Ik - en de verpleegsters blijkbaar ook - heb de indruk dat het weer iets beter is. Maar die verschrikkelijke ontsteking van haar mond en het ganse spijsverteringsstelsel blokkeert een snellere opbouw... Ze kan nog steeds niet eten, het doet té veel pijn.
Het spreken gaat al weer iets beter, maar ik kan mezelf wel slaan als ik nu en dan iets niet begrijp, en het nog eens moet vragen, want je ziet dat dit pijn doet.
Maar het gaat al iets beter...
(Ben ik nu mezelf en haar aan het troosten?)
Deze winter hebben ze weer eens de lindeboom voor mijn deur volledig kaal gesnoeid. Als je hem zag staan, was het haast onmogelijk je voor te stellen dat er nog leven in dat stuk hout zou zitten, maar nu zie je ten allen kante nieuwe scheuten komen...
De bananenboom was niet meer te zien, maar is druk bezig uit te lopen...
Het is dus niet omdat het er belabberd uitziet, dat het hopeloos is.
Een mens troost zich met wat voorhanden is.
Ze kwamen de "plakker" aan haar katheder afdoen en vervangen door een nieuwe. De huid er onder is rood en pijnlijk. Bloedtrekken. Weer een nieuw blauwe plek naast al die andere. Moest iemand vertellen dat ze slagen kreeg over het ganse lichaam, dan geloof je het meteen, overal grote blauwe plekken, die reeds wat aan het verkleuren zijn... Wat hebben ze allemaal met je gedaan?
Nieuwe baxter... Moet er vandaag weer bloed gegeven worden ook ? Nee, morgen wel en ook bloedplaatjes. Ze gaan ook weer wat morfine geven om de pijn in haar mond wat draaglijker te maken.
Op de TV staat thuis te spelen ( in de namiddag)... Ik erger me weer aan die bietekwieten in al die soaps, die telkens weer het geluk van voor hun voeten wegstampen... Er zijn er wellicht geen meer die nog geen buitenechtelijke relatie hadden met zowat alle andere spelers... en nergens spreken ze zoveel van liefde als daar waar ze het voortdurend vermassacreren en naar de verdoemenis helpen. Dju... En hier, hier zit je dan, inwendig te verdrinken in een zee van ongestorte tranen (Ze zouden het eens moeten zien ! Een vent mag dat niet tonen toch)
Als het voor mij al zo lastig is, hoe erg moet het dan niet voor haar zijn?
In het leven zit noch recht noch onrecht... Je moet genieten van ieder goed moment, en je moet door ieder slechte dag. Ook al zijn het er zoveel dat het wel eens moeilijk wordt om voort te doen, voort te leven, voort te glimlachen. "Wat gaan jullie nog allemaal tegenkomen?"
Ja, wat gaan we nog allemaal tegenkomen?
Best dat we het niet weten.
Best dat we er in slagen die zware trieste dingen nadien netjes in te pakken en ergens diep weg te stoppen in dat bizarre menselijke brein.
Best dat we ieder goed moment weer savoureren, en genieten, en al het verdriet verstouwen naar het hok " Nooit meer opendoen"...
Gek dat we dat kunnen.
Goed dat we dat kunnen.
Anders zou het wellicht niet te doen zijn.
't Gaat beter !
't Gaat beter !!!
Hoor je me ? 't Gaat beter !!!
djudedju
Geen opmerkingen:
Een reactie posten