Metamorfose

Gisteren weer naar tanteke, met wat handdoeken en zo en zeep... Ze lag stil in haar bed met een veel te groot zuurstofmasker op haar steeds kleinere gezicht...Het lijkt wel of ze een poging doet om weg te krimpen tot verdwijnen toe.
Ze zag me, "Hey" "hoe is't""Redelijk"... "Is Anny niet mee ?"
Ze praatte heel alert, maar wist niet dat ik er de dag voordien ook was. Maar de verwardheid van gisteren was verdwenen, opgelost in het niets... Op de vraag of ze iets nodig had antwoordde ze : "Spekken"... Tanteke snoept graag, en ze steekt dat dan op haar steeds droge mond...
Na een tijdje kwam de kinesist binnen voor haar, en ben ik weer naar huis gegaan, met de was, haar sis-kaart en de belofte om spekken mee te brengen, want dat was ze niet vergeten, ze riep me toen ik bijna uit de kamer was na," spekken niet vergeten!"...
Dus ben ik van bij haar naar de Colruyt gereden (ik kwam er langs) en spekken gehaald, een mengeling uit de "bonbonbar" waar alle snoep aan de zelfde prijs staat en je rustig van alles wat kunt nemen. Dan naar huis, maar ik dacht er aan dat mijn tijdschriften Quest en Triv nu in de winkel moesten liggen, dus reed ik mijn deur voorbij naar de krantenwinkel... Daarbij passeer ik de melkerij, en ik dacht eraan dat mijn yoghurt bijna op was... Ik was zo bijna anderhalf à twee uur van mijn dag kwijt, maar allee, de boodschappen waren ook gedaan...

Vandaag dus nog eens langs, met de zak spekken !

Omstreeks kwart na negen, ik was bijna in dromenland, en Anny was er al... de telefoon ! Je wipt een halve meter hoog in je bed ! Astère om te vragen hoe het nu was met tante...
Enkele nachten geleden was het nog erger ! om 4 uur in de morgen de telefoon ! Tanteke ! dacht ik, maar nee, de politie verwittigde alle leden van de BIN (Buurt Informatie Netwerk) dat er inbrekers op pad waren in Mater... Wil aub de buitenlichten aan maken... en alert zijn...
Het is dat ik overtuigd ben van het nut van de bin, anders zou ik die flik verwensen, om 4 uur in de morgen ! Je vind dan ook niet onmiddellijk je slaap terug! Onvermijdelijk lig je dan "alert" te zijn, en te luisteren of je soms niets hoort...
Volgens de politie mag ik tamelijk gerust zijn, mijn huis is behoorlijk veilig tegen inbraak... Ik zal het maar geloven hé ! De theorie is simpel, als een inbreker meer dan 3 à maximum 5 minuten werk heeft om binnen te breken in een doorsnee woning begint hij er gewoonlijk niet aan, en zoekt makkelijker prooien... Vermits mijn voor- en achterdeur allebei ook nog met een rolluik dicht zijn, en beiden altijd heel de nacht verlicht zijn, noemt men mijn huis "veilig"... waarvan akte.

Ik las een heel artikel over de reacties van planten... Het is op zijn minst iets om over na te denken ! Planten reageren op dingen ! Men heeft dit met verschillende toestellen kunnen meten, onder meer met een leugendetector... Een onderzoeker stopte een blad van een plant in kokend water, geen echte reactie... Hij zocht op een straffer middel, en dacht aan verbranden van een blad...Toen hij de stekjes vastnam reageerde de plant ongemeen sterk... Deze proef werd herhaald, telkens met identieke resultaten, ook al nam men andere planten en andere testpersonen... Bizar! Ik heb je al ooit verteld dat de acacia's in Afrika elkaar verwittigen van het feit dat ze aangevreten worden door giraffen... De omliggende bomen jagen dan een bittersmakende stof naar hun bladeren, om zo de giraffen weg te krijgen !
Het lijkt wel of heel de wereld begiftigd is met een soort "verstand" (wat dat dan ook moge zijn).
Ergens begin je dan te denken aan oeroude godsdiensten die de aarde beschouwden als één groot levend iets... Hadden ze toch gelijk ?
Mensen die contact hebben met bomen... Nu lijkt dat nieuw, maar weet je dat de kerk de talrijke lindenkringen in onze regio's liet omhakken ? Er was te veel devotie rond, en zij wilden alle devotie in hun richting...
Er is meer tussen hemel en Aarde Horatio....
Mij is opgevallen, dat, door het hebben van massa's tijd, ik veel en veel meer oog en liefde voel voor de natuur, voor al wat leeft... Ik waak het ontluiken van het blad, het openen van de bloem.
Ik lig in mijn bed te luisteren naar het gezang van de merels en de lijsters...
Ik ben geen "groene", en zal het wellicht ook nooit worden, want heel wat van hun stellingen stroken niet met de mijne, maar wellicht ben ik veel groener, omdat ik op een of andere manier meer en meer meeleef met de wereld om me heen. Ik ga toch nog Hindoe worden, of boeddhist...
Hun denkwereld ligt me nader dan dat van Groen!...

Eén van de dingen die me er in aanstaan is de onthaasting, het steeds jagen en jachten van de doorsnee westerling staat me steeds meer tegen... Ik voel steeds meer "aanvaarding" van de normale gang van zaken, en reageer op het ontheiligen van "De Aarde", het voortdurend doden van het leven in de akkers die ik zie, met zware giften die zogezegd onschadelijk zijn voor mens en dier... Waarom sproeien ze dan als het niet is om dieren te doden? Waarom mag je er dan niet van eten voor een bepaalde periode voorbij is? En wie zegt me dat de vruchten van die plant dan niet de dood in zich dragen??? (En ze doen het !!!!)

Ik heb ergens de cijfers gelezen over de landbouw... een vergelijking van 1900 tot 2000... Het is ontzettend ! Een varkensboer in 1900 had zo'n 10 à 15 varkens om mee te kweken, nu ? Een boer die legkippen hield in 1930 had zo'n 200 à 300 dieren... nu ???
Ook de opbrengsten van melk, van graan en noem maar op zijn in dezelfde mate gestegen. Het is geen landbouw meer, het is scheikundige industrie geworden !
Een legkip legde vroeger zo'n 120 à 150 eieren per jaar...Dan kwamen de Leghorn en dergelijke, die tot 220 en iets meer eieren kwamen per jaar... Nu Hebben ze hybriden die werkelijk iedere dag een ei leggen, vanaf hu 5 à 6 maand tot hun dood aan 1.5 à 2 jaar !!! (Want dan verminderd de eiproductie en worden ze dus gedood !) Vroeger kochten de eierboeren eendagskuikens en kweekten die op tot en met de productieve legperiode. Nu wordt de leghen opgekweekt tot aan de legperiode door gespecialiseerde bedrijven, en als legklare kip verkocht aan de houders van legkippen... Het mesten van een kip duurde vroeger een vijf à zeven maand, nu nog hoogstend drie maanden ...
Dit alles door selectie, kruisingen (= hybriden) en betere voeding, alhoewel...Beter ? Eén van de oorzaken van gewenning aan antibiotica, en daarmee ook het bekomen dat antibiotica geen of onvoldoende effect heeft, is het feit dat we allemaal kilo's antibiotica hebben opgegeten in onze kip, ons varken en noem maar op...
Het is allemaal niet natuurlijk meer... Een ei is voor een kip als een foetus voor een moeder... Als je wilt dat het een sterk en volgroeid kind wordt, dan moet je op je voeding letten, en zorg dragen voor de vrucht, en die vrucht moet zich op een normale manier ontwikkelen... Een kip die gedurende een jaar à anderhalf jaar iedere dag een ei legt, kan nooit aan de ontwikkelende vrucht in zijn lichaam alle nodige voedingsstoffen bezorgen voor een gezonde en normale nakomeling... Maar ze krijgen geen nakomelingen, alleen eieren... want hun soort bestaat niet echt, het zijn slechts hybriden, en ieder bedrijf die leghennen "creëert" houdt angstvallig de soort kruising geheim ! Idem voor de mestkuikens ! (De vader is wellicht een Cornish, maar de moeder hebben we het raden naar...)
Alles, maar dan ook alles wat we tegenwoordig eten is geforceerd ! En denk maar niet, ik in mijn tuin, want het zaad dat je aankoopt is al voorbehandeld, en via het grondwater komen alle stoffen ook bij jou plant terecht... Eén van de vele stoffen die ze niet uit ons drinkwater kunnen uitzuiveren zijn onder meer hormonen...
Als kind, toen ik hielp bij de boeren, zagen we velden die leefden, we zagen aardwormen, kevers en allerlei soorten leven (leeuweriken weet je nog ), nu moet je eens proberen een regenworm te vinden in een bewerkt veld... Je zult lang moeten zoeken, ook torren en ander leven ? Zoek maar ! En als je het vind, weet dan dat ze morgen wel vlug zullen komen sproeien ! Want dan is het al schromelijk laat om te sproeien, een goede boer sproeit voor de beestjes er zijn !
nu ja..."goede" boer ?
Een goede producent, ja, maar dat is alles...
Als kind moesten wij de coloradokevers gaan rapen op het strand. Insectenbestrijding per kinderhand.
Genenmanipulatoren zeggen dat zij al die vergiften de wereld zullen uitjagen, omdat zij de verdediging van de planten zullen inbouwen in de plant zelf... Maar is dat echt de oplossing ? Ik weet het niet, ik heb er schrik van! Alle stoffen zijn in se giftig, het is slechts de potio die bepaald of het giftig is tegen over jouw organisme ! Zelfs zuiver bronwater is een dodelijk gift als je teveel in een te korte tijd drinkt ! Misschien is de tomaat zoals hij nu is wel gezond, maar wordt hij giftig als er een teveel van een bepaalde stof in zit ? Misschien mogen we straks maar maximum zoveel grammetjes tomaat eten per jaar, omdat het geen tomaten meer zijn, maar anti-mozaïekziektenproducenten ?????
De plant veranderen is ook zijn eigenschappen veranderen, ook ten opzichte van zijn voedingswaarde of gift-waarde !
Zolang we ons bezig hielden met een natuurlijke selectie was alles nog natuurlijk (voorbeeld: hou steeds kuikens van de beste leghen, om zo het goed leggen te verhogen), maar eens je begint met onnatuurlijke selecties, onnatuurlijke voedering, toedienen van hormonen om de leg te bevorderen en ga zo maar door, dan zit er iets in die niet meer gelijk loopt met de natuur, dan is er iets geforceerd in het systeem... en dan twijfel ik aan de volledige voedingswaarde ervan. De geleerden zeggen ons dat het ei van zo'n kip even voedzaam is, maar ze onderzoeken het dan ook alleen op de voedingsstoffen, maar wat zit er nog meer in, of juist minder in? Homeopathie, bachbloesems en dergelijke leren ons dat er in die onmeetbare kleine hoeveelheden toch een onmeetbaar grote kracht zit... Hoe zit het dan met ons ei ?met ons graan? onze patat ?

Wat zijn we aan het doen? De wereldbevolking groeit steeds sneller aan, maar is dat eigenlijk wel normaal ? Je zou ook kunnen denken, waar ze onze voeding maar met mondjesmaat binnenkrijgen, leidt het tot meer geboorten, en waar je het in overdosis slokt in het rijke westen, daar leidt het tot onvruchtbaarheid...

Ik ga stoppen, genoeg stof om over na te denken...
tot de volgende ?

tabula rasa

Gisteren was het een hectische dag... onder meer door het bezoek aan tanteke.. We hebben nadien nog uren en uren wakker gelegen en op haar gedacht en luisterend liggen om te horen of de ander al sliep of ook nog lag te dubben...
Toen we het hospitaal binnenkwamen, vond ik het voorzichtiger om te vragen of ze nog in de intensieve lag...Nee, vijfde verdiep, kamer 509...
Wij daar naar toe. Tante zat in een soortement reuzekinderstoel, met een "tafelblad" dat haar in de stoel moest houden (We hoorden nadien dat ze al eens rond gewandeld had...)
Ik weet niet of ze ons herkend heeft, ze noemde geen enkele keer onze naam, maar ik vind het zo vernederend om te vragen "ken je mij nog ?"... Stel dat ze je wel herkent, voelt ze dat dan niet als uiterst beledigend ?
Ze was héél verward, ze was op bezoek bij haar Noël, haar zoon die in 1971 overleed, en ze moest nog te voet terug naar het station... Kun je mij niet uit die stoel halen? Wil je in je bed ? Hij ik lig hier niet hoor, ik ben maar op bezoek...
Ik heb dan maar wat mee gepraat... over dat morgen iedereen weer moest werken en zo...maar zelfs meepraten was moeilijk, want haar gedachten springen blijkbaar niet alleen naar het verleden, maar ook daar nog wat weg en weer in een hels tempo.
Na een klein halfuurtje, voornamelijk kalmerend doen, zijn we weer weggegaan... We waren alle twee ook verward, ik duwde op de knop van de lift voor ziekenvervoer...
Op de terugweg praatten we onder meer over euthanasie... Het uitstappen van Claus heeft iedereen wel op een of andere manier geraakt. We waren het er over eens dat dementie geen reden is tot euthanasie, toch niet voor de patiënt zelf, want die leeft in zijn eigen wereldje. Ik kan aannemen dat onmenselijke, onmetelijke pijn een reden vormt (maar dan verdoven ze je wel automatisch tot een zachte dood), maar dit ? nee ! Volgens ons gaat het over de patiënt, niet over de omgeving, en de patiënt is blijkbaar niet ongelukkig, ziet niet af, wil wellicht ook niet "uitstappen"... Claus deed het op een moment dat hij wist dat hij verward raakte, en kon niet verdragen dat hij zou terecht komen in een wereld die geen contact meer had met de wereld van de anderen... Op zich bijna een bewijs dat hij het deed op een moment dat het niet nodig was. Ik ga hem niet oordelen of veroordelen, blijkbaar kon hij het idee niet aan van te vallen van een idolenstatus naar een verzorgingsbehoevende...Maar dat is voor mij geen euthanasie, dat is werkelijk uitstappen, een proper woord voor een vorm van zelfmoord... En wat is zelfmoord anders dat een vorm van uitstappen ? Ook die mensen kunnen op een bepaald moment het leven niet meer aan, en stappen er uit. Ook hen wil en kan ik niet oordelen ! Ik heb ooit een vriend gehad die zelfmoord heeft gepleegd... Hij had een koord om zijn nek gedaan, vastgemaakt aan de reling van het terras, op zijn knieën gaan zitten, en dan zich zo ver voorovergebukt tot de koord dichtgesnoerd was... Al wat hij moest doen om het te verijdelen was zich eventjes
oprichten...Maar hij hield zich daar tot de dood... Wij begrijpen dat niet, maar het toont duidelijk de vastheid van wil om uit te stappen. Hij kon het niet meer aan en dus...
Persoonlijk vind ik dat niet erger of beter dan een andere vorm van uitstappen, ik begrijp het niet, maar ik oordeel dan ook niet. Wel vind ik dat je niemand moet laten oeverloos lijden. Als het lijden te groot wordt en er alleen nog meer en nog erger lijden in het verschiet staat, dan laat je je hond een spuitje geven, je wil niet dat die trouwe vriend zoveel en zolang afziet...Waarom zou je het dan een mens aandoen? Is het niet veeleer dan jij die geen afscheid kan nemen, die wil behouden? Maar een mens laten of doen uitstappen op basis van dementie of verwardheid ? Ik weet het niet... Ergens heb ik daar schrik van ! Zijn we dan niet op weg om krankzinnigen ook gewoon te laten inslapen? En als we dat eens kunnen, dan zijn we al weer een stap dichter bij het doden van zwaargehandicapten... en dan, waarom dan niet het ras zuiveren ?
We moeten oppassen met dat begrip euthanasie !!!
Het mag geen stap worden naar een verschrikkelijk harde wereld !
Niet opnieuw een Endlösung !

Zie je wat een bezoek aan tanteke allemaal bij ons losmaakt ? Niet leuk !

Vandaag ga ik alleen op bezoek, den tweeling is na de middag bij ons... Ik moet wat handdoeken en zo gaan brengen, en morgen ga ik naar de home, voor het bezoekuur, om wat slaapkledij en hemdjes en zo te halen. Dat doe ik met Anny, want ik ben niet zo goed thuis in die dingen.

Weet je, het is een eenzame wereld aan het worden... Ik ben wat jaloers op het systeem van China, waar de ouders een vast deel van het gezin zijn... Ik denk terug aan de bezoeken aan oude mensen, die vereenzaamd waren, en waar je uit het flesje drinkt, omdat je ziet dat de glazen niet echt meer schoon afgewassen zijn... Gaan we ook zo worden? Gaan onze kinderen ons dan bijstaan of laten vallen als lastige objecten? De confrontatie met tante doet je piekeren.

Het is weer mooi weer, het veld voor de deur wordt groener en groener.

Ishtar is niet verkozen op het eurosongfestival, de inhoud van de tekst was te moeilijk... Je moet luchtige dingen zingen (nu ja, zingen?) op zo'n festival (nu ja fest???) (gewoon val is al ruim genoeg).
Ik weet niet wie er grof geld aan verdient, het interesseert me ook niet, maar moeten ze nu echt zo'n onding blijven in leven houden? Geef toe, de formule is versleten, en van songs is allang geen sprake meer. Het is platvloers commercie ! Bovendien stel je telkens en telkens weer vast dat de liedjes maar meer doorbreken dank zij zwaar doorpluggen door de radiozenders, die wellicht dik betaald worden om dat te doen. Mij maak je niet wijs dat echte radiomakers happy zijn met wat ze moeten uitzenden ... Neem nu Ishtar, hoe dikwijls heb je dat nu de laatste maand moeten aanhoren ? Ken je nog één ander liedje dat je in die zelfde tijdspanne zo dikwijls hebt moeten slikken ? Kun je het ook al meezingen (of neuriën, want het is een moeilijke tekst hé!) zit het deuntje nu ook in je geheugen gedramd ? Hoort het nu ook bij die liedjes die je automatisch gaat meeneuriën, omdat het zo vertrouwd is ? Dat was dan net de bedoeling hé ! Herinner je je nog wat je er van vondt de eerste keer dat je het hoorde ???
Kijk, dat doen ze dus met ons ! Ook wat we niet echt zo mooi vonden, dwingen ze als het ware onze genen in ! En dat doen ze met legio artikelen !!! Wij moeten geen gewone yoghurt meer, maar activia, we moeten nu het uiterlijk hebben van de kindjes waar we vroeger voor rondgingen met 11/11/11... graatmager, tegen de hongerdood aan... De klimaatsverandering ? Begin bij jezelf, niet de oorzaak zoeken, nee de last op ieder klein mensje drukken, de brandstofprijzen stijgen ? Dikke zever, de olie is nu véél goedkoper dan een jaar geleden, omdat de dollar valt als een steen (een stukgeschoten steen?) en olie wordt betaald in dollar... Wie steekt nu al die winst in zijn zakken ??? Onder meer een staat die staalhard vertelt dat de belastingen verminderen...
Drammen, door drukken, inpeperen... en we slikken maar alles en nog wat !
Heb je gelezen of gehoord over die "medicamenten" in het kruydvat ??? Hier moeten ze uit de rekken als "levensgevaarlijk", in Nederland mogen ze gewoon blijven liggen, daar zijn ze niet gevaarlijk... Mocht Nederland nu een onontwikkeld land zijn, dan zouden we dat misschien zo maar geloven, maar nu heb je toch wel wat vragen niet ? Nu zit je te denken, wie heeft gelijk ? Het antwoord is simpel, blijkbaar heeft de farmaceutische maffia wat meer macht in het ene dan in het andere land...
Herinner je de eieren ? Het moest van scharreleieren zijn, gezonder voor de kip én voor de mens ! Nu heeft een of andere lobbying doorgedrukt dat er teveel slechte stoffen in de bodem zitten, en dat eieren uit het kippenconcentratiekamp plots weer de goede zijn... Ook groenten in uw tuin zijn niet meer goed, nee ze zijn gecontamineerd (vroeger gewoon vervuild, nu nog erger gecontamineerd)... We mogen de erwtjes uit onze tuin niet meer eten, we moeten ze hebben van het veld van de boer, ja, dat veld, hier net naast je tuin ! Ja, want daar valt het vuil niet neer, nee vuil is er voor bekend dat het alleen in kleine tuintjes valt...
Slik, slik, slik maar op ! Wordt maar het meeblatend schaap in de grote kudden gegenmanipuleerde schapen van de politieke bestweters (betweters !).

Wordt wakker, wordt wakker !!! het is hoog tijd dat je weer zelf eens (probeert) denkt ! En probeer eens te redeneren ! Iets verder te denken dan wat ze je voorkauwen ! Ruk je los uit de dwangbuis van wat men ons allemaal wil voorschotelen ! Het is niet alleen een Bush die zijn volk voorliegt om oorlog te kunnen voeren, nee, ook ons liegen ze voor en voeren ons naar een toekomst die zij creëren ! Wordt wakker !!!

en denk.

tot de volgende ?

Ver ver verleden

Had ik Anny niet leren kennen, en niet het verstand hebben gehad dat werken op de Mailboat geen leven was, dan had ik daar wellicht mijn loopbaan doorgebracht, tot het faillissement van de mailboat, en dan links of rechts of niet ergens anders zijn terechtgekomen...
Had mijn moeder mij niet verwittigd dat er een bediende gezocht werd in de vakbond, dan was ik misschien nog bediende in de vakschool te Brugge ?
Was collega Albert niet ziek geworden, dan had ik hem niet moeten vervangen, en had ik nooit de kans gekregen om uit te groeien tot propagandist...
Had ...
had
had...

Het leven hangt aaneen van toevalligheden. Je speelt er op in of niet, en beseft niet wat dit betekent voor je hele toekomst.
Als je achteruit kijkt, dan rijzen plots reuzegrote vragen op... Wat, als ik dan dat had gedaan, of dat? of dat ?
Je weet het niet, je weet ook niet welke kansen zich dan zouden hebben aangeboden, je weet zelfs niet eens wat een kans is en wat niet, je gaat in op iets, zonder dat je echt alle konsekwenties kent. (Gelukkig maar).
Waarom heb je dan zo en niet zo gereageerd ? je weet het niet...
Heb jij ook soms het gevoel dat je niet zelf leeft, maar wordt geleefd ?
Misschien hebben de aboriginals wel gelijk, en leven wij een droom.
Droom ik dat ik iets zit te schrijven, of schrijf ik dat ik iets zit te dromen?
Toch kan ik me niet ontdoen van het gevoel dat we ons leven niet echt zelf in handen hebben. Je leven rent van hot naar her, en je weet niet wie de leidsels in handen heeft.
Je hebt ook geen verweer, je ondergaat het leven, je ondergaat de dood. Je ondergaat, je gaat onder...
Je kinderen ? Stel dat je één maand later je kinderen kreeg, dat was er zeker sprake van een ander eitje, een ander zaadcelletje... Misschien had ik dan wel drie dochters, of noemden mijn kinderen anders, bijna zeker zagen ze er iets anders uit, al kunnen en zullen we dat uiteraard nooit weten... Bizar. Is er een Waarom? is er überhaupt een antwoord ?
We slenteren, we lopen, we haasten, we wroeten ons door het leven, zetten ons in, willen vooruitkomen, willen verder, meer , beter, en eigenlijk hebben we niets met zekerheid in handen.

Fatum, Kismet, het Lot. En wij maar denken dat we er echt iets aan doen.
...terwijl, één seconde veranderen een ganse levensloop verandert... Het is waar wat men zegt, verleg één steen in de rivierbedding, en hij stroomt nooit meer zoals voorheen, maar ook nooit meer zoals hij zou gestroomd hebben in de toekomst. Hebben we dan de toekomst veranderd ? Of loopt die toekomst ook verder, op een bijna paralel vlak? Is er een realiteit waar nog geen atoombom is gevallen? Waar Hitler sneuvelde aan de oevers van de ijzer in 14-18 ?
Waar ik wel op mailboat bleef werken ?

Tijd is relatief... ook in die zin?

Het is schitterend weer, niet warm, maar zonnig en mooi. Er is wat frisse wind die de takken van mijn linde zachtjes doet wiegen. Takken wiegen, maar de bladeren dansen, beperkt door het vastzitten aan de tak...Is het dat streven dat hen de dood doet verkiezen in een laatste dans naar de herfstige aarde ?
De maïs groeit dat je het ziet...over het veld hangt nu een waas van groen. Raar dat die plantjes die zo wijd uiteen staan toch de aarde een groen gelaat geven. Als je recht op de rijen kijkt zie je het groen als een dunne ijle lijn, maar als je er iets schuin over kijkt, zie je het veld als bedekt met groen. Hoe verder je de blikken over het veld laat gaan, hoe groener het lijkt. Ook daar zit weer een prachtige kleurmengeling in...een zacht verglijden van het warme leembruin naar het groen van de prille maïsblaadjes. Hoog boven mij is de hemel heerlijk blauw, en naar de kim toe vergaat het in wit met een gouden waas overtrokken. Aan de kant waar de zon zit is het geen wit meer, maar zuiver licht.

Wij zien de wereld zo, met onze ogen, maar in de natuur zijn er heel wat wezens die niet diezelfde wereld zien als wij het zien... Sommigen zien veel verder in het infrarood, anderen tot in het ultraviolet...Hoe ziet de wereld er voor hen uit? Ik wou dat ik even het vermogen had om hun werkelijkheid te zien en eventueel met de mijne te vermengen, in een brede kleurenmassa, waar de tinten nog duizend maal meer tinten waren...
Kun je ook soms vol ingetogen verbazing naar iets kijken ? Naar een tak, een wolk, een boom ? Wat dan ook ? Heb je dan ook de lust om de kleuren te kunnen voelen? ruiken? smaken? Ikke wel ! Ik heb al eens geprobeerd om het verschil te voelen tussen een rood en een groen potlood, maar zonder resultaat, en dat is telkens een desillusie... Wat zo verschillend ziet, moet toch ook verschillend aanvoelen? Maar ik voel het niet... Anderen misschien wel, misschien juist zij die het niet kunnen zien?

Ik wil maar zeggen, je moet het leven savoureren, genieten van alles wat het leven je biedt. Stop met die jachtigheid, stop die onrust, stop het verdriet en neem de tijd om gewoon te genieten en dankbaar te zijn voor alles wat je ziet, voor het zien op zich, het ruiken, het horen, het proeven, het voelen, het gewaarworden... voor de liefde die je voelt, voor je hormonen die je genot verschaffen, voor dat krakkemikkige lijf vol pijn die je toch nog al die dingen geeft met een steeds volle hand...

Werp het negatieve in de prullenmand, en schep met beide handen het genoegen van het leven, drink het met grote teugen en geniet ! Het is niet verslavend, het is niet verdovend, het is niet eindig, het is een oneindige zee van steeds nieuwe ervaringen, nieuw plezier, nieuw genieten... Ja, er is pijn, ja, er is verdriet, ja er zijn dingen die je dreigen in te metselen, maar kijk dan naar het groen, naar de zingende vogel, naar de wind die blaren doet dansen...
't Leven is schoon, zo schoon als je het zelf wilt maken !

tot de volgende ?

ik kan het bloggen niet laten...

(Parafraserend op W Sonneveld: Zij kon het lonken niet laten, ze lonkte naar iedere man..)

Het is nu 16 uur en we zijn al weer terug van eens weggeweest...Dat komt omdat we niet gerust liepen... Gisteren kregen wij immers bericht dat Tanteke plots met de 100 naar het hospitaal werd gevoerd... Hartklachten.
Ik heb ondertussen al weer getelefoneerd, en ze is redelijk goed, ze krijgt wat bloed bij, en haar medicaties worden aangepast... Maar ondertussen loop je niet gemakkelijk, je zit voortdurend te denken...
Onze uitstap was daardoor wat minder dan we verwacht hadden, maar allee, we zijn er toch eens uit geweest, en we hebben heerlijk weest chinezen... Als met Anny uit gaat eten, dan kom je bijna zeker bij een chinees terecht...
Waarschijnlijk ook door die spanning, heb ik meer pijn dan anders. Gek, maar blijkbaar werkt ook de geest op je rug.

Tanteke ligt in de intensieve... Vroeger heette dat niet zo, dan sprak men van de reanimatie, precies of ze deden er niet anders dan reanimeren... Gek woord eigenlijk, want ze werken aan het lichaam, en ze zeggen dat ze de ziel teruggeven... Re - animeren, de animus, de ziel herinbrengen. Ooit kreeg ik een sukkelaar op mijn bureau, die me vertelde hoe stijf ziek hij wel geweest was, hij had zelfs veertien dagen op de renuwatiekamer gelegen... tja, je kunt er wellicht failliet gaan ook...

Eigenlijk zou het nog niet zo gek zijn mocht men kunnen re-animeren ! Her-bezielen ! Hoeveel lopen er hier niet rond die alle bezieling kwijt zijn ?? Twee draadjes in steken, en effe in het stopcontact, en daar is je schwung terug ! 't Zou heerlijk zijn ! Ik zou er ook wel eens willen gaan zitten...Sinds het overlijden van onze Koen ben ik ook een heel stuk van mijn zielke kwijt.

Heb je er ook al eens op gelet, hoeveel medische termen wij nu bezigen, die twintig, dertig jaar geleden nog volkomen vreemde termen waren ? En zelfs dingen waar we een goed nederlands woord voor hebben, worden nu plechtstatig in het latijn gebroebeld... We hebben geen hersenvliesontsteking meer, we hebben encefalodinges, en geen kinderverlamming maar polyomiliters, met heelder liters... Vroeger hadden we de rode hond, nu rubella, 't is 't zelfde, maar je staat er deftiger mee. (?)
Het enige woord waar we vroeger steevast de tong braken was een rhododrododrododendron. Nu zijn we heelder zakken van die gekke woorden rijk. Niet alleen voor onze ziekten, maar ook voor onze gebruiksvoorwerpen, onze dvd heeft ook bluray, onze hdftv heeft een prachtig bbeeld, maar helaas zijn nog niet alle emissies in hdf...
Sjongejonge... moest mijn grootvader, petje Tjeppen, weer keren, hij kroop meteen terug weg ! Alleen, hoe meer we weten, hoe minder we kennen van de kunst van het leven...
Vandaag zaten wij in een kleine file, door wat wegenwerken... Je moet dan eens de chauffeurs naast je bekijken ! In plaats van die tijd te aan schouwen als een kadootje, een onverwacht geschenkje, een pakketje tijd waarin je eens rustig kunt denken aan de dingen waaraan je eens wilt denken, maar nooit geen tijd voor hebt... Ooit reed ik eens naar een vergadering in Brussel, en zoals gewoonlijk: file... Oscar zat naast mij te zuchten en te blazen en zich druk te maken. We waren al zeker een kwartier aan het "rijden" langs de basiliek van Koekelberg, en ik zei "Grote kerk hé, we rijden er nu al een kwartier langs..." Oscar was pisnijdig ! Kon er niet mee lachen! Ik heb niet willen zeggen dat het even lang (of veel gevoels-langer) zou duren als je je eigen zat op te fretten dan dat je het gewoon aanvaardde...
Wij doen dat veel te weinig, in plaats van je druk te maken, neem die ogenblikken als geschenk!

Ik ga stoppen, 'twas een kortje, maar ja, eigenlijk was er geen voorzien ...
tot de volgende ?

versjes...

Ik krijg waarschijnlijk een overdosis Toon Hermans, want in plaats van mijn schetsboek te benutten om te tekenen en te krabbelen, zit ik nu regelmatig versjes te maken, versjes à la Toon, kort grappig en soms iets dieps... zonder pretensie, gewoon leuk om doen en hopelijk ook leuk om lezen....

Hij dacht dat hij wat zinnigs hoorde,
Maar 't was Brussel-Halle- Vilvoorde...
Oh Heer, dacht hij, Oh God, bescherm me
Maar hij kreeg, ocharm maar een Leterme...

Ik zag ze lopen hand in hand,
op het smalle paadje door het veld,
hun voeten wierpen wolkjes zand,
ze hielden van de liefde met zoet geweld...

Ik wou 't wel, als zij 't zou willen...
maar voor die broek heb ik te dikke billen....

Een man aus Wuppertal,
Die wupperde menig Mahl
Sein Frau zei, Hans, Vie du wupperen kan
daar traumt jeden frautje van...

Het licht scheen in de kamer
ze zat verwezen in de canapé
ze kreeg een klap van de hamer
het zat haar echt niet mee

Henin 1
Henin reste dans la mémoire
een memoire van heb ik je daare
maar als sport een last is, een karwei
dan maken alleen de miljoenen je nog blij...

Henin2
Ik heb alles bereikt
heb ook alles gegeven
maar ik voel dat "HET" van mij wijkt
en nu wil ik toch eens "leven"

Henin3
Ik deed het niet voor 't geld
(al is dat wat uiteindelijk telt)
Maar eens de sport niet meer leuk is
dan lijkt 't of er in 't leven een deuk is.

De politieker zegt ons wat wij moeten willen
en vraagt onze stem om er mee te kunnen praten
Maar het is niet meer ons willen, maar zijn grillen
die hij bekokstooft met zijn karwaten...

Ik ben het moe, ik ga mezelf opblazen
Maar 't was weinig wol en veel geblaat
Hij was alleen maar heel erg kwaad
en 't bleef bij gedonder in de glazen...

In de vélodrôme stond
een droom van een vélo
't water liep hem uit de mond
maar hij had geen ene euro...

De astroloog keek naar de sterren
in haar ogen en dacht,
"Oh wat een nacht,
en 't stond geeneens in de sterren"

De jongen keek door 't winkelraam
zijn neus plat tegen 't glas
Oh God wat was hij eenzaam
Hij wou dat hij aan de straatkant was...

Je ziet, gewoon amusegueultjes zou je gastronomisch willen stellen... Maar 't is amusant en helemaal niet moeilijk... Gewoon wat rijmelarijen... Moet je ook eens proberen, en niet alleen rijmelalerijen, maar ook gekke gedachten, zoals ze liepen door de holle weg, maar de holle ligt er nog... ook het mixen van talen om rijmen te maken, zoals al te gaar in de boudoir... je creëert mogelijkheden aan de lopende band... Met al te gaar bedoel ik allen te samen, niet dat we bijna overgaar zijn ! Zie je, je blijft gekke dingen denken !

Of misschien vind je het helemaal niet leuk, ben je te ernstig om eens gek te doen, maar gek zijn is gezond ! (Allee binnen bepaalde grenzen hé)... Nee, durf eens te spelen, durf eens mal te zijn !

Het moeilijkste aan de rijmen is het onderwerp...maar luisterend naar radio of tv hoor je plots iets dat je doet denken aan iets geks, aan iets gevoeligs of wat dan ook... Als het woord Chrysant hoort dan denk je aan kerkhof, zet het eens in een bruidsboeket... Heel anders is het niet ?

We zijn al naar de rommelmarkt geweest, maar er stonden maar een dikke tien kraampjes...De mensen betrouwen het weer weer niet ! (weer weer...) Nu erg was dat niet, 't was niet ver, en we hebben toch eens wat verse lucht gehad. 't Is anders niet warm ! Volgens de thermometer in mijn auto krap 12 graden ! Wellicht zal de centrale verwarming ook weer aan moeten ...

Oh ja, morgen wellicht geen blog ! Moeder en ik gaan eens een uitstapje doen! Mag ook wel eens, na die lange sombere winter, na al de misère met de antilevenspillen, de jeuk en de diarree, het stoppen van de morfine met alle afkickverschijnselen... Nu gaan we eens een stapje in de wereld zetten. Eens lekker op restaurant eten, een beetje shoppen en genieten van het anders zijn in een stad in plaats van ons heerlijke plattelandsleven... In de stad kun je op een terrasje, of van achter het raam van een café, lekker mensenkijken... Zag je ook diene vent zijn tattoo op zijn kletskop ? En met zo'n benen zou ze beter een lange broek dragen... Heerlijk gluren... Dat kunnen we hier niet... Ja, naar al de terroristen die hier voorbijfietsen, of de zware motoren die houden van onze krinkelende weggetjes en bergen en dalen... verder niets om mensenkijken te beoefenen. In de stad halen we dan ons hartje op... Ons heel bewust van het feit dat er wellicht ook zijn die naar ons gluren...en wellicht denken: "dat zijn er van den boerebuiten..."

Ik probeer ook te kijken en de houdingen op te slaan op mijn harde schijf, voor later, om te tekenen... Die afhangende schouders van dat vrouwtje met de twee dikke boodschappentassen, de gebogen houding van die oude man, de gang van wat je - misschien ten onrechte- als een homo ziet passeren, een ietwat vrouwelijke stappende man... De oudere vrouw, dik en wat uitgezakt, hoe lagen die plooien van haar kleed ook al weer ?
Mensenkijken... Ooit hoorde ik van mijn leraar beeldhouwen dat zij als leerlingen werden uitgezonden om mensen te schetsen... Hij was naar het station gegaan, tekende daar de ijlende mensen die haastjehaastje naar hun trein liepen, de verveelde die nog een uur wachten voor de boeg had, de man die op een bank zijn krant las, en regelmatig opkeek naar het seinpaneel of zijn trein er nog niet aankwam... de dreinende kinderen aan de hand van te haastig stappende ouders... Volgens hem was de kunst om met zo weinig mogelijk lijnen iets echt weer te geven... Je kunt een vrouw tekenen, en je kunt ook een gehaaste vrouw tekenen... In de eerste ga je alle accenten leggen op het lichaam, in de tweede ga je proberen dat haastige vast te leggen.

Ik ga stoppen voor vandaag, dus tot ...overmorgen ?

regen

en je ziet alles groeien ! Regen is zegen, maar alleen voor 't kruid...
Toen ik vanmorgen opstond, moest ik voor het eerst sinds lang licht maken in de badkamer, ik zag mijn eigen gezicht niet meer.(Niet dat je er veel aan mist)...
't Is donker, 't is nat, 't is vuil weer !
Door mijn linde kijken gaat niet meer...soms nog een spotje licht tussen de bladeren door bij een mild windvlaagje... De bladeren worden ook groener, komen tot volle wasdom, alleen de gouden gloed op de bloeisels is er nog. Heerlijk dat die er nu zijn, jammer als er zich iemand onder parkeert met zijne tutuut, want zijn carrosserie zal plakken !!!
Ik ga moeten snoeien aan mijn lievelingsboom, want alleen lieden van minder dan 1.40 meter kunnen er nog onder wandelen zonder de takken te beroeren, en dat beroeren is niets als het droog is, maar bij natte ben je meteen gewassen en gedouchet ! (zonder zeep)
Ook aan de kant van de straat, want iedere auto ranselt nu de blaren, en een camion zal nog wat meer voelen dan de blaren... Ieder jaar moeten die takken afgedaan worden, en ieder jaar staan er nieuwe.

De blaren van een linde hangen wat, en wat mooi is, de twee onderste blaren van ieder takje vormen een kapje, het ene blad zit wat in het andere gekruld. De duitse pijp is ook weer aan de groei begonnen, en de massa oude dooreengewrongen lianen worden bedekt met nieuwe, die weer door alles heen omhoog kruipen...Ze zitten al enkele meters hoog in de linde, en vormen er precies een vogelnest, maar dan in 't groen... en levend nest als het ware.
In de notelaar groeit sinds jaar en dag een mooie klimroos, en de boom raakt weer stillekes overdekt met kleine rozenblaadjes, en overal zie je al de trossen knopjes komen...Binnen enkele dagen bij goed weer, anders iets langer, zal mijn notelaar weer veranderen in één grote witte boeket van geurende roosjes... Straks is de wilde opgroei van de rozen gedaan, en in enkele weken zie je hem nog amper staan, en neemt de notelaar weer zijn (oudste) rechten in, en zijn blaren zitten weer in het licht... Blijkbaar werkt de combinatie perfect, en ieder jaar weer geniet ik van mijn bloeiende notelaar...
Ik hou van die soort rozen, waar je nooit moet naar kijken, die zelf zijn plaats verwerft in de boom waar je hem tegen zet. De notelaar is wellicht een heel goede keus, omdat dit een niet zo dik bebladerde boom is.
Op het veld voor mijn deur komen nu lange rijen kleine groene plantjes piepen...'t ziet er uit dat ik weer met maïs voor mijn neus zit ! Binnen een paar maand kijk ik weer op een groene muur van "turkse tarwe" zoals ze dat in 't Oostendse noemen... Alles wat van ver kwam, kwam uit het oosten, en was dus turks in vroegere tijden, zo was een kalkoen ook een turkenhaan en een turkenhenne... De cavia kwam ook van over zee, en was dus een zeeratje... Nu weet het kleinste kind dat een cavia, en maïs en kalkoenen uit kamerika komen... maar in die tijd wisten de mensen van niets, en keken verstomd naar die nieuwe dingen...
Wist je dat de naam Kalkoen eigenlijk ook zo'n woord is ? Toen Magellaen in Indie de stad Calicut een lesje gaf en de stad plat schoot, was er een onbekende vlaming aan boord... Die man hield een dagboek bij, en schreef voortdurend over de stad Calcoen... Ook het Franse Poule d'Inde zegt dat het van Indië komt... En Colombus dacht dat hij in Indië zat ! In het hoogduits sprak men van een Kalekutischer Hahn... Calicut is niet Calcutta, maar het huidige Koshikode aan de Zuidwestkust van Indië...
Wij hebben nog familie met de naam Calcoen... Misschien van kalkoenhouders ? In illo tempore hielden ze kalkoenen zoals schapen, ze werden in grote kudden gedreven langs de velden, en er zijn talloze processtukken over kalkoenen die zich niet beperkt hadden tot het gras aan de kant van de weg, maar het graan op de velden hadden meegepikt...

Weet je dat ons Vlaanderland een van de eerste was waar kalkoenen gekweekt werden ? Logisch, omdat Vlaanderen het rijke en administratieve centrum van Spanje was in het noorden... En Spanje zat aan de bron van de amerikaanse goederen. Op een wandtapijt uit 1551 (dus wellicht in 1550 gemaakt) stond reeds de eerste kalkoen afgebeeld... Dus echt niet zo lang na Colombus moeten die beestjes hier al hebben gezeten !

Hoe kom ik daar nu op ? Oh ja door naamgevingen... en in feite kunnen we daar heel wat uit afleiden ! Onder meer de ongeschooldheid van de mensen in die tijden...
Ik heb hier twee boekwerken, een van uit acv-achtergrond, en één van uit abvv-achtergrond, over de bietenmannen, de "fransmans", de mensen van bij ons die ieder jaar weer voor maanden naar frankrijk gingen labeuren om hun gezin te kunnen onderhouden... Hard en ongezond leven!
Maar ik wil het over iets anders hebben...
Heb je al eens gekeken naar de schilderijen van Breughel ? Naar de mannekens... er zijn nog schilders die op hun werken ook het plebs, het schorum, het gewone onontwikkelde volk hebben geschilderd... Je moet eens goed kijken naar de gezichten van die mensen ! Diezelfde gezichten zag je nog op die foto's van de bietemannen, van het gewone werkvolk van eind de negentiende, begin de twintigste eeuw ! Grove afgestompte gezichten...
Als ik kijk naar de mooiste foto's van de negentiende eeuw, met onder meer de groei van de eiffeltoren en zo, dan zie je foto's van stadsmensen, en daar is dat afgestompte al voor het grootste stuk verdwenen, met een moderne outfit zouden ze niet opvallen in onze straten, maar die anderen wel !
Het leven dat men leidt heeft dus niet alleen invloed op je gezondheid en je levensduur, het tekent je ook qua uiterlijk !
Dat zegt mij, meer dan iets anders, hoe erg men die mensen onderdrukt heeft, dom gehouden heeft, ondervoed heeft en ga zo maar door ... men had een soort werkvee gecreëerd ! Er was duidelijk onderscheid tussen de standen, niet alleen in macht en rijkdom, maar ook in uiterlijk !
Ik vind dat erg !
En wat ik nog erger vindt, dat is dat dit in sommige stukken van onze aardkloot nog steeds bezig is ! Nu vinden we de aboriginals uit Australië een lelijk soort mensen, maar die gezichten, maar dan in 't wit waren hier de gewone gezichten van het werkvolk ! Ik vraag me af, of nu, nu eindelijk de aboriginal in Australië erkent zijn als gelijkwaardige mensen, of dan hun gezicht niet ook zal veranderen, zoals het hier was ... Het was wellicht gemakkelijk voor de baron om het plebs als minderwaardig te beschouwen, want ze zagen er effectief uit als een ander ras !
De ontvoogding van de arbeidersstand door de vakbonden, dat heeft veel meer gebracht dan welvaart, het heeft ook de menswaardigheid gebracht !
Het is dan ook geen wonder dat er een soort onderhuidse agressie zit tegen de "hogere" standen ... en bij de ene groep wordt de clerus bij de vijand, bij de anderen tot de vrienden gerekend... Het is allemaal zo logisch als je het bekijkt, maar ook zo intens triest !!!

Hoe moet je bestaan om een ganse bevolkingsgroep zo af te stompen, zo te onderdrukken, zo te beknotten in al zijn mogelijkheden, en het gaat nog steeds door... En niet alleen dat, ook de fouten tegen het milieu, tegen ons aller moeder aarde herdoen ze zonder scrupules ook nog maar eens !Wat voor klootjesvolk is het die dat doet ?

Klootjes is een beetje te vriendelijk...

tot de volgende ?

and again: the dentist !

Mijn laatste tand heeft de plombering ongeveer 6 uur doorstaan, en dan was het eerste stuk er al weer uit.... Reden? Ik was de laatste klant, net voor hij naar spanje trok met zijne gade in hun witte bmw cabrio... Als ik het goed heb begrepen was er iets met vastgoed. Zijn madame is architecte...

Nu is hij terug van weggeweest en ik mag nog eens opdraven om de stukken te lijmen....

Ik moet er om 9uur zijn, dus 't wordt een beknopt blogske... Ik kon natuurlijk ook wachten met bloggen, maar dan moest ik hier mijn eigen kas zitten opfretten tot het tijd was om ter tandentrekkers te gaan... Wellicht is er niet lastiger dan zitten wachten... Gelukkig heb ik daar geen moeilijkheden meer mee in de wachtzaal van de dokters, daar heb ik geleerd mijn ziel in lijdzaamheid te bezitten (oefening baart kunst)...Maar thuis, op eigen terrein niet genoeg tijd hebben om nog iets te beginnen, en dan te vroeg zijn om al aan te zetten naar wat dan ook, daar krijg ik de kriebels van. Gek, het is alle twee wachten en toch maakt het in mij totaal andere gewaarwordingen los. Vraag me geen uitleg, ik heb er geen...
Wel behoor ik tot het (helaas uitstervend) ras van de mensen die een hekel hebben aan te laat komen... Ik ben overal steevast iets te vroeg ! Bij recepties betekent dat dan ook dat ik bijna steeds als eerste het feest binnenkom... want het schijnt tot de etiquette te horen dat je bij dergelijke gelegenheden te laat komt, en niet te vroeg... Je moet dan eens de boel in de gaten houden ! Blijkbaar is een kwartuur het summum van beleefdheid, en dan zie je een lange rij staan aanschuiven, beladen met pakjes, bloemen of enveloppen... heel onwennig in hun nette pak met veel te krappe hemdencols waarboven hun hoofden dan wat tomaatachtig aandoen...
De dames staan elkaar steels te beloeren, wat heeft ze aan ? Waar zou ze dat gehaald hebben...pfff, 't mijne is toch veel schoonderder...
Soms hebben ze hun kleine kinderen bij, kwestie van het bruidspaar inspiratie te geven, maar die gastjes zijn helemaal niet geïnterressseerd in die plechtstatigheden en zijn daar allemaal ambetant, met uitzondering van de degenen die van hunne pa mogen tussen de tafels crossen...wat ook niet optimaal is voor de gang van de plechtstatigheden... Je ziet de bruidegom denken "dat moet ik niet hebben" hij houd wel van de manoevers die er toe leiden, maar niet van die kleine herrieschoppers... Maar helaas, hij is geen baas ! en zodra er eentje zich bij hen komt aandienen met een wolk van een baby op de arm, dan ziet hij zijn nieuwe gade smelten, en weet hij dat het lot hem ongenadig is...
Vroeger, in mijn jeugdjaren, was het huwelijk het vrijkaartje om te mogen binnengaan in het terrein van de grote geneugten... nu huwen ze in de hoop dat dit een nieuwe kick zal geven, of omdat madame zwanger is, of omdat het toch eindelijk wel beter is, kwestie van het huis en zo...
Bij ons was het huwelijk nog een ontdekkingsreis, nu is het een thuiskomst... eindelijk rust...
Oh, ik zal er geen oordeel over vellen, 't zal wel allemaal zijn goede en zijn mindere kanten hebben, maar wat ik in die jonge huwelijken veelal mis, dat is het feit dat ze niet meer echt hun patrimonium moeten opbouwen... Toen ik huwde had ik een bed en bijhorende kast, een tafel en bijhorende stoelen, en wat keukenmeubels toen was ons geld op. Hadden we niets meer. De rest, dus in feite alles wat we nu hebben, hebben we hutje bij mudje bijeengespaard... In ieder stuk zit ons zweet als het ware...
Nu trouwen ze en hebben ze alles... en hebben er geen eerbied voor, want ze weten niet wat je er voor moet doen...
Ik denk dat dit één van de redenen is van het te grote aantal echtscheidingen! ze hebben nooit samen iets opgebouwd ! en wat ze verwerven komt er bij als een luxe...
Nu ja, met wat geluk leren ze samenleven, maar wij hadden het in die zin misschien iets makkelijker, omdat we van nul begonnen...
Het begint al met de kindertijd, als ik kijk naar het speelgoed van mijn kleinkinderen, dan zie ik veel meer dan wij indertijd met een ganse straat kinderen konden bijeenleggen... En wij speelden met die dingen, zij niet, de computer en de tv zijn veel beter...
Wij hadden zo weinig, dat we heel de wereld hadden, want we maakten dingen zelf en eventueel speelden we zelfs met totaal fictieve dingen... We maakten een kamp met takken en overdekt met gras en bladeren, nu hebben ze zo'n soort wigwam, maar je ziet ze niet meer cowboy en indiaantje spelen...Nee, ze zitten in die tent, uit de warmte van de zon nintendo te spelen.
Niet dat ze niet bewegen, ze gaan joggen en zo...maar ravotten???
Weten ze nog hoe je met één klop iemand zijn beide ogen dichtklopt ? Niet dat dit een kunst is, maar het was een ervaring. Wij leerden iets al spelen, we schrokken ons soms halfdood ervan, maar we leerden met elkaar omgaan. Met vallen en opstaan...
Nu hebben ze een leraar die zich bezig houd met het pestgedrag op school...Wij losten dat zelf op, en kregen thuis als advies dat we ons niet moesten laten doen... Ik was veel ziek, moest altijd in dikke kleren rondlopen ('t ventje zou eens moeten wéér ziek worden) ik was te dik...kortom, ik zou Hét slachtoffer bij uitstek moeten geweest zijn om gepest te worden... Ik ben nooit veel gepest geweest, en als ze het ooit probeerden, lang deden ze het niet, want ik klopte er op ! Nu mag de gepeste niet meer kloppen, dat is agressie... en doet hij het wel, veel kans dat hij de straf krijgt in plaats van de pester...
Daar heb ik wat schrik van... Weet je, ik vrees dat de kinderen van vandaag niet meer leren met elkaar te leven, niet meer leren waar de grenzen liggen van de samenleving...en god weet wat dat in de toekomst allemaal zal veroorzaken... we kweken er doetjes van en echte gemene pesters die iedere keer weer wegkomen omdat de andere door zijn reactie de schuld krijgt...
Ik heb een beetje schrik van zo'n maatschappij... ook al zal ik het wellicht niet meer meemaken in die mate...

tot de volgende ?