vergadering

Image by MadebyJoca via FlickrVanmorgen was er een spoedvergadering van Ziekenzorg... dus ben ik laat met mijn blog.
Volgende week is er dan een uitgebreide vergadering, maar daar ben ik weerhouden: ik heb al andere verplichtingen...
Het is dus weer druk, druk, druk...
Ze hebben al gebeld of ik weer Klaas wil zijn voor Okra... Ja zeker... Dus ook 6/12 is al weer bezet.
Een mens moet héél véél tijd hebben om op pensioen te kunnen zijn !
Ik kreeg een telefoontje dat het huis van tanteke ook al verkocht is...  Weer een hoofdstuk dat is afgesloten... Straks wonen daar andere mensen, of wordt heel het boeltje afgebroken en komt er ook zo'n kast van een villa op te staan.
Straks is er geen spoor meer van Tante en Nonkel te vinden, ...tenzij op het kerkhof.
We zijn toch maar van stof en as, en tot stof en as zullen wij wederkeren...
Plots klinkt dat wel heel letterlijk hé...
En dan denk ik aan mijn "thuis", waar ik opgegroeid ben, en dat nu al lang niet meer mijn thuis is.
Wellicht zou ik nog amper de straat herkennen waar mijn thuis staat...
Alles gaat zo verschrikkelijk vlug
Alles is zo ... tijdelijk...
En dan zitten we ons op een vergadering op te jagen en druk te maken...
en straks zijn we er zelf niet meer, en spreken ze misschien nog een paar keer over je, en dan...pfff - weg !

Ach... het leven is maar een zucht. Een kinderbroekje, kort en bescheten...
En we voelen onszelf zooooooo belangrijk... tot plots de bel gaat en onze speeltijd voorbij is.
Gek, als ik hier zit heb ik alle tijd om te relativeren, maar op de vergadering denk ik daar niet aan, maak ik me druk en breng dingen aan... precies of er komt nooit een end aan...

We weten niet hoe gelukkig we zijn dat we altijd zo bezig zijn. Want niet-bezig-zijn, dat is pas ellende. Dat is verveling, dat is ziek zijn, ziek voelen, pijn hebben en pijn koesteren. Bezig zijn dat is alles naar de verre achtergrond dringen en intens leven.

Ik heb compassie met mensen die zich vervelen. ik weet amper wat dat is !
Ik ben altijd wel met iets bezig, ook al is het een volkomen geestelijk bezig zijn, dan is dat ook zo intens dat het echt bezig zijn is, dat het de verveling kilometers ver houdt. Ik dank God op mijn blote knietjes voor die oneindige fantasie, die oneindige wereld in mezelf... Ik ben een gelukzak.

Gisteren weer naar de canvascrack zitten kijken, en genieten. Die man die nu Crack is, dat is een man die blijkbaar nog meer belezen is dan ik, een man die ook een enorm breed veld van interesses heeft, een man naar mijn hart, een man waar iedereen altijd mee kan klappen... Want hij weet van alles wel wat. Ik vind dat heerlijk ! Want ik herken die wereld, die oneindige wereld.
Ik heb de indruk dat momenteel de kinderen niet meer zo breed opgevoed worden. Er is wellicht te véél stof en wellicht te weinig lesuren en dagen om het allemaal mee te geven, maar ik zie dat de jeugd van nu veel meer een eenzijdige opleiding krijgt, niet meer dat brede spectrum van aales kan meepikken op de levensweg.
Ik heb die brede interesse altijd behouden, en lees nog steeds veel, over van alles en nog wat (geen "sport" en geen politiek), en heb nog steeds die binding met een heel breed veld. Dat is wellicht een beetje mijn "geluk"...
Ik ben geen genie, weet van niets alles, en van alles (nu ja) een beetje, wat me toelaat te fantaseren, te mengen, te mixen... en weg te dromen.

Het is eigenlijk geen wonder dat ik vooral bezig ben in het creatieve... ik hoef slechts mijn ogen dicht te doen en te mixen om nieuwe beelden te krijgen van alles en nog wat... zelfs echte beelden om te maken in keramiek

ik ben veel te druk bezig
en dat,
dat vind ik heerlijk !

tot de volgende ?