Fobie

Waar we ook heen gaan, altijd worden we geconfronteerd met dames die zo nodig moeten plassen.
En dan moeten ze ons zo nodig verwijten dat wij mannen het toch maar gemakkelijk hebben, wij kunnen het doen "waar we maar willen" (???)
En dat we niet alleen zijn die met deze zaken geconfronteerd worden, kun je merken aan het concept van gebouwen die bestemd zijn voor het ontvangen van publiek: Als ja naar het toilet gaat, dan zie je bij de vrouwen een hele rij nette toiletten, allemaal met een deur om de privacy te waarborgen...Bij de mannen vind je hooguit één toilet, en daarnaast een ganse rij urinoirs, pispercijns, pisbakken zeg maar...Als je geluk hebt, want soms is het alleen een lange geëmailleerde of roestvrije bak waar je "gezellig" met elkaar kunt staan pissen, en in het slechtste geval is het alleen een goot in de vloer, netjes tegen de met tegeltjes bezette muur...
En mannen zijn dan zogezegd in het voordeel ?
Weet je dat er géén enkel geval bekend is van een vrouw die lijdt aan urofobie ? Dat er ondertussen is vastgesteld dat meer dan 7 percent van de mannen daar wel aan lijdt ???

Ikke ben er daar één van !

Stel, je moet zo nodig plassen, je gaat naar het toilet, en je hebt "geluk", het zijn afzonderlijke bakken, je pikt netjes de verstverwijderde bak in de hoek uit, doet je gulp open...en daar komt een wildvreemde man binnenwaaien. Hij kiest zo nodig de bak naast je uit, trekt zijn gulp open, en je hoort hem met brede straal wateren, terwijl jij alles doet om toch tot wateren te komen, je voor houdt dat die man niet staat te grinniken, niet kijkt, maar niets helpt...alles blijft potdicht binnen zitten. Eindelijk gaat de man -verlicht- weg, en kijkt even onderzoekend in je richting...Je denkt nu is 't de moment, maar nee, daar komt alweer een plasgenoot binnen...
Op dat ogenblik trek je wanhopig je gulp dicht en gaat met een vreselijk, ongemakkelijk en ongezond spannende blaas terug bij je vrouw zitten die mekkert over hoelang de file wel was aan de damestoiletten...

Ik die dacht volmaakt geestelijk gezond te zijn, ben dus lijdende aan een fobie met een wetenschappelijke erkenning: UROFOBIE...Maar weet je, dat is géén troost !

Dus dames, stop met dat geklaag en gezaag over het feit dat jij niet overal kunt wildplassen...velen onder ons kunnen het zelfs niet, of pas na veel leed, in de voorziene ruimte... Bovendien is het blijkbaar een algemeen erkend feit dat jullie geklaag helemaal niets betekent, want wij hebben een fobie, en jullie alleen een zaag ! Na !

Gisteren weest vissen, we waren er met drie vrienden en nog een vierde, niet tot het kliekje behorend...
Allemaal samen hebben we 7 vissen gevangen...Zeven ! De vreemde visser een behoorlijke bliek, willy een mooie blei en een karper van 5 kilo 750 gram, Luc een kleine bliek en een mooie blei, en ikke twee voor sardine studerende bliekjes... Maar het was mooi weer, het was gezellig en daar de vis toch niet beet werd er druk gezeverd tegen elkaar...ook leuk .

Vannacht heb ik wakker gelegen tot 5.55' uur...van de pijn. Desalniettemin hou ik van het wekelijks vispartijtje, ook al weet ik dat ik er streng voor gestraft wordt...Ik troost me met de woorden van de dokter van de pijnkliniek: " Je moet al doen wat je kunt, ook al doet het nadien pijn, toegeven is het einde..." En ik denk dat hij gelijk heeft, als je de pijn je leven laat overheersen, dan zit je te "rotten" in een stoel... En het vissen zelf gaat nog, het moeilijke gedeelte is als ik mijn hengels moet monteren, maar vooral als ik na het vissen mijn hengels weer moet demonteren. Het demonteren is veel lastiger, omdat ik dan al wat scheefhang van de pijn, en dan is het rechtstaan om te demonteren nog veel lastiger...Bovendien kun je na het demonteren niet weer "wat bekomen", je kunt niet meer wat gaan zitten, want alles is opgekraamd...In tegendeel, je moet van de visplaats wandelen tot aan je auto...en ook al is dat minder dan 100 meter, honderd meter is altijd al pijnlijk, maar als je met die pijn vertrekt, is het gewoon verschrikkelijk...
Maar doe ik het niet, dan heb ik ook dat vissen niet meer ! Hetzelfde met de rommelmarkt, ook daar begint de pijn in veel gevallen al voor ik de markt betreed, omdat je veelal de wagen moet parkeren op enige afstand... Als de pijn te erg wordt stop ik, ook al heb ik nog maar een klein stukje van de markt gezien...Maar meestal kan ik doorbijten en het grootste deel bekijken, mits her en der een zit-pause in te lassen. Wat ook pijn doet is het kijken naar boeken...Ik weet niet waarom, maar in 99% van de gevallen staan de boeken in kartonnen dozen op de grond...Als Anny ziet dat de pijn te fel dreigt te worden, gaat zij bij de doos zitten, en toont me boek per boek... Ik weet niet waar ik zo'n vrouw verdiend heb...


Deze namiddag gaan we naar tanteke, met als hoofbedoeling: het ophalen van de was en kijken of er iets nodig is... Dat menske vormt een serieuze belasting, en ligt dikwijls aan de basis van pijn...Maar daar kan zij niets aan doen, en als ik en de buur niets doen, dan gebeurt daar ook niets meer...Oh, ze krijgt wel bezoek, daar niet van, sinds het gerucht loopt dat ze wel eens zou kunnen overlijden, komen alle nichtjes en neefjes plots weer op dagen, zelfs degene die er al jaren kampioen waren in absenteïsme... Enkelen kwamen vroeger al regelmatig, en blijven komen, of hebben de frequentie van bezoeken opgevoerd... Maar vragen of er iets moet gedaan worden? Ho maar... Eén biedt dit wel soms aan, maar waarom heb ik altijd het gevoel dat ik er niet moet op ingaan, dat juist dat niet mogelijk zou zijn??? 't Zal mijn slecht karakter zijn zeker ?

Allee, ik ga stoppen voor vandaag...tot de volgende ?

ohoh ik heb ...Wormen (2)

Deze parafrase op een liedje van wijlen Louis Neefs heb ik al eens gebruikt merk ik...Maar 't is alleen om te zeggen dat ik vissen !
Luc offert zich weer eens op om mij mee te nemen. Hij zal weer de Grote Verhuis doen met al mijn en zijn visgerei ! Ik heb wel een zolderwagentje gekocht om dat makkelijker te doen, maar des al niettemin...
Gisteren ben ik nog rap naar de Liddl geweest om een nieuw viszak te halen. Voor de leken het betreft hier een zak om de hengels in te stoppen. Mijn oude is min of meer versleten, en zal wellicht helemaal in "talliete" vallen. (Is er iemand die mij een deftige vertaling en of verklaring kan geven voor het woord talliete ????)
Gek, hoeveel woorden, spreekwoorden en gezegden wij gebruiken waarvan we eigenlijk de oorspronkelijke betekenis niet meer weten of kunnen achterhalen...
Maar ik ga dus vissen !
Ik ga straks vol genoegen mijnen pc afsluiten, de tafel invorderen en allerlei geheime ingrediënten voor mij zetten.
Dan meng ik zorgvuldig iedere stof afmetend, deze stoffen dooreen, beoordeel de samenhang, voeg er wat water bij, of net andersom wat gemalen broodkruim bij, tot ik de juiste samenhang verkrijg om het in een stevige bal te duwen. Deze bal moet stevig genoeg zijn om aan de lijn te blijven terwijl je die tien, twintig meter ver zwiert, en los genoeg om, zodra de haak tot op de bodem is gezakt, open te vallen en een massa heerlijk aanlokkende stof te vormen rond het aas... Onweerstaanbaar voor iedere deftige karper...
Luc zit thuis hetzelfde te doen, maar dan voor de blei, de brasem en zo meer. Het ambetantste is dat deze lokstof accidenteel ook lekker lijkt in het oog van een hongerige karper...Dan komt deze grote loebas bijten aan een lijntje waarmee het bijna onmogelijk is hem te vangen...Vertrokken is dan deze karper, met een fijn haakje en een stukje nylon er aan in zijn bek... Vrees niet, oh dierenliefhebber, die dingen vallen er na een tijdje blijkbaar weer uit, want we hebben in al die jaren nog niet één keer een karper gevangen met een haakje in...
Bovendien hebben medici ontdekt dat er in de bek van een vis geen of bijna geen pijn-zenuwen zitten, zodat we hen wel een hevige schrik, maar geen pijn bezorgen.
Wij zijn ook echte sportieve vissers, we gooien steeds onze vis terug in het water. Het is ons om de sport te doen, niet voor de vis. Zelfs een appetijtelijke zeelt (tinca tinca) of tink gaat terug het water in, na het diertje eens liefdevol bekeken te hebben, en eventueel eens te meten en te wegen...
De enige uitzonderingen zijn goudvissen...Wie ooit zijn visbokaaltje leegde in de vijver, zal wellicht nooit gedacht hebben dat wij jaren later heel gelukkig een mooie grooooote goudvis vingen en die in de visvijver thuis hebben uitgezet.
Erger is het dat er blijkbaar ook enkele van die "dierenvrienden" hun waterschildpadjes in de vijver hebben uitgezet. Deze dieren kunnen zich niet voortplanten in ons klimaat, blijven wel leven en groeien, en zijn echte roofdieren, die ondertussen al bijna overal de inheemse waterschildpadden hebben uitgemoord. Ik heb ooit zo'n waterschildpad aan de haak gehad, die bek snijdt als een mes !
Voila, 't is tijd om mijn geheim wapen te bereiden, mijn lokaas...

tot de volgende ?

NEE !!!!

Nee ! Ik ben gisteren niet ziek geweest !
Nee, ik had geen pijncrisis !
Nee, ik zat niet met een virus op mijn kompjoeter
nee, ik lag niet in panne met mijn kompjoeter
nee, ik was niet lui,
nee, ik was niet schrijfmoe
nee, ik had geen writersblock
neeneeneeneeneneeeee !
Wij hebben van 8.10' uur tot bijna 17.00' uur zonder heiligentriek gezeten !
Ja, wij wisten dit min of meer op voorhand!
Min of meer ?
Wij kregen begin maart een melding van het feit dat wij op 26/2/2007 van 8 tot 16 uur zonder stroom zouden kunnen zitten...U leest goed ! 26/2/2007 dat is februari in mijn land, in het uwe ook ??? Niet bij electrabel !
Omdat ik overtuigd ben van de taalonkundigheid bij staats- en parastatale bedrijven, hebt ik Anny gevraagd om toch voor 8 uur de electrische rolluiken van mijn woonkamer en van de voordeur op te halen..Gelukkig, anders zaten wij heel dag in de donker !

Geen heiligentriek... Wij hebben vastgesteld dat alleen het kraantje nog loopt, al de rest ligt stil !
Bovendien was het hoogtijd dat we weer stroom hadden, al mijn visselkes in mijnen akvarium waren al bezig met boven zwemmen...Ik wist niet dat er zoveel visselkes in mijnen bak zaten, maar nu zwommen ze altemaal boven, en dan zie je hoeveel er wel inzitten... Vandaag heb ik gezien dat er verscheidene zijn met builen en blauwe ogen, van het tegen elkaar opbotsen...

Leuk waren ook onze honden en vogels... De vogels zaten stillekes naar elkaar te kijken, en de honden liepen voortdurend onrustig rond. Het was abnormaal stil...

Vanmorgen was het dan een hele ramp op mijn kwampjoeter ! In het totaal zaten er 98 (acht en negentig !) mailtjes in mijn diverse boxen... Ik heb er een heleboel zo weg gesmeten, zonder te lezen, alleen de mailtjes van vrienden en bekenden hebben mijn aandacht gekregen, de abonnemenmailtjes met nieuwsberichten en nieuwe softwares en dergelijke heb ik vandaag niet bekeken...
Tussen haakjes, van 23 to 25 april zit ik in Oostende met de bond van d'oude menschen van onze centrale(s)...Dus, dan zal er ook genen blog zijn !
En hiermee zijn mijn zusters ook verwittigd dat ik op 24 april bij hen op visite kom. Ik weet nog niet waar in de voormiddag en waar in de namiddag, dat zal afhangen van de situatie bij de betreffende zusters...Als er één niet vrij is op een bepaald moment diene 24° april, wil het mij aub laten weten.Dank bij voorbaat...

Op 26 april zal ik hier dus met mailboxkens zitten die pleinvol zijn...met andere woorden, de blog zal wellicht laat en kort zijn...

Ook morgen zal het een miniblogske zijn...ik moet om 12.30 uur bij Luc zijn, om te gaan vissen ...Joepie !
Als het goed was, hoor je het wel...als je niets hoort, dan zal het tegengevallen zijn, of er zou ander en belangrijker nieuws moeten zijn dan VIS (Dat is bijna onmogelijk !)

Voila, tot daar het nieuws van het westelijk front
tot de volgende ?

terug naar winteruur !

Neen, ik ben niet verkeerd, vannacht zijn we terug overgeschakeld naar het winteruur !
Wij leven immers sinds de bezetting in '40-'45 in de door de Duitsers opgelegde wintertijd ! Gek genoeg heeft men dit nooit terug gebracht, en zijn we zoetjes blijven leven op het uur dat we dan al lang gewoon waren. Als we hier dan overschakelen naar wat men nu winteruur pleegt te noemen, dan gaan we in feite over op de normale tijd plus 2 uur ! Nu zitten we dus in de gewone tijd plus 1 uur. Je kunt dit nog steeds vaststellen als je eens kijkt naar de BBC, zij leven nog op de "oude tijd", want zij waren nooit bezet ! Wij zitten dus één uur later dan de voor ons normale Greenwich meantime...

Soms hoor je dat ook een beetje in het weerbericht...: Als er hevige zon is, dan verwittigen ze wel eens voor de "gevaarlijkste zonnestralen omstreeks 13 uur...Dus eigenlijk als de zon op zijn hoogste punt staat, dus op de echte middag, midden van de dag...

Eigenlijk is dat een gek ding ! Alles wat Hitler en zijn companen hier hadden ingevoerd werd als verkeerd bekeken...maar niet letterlijk alles...er zijn wel wat enkele dingen blijven hangen, onder andere dus dat uur.

Héél lang geleden mat men de tijd op basis van de zon, dus met zonnewijzers. Dat betekende onder andere dat in het begin van de spoorwegen, de vertrektijden van de treinen ook aangeduid werden in de plaatselijke tijd. Dit vormde één van de grootste redenen om de tijd overal gelijk te meten en aan te duiden! Om dat zo logisch mogelijk te doen verdeelde men de wereld in tijdszones. Maar soms gaf dat weer moeilijkheden, vooral in landen die door een tijdszone in twee of zelfs soms in meer tijdszones terecht kwamen. Daarom werden de tijdszones dan min of meer aangepast aan de landsgrenzen. Als je dan nu kijkt op een wereldbol waarop de tijdszones vermeld staan, dan zul je dat makkelijk kunnen zien.
Bijkomende gevolgen van deze "synchronisatie" was ook de andere tijdsregeling voor school, werk en zo meer.
Er is ooit een tijd geweest dat de mensen hun dag indeelden naar de zon. Als je het evangelie leest spreekt men van werken van het negende tot het derde uur...Men deelde in die tijd de beschikbare daglicht-tijd in delen in. Dus één uur in de zomer duurde verdomd veel langer dan een uur in de winter... We gingen die tijd dus letterlijk met de kippen op stok !
Het verlichten van de woning was in die tijd ook heel duur, en werd dus zo weinig mogelijk gedaan ! Nacht was nacht, hoe lang of hoe kort hij ook daadwerkelijk duurde.
Wij kunnen ons dat nu niet meer inbeelden...maar we leefden dan in ieder geval dichter bij de natuur.
Wellicht zal dat systeem ook zijn uitzonderingen gekend hebben, uit noodzaak. Hoe hoger men naar het noorden gaat, hoe korter de dag, daar moest men wel aanpassingen doen, anders was overleven niet mogelijk. Hier zullen wij wellicht in een tussenzone gezeten hebben, waar men in de zomer veel meer werkte dan in de winter, maar waar men voor een deel van de werkzaamheden de dag verlengde in de winter. De mens is een van de meest flexibele diersoorten !!!

Net zoals zoveel mensen ben ik ook niet happy met die uurwijzigingen. Ik heb veel minder problemen met mezelf dan met mijn dieren...en met mijn vrouwtje...Anny haat die veranderingen, en vooral deze, van winter naar zomeruur, want dan pikken ze een uur bedtijd in, en Anny is een van die mensen die graag lang en goed slapen...Met andere woorden, ik kreeg van morgen onder mijn voeten toen ik zei dat het al 8 uur was....

Hopelijk heb ik niet te veel van uw tijd ingepikt...Ik ga in ieder geval nog eens loeren naar de blog van nichtje Mieke...Daar zij niet dagelijks pent, kijk ik ook niet dagelijks, en vindt dan soms een hele berg nieuwtjes, soms niets...Mieke, wordt eens wat regelmatiger...dan weet ik wanneer u mij leesvoer biedt.

tot de volgende ?

'n bescheten commissie

Gisteren zijn we dus naar tanteke geweest...Eerst wat kledij en een paar foto's weest halen, en dan naar de home.
Tante zag er goed uit, fris, goedgemutst, enfin een droom.
Natuurlijk had ze weer "dorst"...Ik vertelde haar dat ik aan de huisdokter gevraagd had of ze iets mocht drinken, en hij zou spreken met de dokters van Maria Middelares en dan met het verplegend personeel van de home. Anny dus naar beneden, en het gaan vragen aan de verpleegster van dienst, en ja hoor ! Tante mag 1 à 2 consumpties hebben per dag. Anny bracht voor tante een Leffe mee, en tante zat daar zalig van te genieten.

Nadat Anny de kleren in de kast had gestopt, gingen we naar beneden, omdat ik nog wat moest weten en bezorgen aan de verpleegsters...

Daar hoorden we dat tante 's nachts blijkbaar moest zijn opgestaan, ze had in haar pamper gedaan, die pamper uitgetrokken en alles, maar dan ook alles volgesmeerd...Vandaar dat wij geen kleren meer hadden gezien, ze had ook de kleren in de kast bevuild...Een bescheten kommissie dus, letterlijk. Gezien deze omstandigheden zou de home dit keer de was doen...Gelukkig maar...

Voor de rest was alles goed geweest.

(Welke rest ?)

Gehoord dat ze weer goed weer voorspellen??? Van mij mag het hoor, ik heb een hekel aan die grijze luchten. Ik weet niet waarom, maar met een beetje zon ziet alles er wat meer levend uit, zonder zon, lijkt alles zo doods en somber. Bovendien is het te koud om te gaan vissen !

Binnen een week-en-half komt Claude op bezoek ! Ik kan mij niet goed voorstellen wat we nu weer voor elkaar zullen betekenen. Wij waren twee boezemvrienden, die plots door de verhuis van Claude elkaar uit het oog zijn verloren... Zullen we buiten al die gezamelijke herinneringen weer onze vriendschap terugvinden? Hopelijk wel ! Ook al wonen we ver uiteen, met kwampjoeters, telefoons en allerlei van die moderne communicatiemiddelen is er geen afstand meer, het enige wat we niet meer zullen kunnen is onze deugnieterij en spelletjes hervatten. Ik weet nog dat Claude bij ons nooit in de Chiro is geweest, maar toen ik bij hem in Mortsel op verlof was, bleek hij ook lid van de jeugdbeweging, de scouts. Ik ben met hem dan ook één dag scout geweest. Ik herinner me nog dat we met de leiders spraken over de werkwijzen en de verschillen tussen scouts en chiro...
God, wat is dat allemaal lang geleden... Het is van de vader van Claude, Georges dat ik mijn eerste guppy's kreeg. Ik hield die dan in grote confituurpotten zo in huis, op de vensterbank. En gans de familie zat met ogen zo groot als schoteltjes te kijken naar die rare vissen die in die bokaaltjes jongskes kregen... Dat hadden wij nog nooit gezien, we wisten zelfs niet dat er vissen waren die jongen kregen...Die beesten legden normaal gezien eieren... Ik ben altijd voort aquariumliefhebber gebleven... dank zij Claude dus...
Je kunt je niet goed inbeelden hoe een vriend een dergelijke impact heeft op je leven.
We konden beiden goed tekenen, maar helemaal anders. Ik was wat jaloers op Claude dat hij zo mooi vliegtuigjes kon tekenen. Hij tekende die echt in de strip-stijl. Ook gek was dat wij dan hele luchtgevechten tekenden. Wij hadden beiden de oorlog niet meegemaakt, maar Korea en dergelijke maakten dat de beelden van militaire vliegtuigen nog helemaal in waren. Ik vraag me af of hij nog steeds die vliegtuigjes herinnert? kan tekenen ? en "kneukelt" hij nog zo ? (Kneukelen: toen we leerden schrijven bij zuster Hubertine, mocht dat niet, we mochten bij het vasthouden van onze pen of griffel, de kneukel (knokkel)van onze wijsvinger niet omhoog duwen - Claude deed dat wel, zeker bij het tekenen)...Nu mag dat allemaal, ze mogen nu zelfs links schrijven.

Goderis, je bent weer in 't verleden aan 't dwalen in zoete herinneringen...

tot de volgende ?

Miljaardemiljaar

'k verrekke van de pijn...Wellicht doet dat weer er ook geen goed aan, maar het is nu al enkele dagen dat de pijn blijft zitten. Het is geen ontsteking, 't klopt niet, maar de pijn blijft op hoog niveau...
Niet over zagen, dat helpt ook niet.

BELANGRIJK NIEUWS !!!
Na al die jaren ons opgezadeld te hebben met misinformatie, heeft men nu eindelijk ontdekt dat een mens niet dom of slim geboren wordt !
Je wordt geboren met of zonder bepaald talenten, maar ook als je zonder dat bepaald talent geboren wordt, kun je het leren, kun je je HERSENEN WIJZIGEN, je hersenen dwingen zich aan te passen aan de vraag !

Dat is het belangrijkste nieuws van jaaaaaren ! Smijt dus maar het idee over boord dat iemand geen enkel benul heeft van muziek! Hij/zij kan het leren, kan zijn hersenen dwingen zich te vormen tot die bekwaamheid. Je zult dan geen getalenteerd musicus zijn, maar een technisch goed onderlegd musicus wel ! En dat geldt voor alles !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Uiteraard zal de ene mens meer inspanning moeten doen dan de andere, maar het is dus niet onmogelijk !

Dat betekent onder andere dat het bijzonder onderwijs zich zal moeten aanpassen aan dit nieuwe gegeven! Men zal de manieren om iets te leren anders moeten doen, om ook hersenen die nu geklasseerd worden als "'t zit er niet in" om te vormen tot hersenen waar men het in gevormd heeft !
Zeg me dus niet meer: ik kan niet tekenen, ik wou dat ik dat ook kon, maar ik heb het niet in me...Zeg nu: ik heb dat talent niet, maar ik zal mijn bekwaamheid vormen !

Hoe doe je dat ? Door telkens de lat iets hoger te leggen voor je zelf ! Een simpel voorbeeldje: je vult graag kruiswoordraadsels in, maar je zoekt er die soort uit die je makkelijk aan kan, neem bv met drie sterren...wel, neem dan kruiswoordraadsels met 4 sterren, en dwing je hersenen tot dat hoger niveau !Je zult zien, na een tijd zal je 4 sterren een makkie vinden ! Je hebt dan je hersen gedwongen tot een nieuwe hogere bekwaamheid !
En wat minstens even belangrijk is, deze mogelijkheid om je hersen om te vormen is niet gebonden aan de leeftijd !
Dat betekent dat je met ouder worden niet moet achteruitgaan krabben ! Je moet je zelf voortduren blijven trainen tot hoger niveau !
Het is bovendien bewezen dat die werkwijze ook een barrière vormt tegen dementeren !
Doen dus, hoe jong of hoe oud je ook bent !!!
Hou ook rekening met dit nieuwe inzicht in de opvoeding van je kinderen, leer hen dat ze de lat steeds een streepje hoger moeten leggen om te komen waar ze echt willen komen ! Als je getalenteerd bent, betekent dat alleen dat je voor dat bepaald iets veel minder inspanningen moet doen dan een ander, maar dat evengoed iedereen dat kan ! Heb dus maar géén superioriteitsgevoel meer, of minderwaardigheidscomplex ! Je kunt het net zo goed als de ander, de ander kan het net zo goed als jij !

Prachtig toch !

En het bevestigt wat iedereen wel eens aanvoelt...

Ik ga stoppen voor vandaag, je hebt al genoeg om eens van wakker te liggen, om eens bewust te worden van al je mogelijkheden !

tot de volgende

Om dood te vallen...

Gisteren zijn we dus, met versterkte gelederen, naar tante geweest, om haar te sussen met haar overbrengen naar het home...
Toen we daar toekwamen, lag madame niet in haar bed, maar "wandelde" wat in haar kamer. Nu ja, wandelen is een groooot woord, maar toch, ze was uit bed ! Wat ze heel die tijd niet meer kon !
Bovendien was in een bovenstebeste humeur (dat is ook niet altijd het geval!)en als klap op de vuurpijl was ze heel content om naar de home te gaan !
En wij daarvoor met 4 man een optreden verzorgen!
Vanmorgen hoorde ik de oplossing. Ik belde de sociale dienst op van Maria Middelares, en toen bleek dat tante 's morgens bezoek had gekregen van twee dokters die haar overtuigd hadden dat naar huis gaan er voor haar niet in zat, en het dokterlijk gezag was blijkbaar al wat er nodig was om tante te overtuigen...
Nu, we zijn blij, want zoals eerder gezegd, we waren er niet gerust op !

Vandaag, om 10 uur wordt tante dus overgebracht, en morgen ga ik er naar toe met wat fotootjes en dergelijke, opdat ze zich wat zou kunnen settelen.

Oef...weer een stap die genomen is...

Ik ben zojuist naar 't gazettewinkeltje geweest om mijne "Quest". Een wijs licht wetenschappelijk maandblad. Na dat ik het gelezen heb, gaat het naar Ewoud. Dat is er een zoals ik was in mijn jeugd, die zuigt al die weetjes op als een spons...
Natuurlijk staan daar ook dingen in die misschien beter door een iets ouder persoon zouden gelezen worden, maar met wat ze allemaal op tv zien, geloof ik niet meer in censuur, Bart en Els geloven er ook niet in, dus moet ik mij daarover geen zorgen maken.
Natuurlijk wordt Bart en/of Els dan wel een geconfronteerd met onverwachte opmerkingen of vragen... en Bart zegt dan wel eens tegen mij: "Pa, met al je boekjes, weet je wat Ewoud nu zei?" en dan volgt een leuke geschiedenis...
Bart gaat dus al weer werken...en hij gaat met de trein, dagelijks op en af. Els voert hem naar het station en haalt hem 's avonds op. Ver is het niet, hij kan opstappen in het station te Lierde.
Hij heeft praktisch geen pijn, maar zijn arm hangt in een mitella, en hij moet zijn arm zo stil mogelijk houden. Er zit een plaat in zijn schouder, en normaliter mag die daar blijven inzitten...Hij kreeg wel al een attest voor de controles op de luchthavens... Als hij onder die "scanner" gaat zal wellicht het alarm afgaan...

Dat doet me denken aan aan historie van zo'n 15 jaar geleden... Ik had met Anny een driedaagse geboekt in Olfosse d'Outh te Houffalise, om ons 25 of (30 (?))jaar huwelijk te vieren. Plots kreeg ik melding dat ik de dagen voor ons geplande verlof op een driedaagse moest van het werk, in hetzelfde vakantiehuis... Ik zou de vrijdag moeten naar huis rijden om Anny op te halen en dan weer terug naar het hotel rijden. Dit leek nogal gek, en ik vroeg mijn baas of Anny niet mocht meekomen voor de periode van de driedaagse studiedagen... Dat mocht, maar ze moest zich tijdens de dag dan maar alleen amuseren.
Op een avond waren we met Anny en een paar collega's een lange wandeling gaan maken, en rond 21.30 uur landen wij in een cafeetje in het dorp, waar nog een groep collega's zaten. We dronken nog een paar glazen, en wandelden met heel die bende terug naar het hotel. We hadden veel plezier, en zongen (nogal luid) het liedje van Will Tura "Mo vent toch", dat dan juist in was.
Plots ging er achter ons een raam open, en een gek vuurde met een geweer naar ons...Een stuk of vier vijf werden geraakt en hadden gaten in hun kleren, maar twee waren gekwetst, en hadden hagel in hun hals en gezicht gekregen...
Die twee werden naar het hospitaal te Bastogne gevoerd, en wij zaten uren met de gensdarmes ...
Naderhand bleek dat men in het hospitaal de hagelkorrels niet verwijderde. Het schijnt dat de hete korrels als het ware ingebakken zitten in het vlees, en dat uithalen veel meer letsel meebrengt dan het laten zitten.
Wij lachen nu soms nog met onze "vervuilde" collega's, ze zijn niet loodvrij....
Veel later is er een proces geweest en werden alle slachtoffers vergoed.
Wij tweeën waren op het moment van het schot in het midden van de groep, en waren niet geraakt (gelukkig) maar toch was ons weekend wat verknald (letterlijk)...
Als je dat zo allemaal een overdenkt, ne mens komt wa tegen in zijn leven hé? En gewoon omdat er ne kluiver is die niet van Will Tura houdt...of van de "zingende"(nu ja" bende nachtbrakers (het was al na 22 uur...)

Tot de volgende ?