Mirakels hebben een vervaldatum

Meer dan 30 jaar geleden was ik slank, lenig en liep (joggen) zo'n 60 km per week. Ik voelde me goed.

Zo'n 10 jaar vroeger was ik dik, kort van adem.

Zo erg dat het nodig was er iets aan te doen. Drastisch minder eten, haast geen suikers meer en als ik wat alcohol nutte, een droge sherry of een glaasje witte wijn... Het hielp, maar het bleek al heel vlug dat het niet blijvend was. De enige manier om die slanke lijn te houden was ... joggen, veel joggen. Dat was niet erg, ik voelde me er goed bij, en het klopt dat lopen verslavend is. Runners high is geen fabeltje.

Ik deed nu en dan mee aan zo'n massa-loop: de 20 km van Brussel, de 20 km van Mons... en nog wat leuke joggings in Zottegem, Estinnes au Val... en nog veel andere. Heerlijk. Anny deed een wandeling en ik liep. Nu en dan een grote tocht. Ik jogde wandelingen van 50 km...

En toen...
Plots...
Ik had een week eerder nog een halve marathon mee-gejogd...
Op een morgen kon ik niet meer opstaan. Ik kon niet meer uit mijn bed.
Op mijn kont de trap af.
En met heel veel moeite en verschrikkelijk veel pijn raakte ik 10 meter ver.

Na vele dokters, specialisten en klinieken (ook Universitaire) was het verdict overal: "Je moet er mee leren leven. Er is niets aan te doen! En, vergeet het nooit, meneer, laat het NOOIT, ik herhaal Nooit opereren... (Er heeft ook nooit een van die dokters gesproken van een operatie, ze waren het allemaal  eens dat er niets aan te doen was...)

Drie keer in de week een inspuiting en "heelder" dozen pillen tegen de pijn later, kon ik weer wel wat stappen, was de pijn net dragelijk, als ik heel braaf was. Ik kreeg een rolwagen, droeg een korset... en de pijn bleef, net verdraaglijk, als ik...

Toen kreeg ik maagzweren met hopen. Dat komt van die pijnstillers, en men vertelde me dat zelfs inspuitingen, zelfs zalfjes tegen de pijn, allemaal slecht waren voor de maag...

Ik trok, op advies van goedwillende mensen, naar de pijnkliniek. Ik heb daar wel 30 soorten medicatie gekregen, na drie weken "Gaat het beter?" " Nee, niet echt.." Andere medicamenten... Tot zelfs morfine (Die hielpen wel, maar waar de meeste mensen daarvan slapen, kon ik niet meer slapen, was op van de zenuwen...Ho 8 Stoppen die dingen !" Andere pillen... Andere combinaties van pillen...

Uiteindelijk kreeg ik pillen die de pijn weer draaglijk maakten, maar veel belangrijker was dat de dokter me zegde dat ik iedere dag moest beginnen met turnen, bewegen... "Ik heb rugschool geprobeerd, maar dat lukte niet !" "Dan doe je maar wat wel lukt. Gewoon alles wat wel lukt, maar beweeg."

Ik vang nog steeds iedere dag aan met turnoefeningen, en nu nog breid ik deze soms uit, moet soms stoppen met andere oefeningen... Door een peesontsteking aan de schouder moest ik iets laten, maar toen ik vaststelde dat ik (na het kijken naar "De Buurtpolitie") mijn handen op de rug niet meer tegen elkaar kreeg zonder pijn, oefende ik daar op, en onlangs stelde ik vast dat ik mijn macht verloor. Ik probeerde eens te "pompen", en dat lukte niet meer. Nu doe ik het alweer 5 keer naeen...

Pijn ? Heb ik nog, maar veel minder. (En je leert er ook mee leven!)
En die 10 meter stappen? Wie mijn Facebook leest weet dat ik haast dagelijks meer dan 3 km stap.
Niet vlug, maar ik stap. Pijn ? Jawel, maar dat gaat ook beter bij oefening. De ene dag is beter dan de andere, maar het loont de moeite te vechten...

Dit is dus geen mirakel.
Toen Anny, tegen de verwachting in, zelfs van dokter en specialisten, genas van de acute leukemie, toen sprak iedereen (ik ook) van een mirakel.
Maar kwam de leukemie terug. Onverbiddelijk, en alle middelen waren al uitgeput...
Sindsdien weet ik het: mirakels hebben een vervaldatum...
Jammer... Je was een bijkomende reden om te vechten voor een leefbaar leven, verdraagbare pijn, nog iets kunnen doen in en rond het huis...
Nu moet ik redenen zoeken, maken...
Want het niet doen is niet alleen neerzitten in de plas verdriet, maar dan ook nog met meer pijn..

djudedju
Vervaldata...pfffffff

Verontschuldigingen ????

Onze koning Flupke de Eerste zou verontschuldigingen moeten aanbieden aan "de" Kongo, omwille van de daden van Leopold II...

Ik vind dit stom.
Ik kan verontschuldigingen aanbieden voor de daden van Djenghis Khan ( 't Schijnt dat we haast allemaal verwant zijn met die veroveraar), maar wat voor zin heeft dat ?
De enige die zich kan verontschuldigen is de dader.
Niemand anders.

Ik kan me verschrikkelijk geambeteerd voelen om wat Djenghis Khan allemaal heeft uitgespookt, maar ik heb er op geen enkele manier schuld aan, dus kan ik me ook niet verontschuldigen.

Net zo min kan Flupke de Eerste zich verontschuldigen voor de daden van zijn betovergrootnonkel...

Ik vind het evenzeer stom dat de Duitse regering zich nu verontschuldigt voor de daden van het Nazisme. Als mijn vader of grootvader iets verkeerds deden, dan kan er geen mens dat aan mij verwijten, dus kan ik me ook niet verontschuldigen voor hun daden.

Het kan me spijten dat dergelijke dingen gebeurd zijn, maar er treft me geen schuld.

Ik vind het ook een beetje goedkoop.
Ik heb wel geen schuld, maar het staat goed op mijn CV dat ik me distantieer van de fouten van het verleden...
Het verleden waarmee ik geen uitstaans heb. ???  Te gek toch ?

Ik vermoed dat heel veel van onze medeburgers wel ergens in zijn voorouders een of andere sloeber, bandiet, uitbuiter of wat dan ook heeft zitten. En dan ?

Prins Laurent zegt eigenlijk ook nog iets wat zin heeft... Koning Leopold II is nooit in Kongo geweest.
Hij heeft misschien nooit expliciet bevel gegeven om op die manier geld te verdienen op kap van de Kongolezen. Misschien heeft hij het pas vernomen toen het al lang bezig was. Weinig waarschijnlijk, maar het kan...

De Aboriginals in Australië werden pas erkend als volwaardige burgers in 1966, en pas sinds 1976 mogen ze grond kopen...

Dat is véél dichterbij in jaren, maar wie na die jaren geboren is, kun je echt niet verwijten dat het ooit zo was!  Die generatie kan zich dan ook niet verontschuldigen voor wat toen gebeurde.

Bovendien is er nog een reukje aan die manier van redeneren... De geschiedenis is steeds het relaas gedicteerd door de overwinnaar. Als ik verwees naar nazi-Duitsland, dan moet je echt eens de moeite doen om te kijken hoe de houding was van de rest van de Wereld ten opzichte van de Joden voor het Nazisme ! In bijna gans de toenmalige wereld werden de Joden misprezen en in veel gevallen vervolgd. Heel de geschiedenis door. Allemaal te danken aan het feit dat in het Evangelie de werkelijkheid een ietsje veranderd werd om de Romeinen niet voor het hoofd te stoten. Het is immers geschiedkundig gezien onmogelijk dat de Joden Christus gegeseld en gekruisigd hebben. De enige die dergelijke straffen kon uitspreken en uitvoeren, waren de bazen, de bezetters, dus de Romeinen...

Ach...

Het mensDOM...

Ben jij racist ?
Ik doe mijn best om het niet te zijn, maar de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik het kind ban van mijn opvoeding, opvoeding in een maatschappij die een heleboel mensen niet volwaardig, niet gelijkwaardig achtte.
We konden op de Wereldtentoonstelling in Brussel in 1958, gaan kijken naar de zwartjes in een nagebootst Afrikaans dorp. Die mensen moeten in hun stamkledij verschrikkelijk koud hebben gehad in ons klimaat... Geen wonder dat ze na enkele dagen "Salut et merçi" zegden, en we nog alleen konden staren naar wat beelden in wat hutten...

Laat ik de vraag eens anders stellen, over een ander, maar eigenlijk gelijk onderwerp... Ben jij homo-hater ?  Ik heb indertijd gewerkt in Beernem, in wat we toen gemeenzaam "Het zothuis" noemden, een instelling om geesteszieken op te vangen en (soms) te genezen... Ik heb daar mensen verpleegd die daar zaten, enkel en alleen omdat ze homo waren.

Nee, ik ben geen homohater... Maar heel mijn opvoeding, heel mijn bestaan is opgebouwd uit elementen waarin de maatschappij wel zo was.
En ik kan eerlijk gezegd niet zeggen dat ik heel gewoon, neutraal sta tegenover deze problematiek. Ik keur het niet langer af, ik beschouw het niet meer als een afwijking, maar toch blijf ik vaststellen dat ik er naar kijk, iets wat ik niet of veel minder of anders doe bij hetero's. 
Mijn houding tegenover anders-gekleurde evenmensen, tegenover homo's is geen automatisme, het is een bewust, een rationeel gelijkstellen.
Maar dat alleen is eigenlijk al zeggen dat het geen neutrale houding is.

Zelfs toen ik die homo's moest "verplegen", voelde ik voor hen geen misprijzen, veeleer een soort medelijden, omdat ik toen eigenlijk al vond dat ze daar niet thuishoorden in die instelling, ook al vond ik toen nog niet dat wat ze deden thuishoorde in mijn wereldje.

Het heeft dus eigenlijk altijd al een ietwat dubbele bodem gehad.
Geen haat, geen misprijzen, geen gevoel van meerderwaardigheid, maar toch ook niet zomaar "gewoon" als al de rest.

Mijn houding is dus nog steeds niet gewoon, het is rationeel aanvaarden, geen automatisme.

En zolang het geen automatisme is, is het eigenlijk niet zoals het zou moeten zijn.
Het "evenwicht" is er niet.
... toch niet zonder er bij na te denken.

Misschien is het deze complexe houding die er sommigen toe noopt om verontschuldigingen voor een ver verleden te geven ???

't Is af !

Mijn haar bedoel ik.
't Was hoog tijd, ik had voor het eerst een heel pak mooie krullen in mijn haar. De kapster wist niet wat ze zag. Het is ook een beetje gek, die krullen zijn pas zichtbaar als ik echt lang haar heb.
Enfin, wat er nu nog staat krult gelijk een pak nagels.

Je haar wordt nu geknipt met een gezichtsmasker op. Voor bepaalde stukken doet de kapster dan even het elastiekje van achter je ene oor, en verzoekt om het masker zolang even vast te houden, zodat het voor je mond en neus blijft... Gek.

Ik snap het uiteraard wel, maar het ziet er gek uit.

Het bijknippen van mijn baard ging uiteraard ook voor het grootste gedeelte met het masker aan, maar voor de snor ...  Ze twijfelde even of het wel kon... Maar dan toch maar, rap, rap...

Ik zie er nu weer proper en netjes uit.

"Hoeveel kilo zou er nu af zijn? " grapte ik. Ze schatte dat het wellicht meer dan 100 gram zou zijn. Haar is licht. Het zal dus weinig invloed hebben op de naald van mijn weegschaal. Nu ja, ik ben al heel wat kilo's kwijt... dat beetje komt er niet op aan.

Ik ben even voor het portret van Anny gaan staan... en dacht bij mezelf, tegen haar, "'t Is properder zo hé"... Ook al speelt de radio, ook al spraken wij niet zo veel tegen elkaar, dat kleine beetje vulde de hele wereld. Ik mis die stem, die aanwezigheid. Ik betrap er mezelf op dat ik soms kijk naar de plaats waar ze meestal zat, dat ik een beweging maak om iets te zeggen...
Ik hoor van lotgenoten dat zij dat ook hebben, en sommigen praten zelfs luidop, om zo de stilte te breken, stilte, ondanks radio of TV...

Gemis is een bizar ding.
Het is het voelen van wat er eigenlijk niet meer is.
Het is het gat opvullen nadat het meer dan 52 jaar een deel van, ja, van jezelf was.
Het is een tastbaar gevoel.

Het is anders dan een gedachte, een gedachte is ijl, ontastbaar. Verdriet niet.

Toch zeg ik je dat het gaat. En ik lieg niet, het gaat al een stuk beter dan de eerste dagen. Je leert het verdriet een plaats geven. Een hoekje, en het liefst zelfs achter een kast of een deur, al lukt dat niet altijd, soms blijft het in het zicht van je gevoel.

Ik begin eindelijk ook weer wat te doen, weer wat te kruiswoordraadselen, sudoku en dergelijke dingen, ik begin weer te droedelen en mandala's te schetsen uit de vrije hand.
Ik weet wel het lijkt niets, maar het is een bewijs dat er tijd vrij komt in mijn hersenen.

Dat is goed.
Ik moet weer leren leven, op die nieuwe, andere manier...
Het zal wel lukken, ik voel het het.

Tot de volgende ?

Centrale verwarming in de regen...

"Jan, mijn chauffage "hoest" en hij rookt !" ... op het zelfde ogenblik vatte ik wat ik zonet vertelde, en ik grinnikte: "Dat hoesten zal van 't roken komen, zeker ?"  Jan lachte ook, en ik kreeg een hele snelle afspraak om eens te komen zien en het in orde te brengen.

En gisteren was het zover... Al vroeg in de morgen waren daar twee werkmannen om eens te kijken wat er loos was, en het te herstellen. Het bleek dat de mazoutpomp er niet voldoende in slaagde om de mazout op te trekken uit de put. Daar hadden ze vorig jaar al van gesproken, en geopperd dat het hopelijk niet nodig zou zijn om een hele nieuwe leiding onder de oprit te plaatsen...

Ze probeerden nu eens dit, dan weer dat, maar alles bleef zoals het was... Uiteindelijk kwamen ze op het idee om de leiding eens uit te blazen. Compressor er bij, en de leiding in de put los gekoppeld. Men blies die darm uit van aan de brander tot in de put van de ketel... Er kwam heel veel vuil uit. 

Na nog wat verder reinigen en controleren werd alles weer aangesloten en uitgetest... De pomp om de mazout op te halen bleek het lastig te hebben. Daarom werkte men even met een vacuümpomp, en daarna was alles OK. Chauffage weer in orde. Best dat dit nu kon, en we niet moesten wachten tot in de winter in de kou... en toch...

Na de lange periode van droogte, kregen we gisteren eindelijk wat regen... En net toen de arbeider daar ergens in de put moest werken, begon er een heerlijke malse regen te vallen... Voor de betrokken arbeider was die regen niet zo aangenaam als voor alle planten in de tuin. (Er gaan nu al planten kapot, ook al blijkt dat die er na de droogte wel weer door komen...)

De droogte is erg.
Vorig jaar kregen we een heel lange heel warme en heel droge zomer... In de winter werd het grondwater wel weer zowat normaal, maar al heel vroeg zaten we dit jaar al weer met een droogteperiode, zo erg dat er in sommige natuurgebieden van brandgevaar sprake is, en dat men spreekt van sparen van het drinkwater...

Het was ook al heel vroeg heel warm, zodat we niet alleen een tekort aan regen hadden, maar ook te maken hebben met sterke uitdroging van de bodem. Zo mindert het water dubbel rap.

Al heel vlug zie je dat boeren zich genoodzaakt zien om water te sproeien. Soms doen ze dit uit eigen watervoorraad (regen-opvangbakken, regenputten) soms uit pompputten waar ze eigenlijk rechtstreeks putten uit de grondwatervoorraad, en soms gaan ze water pompen uit de rivieren (Wat ook behoort tot de watervoorraad)... Heel rap kwamen er al maatregelen om "misbruik" te verbieden.

Maar wat is misbruik ?

Ik kijk gewoon eens naar mezelf... Ik zie in die warme dagen het waterniveau van mijn "goudvissenvijvertje" zo zakken... Ik moet dit water nu en dan aanvullen om niet te bekomen dat de vissen sterven (niet onmiddellijk door tekort aan water, maar vooral doordat nitriet en nitraat niet verdampt, en dus door de uitdroging een dodelijk hoog gehalte krijgt...

Ik spreek zelfs niet van de bloemen en ander planten in de tuin, waarvan de ene ook al vlugger dan de andere nood heeft aan water...

Moet ik de vissen laten doodgaan ?
Moet ik die bloemen laten afsterven?

Er is nu wellicht nog niemand die er over denkt dit te laten gebeuren... Maar de boer die niet meer mag putten uit de rivier kan wel voor die keuze staan ! En laat ons eerlijk zijn... Als het er op aan zou komen, dan gaan ook wij onze pelargonium moeten laten sterven in de pot, en gaan we wellicht ook de goudvis moeten laten sterven in het vijvertje...  Wanneer ? Zodra de keuze echt gaat over water voor onszelf of geen water meer.

Stel dat je in een gemeente woont waar je per dag nog 10 liter drinkwater per persoon per dag krijgt... Dan is de keuze heel snel gemaakt !  Denk maar eens aan het WC, aan je zelf wassen, aan je handen wassen, tandenwassen... en je eten bereiden. Als je geen flessen drinken gaat kopen, dan is die 10 liter verschrikkelijk weinig, en kom je tot verschrikkelijke keuzes. Ik zou wat nu in de WC gaat wellicht nog kwijtraken door de pot te legen in de beerput, zonder gebruik te maken van de WC, maar op een appartement heb je die keuze niet... Moet je dan flessen water gaan kopen om in de WC te kieperen?

Ik denk dat we echt, nu al, heel wijs moeten zijn, en ons bewust zijn van iedere liter water die we verbruiken... Denk je eens een gewone dag in... Je staat 's morgens op, je gaat naar het WC, je wast je gezicht, tanden, handen.. Je gaat koffie zetten. 's middags om het eten te maken heb je ook al water nodig. Je drinkt soep, saus bij het eten, en je aardappels zijn gekookt (dit water is na afkoelen heel goed voor de kamerplanten)... 's namiddags een kop koffie.. Naar het WC... 's Avonds weer eten met iets te drinken. Je moet voldoende water binnen krijgen om je gezondheid in stand te kunnen houden...  Zie je de liters passeren???

Er zijn een eeuw of wat geleden vele duizenden doden gevallen omdat er te weinig onbesmet (proper) drinkwater was. Soms hele straten in de steden stierven uit.

Water is echt belangrijk.

We kunnen echt niet zonder, en we zijn momenteel niet in staat om de natuurlijke watervoorraad te vergroten. Dat kan wel, maar niet van vandaag op morgen en niet zonder dat daar een kostenplaatje bij komt kijken. (Bijvoorbeeld ontzilting van het zeewater).

We moeten echt zuinig zijn.
We hebben geen andere keuze.
Nee, je moet nog de goudvissen niet laten doodgaan, maar je moet bij iedere liter die je gebruikt bewust zijn van de noodzaak... of het niet gebruiken...
Heb jij al een spaarknop op je WC ? Op je douche een spaarkop ?
Dat is wellicht beterkoop dan de grote dorst.

Laat het maar goed regenen !

                                                                         

Leopold twie...

Al een tijdje wordt er nu regelmatig actie gevoerd om de vele standbeelden van Koning Leopold twee te verwijderen...
De reden ?
De man was alleen-bezitter van gans Kongo, en wilde dat zo snel mogelijk laten "renderen". Om de zwarte medemensen te dwingen het opgelegde werk te doen, voerde hij een ware terreur. Wie niet vlug genoeg werkte werd een of de twee handen afgehakt, en in veel gevallen werden ze gewoon ter dood gebracht als voorbeeld voor de anderen...

Dat klinkt niet alleen verschrikkelijk wreed, het is gewoon wreed, en onze koning van toentertijd staat dan ook te pronk in de top tien van de wreedste heersers ooit.

Zo een man verdient inderdaad zeker geen standbeeld.

... en toch ...

We zien heel veel standbeelden van mensen die dat eigenlijk helemaal niet verdienden (Afgezien van de vraag wat je moet doen om een standbeeld te krijgen...).

Jacob van Artevelde: Het is een bekend feit dat de man moorden pleegde...

Godfried van Bouillon: de wreedheid van de kruisvaarders was en is verschrikkelijk. Al moet men uiteindelijk in de eerste plaats de toenmalige paus veroordelen, die heel die oorlog ontketende om vooral politieke redenen en om de dreigende scheuring(en) in de kerk af te wentelen door de aandacht te leggen op de verovering van het Heilig Land...

Breydel en De Coninck: Men is er steeds zekerder van dat Breydel niet eens heeft bestaan ... Hoort dus eigenlijk eerder thuis bij de beelden van Jommeke en Nero en Suske en Wiske...

Lieven Bauwens: Gewoon een industrieel spion die een weefgetouw wist te stelen in Engeland. Bovendien wilde hij het hier alleen laten werken als hij mensen ter beschikking kreeg uit de strafinstellingen... Ook al iemand die we niet echt kunnen hoogachten...

Ach, en zo kunnen we wellicht het rijtje nog veel langer maken ( Is er niet ergens een standbeeld van Jan de Lichte ?)...

Ik wil maar zeggen, ik denk dat je alles, dus ook standbeelden, met een hele greep zout moet nemen. Het zijn soms veel meer gedenkenissen over een verleden tijd, en veelal uit de echte context van de geschiedenis gerukt en geromantiseerd.  Jan de Lichte was een beurzensnijder en bendeleider, maar men dichtte hem (véél later) ook een imago toe van verzetsman.

Voor mij zijn Alexander de Grote, Julius Caesar, Napoleon en andere wereldveroveraars gewoon smerige bezetters van andere landen. Maar ze wonnen, en de winnaar heeft altijd gelijk. (Niet moeilijk alleen zijn versie van de feiten mag vermeld worden !)

Ook nu nog is dit zo.
Het is nog niet zo lang dat men de bombardementen van steden in Duitsland mag vermelden in het rijtje van de oorlogsmisdaden. Voorheen was dit een van de manieren om "den Duits" te dwingen op te geven, door hem in het hart te raken.

Wie praat nog over de concentratiekampen opgericht door de Engelsen in de strijd tegen de Boeren. Daar sloot men de vrouwen en kinderen in op, om zo de boeren te dwingen de oorlog op te geven.
( Churchill vocht daar ook !)...

Eigenlijk moet men stellen dat geschiedenis niet bestaat... Er bestaan alleen versies van het gebeurde, versies die gedicteerd worden door de overwinnaar, en die (soms) wat aanpassingen krijgen na een lange, lange tijd en een verschuiving van de invloed op het wereldgebeuren.

Je zou eens de moeite moeten nemen om de evolutie vast te stellen van de gevoelens over de Joden, van voor de oorlog (ook in de landen die niet tot de As behoorden), tijdens de oorlog en na de oorlog en dan de evolutie verder volgen tot heden...  Ik heb het hier niet over de feiten, er zijn pakken bewijzen over het gebeurde, maar ik heb het over de gevoelens t.o.v. die feiten en t.o.v. het Joodse volk...

Denk dan maar nog eens terug op de standbeelden... Standbeelden die veelal gezet werden in tijden waarin de "helden" geromantiseerd werden, en waar geschiedenis niet echt belangrijk was... 
en...
Gaan we nu gaan beeldenstormen ?

                                               of laten we die dingen staan als een bewijs hoe men vroeger dacht over de dingen???

Ik maak er me echt niet druk om. Of dat standbeeld er nu staat of niet, ik kan hem bekijken als het beeld van een massamoordenaar... of bekijken als een signaal uit het verleden, als een blijk van hoe we toen de dingen zagen (of opgedrongen kregen)...

Van mij mag het blijven, maar misschien kunne ze er wat uitleg bij zetten ????

What do you want to do ?

New mail

pakjes, pakjes, pakjes...

Ik heb nu zowat alle documenten die nodig zijn om de rekeningen te laten deblokkeren na het overlijden van mama... Wel moet ik ook nog de handtekeningen van de kinderen hebben, maar dat heb ik ondertussen al afgesproken... En dinsdag gaan we samen naar de post, om te vermijden dat we twee keer moeten gaan...

Maar gisteren zat ik al een hele tijd in de post om alles te regelen, en daar dit nogal wat tijd in beslag neemt, zag ik ondertussen het komen en gaan aan de andere loketten... (Ik zat ook nog in een andere bank, maar gelukkig kon ik het meeste via internet oplossen.)

Je kunt niet geloven hoeveel tientallen pakjes daar gepasseerd zijn ! Sommige mensen komen met vier, vijf pakjes in eens, en de meeste zijn dan pakjes die teruggestuurd worden naar de webwinkels. Vooral Zalando zie je daar voorbij komen !

Nu en dan, heel sporadisch, zie je ook eens een brief of brieven die daar afgegeven of ontvangen worden. Uiteraard gaan de brieven meestal gewoon in de bus, en praten we hier over aangetekende of verzekerde zendingen. Logisch dus dat dat er niet zo heel veel zijn... Maar pakjes ??? Niet te doen ! Ik had er geen idee van dat die webwinkels al zo florissant werken, en nog veel minder dat er zoveel terugzendingen gebeuren... Merendeels is dat dan volledig op kosten van de webwinkel !

Ik koop slechts héél sporadisch iets bij zo'n webwinkel, en dan alleen omdat ik het hier in de streek anders niet vind. En terugsturen heb ik nog nooit gedaan... Ik wist ook niet dat dit terugsturen zo eenvoudig gemaakt was... Meestal is het gewoon afgeven. Nu ja... afgeven... Er staat aan het loket zo'n soortement draaiende kast, waar je in een opening je pakketje(s) steekt, en dan draait aan de kast, waar de loketbediende dan de pakjes uit haalt... Veilig voor alles...

Momenteel kan ik zelfs niets kopen in de webwinkels, want mijn rekeningen zijn nog steeds geblokkeerd, ook al lijkt het dat ik binnenkort weer de rekeningen zal kunnen gebruiken... Nu moet ik voor betalingen naar de bank...  Maar het gaat verder !

Gisteren toen ik naar de garage ging om mijn zomerbanden te laten steken, moest ik me eerst ontsmetten, en toen ik nadien mijn wagen terugkreeg, kreeg ik een ontsmette rekening, en een volledig ontsmette auto, met een schriftelijke uitleg wat er allemaal ontsmet was... Niet te doen. Corona heeft veel meer veranderd dan waar we op denken!

Toen ik wegreed, dacht ik er op dat ik in de nabije winkel naar het scheen, nog novene-kaarsen kon krijgen (Ik zet steeds een brandende kaars bij de urne van Anny)... Ik vlug daar naartoe. En ja hoor, na een van de winkelbedienden aangesproken te hebben, vond ik die novenekaarsen... Ik een voorraadje in de (ontsmette !) kar gelegd, en naar de kassa. Wat aanschuiven in de rijen die eindeloos lang lijken als er vijf mensen voor je staan met die 1.5 meter tussenruimte... Toen ik de rekening kreeg, wou ik betalen met baar geld (ik heb alleen geblokkeerde kaarten door het overlijden van Anny !)... Grote paniek aan de kassa... Ik moest betalen met de kaart. "Ik kan niet betalen met de kaart omdat men de rekeningen blokkeert bij het overlijden van een echtgeno(o)t(e)..." "Mijnheer, wij hebben zelfs geen cent meer in kassa..." Een overste er bij gehaald... "kun je passen, meneer?" "Hoeveel is het precies?" Ik kon passen.
Maar dat was nog niet echt de oplossing, want die brave mensen konden dit geld niet verwerken en zelfs niet in de kassa stoppen...  Een brave winkelbediende heeft dan mijn geld in zijn portemonnee gestopt, en met zijn kaart mijn rekening betaald... Gekke wereld waarin we leven !

Eigenlijk kunnen ze wettelijk dit betaalmiddel niet weigeren. Ik zou het niet op de spits gedreven hebben, zo belangrijk is het immers niet, maar wettelijk is baar geld een wettelijk betaalmiddel, en kan men dit dus niet weigeren.

Ik heb echter de sterke indruk dat we binnenkort het baar geld zullen zien verdwijnen. Alles zal met de kaart of met de rekening moeten.... Ik vind dit niet goed ! Het betalen met de kaart is een vorm van virtueel betalen, en er is - hoe dan ook - een periode tussen het tijdstip dat jij betaalt met de kaart, en het tijdstip waarop de verkoper het geld op zijn rekening krijgt. Dit betekent dat er eigenlijk op dat moment méér geld in circulatie is, dan er eigenlijk is... Dit is dus een element die devaluerend werkt !

Maar heel het geld systeem is door en door rot ! Weet je dat van je spaargeld er maar 1 (één !) procent in de bak is ! Dus als één procent van de klanten één procent van hun geld op dezelfde dag afhalen, dan kan de bank dit niet meer dekken !!! Gezond is dit niet ! Dit was ook mede een van de redenen van de bankencrisis, en veel hebben ze niet geleerd ! (Niet moeilijk, ze kunnen rekenen op staatssteun... Lijkt goed, maar is het dat echt ? ? Nee!)

Ach... we leven bijna helemaal virtueel.

Men weet haast van minuut naar minuut waar jij nu bent, wat je koopt, wat je draagt van kledij, wat je eet en drinkt... djudedju

Nummer 176.251.735 wil je aub wat trager rijden, je rijdt momenteel veel te vlug in de bebouwde kom... Overdreven ? ?  Nu nog wel, maar op heel wat plaatsen staat nu al voldoende infrastructuur om dit meteen in te voeren !

djudedju

De corona op het werk zetten

Hoelang zitten we nu al in quarantaine  (al is de vorm er van al wat versoepeld) ?
Sinds 14 maart !
Ik ga dat niet rap vergeten omdat Anny gestorven is 20 minuten voor het ingaan van de lockdown.

Wat doet die lockdown met ons ? En vooral met de ouderen (waar ik bij hoor) ?

Ik durf er niet echt op antwoorden, omdat ik wellicht niet objectief ben. Bij mij is de opsluiting nog wat somberderderder ingekleurd dan bij de meesten, net door het overlijden van Anny, maar niettemin... We zitten bijna ganse dagen in eenzame opsluiting.

Gelukkig komt Veerle met het middageten, komt om de veertien dagen de poetsvrouw, en hebben de (allang volwassen) kleinkinderen de tuin onkruidvrij gemaakt.

Ook Bart komt wel eens langs om te werken aan een en ander (vooral aan de vijver).

Maar het merendeel is mijn tijd verdeeld tussen de computer, de TV en een boek.

Het is lastig.

Ik herinner me nog, toen met het overlijden van onze Koen, we ook een paar weken daar zaten te zitten, te treuren, weinig zeggen om elkaar te sparen, tot ik die reclame zag van de rommelmarkt in Deinze... Dat was onze allereerste rommelmarkt, en het was effectief een soort breken van de muur van verdriet die om ons heen zat.

Nu heb ik dat niet. Krijg ik niet eens de kans om die muur op die manier te doorbreken.

Ik weet het, ik ben niet alleen in dit geval. En ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die meer afzien daarvan dan ik. Ik ben van nature een optimist en een overlever. Ik kan me beter loswerken uit die omklemming dat veel anderen. Wellicht omdat ik een geest heb die zich niet vastpint op één item. Ik heb een zeer beweeglijke geest, ben heel vlug afgeleid, laat heel makkelijk mijn gedachten zwerven. Ik heb dat wellicht een stuk van nature, maar ik heb het ook mezelf aangeleerd toen ik zo vroeg thuis zat met chronische pijnen.

Ik heb ook geleerd dat wegdenken van de pijn op zich al een heel goede pijnstiller is. Blijven vastgepind zitten op die pijn, maakt dat de pijn het centrum van je zijn gaat beheersen, en dan doet het meer dan dubbel pijn.

Dus zal mijn quarantaine wellicht minder pijnlijk aanvoelen dan bij veel anderen. Omdat ik kan wegdenken.

Ik heb dat wellicht al altijd wat gehad... In de schooltijd schreef ik opstellen voor mijn plezier. Ik hou er van om te schrijven en vooral om te dwalen over een wit stuk papier, een blank blad dat jezelf kunt kleuren en vullen. Heerlijk. Ik schrijf nog steeds heel graag. En waar vele mensen de dingen moeten kunnen vertellen aan anderen om ze kwijt te raken, schrijf ik het van me af.

Misschien geloof je het niet, maar ik heb al sommige van deze stukjes, na het schrijven, gewoon weg gedaan. Zo maar. Soms omdat het te persoonlijk was, soms omdat de verwerking zo totaal was, dat ik het niet meer nodig had.

Ik wil maar zeggen, corona is wellicht voor ieder van ons een eigen corona, een eigen ervaren, een eigen invullen.

Het hardst voor mij persoonlijk, is dat ik zo moeilijk alleen buiten kan zijn. Waar ik daar binnen wel enigszins weg mee kan, kan ik dat buiten niet. Ik kan niet alleen gaan wandelen. Dat gaat me niet. Ik moet iemand bij me hebben. Niet om tegen te praten, gewoon om niet alleen te zijn. Gek (ik weet het!).

Ik denk dat de lockdown het ergst is voor kinderen. Het opgroeien heeft weinig van doen met de groei, maar wel met het groeien in de samenleving. Dit wordt ze nu ontzegd. We hebben al een hele tijd dat kinderen haast niet meer vrij mogen spelen en ravotten (Het Na-Dutroux-tijdperk), dat ze geen lawaai mogen maken (vonnissen over het lawaai tijdens de speeltijd van een nabije school), nu zijn ze ook nog eens effectief alleen gezet, de school is een hele tijd (en nog steeds voor velen) een virtueel gebeuren, zonder echte contacten...

Ik vraag me af wat voor gevolgen dit heeft en zal hebben op het opgroeiende kind...

Ergens is het niet meer het leven, maar het overleven geworden.

djudedju