privé

Gisteren zijn we dus gaan vissen... De laatste keer dat ik er was met Bart, had ik een behoorlijk grote karper gevangen, en nu droomde Bart dat het zijn beurt was... Helaas... De vis beet niet zo goed als vorige keer, toen ik met Anny zat te vissen...

Na een half uurtje kreeg ik beet op mijn karperlijn (werphengel). Ik stelde vast dat er iets aan hing, maar helaas... Blijkbaar had de karper zich om en om een struikje riet gedraaid, en wat ik ook probeerde... al wat er gebeurde was dat ik heel mijn boeltje kwijt was, lood, draainagel, onderlijn, haak en aas, allemaal weg !

Voor mijn gewone hengel heb ik van alles en nog wat in reserve bij, maar voor de werphengel gebeurt het zo zelden dat je alles kwijtraakt, dat ik niets meer kon doen, dan de werphengel terug in de hoes stoppen... djudedju

Ondertussen vingen we regelmatig wat bliek, niet overdadig, maar toch redelijk goed om leuk te zijn. Tot drie keer toe ving ik een karper, telkens exemplaren van zo ongeveer 25 à 35 cm... Bart ving alleen maar bliekjes.

Op het eind van de heerlijke visnamiddag kreeg ik plots een beet van wat duidelijk een grote karper was... Maar de lijn schoot weer los. Zonder schade, alles was nog in orde, zodat ik een nieuwe made kon aandoen, en weer inwerpen. Meteen dook mijn dobber weg, en ging de draad strak staan, kwam de elastiek uit, en hoorde je de draad "zingen"...  "Bart !, dat is een echt grote !"

Bart haalde meteen zijn hengel uit het water, om niet in de weg te zitten, en ik begon het gevecht met de karper. Bart volgde met het net, en gebruikte nu en dan het net om de karper te dwingen van richting te veranderen, telkens hij naar zones wou zwemmen waar gevaarlijke objecten risico mee brachten.

Wie geen visser is kan het zich wellicht niet voorstellen, maar ik ben meer dan een half uur aan het vechten geweest met karpermans... Gewoonlijk is het een kwestie van de karper uitputten, zodat hij "zich geeft", maar nu begon ik te twijfelen wie zich eerst zou geven !

Het probleem is dat we vissen met een blieklijn, en dus licht gemonteerd zijn. Het lichtste onderdeel is het onderlijntje, en dat is in staat 1.6 kgr te dragen, wordt het gewicht groter, dan knapt het door... Dat we veel meer dan die 1.6 kgr kunnen vasthouden, ligt aan twee zaken: de visser die telkens de spanning laat verminderen en vermeerderen om het onderlijntje niet te laten knappen en het zo goed mogelijk weet te gebruiken om de karper uit te putten. Bijna voornamer dan de visser zelf, is het feit dat moderne hengelaars gebruik maken van een elastiek, ingebouwd in de hengel... Die elastiek vangt de schokken op, en de plotse wendingen en sprongen van de karper worden dan ook vooral door deze elastiek opgevangen. (Zonder deze elastiek is het haast onmogelijk een dergelijke karper te vangen, tenzij je het geluk hebt dat het een karper betreft die niet te geweldig is)

Bij het proberen te scheppen, had Bart heel wat moeite omdat het net bijna te klein was voor de grootte van deze karper. Ik had in de auto nog een groter net, maar Bart dacht dat het wel zou lukken. Het lukte dan ook, na meer dan een half uur ingespannen vissen, vechten, wat draad geven, en weer draad nemen in een haast oeverloos gevecht om te zien wie het eerst zou plooien...

Toen het eindelijk opgehaald was, bleek het een serieuze knaap te zijn ! van zo'n 4.5 à 5 kgr... Bart nam er een foto van met zijn telefoon, maar ik kan het u niet tonen ! Want hij stuurde het naar de "Gesprekken" op Facebook, je weet wel het systeem waarmee je privé kunt babbelen met elkaar, onzichtbaar voor de anderen... Wel, ik dacht de foto te kunnen afhalen, maar privé is privé... En dus kan ik je niets tonen. Je zult me dus moeten geloven op mijn woord, of je moet hier ter plaatse komen kijken... Voor u wil ik wel de privacy schenden, toch voor die foto !

Waar we, net op het moment dat de grote karper beet, eigenlijk net van plan waren om op te kramen, zijn we na de vangst nog een kwartierke blijven zitten... In mijn geval om te bekomen van het gevecht. Ik verrekte van de pijn. En ook Bart klaagde, want ook hij had heel de tijd over en weer gegaan, net in en uit het water, pogen de karper in een richting te duwen, of om hem te scheppen...
We waren alle twee afgepeigerd.
Maar gelukkig
Alleen Bart heeft nu nog steeds niet "zijn" grote gevangen...
djudedju


tot de volgende ?

allemaal een zalige nationale feestdag !

Al heel vroeg deze morgen, hoorde ik, vanuit mijn bed, de eerste drasj national... Niet erg, ze hadden regen voorspeld tot in de morgen, daarna goed weer, en we gaan pas op de middag gaan vissen... Zoon en vader. Heerlijk toch ?

Het is bovendien Nationale Feestdag, en dit jaar ben ik weer niet gevraagd om de Nationale Vlam aan te wakkeren. Dommage. Stom.

Onze koning zit nu ook op facebook, en ik heb hem meteen op mijn vriendenlijstje geplaatst. Geef toe, het is een verfrissend en democratisch idee te kunnen zeggen dat de koning je vriendje is. I Like It.... allee, toch een beetje. Ik heb al gezegd dat ik voorstander ben van het koningshuis, niet omwille van de koning(en), maar omdat ik meen dat het goedkoper is één familie te onderhouden, dan op den duur een hele resem oud-presidenten en hun kroost. Vandaag de dag spreekt het koningshuis mijn stelling tegen ( dju toch !) door vervroegd af te treden van Albèèèèrt, hebben we nu twee koningen en co. Maar onze echte koning is momenteel Flupke de eerste.

Sommigen spreken schande over de kostprijs van zo'n koning en zijn entourage. Ik zie persoonlijk véél meer af van al de regeringen die we in ons apenlandje hebben. (En van alle politici die er zich vet mee smeren !). En dan heb ik het nog niet over de kostprijs van het veel te logge en zware Europa-apparaat... Mochten we terugkeren naar de tijd van één regering en de Benelux, dan hadden we wellicht meteen geen staatstekort meer, maar dikke overschot. Maar eigenlijk wou ik een blij stukje schrijvelen, het is feest, feest voor heel de natie, de Vlaamse natie, de Waalse Natie, de Brusselse Natie, de Duitstalige Natie, de overkoepelende natie en ik vergeet er wellicht nog een hele resem.

Het is feest !

... maar eigenlijk voel ik me veel lekkerderderder in mijn vel door het idee te gaan vissen, dan door het besef dat héél véél jaren terug Leopold I hier arriveerde in la Belgique. In het Frans. En wellicht moesten de mensen toen van mijnheer pastoor en van de bourgemestre met vlaggetjes gaan zwaaien voor Le Roi Léopold...
Ik heb dat zelf ook nog moeten doen, verplicht door de burgemeester van Oostende en met medewerking van de Superior van het College te Oostende voor het bezoek van Grace Kelly. (Geef toe, dat was al iets leuker om te bekijken dan zo'n stijve hark als Pol de Eerste... En toch heb ik het vertikt te zwaaien. Het vlaggetje zat zelfs onder mijn vest. Ergens ben ik altijd een beetje een revolutionair geweest, ook al was het maar door het vlaggetje van Monaco onder mijn vest te verbergen.

Voor mij is iedere mens gewoon, mens. Niets meer en niets minder. Welke kleur zijn huid ook heeft, wat zijn diploma ook is, wat zijn functie ook is, het is uiteindelijk gewoon een mensje, zoals u en ik. Die moet eten om te leven, en moet pissen en moet schijten. Plat gezegd? Maar het is toch de waarheid? Of dacht je dat Koning Flupke nooit in het kleinste kamertje zat? Misschien doet hij wel net als ik, een boek mee pakken en wat zitten lezen. Vrij van de rest van de mensheid in dat kleinste kamertje van het paleis. Ik kan kiezen uit twee zo'n kleine kamertjes, en misschien kan hij kiezen uit wel twintig van zo'n kamertjes, maar hij doet er krek hetzelfde !
U ook !
Ik hoop het toch, want mocht je net met de diarree zitten of met het andere uiterste, dan voel je je heel ongemakkelijk !
Nee, hopelijk bent u niet alleen maar een mens, maar bent u ook behoorlijk gezond, en welgezind.
Ik wens het iedereen toe. Zelfs de politici, in de hoop dat contente en gelukkige politici hun medemensen minder kloten dan ze gewoon zijn. Lap. Weer zo'n grove term.
Ik ga stoppen...
Het literair gehalte begint af te dalen tot dat van Brusselmans, en is dus geen aan te prijzen literatureluur meer.

tot de volgende ?

einde garantieperiode

Het echtpaar zat knus voor de beeldmuur te kijken naar een oude film... "Heb je al een nagedacht of we het houden of niet? De drie jaar garantie is bijna voorbij, weet je !" De vrouw knikte. "Mmm, ja, ik weet het... Ik twijfel een beetje... Het valt globaal wel mee, maar volmaakt is het zeker niet..."

Op het beeldscherm was er weer een bloedige moord aan gang, uit de stereo klonken de ijselijke kreten alsof het in huis gebeurde...

Na de film gingen ze naar bed.
"Morgen moeten we beslissen !" drong hij aan.
"Och, weet je wat, we brengen het terug, en brengen een nieuw mee in de plaats. De technologie gaat steeds meer vooruit, en wie weet zijn ze nu wel volmaakt !"
Hij knikte. "Slaapwel" "Slaapwel", een vlugge nachtzoen.

Na het ontbijt stopten ze de voeten in schoenen die automatisch rond hun voeten sloten, deden een lichte jas aan, die zich al naargelang de temperatuur van de buitenwereld, aanpaste en van wollig-isolerend naar licht katoen-gevoel kon aanpassen.

Hij nam met zijn rechterhand het linkerhandje van het kind vast, zij nam met haar linkerhand het rechterhandje van het kind vast. Ze stapten vrolijk door de zonnige wereld, en nu en dan zwaaiden ze het kind eens hoof in de lucht, waarbij het kraaide van de pret...

Voor hen uit zagen ze een groot gebouw "Kindermagazijn"...
"Daar is het al" zei hij...
"Ja" zei ze... "Zouden we dit maal een eens een meisje proberen?"

.....

Ik kon het niet laten... Nu en dan borrelt de fantasie over.
Het is heel kort, maar ik hoop dat ik je eens kon verrassen.

Gisteren waren we op de rommelmarkt te Bois de Lessines... Een dorpje dat - voor zover we het hebben gezien - alleen een bos in zijn naam heeft. Het was wel een leuke markt, alleen jammer dat het op het laatst een beetje begon te regenen. Ik vond er een kleine, maar heel bizarre Ganesha, en warempel ook nog twee wandelstokken...

Sinds ik regelmatig op die verkoopsites kijk, bekijk ik mijn wandelstokken met heel andere ogen ! Die stokken zijn allemaal minstens het dubbele en in veel gevallen het veelvoud waard van wat ik er ooit voor betaalde !

Als ik het moe ben, dan kan ik ze op die sites te koop aanbieden en "rijk" worden...

Soms lijken de mensen me een beetje gek... Ik zie van die moderne wandelstokken (Made in China of zo) die verkocht worden voor stukken van mensen, terwijl andere stokken, die mij veel meer waard lijken, voor maar drie à vier keer zoveel als ik ooit betaalde, verkocht worden. Bizar.

Gisteren was er ook weer zoiets... Ik vroeg de prijs voor twee wandelstokken, een houten (gedraaid met uitgesneden hondenkop, en een antieke met een koperen paardenkop. Tot mijn verbazing schatte ze de houten stok duurder in dan de antieke... Zo zie je maar, je kunt onmogelijk inschatten wat een ander denkt.

Morgen ga ik vissen. Met Bart.

tot de volgende ?

Pairi Daiza

Gisteren zijn we, met Luc en Rita, voor de eerste keer weer naar Pairi Daiza gegaan. Ooit, in een ver verleden hebben we dat al eens bezocht, toetertijd met de kleine kleinkinderen... Dus pak zo'n 15 jaar geleden. In die tijd is Pairi Daiza (het heette toen ook nog anders !) uitgegroeid tot een prachtige dierentuin, op een groot terrein, waar niet alleen de dieren, maar ook het park, beplanting en enscenering het zien meer dan waard zijn.
Het is zelfs zo, dat de dieren eigenlijk allemaal bekend zijn, en het voor mij veel meer het park is, dat me noopt tot bewondering en ontzag.
Ze kunnen ons haast geen dieren meer tonen, die we niet door en door kennen van op TV, maar het is voor het eerst dat ik in India kan lopen, kan gaan eten in een Chinese tempel, vol ontzag sta voor een enorme boeddha, en uiteindelijk ook, helemaal aan de andere kant van het immense park sta te kijken naar dat enorme beeld in houtsnijwerk van Ganesha... Oh ja, dat is aan het park van de Aziatische olifanten, waar ook nog eens een piepklein jong olifantje rondloopt...

We hadden er ook nog eens prachtig weer bij ! (Het mocht gerust een paar graadjes minder zijn geweest !!!)

Ik denk dat het gewoon haast onmogelijk is om het ganse park in één keer te bekijken. Zeker voor ons, die met onze handicap alleen traagzaam stappen kunnen. (Traagzaam trekt de wijtewagen door de stille straten toen, en 't is wenen en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen...) Eerst moet je de ellenlange rijen aanschuivenden trotseren om aan ticketjes te raken, en dan hop (maar dan traagzaam) het park binnen. We zijn heel rustig drummend de serre en de grote volière binnengeschoven, hebben genoten van het tussen de vogels lopen, hebben de bloemen en planten bekeken en bewonderd (Toon, hoe weet je al die namen van die planten? Gelezen Luc, en onthouden... en na even nadenken: Dat is mijn sterkte en mijn zwakte, ik onthoud veel te veel, mijn harde schijf zal waarschijnlijk een keer crashen !)
Rond de middag waren we aan de Chinese tempel

En bewonderden het bouwwerk en de grote Boeddha... En dan de lange klim, buiten om, om ot het tweede verdiep van de tempel te belanden in het Aziatische restaurant. Het zat vol, zodat we ook nog eens de trap op moesten naar de derde verdieping... We hebben er heerlijk gegeten van ontelbare soorten vreemde groenten en spijzen... Heel anders dat het gewone Chinese restaurant. We moesten naar het tweede verdiep om eten te halen, maar mijn metgezellen hebben voor mij iedere keer een bord meegebracht ! Brave mensen allemaal ! Smak !

Het was van lik mijn lipje !!!

Als je goed kijkt, dan zie je dat het "lik mijn lip" letterlijk kan genomen worden !

Ik heb véél te véél gegeten, net zoals de anderen. Het was dan ook zo lekker hé !

Omdat ik dolgraag het grote beeld van Ganesha wilde zien, besloten we in één ruk naar helemaal de achterkant van het park te stappen... En dat is echt héél ver voor mijn doen. Om eerlijk te zijn, ik was dan al zo moe en had zoveel pijn, dat ik echt niet meer veel oef had om het goed te bekijken. Gelukkig heeft Anny wat mooie foto's genomen ! Na wat rust zijn we dan afgezakt naar de brouwerij (ze hebben op het domein een echte heuse brouwerij staan, met volgens Luc en Rita heerlijk bier ). Daar zijn we binnen gaan afkoelen bij een fris glas... en dan langzaam en vol pijn naar de uitgang... Ik kon haast niet meer in en uit de auto.

Gisterenavond zijn we, na de Kotmadam, de trap op gesukkeld, en hebben ons in ons bad laten vallen...

Ik heb heel de nacht geslapen, tot zo'n 5.30' uur... En wonder boven wonder... haast geen pijn. Bij Anny was het ginder redelijk, maar ze heeft nu wat pijn. Niet te erg, maar toch.

Het was een heerlijke uitstap, en we beslisten om enkele keren terug te gaan, en het ganse park te bezoeken, ook al moeten we daarvoor 5 keer terug gaan. Het is er heerlijk, mooi en je ziet er heel de wereld in een notendop... Nu ja, een hele grote notendop dan...

Oh ja, om je duidelijk te maken dat er ook dieren zitten:

Je ziet er ook prachtige stenen, in alle kleuren, onder meet dit enorme kristal in rozekwarts...

Het is gewoonweg prachtig!

Je moet het echt eens bezoeken !

tot de volgende ?

we worden allen nat...

Eindelijk is de wereld weer eens nat... Hoog tijd, want het was droog, erg droog, en we moesten de planten die dit jaar geplant waren van armoe water geven, anders hielden ze het niet.
Planten die al degelijk geworteld waren houden het veel langer uit.

Ook de vijver moest al enkele keren bijgevuld worden. En toen ik wat overtollig eendenkroos weg schepte, ontdekte ik niet alleen piepkleine padjes, maar ook een kleine salamander. Ik kon niet vaststellen welke soort het was, maar een beetje tot mijn verwondering was het een pikzwarte jonge salamander. Ik vraag me af of we hier niet met een exoot te maken hebben ?

Ik las dat we ook in ons landje met exoten te maken hebben onder de salamanders, en dat deze verantwoordelijk zouden zijn voor de schimmelinfectie die dreigt onze inheemse salamanders uit te roeien... Maar ik weet het niet zeker of dat kleine ding een exoot is, en ik kan het  - mocht het zo zijn - toch niet gaan doden. Dat krijg ik niet over mijn hart. Het beestje kan er immers niet aan doen dat het hier terecht is gekomen.

Hoe de kleine padjes die de vijver al eerder uit kropen het stellen, is een grote open vraag... Ik vermoed dat de droogte en hitte voor hen ook niet het meest optimale klimaat is, en dat er ook daarvan velen zijn gesneuveld.

Kikkers heb ik niet in mijn tuin, al zou ik wel enkele kwakers op prijs stellen, maar Anny is er tegen. Moeilijk zou het niet zijn, ik weet wel iemand die er heeft, en een handje kikkerdril in het voorjaar meebrengen en in de vijver gooien zou al genoeg zijn om voor eeuwig en drie dagen kwakende kikkers te hebben... Maar ik geef Anny gelijk: in Zulte weten we een vijver waar er zoveel van die kwakende beestjes zitten, dat het echt niet meer te doen is !

Buiten zijn de tuinmannen bezig met onkruid te wieden en waar nodig de struiken bij te knippen. Dat het regent kan hen niet schelen: "Als het zo heet is, is het nog veel lastiger !"

Als ik buiten loop, dan valt mij op hoe heerlijk de wereld ruikt. De regen spoelde al het vuil uit de lucht en het groen geeft weer zijn geuren aan de wereld. Als je dan naar binnenkomt, dan ruik je het huis en de nog steeds aanwezige warmte. heel wat gezonder buiten ! Gisteren was het crea, en we hebben mandala's gemaakt... Anny heeft wat foto's getrokken, als er goede bijzitten, zie je bij deze blog wat van de kunstwerken van onze leden.  Tot mijn en Anny's verbijstering hoorden wij dat verschillende van onze leden al even de verwarming hadden aangezet: "Na die warmte voelde het zo koud aan, en het was minder dan 24°..."
Wij zetten hier nog steeds deuren en ramen open, om het huis weer afgekoeld te krijgen.
Maar ja, ook in de winter staat de centrale verwarming hier maar op 20°... Vroeger stond hij op 22°, maar we hebben dat veranderd, één graadje per keer, en hebben het nu warm genoeg met die 20°. Het is allemaal een beetje gewoontevorming. 's Avonds, als we stil in de zetel zitten, voor de TV, dan dekken we ons met een van die heerlijke plaids, en voelen ons knus in een coconnetje van warmte.

En weet je, je spaart er honderden euro's per jaar aan verwarming mee uit ! Als je het wilt doen, doe het dan zoals wij het deden, één graadje per keer... Dan word je het echt niet gewaar ! Normaal gezien zegt men dat 18° genoeg is, maar dat lijkt me alleen zo, als je echt in beweging bent, en wij, met al onze pijnen en pijntjes zijn nu niet echt de grote "bewegers"...

We hebben bovendien een gezellig en knus huis, waar het warm aanvoelt. Je hebt ook huizen waar het altijd lijkt kil en koud te zijn. Dat is gevoelsmatig, maar het is er wel ! Kies dus voor je living voor warme kleuren en tinten, dan voel je je lekkerder.

Het meest last heb ik van de hitte in, als ik in bed lig... Voor de rest verdraag ik zowel hitte als koude heel goed. Toen we vorige week zaten te vissen, was het afwisselend zonnig en heet, en dan waren er plots wolken en leek het koud. Anny deed voortdurend haar jas aan en af... Ik zat er in mijn T-shirt, en had nergens last van...buiten 's avonds toen ik thuis kwam, en vaststelde dat mijn knieën helemaal verbrand waren... Een beetje vet er op, en het ergste leed was geleden...

Vroeger, toen ik bureauwerk deed, dan was de hitte wel vervelend, want ik ben een zweter, en dan plakken alle papieren aan je armen... maar dat is al lang geleden...

Foto's: Een paar foto's van de dames aan het werk aan de mandala's, en eentje met enkele van de "Russische" kabouters...

Tot de volgende ?

Pius IX ?

Ik heb na lang zoeken besloten dat de paus op mijn wandelstok Pius IX is, die paus was van 16 juni 1846 tot 7 februari 1878... Met andere woorden mijn wandelstok is wel al behoorlijk oud en mag rustig ondergebracht worden bij antiquariaat...

Hij werd geboren als Giovanni Maria Mastai-Ferretti. 
Hij was geen onbelangrijke paus in de kerkgeschiedenis. In 1854 kondigde hij het dogma af van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. In 1869 -1870 riep hij het Vaticaans concilie bijeen, waarbij het dogma van de onfeilbaarheid van de Paus werd vastgesteld.

In het jaar 2000 werd hij Zalig verklaard door Johannes Paulus II... Niet zonder weerstand van de Joden, want ook deze paus had een slechte naam bij de Joden...

Maar goed, het is niet aan mij om een oordeel te geven... Maar het was dus kerkelijk gezien een belangrijke figuur, en er zit een zekere logica in dat men zijn kop zelfs als knop voor een wandelstok gebruikte. Wellicht was dit toentertijd een van de toeristische memorabilia... Zoals ik in illo tempore in Rome een paar gedenkpenningen kocht van Johannes-Paulus II, zal er ooit iemand daar een stokje hebben gekocht met de kop van de Paus er op. Zoveel mensen gingen toen niet naar Rome, dat was veel te ver en veel te duur, dus zal het wellicht of een rijke burger zijn geweest, maar veel waarschijnlijker een student in opleiding tot pastoor.... of een of andere geestelijke die het zich kon permitteren. (Dat waren er toen wellicht behoorlijk veel, want het ambt van pastoor was toen veelal een uitweg voor wie de adellijke titel niet kon erven...)

Nu staat er in mijn gang, tussen al die andere wandelstokken, dus een Zalige Paus te blinken. Of nee, blinken doet hij niet, zeker niet tussen de zilveren, koperen en tinnen knoppen toont hij eerder mat en kleintjes. Klein, want ik geloof niet dat het ooit echt als knop van een wandelstok heeft gediend. Het was wellicht een van die stokken die men dan onder de arm hield, zoals de mode toen voorschreef. Het was ook een wapenstok, want het waren sombere tijden, en het plebs begon zich te roeren !

Hoe dan ook... voor mij is het gewoon een wandelstok in de hoop. (Er staan er meer dan 300). Alleen, is het er eentje die wel kan gedateerd worden, die duidelijk al heel oud is, en dus daardoor wellicht een zekere waarde heeft. Wellicht zijn er heel veel van gemaakt, maar zijn er niet veel van bewaard gebleven, want wie bewaard nu zo'n dingen als een portret van een paus... Je hebt veel meer kans zo'n dingen tegen te komen als sanctjen in een oud kerkboek, dan in de gang tussen de paraplu's en de wandelstokken. Ik vraag me af of ik, in die oude kerkboeken van wijlen tante Clemence, zelfs niet nog zo'n exemplaar zou terugvinden... (Daar zitten zelfs perkamenten beeltenissen in, soms met een "echte" relikwie er op, met de stempel van de bevoegde bisschop of abt om het echt te verklaren ! Die dingen hebben bij verzamelaars ook een zekere waarde !)

Nu ja, dat hier antiek te vinden is, dat wordt heel normaal... ik hoor er zelf ook stilaan bij...
djudedju

tot de volgende ?

Steenkerque

Hier zit ik dan, kromgebogen voor mijn kwampjoeterke... Pijn en vreugde en geluk...
We hebben een wonderlijk mooi weekend achter de rug !

Vrijdag zijn we met Luc en Rita naar Auchan gereden, hebben er de vrouwen laten winkelen, deden als mannen DE vondst van de dag inzake wasproduct, en besloten de uitstap met een kleine maaltijd in restaurant Le Bus...

Zaterdag was er rommelmarkt te Ogy, nee, niet de grote rommelmarkt, een kleinere, die naast rommelmarkt ook plaats bood aan het artisanale. Niet zo groot, maar wel leuk.

Zondag rommelmarkt te Steenkerque (Braine le Compte) (Voor de flaminganten onder jullie: Steenkerke, deelgemeente van 's Gravenbrakel)...

We waren er nog nooit eerder geweest. Het was zowat de enige rommelmarkt die er interessant uitzag in het boekje met rommelmarkten... Het beloofde tot 450 kramen. Tot... Het kon dus ook veel minder zijn. "Nu ja" dachten we, "We zien wel, ver is het niet..."

Het werd een wondere ervaring.
Steenkerque is een piepklein dorpje, verscholen tussen de plooien van het heuvelige landschap, en ontsnapt aan de tijd en de evolutie van hoogbouw en knoertlelijke villa's... Het was een mooie, interessante en grote rommelmarkt (zo groot dat we even in paniek raakten: "Waar staat onze auto ???"), maar het was vooral heerlijk wandelen in het dorpje dat er grotendeels nog uitziet zoals het er honderd jaar geleden moet hebben uitgezien. Blijkbaar zit daar al wat steen in de bodem, want de meeste oude huisjes zijn opgetrokken in natuursteen. Op sommige momenten zijn we blijven staan, gewoon om een huis of een oude hoeve te bewonderen.

Ik kan het je echt aanraden, je hoeft echt niet naar Bokrijk of naar de Waalse tegenhanger Fourneau St Michel te trekken, in Steenkerque staan ze nog zoals ze gegroeid zijn uit de vruchtbare grond. Het dorpje is niet dood, er staan ook enkele nieuwere gebouwen, en één er van hebben wij ook vol verbazing bekeken ! De kerk staat op de top van een heuvel, tot je aan de achterkant vaststelt dat daar iets geks aan de hand is... Naast de kerk staat een modern huis, die er heel gewoon uitziet, eigenlijk niet helemaal past in het kader. Je volgt de krinkelendewinkelende straatjes, behoorlijk bergaf, en plots zie je dat moderne huis aan de achterkant, oprijzend uit een "ravijn"... Klimmend uit een diepte, wel twintig, vijfentwintig meter muur die uit de diepte rijst tot aan de hoogte waar het plots huis wordt... Bizar. (Dat is een veel te klein woord om je verrassing te dekken)

De rommelmarkt is er groot ! En het parcours is er niet alleen schitterend mooi, het is ook zwaar bergop en bergaf... Maar ik vond er twee wandelstokken en een mooi Afrikaans beeld (Vruchtbaarheidsbeeld Baoule). Eén van de wandelstokken is waarlijk oud, echt antiek. Het handvat is een houten uitgesneden kopje van een paus. Ik heb zijn naam en rugnummer nog niet teruggevonden, maar het moet uit uit de 19° of misschien zelfs 18° eeuw zijn. Ik zoek verder op de computer...  Hoe gek het ook klinkt, het is niet alleen een wandelstok, het verbergt een wapen, een steekwapen van zo'n 12 centimeter lang... Ook dat is iets wat ik nog nooit eerder zag.
Op de keerzijde van het beeldje is een stempel ingedrukt, een driehoek met de punt naar beneden. Daarin staat in hoofdletters AHA, en daaronder iets waarvan ik vermoed dat het een 9 is...
Heel wat om op te zoeken dus !

Maar het mooiste van de dag was wel de ontdekking van dat mooie verstilde dorpje...
Toen we thuis kwamen zei Anny: "Duidt die markt maar aan, dat is er een om ieder jaar te doen !". Ik heb het meteen gedaan... Volgend jaar gaan we hopelijk weer naar Steenkerque... Waals dorpje van duidelijk Vlaamse komaf.
(Vlak naast Hoves (Hove) waar faciliteiten zijn...)

Gisteren was het al niet warm meer, en nu en dan viel er één druppel uit een grijze hemel naar beneden... Vandaag ligt de straat nat, niet dat het echt regent, maar het druppelt toch. Morgen zou het wat regenen, in de ware zin van het woord, en tegen donderdag zitten we weer in de hete zomer... Laat de regen maar eens vallen ! Het is veel te droog voor het land.

Tot de volgende ?