en weer een UBUNTU !!!

Waar je bij Windows jaaaaaren moet wachten om een nieuwe en betere (?) versie te krijgen, komt er bij Ubuntu om de zes maand een nieuwe versie, telkens met aanpassingen en verbeteringen... Bij Windows kreeg je na XP een hééééééél lange wachttijd, dan een Vista, die zo slecht lijkt dat er stemmen opgaan om terug naar XP te keren, stemmen van de Windowsontwerpers zelf !
Bovendien kost iedere versie je dan ook nog stukken van mensen, en Ubuntu is gratis...
Gisteren heb ik, als bleu, als leek, zelf en zonder begeleiding mijn Ubuntu verhoogd in versie... Ik moet toegeven, helemaal gerust was ik niet, maar ik heb amper een keer of 5 ja moeten klikken...en de klus was geklaard... Ik was wel een uur of twee, drie bezig, maar nu is mijn kwampjoeterke weer uitgerust met je het van het !
Toch zit ook ik nog met een stuk windows op mijne pc... er is één van de banken die met niets anders wil en kan werken... ik heb al zeker twintig mails en telefoons naar die kluivers gezonden, maar ze vinden geen oplossing. Sukkelaars !
Het leuke is dat het een bank is die reclame maakt met zijn beveiligingen... en die dan doodleuk werkt met de grootste zeef, het meest lekke systeem van heel de computerwereld...Tof !Echt tof!

Bovendien moet je, als je van XP naar Vista overschakelt, toch weer een en ander leren om er mee te werken... Ik heb die problemen nooit met ubuntu, door de aanpassingen om de zes maand, en de vele tussentijdse aanpassingen en correcties, gaat alles heel geleidelijk en zonder sprongen... Hier zit een fan, een enthousiaste freak van Ubuntu !

Vannacht heeft het gedonderd, nu ja, het was gisteren ook heel plots heel warm, en dan krijg je dat als toetje... Anny het bed uit en alle stekkers uittrekken die uit kunnen... en vanmorgen weer in stoppen... de donder was -gelukkig maar- niet dichtbij gekomen. Maar waar het zat, daar zal het wellicht niet om te lachen geweest zijn, want het robbelde nogal !

Terwijl ik ubuntu aan het upgraden was, hield ik mij onledig met het lezen in mijn nieuwe woordenboek... Het leuke is dat er heel wat woorden in staan, waarvan ik dacht dat het echtig en techtig alleen in het dialect thuishoorde, maar die dank zij een begenadigd schrijvelaar verheven zijn tot literatureluurvorm... Ik amuseer me kostelijk !
Gisteren in Deinze zag ik toevallig het reclamebord van een winkel, maar ik zag het eerst niet volledig, en ik dacht dat het een schoenwinkel was, maar het was een pralinewinkel... Leonadidas, je weet wel, met roomcrème gevulde turnpantoffels.... Ik zat in mijn eigen te lachen met die heerlijke mis-lezing... ik denk dat ik dat nooit meer anders zal lezen dan leonadidas....

Deinze... Anny had gelezen dat het rommelmarkt was, maar niet gezien dat het de zaterdag was ipv de zondag...we hebben dus een ritje voor niets gedaan, maar hebben toch wat gewandeld door het toch wel mooie Deinze. Dan een terrasje gedaan, en weer naar huis toe, vandaar dat ik tijd genoeg had om ubuntu te installeren....

Het was heerlijk weer ! Warm en zonnig ! Mijne kop is verbrand, ik ga moeten beginnen een muts dragen als de zon schijnt ! Het haar op mijn bolleke staat tegenwoordig te dun om de zon te weren !

Nu is het weer droog, maar vannacht heeft het goed geregend! Nu kan dat niet meer zo veel kwaad, de meeste velden zijn ondertussen bewerkt en beplant of bezaaid. Niet hier voor mijn raam, het is opengetrokken, bebeerd, en ligt nu wellicht te wachten op de zoveelste huurder... Het enorme veld is eigendom van het ploegenbedrijf hier in de straat, en die verhuurt het veld iedere keer per teelt... Slimme baas, anders krijg je een boer niet zo makkelijk terug van je grond af ! Blijkbaar heeft hij hét gaatje in de beschermende wet gevonden !
Hopelijk zetten ze er weer geen maïs... (In het Oostends tusschentarwe - van Turkse tarwe, ook al komt het uit Kamerika !) Als dat voor mijn deur staat, dan ben ik mijn eindeloze einder kwijt. Klinkt bizar: eindeloze einder ...

De herfststijloos staat weer met zijn wilde massa bladeren boven alle andere plantjes uit te torenen, en plots zal ik weer vaststellen dat op een of andere manier die plant weer verdwenen lijkt, weg van de aardkloot... en op het moment dat alles naar de herfst zal neigen zullen daar dan plots de krokusvormige bloemen prijken... Rare plant. Onder mijn notelaar heb ik ooit een gecultiveerde vorm van de geledovenetel gezet, een klein summier plantje, mooi met zijn bezilverde bladeren... Dat is enkele jaren geleden, en nu staat heel dat plein vol met die dovenetel. Het is mooi, en je moet amper nog kruid trekken, bijna alles zit er onder. Toch lijkt het de andere planten niet echt te verdrummen, ieder jaar komen de andere planten er boven piepen. Ieder jaar heb ik zorgen of mijn winterharde begonia's er wel zullen komen, en iedere keer als ik ze niet meer verwacht, staan ze er plots. Ook de fuchsia's komen wat traag op gang, maar dan staan ze er plots met zeeën van bloemen. Ik herleef ! de aarde wordt weer groen !

Dit jaar was er weer mussentelling ! Ze willen ons wijsmaken dat die beestjes aan het verdwijnen zijn ! Moeten ze eens komen kijken naar mijn kiekenskot ! Iedere winter is dat het slaapkwartier van de mussen en heggemussen ! Als we dan het kot binnenkomen is het een geroefel en gedrum om door het inloopgat met zijn allen in eens buiten te vliegen... Ik heb gezien dat de staartmees hier nog steeds rondwareert ! Ik zag hem van onder mijn jucca komen ! Ik weet niet wat voor nest een staartmees maakt, ik zal het eens moeten opzoeken in mijn boeken... Het is een prachtig vogeltje ! Blij dat het mijn tuin verrijkt !

Ik heb je al verteld van de prachtige boeken over vogels die ik kocht op de rommelmarkt... Niet alleen vind ik daar vermeldingen van vogels die jammer genoeg ondertussen uitgestorven zijn, maar ik lees er ook, tot mijn grote verwondering, dat men indertijd ook vogels zoals meesjes in volières hield, en met succes kweekte ! Er is al een en ander veranderd in de wereld !
Nu zit men her en der te sakkeren op de halsbandparkieten, die stilaan tot onze eigen fauna gaan behoren, in die tijd probeerde men bijna alle vogelsoorten uit te zetten ! De groene jongens van die tijd zouden nogal vechten met de groenen van nu !
Nu, ik herinner mij dat de groenen (de huidige) de vogelliefhebbers en vooral aviflora van Brussel ervan beschuldigden dat zij er de oorzaak van waren dat er nu halsbandparkieten rondvliegen, zij hadden de vogels laten ontsnappen.... Ik las vroeger, in een tijdschrift van de vogelliefhebbers dat het de natuurvrienden waren die in het raam van een experiment geprobeerd hadden om diverse exoten te wennen aan ons klimaat...waaronder de halsbandparkieten...
Nu wat de waarheid is, is niet echt meer te achterhalen, wellicht zullen er én vogels ontsnapt zijn, én vogels bewust uitgezet zijn, met goeie bedoelingen... Ze zijn er nu, en ze behoren stilaan tot onze eigen fauna...
Of dat zo erg is ??? Toch niet die vogels, er zijn ergere beestjes die hier ingevoerd zijn, in de insectenwereld bv de coloradokever en dergelijke... Ook sommige planten behoren tot de gevaarlijke soorten, denk aan de miserie die er is in Australië met de Opuntiacactus ! (om van de konijnen te zwijgen...) Ook hier zijn er heel wat planten die hier niet horen van nature, en sommige woekeren ook nogal !(denk aan de waterplanten die verstikkend groeien)
Persoonlijk vind ik het véél erger dat er hier weer vossen zitten (en volgens mij zijn die OOK ingevoerd !)... Het grote gevaar van die vossen is dat zij stilaan de onbedreigde top vormen van de fauna ! Zij hebben geen natuurlijke vijanden meer ! Het is net als de woekergroei van kraaiachtigen, die bovendien veel van onze zangvogeltjes bedreigen. Heel onze fauna is scheefgetrokken, en door de manier van leven van het grootste aantal, de mens, niet meer te herstellen tot een vorm van evenwicht. Jammer, maar het is zo ! Dus moet ook de mens, als eind van de fauna de zaak pogen te controleren... Desnoods door het afschieten van soorten die dreigen te talrijk te worden en de andere soorten bedreigen. Uiteraard moet dit zeer streng gecontroleerd gebeuren, maar wat nu is, dat loopt regelrecht naar de catastrofe toe !

Dat allemaal is het waarvoor wij moeten oppassen, en waardoor wij de gebieden die nog niet aangetast, of nog niet te veel aangetast zijn, moeten koesteren ! Daarvoor is het dat wij niet alleen werk moeten uitvoeren naar de arme landen, maar hen ook onze ervaringen meegeven, om niet dezelfde fouten te maken, om niet eveneens de natuur volledig te ontwrichten in die landen ! Heel wat anders dus dan wat ze nu, zelfs met steun van de Kyoto-normen plannen !

Hoog tijd dat we meer en meer investeren in de natuur! Dat hoeft niet negatief te werken ! Laten we gewoon beginnen met voor alles wat we maken, ook eens te kijken hoe we het ook weer weg kunnen krijgen ! Dat zou al een hele verandering geven !

Ik ga er niet blijven over doordrammen, maar weet je, ik heb heimwee...heimwee naar de wereld van mijn jeugd...heimwee naar de plassen met salamanders, naar de koeienputten waar we watervlooien gingen scheppen met een netje gemaakt van een kapotte nylonkous van ons moeder... Heimwee naar de weiden waren we uren aan één stuk bezig waren met het uitsteken van de boterbloemen... Heimwee naar de korenbloemen in het graan... Heimwee naar de bossen waar je mocht een tak afsnijden om een katapult te maken... Heimwee naar de put waar we gingen zwemmen, en waar we als we er uit kwamen precies grijze kousen aanhadden van de modder... Heimwee naar een wereld waar je nog gerust een grassprietje kon aftrekken en het zachte zoete eindje opknabbelen... waar je nog in een boom kon en mocht kruipen...waar zwemmen in de vaart niet dodelijk was van de vervuiling...
Hebben wij nu echt gewonnen in vooruitgang ? Of was dat ten koste van de toekomst ?

Ik zie nog de bokaal met stekelbaarsjes staan... Nu moet je zoeken om nog een stekelbaars te vinden... In de lak (het meer!) zaten soms honderden kinderen, allemaal te vissen in een onuitputtelijke zee van miljarden stekelingskes !

Waar is dat allemaal naar toe ? Het is geen wonder dat onze kleinkinderen heel anders opgroeien dan wij deden, wij hebben hun wereld veranderd !

Ik geloof niet in het fanatisme van de groenen en gaia en consorten, maar we moeten toegeven dat ze ons wakker hebben geschud, en samen kunnen we misschien proberen om alsnog het tij te keren, zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet...

Ik ga stoppen, mijn linde wordt groener en groener...
tot de volgende ?

zeven jaar

Vandaag is het rommelmarkt in Deinze...dit wil zeggen dat het zeven jaar is dat we rommelmarkten, markt op markt...
Zeven jaar geleden, was het verdriet om het overlijden van Koen nog zo groot, dat we wel elkaars handen namen, maar niet spraken en niet in elkaars ogen keken om het verdriet niet te zien... Dat zou té geweest zijn...
Op AVS, de regionale tv-zender zagen we een reclame over die rommelmarkt...Willen we daar eens heen gaan? Bahja...
Het is meegevallen, we konden eens klappen tegen mensen die ons verdriet niet kenden, over totaal andere dingen...
Ik vond er de eerste wandelstok van mijn nu al redelijke collectie... Ene met een sabel in...Gekocht bij een man die enkele jaren later heel raar aan zijn dood kwam... Hij was geopereerd, was al terug op zijn kamer, alles was goed, tot hij 's nachts plots zo'n hevige pijn kreeg dat hij krullend van het zeer uit zijn bed viel... Toen de verpleegster van wacht kwam was hij al overleden...Was het binst den dag gebeurd, leefde hij misschien nog... De weduwe wist wat gebeurde van een kamergenoot van haar man, want het hospitaal vertelde dit (uiteraard) niet !
Doet mij denken aan die keer dat ik in Kortijk in de kliniek lag, de halfverlamde man (hersentrombose) had door een plotse beweging de naald uit zijn arm getrokken...Door de vele bloedverdunners spoot het bloed er uit... Ik belde, maar zoals gewoonlijk zijn ze niet haastig, en toen de plas bloed groter en groter werd, ben ik uit mijn bed gekropen, pijn of geen pijn en in de gang op het kantoor van de verpleegsters gaan kloppen met mijn wandelstok...
Ik denk dat er veel zo'n dingen gebeuren, waarvan we niks weten... Daarom opteer ik nooit voor een kamer alleen !
We zijn, zoals ge weet, blijven rommelmarkten, in den beginne omdat het een soelaas was... En we konden klappen over andere dingen, maar meer en meer omdat we het graag deden.
We doen het nog steeds graag !
Ook al kom ik iedere keer krom en scheef van 't zeer terug thuis, toch voelt het goed aan !
Bovendien ben ik ervan overtuigd dat het goed is niet helemaal toe te geven aan de pijn, en te proberen ondanks alles toch wat te bewegen... over dat het gaat, maar toch te bewegen.
Ik mag echter niet overdrijven, zodat de pijn niet komt vast te zitten en niet overgaat in een ontsteking... De gulden middenmaat...proberen toch .

Gisterenavond, terwijl Anny naar de tv keek heb ik zitten genieten van mijn nieuw woordenboek. Als ik vertel dat ik heb zitten lezen in een woordenboek, dan zullen er wellicht met hunne kop zitten te schudden, maar toch, ik deed het, het is ook niet zomaar een woordenboek, het staat niet alleen vol met een woord en zijn betekenis, het staat vol met stukjes uit boeken en geschriften waarin de betekenissen van dat woord in 't lang en in 't breed geëxpliceerd worden ! Wijs jong ! Ik lees er zelfs het woord stuit in, in de betekenis van boterham, gebruikt door de grote Stijn Streuvels (Frank Lateur) in een van zijn grandioze werken... Nu leest er geen kat nog de boeken van Stijn Streuvels, ze zijn oudmodisch ! Men heeft geen tijd meer om een halve bladzijde te verspillen aan de kleur en de geur van de lucht en de vorm van de wolken en de spoed waarmee ze voortijlen over de beemden... Nu moet het allemaal rap gaan... Men neemt niet meer de tijd om te leven... Het is zoals op onze wandeltocht doorheen Schotland, toen wij vroegen aan de duitse kolonel en zijn madam die ook de tocht deden, nog vol van het wonder, of zij ook de vele wilde orchideeën en vleesetende plantjes hadden gezien... Nee, niet op gelet... Wat deden die dan daar op die wandeltocht ??? Konden ze zich zelfs daar niet eens losrukken van de wereld van alledag ?
Ik weet wel, ik heb misschien meer dan de doorsnee oog voor de dingen, maar toch...
Ik heb geprobeerd om ook aan mijn kinderen dat genieten te leren, oog te hebben voor de schoonheid... Als ik vertel dat ik met mijn kinderen naar Middelheim ging (het prachtige openlucht museum van beeldhouwkunst in het Antwerpse) om een volle dag beelden te gaan bekijken, dan bekijken ze me als een soort voorhistorische draak... Ik kan hen en u verzekeren, dat mijn kinderen niet mee moesten, nee, ze gingen daar zelf heel graag heen, en genoten met volle teugen van de schoonheid in zijn vele expressievormen... Ik kocht het boek van de tentoongestelde beelden, en toen ze nog thuis waren, zag ik ze ook nu en dan in dat boek kijken, herbeleven...
Wij kunnen werkelijk met elkaar discussiëren over beelden en schilderijen (onze smaken verschillen soms nogal veel), maar we hebben allemaal dat vonkje in ons om te kunnen kijken, te kunnen savoureren van de schoonheid... Ik vind het heel normaal als een van de kleinkinderen een opgeraapte kei komt tonen, om te wijzen hoe mooi die steen wel is... En dan draaien en keren we die, en zoeken de mooiste kant om hem te bezien...
In mijn tuin heb bisschopsmuts staan, een onnozel bloemetje, paarsrood, maar zo mooi van vorm, als de naam zegt... De duitse pijp, die nu stillekesaan zijn eerste blaadjes begint te ontvouwen heeft bloemen in de vorm van een duitse pijp, maar zo kleurloos en verborgen, dat je ze moet gaan zoeken tussen de blâren...maar toch zo mooi... De schaatsenrijders op mijn vijvertje, daar kun je toch zitten naar kijken ! Als ik voer smijt komen tientallen kleine vissen smakkend eten halen... het water rimpelt amper, maar je zie de felle flitsen van hun zilveren buiken, en je hoort het smakkend doorbreken van de stille waterspiegel... Ik heb daar deugd van... Als ik op een warme zomerdag aan het water zit, en zie net onder de waterspiegel als zwarte logge duikboten de trage karpers voorbijglijden, dan is dat mooi ! Als je toevallig juist kijkt waar een grote vis plots uit het water omhoog schiet naar een voorbijvliegend insect, dan is dat ronduit fenomenaal ! Als ze je dat tonen op tv, dan zit je verstomd te kijken, naar wat vlak bij je deur te zien is ! ... als je er de tijd voor neemt...

Wonder, de boeren zijn overdag aan 't werken ! Oh ja, 't is zondag...ze doen dus toch weer anders dan de anderen... De velden liggen er nu bijna overal netjes en proper gekuist bij, hier en daar zijn de patatten al geplant, en is er al gezaaid. Ook zie je reeds de melkkoeien weer genieten van het jonge groene gras. De boter zal weer lekker zijn. Echte heerlijke licht gezouten boter op je stuite, daar hoef je geen toespijs bij ! dat smaakt zo !
(Bijna schreef ik boterham, maar het stukje Streuvels schreeuwde : stuite !!!)
Weet je dat ik nog meer dan een ander gezegend ben met het bezit van een wonderschoon dialect met een schatkelder vol woorden ? Door mijn werk kwam ik in een andere provincie terecht, met een totaal andere schatkamer, en ik dronk met grote teugen ook van die rijkdom, zodat ik kan putten uit een immense voorraad... door mijn vele lezen heb ik die kelder nog bijgevuld met pareltjes uit heel ons taalgebied... Nu en dan heb en zal ik nog wel woorden benutten uit het peelland, gewoon opgeraapt in de boeken van Toon Kortooms, een schrijver naar mijn hart ! Als je eens wil genieten en lachen, lees dan boeken van zijn hand ! "Parochie in de Peel" is bij ons thuis letterlijk stukgelezen ! en nog, nog lees ik het graag, en nog steeds ligt Anny te reclameren omdat ik in mijn bed lig te schudden van de lach... Ik denk dat ik zowat al zijn boeken heb, en het zijn nog steeds favoriete stukken in mijn rijke verzameling literatuur...
Humor schrijven moet moeilijk zijn ! Er zijn er weinig die het beheersen ! Oh ja, je vind er wel eens van die platte vettige dingen, maar dat is voor mij niet wat je Humor noemt, met een hoofdletter ... Nog een grootmeester, maar totaal anders, meer the british kind of humour is P.G.Woodhouse, met de boeken over Jeeves, de butler... Daar zal je niet van schuddebuiken, maar regelmatig zitten monkelen.
Ook heel mooie vind je bij Paul Gallico, onder meer bij de boeken over Ada Harris, de echt britse schoonmaakster... Maar Gallico schrijft ook wondermooie boeken die niet om te lachen zijn, zoals over de kat Thomasina, een heerlijk werk, heel anders dan Jack London, maar ook bij hem lees je als het ware de ziel van het dier.
Ik ga stoppen, of ik ga mijn bibliotheek af, en neem ieder boek in mijn handen, en bij de meeste er van, geniet ik ik al, gewoon bij het vastnemen van die geschreven herinnering...
Voor mij is een boek véél méér dan een stapeltje papier in een harde kaft, het is een wereld, een wereld van plezier, een wereld van spanning, een wereld van bibberen en angst, een wereld waarin je kunt wegglijden, weg van de gewone wereld, weg van alle zorgen, alle verdriet...
Ik heb kasten vol vluchtwegen...
Kasten ook vol met boeken en losse, verzamelde prenten van kunst... alle soorten kunst, waar je ook in kunt wegdromen, vertrek uit de boerenbruiloft van Breughel eens wat verder de horizon in, in de verre wereld van warme kleur... Geniet van de verrassende kijk van een Dali, droom weg bij Monet en Vlaminck en en en en
Glijd met je geest langs het koele marmer van de David van Bernini, voel de zinderende spanning in de spieren onder je hand...
Bewonder de sprekende deformaties van de Afrikaans primitieve (?????) kunst...
Schatten, hele hopen, in mijn kasten...
God, wat ben ik een rijke mens...

tot de volgende ?

Gezondheid = geen mode ???

Waarschijnlijk lees ik téveel !
Wat ik nu las zal menig mens doodongelukkig maken, maar wat moet, dat moet !
Ongetwijfeld zul je wel weten dat ozon ongezond is, en één van de vele vervuilingen die ons teisteren is toch wel de ozon zeker !
Nu heeft men vastgesteld (wie doet toch al die onderzoeken, of beter, wie komt op het idee dergelijke dingen te onderzoeken???) dat er een methode is om minder ozon binnen te krijgen bij iedere haal lucht !
Let op, je zult het niet geloven, maar het is bloedserieus !!! Vet haar ! Gewoon, als je haar vet is gaat het verbinding aan met de moleculen ozon, en al wat daar blijft hangen, adem je niet in !
Dus: Adem gezond, heb vet haar !
Het lijkt wel of de gezondheid in opstand komt tegen de mode, je mag niet meer in de zon liggen om te bruinen, en nu moet je met een smoutkop gaan rondlopen ook !
Wees gezond, loop smerig !
Let op, dat is niet zo maar dat ik dat zeg ! Men heeft ook al aangetoond dat er veel minder schadelijke beestjes voorkomen op de huid van de groezelige zigeunerkindjes, dan op de proper gewassen smoeltjes van onze rakkertjes !
Kortom: als ik er niet uitzie, dan zie ik er goed uit !

Groot nieuws !
Op de rommelmarkt heb ik een boek (jajaja) gekocht voor de som van een hele halve euro, een woordenboek ! Maar: een woordenboek van de Zuid Nederlandse woorden ! Ik wist niet dat het bestond, maar het is er ! en het staat vol woorden die ik regelmatig gebruik, en waarvan jullie denken: Waar haalt ie het ???? Nu kan ik mij dus verdedigen met een woordenboek, en nog veel veeeel ,veeeeeel meer lekker vlaams schrijven ! (Mochten mijn nederlandse lezers zich soms blindstaren op een of ander woord, steeds bereid tot een woordje uitleg, dames en heren !)

Het was Rommelmarkt in Leupegem, ik heb de helft niet gedaan, veels te groot, maar het was heerlijk weer, en we zitten hier nu alletwee kreeft te zijn.

Ik zit wat te blâren in mijn nieuw woordenboek, en jongejonge, wat een weelde aan woorden zal ik kunnen gebruiken ! 't Is bijna een dialecticum, maar dan allemaal een beetje netjes, ik zeg wel een beetje, want ik lees over brol, kloten, klotteke vet en noem maar op, heerlijk, heerlijk... Bovendien zie ik dat dees woorden niet zo maar alleen dialect zijn, maar je vindt ze in boeken van gedegen schrijvers, ik lees Claes, Boon, Walschap... en ik bekeek nog maar her en der een woordeke. Tenemaal is het al correct dat ik schrijf !
God, wat hebben we toch een heerlijke taal ! Het is geen wonder dat de Van Daele een Dikke is geworden, zelfs zo dik dat hij in stukken en brokken is uiteen gevallen, en dan staan die echte zuiver zuidnederlandse woorden er nog niet eens (allemaal) in... !
En geef toe, het is vooral de vrijheid die ik me toe eigen, die de taal zo zeemzoet maakt ! Stel je voor dat je Gezelle zou omzetten in een zuiver abn... 't zou maar de helft zo schoon meer zijn ! Het krinkelende, winkelende waterding zou niet meer krinkelwinkel doen, en zou plots een net zwart pakje aan hebben... en plots zou een schelm een bij gevangen hebben in plaats van een schalkaard had een bie gevaân... Nee, geef mij maar die soepelheid om de taal kleur te geven ! En hier in Vlaanderen zitten wij veel rijker dan hele stukken van Nederland (er zijn ook gedeelten waar ze een echt warm dialect hebben, met heel wat woorden die niet in Van daele staan, gelukkig maar !), maar heel Vlaanderen heeft in feite bijna twee vocabulaires ! een vlaamse en een nederlandse ! En we mogen en kunnen die twee zo maar door elkaar zwieren, zonder veel te moeten nadenken over "mag dat wel"...
Maar helaas is er toch nog veel wat niet mag volgens de taaltuinier... Maar ik heb niet zo veel op van die regelmentenventjes, we leven in een streek waar iedereen wat baas is in zijn eigen voortuintje ! Dat is historisch, we zijn hier zo vaak bezet geweest, door de spanjaarden, de fransen, de duitsers, de oostenrijkers, de bourgondiërs en noem maar op, dat wij op een bepaald moment regeerder maar regeerder hebben gelaten, en nog alleen leven op onze manier in ons huis... Dat zal ook wel de reden zijn van het feit dat we geboren zijn met een baksteen in onze buik ! Dat is gewoon onze manier om te leven op ons persoonlijke stukje grond ! De engelsman zegt dat his home is his castle, maar ons huizekotje, dat is ons vaderland, en daar zijn WIJ baas.
Het is een soortement strijd naar onafhankelijkheid, ieder op zich !

Vandaar, als ik op MIJNE kwampjoeter, in MIJN huis zit te bloggen, dan mag ik dat doen in mijn taal, mijn gepersonaliseerde taal, de taal waarmee ik gebekt ben. Na ! En gij nu !

't Ga vandage maar een klein blogsje zijn, 'k ben moe getrampeld op de rommelmarkt, en nu ga ik mij wat afleggen en eens goe noenstonden...
tot de volgende ?

de lindeboom

Ik heb iets gemist ! Ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat, had ik wat meer aandacht gehad, ik het zou gezien hebben, meer nog, zou meegemaakt hebben !
Plots merkte ik op dat de knoppen op mijn linde veranderd zijn in teergroene blaadjes ! Sommige nog piepklein verfrommelde dingetjes, andere al duidelijk een klein blaadje... Als ik het bekijk tegenover de helle lucht, dan lijkt het net of iemand tussen de takken allemaal kleine zwarte verfspatjes geworpen heeft. De blaadjes zijn nog zo klein dat het niet in te denken is dat binnen enkele dagen, weken, heel de boom bijna onzichtbaar zal zijn onder een zware groene kruin.
Lindebladeren zijn mooi ! Ze houden zo lang een teergroene tint, net of ze vers uit het ei gekomen zijn (wat een vergelijking! uit de knop... beter?).
Daar mijn linde, langs de baan staat, knot ik hem nu en dan (beter: laat ik hem knotten), en krijg ik daardoor een grilliger takkengestel dan normaal. Bij Bart staat achteraan in zijn geitenweide een prachtige linde die altijd zijn gang is kunnen gaan, daar is het takkengestel veel regelmatiger en dikker dan bij mijn boom. Wel is er één gek ding aan de boom van Bart ! Zijn geiten lusten graag de prille blaadjes en takjes van de linde, en zo hoog ze kunnen reiken scheren ze de blaadjes netjes af, zodat de boom één grote groene paraplu lijkt...
Bij Bart bloeit de boom altijd uitbundig, en de mijne heeft nog nooit ook maar één bloempje gehad. Vorig jaar vond ik een bloempje op de grond onder mijn boom, maar zorgvuldige controle deed me besluiten dat het een bloempje moet zijn van een boom ergens in de omtrek... Ieder jaar kijk ik weer uit naar de bloesem, maar noppes. Misschien dit jaar ?
Niet alles aan een linde is winst... Je moet er liefst je auto niet onder plaatsen, niet alleen is het een thuis voor vogels, maar een linde drupt een plakkerig goedje op je auto, die niet weggaat met een simpele wasbeurt... Maar wel zie ik ieder jaar ook minstens de sporen van de rups van de lindepijlstaartvlinder... een heel zeldzaam diertje ! Die rups is een heel raar ding, het heeft inderdaad een rechtopstaande staart ! Vandaar de naam van het beestje...
Je moet geluk hebben om er een te vinden, ook al zie je de sporen op de aangeknaagde bladeren, het diertje heeft exact de kleur van het groen waar hij op leeft. Klein is hij nochtans niet ! Het is wat je rustig een grote rups kunt noemen ! Ooit heeft een vlinderverzamelaar enkele van die rupsen meegenome, om thuis onder controle te kunnen uitgroeien, verpoppen, en uit te groeien tot vlinder, met als enig doel opgeprikt te worden in een etalagekast vol soortgenoten... De man heeft duizenden soorten vlinders in zijn kasten, allemaal met de naam en de datum van de vangst er bij, en de vermelding of ze in het wild gevangen werden of niet... Sommige van die kasten zijn vurrukkulluk om zien, andere, waar van die heel kleine motjes en vlindertjes in zitten, die je amper kunt zien, zijn wellicht interessant, maar zijn niet echt om naar te kijken...
Hij geeft geld uit om eitjes van exotische vlinders te kopen, die hij dan laat uitkomen en die dan door hem gevoederd worden, soms met behoorlijk dure kamerplanten als voedsel... Hij heeft vlinders die enorm groot zijn, gaande van diepzwart tot de meest briljante kleurenmengelingen.
Niet echt mijn hobby, ik denk dat ik zo lang mogelijk zou willen genieten van de prachtige vliegende bloemen in mijn huiskamer... maar ze vangen en ze doen inslapen en dan opspelden... nee, dat is niet echt mijn ding.
Maar och, ergens doen we allemaal zo'n dingen... We houden een prachtige orchidee in een hem niet echt passend milieu, we hebben een kanarie die lustig zit te fluiten in zijn kooi, we houden vissen in een aquarium of in de tuinvijver, we hebben een kat of een hond... we doen allemaal wel iets dat eigenlijk niet echt de natuurlijke leefwijze is van een plant of een dier...Wie weet hoe die dat eigenlijk ervaren...
Ik heb zo'n gekke droom... Ik zou willen dat heel mijn huis en tuin, met heel de lap grond helemaal veranderd werd in één grote voliere... Ik zou er een paar meesjes, een koppel merels naast enkele mooie parkieten laten vliegen, wat lachduifjes en mooi fluitende kanaries, waar ik tussen zou kunnen zitten, in de zon, in mijn ligzetel... Naast mijn vijver zou er een moerasgedeelte zijn waar salamanders en groene kikkers zitten, en tussen de stenen van mijn bloemenmuur zouden de hagedissen rondcrossen... Mijn stukje privé-natuur... Het zou een deel van mijn bloemen het leven kosten, maar de voliere zou groot genoeg zijn om er een paar boompjes in te laten staan...Op de nok van mijn dak het gekoer van de lachduifjes die de turkse tortels zitten uit te dagen... 't Is maar een droom, die nooit waar zal worden, gelukkig maar, want dan zou ik ras geconfronteerd worden met het feit dat natuur niet echt kan in een gesloten ruimte, hoe groot ook... Kijk maar eens naar de zorgen in de nochtans enorme wildparken in kamerika en afrika. En daar staan de draden zelfs niet dicht voor de vogels, alleen om graseters te verhinderen de mensen hun akkers kaal te vreten...
Nee, ik heb liever mijn droom... Daar gaat het altijd goed en mooi.
Terug naar de bomen... Eén van de redenen waarom ik in mijn tuin laurieren, camelia's en altijdgroene clematis heb staan, is precies dat het altijd groen is... Ik vind een kale boom zo dood. Ik zit dan maanden te wachten op de terugkeer van het groen... Groen is voor mij de mooiste kleur die er is... Maar dan wel het groen in de natuur, in al zijn ontelbare tinten... Als ik in het park zit te vissen, dan kijk ik naast naar mijn vislijn, ook naar het groen...Het steeds wisselende kleurenpalet van groen, in het licht, in de schaduw, in de zon, in de regen, de onderkant van de bladeren zichtbaar in de zotte wind... letterlijk duizenden groenen... schitterend toch ? Geen enkele foto of schilderij kan dat ook maar benaderen ! En dan spreek ik nog niet van het groen dat weerkaatst wordt in het water van de vijver, daar heb je soms bij een zacht windje de weerkaatsing van de bomen en tegelijkertijd flitsen van de hemel in... Hemel en aarde in één, in het water...alles bijeen. Heerlijk !
En dan heb je nog het leven ! Het zilveren geflits van een vissenlijf, de gouden tinten van de karper die je bijna liefkozend weer in het water zet... het felle blauwe geflits van de ijsvogel, het roodborstje dat stout de wormpjes uit je doos komt pikken om haar jongen te voeden... de eenden die voorbijzwemmen met in hun zog een kudde kleine eendenkuikens. Het schuwe waterhoentje dat denkt dat je hem niet ziet zitten, en waar je nu en dan een klein kopje van onder het zwarte verenkleed ziet piepen... De oudjes, die genietend van het zonnetje zitten te keuvelen op de bankjes en kijken naar de vissers en de wandelende koppeltjes... De verwilderde kippen die zich haasten naar de hen roepende haan... Eén en al leven, één en al kleur, één en al mooiheid, liefheid, genot...
Zet toch eindelijk eens al dat "moeten" en al die "haast" aan de kant, leg je op je rug, met wijdopen armen op het gras en kijk naar de wolken... Zie je die dikke zilveren massa langzaam drijven in het tere blauw? Doe eens zalig niets, niets dan leven, zonder meer, genieten van het feit dat je leeft, dat je mag leven in een wereld vol van al die kleuren, al dat leven...
Als je in de bloeitijd eens kunt wandelen, heb je dan ook niet soms het gevoel dat er gesmost is met kleuren en geuren... het is soms zo overweldigend, dat je plots stilstaat, heel diep ademhaalt, en de ogen moet sluiten tegen de overdaad, de de geweldige weldadigheid... Het maakt je dronken, en je voelt je leven...
Is het niet schitteren dat we kunnen zien? kunnen horen, voelen, ruiken, smaken?
Is het niet schitterend, dat als je één van die gaven mist, de andere veel meer kunnen, veel scherper werken? Het is of we allemaal MOETEN kunnen drinken van al dat schoons...

Laat het ons dan in hemelsnaam niet verder meer verknoeien...Is het niet erg dat er zoveel mensen zijn die zich moeten verplaatsen om een boom te zien ? Dat een kind denkt dat de melk uit een doosje komt ?

Is het echt nodig dat we die "weldaad" ook exporteren op de manier waarvan we weten dat het niet echt kan blijven werken??? Moeten we in tegendeel niet de lessen die wij geleerd hebben benutten om niet dezelfde fouten te maken in de rest van de wereld ?
Moet het echt allemaal kapot ?
Al die weelde die de natuur ons biedt ?
Oh, ik weet het wel, we kunnen niet eten van die natuur...maar we kunnen ook niet leven zonder die natuur !
Ik ga toch nog boeddist worden, of hoe je het ook noemt, een eerbied voor Gea, moeder Aarde, voor het leven, die unieke schat op die wellicht zeldzame parel in het grote heelal...

tot de volgende ?

De coiffeur

Vanmorgen Anny naar de kapper gebracht, en zeere zeere gevraagd of hij mijn pluimen ook wildige plukken... Ja, ging ik wachten, of deed hij het eerst... Doe maar eerst, ik heb geen goesting om hier uren te zitten wachten ...dus, mijn pluimen op mijn hoofd zijn ingekort. Overal.
Overal, want, alhoewel het haar op mijn bolleke alsmaar dunner en dunner wordt ('t valt nog mee troost de coiffeur) komen er steeds maar nieuwe knipoorden bij !
Het haar in mijn neus vindt het heerlijk om ook bij de groeiende soort te horen, het haar van mijn wenkbrauwen moet regelmatig bijgeknipt of ik lijk meer en meer op Mefisto, op mijn oren groeit het haar ook tegen de sterren op... Allee, nieuwe gebieden voor de knipbeurt.
Ik heb een vaag vermoeden dat het haar is die van beneden naar boven gekropen is om ook eens iets te zien ! Want het haar op mijn benen is sinds enige jaren verdwenen. Zo maar. Ik ben precies een coureur met geschoren benen. Waarschijnlijk, uit protest tegen de lange broek is het omhoog gekropen en tiert nu welig in mijn neus, op mijn oren en overal waar het niet hoort en vroeger ook niet was !
Deze middag moet ik dan Anny terughalen, heel wat eurootjes lichter dan bij het doorgaan.
Weet je wat mijn eerste werk is als ik van de coiffeur kom?
Dan ga ik buiten staan, in mijnen hof, leg mijn bril effentjes op de vensterbank, buig mij voorover en begin dan uit alle macht met beide handen mijn bolleke te frotten ! Je ziet dan de miltioenen korte knipseltjes, die je anders helse jeuk bezorgen, zo maar neerdwarrelen. Als het zon is, zie je al die fijne blinkende bijna doorzichtige haartjes draaiend naar de grond dalen. Vermits mijn haar dan weer kort is (De man die zijn haar kort liet knippen) moet ik niet eens de moeite doen om het te kammen nadien, eens wat "in model" duwen en hupsakee, ik ben weer fris en net.

Bij de dames is het een heel ander spel, die moeten eerst gewassen, dan ingesmeerd met weet ik veel (en ik weet niet veel, zou Toon Hermans zeggen), dan wordt ieder strengetje opgedraaid en opgespannen tot een ware lijdensweg, en dan moet ze nog wat in den oven ook. Om te bakken.

Niet dat dit allemaal veel helpt, want na een korte wijle hoor ik haar dan alweer dat die permanent niet houdt... en dan zie ik haar weer worstelen met van die rare spelden en dan draait ze zelf haar haar in een martelhouding.

Bij een vrouw moet je werkelijk afzien om schoon te zijn.

Oh, ja, gisteren dus naar de scan en naar de echografie geweest. Van de scan weet ik nog niets, maar dat zal wellicht ook noppes zijn... want die klieren onder mijne kinnebak, dat zijn gewoon wat heel, héél, héééééél grote speekselklieren...niets aan de hand.
Met andere woorden, 't is aan mij allemaal te groot, een dikke neus, een dikke buik, een dikke prostaat en nu ook nog dikke speekselklieren, en oh ja, ik heb ook nog een groot hart. Letterlijk (en figuurlijk). Een sporthart noemt de dokter dat. Had ik al van voor ik ooit een meter sport gedaan had. Gewoon, grote handen, grote voeten... alles is blijkbaar een maat te groot. Vandaar dat ik altijd miserie heb om kleren te kopen zeker ? Voor een ding was dat sporthart nuttig, het was één van de redenen waarvoor ik indertijd afgekeurd ben voor de legerdienst (joepie!)... Het was niet normaal dat ik een sporthart had zonder sport... Nu zegt de specialist dat het niet beter kan zijn dan wat ik heb. Nog eens: joepie !

't Zal vandaag schrale kost zijn... Ik moet Anny maar om 12 uur halen. Vanmiddag boterhammekes, of misschien een bord spaghetti met pikante saus... da''s rap gereed. Zo een spaghetti van Miracoli... klaar in vijf minuutjes.
We hebben altijd enkele van die snel-klaar gerechten staan, want het gebeurt nu en dan dat er geen tijd meer is voor het klaarmaken van een volledige maaltijd... En weet je, er zitten daar lekkere dingen tussen, zoals die spaghetti. Bovendien is Anny die middag ook eens op haar gemak. We zijn beiden geen voorstander van "een pak friet halen", omdat we de frieten daar steeds te vet vinden, en op restaurant gaan, we horen nog bij het uitstervende ras dat dit maar 1 à 2 keer per jaar doet... Er is geen reden toe, maar we denken er gewoon niet aan om ergens een restaurant binnen te wippen. Bovendien zijn we geen te beste klanten als we het wel doen, we bestellen altijd maar één gerechtje, en veelal krijgen we dat dan al niet eens op. Het smaakt wel, maar we worden altijd maar slechtere eters... De tijd van eens goed te buffelen, is al lang, al heel lang voorbij...
Ik heb trouwens de indruk dat het veel eten over het algemeen wat weg is... De homerische maaltijden van vroegere tijden, dat is passé... Als ik de doos met onze liefdesbrieven, onze kaartjes die we kregen op ons huwelijksfeest, en ook onze menu's van het feest bekijken, dan ben ik altijd versteld van wat we in die tijd allemaal binnenspeelden ! Dat waren nog eens menu's ! Verschrikkelijk !
Maar ja, dat was nog een uitloper van de vroegere tijden... Toen de mensen niet zo veel hadden, was een feest een enorm iets, een buitenkansje, en dan werden halverwege de broekriemen een of enkele gaatjes verder geschoven... om er nog wat te kunnen bij stouwen. Nu is bijna iedere dag een feestdag in verhouding met die tijden...
Wij moesten er als kind niet op denken dat er twee soorten toespijs op tafel gingen komen ! Eén soort en niet lusten was daar niet bij ! En ook de hoeveelheid toespijs was heel beperkt. Nu leg je een snede kaas tussen je boterham, in die tijd kreeg je één sneetje kaas, en daar moest je het mee doen.... En weet je, ik denk dat het toen eigenlijk beter was ! Nu eten we veel te veel van al die liflafjes en te weinig echt basisvoedsel. Misschien moeten we terug anders gaan leren eten.
Ik moet er wel bijzeggen dat in ons gezin voeding voor alles ging... Wij hadden geen 5 paar schoenen, maar honger mochten we niet kennen. Wij kenden gezinnen waar het anders was, waar men altijd een rijk uitzicht had, maar waar ze rammelden van de honger, bij wijze van spreken. En eigenlijk is dat nog steeds ons devies, en ik zie hetzelfde bij mijn kinderen, goed leven is de eerste vereiste... de rest dat is bijzaak. We zullen wellicht nooit rijk worden op die manier, maar dat is ook het minste van onze zorgen... Wat heb je aan het besef dat je geld hebt ? Want dat is rijk zijn toch ? Je kunt en moogt het niet spenderen, anders ben je het kwijt, en je illusie van rijk zijn is ook weg... Oh ja, je moet een appeltje tegen de dorst opbouwen, maar geen hele boomgaard, je moet in eerste instantie leven !

En toch... met verouderen verminderen al je behoeften... je eet minder, je drinkt bijna niets meer, je draagt je schoenen en kleren veel langer, je verslijt minder... kortom je spaart bijna zonder dat je het weet. Ik denk dat we vroeger niet zoveel naar de rommelmarkten zouden gegaan zijn als nu, omdat we veel meer goestjes hadden dan geld, en omdat we meer zouden uitgeven dan eigenlijk goed voor ons was...Dus gingen we niet... Ik heb je al verteld dat dit systeem het middel is om GELUK te hebben... Je moet je toestand gewoon aanvaarden, en niet trachten naar de dingen die je je niet kunt permitteren... Toen wij ons nog geen tv konden permitteren, toen hadden wij er ook geen behoefte aan... wij verlegden gewoon de wensgrens. Voor wie de tv belangrijker was dan lekker dagelijks eten, die kocht de tv en leefde anders dan wij deden, en was wellicht ook perfect gelukkig, want in feite deed hij net het zelfde als wij.

Oh ja, we hebben veel leed gekend, en het is nog steeds zwaar om dragen, maar toch zijn we, hoe gek dat misschien klinkt, toch gelukkig... geluk is immer het aanvaarden, het niet betrachten van onbereikbare dingen. Dat is de ramp van véél mensen, ze willen steeds meer bezitten in een wanhopige poging daarmee het geluk te bereiken... dutsen, sukkelaars... het geluk ligt voor je voeten, niet ver weg.

Ik ben weer aan 't preken, ik ga stoppen. Ik moet nog mijn mailkes lezen, met die onderbroken voormiddag ben ik wat in vertraging...
tot de volgende ?

Oh ja, ik doe altijd een controle van mijn tekst met de tekstcontrole van mijne kwampjoeter...ik denk dat mijn machine eens tilt zal slaan met al mijn eigen woordsels...

Scheisse

Héél de nacht hoor ik al de boeren op het veld.
Ik moet niet gaan zien wat ze doende zijn, ik ruik het!
Om het op zijn maters te zeggen, ze zeijn mee ulder zeikstuk bezig !
Vroeger, toen ik nog Westvlaming was sprak ik over een beirkarre, of een stroentkarre.
Nu dus over een zeikstuk.
Geef toe, 't klinkt even mooi.
En 't stinkt even erg.
Alhoewel... nu zijn de boeren inventiever dan vroeger, en ze spuiten met een ingenieus machine de aalt onder druk onder het bovenste grondlaagje, en ze dekken de sporen netjes achter zich toe, zoals een welopgevoede hond ook doet.
Véél beter dan vroeger, 't stinkt merkelijk minder !
... maar veel langer...

Stop met de strontaffaires ! Ik heb een vraagje, een kleintje... Is er iemand onder mijn hooggeleerd publiek die me kan zeggen waarom de boeren tegenwoordig niet meer werken overdag, maar allemaal hun grommende, trillende, brullende, kloppende, piepende en krakende machines aan het werk zetten gedurende de nachtelijke uren ?
Ik weet wel dat de biologische boeren 's nachts op staan om hun producten dievelings te sproeien (echt waar, ik heb er zo een gekend !), maar ik wist begot niet dat het werk van een normale boer tegenwoordig ook al met geheimzinnigheid omkleed moest worden !
Wat is het dat we niet mogen zien?
Of is gewoon zoals de boeren op hun tractoren ?
Bij ons zijn, door het golvende landschap ook de meeste wegen krinkeldekronkel aangelegd, zodat je als bestuurder van een wagen voortdurend een volle witte lijn aan je linkerkant hebt, Hier Is Het Verboden Voorbij Te Steken... De boeren in onze contreien vinden het dan bizonder leuk om zich met hun tractoren tussen het verkeer te begeven, liefst op de spitsmomenten, en ik vermoed dat ze weddingschappen afsluiten over hoeveel auto's ze achter hun pruttelmachien hebben !
Is het misschien ook zoiets ? Is het gewoon om er zeker van te zijn dat de lieden die hun eerlijke boterham ook eerlijk en tijdens den dag, in het volle daglicht verdienen te pesten en wakker te houden met hun gebrom, geknor, gerammel, gepiep, gedreun, geklop gejank, geronk ??? Voor mensen die niet beschikken over rolluiken zoals ik, hebben ze nog een bijkomend martelingetje bedacht ! Ze hebben boven op hun tractor een straffe schijnwerper gezet. Ogenschijnlijk om ook bij nachte het veld te zien, maar dat is maar schijn, in werkelijkheid hebben ze die lichten precies zo gezet, dat je regelmatig op je overgordijnen een felle lichtbundel ziet rond wareren... (ronddwalen pour les gens du Pays Bas)
Ik leef in een vervloekt gewest !
Vol boeren en wielerterroristen !
Waar heb ik het verdiend ?

Van achternoen moet ik onder de scan en nadien een onderzoek van mijn halsje met echografie! Dat zal mooi zijn ! Die mannen hebben de gewoonte hun toestelletje vol te smeren met een soortement gel ! En ikke met mijn grote lange baard ! Zie je me al zitten ? Met mijn mooie volle leopoldII baard vol met gel ??? Ik ga voorzekers meer na-werk hebben, dan het onderzoek zelf duurt ! Ik zie me weer op mijn knieën voor het bad gaan zitten om mijn baard uit te spoelen en te wassen... djudedju !

Vandaag kreeg ik van de Ziekelijken kas bericht hoeveel ik terugkrijg van het werk aan mijn bijterkes... Allee, 't valt nog mee, maar die keer van bijna 120 (n)euroosjes kost me netto toch nog 24 euros, zegge en schrijve 880 goede soliede belgische frankskes... (Zo'n 44 gulden...)
(Tju, jongens, ik begin me nogal aan te passen aan mijn publiek hé !) Wacht 'n beetje, zo'n 145 oude Franse Frankskes) (sorry francs).
Maar gelijk in welke munteenheid, ik vind het nog steeds duur! En dat voor wat boorwerk en wat voegwerk. Volgende keer overweeg ik om naar een gewone stukadoor te gaan. Die kan boren en heel netjes weer toeplamuren. En veel goedkoper.
Zoals ma... Indertijd heeft ons moeder nog met een gewone tang een tand getrokken van een familielid van Mee en Pee, Nonkel... ik ben de naam vergeten (Alzheimer ?)... Echt waar, die man zat heel den tijd te mekkeren over de duurte van de tandarts, en dat hij het zelf zou doen als hij in zijn eigen mond zou kunnen kijken... tot ons moeder zei: Moet ik het doen... En ja hoor, met een gewone tang, de tand vastgepakt en zo, levendig weg, de tand uitgesnokt. Nadien dronk de man een goede druppel, als ontsmetting, verdoving, en omdat het lekker was. Eigenlijk was dat slim hé ? Hij had geen kosten, en kreeg nog een paar dreupels toe !
Het was precies als in den ouden tijd, de tandentrekker op de markt, houtsnede van breughel of een andere haartist... Levendig uitgebeeld door ons moeder en een willig slachtoffer.
Ons ma, waar is den tijd... Dat was een mens om de legenden binnen te treden ! Wat die allemaal gedaan heeft in haar leven... In de oorlog, smokkelen en schooien bij de boeren... Ooit werd ze tegengehouden door nen zwarten die dreigde haar aan te geven, even hendig antwoordde ons moeder dat ze hem met zijn kloten in de vaart kon smijten... De man heeft niets gedaan, en ons moeder kwam thuis met haar smokkelwaar...
Toen de duitsers voortdurend de mannen van hun werk plukten om weg te voeren naar de wankelende duitse industrie, reed ons moeder, met de fiets, en altijd in een rood herkenbaar kleed heel de kustlijn van Nieuwpoort langs, met haar helle en luide stem oehoehoeoehoehoe roepend, iedereen liet vallen wat hij in handen had en vluchtte de duinen in...tot ons moeder hoorde dat het bevel gegeven werd die frau af te schiessen... En vanaf dan mocht ons Pa daar niet meer gaan werken...
Ze gingen 's nachts de houten palen van de Atlantikwal gaan afzagen, namen eerst heel voorzichtig de daarop liggende mijn af, en zaagden dan de dikke balk af...Brandhout voor de koude winter...
Twee keer is hun woning plat gebombardeerd, in 't doorgaan door de duits, en in de terugtocht door de engelsman... En toen mijn vader bij de bevrijding reclameerde dat ze de meubels van de zwarten kapotsmeten, hij die zelf bijna niets meer had, toen moest hij vlug weer weg gaan, of hij werd zelf ook afgeklopt...
Ik heb die verhalen honderden keren gehoord...In de tijd van voor de televisie... Dan was er alleen een boek, een luisterspel op de radio, en de verhalen van vroeger...
Ik ga de tv niet banvloeken, maar er is een heleboel nestwarmte verloren bij de intrede van diene aquarium in de huiskamer...
En niet alleen in de huiskamer... Waar zijn de warme zomeravonden, toen de volwassen hun keukenstoel mee naar buiten namen om te genieten en met de buren te keuvelen in de warme valavond...Terwijl wij in het vallende duister "potjeklets", een variëteit van verstoppertje, speelden in de rustige stille straten... In heel onze wijk waren toen twee auto's en twee camions. Nu staan er aan ieder huis minstens twee... Het enige motorgeluid kwam van bromfietsen...Want onze wijk lag wat "uit de geburen", en er passeerde bijna nooit iemand die er niet thuishoorde...Om naar de Conterdam te gaan, waar onze parochiekerk stond, moesten wij door het garretje, een klein assewegeltje, tussen kleine oude huisjes door... Daar kon geen auto komen! Mocht er al een zijn, want die waren er niet.
Er stroomde daar een beek, een open riool, maar dat was niet zo erg als nu klinkt, want er was dan nog geen chemische vervuiling in de beken...alleen van de waspoeder, als je dat ook bij de chemie rekent...
Heel, maar dan ook heel lang geleden, liep de spoorweg ook nog vlak voor onze deur... Er kwam slechts heel af en toe een marchandise langs (goederentrein) en stilaan zelfs dat niet meer... Op een mooie dag kwam men de rails uitbreken, weg trein... Een enorm speelplein kwam open te liggen. Later werd dat ingenomen als "bleek" door de huismoeders.
Ons Suzanne verloor er eens haar gouden ring... En ons vader heeft dan met een sikkel een heel stuk afgedaan, telkens zoekend naar het kostbare kleinood. Na enkele dagen iedere avond werken, werd de ring teruggevonden. St Antonius kreeg dan een beloning ! Ik weet nog goed dat ik dat verdomd onrechtvaardig vond ! Ons vader had het werk gedaan, niet St Antonius !
Ooit hielp ik Odiel met het snijden van konijnenvoer, met de sikkel... Maar we zaten meer te spelen dan te werken, en Diele gaf mij op het verkeerde moment een duw, en ik sneed met de sikkel een schelleke van mijn vinger af... Ik heb nog steeds een bizar litteken daarvan. Diele zei dat het precies een hagedisje is...
Waar is de tijd naartoe? Al die dingen gebeuren niet meer... Men kent de sikkel hoogstens nog van het embleem van de vroegere USSR allez, van de russen toen die nog communist waren... Ook al iets dat verdwijnt... Markx wordt een item in geschiedenisboeken, stilaan vervagend...
Gek, wat eens een van de grootste machten van onze wereld was...
Ik heb het al gezegd, nooit heeft een generatie zo veel in haar leven ervaren als deze van ons...De verhalen van onze Ouders en Groottantes tot stilaan onze verhalen... Je moet eens kijken hoe alles geëvolueerd is in die tijd...
Ik hoop dat mijn kleinkinderen en hun kinderen niet meer zo vlug moeten lopen in de tijd als wij hebben moeten doen, ook al ervaar je dat niet op het moment zelf...De druk wordt alsmaar groter en groter, ik zie de kinderen nu in het 5° leerjaar dingen doen die wij pas kregen in het middelbaar... Is dat echt nodig ?
Is het echt verantwoord dat de lat van het onderwijs steeds maar hoger en hoger wordt gelegd ?
Ik weet het niet, maar mij lijkt de kind-periode steeds maar korter en steeds maar minder kinds te worden... Is dat wel de goede weg ?

Ik ga stoppen... Droom jij nu maar wat verder, in jouw wereldje...
tot de volgende ?

doktoren

werkwoord.
Het is een heel werk om abonnee te zijn bij diverse "specialisten".
Gisteren vastgesteld dat mijne prostaat in goede gezondheid verkeert, maar wel enkele malen te groot is...vandaar lichte problemen in de waterhuishouding. Proberen met pillen. Dank U. Als het niet werkt, afspraak maken, nieuw gat in boren.
't Is of het niets is.
Morgen naar de scan en de echografie om te zien of ik geen sluimerende sinusitis heb of zoiets.
Dat had ik nog niet!
Nu nog iets aan mijn voeten krijgen en heel mijn lijf is in behandeling.
Ik kan niet meer stuk, met al die doktoors die mij doktoren...
Nogal een geluk dat het allemaal "kleinigheden " zijn... Een vinger breken is niets, maar je kunt er toch niet mee in je neus peuteren.
Met ouder worden begin je plots al de lichaamsdelen, waarvan je wel wist dat ze er waren, ook werkelijk te voelen... en dat hoort er normaal niet bij.
Dus weer naar de apotheek, nieuwe pillen, en 't zijn er hele dure ! iets meer dan 40 euro zei de specialist. Nu ja, dat bij de rest. Als het helpt is 't niets. Als, anders boren ze een gat in mij !
Als morgen blijkt dat er ook met mijn sinussen iets is, wat zou ik daarvoor moeten nemen? 't Mag echt niet veel meer zijn, anders kom ik in de knoei !
Ik stel vast dat mijn pillendoosje nu al krap wordt, ik ga er moeten op staan dat het kleine dingetjes zijn, anders krijg ik die doosjes niet meer dicht !
Iedere woensdag zit ik mij hier wat onledig te houden met het vullen der pillendozen voor Anny en voor mezelf! Bij mij duurt het wat omdat ik er zoveel en zoveel soorten moet nemen... Bij Anny duurt het nog langer omdat zij een dokter heeft die er op verslingerd is pilletjes te delen... 1/4 pilleke van X 's morgens en 1/2 's avonds. Een 1/2 's morgens en 's avonds moet je daar niets meer van nemen. Zij is begonnen met een tiental soorten pillen, en nu heeft ze er nog 6 soorten van over, in het totaal 24,25 pillen op een week. Daar neemt ze dus alle dagen 6 soorten mee gedurende een week van 7 dagen (zoals de meeste weken). Nee, ik zever maar wat, maar echt waar, ik moet de meeste pillen halveren of vierendelen ! echt waar ! Je moet dat eens doen met zo'n pilletje van nog geen 5 mm ... Gelukkig is er een streepje in gemaakt, en als je het correct tussen je vingers houdt, breekt het netjes op dat lijntje. Vroeger had ze nog een andere soort, die moest ik proberen zo correct mogelijk in tweeën te krijgen met behulp van het patatermesje ! Wellicht waren de doses toen ver van correct !
Pillen... witte, rode, rose, gele, geel/groene, dikke, dunne, ronde, lange, vierkante met afgeronde hoeken, ovale... capsules in alle kleuren... Soms raakt er eentje tijdens het doosjesvullen te vroeg (of te laat) van tussen mijn "fijne" vingertjes, en landt in het verkeerde vakje. (bv in het vakje van 's avonds ipv dat van 's middags...) dan moet je (weer met die fijne vingertjes) voorzichtig tussen de er reeds in liggende pillen gaan proberen dat ene klereding vast te krijgen en te verhuizen naar het juiste vakje. Ik heb al van alles geprobeerd, en het handigst om dat probleem op te lossen is een koffielepeltje ! Je zet dat achter het pilletje, rolt het zo in de goede richting, sleept het het "muurtje" over tot in het correcte vak. Oef!
Bij Anny's pillen is dat nog erger, daar heb ik al eens de inhoud van één vakje weggekieperd, omdat ik de ene kwartpil niet meer kon onderscheiden van de andere... En dat aan die prijzen ! 't doet wezenlijk zeer zo'n kostelijke smeerlapperij in de vuilbak te kieperen !
De eerste keer toen ik aan de dokter vroeg of dat goede smeerlapperij was, bekeek hij mij eerst verbluft, grinnikte dan, en zei, ja, 't is waar hé, 't is allemaal vuiligheid hé!, maar dat zou toch de goeie soort moeten zijn... Nu verschiet hij niet meer van mijn spreuken...
De meeste zijn ook niet gewoon aan zelfspot... Maar gisteren, den diene van het prostaat, was er ene van Roeselare, en die sprak dezelfde taal. Wellicht daarom dat mijne huisdokter gezegd had dat het "een rare" was... Ik vond het eindelijk eens een normale...maar ja, dat zal wel aan mij liggen zeker...(Alhoewel, ook Anny vond het een toffe pee !)
Verschrikkelijk hoeveel mensen er blijkbaar iets hebben waarvoor ze bij de uroloog moeten zijn ! Er zaten enkele mensen van onze jaren,- deelgenoten in het plasprobleem?-, maar ook jonge meisjes en zo... Vermoedelijk zijn er dus veel soorten ziekten aan de waterwegen hé...
Gelukkig zijn de nonnen van het hospitaal van Ronse niet zo'n sadisten als de dieë van Kortrijk ! Ooit moest mijn rugspecialist in een ander lokaal zetelen, omdat ze zijn kot aan 't verven waren, en dan zaten wij in de zelfde wachtzaal als die voor de uroloog... Dat was een redelijk grote plaats, met banken waar je aan weerszijden kon opzitten, en in het midden een ... fonteintje... zo'n kloteding die heel den tijd het geluid maakt van een gezonde pisser... en dat om al die mensen die sukkelen met de waterwegen te pesten... Nonnen hé !!!
Toen ik mijn verontwaardiging daarover uitte tegen mijn rugspecialist, keek die mij eerst verbaasd aan... en zei toen: 't is eigenlijk waar hé ! 't is erg hé ?!!
Ik weet niet of dat fonteintje daar nog staat mensen te pesten... Maar de kans is groot, heel groot!

Je kunt dus vaststellen met mij, dat ik steeds meer kans krijg om hééél oud te worden! Alles wordt meer en meer gecontroleerd door allerlei specialisten, en het blijkt dat het allemaal niet erg is, met andere woorden, ik ben van langs om meer : Een Krakende Wagen... en je weet, die lopen het langst... (Je hoort ze wel van ver afkomen)

We staan nu weer al twee dagen heel vroeg op... Anny moet weer de tweeling gaan wekkeren en op de bus krijgen. Ondertussen hou ik mij dan onledig met het dresseren van onwillig huisgedierte. Vooral de kleinste hond vind het dan nodig om te gaan piepen. Duidelijk een geval van olietekort, dus geef ik hem een smering. (Voor wie niet thuis is in de taal van ondertekenende, een smering heeft twee betekenissen... werkelijk smeren, oliën, maar ook een pak rammel geven...) (Dit ten dienste van mijn talrijke Nederlandse abonnees...)

Heb je al eens op dat tellerke geklikt dat naast mijne blog staat ? Moet je eens doen ! De laatste keer dat ik keek waren er al lezers uit 9 (negen) landen ! Sommige duidelijk eenmalig, per ongeluk, of al zoekend op één woord uit de tekst, maar, en dat is het bizarre ook universiteiten van aan den kanderenant van onze globe... Ik heb vaste lezers in drie landen: België, Nederland en La douce France, in volgorde van lezersaantal. Maar ik zag ook bezoekers uit Namibië, Zuid Afrika, Turkije, the United Kingdom, de USA en nog ene, maar die ben ik vergeten, je moet zelf maar eens gaan zien !
Als die mannen allemaal nederlands kennen, dan heeft onze moedertaal een stijgend aantal adepten in verschillende landen hé !
Nu ja, ik heb daar geen problemen mee, ze doen maar. Ik twijfel er alleen aan of ze in mijne blog wel veel zullen opsteken om tot een correct taalgebruik te komen !!!! Ze zullen wel evolueren tot een prettige spreektaal, maar niet geschikt voor gebruik in alle middens, want ik durf nogal eens wat minder puriteins te zijn dan eigenlijk hoort. (Maar geschreven taal "hoor" je niet, dus...)
Ik ga stoppen, ik begin weer af te dwalen van de rechte (?) weg....
tot de volgende ???