we waar we konden zitten, om er op ons dooie akkertje te eten. Wat het op grote stukken steen, dan stampte ik er eerst een goed tegen om eventuele slangen weg te jagen, en zetten ons pas dan op de rotsblok neder. Je kunt je niet voorstellen hoe dat smaakt, een stuk ficelle (een heel smalle soort stokbrood, veel meer korst aan!)waar je met je vinger het kruim induwde, en dan de ontstane holte volstoppen met een heerlijk stuk lopende brie... Vandaag heb ik een stuk kaas meegebracht wat ik niet ken. Volgens de mooie juffrouw aan de kaasstand is het nog veel straffer dan Maroilles of Vieux Lille... Met andere woorden, stinkkaas van supérieure klasse !
... maar eerst zijn het mosselen... en veel !

Deze namiddag moet ik dan nog een paar kleine boodschappen doen, het is dus een drukke dag. Gelukkig zijn we gisteren al naar tanteke geweest, want vandaag zou het maar moeilijk lukken... Ze was in heel goede doen, we moesten ze zoeken, want ze waren gaan zingen in de kapel... Ik dacht al "Tanteke, gaan zingen in de kapel ? Is ze plots bekeerd ??" Maar nee, ze gebruiken de kapel voor meer dan alleen de mis en de kerkdiensten, en het was gewoon zangstonde, en ze zaten er dreuppels te drinken... Wellicht iets wat familie was van een porto of zo iets... Tante was in ieder geval in vorm... Toen we weggingen kwam ze mee, en we zagen dat ze nadien zelfs probeerde om buiten te geraken. Ze zat aan de deur te trekken, en we zagen een verpleegster die op haar inpraatte... Ze zwaaide nog eens, en wij ook...

't Was raar dat we ons niet moesten opjagen, want Veerle was die gisteren toevallig heel de dag thuis. Op haar werk loopt nu al enkele dagen de baas rond... Er zijn er daar een paar die hun werk niet echt naar behoren doen, en het gerucht loopt dat ze wel eens zouden kunnen worden afgedankt... Het probleem is dat ze niet makkelijk goede winkelbedienden vinden. Veerle moet niet niet vrezen, want de chef is heel tevreden over haar en haar inzet. (Herinner je je nog dat de chef haar niet liet gaan naar een ander winkel, nu ze eindelijk eens een goede had ...)

Nog een week na deze, en Anny vertrekt op reis met de gepensioneerde collega's, en ik zit vier en een halve dag baas alleen te zijn. We hebben al een paar van de gauw-gereed schotels meegebracht van Auchan, zodat ik er niet veel werk zal aan hebben. Hopelijk heeft Veerle dan niet te dikwijls de vroege, anders moet ik speciaal vroeg opstaan en naar Veerle gaan om de tweeling te wekken en op de bus te steken... Heel erg is dat niet, maar ik vind het ambetant om iedere keer de tweeling uit het bed te porren... Ik hoor dat het moeilijke opstaanders zijn... en ik hou er niet van om te moeten roepen en reklameren...

Voila, eens een hele blog familiale dinges... dat was al een tijdje geleden hé ?

tot de volgende ?

Het weerbericht... ???

Gisteren zijn we dus gaan vissen, aan den Donk.
Het weerbericht gaf weliswaar geen zon, maar ook geen regen, tenzij aan de kust, en bij on hoogstens een kleine bui...
We hebben die kleine bui gehad, alleen... klein was hij niet ! Het heeft water gegoten, het waren geen druppels, maar hele slierten water die uit het zwerk omlaag kwamen gezoefd !
Mijn nieuwe (oude van de rommelmarkt) heeft zijn deugdelijkheid bewezen... Bij Luc met zijn moderne nylon paraplu begon het precies al wat door te sijpelen, de mijne, zwaarder, maar volledig geplastificeerd gaf geen krimp.
Maar we zaten daar... op sommige momenten was je dobber gewoon niet meer te zien van de te dicht en te hevige regen. Het regende blaasjes, en op bepaalde momenten zo hard dat de blaasjes geen tijd hadden blaasje te worden omdat er al een nieuwe klets water op kwam. Gek genoeg, als je je pen kon zien, dan zag je de ene beet na de andere, en we vingen in die regen dan ook ettelijke blieken en bliekjes... Met het heerlijke gevolg, dat telkens je de hengel omhoog deed om de vis binnen te halen, al het water dat op de hengel zat en er op viel, heerlijk naar beneden rolde, over je arm tot op je buik... Ik zat heerlijk droog met natte arm en natte buik ...
Maar het is aan de Donk wel goed zitten, je vangt er uiteraard niet zoveel als in Wannegem bij pepe, maar toch vergelijkbaar met het park, en de ruimte is er veel en veel groter. Karper hebben we er niet gezien... Zitten er ? Wellicht wel, maar we weten ook niet welk voeder ze daar gewoon zijn, misschien visten we wel met totaal verkeerd voer... Nu ja, we hebben er wel mooie grote blieken gevangen, tot zelfs van zo'n 25 centimeter... en één met de prachtigste rode vliemen.
Thuis gekomen heb ik wel alles mogen verversen, want ik stonk naar het viswater, en bovendien hebben we ook alles mogen te drogen zetten... mijn hengelzak had in de regen gelegen, en stond op een moment ook vol water ! 't Was niet te doen ! Ik had nog tegen Luc gezegd, "zou je je laarzen niet mee doen?", maar hij vond die rubberen klompen afdoende... Hij had wel wat natte voeten. Gelukkig zat hij nog op een droog stukje grond, maar ik stond plots in een plas te vissen...
Gelukkig wel laarzen aan...

Weerberichten... soms zijn ze wel eens juist ook, als het heel vast weer is....

De donkvijver is heel groot, met midden in een tamelijk groot eiland. We konden genieten van een fuut met een halfwas jong die nu en dan nog om eten kwam bedelen... Een beetje tot ons afgrijzen zagen we plots ook aalscholvers zwemmen, niet een, niet twee maar een hele hoop. Volgens een andere visser zat er een hele kolonie, "wel 25 !" op het eiland. Dat zijn echte grote visdieven, die niet alleen wat kleine visjes verorberen, maar ook de grote met veel gemak binnenspelen ! Ik heb niets tegen die beesten, maar wel als ze op visvijvers leven en werken...
Vroeger zag ik ze soms op de Schelde, daar zit ook vis, dat ze daar blijven, maar op een visvijver, dat is precies of je een reiger rustig in je tuintje binnenvraagt en hem eens heerlijk laat eten van je goudvisjes of koi's.

Heb je al eens een aalscholver gezien ? Je ziet alleen een klein stukje van hun bovenlijf, en verder alleen de lange nek en de kop met de scherpe enigszins gehaakte bek. Eigenlijk is de bek recht, tamelijk lang, met een scherpe neerwaartse haak aan de punt. De vogel is volledig zwart, en in de zon zit er soms een groene gloed op. Bij Erwin was er eens ene geland aan de vijver in zijn tuin, en toen hij naar buiten ging om hem weg te jagen, keerde het beest zich dreigend naar hem, en pas toen Erwin weer wat achteruitging vloog de vogel weg... Erwin vond nadien zijn mooiste koi niet meer terug...

Hier heb ik één keer een reiger gehad, maar die heeft er geen twee tellen kunnen staan! Anny is molenwiekend naar buiten gelopen en weg reiger... Natuurlijk kan hij er nog wel eens geweest zijn, toen wij eens niet thuis waren, want ieder jaar lijken er vissen verdwenen te zijn, en je vind nooit een dode vis... Maar soms betrap ik ook wel eens een kat die naar de visjes zit te kijken...

Nu is het weer droog, maar overtrokken, en nu geven ze regen... wat zullen we nu krijgen?
Deze namiddag ga ik naar het administratief centrum van de stad, om mijn Europees rijbewijs af te halen... De berichten over moeilijkheden met de Franse politie hebben mij overtuigd dat het misschien wel beter was nu eindelijk eens komaf te maken... Toen ik mijn oud rijbewijs uit 1972 aan de man voorlegde, gaf hij mij een document om in te vullen, waarop hij had aangekruist dat ik onherkenbaar was... Toen ik beweerde dat ik in die dertig jaar nog geen zier veranderd was, zat iedereen met mij mee te lachen... Ik had nog geen baard, ik was toen mager, ik was toen zwart van haar...verder is alles gelijk gebleven... Om eerlijk te zijn, ik herken er haast mijn eigen niet meer in.

Natuurlijk moet je ook voor dat document weer betalen... In onze maatschappij is er niets voor niets... Iedere keer weer zit ik mij dan af te vragen of dat sommige mensen niet weerhoud van de dingen die noodzakelijk zijn te doen... Het wordt weer stilaan kouder, en binnen een maand, twee maanden zullen we weer de verwarming moeten laten werken... de brandstof is sinds vorig jaar met een kleine 10 frank gestegen ! (25 eurocentjes)... Luc heeft net mazout ingedaan, daardoor weet ik het ! Ze moeten echt geen propaganda maken om de thermostaat een graadje lager te zetten en een trui aan te trekken, de meeste mensen zullen dit noodgedwongen doen. Als je dan van die mailtjes krijgt met de lage brandstofprijzen in andere landen...
Maar ik heb het vooral over de mensen die het in normale tijden al moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen... en er zijn er meer dan we denken ! Ik weet wel dat we de armoede hier niet kunnen vergelijken met de armoede in de derdewereldlanden, maar wellicht voelt het even pijnlijk aan voor wie het moet doorstaan... Bovendien sparen dan velen nog het eten uit de mond om de kinderen op een evenwaardige manier school te laten lopen, met mooie kledij, om de armoede niet te exposeren...

Bovendien worden de armen van hier ook voortdurend geconfronteerd met de weelde van de anderen... en bij velen is de armoede niet makkelijk te overwinnen. Het feit van de vele gebroken gezinnen heeft daar ook veel armoede bij gemaakt, en veel ouders helpen telkens weer hun kinderen en kleinkinderen, maar ook die bron is niet onuitputtelijk! Het "leefloon" is een ding waarmee je net niet kunt leven, met moeite overleven... Bovendien is er nog een andere moeilijkheid, die velen niet onderkennen: Stel dat je gehuwd bent, enkele kinderen, leuk gezinnetje, niet rijk, maar je leeft goed... en plots valt dit kaartenhuisje in een. Door jobverlies, door een scheiding, door een slepende ziekte of noem maar op... Plots is er veel minder inkomen, misschien moet je zelfs je huis opgeven, en plots moet je leren anders te leven... Niet meer van wat ga ik vanavond eens eten? maar wat kan ik voor vanavond kopen. Niet meer ik ga een nieuw kleedje kopen, maar wat kan ik aandoen om niet uit de toon te vallen. Niet meer een pint gaan pakken met de vrienden, maar thuis een goedkoop blikje drinken, en als asociaal overkomen... Nee, de armen van onze maatschappij hebben het ook echt niet gemakkelijk ! En bovendien zijn ze niet of bijna niet zichtbaar in het beeld van de maatschappij.

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Opa !!!

Gisteren kwamen de tweeling zingend van de bus ! 't Was leuk geweest op school...
Echt huiswerk was er nog niet te maken, dus zaten ze alras in de tuin. Eén van de dingen die Gwendolyn dan heel interessant is: zaadjes verzamelen... Zelfs van onkruid, als het maar zaadjes zijn, en die zaait ze dan in bloempotjes en dergelijke om het resultaat te zien. Je ziet dan een klein appelboompje met er naast een bos papaverplantjes...
Gisteren was het ook weer zo ver... Ze kwam binnengestormd met een handje vol kleine zwarte ronde zaadjes... "Opa, welk zaad is dat ?" Weet ik veel, van dat soort zaad zijn er vele, ik zei dan ook dat ik het niet zeker wist, maar dat het waarschijnlijk van een van de papaversoorten was die mijn tuin opvrolijken... Ze stond naast me, vol aandacht naar de zaadjes te kijken, toe ze plots met een verschrikt stemmetje riep "Opa!!! Eén van die zaadjes loopt !"
Inderdaad, tussen de zaadjes zat blijkbaar een net zo groot en net zo zwart torretje, die vrolijk over haar vingers naar boven trok...
Het lopende zaadje was het succes van de avond!

Vandaag gaan we vissen! Ze geven geen regen, wel wind en fris, maar daarop kunnen we ons kleden. We gaan voor de eerste keer eens kijken naar de Donk, dat is een van de grote vijvers van onze stad, waar we met onze visvergunning ook mogen vissen... Mocht het zijn dat de wind er toch te fel is, dan kunnen we nog altijd uitwijken naar het park... Op de donk zit er veel meer grote vis, maar er zit ook tamelijk veel roofvis op (snoek en snoekbaars en baars), dus zitten er relatief minder kleine visjes op. Voor mij word dit dan de eerste keer dat ik vis op dat water. We zullen zien of het ons bevalt.

Ik heb aan Luc al de nieuwe draad getoond, en hem gevraagd met welke snoeklijntjes hij gaat vissen, zodat ik een deel onderlijnen kan maken om te gaan snoeken. Dat is ook iets wat ik nog nooit heb gedaan, en waarvan ik hoop dat we het dit jaar eens gaan kunnen doen... Op een van de rommelmarkten vond ik een boekwerk over het vangen van grote karpers... met foto's van joekels van karpers, 't zijn precies kleine varkens in plaats van vissen. Je leest er dan ook dat ze meer dan een halfuur zwaar werk hebben om zo'n kanjer veilig te landen. Dan uiteraard meten, wegen en een foto maken van de visser met de kanjer fier op zijn frêle armpjes, en dan "le moment suprême, het terug zetten van het beest in het wijde water... De plotse slag met de staart en een dwarreling, een kolking in het water, en weg is het beest... Ik vrees, mocht ik ooit zo'n reus aan de lijn krijgen, dat ik het niet uithou! Als ik nu al na 10 minuten, een kwartier vechten met een karper van zeven kilo Luc moet terhulp roepen... omdat ik het niet uithou van de pijn... Wie het nog nooit heeft gedaan weet niet welk heerlijk gevoel het is de vis langzaam af te matten zodat je hem veilig en wel kunt landen, en hoe heerlijk het is, hem dan, als een god, terug het leven te schenken... Ergens zit er binnen in ons nog altijd iets van de jager...

De spanning rond Iran blijft stijgen. Wat mij nog het meest verontrust is dat je er in de meeste kranten en/of tv zenders, geen gebenedijt woord over hoort. Een van de weinigen die een echte alarmkreet slaakte is de Nederlandse Telegraaf... nu overgenomen door een Britse krant... al de anderen volgen een of ander opgelegde zwijgplicht ???
Rus land gaat zijn vloot opnieuw bewapenen met kernkoppen, maar ze zeggen er niet bij dat er Russische eskaders aan het opvaren zijn naar Zuid Amerika (Venezuela) voor een "bezoek", en naar de kusten van Iran, waar toevallig ook een verenigde vloot van Amerikaanse, Franse en Britse oorlogsbodems naartoe vaart... De situatie is ronduit dreigend aan het worden. Iran is inderdaad in staat om een ganse zeestraat te beheersen, en zou op die manier de olietoevoer bijna volledig kunnen blokkeren. Ik moet je niet uitleggen wat dit zou betekenen voor ons leven, en ons werk... Dat is dan ook het excuus voor Kamerika en Kontsoorten om daar heen te gaan en de eerste klap zelf uit te delen, namelijk de blokkade van Iran. Bovendien meld de Telegraaf dat Amerika zijn spionnen en saboteurs uit Iran aan het terugtrekken is, voor de komende aanval !
Er is dan ook een bijna zekerheid dat men Iran nog zal aanvallen voor de kamerikaaanse presidentsverkiezing een feit is. Weet je, ik schrijf liever over kleine zwarte kevertjes tussen de zaadjes op de hand van Gwendolyn...
Aan de ene kant een oorlogszuchtige Bush en aan de andere kant een spierbalrollend Iran... Niet gezond !
Ik ben echt geen doemdenker, maar wat mij vooral ongerust maakt is het feit dat dergelijke dingen doodgezwegen worden. Het lijkt wel duidelijk dat gans de westerse wereld gedikteerd wordt door Bush en Co. Op zich zou daar niet zoveel mis mee zijn, mocht Bush niet zo'n oorlogsman zijn. Een van deze dagen is er in Brussel een betoging georganiseerd om het onderzoek naar 11 september te heropenen, omdat duidelijk is dat daar veel meer aan de hand is dan wat ze ons hebben verteld. Benieuwd of zelfs maar van die betoging zullen horen. Je kunt massa's getuigenverklaringen over de aanslagen op 11 september horen en zien op internet, en het bizarre is dat dit dan allemaal getuigenissen zijn die niet opgenomen zijn in het officiële onderzoek... Als ze niet waar zijn, dan moeten ze op zijn minst weerlegd worden, maar nee, men verzwijgt ze, en ze komen ook nergens in de officiële en semi-officiële pers en tv ter sprake. Met andere woorden, ze komen alleen aan bod in organen die dan van overheidswege uit, betiteld worden als dubieus... Maar er zijn er zoveel, en van mensen in functies die er niet om liegen, dat het alleen maar kan bekeken worden als bizar dat ze niet eens vermeld worden... Sommige zijn stukjes die op de dag zelf uitgezonden zijn door de tv-zenders, en die nu nooit meer voorkomen op de herhalingen van die dag... Gelukkig zijn er opnamen van, anders wisten wij het niet eens. Wisten het niet, omdat het duidelijk doodgezwegen wordt...
Steeds meer vind je dan ook al die dingen terug op plaatsen die je niet meer kunt wegstoppen als dubieuze bronnen... de druk neemt toe, en steeds luider klinkt de kreet dat Bush moet aftreden. Maar ook die zaken, die toch in de hoogste regionen van bestuur van Amerika gebeuren, hoor je hier niet eens vermelden... Heb jij daar geen vragen bij ??? Ik wel... (Er is zelfs een petitie bezig om meer druk te zetten op de vraag om impeachment!)

Met andere woorden, ze doen dingen die ons rechtstreeks aanbelangen, boven onze hoofden heen, en men zwijgt het dood...

En geef toe, het lijkt wel of die werkwijze inderdaad heel effectief is, ondanks de steeds luidere roep blijven alle zenders, alle kranten zwijgen (nu ja een uitgezonderd + een overnemer van het artikel)...

Ik ga ook geen oordeel vellen over wat er in Georgië gebeurt en is gebeurd, maar Rusland heeft gelijk als ze stellen dat ze niet meer doen dan wat de Navo enkele jaren geleden deed in de resten van Yugoslavië... "Wij" (?) sprongen de vrijheidstrijders bij en steunden hen... De russen doen dit nu ook in die twee "opstandige" provincies... Maar wij horen altijd maar weer en weer dezelfde klok luiden, héél luid, om alle andere te overstemmen.

Weet je, misschien is het een geluk dat internet er is, en dat het niet zo eenvoudig is om het nieuws volledig te beheersen... zo horen wij, mits enig zoeken, ook nog de andere kant.
Steeds meer echter moeten we zelf op speurtocht, want ik heb de indruk dat wij steeds meer voorgeknabbelde beetjes krijgen...

Laat je niet ringeloren, denk zelf, zoek zelf naar de waarheid in de massa's berichten, denk en oordeel en reageer voor het te laat is, en we weer voor voldongen feiten staan !

tot de volgende ?

2011 of 2012 ?

Ik heb met veel genoegen een film van een "geleerde" exposé zitten bekijken op internet... Over de kalender van de Maya's.
Na onderzoeken is men gekomen tot het interpreteren van deze kalender, en tot de onwaarschijnlijke vaststelling gekomen dat die kalender begint met het begin der tijden, de oerknal, the big bang, of hoe je het ook noemen wilt... en die kalender eindigt ergens in februari 2011 (volgens anderen ergens in 2012), en dus kan dat niet anders dan het einde der tijden zijn !
Voila, dat weten we dan ook weeral...
Maar je moet niet erg ongerust zijn, het zal meteen het begin van de nieuwe tijd zijn, een tijd zonder tijd. Een eeuwigheid zeg maar... Energie zou voor iedereen altijd en overal beschikbaar zijn, vrij, zo maar (Wat gaan de politiekers dan doen?) en het verplaatsen zal iets zijn in de aard van "Beam me up, Scotty!"... We denken en we zijn er... Stel je voor, ik droom er al jaren van eens de Chinese muur te zien, ik denk er aan en boem ik ben er...Hopelijk land ik met mijn honderd en nogwat kilo's niet op een toevallig passerende kinderwagen... Of gaan die boelekes nu voor de moeder uit zweven?
Wel komt er eerst een breuk, een ramp, een disaster tot en met, en eenderde van de mensen zal sneuvelen en tweederden overblijven, of andersom (!)... Maar de redding komt uit het universum, en we gaan behoren tot de nieuwe tijden, de galactische wereld...
tjudedju...
Dus geen Apocalyps ? Geen vier engelen met bazuinen op de vier hoeken van de wereld ? En ik die daar zo benieuwd op ben ! Ik pieker al jaaaren waar de vier hoeken op een bol zitten...
Maar, we hebben dus ofwel niet veel meer tegoed, ofwel een eeuwigheid...
sjongjongjonge...

Ik heb me rot geamuseerd, en ik heb ook het adres van diene prediker van de nieuwe tijden, daar ga ik zeker nog wat gaan in liggen grasduinen...

Ik las ook belangrijker nieuws... en hopelijk is dat geen fabeltje, maar heel nabije werkelijkheid !
Men heeft ontdekt dat kanker in alle (?) gevallen ontstaat door een enzym de telomerase... een enzym die logischer wijze zou moeten stilliggen, en plots aanzet geeft tot wildgroei. Ze hebben dat enzym niet alleen ontdekt, ze hebben het ook helemaal ontleed, en zoeken nu naar middelen die dit specifieke enzym stil kunnen leggen en stil houden... Dat zou meteen het einde betekenen van de kanker... Hopen ze... ik ook !

Dan zit ik weer te denken op mijn collega en vooral op zijn vrouw die een dezer dagen een amputatie van een borst zal ondergaan... en maar hopen, lezen en bidden dat het allemaal goed gaat en goed verloopt... Het is al geen kattepis op zich een stuk van je lichaam te verliezen, maar je mag er niet aan denken dat dit dan nog geen oplossing zou zijn... Ik weet wel, de dood hoort bij het leven, maar als ik mag kiezen, laat het dan een snelle pijnloze dood zijn, geen oeverloos afzien. Sommige mensen vinden het erg als ze iemand "plots" moeten verliezen, zonder afscheid te kunnen nemen, maar ik vind het veel erger als je daar moet staan kijken op een medemens die ligt af te zien en je niet echt kunt helpen... Ik herinner me een oom die tot zijn laatste druppel bloed heeft liggen afzien... om dan toch ook maar dood te gaan, net zo goed als die gene die het geluk heeft in een keer af te stappen.

Och, ik weet wel, er is euthanasie, maar weet je, ik sta daar toch wat huiverig tegenover... Ik veroordeel niemand, maar voor mij persoonlijk lijkt het wat tegen mijn natuur, tegen de natuur in. Ik heb er veel minder moeite mee dat men de pijn desdanig gaat onderdrukken dat de overgang haast vanzelf komt, dan het bewust moeten zeggen "ik kies voor de dood...". Ik hoop, met de meesten, dat er na dit leven iets is, en dan lijkt uitstappen mij zo een flauwe manier om in te stappen... 't Klinkt gek, weet ik, maar zo voel ik het ergens... Misschien ben ook een beetje bevooroordeeld door al wat ik heb gelezen over de bde's, de "bijna-dood-ervaringen". Je hoort bij bijna iedereen die een bijna dood ervaring kende, dat hij in een andere wereld binnentrad, en die wereld lijkt bij allen ook nog op dezelfde wereld, wat mij toch ergens iets zegt. Maar in die gevallen waar men zelfmoordenaars (wat een afgrijselijk woord!) weer terug tot leven brachten, was dit verschijnsel er nooit. Blijkbaar is de intrede dus anders bij het zelf uitstappen... Ik weet niet en ga niet gaan vertellen dat dit ook zo is bij het vluchten van het oeverloos lijden, maar ik weet het niet... Ik weet ook niet of er dan überhaupt iets is, noch voor de gewone dood, noch voor de euthanasie, noch voor wie zelf een einde maakte aan zijn leven... Mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt mij dat niemand kunnen en mogen veroordelen, dus zal dat ook wel zo zijn als er iets is na dit bestaan... En vaststellende dat men steeds meer en meer vaststelt dat het verstand niet alleen in de hersenen maar blijkbaar ergens in het geheugen van iedere cel zit, denk ik dat dit ook nog veel verder kan gaan dan wat wij nu kunnen bevroeden... dan zou reïncarnatie gewoon echt een terugkeer in het vlees zijn, en in het tussenstadium ???In het atoom ? Ik denk dat we dat pas zullen weten na 2011 of 2012 of wanneer dan ook of nooit ... want wie zegt dat het leven hierna ook maar enigszins op dit leven zou lijken ???

als het er al is

Het is vandaag dinsdag...weet je nog ? dinsdag = visdag??? Heb je al eens buitengekeken ? 't Is alweer aan 't regenen... We hebben een weer met veel variaties: motregenen, regenen, water gieten, plensregen, drasj nationalregen, sneeuw, hagel, mist, nevel, jachtsneeuw, wolkbreuken en andere vormen van nattigheid... Variaties met hopen !

En! en !!! soms, heel soms, worden wij er aan herinnerd dat er ook nog een zon is ! Vroeger, toen ik klein was, hadden wij zeker 52 zondagen, en ook nog enkele zonnige feestdagen, nu is niets meer zeker. Zelfs de zondagen zijn niets dan een zoete herinnering uit een ver verleden.
Heel ver.

Ik vond het leuk, maar niet in het minst overtuigend, dat de weerman ons vertelde dat ondanks onze indruk de maand augustus warmer was geweest dan het gemiddelde. Hij loog niet, hij heeft er alleen niet bijgezegd van welk gemiddelde... Wellicht dat van Groenland of zo ?

Mijn boek over Napoleon is bijna uit, ik ben bezig aan de naweeën, die van Napoleon III... die poogde een kopie te zijn van de eerste, maar alleen een caricatuur was. Gelukkig maar, want één zo'n mensenslachter was al meer dan genoeg. Wellicht heb ik bij toeval het enige boek gevonden dat poogde de figuur van Napoleon te bekijken zoals hij werkelijk was, en niet zoals alle legenden en vertelselkens hem willen doen herinneren... Het boek die telkens en telkens weer de nadruk legt op de slachtingen, de roverijen en de brand- en moordpartijen... Hoe Napoleon in zijn machtshonger telkens en telkens weer vroeger de conscrits opriep (de dienstplichtigen), en op de duur met bijna kinderen ten strijde trok... Hoe hij verscheidene keren zijn leger in de steek liet en hen liet hongeren en afzien terwijl hij op luxueuse wijze terug naar zijn paleis trok...
Het is dus wel degelijk zoals ik al veronderstelde: na een tijd worden de veldheren (heren?) op een voetstukje geplaatst ten exempel van de volgende generaties ! In de hoop dat we nog veel van die kluivers mogen hebben ??????????

Wanneer gaan we geschiedenislessen geven aan onze kinderen, waarin de ware helden de mensen van goede wil zijn ???

Zweef maar verder Toontje, zweef maar... Bush en co doen toch voort...

tot de volgende ?

brol, boel, bucht...

Dat is wat er volgens velen te vinden is op de rommelmarkten... En ik moet dat wel een beetje nuanceren, helemaal ongelijk geven kan ik hen niet... 't Hangt er wel een beetje vanaf... Iedere keer ik naar de rommelmarkt ga in Wallonië, stel ik vast dat er daar, veel meer dan in Vlaanderen, inderdaad boel, brol en bucht tussen zit. Een voorbeeld ? Ik zag er als te koop liggen: een oude verzinkte emmer waarvan het gat volledig uitgeroest was en er dus alleen de wanden van de emmer resten... Wat je daar nog mee kunt doen ? Geen flauw idee ! Maar blijkbaar zijn er zelfs daarvoor liefhebbers, anders zou het niet op de markt liggen...
Maar er zitten ook heel mooie dingen tussen, en soms vind je er zelfs echte pareltjes tussen.
Je moet geluk hebben, en het zien tussen de massa's van dingen die je geen fluit interesseren...
Gisteren vond ik voor Bart een heel mooi boek over Weven... dergelijke boeken zijn er niet zo veel op de markt, en daar ze voor een zeer beperkte doelgroep bestemd zijn, zijn ze normaliter ook peperduur... Eén zo'n boek vinden is al genoeg om je dag goed te maken !
Toen ik een eindje verder in een doos met allerlei verbandmateriaal plots een vijftal rollen Nylon Coated stainless steel wire zag liggen, kon ik mijn ogen niet geloven ! Ik bekeek het eens goed, en jawel, vier bobijnen van honderd meter zwarte draad en een bobijn van 100 meter blauwige draad... in die verschrikkelijk sterke draad. Je kunt die draad zelfs niet makkelijk stuk snijden met een schaar, zo sterk is het. Het is dan ook veel gebruikt voor het vissen op heel zware vissen (bv op zee) en ook om het te gebruiken als onderlijn voor het snoek vissen... Vroeger en ook nu nog gebruikt men daarvoor staaldraad, omdat een snoek verschrikkelijk snijdende tanden heeft en gewone draad vlug kapot gaat, maar tegenwoordig gebruikt men ook deze staalvrije staaldraad. Deze draad is veel soepeler dan het vroegere staaldraad, en minstens even sterk. Deze draad is echter héél duur, en de doorsnee visser koopt het niet aan, omdat je al heel wat meters draad moogt verspelen vooraleer je de prijs van één bobijntje van die draad evenaart in prijs...
Ik vroeg dan ook heel voorzichtig, met de vier zwarte bobijnen in mijn hand naar de prijs... Eén euro, meneer... Ik met een strak bakkes, dan is die blauwe er ook bij...? Oh ja, pakt er hem maar bij...
Luc zal ook geriefd worden met onverwoestbare draad ! Laat de karper nu maar tussen de plompbladeren gaan schuilen...
(Eigenlijk is het niet heel sportief tegenover die arme karper hé ? )

Maar mijn dag is goed ! En zeggen dat Luc voor mij op de markt heeft gelopen, en het dus niet gezien heeft, en ik zag er ook Ivan, die toen ik hem mijn buit toonde liep te watertanden, maar het ook niet had gezien...

Oh, maak u geen illusies, voor die keer, heb ik wellicht ook al tientallen keren echte koopjes voorbijgelopen zonder ze op te merken... dat is nu eenmaal een rommelmarkt, alles ligt er dooreen in een warboel, en soms liggen de schatten net tussen of onder een deel brol...

Gisterenavond is de aangekondigde onweersbui recht over ons langs gekomen. Eerst hoorden we de wind toenemen, dan gerommel in de verte, steeds naderbij komend, en plots bijna recht boven ons hoofd een felle schicht en meteen het geknetter van de scheurende lucht... Anny te vierklauwen naar beneden om de stekkers van tv, radio en pc uit te trekken... en toen ze terug boven kwam was er geen wind meer, geen donder, alleen nog felle regen... en Bobbie die in zijn mand lag te blazen en te zuchten van de schrik van de helse lawaai van de donder.

Nu is het weer zonnig (!!!) en toen ik vanmorgen naar de dokter reed om een voorschrift voor medicaties, stelde ik vast dat de zon al weer zo laag zat dat hij in mijn ogen priemde... Het wordt weer zonnebrillenseizoen... De zon zit niet stevig in het gareel, dikke wolken drijven langs en nu en dan zit je dan weer in een veel doffere wereld. . . . en maar hopen op een Indian Summer... L'été Indien van het mooie Franse chanson...

Ik las dat kamerika zijn agenten uit Iran zou teruggetrokken hebben... Ik weet niet hoe zoiets kan publiek worden, en wellicht is het weer een "ballonnetje op laten", maar het is een feit dat er een heel groot eskader aan het opstomen is naar Iran om er een ware blokkade uit te oefenen. Een dergelijke actie is mijnsinziens nog steeds een oorlogshandeling op zich... Zou Bush er nog een strijdtoneel willen bij maken vooraleer hij het roer in andere handen geeft ??? Tel daar nog de huidige ruzie bij met Rusland, die onder meer vriendjes is met Iran, en dan rinkelt er toch een grote alarmbel... Wij hebben een korte tijd, een heel korte tijd het geluk gekend een wereld te zien zonder koude oorlog, en lap het lijkt wel of ze er alles aandoen om het weer zo ver te laten komen... Het feit van de economische crisis in Amerika is ook al geen gunstig iets...We zagen al eerder landen die hun economie een nieuwe impuls gaven via een oorlogseconomie...
Maar laat ons hopen dat ik te pessimistisch ben in dit geval... en dat alles koelt zonder blazen.

Tussen haakjes, Rusland zou een grote vloot richting Amerika aan het sturen zijn, officiëel om een vlootparade te houden in het land van vriend Chavez...

Zolang het blijft bij het ballen en rollen van de spieren kan het ons niet schelen, maar het is makkelijk een reden te vinden als ze elkaar staan uit te dagen.

Gelezen in de krant: Vissen zijn veel slimmer dan je denkt... Iedereen denkt dat er geen dommer dier is dan de goudvis in de bokaal op je vensterbank, maar het blijkt dat die beestjes heel wat slimmer zijn, en zeker niet dommer dan vogels en/of zoogdieren. Een of andere prof heeft zich maanden aan een stuk beziggehouden met het uittesten van het verstand van de goudvis... Leuke bezigheid, en ik vraag me af hoeveel dat betaald krijgt ???
Ik moest om dat te weten geen prof hebben, ik zie dagelijks in het grote aquarium in mijn huis dat vissen helemaal niet dom zijn en uiterst alert reageren op dingen die er gebeuren. Nu, dat is ook geen wonder, als we vaststellen dat zelfs bomen en andere planten reageren op prikkels van buitenaf, en sterker nog, ook de hun nabijstaande soortgenoten op een of andere manier verwittigen van de gevaren... Steeds meer en meer moeten we beginnen denken dat "het verstand" niet alleen huist in de hersenen, maar in iedere cel van ieder levend wezen... (Lees maar eens over de gevolgen bij transplantaties van organen...)

Wellicht hadden de Indianen gelijk dat ze bij het schieten van een stuk wild vergiffenis vraagden aan de soort en aan moeder natuur ? Wij hebben de neiging altijd alles zo maar te aanvaarden, alles zo gewoon te vinden, terwijl heel de wereld een groot en dagelijks hernieuwend wonder is ! Het is dan ook een goed iets dat de al dan niet opgeklopte herrie over de global warming aanleiding lijkt te geven voor meer eerbied voor de natuur. We hebben al genoeg kapot gemaakt en doen het nog steeds...

Persoonlijk vind ik het een goed ding dat men in het onderwijs steeds meer de eerbied voor de natuur in het lessenpakket integreert, maar naar mijn gevoel doen ze het verkeerd... Gans het onderwijs is een woordenpakket, er is voor de jeugd geen enkele binding meer met de natuur! Hun natuur beperkt zich tot letters in een boek en een dwergkonijn in een afschuwelijk hok. Bossen worden zo erg beschermd dat het vreemde dingen worden voor de jeugd... Je mag er hoogstens eens in wandelen, maar zeker niet buiten de paadjes, en zeker er niet in ravotten... Hoe kun je liefde hebben voor het kleine meesje, als je niet eens de moeite hebt kunnen nemen om enkele uren dat beestje te bespieden als hij met jongen zit ? Hoe kun je eerbied hebben voor de mier als je niet vol verwondering de colonnes mieren heb zien trekken naar hun nest. Heb je al eens, heel stilletjes, zitten kijken naar een hagedis die razendsnel insecten vangt ? Heb je al eens een vlieg gevolgd die per ongeluk in het water van de beek is gevallen ? Heb je de vis zien springen op dit onverwachte hapje ? Heb je het ijsvogeltje zien het water in schieten? Wat kun je dan voor de natuur voelen, als je niet eens de natuur hebt gezien, niet eens de natuur hebt gevoeld... Als je niet eens de verbetenheid van de klokhen voor haar kuikens hebt gezien? Als je de merel niet hebt bespied die nog alles wat mogelijk is doet voor haar jong die te vroeg uit het nest viel... Als je niet vol verwondering de tuinboon uit de grond ziet kruipen bij het kiemen... Als je niet roerloos hebt gezeten om de vlinder uit zijn pop te zien komen... of de rups hebt gezien die zijn eigen cocon maakt en zich vasthangt aan een sterke zelfgeweven draad om daar te wachten op het goede weer en de kans om te ontpoppen ? Er is bijna geen centimeter wereld waar je geen wonder kunt zien, en we lopen er straal voorbij en sproeien die ambetante beestjes allemaal dood... in de hoop die kunstmatig gemaakte roos een kans te geven in een scheefgetrokken natuur... Ga eens kuieren, slenteren door de natuur en kijk je ogen uit op al die prachtige dingen die er te zien zijn, kijk eens onder de schors van de dode boom en zie al het leven dat druk bezig is de boom om te zetten tot milde vruchtbare aarde... Neem een vergrootglas mee, want het grootse wonder is soms piepklein...
Ik ga stoppen, er is nog zo veel te zien...

tot de volgende ?

Herfst...

Morgen begint de meteorologische herfst.
Hoeveel herfsten krijgen we nog ?
Ik dacht dat we er zo net eentje gehad hadden ?
Ik hoopte nu op een Indian Summer, als een restitutie van een verloren zomer...
Maar noppes... ze geven weeral regen, bewolking en zelfs onweer.
djudedju.

Maar laten wij dan maar genieten van de zon die ons nog enkele uren gegund wordt... het tijdsverloop nemen we van de vrt-weerman, die gunt ons nog wat tot tegen de avond, terwijl de weermadam van vtm ons na de middag al in de regen zet. (Is het dan toch waar dat vrouwen een slechter karakter hebben?)

Ik vrees echter dat die madam zal gelijk krijgen! De kans in ons zeekklimaat is immers duidelijk neigend, wat zeg ik :sterk overhellend!, naar slecht weer, zeg maar geen weer dan naar enkele uurtjes zon...

Heb je er al eens acht op geslagen dat de mensen bij ons slechts heel zelden "goedendag" zeggen tegen elkaar ? Nee, de gewone groet van de Vlaming is " 't Is wel een weer hé!!!!"... In zeer uitzonderlijke gevallen, heel unieke gelegenheden hoor je ook wel eens "'t Is wel warm hé"...maar zoals gezegd dit zijn hoogtepunten in het jaarlijkse gespreksniveau... Doorbraken in het normaal gebruikte vocabulaire.

Gisteren zijn we naar de rommelmarkt geweest in Oudenaarde, in de statiestraat, waar we ooit een tijdje woonden... en nadien zijn we naar tanteke gegaan, de wekelijkse was ophalen, en haar een babbeltje en één Leffe bezorgend...maar gisteren dus niet... Want, in het weekend zijn het vrijwilligers die de cafétaria verzorgen, en blijkbaar was de vrijwilliger gisteren niet vrij of niet willig... 't Was droge café. Zo is den arme duts haar wekelijkse pintje nog mislopen... en wij hebben met een droge keel de tijd proberen vol te krijgen met nietsvermeldende vermeldingen. Ik heb grote bewondering voor de mensen die het vermogen hebben om heel de tijd te zitten babbelen tegen een dement menske, die wellicht niet eens weet waarover ze het hebben, of het toch al vergeten zijn , nog voor de zin ten einde is...

Morgen moet ik dus weer een blad van de kalender omslaan... De kinderen zijn dan weer naar school en het leven valt terug in zijn gewone plooi... Gisteren waren de tweeling gaan wandelen met een groepje kameraden, en waar ze normaal altijd in de omtrek blijven waren zen nu blijkbaar kilometers ver gestapt... Frederik kreeg een telefoontje van iemand die ze gezien had en zich ongerust maakte dat ze zo ver van huis waren. Toen ze thuiskwamen ben ik er eens bijgegaan en een preek gehouden, en ze gezegd dat ze heel de week niet buiten mogen spelen ! Frederik durft dat nog niet aan, omdat ze bij zo 'n gelegenheid wel eens durven zeggen dat hij hun vader niet is... Gelukkig is het een brave mens, en vermijd hij liever de moeilijkheden dan er breuken mee te maken...Bovendien is het bij de tweeling nog steeds zo dat opa "Het Gezag" is. Dat komt omdat ik nog al eens Veerle moest bij staan als er iets was... en zoals je ziet, die rol is nog niet uitgespeeld.

Vandaag is er rommelmarkt in Heurne, dus weer dicht bij de deur. We gaan er op de middag naartoe, dan heb je kans iets dichter te kunnen staan met de wagen, omdat er dan velen zijn gaan noenmalen. Het is weer een van die lange markten, langs een lange lange straat, en dus doen we wellicht weer maar een stukje ervan. Zolang ik in staat ben mijn houding te verzorgen, kan ik de pijn binnen de perken houden, maar van af het moment dat ik mijn rug niet meer zo strak gestrekt kan houden, begint na korte tijd de pijn weer door te breken. Als ik dat voel, kijk ik uit om ergens wat te kunnen zitten, en wat uit te rusten... dan hou ik het weer een stukje uit, maar helaas niet meer zo lang als bij het vertrek, en de eindjes worden steeds korter en korter vooraleer de pijn weer met sprongen omhoog gaat... Maar het is duidelijk dat ik, dank zij de dagelijkse oefeningen, al een stuk heb gewonnen ! Waar ik vroeger stelselmatig meer en meer achteruitging, boek ik nu weer winst. Ik weet wel dat herstel niet mogelijk is, maar ik ben al heel tevreden de dalende lijn te doorbreken !

Bovendien is het ook zo dat een mens blijkbaar sterker wordt in de pijn. Ik beweeg nu verder, zelfs al is de pijn allesoverheersend, en al beheerst de pijn mijn hele lijf. Het is misschien moeilijk te snappen voor iemand die nog nooit een pijn kende die al het andere afsloot, maar die pijn is er ! Op dat ogenblik is het net of heel de wereld verdwijnt in die pijn, en er is niets anders meer. Het kost dan echt moeite om je nog op iets anders te concentreren, en meteen is dan ook een van de hulplijnen weg ! Want geloof het of niet, zolang je met iets anders bezig zijt, kun je ook de pijn beter verdragen. Het is alsof je geest maar met één ding tegelijk echt intens bezig kan zijn, en als je iets anders in de plaats kunt stellen van de pijn, dan wil dat dus zeggen dat je die pijn naar het tweede plan duwt, en dat hij dus minder dominant aanwezig is. Maar soms is de pijn zooo erg dat dit dus niet meer lukt... Je leert echter, als dit vaak voorkomt, die pijn toch nog een beetje te overwinnen, en toch nog enkele dingen te doen, zoals verder stappen tot aan je wagen...Dus dingen die je niet of heel moeilijk kunt vermijden wil je niet van derden gaan afhangen. Het is dus mogelijk, maar het kost je veel, en je leert het maar beetje bij beetje.

Pijn is ook niet echt te beschrijven...Als iemand me vertelt dat hij tandpijn heeft, dan kan ik me daar niet veel bij voorstellen, want dat heb ik nooit. Ik weet dus niet of het familie is van hoofdpijn, iets wat ik wel, maar gelukkig heel zelden heb... maar dat het pijn doet is wel duidelijk als je de mens met tandpijn bekijkt... Anny heeft ook soms pijn in de rug, maar het is niet uit te maken of zij de pijn op dezelfde manier voelt, of het dezelfde soort pijn is... Het kan best erger zijn dan de mijne, maar dat haar pijngrens nog hoger ligt of net andersom??? Ik weet dat, als het héél, héél erg wordt, dat ik dan zwarte voor mijn ogen begin te zien, en ik herinner mij dat ik bij een rugpunctie eens zo'n pijn had dat het licht gewoon uitging, en ik bewusteloos was of erger...want de dokter was blijkbaar helemaal niet gerust ... Pijn... een heel individueel iets...

Ik ken nog pijnpatiënten, en het valt mij op dat de meesten ook vechters zijn, zich niet overgeven. Maar er zijn ook anderen... en met mijn slecht karakter zit ik mij dan af te vragen of ze echt wel zo'n pijn hebben... Ik hou niet van mensen die niet vechten, die zich laten gaan, die bij het minste beginnen te jeremiaden. Ik weet wel, misschien kunnen ze er niets aan doen dat ze zo zijn, maar ik kan het niet goed verdragen ! Toen Koen klein was, en last had van zijn astma, was ik steeds wat kwaad als ik zag dat hij zich overgaf... En op lange termijn heb ik hem geleerd om tegen de ziekte te vechten, niet toe te geven, en niet te verdwalen in hyperventilatie en zo heel erg ziek te worden. Had hij niet leren vechten, dan zou hij wellicht ook nooit tot een normaal leven gekomen zijn. Ik had dat reeds als kind, ik wou niet ziek zijn, en ons moeder moest mij dwingen om thuis te blijven als ik werkelijk ziek was.

Maar wat zit ik hier te vertellen over pijn als het voor één keer goed weer is. Laat ons genieten. Alle kleuren zijn intenser, het licht is veel lichter en de schaduw veel zwarter. Het is weer om met een potlood en een blok papier in de natuur te gaan zitten, en te proberen in zwartwit het licht weer te geven... Probeer maar eens een struik te tekenen, je beperkend tot de schaduwen in zwart en grijstonen... De struik alleen maar te suggereren door het belichte weg te laten en alleen de schaduwen weer te geven. Ik zit hier op die maïs te kijken, en me af te vragen hoeveel soorten groen je zou vandoen hebben om het spel van het licht op die éne soort weer te geven...
We hebben een wondermooie aarde... als we maar willen kijken. En als je kijkt dan vraag je jezelf af waarom moderne kunstenaars vervallen in die bizarre vormen waarmee ze hun wereld vullen. Als het niet uit onmacht is, wat is het dan ? Als ik bij een van de meest geroemde huidige "meesters" een weide zie als een enorme klad groen recht uit de tube, in een helle uniforme smet op een wit doek, dan vraag ik mij af wat hij heeft aan zijn ogen... Maar het zal wel aan mij liggen en mijn onbegrip voor de wereld van de "kunstenaar"...
Ik heb enorme bewondering voor iemand die poogt licht weer te geven in een onvolmaakt medium zoals verf eigenlijk is... Ik sta stil in een bijna aanbidding voor de kunstenaar die de kerk van Rowaan (Rouan) wel twintig keer schilderde, telkens weer in een ander licht. Het is geen foto, het is een ervaring, een indruk van een moment op die ene mens... Ik sta stom voor de bizarre werkelijkheid van een Magritte die een wereld van dromen schept... Maar een boom als een bruine "rechthoek" met een egaal groene "bol" erop... en dan is dat nog tenminste ergens te binden aan het begrip boom...

Toch kan ik zelfs nog begrip opbrengen voor de man (vrouw) die zich een wereld creëert die bestaat uit meetkundige figuren, of zelfs uit kleurige vierkantjes, maar ik kan het niet als meer zien dan een spielerei, een leuk ding om op te kijken...

ik ga stoppen, er gaan er nu al zijn die zeggen dat ik ouderwets ben... maar is dat niet ergens een synoniem van degelijk ???

tot de volgende ?

Laura, de zon !

Je acht het niet mogelijk, maar ze is er in geslaagd de gebetonneerde wolken te doorbreken ! Van morgen zag ik al dat er iets was... het kleine raampje langs de trap schonk zo veel licht dat er ofwel een gluurder met sterke lampen probeerde de schatten in mijn huis te bespeuren, of het was de zon...
Ik ben naar het toilet gegaan, geen licht gemaakt, het rolluik dat netjes oostzuidoost zit, en daar stroomde het hemelse licht de badkamer binnen...Gek, maar het is precies of je meteen ook de warmte van het licht voelt die je oude krakende beendergestel weer wat warmte en wat jeugdig elan schenkt!

Ik ben net niet in aanbidding neergeknield, zo groot was het gevoel van opluchting, van geluk van genot bij het zien, het voelen, het ervaren van de kracht van licht, van leven die de zonne ons weer schenkt ! Ik heb soms het gevoel dat ik een bad wil nemen in de stralen van de zon, dat ik het licht wil inwrijven in mijn huid, om zoveel mogelijk doordrenkt te worden van het levenbrengende licht en warmte.

Eén ding heeft die lange sombere periode in ieder geval gebracht...Ik heb nog nooit eerder zo poëtisch over de zon gesproken, nog nooit zoveel liefde gevoeld voor die zon als nu, na die lange donkere dagen...Mijn zus vertelde mij aan de telefoon dat ze daar enkele uren zon hadden gehad. Ik was stikjaloers aan het worden...

Ik had het gevoel dat de sol invicta nu wel verslagen was...maar nee, ze is er weer ! De doemdenkers van het weerkundig instituut gunnen ze ons maar weer een paar dagen, maar die hebben we dan toch !

De oogstmaand loopt op haar laatste benen... Straks begint de school weer, en nog wel werkelijk op een maandag én op één september ! Ons leven kan weer terug vallen in zijn oude stramien, de winkeldag zal weer op zijn vaste dag en uur terechtkomen, iedere dag zal volgens het zelfde geijkte programma verlopen, als een langzaam voortkabbelende rivier. Ik zal weer na de middag op mijn werkkamer gaan zitten prutsen aan een en ander, en 's avonds een beetje tv kijken, en al tijdens het nieuws weer achter mijn pc duiken, vluchtend voor de slechte programma's... Thuis en/of Familie zal weer het scherm vervuilen, iedere avond duiken we weer de ellende in, alle ellende die er ook maar in een gezin kunnen gebeuren worden daar dan breed uitgesmeerd in één klotefamilie... Als ik eens blijf zitten, dan kan ik na enkele ogenblikken met een aan het onwaarschijnlijke grenzende zekerheid voorspellen hoe het scenario verder zal verlopen... Klote !
Maar tot mijn verbijstering blijkt het net dàt te zijn die er hele volksstammen doet naar kijken. De mensheid houd niet van die grote verrassingen, voelt zich verbonden met die mensen die "ook" alles en nog wat op hunne kop krijgen. Het wordt echt een beetje thuis, een beetje familie, en ik denk dat er velen zijn die een Jan Vandenbossche ergens als een gekke nonkel bekijken, of de loodgieter uit thuis als diene ambetante macho die altijd zo grof is, maar toch maar een klein hartje heeft, precies nonkel Willem... Het voorspelbare doet het wat op het dagdagelijkse leven lijken, en ze gaan naderhand gelukkig slapen, want zo erg is het bij ons niet als bij die oh zo erg getroffen familie op de tv...
djudedju.

Het gaat ver ! In het buurtwinkeltje praten ze er over wat er nu toch zou gebeuren met... en de Thuis-kijkers vinden de Familie-kijkers maar zozo, en omgekeerd idem dito... "Ah jij kijkt naar Familie? Nee, dààr kijk ik niet naar ..." Nee, zij kijken naar thuis, en volgens hen staat dat ver boven de anderen.. en omgekeerd natuurlijk...

Ik ben de gelukkige bezitter van een echtgenote die naar beide kijkt... In de namiddag zenden ze met kilometers vertraging Thuis uit, en daar zit ze dan iedere keer weer voor de buis de lotgevallen van de loodgieters te volgen, en 's avonds volgt ze in "realtime" Familie... En ik mag er niets over zeggen, of 't zit scheef ! Zeker als ik de euvele moed heb om te zeggen wat er zo dadelijk zal gaan gebeuren, en nog erger als het dan nog klopt ook ! Het ergste is als ik de situatie inschat waarmee de avond - op een spannend en beklijvend (?) ogenblik - zal stopzetten... Dan heb ik al het plezier vergald ! Dus zeg ik dat niet meer luid op, en trek ik me terug achter mijn pc.
Ik denk dat ik precies weet waarom Bart 's avond achter zijn weefgetouw duikelt...

Op mijn pc zit ik dan mijn avonturen te beleven... Ik spit dan een of ander onderwerp uit, en lees en bekijk alles wat ik erover kan vinden, en wat ik begrijp (want een aan een russische tekst heb ik niet veel...net zo min aan een arabische...) Alhoewel ik toch soms eens zit te kijken naar vreemde tv-zenders...waar je soms héél andere beelden ziet dan op je eigen kijkkast... Zo moet je als het nog eens past naar de russische zenders kijken als ze beelden geven over Georgië, want daar tonen ze dan in vetjes de beelden van de oorlogsmisdaden van de anderen... Dat is het wat het zo moeilijk maakt !
Wat horen wij ? Wat zien wij ? Wie vertelt het ons ? en waarom ? en daartegenover zet ik dan, in de mate van het mogelijke Wat horen de anderen? Wat zien zij ? Wie vertelt het hun ? en Waarom ?... en je bekijkt alras de zaken héél anders.
Ik heb je al verteld dat je gewoon eens de proef op de som moet nemen en het nieuws eens moet beluisteren op vrt en op vtm, en verbaasd luisteren hoe ze het zelfde vertellen met een totaal andere tendens... Een gerechtvaardigde staking bij de een is een wilde aktie bij de ander, en je kunt niet zo maar zeggen wie nu werkelijk de waarheid heeft verteld, als de waarheid überhaupt niet ergens in het midden ligt...
Nog veel erger is het als je in de idiote taalperikelen van ons landje een gaat luisteren naar de rtbf en vergelijkt met de vrt...
Maar nog erger is het, waar het gaat over werkelijke zware meningsverschillen tussen naties, die dan met verschrikkelijke oorlogen uitgevochten worden... Ik heb altijd wat van een grijns op mijn gezicht als ze spreken over burgerslachtoffers, precies of die doder dood zijn dan de man die gedwongen werd de wapens op te nemen... Alles wat ik ooit thuis hoorde over de oorlog, was wat de burger had ondervonden, en al waren mijn ouders en mijn broer en zus niet gesneuveld, ze hadden wel afgezien en kou geleden en risico's genomen om te kunnen overleven... Ik weet niet wie de slachtoffers zijn in een oorlog, de overledenen of de overlevenden...

Maar wat ik wil zeggen, is dat we voortdurend gemanipuleerd worden ! En met het verenigde europa is de mening zelfs niet eens meer alleen Belgisch gekleurd, nee, we krijgen nu de dictaten van héél Europa de huiskamer binnen, en vermits wij "partners" zijn van Amerika, ook nog met een amerikaans sausje er over heen... Het is dan al heel moeilijk om nog maar te pogen iets "meer" te weten te komen, dan wat zij believen ons te vertellen... Dan moet je al naar nieuwsbronnen gaan zoeken in de landen van de tegenpartij, en daar zit je dan veelal met onoverkomelijke taalbarrières... Hier en daar vind je dan berichten die toch vertaald zijn, maar je hebt in werkelijkheid ook daar geen controle of die vertalingen wel juist zijn, of dat ze ook bijgekleurd zijn...

Eén zaak weten we, al vanaf onze kindertijd uit de lessen geschiedenis... de overwinnaar heeft altijd gelijk ! Minstens tot ook hij verslagen wordt.
Dat alleen al moet ons doen nadenken...

Ik heb indertijd zelfs vastgesteld dat de geschiedenis in de officiële scholen niet dezelfde is als op de confessionele scholen... om je maar te zeggen...

Ik ga dan ook niet beweren dat ik altijd gelijk heb als ik mijn mening geef over bepaalde zaken, maar één ding kan ik je dan wel meegeven, ik heb tenminste de mening van de anderen proberen mee in te schakelen, en mij niet alleen gebaseerd op één bron.

Ik ga er niet op blijven doorbomen, en weet je, net zoals ik me het recht toemeet mijn mening te vormen, heb jij uiteraard ook dat recht. Ik kan alleen nu en dan eens de andere klok luiden, je de kans gevend om op zijn minst te weten dat er ook een andere kijk op de dingen bestaat...

tot de volgende ?