waaiende wind

De poepelieren op de achtergrond van mijn windowview zijn bijna kaal. Mijn notelaar is al helemaal kaal. Mijn linde wordt meer en meer geel en bruin.
't Is herffsstt...
Ieder jaar zijn we weer verwonderd over het feit dat de dood zo'n warme kleuren heeft, en toch kiezen wij zwart als doodskleur. Gek.
In feite zouden we bij een overlijden kledij in warm rood-bruin-oker-geel moeten dragen, als symbool van de dood die vruchtbaarheid schenkt aan nieuw leven.
Maar mij doet de herfst dus in eerste instantie denken aan de dood.
Denken aan verdriet, gespannen gevoel in de keel, prikken in de ogen...boos en weerbarstig verzet in onmacht.

Voor mijn deur hebben ze nu van dat groen gezet, dienstig als groenvoer en als bodembemester. Als ze het gebruiken als groenvoer, dan zal er hier binnenkort een dinosaurus staan in "de stikken" (het veld). Ik weet niet hoe dat machine noemt, maar het snijdt en verhakselt het groen en langs een brede naar smal verlopend stuk pij mondt het uit in een kopvormig stuk die het voer in de kar blaast. Ze laten dat machine gewoonlijk op het veld staan, klaar voor gebruik. Het silhouet doet mij altijd denken aan een dinosaurus die boven het groen uit naar de wereld staat te staren. 't Zal wel weer mijn fantasie zijn, maar kijk maar eens, je zult me gelijk geven.

Ook die dingen wijzen op herfst en kou. In de winter, na de eerste echte vorst is dat groenvoer plots geel en verslenst, en dan is het nog goed om in te rijden, groenbemesting!

Ik denk dat het een soort raapzaad of mosterdzaad is, daar lijkt het blad op.

Ze hadden er beter wintergraan op gezaaid, want er is graan tekort, oorzaak van fikse prijsstijgingen. Gek genoeg is één van de hoofdredenen dat men te veel oliehoudende gewassen heeft aangeplant, om genoeg brandstof te hebben voor koning auto. Het doet je toch even denken dat brandstof primeert boven voeding. Voedselpakketten naar de talrijke hongergebieden op onze zo onrechtvaardige aardkloot zullen nog verminderd ten gunste van de auto.

Want dat is het ergste ! Als de prijzen van de voeding stijgen, dan zullen de meesten onder ons dat waarschijnlijk alleen voelen als een beetje besparen op luxe-goestjes, maar voor wie nood heeft zijn er geen luxe-goestjes, en is besparen alleen mogelijk op levensnoodzakelijke dingen. Het ergste is dat die prijsstijgingen kunstmatig verhoogd worden, onder druk van zijne majesteit de Economie...en als je echt naar de bron zoekt, dan zie je dat de economie beheerst wordt door enkelingen, enkelingen die zonder enige schroom het voedingspatroon van hongerige mensen nog meer reduceren... erg.

Die enkelingen die de wereldeconomie beheersen, beheersen in feite ook de werking van het geheel, de politiek, de machtsverdelingen en noem maar op. Zij zijn het ook die in ruil voor een bete brood de kopermijnen van Afrika leegroven en zich verrijken met absurd hoge winst. In de diamantwereld wordt de prijs kunstmatig hoog gehouden, wordt de produktie angstvallig gecontroleerd om die prijs zo hoog te houden. Weet je dat logisch gezien saffier en robijn veel duurder zouden moeten zijn dan diamant, omdat ze veel en veel zeldzamer zijn? Als je je vrouwtje echt graag ziet, schenk haar geen diamant maar een veel zeldzamer robijn, die heeft het kleur van de liefde, prachtig rood, maar niet vol bloed zoals diamant wel is...

Wat voor mensen zijn het die de kraan gewoon dichtdraaien terwijl kinderen dorst hebben?

En dan komen ze rond, omhalingen doen, om de armen te helpen...terwijl we weten dat een van de sterkste financiële grootheden de kleine man met de busjes op pad zendt. Hoe moeilijk is het macht en rijkdom uit handen te geven?

Nu, hoe meer we roeren hoe meer het stinkt, dus laten we over andere dingen bezig zijn.

Een van de tweeling wil een vlieger maken. Ze had zelf al iets samengeknutseld, maar natuurlijk niet zoals het moet. Dus zal opa hen eens moeten leren een vlieger te maken, een goede. Toen onze kinderen nog klein waren maakte ik hen ook een vlieger, en dan samen uitzoeken hoe lang en hoe zaar de staart moest zijn om de beste resultaten te hebben. En het was gek, de eerste vlieger werket niet, tot mijn frank (toen nog) viel, en ik zag dat ik de vlieger omgekeerd had gemonteerd aan het koordje... En weet je, ik zit nu weer me zelf suf te piekeren hoe het weer moet, het lattenwerk naar je toe, of van je weg ? Ik ga eens zien, voor ik weer afga als een gieter, want het is niet goed dat opa, de almachtige, van zijn pieddestalleke tuimelt...Zeker niet voor opa.

Nu zie je aan het strand al van die gesofisticeerde vliegers, bestuurbaar en al, maar de vliegers waar ik een beetje verliefd naar kijk, dat zijn die hele grote dingen waaraan ze hangen om over het water te surfen op de golven van onze noordzee. Sommigen zie je dan zelfs uit het water loskomen en capriolen maken, gedragen door de wind in die grote vlieger...een droom. Zouden we dat niet kunnen benutten om onze auto te trekken droom ik dan, en ik zie boven de de viaduct van Vilvoorde een hele rij kleurige vliegers aan de auto's voorbij komen, nu eens snel dan eens trager, al naargelang de wind...Zou de wind dan overal op hetzelfde ogenblik harder of minder hard blazen, of zouden de achterste met een klap op de voorste kletsen? Je zou er de sosjelisten herkennen aan hun rode vlieger, de liberalen aan hun blauwe, en de tsjeven? ...aan hun muisgrijze, kleurloze vliegers? (Een beetje bang dat één kleur te veel zou bekennen...)De groenen zouden enorme groene en hemelsblauwe vliegers hebben, om te tonen dat dit verkeer eindelijk ook hun goedkeuring wegdraagt... (En hoewel groenen eigenlijk roden zijn die nog niet rijp zijn, zie je dat dus niet aan hun vlieger). De geel-zwarte vliegers van het blok vertonen agressieve tanden, en de lijst dedecker heeft vliegers in doorzichtig kleurloos plastic, zodat ze alle kleuren rond zich zouden kunnen opnemen... Zie je het voor je ?
Kijk, dat vind ik nu fijn, fantaseren, zonder remmen er op, wegdromen in een eigen wereld, en wat nog heerlijker is, deze wereld ook aan jou schenken...

Ik mailde gisteren naar de leraar van de schilderklas, om te weten of ik iets moest voorbereiden. Ik was een halfuur voor tijd weggegaan omwille van de pijn... Ik kreeg vandaag al een mailtje terug, de anderen moeten nog verder leren composities maken, ik moet een onderwerp zoeken en weer een nieuw schilderij beginnen... Volgens de leraar ben ik het stadium van leren grotendeels voorbij, alhoewel ik altijd het gevoel heb dat ik nog heel veel moet leren...Misschien mis ik alleen zelfvertrouwen ? Maar in één ding heeft hij gelijk, ik heb genoeg fantasie...misschien zelfs een beetje te veel?

Ik ga stoppen, mijn fantasie is (tijdelijk) droogstaande.
tot de volgende?