al vissen in het riet, ja riet...
Gisteren was het visdag, nee, Visdag !
Heel de namiddag, je lijntje het water in werpen, en binnen de vijf seconden zag je al je dobber schommelen, rukken, verhuizen en soms zelf al helemaal verdwijnen, of plots helemaal plat liggen.
Het was niet te doen ! Het bericht dat vissen meestal beoefend wordt door een lui liggende slapende visser ging hier zeker niet op !
Een klein min puntje, de meeste overgrote massa van de beten was van kleine bliekjes, zowat tussen de 5 en de 12 centimeter groot... Die van 12 centimeter waren nog te pakken, maar die kleintjes, daar had je dikwijls een noppes, een leeg lijntje of een visje die net voor de wal weer van het wormpje viel...
Niettemin hebben we massa's vis gevangen...
Niet alleen die hele kleintjes, Luc is zelfs eens zijn lijntje afgetrokken van vermoedelijk een grote karper. We vingen allebei elk een tink (zeelt), verscheidene kleine giebels (een soort karpers maar veel geweldiger en echt sportvissen), ik één bliek die al bliek mocht heten en Luc verscheidene redelijke blieken, we vingen ook beiden verschillende goudvissen... De kleine bliek hielden we bij, Jo had gevraagd er een heleboel in zijn kweekvijver te gooien, en Luc houd er bij om deze winter te gaan snoeken. Luc goot er een honderdtal in de kweekvijver en hield er een honderdtal om later te gaan snoeken...
Het leek wel de wonderbare visvangst ! Ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat je wormpje telkens al gepakt werd, nog voor het de bodem bereikte ! Hadden we met heel kleine haakjes en kleine wormpjes moeten vissen, dan zouden we ongetwijfeld nog veel meer vis gevangen hebben, maar 't was nu al genoeg...
Luc had zijn paraplu opgezet om uit de zon te zitten, maar ik hou er wel van om eens te zonnen, weliswaar met een grote hoed met brede randen op, maar genieten van het warme zonnetje. Op een gegeven ogenblik zie ik plots dat al wat ik aanhad van kledij werkelijk zijpnat was van het zweten ! Heet en vooral drukkend weer. Toen ik met Ewoud ging was het ook heet, maar niet zo drukkend, en dan had ik amper gezweet.
Deze morgen rond 6 uur begon het dan ook in de verte te rommelen en te bommelen...het verwachte onweer was er. Het is tot bijna 9 uur hier blijven ronddraaien, maar gelukkig zijn we weer ontsnapt aan het ergste er van. Wel hebben we ook hier serieuze vlagen stortregen gehad, en wat eigenaardig was, bijna zonder wind !
Het grootste onweer dat we ooit hebben meegemaakt was toen we met Koen naar de Loire reden, om de kastelen te gaan bekijken... Toen we hier vertrokken was het aan het donderen en het bliksemen, het knetterde langs alle kanten, en we zijn in het onweer blijven rijden, tot een heel eind in La Douce France... Het was precies of er geen einde meer zou aankomen... Waarschijnlijk hebben wij bij toeval heel de tijd net in de zone gereden, maar niettemin, het was ontzagwekkend ! Wij reden honderden kilometers in een hemels vuurwerk begeleid door paukenslagen... Je weet wel dat je veil in de "kooi van Faraday" zit, maar niettemin...
Eens we uit het onweer waren hadden we hemels weer...
Vandaag was het een bizar onweer, het was niet echt wat je noemt een onweerslucht ! Het was weliswaar donkerder dan anders, maar echt "zwart" of grote donderkoppen hebben we niet gezien. Veeleer een volledig toegedekte hemel, maar je had bijna de indruk dat het gewoon een open lucht was, alleen een tintje donkerder. Het leek wel of er geen wolkje aan de hemel hing. Raar.
Voor het eerst ben ik ook verbrand van de zon... Heel gek ! Mijn uurwerk was stilgevallen, de batterij leeg wellicht, en dus had ik het nutteloze ding afgedaan. Dat streepje, dat al jaaaaren steevast van de zon gevrijwaard was, is nu plots rood en gloeiend... Dus, ik ben verbrand, op een klein streepje...
Trouwens, ik ben ook heel eigenaardig bruin geworden...Als ik ga vissen is het altijd in de namiddag, ik zit altijd op dezelfde stek, en je houding tijdens het vissen is ook bijna voortdurend dezelfde... dus is de bovenkant van mijn rechtse hand mooi bruin, maar mijn vingers niet ( die zitten rond mijn hengel geplooid) .Mijn rechterarm is mooi bruin, maar de buitenste kant van mijn linkerarm heeft precies nog geen zon gezien, en mijn knieën zijn bovenaan bruin, maar mijn onderbenen noppes... Het is duidelijk dat ik steeds van de zelfde kant beschenen wordt door het zonneke.... Ik ben ook niet echt bruin... veeleer roodbruin. Sommigen denken zelfs dat ik verbrand ben, maar dat is niet zo, ik ben altijd roodbruin gebrand. Luc daarentegen is bijna zwart blijkbaar heeft hij ergens wat Spaanse of Italiaanse voorouders ? De tweeling is ros van haar, en die bruinen amper, maar verbranden des te meer! Bij zonnig weer moet je hen telkens inwrijven met zonnecrème van de hoogste factor, en dan nog zouden ze soms verbrand zijn. Wat ze wel hebben aan bruin zijn hun sproetjes, die ieder zomer weer veel meer bovenkomen dan in de winter. Soms zing ik dan voor hen het heel oude liedje van Will Tura: Ik noem haar sproetje, sproetje, sproetje, omdat er op haar snoetje en haar neusje lief en fijn duizend gouden sproetjes zijn... Dan zijn ze boos, want ze hebben een hekel aan die eigenlijk wel lieve sproetjes.
Hun mooie ros haar wordt door de zon wat verbleekt, en ze lijken bij de juiste belichting wel met goud overgoten... De ene wordt in de zomer zelfs bijna blond, maar met een mooie gloed op. Om ons moeder te citeren, ze zullen mogen solferbloem strooien !
Voor wie dat gezegde niet begrijpt, vroeger, als er ergens een loopse teef (hond!) was, dan kwamen van heinde en verre de reuen aan de deur waken... De mensen strooiden dan solferbloem om de reuen weg te jagen. Vandaar dat men zegt dat er voor de deur van mooie meisjes solferbloem moet worden gestrooid om de kerels weg te jagen.... Totdaar de les in geschiedenis ...
Toen ik zo'n jaar of dertien, veertien was, hadden wij iedere dag een ontmoeting met een lieve hond, die elke dag weer een eindje naast onze fiets meeliep, en dolgelukkig was als wij eens stopten en hem streelden... Op een dag zagen we hem niet staan op zijn gewone plaats, en dachten al het ergste, toen wij hem plots zagen staan aan een omheinde tuin, staan glarieogen naar een loops teefje die veilig achter het hekken zat... 's Middags zat hij er nog, en wij uit zuivere compassie hebben hem dan maar over het hekje gezet...
Waar is de tijd... Heel braaf waren we niet, maar het was gelukkig nog een tijd waarin dat wel een beetje (nog) kon... Nu zou je meteen de politie aan je deur hebben, Toen kregen we een pak rammel. Nu mag dat pak rammel niet meer, alhoewel ik daar geen enkel kwaad gevolg van heb, integendeel ! Ik denk dat je een kind veel beter kunt opvoeden met een trek onder zijn broek dan met een politie die komt dreigen. Maar ja, ik heb dan ook alleen maar de ervaring van mijn kindertijd en van het opvoeden van drie kinderen, dus weet ik daar niets van, die professors die wellicht enig kind waren en zelf ook maar een rotbedorven kindje hebben, zeggen dat het niet meer mag... en "wie de roede spaart" moet plots uit de gewijde teksten geschrapt worden als zijnde archaïsch... Wellicht zal ik het niet meer meemaken, maar wedden dat het wel weer zal veranderen??? Het enige wat voor een kind van belang is, is dat je het vaste leefregels biedt ! Als het kind weet van waar tot waar het kan en mag gaan, dan is het gelukkig, en het aanvaardt de straf zonder meer als het bewust een overtreding heeft gemaakt. Toen onze kinderen nog klein waren, vochten de neefjes en nichtjes om hier op vakantie te mogen komen, ondanks ze wisten dat ze hier het reglement moesten volgen, en dat zij, net als de onze, de regels moesten onderhouden, zo niet: straf ! Maar door het feit dat het vaste regels waren, hadden ze daar geen enkel probleem mee, ze ondergingen hun straf, en ze wisten dat er dan ook alles mee was opgelost. Hier mochten ze ravotten, hier was ruimte en een hele bende kinderen in de wijk van bijna allemaal dezelfde leeftijd, en als het regende of slecht weer was, dan zaten hier soms wel tien, vijftien kinderen in huis... en zelfs de "vreemden", de kinderen uit de wijk, wisten dat er hier regels waren, en dat die moesten gevolgd worden... Wellicht was het juist daarom dat ze allemaal hier kwamen? Hier wisten ze precies wat mocht en niet mocht ! En ze kenden binnen de regels een enorme vrijheid... Als ik eens thuis was, dan leerde ik hen soms enkele plezante spelletjes met de kaart, waarbij het gelach en getier niet uit de lucht was... Eén van die spelletjes bestaat er in dat iemand de kaarten een voor een op tafel legt, ze pas op het laatste moment tonend. Voor een boer moet iedereen militair aan slaan, bij een vrouw moest iedereen zeggen "dag madame", bij een heer "dag meneer" en bij een aas moest iedereen zijn hand op de kaart leggen. De laatste moest al de reeds gespeelde kaarten in ontvangst nemen, idem dito als er iemand bij de andere kaarten iets verkeerds zegde of deed... Het klinkt simpel, het is simpel, maar je kunt je misschien het gelach en getier wel voorstellen???
Het was niet vreemd dat dit hier kon, vroeger was het bij mij thuis ook zo geweest, met een bemerking, zodra pa binnenkwam moest het stil zijn, want mijn vader kon niet tegen al dat lawaai...Hier konden zowel Anny als ik er tegen, en dus was het hier "de zoeten toeval" zoals ze dat hier noemen...
Bart was bovendien in de wijk zowat het haantje de voorste bij de groep die hier steeds met elkaar zat te spelen, en wellicht was het hebben van een thuis waar ze mochten en konden spelen daar wel een stukje van...
Waar is de tijd... Nu zie ik dat Anny, als er kinderen komen voor de tweeling die hier is als Veerle is gaan werken, ze niet meer binnen wil laten spelen... Ik begrijp dat wel, ze kan er niet zo goed meer tegen telkens en telkens opnieuw alles te moeten kuisen, dus ... alles heeft zijn tijd, en de tijd dat het hier een huis was waar de jongeren kwamen is voorbij... we worden oud... Ik speel wel nog eens met de kinderen, leer hen nog wel eens spelletjes en handigheidjes... maar weet je, ook niet meer zo vaak en ook niet meer met die binnenpret van vroeger...
Alles heeft zijn tijd, en dat stukje is voorbij...
tot de volgende ?
donderdag, augustus 07, 2008
woensdag, augustus 06, 2008
de toekomst ? Woehahaha !
In "De laatsten met het Nieuws" staat een prachtbericht, bijna van hetzelfde interloktuële gehalte van dat van De standaard van vorige week !
De vrouw van de toekomst heeft een dik gat !
En dan volgt een "gedegen" haartikel dat ondanks alle diëten nu al de vrouwen een pak dikker zijn dan hun grootmoeders indertijd...(Nogal wiedes, die leefden op oorlogskost) en dus wijst de evolutie op een steeds dikker wordend gat en een steeds mannelijker uiterlijk...
Journalist zijn in de zomer moet een helse karwei zijn ! Waar blijf je de zever uit halen in deze saaie tijd, waarin zelfs de politiekers hun verstand gebruiken en zich bezighouden met wat ze best kunnen: luieren...
De logica zou zeggen, laat uwe gazet rustig wat dunner worden in de zomer, maar nee, men mag niet de indruk geven dat je in feite veel te veel betaalt voor maar heel weinig wijsheid, dus maakt men zelf maar het nieuws.
Vroeger zag men iedere zomer steevast het monster van Loch Ness opduiken, maar met al het toerisme van vandaag de dag kunnen ze dit veel te gemakkelijk controleren, dus dat kan niet meer...dan maar in de wetenschap, of wat er voor doorgaat duikelen, men noemt een of andere duistere bron, en fantaseert er lustig op los, en voila ! Het Nieuws is er !
tju toch!
Ik heb ooit een site gezien waar iemand zich onledig hield met het noteren van al die gekke verzinsels... Dat is pas een hobby ! Je vind er ook heel wat op "broodje aap", een Nederlandse site waar ze alle verhaaltjes die de ronde doen in pers en in de gemeenschap bij elkaar zetten, en je mag dan eens raden of ze waar zijn of niet...Een tip, wat je echt niet kunt geloven is doorgaans wel waar.... als je eens een uurtje wilt lachen, zoek dan broodje aap eens op.
Gisteren ben ik naar de coiffeur geweest. Voor de laatste keer !
Hij stopt met werken... Zijn opvolgster stond er al bij om kennis te maken, en ik heb haar vriendelijk verzocht maar eens goed te kijken naar de techniek van het baardknippen, kwestie dat mijne gevel deftig gefatsoeneerd wordt in de toekomst.
Ik vroeg Wilfried, mijn bijna ex-kapper, wat hij met zijne tijd gaat doen: hovenieren en met de duiven spelen. Ik zei dat het te hopen was dat hij een groot pensioen had, want met de duiven spelen is een kostelijke hobby... Och, zei hij, dees jaar heb ik 80.000 fr over!
Ik keek hem aan, vol verwondering en beetje bewondering...
Ja, zei hij na een pauze, maar ik was begonnen met 100.000 hé...
Kijk, dat ga ik missen !
Nu wordt het dus een coiffeuse, en er zijn niet veel vrouwen die met de duiven spelen... En het is niet zo makkelijk om te zeveren tegen een jong vrouwmens als tegen een oude coiffeur. Bovendien hebben ze gewoonlijk heel andere interesses, die wij, mannen, dan weer niet hebben. Ik zou begot niet weten welk saccochke prinses Mathilde mee had op die of die gelegenheid. Misschien zou ik wel weten welke hoed de koningin van Nederland aan had, want daar heb ik gewoonlijk heel lang plezier in, of het kapsel van Fabiola, want dat is de laatste vijf eeuwen niet gewijzigd, kijk maar eens naar haar portret door Memlinck of was het een andere vlaamse primitieveling ?
En ik ben bijna zeker dat ze niet eens zal weten wat het verschil is tussen een karper en een zeelt, als ze al zou weten dat een zeelt een vis is.
Ik ben gelukkig geen voetbalfan, want wellicht heeft ze ook geen kaas gegeten van voetbal...En geef toe, er wordt zelden zoveel kaas gegeten als tijdens de voetbal op tv...
Ik ga mijne coiffeur missen...
Ik mag nu naar een blonde coiffeuse !
Terwijl we daar zaten kwam het gesprek over de coiffeurschool van Oudenaarde, een degelijke veel prijzen winnende onderwijsinstelling... Ik vertelde dat ik -heel lang geleden- regelmatig daar mijn haar liet knippen, omdat een dochter van een vriend modellen tekort had, een Marleen. Marleen De Mil? zei Wilfried! Ik keek hem verbaasd aan, ken je die ook ? Ze had nog stage gedaan bij hem ! En hij dacht te weten dat ze nu les geeft in de school !
De wereld is klein, heel klein.
... en weer verdwijnt een stukje van die wereld, mijne coiffeur gaat rentenieren.
Bart zit in Zwitserland, in de omgeving van Saassgrun (ik hoop dat ik het juist schrijf) Bart en Koen zijn daar nog geweest met de mutualiteit, lang geleden. Els is er niet helemaal in orde naar toe, ze heeft een borstvliesontsteking en moet zware medicatie nemen. Ze heeft veel pijn aan haar ribbenkast, maar de dokter zei dat het geen kwaad kon om op reis te gaan, dus zijn ze vertrokken, gisteren zijn we de eerste keer hun dieren gaan voederen. De vissen, de hamsters, de kippen en de geiten. Er is maar een risicovol onderdeel bij: de geiten.
De kinderen hebben die dieren zo tam gemaakt dat ze de mens zien als een speelkameraad, en ze springen alle vijf tegelijk met hun voorpoten tegen je op, en blijven zo recht staan. Jij niet. Anny probeerde met een afleidingsmanoeuvre en gooide eerst stukken oud brood in alle richtingen in het park, en ging pas dan binnen met de korrels voor de geiten en het graan voor de kippen... Zodra ze het geluid hoorden van het vallende graan was het brood vergeten, en Anny moest de geiten wegduwen om de kippen bij het graan te laten, maar dat lukt dus niet. De kippen eten geitenkorrels, de geiten eten het kippenvoer... 't Zijn precies mensen, altijd tegendraads.
Oh ja, we hebben de poes ook gezien, en wat eten voor haar gezet ook. Het beest was zoek, maar bij het weggaan zag ik plots van onder een struik twee ogen staarling kijken... de poes!
Het was best dat we langsgingen, de brievenbus puilde uit van een groot poststuk, en dat is een open advertentie om te melden: bewoners niet thuis ! Wij kregen hier trouwens de vraag van de politie om de telefoonboeken die juist nu besteld werden, binnen te pakken bij de buren die op verlof waren, teneinde de inbrekers niet op gedachten te brengen. Weet je dat alles veilig wegbergen ook niet altijd de oplossing is ? Bij een architect hier niet zo ver vandaan hebben ze eens ingebroken op klaarlichte dag, en toen de man 's avonds thuis kwam, bleken de inbrekers, omdat ze bijna niets van waarde hadden gevonden, hun woede uitgewerkt te hebben op de woning...Ze hadden onder meer op het tapijt gescheten, en dan alle muren en meubels, binnenin en langs buiten vol gesmeerd met het vieze goedje... Ook de kaders met portretten waren opengetrokken en volgesmeerd... De man heeft nooit meer zijn huis als een thuis aangevoeld!
Ik ga stoppen, deze namiddag ga ik vissen, met Luc, naar Wannegem. Hopelijk bijten ze !
tot de volgende ?
De vrouw van de toekomst heeft een dik gat !
En dan volgt een "gedegen" haartikel dat ondanks alle diëten nu al de vrouwen een pak dikker zijn dan hun grootmoeders indertijd...(Nogal wiedes, die leefden op oorlogskost) en dus wijst de evolutie op een steeds dikker wordend gat en een steeds mannelijker uiterlijk...
Journalist zijn in de zomer moet een helse karwei zijn ! Waar blijf je de zever uit halen in deze saaie tijd, waarin zelfs de politiekers hun verstand gebruiken en zich bezighouden met wat ze best kunnen: luieren...
De logica zou zeggen, laat uwe gazet rustig wat dunner worden in de zomer, maar nee, men mag niet de indruk geven dat je in feite veel te veel betaalt voor maar heel weinig wijsheid, dus maakt men zelf maar het nieuws.
Vroeger zag men iedere zomer steevast het monster van Loch Ness opduiken, maar met al het toerisme van vandaag de dag kunnen ze dit veel te gemakkelijk controleren, dus dat kan niet meer...dan maar in de wetenschap, of wat er voor doorgaat duikelen, men noemt een of andere duistere bron, en fantaseert er lustig op los, en voila ! Het Nieuws is er !
tju toch!
Ik heb ooit een site gezien waar iemand zich onledig hield met het noteren van al die gekke verzinsels... Dat is pas een hobby ! Je vind er ook heel wat op "broodje aap", een Nederlandse site waar ze alle verhaaltjes die de ronde doen in pers en in de gemeenschap bij elkaar zetten, en je mag dan eens raden of ze waar zijn of niet...Een tip, wat je echt niet kunt geloven is doorgaans wel waar.... als je eens een uurtje wilt lachen, zoek dan broodje aap eens op.
Gisteren ben ik naar de coiffeur geweest. Voor de laatste keer !
Hij stopt met werken... Zijn opvolgster stond er al bij om kennis te maken, en ik heb haar vriendelijk verzocht maar eens goed te kijken naar de techniek van het baardknippen, kwestie dat mijne gevel deftig gefatsoeneerd wordt in de toekomst.
Ik vroeg Wilfried, mijn bijna ex-kapper, wat hij met zijne tijd gaat doen: hovenieren en met de duiven spelen. Ik zei dat het te hopen was dat hij een groot pensioen had, want met de duiven spelen is een kostelijke hobby... Och, zei hij, dees jaar heb ik 80.000 fr over!
Ik keek hem aan, vol verwondering en beetje bewondering...
Ja, zei hij na een pauze, maar ik was begonnen met 100.000 hé...
Kijk, dat ga ik missen !
Nu wordt het dus een coiffeuse, en er zijn niet veel vrouwen die met de duiven spelen... En het is niet zo makkelijk om te zeveren tegen een jong vrouwmens als tegen een oude coiffeur. Bovendien hebben ze gewoonlijk heel andere interesses, die wij, mannen, dan weer niet hebben. Ik zou begot niet weten welk saccochke prinses Mathilde mee had op die of die gelegenheid. Misschien zou ik wel weten welke hoed de koningin van Nederland aan had, want daar heb ik gewoonlijk heel lang plezier in, of het kapsel van Fabiola, want dat is de laatste vijf eeuwen niet gewijzigd, kijk maar eens naar haar portret door Memlinck of was het een andere vlaamse primitieveling ?
En ik ben bijna zeker dat ze niet eens zal weten wat het verschil is tussen een karper en een zeelt, als ze al zou weten dat een zeelt een vis is.
Ik ben gelukkig geen voetbalfan, want wellicht heeft ze ook geen kaas gegeten van voetbal...En geef toe, er wordt zelden zoveel kaas gegeten als tijdens de voetbal op tv...
Ik ga mijne coiffeur missen...
Ik mag nu naar een blonde coiffeuse !
Terwijl we daar zaten kwam het gesprek over de coiffeurschool van Oudenaarde, een degelijke veel prijzen winnende onderwijsinstelling... Ik vertelde dat ik -heel lang geleden- regelmatig daar mijn haar liet knippen, omdat een dochter van een vriend modellen tekort had, een Marleen. Marleen De Mil? zei Wilfried! Ik keek hem verbaasd aan, ken je die ook ? Ze had nog stage gedaan bij hem ! En hij dacht te weten dat ze nu les geeft in de school !
De wereld is klein, heel klein.
... en weer verdwijnt een stukje van die wereld, mijne coiffeur gaat rentenieren.
Bart zit in Zwitserland, in de omgeving van Saassgrun (ik hoop dat ik het juist schrijf) Bart en Koen zijn daar nog geweest met de mutualiteit, lang geleden. Els is er niet helemaal in orde naar toe, ze heeft een borstvliesontsteking en moet zware medicatie nemen. Ze heeft veel pijn aan haar ribbenkast, maar de dokter zei dat het geen kwaad kon om op reis te gaan, dus zijn ze vertrokken, gisteren zijn we de eerste keer hun dieren gaan voederen. De vissen, de hamsters, de kippen en de geiten. Er is maar een risicovol onderdeel bij: de geiten.
De kinderen hebben die dieren zo tam gemaakt dat ze de mens zien als een speelkameraad, en ze springen alle vijf tegelijk met hun voorpoten tegen je op, en blijven zo recht staan. Jij niet. Anny probeerde met een afleidingsmanoeuvre en gooide eerst stukken oud brood in alle richtingen in het park, en ging pas dan binnen met de korrels voor de geiten en het graan voor de kippen... Zodra ze het geluid hoorden van het vallende graan was het brood vergeten, en Anny moest de geiten wegduwen om de kippen bij het graan te laten, maar dat lukt dus niet. De kippen eten geitenkorrels, de geiten eten het kippenvoer... 't Zijn precies mensen, altijd tegendraads.
Oh ja, we hebben de poes ook gezien, en wat eten voor haar gezet ook. Het beest was zoek, maar bij het weggaan zag ik plots van onder een struik twee ogen staarling kijken... de poes!
Het was best dat we langsgingen, de brievenbus puilde uit van een groot poststuk, en dat is een open advertentie om te melden: bewoners niet thuis ! Wij kregen hier trouwens de vraag van de politie om de telefoonboeken die juist nu besteld werden, binnen te pakken bij de buren die op verlof waren, teneinde de inbrekers niet op gedachten te brengen. Weet je dat alles veilig wegbergen ook niet altijd de oplossing is ? Bij een architect hier niet zo ver vandaan hebben ze eens ingebroken op klaarlichte dag, en toen de man 's avonds thuis kwam, bleken de inbrekers, omdat ze bijna niets van waarde hadden gevonden, hun woede uitgewerkt te hebben op de woning...Ze hadden onder meer op het tapijt gescheten, en dan alle muren en meubels, binnenin en langs buiten vol gesmeerd met het vieze goedje... Ook de kaders met portretten waren opengetrokken en volgesmeerd... De man heeft nooit meer zijn huis als een thuis aangevoeld!
Ik ga stoppen, deze namiddag ga ik vissen, met Luc, naar Wannegem. Hopelijk bijten ze !
tot de volgende ?
dinsdag, augustus 05, 2008
zjatten en têlloren...
Als je hier iemand hoort zeggen dat het allemaal blabla is, dan hoor je in werkelijkheid: zjatten en têlloren... Kopjes en borden, maar geef toe zjatten en têlloren is veel mooier dan die kopjes en borden...
En weer hoor je in onze spreektaal de import van vreemde woorden, en vooral van uit het frans.
We eten uit telloren, met een mes en een vorket (fourchette) in het Oostends zelfs bijna letterlijk "een fursjette...". Wij zijn ook zo vaak en zo lang bezet geweest, dat het heel logisch is dat onze taal daar de sporen van draagt. Bovendien waren wij van nature al gedeeltelijk een taalovergangszone. Want indertijd, voor de uitvinding van de grenzen, stopte een taal niet aan de schreve, het liep heel geleidelijk over van de ene taal in de andere. Je had overgangsgebieden. Het was wel zo dat de officiële taal of in het ene of in het andere was, maar de spreektaal was in die gebieden een echt mengelmoesje. Je moet nu al heel erg goed gaan zoeken om in Frans Vlaanderen nog het Vlams te kunnen horen, maar wij hebben nog hier en daar ouden mensen gevonden die in een klein stamineetje onder elkaar vlams aan 't koetten waren. (Ik spreek van in de jaren 1970) maar nu denk ik niet dat je er nog zo maar tegen het lijf zult lopen. Niet dat er geen Vlaamse werking meer is, maar het leeft niet meer aan de basis.
Door het onderwijs en alle officiële instellingen fransonkundig te verklaren heeft men in enkele generaties het vlams doen verdwijnen, ondanks het feit dat het al eeuwen was blijven bestaan in het grote Frankrijk.
Maar je kunt dus wel degelijk een taal doen verdwijnen !
Maar niet de volksaard, en niet de eigenheid van dat volk! Nu vind je in La Flandre du Nord, een apart volkje, met een aparte taal, een dialekt van de Nord, de Chti, waarin je her en der nog vage sporen vind van het vroegere vlams, maar die wellicht binnen enkele generaties nog een bijkomende inmenging zal hebben van uit de vele oorspronkelijk noord-afrikanen...
Het is dus, ondanks alle dwang, eerder een evolutie dan een echt verdwijnen. De levensstijl, de feesten en de gebruiken blijven de sporen van het verleden dragen, en sommige gerechten hebben nog steeds geen andere dan hun oorspronkelijke vlaamse naam, zoals het potjesvlesch en andere...
De taal verdwijnt, het volk niet...of veel langzamer... Want wat we hier zien, zien we ook daar! Onder invloed van de gewijzigde vorm van economie zijn de mensen niet meer honkvast, en gaan bij het werk wonen, verliezen hun eigen dialekt en geven het dialekt van daar waar ze nu wonen een andere klank en andere woorden, tot er een algemen vervlakking ontstaat, een soort lingua populi, een volkstaal, maar niet meer echt aan de gemeente vastgehecht.
Steeds meer ouders voeden hun kinderen op in een "beschaafd" nederlands, de kinderen rapen pas op schoolleeftijd wat dialekt op, en hun taal neigt meer en meer toe een soort "algemeen Vlaams"... In Nederland zie je hetzelfde, de Zeeuwen van nu spreken steeds minder echt zeeuws, en steeds meer een vorm tussen nederlands en zeeuws in.
Ik vermoed (en hoop!) dat dit niet tot het einde leidt van de volkstaal! Laat het een vervagen brengen van de dialektgrenzen, maar laat het asjeblieft niet leiden tot een dode steriele taal waarin de enige evolutie nog de bijkomende nieuwe woorden zijn voor nieuwe gebruiksvoorwerpen... Het is voor mij dan ook verheugend vast te stellen dat er een soort revival van het dialekt bezig is, en dat steeds meer kleinkunstenaars grote successen boeken met liedjes in hun moerstaal. (Alhoewel de ouderen zeggen dat het nu al geen echt dialekt meer is...)
Maar ik ben en blijf er van overtuigd dat het leven van een taal van vanonderen uit moet komen! Met andere woorden, het is de spreekwijze die de taal moet blijven bevruchten !
Nu en dan kun je reacties vinden op mijn blog, komende van een Nederlandse lezer... Hij schreef onder meer dat hij zo houd van ons vlaams...terwijl wij in onze schrijftaal hoofdzakelijk in het nederlands schrijven, maar ja, als we de dikke vandaal openslaan, dan zien wij bij heel veel woorden znl staan, zuidnederlands (waarom geen vl., meneer de vandaal???) waarmee men beduidt dat het geen gebruikelijke term is in Nederland. In de laatste versie neemt men ook woorden uit het surinaams op, en wellicht staat daar dan ook dat wat denigrerend overkomend sur. bij ???
Waarom staat er bij de woorden die alleen door jullie in Nederland worden gebruikt, geen hnl bij ?of nnl ? Ofwel beschouwen we het ook echt als één taal, ofwel niet... En het is één taal ! De verschillen zijn zo minimaal dat er geen verschil is ! De woordenschat van een Zeeuw is ook niet dezelfde van een Drentse inwoner, en toch is iedereen het er over eens dat ze nederlands praten en schrijven... Het verschil tussen een Zeeuw en een Vlaming is heus niet groter dan dat tussen die zeeuw en die Drenter (Zeg ik dat goed ?).
Nu ja, het is ook jullie schuld niet dat er bij die woorden znl. of sur. staat, laat er ons dan ook niet over vitten, maar mocht u enkele van die vroede heren kennen die plichtig zijn aan die vermelding, wil hun dan aub een melden dat wij dat helemaal niet op prijs kunnen stellen !
Vlaams is Nederlands en Nederlands is Vlaams, of we het nu willen of niet. Er is een werkelijk verschil ! Eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven dat er één werkelijk verschil bestaat ! ... In de ambtelijke taal ! Al onze wetteksten zijn opgemaakt in een taaltje die hoogstens nog aan het nederlands herinnert, een regelrechte vertaling uit het frans, en met het gebruik van een terminologie die nog dateert van de Code Napoléon.... Kwestie van geen misverstanden te kunnen hebben tussen de Franse en de Vlaamse wetteksten inzake interpretatie... Als je de kans hebt, beste Nederlandse Vriend, dan moet je je eens een Belgisch Burgerlijk Wetboek aanschaffen, op de rommelmarkten vind je die met massa's (daar horen ze ook thuis)... Je zult je zeker een kriek lachen, tot je er aan denkt dat wij zo geregeerd worden.... dan zul je meewarig het hoofd schudden en deernis hebben met ons, arme Vlamingen...
Weet je wat wij zeggen over dat Burgerlijk Wetboek ? Zjatten en têlloren !
tot de volgende ?
En weer hoor je in onze spreektaal de import van vreemde woorden, en vooral van uit het frans.
We eten uit telloren, met een mes en een vorket (fourchette) in het Oostends zelfs bijna letterlijk "een fursjette...". Wij zijn ook zo vaak en zo lang bezet geweest, dat het heel logisch is dat onze taal daar de sporen van draagt. Bovendien waren wij van nature al gedeeltelijk een taalovergangszone. Want indertijd, voor de uitvinding van de grenzen, stopte een taal niet aan de schreve, het liep heel geleidelijk over van de ene taal in de andere. Je had overgangsgebieden. Het was wel zo dat de officiële taal of in het ene of in het andere was, maar de spreektaal was in die gebieden een echt mengelmoesje. Je moet nu al heel erg goed gaan zoeken om in Frans Vlaanderen nog het Vlams te kunnen horen, maar wij hebben nog hier en daar ouden mensen gevonden die in een klein stamineetje onder elkaar vlams aan 't koetten waren. (Ik spreek van in de jaren 1970) maar nu denk ik niet dat je er nog zo maar tegen het lijf zult lopen. Niet dat er geen Vlaamse werking meer is, maar het leeft niet meer aan de basis.
Door het onderwijs en alle officiële instellingen fransonkundig te verklaren heeft men in enkele generaties het vlams doen verdwijnen, ondanks het feit dat het al eeuwen was blijven bestaan in het grote Frankrijk.
Maar je kunt dus wel degelijk een taal doen verdwijnen !
Maar niet de volksaard, en niet de eigenheid van dat volk! Nu vind je in La Flandre du Nord, een apart volkje, met een aparte taal, een dialekt van de Nord, de Chti, waarin je her en der nog vage sporen vind van het vroegere vlams, maar die wellicht binnen enkele generaties nog een bijkomende inmenging zal hebben van uit de vele oorspronkelijk noord-afrikanen...
Het is dus, ondanks alle dwang, eerder een evolutie dan een echt verdwijnen. De levensstijl, de feesten en de gebruiken blijven de sporen van het verleden dragen, en sommige gerechten hebben nog steeds geen andere dan hun oorspronkelijke vlaamse naam, zoals het potjesvlesch en andere...
De taal verdwijnt, het volk niet...of veel langzamer... Want wat we hier zien, zien we ook daar! Onder invloed van de gewijzigde vorm van economie zijn de mensen niet meer honkvast, en gaan bij het werk wonen, verliezen hun eigen dialekt en geven het dialekt van daar waar ze nu wonen een andere klank en andere woorden, tot er een algemen vervlakking ontstaat, een soort lingua populi, een volkstaal, maar niet meer echt aan de gemeente vastgehecht.
Steeds meer ouders voeden hun kinderen op in een "beschaafd" nederlands, de kinderen rapen pas op schoolleeftijd wat dialekt op, en hun taal neigt meer en meer toe een soort "algemeen Vlaams"... In Nederland zie je hetzelfde, de Zeeuwen van nu spreken steeds minder echt zeeuws, en steeds meer een vorm tussen nederlands en zeeuws in.
Ik vermoed (en hoop!) dat dit niet tot het einde leidt van de volkstaal! Laat het een vervagen brengen van de dialektgrenzen, maar laat het asjeblieft niet leiden tot een dode steriele taal waarin de enige evolutie nog de bijkomende nieuwe woorden zijn voor nieuwe gebruiksvoorwerpen... Het is voor mij dan ook verheugend vast te stellen dat er een soort revival van het dialekt bezig is, en dat steeds meer kleinkunstenaars grote successen boeken met liedjes in hun moerstaal. (Alhoewel de ouderen zeggen dat het nu al geen echt dialekt meer is...)
Maar ik ben en blijf er van overtuigd dat het leven van een taal van vanonderen uit moet komen! Met andere woorden, het is de spreekwijze die de taal moet blijven bevruchten !
Nu en dan kun je reacties vinden op mijn blog, komende van een Nederlandse lezer... Hij schreef onder meer dat hij zo houd van ons vlaams...terwijl wij in onze schrijftaal hoofdzakelijk in het nederlands schrijven, maar ja, als we de dikke vandaal openslaan, dan zien wij bij heel veel woorden znl staan, zuidnederlands (waarom geen vl., meneer de vandaal???) waarmee men beduidt dat het geen gebruikelijke term is in Nederland. In de laatste versie neemt men ook woorden uit het surinaams op, en wellicht staat daar dan ook dat wat denigrerend overkomend sur. bij ???
Waarom staat er bij de woorden die alleen door jullie in Nederland worden gebruikt, geen hnl bij ?of nnl ? Ofwel beschouwen we het ook echt als één taal, ofwel niet... En het is één taal ! De verschillen zijn zo minimaal dat er geen verschil is ! De woordenschat van een Zeeuw is ook niet dezelfde van een Drentse inwoner, en toch is iedereen het er over eens dat ze nederlands praten en schrijven... Het verschil tussen een Zeeuw en een Vlaming is heus niet groter dan dat tussen die zeeuw en die Drenter (Zeg ik dat goed ?).
Nu ja, het is ook jullie schuld niet dat er bij die woorden znl. of sur. staat, laat er ons dan ook niet over vitten, maar mocht u enkele van die vroede heren kennen die plichtig zijn aan die vermelding, wil hun dan aub een melden dat wij dat helemaal niet op prijs kunnen stellen !
Vlaams is Nederlands en Nederlands is Vlaams, of we het nu willen of niet. Er is een werkelijk verschil ! Eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven dat er één werkelijk verschil bestaat ! ... In de ambtelijke taal ! Al onze wetteksten zijn opgemaakt in een taaltje die hoogstens nog aan het nederlands herinnert, een regelrechte vertaling uit het frans, en met het gebruik van een terminologie die nog dateert van de Code Napoléon.... Kwestie van geen misverstanden te kunnen hebben tussen de Franse en de Vlaamse wetteksten inzake interpretatie... Als je de kans hebt, beste Nederlandse Vriend, dan moet je je eens een Belgisch Burgerlijk Wetboek aanschaffen, op de rommelmarkten vind je die met massa's (daar horen ze ook thuis)... Je zult je zeker een kriek lachen, tot je er aan denkt dat wij zo geregeerd worden.... dan zul je meewarig het hoofd schudden en deernis hebben met ons, arme Vlamingen...
Weet je wat wij zeggen over dat Burgerlijk Wetboek ? Zjatten en têlloren !
tot de volgende ?
maandag, augustus 04, 2008
Boeken
Boekzitting, een prachtig plekje boven de muziekberg, half in Ronse, half in Louise Marie. Boek komt hier van Beuk.
Het is lang geleden dat ik daar nog eens was... Het prachtige muziekbos die zijn brede bosvallei helemaal voor je uitstrekt... Toen de kinderen klein waren gingen we er dikwijls om de kinderen te laten ravotten in het bos. Zelfs toen ze nog klein waren, was het er veilig, je ziet de kinderen heel de tijd voor je ogen in de vallei. De beek die er door loopt is van enkele bosbronnetjes, en heerlijk helder water, niet diep genoeg om je helemaal nat te maken. Er leven salamanders en, heel bijzonder ook de vuursalamander (we hebben er ooit één keer een gezien...)
Boeksiettie (Boekzitting, maar in het dialekt) is een herberg, boven op de berg, waar het heerlijk rustig zitten is, zeker op weekdagen.
Ooit waren we er eens naar toe gegaan met heel de familie, en terwijl de kinderen speelden zaten we met oma, Suzanne, Robert en ik weet niet wie nog allemaal, van een heerlijke pint te genieten in de lommerte van de bomen. Het deed deugd, we waren thuis volop aan de verbouwingswerken bezig, en anders ging ieder vrij moment naar het werk, en nu konden we eindelijk weer eens enkele uren genieten van het niets doen. We zaten gezellig te keuvelen, toen Anny plots eengroep scouts zag afkomen in de verte... "Kijk" zei ze" er is daar een hele bende in couffragevesten"... We lagen plat van het lachen, en wij niet alleen, ook aan de tafeltjes naast ons zaten de mensen te hinniken van de lach... Anny zat een moment verbaasd te kijken, en snapte toen plots wat ze gezegd had, couffrage in plaats van camouflage... Wellicht nog in de sfeer van de verbouwing ? (Voor mijn Nederlandse vrienden, die wellicht het woord couffrage niet kennen, het is een verbastering van het franse woord voor bekisting, algemeen gebruikt in de bouwnijverheid voor het bekisten van beton) (Net zoals wij nooit werken met een schroevendraaier, maar steeds met ne tournevis (uitgesproken toernavies))...
Jàààren heeft die vest bij ons geen andere naam meer gehad...couffragevesten ! Heerlijk ! God, hoe lang is dat al geleden ? De kinderen waren nog kinderen en hebben nu al kinderen van die leeftijd... djudedju, we worden oud mette !
Oud worden... in november zijn we al 41 jaar getrouwd... In de arme afrikaanse landen worden de mensen gemiddeld niet eens zou oud! Wij hebben nu al een leven om dankbaar voor te zijn! Ondanks alle tegenslagen ziektes en dood, hebben wij het goed hier in ons Absurdistan. Stel dat we in een arm land woonden, dat ik daar ziek geworden was en het werken niet meer aan kon, dan lagen we allang onder de schrale grond, en sprak men al niet meer over ons !
Is het niet erg te bedenken dat er mensen leven die zich de "luxe" niet kunnen permitteren om ziek te zijn ? Dat het pas enkele generaties geleden hier ook zo was ? Dat, met andere woorden, het echt niet zo'n heksenwerk moet zijn om ook in die landen de mensen zich te laten opwerken tot een beter leven... Och, ik weet wel dat het er veel moeilijker uit ziet, maar het was hier echt niet beter ! Honderden mensen die in enkele schamele huisjes woonden in een beluik, met één wc op het binnenplein, en één pomp voor het water...Die pomp lag dan in veel gevallen veel te dicht bij de beerput en was de oorzaak van de talrijke sterfgevallen door de gevreesde cholera... De mensen hadden honger, en kinderen van 6, 7 jaar oud moesten al gaan werken om de kans op overleven iets te vergroten, terwijl ze juist door dat werk heel vroeg stierven... Die kleine kinderen moesten op handen en knieën onder de draaiende machines door kruipen om de gevallen vezels bijeen te garen zodat ze nog eens konden verwerkt worden in de spinnerij.
Het was werken om niet te sterven en sterven van het werken... Veel verschil was er niet met wat we nu zien in die arme landen, alleen hebben ze daar zelfs niet eens de mogelijkheid om te werken tot de dood, ze kunnen alleen hongeren tot de dood.
Gelukkig hebben de Al Gores van deze wereld geen gelijk, en is de aarde niet echt aan het opwarmen, anders zou de toekomst van veel van die mensen nog veel erger zijn! Veel van die arme landen liggen in gebieden die amper iets boven zeeniveau liggen, denk aan Bangladesj bijvoorbeeld, waar bijna het ganse grondgebied amper een halve meter boven de zee uitkomt...
Maar daar hebben we gelukkig geen zorgen over te hebben, want de het is nog nooit zo koud geweest als nu op de zuidpool en in bijna heel de zuidelijke helft van de wereld, en ook hier vermindert de ijskap op Groenland niet, de randen smelten wel af, maar door het iets minder koude weer sneeuwt het veel meer en groeien de ijsmassa's sneller dan ooit...maar dat vertellen de Al Gores je om allerlei politieke redenen niet er bij.... Ze noemen alleen de smeltende zijkanten en vergeten de aangroeiende massa van de kern... Dat en de "dreigende terroristen" zijn genoeg om overal in de wereld de bevolking meer en meer onder druk te zetten en de macht meer en meer in handen te geven van de "regeringen"... En kijk, allemaal, of bijna allemaal lopen ze er met open ogen in ! Een van de belangrijkste mensen van het "democratische" amerika heeft publiekelijk gezegd dat de oplossing van alle problemen er in bestond minstens een derde van de wereldbevolking te elimineren... en het was geen boutade ! Hij meende het ...
En zeggen dat het allemaal zo schoon zou kunnen zijn... Waar welvaart is, is er geen noodzaak meer om het overleven te verzekeren door het hebben van grote gezinnen. Zo was het hier, zo zou het ook daar zijn ! Maar het is zo moeilijk om ook een ander iets te gunnen... Ooit tekende ik voor het ledenblad van de vakbond Hout en Bouw onder meer enkele cartoons... Ik herinner me er eentje dat werd afgekeurd als te "cru"... Je zag twee dikke welvarende blanken met sigaar in de mond, aktentas onder de arm, die voorbij een van honger stervende zwarte passeerden, terwij de ene blanke tegen de ander zei "... maar wij hebben ook onze problemen, de boterberg, de melkplas, de groentenoverschotten..." Ja, het was cru, maar het is ook de bittere waarheid ! Ken je het toppunt van wreedaardigheid ? Melkpoeder sturen naar de sahellanden, waar ze geen water hebben om het op te lossen !
Ik heb het al gezegd, ik geloof in een God, maar niet in een God die zich onledig houdt met eenieder van ons, veeleer een God als oorzaak, als begin en einde maar die zich niet om de details bekommert... Mocht hij het wel doen, wat dacht je dat hij met ons zou doen, in een maatschappij die voedsel vernietigt terwijl er anderen hongeren ? Wij leven op een aarde, in een aarde, door de aarde, met de aarde, en ons begin en ons einde is de aarde...daarom leven we ook "eeuwig", zo eeuwig als de aarde is... Is er nog meer, dan is dat meegenomen, is er niets meer, dan is dat ook zo. Dat idee zit eigenlijk ook in het begrip reïncarnatie (letterlijk weer in het vlees komen)...
Hoe meer ik over al die dingen nadenk, hoe meer ik dat idee genegen ben, hoe meer ik denk in die richting. Hoe meer ik ook geloof dat alle leven van één bron is, niet alleen als evolutietheorie, ook als een overtuiging... Naar het schijnt leefde dit ook bij de eerste Christenen...
Het is natuurlijk allemaal niet meer te achterhalen, maar ik zou graag eens echt de worden hebben gehoord van de mensen die nu aan de basis liggen van de talrijke godsdiensten. Ik geloof dat de meesten echt verlichte geesten waren, die heel goed inzagen wat er van was, en die echt hun medemensen wilden helpen om te komen tot een ideale en ideële maatschappij... Maar we zullen het helaas nooit meer te weten komen, omdat men er stelsels van gemaakt heeft in plaats van leefregels... men heeft er instanties van gemaakt en weer, weer zien we dat het opnieuw en opnieuw en opnieuw over macht gaat... terwijl er alleen een tijdelijk verblijf is op een bepaalde plaats op een bepaald moment... en daarna is er... iets anders, en leeft men onder een macht.
Steeds meer en meer ontdekken we dat er steeds minder en minder overblijft dat ons onderscheid van het andere leven. Volgens mij gaat het nog veel verder, zit het niet alleen in wat wij leven noemen, maar in ieder kleinste stukje van de kleinste atoom. Heb je al eens bedacht hoezeer een atoom met zijn neutronen en al lijkt op een zon met zijn manen? Zit er hier hoog boven ons een smid te hameren op de stof waarop wij leven? Doen wij het op de werelden die in wat wij atomen noemen rondzweven? oneindige eindigheid... We zijn nog veel kleiner dan we al denken... amper iets meer dan niets, en sommigen vinden het heerlijk er baas over te spelen. Idioten...
tot de volgende ?
Het is lang geleden dat ik daar nog eens was... Het prachtige muziekbos die zijn brede bosvallei helemaal voor je uitstrekt... Toen de kinderen klein waren gingen we er dikwijls om de kinderen te laten ravotten in het bos. Zelfs toen ze nog klein waren, was het er veilig, je ziet de kinderen heel de tijd voor je ogen in de vallei. De beek die er door loopt is van enkele bosbronnetjes, en heerlijk helder water, niet diep genoeg om je helemaal nat te maken. Er leven salamanders en, heel bijzonder ook de vuursalamander (we hebben er ooit één keer een gezien...)
Boeksiettie (Boekzitting, maar in het dialekt) is een herberg, boven op de berg, waar het heerlijk rustig zitten is, zeker op weekdagen.
Ooit waren we er eens naar toe gegaan met heel de familie, en terwijl de kinderen speelden zaten we met oma, Suzanne, Robert en ik weet niet wie nog allemaal, van een heerlijke pint te genieten in de lommerte van de bomen. Het deed deugd, we waren thuis volop aan de verbouwingswerken bezig, en anders ging ieder vrij moment naar het werk, en nu konden we eindelijk weer eens enkele uren genieten van het niets doen. We zaten gezellig te keuvelen, toen Anny plots eengroep scouts zag afkomen in de verte... "Kijk" zei ze" er is daar een hele bende in couffragevesten"... We lagen plat van het lachen, en wij niet alleen, ook aan de tafeltjes naast ons zaten de mensen te hinniken van de lach... Anny zat een moment verbaasd te kijken, en snapte toen plots wat ze gezegd had, couffrage in plaats van camouflage... Wellicht nog in de sfeer van de verbouwing ? (Voor mijn Nederlandse vrienden, die wellicht het woord couffrage niet kennen, het is een verbastering van het franse woord voor bekisting, algemeen gebruikt in de bouwnijverheid voor het bekisten van beton) (Net zoals wij nooit werken met een schroevendraaier, maar steeds met ne tournevis (uitgesproken toernavies))...
Jàààren heeft die vest bij ons geen andere naam meer gehad...couffragevesten ! Heerlijk ! God, hoe lang is dat al geleden ? De kinderen waren nog kinderen en hebben nu al kinderen van die leeftijd... djudedju, we worden oud mette !
Oud worden... in november zijn we al 41 jaar getrouwd... In de arme afrikaanse landen worden de mensen gemiddeld niet eens zou oud! Wij hebben nu al een leven om dankbaar voor te zijn! Ondanks alle tegenslagen ziektes en dood, hebben wij het goed hier in ons Absurdistan. Stel dat we in een arm land woonden, dat ik daar ziek geworden was en het werken niet meer aan kon, dan lagen we allang onder de schrale grond, en sprak men al niet meer over ons !
Is het niet erg te bedenken dat er mensen leven die zich de "luxe" niet kunnen permitteren om ziek te zijn ? Dat het pas enkele generaties geleden hier ook zo was ? Dat, met andere woorden, het echt niet zo'n heksenwerk moet zijn om ook in die landen de mensen zich te laten opwerken tot een beter leven... Och, ik weet wel dat het er veel moeilijker uit ziet, maar het was hier echt niet beter ! Honderden mensen die in enkele schamele huisjes woonden in een beluik, met één wc op het binnenplein, en één pomp voor het water...Die pomp lag dan in veel gevallen veel te dicht bij de beerput en was de oorzaak van de talrijke sterfgevallen door de gevreesde cholera... De mensen hadden honger, en kinderen van 6, 7 jaar oud moesten al gaan werken om de kans op overleven iets te vergroten, terwijl ze juist door dat werk heel vroeg stierven... Die kleine kinderen moesten op handen en knieën onder de draaiende machines door kruipen om de gevallen vezels bijeen te garen zodat ze nog eens konden verwerkt worden in de spinnerij.
Het was werken om niet te sterven en sterven van het werken... Veel verschil was er niet met wat we nu zien in die arme landen, alleen hebben ze daar zelfs niet eens de mogelijkheid om te werken tot de dood, ze kunnen alleen hongeren tot de dood.
Gelukkig hebben de Al Gores van deze wereld geen gelijk, en is de aarde niet echt aan het opwarmen, anders zou de toekomst van veel van die mensen nog veel erger zijn! Veel van die arme landen liggen in gebieden die amper iets boven zeeniveau liggen, denk aan Bangladesj bijvoorbeeld, waar bijna het ganse grondgebied amper een halve meter boven de zee uitkomt...
Maar daar hebben we gelukkig geen zorgen over te hebben, want de het is nog nooit zo koud geweest als nu op de zuidpool en in bijna heel de zuidelijke helft van de wereld, en ook hier vermindert de ijskap op Groenland niet, de randen smelten wel af, maar door het iets minder koude weer sneeuwt het veel meer en groeien de ijsmassa's sneller dan ooit...maar dat vertellen de Al Gores je om allerlei politieke redenen niet er bij.... Ze noemen alleen de smeltende zijkanten en vergeten de aangroeiende massa van de kern... Dat en de "dreigende terroristen" zijn genoeg om overal in de wereld de bevolking meer en meer onder druk te zetten en de macht meer en meer in handen te geven van de "regeringen"... En kijk, allemaal, of bijna allemaal lopen ze er met open ogen in ! Een van de belangrijkste mensen van het "democratische" amerika heeft publiekelijk gezegd dat de oplossing van alle problemen er in bestond minstens een derde van de wereldbevolking te elimineren... en het was geen boutade ! Hij meende het ...
En zeggen dat het allemaal zo schoon zou kunnen zijn... Waar welvaart is, is er geen noodzaak meer om het overleven te verzekeren door het hebben van grote gezinnen. Zo was het hier, zo zou het ook daar zijn ! Maar het is zo moeilijk om ook een ander iets te gunnen... Ooit tekende ik voor het ledenblad van de vakbond Hout en Bouw onder meer enkele cartoons... Ik herinner me er eentje dat werd afgekeurd als te "cru"... Je zag twee dikke welvarende blanken met sigaar in de mond, aktentas onder de arm, die voorbij een van honger stervende zwarte passeerden, terwij de ene blanke tegen de ander zei "... maar wij hebben ook onze problemen, de boterberg, de melkplas, de groentenoverschotten..." Ja, het was cru, maar het is ook de bittere waarheid ! Ken je het toppunt van wreedaardigheid ? Melkpoeder sturen naar de sahellanden, waar ze geen water hebben om het op te lossen !
Ik heb het al gezegd, ik geloof in een God, maar niet in een God die zich onledig houdt met eenieder van ons, veeleer een God als oorzaak, als begin en einde maar die zich niet om de details bekommert... Mocht hij het wel doen, wat dacht je dat hij met ons zou doen, in een maatschappij die voedsel vernietigt terwijl er anderen hongeren ? Wij leven op een aarde, in een aarde, door de aarde, met de aarde, en ons begin en ons einde is de aarde...daarom leven we ook "eeuwig", zo eeuwig als de aarde is... Is er nog meer, dan is dat meegenomen, is er niets meer, dan is dat ook zo. Dat idee zit eigenlijk ook in het begrip reïncarnatie (letterlijk weer in het vlees komen)...
Hoe meer ik over al die dingen nadenk, hoe meer ik dat idee genegen ben, hoe meer ik denk in die richting. Hoe meer ik ook geloof dat alle leven van één bron is, niet alleen als evolutietheorie, ook als een overtuiging... Naar het schijnt leefde dit ook bij de eerste Christenen...
Het is natuurlijk allemaal niet meer te achterhalen, maar ik zou graag eens echt de worden hebben gehoord van de mensen die nu aan de basis liggen van de talrijke godsdiensten. Ik geloof dat de meesten echt verlichte geesten waren, die heel goed inzagen wat er van was, en die echt hun medemensen wilden helpen om te komen tot een ideale en ideële maatschappij... Maar we zullen het helaas nooit meer te weten komen, omdat men er stelsels van gemaakt heeft in plaats van leefregels... men heeft er instanties van gemaakt en weer, weer zien we dat het opnieuw en opnieuw en opnieuw over macht gaat... terwijl er alleen een tijdelijk verblijf is op een bepaalde plaats op een bepaald moment... en daarna is er... iets anders, en leeft men onder een macht.
Steeds meer en meer ontdekken we dat er steeds minder en minder overblijft dat ons onderscheid van het andere leven. Volgens mij gaat het nog veel verder, zit het niet alleen in wat wij leven noemen, maar in ieder kleinste stukje van de kleinste atoom. Heb je al eens bedacht hoezeer een atoom met zijn neutronen en al lijkt op een zon met zijn manen? Zit er hier hoog boven ons een smid te hameren op de stof waarop wij leven? Doen wij het op de werelden die in wat wij atomen noemen rondzweven? oneindige eindigheid... We zijn nog veel kleiner dan we al denken... amper iets meer dan niets, en sommigen vinden het heerlijk er baas over te spelen. Idioten...
tot de volgende ?
zondag, augustus 03, 2008
Nappie
Op de rommelmarkt vond ik gisteren een boek (jawaadde!) over Napoleon.
Een grote dikke kanjer van ene professor die zich met dergelijke geschiedkundige werken bezig hield. (houd ?).
Ik hoop met grote hoop dat het hier niet een fan van de Grote Panoleon betreft, maar iemand die de geschiedenis heeft geschreven van één van die vele oorlogszuchtigen die de vrede steeds maar weer en weer naar de knoppen maken.
Ik weet wel dat nu héél de francofonie op haar achterste benen gaat staan, omdat ik zo oneerbiedig over hun grote held spreek, maar feit is en blijft feit ! Iemand die heel de wereld in rep en roer zet, duizenden mensen doet sterven, duizenden doet verder leven met onnodige letsels, gezinnen verscheurt, moeders pijn doet, dat is geen held, dat is een massamoordenaar.
En net zoals Xerxes, Nabuchodonosor, Alexander de Grote, Caesar, Hitler, Kaiser Wilhelm, en een heleboel anderen mag hij in het rijtje staan van machtswellustelingen, geweldenaars, lorejassen!
En net zoals de massa nu dweept met Alexander de Grote, Napoleon en andere kloefenkappers, voorzie ik dat er binnen x tijd wel lovend zal gesproken worden over een Hitler ook, in spijt van al de grove dingen die er nu nog aan zijn naam kleven. Het begint al, en ik denk hierbij niet aan de neonazistjes, maar aan het feit dat steeds meer en meer van zijn generaals nu al met een aureooltje worden bekleed, denk maar aan Rommel de "Woestijnvos", om er meteen maar zijn koosnaampje bij te voegen...
Sommige van die overweldigers kregen in de loop van de geschiedenis zelfs meer dan een aureooltje, maar worden nu de grote beschavers genoemd ! Alexander in het Oosten en Caesar hier in het westen... Precies of er ooit een van die veroveraars iets meer hebben gebracht dan dood, armoede, ellende en onderdrukking !
De haat was zo erg, dat zelfs de dingen die zouden kunnen als bonus genoemd worden, meteen verdwenen, uitgespuwd werden door de bevolking op het moment dat de romeinen hier werden buitengeborsteld ! En nog gaan we nu zo ver in ons gedweep, dat wij dat dan denigrerend de "duistere" middeleeuwen noemen !
De mensen van toen wilden gewoon alles, maar dan ook alles wat maar enigszins naar de romeinen rook kwijt raken, ook al hadden ze er niet onmiddellijk een ander equivalent voor. Eigenlijk doet het me een beetje glimlachen weet je, want ik denk nu aan een vergelijking met de huidige flaminganten die ook nu nog over de misstappen van 100 jaar geleden klappen, en alles, maar dan ook alles wat maar aan francofonie doet denken willen over boord zwieren !
Het moet dus wel een menselijke eigenschap zijn... die wrok, die blijvende haat... Ik werkte ooit bij een man die een hartsgrondige hekel aan de Duitsers had overgehouden, en die beweerde dat alle Duitsers als oorlogszuchtigen op de wereld kwamen, ze werden allemaal met de helm geboren... Dat dit iets heel anders is durfde niemand hem ooit te zeggen, want dat zou door hem als sympathie voor die "Duitse smeerlappen" uitgelegd worden...
Hoewel ik het alleen heel onrechtstreeks kan afleiden, kwamen ook de oorspronkelijke goden weer volop in de mode, en werden de christenen beschouwd als iets dat ook uit Rome kwam... Je kunt dit afleiden uit de politieke manoeuvres uit die tijd, die jammer genoeg alleen afkomstig zijn uit het kristelijke kamp, zoals altijd, uit het kamp der uiteindelijke overwinnaars... Maar gewoon al de naam van Karel Martel, bewijst dat de macht dan volop in handen was van de "heidenen", de mannen die de oude goden aanbaden, en Karel vocht in het teken van de Hamer van Thor. (Vandaar zijn naam Martel, Marteau wat hamer betekent)
Het zou natuurlijk niet juist zijn te zeggen dat de bezetters niets goeds meebrachten... En eerst smeten we het overboord, en dan nadien voerden we het terug in, omdat het voordelen had. Denk maar aan de fusies van de gemeenten, Groot Gent was er al tijdens de bezetting ook... en zo kun je nog wel wat dingen opnoemen.
Maar in eerste en belangrijkste instantie waren het veroveraars, geweldenaars, machtswellustelingen... wat je ze ook voor lieve namen geeft in de geschiedenisboekjes.
Ik hoor dat madammeke nog vertellen dat ze in het Yugoslavië onder Tito veel vrijer waren dan hier nu... en ik kan haar geloven, want eerlijk is eerlijk, het gaat met onze vrijheid in sneltreinvaart bergaf ! (Allemaal om ons te beschermen...?????)
Beseffen we niet dat we met onze verheerlijking van die oude veroveraars in feite het veroveren heiligen ??? We maken er helden van, in plaats van de moordenaars die ze in werkelijkheid zijn ! En op die manier kweken we bij onze kinderen stelselmatig in dat veroveren en afslachten, roven en verkrachten goede daden zijn ! Terwijl iedereen die het zo leest, zoals ik het nu net schreef weet dat dit niet zo is ! Maar men vertelt van een Napoleon allang niet meer hoeveel doden hij op zijn conto heeft, men spreekt van de held, de briljante veldheer... Maar voor de mensen in die tijd was hij de veroveraar, de geweldenaar, de moordenaar, de verkrachter de rover, de bandiet! En dat zou hij moeten blijven, ook in de geschiedenisboekjes ! Men zou onze kinderen en kleinkinderen moeten leren dat geweld nooit de oplossing is ! Dat iedere oorlog de aanleiding is voor de daaropvolgende ! dat geweld geweld oproept ! Dat oorlog het ultieme kwaad is !
Een echte held, dat is iemand als Ghandi, die door zijn geweldloosheid de soldaten tot wanhoop bracht !
Maar ach, wat wil ik hier papier aan vuil maken... We zouden veronderstellen dat we nu, al al die eeuwen van strijd en ellende eindelijk toch tot het besef zouden zijn gekomen dat oorlog nooit iets oplost, en ook vandaag nog zitten we in een wereld vol oorlog en vol van nog veel meer oorlogsdreiging... De kans dat er een nieuwe strijd losbarst, nu met Iran, wordt met de dag reeëler... en God, en Allah mag weten waarom !
Ach, iedereen weet waarom! Macht ! Het moet verschrikkelijk zijn, als je zo gehecht bent aan de macht, zo hangt aan je overwicht op de anderen, om dan te sterven ! Plots te moeten toegeven dan het allemaal een zeepbel was... Plots tot niets vervallen...
Ik heb je al gezegd, we zijn nog veel te veel dier om al mens te zijn, en teveel mens om nog een normaal dier te zijn. We zitten gevangen in die dualiteit tussen geest en lijf, in een eeuwige strijd... en het is pas als je zo oud of zo mallendig bent geworden, dat je dat lijf als het ware van je kunt af zetten, dat je ziet hoe absurd het allemaal is.
----------------
Ik word oud! Nu mijn armen bruin zijn, zie ik pas hoeveel witte haren er nu ook al op mijn armen staan ! Ook in mijn wenkbrauwen zie ik de eerste witte haren pieken (en dat is een correct woordgebruik! die witte haren volgen de natuurlijke "val" van de haren niet, staan schots en scheef te priemen). Op mijn hoofd was ik al heel vroeg grijs, net zoals Bart, die is ook al heel grijs aan het worden... Maar nu begint blijkbaar de rest van mijn lijf ook de strijd voor het behoud van kleur te verliezen. Tjutoch !
Maar toch, ik voel me nog altijd jong van spirit ! Ik lees veel, speel sudoku en kruiswoordraadsel om de grijze celletjes aktief en wakker te houden, maar al dat bruisende leven zit in een lijf dat het al lang heeft opgegeven. Dat is mijn dualiteit. De dualiteit van een langdurig zieke. Dus kijk niet meewarig, toon geen medelijden, dat is maar het omhulsel, dat telt maar voor een heel klein beetje mee... de moeite niet. Praat met me, mail me, schrijf me, doe beroep op dat goede stuk van mij, help het goed te houden. Ik weet wel dat dat lijf van mij wel eens de overhand neemt, met geweld, dus met pijn, maar dat maakt mij niet kapot, ik denk, dus ik ben !
Ik kan lachen, ik kan sakkeren, ik kan spelen met woorden, ik kan schrijven en heb dus alles om dankbaar te zijn voor het leven. Net zoals iedereen dankbaar zou moeten zijn voor het leven, ook het leven van de anderen...
Vandaag de dag heb ik soms de indruk dat de jonge mensen veel meer inzet hebben voor het leven van een dier, dan voor dat van een medemens... Nu, misschien, hopelijk leidt het een naar het andere, en zal het feit dat ze althans al voor één aspect van het leven eerbied hebben, hen mettertijd ook eerbied doen hebben voor de medemensen... Hoop doet leven.
tot de volgende ?
Een grote dikke kanjer van ene professor die zich met dergelijke geschiedkundige werken bezig hield. (houd ?).
Ik hoop met grote hoop dat het hier niet een fan van de Grote Panoleon betreft, maar iemand die de geschiedenis heeft geschreven van één van die vele oorlogszuchtigen die de vrede steeds maar weer en weer naar de knoppen maken.
Ik weet wel dat nu héél de francofonie op haar achterste benen gaat staan, omdat ik zo oneerbiedig over hun grote held spreek, maar feit is en blijft feit ! Iemand die heel de wereld in rep en roer zet, duizenden mensen doet sterven, duizenden doet verder leven met onnodige letsels, gezinnen verscheurt, moeders pijn doet, dat is geen held, dat is een massamoordenaar.
En net zoals Xerxes, Nabuchodonosor, Alexander de Grote, Caesar, Hitler, Kaiser Wilhelm, en een heleboel anderen mag hij in het rijtje staan van machtswellustelingen, geweldenaars, lorejassen!
En net zoals de massa nu dweept met Alexander de Grote, Napoleon en andere kloefenkappers, voorzie ik dat er binnen x tijd wel lovend zal gesproken worden over een Hitler ook, in spijt van al de grove dingen die er nu nog aan zijn naam kleven. Het begint al, en ik denk hierbij niet aan de neonazistjes, maar aan het feit dat steeds meer en meer van zijn generaals nu al met een aureooltje worden bekleed, denk maar aan Rommel de "Woestijnvos", om er meteen maar zijn koosnaampje bij te voegen...
Sommige van die overweldigers kregen in de loop van de geschiedenis zelfs meer dan een aureooltje, maar worden nu de grote beschavers genoemd ! Alexander in het Oosten en Caesar hier in het westen... Precies of er ooit een van die veroveraars iets meer hebben gebracht dan dood, armoede, ellende en onderdrukking !
De haat was zo erg, dat zelfs de dingen die zouden kunnen als bonus genoemd worden, meteen verdwenen, uitgespuwd werden door de bevolking op het moment dat de romeinen hier werden buitengeborsteld ! En nog gaan we nu zo ver in ons gedweep, dat wij dat dan denigrerend de "duistere" middeleeuwen noemen !
De mensen van toen wilden gewoon alles, maar dan ook alles wat maar enigszins naar de romeinen rook kwijt raken, ook al hadden ze er niet onmiddellijk een ander equivalent voor. Eigenlijk doet het me een beetje glimlachen weet je, want ik denk nu aan een vergelijking met de huidige flaminganten die ook nu nog over de misstappen van 100 jaar geleden klappen, en alles, maar dan ook alles wat maar aan francofonie doet denken willen over boord zwieren !
Het moet dus wel een menselijke eigenschap zijn... die wrok, die blijvende haat... Ik werkte ooit bij een man die een hartsgrondige hekel aan de Duitsers had overgehouden, en die beweerde dat alle Duitsers als oorlogszuchtigen op de wereld kwamen, ze werden allemaal met de helm geboren... Dat dit iets heel anders is durfde niemand hem ooit te zeggen, want dat zou door hem als sympathie voor die "Duitse smeerlappen" uitgelegd worden...
Hoewel ik het alleen heel onrechtstreeks kan afleiden, kwamen ook de oorspronkelijke goden weer volop in de mode, en werden de christenen beschouwd als iets dat ook uit Rome kwam... Je kunt dit afleiden uit de politieke manoeuvres uit die tijd, die jammer genoeg alleen afkomstig zijn uit het kristelijke kamp, zoals altijd, uit het kamp der uiteindelijke overwinnaars... Maar gewoon al de naam van Karel Martel, bewijst dat de macht dan volop in handen was van de "heidenen", de mannen die de oude goden aanbaden, en Karel vocht in het teken van de Hamer van Thor. (Vandaar zijn naam Martel, Marteau wat hamer betekent)
Het zou natuurlijk niet juist zijn te zeggen dat de bezetters niets goeds meebrachten... En eerst smeten we het overboord, en dan nadien voerden we het terug in, omdat het voordelen had. Denk maar aan de fusies van de gemeenten, Groot Gent was er al tijdens de bezetting ook... en zo kun je nog wel wat dingen opnoemen.
Maar in eerste en belangrijkste instantie waren het veroveraars, geweldenaars, machtswellustelingen... wat je ze ook voor lieve namen geeft in de geschiedenisboekjes.
Ik hoor dat madammeke nog vertellen dat ze in het Yugoslavië onder Tito veel vrijer waren dan hier nu... en ik kan haar geloven, want eerlijk is eerlijk, het gaat met onze vrijheid in sneltreinvaart bergaf ! (Allemaal om ons te beschermen...?????)
Beseffen we niet dat we met onze verheerlijking van die oude veroveraars in feite het veroveren heiligen ??? We maken er helden van, in plaats van de moordenaars die ze in werkelijkheid zijn ! En op die manier kweken we bij onze kinderen stelselmatig in dat veroveren en afslachten, roven en verkrachten goede daden zijn ! Terwijl iedereen die het zo leest, zoals ik het nu net schreef weet dat dit niet zo is ! Maar men vertelt van een Napoleon allang niet meer hoeveel doden hij op zijn conto heeft, men spreekt van de held, de briljante veldheer... Maar voor de mensen in die tijd was hij de veroveraar, de geweldenaar, de moordenaar, de verkrachter de rover, de bandiet! En dat zou hij moeten blijven, ook in de geschiedenisboekjes ! Men zou onze kinderen en kleinkinderen moeten leren dat geweld nooit de oplossing is ! Dat iedere oorlog de aanleiding is voor de daaropvolgende ! dat geweld geweld oproept ! Dat oorlog het ultieme kwaad is !
Een echte held, dat is iemand als Ghandi, die door zijn geweldloosheid de soldaten tot wanhoop bracht !
Maar ach, wat wil ik hier papier aan vuil maken... We zouden veronderstellen dat we nu, al al die eeuwen van strijd en ellende eindelijk toch tot het besef zouden zijn gekomen dat oorlog nooit iets oplost, en ook vandaag nog zitten we in een wereld vol oorlog en vol van nog veel meer oorlogsdreiging... De kans dat er een nieuwe strijd losbarst, nu met Iran, wordt met de dag reeëler... en God, en Allah mag weten waarom !
Ach, iedereen weet waarom! Macht ! Het moet verschrikkelijk zijn, als je zo gehecht bent aan de macht, zo hangt aan je overwicht op de anderen, om dan te sterven ! Plots te moeten toegeven dan het allemaal een zeepbel was... Plots tot niets vervallen...
Ik heb je al gezegd, we zijn nog veel te veel dier om al mens te zijn, en teveel mens om nog een normaal dier te zijn. We zitten gevangen in die dualiteit tussen geest en lijf, in een eeuwige strijd... en het is pas als je zo oud of zo mallendig bent geworden, dat je dat lijf als het ware van je kunt af zetten, dat je ziet hoe absurd het allemaal is.
----------------
Ik word oud! Nu mijn armen bruin zijn, zie ik pas hoeveel witte haren er nu ook al op mijn armen staan ! Ook in mijn wenkbrauwen zie ik de eerste witte haren pieken (en dat is een correct woordgebruik! die witte haren volgen de natuurlijke "val" van de haren niet, staan schots en scheef te priemen). Op mijn hoofd was ik al heel vroeg grijs, net zoals Bart, die is ook al heel grijs aan het worden... Maar nu begint blijkbaar de rest van mijn lijf ook de strijd voor het behoud van kleur te verliezen. Tjutoch !
Maar toch, ik voel me nog altijd jong van spirit ! Ik lees veel, speel sudoku en kruiswoordraadsel om de grijze celletjes aktief en wakker te houden, maar al dat bruisende leven zit in een lijf dat het al lang heeft opgegeven. Dat is mijn dualiteit. De dualiteit van een langdurig zieke. Dus kijk niet meewarig, toon geen medelijden, dat is maar het omhulsel, dat telt maar voor een heel klein beetje mee... de moeite niet. Praat met me, mail me, schrijf me, doe beroep op dat goede stuk van mij, help het goed te houden. Ik weet wel dat dat lijf van mij wel eens de overhand neemt, met geweld, dus met pijn, maar dat maakt mij niet kapot, ik denk, dus ik ben !
Ik kan lachen, ik kan sakkeren, ik kan spelen met woorden, ik kan schrijven en heb dus alles om dankbaar te zijn voor het leven. Net zoals iedereen dankbaar zou moeten zijn voor het leven, ook het leven van de anderen...
Vandaag de dag heb ik soms de indruk dat de jonge mensen veel meer inzet hebben voor het leven van een dier, dan voor dat van een medemens... Nu, misschien, hopelijk leidt het een naar het andere, en zal het feit dat ze althans al voor één aspect van het leven eerbied hebben, hen mettertijd ook eerbied doen hebben voor de medemensen... Hoop doet leven.
tot de volgende ?
zaterdag, augustus 02, 2008
lamenielachen !
We zijn er uit ! De oplossing is gevonden, het kan wel nog niet verklaard worden, maar het is toch heel duidelijk ! België !
In België stijgt de luchtvervuiling tot 2.5 keer sterker dan in de rest van de wereld !
Zou de politieke spanning daar iets mee te maken hebben ?
Nu de politiek in België nog alleen ondergronds "werkt" (nu ja...), hebben de kranten duidelijk een gebrek aan inspiratie, en daar de nieuwe religie van het heilige Klimaat nog steeds zo veel belijders heeft, vond De Standaard (by all means!) het nodig deze kwakkel in vetjes te publiceren.
Hij had het ook kunnen indienen op het humorfestival, maar de Standaard betaalde beter, ook al heeft het maar een gering aantal lezers... Pas op, ik zeg niet kopers, want dat ligt merkelijk hoger dan het aantal lezers, voor sommigen is het nog steeds bon ton dat de Standaard duidelijk iedere morgen precies zeven centimeter uit de bus steekt, met duidelijk de titel zichtbaar, om de buren te bewijzen dat je een interloktueel bent... Vroeger was dit (vooral in La Frandre de Papa) de Libre die zo netjes moest zichtbaarblijvend uit de bus steken. In Antwaarpen was dat La Métropole, het gazetje van papa Desguin, de papa van madame Decroo, je weet wel, die een hekel heeft aan beenhouwerszoontjes. (Wellicht is ze overgegaan tot de sekte van de vegetariërs ?) (Alhoewel, haar echtgemaal is ingeschreven als landbouwer...of heb ik het mis ? Is hij weer veranderd ?). Maar nu is de francofonie zelfs bij de gegoede Vlaming niet meer echt de bon ton, en zit ook daar De Standaard in de bus te gloriën. (ook al leest er daar geen kat die flamingantengazet, ils sont pas fous hein!)
Wij kunnen ons alleen maar verheugen dat de Standaard, die altijd zo hard zijn best deed om als héél serieus over te komen, toch de beslissende stap gezet heeft naar de humor. Of schat ik hen te hoog in ? Zouden ze soms echt altemet gedacht hebben dat het een ernstig bericht was ? Dat het klimaat hier, netjes boven ons landekotje een uitstulpingetje maakt ? Dan is het nog véél erger met hen gesteld dan ik al dacht ! Arm Vlaanderen...
Nu, één ding is er goed aan deze berichten, de mens die het nu nog gelooft moet wel heel erg op zijn koppeke gestuiterd hebben, alle trappen van het Koninklijk Paleis naar beneden ! Maar ja, het is ondertussen zelfs geen familie meer van, het heeft zelfs de schijn niet meer van wetenschap, het is een hype geworden, een echte religie, en daar zijn de believers getraind op het aanvaarden van dogma's en mirakels, dus zullen ze het mirakel van de temperatuursuitstulping boven het Koninkrijk der Belgen ook wel slikken...
Een momentje, ik schud even de gal van mijn toetsenbord, zodat ik ook met minder venijn kan schrijven...
De maïs zit nu, vanuit mijn gezichtshoek, al een heel stuk hoger dan de onderkant van mijn geliefde linde, zodat mijn horizon nu in die richting volkomen verdwenen is. Eén voordeel, het is altemaal groen, en volgens de spichologen is dat rustgevend ! Ik moet me dus niet langer meer ongelukkig voelen door die maïs muur, maar zielsgelukkig zitten glimlachen tussen het groen. Tjudedju, er zit precies nog altijd wat gal tussen mijn toetsen ...
Deze namiddag gaan we, als het weer het nog wat volhoudt, naar de rommelmarkt te Deinze. Dat is een veel te grote rommelmarkt voor mijn capaciteiten, maar gelukkig is het op de markt, en de markt in Deinze is één lange heel brede straat, met aan weerszijden een heleboel café's, met grote terrassen, met stoelen, gemakkelijke stoelen, zetels bekans, waar je telkens weer kunt tot leven komen... bij het nutten van niet-alcoholische dranken (want we moeten ook nog naar huis rijden hé).
Wie weet staat er weer een standje van de kantekleerstoet ! Om de zoveel jaar gaat die stoet rond in Deinze, en al ver vooruit zijn ze dat aan het voorbereiden. Op die stand deelden ze vorige keer bladwijzers uit, ik heb er nog een twintigtal van. Mochten er weer liggen, dan doe ik weer een voorraad in. Vermits ik tot het curieuze ras behoor van mensen die soms bezig zijn met het lezen van meerdere boeken op hetzelfde moment (niet letterlijk, want dat kan niet)heb ik veel bladwijzers nodig, en overal waar er dergelijke dingen te verkiskassen zijn, doe ik steeds een voorraadje op. Er zijn soms heel mooie bij, die niet alleen nuttig zijn als bladwijzer, maar je ook telkens nog eens naar de bladwijzer zelf doen kijken.
Ouwe zakken zoals ik zullen zich nog wel herinneren dat we vroeger allemaal gebruik maakten van een complex systeem van bladwijzers ! Nee ? Herinner je je nog je dikke missaal die je ook kreeg voor je Plechtige Heilige Communie ? Hoe je dan bij de meest gebruikte en vaak nodige bladzijden niet alleen de aanwezige lintjes gebruikte, maar ook een hele voorraad sanctjens ? Van weeïge zeemzoete heiligenbeeldekens, herinneringskaartjes van de andere communicantjes en misschien ook al enkele doodsanctjes van bekenden... Allemaal devote bladwijzers.
Ik heb van een oude groottante, een monument van katholieke devotie, alle boeken geërfd, en daar zitten een heel pak gebedenboeken bij. In die gebeden boeken zit een schat aan bidprentjes, van alle mogelijke en onmogelijke heiligen. Sommige zelfs nog in zijde, andere op perkament, en zelfs een gedeelte met een reliek van de heilige (of iets dat er dicht bij was geweest)...
Mijn bezoeken aan de rommelmarkten hebben me geleerd dat die dingen, hoe gek het ook klinkt, waarde hebben. Het kan je verwonderen, maar ik heb ondertussen geleerd dat alles, maar dan ook alles verzameld wordt, ook heiligenbeeldekens...
Nu en dan bekijk ik ze nog eens, telkens met iets van weemoed... Waar is de tijd dat wij die zeemzoete afbeeldingen als het summum van schoonheid ervaarden? Waar we zielsgelukkig waren als we zo'n prentje kregen van Masoeur Hubertine, omdat we zo braaf waren geweest. Nu vind ik dat de zoetigheid er van af druipt, maar toch zeggen ze me nog steeds meer dan dezelfde afbeelding in een tijdschrift, ergens hangt nog steeds een sfeer van devotie om die prentjes heen. Wij hebben met ons kinderlijk onschuldig geloof geleefd in die sfeer, en helemaal weg gaat dit nooit meer.
Sommige sanctjens zij ook heel mooi, ook nog in onze ogen. Ik heb er in art nouveau ofte Jugendstil, die werkelijk, ook nu nog heel mooi zijn. Ook reprodukties van schilderijen zitten er tussen, van een Rubens tot Caravaggio... Geen Rembrandt, want die zat in het verkeerde kamp.
Gek dat die prentjes me ook doen terugdromen naar mijn plechtige communie, naar het feest, waar voor het eerst eens een kokkin het eten kwam bereiden, zodat ook ma eens een feest had. Ze heette Zulma, en we zongen uit volle borst "Hedde mijn Zulma nie gezien ?"
Weemoed...
tot de volgende ?
In België stijgt de luchtvervuiling tot 2.5 keer sterker dan in de rest van de wereld !
Zou de politieke spanning daar iets mee te maken hebben ?
Nu de politiek in België nog alleen ondergronds "werkt" (nu ja...), hebben de kranten duidelijk een gebrek aan inspiratie, en daar de nieuwe religie van het heilige Klimaat nog steeds zo veel belijders heeft, vond De Standaard (by all means!) het nodig deze kwakkel in vetjes te publiceren.
Hij had het ook kunnen indienen op het humorfestival, maar de Standaard betaalde beter, ook al heeft het maar een gering aantal lezers... Pas op, ik zeg niet kopers, want dat ligt merkelijk hoger dan het aantal lezers, voor sommigen is het nog steeds bon ton dat de Standaard duidelijk iedere morgen precies zeven centimeter uit de bus steekt, met duidelijk de titel zichtbaar, om de buren te bewijzen dat je een interloktueel bent... Vroeger was dit (vooral in La Frandre de Papa) de Libre die zo netjes moest zichtbaarblijvend uit de bus steken. In Antwaarpen was dat La Métropole, het gazetje van papa Desguin, de papa van madame Decroo, je weet wel, die een hekel heeft aan beenhouwerszoontjes. (Wellicht is ze overgegaan tot de sekte van de vegetariërs ?) (Alhoewel, haar echtgemaal is ingeschreven als landbouwer...of heb ik het mis ? Is hij weer veranderd ?). Maar nu is de francofonie zelfs bij de gegoede Vlaming niet meer echt de bon ton, en zit ook daar De Standaard in de bus te gloriën. (ook al leest er daar geen kat die flamingantengazet, ils sont pas fous hein!)
Wij kunnen ons alleen maar verheugen dat de Standaard, die altijd zo hard zijn best deed om als héél serieus over te komen, toch de beslissende stap gezet heeft naar de humor. Of schat ik hen te hoog in ? Zouden ze soms echt altemet gedacht hebben dat het een ernstig bericht was ? Dat het klimaat hier, netjes boven ons landekotje een uitstulpingetje maakt ? Dan is het nog véél erger met hen gesteld dan ik al dacht ! Arm Vlaanderen...
Nu, één ding is er goed aan deze berichten, de mens die het nu nog gelooft moet wel heel erg op zijn koppeke gestuiterd hebben, alle trappen van het Koninklijk Paleis naar beneden ! Maar ja, het is ondertussen zelfs geen familie meer van, het heeft zelfs de schijn niet meer van wetenschap, het is een hype geworden, een echte religie, en daar zijn de believers getraind op het aanvaarden van dogma's en mirakels, dus zullen ze het mirakel van de temperatuursuitstulping boven het Koninkrijk der Belgen ook wel slikken...
Een momentje, ik schud even de gal van mijn toetsenbord, zodat ik ook met minder venijn kan schrijven...
De maïs zit nu, vanuit mijn gezichtshoek, al een heel stuk hoger dan de onderkant van mijn geliefde linde, zodat mijn horizon nu in die richting volkomen verdwenen is. Eén voordeel, het is altemaal groen, en volgens de spichologen is dat rustgevend ! Ik moet me dus niet langer meer ongelukkig voelen door die maïs muur, maar zielsgelukkig zitten glimlachen tussen het groen. Tjudedju, er zit precies nog altijd wat gal tussen mijn toetsen ...
Deze namiddag gaan we, als het weer het nog wat volhoudt, naar de rommelmarkt te Deinze. Dat is een veel te grote rommelmarkt voor mijn capaciteiten, maar gelukkig is het op de markt, en de markt in Deinze is één lange heel brede straat, met aan weerszijden een heleboel café's, met grote terrassen, met stoelen, gemakkelijke stoelen, zetels bekans, waar je telkens weer kunt tot leven komen... bij het nutten van niet-alcoholische dranken (want we moeten ook nog naar huis rijden hé).
Wie weet staat er weer een standje van de kantekleerstoet ! Om de zoveel jaar gaat die stoet rond in Deinze, en al ver vooruit zijn ze dat aan het voorbereiden. Op die stand deelden ze vorige keer bladwijzers uit, ik heb er nog een twintigtal van. Mochten er weer liggen, dan doe ik weer een voorraad in. Vermits ik tot het curieuze ras behoor van mensen die soms bezig zijn met het lezen van meerdere boeken op hetzelfde moment (niet letterlijk, want dat kan niet)heb ik veel bladwijzers nodig, en overal waar er dergelijke dingen te verkiskassen zijn, doe ik steeds een voorraadje op. Er zijn soms heel mooie bij, die niet alleen nuttig zijn als bladwijzer, maar je ook telkens nog eens naar de bladwijzer zelf doen kijken.
Ouwe zakken zoals ik zullen zich nog wel herinneren dat we vroeger allemaal gebruik maakten van een complex systeem van bladwijzers ! Nee ? Herinner je je nog je dikke missaal die je ook kreeg voor je Plechtige Heilige Communie ? Hoe je dan bij de meest gebruikte en vaak nodige bladzijden niet alleen de aanwezige lintjes gebruikte, maar ook een hele voorraad sanctjens ? Van weeïge zeemzoete heiligenbeeldekens, herinneringskaartjes van de andere communicantjes en misschien ook al enkele doodsanctjes van bekenden... Allemaal devote bladwijzers.
Ik heb van een oude groottante, een monument van katholieke devotie, alle boeken geërfd, en daar zitten een heel pak gebedenboeken bij. In die gebeden boeken zit een schat aan bidprentjes, van alle mogelijke en onmogelijke heiligen. Sommige zelfs nog in zijde, andere op perkament, en zelfs een gedeelte met een reliek van de heilige (of iets dat er dicht bij was geweest)...
Mijn bezoeken aan de rommelmarkten hebben me geleerd dat die dingen, hoe gek het ook klinkt, waarde hebben. Het kan je verwonderen, maar ik heb ondertussen geleerd dat alles, maar dan ook alles verzameld wordt, ook heiligenbeeldekens...
Nu en dan bekijk ik ze nog eens, telkens met iets van weemoed... Waar is de tijd dat wij die zeemzoete afbeeldingen als het summum van schoonheid ervaarden? Waar we zielsgelukkig waren als we zo'n prentje kregen van Masoeur Hubertine, omdat we zo braaf waren geweest. Nu vind ik dat de zoetigheid er van af druipt, maar toch zeggen ze me nog steeds meer dan dezelfde afbeelding in een tijdschrift, ergens hangt nog steeds een sfeer van devotie om die prentjes heen. Wij hebben met ons kinderlijk onschuldig geloof geleefd in die sfeer, en helemaal weg gaat dit nooit meer.
Sommige sanctjens zij ook heel mooi, ook nog in onze ogen. Ik heb er in art nouveau ofte Jugendstil, die werkelijk, ook nu nog heel mooi zijn. Ook reprodukties van schilderijen zitten er tussen, van een Rubens tot Caravaggio... Geen Rembrandt, want die zat in het verkeerde kamp.
Gek dat die prentjes me ook doen terugdromen naar mijn plechtige communie, naar het feest, waar voor het eerst eens een kokkin het eten kwam bereiden, zodat ook ma eens een feest had. Ze heette Zulma, en we zongen uit volle borst "Hedde mijn Zulma nie gezien ?"
Weemoed...
tot de volgende ?
vrijdag, augustus 01, 2008
Vrijdag ! Jongen, vrijdag !
Gisteren moest Veerle niet werken, dus gingen we 's middags haastig om al onze wekelijkse boodschappen, en in de namiddag naar tanteke.(Ze zag er goed uit, ondanks het drukkende weer). Dus stond ik vanmorgen op, in de heilige overtuiging dat het vandaag zaterdag was, en ik was me al inwendig aan 't prepareren om naar de rommelmarkt te Deinze te gaan...
Maar 't is dus "nog maar" vrijdag !
Gek, hoe je onbewust een kalender in je hebt, gebaseerd op gewoontes. Je gaat naar tanteke, dus is 't vrijdag...Ook al is 't nog maar donderdag.
Toen ik nog ging werken had ik ook van die gekke refleksen. Tijdens de twee verlofmaanden waren er geen avondvergaderingen, maar iedere avond, twee maanden aan één stuk, werd ik rond 19 uur ongedurig, begon op mijn uurwerk te kijken, en te denken "Waar heb ik vanavond vergadering". Een mens is een gek wezen.
Het lijkt wel of de mens zichzelf aan de wijzer van de klok hecht. Het is zo laat, dus moet je nu dit doen... Sommige mensen houden er dan plots in het weekeinde een ander schema op na, en gaan 's middags niet om 12 uur maar plots om 1 uur eten. Sommigen omdat het chiquer is, anderen omdat ze ergens een duidelijk iets willen inbouwen dat een breuk is met de werkelijke werkdag van andere dagen... Heel wat mensen zijn door dat ze hun levenswijze in het weekend onderste boven willen keren, het slachtoffer van migraine en andere malaaien... Iedere dokter kan dat hun vertellen, maar toch willen ze niet op het gewone ritme opstaan, eten en bewegen als anders, anders hebben ze "niets aan dat weekend" gehad... Gekke mensen. Verkiezen hoofdpijn boven te houden aan een gewone dag van alle dagen.
Ik weet niet of het een symptoom is van ouder worden, of van het thuis zitten door ziekte, maar ik hou er meer en meer van dagen te hebben die rustig voortkabbelen, zonder te veel opwinding, zonder te veel onverwachte storing. Er zijn uitzonderingen op, ieder bezoekje is een godsgeschenk en een zalige onderbreking, zelfs de facteur die voor mijn raam komt zwaaien met mijn brieven opdat ik naar buiten zou komen om ze in ontvangst te nemen. Maar als er een brief is die mij noodzaakt op te treden, dan zucht ik, en moet ik mij uit mijn rustige leven weg sleuren. Bovendien zit ik mij dan te enerveren, precies alsof ik overspoeld ben door het werk, terwijl het alleen die ene brief betreft. Het zal wel een soort gemakzucht zijn, gevoed door het besef dat beweging en dergelijke ook nogal eens resulteert in pijn... Gek, als ik hier mijn blog zit te typen, dan ben ik volmaakt ontspannen, en doet dit "werk" me geen pijn, maar als ik een brief moet schrijven, dan jaag ik mij wat op, en wellicht neem ik dan onbewust een "strakkere" houding aan, en dan krijg ik pijn van het typen. Waarom kan ik niet op dezelfde ontspannen manier typen in die gevallen ? Ik vermoed dat het gewoon is door het intens nadenken en zoeken naar de formulering en zo, dat ik niet alleen mijn kopje doe werken, maar ook de rest van mijn lijf, en dus onbewust mijn spieren opspan en zo... Dan erger ik mij aan mijn eigen absurditeit, en dan wil ik bewust aan mijn houding werken, en dat is nog slechter...want dan doe ik net de verkeerde dingen voor dat ogenblik. Bij het bloggen laat ik gewoon mijn fantasie de vrije loop, of geef mijn ergernis een vrije uitloop, of ga terug in de tijd, de tijd waarin alles zo goed was...
Ondertussen zit ik hier te zweten ! Vannacht hebben wij twee onweders gehad, een normaal, maar kort daarvoor een gek soort onweder.
Dat rare onweder, dat was een droog en dondervrij onweer! Het beperkte zich tot een felle windbui. We lagen beiden in bed te luisteren naar die plotse wind, en te luisteren naar het lawaai van de bladeren en de bomen, het gefluit tussen de takken...na een tiental minuten was dat plots weer gedaan. Gek, heel gek ! Een half uur later kwam dan een gewoon onweer, met veel klank- en lichtspel, striemende regen die kletterde tegen het rolluik...Dubbel zo luid als anders, want achter dat rolluik stond het raam open, om toch wat van de verkoeling binnen te laten. Anny ligt dan nog onder de dekens, terwijl ik in de 28 graden al zachtjes lig te sudderen.
Bobbie ligt dan te hijgen en te zuchten van de schrik. Ieder fel geluid schrikt hem af, en donder is zijn grootste schrik! Uren te voren ligt hij al te staren naar de richting van waaruit het onweer zal komen. Hoort hij dan al iets in de verre verte, of is het gewoon op basis van de verstikkende hitte die het onweer voorafgaat, ik weet het niet, maar we zien aan hem dat er iets op komst is. Veel gekker is het dat hij veel minder signalen geeft, als het onweder ons links of rechts passeert. Hij is dan wel bang, maar bijlange niet zo intens, en dat zie je al aan zijn voortekenen. Blijkbaar voelen zij veel beter dan wij dat er iets komende is.
Enkele dagen geleden sprak ik je al over de geneeskracht van de mens, genezende handopleggingen en dergelijke... Toeval wil dat er nu een bevestiging komt van uit een universiteit in kamerika... waar men het fenomeen onderzocht en vaststelde dat het inderdaad werkelijkheid is ! Ze zijn er dan ook begonnen met het geven van opleidingen ! En, ze geven me gelijk, iedereen kan het mits enige oefening, en vooral mits vertrouwen in eigen kunnen.
Ergens weten we dat wel allemaal, kijk maar eens om je heen ! Als er iemand in de put zit, of heel erg ziek is, dan zie je dat de mensen in zijn nabijheid hem of haar de hand vasthouden, als willen ze kracht doorgeven aan de zieke, alleen zijn we vergeten of weten we niet meer bewust, dat we dat ook werkelijk doen ! We moesten elkaar veel meer knuffelen, niet alleen uit sympathie, maar ook omdat we elkaar sterkte willen geven!
Ik heb ooit, een bizarre vorm van tijdverdrijf in de file - ik geef het toe, mij eens onledig zitten houden met me sterk te concentreren op de bestuurder voor me, en hem geestelijk te commanderen dat hij plots last kreeg van jeuk... En ja hoor, zeker drie, vier op de tien begonnen na een korte wijle te krabben als gek. Ik amuseerde me kostelijk in de file...
Maar ik vertel je dat maar om je te zeggen dat er veel meer in ons zit dan we zelf beseffen. Ik was dan ook niet verwonderd toen Bart me eens vertelde dat er plots, toen hij er onder reed lampen van de straatverlichting, de een na de ander uitdoofden... Ik kende dat, want ik had het ook meermaals meegemaakt. Wat het is weet ik niet, maar ik vermoed dat ook dat hoort bij die vele mogelijkheden die in ons zitten, en die wij niet of amper benutten.
Ook voorgevoelens... nu heb ik dat zoaak niet meer, maar in de tijd kon ik plots zeggen tegen Anny, we mogen niet weggaan, want den dien of degene komt langs. Anny vroeg dan of ze gebeld hadden of zo iets, maar nee, ik wist het gewoon, en die namiddag kwam dan inderdaad het door mij verwachte bezoek opdagen... Ik denk dat die gave wat weggedeemsterd is, door dat we nu zelf telefoon hebben, en dat bezoekers zich steeds aankondigen... Vroeger deden ze dat heel zelden, want dan moesten ze daarvoor bellen naar de buur, die toch een kleine 100 meter van ons af woonde... en dat doe je niet zo hendig. (en de brandstof was dan ook nog niet zo duur !)
Onze wereld onderdrukt al die dingen, we hebben er niet meteen een verklaring voor, dus bestaat het niet.
Maar het bestaat wel, en er zijn zoveel dingen die we niet of nog niet kunnen verklaren, en die we toch soms vaststellen... Hoe wist de Georges, de pendelaar precies waar het water zat ? en hoe, want dit is nog veel straffer, dat het op exact 15 meter diepte zat ???
Ik ben er van overtuigd dat we mits een andere instelling, en bewuste opvoeding in die richting, heel wat zaken anders zouden bekijken dan we nu doen, en dat we ons veel bewuster zouden zijn van alle leven rondom ons.
Steeds weer, hoe meer we menen te weten op wetenschappelijk gebied, worden onze vaststaande stellingen ondergraven, en moeten we alles weer herzien, herdenken...We hebben steeds geleerd dat het licht zowat de enige constante was in ons universum, met steeds de zelfde, de ultieme snelheid...Nu weten we dat het licht in bepaalde omstandigheden tot 300 keer sneller kan bewegen ! Meteen valt ook de wetenschap van de relativiteitstheorie van Einstein in het water... En toch menen we steeds weer te kunnen stellen dat iets niet kan omdat het wetenschappelijk niet kan bewezen worden...
Zouden we niet veel nederiger moeten zijn, en zeggen dat we niet weten???
En moeten we ons niet openstellen voor andere dingen, ook al begrijpen we ze niet ?
Denk eens aan geneeskunde... Al duizenden jaren genezen ze mensen met acupunctuur, met adjurvedah, al een hele tijd ook met homeopathie... allemaal dingen die we niet echt kunnen uitleggen, maar blijkbaar werken ze, anders zouden ze niet zo lang meegaan... Zou het dan niet veel verstandiger ( en voor nederiger) zijn, te zeggen dat we ze nog niet kunnen verklaren ? Stel dat het werkelijk een placeboeffect was, wil er mij dan eens iemand uitleggen hoe je iemand met inbeelding daadwerkelijk kunt genezen? Want dat zou pas een ideale werkwijze zijn !!! Weg met al die vuile medicamenten, leve het idee !
Maar nee, we zien dat het er is, maar snappen doen we het niet. Want we kunnen het niet naar eigen goeddunken benutten...
och, kijk, als je openstaat voor ideeën, dan zit je nu al heel de tijd te knikken, maar als je vastgeroest zit in het idee van "ik kan het niet beredeneren, dus is het er niet", dan kan ik praten als Brugman, je wilt het gewoon niet geloven...
Weet je, ik denk dat " Als je het geloof zou hebben van een mosterdzaadje" precies daar op slaat ! Als je zou openstaan voor je eigen kunnen, dan zou je echt mirakels doen ! Maar in onze maatschappij is het zo moeilijk om op je gevoel af te gaan tegen het weten in... en toch...
tot de volgende ?
Maar 't is dus "nog maar" vrijdag !
Gek, hoe je onbewust een kalender in je hebt, gebaseerd op gewoontes. Je gaat naar tanteke, dus is 't vrijdag...Ook al is 't nog maar donderdag.
Toen ik nog ging werken had ik ook van die gekke refleksen. Tijdens de twee verlofmaanden waren er geen avondvergaderingen, maar iedere avond, twee maanden aan één stuk, werd ik rond 19 uur ongedurig, begon op mijn uurwerk te kijken, en te denken "Waar heb ik vanavond vergadering". Een mens is een gek wezen.
Het lijkt wel of de mens zichzelf aan de wijzer van de klok hecht. Het is zo laat, dus moet je nu dit doen... Sommige mensen houden er dan plots in het weekeinde een ander schema op na, en gaan 's middags niet om 12 uur maar plots om 1 uur eten. Sommigen omdat het chiquer is, anderen omdat ze ergens een duidelijk iets willen inbouwen dat een breuk is met de werkelijke werkdag van andere dagen... Heel wat mensen zijn door dat ze hun levenswijze in het weekend onderste boven willen keren, het slachtoffer van migraine en andere malaaien... Iedere dokter kan dat hun vertellen, maar toch willen ze niet op het gewone ritme opstaan, eten en bewegen als anders, anders hebben ze "niets aan dat weekend" gehad... Gekke mensen. Verkiezen hoofdpijn boven te houden aan een gewone dag van alle dagen.
Ik weet niet of het een symptoom is van ouder worden, of van het thuis zitten door ziekte, maar ik hou er meer en meer van dagen te hebben die rustig voortkabbelen, zonder te veel opwinding, zonder te veel onverwachte storing. Er zijn uitzonderingen op, ieder bezoekje is een godsgeschenk en een zalige onderbreking, zelfs de facteur die voor mijn raam komt zwaaien met mijn brieven opdat ik naar buiten zou komen om ze in ontvangst te nemen. Maar als er een brief is die mij noodzaakt op te treden, dan zucht ik, en moet ik mij uit mijn rustige leven weg sleuren. Bovendien zit ik mij dan te enerveren, precies alsof ik overspoeld ben door het werk, terwijl het alleen die ene brief betreft. Het zal wel een soort gemakzucht zijn, gevoed door het besef dat beweging en dergelijke ook nogal eens resulteert in pijn... Gek, als ik hier mijn blog zit te typen, dan ben ik volmaakt ontspannen, en doet dit "werk" me geen pijn, maar als ik een brief moet schrijven, dan jaag ik mij wat op, en wellicht neem ik dan onbewust een "strakkere" houding aan, en dan krijg ik pijn van het typen. Waarom kan ik niet op dezelfde ontspannen manier typen in die gevallen ? Ik vermoed dat het gewoon is door het intens nadenken en zoeken naar de formulering en zo, dat ik niet alleen mijn kopje doe werken, maar ook de rest van mijn lijf, en dus onbewust mijn spieren opspan en zo... Dan erger ik mij aan mijn eigen absurditeit, en dan wil ik bewust aan mijn houding werken, en dat is nog slechter...want dan doe ik net de verkeerde dingen voor dat ogenblik. Bij het bloggen laat ik gewoon mijn fantasie de vrije loop, of geef mijn ergernis een vrije uitloop, of ga terug in de tijd, de tijd waarin alles zo goed was...
Ondertussen zit ik hier te zweten ! Vannacht hebben wij twee onweders gehad, een normaal, maar kort daarvoor een gek soort onweder.
Dat rare onweder, dat was een droog en dondervrij onweer! Het beperkte zich tot een felle windbui. We lagen beiden in bed te luisteren naar die plotse wind, en te luisteren naar het lawaai van de bladeren en de bomen, het gefluit tussen de takken...na een tiental minuten was dat plots weer gedaan. Gek, heel gek ! Een half uur later kwam dan een gewoon onweer, met veel klank- en lichtspel, striemende regen die kletterde tegen het rolluik...Dubbel zo luid als anders, want achter dat rolluik stond het raam open, om toch wat van de verkoeling binnen te laten. Anny ligt dan nog onder de dekens, terwijl ik in de 28 graden al zachtjes lig te sudderen.
Bobbie ligt dan te hijgen en te zuchten van de schrik. Ieder fel geluid schrikt hem af, en donder is zijn grootste schrik! Uren te voren ligt hij al te staren naar de richting van waaruit het onweer zal komen. Hoort hij dan al iets in de verre verte, of is het gewoon op basis van de verstikkende hitte die het onweer voorafgaat, ik weet het niet, maar we zien aan hem dat er iets op komst is. Veel gekker is het dat hij veel minder signalen geeft, als het onweder ons links of rechts passeert. Hij is dan wel bang, maar bijlange niet zo intens, en dat zie je al aan zijn voortekenen. Blijkbaar voelen zij veel beter dan wij dat er iets komende is.
Enkele dagen geleden sprak ik je al over de geneeskracht van de mens, genezende handopleggingen en dergelijke... Toeval wil dat er nu een bevestiging komt van uit een universiteit in kamerika... waar men het fenomeen onderzocht en vaststelde dat het inderdaad werkelijkheid is ! Ze zijn er dan ook begonnen met het geven van opleidingen ! En, ze geven me gelijk, iedereen kan het mits enige oefening, en vooral mits vertrouwen in eigen kunnen.
Ergens weten we dat wel allemaal, kijk maar eens om je heen ! Als er iemand in de put zit, of heel erg ziek is, dan zie je dat de mensen in zijn nabijheid hem of haar de hand vasthouden, als willen ze kracht doorgeven aan de zieke, alleen zijn we vergeten of weten we niet meer bewust, dat we dat ook werkelijk doen ! We moesten elkaar veel meer knuffelen, niet alleen uit sympathie, maar ook omdat we elkaar sterkte willen geven!
Ik heb ooit, een bizarre vorm van tijdverdrijf in de file - ik geef het toe, mij eens onledig zitten houden met me sterk te concentreren op de bestuurder voor me, en hem geestelijk te commanderen dat hij plots last kreeg van jeuk... En ja hoor, zeker drie, vier op de tien begonnen na een korte wijle te krabben als gek. Ik amuseerde me kostelijk in de file...
Maar ik vertel je dat maar om je te zeggen dat er veel meer in ons zit dan we zelf beseffen. Ik was dan ook niet verwonderd toen Bart me eens vertelde dat er plots, toen hij er onder reed lampen van de straatverlichting, de een na de ander uitdoofden... Ik kende dat, want ik had het ook meermaals meegemaakt. Wat het is weet ik niet, maar ik vermoed dat ook dat hoort bij die vele mogelijkheden die in ons zitten, en die wij niet of amper benutten.
Ook voorgevoelens... nu heb ik dat zoaak niet meer, maar in de tijd kon ik plots zeggen tegen Anny, we mogen niet weggaan, want den dien of degene komt langs. Anny vroeg dan of ze gebeld hadden of zo iets, maar nee, ik wist het gewoon, en die namiddag kwam dan inderdaad het door mij verwachte bezoek opdagen... Ik denk dat die gave wat weggedeemsterd is, door dat we nu zelf telefoon hebben, en dat bezoekers zich steeds aankondigen... Vroeger deden ze dat heel zelden, want dan moesten ze daarvoor bellen naar de buur, die toch een kleine 100 meter van ons af woonde... en dat doe je niet zo hendig. (en de brandstof was dan ook nog niet zo duur !)
Onze wereld onderdrukt al die dingen, we hebben er niet meteen een verklaring voor, dus bestaat het niet.
Maar het bestaat wel, en er zijn zoveel dingen die we niet of nog niet kunnen verklaren, en die we toch soms vaststellen... Hoe wist de Georges, de pendelaar precies waar het water zat ? en hoe, want dit is nog veel straffer, dat het op exact 15 meter diepte zat ???
Ik ben er van overtuigd dat we mits een andere instelling, en bewuste opvoeding in die richting, heel wat zaken anders zouden bekijken dan we nu doen, en dat we ons veel bewuster zouden zijn van alle leven rondom ons.
Steeds weer, hoe meer we menen te weten op wetenschappelijk gebied, worden onze vaststaande stellingen ondergraven, en moeten we alles weer herzien, herdenken...We hebben steeds geleerd dat het licht zowat de enige constante was in ons universum, met steeds de zelfde, de ultieme snelheid...Nu weten we dat het licht in bepaalde omstandigheden tot 300 keer sneller kan bewegen ! Meteen valt ook de wetenschap van de relativiteitstheorie van Einstein in het water... En toch menen we steeds weer te kunnen stellen dat iets niet kan omdat het wetenschappelijk niet kan bewezen worden...
Zouden we niet veel nederiger moeten zijn, en zeggen dat we niet weten???
En moeten we ons niet openstellen voor andere dingen, ook al begrijpen we ze niet ?
Denk eens aan geneeskunde... Al duizenden jaren genezen ze mensen met acupunctuur, met adjurvedah, al een hele tijd ook met homeopathie... allemaal dingen die we niet echt kunnen uitleggen, maar blijkbaar werken ze, anders zouden ze niet zo lang meegaan... Zou het dan niet veel verstandiger ( en voor nederiger) zijn, te zeggen dat we ze nog niet kunnen verklaren ? Stel dat het werkelijk een placeboeffect was, wil er mij dan eens iemand uitleggen hoe je iemand met inbeelding daadwerkelijk kunt genezen? Want dat zou pas een ideale werkwijze zijn !!! Weg met al die vuile medicamenten, leve het idee !
Maar nee, we zien dat het er is, maar snappen doen we het niet. Want we kunnen het niet naar eigen goeddunken benutten...
och, kijk, als je openstaat voor ideeën, dan zit je nu al heel de tijd te knikken, maar als je vastgeroest zit in het idee van "ik kan het niet beredeneren, dus is het er niet", dan kan ik praten als Brugman, je wilt het gewoon niet geloven...
Weet je, ik denk dat " Als je het geloof zou hebben van een mosterdzaadje" precies daar op slaat ! Als je zou openstaan voor je eigen kunnen, dan zou je echt mirakels doen ! Maar in onze maatschappij is het zo moeilijk om op je gevoel af te gaan tegen het weten in... en toch...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)