en meer zeg ik er niet over...anders zou mijne blog er op den duur uitzien als een lange jeremiade over ons zeikklimaat...
We zijn vandaag weer kinderoppas ! En ook dat hebben we te danken aan die "**%+ politiekers ! Nu worden de kinderen de klas uitgejaagd (tegen hun goesting (?)) omdat ze zo nodig kieshokjes moeten zetten, waar, wanneer het vrij was, geen kat naar toe zou komen...Nee, da's overdreven, de kandidaten en hun eigen familie (onder druk) zouden wellicht wel komen...en hier en daar ook een trouw lid van de partaai...
Dat betekent dat, ofwel ik koffie tekort heb, ofwel Anny nog eens koffie moet zetten...Veerle slurpt hier altijd een literke voor ze weer vertrekt. Dat is de reden waarom ze hier altijd ongeveer één uur vroeger dan nodig ons wekt en de kinderen martelt door veel te vroeg op te staan...Koffie en tateren...en daarvoor worden Anny, de kinderen en ikke mezelf veel te vroeg gewekkerd...dju
Nu zitten de kinderen daar weer te kijken naar de TV...naar die afschuwelijk lelijk getekende tekenfilmpjes. Met knalgele mannekes, levende sponzen en dergelijke onzin. Enfin, het enige voordeel is dat ze stil zitten, maar welk wereldbeeld ze krijgen met al die onzin???
Vroeger zaten wij dan boeken te lezen, meestal lagen wij te lezen, plat op onze buik, op de grond, de armen gekruist als steuntje, het boek plat voor ons...Soms lagen we daar op een rijtje. Moeder zag toe dat we geen boeken lazen die niet geschikt waren voor onze leeftijd, en wij noteerden in ons geheugen welke boeken wij dan moesten lezen als we eens alleen thuis waren, en waar ze precies stonden in onze boekenkast...
Dan las ik met rode konen "Als de dauw hangt komt er regen" van Margrit Söderholm, en vooral de passages waarin die zaken stonden die we zeker niet mochten lezen... Op den duur kende ik de bladzijden van buiten... En als ons moeder vond dat we oud genoeg waren, dan kregen we een melig boek over Het Leven, en dat was dan onze sexuele voorlichting... Ik zit te zoeken naar de titel van dat voorlichtingskleun, er staat me zoiets voor als "Het licht op de bergen" of zoiets. Ik vond in ieder geval die andere boeken véél interessanter...
En héél véél kregen we toch niet te lezen...wees maar gerust! Ooit waren pa en ma naar de film Peyton Place geweest, en die was zooooo mooi !!! Dus kochten ze het boek...dat bevatte echter blijkbaar zoveel sex, dat het voor moeder niet door de beugel kon, het werd voorgelegd aan vader, en daarna, ter bevestiging nog eens aan Lambert, een kozijn van ma...Iedereen gaf ma gelijk, het was een VUIL boek! Ons moeder pakte het boek, opende de kachel en wierp het boek in het vuur... Wij keken naar de vlammen... Ik heb het boek sindsdien al eens gelezen, uit de katholieke bibliotheek te Loppem, en ik weet echt niet wat ons moeder zo erg vond... Maar ja, wij hadden de sexuele revolutie meegemaakt, en onze normen zijn sinds de tijd waarin ons moeder haar normen ingeprent kreeg, héél erg veranderd.
Ik denk niet dat er nu nog een meisje zou ernstig blijven als ze in de school leerden hoe ze hun kleren moesten aan en afdoen zonder dat er zelfs maar een kans was dat er iets te zien was...In het pensionaat leerden ze dat...Ze leerden er ook dat het praten van nederlands boers en onbeschaafd was...
Als je nu echter naar de tv kijkt, dan moet ik toegeven dat ik er zelfs wat moeite mee heb, als je op vtm babyboom om 17 uur ziet uitzenden, dan is mijn eerste reactie, dat past toch niet op het uur dat de kinderen kijken...Maar die kinderen praten daar dan heel onbevangen over, en hebben er blijkbaar veel minder last van dan wij indertijd van een passage in een boek, waar eigenlijk helemaal niets ergs instond...(Anders was het boek de vuurdood gestorven !)
Wij zijn de kinderen van de tijd, elk van zijne tijd...Ik hoor mijn oudste zus nog zeggen dat Lieve en ik, precies van een andere generatie waren, veel vrijgevochtener dan zij en mijn broer...en ze had en heeft gelijk, wij groeiden op in de revolutionnaire sixties, zij niet...
Ik wed dat zij, als ze dit leest, zit te knikken, en waarschijnlijk heeft ze inwendig nog meer en rapper dan ik, bedenkingen bij wat nu allemaal normaal schijnt.
Ik heb altijd gehoord dat de slinger van de tijd steeds heen en terug zwaait, en dus zouden we nu stillekens moeten beginnen aan de terugzwaai, terug naar een strengere en engere opvoeding...Maar ik zie nog geen terugkeer, tenzij we de signalen van de moslims verder laten doordringen in onze maatschappij...Maar dat zou dan wel héél ingrijpend zijn !
Hoe ben ik daar nu op gekomen?
Ah, ja, omdat ik op de achtergrond een spons hoor praten over zijn gescheurde broek !
tot de volgende ?
vrijdag, oktober 06, 2006
donderdag, oktober 05, 2006
pompoentjes,pompoenen,POMPOENEN
Pompoenen, grote, kleine, groene, gele, oranje, rode etc, enz,en zo verder...
Luc is hier geweest met een hele karre pompoenen, voor Lieselotte...en een klein beetje voor Oma en Opa ook...ook nog enkele courgetten. Er is werk aan de winkel om die laatste in de diepvries te krijgen, want waar pompoenen bewaren doen courgetten dat niet, of toch niet te lang.
Dus, groot alarm, Bart verwittigen dat hij moet langskomen om belast en beladen met alle zonden, sorry met (plusminus) alle pompoenen naar huis te bollen.
Luc heeft hier nog in alle rust (nu ja...) een kop koffie genut, en we hebben wat gebabbeld en een afspraak gemaakt om eens op bezoek te gaan bij hem. Hij zou dolgraag hebben dat ik een pyrografie van het huis van zijn dochter maak, maar we kunnen dat huis niet in één keer fotograferen, omdat we niet ver genoeg er kunnen vanaf staan (de straat is er smal en het huis breed..) Dus heeft Luc eens een hele reeks foto's gemaakt, maar toch kan ik daar geen voldoende beeld van krijgen, omdat je op die manier geen perspectief kunt maken. Dus ik moet zelf eens gaan kijken, en zal de boel eens min of meer meten, zodat ik een perspectief kan maken en dus kan tekenen hoe het zou zijn als je ver genoeg er vandaan staat, en weten en weergeven wat dan zichtbaar is. Als je me nu nog niet verstaat, dan kan ik het ook niet helpen...dan moet je binnen enkele tijd maar eens komen zien wat ik en hoe ik er iets van bak...
Gisteren zijn we met Luc en Cecile op bezoek geweest bij Etienne, een oude vriend uit de vogelbond die lijdt aan Alzheimer. Hij was redelijk goed, en bleef meestal bij het gesprek. Maar toen Luc hem sprak over iets van de dag tevoren, dan was dat weg...Raar, gaten in het geheugen ... hopelijk weet hij zelf niet hoe het met hem gesteld is. Anny zegt dat hij er toch goed uitziet, maar ik denk dat het erg is met zo iemand te leven...Als hij niet direct doet wat hij wil of moet doen, dan is hij het al weer kwijt...
Nu iets héél anders, mag ik je eens iets vragen? Neen telt niet als antwoord...
Als je ooit naar iemand een kaartje met deelneming moet sturen, of neerleggen in de schaal aan de kerkdeur, leg daar dan niet zo'n gedrukt kaartje neer, zonder meer. Schrijf er iets van je medevoelen zelf op, in je eigen woorden. Ik doe dit al heel wat jaren, en heb reeds meerdere keren vastgesteld hoe zeer de mensen die woorden van troost op prijs stellen. Sommigen bewaren en koesteren die kaartjes, het helpt hen.
Veel inspanning kost dit niet, en je zult wel merken dat de mensen dit echt appreciëren, omdat juist op zo'n ogenblik ieder woordje van troost, van medeleven zo belangrijk is. Veel belangrijker dan dat voorgedrukte ding.
Zelfs als het een verre kennis is, kun je nog schrijven over je eigen ervaring in verliezen... Je zult zien dat het de mensen helpt, en het kost niets, alleen wat medeleven en je weet gedeelde smart is halve smart...help de smart in kleine stukjes kappen, die zwelg je makkelijker door als je al met een krop in de keel zit.
Ik dacht daaraan omdat vandaag die verre kennis uit Aalst begraven wordt, nog zo jong, 61 jaar ! Gisteren bekeken we de foto's van het gouden jubileum van Etienne en Elza enkele weken geleden. Daar wees Elza een man aan, de komiek van het feest...Hij is ondertussen al begraven, 53 jaar jong. Erg is dat, je ziet je vrienden- en kennissenkring alsmaar kleiner worden. Sommigen zijn ouder, maar ook heel wat zijn veel jonger dan je zelf bent...
Gelukkig kun je nog nieuwe mensen en vrienden leren kennen...anders ware het op den duur eenzaam voor de ouderen.
Vandaag schijnt de zon, maar hij gaat maar meer op om 7.52 en gaat onder om 7.15...je ziet, de dagen korten en korten ...straks blijft er bijna niets meer over. Rotwinter !
Het is ook al veel kouder aan 't worden, je kunt best iets aantrekken als je buiten moet. DE zon geeft al veel minder warmte en staat veel lager. Dit is nu, tot aan de late helft van de lente, een gevaarlijke tijd voor de autobestuurders...Hoeveel hoor je niet van ongevallen door dat de chauffeur verblind was door de zon? Ik doe nu steeds als de zon zo laag staat mijn zonnebril aan om te rijden, dat helpt een heel stuk.
Allee, na al die wijze raad van tante kaat,
tot de volgende ?
Luc is hier geweest met een hele karre pompoenen, voor Lieselotte...en een klein beetje voor Oma en Opa ook...ook nog enkele courgetten. Er is werk aan de winkel om die laatste in de diepvries te krijgen, want waar pompoenen bewaren doen courgetten dat niet, of toch niet te lang.
Dus, groot alarm, Bart verwittigen dat hij moet langskomen om belast en beladen met alle zonden, sorry met (plusminus) alle pompoenen naar huis te bollen.
Luc heeft hier nog in alle rust (nu ja...) een kop koffie genut, en we hebben wat gebabbeld en een afspraak gemaakt om eens op bezoek te gaan bij hem. Hij zou dolgraag hebben dat ik een pyrografie van het huis van zijn dochter maak, maar we kunnen dat huis niet in één keer fotograferen, omdat we niet ver genoeg er kunnen vanaf staan (de straat is er smal en het huis breed..) Dus heeft Luc eens een hele reeks foto's gemaakt, maar toch kan ik daar geen voldoende beeld van krijgen, omdat je op die manier geen perspectief kunt maken. Dus ik moet zelf eens gaan kijken, en zal de boel eens min of meer meten, zodat ik een perspectief kan maken en dus kan tekenen hoe het zou zijn als je ver genoeg er vandaan staat, en weten en weergeven wat dan zichtbaar is. Als je me nu nog niet verstaat, dan kan ik het ook niet helpen...dan moet je binnen enkele tijd maar eens komen zien wat ik en hoe ik er iets van bak...
Gisteren zijn we met Luc en Cecile op bezoek geweest bij Etienne, een oude vriend uit de vogelbond die lijdt aan Alzheimer. Hij was redelijk goed, en bleef meestal bij het gesprek. Maar toen Luc hem sprak over iets van de dag tevoren, dan was dat weg...Raar, gaten in het geheugen ... hopelijk weet hij zelf niet hoe het met hem gesteld is. Anny zegt dat hij er toch goed uitziet, maar ik denk dat het erg is met zo iemand te leven...Als hij niet direct doet wat hij wil of moet doen, dan is hij het al weer kwijt...
Nu iets héél anders, mag ik je eens iets vragen? Neen telt niet als antwoord...
Als je ooit naar iemand een kaartje met deelneming moet sturen, of neerleggen in de schaal aan de kerkdeur, leg daar dan niet zo'n gedrukt kaartje neer, zonder meer. Schrijf er iets van je medevoelen zelf op, in je eigen woorden. Ik doe dit al heel wat jaren, en heb reeds meerdere keren vastgesteld hoe zeer de mensen die woorden van troost op prijs stellen. Sommigen bewaren en koesteren die kaartjes, het helpt hen.
Veel inspanning kost dit niet, en je zult wel merken dat de mensen dit echt appreciëren, omdat juist op zo'n ogenblik ieder woordje van troost, van medeleven zo belangrijk is. Veel belangrijker dan dat voorgedrukte ding.
Zelfs als het een verre kennis is, kun je nog schrijven over je eigen ervaring in verliezen... Je zult zien dat het de mensen helpt, en het kost niets, alleen wat medeleven en je weet gedeelde smart is halve smart...help de smart in kleine stukjes kappen, die zwelg je makkelijker door als je al met een krop in de keel zit.
Ik dacht daaraan omdat vandaag die verre kennis uit Aalst begraven wordt, nog zo jong, 61 jaar ! Gisteren bekeken we de foto's van het gouden jubileum van Etienne en Elza enkele weken geleden. Daar wees Elza een man aan, de komiek van het feest...Hij is ondertussen al begraven, 53 jaar jong. Erg is dat, je ziet je vrienden- en kennissenkring alsmaar kleiner worden. Sommigen zijn ouder, maar ook heel wat zijn veel jonger dan je zelf bent...
Gelukkig kun je nog nieuwe mensen en vrienden leren kennen...anders ware het op den duur eenzaam voor de ouderen.
Vandaag schijnt de zon, maar hij gaat maar meer op om 7.52 en gaat onder om 7.15...je ziet, de dagen korten en korten ...straks blijft er bijna niets meer over. Rotwinter !
Het is ook al veel kouder aan 't worden, je kunt best iets aantrekken als je buiten moet. DE zon geeft al veel minder warmte en staat veel lager. Dit is nu, tot aan de late helft van de lente, een gevaarlijke tijd voor de autobestuurders...Hoeveel hoor je niet van ongevallen door dat de chauffeur verblind was door de zon? Ik doe nu steeds als de zon zo laag staat mijn zonnebril aan om te rijden, dat helpt een heel stuk.
Allee, na al die wijze raad van tante kaat,
tot de volgende ?
woensdag, oktober 04, 2006
weer geen weer
On-weer...Je ziet, zelfs onze verre voorvaders die het woord onweer creëerden vonden al dat dat eigenlijk géén weer was! Een gebrek aan weer ! Iets waarover je beter niet kunt praten dan wel, omdat er over praten onvermijdelijk een klaaglied, een jeremiade wordt. Dus beter meteen zeggen géén weer, on-weer...
Wel waren onze verre ancêtres nog optimistisch, ze zegden dat alleen bij donder en bliksem. Tegenwoordig zeggen wij veel vlugger dat het geen weer is...Maar ja, nu zijn we niet meer bang, bij Toetatis, dat de hemel naar beneden valt...In tegendeel, zelfs nu wij weten dat er grote gaten inzitten, blijft hij nog hangen (ozonlaag voor diegenen die even de draad kwijt raakten).
Alleen, ik heb de indruk dat er een veel nattere hemel is dan vroeger, en dan moet het uiteraard wel regenen op ons bolleke, je zou toch niet willen dat de engelen staan te dweilen met de kraan open? Of dat God de vader daar met zijn voeten op zijn troon zit te roepen en te bulderen? Of dat de wijnkelder van de hemel onderloopt, en wij dus ook later niet meer zullen genieten van wijn maar van ...........water ?
Nu, voor het ogenblik zie ik een blauw stukje hemel, met rondom grote grijze grauwe vlakken...Wellicht kijk ik nu naar het stukje dat de engelen al hebben drooggedweild, ofwel naar het putje langswaar ze seffens hunne dweil zullen in uitwringen???
De militaire troepsoldaten van 't leger te Munte vertellen dat het na 17 uur zal beteren, in plaats van showers krijgen we dan few showers... Waarom klappen die kemels daar eigenlijk altijd engels...Wellicht een beetje verwarring tussen engels en engelen??? Nee zunne manneke, hier boven ons koppeke klappen de engelen geen engels, wel een soortement potjeslatijn, tenzij ze ons blaaskens hebben wijsgemaakt... Iets verder naar den oost praten de engelen zelfs alleen nog arabisch, en dragen ceintuurkes met staven dynamiet...Daar regent het nooit of te nooit, tenzij bommen en granaten... Wel hebben ze hoeri's, leuke maagden, ter beschikking van wie in die hemel raakt. Waarschijnlijk staat daar ook ergens een fabriekske, want waar zouden ze al die maagden anders blijven vandaan halen??? Tenzij dat natuurlijk allemaal gewijde maagden zijn, want die blijven altijd maagd, wat er ook gebeurt...
Ja, nu loop ik alle kans in geen van die twee hemelen te geraken zeker ? Heeft er iemand een tip over nog een ander hemel...Kan ik mij nog vlug bekeren...
Kijk, dat is nu een van de verschillen, wij mogen daar nog eens om lachen, en dat is niet in alle geloven toegelaten... Nochtans, je zou denken dat lachen een toestand van geluk is???of niet ???en zo ja, kun jij je voorstellen dat je het eeuwige geluk kunt verdienen zonder hier beneden eens te mogen oefenen in geluk???
Buiten in mijne bovenkamer gaat alles nog redelijk wel hoor... Ik denk dat dat komt van al die pillen die ik pak, ik heb ze eens geteld, 25 ! en dan hou ik nog geen rekening met het feit dat de dokter van de pijnkliniek, omdat ik niet te veel pillen zou moeten slikken (???) er drie doet in elkaar kloppen en dan in één capsule stopt... Anders komt mijn telling uit op 31... Ja tot op heden verwerkt mijn lever en mijn nieren dat nog allemaal...mijn maag, slokdarm en maaguitgang heeft wel al ne keer volgestaan met zweren, maar daarom hebben ze mij andere pillen gegeven...Het enige voordeel was dat ik geen maagpijn voel...Ik zag het alleen aan mijne str...dat ik stillekes bezig was van binnen te bloeden. Nu heb ik de aangename taak, om telkens ik naar de grote wc ga (eigenlijk heb ik maar één model van wc in huis...)ik ook de kleur van mijn afvalprodukt moet bestuderen, of dat soms niet te zwart wordt, want dat is het teken van inwendige bloeding....
Sjongesjongesjonge...het leven is leuk !
Gisteren hebben ze nog eens de al doodliggende patatten voor mijn deur bespoten??? Wellicht hadden ze nog wat over ?
De maîs naast mijn deur is al weg, dus binnenkort komen de ratten... Maar de provinciale rattenbestrijdingsdienst Rato is al eens komen zien, en ze komen bakken zetten aan mijn kiekeskot...Hopelijk kunnen we zo die olijke beesten buiten den hof houden. Vorig jaar hebben ze een vijftal van mijn kiekens letterlijk opgefret ! De stinkerds !
Een geluk dat mij wederhelft niet bang is van die beesten, ik ken er andere...
Allee, ik stop er mee...althans voor vandaag...
Tot morgen of zo?
Wel waren onze verre ancêtres nog optimistisch, ze zegden dat alleen bij donder en bliksem. Tegenwoordig zeggen wij veel vlugger dat het geen weer is...Maar ja, nu zijn we niet meer bang, bij Toetatis, dat de hemel naar beneden valt...In tegendeel, zelfs nu wij weten dat er grote gaten inzitten, blijft hij nog hangen (ozonlaag voor diegenen die even de draad kwijt raakten).
Alleen, ik heb de indruk dat er een veel nattere hemel is dan vroeger, en dan moet het uiteraard wel regenen op ons bolleke, je zou toch niet willen dat de engelen staan te dweilen met de kraan open? Of dat God de vader daar met zijn voeten op zijn troon zit te roepen en te bulderen? Of dat de wijnkelder van de hemel onderloopt, en wij dus ook later niet meer zullen genieten van wijn maar van ...........water ?
Nu, voor het ogenblik zie ik een blauw stukje hemel, met rondom grote grijze grauwe vlakken...Wellicht kijk ik nu naar het stukje dat de engelen al hebben drooggedweild, ofwel naar het putje langswaar ze seffens hunne dweil zullen in uitwringen???
De militaire troepsoldaten van 't leger te Munte vertellen dat het na 17 uur zal beteren, in plaats van showers krijgen we dan few showers... Waarom klappen die kemels daar eigenlijk altijd engels...Wellicht een beetje verwarring tussen engels en engelen??? Nee zunne manneke, hier boven ons koppeke klappen de engelen geen engels, wel een soortement potjeslatijn, tenzij ze ons blaaskens hebben wijsgemaakt... Iets verder naar den oost praten de engelen zelfs alleen nog arabisch, en dragen ceintuurkes met staven dynamiet...Daar regent het nooit of te nooit, tenzij bommen en granaten... Wel hebben ze hoeri's, leuke maagden, ter beschikking van wie in die hemel raakt. Waarschijnlijk staat daar ook ergens een fabriekske, want waar zouden ze al die maagden anders blijven vandaan halen??? Tenzij dat natuurlijk allemaal gewijde maagden zijn, want die blijven altijd maagd, wat er ook gebeurt...
Ja, nu loop ik alle kans in geen van die twee hemelen te geraken zeker ? Heeft er iemand een tip over nog een ander hemel...Kan ik mij nog vlug bekeren...
Kijk, dat is nu een van de verschillen, wij mogen daar nog eens om lachen, en dat is niet in alle geloven toegelaten... Nochtans, je zou denken dat lachen een toestand van geluk is???of niet ???en zo ja, kun jij je voorstellen dat je het eeuwige geluk kunt verdienen zonder hier beneden eens te mogen oefenen in geluk???
Buiten in mijne bovenkamer gaat alles nog redelijk wel hoor... Ik denk dat dat komt van al die pillen die ik pak, ik heb ze eens geteld, 25 ! en dan hou ik nog geen rekening met het feit dat de dokter van de pijnkliniek, omdat ik niet te veel pillen zou moeten slikken (???) er drie doet in elkaar kloppen en dan in één capsule stopt... Anders komt mijn telling uit op 31... Ja tot op heden verwerkt mijn lever en mijn nieren dat nog allemaal...mijn maag, slokdarm en maaguitgang heeft wel al ne keer volgestaan met zweren, maar daarom hebben ze mij andere pillen gegeven...Het enige voordeel was dat ik geen maagpijn voel...Ik zag het alleen aan mijne str...dat ik stillekes bezig was van binnen te bloeden. Nu heb ik de aangename taak, om telkens ik naar de grote wc ga (eigenlijk heb ik maar één model van wc in huis...)ik ook de kleur van mijn afvalprodukt moet bestuderen, of dat soms niet te zwart wordt, want dat is het teken van inwendige bloeding....
Sjongesjongesjonge...het leven is leuk !
Gisteren hebben ze nog eens de al doodliggende patatten voor mijn deur bespoten??? Wellicht hadden ze nog wat over ?
De maîs naast mijn deur is al weg, dus binnenkort komen de ratten... Maar de provinciale rattenbestrijdingsdienst Rato is al eens komen zien, en ze komen bakken zetten aan mijn kiekeskot...Hopelijk kunnen we zo die olijke beesten buiten den hof houden. Vorig jaar hebben ze een vijftal van mijn kiekens letterlijk opgefret ! De stinkerds !
Een geluk dat mij wederhelft niet bang is van die beesten, ik ken er andere...
Allee, ik stop er mee...althans voor vandaag...
Tot morgen of zo?
dinsdag, oktober 03, 2006
Geen weer om te vissen...
Zie je wel ! 't Is zelfs te slecht om te gaan vissen ! En ja, we hebben paraplu's, maar handig is dat niet, telkens als je aanslaat, moet je van onder die paraplu, dus in de regen, of anders knots je met je hengel je paraplu omver... Dju . . . . . . nie kunnen vissen....
Luc vertelde me dat het bij hem ook alleen maar in de verte donderde, in de richting van Gent ergens dacht hij...Nu, we hebben ondertussen in de tv gezien waar de ergste rampen zich voordeden... Ne mens mag er niet op peinzen, 't is verschrikkelijk ! En dan memmen ze iets over het feit dat stormschade in de nieuwe verzekeringen opgenomen zijn... Wie, zoals ik, slechts moet betalen op het einde van 't jaar ...dadada.
Bovendien stel ik mij daarbij groooooote vragen, wat met de langdurige schade ? Ik denk aan in de muren ingesijpeld vocht en dergelijke ??? En dan spreken we nog niet eens van het feit dat die mensen in het vervolg bij ieder onweer met hard-toegeknepen billen en buikkrampen van de schrik daar zullen zitten afzien. Ik meen dat ik u al vertelde dat ik ooit, in 't begin van mijn huwelijksleven naar huis moest met de fiets van 't werk, 's nachts...in een vliegende sneeuwstorm 15 km ver, en hoe ik pas uren nadien met het ijs zelfs op mijn gezicht
thuisraakte...en hoe ik jaren nadien, als het sneeuwde nog steeds angstkrampen in mijn buik had... Die mensen zullen dat ongetwijfeld ook hebben, bij ieder onweer of onweersdreiging...erg...
Eigenlijk zijn wij, mensen, toch machteloos tegen de natuurkrachten...We denken dat we jan boven jan zijn, maar eigenlijk zijn we toch maar niets hé... Laatst toonden ze nog eens die amerikaanse stad en streek waar die orkaan en overstroming zo erg had huisgehouden...Ik denk dat ik bij die mensen zou zijn die niet meer terugkwam naar die streek... En let op, bijna heel nederland en een groot deel van vlaanderen zit in zo'n gebied! Streken die onder of juist op zeespiegelniveau liggen...(En het zeeniveau stijgt jaarlijks !!!!)
Stel dat wij hier zo'n storm kregen, met dijkdoorbraken... En denk niet dat het niet mogelijk is, je ziet toch zelf dat de aard van het weer helemaal aan 't wijzigen is ? Dus dat kan hier ook nog komen... En in onze bouwtrant is zo'n natuurkracht niet voorzien hé !
Goed, ik weet het, je mag niet doemdenken...maar toch.
Voor mijn deur liggen de patatten dood, en nu dat ze zouden moeten geoogst worden, is het volop aan 't regenen. Als je dan weet dat er nu al veel slechte patatten zijn door de droogte en hitte in juli, gevolgd door de moesson in augustus, dan zullen de patatten dit jaar weer duur zijn. Dat is goed nieuws voor de frietkoten, hebben ze weer een reden om de frieten op te slaan. Raar dat ze nooit afslaan als de patatten goedkoop zijn....
In mijnen hof, staan tussen de neervallende planten hier en daar mooie bloemen te zien: herfsttijloos...slecht teken als je die ziet staan. Ook de noten beginnen te vallen...'t jaar loopt al weer naar zijn einde toe...
En ieder jaar is dat jaar weer korter dan het voorgaande...Ik heb compassie met mijn kleinkinderen, tegen dat zij oud zijn, is het jaar voorbij in een ademhaling...
Allee, we zullen stoppen met zagen, de sedums voor mijn deur staan ook te bloeien, en houden dat normaliter nog weken vol !
Tot de volgende?
Luc vertelde me dat het bij hem ook alleen maar in de verte donderde, in de richting van Gent ergens dacht hij...Nu, we hebben ondertussen in de tv gezien waar de ergste rampen zich voordeden... Ne mens mag er niet op peinzen, 't is verschrikkelijk ! En dan memmen ze iets over het feit dat stormschade in de nieuwe verzekeringen opgenomen zijn... Wie, zoals ik, slechts moet betalen op het einde van 't jaar ...dadada.
Bovendien stel ik mij daarbij groooooote vragen, wat met de langdurige schade ? Ik denk aan in de muren ingesijpeld vocht en dergelijke ??? En dan spreken we nog niet eens van het feit dat die mensen in het vervolg bij ieder onweer met hard-toegeknepen billen en buikkrampen van de schrik daar zullen zitten afzien. Ik meen dat ik u al vertelde dat ik ooit, in 't begin van mijn huwelijksleven naar huis moest met de fiets van 't werk, 's nachts...in een vliegende sneeuwstorm 15 km ver, en hoe ik pas uren nadien met het ijs zelfs op mijn gezicht
thuisraakte...en hoe ik jaren nadien, als het sneeuwde nog steeds angstkrampen in mijn buik had... Die mensen zullen dat ongetwijfeld ook hebben, bij ieder onweer of onweersdreiging...erg...
Eigenlijk zijn wij, mensen, toch machteloos tegen de natuurkrachten...We denken dat we jan boven jan zijn, maar eigenlijk zijn we toch maar niets hé... Laatst toonden ze nog eens die amerikaanse stad en streek waar die orkaan en overstroming zo erg had huisgehouden...Ik denk dat ik bij die mensen zou zijn die niet meer terugkwam naar die streek... En let op, bijna heel nederland en een groot deel van vlaanderen zit in zo'n gebied! Streken die onder of juist op zeespiegelniveau liggen...(En het zeeniveau stijgt jaarlijks !!!!)
Stel dat wij hier zo'n storm kregen, met dijkdoorbraken... En denk niet dat het niet mogelijk is, je ziet toch zelf dat de aard van het weer helemaal aan 't wijzigen is ? Dus dat kan hier ook nog komen... En in onze bouwtrant is zo'n natuurkracht niet voorzien hé !
Goed, ik weet het, je mag niet doemdenken...maar toch.
Voor mijn deur liggen de patatten dood, en nu dat ze zouden moeten geoogst worden, is het volop aan 't regenen. Als je dan weet dat er nu al veel slechte patatten zijn door de droogte en hitte in juli, gevolgd door de moesson in augustus, dan zullen de patatten dit jaar weer duur zijn. Dat is goed nieuws voor de frietkoten, hebben ze weer een reden om de frieten op te slaan. Raar dat ze nooit afslaan als de patatten goedkoop zijn....
In mijnen hof, staan tussen de neervallende planten hier en daar mooie bloemen te zien: herfsttijloos...slecht teken als je die ziet staan. Ook de noten beginnen te vallen...'t jaar loopt al weer naar zijn einde toe...
En ieder jaar is dat jaar weer korter dan het voorgaande...Ik heb compassie met mijn kleinkinderen, tegen dat zij oud zijn, is het jaar voorbij in een ademhaling...
Allee, we zullen stoppen met zagen, de sedums voor mijn deur staan ook te bloeien, en houden dat normaliter nog weken vol !
Tot de volgende?
maandag, oktober 02, 2006
thuis..
Mijn verlof zit er op voor dit jaar...met Jef en Lut naar Olfosse was de laatste etappe van 't jaar. Ginder hadden we mooi en zonnig weer, maar gisterenavond rommelde en bommelde het zwerk in den west...Gelukkig is het niet tpt hier geraakt, maar waar het was, zal het wellicht weer erg geweest zijn, het bleef maar donderen...
Vannacht stak dan de wind op en de regen kletste tegen de rolluiken...
't Is oktober...en oktoberweer...
we zijn begonnen aan de zeven en eenhalve maand winterweer. Donker, kil en doods...
Ik haat dat !
Wie vertelde ook weer over de kleurenpracht van de herfstststs...wellicht om zichzelf te troosten?
Vanaf nu wordt het een bewust genieten van ieder sprankeltje zon, koester het licht ! Het is bewezen dat licht heilzaam is ! Als ze depri mensen behandelen met een lichtbad, moet het toch wel zeker voor ons allen een bron van heil zijn!
We hebben van le grand duché de Luxembourg weer wat van de heerlijke Rivaner meegebracht. Voor eigen gebruik, goe gelezen??? eigen gebruik !!!! Je moet hier dus nu niet direkt "en masse" toekomen om mijn enkele flessen naar de verdoemenis te drinken hé... Nu ja, misschien krijg je wel één glaasje, of twee, maar dat alleen als je te voet bent, ik wil geen ongelukken veroorzaken hé (hihihi). Bovendien bracht ik ook nog een dozijn flessen schuimwijn van Bernard Massart mee, die is zo lekker als wat ze in die éne regio in La douce France Sjampanje noemen....Die moet dienen op het feest van de eerste plechtige communicant in ons gezinnetje...
Bovendien brachten wij voor Bart en Veerle nog zo'n klein hespje mee, gerookt à l'ardennaise...Heel den auto rook als een charcuterie. Voor ons zelf alleen een stuk van dat lekkere gerookte spek. Ja, als je zoveel uitgeeft voor die hespen voor de kinderen, dan kunnen wij ons alleen nog spek permitteren hé. (met een glaasje Rivaner...)
En hier zit ik dan...weer achter mijn nog altijd defecte pc, en nu en dan eens naar buitenkijkend,naar de regen en de grijze lucht. Zonet hoor ik op de radio dat er windhozen zijn geweest met veel schade...Wellicht was dat in of rond dat onweer dat wij hier hoorden? Wat is dat toch met dat weer ? Vroeger hadden wij dat toch niet? Ik herinner mij maar één serieuze windhoos, in oost- of westMalle... Ik ben er niet meer zeker van welke van die twee het was, en dat was in het begin van de zestiger jaren van de vorige eeuw... Sindsdien was er nu en dan ne keer een kleine rimpeling, maar sinds enkele jaren zien we plots regelmatig van die ondingen. Ieder jaar breken we weer rekords op gebied van hitte, van natte, van droogte...het is iets bizar.
Hoelang is het al geleden dat de kinderen eens weken lang in de sneeuw konden ravotten, dat ze wekenlang konden gaan schaatsen en/of baantjeglijden, hoelang is het al geleden dat een winter nog winter was ? een zomer nog zomer ? Bizar...
Oh ja, voor ik mailtjes krijg over het eten, het was er lekker, de bedden waren goed en de diest was er ook goed. En ja, ik heb natuurlijk weer veel pijn gehad, maar het is niet vast komen te zitten, en vanmorgen ben ik al weer min of meer op de gewone trant opgestaan. Dank u voor de belangstelling...en mocht ik toch nog iets vergeten zijn, en waar ik onbewust van Uw bezorgdheid, niet op heb geantwoord, wees dan niet bang Lieve zusters en andere beminnelijke lezers van mijn blog, alsnog een mailtje te plegen om uw nieuwsgierigheid alsnog bevredigd te zien... Zoals reeds enkelen hebben ontdekt, kun je ook rechtstreeks commentaar geven vanuit de blog, maar wil dan aub zo vriendelijk zijn uw naam erbij te zetten...Anoniem is toch maar anoniem hé...
Tot morgen?
Vannacht stak dan de wind op en de regen kletste tegen de rolluiken...
't Is oktober...en oktoberweer...
we zijn begonnen aan de zeven en eenhalve maand winterweer. Donker, kil en doods...
Ik haat dat !
Wie vertelde ook weer over de kleurenpracht van de herfstststs...wellicht om zichzelf te troosten?
Vanaf nu wordt het een bewust genieten van ieder sprankeltje zon, koester het licht ! Het is bewezen dat licht heilzaam is ! Als ze depri mensen behandelen met een lichtbad, moet het toch wel zeker voor ons allen een bron van heil zijn!
We hebben van le grand duché de Luxembourg weer wat van de heerlijke Rivaner meegebracht. Voor eigen gebruik, goe gelezen??? eigen gebruik !!!! Je moet hier dus nu niet direkt "en masse" toekomen om mijn enkele flessen naar de verdoemenis te drinken hé... Nu ja, misschien krijg je wel één glaasje, of twee, maar dat alleen als je te voet bent, ik wil geen ongelukken veroorzaken hé (hihihi). Bovendien bracht ik ook nog een dozijn flessen schuimwijn van Bernard Massart mee, die is zo lekker als wat ze in die éne regio in La douce France Sjampanje noemen....Die moet dienen op het feest van de eerste plechtige communicant in ons gezinnetje...
Bovendien brachten wij voor Bart en Veerle nog zo'n klein hespje mee, gerookt à l'ardennaise...Heel den auto rook als een charcuterie. Voor ons zelf alleen een stuk van dat lekkere gerookte spek. Ja, als je zoveel uitgeeft voor die hespen voor de kinderen, dan kunnen wij ons alleen nog spek permitteren hé. (met een glaasje Rivaner...)
En hier zit ik dan...weer achter mijn nog altijd defecte pc, en nu en dan eens naar buitenkijkend,naar de regen en de grijze lucht. Zonet hoor ik op de radio dat er windhozen zijn geweest met veel schade...Wellicht was dat in of rond dat onweer dat wij hier hoorden? Wat is dat toch met dat weer ? Vroeger hadden wij dat toch niet? Ik herinner mij maar één serieuze windhoos, in oost- of westMalle... Ik ben er niet meer zeker van welke van die twee het was, en dat was in het begin van de zestiger jaren van de vorige eeuw... Sindsdien was er nu en dan ne keer een kleine rimpeling, maar sinds enkele jaren zien we plots regelmatig van die ondingen. Ieder jaar breken we weer rekords op gebied van hitte, van natte, van droogte...het is iets bizar.
Hoelang is het al geleden dat de kinderen eens weken lang in de sneeuw konden ravotten, dat ze wekenlang konden gaan schaatsen en/of baantjeglijden, hoelang is het al geleden dat een winter nog winter was ? een zomer nog zomer ? Bizar...
Oh ja, voor ik mailtjes krijg over het eten, het was er lekker, de bedden waren goed en de diest was er ook goed. En ja, ik heb natuurlijk weer veel pijn gehad, maar het is niet vast komen te zitten, en vanmorgen ben ik al weer min of meer op de gewone trant opgestaan. Dank u voor de belangstelling...en mocht ik toch nog iets vergeten zijn, en waar ik onbewust van Uw bezorgdheid, niet op heb geantwoord, wees dan niet bang Lieve zusters en andere beminnelijke lezers van mijn blog, alsnog een mailtje te plegen om uw nieuwsgierigheid alsnog bevredigd te zien... Zoals reeds enkelen hebben ontdekt, kun je ook rechtstreeks commentaar geven vanuit de blog, maar wil dan aub zo vriendelijk zijn uw naam erbij te zetten...Anoniem is toch maar anoniem hé...
Tot morgen?
vrijdag, september 29, 2006
heel kort
Gisterenavond kreeg ik nog een telefoontje van Jef dat hij mij wat later zou komen oppikken...Zijn oud-bestuurslid en oud-nationaal-bestuurslid Etienne Matthijs is plots overleden, 61 jaar oud.
Jef moest vandaag nog naar zijn bureel om het nodige te doen en iedereen te verwittigen die moet verwittigd worden...Dat deed ik ook altijd, als een bestuurslid overleed, dan verwittigde ik altijd de bestuursleden en de oud-bestuursleden. De mensen stelden daar prijs op, en het maakte de vriendschap onder de bestuursleden en gepensioneerde bestuursleden hechter.
En niets is belangrijker dan vriendschap !
Zodoende weet ik niet hoe laat Jef en Lut hier arriveren, maar erg is dat niet, we trekken wel onze plan, en hebben tijd genoeg.
Allee, ik zal het niet langer trekken,
tot de volgende...
Jef moest vandaag nog naar zijn bureel om het nodige te doen en iedereen te verwittigen die moet verwittigd worden...Dat deed ik ook altijd, als een bestuurslid overleed, dan verwittigde ik altijd de bestuursleden en de oud-bestuursleden. De mensen stelden daar prijs op, en het maakte de vriendschap onder de bestuursleden en gepensioneerde bestuursleden hechter.
En niets is belangrijker dan vriendschap !
Zodoende weet ik niet hoe laat Jef en Lut hier arriveren, maar erg is dat niet, we trekken wel onze plan, en hebben tijd genoeg.
Allee, ik zal het niet langer trekken,
tot de volgende...
donderdag, september 28, 2006
klote
Sorry voor de verheffende titel, maar gisteren heeft Erwin (Mijn Waalse Vriend en computerexpert) heel de namiddag van 14.30 uur tot 21.00 uur gewerkt aan mijne "ordinateur" mijn pc dus...maar we zijn er nog niet toegekomen windows te herstellen. Ik werk dus nog altijd met een toestel dat op krukken marsjeert....
We hebben dus een nieuwe afspraak om later verder de boel helemaal in orde te stellen. Gisteren hebben we ons onledig gehouden met het installeren van een bijkomende harde schijf, en met het back-uppen van heel mijn c-schijf... Dus, Mieke, gene schrik, het boek en zoveel andere prutserijen van uwen nonkel gaan niet meer verloren...Leve de back-up schijf !
Ik heb dus gisteren frans en vlaams gebroebeld, dat het weer niet schoon meer was. Je moet weten dat Marina, zijn echtgenote een vlaamse is, en Erwin kan zich goed redden in 't vlaams, en ze leren hun dochter Marjorie ook een mondje vol nederlands. Ze is ook zo wijs als tweede taal nederlands en...latijn te kiezen.En omdat er aan een ordinateur zoveel technische termen zijn in 't Frans, waar wij slaafs het engels overnemen en een beetje gekke termen maken zoals backuppen en dergelijke, doen zij het tot in het absurde in het frans... E-mail is in goed frans nu Courriel...Gelukkig is er bijna geen een Franstalige die deze bijna absurde richtlijnen van de Franse taalgeniën volledig opvolgt.
Vandaar dus dat ik soms van de taal van Molière en Voltaire afwijk om tijdelijk weer Vondel en Van Maerlant te huldigen....(mooie zin hé)
Ik stel wel vast dat ik meer dan vroeger moet zoeken naar mijn Frans...Je moet die dingen onderhouden, en ik krijg zo weinig de kans. Jammer, want ik hou van het broebelen in andere talen... Ik was zo fier toen wij in Schotland plots in een groep wandelaars terecht kwamen waar hollanders, ieren, engelsen, duitsers en fransen inzaten, en ik de enige was die met al die mensen kon praten, en die tolk mocht zijn... De Duitse Kolonel van de Shape, in Mons gelegerd gaf ons het grootste denkbare compliment: Die Vlamingen zijn de enigen die zich weten te redden in iedere taal... Hij overdreef wel een beetje, maar toch, wij hebben de durf om fouten te maken, maar ons toch verstaanbaar te maken. Dat is wat veel franstaligen mankeren volgens mij...En dat is een veel betere en juistere verklaring dan wat Leterme daar broebelde...
Ik heb me ooit maar in een land doodongelukkig gevoeld, en dat was in Madeira (Portugal)...daar begreep ik slechts enkele woorden van, en slaagde er niet in ook maar één zin te zeggen. Gek genoeg kon ik hun kranten lezen...Maar portugees is zoiets als engels, als je niet weet hoe zij hun letters uitspreken, dan kun je het nooit begrijpen...
Maar, dat neemt niet weg dat Madeira het mooiste is wat ik ooit aan natuur heb gezien...Prachtig ! En dat nam ook niet weg dat we bijna dagelijks gingen eten in een klein restaurantje waar nog nooit een toerist was binnengeweest, en waar niemand ook maar een woord van een begrijpelijke taal sprak...We aten er vurrukkelukke dingen, soms wisten we neit wat, maar het was steeds lekker...en de laatste dag wisten we duidelijk te maken dat we terug naar Belgica trokken, en de baas en al de serveuses kwamen ons wenend omarmen en kussen. Ik heb dat hier nog nooit gezien...
Je zult nu dus enkele dagen je lektuur moeten missen...en ik zal het schrijven missen, want ik wordt daar stillekens aan een beetje verslaafd aan, het is een beetje een therapie...
tot de volgende ???
We hebben dus een nieuwe afspraak om later verder de boel helemaal in orde te stellen. Gisteren hebben we ons onledig gehouden met het installeren van een bijkomende harde schijf, en met het back-uppen van heel mijn c-schijf... Dus, Mieke, gene schrik, het boek en zoveel andere prutserijen van uwen nonkel gaan niet meer verloren...Leve de back-up schijf !
Ik heb dus gisteren frans en vlaams gebroebeld, dat het weer niet schoon meer was. Je moet weten dat Marina, zijn echtgenote een vlaamse is, en Erwin kan zich goed redden in 't vlaams, en ze leren hun dochter Marjorie ook een mondje vol nederlands. Ze is ook zo wijs als tweede taal nederlands en...latijn te kiezen.En omdat er aan een ordinateur zoveel technische termen zijn in 't Frans, waar wij slaafs het engels overnemen en een beetje gekke termen maken zoals backuppen en dergelijke, doen zij het tot in het absurde in het frans... E-mail is in goed frans nu Courriel...Gelukkig is er bijna geen een Franstalige die deze bijna absurde richtlijnen van de Franse taalgeniën volledig opvolgt.
Vandaar dus dat ik soms van de taal van Molière en Voltaire afwijk om tijdelijk weer Vondel en Van Maerlant te huldigen....(mooie zin hé)
Ik stel wel vast dat ik meer dan vroeger moet zoeken naar mijn Frans...Je moet die dingen onderhouden, en ik krijg zo weinig de kans. Jammer, want ik hou van het broebelen in andere talen... Ik was zo fier toen wij in Schotland plots in een groep wandelaars terecht kwamen waar hollanders, ieren, engelsen, duitsers en fransen inzaten, en ik de enige was die met al die mensen kon praten, en die tolk mocht zijn... De Duitse Kolonel van de Shape, in Mons gelegerd gaf ons het grootste denkbare compliment: Die Vlamingen zijn de enigen die zich weten te redden in iedere taal... Hij overdreef wel een beetje, maar toch, wij hebben de durf om fouten te maken, maar ons toch verstaanbaar te maken. Dat is wat veel franstaligen mankeren volgens mij...En dat is een veel betere en juistere verklaring dan wat Leterme daar broebelde...
Ik heb me ooit maar in een land doodongelukkig gevoeld, en dat was in Madeira (Portugal)...daar begreep ik slechts enkele woorden van, en slaagde er niet in ook maar één zin te zeggen. Gek genoeg kon ik hun kranten lezen...Maar portugees is zoiets als engels, als je niet weet hoe zij hun letters uitspreken, dan kun je het nooit begrijpen...
Maar, dat neemt niet weg dat Madeira het mooiste is wat ik ooit aan natuur heb gezien...Prachtig ! En dat nam ook niet weg dat we bijna dagelijks gingen eten in een klein restaurantje waar nog nooit een toerist was binnengeweest, en waar niemand ook maar een woord van een begrijpelijke taal sprak...We aten er vurrukkelukke dingen, soms wisten we neit wat, maar het was steeds lekker...en de laatste dag wisten we duidelijk te maken dat we terug naar Belgica trokken, en de baas en al de serveuses kwamen ons wenend omarmen en kussen. Ik heb dat hier nog nooit gezien...
Je zult nu dus enkele dagen je lektuur moeten missen...en ik zal het schrijven missen, want ik wordt daar stillekens aan een beetje verslaafd aan, het is een beetje een therapie...
tot de volgende ???
Abonneren op:
Posts (Atom)