blogs...

Heb je al eens rondgekeken wat er allemaal te zien en te lezen is op de biljarden (min of meer) blogs... Sommigen maken daar echte kijkpagina's van, sommigen pikken rechts en links nieuws, sommigen brengen streeknieuws onder eigen beheer, sommigen brengen een dagelijkse mop, en een (veelal gepikte) cartoon...en sommigen doen zo als ik, en brengen wat nieuws uit en van ons gezinnetje, geven eens onze (soms ongezouten) mening, en soms benaderen wij iets zoals het cursiefje van ene Jos Ghijsen...
Er is in ieder geval voor elk wat wils. En ieder vult het begrip bog in op zijn manier. Ik vind die kleurige verzamelingen allerlei maar niks, maar wellicht zullen die mij blog dan maar niets vinden. En zo is het goed ! Ik denk niet dat een blog als de mijne veel verder gaat dan mijn vriendenkring en de familie. Dat is ook logisch, want mijn blog brengt meest berichtenvan en voor die groep. ..enne...veel verder gaat mijn ambitie niet.
Eigenlijk is mijn blog soms ook wel een uitlaatklep, waar ik mijn pijnen en frustraties van mij af schrijf. Soms krijg ik daar ook reactie op, en voelen sommige lezers zich een beetje voyeur, maar wees gerust, ik zet hier niets dat ik niet kwijt wil. (of kan...)

Vanmorgen dacht ik weer eens op onze taal... Onze spreekwoorden en zegswijzen.

Het ijs breken... Van waar komt zo'n uitdrukking ? Geen idee ? Ik ook niet, maar ik bedacht dat dit wel eens voor eskimovrouwen heel iets anders kan betekenen dan voor ons... Bij onze vrouwen breekt het water (???), maar daar met die temperaturen, moet dat wel een heel ander iets zijn...Wedden dat die mensjes helemaal niet boos zijn op de abnormale temperatuursstijgingen die we nu kennen ?

Stom hé ? Maar daar hou ik nu eenmaal van, van die stomme woordspelletjes. En dat is een van de weinige vormen van humor die niet kwetsend is. (Tenzij het ijs natuurlijk breekt in scherpe splinters...)

We naderen weer het jaareinde, en de rekeningen beginnen weer toe te komen... Familiale, brandverzekering, autokeuring...waarom komt dat bij mij allemaal (of bijna allemaal) op dat jaareinde ? Het is al een dure periode, met al de geschenkjes voor de kinderen en kleinkinderen. Niet dat ik die geschenkjes, zowel het geven als het krijgen, niet leuk vind, maar er komt zoveel rond dezelfde periode...En dan zijn Veerle én haar kinderen ook nog jarig in diezelfde periode. En alhoewel ze allemaal niet meer geloven in de goede Sint, kijken ze toch of er iets is... Eén van de tweeling is wat uitgekookter..."Ik denk dat de sint eigenlijk feitelijk wel bestaat! He ?" (Die laatste hé is duidelijk in vragende, misschien zelfs nog wat twijfelende vorm. Niet dat ze twijfelt, maar ze twijfelt er sterk aan dat wij er nog in bijten..

Leuk ! Hoewel kinderen nu wel heel anders zijn dank zij de hen omringende wereld, toch blijven het kinderen ! De tweeling is nu in een periode van deegbewerking... Je weet wel, met zeer zoute deeg, voorwerpjes boetseren, die laten drogen en dan bakken in de oven. Ze vinden het heerlijk dat ze zo beeldjes kunnen maken die "blijven" bestaan ! Ik toonde hen enkele mooie zoutdeeg werkjes die ik ooit heb gemaakt, en nu zien ze bijna onbeperkte mogelijkheden. Leuk ! En wat mij steeds plezier doet, is dat ze creatief zijn ! Voor mij is dat wel de belangrijkste verworvenheid van de mens ! Zelf dingen scheppen ! 't klinkt bijna goddelijk, maar dat is het ook !

Allee, deze namiddag nog naar 't UZ te Gent en de dag zit er weeral eens op !
Tot de volgende ?

pijnstillers

Ik kots van die dingen... Ik heb de stille indruk dat ik stillekens maar gaandeweg die rotte pillen niet meer kan laten. Bovendien helpen die klotedingen geeneens ! Ja, ze stillen de pijn, maar dat is niet wat ik zoek! Ik zoek van de pijn af te geraken, niet ze te onderdrukken. Dat was ook wat de dokter in de pijnkliniek mij in eerste instantie beloofde, maar waar hij nu al lang niet meer van praat.

Slechts één ding heb ik effectief gewonnen, ik verval niet meer in ontstekingen ! En ik weet dan nog niet eens of ik dit te danken heb aan de pijndokter, of aan mijn huisdokter die me een homeopathisch middel voorschreef. Nu, veel rol speelt dat ook niet, het belangrijkste is dat ik die ontstekingen niet meer krijg! Dat betekent dat de Pijn (met hoofdletter: ik bedoel hier niet het steeds aanwezige zeurderige pijngevol, maar de pijn in heel erge, felle vorm) niet meer blijft vastzitten gedurende dagen, weken... Dit betekent echter niet dat de Pijn er niet is ! Zodra ik iets doe dat volgens één of meerdere van de pijnpunten in mijn rug belastend is, de pijn steeds maar toeneemt, tot ik op een of andere manier die belasting wegneem (en opletten ! zorgen dat je dan geen ander pijnpunt prikkelt! (bv als je door de pijn begint te wandelen met een gebogen rug, dan geeft dat een klein soelaas, maar dat drukt dan op een ander pijnpunt en de Pijn verhevigt nog)). Maar toch is dat dus winst ! Vroeger kon die pijn zich heerlijk zetelen in een ontsteking, en dan bleef die pijn daar dagen, weken zitten.
Mijn groot probleem is dat voor mijn rug bijna alles als belastend wordt ervaren, en dat ik dus bijna niets kan doen...Zelfs te lang rustig slapen resulteert soms in een pijnaanval...Wellicht lag ik dan "te" lang in één houding ?
Ik ben het best aan tafel, met mijn armen geleund, de druk op mijn rug wat opheffend en die druk dan nog wat afwisselend eens meer aan de ene, dan aan de andere kant leggend. Maar als ik in een aanval zit, dan gaat dat niet, en ben ik best wat liggend op mijn zij...want plat op mijn rug is dan zeker niet te doen.

Allee, 'k ga stoppen met zagen ! Morgen moet ik weer naar de pijnkliniek, ik ga hem moeten zeggen dat mijn poging om de pijnstillers te minderen mislukt is, en hopen, smeken dat hij iets kan geven die mij minder bijwerkingen bezorgt...

Maar morgen voormiddag ga ik eerst naar de Liddl, daar komt een set snijmessen en snijbeitels in aanbieding ! En daar ik wil proberen ook aan chipcarving te doen, komt dit juist van pas !
Ik hoorde dat er in Gent (een organisatie door het ocmw !) een soort hobbyclub is, waar de mensen allerlei dingen kunnen maken, en één keer per jaar kunnen ze dan de gemaakte voorwerpen in een grote tentoonstelling aan "het volk" tonen, en zelfs hun werken verkopen. Dat alles volledig gratis, ze moeten alleen de verkoop van de werken overlaten aan de organisatie (ocmw) die er dan 10 % van inhoudt. Ik wou dat ze hier ook eens zoiets deden ! Ik zou direct lid worden ! De voordelen zijn legio ! Je leert ervan elkaar, je kunt exposeren en verkopen, zodat je niet op den duur met een berg werken en werkjes zit ! De meesten doen hun hobby immers niet alleen daar in dat lokaal, maar ook thuis en hebben dus ieder jaar een pak werken !

Ik heb het al herhaalde keren gevraagd aan ziekenzorg, en aan de gehandicapten en dergelijke meer, maar tot op heden: noppes ! Niemand voelt zich geroepen om iets dergelijks te starten !
Jammer !

Is het bij jullie ook zo heerlijk zonnig weer ? Hooguit wat cirrusbewolking, voor de rest een heerlijk blauwe hemel ! In de tuin saan de fuchsias nog altijd volop te bloeien ! Natuurlijk zijn het winterharde soorten, maar normaal staan ze zonder blad, en zeker zonder bloemen ! opelijk komt de kou niet te plots en dan in een klap ijzig koud! Ik weet niet of de planten dat dan wel zouden verteren ! En nu staan ze ieder jaar mooier en groter ! Voor de niet tuinier fucsias zijn de alomgekende bellekensplanten (In 't Westvlaams spreken ze eerder van klokjes...)De bloemen zijn meestal rood en purperblauw, maar ook wit en roze zie je vaak. Je ziet ze met grote dubbele, gevulde of enkele bloemen, je ziet er staan, je ziet er hangen en er bestaan zelfs kruipende soorten, maar die laatste zijn wel héél zeldzaam. Bij de winterharde zie je meest rood met blauwpaars, maar er zijn ook wel witte of rood-witte winterharde, alhoewel die gewoonlijk net iets minder winterhard zijn.

In Schotland zag ik fuchsia's in parken staan, midden in de grasvelden, struiken van wel 1.5 meter hoog en breed ! Prachtig ! De mijne zijn nog lang niet zo groot...

Allee, ik ga er mee stoppen ! Tot de volgende ?

brons deel 2

Ik kreeg een opmerking van mijn buur dat zij geen houten spiesjes aanbrachten, maar ijzeren of stalen staven..Ik heb één keer meegemaakt dat er koperen staven ingebracht werden, maar de "vlek" was zichtbaar...Ik denk dat de vlek van ijzer of staal ook zichtbaar was ??? Bovendien wijst Eddy er op dat er wel méér dan één luchtgat moest zijn waar de lucht uitkon, en waar het brons uitspoot. Juist, ik was dat een beetje vergeten, sorry !
Ik heb reeds gezegd dat beeldhouwers die gearriveerd waren (soms anderen ook, hangt af van de financies) hun beelden lieten gieten door gespecialiseerde bedrijven. Mijn buur werkte ooit in zo'n (ter ziele gegane) bedrijf. Vandaar dat ik ook wel iet hoorde over het commerciële gieten. Daar het gietbedrijf ook verantwoordelijk was voor het beeld, zullen er wel altijd maatregelen genomen zijn tegen verlies of breuk, wat natuurlijk invloed heeft op de werkwijze.
Zo werden bepaalde beelden (afhangend van het model) gegoten in zand. Daarvoor werd de moule gemaakt in zand. Stel u geen zand voor zoals op het strand, het is veeleer een soort zavel, die dan nog zéér "vet" is, waardoor het zeer hard in vorm kon geduwd (geperst, geklopt) worden. Ik heb nooit zo beelden zien gieten, maar ik veronderstel dat de werkwijze ongeveer dezelfde zal zijn, zoals men gietijzeren machine-onderdelen giet. Ik heb dat ooit gezien vor het gieten van de pomphuizen (pomphulzen?) van toendertijd nog grote zware pompen voor op verwarmingsinstallaties.
Er bestaat nog een andere manier om brons te gieten, iets wat zowat de dood betekende van de op klassieke manier gietende bedrijven. Ik heb het nooit gezien, maar hoorde van mijn buur, die er dus een van de economische slachtoffers van was, dat er (toendertijd in Italië) een nieuw procedé was ontstaan, waarbij men een soort "porselein" (Een soort kunststof ?) op het wassen beeld spoot, dit droogde zeer snel, was van een superbe kwaliteit als moule, en na het bakken kon men de brons rechtstreeks in deze moule inspuiten...Nadien werd de moule wellicht gewoon als porselein gebroken van de koude brons. Op deze manier spaarde men uiteraard heel wat stappen uit, en dus heel wat tijd en werk minder, wat de kostprijs drastisch verminderde. Vraag mij echter niet meer uitleg, want meer weet ik er niet van. Als mijn buur nog wat meer mededelingen doet, dan zul je dat morgen zeker kunnen lezen als je op "comment" klikt, onderaan de blog...

Gisteren is Bart en Els langs geweest, Veerle en de kids waren hier ook, het was gezellig druk en iedereen is terug in blakende gezondheid.

Voila, mijn werk voor vandaag zit er op, tot de volgende ?

Academie

Eén van de eerste dingen die ik - tot mijn verbazing - leerde op de kunstacademie, was dat alle middelen goed zijn om het doel te bereiken. Het doel is hier dan wel een "kunst"-werk...
Ik zag rustig een negatief maken van een gezicht van een romeinse keizer, daar dan was in gieten, en van die kop vertrekken om je eigen (?) werk er van te maken. De originaliteit lag hem dan in de keuze van de kop, maar vooral n de verwerking tot de kop die jij voor ogen had. Resultaat ? In ieder geval vele uren winst...
Niet eerlijk ?
Kijk, zoals je kunt afleiden uit de besproken techniek, gaat het hier over beeldhouwwerken. En als daar één ding niet eerlijk is, dan is het de verkoopprijs ! Je ziet schilderijen verkopen voor duizend en meer euro's, terwijl een schilderij bij de meeste schilders een werk is van uren, hooguit dagen... Bij een beeldhouwwerk aanvaardt geen kat dat je het zelfde uurloon zou vooropstellen, want aan een beeldhouwwerk spreken we nooit van uren, in het beste geval van (veel meer) dagen en meestal van weken werk ! Tenzij je al een wereldfaam hebt verworven, kun je derhalve nooit concurreren met de schilders. Vandaar dat het gebruik van kortere stappen algemeen wordt aanvaard.
Laat ons eens de productie van een bronzen beeld bekijken... De eerste stap kun je al op twee manieren doen: of je werkt rechtstreeks in was, waarbij je steeds voor ogen moet houden dat de dikte van de was overal ongeveer even groot moet zijn, of je modelleert een beeld in klei, trekt daar een moule op (= het maken van een negatief, waarbij je minstens in twee, veelal in veel meer stukken moet werken, want je moet het negatief telkens weer van het beeld moeten kunnen wegnemen. Dat wil zeggen dat je dus heel goed moet bedenken waar en hoe je de verschillende stukken van de moule voorziet om ze gemakkelijk, en zonder risico op breuk van het beeld te kunnen wegnemen. Je moet die stukken ook zo maken dat je ze gemakkelijk van elkaar, maar ook terug op elkaar moet kunnen zetten, en dat ze dan het model moeten blijven houden, je moet ze dus steeds weer perfect ten opzichte van elkaar kunnen zetten en houden.
Dan moet je de moule van je kleibeeld afhalen, reinigen en insmeren met een antikleefmiddel (meestal een zeepoplossing). Dan bouw je de moule weer op, giet er in verschillende keren en met telkens een afkoelingsperiode tussen, was in, tot je ziet dat je een voldoende en gelijkmatige wasdikte hebt in gans het beeld. (Dit vergt ook ervaring bij het ingieten van de was en het manipuleren van de moule om de was netjes overal in te krijgen...) Zorg dat de was heet genoeg is, zodat je bv niet bekomt dat een vinger geen was krijgt.
Dan voorzichtig de moule verwijderen, het beeld opkuisen, waar nodig bijwerken.
In beide technieken heb je nu een wassen beeld. Nu moet je dus het beeld gieten... Maar dat kan alleen als je een techniek ontwikkeld waarbij je de bronsmassa overal in het beeld krijgt, en voorzien dat het beeld hol blijft. Je maakt daartoe in het beeld bruggen, bv met houten spiesjes of iets dergelijks. Dan giet je het beeld vol met chamotte (een speciale mengeling plaaster die hittebestendig is) Aan de buitenkant van het beeld breng je in was gietkanalen aan. Dat zijn worsten was, die je zo ophet beeld aanbrengt dat je zeker bent dat de bronsmassa helemaal en alle onderdelen van het beeld kan vullen, en je voorziet een grote trechter opening een stuk onder het beeld en een uitloop even diep voor de bronsmassa, zodat je ziet dat het brons alle ruimte heeft ingenomen en via dat gat boven komt. Zo'n gietkanalenconstructie kan behoorlijk ingewikkeld zijn, en moet ook zeer goed beredeneerd worden.
Nu wordt het ganse beeld en al de gietkanalen ingegoten in een grote massa chamotte. Zo dat alleen de top van de trechter en de uitloop bloot blijft. Het beeld staat dus op zijn kop !
Als de chamotte goed uitgedroogd is, dan wordt die massa chamotte zo sterk verhit dat de was en de houten bruggen volledig verbranden, en het beeld en de gietkanalen in feite een holte vormen. (Uiteraard mag dit niet meer bewogen worden, om geen verschuivingen te krijgen. We doen dit in een put, die we later dan opvullen met aarde, om springen te voorkomen en om de massa warm te houden. ) Ondertussen smelten we dan ook de brons zodat die klaar is om te gieten op het ogenblik dat de chamotte warm en verzekerd is. Dan giet je de vloeibare brons in de rechteropening, totdat er brons spuit uit het andere gat.
Nu wacht je tot alles afgekoeld is, en haalt dan de chamotte weg. Je beeld ziet er dan (als het goed is) uit als een massa buizen met een klomp. Die klomp is dan het beeld...al de buizen moeten afgezaagd en glad geslepen worden, de chamotte moet ook uit het binnente van het beeld gehaald en gespoeld worden, en dan kun je het beeld beginnen afwerken...Glad zetten, polieren, en patine(s) op zetten...

Kun je je nu voorstellen hoe lang je aan één beeld werkt ?

Allee, de les is uit, tot de volgende ?

Aquariummmmmmmmmmmmmmmmm

Gisteren dus mijn akvarium gekuist en opgeknapt met wat nieuwe planten, en diene grote kabeljouw verwijderd... Alle andere vissen zijn nu weer heel goed zichtbaar. En, oh ja, ik heb er ook 4 grote appelslakken in gezet.
De man van de winkel deelde mij mee dat ik ook een klantenkaart kon krijgen, "of zet ik het bedrag op de kaart van Bart"...Wat doe je dan, als wijze grijsaard, wetende dat Bart daar heel regelmatig komt om levend voeder voor zijn verscheurende astronautusjes...
Bij Bart zit in zijn bak ook een hele grote plecostomus, een "ruitenwasser" van zo'n dikke 20 cm lang...Zijn lieve astronautusjes pakken soms dat beest bij een van zijn vinnen en sleuren hem heel de bak rond. Als Bart de ruiten eens wil reinigen, dan vraagt hij aan een van de kinderen om de vissen bezig te houden met zwaaien en tikken op de ruiten, zo niet, dan bijten ze in zijn vingers. Vissenliefde kan soms bizarre vormen aannemen.
Enfin, mijne bak is nu weer netjes.
Mijn rug niet, ik heb vannacht toch wel een uur of twee geslapen...Anny was enthousiast.
't Is nog niet over, ik zit hier schots en scheef, een beetje zoekend naar de beste houding, die dan na enkele ogenblikken toch ook niet de goede blijkt.
Vandaag is het bewolkt, maar tussendoor komt de zon piepen. De zon staat al op om 8.15 uur en gaat vanavond onder om 16.48 uur... We zijn bijna december en het is nog altijd niet koud. Wellicht gaan we volgend jaar weer een nacht vorst hebben eind juni, zoals dit jaar. Wij staan daar niet zo bij stil, maar mensen die moeten leven van de teelt van tere plantjes...
Er is inderdaad something rotten in the our kingdom .
Ik ben bezig aan een klassieker, als ik de eerste korte zin zeg, dan zullen wellicht velen onder u direkt weten over welk boek ik het heb.
"Call me Ishmaël" in de nederlandse versie: "Noem me maar Ismaël"
Weet je het al ? "Moby Dick, The White Wale"
Heerlijk boek van Melville, schrijver en doet-al die in zijn tijd geen of toch zeer weinig erkenning kreeg voor zijn werken.
Ik had juist gedaan met Stella, een prachtige roman van Jan de Hartogh. Ik hou niet zo van liefdesstory's, maar dat is een mooie, het is eigenlijk een oorlogsverhaal, waaraan een soortement liefdesverhaal is aangebreid.
Al gezien? de blaren vallen zeere ! Ondanks het blijvend warme weer verliezen de bomen toch hun blaren. Alleen duurt de herfst zo wel veel langer, en begon hij ook veel later. De eerste boom in mijn omgeving verloor zijn blaren op het normale tijdstip, mijn notelaar, maar al de rest is veel later. Vandaag merkte ik dat nu ook bijna alle blaren van mijn Hydrangea Petiolaris gevallen zijn. Eigenlijk werd dat wel tijd ! Ik heb aan mijn voordeur een licht hangen die aangaat als het duister wordt, maar die lamp zit grotendeels tussen de blaren van mijn klimhortensia, en nu, met de vroege avonden, zie ik toch graag wie er voor mijn deur staat ! Ik ga deze winter toch eens zien of ik die lamp wat meer bloot kan maken zonder mijn hydrangea teveel te schenden. Hij bloeit ieder jaar zo uitbundig,en de bloemkronen blijven heel de winter een sieraad.
'k ga stoppen, tot morgen ?

Verdwaald...

Toen we gisterenavond wilden naar bed gaan, hebben we eerst als twee zotten staan lachen beneden aan de trap.
Je weet dat de twee honden ook boven slapen, ds is het iedere avond een stormloop de trap op. Gisteren was het anders...
Je moet mijn huis kennen om het te begrijpen. Als jebij ons de trap op gaat, dan kom je na 3 treden op een klein vlak stukje, waar je rechts de deur van het toilet hebt. Die deur gaat open naar buiten, dus naar de trap. Nadien heb je dan links de trap verder naar boven.
Nu moet de laatste die naar het toilet is geweest, de deur half open hebben laten staan. (Dat zal ik dus wel geweest zijn, een vrouw vergeet nooit iets (?))
Toen dus gisteren de twee honden zij aan zij de trap opstormden, kwam bobbie tot zijn verbijstering in het toilet uit... Het duurde enkele tellen voor hij begreep waar hij was... En wij stonden daar te lachen, toen hij verongelijkt een pas achteruit deed en langzaam en waardig de trap op liep... Om je te bescheuren, de hond leek echt beledigd door ons gelach !

Ik weet niet wat het is, maar regelmatig stel ik vast dat er een letter niet door komt...Dan moet ik (als ik het opmerk) terug gaan om de letter er bij te tikken... Ambetant. Waarschijnlijk tik ik soms net niet hard genoeg om het contact te maken? Want als ik heel attent tik, dan heb ik het niet. Mocht je dus soms al eens zo'n woord zien waar een letter ontbreekt, wil mij dan aub verexcuseren...

Heb je al eens buiten gekeken? Ik niet, ik probeerde wel, maar het regengordijn was te dik om iets te zien. Ik zie wel dat mijn boom steeds dunner in de blaren zit...Niet moeilijk, want het heeft vannacht serieus gewaaid ! (Zegt Anny, want in winderig weer slaap ik heel vast...)

Vandaag werken we aan de aquarium, hij moet weer eens helemaal in orde gezet worden. Deze voormiddag begin ik al aan het kuisen, en in de namiddag doen we er wat nieuw zand bij en nieuwe planten. Nu en dan moet dat eens gedaan worden...ik weet dus al dat het een dag vol pijn gaat worden. Zowel om in het aquarium te werken, als om aan de lavabo de filtermotoren te kuisen, moet ik op een ongewone manier staan, en weet ik dat de pijn weer op sommige momenten onuitstaanbaar zal zijn...Eventjes zitten en desnoods een straffe pil bij pakken kan dan wel weer de pijn aanvaardbaar maken. Maar ja, het moet nu eenmaal gebeuren hé...

Voila, ik ga er mee stoppen, oh ja, ik heb een kalebas donker gekleurd, en dan een tekening van een zebra uitgesneden tot op het witte kernhout. Het resultaat is schitterend, ik tekende alleen de witte strepen, en hier en daar wat van de contour, en wat gras... Hoewel je dus eigenlijk het dier niet volledig tekent, zie je wel een zeer gedetailleerde tekening van een zebra. Met die techniek is dus ook wel een en ander te doen. Je maakt dus een witte tekening, waarbij de lichte plekken zichtbaar zijn. Bij een gewone tekening teken je in feite de donkere plekken op een lichte ondergrond, hier dus omgekeerd. Het vergt wel ruimtelijk inzicht, zodat je weet waar licht en schaduw vallen. Een zebra was dan ook een gemakkelijk maar zeer dankbaar onderwerp, omdat je steeds de witte lijnen kunt tekenen.

Tot de volgende ?

De eed van Trouw...

Mijn attente zuster, stuurde mij een stuk van "Kerkelijk Leven" van de Ste Catharina Konterdam parochie toe... De parochie waar mijn zus nog steeds bij hoort, en ook de parochie van onze jeugdjaren.
In dat parochieblad staat een foto, met het volgende onderschrift:
De chirojeugd woonde het einde van de vespers bij en nam deel aan het Zondagse Lof. Nadien werd soms de Eed van Trouw afgenomen zoals hier bij de Knapenbelofte (12-14 jaar) in 1958. Op de fotov.l.n.r: .....(10 namen) + Antoon Goderis.

Wonder boven wonder, de helft van de namen herinner ik mij niet meer, de rest behoorden tot de kameraden, het vriendenclubje, waarmee je speelde, lachte, toeren uithaalde en ruzie mee maakte...Makkers in de deugnieterij.

Toen Anny het fotootje toonde aan mijn dochter, met de vraag vind je je vader, kwam ogenblikkelijk: diene dikken zeker, daar vanachter in de rij...'t was nog juste ook...

Maar het bevestigd wat ik hier al eerder schreef: de chiro moest naar vespers en lof... Van die Eed van Trouw moet ik eerlijk bekennen dat ik me dat onderdeel helemaal niet meer herinnerde. Maar wij deden nog meer in de kerk dan vespers en lof... Toen 't "stoeltjeswuuf "(hier zeggen ze de stoeltjeszetster, veel deftiger! ) dood ging, zaten ze zonder brave dame die de job wilde overnemen...Onze proost kwam toen bij ons (de chiro) terecht, en deed ons het aanbod om de zondag in alle missen het stoeltjesgeld op te halen, we kregen daarvoor een percentje van de opbrengst. Natuurlijk deden we dat, een jeugdbeweging heeft steeds geldnood, en dat was een vast inkomen... Zodoende was ik dus ook regelmatig van dienst om het stoelgeld op te halen. Ik herinner mij een keer dat er een man staarling voor zich uit bleef kijken, en ik stond daar wat te staan...Ik stootte hem na enkele seconden aan, "stoeltjesgeld"..."'k heb niks bij..." fluisterde de man wat beschaamd...Bijna had ik hem gezegd dat hij dan maar moest rechtstaan...(Indachtig ons percentje...)
Toe wij ons werk gedaan hadden moesten wij de sakristie binnen, het geld tellen, en inschrijven in het grote boek dat daar lag...

Waar is de tijd ! Ik kan mij niet inbeelden dat de jeugd van nu nog naar vesper en lof zou gaan, en zeker niet dat ze stoeltjesgeld zouden ophalen.

Ik heb van morgen naar tanteke gebeld om te vragen of ze haar pillen genomen had...ze zei van ja...hopelijk is het waar !

Aan de linde voor mijn raam hangen nog steeds veel bladeren...maar je kunt toch al door de boom kijken, en er is nog weinig groen te zien, het is eerder een gele boom geworden, met wat spikkels bruin...Het groenst zijn nog de takken. 't Wordt toch nog herfst...ook al naderen we al heel snel de winter...

Luc vertelde me de uitleg van het woord kaberdoesje...'t Zou van 't Frans men, waar de kwaliteit van de kamers volgens nummer gezet werden...Kamer 12 was van het laagste allooi, en het chambre douze werd ons kaberdoesje... Zo komt het woord mannequin van het vlaamse mannekijn. En in het verre rusland is een onderlijfje nog altijd een borstrok...(heb ik gelezen...)
Dat er zo veel nederlandse woorden in het russisch voorkomen, danken we aan Tsaar Peter de Groote, die in nederland de scheepsbouw leerde, en een heel pak scheepsarbeiders mee nam naar rusland om een russische vloot uit te bouwen.

Wedden dat er daar dan een soortement rascisme was tegen die vreemde snoeshanen uit het verre (neder)land ?

Wellicht predik ik weer uit een ver verleden, als ik spreek over het feit dat vroeger de lonen van de bouwvakarbeiders in het Brusselse veel hoger waren dan in Gent, en dat in limburg en westvlaanderen de lonen nog veel lager waren...Men sprak toendertijd van de loonzones... Onder meer mijn vader was een van de strijders om te komen tot een gelijke 'verloning" voor alle bouwvakarbeiders van gans het land... Waarom ik daarover begin ? Omdat we nu opnieuw met dat fenomeen te doen hebben, alleen, de schaal is vergroot...We spreken niet meer over belgië, maar over Europa, en momenteel gaat het niet over de bouwvakker, maar over de arbeider in de auto-industrie... We zullen moeten groeien naar europese akkoorden, en ik ben overtuigd dat dat ook maar een stap zal zijn naar de "globalisering" van de lonen en arbeidsvoorwaarden. Of denk je echt dat, als de islamitische landen dezelfde welvaart, en het zelfde levenspeil zouden hebben, dat er dan nog al die miserie zou zijn? Godsdienst is ook daar maar een vlag die de lading dekt... Denk je dat als de palestijnen niet meer jaloers waren op levensstandaard van joodse buren, dat er nog zoveel boel zou zijn ? Welvaart is een van de voorwaarden voor vrede !

Met een volle maag vecht je niet zo gauw.

Allee, 'k stoppen.. tot de volgende ?