de tijd waarin de dagen lengen breekt binnen 4 dagen aan...

Dju, wat ne lange titel, terwijl er eigenlijk alleen staat: de lente breekt binnen 4 dagen aan...
De betekenis van lente is immers de tijd waarin de dagen lengen...
Dat is te vinden in een etymologisch woordenboek.
Dat is een knoertlang voorbeeld, maar er zijn er ook heel leuke en verrassende bij.
muf: (zie ook muff: schimmel, rottige lucht.) familie van MEU- vuil zijn, stinken, zie ook modder/
Mug komt van de klanknabootsing van het geluid van een vliegende mug. In het mnl meusie, iets wat wij nog in het Maters zeggen ne meuzjie...Je ziet de tijd bleef hier wat stille staan...

Met andere woorden, ik zit weer in en met woorden te spelen... Ook in het synoniemen woordenboek kun je spelen...want synoniem en synoniem is twee ! Denk aan wind... dan kan je denken aan storm of zacht briesje, maar ook aan een scheet. Als je dat opzettelijk gaat vermengen, dan kom je tot : "de stormscheet bracht de vissers in moeilijkheden"...Geef toe, ook al is het synoniem, 't is toch niet je dat hé ?

Maar misschien wordt het nu wel duidelijk dat ik me gewoon niet kan vervelen ! Ook al is mijn lichaam iet of wat geblokkeerd, mijn geest is dat duidelijk niet, en ik heb ontelbaar veel dingen om geestelijk mee onledig te zijn. Bovendien kan ik nog wel een en ander met mijn handen, en die combinatie leidt tot een onuitputtelijke hoeveelheid dingen om mee bezig te zijn. Ik weet niet hoe mensen dat doen om zich te vervelen.

Als ik in een fotoboek kijk, zoals "De beste foto's uit de 19° eeuw", dan kijk ik niet alleen naar de foto's, dan kijk ik naar de mensen in die omgeving, hun kledij, hun toestand...Dan ga ik terug in wat ik weet over die tijd, dan brei ik een hele entourage in elkaar, tot die oude foto begint te leven, en ook al ken ik geen een van die lieden, plots iets eigens krijgen, iets sprekends, en ik zie veel meer het stille bedeesde bedienende meisje op de achtergrond, dan de hautaine Madaaame op de voorgrond... Dan probeer ik de gezichtsuitdrukking in taal om te zetten, en zie ik soms alleen slaafs, soms spot, soms nauw verholen opstandigheid... Met andere woorden, ik kijk niet naar die foto, ik "lees" ze.

Net zoals ik een boek lees... ik noteer niet alleen een rij woorden, nee, ik laat me door die woorden een wereld binnenvoeren... Als ik lees dat de man verbaasd in de spiegel kijkt, zich afvragend wie hij daar ziet, dan beleef ik dat... Ik steek met het mes en ik voel het mes in mijn lijf gaan... Het boek is dan niet meer van de schrijver, maar van mij... Ik vul de beelden in, mijn beelden ! Dat is het waarschijnlijk de oorzaak van dat een echte lezer steeds zegt dat het boek véél beter is dan de film ! In de film onderga je de fantasie, in een boek beleef je dat zelf ! Zelfs in science fiction vul je de beelden is en de e.t.'s zien er héél anders uit dan die van Spielberg !

Soms moet ik mij echt inspannen om nog te weten wat de realiteit is, en wat de fictie. Dat is het ook wat Anny vroeger boos maakte, als ik in een boek zit, dan moet ze vijf, zes keer roepen vooraleer ik luister... (Nu is ze niet meer boos daar om, ze weet dat het toch niet helpt) Maar ze roept van uit een andere wereld dan de - op dat ogenblik - de mijne !

Denk niet dat al die "belevenissen" zinloos zijn ! Of dat ze geen enkele link hebben met de werkelijkheid... Heel dikwijls heb ik uit die ideeën oplossingen gehaald, of omschrijvingen gevonden die klaarder waren dan de mijne. Als ik hier zit te bloggen, dan put ik uit immense reservoirs van herinneringen en fictieve herinneringen, en soms mix ik deze om tot leuke, of bizarre of snijdende teksten te komen. Wat zou ik mij kunnen vervelen !

Zelfs nu, nu ik behoorlijk veel pijn heb, luk ik er in om de pijn naar de achtergrond te duwen ten voordele van de tekst die ik aan het typen ben. Ik bind mijn hersenen vast aan het schrijven, om de pijn buiten te houden. Denk je dat ik overdrijf ? Nee hoor ! Net zoals wachten in de wachtzaal of op de trein veel langer duurt dan dezelfde tijdspanne tijdens een plezante avond, net zoals je net geen pijn meer voelt op het ogenblik dat je bij de tandarts binnenstapt, net zo kun je de pijn doelbewust naar achteren duwen. Jammer genoeg lukt dit maar tot op een bepaald niveau... op het moment dat de pijn te scherp wordt, zodat hij door de gedachten heen komt, verlies je die controle. Maar hoe meer (hoe langer je pijn hebt) je kunt oefenen, hoe beter je ook de pijn kunt wegduwen. Heb je ooit gestopt met roken? Een dieet gevolgd ? Dan weet je waarover ik praat ! Dan weet je dat denken aan het verbodene de lust aan wakkert, en het doen van totaal andere dingen die je werkelijk je aandacht benemen, dan denk je niet meer aan die sigaret of aan eten. Net zo met pijn. En ja, oefening baart kunst ! Ook oefening in het verbergen en verduwen van pijn. Op het moment dat je niet meer aan de pijn denkt, is hij er ook niet meer ! (Het klopt niet 100 %, maar toch werkt het) ! Dat is het ook wat pijnpatiënten doet zeggen dat ze de pijn leren verdragen. Ze verdragen het niet echt beter, maar de trukendoos om de pijn weg te duwen in een hoekje van de geest, die trukendoos wordt groter.

Dan krijg je "Je ziet er goed uit" terwijl je in feite een onderhuids gevecht voert om de pijn te verduwen. Niet erg, laat het een schouderklopje zijn omdat je spel ook werkt naar buiten toe!.

Dat is het wellicht ook dat ik (en vele pijnpatiënten met mij) niet echt gelukkig zijn met het steeds terugkerende "en, hoe gaat het nu" (Ik zeg "goed", tenzij ik net in een bui zit waarin ik het loodje leg tegen de pijn, ondanks de trukendoos)... Als ik er goed uit zie, praat er dan niet van, en zie ik er niet goed uit, praat er dan zeker niet van ! Want net zoals het verdringen van de pijn, door te denken op iets anders helpt, zo helpt het aandacht trekken op de pijn je steeds dieper de pijn in !

Met andere woorden, pijn is niet alleen een lichamelijk, een lijfelijk iets ! Pijn is net zo goed iets wat op en in de geest zit te werken. En het is dat stuk dat je dus zelf kunt en moet behandelen ! Door bezig te zijn ! je mag aan alles denken, behalve aan wat je voelt, dat moet buiten gehouden worden.

En weet je, ook met verdriet werkt dat

tot de volgende ?

't ga regenen, 't ga waoien, Pietje goa noar de kaoie

Pietje goa noar de bassing, en ne vaolt er in...
Een baby-liedje van on moeder, ze wipte den kleinen dan, met zijn gezichtje naar haar, en hem vasthoudend aan zijn handjes op en neer, op en neer, en bij vallen in de bassing opende ze haar benen en "viel" de kleinen enkele centimeters... Ik heb dat gedaan bij mijn kinderen, en ook bij mijn kleinkinderen...
Een oud liedje, waar geen spoor van te vinden is in de literatureluurderij...
en zo zijn er wellicht heel veel. Ik weet wel dat er organisaties zich onledig houden met dergelijke dingen, maar ik denk dat er heelwat zijn die stillekes verdwijnen (of al verdwenen zijn). Jammer, het zijn pure uitingen van volkskunst. Ik heb twee mooie werken over volkskunst in de lage landen, maar daar staat niets in over muziek. Ik herinner me wel dat er ooit (héél lang geleden) iets over gezegd werd op tv...maar dat is al eeeeeeuwen terug, en sindsdien hoor ik niets meer.
Nu moet ik eerlijk zijn, en zeggen dat muziek zowat het enige terrein is van de kunst(en) waar ik geen fluit van ken, en ik volg het ook niet. (Ik zing graag, maar de meeste liedjes hebben heel veel stukken lalalalala in de tekst... het interesseert me niet echt.)
Toch heb ik interesse voor die oude dingen, dat mag niet verloren gaan ! Zo heb ik het dure boek en cd gekocht die enige jaren geleden is verschenen over trommel en fluitje, en de cd met de gespeelde muziekwerkjes van uit de vele gewesten in ons landje waar nog trommel en fluitje bestaan, of op zijn minst nog kunnen gespeeld worden... Dat is een cd die om de vijf jaar eens het daglicht ziet, maar mijn bedoeling was dan ook in de eerste plaats helpen bij het bewaren!
Er zijn al zo veel dingen verloren gegaan...
En dat is jammer.
Heel jammer.
Ik lig soms te denken (in plaats van te slapen), mochten we door een of ander onheil plots weer in de situatie terecht komen van 100 -150 jaar terug... zouden we ons nog kunnen redden? Ik vrees van niet. De wijsheid om alle dingen te kunnen benutten en bewaren en zelf maken zijn nu al grotendeels verdwenen... Wie weet nu nog hoe je zelf zeep moet maken? Hoe je eieren kunt inleggen om te bewaren... en noem al die dingen maar op..
We zouden naar mijn mening niet alleen musea voor volkskunde moeten hebben, maar daar zou men ook al die dingen moeten in bewaren en beschrijven.

Ik herinner me dat we ooit met ons gezinnetje plus oma zaliger, het museum voor volkskunde in de kraanlei te Gent bezochten... Ons moeder heeft uren zitten vertellen en uitleggen aan onze kinderen, wat dat allemaal was, hoe dat ging en waarvoor dat diende... We hebben er uren in rondgedwaald, en het was een kermis voor ons moeder, maar ook voor ons... Niet zolang geleden heb ik met de gepensioneerden van ons werk in Wallonië ook zo'n (klein) museum bezocht, en ik dacht meer aan ons ma dan aan de dingen die daar te zien waren...

Wat we vooral niet mogen laten verloren gaan, dat zijn de oude handwerktuigen, de dingen waarmee we met eenvoudig materiaal toch heel goed ons plan konden trekken om alle benodigdheden te maken. Ik heb hier nog hele pakken moulureschaven liggen, en al het materiaal van een klompenmaker... Ik doe dat niet weg, dat zijn dingen die niet mogen verloren gaan. Ik droom er van dat wij ergens een levend museum zouden opzetten, waar we alles nog eens konden zien gebruiken, niet als dode voorwerpen in een vitrine, maar echt in werkelijk gebruik. Er is niet zo ver van hier een dorp uit het stenen tijdperk, en uit de tijd van oude belgen (in Aubechies), maar dat is héél ver af... Je ziet er wel hoe ze silex bewerken tot pijlpunten en zo, maar ik zou in een Bokrijk niet alleen de oude huizen willen zien, ik zou ze bevolkt willen zien, en met de nijverheid van toen gevuld. De oude thuiswever, de spinster, de klompenmaker, de rietsnijder en de dakdekker en noem maar op... Het maken en verwerken van de kalkmengeling om mee te metsen, te veel om op te noemen... Dan zou je een week nodig hebben om Bokrijk te kunnen vluchtig bekijken, maar dan zou het werkelijk een levend museum zijn. Ik denk zelfs dat de producten die ze maken voor het grootste gedeelte makkelijk zouden verkocht kunnen worden... Denk maar aan de vele mensen die nu terug naar de windmolen gaan om nog echte bloem te hebben zoals vroeger... denk aan kantwerkjes, klompen, wanten, moffen, en noem maar op ! Ook de restaurantjes zouden kunnen werken met eigen produkten en de bakkers zouden hun broden niet rap genoeg kunnen bakken in de oude houtovens...
Ik weet niet of het echt duurder zou zijn dan de huidige formule, waar ze in feite geen echte "eigen" verkoop hebben. (Leest er een polletieker mijne blog ? )
Het zou een droom zijn om het ganse gezin op het veld te zien kruipen om de patatten te rapen, het vlas te wieden en de korenschoven in stuiken te zetten... Laat ze dan nog in de klederdracht van toen zitten, en bier drinken uit een aarden kruik die koel ligt te zijn in het beekje... Geef artiesten en semi-artiesten de kans op bepaalde dagen om er te komen tekenen en schilderen en noem maar op, toon hoe je zelf een steel maakt aan een riek die je er zag smeden. Laat er je naam in branden als je hem koopt... Zie je het al voor je ? Droom je er ook van van eens te kunnen overnachten in zo'n huisje, 's avonds bij het haardvuur en 's nachts onder de pannen... Ik denk dat je het waarschijnlijk kunt doen op een manier dat niet eens meer kost dan wat het nu kost. Je zou er alvast geen "bewakers" meer moeten hebben, als alle huizen als het ware bewoond zijn.
Droom.

Durf te dromen... Komt het niet uit, wordt het geen werkelijkheid, dan heb jij het toch gezien in je eigen droomwereld... en je ziet, je kunt zelfs dat mee delen en mee laten genieten door de anderen... Ik weet zeker dat er nu enigen zijn die ook wat wegdromen en dat levend museum voor hun ogen zien...

Durf dat toch ook eens... schep je eigen wereld, een wereld die je eigen is, omdat het jouw wereld is... Droom jij van de volksdansen in jou museum, zeg het mij dan, want die had ik vergeten !

Gek, enige tijd na het verlies van onze Koen, heb ik geleerd om van alles te genieten, om iedere bloem leeg te zuipen, tot de laatste druppel nectar... Dat is stilletjes gegroeid, uit een " en dat heeft Koen ook niet gezien", tot een "zo mooi, dat moet ik goed bekijken, daar moet ik tenvolle van genieten, dat moet ik kunnen meenemen voor hem... Ik weet niet of er een "hiernamaals" is, of een reïncarnatie, of wat dan ook...maar voor mij is hij er op een of andere manier nog, al is het misschien alleen in mijn verlangen... Weet je, ik maak mij daar ook niet echt druk over, is er na het leven niets meer, dan zal ik dat ook nooit weten, dus moet ik er mij niet druk in maken... Maar ooit ben ik eens bij een medisch ingrijpen "bewusteloos (???)) gevallen van de pijn. Toen was ik in een prachtige zonnige wereld, vol groen en bomen en vol van vrienden... Ik weet dat ik heel sterk tegen mijn zin terug ging naar de wereld met zijn pijn en miserie... Was dit een zicht op de wereld van toen, van later van eeuwig ??? Ik weet het niet, maar ik hoop het, en ik droom dat Koen daar nu zich zit te vermeien in een lachende wereld.

Ik ga stoppen, het is zondag, rustdag... tot de volgende ?

Wiskunde

Gisteren stuurde ik een mailtje naar vrienden en kennissen met een bizar vraagje, kies een nr, kies een kleur en de computer zei wat je gekozen had...Ik had er eerlijk geen moment tijd aan gespendeerd om te zien hoe dat kon (van dat kaarttruukje indertijd had ik het meteen door, zonder te zoeken), en dus kreeg ik een mailtje van Odiel om me nog eens door de neus te wrijven dat wiskunde en ik niets met elkaar hadden... Hij heeft gelijk... Ik hoop dat wiskunde ook met hem niet TE veel uitstaans heeft ! Als ik met echt berekenende mensen in contact kom, dan voel ik precies iets onaangenaams, iets glibberigs over mijn rug naar beneden glippen... brrr...
Ik vind het leven veel te leuk om ook nog eens wakker te liggen van hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan... Ik vind het leuk te weten dan je de gulden snede in de natuur in bijna alles kunt terugvinden, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand zich onledig heeft gehouden om die leuke dingen ook nog eens te onderwerpen aan berekeningen...
Ik heb ook nooit ook maar één leraar wiskunde gekend die ook nog kon lachen... Oh ja, ene, maar dan alleen uit leedvermaak met de sukkelaars die niet meteen die of die stelling snapten.
Ik heb bewondering voor de mensen die het kunnen, maar compassie met hen die alles in het licht van rekenen stellen. Ik heb ooit eens gelezen dat iemand alle grassprietjes op een vierkante decimeter had geteld, dit enkele keren had herhaald, en op basis daarvan had berekend hoeveel grassprietjes er op een vierkante meter staan... Ook kun je lezen hoeveel haartjes er op de gemiddelde schedel staan... en een heleboel van die "wetenswaardig(?)heden...

Als ik een pelouze zie, dan ben ik veeleer geneigd een schatting te maken van het aantal madeliefjes, en als ik aan tien kom, en ik heb nog een hele vlakte over, dan schrijf ik over de miltiejoenen bloempjes die ons verblijden...overtuigd dat niemand dat aantal zal controleren. Mis dus, er zijn er toch die dat doen. Wat het nut is van die wetenschap ? Ik wil het zelfs niet weten, ik wil alleen genieten van die wit en gele kleurspatten op dat groene veld, die als je wat dichter komt hier en daar ook nog een rozerood randje hebben... Ik wil dat groen in al zijn tinten schilderen, en er dan met witte verf het plezier op spatten...

Ik ben ooit de eerste van de klas geweest, MET een deliberatie voor wiskunde ! Mijn wiskunde is nooit veel verder gegroeid dan het lager onderwijs, eens men begon met algebra en formules allerhande, dan was al mijn plezier weg. Wat ik wel ken is een paar handigheidjes om netjes te kunnen werken en zo...zoals het metserstruukje om een rechte hoek op te zetten (een lat van 3, een van 4 en een van 5 meter, en je hebt een rechte hoek (reken maar uit: reken de tweede macht maar uit van 3 en van 4, tel dat samen, en de tweede macht van 5 is exact hetzelfde resultaat))... Verder zie ik in mijn tekeningen en schilderijen wel eens na dat ik ongeveer die gulden snede benader, omdat ik weet dat dit het mooiste effect geeft... maar veel meer wiskunde heb ik (gelukkig) niet nodig.

Maar ik veroordeel de wiskunde niet...te contrarie ! Zonder die mensen hadden wij ondermeer dit wondere masjien, onze kwampjoeter niet ! En dat zou mij spijten ! Veel erger vind ik dan dat het ook wiskundigen zijn die het benodigde springstof berekenen en de instelhoek om een bom te lanceren van hier naar daar... Je ziet, heel veel goeds en heel veel kwaad kwam uit de wiskunde, maar dat is met alles het geval ! Er zijn ook schrijfsels die veel kwaad hebben veroorzaakt ! En kijk maar ne keer hoe kwaad sommigen mensen zich kunnen maken over cartoons ! (Ik heb je al eens verteld dat ik een nota in mijn agenda kreeg dat ik aan porno deed, omdat ik een ventje had getekend (op de rug gezien !!!) die stond te wateren...) Je kunt dus duidelijk "kwaad" doen met alles... Wat heb ik dan in godsnaam meer tegen wiskunde dan tegen andere dingen? Ik denk twee dingen : één: ik kan het niet, en ten tweede: het lijkt mij dat wiskunde niets maar dan ook niets hartverwarmends heeft... (Maar misschien is er hier of daar wel iemand die wegsmelt bij het zien van de schoonheid van een wiskundige formule ?) (Ik hoop van niet)

En dat brengt mij tot wat mij in al die jaren dat ik hier rondloop heeft gekitteld !

Doen mensen iets niet graag omdat ze het niet goed kunnen, of kunnen ze het niet goed omdat ze het niet graag doen???

Voor mij was een opstel maken een fluitje van een cent, dat was plezant, maar velen van mijn klasgenoten zaten dan te zuchten en te klagen... En de dag dat er algebra-les was heb ik in het rijden naar 't school nog geprobeerd zo'n apetoeren uit te halen op mijn fiets, in de hoop dat ik zou vallen en terug naar huis zou moeten, deerlijk verwond of met gescheurde kleren, zo erg zag ik daar tegen op... Gek, als de wiskunde gelinkt was aan een echt praktische toepassing, dan had ik er veel minder miserie mee, gaf mij de intrinsiek zelfde vraag, zonder de link naar de praktijk, dan interesseerde mij dat ding geen bal meer, en zag ik ook de oplossing niet meer. Net zoals al die anderen in mijn klas perfect konden schrijven, maar op het moment dat ze een brief of een opstel moesten maken, plots alles kwijt waren... Zelfs diegenen die op schitterende wijze moppen konden vertellen... Raar hé ! Ik heb me al heel dikwijls die vraag gesteld, en ik heb nog geen antwoord, tenzij het vermoeden dat het in feite een wisselwerking is...niet graag doen omdat je het niet goed kent, en geen inspanning doen om het goed te kennen omdat je het niet graag doet.

Maar, ik heb maar heel zelden iets gemankeerd op mijn werk, door dat gebrek aan wiskundig inzicht... Eén ding was voor mij een echt karwei, en daar was dan ook de link met wiskunde bij, als ik de toestand van een bedrijf moest bekijken, op basis van de jaarrekening en financiële informatie.... Gelukkig dat we daar een boekje bij hadden met de manier waarop we dat allemaal stuk voor stuk moesten bekijken...Maar ik heb het nooit gekund zonder dat boekje er bij... Maar verder ? Nee, wat ik nodig had, dat was te doen met rekenkunde, daar had ik geen wiskunde bij nodig... Nu nog, bij het winkelen, zit ik uit het hoofd te berekenen wat er voordeliger is... Soms rond ik wel wat af, als het in die onmogelijke engelse maten is, maar dat doe ik wél voor mijn plezier !

Mijn eerste tegenstand tegen wiskunde is eigenlijk al begonnen bij de gewone vraagstukken...een bad met 4 kranen en twaalf gaten... mijn oplossing was simpel, een nieuw bad kopen, zonder gaten ! Ik zag ons moeder al dweilen, iedere zaterdag bij de wekelijkse wasbeurt. Of koffie van 0.14 fr de kilo mengen met koffie aan 0.21 fr de kilo... Ik wist zeker als mijn moeder dat zou lezen, dan moest ik dat vraagstuk niet oplossen, maar direct om die koffie gaan ! Aan zo'n prijzen ! En waar komt de trein van Brussel den diene tegen van Oostende ? Daar ligt toch geen mens van wakker ? Die mensen op de trein willen alleen weten wanneer ze zullen toekomen in het station waar ze heen willen ! Bovendien klopten die dingen van geen fluit ! Een trein rijdt aan 95 km per uur ! Dat kan niet ! Hij moet stillekes aanzetten en zachtjes stoppen ! Anders zou je die reizigers kunnen opvegen met stoffer en blik ! Nee, die dingen waren niet van aard om mij plots interesse te doen krijgen om dat allemaal te berekenen ! Te contrarie!

Diele, g'hebt me op mijn paard gekregen hé ! Je wist dat toch op voorhand dat je tegen mij niet over wiskunde moet beginnen ? Ik ga er weer een paar weken niet goed van zijn.

Ik ga stoppen...Tot de volgende ?

Kinderporno

Nee, ik ga er niets over vertellen.
Waarom dan deze titel ?
Gewoon, op tv hebben ze gezegd dat onze onvolprezen BOB (Belgische speurneuzen NV) stelselmatig het internet onderzoeken op KINDERPORNO... dus op die manier moet (als ze hun werk goed doen) ik een vreemde lezer ontdekken in mijn tellerke... Ontdek ik er een heleboel, dan zijn er in ons klotelandje en omgeving toch heel wat smerige ventjes die abnormale neigingen hebben, en krijg ik wellicht een lawine van scheldwoorden als reactie... (Of zouden er ook smerige madamtjes bij zijn ? een soortement Marc(ia) Dutroux of zo ? ?)

Dus ! Teller in de gaten houden, na de FBI nu de BOB !

Er is nog een bijkomende reden waarom ik deze titel neem, ook mijn mailbox wordt overspoeld door SPAM, hoe die daar komt, je gaat op een site, vult er iets in omdat dat je interesseert, en die mannen verkopen je adres, of je adres wordt daar gepikt, of ze hebben je adres gevonden op je wesite, of of of of ..... In ieder geval heb ik ook al mailtjes gekregen waar men mij verwijst naar alle soorten van porno, ook kinderporno ! Meer weet ik er niet over, want die dingen gaan regelrecht de prullenbak in bij mij, maar als ze zo maar die publiciteit verspreiden, dan zou ons zo vaak geroemde BOB en FBI en CIA en europees dinges en noem maar op, dat toch ook moeten zien ??? Hoe blijven die dingen dan komen ? Ik heb de indruk dat die mannen of niet goed zoeken, of niet op de juiste manier zoeken... Maar ja, zeker in ons absurdistan, zijn de handen van die mensen gebonden hé ! Waar ik mij en u op zich kan inschrijven op bepaalde websites, en zo via via dan de mailboxes vol krijgen met diene brol, mogen die mannen dat niet doen, want dat heet dan uitlokking, en zo mag de politie niet te werk gaan... Bullshit, maar het is zo !

Ik krijg dat altijd maar op een mailbox, omdat ik die box gebruik om me in te schrijven op die dingen waar ik toch wel wat meer wil van weten... en ik weet dat ik dan het risico loop daar ook andere dingen te ontvangen. Bovendien heb ik op mijn andere mailboxes een spamfilter staan, en daar zie het geeneens of er zo'n dinges bij zitten... Maar op die ene laat ik het bewust gebeuren, omdat ik wel eens wil weten wat die zo beruchte gevaren van internet wel zijn... en ze zijn er !
Bij de tweeling heb ik een programma opgezet waardoor sex en dergelijke automatisch niet bereikbaar is, en via spyware terminator zien ze, als ze iets opzoeken, of het gevaarlijke sites zijn. Op die manier bescherm ik hen zo veel en zo goed mogelijk, maar wellicht komt er nu en dan toch nog iets door, en dan moet ik wel rekenen op het gezond verstand van de kinderen zelf.

Bovendien, ik moet toegeven dat mijn normen veel hoger liggen dan de normen van de huidige ouder-generatie ! In onze tijd mocht niets, en nu zien de kinderen alles open en bloot op die vervloekte kijkkast ! Ik had laatst een van die tijdschriften waar ik op geabonneerd ben, en die ik dan doorspeel aan Ewoud, een artikel waarvan ik mij afvroeg of hij dat wel mocht lezen... Ik vroeg het aan Bart, en die vroeg mij van welke tijd ik was, pa, ze weten al in 't lang en in 't breed alles, ze zien het op tv met tekst en uitleg, pa wat zitte gij nu nog te broebelen... (Hij zei het beleefder, maar eigenlijk was dat het wat hij bedoelde...) En dan denk ik...

en denk ik...
Ik weet wel dat het in onze tijd absurd was, en dat wij dan op alle soorten manieren alles probeerden te ontdekken,( maar nooit op de goede manier !) en moesten opletten dat we nooit verraadden dat we bepaalde dingen wisten... Ik behoor tot de generatie waarvan ons pa ooit bij een stop in een duitse autobahn-restaurant, zijn handen ging wassen en een condoom kocht om zijn handen mee af te drogen... (Wij hoorden dit pas véél later, want daar mocht zelfs niet om gelachen worden !!!!)

Maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen, dat ze nu veel te ver doorslaan in de andere richting ! Er valt niets meer te ontdekken, alles is al in 't lang en in 't breed ontbloot en ontluisterd. Het is geen ver en onbereikbaar iets meer, nee, je wordt er als kind als het ware met je neus in gewreven... Er is geen dromen meer, alles is bikkelharde realiteit... Er is geen zoektocht meer, alle staat klaar gedekt op tafel je moet alleen consumeren... Er is geen groeien naar elkaar meer, alleen de vaststelling van den dien kent er nog niet veel van, 't is zeker zijn eerste keer ...

Ik weet niet, als ik mocht kiezen, dan koos ik weer voor het systeem van mijn jeugdjaren, waar je als jongeling echt voor onbekend gebied stond... De enige voorlichting die wij ooit kregen ging over de tempel van de H Geest... en de eerbied die wij daar voor moesten hebben, maar God, wat was het heerlijk om echt ontdekkingsreiziger te zijn in je eigen leven...

Oh, ja, ik weet het, ik ben ouderwets... Hoewel ik in mijn jeugd als revolutionair beschouwd werd.
En we waren misschien wel wat te nieuwsgierig door al dat verborgene en verzwegene, we wilden en zouden het ontdekken, en we wilden dat veel te vlug volgens onz' ouders, die dus wellicht nog veel dommer waren dan wij... Ons Ma kreeg in de franstalige nonnenschool in Deinze zelfs onderricht hoe je 's morgens je kleren moet aantrekken zonder dat er ook maar iets kon gezien worden... een soortement goocheltoer onder het wijde slaapkleed...

Ik heb altijd gedroomd van een middenweg... maar die is er nooit gekomen... De vertrekbasis van het leven is voor onze kleinkinderen heel anders dan voor ons... Hopelijk wordt het een goed en gelukkig leven.

Aan mijn voordeur staat een klimhortensia, en nu al zie je in bijna ieder openbarstende bladknop, de piepkleine knopjes van de bloemen zitten... Het wordt weer een zee van bloemen! En met veel pijn in het hart moet ik ieder jaar stukken afknippen van die prachtige plant, maar ja, ik moet nog binnen en buiten kunnen, de mensen moeten nog mijn bel vinden, mijn beeldhouwwerk op mijn gevel moet zichtbaar zijn... Bijna ieder jaar heb ik ook een nest van winterkoninkjes (soms vergezeld van een merelnest !) aan mijn voordeur. En waar Groen! zich ongerust maakt over de mussen, zitten ze bij mij volop ! Ik zie weeral de mezen rondvoyageren om nest te zoeken in de vele bakjes die er hangen, en gisteren hoorde ik de typische kreet van de specht ! 't Is nog wat vroeg, maar de lente is er ! Overal barst de aarde open en wringen de planten zich naar buiten ! Na iedere regenvlaag (en er zijn er veel !) zie je weer vers groen piepen. Ik hou niet van de regen, maar nu is hij welgekomen, hij wast ieder groen blaadje telkens weer proper, en het groen schittert dan ook in alle tinten... Ik zie van hier uit al dat de populieren dat heel eigenaardig roodbruingroenige kleed aantrekken, de kleur van de botten van die anders saaie bomen is zo uniek en zo schoon ! Daar zie je aan, dat herinnert je dat alles en iedereeen zijn schone kanten heeft.

met deze hoopgevende gedachte sluit ik vandaag mijn blog af...
hou mijn tellerke in 't oog !
tot de volgende ???

't Is nie waar hé !?!?

Ik heb schrik, ik heb mijn eigen dood verschoten, ik ben stik kapot van de ontratie !
Ik peis er serieus op van diene teller weer weg te doen hé !
Ik slaap er niet meer van !
Gisteren zag ik dat ik ook een lezer had in Ameurika, in de US !
Ikke wat aan 't prutsen om te kijken of ik via zijn IP-nummer niet te weten kon komen wie dat dadde was... Kwam ik op een scherm met "Forbidden Area" en dan "FBI"...
Ik slaap niet meer...
Weet je ik vind Bush nu een echt toffe bink, de beste president, Ameurika waardig.
Is't nu goed, ben ik nu weer van de zwarte lijst van de meest gezochte personen?
Oef...

Nee, serieus, er staat daar een" us" lezer op dat lijstje van mijne teller... Ik begin te denken dat er mensen zijn die zo maar proberen zoveel mogelijk bladzijden open te doen... Ik kan niet geloven dat ik in al die landen lezers heb... tenzij dat het toevalsproducten zijn... Als je je eens onledig wilt houden, dan zul je zien dat er zelfs Indiërs op mijn blog gereageerd hebben in een ver verleden... In 't engels nog wel ! (Had 't in hindi moeten zijn, dan wist ik wellicht nog niet vanwaar ze waren, in de veronderstelling dat dat lettertype in mijn kwampjoeter kan verschijnen...) In mijne blog heb ik niet zo veel lettertypes, maar op mijn openoffice heb ik er pakken, pakken ! en daar zit ook chinees (of sjapanees ?) bij... Wat ik daarmee moet doen weet ik niet, maar het hoort blijkbaar bij het pakket dat ik installeerdigde...

Op de PC van Fré zat er geen office pakket, dus kon hij niet kijken naar de vele mailtjes in powerpoint die ik hem doorstuurde... Ik heb gisteren openoffice, de laatste versie gedownload, en nu kan hij alles bekijken... Hij werkte met hotmail, en hij wilde een mailtje bewaren, maar die optie vind ik er niet in ??? Dus heb ik hem ook maar meteen Gmail gegeven, en een paar mappen er bij gezet waar hij dingen in kan bewaren. Weet je, ik krijg steeds meer de indruk dat de gratis producten beter zijn dan de duur te kopen ! Het is te hopen dat microsoft eindelijk het spel eens eerlijk gaat spelen, en zijn broncodes vrijgeeft, dan zijn we van alle gezever af, en wordt internet voor al wie het wil eindelijk bereikbaar en gratis ! (Als we dan nog zover komen dat belgacom, telenet en andere kemels ook wat goedkoper worden, dan wordt het bereikbaar voor iedereen, wat zou moeten, want het is een interessant iets ! en leerrijk ! dus zou het moeten voor iedereen open staan !) Er zijn nu al pc's aan iets meer dan 100 $ te verkrijgen (voor de ontwikkelingslanden) maar dat zou ook moeten voor de armen bij ons ! Want ook hier zijn er nog sukkelaars die niet kunnen beschikken over de "vrije" informatie...

Op mijn scherm heb ik nu steeds een lijntje staan, met het weerbericht ! Ik heb het weerbericht van Munte, dat ligt hier op een 10 km van hier, en in vogelvlucht nog dichter... Daarjuist was het in Munte nog 6 graden, en nu al zeuven... Morgen zal het regenen, maar ook wat zon tussendoor, en vrijdag droog maar bewolkt...maar pas op hé ! tien minuten geleden was er vrijdag nog zon voorzien ... met andere woorden, niet alleen het weer is wisselvallig, ook de weerberichten... Wil je dat ook ? Als je werkt met firefox of met Weasel, dan kun je dat downloaden... en wordt ook jou scherm opgevrolijkt met regenbuien.

Dus 10 km van hier hebben ze al de zon gezien, 't zal hier dan ook wel komen zeker ??? Hopen, hopen hoop doet leven...

Weet je waar je een abonnement moet op nemen? Op "Netties" ! Daar kun je een gratis dagelijkse en/of wekelijkse nieuwsbrief krijgen. Die gaat over het gebruik van je PC. Je krijgt er veel gratis programma's, maar ook tips over van alles en nog wat allemaal te vinden op internet. Ze geven ook gratis muzieksites enz, enz... Ik trek dat nu al jaren, en nog steeds ben ik blij dat te hebben, want ik leer er heel veel ! Je moet maar eens gaan kijken, kijken verplicht tot niets, en je zult wel zien dat er bijna iedere dag interessante dingen inzitten. Wil je niet alle dagen, op de wekelijkse brief krijg je alles in één keer...dat is dan wel een serieuze boterham! Ik neem de twee, omdat ik geleerd heb dat mijne frank over bepaalde berichten nogal traag valt...en zo kan ik het nog eens herlezen. (Sorry, vervang frank door euro)

Zo neem ik ook al sinds een hele tijd Verkenner.be als startpagina, omdat ik daar al het nieuws kan lezen, en zelfs kan instellen welk soort nieuws ik wil krijgen (bijvoorbeeld hier het nieuws over Oudenaarde en de Vlaams Ardennen). Iemand die sportminded is, kan ook kijken in verschillende sportbladen. Voor elk wat wils dus. Ik heb al heel wat startpagina's versleten, maar dat is voor mij de beste, en het is nu al heel lang dat ik daarmee werk.

In die berichten las ik vandaag over al de schade die gisteren ontstaan is door de storm in en rond Oudenaarde. Nu op basis van de plaatselijke berichtgeving van 'tnieuwsblad, maar wellicht binnenkort ook op basis van 't leste nuus, die nu ook gestart is met regionale berichtgeving. Je ziet, eigenlijk moet je geen gazet hebben om het voornaamste nieuws te weten. Weeral kosten gespaard ('t Is nodig, met die dure internetverbinding !)

Voila, dat was een beetje van alles... Hier is alle picobello, zelfs de pijn zit nu al een hele tijd op een laag niveau (hopelijk begint het nu niet door mijn gestoef!) en Anny is ook al veel beter geworden ! Ik zie met genoegen dat ze weer met veel smaak zit te eten, wat enige tijd geleden niet meer het geval was !

Ik hoop dat het ook bij jullie goed gaat ! En als het goed gaat, wees dan blij en dankbaar ! en gaat het weer eens wat minder, denk er dan aan dat achter de wolken de zon schijnt !
tot de volgende ?

De visboer

Raar, vroeger noemde ik dat de vis-marchand... De tv heeft dus duidelijk ook onze taal veranderd! Eerlijk is eerlijk, het is typisch nederlands om alle handelaars om te zetten tot...boeren. Bij ons is een boer nog steeds een landbouwer en dat is al, en toch betrap ik mij op het schrijven van visboer.

Een duidelijk bewijs dat taal evolueert !
Ik ontving vandaag een prachtige powerpoint over China, een deel van mijn lezers zal hem ongetwijfeld nu ook hebben...Maar bij een van die foto's zat ik te denken: Een chinese boer is aan het ploegen in zijn rijstveld, een veld dat volledig onder water staat... Hoe ploeg je dat ? Hoe weet je dat je voren recht zijn, dat je het ganse veld echt omgewerkt hebt ? Zeg nu niet dat je de sporen ziet, die velden zijn klein, en het stof van de opgewoelde modder is niet zo vlug weer neer gedwarreld... Of is het geen ploegen? Wat is het dan wel ? Kan er me iemand helpen?

Met veel meer plezier zag ik in diezelfde powerpoints een foto van een winkeltje, vol met souveniertjes, allemaal landschapjes in...pyrografie !! Ik wist al, door opzoeking op internet, dat pyrografie nog steeds veel beoefend wordt in Ameurika, maar nu zie ik het in China ook ! In voor zover het te onderscheiden was, van een behoorlijke kwaliteit ook nog !

Gisteren in de hobby-groep... Ik had wat boeken mee als illustratie, maar ik had het gevoel dat ik die mensjes er eerder mee afschrok dan ze te bekoren. Ik had ook een reclame-vleesplankje mee, als voorbeeld dat dergelijke dingen heel bruikbaar zijn om siervoorwerpen te maken. Omdat het precies niet doordrong heb ik dan mijn potlood gepakt, een roodborstje (het sexy vogeltje van bij ons) er op getekend, en dan gebrand. Toen vroeg ik of er iemand een geboorte of een ander feest in de familie had, en bingo, er was de vierde verjaardag van een kleinkind... Ik zette er de naam op van het manneke, en "voor zijn 4° verjaardag", en nog een mooie vlinder. Dan pas waren ze overtuigd van de mogelijkheden, maar het was véél te moeilijk... Ik legde uit dat ze die tekeningen ook konden overnemen, maar niet te doen.
Toen gingen we in de kelder zoeken of die oude "branderkes" er nog lagen... Niet dus, maar we vonden wel een pak klaargebrande plankjes, met klaargeboorde gaatjes er in... Ik moest even denken, maar dan viel de frank, het was voor het maken van mandjes in pitriet... Dat meegenomen naar de groep, en dan zagen ze dat het wel te doen was... Monique gaat nu eens gaan kijken bij Irène of die branderkes daar niet liggen...
Ik had ook uitleg en patronen bij voor glasgravure, en ik zal er nog een pak krijgen van Monique die er nog liggen heeft van vroeger... Bovendien heeft zij ook nog een echte etsnaald voor glas ! Ik heb dat al gezocht, maar blijkbaar bestaat dat niet meer ! Ik zal die ook krijgen, wat me erg interesseert, omdat je met een machinetje niet altijd overal bij kunt, en wellicht met een naald wel ???
Het vleesplankje mocht ik niet zo maar cadeau doen, dat moest betaald worden ! En willen of niet, ik moest twee euro in mijn zak steken... Ik denk dat het ook was omdat ik al het lievevrouwe beeld cadeau had gedaan... Ik zag dat er mensen heel aandachtig waren toen ze hoorden dat ik dat beeld volledig gerestaureerd had... Vermoedelijk zijn er met oude postuurkes die ze zullen meebrengen bij een volgende sessie ???

Vannacht heeft het nog maar eens serieus gestormd ! De wind huilde meer dan gisteren, wellicht kwam hij uit een ander gat... Gelukkig floot mijn reuze blokfluit niet mee! Vragen??
Enkele jaren geleden liet ik op mijn terras een zonnescherm installeren, daartoe kwam er een montage in buizen, waarover dag het zonnescherm naar beneden of terug naar boven gaat. Deze buizen zijn in aluminium, en de horizontale buis, dat is een reuzeblokfluit ! Tegen de vochtcondensatie in die buis heeft de installateur er enkele gaten ingeboord onderaan, zodat het vocht er steeds uit kan...Als de wind nu uit de juiste richting blaast, met voldoende kracht, dan klinkt er een diepe sonore fluittoon... Dat ik meteen wist wat het was, heb ik te danken aan een fluitende wandelstok ! Ik heb een wandelstok, die bestaat uit twee in elkaar passende buizen, en met een systeem van gaten in de ene en een uitspringende veer in de andere, kan ik de lengte van de wandelstok regelen zoals ik wil... Als de wind juist in de openblijvende gaten blaast heb ik daar ook een blokfluit mee... Als er erg veel wind staat, voel ik zelfs het trillen van het geluid !

Vroeger zou men wellicht aan spoken gedacht hebben !
(Ik ben weer bezig aan een boek over onverklaarbare dinges....)

Vannacht heb ik, ondanks de wind, goed geslapen... voor het eerst in drie dagen. Gelukkig maak ik mij daar niet druk in... Ik profiteer ervan om ofwel wat te lezen, of om wat te liggen na denken en (lach niet) om woordspelletjes te bedenken, rijmwoorden en noem maar op.
Zo lag ik ook te denken op ons pa...van wie ik ongetwijfeld die vlotte pen heb meegekregen... Ik herinnerde me dat Suzanne eens thuis kwam van school, en zat te zagen dat ze een opstel moest schrijven over "water"... wat kun je daar over vertellen vroeg ze ... Ons pa grommelde wat, en zette zich aan 't schrijven, over een sneeuwvlokje dat op een berg viel, langzaam met de gletsjer naar beneden kwam, in een klein stroompje de berg af, naar een rivier, een stroom tot in de zee, de verdamping, naar boven tot in de wolken, tot boven de berg en als een sneeuwvlokje weer naar beneên... Het waren véél bladzijden, en Suzanne heeft mogen pennen, maar het was een pracht van een stukje literatuur... Zelf heb ik opstellen geschreven voor heel wat klasgenoten, en later, net zoals pa, caramellenverzen gemaakt voor allerlei feestjes en kaartjes...
Hoe komt dat toch ? Dat vererven van die gaven ?
In onze familie, langs de kant van mijn grootmoeder aan vaders zijde zat een behoorlijk gekende kunstenaar... Mijn nonkel (vaders broer) had duidelijk ook die gave en maakte ondermeer prachtige houtsnijwerken... Mijn vader kon niet tekenen, maar mijn broer en ik weer wel, mijn zussen niet?? Nu heeft Bart er zijn beroep in gemaakt, en zie ik dat talent weer bij de kinderen van Veerle en bij de dochter van Bart... Blijkbaar zit het dus in de genen, maar het verspringt van her naar hot... Raar... Maar het is het grootste geschenk dat ik ooit heb gekregen ! Vooral nu ik thuis zit, en lichamelijk niet zo veel meer kan doen, is het tekenen, het schrijven voor mij een stukje redding... Ik hoor telkens weer dat mensen zich vervelen...Ik weet niet wat dat is ! Als ik niet schrijf, dan teken ik, als ik niet teken, dan zit ik te kruiswoordraadselen of te sudokuen, of zit ik te lezen... Er is maar één ding wat mij verveelt, en dat is de tv... Niet dat ik nooit kijk, maar zelfs naar een mooie film begint het mij na een korte wijle al wat te enerveren... Ik denk dat het komt omdat ik bij een film of een feuilleton of zo, niets zelf kan doen, alles is al voorgeknabbeld, je moet alleen nog slikken... Dat is niet zo bij een boek ! Bij een boek fantaseer je zelf het uiterlijk van de figuren en de achtergrond in elkaar... je visualiseert het zelf ! je doet iets ! Tv is precies pap eten... je moet alleen maar slikken, het is al fijn gemalen, er zit geen smaakvariëteit in, de eerste hap smaakt precies zo als de laatste....bwèèkes...
Ze gaan zelfs zo ver dat ze je duidelijk maken: nu lachen! en een lachbandje je voordoet.

Nee, ik denk dat ik niet zou kunnen leven zonder die aktiviteiten in mijn bolleke... Anny kan altijd vertellen over haar dromen, ik weet daar nooit iets van...Ik denk dat ik binst den dag al zoveel droom en fantaseer dat ik 's nachts niet meer moet dromen...

Ik ga stoppen... Oh ja, ik ontving weer een lief briefje van Greta, een buurvrouw van Suzanne die ook tot mijn lerzeressen behoort... 't Menske zit al maanden te sukkelen met een gebroken poot. Haar computer is haar troost, en naar ik hoor is mijn blog voor haar een dagelijks stukje tijdverdrijf... Moet ik nu hopen dat ze nog lang in de plaaster zit, om mijn lezersbestand op peil te houden ???? Nee, laat ze maar vlug uit de miserie zijn, zodat ze veel gemakkelijker kan gaan zitten aan haar pc... en in gezondheid blijft lezen aan die gekke blog van mij...
Groetjes allemaal, en een GOEDE dag !
tot de volgende !

werk, werk ! niettedoen...

Ik ben gestopt met mijn mailtjes te bekijken en aan jullie door te sturen...'t is niet te doen ! Hoe vlugger ik kijk, hoe vlugger er nieuwe toekomen ! Eventjes pauzeren, het moet leuk blijven, en ik moet genieten van al die mooie dingen, ander gaat het zijn bedoeling voorbij !

Weet je dat deze blog zelfs uitzwermt naar andere continenten??? Ik zag dat ik een lezer heb in EG, ik dacht eerst aan een ambtenaar in de EEG, maar nee, EG is Egypte... Dat beetje zoet en beetje zuur verovert de continenten. 't Zal dus wel degelijk een terro, sorry, een toerist zijn, want ik zag identieke gegevens als bij diene portugees... Die man is bezig aan een wereldreis. ? . Dan zal ik nog veel landen kunnen toevoegen aan mijn lijstje van veroverde gebieden !

Ik weet dat mijn buur nu en dan eens chat met mij van uit een hotel waar hij dan op verlof is, misschien leest hij daar dan ook wel eens mijn blog, ik denk nu dat er blijkbaar een lezer is die weliswaar niet chat, maar toch leest. (uiteraard: een lezer leest altijd, anders is het geen lezer!)

Dat is het leuke aan dat tellertje, je ziet er veel op, uitgenomen dat wat je zou willen weten...en dat maakt je dan zo nieuwsgierig, zo curieus als ik weet niet wat. Het is precies zo spannend als in de tijd een speurtocht (spel) bij de chiro ! Je loopt van hint naar hint, je denkt steeds meer te vinden, en je vind dan uiteindelijk de oplossing als je weer thuis komt (in de chiro weer in ons heem). Eigelijk weet je dat bijna zeker voor aleer je vertrekt, maar toch, je rent en vliegt al wat je kan, om de eerste te zijn die de vraag oplost...Gewoon, omdat spelen plezant is. Je ziet het hé, ik ben nog steeds 't zelfde kind van vroeger ! (Gelukkig maar !)

Deze namiddag ga ik weer naar de hobbyclub van ziekenzorg... Er worden dus bloemengeschikt, maar ik hoorde al dat er zeer weinig daar zullen aan mee doen, de anderen zullen handwerken, en ik zal wat uitleg geven aan de geïnteresseerden over pyrografie... 't Wordt dus een boeltje. Ik hoorde gelukkig dat men vanuit de leiding gaat proberen de stukken te lijmen... En hopelijk gaan we dan naar een nieuwe start, met uitbreiding van uit de nevenorganisaties en gewone liefhebbers. Ik zou het graag zien uitgroeien tot een parochiale kern of een kern van de deelgemeente Mater als je wilt, van alle mensen die willen hobbyën... (nieuw werkwoord ?)

Ik ben van mening dat iedereen wel iets kan vinden om zich onledig te houden (al word ik volledig tegengesproken door Anny, die vindt er niets aan, aan al die dingen, niet voor haar zegt ze...) Ik denk dat er toch héél véél zijn, die wel graag iets moois maken, maar die moeten over de brug geholpen worden, die nog steeds denken dat zij zoiets niet kunnen... Er zijn zo ontzettend veel mogelijkheden om te knutselen, om mooie dingen of nuttige dingen te maken, er moet gewoon wel iets zijn dat ook jou interesseert !

Ik ben er geen specialist in, maar ik heb ogen in mijne kop,en stel op rommelmarkten, ambachtenmarkten, hobby-beurzen vast dat er ontelbare dingen zijn om te doen ! En een hele boel daarvan kosten niets of bijna niets ! Ik heb je al verteld dat ik het niet kan laten als ik iemand bezig zie met parels, hen een tip te geven van op internet... Mijn hart gaat open als ik mensen zie die dingen maken, creëren, scheppen... Och, het zijn niet allemaal meesterwerken, maar dat hoeft ook niet ! Mensen kopen primitieve kunst, omdat het zo ECHT is, niet omdat het mooi is, nee, omdat het iets uitstraalt ! Wat ? Het handgemaakte, het met liefde gemaakte... en dat mag best primitief zijn, je voelt gewoon achter dat stuk de maker ervan. Och, ik hou niet zo erg van die prulletjes gemaakt met pareltjes, maar aan die zelfgemaakte zie je iets meer dan alleen die parels, je ziet de smaak, de kleurenkeuze, het model, het onvolmaakte in kleine verschillen van het motief, je ziet kortom De Mens er achter, en dat is altijd mooi ! Is het niet mooi voor jou ? Daarover gaat het toch niet ? Het is mooi voor diegene die het maakte, en daar gaat het over !

Of het nu haakwerk is, of houtsnijwerk, het is de creatie van en voor de maker! En bovendien schenkt het hem een zalige tijd in het maken er van. Dat zou ik willen bijbrengen aan al die mensen, het genot van het maken. Het genot van de bewondering die je krijgt, het genot om het aan iemand te kunnen tonen hoe je zo iets maakt, het genot dat jij dat kunt kortom.

Nadien zou ik met die mensen een parochiale expositie willen houden, meer in de hoop goesting te creëren dan dat er wat zou verkocht worden. Maar vooral om de makers te stimuleren in hun bezig zijn.

sjongejong, ik ben weer aan 't doordrammen... Heb je al eens buiten gekeken ? Na al die wind is het nu een vurrukkulukke blauwe lucht ! Het licht is al bijlange zo gelig niet meer als in de voorbije maanden, het is weer wit scherp zonlicht, het schijnt naar de zomer !

Ik heb voor vanmiddag ook een lievevrouwebeeld mee om in de kapel te plaatsen van de landelijke vrouwen... Je weet wel, waar er al zoveel gepikt en kapotgesmeten zijn... Ik heb dat beeld ooit eens op een rommelmarkt meegenomen voor een appel en een ei, gewoon omdat het op niets meer trok... Dat was juist wat mij aantrok ! Ik had weer een uitdaging omdat beeld te herstellen in zijn oude "glorie"... Nu stond dat daar boven in de weg te staan, en je ziet, het komt toch van pas... Wellicht zijn er nog steeds mensjes zoals mijn moeder zaliger, die echt houden aan hun lievevrouwke...waarom zouden we die mensjes dan niet geven wat ze verlangen? Nu is het een mooi beeld, maar ik denk dat er hier in huis wel 10 lievevrouwen staan of hangen, dus op één zal het niet aankomen, en och, misschien is het een steun voor iemand.

Als ze het dan ook pikken of kapotsmijten ??? Dat zou ik jammer vinden, maar dan heb ik er nog veel gezien op de diverse rommelmarkten... voor mij een amusement, voor hen een soelaas.

Of ik dan niet ? Nee, niet echt, ik heb geen beelden nodig om God te zien, ik zie hem in alles. Gans de natuur in zijn pracht en in zijn diversiteit, in zijn geordendheid, dat zegt mij veel meer dan een beeld op zich... Het feit dat ik kan tekenen en schilderen, dat zegt mij meer dan een beeld, dat zegt mij dat ik prachtig ontworpen handen kreeg waarmee ik van alles en nog wat kan doen. Het licht van de zon, de kracht van de wind, het onstaan van de wind en de regen... Dat is alles natuurlijk ? Natuurlijk, maar is dat juist niet zo ontzagwekkend ? Of dat een God is in de betekenis die jij er aan geeft, of iets anders, dat speelt geen rol hé, het is voor mij genoeg, en ergens zal er ook voor jou wel iets zijn waar jij geen verklaring voor hebt, en waar je in ontzag naar staat te kijken... Wat jij daar bij voelt ? Dat is jou "god" ook al weet je dat niet, al geloof je dat niet, toch blijft de ver- en bewondering voor iets onverklaarbaars...

Wat voor mij belangrijk is, dat is dat dit mij de mogelijkheid biedt om gewoon alles te genieten, ervan te proeven, er van te drinken met volle teugen, en me ontzettend te ergeren hoe we het soms naar de kloten helpen ! Ik heb het al menig keer gezegd, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zou kunnen schieten op iemand die ik zelfs nog nooit heb gezien of gehoord... en voor mij is de echte vrijheid iets wat niemand me ooit kan afnemen... mijn eigen interpretatie van alles wat ik zie, mijn eigen denkwereld... Oh, ik ben er mij van bewust dat mijn omgeving invloed heeft op mijn eigen denkwereld, maar ik ben er me evenzeer van bewust dat ik dat naar willekeur kan aan en uit zetten, en weer terugduiken in mijn eigen eigenheid. Niet om me af te zonderen van, maar om me toe te laten te leven in en met anderen met andere gedachten, andere opinies. Vroeger maakte ik me kwaad bij bepaalde vaststellingen, nu sluit ik dat gewoon buiten, en leef gewoon verder... ik kan er op die manier veel makkelijker over praten, over denken, zonder me dik te maken, en mijn gedacht zeggen, zonder me dik te maken, en liefst op zo'n manier dat ik ook de ander niet kwets...want het is véél mooier, véél leuker om zo samen te leven, dan voortdurend met het mes tussen de tanden rond te zwaaien aan de lianen tussen de takken van de bomen...
tot de volgende ?