onweer episode oneindig...

Image via WikipediaGisterenavond zijn we met Bart en co gaan chinezen... 't Was lekker en plezierig.
Na het avondmaal bood de Chinese dame van het restaurant nog iets aan... De een nam een sake, de ander een koffie of iets anders, mama was nog thee aan het slurpen, en zag dat er nog heel wat in de kan was, dus zei ze dat ze niets moest hebben... Daarop kreeg ze een doosje cadeau, waarin een gek ding, een dikke knop met daaronder drie pootjes... Als je er op duwde ging het spel aan schudden en beven, en Bart zei dat het een vibrator was... Het blijkt een soort ding te zijn voor acupressuur. Ik heb het 's avonds laat nog geprobeerd op mijn knie, en verrekt, het helpt nog ook. Ik moet het eens proberen op mijn rug...
Maar dus,
na de gouden tor... nu ook de vibra tor...
Het is een modern ding, je moet het op laden via de USB van je kwampjoeter.

Toen we naar huis reden, zagen we nu en dan de hemel oplichten: onweer, en we reden er recht naar toe. Toen we thuis kwamen begon het al te regenen en hoorden we de donder rondom ons. Eens in ons bed, heb ik weer het rolluik omhoog gedaan, en wat gekeken naar het klank en lichtspel... en geluisterd naar de plensende regen.

Vanmorgen om vijf uur werd ik wakker en lag nog steeds of weer (?) naar de regen de luisteren. Normaliter zouden we vandaag naar Burst gaan, naar de rommelmarkt... Maar in zo'n weer... Maar toen we opstonden was het niet meer aan het regenen. Voor alle veiligheid eens gekeken naar de buienradar.. We zijn maar thuis gebleven, want er komt nogal wat regen onze kant op, en terwijl ik dit aan het schrijvelen ben, is het al weer volop water aan 't gieten.

En zo zitten wij hier dan weer te genieten van deze propere zomer...

Onder mijn lindeboom staat een trosselke wielertoeristen, te schuilen... Maar wellicht begint het door de boom heen te druppen, want regen of geen regen, ze zijn weer weg... 't Zal met fietsen misschien niet hetzelfde zijn als met joggen, maar om te joggen is zo'n regenweer eigenlijk heel lekker, er is dan zuurstof met hopen. Maar met een fiets lijkt het niet hetzelfde... Als je ze ziet voorbijrijden, dan hebben ze allemaal zo'n zwarte streep modder op hun onderrug... ze zien er niet uit, zeker niet hun achterkant.

Heel lang geleden waren wij lid van "Dwars door Brakel", een wandelclub, en gingen iedere week wandelen. In de regen is dat ook niet zo leuk. Ik moet eerlijk zeggen dat van alle sporten alleen joggen leuk blijft in de regen, al de rest is leuker in goed weer, ook al moet het voor de meeste sporten liefst niet te warm zijn.

Soms heb ik heimwee naar dat wandelen en joggen... Maar ja, het kan niet meer, en daar moeten we ons bij neer leggen, willen of niet. Maar och, er zijn nog zat dingen die we wel kunnen, dus... we laten het niet aan ons hart komen. Een mens moet tevreden zijn met wat hij heeft en kan, dan ben je gelukkig. Het is maar erg voor diegenen die altijd net willen wat ze niet kunnen hebben of kunnen doen, die maken zichzelf ongelukkig.

Het is een beetje als de wachtzaal bij de dokter...
Je kunt je daar zitten opjagen, ongelukkig zitten maken, of je kunt het beschouwen als een onverwachte rustpauze... en misschien zelfs als een kans om nieuwe mensen te leren kennen, veel leuker dan daar allemaal te zitten naar het plafond kijken of de verlossing nog niet komt.

Ach, de kunst is de dingen pakken zoals ze komen, en content zijn en blijven.
Ik zit hier juist eens de rekening te bekijken van de huisvuilophaling... In een half jaar hebben wij 161 kg afval geproduceerd... Eigenlijk nog meer, want we hebben kippen die een pak afval opvreten en ons nog belonen met eieren. Maar 161kilo ! Dat is toch een heel pak, met twee mensen. Ik ga me nu nog meer ergeren aan al die overbodige verpakkingen. Je haalt wat salami, en je komt thuis met een schaaltje in isomo, een heel vel plasticfolie en ook nog wat salami... En daar zit ook nog een velletje aan. Allemaal dingen die je niet hebt gekocht, maar die je wel twee keer moet betalen ! Een keer bij de salami, en dan nog een keer bij de afrekening van het huisvuil.

Het is misschien allemaal veel properderderderder dan vroeger, maar we hadden toen toch niet al dat afval, en we moesten ook niet al die plastic maken en die isomobakjes... en dat zijn allemaal olie-derivaten, tot meerdere eer en glorie van de olieproducenten... Kunnen ze nog wat landen gaan "bevrijden" à la Libië en co... omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer...
Ga je naar een beenhouwer, dan heb je wat minder afval, maar dan betaal je een pak meer, kortom, de rekening is en blijft veel hoger dan logisch is.

en ik... ik betaal de rekeningen...

tot de volgende ?