alternatief vervoer ?

Image by lilas59 via FlickrGisteren zijn we naar Bonsecours geweest... Een heerlijke rommelmarkt die we daar steeds beëindigen met een heerlijk brokje eten in een of ander klein restaurantje.  Het was weer een heerlijke dag.
Maar eigenlijk zagen wij het heerlijkste pas toen we al weer op Oudenaards grondgebied waren..
Ik sakker nog al eens op de wielerterroristen, en maak een uitzondering voor mensen die ook de medeweggebruikers een plaats gunnen, maar gisteren zag ik iets leuks !
Een wielerterrorist, met koersfiets, helm, koers-outfit en al, met aan zijn fiets een karretje met daarin zijn twee kleine spruiten.
Ik kreeg er zo waar de slappe lach door. Het zag er zo gek uit ! Een "echte" coureur met een karretje achter zijn stalen ros !
En pas was ik wat bekomen van dat gekke gedoe, toen ik de tweede verrassing zag... Daar kwam zowaar een amazone te paard, netjes op de kant van de weg aangereden. Niets bijzonders zul je zeggen, maar het dametje, piekfijn uitgedost in ruiters-outfit, had in haar ene hand een enorme kabas met winkelwaar... (Voor  wie onze taal niet kent, een boodschappentas vol boodschappen).
Het leek wel de dag van het alternatief vervoer.
Ik zocht in mijn hoofd al de winkels af, of er nog eentje was waar er ringen uit de muur steken, om je paard aan vast te binden, maar ik ken er geen... Dus die madame moet ofwel iemand zo gek gevonden hebben om haar paard vast te houden, of... ze is met paard en al gaan winkelen. Ik prefereer het laatste. Ik zie het zo al voor mijn ogen gebeuren. Krijgen we meteen een nieuw spreekwoord: Als een ruiter te paard in de porseleinwinkel...

Na lang zoeken vond ik een fotootje van de mooie kerk te Bonsecours... Het geeft wel niet weer wat je ziet, of wat je denkt als je die bijna ronde kerk ziet. Je komt op de avenue en voor je, helemaal op het end, en helemaal op de top van de heuvel prijkt daar de imposante kerk. Waarom je daar geen foto van vindt ? Heel simpel, blijkbaar is er een veel belangrijker Bonsecours in ...Canada... (Zal dan wel in het Frans-sprekende gedeelte zijn. ?)

Voor ons is dat de verste rommelmarkt die we doen, krek op de Franse Grens.  De eerste keer zijn we daar naar toe geweest omdat de moeder van Erwin daar toen ook een kraampje had... Maar het bleek een meevaller, zoals veel rommelmarkten in Wallonië.  Naar het schijnt ligt de rommelmarkt eigenlijk in niemandsland, alhoewel dat nu een loos bericht geworden is... Vroeger was dat de grond tussen de twee douaneposten in, maar er zijn geen douanes meer... of toch niet meer als grensbewaker. Binnen Europa zijn de grenzen wat vervaagd. Maar goed ook ! Ik vind grenzen idiote mensendingen. Aan de ene kant van die fictieve lijn wonen precies dezelfde mensen als aan de andere kant. Alleen moeten die desgevallend plots tegen elkaar gaan vechten... Stel jet je maar voor ! Je kent "Der Willy" al heel je leven, en plots verklaart zijn land de oorlog aan het jouwe, en plots is hij "DE VIJAND"... Te gek toch ?
Je spreekt hetzelfde dialect, je doet dezelfde dingen...

Nog veel erger wordt het als we denken aan de hongerlanden in de Hoorn van Afrika... Daar wil je, moet je weg, omdat er geen eten meer is voor je kinderen en voor je zelf... Maar het eten ligt in een ander land. Daar ben je plots niet meer de hongerende, maar een immigrant, een asielzoeker, een ambetante die ons dinges komt opvreten.
Te gek toch ?
Tegen alle logica in

Wij zijn, hoe we het ook bekijken, een stukje van de wereld, van onze Aarde... Hoe kunnen we dan een stuk van die aarde bezitten? Hoe kunnen we dan gaan stellen: "Tot hier en geen stap verder !" en "Dit is mijne lochting, en alleen ik eet daarvan"...
Ik haal dat laatste aan, omdat het wellicht de landbouw is, die de eerste oorzaak is geworden van iets wat we nadien "eigendom" zijn gaan noemen.
De uitvinder van het systeem: "Hier zaai ik wat graan om voorraad te hebben voor de winter" zal wellicht ook zijn inspanningen hebben willen beschermen, er palen hebben rondgezet... Zijn werk verdedigend, en zo meteen het idee eigendom invoerend.
Maar heel logisch is het toch niet. Hoe kunnen wij in hemelsnaam een stuk van de aarde ons privé-bezit noemen? De Indianen hadden gelijk toen zij die opmerking maakten. Alhoewel zij ook niet erg consequent waren, want ze jaagden ook de stam weg die op "hun" jachtgronden durfde te jagen.

Met andere woorden... het zal wel des mensen zijn...
Heel wat oorlogen zijn uitgebroken met als doel: grond veroveren.  Er was voedsel tekort, dus moest je wel opschuiven. Als een heel volk begint te schuiven, dan is dat oorlog.
In modernere tijden ging het niet meer alleen over voedsel, maar ook over grondstoffen of aardolie... Maar het principe blijft hetzelfde.
Wij westerlingen waren de kampioenen, wij adopteerden hele landen, koloniseerden die, om er alle kruiden te kunnen oogsten, zeker te zijn van de katoen of zijde, zeker te zijn van...aardolie.

En we zijn verwonderd omdat deze landen nu niet echt vriendelijk zijn tegen ons. Wij hebben hun cultuur, hun godsdiensten, hun eigenheid naar de knoppen geholpen, en er niets voor in de plaats gezet, en die landen ontredderd achtergelaten. Landen ? Nee, ex-kolonies. Die in veel gevallen niet echt één volk waren, maar een samenraapsel van een heel pakket volkeren. Of we hebben een volk in stukken gescheurd door onze koloniegrenzen... Denk bv maar eens aan de Koerden... de Basken, om dichter bij huis te blijven, en heel dicht: België... Bufferstaat tussen de steeds ruziemakende grootmachten Frankrijk, Duitsland en Engeland...

Grenzen... Zelfs als het een "natuurlijke" grens is, zoals een rivier, is dat in werkelijkheid bullshit ! Overal liggen bruggen, de mensjes gaan met elkaar om, er is wisselwerking tussen de beide zijden van die "grens"... tot een of ander oelewapper plots verklaart dat het nu oorlog is.
Ik voel me geen Belg, ik voel me niet eens Vlaming... ik ben gewoon hier geboren, hier opgegroeid, mijn familie woont hier en hier stichtte ik een gezinnetje... Heel toevallig. Ik heb daar geen verdienste aan.
Voor hetzelfde geld was ik 100 km in een of ander richting verderop geboren, en was ik nu Fransman, of Nederlander of Engelsman...of Waal... En zat ik me te ergeren aan de politici van dat land.
Ik ben dus Vlaming door een piepklein toeval, en ik voel me goed in dat Vlaamse vel, omdat ik het product ben van dat volk waar ik toevallig terecht kwam.
Hoe zou ik in hemelsnaam kwaad moeten zijn op iemand die mijn broer kon zijn, was hij niet 100 km verderop geboren ?
Te gek toch !
Er is maar een mensensoort dat baat heeft bij grenzen !
Zij die er macht, geld uit peuren !
... de politici...

dju de dju

tot de volgende ?