feestje

Image via WikipediaVandaag gaan we met de kinderen en kleinkinderen eens samen wat gaan eten... Straks zijn we 44 jaar getrouwd en ik ben dit jaar op pensioen gegaan, dus redenen te over om eens samen te gaan eten. Tot nu toe kwam het er nog niet van, want dat van dat pensioen, dat is eigenlijk al oud nieuws... Maar ja, 't is altijd iets, en nu met dat weekend van wapenstilstand was er voor iedereen een gaatje...

Als ik met vrienden babbel, dan valt het mij nogal dikwijls op dat wij, Anny en ik, heel weinig eens "gaan eten"... het lijkt wel of wij daar niet aan denken. En om eerlijk te zijn, ik ben al zeker even graag thuis.
Ik moet voor iedere stap buiten figuurlijk mijn eigen zichzelven bij de kraag pakken en buiten sleuren. We gaan dolgraag naar de rommelmarkt, ik ga heel graag naar de academie en zo zijn er nog wel een paar dingen, maar niettemin voel ik dat op het moment van vertrekken iedere keer weer wat weerzin... Eens ik op gang ben is dat gedaan, en ben ik content, maar ik moet mezelf in gang trekken.

Het zal de wet der traagheid zijn zeker ? Er is meer energie nodig om een lichaam in beweging te brengen dan om het in beweging te houden. Met mijn lijf gaat dit zeker op...

Ik vermoed dat ik in een vorig leven een Pasja ben geweest, neergevlijd op een massa donzige kussens, met mijn vinger knippend als ze mijn eten in mijn mond moet stoppen...
Hé, van een vorig leven gesproken.... Op een site kwam ik toevallig zoiets tegen! Ik moest mijn geboortedatum en dergelijke in typen, en dan kreeg ik mijn sterrenbeeld, mijn toekomst en ook mijn vorig leven te zien. (In 't Frans)... Ik was volgens hen in een vorig leven ergens in de vijftiende eeuw een apotheker of scheikundige... Tussen die vijftiende eeuw en mijn huidige leven was er blijkbaar niets geweest, of misschien was er daar een hel of vagevuur????
Maar terug naar die apotheker... Ik die geen jota ken van scheikunde, en er ook niet de minste interesse voor heb ???? Maar ja, in die tijd was dat nog meer planten en veel bijgeloof, en in alle twee ben ik nu nog een straffe. Ik neem op wonderbaarlijke (hum) manier de jeuk weg van een muggenbeet bij mijn kleindochter, met een blaadje van de brede weegbree, en als ik iets kwijt ben zoek ik het met een pendel... Dat van die weegbree, dat helpt, dat van die pendel helpt niet, maar ja, je kunt net zo goed zoeken met of zonder die pendel, dus waarom het dan niet eens (weer eens) proberen ???
Och, ons moeder zocht kwijtgeraakte dingen met de hulp van St Antonius... Mijn oudste zus was eens haar ring verloren in het lange gras... Ons Vader heeft een hele weide kort afgemaaid met een klein sikkeltje maar vond uiteindelijk de ring... St Antonius kreeg de beloning...
(Dat van die pendel is dus een erfelijke belasting...)
En van de planten... Daar ben ik wel heel erg in geïnteresseerd... Ik heb een hele resem boeken over planten en hun krachten... Onder meer een prachtige replica van het Groote Cruydtboeck van Rembrechtus Dodoneus (Dodoens).... In dat oude cruydtboeck is het heerlijk neuzen... Het is al zo plezant als kijken in de hele oude kookboeken van mijn vrouw... Daar vind je ook van die plezante dingen in. Heerlijke recepten om lijsters klaar te maken naast een systeem om eieren te overwinteren... Dingen die ik zelfs niet meer durf te vertellen aan mijn kleinkinderen... Want ze gaan wellicht hun opa een hele boel graden laten zinken op de schaal van hun achting...
Toen ik klein was, dan vingen we mussen en spreeuwen om op te eten... Nu doe ik boete, en voeder ik de mussen met milde hand mijn kippenvoer. En waar er niet veel mussen meer zijn, zitten er tientallen van mijn kippenvoer te snoepen... (De wraak van de mussen???)

Maar in die oude boeken vind je nu eenmaal heerlijke wetenswaardigheden... Zo zou je met een bepaald kruid te nemen, de blaren te kneuzen, in het water werpen, en zie, al de vissen komen boven drijven... Ik heb het nooit geprobeerd, ga het ook niet doen, maar het lijkt mij een soort scheikundige genocide op vissen... Je vind er ook hoe je vogellijm moet maken en hoe je dan het best en het vlugst vogels kunt vangen... Of hoe je eten moet prepareren om de vogels in slaap te doen vallen, je hoeft ze dan maar op te rapen... (Nog niet zo gek geleden kon je dit middel nog steeds kopen in Frankrijk onder de naam Corbeaudort of iets in die zin. Het was zogezegd alleen om de "schadelijke" kraaien te pakken, maar ik weet er velen die daar mee pakken fazanten wisten te pakken...)

Allemaal dingen uit een verleden... die steeds vreemder en onherkenbaarder wordt...
Als ik denk aan wat er allemaal is veranderd in de manier van denken en leven...
Als je die dingen van toen naar nu poneert, dan lijken de vorige generaties héél onbeschaafd en héél wilde mensen !!! Maar die vorige generaties, die leven nog steeds onder ons, het is echt niet zo lang gelden dat die allemaal dood zijn. Maar veroordeel hen niet ! In die tijd, hun tijd (voor een klein stukje zelfs nog mijn tijd) was dat allemaal normaal... Was dat niet verkeerd, was dat heel gewoon.

En wellicht, zullen de jonge mensen van nu, ooit dezelfde bedenkingen maken, als ik nu maak... Zal men wellicht heel anders staan tegenover het houden van varkens en kippen... of ten opzichte van het gebruik van GSM en dergelijke... Wie weet hoe de wereld er binnen 50 jaar uit zal zien... Of liever hoe de mens zal zijn, hoe zijn normen zullen zijn....

Dat is meteen ook de zwakte van de boeken waarop de geloven zijn gebaseerd (Bijbel, Koran,
Bhagavad-Gita en dergelijke)... Ze zijn geschreven in een bepaalde tijd, boden dan wellicht heel nieuwe heel verrijkende teksten aan, maar wie nu die zaken letterlijk neemt... Het gekste vind ik dat de meesten het boek van hun geloof wel letterlijk nemen, maar dat van de anderen als tijdsgebonden beschouwen...

Ach, als je het geluk hebt wat ouder te worden, dan zie je (voel je) wellicht zelf de evolutie...
Mens zijn is geen stabiel iets... het evolueert
gelukkig maar


tot de volgende ?

Wapenstilstand

11 november 1918... ondertussen 93 jaar geleden...
De kanonnen stopten het gebulder, de geweren stopten met knallen... het front viel stil.
Einde van de eerste Wereldoorlog...
Vier jaar leed en miserie over een kilometers lang front van de dood.
Hier denken wij uiteraard op het front aan de Ijzer, maar je kunt gerust ook een heel eind front bezoeken in Frankrijk...
Duizenden en duizenden en duizenden jonge mensen lieten het leven voor de waanzin van enkele leiders. En of het nog niet genoeg was, na de stopzetting van de gevechten kwam er nog de Spaanse Griep bovenop, en nog maar eens miljoenen doden...

Het zal voor wie er midden in zat, wellicht het einde van de wereld hebben geleken, en na de Grot Oorlog zou er wel nooit meer een komen. Vredesactivisten droegen speldjes met "Het Gebroken Geweer"... en de vrede duurde... amper 20 jaar... En 't was weer van dat !
Weer een wereld in oorlog...
Nog geen 15 jaar later: Korea
en eigenlijk is het nooit meer gestopt
Altijd was er wel ergens oorlog
altijd was er wel ergens opstand
altijd was er wel ergens miserie
honger
dorst
kogels,bommen, gas, vuur, napalm... kernwapendreiging...

Het mensDOM

Kun jij je voorstellen, dat men plots gaat zeggen dat jij daar in die greppel moet gaan staan, en dat je met scherp moet gaan schieten op al wie uit die richting komt.
Schieten om te doden, op mensen die je noch van haar noch van pluimen kent...
Omdat een of andere oelewapper het je beveelt.
Ik snap het niet,
maar het gebeurt, ook nu nog, vandaag !
Ik vraag me af, is de soldaat in kwestie dan de moordenaar, of is het de bevelhebber?
Of beiden?

Ik ken wel enkele mensen waar ik boos op ben, die mij of de mijnen hebben kwaad gedaan. Mensen die ik in gedachten wel eens een goeie optater geef... Maar ik kan me begot niet voorstellen dat ik ooit een geweer zou pakken en hen zou neerschieten...
Ik zou het niet kunnen...
Ik heb ooit eens een kat doodgereden, ik kon het beest niet ontwijken door de drukte van het verkeer, en hoorde het beest kraken onder mijn wielen... Ik ben er nog steeds niet goed van, gewoon als ik er aan denk... Laat staan dat ik bewust een mens zou doden, zo maar...

11 november is een dag waarop de geweren zwegen... één keer... op één front.
De dwaasheid van de mensen lijkt wel oneindig, mateloos... onbegrensd.
Iedere reden is goed om oorlog te maken, godsdiensten, macht, grondgebied... noem maar op het klopt altijd.
De laatste tijd voeren er zelfs oorlog om de ...vrede !!!
???? Om de democratie ????

Zwaarden omsmeden tot ploegscharen... Een droom die droom blijft.
Iedereen weet dat het zo zou moeten zijn, iedereen wenst dat het zo zou zijn, en ondertussen vechten ze allemaal maar door, altijd gewettigd door een heel plausibele reden... Plausibel ???
Ach, de macht
het geld
... en soms wellicht omdat men dan niet denkt op wat niet mag geweten zijn...
mensen doden als camouflage van andere schurkenstreken.

En tegenwoordig zien we regelmatig solo-oorlogen... Een of andere oen haalt het in zijn bolleke dat hij wil sterven na er zoveel mogelijk dood gemaakt te hebben. Zie maar in Noorwegen, zie maar in Amerika en vele anderen...

Eigenlijk is er wellicht niet zo veel verschil... Een gek alleen die er zoveel mogelijk doodt vooraleer zelf uit het leven te stappen, is wellicht niet gekker dan de president die hele landen aanvalt omwille van de vrede... Denk maar aan de massavernietigingswapens in Irak... die er niet waren, maar die een voldoende (onbestaande) reden waren om het land te veroveren...

Plato heeft meer dan gelijk ! Een verstandig man doet niet aan politiek, daarom worden wij door oenen en schurken geregeerd....

(Ik vind het heerlijk als de staatsleiders daar bloemen gaan leggen voor de gesneuvelden... Pilatus had voldoende aan een teil water om zijn handen in onschuld te wassen, onze leiders doen het nu met grote bloemenkronen...)

tot de volgende ?

zon

Toen ik vanmorgen, voor mijn dagelijkse turnsessie, het rolluik omhoogtrok, was daar zo waar reeds de zon. De andere morgens keek ik steeds naar een halfduistere wereld, veelal met een grijze mistige herfstsfeer om de velden gesluierd... Vandaag echter: ZON !
Ik weet niet waarom, maar de wereld ziet er meteen anders uit! Vrolijker, lichter, minder droefgeestig.
Heb jij dat ook ?

Binnenkort lezen we weer prietpraat over de winterdepressies en hoe je die kunt genezen met grote dosissen licht... Ik weet niet of het echt helpt, maar licht doet wel degelijk iets. ik kan me alleen moeilijk voorstellen dat een batterij TL-lampen op mij dat effect hebben dat de zon heeft. Ik las zelfs dat je een soortement bril kunt kopen, waarbij er licht in je ogen schijnt. Dat zou al voldoende zijn om uit het winderdipje te geraken ????

Ach ze doen maar, ik trek me wel telkens weer op aan dat schrale zonlicht in onze wintermaanden, en aan de gezelligheid van mensen rondom mij...

Want dat heeft ook een zonnig effect!  Als je met een groepje mensen kunt bijeen zitten, heerlijk keuvelen en zitten lachen om twee keer niks, dan doet dat deugd. Niks geen zwaarwichtige dinges, kolderen ! Lachen om onbenulligheden. Lachen om te lachen.

Eén van de ergste dingen die je als mens kan overkomen, is eenzaamheid.
En eenzaamheid is een van de kwalen van deze tijd.
In een veel te dicht bevolkt landje, opeengehoopte eenzamen. Het klinkt bijna absurd, maar toch is het zo!
Eenzaamheid midden in de massa. Mensen die niet het vermogen hebben om contact te maken, mensen die niet het eerste woord durven te uiten, mensen die niet durven naar een ander te kijken, mensen die niet meer kunnen of durven glimlachen, mensen die zich opsluiten in wat we het "menselijk opzicht" noemen, mensen die innerlijk ineen geschrompeld zijn, als een winterappeltje... het is er nog wel, maar volkomen uitgedroogd.
Voor wie zo niet is, lijkt het zo onmogelijk, dat je er geen aandacht voor hebt. Je ziet ze niet eens, die eenzamen (ze doen veelal ook zo hun best om te verdwijnen in de achtergrond)...
Soms kun je ze herkennen, als je toevallig het woord tot hen richt, en je ziet hen plots warm worden, je ziet ze als het waren openbloeien, als een plant die blijkbaar verdord was, en door een scheutje water in enkele minuten weer "staat"...
Met andere woorden, er is echt niet zo veel nodig om hen uit die eenzaamheid te halen, maar het kost bergen werk om hen er uit te houden. Want dat ene moment is niet de genezing ! Het duurt een hele tijd om hen zo ver te krijgen dat ze zelf die muren - die ze zelf hebben opgebouwd om hun tere egootje te beschermen- te slopen, zich zelf te bevrijden van de angst voor contact, de angst voor de ander, de angst zichzelf bloot te geven...

Ik ben geen psychiater, maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat er veel te veel mensen rondlopen die zichzelf veel te serieus nemen... Mensen die voortdurend bang zijn dat hun imago zal geschonden worden...
Mensen die wellicht het woord imago veel te letterlijk nemen? Mensen die menen dat zij nu eindelijk ontpopt zijn tot een volwassen vlinder, en dat het minste hun mooie uiterlijk zal te niet doen... Mensen die niet weten dat dit uiterlijk maar bijzaak is, niet beseffen dat hun imago echt niet alles is... Je kunt ze er heel makkelijk uithalen! Je kijkt gewoon naar mensen die zich niet durven bloot te stellen, die zich niet eens één keer belachelijk durven te maken, mensen die steeds waakzaam en alert zijn om hun "standing" hoog te houden.
Ik noem ze een beetje bekrompen... Ze zijn zo bang voor wat de anderen van hen denken, dat ze zich zelf tot hun eigen slaaf maken.

Wat kan het je eigenlijk schelen wat een ander van je denkt ? Wat heb je daar aan ?
Je moet natuurlijk ook niet het omgekeerde gaan doen, en de wereld gaan schofferen, maar je doet er geen mens kwaad mee om jezelf te zijn. Om luid te lachen als je lol hebt, om die heerlijke makkelijke slobberbroek te dragen in je eigen tijd, om samen met je kleinzoon te fietsen en luid lachend door de wereld te rijden...
Denk je echt dat je nadien niet meer je ikje zult zijn ?
Misschien wel niet... Misschien zul je dan eindelijk eens een normale IK worden, een Ik die niet opgesloten is in zijn eigen coconnetje, maar die vrij en vrolijk deel is van de wereld. De werled vol mensen, mensen die echt niet de boemannenwereld vormen....

ruk je los, wees jezelf, lach, spring, dans, huil, ween, zing en bewonder....

tot de volgende ?

Genocide ?

Ik heb eens gekeken in de dikke Van Dale: Genocide is de stelselmatige uitroeiing van een volk of van een volksgroep...
Misschien is het woord dus ietsje overdreven, maar wat is uitroeiing en wat is stelselmatig ???
De dader , De Belgische, en zelfs de Europese regering(en).
De Slachtoffers ? De ouderen...

Mensen leven steeds langer, dus stijgt de groep gepensioneerden te veel en te snel, dus moet men logisch redeneren en stellen dat de mensen langer moeten gaan werken...
Maar is dat wel zo ?

Ik heb de tijd meegemaakt dat je op 65 op pensioen ging, tenminste, als je zo ver raakte...
En dan kwam het prepensioen of brugpensioen (in Nederland de VUT), waardoor de mensen op de leeftijd van 60, later zelfs nog enkele jaren vroeger op rust gingen, niet op pensioen, maar toch op rust.

Ik was toen verantwoordelijk binnen de vakbond, voor de houtbewerkers en bouwvakarbeiders van de regio Oudenaarde. En gepensioneerden en/of hun weduwen, konden ook genieten van een aanvullend vakantiegeld als gepensioneerde bouwvakarbeider (of weduwe er van)... We hadden dus de facto een goed zicht op de gemiddelde levensduur van onze bouwvakarbeiders. Na de invoering van het brugpensioen zagen wij plots dat de arbeiders veel langer bleven leven! Waar voorheen een serieus percentage arbeiders voor het bereiken van de pensioenleeftijd er het loodje bij legden, was na de invoering van het brugpensioen de leeftijd een stuk hoger !
De jaren tussen de 58 en de 65 blijken voor heel wat arbeiders té veel, té zwaar en dus dodelijk. Door het stoppen met de arbeid vóór die zware jaren, blijkt de levensduur drastisch te stijgen.

Hoe noem je mensen, die willens wetens anderen verplichten dingen te doen waarvan men weet dat het voor velen de dood brengt of op zijn minst bespoedigt ? Genocide lijkt echt niet zo helemaal overdreven te zijn....

De reden dat er te veel ouderen op pensioen komen, en dat het systeem daardoor onbetaalbaar wordt, is een flagrante leugen. Men moet gewoon het systeem eerlijk maken, en dan lukt het wel. Eerlijk maken, daar onder versta ik dat je niet kunt meten met de oude maten als de nieuwe maat héél anders is.
Men heeft het pensioensysteem berekend en uitgewerkt op basis van het oude systeem van tewerkstelling en de situatie van toen wat gemiddelde levensduur betreft. Nu is dat alle twee veranderd. De manier van tewerkstelling is niet meer zoals toen, men werkt met steeds meer behulp van machines en steeds minder inbreng van menselijke krachten. Het lijkt mij dus ook logisch dat je dan op een andere manier de gelden gaat bijeen garen om de pensioenkas te spijzen. Niet alleen meer door inbreng van de steeds minder arbeiders, maar door de belasting op toegevoegde waarde te benutten voor hen die de toegevoegde waarde maakten ! Het stuk ijzererts wordt immers meer waard door de arbeid die het om vormt tot staal. Het lijkt dus ook logisch dat een deel van de toegevoegde waarde ook naar de veroorzaker gaat van die toegevoegde waarde. (Ik noem de BTW als mogelijkheid, maar dat kan natuurlijk ook een andere naam krijgen, de bron echter is de toegevoegde waarde)

Er is meer !
Het brugpensioen werd indertijd ingesteld als maatregel om de jeugdwerkloosheid op te vangen. Er waren te veel jonge mensen die niet meer aan de bak raakten, en het leek logischer en eerlijker om de jongeren aan het werk te helpen, en de ouderen wat vroeger aan de kant te schuiven. (in het begin waren de ouderen helemaal niet happy met die soms verplichte vervroegde uittreding !!! Pas later werd het prepensioen van een regel een recht...)

We stellen vast dat de jeugdwerkloosheid nog steeds niet is opgelost, dus is er ook van uit dat standpunt geen reden om het prepensioen af te schaffen !

En zo komen we aan het echte zware probleem binnen onze maatschappij !!! De jeugdwerkloosheid.

Ook daar spelen heel wat redenen mee, waaronder de economische crisis een deel vormt. Maar de grootste ramp is dat na enkele jaren de werklozen gewoon niet meer bruikbaar zijn op de arbeidsmarkt.
Rechtse partijen zoals VLD en NVA en LDD en het Blok binnen Vlaanderen, stellen dan ook voor de werkloosheidsvergoeding te begrenzen in de tijd.
Ze zeggen dat ze op die manier een grotere motivatie geven aan de werkloze om echt intens naar werk op zoek te gaan. Dat is bullshit ! Als er voldoende werk was, dan was die werkloosheid er niet, en dan zou er geen langdurige jeugdwerkloosheid bestaan. Bovendien is hun doel gewoon een properder statistiekje te kunnen tonen. Als ze de werkloosheidvergoedingen begrenzen in de tijd, dan zullen er automatisch een heel pak minder werklozen zijn. (Ze zijn er wel nog steeds, maar ze genieten geen werkloosheidsvergoeding meer, dus zijn ze statistisch ook geen werklozen meer!)
Bovendien zou er door invoering van dit systeem een heel pak bespaard worden. Niet dat men de werkloze zonder inkomen wil gaan zetten, nee, men biedt hen de kans om te trekken van het OCMW... Maar als nu uw zoon werkloosheid kan krijgen, zal hij later geen OCMW-vergoeding ontvangen, want jij, ouders-lief hebt nog steeds een inkomen, en hij kan dus teren op uw zak... (Zo hij nog thuis wonend is... ) Als hij niet meer thuis woont, dan krijgt hij alleen OCMW als  zijn vrouw of gezel(lin) geen inkomen heeft, of een té laag inkomen heeft (bv OCMW ???)...
Met andere woorden, hoe dan ook : verarmen !

Terwijl het systeem van de jeugdwerkloosheid voor het grootste deel eigenlijk te danken is aan de duur en de opleiding. Iemand die 5 jaar afgestudeerd is als ingenieur, en gedurende die 5 jaar zijn beroep niet uitoefende, en zich niet bleef bijscholen, die kan nooit meer aan de bak komen als ingenieur. Hij/zij is het in feite ook niet meer, althans niet volgens de dan geldende norm.
Met andere woorden, door de jeugdwerkloosheid creëren we in feite een menigte jongeren die niet meer aangepast zijn aan de tewerkstelling, althans niet meer voor wat ze ooit studeerden.
De enige oplossing is die werklozen voortdurend bij te scholen, zo mogelijk gericht op de vraag van de arbeidsmarkt. Met andere woorden met moet blijvend investeren in scholing !
Als ik zeg gericht naar de arbeidsmarkt, dan bedoel ik niet dat het moet gaan met een systeem van opleiding of stages op de werkvloer. We hebben ondertussen gezien dat dit niet werkt ! De meeste werkgevers misbruiken die mensen als goedkope arbeidskrachten en investeren helemaal niet in opleiding. Na de bonustijd gaan die arbeiders sowieso weer de werkloosheid in...
Zeg me nu niet dat dit toch kan gecontroleerd worden !!! Dat is zever. Ik ga u een voorbeeldje geven van hoe het in werkelijkheid gaat. In een bedrijf schoolt men zogezegd de arbeiders bij. Ze krijgen niet alleen een nieuw soort werk, ze krijgen ook daadwerkelijk lesuren in het bedrijf. Althans, dat is wat zou moeten gebeuren... Om zeker te zijn dat het ook gebeurt, stuurt men een inspecteur op pad... Onaangekondigd duikt hij het bedrijf binnen, meld zich aan, en men verzoekt hem beleefd eventjes te wachten, men gaat de verantwoordelijke roepen. Dit zoeken duurt een klein kwartiertje, tijd genoeg om alle betrokken arbeiders in een klaslokaaltje te zetten... Controlerapport: alle in orde....

Nee, de opleiding moet gebeuren door een neutraal organisme, en zo gericht mogelijk. Als bedrijf een tekenaar nodig heeft met dit of dat computerprogramma, dan leidt men daar de mensen voor op. Zeg niet dat men daar geen mensen voor heeft !!! Ieder jaar komen er weer nieuwe versafgestudeerden de grote meute werklozen vervoegen. Dit systeem op zich zou al een stukje oplossing vormen !

Maar ja... men laat nu liever een hele generatie jongeren verloren gaan voor de arbeidsmarkt, en men zoekt liever een oplossing in het langer tewerkstellen (lees een vroeger  dood veroorzaken) van de ouderen...
djudedju...

tot de volgende ?

geloof, hoop en liefde

... en ergens daarvoor was er ook nog berouw...
Nu leren de kinderen geen Catechismus meer... Ik heb het wel nog moeten doen, tot en met de kleine lettertjes... Ik heb er ooit eentje gevonden op een rommelmarkt of een boekenbeurs, en nu staat er ergens tussen James Bond en OSS 117 een troosteloze catechismus te treuren naar vergane glorie.
Wij, mijn leeftijdgenoten en die er voor, zijn opgegroeid in het tijdperk van de geheugentraining.
Wijsheid en geheugen werden nog flink door elkaar gehusseld.
De tafels van vermenigvuldiging moesten wij duizenden keren hardop dreunen in de klas, en thuis oeverloos herhalen, tot wij die dingen glad van buiten kenden. Dan kwam de ultieme test... We kregen de opgaven niet meer in tafels, maar de leerkracht zei plots 7x6... Goderis.... en dan moest ik het antwoord meteen kunnen geven. Dat was niet alleen een test op geheugen, maar ook op reactiesnelheid. Goede starters hadden hier iets voor. Ik ben geen goed starter, dus schreef ik vele bladzijden tafels.... "Gaat ge dat dan nooit kunnen ?" vroeg ons moeder dan. ik kon ze, ik kon ze zelfs perfect, en door elkaar gehusseld en al, maar ik moest toen (en nu nog steeds) een beetje de vraag laten bezinken. Geef me een luttel secondje en ik wist het, maar dat secondje was er net te veel aan.
Dus kreeg ik de naam slecht in wiskunde te zijn.
En ik werd slecht in wiskunde.
Zeker in vraagstukken. Die vragen vond ik absurd. Als trein A uit Oostende vertrok naar Brussel aan een snelheid van 104 km/uur en uit Brussel vertrok er eentje naar Oostende aan 83 km/uur, waar en wanneer zouden ze elkaar tegen komen... Wie wil dat nu weten ? Heb je al eens een tegenliggende trein gekruist ? Al wat je daarvan krijgt is eens flink verschieten en de vaststelling dat de tegenligger maar één groene streep is. (In mijn tijd waren de treinen nog groen)... Noch ik, noch een van mijn medereizigers, noch een reiziger in de tegenligger heeft ook maar iemand kunnen herkennen. Dus wat voor nut heeft het je daar op toe te spitsen?  Of een badkuip met vier kranen en drie gaten er in, hoe lang duurt het voor die vol is? Wie probeert nu een kuip vol gaten vol te gieten? Je stopt toch eerst de gaten ? Niet in de wiskunde...
Maar ik wijk af... We hebben het over de manier van leren, toentertijd...
Wij leerden dus oeverloos tafels, vragen uit de catechismus en ellenlange gedichten. (Boer Naas die maar een boer en was, voorwaar was scherp van zin...) Geheugen, geheugen, geheugen...
In tegenstelling met bij de tafels, kreeg je bij catechismus en gedichten wel een secondje de tijd, en daar was ik dan primus. Ik vond het bovendien zalig om gedichten voor te dragen (een heerlijk woord : voor DRAGEN...) (Een grote hond en een kleine kat zaten samen op de kamermat...)
Dus haalde ik mijn slechte wiskundecijfers makkelijk op in mijn andere vakken. (Ik kreeg nooit een herexamen, maar ontelbare deliberaties voor alle wiskunde-gelieerde vakken)

Zoals je tussen haakjes kunt lezen, hangen die gedichten van toen nog (minstens voor een gedeelte) in mijn geheugen vast gepind... Die catechismus ook...
Zo ook geloof, hoop en liefde... De aktes er van ben ik bijna volledig vergeten, maar de begrippen zijn zo stevig naar binnen gedreund dat ze er wellicht nooit meer uitraken.
En nog steeds vormen ze een beetje een leidraad in mijn leven. Ook al heb ik -minstens gedeeltelijk- een eigen invulling aan gegeven, ze zijn er nog steeds. Ook al is mijn geloof veeleer een hoop geworden, en mijn hoop een poging tot geloof... En ik zit me telkens en telkens weer af te vragen of er dan echt mensen zijn bij wie het Geloof echt zo sterk is dat er geen twijfel meer bestaat. Ik heb dat geloof niet...
Ik maak er me ook niet zoveel zorgen om, ik hoop...
Maar één ding is bij mij steeds bovenaan gebleven, laat geen plaats voor twijfel, heb ik geen geloof en geen hoop voor nodig: de liefde...

Er is wellicht geen woord meer misbruikt dan het woord liefde... Iedere vorm van genegenheid, iedere seksuele aantrekkingskracht, iedere voortplantingsdaad (met of zonder voorbehoedsmiddel) wordt tegenwoordig in dat vak "liefde" gegoten...

Liefde is iets heel anders. Liefde heeft maar heel weinig uit te staan met het lichamelijke deel van de mens. Liefde is veeleer een geestelijk iets. Liefde is vooral zichzelf vergeten voor de ander.
Genegenheid, seks zijn dan maar ampele manieren van uitdrukking van een gevoel die daar hoog bovenuit steekt.
Liefde is schoon.
liefde is rein
liefde is compleet of is er niet.
liefde is moeilijk
liefde is een streven
liefde is een groeien
liefde is een werkwoord...

Liefde kan een lichamelijk aspect delen, maar kan net zo goed zuiver geestelijk zijn.
Liefde is eigenlijk boven-menselijk. Het stijgt boven het normale gevoelen, het normale zijn uit.
Liefde is een beetje te vergelijken met verliefdheid, vlinders in de buik. Maar het mag er niet mee verward worden. Maar liefde is net als verliefdheid een intens gevoel. Een bewust voelen.

Het gedeelte -liefde in naastenliefde staat er niet voor niets... Want ook naastenliefde is een werkwoord. En het heeft niets met het lijfelijke te maken.

kortom liefde...vult je leven, willen of niet. Ben je niet vervuld, dan heb je het niet.

Liefde is... meer schrik hebben voor de ander dan voor je zelf. Een moeder die het eten uit haar mond spaart voor haar kind.
Liefde is niet te omschrijven.
Liefde IS.

tot de volgende ?

Stiekem kussen met je stiefzus - De Standaard

Ik kreeg deze link doorgestuurd... ter illustratie op mijn blog ...

Stiekem kussen met je stiefzus - De Standaard

Het nieuw-samengestelde gezin...

Het is weliswaar een klein nieuwsberichtje van ver weg... ergens uit diep Afrika, maar toch schokt het me, en doet het me nadenken...
Een jong paartje, universiteitsstudenten, gaat trouwen (zoals de gewoonte is is het meisje dan al in vergevorderde staat van zwangerschap), en ontdekt dan tot hun ontsteltenis dat ze eigenlijk broer en zus zijn. Hun ouders zijn heel lang gelden gescheiden en de man nam één kind mee, en de vrouw het andere...
Nieuw-samengestelde gezinnen...
Het is een nieuw, bizar fenomeen. Bizar in de zin dat we er nog moeten aan wennen, en wellicht nog heel wat wetten ter regularisatie gaan krijgen.
Maar ook bij ons zijn gezinnen waar twee, drie, ja zelfs meer soorten van kinderen zijn in één gezin.
Mag een zoon van zijn vader met een andere vrouw huwen met de dochter van haar moeder met een andere vader (dus geen familieband) als ze samenwonen als broer en zus in een nieuw-samengesteld gezin?
Ik weet het begot niet.
Maar vroeg of laat zullen we hier of daar wel voor zo'n feit gesteld worden...
Daar het verbod op huwelijk tussen te nauw verwanten is opgesteld om inteelt te vermijden, denk ik dat het in dit geval logisch wel zou moeten toegestaan worden, al ziet het er uit als een huwelijk tussen broer en zus, het is het niet.

Trouwens... Ik stel me vragen over inteelt.
Let op, ik wil nu niet gaan prediken vóór inteelt, maar als dierenliefhebber zie ik bepaalde zaken toch anders dan heel veel andere mensen.
Als een parkietenkweker plots in een nest gewone parkietjes een exemplaar vindt met een afwijkende kleur, dan gaat hij dat koesteren, want dat kan de basis vormen voor een variëteit van dat ras. Hij gaat, zo dat beestje een pop is, dat terugkoppelen aan de vader, is het een man, dat terugkoppelen aan de moeder, om de kans op herhaling zo hoog mogelijk te houden. Eventueel ook nog eens te herhalen met een broer of zus, met hetzelfde doel: als het ergens in de genen zit, dan is de kans groter binnen die zelfde bloedlijn op herhaling. Lukt het, dan kweekt men rustig verder tussen broer en zussen, om de kleur te bestendigen, en het is pas na enkele generaties, en na een duidelijke vastlegging van de kleur dat men weer eens poogt vreemd bloed in te brengen... Wat misschien moet gebeuren over twee generaties, want een erfenis van genetische eigenschappen kan misschien wel een sprongetje maken... En de jongen waar de kleur niet te zien is, kunnen wel drager zijn van die kleureigenschap. (Die jongen gaan dus ook niet buiten aan normale prijzen, maar ook heel duur)
Kortom, men kweekt er maar op los, en bloedschande of inteelt lijkt plots een gave in plaats van een verderf.
Op die manier zijn de meeste van onze kweekresultaten binnen onze "huisdieren" ontstaan. Maar heus niet alleen binnen de huisdieren alleen. We kennen het voorbeeld van een soort motjes die leefde op de schors van bomen. De meeste van die motten waren wittig van kleur, maar toen de industriële vervuiling zorgde voor donkere boomschors, doken plots zwarte motjes op, en na een tijdje waren er bijna geen witte meer te vinden in die streek. In streken waar de vervuiling er niet was, bleven de witten de overhand houden.
De beroemde vinken van Darwin zijn wellicht ook op die manier ontstaan, een stapje voor stapje aanpassing aan plaats en/of voedingsgewoonten.
Kortom, inteelt lijkt niet altijd zo boosaardig als men ons vertelt...

Een pracht voorbeeld is de Ronquière-Kalkoen. Het beestje was blijkbaar uitgestorven, weg, verschwünden, tot op een dag bleek dat er ergens achteraf, in één klein gebiedje het beestje de grote oorlogen toch nog had overleefd. Veel waren het er niet, en ongetwijfeld waren ze allemaal familie van elkaar... Maar de soort is zo specifiek dat je het niet kunt kruisen zonder echte verbastering en dus vernietiging van de specifieke genen te riskeren... Dus... inteelt ! Er lopen nu weer duizenden van deze prachtige soort kalkoenen rond in ons landje... En leuk: de kwekers zoeken onverwante kweekvogels om hun bloedlijn te versterken, ondanks het feit dat het dus wellicht allemaal vruchten zijn van één of hooguit enkele voorvaderen... en dus ongetwijfeld familie.

Blijkbaar is de natuur in staat om zelf de inteelt te "regulariseren", in die zin dat de zwakke, slechte jongen gewoon het niet halen, gewoon niet voortplanten, gewoon geen overlevingskans hebben. Bij mensen is dat anders, omdat bij ons een kind een kind is en blijft, ook al heeft het niet de ideale genen... Wij koesteren ze, houden ze in leven, behandelen ze om ze in leven te houden... tegen de logica van de natuur in. (Ik schreef die laatste woorden bijna bibberend van schrik, want ik weet wat een dergelijke zin kan inhouden, het nazisme ligt nog niet zo ver achter ons !!!!) Ik beklemtoon dat ik hier helemaal niet ijver voor het niet in leven laten, of het onvruchtbaar maken van sukkelaars.... Ik ben blij dat ik een mens ben, en dat wij als soort zo breeddenkend zijn en staan tegenover de "dutsen" onder ons. (en ook dat bedoel in niet denigrerend !!!).  Ik denk dat het net één van die zaken is die van ons mensen iets meer maakt dan dieren.
Maar waar de mensen nog leven op primitieve wijze, waar de wetenschap nog geen toegang kreeg, waar alles nog gaat zoals het gaat, daar gaan de dutsen dood, vooraleer ze ooit komen tot de leeftijd van voortplanting, gewoon omdat ze het niet halen, niet mee kunnen in the struggle for life....
Daar is dat ook veel noodzakelijker. Had men daar alles op alles gezet om ook die dutsen er bij te houden, dan zou dat wellicht leiden tot een algemene verzwakking, een algemeen uitsterven.
Had de blauwe parkiet in het wild moeten leven, dan zou hij zich wellicht niet hebben kunnen voortplanten, omdat zijn schutskleur onvoldoende was, en hij dus het eerste slachtoffer van predatoren zou worden....

Met andere woorden, het behouden en beschermen van het leven ten allen prijze is een "modern" verschijnsel. Niet dat die neiging, die tendens er niet altijd was, maar het leven was zo hard dat ze er gewoon niet aan de normen voldeden, en dus eerder dood gingen....

God jongens, wat zit ik al ver van die inteelt... En toch heeft het ergens een verband... Toch zijn er dingen die we moeten in acht nemen... Als we bij inteelt een hoger gehalte aan "dutsen" krijgen, als we als moderne knappe, wetenschappelijk onderlegde mensen deze dutsen kunnen grootbrengen en beschermen en opnemen in het geheel van de maatschappij (dus ook de voortplanting), dan gaan we vroeg of laat ook de gevolgen daarvan moeten evalueren. En hopelijk zijn we tegen dan zo wijs en verstandig dat ons gepruts aan de genen niet meer prutsen is maar daadwerkelijk beheersen... Wie weet is dat tegen dan niet net onze redding... Maar zonder genen-beheersing zit de kans er in dat het een ramp wordt.
Nee, ik pleit niet voor het uitschakelen van de dutsen onder ons, ik pleit zelfs niet eens voor een verbod of een onmogelijk maken van voortplanten van die mensen, maar ik wil dan wel dat we ons bewust zijn van de risico's die dat inhoudt.  Misschien leidt het wel naar onze redding door het ontstaan van een nieuwe eigenschap... kan best ook onze redding worden... Ik weet het niet
ik ben ook maar een mens
een van die rare dingen die dingen doet waarvan ze niet weten waar ze toe leiden...
een van die dingen die al zo veel wonderen heeft verricht
een van die soort die al zoveel heeft verwoest
een van die soort

tot de volgende ?
ps: eerst hadden we invaliden, dan minder-validen, dan anders-validen... en dat waren telkens dezelfde mensen...