alles redelijk goed

...ik hoop op een min of meer rustig weekend...
Vanmorgen eens over en weer geweest, ongeveer een klein uurtje bij tante geweest, ze ziet er redelijk uit. Ik moest wel nog wat wachten, ze was nog niet op.

In het terugkeren begon het lichtjes te sneeuwen. We zijn dan maar rap onze wekelijkse boodschappen gaan doen, dat is dan ook al weer in orde.

Maandag heb ik bij tante een afspraak om een bejaardnhelpster te bekomen voor haar, en om 17 uur moet ik met haar bij de specialist zijn...

Heb je ook al gemerkt hoe 1 hulpbehoevend mens heel je kalender overhoop haalt? Nu ja, ik hoop dat er ook voor ons iemand is als het zover mocht komen. En waarschijnlijk is wat ik hier nu meemaak nog niet zo levens-ingrijpend als wat mijn beide zussen meemaakten toen ze een hele periode ons moeder bij zich in huis namen.

Hopelijk kan ik in 't weekend eens naar de rommelmarkt, dat is zowat mijn wekelijkse ontpanning, mijn uitstap, mocht dat niet meer kunnen, dan zou ik dat echt missen... Ook al heb ik steeds meer moeite, en zal ik wellicht binnenkort weer meer in mijn rolstoel zitten dan wandelen, (ambetant, je ziet dan veel minder goed wat er ligt) maar toch wil ik dat niet laten vallen. De dokter van de pijnkliniek zegt ook dat ik moet blijven alles doen wat ik ook maar enigszins kan, desnoods met regelmaige rustpauzes (= rolstoel !). Nu, inde winter is dat meestal makkelijker, de meeste rommelmarkten hebben dan een "bar" en ze kennen mij al en weten dat ik soms gewoon wat kom zitten. Ze weten ook dat ik, na mijnen toer gedaan te hebben wel iets ga drinken, en 's zondags nemen wij dan nog veelal ook een broodje mee, dan moet Anny niet koken.

Nu, Anny zegt dat al die mannen mij daar kennen...dat is wel wat overdreven, maar toch ken ik er inderdaad heel wat, en de meeste babbelen dan wel eens wat. In de week wordt hier niet zoveel gezegd, alleen de dagdagelijkse dingen, maar op de markt is er telkens wel wat om eens over te klappen... en om eens te lachen... En gek genoeg, dat brengt op ! Vorige week wilde ik twee cowboyfilms kopen (dat zien we alletwee graag ) en ik moest er maar één betalen, de ander was voor mijn nieuwjaar ! En zeggen dat ik aan dat kraam misschien al één ,maximum twee keer iets kocht, en dan nog goedkope dingen... Vriendelijkheid loont dus wel degelijk !

Allee, ik ga sluiten, hopelijk tot morgen, anders tot de volgende ?

Moe

't Zal wel aan mezelf liggen, maar met al dat gedoe met tante, slaap ik nog slechter dan anders. Bovendien daalt mijn pijn niet meer naar de altijd aanwezige basis, maar blijft op een veel hoger niveau dan anders. Wel één goed ding, nog steeds niet in een kloppende pijn, dus geen ontsteking ?

't Is nu bijna 10 uur, en ik kreeg nog geen belletje, oef. Normaal gaat er vandaag iemand anders op bezoek, dus misschien kan ik vandaag eens rusten. Wreed dat een mens van gewoon over en weer gaan, daar bij zitten en wat babbelen en wat drinken geven zo verrekt moe kan zijn. Die pijn is wel wat normaal, ik weet dat ik niet lang kan zitten zonder steun, en daar moet ik dat wel doen om haar wat te helpen, tot ze weer in staat is om ook aan tafel te zitten...toch een tijdje... Ik heb ook een afspraak met iemad van OCMW om via de mutualiteit (daar Bond Moyson) een bejaardenhelpster te doen komen. Het is broodnodig ! Het wordt er vuil, en er liggen daar vuile broeken en lakens te stinken (letterlijk)...er moet dus iemand komen, dringend !

Vanmorgen lag de wereld min of meer wit. Er ligt hier op de velden een heel dun bijna doorzichtig laagje sneeuw. Hopelijk blijft het daarbij (sorry aan de kinderen), maar ik rij niet graag op gladde wegen. Gek dat je met verouderen zo veel voorzichtiger wordt. Vroeger reed ik daar door of het niets was. Nu ben ik daar bang van. Ook gewoon op de weg rij ik veel defensiever dan vroeger. Ik ben nooit een bumperklever geweest, maar probeerde toch zo vlug mogelijk voorbij een "slak" te geraken... Nu blijf ik daar heel braafjes achter, tot ik echt veilig voorbij kan, en anders blijf ik er maar achter weliswaar zuchtend, maar toch...
Ook reed ik meestal de toegelaten snelheid, terwijl ik nu, op de gewone weg veelal 70 rijd, ook waar dat niet verplicht is. Wat ik ook vervloek zijn die verkeersdrempels...je krijgt daar iedere keer een klop in je rug...iedere keer wens ik dan de uitvinder en de plannenmaker evenveel rugpijn toe...Niet schoon van mij, ik weet het, maar kunnen ze die bulten niet iets minder schokkend maken??? In 't Bos 't Ename moet je er overkruipen wil je de auto niet beschadigen, je kunt je indenken wat die doen aan en pijnlijke rug ! En daar dienen die bulten voor de veiligheid van...overstekende ...padden ! Ik zie die beestjes graag, maar daar heb ik iedere keer moordzuchtige neigingen tegenover die rotbeesten... Zouden die nog niet rijpe socialisten (groenen dus) zich daarvan bewust zijn??? Dan zouden ze die bulten wellicht niet aanleggen..?..

Gelukkig moet ik niet zo ak over die weg, maar als ik naar Eine of Ename moet, kan ik kiezen tussen die bulten, of de holle weg...en daar ligt een kasseiweg waar de inrichts van Parijs Roubaix zouden van watertanden...daar schokt het nog meer...ofwel rijd ik een tiental km om...Tussen haakjes, die kasseiweg is een Nationale route !!!! Prachtland ons Belgiekske...

Allee, tot de volgende ?

een beetje later dan anders...

Maar het is buiten mijn wil. Neen, ik ben niet ziek, ik kreeg een telefoontje vanmorgen dat tante helemaal niet goed was, amper nog bewoog. Ik heb de buren die haar zo ontdekten gevraagd om de dokter direkt op te bellen, en hij is onmiddellijk gekomen en heeft haar een spuit gegeven. Toen ik daar aan kwam was het volgens de buren al veel beter, maar het was zeker alles behalve goed. Nadat de buren weg waren, moest tante plassen, en nadien was ze merkelijk beter. Ze had dorst, maar wilde niets anders dan een pintje...Ik heb het haar dan maar gegeven. Veel kwaad zal het wellicht niet meer kunnen.
De verpleegster is dan gekomen en heeft haar verzorgd.
Om iets na twaalf kwam de buur met lekker warm eten voor haar, maar ze heeft amper drie hapjes genomen.
De buur zou nog wat bij haar blijven tot de dokter geweest was, en zo nodig mij weer opbellen.
Tot heden heb ik nog niets gehoord...geen nieuws goed nieuws zullen we maar denken hé.

Ik denk dat ik nog wel vaak in Zingem zal zitten de komende tijd, dus maak u niet ongerust als ik er een niet door kom met een blog...ik zal bij tante zitten...

Ondertussen verga ik natuurlijk van't zeer.

Enfin, dat zal ook wel voorbij gaan zeker...

Vanmorgen was het echt koud, maar gelukkig kregen wij hier geen sneeuw, dat laten wij voor west Vlaanderen... In de radio hoorde ik dat het hier en daar erg glad was. Hopelijk zij er niet te veel ongevallen geweest. Hier is het god zij dank droog, dus niet glad. Ik zag wel dat er fameus gestrooid was. Goed voor de carosserie.

De tweeling is hier, het is om een of andere reden geen school vandaag. Nu ja, ze zijn braaf, we horen ze amper.

Allee, tot de volgende, hopelijk morgen ???

en nu, wat nu ???

Gisteren moest ik om 13.30 uur bij de specialist zijn te Gavere met tante...Ik was al om 12.30 bij tante. Ze lag in bed in woonkamer...Niet gewassen, niet gekamd en haar benen bleken vol te hangen met ...iets... (Ze zei dat ze overgegeven had ??)
De vrouw van de buren heeft haar dan wat gewassen en haar benen gewassen. Dan wat min of meer deftige kleren bijeen gezocht en ik moest me haasten om op tijds bij de dokter te zijn.
Het onderzoek duurde tot 16.45 uur ! Haar hart klopt nog amper, en ze zit vol water... De dokter zei dat ze naar het hospitaal moest om het water weg te krijgen, en eventueel te zien of er nog een ingreep mogelijk was om de klep te vervangen. Volgens haar zou dat wellicht niet meer kunnen, omdat de spier ook bijna niet meer kan werken... Maar het water moest zeker weg, om haar nog iets van verlichting te geven en nog wat adem (ze ligt zelfs op bed wanhopig naar adem te snakken !!!).
Tante wil niet naar het hospitaal !
De dokter en ik hebben op haar ingepraat, maar ze wil doodgewoon niet !
Het enige wat we verkregen hebben is dat er een verpleegster mag dagelijks langs komen. Ook dat was al moeilijk, maar op den duur heeft ze dat aanvaard. Ik heb de indruk dat ze niet meer wil leven, ze is het moe...
Ik was vertrokken met veel pijn, en ik ben thuisgekomen als een wrak, niet alleen lichamelijk... Je moet zoiets maar eens meemaken ...
Ook nu nog zit ik met pijn, en zit ik te dubben...ook al kan ik er niets aandoen, zoiets werkt op je.
Het is nu wachten op de dood... Letterlijk...

Sorry, ik ga vandaag niet meer dan dat schrijven,
tot de volgende

en nu ???

Straks mag ik met tante naar de specialist... Hoe zal ze er uit zien? Ik had gevraagd aan de buurvrouw die ook dagelijks haar eten draagt om haar er op te wijzen zich te wassen...en eventueel haar te helpen.
Het antwoord was kort: "Ge zult gij mijn zwart niet afwassen !" onderwerp gesloten. De buurvrouw drong nog eens aan dat ze toch proper moest zijn, maar pas d'avance...Nu ja, ik zei de buurvrouw dat we maar ons best konden doen, we kunnen haar toch niet binden hé...Maar nu ben ik wel benieuwd wat ik dar zal tegenkomen...
Hopelijk moet ze niet naar het hospitaal, want dan zijn we nog niet thuis...Tante weigert haar woning alleen te laten, wellicht is ze bang voor inbrekers ofzo...
Nu ja...wait and see...

Ik heb vannacht toch wat geslapen...Rond 12 uur ben ik wel op geweest, wat liggen lezen, maar rond 1.30 uur kon ik het licht weer uitdoen en weer slapen, tot vanmorgen. Ik ben wel opgestaan met veel pijn... dat zal dus wel zijn van mij op te jagen in de "avonturen" van en met tante... Ik herinner mij nog dat ik bij de geboorte van mijn kleinkinderen ook zo bezorgd was en dat resulteerde dan ook in stekende pijnen... Gek dat spanning zo'n invloed heeft op een rug hé ? Maar 't hangt allemaal aan elkaar, dus dat zal wel natuurlijk zijn zeker.

Ondertussen ben ik aan 't schetsen aan het huis van Luc's dochter... Het huis ligt aan een smalle bebouwde straat, zodat we het iet in één keer kunnen fotograferen...Bovendien, als ik, na dat we het helemaal hadden gemeten, het corect volgens maat uittekende, kregen we een heel ander huis dat het huis dat je ziet als je er langs komt... De impressie is dus bijlange na niet hetzelfde als de werkelijkheid... Dus nu probeer ik het huis "impressionistisch" te tekenen, met zoveel mogelijk de inachtname van de werkelijke verhoudingen, en toch niet volgens de maat maar volgens het "zicht" te werken... Leuk hoor ! Ik heb dat huis zek al twintig keer gemaakt...Ik denk dat ik er nu bijna ben... Ik heb u al een visueel goed beeld, maar moet de verhoudingen nog wat bijschaven...en hopen dat het visueel juist blijft... Makkelijk is anders ! Maar het is een uitdaging en daar hou ik wel van...Alleen doe ik dat dan bij beetjes, telkens laat ik het bekomen werk wat liggen,doe wat anders, en bekijk het dan weer...met een frisse kijk. Anders staar je je zelf blind op zo'n werk.

Jammer dat we vroeger op het werk ons niet altijd konden permitteren het eerst eens te laten bezinken...wellicht waren er betere resultaten geweest in sommige zaken. Maar op het werk moet je kort op de bal spelen hé...

Allee, ik ga stoppen voor vandaag... Ik kreeg geen verdere reacties op mijn "schrijf" vraag...wat doen we er nu mee ???

tot de volgende ?

Basketrokers

Vanmorgen zijn we dus naar Laarne - Kalken gereden naar de rommelmarkt ingericht en ten voordele van de basketclub van Laarne.
Het is daar altijd een mooie en veelal interessante markt, ook nu, en er waren weer bloemen te koop ten voordele van de club, en zoals meestal koop ik dan een bloempje voor mama...
Toen wij buiten kwamen, uit de zaal, stonden daar 3 van de inrichters (bestuursleden van de club) een sigaretje te roken... Ik lachte dat ze het goede voorbeeld moesten geven aan de sportmensen...
Blijkbaar mag er binnen niet gerookt worden (Als niet-roker had ik daar niet op gelet...). Ik weet niet of dat nu voor alle binnen-rommelmarkten het geval zal zijn...Maar het wordt de roker nu toch wel moeilijk gemaakt hé !
Ik ben, als ex-roker, uiteraard tegen die "kankerstokken", maar ik ben blijkbaar toch nog meer voor de individuele vrijheid... Wel moet iedereen rekening houden met zijn medemens, en zo ben ik akkoord dat in een restaurant er rookverbod is, want daar stoort dat echt voor de niet roker, maar ik vind het idioot dat er op het perron van een station ook niet gerookt mag worden, dat is toch in open lucht he... en je moet al echt hypergevoelig zijn aan tabaksrook om daar echt last te hebben.
In het UZ is het ook leuk om zien... Dat men in een hospitaal niet mag roken vind ik normaal, maar in het UZ vond men niet beter dan midden in de grasvelden rond de gebouwen, hier en daar een soort bushokjes te plaatsen voor de rokers... Je ziet dan mannen in pijama door de regen hobbelen naar dat bushokje om toch maar een sigaretje te kunnen paffen...Kijk, van mij mogen ze die mensen op zijn minst een wegje geven, met een overdekking...Je moet eens met een rolstoel over nat gras rijden, in de regen...leuk ! of met zo'n spel met een baxter aan, met van die heel kleine wieltjes ...

Neen, ik pleit dan voor wederzijds begrip en respect.

De man van de basket, zei, al lachend, kijk, volgende keer zet ik daar een kraampje onder een grote paraplu, en ik verkoop er druppels, en zet er rondom van die grote asbakken op staanders... wedden dat ik veel zou verkopen ??? Wellicht heeft hij gelijk... Ik herinner me nog van toen, dat een sigaretje bij een pint en een gezellige babbel best aangenaam was...wellicht is dat niet veranderd ???

Maar ja, het probleem is dat de mensen niet meer echt met elkaar rekening houden... Iedereen voor zijn eigen... Het gevolg is dat er steeds meer en meer beteugelende wetten komen, en steeds minder en minder normale omgangsvormen...Want dat is het toch hé, men maakt nu al wetten die eigenlijk zouden moeten thuishoren in de normale omgangsvormen...Het gaat ver hé !!!

Ik ga stoppen, probeer eens met mij, om te prediken voor gewoon gezond verstand en respect en vriendelijkheid onder elkaar... En doe het met een glimlach, met uitgestoken hand, dan is dat misschien de laatste wet die wil ingrijpen in ons eigenzijn...

tot de volgende ?

Censuur

Ik heb mezelf betrapt dat ik een vorm van censuur toepas... Bij het doorsturen van mailtjes heb ik nu en dan de neiging te denken "die zal daar niet mee kunnen lachen, dat is niet voor de diene, dat is niet..."
Vandaag werd ik me daar plots van bewust...Terwijl ik enkele die mensen alleen via internet ken, en dus helemaal niet weet hoe ze echt staan tegenover bepaalde zaken...Misschien stuur ik wel regelmatig krak de verkeerde dingen door...
Bovenien, wie geeft me het recht om te oordelen ? (Buiten Jef, die gaf me opdracht niet boven een bepaald aantal bytes te gaan...)
Gek hé ? En dat doen we allemaal, op de een of de andere manier, maken wij ons een oordeel over de anderen...
Soms goedbedoeld, soms om hem of haar niet te kwetsen, soms om onduidelijke redenen...Maar we doen het, ...allemaal !
Als ik soms mensen verkeerd mocht inschatten, en je ontvangt soms dingen waar je helemaal geen prijs op stelt, laat het mij aub weten, dan doe ik mijn best om beter te selecteren naar jou toe. Oh, ik ben mij er van bewust dat mijn beoordeling dan nog niet helemaal zal overeenkomen met de jouwe, maar ik doe mijn best. Wil aub dan wel zo duidelijk mogelijk te omschrijven wat je stoort, ik kreg ooit een vraag om geen van die "melige" door te sturen... Wat is melig volgens betrokkene ??? Zie je, ik vind ook sommige dingen melig, mar die stuurde ik vroeger al nit door aan x, gezien de factor leeftijd...Maar blijkbaar is mijn melig niet het melig van x... Dus wil aub zo duidelijk mogelijk omschrijven, dan probeer ik daar rekening mee te houden...
Vandaag komt Erwin nieuwjaren...Mijn waalse vriend en zijn gezinnetje. Het wordt weer een leuke namiddag. Het zijn goede vrienden en aangename causeurs om een ouderwets woord te gebruiken. We hebben heel wat gemeenschappelijke interessepunten, vandaar wellicht dat we het goed met en bij elkaar vinden.
Bovendien ergeren we ons beiden aan de groeiende verschillen tussen Vlaanderen en Wallonie. We zijn al zo'n klein apelandje, en dan willen ze het nog in stukken scheuren. En moeten de politiekers echt blijven zeuren over misbruiken en dergelijke ? Dat ze het proberen op te lossen in plaats van uiteen te groeien, en dat ze vriendschap en begrip prediken in plaats van haat en wantrouwen. Bovendien vraag ik mij nog altijd af waarom men de belgen niet verplicht om minstens de talen van ons eigen land werkelijk te leren. Ik weet dat niet iedereen een talenknobbel heeft, maar elkanders taal spreken zou allicht enkele misverstanden uit de weg ruimen. Vroeger was het frans automatsch onze tweede taal...Ik hoor dat nu velen een andere taal kiezen...de meerderheid, want door de voortdurende opruiende van de politici zal geen enkel kind geneigd zijn de taal van "de vijand" te leren. Wie heeft ze geleerd dat dit de vijanden zijn? Bij mijn weten hebben wij voor het moment (gelukkig) geen vijanden...
Momenteel is er ook een groeiende wrevel tegen joden, tegen de koran, tegen ... waarvan je de bron heel makkelijk kunt achterhalen, maar waar het veel meer mode is om me te huilen met de wolven...
Zou het iet veel leuker zijn om elkaa te (proberen) begrijpen? Al onze verscheidenheid kan alleen verrijkend werken !

Allee, tot morgen ? (Wellicht in de namiddag, oh, ongeruste lezers en lezeressen, want ik ga eerst naar de rommelmarkt te Kalken...)

Groetjes