Image via WikipediaIn Oostenrijk is een identieke tweeling door chirurgen in een complexe en langdurige operatie... aan elkaar gezet tot een "siamese" tweeling...Reeds heel ons leven voelden we ons één, en eindelijk hebben we het kunnen verwezenlijken...
Dit is geen verzinsel, dit is echt gebeurd een dezer dagen in Oostenrijk. Je vindt zelfs een fotootje er van, die je echter niets echt toont.
Mijn eerste reactie is dan: absurd !
Maar dan ga ik denken aan al die mensen die zich operatief van geslacht laten veranderen...
En dan weet ik het weer even niet meer.
Ik ken een geval, iemand die we altijd kenden als meisje, en die plots een jongen was. Naar wij hoorden zou het eigenlijk al altijd een jongen geweest zijn, maar dan eentje waar alle organen binnen in zaten. Wat we in ons schoon en smakelijk Vlaams een binnenbokje noemen.
Mij het meisje herinnerend, kan ik aannemen dat dit juist is. Maar uiteraard heb ik het ook niet echt gezien...
Maar er zijn heel wat mensen die van geslacht zijn veranderd, gewoon omdat zij zich zo voelen... Zonder dat er ook maar één lichamelijke aanduiding voor is.
Dat snap ik dan weer heel wat minder.
Maar weet je, ik durf gewoon niet meer te oordelen !
Ik kom nog uit de tijd dat homo's mensen waren die ziek waren. Ik heb er zelfs nog helpen verplegen in een krankzinnigen-instituut, om te genezen van hun "verkeerde" neigingen.
Nu weten we ondertussen dat homo's niet geestelijk ziek zijn, maar dat zij een iets afwijkend dna-patroon hebben. Nu mag je ze niet eens afwijkend noemen, hun dna dan weer wel.
Wie weet vindt men ooit dat ook die mannen die zich vrouw voelen en/of die vrouwen die zich man voelen een afwijkend dna hebben, en zijn ze dus geen afwijking...
Vroeger was het leven veel simpeler... Wie niet in het rijtje paste, die moest zich maar aanpassen om er wel weer in te passen, lukte dat niet, dan was hij/zij ziek...
Mensen met dwerggroei stonden hun schrale boterham te verdienen op de kermis of als nar in een paleis, extreem lange mensen krek hetzelfde. Ook heel dikke of extreem dunne mensen belanden nog al eens in het circus.
Geen medelijden, wie niet in het rijtje paste viel er uit.
Mensen die gingen lachen met de vrouw met de baard hadden er geen idee van dat ze verkeerd waren, dat ze dat mensje wellicht kwetsten... Dat was geen zonde, dat was gewoon zo... Zij waren als het ware net geen mens, of toch geen naaste... Geen wonder dat ook mensen met zwarte huid niet in het rijtje pasten van ons, beschaafde en superieure blanken...
Nu is het leven veel complexer geworden ! Nu is alles plots liefdevol omarmd, en in het rijtje binnen gepakt. Zelfs al denk je bij jezelf... Nee, het hoort allemaal als normaal in het normale rijtje.
Ik weet niet of kinderen, die tenslotte in deze maatschappij opgroeien, het makkelijker hebben dan wij. Misschien wordt dank zij deze opvoeding racisme ook wel wat minder...
Ik weet het niet. Ik heb het voor me zelf niet altijd makkelijk met deze nieuwe maatschappij. Het vergt heel wat beredeneerd adaptatie-vermogen. Bij onze generatie is een homo niet zo maar gewoon een mens, bij ons is het een beredeneerde evenmens. Wij moeten het oude denken bewust overbruggen.
Racisme is ook iets dat een beetje in dit rijtje past. Laatst hoorden we vertellen dat er iemand onder de trein was gesukkeld. Een zwarte. Waarop iemand uit de toehoorders: weer ene minder... Inwendig schrok ik van deze reactie, en nog meer van het lachen der anderen met deze opmerking.
Dit heten we dan racisme, maar is dat iets anders dan het uitsluiten van een bepaalde groep mensen? Negers, Homo's, dwergen...
Ach ik weet het wel, bij racisme komt er ook een economisch aspect kijken. Maar of dat het fundamentele is van het racisme ? Ik twijfel er aan. Ik denk dat, mochten ze er hetzelfde uitzien, dezelfde taal spreken, het economische aspect nog steeds zou bestaan, maar het racisme niet meer. Het gaat dus vooral over herkenbaarheid.
Een homo die zich niet out als homo is in de ogen der mensen geen homo.
Een Afrikaan die vanuit Afrika hier werk en veiligheid zoekt, maar Blanke Afrikaan is, dat is niet hetzelfde als diene zwarte... dat is iemand van ons. Van ons ? Maar dan wel uit Zuid Afrika ?
Ik kijk soms met verwondering naar mijn eigen reacties, en dus ook naar de reacties van anderen...
Wellicht heb ik door mijn opvoeding en door mijn werk indertijd, heel wat dingen breder leren bekijken, verdraagzaamheid als reflex aangeleerd... Maar niettemin is het ook bij mij niet de spontane reflex, het is een aangeleerd kunstje. Ik weet (heb het zo geleerd) dat het de goede reflex is, maar het is niet spontaan. Wordt het ooit spontaan ?
Of is het in de mens ingebakken om verschil te maken ?
Ik hoop van niet... Ik hoop dat de mens er ooit nog eens toe komt geen mens te oordelen op uiterlijkheden, noch op kleur, noch op model, noch op godsdienst of atheïsme... gewoon, alle mensen als mens zien, met dezelfde intrinsieke waarde
Dat is logisch
...maar nog steeds niet gevoelsmatig....
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten