wat rommelt er op mijn zolder ?
Ik zat vanmorgen rustig te zitten in wat men beleefd het kleinste kamertje noemt, met een boek, en vloekend op het zomeruur waardoor ik wat moest zitten pieren om goed te kunnen lezen...toen ik plots een helle bliksemflits zag, en vlak daarop een luide donderslag. Nadien hoorde ik het nog verschillende keren donderen in de verte !
30 maart ! 's morgens om 7.30' uur zomeruur, een onweer ! Onweer heeft te maken met warmte ???????? Sedert ik in de ardennen eens een onweer meemaakte tijdens de sneeuw, heb ik daar mijn idee over, en ook nu kan ik moeilijk spreken van "hitte"... Je moet al een goede jas aanhebben om je enigszins komfortabel te voelen, laat staan dat het meestal ook nog regent.
Anny sprong direkt het bed uit om te kijken of de knoppekes recht stonden...
En ja, we hebben ons aangemeten dit altijd te doen, dus het was in orde.
?
???
Je moet weten, we hebben electrisch bediende rolluiken, en de man die dit installeerde heeft ons wel 10 keer op het hart gedrukt, dat we altijd het knopje weer recht moeten zetten, omdat, bij blikseminslag anders zeker onze motors zouden kapot zijn, en met de knoppekes recht zouden ze niet of veel minder kans lopen naar de filistijnen te zijn...
Vandaar...
Bij iedere eerste donderslag lopen wij naar al de knopjes !
Nu Anny alleen, want ik zat. Te zitten.
Gisteren heb ik eens in mijn eigen Blog zitten bladeren. Gek, als ik dat schrijf ben ik mij er meestal niet van bewust dat ik een humoristische pen heb, maar als ik het maanden na datum eens herlees, dan zit ik zelf te monkelen, zelfs bij héél serieuze stukken. D'er is dus toch iets van, op een of andere manier schrijf ik humoristisch. Nu ga ik moeten opletten dat ik daar niet op zit te studeren, of die spontaniteit en die humor zouden wellicht op slag verdwijnen of gekunsteld overkomen... Mocht je dus zien dat de eerstvolgende blogs wat anders zijn, 't zal wel weer passeren met voorbijgaan.
Naast mij zit een koppeltje meesjes lief te doen tegen een. Ze wippen zenuwachtig van takje op takje in een soort tikkertje. Mezen zijn geen vogels waar je rustig van wordt, ze zijn nooit stil, zelfs als ze op dezelfde plaats blijven, zitten ze nog te hoppen van links naar rechts, en van vooruit naar achteruitblikkend. In ieder zijsprank kijken ze of er daar soms geen overwinterend beestje te verschalken is, maar zij en de staartmezen hebben de linde al wel honderd keer zitten onderzoeken, veel oogst zal er wel niet zijn...
De knoppen van de linde botten nog niet, de kleine seringenstruik staat al bijna in bloei en bijna in blad, maar de linde en de notelaar hebben nog alle tijd... Onder de notelaar staat een dik tapijt van bonte gele dovenetels, en daar zie je alle jonge groen blinken tussen de oude blâren, blâren die deze winter niet eens afgestorven zijn. Her en der meen ik al wat aanleg van bloemen te bespeuren... Waar de tulpenbomen al bijna uitgebloeid zijn, moet de mijne nog open komen. We wonen hoger en de boom staat niet beschut, waardoor hij altijd veel later is. Gelukkig maar, want bij de anderen is de bloemenschade groot met die plotse sneeuwbuien. De meidoorn die ik voor de eerste keer drastisch heb gesnoeid tot een bolvorm op stam, is ook aan het uitlopen. Ik kan nog niet zien of er bloemen zullen opstaan.
Mijn buxus moet ik dringen eens bijsnijden, en sommige bloemen serieus uitdunnen, omdat ze alles zouden overwoekeren. Werk aan de winkel. Ook aan de hydrangea's is er nog veel werk, vooral omdat ik wil proberen ze wat te verjongen, en vooral ze te versmallen ! Vorig jaar kon je niet meer op het voetpad, zo breed waren ze uitgegroeid !
Het ambetante is dat ik dat allemaal lepeltje na lepeltje moet doen... Als ik 10 minuten bezig ben, dan klimt de pijn al tot grote hoogten, en als ik doorbijt, dan zit de kans er in dat ik gezegend ben met een week pijn... dus: iedere keer een klein beetje, stoppen, en pas als het weer volledig is weggeëbd, terug een klein(er) beetje... und so weiter, und so weiter...
Nu ja, stilaan leer ik dat. De pijn is een goede leraar ! (Juist zoals de meester vroeger, met zijn regel op de knokkels van je vingers, dat was ook goed om te onthouden..)
Nu mag een leerkracht niet eens een vinger uitsteken naar een leerling! Zelfs strafschrijven wordt niet aanvaard door de meeste ouders, die prompt aan de klasdeur, of zelfs in de klas, de leerkracht komen onder druk zetten... Het gaat zelfs nog verder ! Ik hoor van Els dat er bij haar ouders komen deelnemen aan de klas (kleinste kleuters !!!) om te zien of de school wel geschikt is om hun kindjes naartoe te sturen ! Als ze dan iets zien wat hen niet bevalt, dan gaan ze naar de directie om druk uit te oefenen... De directie geeft in de meeste gevallen toe, want de subsidies hangen af van het leerlingenaantal ! Op die manier wordt uiteraard het niveau van "klas geven" sterk onder druk gezet !
Ik ben akkoord dat je niet moet slaan op een kind, maar als het nodig is, en gewone argumenten niet helpen, dan kan een tik op de billen heel adekwaat zijn ! Ik heb veel kletsen gekregen, thuis en op school, en heb daar geen spijt van, en ook mijn kinderen hebben nu en dan een rammeling gekregen als het nodig was, en zeggen nu al dit dit hen geen kwaad deed... Let op, je slaat om te bestraffen, niet uit liefhebberij, en je moet weten waar je slaat en hoe je slaat. De bedoeling is een bestraffing, niet ze een handicap bezorgen. (Ik herinner me een buurjongen die in zijn school een draai rond zijn oren had gekregen, het bloed liep uit zijn oor... ik weet niet of er blijvende gevolgen waren, maar die leraar is terecht bestraft geweest) Bij mij heeft meester Ghesquiere zeker twee of drie regels kapotgeslagen op de kneukels van mijn vingers... en om eerlijk te zijn, 't was nodig...
Nu mogen ze niets meer doen aan die dutskens van kinderen, en dan hoor je dat leerkrachten gemolesteerd worden door de leerlingen ! Dat er geen verbod meer in zit, dat ze noch thuis, noch op de school zich willen "voegen" naar de samenleving.
Ook op de straat, ze vliegen de schoolpoort uit, rijden met vier vijf naast elkaar, blijven moedwillig midden op de baan staan om diene automobilist een beetje te pesten (middenvinger omhoog), en de politie staat er bij en kijkt er naar. Probeer als automobilist niet te toeteren, want dan krijg je een bon wegens onnodige geluidshinder...
Binnenkort komen die mannekes en meiskes op de baan met een auto.
Op de baan van Wetteren naar Zottegem staan langs de baan tientallen kruisjes. Allemaal weekend-ongevallen, bijna allemaal in de morgenduren, bijna allemaal tijdens het rijden van de ene dancing naar de andere...
Heeft dat niets te maken met het voorgaande ?
Toen ik jong was moest ik om 10 uur thuis zijn!
Toen mijn kinderen begonnen uit te gaan moesten ze om 10 uur thuis zijn, en na hun twintigste om 12 uur... Bart is één keer te laat thuisgekomen, en met een vlieg in zijn oog... 's Morgens haalde ik hem om 6 uur uit zijn bed om mee te gaan naar de vroegmis, en hij kreeg naast de preek in de kerk er ook nog een van mij ! Bovendien ging hij twee maand niet uit !
Oh ja, hij was kwaad, maar hij zegt nu al dat hij hetzelfde zal doen met zijn kinderen, voor hun eigen bestwil.
In de wijk hier gingen de kinderen allemaal veel langer uit, maar toen ik de mijne durfde kort te houden, bleek plots dat de andere ouders zich daaraan op trokken, en in gans de wijk was er bijna geen een meer die nog zo lang uit mocht... Waaraan je ziet dat het niet de wil van de ouders was, maar de dictatuur van de kinderen.
Je moet een kind leren dat ze moeten leven binnen de marges, en je moet hen duidelijk die grenzen leren kennen en leren respecteren. Eens ze dat kennen en kunnen, aanvaarden de kinderen dat zonder meer, en voelen het ook niet meer als een beperking. Maar je moet als opvoeder dan wel konsekwent zijn, en eens de marges er zijn, niet om de vijf voeten die marges verleggen, want dan ontneem je alle zekerheid aan je kinderen, en dan voelen ze het als onrecht, wat ze de ene keer mogen en de andere keer niet, een kind snapt dat niet (terecht!).
Nu, ik moet daar niet over palaberen, ofwel ben je goed bezig, ofwel heb je het allang verprutst, en zit je in de massa "opvoeders" van de moderne tijd...
Weet je, ik heb schrik van deze opgroeiende generatie... Ze hebben geen eerbied geleerd voor anderen, en hun enige "opvoeding" is zichzelf manifesteren, zich overal boven zetten.
Net zoals men spreekt van hangjongeren, van groepen agressieve jongeren, waar dit zelfde symptoom speelt: zich zo sterk mogelijk manifesteren, en dan liefst door baldadigheden. Ze hebben geen enkel ontzag meer voor gezag en orde.
Zou die "opvoeding" daar niets mee te maken hebben ?
Een samenleving kan slechts bij samen leven... en dat kan alleen als iedereen iedereen respecteert in de samenleving. Het probleem met vreemdelingen komt m.i. ook voor het grootste gedeelte voort uit het feit van niet-integratie in de samenleving. En dit komt meestal van beide kanten. Bovendien komt er veelal nog een versterkend element bij, als de vreemdelingen zich verenigen in wijken, in groepen en zo een aparte groep vormen, met andere maatstaven dan de anderen. Op een of andere manier zou men de vreemden moeten kunnen "uitsmeren" over de totale maatschappij, zodat ze als "eenling" zich wel moeten aanpassen, wel moeten in-groeien. Maar dit is helaas een droom en niet toepasbaar. Ook zou men op een of andere manier tot een verplichting moeten komen van één gemeenschapstaal.
Ik herinner me dat we eens met een hele groep op reis waren in de Vogezen. Op een avond zaten we op het terras te babbelen en moppen te vertellen, toen plots een vaste klant naar de hotelier ging "omdat wij hem zaten uit te lachen"... Wij hadden de man amper gezien, maar omdat wij een voor hem onverstaanbare taal spraken en zaten te lachen, voelde hij dat als bedreigend...
Daarom zouden wij op een of andere manier moeten kunnen aandringen op het gebruik van de taal van de gemeenschap, omdat die andere taal bij velen als "bedreigend" gevoeld wordt, maar ook dat is een droom, en niet toepasbaar...
Om maar eens te zeggen hoe complex zo'n probleem is...
Ik ga stoppen, 't is zondag !
Oh ja, morgen moet ik naar de dokter, mijn blog zal dus wellicht later zijn dan anders...
tot de volgende ?
zondag, maart 30, 2008
zaterdag, maart 29, 2008
beleid
Het is al jaren geleden dat de scheldemeersen te Zingem nog eens helemaal blank lagen. Dat zegt iets over de regenval van de laatste maanden, maar ook over het beleid.
Vroeger waren die velden speciaal gegeerd om wille van het feit dat ze jaarlijks blank stonden, nu echter verliezen die velden daardoor hun waarde.
Vroeger teelde men op die meersen wissen (soort wilgen die jaarlijks afgemaaid werden ten bate van de mandenmakerijen), nu echter worden er geen of bijna geen manden meer gemaakt met wissen. (wilgentenen).
En grasland die jaarlijks verzopen ligt, dat is niet je dat. Daarom werden die velden ontwaterd, met een systeem van grachten en van drainage, maar de grachten worden niet regelmatig onderhouden, en dus staan die weiden nu weer blank...
Je kunt stellen dat dit een vorm is van terug naar de natuur, maar dat is uiteraard bullshit, als we terug moeten naar de natuurlijke vorm, dan moeten we de schelde jaarlijks laten overlopen tot kilometers ver en breed, moet alles terug vol staan met bos en wildernis... mogen er geen sassen, geen scheepvaart en... geen mensen zijn die willen aan akkerbouw doen...
Nee, wat de groenen willen is überhaupt absurd en niet realiseerbaar ! Ik kan hen volgen als ze ijveren voor een propere industrie en properder auto's en dergelijke, maar je kunt niet terug in de tijd, je kunt geen tien miljoen mensen zetten op zo'n manier en met dezelfde infrastructuur van toen er hooguit nog maar 2 à 3 miljoen woonden... Bovendien is er waarschijnlijk nooit meer aan roofbouw gedaan dan juist in die tijd, omdat ze nog geen benul hadden van de samenhang van de natuur.
Maar ik ga er niet verder over doorbomen, groen heeft net zo'n paardebril op als ieder ander politieke partij...Ze zien alleen voor zich het ultieme doel, en zijn blind voor de zijdelingse gevolgen.
Maar ja, dat is nu eenmaal democratie...
En hoewel democratie wellicht de beste regeringsvorm is die we kunnen hebben, verdienen, verdragen... maar !
Democratie is de tirannie van de middelmatigheid !
en dus zeker ook niet ideaal.
Bestaat het ideaal dan wel ? Nee, ik denk dat we daar nog niet rijp voor zijn. Volgens mij zou de beste regeringsvorm op een of andere manier moeten bestaan uit specialisten die onderling, na overweging van de invloeden op andere vlakken, beslissingen nemen. Die specialisten zijn er ook nu, maar niet in de regering, en ze hebben nog op geen enkele manier geleerd om samen te overleggen met andere specialisten op andere vlakken om de zijdelingse effecten te kunnen evalueren... Ook onze huidige specialisten dragen die paardebril.
We zullen dus nog een tijdje moeten voortsukkelen tot de wijsheid en het beleid elkaar ooit eens ontmoeten.
Grootouder zijn is niet makkelijk. Over wat passeerden de tweeling en nog een vriendje hier in volle snelheid op hun skates, toen Anny eens ging kijken waren ze in geen velden of wegen meer te bespeuren... We zaten mekaar ongerust te maken, en ik chatte met Frederik, of hij wel wist dat... hij wist het. Enige tijd later was hij wel zo vriendelijk van nog een kattebelletje door te geven dat ze weer thuis waren... (Chatte en kattebelletje, is daar geen link te leggen naar een nederlands woord voor dat chatten ?)
Maar ik wil maar zeggen, sinds Dutrou en nu Fourniret, en al die adepten die het internet afstruinen naar smerige sites, zijn wij, op onze leeftijd, niet meer geschikt om de kinderen voldoende los te laten om te leren op eigen benen te staan. We hebben gewoon schrik, een ander woord is er niet.
Toen ik klein was zat ik in de top van een heel hoge populier te "wiegen", en was mijn moeder verschrikt... Toen onze gasten later apetoeren uithaalden dan kregen ze wat watsen rond hun oren om die dingen af te leren, en nu zitten we te bibberen... We gaan dus duidelijk berg af... We begonnen het leven onvervaard, en groeiden op tot "voorzichtigere ouders met verantwoordelijkheid " , en verslijten tot angsthazen.
En ik zie dat niet alleen bij mij, ik heb die evolutie ook gezien bij mijn ouders en schoonouders en vele oudere mensen... Het lijkt dus onvermijdelijk, maar ik ben er niet gelukkig mee. Ergens zitten we verkeerd. We zouden moeten wijzen op de gevaren, maar ook op het nut van het eens nemen van risico's om zo vooruit te komen, want wie nooit riskeert, die blijft staan onder een steeds meer aftakelend dak. Maar het is niet zo makkelijk om te zien wat een waagstuk is naar een mogelijke kans op vooruitgang, en een waagstuk dat onvermijdelijk moet leiden tot vallen. Alhoewel, een paar van die valpartijen hebben mij veel geleerd !
Vandaag schijnt de zon (en blinkt op het water dat op de velden staat).
Morgen zal het al weer regenen.
Het is nat. Als het binnenkort niet wat betert, dan zullen de boeren het veld niet op kunnen om het te bewerken. Ik denk, mocht je proberen nu op het veld voor mijn deur te wandelen, je heel wat calorieën zoudt verbranden ! Je zou vaststellen dat je bij iedere stap grotere en zwaardere voeten zoudt krijgen, helemaal beladen met de môre...
Ik herinner me nog dat ik zo eens door de modder ploeterde, en op een gegeven moment bleef mijn schoen zitten en stond ik op mijn kous in de ijskoude modder. Op een wandeltocht zag ik dat ooit eens gebeuren met een madammeke, en die vertikte het te zoeken in de moren achter haar schoen, en ze wandelde gewoon verder op haar kousevoeten...
Ooit waren we eens op een wandeltocht ergens in de westvlaamse bergen, en het was enorm slecht weer, koud, nat, wind, het had al de gaven... Toen we bijna terug waren aan het start en eindpunt, passeerden we een moeder die heel den tijd door aan 't schelden en reclameren was tegen haar zoontje van een jaar of tien oud...'t Ventje had waarschijnlijk kleren aan, maar je zag alleen nog modder ! Hij moest meerdere keren gevallen zijn of wat dan ook, maar hij was met geen tang vast te pakken... En madam maar schelden... Ik kon het niet laten, 't was sterker dan mezelf, en ik zei "Madam, moest dat de mijne zijn, ik stak hem in de koffer, maar zo kwam hij niet in mijne auto!" gewoon om madam nog wat meer oef te geven hé... Maar madam ging er gretig op in, ze had nog zo ver niet gedacht, maar dat was een oplossing en en en en... We hebben het niet opgevolgd, maar de kans is groot dat diene kleinen de terugrit gemaakt heeft in de koffer van de auto...
In diezelfde westvlaamse bergen heeft Anny haar eerste (en laatste) wandeling van 50 km gemaakt... De laatste kilometers reed de ambulance naast haar, en de chauffeur zat heel den tijd tegen haar bezig, van madam, stapt in, madam ge ziet toch dat het niet meer gaat, madam, komt in de auto, madam, morgen gaat ge nog meer pijn hebben, madam... en Anny: Neenik, voor mijnen kop niet, ik ben nu zo ver en nu loop ik ze ook uit, laat mij gerust, zwijg zaage !....
Maar we waren dus wel getraind om met de rugzak op door La Douce france trekken...
Nu zitten we hier, alle twee, geblokkeerd door mijne rug. Ik heb nog ergens heel de wandeltocht van hier tot in St Jago di compostella...'t zal niet zijn.
Maar we zijn er nog, samen, en we lachen samen, treuren samen, zagen samen...
tot de volgende ?
Vroeger waren die velden speciaal gegeerd om wille van het feit dat ze jaarlijks blank stonden, nu echter verliezen die velden daardoor hun waarde.
Vroeger teelde men op die meersen wissen (soort wilgen die jaarlijks afgemaaid werden ten bate van de mandenmakerijen), nu echter worden er geen of bijna geen manden meer gemaakt met wissen. (wilgentenen).
En grasland die jaarlijks verzopen ligt, dat is niet je dat. Daarom werden die velden ontwaterd, met een systeem van grachten en van drainage, maar de grachten worden niet regelmatig onderhouden, en dus staan die weiden nu weer blank...
Je kunt stellen dat dit een vorm is van terug naar de natuur, maar dat is uiteraard bullshit, als we terug moeten naar de natuurlijke vorm, dan moeten we de schelde jaarlijks laten overlopen tot kilometers ver en breed, moet alles terug vol staan met bos en wildernis... mogen er geen sassen, geen scheepvaart en... geen mensen zijn die willen aan akkerbouw doen...
Nee, wat de groenen willen is überhaupt absurd en niet realiseerbaar ! Ik kan hen volgen als ze ijveren voor een propere industrie en properder auto's en dergelijke, maar je kunt niet terug in de tijd, je kunt geen tien miljoen mensen zetten op zo'n manier en met dezelfde infrastructuur van toen er hooguit nog maar 2 à 3 miljoen woonden... Bovendien is er waarschijnlijk nooit meer aan roofbouw gedaan dan juist in die tijd, omdat ze nog geen benul hadden van de samenhang van de natuur.
Maar ik ga er niet verder over doorbomen, groen heeft net zo'n paardebril op als ieder ander politieke partij...Ze zien alleen voor zich het ultieme doel, en zijn blind voor de zijdelingse gevolgen.
Maar ja, dat is nu eenmaal democratie...
En hoewel democratie wellicht de beste regeringsvorm is die we kunnen hebben, verdienen, verdragen... maar !
Democratie is de tirannie van de middelmatigheid !
en dus zeker ook niet ideaal.
Bestaat het ideaal dan wel ? Nee, ik denk dat we daar nog niet rijp voor zijn. Volgens mij zou de beste regeringsvorm op een of andere manier moeten bestaan uit specialisten die onderling, na overweging van de invloeden op andere vlakken, beslissingen nemen. Die specialisten zijn er ook nu, maar niet in de regering, en ze hebben nog op geen enkele manier geleerd om samen te overleggen met andere specialisten op andere vlakken om de zijdelingse effecten te kunnen evalueren... Ook onze huidige specialisten dragen die paardebril.
We zullen dus nog een tijdje moeten voortsukkelen tot de wijsheid en het beleid elkaar ooit eens ontmoeten.
Grootouder zijn is niet makkelijk. Over wat passeerden de tweeling en nog een vriendje hier in volle snelheid op hun skates, toen Anny eens ging kijken waren ze in geen velden of wegen meer te bespeuren... We zaten mekaar ongerust te maken, en ik chatte met Frederik, of hij wel wist dat... hij wist het. Enige tijd later was hij wel zo vriendelijk van nog een kattebelletje door te geven dat ze weer thuis waren... (Chatte en kattebelletje, is daar geen link te leggen naar een nederlands woord voor dat chatten ?)
Maar ik wil maar zeggen, sinds Dutrou en nu Fourniret, en al die adepten die het internet afstruinen naar smerige sites, zijn wij, op onze leeftijd, niet meer geschikt om de kinderen voldoende los te laten om te leren op eigen benen te staan. We hebben gewoon schrik, een ander woord is er niet.
Toen ik klein was zat ik in de top van een heel hoge populier te "wiegen", en was mijn moeder verschrikt... Toen onze gasten later apetoeren uithaalden dan kregen ze wat watsen rond hun oren om die dingen af te leren, en nu zitten we te bibberen... We gaan dus duidelijk berg af... We begonnen het leven onvervaard, en groeiden op tot "voorzichtigere ouders met verantwoordelijkheid " , en verslijten tot angsthazen.
En ik zie dat niet alleen bij mij, ik heb die evolutie ook gezien bij mijn ouders en schoonouders en vele oudere mensen... Het lijkt dus onvermijdelijk, maar ik ben er niet gelukkig mee. Ergens zitten we verkeerd. We zouden moeten wijzen op de gevaren, maar ook op het nut van het eens nemen van risico's om zo vooruit te komen, want wie nooit riskeert, die blijft staan onder een steeds meer aftakelend dak. Maar het is niet zo makkelijk om te zien wat een waagstuk is naar een mogelijke kans op vooruitgang, en een waagstuk dat onvermijdelijk moet leiden tot vallen. Alhoewel, een paar van die valpartijen hebben mij veel geleerd !
Vandaag schijnt de zon (en blinkt op het water dat op de velden staat).
Morgen zal het al weer regenen.
Het is nat. Als het binnenkort niet wat betert, dan zullen de boeren het veld niet op kunnen om het te bewerken. Ik denk, mocht je proberen nu op het veld voor mijn deur te wandelen, je heel wat calorieën zoudt verbranden ! Je zou vaststellen dat je bij iedere stap grotere en zwaardere voeten zoudt krijgen, helemaal beladen met de môre...
Ik herinner me nog dat ik zo eens door de modder ploeterde, en op een gegeven moment bleef mijn schoen zitten en stond ik op mijn kous in de ijskoude modder. Op een wandeltocht zag ik dat ooit eens gebeuren met een madammeke, en die vertikte het te zoeken in de moren achter haar schoen, en ze wandelde gewoon verder op haar kousevoeten...
Ooit waren we eens op een wandeltocht ergens in de westvlaamse bergen, en het was enorm slecht weer, koud, nat, wind, het had al de gaven... Toen we bijna terug waren aan het start en eindpunt, passeerden we een moeder die heel den tijd door aan 't schelden en reclameren was tegen haar zoontje van een jaar of tien oud...'t Ventje had waarschijnlijk kleren aan, maar je zag alleen nog modder ! Hij moest meerdere keren gevallen zijn of wat dan ook, maar hij was met geen tang vast te pakken... En madam maar schelden... Ik kon het niet laten, 't was sterker dan mezelf, en ik zei "Madam, moest dat de mijne zijn, ik stak hem in de koffer, maar zo kwam hij niet in mijne auto!" gewoon om madam nog wat meer oef te geven hé... Maar madam ging er gretig op in, ze had nog zo ver niet gedacht, maar dat was een oplossing en en en en... We hebben het niet opgevolgd, maar de kans is groot dat diene kleinen de terugrit gemaakt heeft in de koffer van de auto...
In diezelfde westvlaamse bergen heeft Anny haar eerste (en laatste) wandeling van 50 km gemaakt... De laatste kilometers reed de ambulance naast haar, en de chauffeur zat heel den tijd tegen haar bezig, van madam, stapt in, madam ge ziet toch dat het niet meer gaat, madam, komt in de auto, madam, morgen gaat ge nog meer pijn hebben, madam... en Anny: Neenik, voor mijnen kop niet, ik ben nu zo ver en nu loop ik ze ook uit, laat mij gerust, zwijg zaage !....
Maar we waren dus wel getraind om met de rugzak op door La Douce france trekken...
Nu zitten we hier, alle twee, geblokkeerd door mijne rug. Ik heb nog ergens heel de wandeltocht van hier tot in St Jago di compostella...'t zal niet zijn.
Maar we zijn er nog, samen, en we lachen samen, treuren samen, zagen samen...
tot de volgende ?
vrijdag, maart 28, 2008
Grijze massa
Het enige stuk van ons lijf dat al grijs is van bij de start.
Toch eens om over na te denken, niet ?
Vermits er eigenlijk niet zo'n bijster verschil is tussen de samenstelling van ons haar en onze huidschilfers... Waarom worden wij met het ouder worden niet helemaal grijs ?
En eigenlijk worden we niet grijs, het ziet er alleen zo uit, het grijze haar is in feite kleurloos.
We zoeken al jaren naar een vislijn die echt kleurloos is onder water. Nu bestaat hij eindelijk! Boven water is hij fluo-geel !
Met andere woorden: Wat is kleur ?
Eigenlijk zou ik nu de steun moeten hebben van onze Bart, die is heelderdagen bezig met kleur. (Om zijn tapijten te maken waar hij uiteraard met kleuren speelt, maar ook - en dat lijkt wel zijn eigen vinding en een revolutie in de tapijtwereld- met structuur ).
Kleur is een bizar iets. Ik weet niet hoe men al die onderzoeken doet, maar kleuren zoals wij die zien, zien er heel anders uit gezien door insectenogen. Dat komt omdat ook kleur in feite een kwestie is van golven, lichtgolven... Dat is ook de open deur naar de nachtkijker op basis van infrarood... Daarmee zie je warmte. Eigenlijk moesten we allemaal zo'n bril hebben om eens naar ons huis te kunnen kijken. Dat zou ons een perfecte kijk geven op de plaatsen waar we nog steeds warmte verliezen. Maar we zijn aan het afwijken.
Kleur... Eigenlijk mogen we dus van geluk spreken dat wij, binnen dezelfde soort, ook op dezelfde manier kleur ervaren (kleine uitzondering voor de kleurblinden ? (Hoe werkt dat ???)). Stel je voor dat jij kleur ziet op de manier van een honingbij, hoe zou de kruisafneming van Rubens er dan uitzien ? Bizar hé ? Eigenlijk staan we daar nooit bij stil, maar onze wereld zou er dus helemaal anders uitzien, hadden wij licht en lichtgolven op een andere manier ervaren. Hier of daar zullen er wellicht wezens bestaan die een dagblad ervaren als een effen stuk bruinig iets.
Maar het gaat veel verder !
Naast licht en kleur, is ook lawaai iets wat bestaat uit golven. En wij, mensdom, horen daar maar een smal stukje van. Er zijn dieren (bv olifanten) die veel meer diepe (bas) tonen horen dan wij, en die zo converseren met soortgenoten tot op meer dan 30 km afstand ! Honden en katten horen dan weer een heel pak verder in de hoge tonen, denk aan het hondenfluitje.
Maar blijkbaar voelen wij in bepaalde mate geluid dat we niet horen, maar verliezen met verouderen daar een stuk van. Het is op die basis dat men bezig is met proefnemingen op basis van geluid, om hangjongeren te verwijderen uit bepaalde stadsgedeelten (en vergeten dat ze dan gewoon effe verder gaan "hangen"). Ze zenden een toon uit waar ouderen niets van horen of voelen, maar die voor jongeren een onaangenaam gevoel geeft.
Maar we gaan nog verder...
Licht is golven, kleur is golven, geluid is golven, radiogolven, microgolven, runtgenstralen zijn golven en de lijst wordt eindeloos...
Er zijn sterren die we niet kunnen zien, maar die we wel "zien" op basis van de uitgezonden radiogolven...
Stilaan begint iedereen zich ongerust te maken over al die golven !
De golven dan uw gsm liggen héél dicht bij microgolven, vandaar dat men spreekt over het gevaar voor de hersenen (opwarming !).
Omgekeerd heeft men vastgesteld dat koorts, dat is warmte, niet alleen een verschijnsel is van ontsteking, maar ook een vorm van uitmoorden van gevaarlijke cellen.
Zo is men ondermeer tot de vaststelling gekomen dat het plaatselijk verwarmen van een lichaamsdeel als gevolg had dat de kankercellen verdwenen, sterven als het ware. Het onderzoek in die richting is nog volop bezig. Het zit er dus in dat men in de plaats van te bestralen (golven !!!) dat ze u gaan bewerken met een gerichte microgolf...
Maar we denken nog verder...
Voor ons zijn golven van een bepaalde bandbreedte dus licht, andere kleur, andere geluid, andere warmte en ga zo maar door... Daar we (voor zover we juist zitten met de evolutietheorie) allemaal ontstaan zijn uit de eerste vorm van "cel", hebben we dus allemaal min of meer dezelfde soort van waarneming, ervaring. Er zijn kleine verschillen, maar die wijken in feite niet af van het algemeen.
Gezien de enormiteit van het heelal, zouden we al héél erg uitzonderlijk zijn, als er her en der niet nog ergens levensvormen zouden zijn ontstaan... Met andere woorden, de kans dat er geen leven is in de ruimte is veel kleiner dan de kans dat er wel leven is.
Maar, wie zegt ons dat deze vormen de golven waarnemen in dezelfde bandbreedten, en met dezelfde soort ervaring ?
Het kan dus perfect dat zij kleuren zien waar wij geluid horen ! en ga zo maar het rijtje af !
Zelfs op deze eigen wereld, stellen wij leven vast waar het volgens al onze gegevens niet zou kunnen... (In kokend zeewater, bij warmwater"geisers" in de diepste zeeën, in oorden waar nooit licht komt of geweest is, op plaatsen van enorme druk en noem maar op, hoe verder wij kunnen gaan in ons onderzoek, hoe verder wij ook leven vinden) En dan hebben wij het nog niet eens over: Wat is leven?, want ook daar lijken de grenzen zich steeds meer te verleggen.
Als er dus ooit contact zou kunnen zijn met "buitenaardsen", dan zal zich dat moeten beperken tot contacten met hen die wij als leven ervaren, en die dus binnen onze "normen" vallen. Veel kans dat we de anderen zelfs niet eens kunnen waarnemen, omdat ze binnen een heel ander golvenpakket zitten.
Wij stellen wel een begin en einde aan de golven, maar is dat wel een werkelijk einde en begin? Het is bijvoorbeeld zo dat we weten dat de ultieme kou -273° is, omdat dan alle beweging in de atomen stilvalt, bevroren is... Maar we zijn er in gelukt de tabel van Mendeljev uit te breiden met zelfgemaakte atomen... Is die tabel niet nog veel groter als we de stoffen van andere werelden er zouden bij hebben ? Ik vind het pretentieus om te stellen dat er niets uit buiten de bouwstoffen van onze aarde... We kunnen theoretisch vaststellen dat er antimaterie is, maar niet wat het juist is...om maar iets te noemen...
Misschien zitten ze hier of daar op een verre planeet zich gek te lachen met de radiosignalen die wij voortdurend de ruimte inzenden... Omdat ze die ZIEN als een grote xfruist of zoiets. Misschien hebben ze zelfs hun colaflesjes in die vorm gemaakt, omdat het zo leuk is en zo gekend ? Ik bedoel maar, hoe denken we te kunnen communiseren met "dingen" die we niet eens kunnen vaststellen, omdat ze buiten onze mogelijke waarnemingen van golven vallen???
Met andere woorden, zijn ze hier niet allang?
Zit er hier eentje mijn vingers te besturen om u ongerust te maken...
tot de volgende ?
Toch eens om over na te denken, niet ?
Vermits er eigenlijk niet zo'n bijster verschil is tussen de samenstelling van ons haar en onze huidschilfers... Waarom worden wij met het ouder worden niet helemaal grijs ?
En eigenlijk worden we niet grijs, het ziet er alleen zo uit, het grijze haar is in feite kleurloos.
We zoeken al jaren naar een vislijn die echt kleurloos is onder water. Nu bestaat hij eindelijk! Boven water is hij fluo-geel !
Met andere woorden: Wat is kleur ?
Eigenlijk zou ik nu de steun moeten hebben van onze Bart, die is heelderdagen bezig met kleur. (Om zijn tapijten te maken waar hij uiteraard met kleuren speelt, maar ook - en dat lijkt wel zijn eigen vinding en een revolutie in de tapijtwereld- met structuur ).
Kleur is een bizar iets. Ik weet niet hoe men al die onderzoeken doet, maar kleuren zoals wij die zien, zien er heel anders uit gezien door insectenogen. Dat komt omdat ook kleur in feite een kwestie is van golven, lichtgolven... Dat is ook de open deur naar de nachtkijker op basis van infrarood... Daarmee zie je warmte. Eigenlijk moesten we allemaal zo'n bril hebben om eens naar ons huis te kunnen kijken. Dat zou ons een perfecte kijk geven op de plaatsen waar we nog steeds warmte verliezen. Maar we zijn aan het afwijken.
Kleur... Eigenlijk mogen we dus van geluk spreken dat wij, binnen dezelfde soort, ook op dezelfde manier kleur ervaren (kleine uitzondering voor de kleurblinden ? (Hoe werkt dat ???)). Stel je voor dat jij kleur ziet op de manier van een honingbij, hoe zou de kruisafneming van Rubens er dan uitzien ? Bizar hé ? Eigenlijk staan we daar nooit bij stil, maar onze wereld zou er dus helemaal anders uitzien, hadden wij licht en lichtgolven op een andere manier ervaren. Hier of daar zullen er wellicht wezens bestaan die een dagblad ervaren als een effen stuk bruinig iets.
Maar het gaat veel verder !
Naast licht en kleur, is ook lawaai iets wat bestaat uit golven. En wij, mensdom, horen daar maar een smal stukje van. Er zijn dieren (bv olifanten) die veel meer diepe (bas) tonen horen dan wij, en die zo converseren met soortgenoten tot op meer dan 30 km afstand ! Honden en katten horen dan weer een heel pak verder in de hoge tonen, denk aan het hondenfluitje.
Maar blijkbaar voelen wij in bepaalde mate geluid dat we niet horen, maar verliezen met verouderen daar een stuk van. Het is op die basis dat men bezig is met proefnemingen op basis van geluid, om hangjongeren te verwijderen uit bepaalde stadsgedeelten (en vergeten dat ze dan gewoon effe verder gaan "hangen"). Ze zenden een toon uit waar ouderen niets van horen of voelen, maar die voor jongeren een onaangenaam gevoel geeft.
Maar we gaan nog verder...
Licht is golven, kleur is golven, geluid is golven, radiogolven, microgolven, runtgenstralen zijn golven en de lijst wordt eindeloos...
Er zijn sterren die we niet kunnen zien, maar die we wel "zien" op basis van de uitgezonden radiogolven...
Stilaan begint iedereen zich ongerust te maken over al die golven !
De golven dan uw gsm liggen héél dicht bij microgolven, vandaar dat men spreekt over het gevaar voor de hersenen (opwarming !).
Omgekeerd heeft men vastgesteld dat koorts, dat is warmte, niet alleen een verschijnsel is van ontsteking, maar ook een vorm van uitmoorden van gevaarlijke cellen.
Zo is men ondermeer tot de vaststelling gekomen dat het plaatselijk verwarmen van een lichaamsdeel als gevolg had dat de kankercellen verdwenen, sterven als het ware. Het onderzoek in die richting is nog volop bezig. Het zit er dus in dat men in de plaats van te bestralen (golven !!!) dat ze u gaan bewerken met een gerichte microgolf...
Maar we denken nog verder...
Voor ons zijn golven van een bepaalde bandbreedte dus licht, andere kleur, andere geluid, andere warmte en ga zo maar door... Daar we (voor zover we juist zitten met de evolutietheorie) allemaal ontstaan zijn uit de eerste vorm van "cel", hebben we dus allemaal min of meer dezelfde soort van waarneming, ervaring. Er zijn kleine verschillen, maar die wijken in feite niet af van het algemeen.
Gezien de enormiteit van het heelal, zouden we al héél erg uitzonderlijk zijn, als er her en der niet nog ergens levensvormen zouden zijn ontstaan... Met andere woorden, de kans dat er geen leven is in de ruimte is veel kleiner dan de kans dat er wel leven is.
Maar, wie zegt ons dat deze vormen de golven waarnemen in dezelfde bandbreedten, en met dezelfde soort ervaring ?
Het kan dus perfect dat zij kleuren zien waar wij geluid horen ! en ga zo maar het rijtje af !
Zelfs op deze eigen wereld, stellen wij leven vast waar het volgens al onze gegevens niet zou kunnen... (In kokend zeewater, bij warmwater"geisers" in de diepste zeeën, in oorden waar nooit licht komt of geweest is, op plaatsen van enorme druk en noem maar op, hoe verder wij kunnen gaan in ons onderzoek, hoe verder wij ook leven vinden) En dan hebben wij het nog niet eens over: Wat is leven?, want ook daar lijken de grenzen zich steeds meer te verleggen.
Als er dus ooit contact zou kunnen zijn met "buitenaardsen", dan zal zich dat moeten beperken tot contacten met hen die wij als leven ervaren, en die dus binnen onze "normen" vallen. Veel kans dat we de anderen zelfs niet eens kunnen waarnemen, omdat ze binnen een heel ander golvenpakket zitten.
Wij stellen wel een begin en einde aan de golven, maar is dat wel een werkelijk einde en begin? Het is bijvoorbeeld zo dat we weten dat de ultieme kou -273° is, omdat dan alle beweging in de atomen stilvalt, bevroren is... Maar we zijn er in gelukt de tabel van Mendeljev uit te breiden met zelfgemaakte atomen... Is die tabel niet nog veel groter als we de stoffen van andere werelden er zouden bij hebben ? Ik vind het pretentieus om te stellen dat er niets uit buiten de bouwstoffen van onze aarde... We kunnen theoretisch vaststellen dat er antimaterie is, maar niet wat het juist is...om maar iets te noemen...
Misschien zitten ze hier of daar op een verre planeet zich gek te lachen met de radiosignalen die wij voortdurend de ruimte inzenden... Omdat ze die ZIEN als een grote xfruist of zoiets. Misschien hebben ze zelfs hun colaflesjes in die vorm gemaakt, omdat het zo leuk is en zo gekend ? Ik bedoel maar, hoe denken we te kunnen communiseren met "dingen" die we niet eens kunnen vaststellen, omdat ze buiten onze mogelijke waarnemingen van golven vallen???
Met andere woorden, zijn ze hier niet allang?
Zit er hier eentje mijn vingers te besturen om u ongerust te maken...
tot de volgende ?
donderdag, maart 27, 2008
grijs en vuil
Ik zie met veel moeite nog amper de kerk staan van st Maria Horebeeste (Horebeke)... Dat het kruis er in de laatste stormen blijkbaar afgewaaid is, is niet te zien.
't Is triestig november weer.
We hebben geen seizoenen meer, of hoogstens nog een... Het slechtweerseizoen van 21 december tot 20 december... met enige variaties in, regen als je sneeuw verwacht en sneeuw...juist.
Vannacht lag ik te denken aan het eerste huis waar wij echt woonden (er was nog een periode van inwonen voorafgegaan)...in de Heidelbergstr in Loppem. Een oud huis, waar de plafonds nog de onderkant van de plankenvloer van de slaapkamers waren. Een huis waar je met de voordeur recht in de woonkamer binnenkwam. Een huis met een enorm lange grote tuin (zowat in de zin van de tuin van Bart). Een deel om te lochtingen waar we wat patatjes en groenten kweekten, en toen ze klaar waren om te oogsten, kwamen de koeien van de wei naast ons, de tuin eens bezoeken. Nu, ik moet zeggen dat den boerenbond niet slecht is in het betalen van de opgevreten groenten (Vooral omdat ik mijn kiekenvoeder en konijnenkorrels bij hem haalde ?). Het was een leuk huis, omdat het het eerste huis was waar we echt een knus gezinnetje vormden, afgescheiden van de rest van de (oninteressante wereld - wij hadden genoeg aan elkaar).
Toen ik in die tijd "den vroegen" had, en het was goed weer, dan was ik bijna zeker van het feit dat Anny me een stukje tegemoet kwam gereden met de fiets, om dan gezellig samen verder naar huis te rijden, sorry, naar THUIS te rijden...
Op een dag was het vlaamse kermis in de school van tante zuster te Aartrijke... Zoals de familietraditie het wilde, gingen ook wij naar de fancy fair, met de fiets.
Het was een schitterende dag, warm, zonnig en we hadden elkaar en een heel leven voor ons.
We werden speciaal ontvangen door alle nonnekes, die ons kenden van de bezoekjes die wij nu en dan brachten, en van de huwelijksfoto's die tante nonneke aan heel het klooster had getoond. Weet je dat een non ook durft zeggen dat het "zo nen schonen vent" is (was, want nu ben ik oud en dik en stijf en stram en en en ), en ik spreek niet over één non, blijkbaar lag ik goed in de markt bij die nonnekes (Ik kreeg er ook bij bijna ieder bezoek wel een boek of zoiets cadeau van Moeder Martine, de overste)...
We wandelden wat rond op de nog bijna lege speelplaats, want we waren bij de eerste gasten (Zo ben ik nog, ik heb een hekel aan laat komen).. Eén van die nonnekes stond aan een kraam met allerlei prijzen, maar vooral levende waar... Kippen, konijnen, cavia's (zeeratjes zegden wij toen) Engelse kiekskens, en een hoop brol... Het nonneke sprak mij aan, en hoewel we moesten sparen om toe te komen in dien tijd, kocht ik een lotje... Ik mocht uit een grote bokaal een briefje plukken, en zie, ik won een konijn ! Ik was gelukkig en ongelukkig meteen, want ik kocht dat lotje eigenlijk voor het goede doel, niet om te winnen... dus kocht ik nog een lotje, en won een engels kiekske, en dan een haantje, en een cavia en en en ...tot ik snapte wat er aan het gebeuren was... Dat nonneke had, er op rekenend dat iedereen die een lotje trok, goed diep in de pot roerde in de hoop te winnen, al de winnende loeten bovenaan gelegd,en ik die kocht om hen iets te gunnen, trok gewoon bovenaan, met alle gevolgen vandien...
Maar wij stonden daar, met een vijftiental beesten...met onze fiets... Gelukkig kwamen alle familieleden toendertijd naar tante nonneke op die dag, en ik kon een kozijn van Anny opzadelen met het vervoer van onze veestapel...
Wij hadden plaats genoeg, en dus bleven de kippen, de konijnen en de cavias bij ons lopen. Het was zelfs het begin van een echte konijnenkwekerij ! Ooit verkocht ik meer dan 100 konijnen op één dag, en die moesten allemaal geslacht en gekuist zijn. Mijn schoonvader, een engel van een vent, leerde mij ook dat onderdeel van het boeren... en we slachten kuisten konijnen tegen elkaar op...
Eén van de klanten voor de konijnen was een achterneef die politieagent was in Oostende, en hij kwam de konijnen halen voor al de klanten in Oostende (mijn familie en vrienden en kennissen). De koffer van zijn auto lag vol konijnen. In feite mag zoiets niet ! Je mag dat niet vervoeren ! Net zo min als je met een heel varken of een halve koe in je auto mag rondhossen, mag je dat met zo'n massa geslachte konijnen... Dat moet met speciaal daarvoor ingerichte wagens gebeuren... dus reed de man voorzichtig naar alle klanten, tot er iemand tegen zijn auto opreed, en de koffer daar open van vloog, en iedereen de konijnen wel moest zien liggen ... Gelukkig dat hij bij hetzelfde politiekorps werkzaam was als de politie die bij het ongeval kwam...
Ooit hadden we ook eens twee ganzen lopen. Ik herinner me niet meer hoe die er gekomen waren, maar in ieder geval, toen ze uitgegroeid waren, moesten ze geslecht worden. Als je dat niet echt moet doen, begin er dan niet aan ! Mijn schoonvader en ik vingen de ganzen. We hakten hen de kop af, de korte pijn, want je moet een beest niet doen afzien ook ... Normaal laat je dan de beesten uitbloeden, want het bloed mag niet in het vlees blijven zitten. Ganzen, ook al is de kop af, laten hun bloed niet zo maar lopen... Na tien minuten, een kwartier stonden we daar nog te staan, elk met één gans... Van arremoe hebben we die beesten dan maar met de poten aan de wasdraad opgehangen, waar ze nog uuuuren (allee, iets minder) hebben hangen molenwieken. Niet leuk !
Wij nodigden heel de familie bij ons uit, en we zouden gans eten... Heel de bende wist op voorhand al te zeggen dat dat niet lekker was, dat ze daar zeker niet veel van zouden eten, dat het alleen was om ons plezier te doen...
Ik nam de gans mee naar mijn werk (de vakschool te Brugge) waar de kok me beloofd had de gans volledig uit te benen... Dan moesten we dat beest helemaal opvullen met zoveel varkensgehakt, zoveel kalfsgehakt, één glas cognac, en diverse kruiden er doorheen mengen en zoveel eieren... Opgemaakt en terugdichtgenaaid woog het beest meer dan 10 kilo !
Wij moesten dat bakken in de oven, op een zacht vuurtje, en het voortdurend overgieten met zijn eigen vet...
En toen kwam heel de bende, de tafel werd gedekt, en we aanhoorden nog eens hoe zeer dat het tegen hun gedacht was dat ze gans zouden eten... We sneden de gans netjes in plakken (er zaten geen beentjes meer in) en dienden op... Er was niets over ! Nogal een geluk dat ze dat niet graag aten, of we kwamen te kort !
Van die kok kreeg ik nu en dan een recept, en nu en dan zelfs een overschotje van de tafel als er een vergadering was geweest van de directeur met hoge bezoekers... Een ervan was Steak Jan Breidel, een biefstuk gemarineerd in bier ! Lekker, om duimen en vingers af te likken. In heel de school waren er maar een tweetal die zo goed stonden met den kok, veel van de leraars bekeken het "gewone" personeel als quantité négligeable... Als er in de refter van de leraars iets te kort was, dan mochten ze lang wachten voor het arriveerde... uitgenomen als die ene leraar van nederlands het ging vragen, want dat was een mens... wat die andere waren... daar ben ik nog niet over uit...maar zeker geen mensen.
Waar is de tijd. Zou dat recept van die steak Jan Breidel nog ergens in één van de kookboeken van Anny zitten?
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
't Is triestig november weer.
We hebben geen seizoenen meer, of hoogstens nog een... Het slechtweerseizoen van 21 december tot 20 december... met enige variaties in, regen als je sneeuw verwacht en sneeuw...juist.
Vannacht lag ik te denken aan het eerste huis waar wij echt woonden (er was nog een periode van inwonen voorafgegaan)...in de Heidelbergstr in Loppem. Een oud huis, waar de plafonds nog de onderkant van de plankenvloer van de slaapkamers waren. Een huis waar je met de voordeur recht in de woonkamer binnenkwam. Een huis met een enorm lange grote tuin (zowat in de zin van de tuin van Bart). Een deel om te lochtingen waar we wat patatjes en groenten kweekten, en toen ze klaar waren om te oogsten, kwamen de koeien van de wei naast ons, de tuin eens bezoeken. Nu, ik moet zeggen dat den boerenbond niet slecht is in het betalen van de opgevreten groenten (Vooral omdat ik mijn kiekenvoeder en konijnenkorrels bij hem haalde ?). Het was een leuk huis, omdat het het eerste huis was waar we echt een knus gezinnetje vormden, afgescheiden van de rest van de (oninteressante wereld - wij hadden genoeg aan elkaar).
Toen ik in die tijd "den vroegen" had, en het was goed weer, dan was ik bijna zeker van het feit dat Anny me een stukje tegemoet kwam gereden met de fiets, om dan gezellig samen verder naar huis te rijden, sorry, naar THUIS te rijden...
Op een dag was het vlaamse kermis in de school van tante zuster te Aartrijke... Zoals de familietraditie het wilde, gingen ook wij naar de fancy fair, met de fiets.
Het was een schitterende dag, warm, zonnig en we hadden elkaar en een heel leven voor ons.
We werden speciaal ontvangen door alle nonnekes, die ons kenden van de bezoekjes die wij nu en dan brachten, en van de huwelijksfoto's die tante nonneke aan heel het klooster had getoond. Weet je dat een non ook durft zeggen dat het "zo nen schonen vent" is (was, want nu ben ik oud en dik en stijf en stram en en en ), en ik spreek niet over één non, blijkbaar lag ik goed in de markt bij die nonnekes (Ik kreeg er ook bij bijna ieder bezoek wel een boek of zoiets cadeau van Moeder Martine, de overste)...
We wandelden wat rond op de nog bijna lege speelplaats, want we waren bij de eerste gasten (Zo ben ik nog, ik heb een hekel aan laat komen).. Eén van die nonnekes stond aan een kraam met allerlei prijzen, maar vooral levende waar... Kippen, konijnen, cavia's (zeeratjes zegden wij toen) Engelse kiekskens, en een hoop brol... Het nonneke sprak mij aan, en hoewel we moesten sparen om toe te komen in dien tijd, kocht ik een lotje... Ik mocht uit een grote bokaal een briefje plukken, en zie, ik won een konijn ! Ik was gelukkig en ongelukkig meteen, want ik kocht dat lotje eigenlijk voor het goede doel, niet om te winnen... dus kocht ik nog een lotje, en won een engels kiekske, en dan een haantje, en een cavia en en en ...tot ik snapte wat er aan het gebeuren was... Dat nonneke had, er op rekenend dat iedereen die een lotje trok, goed diep in de pot roerde in de hoop te winnen, al de winnende loeten bovenaan gelegd,en ik die kocht om hen iets te gunnen, trok gewoon bovenaan, met alle gevolgen vandien...
Maar wij stonden daar, met een vijftiental beesten...met onze fiets... Gelukkig kwamen alle familieleden toendertijd naar tante nonneke op die dag, en ik kon een kozijn van Anny opzadelen met het vervoer van onze veestapel...
Wij hadden plaats genoeg, en dus bleven de kippen, de konijnen en de cavias bij ons lopen. Het was zelfs het begin van een echte konijnenkwekerij ! Ooit verkocht ik meer dan 100 konijnen op één dag, en die moesten allemaal geslacht en gekuist zijn. Mijn schoonvader, een engel van een vent, leerde mij ook dat onderdeel van het boeren... en we slachten kuisten konijnen tegen elkaar op...
Eén van de klanten voor de konijnen was een achterneef die politieagent was in Oostende, en hij kwam de konijnen halen voor al de klanten in Oostende (mijn familie en vrienden en kennissen). De koffer van zijn auto lag vol konijnen. In feite mag zoiets niet ! Je mag dat niet vervoeren ! Net zo min als je met een heel varken of een halve koe in je auto mag rondhossen, mag je dat met zo'n massa geslachte konijnen... Dat moet met speciaal daarvoor ingerichte wagens gebeuren... dus reed de man voorzichtig naar alle klanten, tot er iemand tegen zijn auto opreed, en de koffer daar open van vloog, en iedereen de konijnen wel moest zien liggen ... Gelukkig dat hij bij hetzelfde politiekorps werkzaam was als de politie die bij het ongeval kwam...
Ooit hadden we ook eens twee ganzen lopen. Ik herinner me niet meer hoe die er gekomen waren, maar in ieder geval, toen ze uitgegroeid waren, moesten ze geslecht worden. Als je dat niet echt moet doen, begin er dan niet aan ! Mijn schoonvader en ik vingen de ganzen. We hakten hen de kop af, de korte pijn, want je moet een beest niet doen afzien ook ... Normaal laat je dan de beesten uitbloeden, want het bloed mag niet in het vlees blijven zitten. Ganzen, ook al is de kop af, laten hun bloed niet zo maar lopen... Na tien minuten, een kwartier stonden we daar nog te staan, elk met één gans... Van arremoe hebben we die beesten dan maar met de poten aan de wasdraad opgehangen, waar ze nog uuuuren (allee, iets minder) hebben hangen molenwieken. Niet leuk !
Wij nodigden heel de familie bij ons uit, en we zouden gans eten... Heel de bende wist op voorhand al te zeggen dat dat niet lekker was, dat ze daar zeker niet veel van zouden eten, dat het alleen was om ons plezier te doen...
Ik nam de gans mee naar mijn werk (de vakschool te Brugge) waar de kok me beloofd had de gans volledig uit te benen... Dan moesten we dat beest helemaal opvullen met zoveel varkensgehakt, zoveel kalfsgehakt, één glas cognac, en diverse kruiden er doorheen mengen en zoveel eieren... Opgemaakt en terugdichtgenaaid woog het beest meer dan 10 kilo !
Wij moesten dat bakken in de oven, op een zacht vuurtje, en het voortdurend overgieten met zijn eigen vet...
En toen kwam heel de bende, de tafel werd gedekt, en we aanhoorden nog eens hoe zeer dat het tegen hun gedacht was dat ze gans zouden eten... We sneden de gans netjes in plakken (er zaten geen beentjes meer in) en dienden op... Er was niets over ! Nogal een geluk dat ze dat niet graag aten, of we kwamen te kort !
Van die kok kreeg ik nu en dan een recept, en nu en dan zelfs een overschotje van de tafel als er een vergadering was geweest van de directeur met hoge bezoekers... Een ervan was Steak Jan Breidel, een biefstuk gemarineerd in bier ! Lekker, om duimen en vingers af te likken. In heel de school waren er maar een tweetal die zo goed stonden met den kok, veel van de leraars bekeken het "gewone" personeel als quantité négligeable... Als er in de refter van de leraars iets te kort was, dan mochten ze lang wachten voor het arriveerde... uitgenomen als die ene leraar van nederlands het ging vragen, want dat was een mens... wat die andere waren... daar ben ik nog niet over uit...maar zeker geen mensen.
Waar is de tijd. Zou dat recept van die steak Jan Breidel nog ergens in één van de kookboeken van Anny zitten?
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
woensdag, maart 26, 2008
oh sjaampseeliezee
Ik wildigde geen reclame maken voor de Franse winkelketen Auchan dus zette ik er maar zo maar wat.
Ik ben een beetje "gepakt".
Op de keerzijde van je rekening in deze winkel, staan er altijd een deel bons, (die altijd in tijd zeer kort gelimiteerd zijn, en dus onbruikbaar voor ons), maar ik zag plots, tot mijn verbijstering, verbazing, dat Auchan blijkbaar een link heeft met Quick, Quick heeft een link met Gb, en Gb dankt de mensen af.... Steeds meer, en steeds weer, zie ik dat al die grote dingen in feite aan de top in een breiwerk vernesteld zitten... Je denkt dat je een Opel koopt, en de motor is van Suzuki. Ik wil het eigenlijk allemaal niet meer weten.
Het maakt ons zo klein, zo miniem... tegenover de uiteindelijk een handvol heel rijke heel meedogenloze, heel afstandelijke, heel koude kapitalisten.
Weet je, ik begin het jammer te vinden dat het communisme uitgerangeerd wordt...dat was toch nog één of twee machtmensen meer dan nu. Want uiteindelijk was ook het communisme een instelling die leidde naar een zeer zeer zeer enge top van één of twee sm..., net zoals in het kapitalisme... En aan beide systemen kleeft niet veel echt menselijks.
Het enige wat telt aan die heel enge top is macht en geld...maar dat is eigenlijk synoniem (al staat het niet zo in dat fameuze woordenboek.
We zijn dus inkopen gaan doen, en hebben op de terugweg nog eens gestopt aan de colruyt ook, om de rest bij te halen... want Veerle moest vandaag niet gaan werken, en het is nog steeds paasverlof, dus zitten wij nog steeds tweeling te sitten...en moeten wij profiteren van de schaarse gelegenheden om te winkelen. Auchan moest er bij, want ik zit zonder mijn "aperitief zonder alcohol"... Hier vind je dat bijna niet, en dan hoogstens één of twee soorten... zodoende. Maar we moesten nog naar de Colruyt, want in Auchan vinden we geen koeken zonder suiker voor Anny.
Nu zijn we weer gerust, tot Anny zal stellen dat we dit of dat vergeten zijn.
Het was leuk rijden... Toen we bijna in Avelgem waren, lag de baan open (niet de Kwaremont, de kanderenant !) en we zaten in een ellenlange omleiding, via...Kluisbergen, waar we 10 km vroeger op 500 meter van gepasseerd waren... In het terug keren: idem dito. ! Maar nu zijn we uiteraard niet rond gereden tot weer bijna in Avelgem, maar zijn we rechtdoor gereden tot Kluisbergen en zo naar Oudenaarde, waar we plots in de file stonden ! Koers, Wars van België of zoiets... Enfin, we zijn thuis geraakt. In één stuk ! En dat is een prestatie, want zodra die koereurs nog maar gedeeltelijk voorbij zijn, zie je al de toeschouwers het plots op een lopen zetten, naar hun auto. Ze springen in hun vehikel, en vliegen de baan op, niet kijkend of ze een ander couperen, want ze moeten 2 km verder de koers nog ne keer zien... Levens gevaarlijk ! En ik had nog geluk, want juist achter mij in de file stond er een auto, waar de bestuurder zijne kleinen uit zijn autostoeltje geplukt had, en lope lope lope naar de koers was gaan zien... Door al die plots startende en racende auto's raakte hij niet meer bij zijne auto, en ik was al stapvoets rijden zeker 2 km verder vooraleer de volgende auto bijna in mijn achterdeur binnenreed.
In de TV zullen ze weer zeggen dat er duizenden kijkers langs de weg stonden... Ik denk dat het er hooguit een honderdtal zijn, die je telkens en telkens weer ziet staan aan ieder volgend kruispunt. Normaliter proberen wij op die momenten uit het verkeer te blijven, maar ja, we moesten winkelen, en het was de enige dag ....
Ne mens moet maar kinderen hebben om op zijn gemak te kunnen genieten van zijnen ouden dag hé ?
Ik ga stoppen, ik ben moe, maar !!!!! Ik ben vanmorgen bijna pijnvrij opgestaan, en ondanks het winkelen redelijk goed thuisgeraakt. Hoezee !
tot de volgende ?
Ik ben een beetje "gepakt".
Op de keerzijde van je rekening in deze winkel, staan er altijd een deel bons, (die altijd in tijd zeer kort gelimiteerd zijn, en dus onbruikbaar voor ons), maar ik zag plots, tot mijn verbijstering, verbazing, dat Auchan blijkbaar een link heeft met Quick, Quick heeft een link met Gb, en Gb dankt de mensen af.... Steeds meer, en steeds weer, zie ik dat al die grote dingen in feite aan de top in een breiwerk vernesteld zitten... Je denkt dat je een Opel koopt, en de motor is van Suzuki. Ik wil het eigenlijk allemaal niet meer weten.
Het maakt ons zo klein, zo miniem... tegenover de uiteindelijk een handvol heel rijke heel meedogenloze, heel afstandelijke, heel koude kapitalisten.
Weet je, ik begin het jammer te vinden dat het communisme uitgerangeerd wordt...dat was toch nog één of twee machtmensen meer dan nu. Want uiteindelijk was ook het communisme een instelling die leidde naar een zeer zeer zeer enge top van één of twee sm..., net zoals in het kapitalisme... En aan beide systemen kleeft niet veel echt menselijks.
Het enige wat telt aan die heel enge top is macht en geld...maar dat is eigenlijk synoniem (al staat het niet zo in dat fameuze woordenboek.
We zijn dus inkopen gaan doen, en hebben op de terugweg nog eens gestopt aan de colruyt ook, om de rest bij te halen... want Veerle moest vandaag niet gaan werken, en het is nog steeds paasverlof, dus zitten wij nog steeds tweeling te sitten...en moeten wij profiteren van de schaarse gelegenheden om te winkelen. Auchan moest er bij, want ik zit zonder mijn "aperitief zonder alcohol"... Hier vind je dat bijna niet, en dan hoogstens één of twee soorten... zodoende. Maar we moesten nog naar de Colruyt, want in Auchan vinden we geen koeken zonder suiker voor Anny.
Nu zijn we weer gerust, tot Anny zal stellen dat we dit of dat vergeten zijn.
Het was leuk rijden... Toen we bijna in Avelgem waren, lag de baan open (niet de Kwaremont, de kanderenant !) en we zaten in een ellenlange omleiding, via...Kluisbergen, waar we 10 km vroeger op 500 meter van gepasseerd waren... In het terug keren: idem dito. ! Maar nu zijn we uiteraard niet rond gereden tot weer bijna in Avelgem, maar zijn we rechtdoor gereden tot Kluisbergen en zo naar Oudenaarde, waar we plots in de file stonden ! Koers, Wars van België of zoiets... Enfin, we zijn thuis geraakt. In één stuk ! En dat is een prestatie, want zodra die koereurs nog maar gedeeltelijk voorbij zijn, zie je al de toeschouwers het plots op een lopen zetten, naar hun auto. Ze springen in hun vehikel, en vliegen de baan op, niet kijkend of ze een ander couperen, want ze moeten 2 km verder de koers nog ne keer zien... Levens gevaarlijk ! En ik had nog geluk, want juist achter mij in de file stond er een auto, waar de bestuurder zijne kleinen uit zijn autostoeltje geplukt had, en lope lope lope naar de koers was gaan zien... Door al die plots startende en racende auto's raakte hij niet meer bij zijne auto, en ik was al stapvoets rijden zeker 2 km verder vooraleer de volgende auto bijna in mijn achterdeur binnenreed.
In de TV zullen ze weer zeggen dat er duizenden kijkers langs de weg stonden... Ik denk dat het er hooguit een honderdtal zijn, die je telkens en telkens weer ziet staan aan ieder volgend kruispunt. Normaliter proberen wij op die momenten uit het verkeer te blijven, maar ja, we moesten winkelen, en het was de enige dag ....
Ne mens moet maar kinderen hebben om op zijn gemak te kunnen genieten van zijnen ouden dag hé ?
Ik ga stoppen, ik ben moe, maar !!!!! Ik ben vanmorgen bijna pijnvrij opgestaan, en ondanks het winkelen redelijk goed thuisgeraakt. Hoezee !
tot de volgende ?
dinsdag, maart 25, 2008
de schuld van de poeet
Op 21 maart wie of wat begint er ?
Die er begint die wint er...
Als je dat te rap leest, dan ligt het hier vol sneeuw...
't Is dus de schuld van de dichter...maar wij zitten met de vriesgekoelde peren (niet te vreten).
Nu schijnt laura schitterend over de witte velden, maar 5 minuutjes geleden was het nog aan 't sneeuwen. Shit, scheisse.
Hoe kan het viswater nu opwarmen? Hoe raken wij ooit aan de waterkant om er ons hengels zorgvuldig op de plaats te houden waar we het lokaas strooiden? Hé! Helaba ! Gij hier boven, zijt ge niet een beetje mis ? 't Moet nu opwarmen hé, niet sneeuwen en vriezen ! Of mag ik soms ook al niet meer vissen? Als het doet om Groen! tegen te spreken, dan heb ik er nog begrip voor, want die mannen drijven altijd over...maar vergeet niet dat ik moet gaan vissen ! Dat is de enige keer dat ik voldoende lang in de zon zit om de weldoende inwerking van de zonnestralen op mijn al kramiekelijke body te laten inwerken ! Als ge dat ook afpakt, dan moet ik binnenkort nog wat meer pillen slikken... Omdat Gij de natuurlijke omzetting in mietevietemienekes verhindert !
Ge kunt zien dat het morgen weer normaal weer is hé ! Of 't zal uwen beste dag niet zijn (in ieder geval mijn beste dag niet ). (Tu dit tu quand tu parle à Dieu)
Sneeuw komt van snigged, het druppelt wil dat zeggen. (?) Weten van waar het woord komt maakt u niet altijd wijzer hé ? Tenzij, misschien, dat heel lang geleden de sneeuw veel waterachtiger was dan nu ?
Nu, zo uitzonderlijk is dit weer ook weer niet (Herlees dit eens langzaam weer...weer niet ???) We hebben nog sneeuw gehad in april, zelfs dat het ook enkele uurtjes bleef liggen (vermoeid ?). Maar niettemin, het is toch precies of het niet zo hoort ! We verwachten nu dat alles stillekes opwarmt, openbloeit... (Nu nog rapper dan vroeger als we de onheilsprofeten van de verwarming moeten geloven). Weet je, ik hoop dat ze gelijk hebben, dat het hier wat op warmt, Want ik heb al ondervonden dat ik wat minder zeer heb als het warm is, en ik heb liever warm hier op mijne bureelstoel, en daar aan 't viswater, dan in mijn bed op het electrisch kussen. Ja maar zeg je, en de stijging van de zeespiegel en dit en dat ... Als je gelijk hebt, dan is daar nu toch niks meer aan te doen op korte termijn, we kunnen dan beter onze inspanningen richten op versterking van onze dijken en zo, in plaats van de economie meer en meer te belasten met uitgaven die geen enkel resultaat hebben ! Integendeel ! Als wij hier allemaal van alles en nog wat moeten nemen aan maatregelen, die allemaal meer dan kosten, en men begint in de ontwikkelingslanden, (veel groter gebied, veel meer mensen,veel meer mogelijkheden om fabrieken te zetten) vollen bak alles te doen waarvan wij nu weten dat het niet de goede manier is, dan gaan we steeds sneller de berg af ! Wij zouden beter zoeken naar oplossingen op korte termijn (zoals dijken), en ons toeleggen op properderder industrie en auto's en raketten en...en...., en die wijsheid goedkoop doorspelen aan de ontwikkelingslanden, zodat ze daar niet dezelfde fout maken... Maar dat gebeurd niet, omdat de werkelijke beheerders van deze aarde, de grote industriebonzen, nu de kans schoon zien hun oude machines, hun oude stocks, hun oude restanten, hun goedkope werkwijzen, nog eens te gebruiken waar ze nog niet kieskeurig kunnen zijn...want ze hebben honger !
Als Groen! werkelijk iets wil doen, moet het in eerste instantie voor eten zorgen ginder, zodat ze daar ook kieskeurig kunnen zijn, en kiezen voor een oplossing die werkelijk een oplossing is. Maar denk niet dat al die maatregelen de aarde zullen redden... De mens is een diersoort die zich gewoon te snel voortplant, en die te veel plaats inneemt, teveel eist van de aarde... Het systeem kan niet blijven werken op die manier ! En Sorry voor de kerkvaders van welke religie ook, de enige die daar iets pogen aan te doen zijn de communisten in rood China...
De aarde lijkt op een kooi met witte muizen... Leuk om zien, al die beestjes die rondhollen in de molentjes... Maar ze kweken ook, en als de muizenkweker niet ingrijpt, dan zullen ze op een bepaald ogenblik met zovelen zijn, dat ze elkaar niet meer kunnen verdragen, of dat er plagen uitbreken, of dat ze, door het gebrek aan plaats, aan privacy, elkaar beginnen uit te roeien.
Kijk maar naar onze kooi, onze levensruimte... Heb je ook al gezien dat privacy steeds hoger en hoger op het verlanglijstje komt te staan ??? Ten koste van... de vrijheid ? precies of dat ook geen deel is van een natuurlijke privacy...
Eigenlijk zou ik veel beter wat leuks vertellen. Wat baat het dat ik hier zit te jeremiaden ?
Laat ons nog maar eens terugduiken naar het verre verleden, toen we ons nog helemaal niet bewust waren van al die dingen, toen we nog onbekommerd konden spelen...
Ik herinner me de aanleg van de autostrade nog, vlak achter onze deur... In den beginne was daar nog geen rondpunt, en de autosnelweg liep tot aan de rand van de stad Oostende. Pas veel later kwam daar dan het fameuze Kennedy -rondplein (die die naam pas nog later kreeg na de moord op Kennedy) met een uitsplitsing naar de andere kant van de stad en de luchthaven van Oostende... Maar ik heb het dus over die eerste aanleg... Ik herinner mij niet of er ook huizen moesten sneuvelen voor die snelweg, maar wel dat er boeren (de vaders van mijn vrienden) stukken grond kwijtraakten...
Voor ons waren die werken één groot avontuur ! Wij dwaalden, zodra de arbeiders weg waren, op de chantier rond... en menige van die paaltjes die ze geplaatst hadden om het tracé uit te lijnen, verdwenen, het waren ideale speren, met zelfs een ijzeren punt aan ! We moesten die dingen dan wel verbergen, want mee nemen naar huis, dat kon natuurlijk niet. Achter het koeiekot van Marcel lagen ze veilig uit het gezicht, en Henri, de boer, ging nooit kijken of er soms iets achter dat kot zou kunnen liggen... Wij konden uren kijken naar die bulldozers, en de kranen, en gingen dan proberen die dingen na te maken met onze meccano. We zaten dan allerlei constructies te maken om die bakvan de bulldozer omhoog en omlaag te krijgen, en een systeem uit te dokteren om die bak dan te laten kippen om de aarde die hij geschept had uit te kippen... Dat waren geen simpele dingen, daar zaten wij serieus over na te denken, en soms hielp de vader van Claude ons dan, en maakte stukken voor de meccano, die gepast waren om dat probleem op te lossen.
Dat was één van de leerscholen die wij doormaakten ! Wij maakten de dingen na, en probeerden ook de werking ervan te doorgronden... Als ik nu nog inzicht heb over "hoe zou ik dat nu kunnen arrangeren?", dan denk ik dat veel van mijn wijsheid komt van dat spel met die meccano.
Ewoud heeft nu mijn oude meccano, en kreeg van zijne pa al een nieuwe doos er bij... In die nieuwe doos staat voor ieder stukje dat je aan elkaar moet zetten een foto... In de boekjes die wij bij de meccano hadden, stond een foto van het "machien" en dat was alles... Hoe het gemaakt moest worden moesten wij zelf uitdokteren... en we deden het dan ook. Ik denk dat Ewoud nooit dat "ruimtelijk" inzicht in de techniek zal verwerven die wij in onze tijd opbouwden. Je ziet dat ook aan de spelletjes die ze nu spelen... Wij hadden onze fantasie nodig om te kunnen spelen, nu is alles al een keer voor geknabbeld, en ze moeten juist nog slikken. Wij moesten soms een stuk meccano dertig keer maken vooraleer het "werkte"... Als het nu niet gaat, dan spelen ze daar niet meer mee... Dat is geen verwijt, zo gaat het nu eenmaal... Als wij een sabel wilden, dan sneden wij een mooie tak van een wilgenboom af, en maakten een mooi zwaard, door er met ons zakmes in mooie dessins stukjes schors uit te pellen... Nu mogen ze geen tak meer af snijden, een zakmes is nu een verboden wapen, en een stok, daar kun je anderen mee pijn doen, pak maar dat plastiek stuk sabel daar, dat plooit als je het te vlug zwaait in een "riposte"... Je kunt met die dingen niet echt spelen, en je kun t er zeker niet meer "in leven in" het Grote Avontuur...
Onze wereld was vol met avonturen... We fantaseerden bij ieder spel Het Grote Avontuur... We zaten met tientallen kinderen naast elkaar aan de grote vijver in het park, aan de "lak"... Iedereen was gewapend met een stok, daaraan een twijndraadje, aan dat twijndraadje een gebruikte lucifer als dobber, en we bonden een regenworm onderaan onze "lijn", en vissen maar op stekelbaarsjes.... En elkaar tonen welke schone man met felgroen en rood wij hadden gevangen ... Nu zijn stekelbaarsjes beschermd... en er zijn er haast gene meer te vinden. Soms ving je dan een tiendoornig stekelbaarsje, en dan kwamen al je buren kijken (Toen wisten wij nog niet dat die visjes zo noemden, wij spraken van een "zwarte")...
In een bokaal namen wij dan een deel van die visjes mee naar huis, en met veel geluk leefden die beestjes enkele weken in dat vreemde milieu.
Als wij nu nog van dieren houden, dan is dat omdat we die dieren ook hebben leren kennen. Niet alleen er naar kijken, maar ze werkelijk bespieden, in hun nestje vol verwondering naar die mooie fijngespikkelde eitjes kijken, naar die wondere nestbouw kijken... Wij leefden nog IN die natuur...het was een deel van onze wereld. Nu moeten de kinderen mooi op de paadjes lopen. Hier vlakbij is een "natuurbos" (waar ze alles laten woekeren en groeien zoals het ook maar wil) daar mag je niet in, daar staan bordjes om het stil en rustig te houden...daar mag geen kind spelen... Oh, ik heb begrip voor die bescherming, maar kunnen ze nu echt geen "speelbossen" aanplanten ? Waar je jaren later met verwondering kijkt naar je ingekerfde naam in een boomschors (Had je dat niet in een klein stammetje met gladde pel gesneden?)...
Waar is de tijd naar toe ? Wanneer is dat allemaal afgepakt van onze kinderen en kleinkinderen?
Was dat echt nodig ?
Bescherming, is dat prikkeldraad rond zetten ?
ik ga stoppen, ik was aan vroeger geraakt, en nu ben ik al weer in het nu...
tot de volgende ?
Die er begint die wint er...
Als je dat te rap leest, dan ligt het hier vol sneeuw...
't Is dus de schuld van de dichter...maar wij zitten met de vriesgekoelde peren (niet te vreten).
Nu schijnt laura schitterend over de witte velden, maar 5 minuutjes geleden was het nog aan 't sneeuwen. Shit, scheisse.
Hoe kan het viswater nu opwarmen? Hoe raken wij ooit aan de waterkant om er ons hengels zorgvuldig op de plaats te houden waar we het lokaas strooiden? Hé! Helaba ! Gij hier boven, zijt ge niet een beetje mis ? 't Moet nu opwarmen hé, niet sneeuwen en vriezen ! Of mag ik soms ook al niet meer vissen? Als het doet om Groen! tegen te spreken, dan heb ik er nog begrip voor, want die mannen drijven altijd over...maar vergeet niet dat ik moet gaan vissen ! Dat is de enige keer dat ik voldoende lang in de zon zit om de weldoende inwerking van de zonnestralen op mijn al kramiekelijke body te laten inwerken ! Als ge dat ook afpakt, dan moet ik binnenkort nog wat meer pillen slikken... Omdat Gij de natuurlijke omzetting in mietevietemienekes verhindert !
Ge kunt zien dat het morgen weer normaal weer is hé ! Of 't zal uwen beste dag niet zijn (in ieder geval mijn beste dag niet ). (Tu dit tu quand tu parle à Dieu)
Sneeuw komt van snigged, het druppelt wil dat zeggen. (?) Weten van waar het woord komt maakt u niet altijd wijzer hé ? Tenzij, misschien, dat heel lang geleden de sneeuw veel waterachtiger was dan nu ?
Nu, zo uitzonderlijk is dit weer ook weer niet (Herlees dit eens langzaam weer...weer niet ???) We hebben nog sneeuw gehad in april, zelfs dat het ook enkele uurtjes bleef liggen (vermoeid ?). Maar niettemin, het is toch precies of het niet zo hoort ! We verwachten nu dat alles stillekes opwarmt, openbloeit... (Nu nog rapper dan vroeger als we de onheilsprofeten van de verwarming moeten geloven). Weet je, ik hoop dat ze gelijk hebben, dat het hier wat op warmt, Want ik heb al ondervonden dat ik wat minder zeer heb als het warm is, en ik heb liever warm hier op mijne bureelstoel, en daar aan 't viswater, dan in mijn bed op het electrisch kussen. Ja maar zeg je, en de stijging van de zeespiegel en dit en dat ... Als je gelijk hebt, dan is daar nu toch niks meer aan te doen op korte termijn, we kunnen dan beter onze inspanningen richten op versterking van onze dijken en zo, in plaats van de economie meer en meer te belasten met uitgaven die geen enkel resultaat hebben ! Integendeel ! Als wij hier allemaal van alles en nog wat moeten nemen aan maatregelen, die allemaal meer dan kosten, en men begint in de ontwikkelingslanden, (veel groter gebied, veel meer mensen,veel meer mogelijkheden om fabrieken te zetten) vollen bak alles te doen waarvan wij nu weten dat het niet de goede manier is, dan gaan we steeds sneller de berg af ! Wij zouden beter zoeken naar oplossingen op korte termijn (zoals dijken), en ons toeleggen op properderder industrie en auto's en raketten en...en...., en die wijsheid goedkoop doorspelen aan de ontwikkelingslanden, zodat ze daar niet dezelfde fout maken... Maar dat gebeurd niet, omdat de werkelijke beheerders van deze aarde, de grote industriebonzen, nu de kans schoon zien hun oude machines, hun oude stocks, hun oude restanten, hun goedkope werkwijzen, nog eens te gebruiken waar ze nog niet kieskeurig kunnen zijn...want ze hebben honger !
Als Groen! werkelijk iets wil doen, moet het in eerste instantie voor eten zorgen ginder, zodat ze daar ook kieskeurig kunnen zijn, en kiezen voor een oplossing die werkelijk een oplossing is. Maar denk niet dat al die maatregelen de aarde zullen redden... De mens is een diersoort die zich gewoon te snel voortplant, en die te veel plaats inneemt, teveel eist van de aarde... Het systeem kan niet blijven werken op die manier ! En Sorry voor de kerkvaders van welke religie ook, de enige die daar iets pogen aan te doen zijn de communisten in rood China...
De aarde lijkt op een kooi met witte muizen... Leuk om zien, al die beestjes die rondhollen in de molentjes... Maar ze kweken ook, en als de muizenkweker niet ingrijpt, dan zullen ze op een bepaald ogenblik met zovelen zijn, dat ze elkaar niet meer kunnen verdragen, of dat er plagen uitbreken, of dat ze, door het gebrek aan plaats, aan privacy, elkaar beginnen uit te roeien.
Kijk maar naar onze kooi, onze levensruimte... Heb je ook al gezien dat privacy steeds hoger en hoger op het verlanglijstje komt te staan ??? Ten koste van... de vrijheid ? precies of dat ook geen deel is van een natuurlijke privacy...
Eigenlijk zou ik veel beter wat leuks vertellen. Wat baat het dat ik hier zit te jeremiaden ?
Laat ons nog maar eens terugduiken naar het verre verleden, toen we ons nog helemaal niet bewust waren van al die dingen, toen we nog onbekommerd konden spelen...
Ik herinner me de aanleg van de autostrade nog, vlak achter onze deur... In den beginne was daar nog geen rondpunt, en de autosnelweg liep tot aan de rand van de stad Oostende. Pas veel later kwam daar dan het fameuze Kennedy -rondplein (die die naam pas nog later kreeg na de moord op Kennedy) met een uitsplitsing naar de andere kant van de stad en de luchthaven van Oostende... Maar ik heb het dus over die eerste aanleg... Ik herinner mij niet of er ook huizen moesten sneuvelen voor die snelweg, maar wel dat er boeren (de vaders van mijn vrienden) stukken grond kwijtraakten...
Voor ons waren die werken één groot avontuur ! Wij dwaalden, zodra de arbeiders weg waren, op de chantier rond... en menige van die paaltjes die ze geplaatst hadden om het tracé uit te lijnen, verdwenen, het waren ideale speren, met zelfs een ijzeren punt aan ! We moesten die dingen dan wel verbergen, want mee nemen naar huis, dat kon natuurlijk niet. Achter het koeiekot van Marcel lagen ze veilig uit het gezicht, en Henri, de boer, ging nooit kijken of er soms iets achter dat kot zou kunnen liggen... Wij konden uren kijken naar die bulldozers, en de kranen, en gingen dan proberen die dingen na te maken met onze meccano. We zaten dan allerlei constructies te maken om die bakvan de bulldozer omhoog en omlaag te krijgen, en een systeem uit te dokteren om die bak dan te laten kippen om de aarde die hij geschept had uit te kippen... Dat waren geen simpele dingen, daar zaten wij serieus over na te denken, en soms hielp de vader van Claude ons dan, en maakte stukken voor de meccano, die gepast waren om dat probleem op te lossen.
Dat was één van de leerscholen die wij doormaakten ! Wij maakten de dingen na, en probeerden ook de werking ervan te doorgronden... Als ik nu nog inzicht heb over "hoe zou ik dat nu kunnen arrangeren?", dan denk ik dat veel van mijn wijsheid komt van dat spel met die meccano.
Ewoud heeft nu mijn oude meccano, en kreeg van zijne pa al een nieuwe doos er bij... In die nieuwe doos staat voor ieder stukje dat je aan elkaar moet zetten een foto... In de boekjes die wij bij de meccano hadden, stond een foto van het "machien" en dat was alles... Hoe het gemaakt moest worden moesten wij zelf uitdokteren... en we deden het dan ook. Ik denk dat Ewoud nooit dat "ruimtelijk" inzicht in de techniek zal verwerven die wij in onze tijd opbouwden. Je ziet dat ook aan de spelletjes die ze nu spelen... Wij hadden onze fantasie nodig om te kunnen spelen, nu is alles al een keer voor geknabbeld, en ze moeten juist nog slikken. Wij moesten soms een stuk meccano dertig keer maken vooraleer het "werkte"... Als het nu niet gaat, dan spelen ze daar niet meer mee... Dat is geen verwijt, zo gaat het nu eenmaal... Als wij een sabel wilden, dan sneden wij een mooie tak van een wilgenboom af, en maakten een mooi zwaard, door er met ons zakmes in mooie dessins stukjes schors uit te pellen... Nu mogen ze geen tak meer af snijden, een zakmes is nu een verboden wapen, en een stok, daar kun je anderen mee pijn doen, pak maar dat plastiek stuk sabel daar, dat plooit als je het te vlug zwaait in een "riposte"... Je kunt met die dingen niet echt spelen, en je kun t er zeker niet meer "in leven in" het Grote Avontuur...
Onze wereld was vol met avonturen... We fantaseerden bij ieder spel Het Grote Avontuur... We zaten met tientallen kinderen naast elkaar aan de grote vijver in het park, aan de "lak"... Iedereen was gewapend met een stok, daaraan een twijndraadje, aan dat twijndraadje een gebruikte lucifer als dobber, en we bonden een regenworm onderaan onze "lijn", en vissen maar op stekelbaarsjes.... En elkaar tonen welke schone man met felgroen en rood wij hadden gevangen ... Nu zijn stekelbaarsjes beschermd... en er zijn er haast gene meer te vinden. Soms ving je dan een tiendoornig stekelbaarsje, en dan kwamen al je buren kijken (Toen wisten wij nog niet dat die visjes zo noemden, wij spraken van een "zwarte")...
In een bokaal namen wij dan een deel van die visjes mee naar huis, en met veel geluk leefden die beestjes enkele weken in dat vreemde milieu.
Als wij nu nog van dieren houden, dan is dat omdat we die dieren ook hebben leren kennen. Niet alleen er naar kijken, maar ze werkelijk bespieden, in hun nestje vol verwondering naar die mooie fijngespikkelde eitjes kijken, naar die wondere nestbouw kijken... Wij leefden nog IN die natuur...het was een deel van onze wereld. Nu moeten de kinderen mooi op de paadjes lopen. Hier vlakbij is een "natuurbos" (waar ze alles laten woekeren en groeien zoals het ook maar wil) daar mag je niet in, daar staan bordjes om het stil en rustig te houden...daar mag geen kind spelen... Oh, ik heb begrip voor die bescherming, maar kunnen ze nu echt geen "speelbossen" aanplanten ? Waar je jaren later met verwondering kijkt naar je ingekerfde naam in een boomschors (Had je dat niet in een klein stammetje met gladde pel gesneden?)...
Waar is de tijd naar toe ? Wanneer is dat allemaal afgepakt van onze kinderen en kleinkinderen?
Was dat echt nodig ?
Bescherming, is dat prikkeldraad rond zetten ?
ik ga stoppen, ik was aan vroeger geraakt, en nu ben ik al weer in het nu...
tot de volgende ?
maandag, maart 24, 2008
't Ee gesneuid ! en 't sneuit nog aoltijds !
de grond is wit
de nevel wit
de wolken waar nog sneeuw in zit
zijn wit
dat zacht vergrijzeld...
het wit getakt geboomte zit
met witte rijm beijzeld.
Ik zie de witte blommen van mijn camelia vanonder de sneeuw piepen, en zie ze zijn niet meer wit. Is er iets witter dan sneeuw ? (Antwoord : Ja, de reclames van waspoeder).
De lente zet goed in ! Nogal een geluk dat we weten dat de wereld aan het opwarmen is, anders zouden we nog denken...
Oh ja, voor mijn Nederlandse lezers: de titel is in't schoon vlaams (en dus ook nederlands) 't Heeft gesneeuwd! en 't sneeuwt nog steeds!, maar na al die dichterlijke vrijheden die je dagdagelijks nuttigt in dees blog wist je dat uiteraard al lang !
Herinner je dat stukje dat ik pleegde over onze regering (eigenlijk moet je dat woord anders lezen in dit geval: ré gering (een kleine res = zaak), en waar ik opzettelijk alle of bijna alle woorden verving door synoniemen gevonden in het groot synoniemen boek van de Dikke Vandaal.
Ik heb nadien nog begeesterd zitten grasduinen in dat boek !
Het is één grote ontdekking !
Je moet toegeven, iedereen komt wel eens woorden tekort als hij zich woest, kwaad, koleirig, nijdig, boosaardig,krengerig, kwaadaardig, kwaadwillig, laag, laaghartig, lelijk, min, misselijk, schurkachtig, smerig, malicieus, snood, fielterig, fieltig, ploerterig, ploertig, schofterig, vies, vuil, vilein, vuig, onedel of beneden peil wil gaan gedragen. Om dat te voorkomen kun je best dit boek aankopen en met mij verheugd vaststellen hoeveel uitdrukkingen er wel voorhanden zijn en gevormd kunnen worden als equivalenten voor "vuile smeerlap !"
Je moet dit doen als je jong bent, want ik zie mij eerlijk niet meer een half woordenboek van een iets minder dikke dan de Vandaal van buiten leren ! Maar het is wel heerlijk om te lezen !
Wil je echter het omgekeerde doen en je vrouwtje vertellen wel een lief en aanhalig ding zij is, dan kom je met dit onvolprezen boekwerk ook al een heel end, en als je nog wat poëtische aanleg hebt, dan kun je de gebruikelijke bijvoeglijke naamwoorden die passen bij deze gelegenheid ook nog eens terdege bekijken, en je zult met mij vaststellen dat je beter je vrouw niet op die manier looft, anders zul je speeksel, stem en geluid tekort komen, daardoor naar een goed glas gekoeld bier grijpen, en meteen weer alle gescoorde punten kwijt zijn. Niet doen dus, hou het is deze sober, eenvoudig, simpel, maar gebruik voor 1000 procent de mogelijkheden die je gezichtsuitdrukkingen en je lichaamstaal hier bij bieden. Dat zal moeten volstaan.
Weet je op het titelblad staat al meteen het synoniem van synoniem in kleine lettertjes erbij: betekenisverwante woorden. En dat is precies wat dat boek doet ! Voor mij is een synoniem een woord van GELIJKE betekenis, dit boek dus nietes! vandaar de ontstellende mogelijkheden om de bal mis te kloppen, te slaan, te hameren te....
Maar leuk blijft het, en het bied aan iemand die over een kleine woordenschat beschikt, de mogelijkheid de indruk te geven van een zeer belezen, erudiet iemand te zijn... tenminste als hij zich bewust is van het feit dat het hier dus niet altijd echt synoniemen zijn, maar betekenisverwanten, -tantes, -nonkels, -neven en -nichten.
De sneeuw geeft mij inspiratie om weer eens aan woord-spielerei te doen...Wellicht omdat ik steeds meer aarde zie tussen het maagdelijke wit. Het lijkt meer en meer op een laken met talloze gaten en gaatjes...
Ik verrek weer van de pijn ! Gisteren heb ik aan die boeken over vogels gewerkt, je moet weten dat dit drie hele dikke turven zijn, maar ik heb in feite de kaften en 42 pakketten met bladen gekocht... dus moest ik alles nog sorteren en per bladzijde klasseren (en het is volgens een zeer diepgaand klasseersysteem opgemaakt, zodat je goed moet opletten waar je blad24.14.1.7.2b nu juist moet klasseren ! Ik heb dus een ganse namiddag daaraan bezig geweest, en de tekst is nu geklasseerd... mijn rug ook. Resten mij nu nog enkele honderden bladen met foto's en een honderdtal bladen met kleurenafbeeldingen te klasseren. Daartoe lijkt mij de enige werkbare manier: de afgebeelde vogel in de woordenlijst op te zoeken, de bladzijde die daar bij vermeld staat te noteren, en dan daar dat blad te steken, zich er wel van bewust zijnde dat er op één blad wel 20 of meer vogelkijns staan, en je dus alleen maar in den omtrek van kunt gaan scoren. Ik ga dat niet vandaag doen, te veel pijn. Geen oog dicht gedaan. Veel gelezen ("De naam van de Roos" en "Naschrift" is bijna exit.)
Maar, het loont de moeite ! Nooit heb ik een mooier en vollediger vogelboek in handen gehad ! Bovendien bevat het naast al de foto's en kleuren platen, ook nog eens een tekenig van iedere !!! vogel, en die dingen zijn uiteraard voor mij ook nog eens basismateriaal om vogellijns te conterfeiten en nadien te branden...
Ik ga stoppen, 't is voor mij ook tweede pasen, congé... en ik ga wat meedoen met mijn rug, niet meer willen....
tot de volgende ?
de nevel wit
de wolken waar nog sneeuw in zit
zijn wit
dat zacht vergrijzeld...
het wit getakt geboomte zit
met witte rijm beijzeld.
Ik zie de witte blommen van mijn camelia vanonder de sneeuw piepen, en zie ze zijn niet meer wit. Is er iets witter dan sneeuw ? (Antwoord : Ja, de reclames van waspoeder).
De lente zet goed in ! Nogal een geluk dat we weten dat de wereld aan het opwarmen is, anders zouden we nog denken...
Oh ja, voor mijn Nederlandse lezers: de titel is in't schoon vlaams (en dus ook nederlands) 't Heeft gesneeuwd! en 't sneeuwt nog steeds!, maar na al die dichterlijke vrijheden die je dagdagelijks nuttigt in dees blog wist je dat uiteraard al lang !
Herinner je dat stukje dat ik pleegde over onze regering (eigenlijk moet je dat woord anders lezen in dit geval: ré gering (een kleine res = zaak), en waar ik opzettelijk alle of bijna alle woorden verving door synoniemen gevonden in het groot synoniemen boek van de Dikke Vandaal.
Ik heb nadien nog begeesterd zitten grasduinen in dat boek !
Het is één grote ontdekking !
Je moet toegeven, iedereen komt wel eens woorden tekort als hij zich woest, kwaad, koleirig, nijdig, boosaardig,krengerig, kwaadaardig, kwaadwillig, laag, laaghartig, lelijk, min, misselijk, schurkachtig, smerig, malicieus, snood, fielterig, fieltig, ploerterig, ploertig, schofterig, vies, vuil, vilein, vuig, onedel of beneden peil wil gaan gedragen. Om dat te voorkomen kun je best dit boek aankopen en met mij verheugd vaststellen hoeveel uitdrukkingen er wel voorhanden zijn en gevormd kunnen worden als equivalenten voor "vuile smeerlap !"
Je moet dit doen als je jong bent, want ik zie mij eerlijk niet meer een half woordenboek van een iets minder dikke dan de Vandaal van buiten leren ! Maar het is wel heerlijk om te lezen !
Wil je echter het omgekeerde doen en je vrouwtje vertellen wel een lief en aanhalig ding zij is, dan kom je met dit onvolprezen boekwerk ook al een heel end, en als je nog wat poëtische aanleg hebt, dan kun je de gebruikelijke bijvoeglijke naamwoorden die passen bij deze gelegenheid ook nog eens terdege bekijken, en je zult met mij vaststellen dat je beter je vrouw niet op die manier looft, anders zul je speeksel, stem en geluid tekort komen, daardoor naar een goed glas gekoeld bier grijpen, en meteen weer alle gescoorde punten kwijt zijn. Niet doen dus, hou het is deze sober, eenvoudig, simpel, maar gebruik voor 1000 procent de mogelijkheden die je gezichtsuitdrukkingen en je lichaamstaal hier bij bieden. Dat zal moeten volstaan.
Weet je op het titelblad staat al meteen het synoniem van synoniem in kleine lettertjes erbij: betekenisverwante woorden. En dat is precies wat dat boek doet ! Voor mij is een synoniem een woord van GELIJKE betekenis, dit boek dus nietes! vandaar de ontstellende mogelijkheden om de bal mis te kloppen, te slaan, te hameren te....
Maar leuk blijft het, en het bied aan iemand die over een kleine woordenschat beschikt, de mogelijkheid de indruk te geven van een zeer belezen, erudiet iemand te zijn... tenminste als hij zich bewust is van het feit dat het hier dus niet altijd echt synoniemen zijn, maar betekenisverwanten, -tantes, -nonkels, -neven en -nichten.
De sneeuw geeft mij inspiratie om weer eens aan woord-spielerei te doen...Wellicht omdat ik steeds meer aarde zie tussen het maagdelijke wit. Het lijkt meer en meer op een laken met talloze gaten en gaatjes...
Ik verrek weer van de pijn ! Gisteren heb ik aan die boeken over vogels gewerkt, je moet weten dat dit drie hele dikke turven zijn, maar ik heb in feite de kaften en 42 pakketten met bladen gekocht... dus moest ik alles nog sorteren en per bladzijde klasseren (en het is volgens een zeer diepgaand klasseersysteem opgemaakt, zodat je goed moet opletten waar je blad24.14.1.7.2b nu juist moet klasseren ! Ik heb dus een ganse namiddag daaraan bezig geweest, en de tekst is nu geklasseerd... mijn rug ook. Resten mij nu nog enkele honderden bladen met foto's en een honderdtal bladen met kleurenafbeeldingen te klasseren. Daartoe lijkt mij de enige werkbare manier: de afgebeelde vogel in de woordenlijst op te zoeken, de bladzijde die daar bij vermeld staat te noteren, en dan daar dat blad te steken, zich er wel van bewust zijnde dat er op één blad wel 20 of meer vogelkijns staan, en je dus alleen maar in den omtrek van kunt gaan scoren. Ik ga dat niet vandaag doen, te veel pijn. Geen oog dicht gedaan. Veel gelezen ("De naam van de Roos" en "Naschrift" is bijna exit.)
Maar, het loont de moeite ! Nooit heb ik een mooier en vollediger vogelboek in handen gehad ! Bovendien bevat het naast al de foto's en kleuren platen, ook nog eens een tekenig van iedere !!! vogel, en die dingen zijn uiteraard voor mij ook nog eens basismateriaal om vogellijns te conterfeiten en nadien te branden...
Ik ga stoppen, 't is voor mij ook tweede pasen, congé... en ik ga wat meedoen met mijn rug, niet meer willen....
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)