En 't zijn serieuze sprongen ! Ik zie bladeren een aanloop nemen, dan plots de hoogte inspringen, zo hoog dat ik ze niet een meer zie... Met andere woorden, we worden de lente ingewaaid!
Vannacht deed het behoorlijk lelijk !
Ik heb het hier al verkondigd, op de kalender schrijft men op 21 maart met koeien van letters LENTE... maar in feite komt de lente normaliter na de winter, en die is er weer niet geweest, hoogstens een uitgebreide herrffststst... en die herfst is nog steeds bezig. Toegegeven hij is wat later begonnen dan weer op de druivelaar stond vermeld, maar toch, hij duuuuuuuuuuuuuuurt lang. En hij sloot direkt aan op de lente, want een zomer hebben we vorig jaar niet echt gehad (Ik kan het weten aan het aantal keren dat ik kon gaan vissen....) Ik ga er van uit dat we dit jaar misschien onmiddellijk na deze verlengde herfst naar een goede, echte, warme, heerlijke, vol met visdagen, bloeiende, geurende, fantastische zomer kunnen gaan ! Zo een waar we nog jaren van klappen, en iedere keer weer hopen op nog van dat... Zo een zomer dat al de mensen die reizen hebben geplant (of gepland -hangt van de uitkomst af) zich de haren uit het kale hoofd rukken omwille van het weggesmeten geld, want ginder is het minder goed dan hier aan onze bloedeigen côte nieveraans... Zo'n zomer waar je om 4 uur al ligt te draaien en te keren in je bed om er toch maar uit te mogen en te genieten, genieten, genieten...
Maar 't zal wel weer een gewone belgische zomer zijn. En dat is een bewuste woordkeuze, want in een land dat niet weet wat het wil past ook weer dat niet weet wat het wilt... Het zuiden van ons apenland wil dolgraag de druppels van de stortbuien in Paris opvangen, en de noordelijke helft wil alleen dat Paris hier minderinvloed heeft, en dat we dus 't omgekeerde mogen hebben. Wat dat ook is, als het maar niet beïnvloed is door de francofonie ! En zo zitten wij hier altijd met het enige weer dat hier past: geen weer ! Geef toe, mocht jij God de Vader mogen spelen, je zou het ook opgeven hier voor dat onnozele stukje aardkloot !
Ik ga niet meer schrijven over de regering (de watte ?), daar heb ik gisteren een héél speciaal nummer voor geschreven, iets wat me bloed zweet en tranen heeft gekost... Ik hoop dat het je "smaakt"... Het was voor mij een echte ontdekking, ik ontdekte hoe het mogelijk was dat vroeger dergelijke abominabele speeches gedebiteerd werden door de francofone ministers die het eens in het vlamsk souden probeer... Als je de vertaling van een woord zoekt, en je vindt daar 5 mogelijke woorden, dan is de kans groot dat je net de verkeerde neemt... Zouden wij ook zo slecht ons Françoises spreken ????
In ieder geval, een fransman is beleefder dan wij zijn, en ligt niet plat op de grond te rollen van de lach als wij het Frans verkrachten... (Doet mij denken aan onze oud-voorzitter wijlen Camiel Nuyts, die op een internationaal congres in 't frans aan 't speechen was, en voortdurend over" ils ont violée la convention" bezig was... Aan de bestuurstafel achter hem zat Maurice Galle voortdurend te zeggen: " niks te violen, saxofoon nondedomme." En plots debiteerde Camiel toch wel zeker "Ils ont saxofonée la convention" ? De zaal lag heel eerbiedig plat aan de vlaams kant van de zaal... De francofonen bleven beleefd luisteren. Wat wij, vlamingen veelal voor hebben op de anderen, is dat wij ons niet generen om taalfouten te maken, zolang ze ons maar verstaan ! Dat was het wellicht ook dat ik in Schotland de tolk was tussen nederlanders, ieren, engelsen, duitsers en fransen... Nu ja, tolk... ik verstond ze in ieder geval, en de anderen niet, en ik kon aan die anderen expliceren wat hij of zij had gezegd... De duitse kolonel in het gezelschap zei dat het geen wonder was dat het weer een vlaming was die dit presteerde ! In de Shape in Mons, waar hij gekaserneerd was, waren het ook altijd de vlamingen die 'tolkten"... Maar waarom zitten we dan zo te lachen als een ander het probeert? Ooit zat ik in Spanje in een cafeetje, en al ras was ik aan het discussiëren (in het spaans (nu ja...)) over de vakbond. De Christelijke vakbond daar, dat waren de aanhangers van wijlen Franco ! en ze spuwden op de grond.
Daarn in Spanje, daar begint de lente vroeg ! Ik was daar in de kerstperiode, en zag er boeren bezig hun patattten te planten !
In een Bodega, raakte ik aan de klap met de winkeleigenaar, en vroeg wat er allemaal te zien was in de streek... Naar aanleiding van zijn uitleg, vroeg ik waar ik een goede landkaart kon kopen, en ik kreeg de zijne in bruikleen... Je ziet, hoeveel fouten je ook maakt, de mensen stellen het op prijs dat je probeert hun taal te spreken... Alleen wij doen dat niet, wij lachen hen uit ! Wij vertellen mopjes over de chauffeur die in 't Frans de weg vroeg naar "wiesse", de oudenaardist wees hem de baan naar Aalst en vraag het daar nog een keer... Een uur later passeerde diezelfde camion nog eens de markt van Oudenaarde, en bleek de man niet naar Wieze te willen, maar naar Huise... Wij vinden dat leuk, die man wellicht niet.
Ik moet eerlijk zijn, ooit heb ik eens dezelfde fout gemaakt... Ik kwam van Houffalise, en kon daar de vlaamse zenders niet ontvangen, dus luisterde ik naar de rtbf, want 't was tour de France, en ik wildige weten wie er won... Ik hoorde dat de belg wiesmèns won, en het duurde een hele tijd voor mijn frank viel, en dat het Huysmans was die de rit won. Stom.
Nu zit ik thuis te zitten, uit arremoe, en kan ik alle dagen kijken naar koersen, tot ze mij de strot uit komen. Dat doet er mij aandenken, gisteren moet er een feestje geweest zijn in 't parlement !! Ik heb nog nooit zoveel aanwezigen gezien op een werkdag, dus zal 't wel een feestje geweest zijn.
Ik ga stoppen... Eindelijk heb ik weer mijn computer voor mijn eigen zich zelven...
tot de volgende ?
vrijdag, maart 21, 2008
donderdag, maart 20, 2008
OEF !!!!
Eentje tussendoor !
Daar ik heel de namiddag niet veel kon doen...(als de kleinkinderen er zijn moet je bijspringen, in de gaten houden, en de oude zaag zijn...)
Dus heb ik een tekstje gemaakt, heel geduldig, en dan die tekst omgezet naar een nieuwe tekst, louter bestaande uit synoniemen van de eerste tekst. Dus, logisch zou die tekst hetzelfde moeten zijn, alleen, ik heb wel de synoniemen uitgezocht die niet helemaal in de context pasten... met volgend resultaat...
Voor uw gemak heb ik de zinnen genummerd, en hieronder vind je dan dezelfde tekst, zoals hij oorspronkelijk was. (God wat moet het moeilijk zijn om als buitenstaander onze taal te leren !) Ondanks de nummering gaat het hier dus wel om een lopende tekst...
Oef !
1) Oef, de pegel existeert door het kerkgebouw !
2) Het ongebruikte regime is ten lange leste geboetseerd !
3) De dienaars van de kroon deponeerden de gelofte in de fikken van de nok.
4) Leterme verstond de kunst niet zijn verademing te camoufleren, en plakte uit je reinste verheugenis een etiket op maar vijf hartelapjes en benoemde hen tot vice-minister-president.
5) Het grondgebied is andermaal vergenoegd, en maar liefst een kwartier van de bewoners zet zich achter hem.
6) Eveneens het francofone part van hectogram grond doen contenement er van.
7) Deo volente arriveren we nu op het laatst een onherroepelijke uitweg voor de zee van voetangels en klemmen inzake de stamtaal troubles.
Nu dus dezelfde tekst in de oorspronkelijke bewoordingen (maar je snapt nu misschien waarom franstalige ministers en koningen soms zulke onzin debiteren)
oef !
1) Oef, de kogel is door de kerk !
2) De nieuwe regering is eindelijk gevormd !
3) De ministers legden de eed af in handen van de vorst.
4) Leterme kan zijn opluchting niet verbergen, en benoemde uit pure vreugde maar liefst vijf vice-premiers.
5) Het vaderland is weer tevreden, en maar liefst een kwart van de bevolking zet zich achter hem.
6) Ook het franstalige gedeelte van ons land lijkt tevreden.
7) Hopelijk komen we nu eindelijk tot een definitieve oplossing van de vele moeilijkheden inzake taalgeschillen.
Leuk hé ? En denk niet dat ik overdreven heb, ik kon van lijk een kadaver maken en dergelijke meer... nee, bij het lezen dacht ik aan de speeches van de oud premier Leburton, die er wellicht zelf op stond zijn tekst te vertalen... (Geen kwaad van hem, ik meen dat hij al overleden is, en van de doden geen.... (is hij niet dood, tant pis....))
Tot de volgende (iets normaler)?
Daar ik heel de namiddag niet veel kon doen...(als de kleinkinderen er zijn moet je bijspringen, in de gaten houden, en de oude zaag zijn...)
Dus heb ik een tekstje gemaakt, heel geduldig, en dan die tekst omgezet naar een nieuwe tekst, louter bestaande uit synoniemen van de eerste tekst. Dus, logisch zou die tekst hetzelfde moeten zijn, alleen, ik heb wel de synoniemen uitgezocht die niet helemaal in de context pasten... met volgend resultaat...
Voor uw gemak heb ik de zinnen genummerd, en hieronder vind je dan dezelfde tekst, zoals hij oorspronkelijk was. (God wat moet het moeilijk zijn om als buitenstaander onze taal te leren !) Ondanks de nummering gaat het hier dus wel om een lopende tekst...
Oef !
1) Oef, de pegel existeert door het kerkgebouw !
2) Het ongebruikte regime is ten lange leste geboetseerd !
3) De dienaars van de kroon deponeerden de gelofte in de fikken van de nok.
4) Leterme verstond de kunst niet zijn verademing te camoufleren, en plakte uit je reinste verheugenis een etiket op maar vijf hartelapjes en benoemde hen tot vice-minister-president.
5) Het grondgebied is andermaal vergenoegd, en maar liefst een kwartier van de bewoners zet zich achter hem.
6) Eveneens het francofone part van hectogram grond doen contenement er van.
7) Deo volente arriveren we nu op het laatst een onherroepelijke uitweg voor de zee van voetangels en klemmen inzake de stamtaal troubles.
Nu dus dezelfde tekst in de oorspronkelijke bewoordingen (maar je snapt nu misschien waarom franstalige ministers en koningen soms zulke onzin debiteren)
oef !
1) Oef, de kogel is door de kerk !
2) De nieuwe regering is eindelijk gevormd !
3) De ministers legden de eed af in handen van de vorst.
4) Leterme kan zijn opluchting niet verbergen, en benoemde uit pure vreugde maar liefst vijf vice-premiers.
5) Het vaderland is weer tevreden, en maar liefst een kwart van de bevolking zet zich achter hem.
6) Ook het franstalige gedeelte van ons land lijkt tevreden.
7) Hopelijk komen we nu eindelijk tot een definitieve oplossing van de vele moeilijkheden inzake taalgeschillen.
Leuk hé ? En denk niet dat ik overdreven heb, ik kon van lijk een kadaver maken en dergelijke meer... nee, bij het lezen dacht ik aan de speeches van de oud premier Leburton, die er wellicht zelf op stond zijn tekst te vertalen... (Geen kwaad van hem, ik meen dat hij al overleden is, en van de doden geen.... (is hij niet dood, tant pis....))
Tot de volgende (iets normaler)?
en nu dus Ewoud
Nu is het zijn beurt om hier naast mij te zitten en mee te lezen wat ik typ...en wellicht ook commentaar zal leveren...
Voor de lieden uit onze streken, je hebt nog een paar minuten respijt voor de regen er is, ik zie dat het weerbericht van Munte is overgesprongen van bewolkt op regen, dus mag ik het hier "verwachten"... (Ik vind dit een slecht woord in deze context, verwachten heeft zoiets leuks in zich, en die regen ...)
Vannacht redelijk geslapen, en opgestaan zonder abnormale pijn. Dus nog een paar dagen voorzichtig zijn tot die spier (of wat het ook is) geheeld is, en dan weer proberen stillekes op te bouwen.
Ik kreeg nog geen reactie van Odiel op mijn ruimte-theorie, ofwel heeft hij het nog niet gelezen, ofwel is het ook een materie die buiten zijn dinges valt. Nu ja, het interesseert mij ook maar in zover dat ik graag eens een toets krijg op mijn blog...
Het is niet makkelijk om inspiratie te krijgen met een stilzwijgende sfinks naast je. Hij zit daar met zijn armen over kruis, en doet mij denken aan een leraar die volop bezig is zijn leerlingen te pesten met een onverwacht examen. Hij grinnikt. (Ik heb dus gelijk)
Vorige week begonnen de vissen in mijn tuinvijver al wat om eten te komen, maar nu zitten ze weer allemaal heel stillekes in 't diepste puntje van de vijver, roerloos... Met andere woorden het is nog steeds geen weer om te gaan vissen, 't water is nog te koud. Het zou eens enkele dagen goed warm weer moeten zijn, want mijn vispermis is al betaald, mijn lijnen zijn nog in orde, dus zit ik alleen nog te wachten op het ogenblik dat de vis echt in beweging komt.
Bij Luc (vis) zijn de werken nu in gang, of zullen ze binnenkort in gang schieten ! Hij heeft een lek in zijn grooooooote visvijver. Hij zal dus zoveel mogelijk water van de vijver in kuipen bewaren, en de vissen ook tijdelijk in kuipen moeten onderbrengen. Dan de rest van het water wegpompen, en in gans die grote vlakte een nieuwe vijverfolie leggen. Die folie heeft hij al liggen, maar hij wacht op zijn vriend om hem te helpen bij het leegpompen en uitvangen van de vissen, en dan het herleggen van de nieuwe folie boven op de oude. Het wordt een heel werk, en een serieuze waterrekening, want alhoewel hij zoveel mogelijk zal recupereren, het is een vijver van iets meer dan 16.000 literkes.... Wedden dat hij, ondanks het weer geen kou zal hebben? Tenzij aan zijn handen, van in dat koude water te zitten...
Ik las ooit een artikel van iemand die een vijver maakte zonder van folie gebruik te maken. Hij maakte gebruik van ... klei ! Zijn vijver was gemaakt met glooiende wanden, en glad afgewerkt. Dan begon hij van in het midden van de vijver blokken klei tegen een te zetten en te kloppen, zodat hij over heel de oppervlakte een laag klei opbouwde van een tien cm dik. Daarop legde hij dan een worteldoek (een soort vilt waar plantenwortels en dergelijke niet door kunnen) en legde dan nog zo'n laag klei. Dan vulde hij de vijver langzaam. In het artikel was de vijver dan al twee jaar oud, en bleef perfect werken. Ik zou het toch niet aandurven ! Als er vuil in het water valt en dat vuil werkt zich langzaam aan in de kleilaag, dan krijg je m.i. toch een soort kanaaltjes waarlangs het water duwt om te ontsnappen. Het voordeel is wel dat je een natuurlijke bodem hebt, en dat dus ongeveer natuurlijke plantengroei mogelijk is... Ik denk dat het systeem veiliger zou zijn als je ook begint met een laag worteldoek, zodat je de onderste laag zeker vrijwaart van indringend vuil.
Ik denk dat dit ook het systeem is dat gebruikt wordt door "Groen!" als ze hier en daar "natuurlijke" putten aanleggen om amfibieën te lokken. Ze wijzen hier op de oude drenkputten in de weiden, maar die drenkputten heb ik altijd horen benoemen als resten van de twee wereldoorlogen, namelijk putten van bominslagen, bomtrechters. Nu, wat het ook is, het zijn putten die inderdaad wel wat "leven" lokken, wij gingen er indertijd op watervlooienjacht voor onze aquariumvissen. Nu vind je die putten niet meer, en ook geen watervlooien. Ik weet niet of in het stukje West Vlaanderen, waar ik vandaan kom, nog steeds die koeieputten bestaan, of zijn die daar ook vervangen door de waterleiding, met zo'n drinksysteem ? Het zijn niet alleen de koeieputten die verdwenen zijn, ook de vele grachten tussen de velden zijn weg, en daarmee ook de kantwallen met wilgentronken... In die tijd was er veel minder erosie, omdat die kanten en die grachten barrières vormden voor de wegspoelende aarde. Maar met de ruilverkavelingen hebben ze de velden allemaal veel groter gemaakt, zonder grachten, want ze moesten bereikbaar en bewerkbaar zijn met die grote mastodonten van machines, die de grond tot meters diep in elkaar drukken en alle leven uit de bodem dooddrukken... Waar is de tijd dat je met een riek of een spa naar buiten trok, om in enkele minuten een hele doos regenwormen bij elkaar uit de grond te schudden... Nu mag ik hier in het veld voor mijn deur staan schudden tot st juttemis, er zal nog steeds geen regenworm te speuren zijn... Dus wordt de grond ook niet meer doorlucht en verdwijnt alle leven...
Wat doen we toch allemaal onszelf aan ?
Nogal een geluk dat Kyoto niet telt voor de ontwikkelingslanden, nu kunnen we het daar ook allemaal naar de kloten helpen ! Alles waarvan we weten dat het nefast is, is ook goedkoop, dus goed genoeg voor die stomme inboorlingen... Erg
ik ga stoppen, de sfinks is al een keer weggelopen, mijn teksten zijn blijkbaar niet geschikt voor 12-jarigen, ze bevatten niet genoeg horror-gehalte...
tot de volgende ?
Voor de lieden uit onze streken, je hebt nog een paar minuten respijt voor de regen er is, ik zie dat het weerbericht van Munte is overgesprongen van bewolkt op regen, dus mag ik het hier "verwachten"... (Ik vind dit een slecht woord in deze context, verwachten heeft zoiets leuks in zich, en die regen ...)
Vannacht redelijk geslapen, en opgestaan zonder abnormale pijn. Dus nog een paar dagen voorzichtig zijn tot die spier (of wat het ook is) geheeld is, en dan weer proberen stillekes op te bouwen.
Ik kreeg nog geen reactie van Odiel op mijn ruimte-theorie, ofwel heeft hij het nog niet gelezen, ofwel is het ook een materie die buiten zijn dinges valt. Nu ja, het interesseert mij ook maar in zover dat ik graag eens een toets krijg op mijn blog...
Het is niet makkelijk om inspiratie te krijgen met een stilzwijgende sfinks naast je. Hij zit daar met zijn armen over kruis, en doet mij denken aan een leraar die volop bezig is zijn leerlingen te pesten met een onverwacht examen. Hij grinnikt. (Ik heb dus gelijk)
Vorige week begonnen de vissen in mijn tuinvijver al wat om eten te komen, maar nu zitten ze weer allemaal heel stillekes in 't diepste puntje van de vijver, roerloos... Met andere woorden het is nog steeds geen weer om te gaan vissen, 't water is nog te koud. Het zou eens enkele dagen goed warm weer moeten zijn, want mijn vispermis is al betaald, mijn lijnen zijn nog in orde, dus zit ik alleen nog te wachten op het ogenblik dat de vis echt in beweging komt.
Bij Luc (vis) zijn de werken nu in gang, of zullen ze binnenkort in gang schieten ! Hij heeft een lek in zijn grooooooote visvijver. Hij zal dus zoveel mogelijk water van de vijver in kuipen bewaren, en de vissen ook tijdelijk in kuipen moeten onderbrengen. Dan de rest van het water wegpompen, en in gans die grote vlakte een nieuwe vijverfolie leggen. Die folie heeft hij al liggen, maar hij wacht op zijn vriend om hem te helpen bij het leegpompen en uitvangen van de vissen, en dan het herleggen van de nieuwe folie boven op de oude. Het wordt een heel werk, en een serieuze waterrekening, want alhoewel hij zoveel mogelijk zal recupereren, het is een vijver van iets meer dan 16.000 literkes.... Wedden dat hij, ondanks het weer geen kou zal hebben? Tenzij aan zijn handen, van in dat koude water te zitten...
Ik las ooit een artikel van iemand die een vijver maakte zonder van folie gebruik te maken. Hij maakte gebruik van ... klei ! Zijn vijver was gemaakt met glooiende wanden, en glad afgewerkt. Dan begon hij van in het midden van de vijver blokken klei tegen een te zetten en te kloppen, zodat hij over heel de oppervlakte een laag klei opbouwde van een tien cm dik. Daarop legde hij dan een worteldoek (een soort vilt waar plantenwortels en dergelijke niet door kunnen) en legde dan nog zo'n laag klei. Dan vulde hij de vijver langzaam. In het artikel was de vijver dan al twee jaar oud, en bleef perfect werken. Ik zou het toch niet aandurven ! Als er vuil in het water valt en dat vuil werkt zich langzaam aan in de kleilaag, dan krijg je m.i. toch een soort kanaaltjes waarlangs het water duwt om te ontsnappen. Het voordeel is wel dat je een natuurlijke bodem hebt, en dat dus ongeveer natuurlijke plantengroei mogelijk is... Ik denk dat het systeem veiliger zou zijn als je ook begint met een laag worteldoek, zodat je de onderste laag zeker vrijwaart van indringend vuil.
Ik denk dat dit ook het systeem is dat gebruikt wordt door "Groen!" als ze hier en daar "natuurlijke" putten aanleggen om amfibieën te lokken. Ze wijzen hier op de oude drenkputten in de weiden, maar die drenkputten heb ik altijd horen benoemen als resten van de twee wereldoorlogen, namelijk putten van bominslagen, bomtrechters. Nu, wat het ook is, het zijn putten die inderdaad wel wat "leven" lokken, wij gingen er indertijd op watervlooienjacht voor onze aquariumvissen. Nu vind je die putten niet meer, en ook geen watervlooien. Ik weet niet of in het stukje West Vlaanderen, waar ik vandaan kom, nog steeds die koeieputten bestaan, of zijn die daar ook vervangen door de waterleiding, met zo'n drinksysteem ? Het zijn niet alleen de koeieputten die verdwenen zijn, ook de vele grachten tussen de velden zijn weg, en daarmee ook de kantwallen met wilgentronken... In die tijd was er veel minder erosie, omdat die kanten en die grachten barrières vormden voor de wegspoelende aarde. Maar met de ruilverkavelingen hebben ze de velden allemaal veel groter gemaakt, zonder grachten, want ze moesten bereikbaar en bewerkbaar zijn met die grote mastodonten van machines, die de grond tot meters diep in elkaar drukken en alle leven uit de bodem dooddrukken... Waar is de tijd dat je met een riek of een spa naar buiten trok, om in enkele minuten een hele doos regenwormen bij elkaar uit de grond te schudden... Nu mag ik hier in het veld voor mijn deur staan schudden tot st juttemis, er zal nog steeds geen regenworm te speuren zijn... Dus wordt de grond ook niet meer doorlucht en verdwijnt alle leven...
Wat doen we toch allemaal onszelf aan ?
Nogal een geluk dat Kyoto niet telt voor de ontwikkelingslanden, nu kunnen we het daar ook allemaal naar de kloten helpen ! Alles waarvan we weten dat het nefast is, is ook goedkoop, dus goed genoeg voor die stomme inboorlingen... Erg
ik ga stoppen, de sfinks is al een keer weggelopen, mijn teksten zijn blijkbaar niet geschikt voor 12-jarigen, ze bevatten niet genoeg horror-gehalte...
tot de volgende ?
woensdag, maart 19, 2008
Lieselotte
Ze staat hier naast me, over mijn schouder mee te lezen wat ik typ...
Het is weeral "conferentie" voor de leerkrachten, en dus zit ze hier en mama op school. Morgen zit Ewoud hier, het is dan waarschijnlijk conferentie in zijn (middelbare) school, en dan is hij de baby waarop wij moeten passen...
In het begin van de week zaten de tweeling hier, ook al voor een conferentie...'t Is weer druk in 't onderwijs !
Bij Lieselotte is het gelukkig de woensdag, en dus komt mama al kort na de middag om haar op te pikken, maar Ewoud zit hier weer een volle dag, en zal zich weer schromelijk zitten vervelen...Opa, mag ik op de computer spelletjes spelen? Nee Ewoud, 't is al wel dat ge den uwen naar de filistijnen hebt geholpen...dan grommelt hij wat en zit te zuchten en te zuchten en te zuchten, precies of hij al het leed van de wereld over zijn bolleke uitgegoten krijgt... Maar dat helpt niet, opa is onverbiddelijk als het over zijn pc gaat... Geen deuren openzetten naar virussen, spam en ander ongedierte ! Kijk wat naar websites die u interesseren.. Maar toevallig heeft hij die dag een chronisch gebrek aan interesse... Dan geef ik hem een boek waarvan ik weet dat het iets is dat hem interesseert, maar nee, net die dag niet. Zucht.
Lieselotte heeft tekenpapier meegebracht, en zit nu gewoon nog steeds te lezen wat ik typ. Hei! zegt ze als ze dit nu leest ! Is dat soms erg ? Nee hoor, je mag rustig mee lezen Lieselotte... Maar nu ga ik naar andere onderwerpen.
Vannacht heb ik weer bijna niet geslapen, bij het ontkleden schoot plots die pijn er weer in, en heel de nacht zat hij mij te pesten. Dus heb ik weer ettelijke keren het licht aan gedaan en wat liggen lezen in "De naam van de roos (en naschrift)) van Umberto Eco. Het is de tweede keer dat ik dit boek lees! Het is inderdaad een meesterwerk, al is het niet echt een makkelijk boek! Je moet je echt door de eerste 50 à 100 bladzijden wringen voor aleer je die gedachtwereld gewoon wordt, maar eens je zover bent is het echt een heerlijk boek ! Het is niet dat je die eerste bladzijden niet mooi zult vinden, het is gewoon wat moeilijk om die manier van denken en schrijven te absorberen.
Het is dus een van die boeken die je meerdere keren kunt lezen, tenminste als je een echte boekenwurm bent. Waarom ik dat zeg? Het exemplaar dat ik nu aan het lezen ben, komt van de rommelmarkt en kostte mij 1 (één) euro ! Bovendien was het nog niet uit het originele plastic gehaald, alleen gedeeltelijk geopend, en wellicht na enkele (moeilijke ) bladzijden, naar de rommelmarkt mee genomen... Waarmee ik wil zeggen dat er soorten van lezers zijn ! Je hebt de boekenwurmen, zoals ik er dus een ben, je hebt de gewone lezers die mij verbaasd staan aan te kijken dat ik een boek méér dan één keer kan lezen...(als ik zeg dat ik er heb dat ik al meer dan 10 keer heb gelezen, dan twijfelen ze aan mijn geestelijke vermogens.) Dergelijke mensen zou ik aanraden nooit een boek te kopen, maar zich te beperken tot een bibliotheekkaart... Dan heb je nog de occasionele lezers (de mensen die ieder jaar op een zonnig strand in een ver heet land een boek meenemen naar het strand.) en tenslotte heb je niet-lezers... een hier niet te bespreken ras. De tweede soort is de voor mij interessante soort ! Mensen die een boek kopen, het één maal lezen (soms niet eens volledig) en het dan proberen weer kwijt te raken, want boeken zijn voor hem (haar) geen hebbeding. Eén week na het verschijnen van een nieuwe strip van Suske en Wiske, liggen er al exemplaren van op de rommelmarkt ! Dat zijn de mensen op wie ik dus teer...Mensen die veel geld uitgeven en mij goedkope boeken bezorgen. Er is nog een tweede bron van boeken, dat is van overlijdens en zolderopruimingen...maar daar spreken we over oudere boeken. Vorige week kocht ik twee dikke turven van Readers Digest (naslagwerken) en één etymologisch woordenboek, voor de prijs van 1 euro (voor de drie samen !!!!). Als je weet dat die boeken van Readers Digest allemaal héél duur zijn, dan zit je nu wellicht (net als ik, maar ik toon het niet omwille van de aankooptechniek) te schuddebollen.
Ik heb boeken die echt héél héél duur waren in mijn bezit, en ik kocht die dan voor een habbekrats... Dat is ook de enige manier om boeken te kopen! Als ik boeken in een boekenwinkel zou kopen, dan zou ik wellicht meer uit geven bij de aankoop van één boek per jaar, dan nu voor de tientallen boeken die ik nu koop... En dan moet ik zeggen dat sedert het verschijnen van de euro de prijzen van de boeken op de rommelmarkt heel veel duurder zijn geworden. Vroeger kocht je boeken voor 2 frank, 5 frank en een hele dure voor 20 frank. Nu zijn de goedkope een halve euro, de gewone aan één euro, een heel groot pakket aan 2 euro, en zo tot 5 euro...maar dat voor héél speciale. Je hebt natuurlijk nog duurdere, maar dan spreken we over antikwarische, of heel speciale of heel mooie boeken... Maar je las hier wellicht dat ik al Nobelprijs-werken kocht aan 20 cent het stuk.... Met andere woorden, het hangt ook wat af van de persoonlijke interpretatie van de verkoper... je koopt best boeken bij mensen die geen enkel benul hebben van een boek, of voor wie een boek een dood gewicht is.
Het is raar... je ziet reproducties van schilderijen en die gaan stuk voor stuk duur van de hand, en een boek, dat tenslotte net zo goed een kunstwerk is die vermenigvuldigd op de markt komt, dat gaat weg voor minder dan geen geld. Bizar. Ik hou wel van reproducties, maar dan het liefst in een boek, dan heb er een heel pak bijeen, goedkoop en een ware bron van inspiratie. Niet dat ik nooit ene aan de muur zou hangen, ik heb ooit aans ons ma een reproduktie van the Cross of st John of the cross van Dali cadeau gedaan, omdat dit voor mij (nu nog steeds) een van de mooiste afbeeldingen is van de gekruisigde kristus dat ik ken. Je moet zelfs niet geloven om vol bewondering naar die afbeelding te kijken... (Voor de leken: dat is dat kruis dat je boven de wereld ziet hangen, je ziet het van boven uit, en helemaal, heel diep onder het kruis zie je enkele vissers (de apostelen). Het is de symboliek en het technische hoogstandje die dit kruis zo mooi maakt)
Hoewel ons moeder niet veel brood had gegeten van kunst (behalve ook boeken !) vond ze dit een schitterende afbeelding, en hoewel ze Dali een rare bietekwiet vond, was dat ook voor haar een prachtig werk. Niet dat ons moeder geen eerbied had voor de kunst, maar het was niet zo dat ze bijvoorbeeld naar Antwerpen zou gaan om een dag door te brengen in het Middelheim park... (Wat ik wel deed, met gans het gezin, en doodgelukkig was met het feit dat mijn kinderen oog hadden voor die zaken)
Mijn rug is weer wat aan het beteren ondertussen, maar ik zal wellicht een hele periode heel voorzichtig moeten zijn om die spier of zenuw of wat dan ook tot rust en herstel te laten komen, maar dan ga ik weer -goegeweten- herbeginnen met wat julesmastiek om mijn spieren weer wat op te bouwen...
Voila, ik stop er mee voor vandaag... 't was een moeilijke bevalling, telkens onderbroken door ons Lieselotje om tekenboeken en uitleg en bijkomden uitleg en... maar dat is plezant voor mij, alleen ben ik soms wat de draad kwijt... dus... bereid je maar voor, morgen zit er hier weer ene !
tot de volgende
Het is weeral "conferentie" voor de leerkrachten, en dus zit ze hier en mama op school. Morgen zit Ewoud hier, het is dan waarschijnlijk conferentie in zijn (middelbare) school, en dan is hij de baby waarop wij moeten passen...
In het begin van de week zaten de tweeling hier, ook al voor een conferentie...'t Is weer druk in 't onderwijs !
Bij Lieselotte is het gelukkig de woensdag, en dus komt mama al kort na de middag om haar op te pikken, maar Ewoud zit hier weer een volle dag, en zal zich weer schromelijk zitten vervelen...Opa, mag ik op de computer spelletjes spelen? Nee Ewoud, 't is al wel dat ge den uwen naar de filistijnen hebt geholpen...dan grommelt hij wat en zit te zuchten en te zuchten en te zuchten, precies of hij al het leed van de wereld over zijn bolleke uitgegoten krijgt... Maar dat helpt niet, opa is onverbiddelijk als het over zijn pc gaat... Geen deuren openzetten naar virussen, spam en ander ongedierte ! Kijk wat naar websites die u interesseren.. Maar toevallig heeft hij die dag een chronisch gebrek aan interesse... Dan geef ik hem een boek waarvan ik weet dat het iets is dat hem interesseert, maar nee, net die dag niet. Zucht.
Lieselotte heeft tekenpapier meegebracht, en zit nu gewoon nog steeds te lezen wat ik typ. Hei! zegt ze als ze dit nu leest ! Is dat soms erg ? Nee hoor, je mag rustig mee lezen Lieselotte... Maar nu ga ik naar andere onderwerpen.
Vannacht heb ik weer bijna niet geslapen, bij het ontkleden schoot plots die pijn er weer in, en heel de nacht zat hij mij te pesten. Dus heb ik weer ettelijke keren het licht aan gedaan en wat liggen lezen in "De naam van de roos (en naschrift)) van Umberto Eco. Het is de tweede keer dat ik dit boek lees! Het is inderdaad een meesterwerk, al is het niet echt een makkelijk boek! Je moet je echt door de eerste 50 à 100 bladzijden wringen voor aleer je die gedachtwereld gewoon wordt, maar eens je zover bent is het echt een heerlijk boek ! Het is niet dat je die eerste bladzijden niet mooi zult vinden, het is gewoon wat moeilijk om die manier van denken en schrijven te absorberen.
Het is dus een van die boeken die je meerdere keren kunt lezen, tenminste als je een echte boekenwurm bent. Waarom ik dat zeg? Het exemplaar dat ik nu aan het lezen ben, komt van de rommelmarkt en kostte mij 1 (één) euro ! Bovendien was het nog niet uit het originele plastic gehaald, alleen gedeeltelijk geopend, en wellicht na enkele (moeilijke ) bladzijden, naar de rommelmarkt mee genomen... Waarmee ik wil zeggen dat er soorten van lezers zijn ! Je hebt de boekenwurmen, zoals ik er dus een ben, je hebt de gewone lezers die mij verbaasd staan aan te kijken dat ik een boek méér dan één keer kan lezen...(als ik zeg dat ik er heb dat ik al meer dan 10 keer heb gelezen, dan twijfelen ze aan mijn geestelijke vermogens.) Dergelijke mensen zou ik aanraden nooit een boek te kopen, maar zich te beperken tot een bibliotheekkaart... Dan heb je nog de occasionele lezers (de mensen die ieder jaar op een zonnig strand in een ver heet land een boek meenemen naar het strand.) en tenslotte heb je niet-lezers... een hier niet te bespreken ras. De tweede soort is de voor mij interessante soort ! Mensen die een boek kopen, het één maal lezen (soms niet eens volledig) en het dan proberen weer kwijt te raken, want boeken zijn voor hem (haar) geen hebbeding. Eén week na het verschijnen van een nieuwe strip van Suske en Wiske, liggen er al exemplaren van op de rommelmarkt ! Dat zijn de mensen op wie ik dus teer...Mensen die veel geld uitgeven en mij goedkope boeken bezorgen. Er is nog een tweede bron van boeken, dat is van overlijdens en zolderopruimingen...maar daar spreken we over oudere boeken. Vorige week kocht ik twee dikke turven van Readers Digest (naslagwerken) en één etymologisch woordenboek, voor de prijs van 1 euro (voor de drie samen !!!!). Als je weet dat die boeken van Readers Digest allemaal héél duur zijn, dan zit je nu wellicht (net als ik, maar ik toon het niet omwille van de aankooptechniek) te schuddebollen.
Ik heb boeken die echt héél héél duur waren in mijn bezit, en ik kocht die dan voor een habbekrats... Dat is ook de enige manier om boeken te kopen! Als ik boeken in een boekenwinkel zou kopen, dan zou ik wellicht meer uit geven bij de aankoop van één boek per jaar, dan nu voor de tientallen boeken die ik nu koop... En dan moet ik zeggen dat sedert het verschijnen van de euro de prijzen van de boeken op de rommelmarkt heel veel duurder zijn geworden. Vroeger kocht je boeken voor 2 frank, 5 frank en een hele dure voor 20 frank. Nu zijn de goedkope een halve euro, de gewone aan één euro, een heel groot pakket aan 2 euro, en zo tot 5 euro...maar dat voor héél speciale. Je hebt natuurlijk nog duurdere, maar dan spreken we over antikwarische, of heel speciale of heel mooie boeken... Maar je las hier wellicht dat ik al Nobelprijs-werken kocht aan 20 cent het stuk.... Met andere woorden, het hangt ook wat af van de persoonlijke interpretatie van de verkoper... je koopt best boeken bij mensen die geen enkel benul hebben van een boek, of voor wie een boek een dood gewicht is.
Het is raar... je ziet reproducties van schilderijen en die gaan stuk voor stuk duur van de hand, en een boek, dat tenslotte net zo goed een kunstwerk is die vermenigvuldigd op de markt komt, dat gaat weg voor minder dan geen geld. Bizar. Ik hou wel van reproducties, maar dan het liefst in een boek, dan heb er een heel pak bijeen, goedkoop en een ware bron van inspiratie. Niet dat ik nooit ene aan de muur zou hangen, ik heb ooit aans ons ma een reproduktie van the Cross of st John of the cross van Dali cadeau gedaan, omdat dit voor mij (nu nog steeds) een van de mooiste afbeeldingen is van de gekruisigde kristus dat ik ken. Je moet zelfs niet geloven om vol bewondering naar die afbeelding te kijken... (Voor de leken: dat is dat kruis dat je boven de wereld ziet hangen, je ziet het van boven uit, en helemaal, heel diep onder het kruis zie je enkele vissers (de apostelen). Het is de symboliek en het technische hoogstandje die dit kruis zo mooi maakt)
Hoewel ons moeder niet veel brood had gegeten van kunst (behalve ook boeken !) vond ze dit een schitterende afbeelding, en hoewel ze Dali een rare bietekwiet vond, was dat ook voor haar een prachtig werk. Niet dat ons moeder geen eerbied had voor de kunst, maar het was niet zo dat ze bijvoorbeeld naar Antwerpen zou gaan om een dag door te brengen in het Middelheim park... (Wat ik wel deed, met gans het gezin, en doodgelukkig was met het feit dat mijn kinderen oog hadden voor die zaken)
Mijn rug is weer wat aan het beteren ondertussen, maar ik zal wellicht een hele periode heel voorzichtig moeten zijn om die spier of zenuw of wat dan ook tot rust en herstel te laten komen, maar dan ga ik weer -goegeweten- herbeginnen met wat julesmastiek om mijn spieren weer wat op te bouwen...
Voila, ik stop er mee voor vandaag... 't was een moeilijke bevalling, telkens onderbroken door ons Lieselotje om tekenboeken en uitleg en bijkomden uitleg en... maar dat is plezant voor mij, alleen ben ik soms wat de draad kwijt... dus... bereid je maar voor, morgen zit er hier weer ene !
tot de volgende
dinsdag, maart 18, 2008
geen golven zonder water,
Geen rook zonder vuur...
Deze wijsheden gaan slechts op in zoverre je ook een gedegen detaillering geeft over welk rook en welke golf je hier bedoelt...
Ik heb vannacht een heel stuk zitten lezen over ons heelal... De meeste geleerden zijn het er over eens dat alles is begonnen met de oerknal (big bang)...
Ik heb na dat hele stuk doorworsteld te hebben, toch nog heel wat bedenkingen en vragen...
's Nachts is het niet zo klaar als tijdens de dag, en dat komt omdat de sterren te ver staan, en van vele sterren het licht ons nog niet heeft bereikt ... Bovendien dijt het heelal uit, en gaan de sterren steeds verder uit elkaar staan... OKé ?
Ik snap het niet ! Als de oerknal gepaard is gegaan met die grote hitteontwikkeling die er de oorzaak van is en de oorzaak is van het gloeien van de sterren (ook onze zon) dan kunnen wij toch onmogelijk het licht missen ???? Feit: de knal gaat gepaard met hitte en dus licht. De brokstukken vliegen weg door de ontploffing, ja ? Licht heeft een snelheid van 300.000 km per seconde, en deze snelheid kan door niets anders overtroffen worden, ja ? Dus kunnen die brokstukken niet sneller dan het licht uiteen zijn gevlogen, ja? Dus kunnen ze ook nu niet plots zo ver staan dat het licht ons NOG niet heeft bereikt ! Ja? Het licht was er vanaf de start, en de ster verwijdert zich trager dan het licht, dus moet het licht hier nog steeds blijven toekomen in even grote sterkte ? Ja ?
Het doet het niet !
Dus is er ofwel geen oerknal geweest, ofwel zijn er dingen die niet kloppen, zoals de snelheid van het licht in alle omstandigheden, of dat het heelal "leeg" is, en dus het licht onbelemmerd zou moeten doorlaten...
We weten dat licht kan opgeslorpt worden door "zwarte gaten", maar wordt het daardoor ook afgeremd ?
Is het ganse systeem een kringloop ? Alles wordt steeds sterker en sterker aangezogen door de zwarte gaten, daardoor worden de zwarte gaten sterker en zuigen meer aan, tot de zwarte gaten elkaar opzuigen tot een groot zwart gat ? En dat kolossale niets ontploft dan in een oerknal ?
Er zijn nog zo een dingen, het heelal is oneindig (???) groot, en de sterren zwerven steeds verder uit een... Hoe kun je dat meten? Je projecteert dan een virtuele rechte van waar je staat tot de ster in kwestie... Maar is een rechte wel recht ?
Kan het niet zijn dat een recht in werkelijkheid een spiraal is, waardoor het ronddraaiend heelal dus in feite rechtdoor gaat terwijl het een spiraal beschrijft ? (Kunnen wij dan niet de ster zien van uit de zuidelijke helft van de aarde die we veel verder zien aan de noordelijke ?)
Ik hou het simpel... Ik klop een paaltje in de grond, één meter verder een tweede paaltje. Ik leg daar een balk op, en controleer de waterpas . Als de balk water pas is, dan klop ik mijn derde paaltje, ook weer tot waterpas. en zo ga ik steeds verder. Als ik zo een twintig paaltjes ver ben,kan ik daar dat een rechte balk van 20 meter opleggen, of volgt de waterpas de lijn ten opzichte van de aarde ? Als het een rechte is, dan zal ik steeds hogere palen nodig hebben, en raak ik maar een beperkt aantal km ver, gewoon door de kromming van de aarde ... Heb jij het antwoord ? Het lijkt mij natuurlijk zo dat ik dan wel een rechte krijg, maar slechts een beperkte afstand kan maken door de technische onmogelijkheid... Maar dat geeft me uiteraard nog steeds geen antwoord op de vraag hoe die rechte loopt als hij oneindig is... Bovendien vermoed ik dat een waterpas niet meer werkt als je buiten de aantrekkingskracht van de aarde komt, ja zelfs fouten kan geven door aantrekkingskrachten van bv de maan...
Geef toe, er zijn minder prangende vragen om je nacht mee door te brengen... en wat ik hier debiteer is uiteraard maar de korte inhoud van al wat ik daarbij en daar rond nog zat in te brengen... Maar het heeft gewerkt, mijn pijn is weer teruggebracht tot het normale achtergrondsmuziekje... Het is net zoiets als mijn oorsuis... Dat is er ook altijd, maar ambeteert maar als je er aandacht aan schenkt. (Ja, ik heb ook nog onderdelen die wel in orde zijn!) (Dank u)
Ik vraag me nu wel af, of ik de wiskundige(n) onder mijn lezers nu heb wakker gemaakt. Want het lijkt mij dat die vragen wel wiskundige kantjes hebben ook. Hoewel de relativiteitstheorie mij heel aannemelijk lijkt, is het toch vastgelegd in een wiskundige formule (die mij niets zegt, de relativiteit op zich zegt mij wel heel veel...)
Denk nu niet dat wat ik hierboven debiteer niet juist kan zijn! Een van de grootste ontdekkingen (de oneindigheid van het heelal) is voor het eerst gedebiteerd door Edgard Allen Poe, in een van zijn boeken ! Waarom zou ik dan niet bij toeval eens raak kunnen zijn? Bovendien weten wij nu al heel wat meer dan Poe in zijne tijd !
Ik weet niet of het verdwijnen van de pijn alleen te maken heeft met deze geestelijke gymnastiek, of dat er meer bij komt kijken... Ik heb al een hele tijd het gevoel dat mijn toestand verergert, ondanks het feit dat ik nu omzeggens niets meer doe die verdere schade zou kunnen veroorzaken... dus ben ik aan het denken gegaan naar aanleiding van een opmerking van dr Erwin van de pijnkliniek, die mij mijn korste deed afdoen, want "anders gaan je spieren nog meer verzwakken en ga je nog meer pijn hebben"... Toen heb ik dat korset afgedaan en in het begin duidelijk meer pijn gehad... Enige tijd geleden had ik weer veel en langdurig pijn, en dan heb ik met het idee gespeeld om toch mijn korset weer aan te doen... Maar ik deed het niet, en toen de tijn weer op "normaal" (?) stond, ben ik -dievelings, want Anny weet het niet- begonnen met stillekes oefeningen te doen voor mijn rugspieren en buikspieren... en ik had de indruk dat ik er werkelijk baat bij had, tot gisteren, één verkeerde beweging en boempataat, de pijn was er weer. Maar hoewel het heel erg was, is het deze keer "vlug" weer weggeëbt... Vanmorgen deed ik geen julesmastiek, omdat ik bang ben en eerst de volledige heling wil bereikt hebben, maar morgen of overmorgen of zo, zal ik weer beginnen... ik voel dat ik wat winst heb. Ergens is dat logisch, door sterkere spieren vang je met die spieren een deel van de druk op die anders alleen gedragen wordt door de wervels, die daar door meer en meer op elkaar drukken... en waar bij mij bijna overal de tussenwervelschijven verdemoliert zijn of minstens geschonden, kan dat niet anders dan minder pijn geven... dus stillekes voortdoen met "turnen"... Ik zet turnen tussen haakjes, omdat wat ik maar meer kan bedroevend is, en ergens toch een bewijs vormt dat de spieren moeten heropgebouwd worden.. Ik doe dat dus op mijn eigen snelheid, een heel lage...
Voila, ik ga er mee stoppen. Als je bij de vroege lezers hoort zul je al gedacht hebben dat er geen blog kwam, maar we moeten deze week rekening houden met de conferentiedagen in drie verschillende scholen, dus met kinderoppas... dus zijn we vanmorgen snel snel snel gaan winkelen.
tot de volgende ?
Deze wijsheden gaan slechts op in zoverre je ook een gedegen detaillering geeft over welk rook en welke golf je hier bedoelt...
Ik heb vannacht een heel stuk zitten lezen over ons heelal... De meeste geleerden zijn het er over eens dat alles is begonnen met de oerknal (big bang)...
Ik heb na dat hele stuk doorworsteld te hebben, toch nog heel wat bedenkingen en vragen...
's Nachts is het niet zo klaar als tijdens de dag, en dat komt omdat de sterren te ver staan, en van vele sterren het licht ons nog niet heeft bereikt ... Bovendien dijt het heelal uit, en gaan de sterren steeds verder uit elkaar staan... OKé ?
Ik snap het niet ! Als de oerknal gepaard is gegaan met die grote hitteontwikkeling die er de oorzaak van is en de oorzaak is van het gloeien van de sterren (ook onze zon) dan kunnen wij toch onmogelijk het licht missen ???? Feit: de knal gaat gepaard met hitte en dus licht. De brokstukken vliegen weg door de ontploffing, ja ? Licht heeft een snelheid van 300.000 km per seconde, en deze snelheid kan door niets anders overtroffen worden, ja ? Dus kunnen die brokstukken niet sneller dan het licht uiteen zijn gevlogen, ja? Dus kunnen ze ook nu niet plots zo ver staan dat het licht ons NOG niet heeft bereikt ! Ja? Het licht was er vanaf de start, en de ster verwijdert zich trager dan het licht, dus moet het licht hier nog steeds blijven toekomen in even grote sterkte ? Ja ?
Het doet het niet !
Dus is er ofwel geen oerknal geweest, ofwel zijn er dingen die niet kloppen, zoals de snelheid van het licht in alle omstandigheden, of dat het heelal "leeg" is, en dus het licht onbelemmerd zou moeten doorlaten...
We weten dat licht kan opgeslorpt worden door "zwarte gaten", maar wordt het daardoor ook afgeremd ?
Is het ganse systeem een kringloop ? Alles wordt steeds sterker en sterker aangezogen door de zwarte gaten, daardoor worden de zwarte gaten sterker en zuigen meer aan, tot de zwarte gaten elkaar opzuigen tot een groot zwart gat ? En dat kolossale niets ontploft dan in een oerknal ?
Er zijn nog zo een dingen, het heelal is oneindig (???) groot, en de sterren zwerven steeds verder uit een... Hoe kun je dat meten? Je projecteert dan een virtuele rechte van waar je staat tot de ster in kwestie... Maar is een rechte wel recht ?
Kan het niet zijn dat een recht in werkelijkheid een spiraal is, waardoor het ronddraaiend heelal dus in feite rechtdoor gaat terwijl het een spiraal beschrijft ? (Kunnen wij dan niet de ster zien van uit de zuidelijke helft van de aarde die we veel verder zien aan de noordelijke ?)
Ik hou het simpel... Ik klop een paaltje in de grond, één meter verder een tweede paaltje. Ik leg daar een balk op, en controleer de waterpas . Als de balk water pas is, dan klop ik mijn derde paaltje, ook weer tot waterpas. en zo ga ik steeds verder. Als ik zo een twintig paaltjes ver ben,kan ik daar dat een rechte balk van 20 meter opleggen, of volgt de waterpas de lijn ten opzichte van de aarde ? Als het een rechte is, dan zal ik steeds hogere palen nodig hebben, en raak ik maar een beperkt aantal km ver, gewoon door de kromming van de aarde ... Heb jij het antwoord ? Het lijkt mij natuurlijk zo dat ik dan wel een rechte krijg, maar slechts een beperkte afstand kan maken door de technische onmogelijkheid... Maar dat geeft me uiteraard nog steeds geen antwoord op de vraag hoe die rechte loopt als hij oneindig is... Bovendien vermoed ik dat een waterpas niet meer werkt als je buiten de aantrekkingskracht van de aarde komt, ja zelfs fouten kan geven door aantrekkingskrachten van bv de maan...
Geef toe, er zijn minder prangende vragen om je nacht mee door te brengen... en wat ik hier debiteer is uiteraard maar de korte inhoud van al wat ik daarbij en daar rond nog zat in te brengen... Maar het heeft gewerkt, mijn pijn is weer teruggebracht tot het normale achtergrondsmuziekje... Het is net zoiets als mijn oorsuis... Dat is er ook altijd, maar ambeteert maar als je er aandacht aan schenkt. (Ja, ik heb ook nog onderdelen die wel in orde zijn!) (Dank u)
Ik vraag me nu wel af, of ik de wiskundige(n) onder mijn lezers nu heb wakker gemaakt. Want het lijkt mij dat die vragen wel wiskundige kantjes hebben ook. Hoewel de relativiteitstheorie mij heel aannemelijk lijkt, is het toch vastgelegd in een wiskundige formule (die mij niets zegt, de relativiteit op zich zegt mij wel heel veel...)
Denk nu niet dat wat ik hierboven debiteer niet juist kan zijn! Een van de grootste ontdekkingen (de oneindigheid van het heelal) is voor het eerst gedebiteerd door Edgard Allen Poe, in een van zijn boeken ! Waarom zou ik dan niet bij toeval eens raak kunnen zijn? Bovendien weten wij nu al heel wat meer dan Poe in zijne tijd !
Ik weet niet of het verdwijnen van de pijn alleen te maken heeft met deze geestelijke gymnastiek, of dat er meer bij komt kijken... Ik heb al een hele tijd het gevoel dat mijn toestand verergert, ondanks het feit dat ik nu omzeggens niets meer doe die verdere schade zou kunnen veroorzaken... dus ben ik aan het denken gegaan naar aanleiding van een opmerking van dr Erwin van de pijnkliniek, die mij mijn korste deed afdoen, want "anders gaan je spieren nog meer verzwakken en ga je nog meer pijn hebben"... Toen heb ik dat korset afgedaan en in het begin duidelijk meer pijn gehad... Enige tijd geleden had ik weer veel en langdurig pijn, en dan heb ik met het idee gespeeld om toch mijn korset weer aan te doen... Maar ik deed het niet, en toen de tijn weer op "normaal" (?) stond, ben ik -dievelings, want Anny weet het niet- begonnen met stillekes oefeningen te doen voor mijn rugspieren en buikspieren... en ik had de indruk dat ik er werkelijk baat bij had, tot gisteren, één verkeerde beweging en boempataat, de pijn was er weer. Maar hoewel het heel erg was, is het deze keer "vlug" weer weggeëbt... Vanmorgen deed ik geen julesmastiek, omdat ik bang ben en eerst de volledige heling wil bereikt hebben, maar morgen of overmorgen of zo, zal ik weer beginnen... ik voel dat ik wat winst heb. Ergens is dat logisch, door sterkere spieren vang je met die spieren een deel van de druk op die anders alleen gedragen wordt door de wervels, die daar door meer en meer op elkaar drukken... en waar bij mij bijna overal de tussenwervelschijven verdemoliert zijn of minstens geschonden, kan dat niet anders dan minder pijn geven... dus stillekes voortdoen met "turnen"... Ik zet turnen tussen haakjes, omdat wat ik maar meer kan bedroevend is, en ergens toch een bewijs vormt dat de spieren moeten heropgebouwd worden.. Ik doe dat dus op mijn eigen snelheid, een heel lage...
Voila, ik ga er mee stoppen. Als je bij de vroege lezers hoort zul je al gedacht hebben dat er geen blog kwam, maar we moeten deze week rekening houden met de conferentiedagen in drie verschillende scholen, dus met kinderoppas... dus zijn we vanmorgen snel snel snel gaan winkelen.
tot de volgende ?
maandag, maart 17, 2008
de tijd waarin de dagen lengen breekt binnen 4 dagen aan...
Dju, wat ne lange titel, terwijl er eigenlijk alleen staat: de lente breekt binnen 4 dagen aan...
De betekenis van lente is immers de tijd waarin de dagen lengen...
Dat is te vinden in een etymologisch woordenboek.
Dat is een knoertlang voorbeeld, maar er zijn er ook heel leuke en verrassende bij.
muf: (zie ook muff: schimmel, rottige lucht.) familie van MEU- vuil zijn, stinken, zie ook modder/
Mug komt van de klanknabootsing van het geluid van een vliegende mug. In het mnl meusie, iets wat wij nog in het Maters zeggen ne meuzjie...Je ziet de tijd bleef hier wat stille staan...
Met andere woorden, ik zit weer in en met woorden te spelen... Ook in het synoniemen woordenboek kun je spelen...want synoniem en synoniem is twee ! Denk aan wind... dan kan je denken aan storm of zacht briesje, maar ook aan een scheet. Als je dat opzettelijk gaat vermengen, dan kom je tot : "de stormscheet bracht de vissers in moeilijkheden"...Geef toe, ook al is het synoniem, 't is toch niet je dat hé ?
Maar misschien wordt het nu wel duidelijk dat ik me gewoon niet kan vervelen ! Ook al is mijn lichaam iet of wat geblokkeerd, mijn geest is dat duidelijk niet, en ik heb ontelbaar veel dingen om geestelijk mee onledig te zijn. Bovendien kan ik nog wel een en ander met mijn handen, en die combinatie leidt tot een onuitputtelijke hoeveelheid dingen om mee bezig te zijn. Ik weet niet hoe mensen dat doen om zich te vervelen.
Als ik in een fotoboek kijk, zoals "De beste foto's uit de 19° eeuw", dan kijk ik niet alleen naar de foto's, dan kijk ik naar de mensen in die omgeving, hun kledij, hun toestand...Dan ga ik terug in wat ik weet over die tijd, dan brei ik een hele entourage in elkaar, tot die oude foto begint te leven, en ook al ken ik geen een van die lieden, plots iets eigens krijgen, iets sprekends, en ik zie veel meer het stille bedeesde bedienende meisje op de achtergrond, dan de hautaine Madaaame op de voorgrond... Dan probeer ik de gezichtsuitdrukking in taal om te zetten, en zie ik soms alleen slaafs, soms spot, soms nauw verholen opstandigheid... Met andere woorden, ik kijk niet naar die foto, ik "lees" ze.
Net zoals ik een boek lees... ik noteer niet alleen een rij woorden, nee, ik laat me door die woorden een wereld binnenvoeren... Als ik lees dat de man verbaasd in de spiegel kijkt, zich afvragend wie hij daar ziet, dan beleef ik dat... Ik steek met het mes en ik voel het mes in mijn lijf gaan... Het boek is dan niet meer van de schrijver, maar van mij... Ik vul de beelden in, mijn beelden ! Dat is het waarschijnlijk de oorzaak van dat een echte lezer steeds zegt dat het boek véél beter is dan de film ! In de film onderga je de fantasie, in een boek beleef je dat zelf ! Zelfs in science fiction vul je de beelden is en de e.t.'s zien er héél anders uit dan die van Spielberg !
Soms moet ik mij echt inspannen om nog te weten wat de realiteit is, en wat de fictie. Dat is het ook wat Anny vroeger boos maakte, als ik in een boek zit, dan moet ze vijf, zes keer roepen vooraleer ik luister... (Nu is ze niet meer boos daar om, ze weet dat het toch niet helpt) Maar ze roept van uit een andere wereld dan de - op dat ogenblik - de mijne !
Denk niet dat al die "belevenissen" zinloos zijn ! Of dat ze geen enkele link hebben met de werkelijkheid... Heel dikwijls heb ik uit die ideeën oplossingen gehaald, of omschrijvingen gevonden die klaarder waren dan de mijne. Als ik hier zit te bloggen, dan put ik uit immense reservoirs van herinneringen en fictieve herinneringen, en soms mix ik deze om tot leuke, of bizarre of snijdende teksten te komen. Wat zou ik mij kunnen vervelen !
Zelfs nu, nu ik behoorlijk veel pijn heb, luk ik er in om de pijn naar de achtergrond te duwen ten voordele van de tekst die ik aan het typen ben. Ik bind mijn hersenen vast aan het schrijven, om de pijn buiten te houden. Denk je dat ik overdrijf ? Nee hoor ! Net zoals wachten in de wachtzaal of op de trein veel langer duurt dan dezelfde tijdspanne tijdens een plezante avond, net zoals je net geen pijn meer voelt op het ogenblik dat je bij de tandarts binnenstapt, net zo kun je de pijn doelbewust naar achteren duwen. Jammer genoeg lukt dit maar tot op een bepaald niveau... op het moment dat de pijn te scherp wordt, zodat hij door de gedachten heen komt, verlies je die controle. Maar hoe meer (hoe langer je pijn hebt) je kunt oefenen, hoe beter je ook de pijn kunt wegduwen. Heb je ooit gestopt met roken? Een dieet gevolgd ? Dan weet je waarover ik praat ! Dan weet je dat denken aan het verbodene de lust aan wakkert, en het doen van totaal andere dingen die je werkelijk je aandacht benemen, dan denk je niet meer aan die sigaret of aan eten. Net zo met pijn. En ja, oefening baart kunst ! Ook oefening in het verbergen en verduwen van pijn. Op het moment dat je niet meer aan de pijn denkt, is hij er ook niet meer ! (Het klopt niet 100 %, maar toch werkt het) ! Dat is het ook wat pijnpatiënten doet zeggen dat ze de pijn leren verdragen. Ze verdragen het niet echt beter, maar de trukendoos om de pijn weg te duwen in een hoekje van de geest, die trukendoos wordt groter.
Dan krijg je "Je ziet er goed uit" terwijl je in feite een onderhuids gevecht voert om de pijn te verduwen. Niet erg, laat het een schouderklopje zijn omdat je spel ook werkt naar buiten toe!.
Dat is het wellicht ook dat ik (en vele pijnpatiënten met mij) niet echt gelukkig zijn met het steeds terugkerende "en, hoe gaat het nu" (Ik zeg "goed", tenzij ik net in een bui zit waarin ik het loodje leg tegen de pijn, ondanks de trukendoos)... Als ik er goed uit zie, praat er dan niet van, en zie ik er niet goed uit, praat er dan zeker niet van ! Want net zoals het verdringen van de pijn, door te denken op iets anders helpt, zo helpt het aandacht trekken op de pijn je steeds dieper de pijn in !
Met andere woorden, pijn is niet alleen een lichamelijk, een lijfelijk iets ! Pijn is net zo goed iets wat op en in de geest zit te werken. En het is dat stuk dat je dus zelf kunt en moet behandelen ! Door bezig te zijn ! je mag aan alles denken, behalve aan wat je voelt, dat moet buiten gehouden worden.
En weet je, ook met verdriet werkt dat
tot de volgende ?
De betekenis van lente is immers de tijd waarin de dagen lengen...
Dat is te vinden in een etymologisch woordenboek.
Dat is een knoertlang voorbeeld, maar er zijn er ook heel leuke en verrassende bij.
muf: (zie ook muff: schimmel, rottige lucht.) familie van MEU- vuil zijn, stinken, zie ook modder/
Mug komt van de klanknabootsing van het geluid van een vliegende mug. In het mnl meusie, iets wat wij nog in het Maters zeggen ne meuzjie...Je ziet de tijd bleef hier wat stille staan...
Met andere woorden, ik zit weer in en met woorden te spelen... Ook in het synoniemen woordenboek kun je spelen...want synoniem en synoniem is twee ! Denk aan wind... dan kan je denken aan storm of zacht briesje, maar ook aan een scheet. Als je dat opzettelijk gaat vermengen, dan kom je tot : "de stormscheet bracht de vissers in moeilijkheden"...Geef toe, ook al is het synoniem, 't is toch niet je dat hé ?
Maar misschien wordt het nu wel duidelijk dat ik me gewoon niet kan vervelen ! Ook al is mijn lichaam iet of wat geblokkeerd, mijn geest is dat duidelijk niet, en ik heb ontelbaar veel dingen om geestelijk mee onledig te zijn. Bovendien kan ik nog wel een en ander met mijn handen, en die combinatie leidt tot een onuitputtelijke hoeveelheid dingen om mee bezig te zijn. Ik weet niet hoe mensen dat doen om zich te vervelen.
Als ik in een fotoboek kijk, zoals "De beste foto's uit de 19° eeuw", dan kijk ik niet alleen naar de foto's, dan kijk ik naar de mensen in die omgeving, hun kledij, hun toestand...Dan ga ik terug in wat ik weet over die tijd, dan brei ik een hele entourage in elkaar, tot die oude foto begint te leven, en ook al ken ik geen een van die lieden, plots iets eigens krijgen, iets sprekends, en ik zie veel meer het stille bedeesde bedienende meisje op de achtergrond, dan de hautaine Madaaame op de voorgrond... Dan probeer ik de gezichtsuitdrukking in taal om te zetten, en zie ik soms alleen slaafs, soms spot, soms nauw verholen opstandigheid... Met andere woorden, ik kijk niet naar die foto, ik "lees" ze.
Net zoals ik een boek lees... ik noteer niet alleen een rij woorden, nee, ik laat me door die woorden een wereld binnenvoeren... Als ik lees dat de man verbaasd in de spiegel kijkt, zich afvragend wie hij daar ziet, dan beleef ik dat... Ik steek met het mes en ik voel het mes in mijn lijf gaan... Het boek is dan niet meer van de schrijver, maar van mij... Ik vul de beelden in, mijn beelden ! Dat is het waarschijnlijk de oorzaak van dat een echte lezer steeds zegt dat het boek véél beter is dan de film ! In de film onderga je de fantasie, in een boek beleef je dat zelf ! Zelfs in science fiction vul je de beelden is en de e.t.'s zien er héél anders uit dan die van Spielberg !
Soms moet ik mij echt inspannen om nog te weten wat de realiteit is, en wat de fictie. Dat is het ook wat Anny vroeger boos maakte, als ik in een boek zit, dan moet ze vijf, zes keer roepen vooraleer ik luister... (Nu is ze niet meer boos daar om, ze weet dat het toch niet helpt) Maar ze roept van uit een andere wereld dan de - op dat ogenblik - de mijne !
Denk niet dat al die "belevenissen" zinloos zijn ! Of dat ze geen enkele link hebben met de werkelijkheid... Heel dikwijls heb ik uit die ideeën oplossingen gehaald, of omschrijvingen gevonden die klaarder waren dan de mijne. Als ik hier zit te bloggen, dan put ik uit immense reservoirs van herinneringen en fictieve herinneringen, en soms mix ik deze om tot leuke, of bizarre of snijdende teksten te komen. Wat zou ik mij kunnen vervelen !
Zelfs nu, nu ik behoorlijk veel pijn heb, luk ik er in om de pijn naar de achtergrond te duwen ten voordele van de tekst die ik aan het typen ben. Ik bind mijn hersenen vast aan het schrijven, om de pijn buiten te houden. Denk je dat ik overdrijf ? Nee hoor ! Net zoals wachten in de wachtzaal of op de trein veel langer duurt dan dezelfde tijdspanne tijdens een plezante avond, net zoals je net geen pijn meer voelt op het ogenblik dat je bij de tandarts binnenstapt, net zo kun je de pijn doelbewust naar achteren duwen. Jammer genoeg lukt dit maar tot op een bepaald niveau... op het moment dat de pijn te scherp wordt, zodat hij door de gedachten heen komt, verlies je die controle. Maar hoe meer (hoe langer je pijn hebt) je kunt oefenen, hoe beter je ook de pijn kunt wegduwen. Heb je ooit gestopt met roken? Een dieet gevolgd ? Dan weet je waarover ik praat ! Dan weet je dat denken aan het verbodene de lust aan wakkert, en het doen van totaal andere dingen die je werkelijk je aandacht benemen, dan denk je niet meer aan die sigaret of aan eten. Net zo met pijn. En ja, oefening baart kunst ! Ook oefening in het verbergen en verduwen van pijn. Op het moment dat je niet meer aan de pijn denkt, is hij er ook niet meer ! (Het klopt niet 100 %, maar toch werkt het) ! Dat is het ook wat pijnpatiënten doet zeggen dat ze de pijn leren verdragen. Ze verdragen het niet echt beter, maar de trukendoos om de pijn weg te duwen in een hoekje van de geest, die trukendoos wordt groter.
Dan krijg je "Je ziet er goed uit" terwijl je in feite een onderhuids gevecht voert om de pijn te verduwen. Niet erg, laat het een schouderklopje zijn omdat je spel ook werkt naar buiten toe!.
Dat is het wellicht ook dat ik (en vele pijnpatiënten met mij) niet echt gelukkig zijn met het steeds terugkerende "en, hoe gaat het nu" (Ik zeg "goed", tenzij ik net in een bui zit waarin ik het loodje leg tegen de pijn, ondanks de trukendoos)... Als ik er goed uit zie, praat er dan niet van, en zie ik er niet goed uit, praat er dan zeker niet van ! Want net zoals het verdringen van de pijn, door te denken op iets anders helpt, zo helpt het aandacht trekken op de pijn je steeds dieper de pijn in !
Met andere woorden, pijn is niet alleen een lichamelijk, een lijfelijk iets ! Pijn is net zo goed iets wat op en in de geest zit te werken. En het is dat stuk dat je dus zelf kunt en moet behandelen ! Door bezig te zijn ! je mag aan alles denken, behalve aan wat je voelt, dat moet buiten gehouden worden.
En weet je, ook met verdriet werkt dat
tot de volgende ?
zondag, maart 16, 2008
't ga regenen, 't ga waoien, Pietje goa noar de kaoie
Pietje goa noar de bassing, en ne vaolt er in...
Een baby-liedje van on moeder, ze wipte den kleinen dan, met zijn gezichtje naar haar, en hem vasthoudend aan zijn handjes op en neer, op en neer, en bij vallen in de bassing opende ze haar benen en "viel" de kleinen enkele centimeters... Ik heb dat gedaan bij mijn kinderen, en ook bij mijn kleinkinderen...
Een oud liedje, waar geen spoor van te vinden is in de literatureluurderij...
en zo zijn er wellicht heel veel. Ik weet wel dat er organisaties zich onledig houden met dergelijke dingen, maar ik denk dat er heelwat zijn die stillekes verdwijnen (of al verdwenen zijn). Jammer, het zijn pure uitingen van volkskunst. Ik heb twee mooie werken over volkskunst in de lage landen, maar daar staat niets in over muziek. Ik herinner me wel dat er ooit (héél lang geleden) iets over gezegd werd op tv...maar dat is al eeeeeeuwen terug, en sindsdien hoor ik niets meer.
Nu moet ik eerlijk zijn, en zeggen dat muziek zowat het enige terrein is van de kunst(en) waar ik geen fluit van ken, en ik volg het ook niet. (Ik zing graag, maar de meeste liedjes hebben heel veel stukken lalalalala in de tekst... het interesseert me niet echt.)
Toch heb ik interesse voor die oude dingen, dat mag niet verloren gaan ! Zo heb ik het dure boek en cd gekocht die enige jaren geleden is verschenen over trommel en fluitje, en de cd met de gespeelde muziekwerkjes van uit de vele gewesten in ons landje waar nog trommel en fluitje bestaan, of op zijn minst nog kunnen gespeeld worden... Dat is een cd die om de vijf jaar eens het daglicht ziet, maar mijn bedoeling was dan ook in de eerste plaats helpen bij het bewaren!
Er zijn al zo veel dingen verloren gegaan...
En dat is jammer.
Heel jammer.
Ik lig soms te denken (in plaats van te slapen), mochten we door een of ander onheil plots weer in de situatie terecht komen van 100 -150 jaar terug... zouden we ons nog kunnen redden? Ik vrees van niet. De wijsheid om alle dingen te kunnen benutten en bewaren en zelf maken zijn nu al grotendeels verdwenen... Wie weet nu nog hoe je zelf zeep moet maken? Hoe je eieren kunt inleggen om te bewaren... en noem al die dingen maar op..
We zouden naar mijn mening niet alleen musea voor volkskunde moeten hebben, maar daar zou men ook al die dingen moeten in bewaren en beschrijven.
Ik herinner me dat we ooit met ons gezinnetje plus oma zaliger, het museum voor volkskunde in de kraanlei te Gent bezochten... Ons moeder heeft uren zitten vertellen en uitleggen aan onze kinderen, wat dat allemaal was, hoe dat ging en waarvoor dat diende... We hebben er uren in rondgedwaald, en het was een kermis voor ons moeder, maar ook voor ons... Niet zolang geleden heb ik met de gepensioneerden van ons werk in Wallonië ook zo'n (klein) museum bezocht, en ik dacht meer aan ons ma dan aan de dingen die daar te zien waren...
Wat we vooral niet mogen laten verloren gaan, dat zijn de oude handwerktuigen, de dingen waarmee we met eenvoudig materiaal toch heel goed ons plan konden trekken om alle benodigdheden te maken. Ik heb hier nog hele pakken moulureschaven liggen, en al het materiaal van een klompenmaker... Ik doe dat niet weg, dat zijn dingen die niet mogen verloren gaan. Ik droom er van dat wij ergens een levend museum zouden opzetten, waar we alles nog eens konden zien gebruiken, niet als dode voorwerpen in een vitrine, maar echt in werkelijk gebruik. Er is niet zo ver van hier een dorp uit het stenen tijdperk, en uit de tijd van oude belgen (in Aubechies), maar dat is héél ver af... Je ziet er wel hoe ze silex bewerken tot pijlpunten en zo, maar ik zou in een Bokrijk niet alleen de oude huizen willen zien, ik zou ze bevolkt willen zien, en met de nijverheid van toen gevuld. De oude thuiswever, de spinster, de klompenmaker, de rietsnijder en de dakdekker en noem maar op... Het maken en verwerken van de kalkmengeling om mee te metsen, te veel om op te noemen... Dan zou je een week nodig hebben om Bokrijk te kunnen vluchtig bekijken, maar dan zou het werkelijk een levend museum zijn. Ik denk zelfs dat de producten die ze maken voor het grootste gedeelte makkelijk zouden verkocht kunnen worden... Denk maar aan de vele mensen die nu terug naar de windmolen gaan om nog echte bloem te hebben zoals vroeger... denk aan kantwerkjes, klompen, wanten, moffen, en noem maar op ! Ook de restaurantjes zouden kunnen werken met eigen produkten en de bakkers zouden hun broden niet rap genoeg kunnen bakken in de oude houtovens...
Ik weet niet of het echt duurder zou zijn dan de huidige formule, waar ze in feite geen echte "eigen" verkoop hebben. (Leest er een polletieker mijne blog ? )
Het zou een droom zijn om het ganse gezin op het veld te zien kruipen om de patatten te rapen, het vlas te wieden en de korenschoven in stuiken te zetten... Laat ze dan nog in de klederdracht van toen zitten, en bier drinken uit een aarden kruik die koel ligt te zijn in het beekje... Geef artiesten en semi-artiesten de kans op bepaalde dagen om er te komen tekenen en schilderen en noem maar op, toon hoe je zelf een steel maakt aan een riek die je er zag smeden. Laat er je naam in branden als je hem koopt... Zie je het al voor je ? Droom je er ook van van eens te kunnen overnachten in zo'n huisje, 's avonds bij het haardvuur en 's nachts onder de pannen... Ik denk dat je het waarschijnlijk kunt doen op een manier dat niet eens meer kost dan wat het nu kost. Je zou er alvast geen "bewakers" meer moeten hebben, als alle huizen als het ware bewoond zijn.
Droom.
Durf te dromen... Komt het niet uit, wordt het geen werkelijkheid, dan heb jij het toch gezien in je eigen droomwereld... en je ziet, je kunt zelfs dat mee delen en mee laten genieten door de anderen... Ik weet zeker dat er nu enigen zijn die ook wat wegdromen en dat levend museum voor hun ogen zien...
Durf dat toch ook eens... schep je eigen wereld, een wereld die je eigen is, omdat het jouw wereld is... Droom jij van de volksdansen in jou museum, zeg het mij dan, want die had ik vergeten !
Gek, enige tijd na het verlies van onze Koen, heb ik geleerd om van alles te genieten, om iedere bloem leeg te zuipen, tot de laatste druppel nectar... Dat is stilletjes gegroeid, uit een " en dat heeft Koen ook niet gezien", tot een "zo mooi, dat moet ik goed bekijken, daar moet ik tenvolle van genieten, dat moet ik kunnen meenemen voor hem... Ik weet niet of er een "hiernamaals" is, of een reïncarnatie, of wat dan ook...maar voor mij is hij er op een of andere manier nog, al is het misschien alleen in mijn verlangen... Weet je, ik maak mij daar ook niet echt druk over, is er na het leven niets meer, dan zal ik dat ook nooit weten, dus moet ik er mij niet druk in maken... Maar ooit ben ik eens bij een medisch ingrijpen "bewusteloos (???)) gevallen van de pijn. Toen was ik in een prachtige zonnige wereld, vol groen en bomen en vol van vrienden... Ik weet dat ik heel sterk tegen mijn zin terug ging naar de wereld met zijn pijn en miserie... Was dit een zicht op de wereld van toen, van later van eeuwig ??? Ik weet het niet, maar ik hoop het, en ik droom dat Koen daar nu zich zit te vermeien in een lachende wereld.
Ik ga stoppen, het is zondag, rustdag... tot de volgende ?
Een baby-liedje van on moeder, ze wipte den kleinen dan, met zijn gezichtje naar haar, en hem vasthoudend aan zijn handjes op en neer, op en neer, en bij vallen in de bassing opende ze haar benen en "viel" de kleinen enkele centimeters... Ik heb dat gedaan bij mijn kinderen, en ook bij mijn kleinkinderen...
Een oud liedje, waar geen spoor van te vinden is in de literatureluurderij...
en zo zijn er wellicht heel veel. Ik weet wel dat er organisaties zich onledig houden met dergelijke dingen, maar ik denk dat er heelwat zijn die stillekes verdwijnen (of al verdwenen zijn). Jammer, het zijn pure uitingen van volkskunst. Ik heb twee mooie werken over volkskunst in de lage landen, maar daar staat niets in over muziek. Ik herinner me wel dat er ooit (héél lang geleden) iets over gezegd werd op tv...maar dat is al eeeeeeuwen terug, en sindsdien hoor ik niets meer.
Nu moet ik eerlijk zijn, en zeggen dat muziek zowat het enige terrein is van de kunst(en) waar ik geen fluit van ken, en ik volg het ook niet. (Ik zing graag, maar de meeste liedjes hebben heel veel stukken lalalalala in de tekst... het interesseert me niet echt.)
Toch heb ik interesse voor die oude dingen, dat mag niet verloren gaan ! Zo heb ik het dure boek en cd gekocht die enige jaren geleden is verschenen over trommel en fluitje, en de cd met de gespeelde muziekwerkjes van uit de vele gewesten in ons landje waar nog trommel en fluitje bestaan, of op zijn minst nog kunnen gespeeld worden... Dat is een cd die om de vijf jaar eens het daglicht ziet, maar mijn bedoeling was dan ook in de eerste plaats helpen bij het bewaren!
Er zijn al zo veel dingen verloren gegaan...
En dat is jammer.
Heel jammer.
Ik lig soms te denken (in plaats van te slapen), mochten we door een of ander onheil plots weer in de situatie terecht komen van 100 -150 jaar terug... zouden we ons nog kunnen redden? Ik vrees van niet. De wijsheid om alle dingen te kunnen benutten en bewaren en zelf maken zijn nu al grotendeels verdwenen... Wie weet nu nog hoe je zelf zeep moet maken? Hoe je eieren kunt inleggen om te bewaren... en noem al die dingen maar op..
We zouden naar mijn mening niet alleen musea voor volkskunde moeten hebben, maar daar zou men ook al die dingen moeten in bewaren en beschrijven.
Ik herinner me dat we ooit met ons gezinnetje plus oma zaliger, het museum voor volkskunde in de kraanlei te Gent bezochten... Ons moeder heeft uren zitten vertellen en uitleggen aan onze kinderen, wat dat allemaal was, hoe dat ging en waarvoor dat diende... We hebben er uren in rondgedwaald, en het was een kermis voor ons moeder, maar ook voor ons... Niet zolang geleden heb ik met de gepensioneerden van ons werk in Wallonië ook zo'n (klein) museum bezocht, en ik dacht meer aan ons ma dan aan de dingen die daar te zien waren...
Wat we vooral niet mogen laten verloren gaan, dat zijn de oude handwerktuigen, de dingen waarmee we met eenvoudig materiaal toch heel goed ons plan konden trekken om alle benodigdheden te maken. Ik heb hier nog hele pakken moulureschaven liggen, en al het materiaal van een klompenmaker... Ik doe dat niet weg, dat zijn dingen die niet mogen verloren gaan. Ik droom er van dat wij ergens een levend museum zouden opzetten, waar we alles nog eens konden zien gebruiken, niet als dode voorwerpen in een vitrine, maar echt in werkelijk gebruik. Er is niet zo ver van hier een dorp uit het stenen tijdperk, en uit de tijd van oude belgen (in Aubechies), maar dat is héél ver af... Je ziet er wel hoe ze silex bewerken tot pijlpunten en zo, maar ik zou in een Bokrijk niet alleen de oude huizen willen zien, ik zou ze bevolkt willen zien, en met de nijverheid van toen gevuld. De oude thuiswever, de spinster, de klompenmaker, de rietsnijder en de dakdekker en noem maar op... Het maken en verwerken van de kalkmengeling om mee te metsen, te veel om op te noemen... Dan zou je een week nodig hebben om Bokrijk te kunnen vluchtig bekijken, maar dan zou het werkelijk een levend museum zijn. Ik denk zelfs dat de producten die ze maken voor het grootste gedeelte makkelijk zouden verkocht kunnen worden... Denk maar aan de vele mensen die nu terug naar de windmolen gaan om nog echte bloem te hebben zoals vroeger... denk aan kantwerkjes, klompen, wanten, moffen, en noem maar op ! Ook de restaurantjes zouden kunnen werken met eigen produkten en de bakkers zouden hun broden niet rap genoeg kunnen bakken in de oude houtovens...
Ik weet niet of het echt duurder zou zijn dan de huidige formule, waar ze in feite geen echte "eigen" verkoop hebben. (Leest er een polletieker mijne blog ? )
Het zou een droom zijn om het ganse gezin op het veld te zien kruipen om de patatten te rapen, het vlas te wieden en de korenschoven in stuiken te zetten... Laat ze dan nog in de klederdracht van toen zitten, en bier drinken uit een aarden kruik die koel ligt te zijn in het beekje... Geef artiesten en semi-artiesten de kans op bepaalde dagen om er te komen tekenen en schilderen en noem maar op, toon hoe je zelf een steel maakt aan een riek die je er zag smeden. Laat er je naam in branden als je hem koopt... Zie je het al voor je ? Droom je er ook van van eens te kunnen overnachten in zo'n huisje, 's avonds bij het haardvuur en 's nachts onder de pannen... Ik denk dat je het waarschijnlijk kunt doen op een manier dat niet eens meer kost dan wat het nu kost. Je zou er alvast geen "bewakers" meer moeten hebben, als alle huizen als het ware bewoond zijn.
Droom.
Durf te dromen... Komt het niet uit, wordt het geen werkelijkheid, dan heb jij het toch gezien in je eigen droomwereld... en je ziet, je kunt zelfs dat mee delen en mee laten genieten door de anderen... Ik weet zeker dat er nu enigen zijn die ook wat wegdromen en dat levend museum voor hun ogen zien...
Durf dat toch ook eens... schep je eigen wereld, een wereld die je eigen is, omdat het jouw wereld is... Droom jij van de volksdansen in jou museum, zeg het mij dan, want die had ik vergeten !
Gek, enige tijd na het verlies van onze Koen, heb ik geleerd om van alles te genieten, om iedere bloem leeg te zuipen, tot de laatste druppel nectar... Dat is stilletjes gegroeid, uit een " en dat heeft Koen ook niet gezien", tot een "zo mooi, dat moet ik goed bekijken, daar moet ik tenvolle van genieten, dat moet ik kunnen meenemen voor hem... Ik weet niet of er een "hiernamaals" is, of een reïncarnatie, of wat dan ook...maar voor mij is hij er op een of andere manier nog, al is het misschien alleen in mijn verlangen... Weet je, ik maak mij daar ook niet echt druk over, is er na het leven niets meer, dan zal ik dat ook nooit weten, dus moet ik er mij niet druk in maken... Maar ooit ben ik eens bij een medisch ingrijpen "bewusteloos (???)) gevallen van de pijn. Toen was ik in een prachtige zonnige wereld, vol groen en bomen en vol van vrienden... Ik weet dat ik heel sterk tegen mijn zin terug ging naar de wereld met zijn pijn en miserie... Was dit een zicht op de wereld van toen, van later van eeuwig ??? Ik weet het niet, maar ik hoop het, en ik droom dat Koen daar nu zich zit te vermeien in een lachende wereld.
Ik ga stoppen, het is zondag, rustdag... tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)