Op tv tonen ze een bevraging van het plebs "Weet je de betekenis van het kerststalletje?"... Mensen van onze leeftijd zien verbaasd dat bijna niemand dat nog weet.
Ik werd opgevoed in een christelijk gezin, ging naar een christelijke school en stuurde mijn kinderen naar een christelijke school, overtuigd dat dit het beste circuit was...
Deze morgen bij het ontwaken wensten we elkaar een "Zalige hoogdag" en ik wens jou hetzelfde. Ben je niet gelovig, laat dat zalig dan duiden op de lichamelijke genoegens van deze dag. Ik heb er geen problemen mee dat je wel of niet gelovig bent, of lid van een andere religie... Voor mij ben je allereerst een medemens. En dat is het belangrijkste. De rest vul je maar persoonlijk in. En laat het daar aub.
Ik heb geen nood aan bekering in een of andere richting, ik voel me goed bij het beeld dat ik me heb gemaakt van de wereld en van de schepping. En ik hoop dat jij je er ook gelukkig bij voelt, en niet zit waar men het zo nodig acht anderen te gaan bekeren... Nee, ik hou van dat beetje vrijheid... Ik weet niet of mijn beeld correct is of niet, maar het voldoet, dank u. Ik hoop dat jij je evengoed voelt, en je persoonlijk gelukkig voelt bij jou invulling.
Mocht iedereen denken zoals ik doe, dan was er vrede.
En daar gaat het over.
Voor mij is ieder mens gewoon een mens. Ik geloof niet in onderscheid. Een domme mens is evengoed mens als een genie, een gelovig mens net zo goed als een ongelovige, een geleerde evengoed als een ongeletterde, zolang ze elkaar gerust laten en niet gaan betuttelen of gaan commanderen of gaan koeioneren, zijn het voor mij allemaal gewoon medemensen. Als ze nu ook nog eens allemaal mens worden met de medemensen, dan is alles in orde, en hebben we een hemel op aarde. Want ik wil geen hemel met rijstpap en gouden lepeltjes, of met zeventig maagden of wat dan ook, ik wil gewoon van de tijd dat we hier mogen rondlopen, een hemel maken. En een hemel kun je niet maken voor jezelf alleen ! Je kunt pas een hemel hebben als je die kunt delen en mee kunt delen.
We zijn niet gemaakt om alleen te leven. We kunnen pas leven in een gemeenschap.
Het moeilijke van de dag van vandaag is dat we niet meer mogen en kunnen samenleven. We worden door duizenden wetten en wetjes betuttelend in die of deze richting gedwongen, we kunnen en mogen niet meer leven zoals we willen voor onszelf en onze medemens.
Je kunt geen mens overtuigen met dwang.
Veel beter is het als men ons kan overtuigen van het nefaste van tabak voor onszelf. Dan pas kan men echt gemotiveerd stoppen met roken, en het volhouden. Ook al praten we hier over een verslaving, zowel lichamelijk als geestelijk verslaafd zijn.
Als men echter probeert je te overtuigen van de slechtheid van de tabak, dan moet men dat niet alleen doen met het aantonen van de negatieve gevolgen, nee, men moet het ook op het goede ogenblik doen, een ogenblik waarop betrokkene eigenlijk al neigt tot stoppen...
Wellicht kunnen we dat een beetje voor ogen houden als we mensen willen overtuigen van het doen van iets... Je moet het aanbrengen op het moment dat hij of zij zelf al over dat punt aan het denken is, en aan het twijfelen is over zijn eigen mening terzake... Niet makkelijk !
Daar zitten we op het knelpunt der knelpunten !
We zijn alleen mens als we met medemensen zijn, maar we hebben in ons iets wat ons tot verdomde individualisten maakt.
We weten het wel dat eendracht macht maakt, maar dat doen we liefst op onze manier...
... en we zijn er zeker van dat onze manier de beste is...
djudedju
tot de volgende ?
