Outcast

...past niet in het kadertje...
Hij, u, ik staat buiten het "normale" model!
Ik krijg er de kriebels van dat "men" ons altijd probeert in het kadertje in een "cast" te dwingen. De gemiddelde mens eet in zijn leven 1801 dieren op...Gelezen in de krant.
Ik vraag mij af wie zo weinig beestjes opeet ? Wie is zo slecht bedeeld ?
Ik weet niet of ik al een hele koe op heb, maar ik heb al honderden mossels gegeten, duizenden garnalen, een mooie kist oesters, om nog maar niet te spreken van kikkerbilletjes en van die heerlijke kleine visjes, rechtstreeks in het frituurvet gebakken, daar heb ik er ook al enkele honderden van binnen...Ik heb wellicht al een heel kiekenskot leeggefret en een groot konijnenkot, bovendien heb ik tientallen kwartels (ik kweekte die zelf) en duiven (idem) mijn keel laten passeren, en ik spreek dan niet eens van hazen, fazanten en patrijzen...
In één goedbereide gekreveerde tomaat zitten wellicht al meer dan 50 garnalen...
Sjongens ik herhaal mijn vraag, waar woont den duts die maar 1801 beesten heeft opgefret? Denk niet direct aan de arme gebieden, want daar eten ze insekten, wat wij vies vinden, maar wij eten wel lustig slakken, wulken, karikollekes en ander rare beestjes...
Nee, ik ken genenenen die voldoet aan dat gemiddelde !
Als ik een gemiddelden zou zijn, dan heb ik nog zo'n 13 jaar te goed. Maar ik heb veel meer kans dat dit niet klopt, dat ik vroeger of later zou gaan...
Nee, ik ken echt geen ene mens die aan "de gemiddelde mens" voldoet.
Jij wel ?
Dan zijn we dus allemaal outcasts, uitzonderingen, niet in het kaderke passenden.

Neen begot ! De mens is gewoonweg niet in een kadertje te vatten, geen enen !
Gelukkig maar !
Stel je voor dat we allemaal 73.4 kg zouden wegen, 1.79 meter groot zijn, chinees spreken, en dat er iets meer kans is dat we vrouwelijk zijn dan mannelijk.
Zie je al dat er maar één maat kleren zou zijn?

Dat doet mij denken aan de heiligen... De volmaakten.
Ik mag er niet op denken dat ik er ook maar ene zou ontmoeten !
Dat moet de meest vervelende man of vrouw zijn in ons heelal...Hij (zij) die altijd volmaakt gepast zou reageren, zou ook altijd perfekt voorspelbaar reageren...Hij zou geen woord kunnen zeggen, geen ding doen, zonder dat we het allemaal zouden op voorhand weten, want het volmaakte is altijd maar één ding.
Ik denk dat we alras met een hele kring joelende mensen rond hem (haar) zouden staan, net zoals vroeger op de speelplaats als er twee een serieus gevecht aangingen...We zouden in koor, voor hij kan antwoorden het antwoord al belachelijk maken, in een reactie op de dodelijke verveling die zo'n saaie piet zou uitstralen.

Nee, het volmaakte is het meest afschuwelijke dat ze ons kunnen aandoen!

Meneer, denk u eens in dat ze morgen de volmaakte auto maken, dan zou die nooit meer kunnen wijzigen, dan zouden wij allemaal, zonder onderscheid van stand en rang, van arm en rijk, in diezelfde auto moeten bollen... Bèkes ! Ik mag er niet op denken!
Nee, laat ons maar prutsen, laat ons maar oeverloos streven naar het volmaakte, het beste, maar laat het ons aub nooit ofte nooit bereiken !

Wellicht is dat de achterliggende reden waarom ik altijd wat zit te grimmelen als ik hoor "de gemiddelde mens", of "men", of nog andere van die dooddoeners!

Stel u voor dat een kunstenaar "het volmaakte schilderij" zou gemaakt hebben...Dat zou betekenen dat er niemand meer moet (mag) schilderen, omdat er niets meer te schilderen is, het is bereikt, het is af, gedaan !

Nee, het volmaakte, dat is niets voor mij, niets voor u of voor wie dan ook...Men zegt dat het volmaakte niet van deze wereld is...dat is dan het enige volmaakte dat ik appreciëer... Ofte de perfecte contradictie.

Waarom zoeken we naar het klavertje vier ? Omdat het onvolmaakt is ?

Aan de pompelieren op mijnen einder staan nu bijna geen blâren meer. Nochtans is het nog niet echt koud geweest, is er nog niet echt veel wind geweest, nog niet echt herfst geweest, of liever we hebben een hele zomer lang herfst gehad, en nu het herfst is, probeert het weer angstvallig om nog eens te zomeren... Het weer is al even gek als de mensheid, en het is (gelukkig) ook niet volmaakt.

Ik heb gisteren mijn nieuwe boeken zitten uitpakken, en gezien dat ik de nobelprijswinnaars tot 1954 heb, misschien niet allemaal, maar dan toch een hele boel ! Bovendien stammen ze nog uit de tijd dat een boek nog een boek was, en kryptisch ding... Ik mag niet veralgemenen (dat mag je nooit), maar veel van de moderne gelauwerde schrijvers worden gelauwerd omdat niemand durft zeggen dat ze het geschrevene niet begrijpen...Dus moet je ook die boeken niet kopen, je kunt ze toch niet lezen.
Ik weet nog dat ik soms in de bibliotheek een boek moest halen om te lezen als opdracht van de school... Ik ben al heel mijn leven, van zodra ik kon lezen, een boekenwurm geweest, maar ik heb bijna nooit een goed boek gelezen in die "opgedragen lectuur". 't Zal wel aan mij liggen, maar sindsdien koop of lees ik bijna nooit meer boeken van die schrijvers die door de leraar opgedrongen werden.
Voor mij moet lezen een genot zijn, een meeleven met, een wegdromen in, een huiveren met, een angst voelen met...Als ik een hoofdstuk drie keer moet herbeginnen omdat ik de draad kwijtraakte in de zware psychologische druk, dan hoeft het voor mij niet meer ! Als die man met zo'n zware psychische problemen zit, dan ben ik blij voor hem dat hij ze van zich af kan schrijven, maar dan moet hij anderen er niet mee willen opzadelen !
Of boeken waarin je het gevoel krijgt dat je moet leren zwemmen in een vuilnisbak? Nee, niet voor mij !
Nee, ik zoek niet naar lichte, naar vlotte schrijfsels, maar naar zaken waarin je kunt wegdromen, meedromen met het boek op zich. En het mag zeer somber of teneerdrukkend zijn, als het maar zo geschreven is dat je het mee-ervaart.
Maar als men mij een boek geeft, met zinnen die alleen een symboliek in zich hebben, maar geen echte betekenis, dan hoeft het voor mij niet.
Ik kan de werken van Van Ostaejen echt waarderen, maar zij die dan nog verder gingen, en de woordbetekenis lieten vallen om alleen in een klankkleur, zonder betekenis op zich, een gevoel weer te geven ???Nee, laat maar, niet voor mij...
Ik heb me al dikwijls afgevraagd wat men later van onze tijd zal schrijven in het grote geschiedenisboek ? Wat zal men schrijven over de schilderijen die alleen uitgegoten zijn in kleurmassa's en waar men voor de dynamiek een paar keer met een fiets door gereden heeft ?
Of over een pot vol mossels die men verkoopt als een GROOT kunstwerk...
Of zal men deze dingen met de mantel der liefde toedekken, niet willende erkennen dat "de" voorouder zo een rare bietekwiet was... Ik hoop het .

Ik ben weer aan 't zagen.
Ik ga maar stoppen, tot de volgende ?