't blijft maar regenen

Image by ~ Pil ~ via FlickrMaar ja, als ze hierboven ook naar het nieuws kijken, en wat Di Rupo and the gang hier allemaal aan het verbrodden zijn, dan lachen ze daar tranen met tuiten of wenen bitter van ellende... Een andere optie is er niet, maar water komt er van, en drupt op onze regio's... Zowel de Vlaamse als de Waalse regio liggen nat, verzopen onder de lach- of ellende-tranen.

Ach, maar ik wil niet wéér over politiek gaan zwammen. Het wordt, wat zeg ik, het IS vervelend. Er is tegenwoordig eigenlijk ook geen kat meer die er nog echt van wakker ligt. Als je luistert naar de man in de straat, dan hoor je niets, zie je hoogstens nog een schouderophalen. Aan de tapkast, stijgt met het alcoholpercentage in het bloed ook het doorzicht in de politieke situatie. Dit lijkt me geen toeval. Wellicht bedrijft men ook op die manier politiek ???

Maar 't blijft maar regenen, het graan staat te rotten op de velden, en de maïs krijgt meer en meer de allure van rijstvelden, met de voeten in het water staan groeien. De maïsvelden zijn bronnen van zwarte ratten, dat is een gekend fenomeen. Nu worden ze massaal vervangen door waterratten, of er is een ratten-omscholing bezig. Hoe ze die maïs ook ooit van het veld zullen halen??? Dat is de hamvraag, nu ziet het er naar uit dat ze, net als het graan, gewoon mettertijd zal staan wegrotten, tot jolijt van de ratten.

Toch bestaat er een middel...
Een hele tijd gelden hadden we hier ook eens zo'n verzopen velden. Eén boer kon zonder problemen zijn velden bewerken, maar ja, dat was maar een keuterboertje, hij werkte nog met paarden... En die konden op het veld, en deden hun ding... De grote kolossen van machines stonden tot aan de assen in de modder, en grote machines moesten komen om hen er uit te sleuren... In de velden waren diepe sleuven als sporen van het mechanische debacle...

Paarden werken niet zo vlug, bewerken niet zo veel land in één keer, maar zij raken er wel door, en bovendien, zij stampen de velden niet meters diep hard dicht, zodat het water niet meer weg kan. Als natte zomers het nieuwe gegeven worden van de klimaatswijziging, dan moesten we maar weer eens kijken of werken met paarden niet weer de optie is. Bovendien is het veel leuker om naar te kijken, en is het veel natuurlijker. En weet je, paarden slikken veel minder olie als brandstof. Met de huidige prijzen betekent dat ook iets. En weet je, paarden hebben al die plaats en manoeuvreerruimte niet nodig, zodat je misschien weer rond de velden grachten kunt aanleggen, voor een betere afwatering, en her en der een boom kunt laten staan, die zorgt voor wat schaduw en voor leven in het algemeen.
Maar ja, ik ben maar een dromer...
gelukkig maar.

En ze zijn er nog, die mooie zware werkpaarden. ook al worden ze nu niet meer echt gebruikt voor het werk, maar ze zijn zo mooi, dat ze nu bestaan bij gratie van hun schoonheid. Links en rechts staan ze als massieve blokken in de wei, en iedereen bekijkt hen... met een beetje nostalgie ?
Onlangs hebben Anny en ik hen staan bewonderen in Puienbroek, op de tentoonstelling van de Stichting Levend Erfgoed. Je moet daar echt eens op googelen, je vindt er een interessante site, en ook pakken foto's.
En wie weet, misschien krijg je ook wel inspiratie, en hou je voortaan kippen of konijnen van een eigen inlands ras, in plaats van die vreemde dingen.
Want vroeger werd niet alleen gekweekt met een oog op het nut, men had ook oog voor schoonheid. Soms met een bijbedoeling... Konijnen werden in effen wit of effen zilvergrijs gekweekt, ze waren even lekker, en je kreeg meer voor het vel van de bontindustrie...
Praktisch en modebewust konijnen kweken... Ze waren ook niet gek, onze voorouders.

tot de volgende ?