politiekahahahahahahaha

Image by POldi♬24 via FlickrHahaha ... we leven hier niet meer in België, zelfs niet meer in Absurdistan, maar in Surrealistië, waar men op surrealistische wijze aan politiek doet !
Eén van de grote moeilijkheden om tot een regering te komen, is de benoeming van de drie Franstalige burgemeesters in Vlaamse gemeenten... Vlaanderen weigert, terecht, wegens overschrijding van de taalwetten (anders moeten er maar geen wetten zijn niewaar!), Brussel en Wallonië willen die "doorbraak" waarmaken en dus wel benoemen...
Di Rupo is echter creatief, dixit de sprekert van dienst bij Eén... Hij stelt voor dat de burgemeesters niet benoemd worden, maar dat we veronderstellen dat ze het wel zijn...
Kan het nog surrealistischer ?
Margritte schilderde hier wellicht geen surrealisme, maar de werkelijkheid van dit gekke land.

Iedere keer zweer ik weer dat ik niet meer over de politiek ga schrijven, maar ze doen zo gek, dat je er wel MOET over schrijvelen... Ik kan het niet zo gek verzinnen als die bietekwieten het doen !

Deze namiddag ga ik voor de eerste keer weer naar de academie... Naar Zottegem. Niet naar Oudenaarde, want daar is de afdeling keramiek een afdeling voor het maken van potjes, vaasjes en kannetjes. Niet dat ik iets tegen potjes heb, ik wil het best ook eens proberen, maar mijn interesse gaat meer naar het maken van beelden en dergelijke. En daar lijkt Zottegem zich wel toe te lenen. Ik ga blijkbaar beginnen in het eerste jaar, bij de beginnelingen... Ergens stoort me dat een beetje, ik kan immers beeldhouwen en ken dus de materie klei meer dat een beetje, maar anderzijds is dat ook een voordeel! Je kunt immers je werken bakken in de oven van de academie, en hoe langer ik er kan "studeren", hoe langer ik gratis kan bakken... Bovendien is het misschien wel goed van nederig te beginnen bij het begin... Keramiek is immers niet gewoon boetseren...
Als je gewoon een beeld maakt in klei, dan begin je van een klomp klei, je haalt er brokken uit weg, je plakt er brokken bij. Ik stel het simpel voor, maar zo gaat het ! Bij keramiek moet je hol werken. Dat betekent dat je bij een beeld begint met het maken van holle voeten, op werkt naar de holle benen en zo verder. Je kunt dus niet echt brokken wegnemen en bijdoen, het is een voortdurend opwerken, en je moet dus je beeld helemaal klaar in je hoofd hebben en houden, gedurende gans de periode van vervaardigen.
Eigenlijk is het een beetje te vergelijken met schilderen op de rugzijde van glas. Als je een gewoon schilderij maakt op doek of papier, dan schilder je het gelaat in een kleur, en dan begin je schaduwen toe te voegen, en lichtvlekken te schilderen. Je vertrekt van een groot vlak en je werkt op... Bij schilderen op de rugzijde van glas, moet je net andersom werken, daar moet je dus eerst het lichtvlekje in je oog schilderen, nog voor je het oog schildert... Niet makkelijk, maar er zijn schilders die er echte meesters in zijn. Voor de gewone kijker ziet het schilderij er uit als ieder ander schilderij, maar het is het dus niet !

Dat opbouwen van een beeld lijkt mij niet zo makkelijk ! Ik moet eerlijk toegeven dat een beeld in mijn handen evolueert tijdens het maken. Dat wil zeggen dat ik weliswaar vertrek van een idee, of een tekening, maar dat ik tijdens het werken soms lijnen verander, aanpas, om meer evenwicht, meer effect te bekomen. Bij het hol opwerken kun je dat niet zo makkelijk !

Natuurlijk kun je in principe ook een beeld massief maken, het dan in twee of meer stukken snijden, en ieder stuk uithollen en dan weer aan elkaar zetten, maar ook dat is niet zo makkelijk... Want klei is vervormbaar, en je moet dus zien dat je de stukken niet vervormt terwijl je de binnenkant aan het uitsnijden bent. Kortom, keramieken is een trapje hoger dan gewoon kleien...

Maar ja, misschien interesseert heel dat gedoe je geen zier... Misschien ben jij een van die mensen die zelfs niet eens opkijken om een beeld te bekijken, laat staan dat je er je kasten mee vol zet. Misschien ben je één van die mensen die houden van een huis waar niets de strakke lijnen van de muren en kasten verstoort... een cleane strakke rechte doos is misschien jouw optimale huis... Van mij niet, ik hou van drukke kasten, vol mooie dingen, vol souvenirs, vol gedachten...
Vandaar misschien ook mijn drang naar creëren?

tot de volgende ?