artistenmarkt

Church of the Sacred Heart in Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het gehoord van medestudenten in de academie, er was een artiestenfoor in Zottegem (Bevegem)...

Eerst reden we naar Merelbeke, naar de rommelmarkt van de KWB... Zoals steeds, een mooi marktje, en ik vond er warempel nog een wandelstok... En iets verder lagen twee plasticzakken (onze pastoor zou kwaad zijn, met zijn actie tegen plastics) met daarin heel wat mooie stenen. Grote en mooie stenen, mineralen, kristallen en zo voort... Ik vroeg de prijs, want ik heb twee kleindochters die stenen verzamelen... Het was spotgoedkoop, en dus kocht ik de stenen, als een klein presentje voor de kleindochters... (Thuis bleek dat er maar één kleindochter nog steeds stenen verzamelt, de andere is er mee gestopt.)

Van Merelbeke, met de GPS naar Zottegem, naar de artiestenmarkt. Het weer was zalig, en we waren juist op tijd om ook nog de plechtige opening mee te maken. Reeds tijdens de speeches zag ik enkele van mijn medestudenten en -tes, en stonden wij te keuvelen, terwijl de "vroede" heren aan het speechen waren.

Nadien eens op het gemak langs al de kraampjes gewandeld, hier en daar eens wat gekeuveld met bekenden en onbekenden, gekeken hoe glasfusie nu eigenlijk in elkaar zit, en gezien dat het ook kan mislukken... En dan op ons gemak in de grote tent gaan eten... Frietjes met beenhesp. Lekker !

Vandaar zouden wij normaliter naar huis gaan, en we begonnen er ook aan... tot we amper een kilometer verder op een rommelmarkt kwamen... En natuurlijk hebben we die ook nog eens afgewandeld... Mooie markt, weer wat kunnen babbelen met mensen, weer een en ander gezien wat we niet kenden... en alle twee steenstokkedood en alle twee pijn...

Vanmorgen opgestaan met heel veel pijn, en getwijfeld of ik me zou riskeren te turnen. Toch maar gedaan, en zie, de stramheid is er grotendeels uit, en hoewel het turnen soms pijnlijk was, is de pijn met het turnen veel verbeterd !

Het was een heerlijke, warme dag, met plots enkele grote regendruppels. Niet meer. Echt, enkele druppels en gedaan. Hoewel er niet echt heel veel zon was, ben ik bruin geworden, en is het winterkleurtje echt verdwenen ! Joepie, we leven weer !

Deze week wordt weer druk !!! We moeten alleszins nog eens weer naar Auchan, boodschappen doen, donderdag is er vergadering van Ziekenzorg, en vrijdag de begrafenis van Johan (Fluitje)... eigenlijk zou ik ook nog naar de kaarting moeten, maar dat zal dus weer niet gaan... Ik vind kaarten best plezant, maar mijn programma is altijd veel te druk. Nu ja, ik mag er niet over klagen, het meeste daarvan doe ik mezelf aan... Moest ik het niet graag doen, ik zou er niet aan beginnen hé ? Maar weet je, je doet een aantal dingen graag, je engageert je, en dan komen daar dingen bij, die er aan vasthangen, en die vallen niet altijd op de momenten die echt passen voor je, en dan krijg je dat gevoel van druk...

Echt druk is dat niet, zeker niet vergeleken met mijn leven toen ik nog werkte... Maar er is een hele periode geweest dat mijn ziekte me niet meer toeliet nog echt iets te doen... Dankzij de dokter Crombez van de pijnkliniek in het UZ-Gent, kan ik nu weer wel een en ander, en na de grote stilte lijkt alles meteen druk...

Het is dus echt zo dat rust roest...vastroest !
En de wetten uit de fysica kloppen ook al: een lichaam in beweging blijft in beweging, een lichaam in rust is moeilijk te bewegen...

djudedju

tot de volgende ?
(op de foto: kerk van Bevegem - Zottegem)

MATER: Fluitje is niet meer ...

Church of Saint Martin in Mater. Mater, Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Pas gisteren schreef ik hier over de mooie eeuwenoude traditie ter gelegenheid van het feest van Sente Amelberga... Vol gloed had ik het over trommel en fluitje...en vandaag lees ik in de virtuele krant dat Johan Bruyneel op 56 jarige leeftijd is overleden...
Fluitje is niet meer...

Vorig jaar was zijn zoon er bij, om stilaan ook de oeroude vooiezekes te leren spelen... Wellicht zal hij het dit jaar, met veel verdriet, veel vroeger moeten waarnemen dan verwacht.
Als je weet dat de nar ook nog eens de zus is van Johan Bruyneel, dan begrijp je dat Trommel en Fluitje dit jaar in mineur zullen optreden...

Hopelijk gaat alles door, omwille van de traditie
Sinds de 7° of 8° eeuw gaat Trommel en Fluitje hier al rond.

Als je gaat neuzen in dikke boeken over folklore, waren trommel en fluitje in heel veel gemeenten aan het werk, maar waar alles in de loop der tijden verdween, bleef het bestaan te Mater. We zijn - bij mijn weten- de laatsten die dit in ere blijven houden, dus mag het niet verdwijnen !

Ik wil langs deze weg de familie mijn diep leedwezen betonen bij het verlies  !

Voor Mater is Sente Amelberga het bindmiddel bij uitstek, het middel om een echte gemeenschapsgeest te hebben en te houden. Gelovig of niet, van Sente Amelberga blijf je af !

Taal

Ken je het Vlaams Woordenboek ? Je moet echt eens gaan neuzen naar www.vlaamswoordenboek.be ... Heerlijk om een lijst te vinden van woorden die je in Vlaanderen dagdagelijks kunt tegenkomen, en die je in het woordenboek normaliter niet vindt.
Sommigen zullen dat dialect noemen, ik noem het levende taal...
En aan de mensen die hier in mijn blog soms uitdrukkingen of woorden tegenkomen die hen onbekend zijn, ze hebben kans de uitleg daar te vinden.
En denk nu niet dat het hebben van deze specialiteiten typisch Vlaams is... Wij wandelden ooit in Nederland in de streek van Arnhem, en moesten nu en dan uitleg vragen bij sommige woorden en/of uitdrukkingen...
Misschien vinden sommige mensen dat vervelend (ambetant), maar voor mij is dat de kers op de taart ! Taal moet leven, moet zich aanpassen...
We zien momenteel dat een heleboel van die echte dialecten (Gents, Ronsisch, Oostends  Brugs, Hasselts...) dreigen weg te deemsteren, onder invloed van de steeds grotere migratie van onze bewoners. Ik zelf kom van Oostende, en kan geen echt Maters praten. Onze kinderen zijn thuis opgevoed in een soort West Vlaams (Anny is van Sint Andries bij Brugge), met een inbreng van Oost Vlaamse woorden. Die inbreng kwam van mijn werk, en van de school waar de kinderen gingen. Wij spreken nog steeds onder elkaar West Vlaams, maar als een West Vlaming ons bezig hoort, dan hoort hij meteen een heel pak vreemde woorden en accenten...
Dus ook mijn taal leeft, evolueert...
En wellicht heeft ons West Vlaams hier of daar in Mater wel een heel klein beetje inbreng gedaan, wellicht in het begin als een beetje spot met dat rare taaltje, en dan blijven hangen in het gebruik. En zo is het Maters van vandaag wellicht een andere taal dan het Maters van 100 jaar geleden... (Er zijn hier al heel lang geleden heel wat West Vlamingen gekomen en gebleven, als vluchtelingen van de eerste wereldoorlog onder meer).

Omdat taal mij nogal interesseert, hoor ik wellicht vlugger dan vele anderen van waar ongeveer de mensen afkomstig zijn. Dit geldt echter alleen voor Oost en West Vlaanderen, hooguit met nog een streepje Brabant... Limburg en Antwerpen liggen te ver, heb ik te weinig contact mee gehad, om streekaccenten van daar te herkennen.

Wij leven in een wonderlijke streek... In een ver verleden leerden wij in de school over de types van mensen, het Alpijnse type, het Noorse type... Je moet eens in Vlaanderen rondkijken... Hier is gewoon geen type ! Ons land heeft zoveel invloeden, oorlogen, bezettingen, bloei en armoe gekend, dat we gewoon een mengelmoesje zijn van bijna heel Europa... Geen wonder dat er ook in onze taal zo veel woorden zitten die we hebben opgeraapt uit de taal van al die "bezoekers"...
Nu hebben we weer nieuwe import, de Maghreb-landen en andere Afrikanen, Afghanen, Pakistanen en nog anderen uit die hoek van de wereld, stromen hier toe.
En kijk, bij een paar van mijn kleinkinderen hoor ik dan woorden die ik niet ken... "Wat is dat ?" dan lachen ze, en vertellen ons dat het een scheldwoord is in die of die taal...
De kans is reëel dat sommige van die woorden blijven hangen, en een verrijking worden van onze taal. In het Oostends is een scheldwoord bijvoorbeeld: Gie Grote Loster !
Ik vermoed dat dit komt van lobster, kreeft in het Engels ??

Weet je, ik hoop nog heel lang te leven, en te genieten van de evolutie van de spreektaal !
Ik hou van de taal,
ik hou van de mensen...

Tot de volgende ?

binnenpretjes

Plastic boxes, with two birds Français : Cageots en plastique, avec deux oiseaux Italiano: Cassette in plastica (Photo credit: Wikipedia)

Ik kan het niet helpen, maar ik amuseer me rot met al dat wereldschokkende nieuws uit de voetbalwereld... Messi ontdook belastingen, Franky Dury kan blijkbaar toch naar Rijsel, Brugge koopt een 36 jarige speler om maturiteit in de ploeg te brengen, Anderlecht baas Van Holsbeek foetert al zijn collegae uit...
Geef toe, dat zijn allemaal wereldschokkende gebeurtenissen, die het zeker verdienen hele bladzijden te vullen vóór dommigheden als 93.000 doden in Syrië, zoveel miljoenen hongerende mensen  in de Hoorn van Afrika en dergelijke onbenulligheden...
djudedju

Het is geen wonder dat ik hier zit te vloeken...
Als de krant een weergave is van het belang die wij aan de dingen hechten, dan is het slecht gesteld met het menselijke geweten. En ik kan niet anders dan vaststellen dat het inderdaad slecht is gesteld met dat geweten !
Of we hebben geen zier interesse meer voor onze medemens, of we wenden gewoon het hoofd weg van alles wat niet leuk is. En ik denk dat het het laatste is...

We leven in een wereld, waar we alles menen te kunnen kopen.
Het nieuwe geloof predikt zijn leuzen via grote borden, radio en TV... Koop ! Koop ! Koop ! Sneller, sneller, sneller, leuker, leuker leuker, smakelijker, gezelliger, liefde, seks, genot... en dat alles heeft dezelfde waarde, heel makkelijk uit te drukken in Euro's of Dollars of Pond of... gewoon GELD.

Geld is het enige echte doel van het leven...

Heel de wereld draait om GELD. En dat is niet overdreven, luister naar het nieuws, luister naar de politici, luister naar de ... economisten ! Alles draait om economie, dus om geld.
Ach, ik ga hier de wereld niet veranderen, maar ik wil toch pleiten om nu en dan eens de dingen die alleen te maken hebben met geld achter je te laten !

Denk eens aan de natuur, de medemens, de Liefde (met hoofdletter, de enige echte Liefde, de onbaatzuchtige Liefde)... En doe er ook iets aan !
Wij hebben hier een moderne pastoor op onze parochie, die nu wanhopig bezig is om te proberen te leven zonder plastic... Ik vind dat prachtig, maar de ramp is, dat het gewoon niet lukt ! (Zelfs zijn sigaartje zit in een plastic doos...) Ik ga gewoon eens mijn dag nemen... Ik drink 's morgens een kop yoghurt, die komt uit een plastic pot. Ik drink een glas fruitsap, die komt uit een bric-pak, je weet wel een kartonnen doos van binnen bekleed met...plastic. Deze middag begin ik met mijn soep, soep uit de diepvries, verpakt in...plastic, het vlees zit in een speciaal papier, met aan de binnenzijde een dun velletje plastic, de aardappelen zitten verpakt in een netje in plastic, en de broccoli zit ook al in plastic... 's Avonds een snede brood (geen plastic !!!!), met daar op een sneetje salami uit een pakje voorverpakt in plastic, en gelukkig snoep ik 's avonds voor de TV geen chips of zo... of er was nog meer plastic.
Wist je dat iedere mossel die je eet plastic in microdeeltjes bevat ? Dat wij dus wellicht ook in ons lijf heel wat microscopische kleine deeltjes plastic in ons hebben... Het stijgende aantal allergieën, het stijgende aantal kankers... Niets mee te maken ?

Kortom, het is niet eens meer gemakkelijk te leven, zonder heel dat economisch bestel...zonder plastic, zonder kunststoffen, zonder GMO's, zonder kunstmatige ingrediënten... Heel het systeem heeft zich in ons leven ingewerkt, we zijn ingekapseld door het systeem.

Daarom vraag ik niet aan jou, en ook al niet meer aan mezelf, om buiten het systeem te gaan staan, nee, probeer het gewoon zo dikwijls mogelijk te doen. Als je kunt, vermijdt dan plastic, als je kunt vermijdt dan de natuur te vergiftigen, als je kunt hang dan nestkastjes, hang dan insectenhotels, stop voor de egel die de straat oversteekt, als je daarmee geen medemens in gevaar brengt...

Kortom, grijp iedere gelegenheid aan die je hebt, om een beetje natuurlijk te gaan leven... En kun je iets doen voor je medemens in nood, doe het dan...
Wees eens echt zelfzuchtig ! Zorg voor een betere wereld om in te leven !

tot de volgende ?

Wij verwachten jullie

St. Amelberga's chapel in Mater, a submunicipality of Oudenaarde, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

nee, niet u !
Hen, Zij,
Trommel en fluitje !

Voor me ligt een blad papier, met de bede opnieuw te willen storten op rekening nummer... om mijn lidmaatschap te verlengen bij de Confrerie van de Heilige Amelberga. Ga ik seffens doen zie.
Op de keerzijde, zo staat op het schrijven, staat een affiche, die u voor het raam kunt hangen, indien u wilt dat Trommel en Fluitje bij u langs komen...

Ook als ik het niet uithang, Trommel en Fluitje komen toch wel langs, het is hier voor hen een vaste halte.

Als je dit schrijven krijgt, dan wil dat zeggen dat het feest van de H. Amelberga nakend is... Het hoogfeest voor Mater ! Op de feestdag van de heilige, dus op 10 juli, is er de ruitersommegang, de hoogmis, en dan het bezoek aan alle café's van Mater... (Er zijn er helaas steeds minder ! - Maar dat wordt gedeeltelijk opgevangen door tijdelijke inrichtingen, waar je ook aan het nodige gerstenat komt !)

Voor het feest worden de parochianen uitgenodigd om het feest mee te maken. Die uitnodiging werd vroeger letterlijk van huis tot huis gebracht door Trommel en Fluitje... Eigenlijk zijn dat vier mensen, de trommelaar, de fijferspeler, de nar en de man die de beurs houdt... Als je voor hen de deur opent, rammelen ze af dat je uitgenodigd wordt tot het feest, de fijfer en de trommelaar beginnen hun oeroud melodietje te spelen, de nar danst, en de man die het geld ophaalt steekt zijn hand uit... In ruil krijg je dan een bedevaartsvaantje met de afbeelding van Sente Amelberga er op, en een paar kippenveertjes ter versiering er om heen. Ik woon hier al heel lang, maar weet nog niet wie al die vaantjes aan elkaar kleeft, en wie er zijn kippen pluimt voor het goede doel...

Het vaantje wordt dan door ons plichtmatig op de schoorsteen gezet, bij de beeltenis van Sente Amelberga... Tot volgend jaar.

Al wie van Mater is, en zich op een of andere manier kan vrijmaken, komt die dag naar Mater, kijken naar de ruitersommegang (de paarden tellen) en dan pinten gaan pakken en weer kunnen babbelen met al die bekenden die je maar nu en dan en vooral op HET Feest ziet...

Hier in de streek zijn er veel ruitersommegangen, maar die van Mater is de grootste. (Al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat alleen weet van de Maternaars...)

Wat wel tamelijk uniek is, dat is trommel en Fluitje, een oeroud gegeven, en het feit dat het feest telkens op de naamdag doorgaat, en niet, zoals meestal, de zondag na... Nee, in Mater moet je je maar vrijmaken als het feest op een weekdag valt, en dat doen ze massaal !

Zelfs de hoogmis wordt die dag druk bijgewoond, al gaat de grote meerderheid wel van de paarden recht naar het café... Op het plein staan dan ook een paar kermismolens voor de kinderen.

Om eerlijk te zijn, als ik ga (want het is lastig om er naar toe te gaan, met de wagen kun je er niet bij), dan ga ik voor de paarden. En als er weer een koets met een zesspan voorbijkomt, dan bewonder ik de paarden en de rijkunst van de menner !

Er zitten mooie paarden bij, schitterende paarden, en een heleboel gewone paarden... en soms wat oude sjokke-paarden, en een heleboel pony's in alle formaten. En dikwijls loopt er, tot vreugde van de massa, ook wel hier of daar een ezel tussen...

Ik denk dat de meeste vrouwen van Mater die middag of meegaan, of boos zijn omdat manlief te laat thuis komt...

Kortom, dit is een heerlijk stukje oude Vlaamse folklore, zoals meestal ook hier van uit de religie gegroeid... Hier in de Vlaamse Ardennen vind je nog heel veel van die hele oude vieringen... De krakelingen in Geraardsbergen, Het feest van Sente Plone (Sint Apolonia) in Elst, en nog heel veel meer... De Grote Fietel in Ronse (Sint Hermes) en de boertige Fiertels her en der, waar spot en folklore hand in hand gaan, en zoals reeds vermeld, de talrijke ruitersommegangen...

Het is een heerlijk land om in te wonen, dat Vlaanderen van ons !

tot de volgende ?

Vissen

Maandag ben ik gaan vissen, met Luc en Marnic, in de vijver van pépé...
Het was mooi weer, warm, maar niet te, zonnig, maar niet te, en de vis beet fantastisch !
In het begin heb ik de vissen die ik ving geteld, in minder dan 50 minuten had ik er al 36 ! Nadien is het tempo wel wat afgenomen en vanaf 16 uur lag alles zowat stil.

Ik heb geen grote vissen gevangen, meer zelfs, ik kreeg er zelfs geen beet van, maar Marnic kreeg vier keer een kanjer aan de lijn, met als gevolg 4 kapotte lijnen. De laatste keer had hij een zware draad aan zijn hengel gedaan, maar dan was gans de lijn af, in één majestueuze ruk !
Luc heeft een mooie zeelt gevangen, en ook bij hem snokten grote vissen een paar keer zijn onderlijn af.

Er zit daar behoorlijk grote karper, en als je er zo eentje aan een blieklijn krijgt, dan mag je gelukkig zijn als je maar een onderlijn kwijt bent ! (Voor de niet vissers: een lijn bestaat uit twee stukken, het grootste stuk is de bovenlijn, waar ook de dobber en het lood aan zitten, en dan de onderlijn met het haakje. De bovenlijn wordt in veel sterkere draad gemaakt bv 3 kgr, en het onderlijntje dan ongeveer de helft bv 1.6 kgr. Als de lijn dan in stukken getrokken wordt door een te zware vis, breekt het onderlijntje veel vlugger dan de bovenlijn, en moet je alleen een nieuw onderlijntje (met haakje)  aan het geheel bevestigen.)

Pépé kwam al heel vlug "op bezoek" bij ons, en bleef bij ieder van ons een hele tijd babbelen. Ik kreeg weer het verzoek voor hem een deel onderlijntjes te maken. Hij kan dat zelf niet meer, het is immers niet zo makkelijk om dat kleine haakje aan dat dunne nylondraadje te bevestigen... Ik heb daar een toestelletje voor, want anders zie ik het ook niet meer...

Het is heerlijk om daar te gaan vissen ! Het is er stil, je zit midden in de natuur op privé domein, te genieten van de rust, de natuur. Zelfs als de vis er niet zou bijten, zou het er heerlijk zitten zijn.

Ik heb zo net ook gebeld naar mijn zus in de kliniek... De nieuwe heup zit er in, en alles is goed verlopen. Alleen heeft de dokter haar verwittigd dat ze nog een hele tijd veel pijn zou hebben, niet van die heup, maar omdat haar zenuw blijkbaar ook geschonden is door de wrijving van het stukke gewricht. Kortom, wellicht heeft ze er te lang op blijven lopen... Sterk houden is dus ook niet altijd goed.

Volgende week zal ik eens pogen tot ginder ver te rijden. Ik weet dat dit voor mij een heel pijnlijk iets wordt, want zo ver rijden is heel pijnlijk voor mijn rug, maar dit gaat voor ! En van de pijn ga je niet dood, en we zijn maar met zijn drieën meer (broer is al zo lang dood)...  

tot de volgende ?

De hond in het Iraanse kegelspel

Eigen foto, eigen hond, maar in het echt luistert zij veel beter dan op de foto !!! (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het al eens gelezen, bij de Moslims zijn honden onreine dieren...
Er zijn er nog, varkens en zo, er is nogal een en ander gelijklopend met de onreine dieren bij de Joden.
Ik heb ooit de bedenking gemaakt dat er wellicht een zekere logica in dit systeem zou kunnen zitten. Heel wat van de dieren die onrein verklaard worden, zijn afvaleters, krengeneters. Een hond jaagt weliswaar zelf, maar een kreng is voor hem een buitenkansje. Meer zelfs, heel wat honden vinden het heerlijk zich ook nog eens te wentelen in wat wij als stinkend ervaren...
Alen (paling) zijn ook onrein, maar ook die zijn, als ze de kans krijgen, krengeneters.

Wat de redenering bij de Hindoe's is om dieren heilig te verklaren, dat is mij een raadsel... Daar is blijkbaar een heel andere motivatie in het spel.

In de Westerse wereld, ook in de oude Westerse Godsdiensten, lijkt het er op dat men er nooit onreine dieren heeft gekend, alhoewel... Wij zijn zo wat de enigen die geen insecten eten...

Maar de hond in het Iraanse kegelspel... ? In het kader van de godsdienstvrijheid heeft men daar het uitlaten van de hond als strafbaar gesteld. Met andere woorden, in de praktijk zijn honden dus verboden. Je kunt een hond immers moeilijk op het kattenbakje gaan zetten.

Ach, wat betekent nu zo'n hond meer of minder op wereldvlak?

Ik heb het al meermaals in deze column gehad over "Vrijheid", met een hoofdletter, en daar bij telkens weer gesteld dat vrijheid een persoonlijk ervaren is. Als je Moslim bent, overtuigd bent van de onreinheid van de hond, dan zal dat een nieuwe wet zijn, waar je helemaal geen ergernis over hebt of krijgt. Als je echter niet de Moslim bent, maar een Koptische Christen of nog iets anders, dan zal je dit wellicht ervaren als een aanval op je vrijheid.

Je ziet, het is weer een persoonlijk aanvaarden...
Maar er is een verschil... Hier lijkt het er op dat men uiteindelijk wetten maakt die door een deel van de bevolking als ergerlijk worden ervaren. Het is een rechtstreekse aanval op mensen die niet behoren tot de Moslim. Mochten de Koptische Christenen en eventuele andere godsdiensten en agnosten en compagnie zelfs zouden besluiten om geen honden te houden ten einde de Moslims in hun land niet te beledigen, dan zou dat hetzelfde effect hebben, maar dan was het geen beperking van de vrijheid, maar een eerbiedigen van de anderen...

Het lijkt me dan ook, dat men hier dat wankele evenwicht waar men het gevoel van vrijheid ervaart, heeft verbroken... Een deel van de mensen zullen zich "gepakt" voelen. Misschien zelfs ook Moslims die niet zo erg naar de letter leefden.

De basis van dit gevoel is niet de aantasting van de individuele vrijheid, maar het feit dat men het bindt aan het heiligste der heiligen: de persoonlijke godsdienst van de mens.
Godsdienst lijkt hier en nu, in onze huidige wereld een beetje old fashion, maar dat is maar "lijken", want als je de zaak nader bekijkt, dan zie je eigenlijk een revival van het esoterische, de mens gaat zoeken bij Boeddhisme, bij andere vreemde en exotische geloven of levenswijsheden, of ze gaan de zaken op de rand van de godsdienstbeleving intenser gaan beleven. We hebben een tijd gekend dat bedevaarten leken uit te sterven, maar ze zijn terug in... Een randgebeuren van de godsdienst, die meer op het persoonlijke vlak lijkt te liggen, en dus meer aanvaard is. De "kerk" als instelling, is bij welke godsdienst dan ook, voor onze maatschappij verdoemd... Men aanvaardt het niet meer dat er ergens een orgaan is dat je innerlijk dicteert.

Bij de meeste Westerse mensen in het idee Vrijheid, niet die persoonlijke ervaring, maar een bijna publiek iets verworden.
Als ik een vergelijking mag maken, dan zou ik zeggen dat de moderne Westerse mens al die begrippen, Liefde, Geloof, Genot, Welvaart heeft teruggebracht tot iets uiterlijks. Een net laagje frisse verf er op, en wat er onder zit, dat zien ze niet. Terwijl het eigenlijk het innerlijke is waar het over gaat.
Hoe staat het ook weer in de bijbel? Witgekalkte graven?
Ik weet wel dat het daar over iets anders ging, maar toch lijkt het mij dat het net over hetzelfde gaat: uiterlijkheden tegenover echt beleven, echt ervaren, echt aanvaarden...

tot de volgende ?

Het parachuteplantje

Zo nu en dan (veel te dikwijls) kan ik mij niet beheersen... Als ik een speciaal plantje zie, en het is betaalbaar, dan breng ik het mee naar huis... Zo heb ik een pak "gekke" planten die je niet zo heel vaak ziet ...
Eentje er van is een "ceropegia sandersonii", een lid dus van de ceropegia ofte het lantaarnplantje, maar dan een wat speciale vorm, het parachuteplantje genaamd....

Als je de foto bekijkt, snap je meteen hoe het aan zijn naam is gekomen. Nu bestaan er, zelfs van dit bizarre plantje ook nog eens soorten, en zo heb ik al twee variëteiten.
Het is een verwoede klimplant, die in enkele dagen vijfentwintig tot dertig centimeter ver gaat reiken met een soort stengel, om ergens een nieuw klimdoel te bereiken. Je moet dan tijdig die scheut dwingen weer naar zijn eigen pot te gaan, en rond de hem geboden stokjes te gaan groeien...

Maar nu en dan ontsnapt er eentje aan de aandacht, en zo stelde Anny vandaag vast dat de twee potten heel netjes tot één verweven waren. Niet erg, het was maar een stengeltje... Ze is een kwartier bezig geweest om uit te vinden waar het einde van dit vermaledijde scheutje zat... En dan minstens even lang om het weer van tussen al die andere krinkelende en kronkelende takjes los te werken. Eén bloem is gesneuveld, maar nu groeit de scheut weer waar hij moet groeien...

De ene soort staat al volop in bloei, en nu is de tweede pot ook begonnen met bloeien. Als je de foto bekijkt, dan denk je wellicht dat dit wel een heel erg opvallende plant is, met exotisch aandoende bloemen... Mis ! De bloemen zijn groen, en als je niet aandachtig kijkt, dan zie je ze niet eens staan. Ze zijn nochtans behoorlijk groot, ik schat dat de diameter ongeveer 3.5 à 4 centimeter is ! Dus zeker niet echt klein te noemen. Op de foto zie je ongeveer de ware grootte.

De tweede soort geeft iets kleinere bloemen, maar daar is het parachuutje niet plat, maar meer in een punt gegroeid, dus een beetje als een "torentspits", en de kleur is ook lichtjes verschillend, enkele tinten donkerder en wat meer bruin-paars bevattend.

De plantjes schijnen in Zuid Afrika thuis te horen, en dus zou de bloeitijd hier omgekeerd moeten zijn, maar wellicht heeft de zon meer invloed dan het soortgeheugen, en ondertussen bloeien die dingen hier ook al in onze zomer, tot tegen de echte winterperiode, dan een drie vier maanden rust, en hup, daar zijn de bloemen er al weer...

Ach, mijn zuster zal zeggen: "Daar is hij weer met zijn bloemen...", maar heb jij dat dan niet ? Ben je, met het ouder worden, ook niet blij met al die kleine dingen om je heen? Of ligt dit aan mijn minder mobiel zijn ? Dan zou je de laatste maanden ook al wat van die kleine dingen hebben leren appreciëren... want jammer genoeg was je ook al heel wat minder mobiel. Hopelijk gaat het straks weer met je nieuwe heup !

Maar het is een feit, dat ik steeds meer aandacht heb voor de kleine dingen in het leven. Zo stonden we gisteren in Bonsecours in een etalage van een tabakswinkel te kijken naar al die gekke pijpen... Waterpijpen tot kleine gekke metalen pijpjes... Je kon er hoogstens een halve vingerhoed tabak in kwijt... Tot we plots de versiering wat nader bekeken, en er een onmiskenbaar blad van marihuana (Wiet) zagen... Tja, wellicht rook je dat in hele kleine porties ??? Ik heb er eerlijk geen idee van, voor ons is dat een onbekende wereld.

Wel hoor en lees ik steeds meer over Cannabis (Wiet) als een medicinale plant... Bruikbaar voor het helen van diverse soorten kanker, als pijnstiller, ontstekingsremmend middel en voor nog heel wat meer zaken... Wellicht krijgen we binnen enkele jaren een heel gamma medicamenten afgeleid van de Cannabis...  Ik weet dat er Cannabis bestaat die niet als Wiet kan gebruikt worden, omdat er geen of  bijna geen hallucinerende stoffen in zitten, en die dan geteeld wordt als veevoeder, en als grondstof voor textiel en dergelijke. Deze Cannabis mag men kweken onder bepaalde voorwaarden op het veld. Vissers en vogelliefhebbers gebruiken ook van deze plant, het kempzaad is immers het zaad van deze soort cannabis. Maar de medicinale eigenschappen zouden blijkbaar nogal samen hangen met de hallucinogene eigenschappen... Komen we dan straks tot het kweken van hele velden Wiet ? Ten bate van de geneeskunde ? En zou dat geen open deur zijn naar het wietgebruik in het algemeen?

Planten... je ziet er is heel wat van te vertellen...

tot de volgende ?