banienok

Nee, dit is geen Chinees of Congolees of een andere exotische taal... Het is gewoon een weergave van hoe we hier "bah neen' ik"... Taalkundig is de zinsbouw verkeerd, en bij zinsontleding blijft er ook al niet veel overeind staan, maar in heel Vlaanderen vind je wel het equivalent voor deze ferme ontkenning die we in ABN wellicht zouden neer zetten als "Wel nee!"

In mijn moedertaal, het Westvlaams uit Oostende (met een zweempje Nieuwpoorts) zou dat zijn: bènink.
Zoals steeds is het West-Vlaams hier korter.
En Oostende is daarin geen kampioen, als Oostendenaar moet ik heel goed luisteren om de nog veel kortere woordafkappingen te volgen van de Kortrijkzaan !

Maar ach, ik wil eigenlijk alleen maar zeggen, dat het Vlaams en het Nederlands soms wel heel ver uit elkaar liggen. En toch is het één taal. En ook al zien we (tot mijn spijt) de dialecten een beetje vervagen, er blijft een heerlijk verschil tussen het Noord-Nederlands en het Vlaams. Wat alleen kan leiden tot een versteviging en een wederzijdse bevruchting en verrijking. Alleen...

... Ik heb er een hekel aan, als men ons wil de indruk geven dat onze manier van spreken niet echt correct is, dat het in het ABN zo of zo zou moeten zijn... En dat terwijl we er helemaal zeker van zijn, dat we het wel juist doen. We doen het ook juist, alleen, we doen het niet op de Nederlandse, maar op de Vlaamse manier. En ieder vogel zingt zoals hij gebekt is ! En er is geen meer- of minderwaarde aan het Nederlands of aan het Vlaams. We begrijpen elkaar perfect, en zoals gezegd, het zijn net de verschillen die de verrijking vormen en de rijkdom uitmaken van de taal.

Als we in het Waals en in het Languedocienne nonante zeggen voor 90, in plaats van het "correcte" quatre-vingt-dix, dan is dat volgens mij ook niet fout, maar alleen een bewijs dat er een deel Franstaligen zijn die liever tijd winnen dan een soort vermenigvuldiging op te noemen om tot 90 te komen. (Ik gebruikte deze variatie wel om met ons moeder in de clinch te gaan... Ons moeder was in het Frans opgevoed (in het pensionaat in Deinze !!!), en zij memoriseerde de telefoonnummers altijd in het Frans, "omdat je daar de cijfers in de juiste volgorde hebt, en in het Vlaams drieëntachtig noem je eerst de drie, waar je eigenlijk eerst de acht moet hebben... En dan zei ik tergend: quatre-vingt-treize... tedju dat is nog moeilijker dan het Vlaams !) (Ons moeder zuchtte dan heel nadrukkelijk dat ik wel wist wat ze wou zeggen...)
(Ja ma, ik wist het wel, maar het was zo leuk je eens op stang te jagen.)

Ik kan het niet helpen, ik heb iets met taal... Het ding die uiteindelijk de mens maakte tot mens. Die ons toeliet om verworvenheden door te geven aan anderen, niet alleen door voor-doen, maar ook gewoon door het te zeggen. Taal werd nog veel belangrijker eens het schrift ontstond.

Wie zou het genie zijn geweest dat dit het eerst heeft gebruikt? Wie is op het idee gekomen om taal neer te schrijven? We weten het niet, we weten wel dat het ontstaan is als een soort van tekenverhaal, waarbij men woorden uit een lettergreep uitbeeldde. Voor een langer woord, voegden ze dan twee eenlettergrepige tekeningen samen. Voorbeeld een wiel wordt een cirkeltje, voor een wieldop zou je dan dat cirkeltje neerzetten plus een tekening van een eierdopje. wiel+dop...

Om tijd te winnen, werden deze tekeningen steeds meer en meer gestyleerd, zodat ze niet meteen meer te herkennen zijn (zie maar naar het Chinees). Bij anderen kwam men tot het uitbeelden van letters.  (Wellicht was dit oorspronkelijk ook gebonden aan de eerste letter van een woordtekening, zoals in de Runen )

Maar hoe dan ook, het laat ons toe, uiteindelijk op een PC te tokkelen,  zodat jij een hele tekst kunt lezen en (hopelijk) genieten van mijn bedenksels van iedere dag...

tot de volgende ?

De grootste vervuiler

Zonet las ik een artikeltje dat vermelde dat wellicht de grootste vervuiler van de oceanen... je wasmachine is !
Ze hebben het hier over de plastic-soep in onze oceanen !
Het is zo, dat alle kunststoffen eigenlijk een soort plastic zijn, en dat bij het wassen micro-kleine partikeltjes van de stof afgebroken worden, die dan met het vuile water tot in de oceanen lopen...

Gisteren heb ik mosselen gegeten, en dus heb ik plastic gevreten, want iedere mossel zou wat van die microscopisch kleine deeltjes plastic bevatten... die niet verteren en zo klein zijn, dat ze in ons lichaam terecht komen.

Of je nu met biologisch afbreekbare zee wast of niet, je vervuilt dus toch.

Eigenlijk zouden we dus het best zijn met allemaal terug te gaan naar de natuurlijke stoffen, linnen, katoen, wol, sisal, brandnetel, kemp... Dat is tenminste niet vervuilend... Tenzij je natuurlijk die dingen gaat kleuren of bedrukken met vervuilende verf of verf op basis van...plastics...

Maar het wordt, hoe dan ook, hoog tijd dat we bewuster gaan leven, en proberen ons steentje bij te dragen tot een properderderderder wereld... Zeg nu niet " ... dat eerst die fabrieken doen wat ze moeten doen...", nee, als iedereen voor zijn deur veegt, is gans de straat proper ! En als we met zijn allen wat bewuster gaan aankopen, dan zullen de bedrijven automatisch ook de groene kaart trekken !

Wist je dat die gekke rode mutsen die gedragen werden door de sansculotten, als teken van de revolutie, eigenlijk een kopie zouden zijn van de mutsen die de zich vrijgevochten slaven droegen in het oude Rome ?
Waarom zouden we die mutsen niet weer eens bovenhalen, maar nu in een groene kleur, met het opschrift "Groene revolutie"...

Vandaag zijn we naar het UZ geweest, een inspuiting halen voor de ontsteking in de heup van Anny. We moesten er heel vroeg zijn, maar ze was dan ook de eerste die behandeld is geworden. Het was de pijnlijkste inspuiting die ze ooit kreeg, niet het inspuiten, maar het zoeken met de naald naar de zenuw...

Onmiddellijk nadien mochten we al naar huis... en zo komt het dat u vandaag toch een blogje krijgt... Misschien iets minder lang dan anders, maar ja, ik begin er toch een stuk later aan... En er staan nog heel wat mails te wachten, heel wat berichten op Facebook, en heel wat schoons te bekijken op Tumblr en op Pinterest... Ik ga me moeten opjagen om het weer allemaal te zien.

Oh ja, misschien ken je Tumblr niet ? Dat is een soort veredelde versie van Facebook, waar men niet zozeer uit is op het onderhouden van "vriendschappen", als wel aan het delen van dingen die je belangrijk vindt ! Ik volg onder meer heel wat op het gebied van kunst, en zie er heel wat prachtige dingen... De mooiste zet ik soms wel eens op Facebook, onder de noemer van Pinterest (waar je ze uiteraard ook kunt vinden !)
Mocht het je interesseren, ik kan het je aanraden !

tot de volgende ?

's Morgens vroeg...

vandaag                                                     op 21 december 2014
dageraad 7.59'                                            8.05'
zonsopgang 8.36'                                        8.45'
zonsondergang 17.17'                                 16.41'
donker 17.54'                                              17.20'

Héhé ! we hebben al weer een heel stuk dag meer dan toen !
Het is tijd om het winterdipje af te schudden en je te gaan inleven in het heerlijke licht van de zomerse zon ! Ik weet wel, het duurt nog een tijdje, maar in mijn tuin staan de camelia's al volop te bloeien ! Die witte dat is mooi, maar die rode die van onder een laagje sneeuw de wereld kwamen inpiepen, dat was pas een symbool van hoop op zomer !!!

Het winterdipje...
Ach, dat is niets in vergelijking met een echte depressie.
Je voortdurend zo slecht, zo ellendig, zo nietswaardig voelen.. dat moet verschrikkelijk zijn. Zo verschrikkelijk dat sommige mensen het leven niet meer aan kunnen en tot zelfdoding komen...
Soms zijn de redenen van de depressie voor een buitenstaander zo futiel, zo klein, dat de depressie haast onbegrijpelijk is. We staan er verbijsterd op te kijken. Soms hebben we dingen die ons tegengaan, die minstens even erg lijken, of soms zelfs nog veel erger zijn.
Een depressie gaat dan ook niet over de aard van de moeilijkheden, maar over het feit dat de getroffene ze niet kan verwerken, en alle kleine moeilijkheden gaat cumuleren tot een onoverkomelijke berg.
Als je gezond bent dan doe je dat niet. Je cumuleert de dingen niet. Je zit zonder geld, je hebt de griep, je zoon heeft een buis, je auto wil niet starten... Voor u en voor mij is dit een opsomming van dingen, voor een depressief iemand hangt dit allemaal aan elkaar. Soms hoor je dat al bij mensen die ergens op de rand van een depressie zitten: "Het slaat allemaal tegen, het moet weer met mij gebeuren, het is nog niet genoeg dat..."

Als je niet depressief bent, dan begrijp je die manier van redeneren niet echt. De griep en een zoon met een buis hebben immers niets met elkaar te maken?

Ik denk dat voor een depressieve mens, de moeilijkheden de eigenschappen hebben van drijfzand... Je zakt er telkens een beetje in, en op de duur krijg je je been niet meer los uit de modder.

Het is een ziekte.
Het is geen inbeelding, voor die mensen is dat een realiteit.
Zo erg, dat ze zelfs liever een einde maken aan het leven dan verder te vechten tegen iets wat hen letterlijk over het hoofd is gegroeid.

Waarom ik daar nu aan denk? Gisterenmorgen zag ik nog een foto van een mooie jonge dame, een foto van een heerlijk fris lachend juffertje... en 's middags las ik al dat ze gevonden was, wellicht het slachtoffer van zelfdoding...
Het heeft me enorm getroffen ! Zo'n mooi jong ding, met zo'n heerlijke lach om de mond. Het was haast niet te geloven dat iemand die er zo lachend en blij uitzag plots in die diepe uitzichtloze put kan vallen.

Waarom kan de ene mens haast moeiteloos de moeilijkheden overwinnen, terwijl een ander er aan ten onder gaat? Ik snap het niet, jij wellicht ook niet. Och ja, ze kunnen het zelfs zien aan de hersenen, maar het ziet er naar uit dat de hersenen wijzigen onder invloed van de depressie, eerder dan andersom. Men heeft wel vastgesteld dat bepaalde zaken die een diepe indruk nalaten in de jeugd, de aanleg tot depressie bevorderen... Maar het is duidelijk dat het niet alleen een geestelijk iets is, er is een lichamelijke link.
Hoe meer we te weten komen van de menselijke geest, hoe meer begrip we hebben voor al die zaken die we vroeger helemaal niet begrepen. Ze kunnen nu al zien aan de hersenen aan wat je denkt, nog niet letterlijk, maar bijvoorbeeld wel of het leuk is of triestig. Ze kunnen tegenwoordig steeds meer onderscheiden van de werking van ons brein... Wellicht komt de tijd dat ze operatief bepaalde van die ziektes gaan kunnen genezen?

Maar ondertussen zitten we nog steeds met mensen die depressief zijn, zo onbegrijpelijk diep zitten, dat ze niet eens meer de lust hebben om een uitgestoken hand te grijpen... Als je iemand hebt, bij wie je de symptomen van depressie ziet, wacht niet, trek meteen aan de alarmbel, en doe de behandeling opstarten.

tot de volgende ?

Goedemorgen !

Ik heb er op gelet, in de tijd dat we in de wachtzaal zaten heb ik bij het binnenkomen "Goedemorgen" gezegd, en een tijdje later was er nog een jonge dame die ook iedereen een "Goede morgen" wenste. De twintig anderen keken dan verrast op, en enkelen knikten of zegden ook een "Goedemorgen".
Voor de rest van de tijd lijkt een wachtzaal op een zaal bij de Cisterciënzers of een ander van die zwijgende orden...

In de pijnkliniek valt het op dat er veel echtparen zitten. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat er veel mensen zijn die "slecht te pote" zijn, maar ook met het feit dat ze na de behandeling niet zelf met de wagen mogen rijden. Je zou dan ook verwachten dat ze minstens onder elkaar aan het palaveren zijn, maar noppes, hooguit een paar gefluisterde woorden. (Zou Vader Abt anders sancties uitdelen?)...

Eigenlijk is dat in iedere wachtzaal een beetje zo. Zelfs in het schuilhokje waar een deel mensen staan en zitten te wachten op de bus, hoor je weinig praten, al praten mensen die samen op stap zijn, wel met elkaar, meestal doen ze dat dan ook op zachte toon, om de anderen niet te storen.

Mij storen ze net door die stilte...
Ik hou er van om mensen tegen elkaar te horen babbelen, zelfs als ik geen deel uitmaak van het gesprek.
Soms hoor je dan van die gekke dingen...

"... ge zoudt dat van hem niet zeggen hé?" " En wel nee, daar verschiet ik van, dat had ik van hem niet gedacht..." ze staat een beetje peinzend met het hoofd te schudden " En wat zegt zijn vrouw daarvan?" " Ik peins dat ze dat niet weet ! Of ze gebaart van pijkens !" " Twee biefstukjes van de entrecote asjeblief" " Wel die duts ! Zijt daar eens mee getrouwd !" " Ja !... en 100 gram salami" "Hoeveel moet ik ?"  De beide dames vertrokken. En ik weet nog niet wat die vent gedaan heeft !

Maar ze hebben je genoeg voer gegeven om een hele roman op te bouwen. Maar daar zijn de volgenden al... "Heb je dat al gehoord van Maurice ?" de andere schud het hoofd, "'t Is er niet goed mee hé, ze zeggen dat hij maar een maand meer te leven heeft ! " "Allee gij ! En van wat ?" "Wel, 't is begonnen met een klein plekje op zijn kaak !, dat zat daar al jaren, maar in ene keer is dat beginnen groeien, en toen ze naar de dokter gingen was het al veel te laat ! Huidkanker!" "Oetje ! En van wat komt dat ?" " Dat zal wel komen van altijd te gaan vissen ! Hij zat altijd in zijn blote kop in de felle zonne ! Mijn vent heeft het dikwijls gezegd ! Hoe dat den diene daar tegen kan, zo in de felle zonne zitten zonder iets op zijn kop !"...  "Allee, van in de zonne te zitten ! Ze zeggen dat die zonnebanken ook zo slecht zijn hé ?...

De rest heb ik niet meer gehoord, mijn bestelling was gereed en betaald, en ik kon toch moeilijk blijven staan...

Ik weet niet wie de dames zijn, en nog minder wie Maurice is, maar ik ben blij dat ik altijd mijn hoed opzet als ik ga vissen.

Maar ik vind het heerlijk om te luisteren naar de mensen...
Als ik crea geef, en iedereen is na de uitleg aan het werk, dan hoor ik ook dergelijke gesprekken. Maar daar gaat het over het eigen dorp, en veelal over mensen die ik ken. De gesprekken horen niet thuis in het roddelcircuit, nee, het is meestal het relaas over ziekte en sterven. We zitten immers in een groep van mensen die allemaal al wat ouder zijn, en dus is ziekte en sterven een vertrouwd onderwerp.

Bovendien zijn veel van die mensen ook lid van Ziekenzorg, en zien we ze wel eens op een of ander bijeenkomst. Alleen, ... Ik weet nooit zelf zo'n dingen. Noch Anny, noch ik zelf, zijn mensen die veel buiten gaan. En staan we eens toevallig aan de deur, of gaan we juist de post uit de bus halen, als er iemand passeert, dan is dat meestal alleen  een goedendag of goedenavond... We kennen de mensen wel van zien, maar er zijn er maar heel weinig waarvan we de naam kennen. Door mijn werk kennen de meeste mensen mij wel, maar wij hen niet. Vroeger gaf ik wel eens een redevoering voor een ganse zaal van onze dorpsgenoten, nu ben ik Sinterklaas in Okra, en onlangs heb ik gepreekt in de kerk... Veel mensen hebben mij gezien, en bekeken, maar voor mij zat dan een massa mensen, die ik niet eens echt bewust zag. Een beetje zoals ik auto rij... Je hebt mensen die me zeggen " Zeg schonen ! Je mag wel eens goeiendag zeggen als je passeert !"... Ik heb nooit iemand gezien. Tenzij als obstakel waar ik voor moest opletten, maar zelfs dan nog zie ik zelden wie het obstakel is... Hoe dat komt, dat weet ik niet... andere mensen zien blijkbaar wel wie er passeert. Gilberte sprak me zelfs aan met "Zeg, je hebt een andere nummerplaat op je auto ! Ik had je bijna niet herkend !" Zij kijkt dus naar de nummerplaten en memoriseert wie er met die of deze plaat rijdt...

Het zal dus wel aan mij liggen.
Ik moet eens wat meer aandacht hebben voor de mens... Nog meer ?, nee, maar anders...

tot de volgende ?

Leuk !

Gisteren moesten wij al heel vroeg in het UZ zijn, voor een onderzoek van Anny. We hadden gehoord op TV dat er kans was op sneeuw, dus extra-vroeg opstaan...
Ik keek naar buiten: alles wit ! In de andere kamer het rolluik opgetrokken, daar zie ik de tuintafel staan, wel 3 cm sneeuw !
Rolluik omhoog in de kamer van Koen, zodat ik de baan zag; alles wit.

Anny ook uit bed gekoterd, turnen tot minimum herleiden, vlug aankleden en vlug ons potje yoghurt lepelen, en rond 20 voor 7 waren we al vertrokken.
Hier was het niet fameus rijden, maar de sneeuw op de baan begon al wat te smelten. Eens op de grote baan ging het, en toen we de Edelare beneden kwamen, kon je nog amper zien dat er sneeuw gevallen was ...

Wij waren te vroeg in Gent, maar dat is niet erg. Beter te vroeg dan te laat. We waren op die manier dan ook vroeg weer thuis.

De pijn die Anny nu nog heeft, lijkt een ontsteking te zijn, wellicht ten gevolge van het overbelasten toen ze nog last had van haar hernia links (nu doet haar rechterheup flink pijn). Vrijdag moeten we (nog een half uur vroeger !!!) weer in het UZ zijn, voor een inspuiting op de plaats van de ontsteking. Dat is dagkliniek, dus ze moet nuchter zijn, en wellicht gaat ze er ook een paar uur moeten blijven liggen, al hebben we ook één keer meegemaakt dat ze na een inspuiting meteen weg mocht... We zullen zien... Ik zal zorgen voor een goed boek, wachtzaal-literatuur...

Maar vrijdag wordt dat wel een kwaad iets... Donderdag mogen we 's avonds gaan eten in restaurant Kerkgate... en dus gaan we later dan anders in bed zitten, om vrijdag dan extra-extra-vroeg er uit te moeten. Nu ja, ons vader zou gezegd hebben: "Een kermis is een geseling waard...".

Laat ons hopen dat die inspuiting even goed werkt als die behandeling van de zenuwen, want haar hernia is verdwenen ! Ik ben gelukkig in haar plaats. Bij mij kon men het niet oplossen, en ik zit met chronische pijn, al zo'n 20 jaar. Gelukkig is het meestal binnen een leefbare grens, en zijn de momenten dat het heel erg is steeds minder vaak voor komend. En dan raak ik er gewoonlijk wel weer vanaf in een paar weken en met een paar inspuitingen... tot de "normale" pijn.

Ik wens dat niemand toe, en dus zeker Anny niet !

GEK ! Er komt hier een jonge deerne voorbij gewandeld, met de noodzakelijke smartphone in haar handen, in een korte short en een T-shirt !!! En 't vriest ! Ik krijg koud als ik haar bekijk !

Die korte broek, tot daar aan toe, in de Chiro droegen wij die ook, al vroor het de stenen uit de grond, maar dat T-shirt ! In die koude wind ! Brrrrrrrrrrrrrrr;

Ik heb gelezen dat de griepepidemie in het land is, en onze poetsvrouw komt nu voor de tweede keer niet langs, wegens die griep. Vorige keer hadden we gelukkig een vervangster, en hopelijk lukt dit nu weer. Anders wordt het een weekje wachten. Het is beter dat je uitziekt, want met een halfgenezen griep gaan werken kan gevaarlijk zijn, en niet alleen voor de patiënt, maar ook voor al wie ze ontmoet... en besmet...

De vogeltjes komen in een steeds hoger aantal aan de voedertafels in onze tuin. Vroeger hadden we er maar eentje, maar nu staan er al twee, en beide zitten steeds vol vogeltjes. Tortelduiven en merels zijn de grote bazen, en dan de mussen en de roodborstjes. De rest zijn verdraagzamer, tenminste als er geen kraaien of eksters in de buurt zijn. Al komen die vaker bij mijn buur dan bij mij. Dat komt wellicht door dat het bij mijn buur een gazon is, met zicht aan alle kanten, en overal vrije vlucht, wat in mijn tuin niet is, daar staan massa's struiken en verdorde resten van bloemen in. Blijkbaar schrikt het ontbreken van goede vluchtwegen de kraaien en eksters wat af. Tot heil en zegen van al het kleine grut.

Eigenlijk heb ik drie voederplaatsen, want hier naast me, in de voortuin hangen er ook enkele van die mezenbollen... Maar hier zitten niets anders dan mezen. De andere vogels houden er niet van dat er zoveel auto's, fietsen en halfblote meisjes voorbij komen...

tot de volgende ?

Rot

Het regent, het is koud, 't geluchte is grijs en beladen met regen en wellicht sneeuw... en morgen moet ik daardoor, want Anny moet weer op onderzoek in het UZ te Gent.

Gisteren was het koud, maar droog, en het was een plezier om naar Wieze te rijden naar de rommelmarkt. (Buiten het feit dat in deze tijd van het jaar de zon laag zit, en je best een zonnebril aandoet.)

Toen we stonden aan te schuiven om binnen te geraken in de rommelmarkt, hoorde je heel wat gesprekken gaan over Charlie Hebdo, de vreemdelingen en dat ze beter weer de grenzen sloten, en al dat gespuis buiten houden, en dat ze ze beter allemaal buiten zouden smijten...
Ik vond het verschrikkelijk.
Ik vroeg me af, of al de mensen die zwegen, net als ik, ook van mijn gedacht waren, of eigenlijk de praters gelijk gaven...
Ik vond het niet de tijd, noch de plaats om er een discussie te beginnen, want ik weet, gewoon door het bekijken van de vele racistische mailtjes die ik ontvang, dat wellicht een meerderheid van ons volk, diep van binnen racist is.
Ik vind dat verschrikkelijk...
Ik vraag me af, wie van die mensen die daar rond me stonden, (klein)kinderen waren van mensen die tijdens een of alle twee de wereldoorlogen gevlucht waren, en ook ergens in den vreemde hadden gezeten.
En of ze dat zo tof zouden gevonden hebben, om bekeken te worden als broodrovers, terroristen, landverraders, en wat nog allemaal... En ze hadden nog geluk, hun huidskleur was nog hetzelfde...

Ik wil maar zeggen, in geval van nood, zouden we wellicht ook proberen de oorlog te ontvluchten, net zoals onze ouders of grootouders... Sommigen raakten niet ver, anderen hebben de oorlog doorgebracht in Frankrijk, dat ook bezet raakte.

Maar hoe dan ook, ik herinner me dat die mensen me vertelden dat ze daar ook met wantrouwen bekeken werden, en onze taal leek dan ook nog eens op de taal van de bezetter...

Ik vind het dus normaal dat die mensen ginder ook vluchten voor de oorlog, het geweld en/of de honger. En ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat ons wantrouwen, onze houding mede hun reactie, hun weerbarstigheid op roept. Ik keur geweld niet goed, van welke kant dan ook.
Maar het lijkt me logisch dat je geen vriendschap zult krijgen van mensen die je veracht, die je achteruit stelt, die je niet toelaat tot de arbeidsmarkt.
Dat is nog geen reden tot terrorisme.
Dat is nog geen reden tot banditisme.
Maar het vormt wel een goede basis om er toe te komen !

Er zijn mensen die dan afkomen met teksten uit de Koran, die lijken op te roepen tot geweld, maar je hoeft echt niet lang te zoeken om dergelijke teksten ook te vinden in de bijbel ! En de eerste grootschalige oorlogen omwille van de godsdienst waren de kruistochten. En denk eens aan het misbruik van de godsdiensten in de Ierse opstand... Ik denk dat je met het uit het verband rukken van teksten iedere religie en iedere filosofie kunt gebruiken om een oorlog te "verrechtvaardigen"...

Het is "niet gepast", om over het nabije oorlogsverleden te praten van ons eigen volk. Maar wie de geschiedenis kent, weet dat er talrijke jonge mensen door de pastoor werden opgejut om te gaan strijden tegen het communisme... En een deel van onze Oostfrontstrijders waren niet Duitsgezind, maar gingen daadwerkelijk vechten tegen dat goddeloze communisme. Nu lijkt dat haast niet meer te geloven, maar toen was de slaafse gehoorzaamheid aan de kerk nog een feit.

Ik wil maar zeggen dat de Islam geen patent heeft op oorlog omwille van verkeerde godsdienstige motieven. Godsdienst werd en wordt uit zijn context gerukt om mensen te motiveren tot absurde daden.

Maar het merendeel van de moslim zijn helemaal niet zo oorlogsgezind, en helemaal niet bereid tot oorlog omwille van hun godsdienst.
Als ze reageren tegen Charlie Hebdo, dan vind ik dat een beetje normaal. Heel wat van die cartoons zijn eigenlijk er over ! En ware de godsdienst hier in ons midden nog zoals twintig, dertig jaar terug, dan zouden we het ook niet gepikt hebben. Ondertussen is onze mentaliteit veranderd, en zijn we niet meer eng-gelovig. Als we nog gelovig zijn... Want religie beperkt zich tegenwoordig tot de "feestelijke" dingen, communie, huwelijk en begrafenis.

Ik weet niet of onze huidige breeddenkendheid veel beter is dan het enge katholicisme van toen... Ik zie aan beide voor- en nadelen. Maar ik heb nog de beide perioden gekend, en ik weet dat we vroeger de "humor" van een Charlie Hebdo ook in vraag zouden hebben gesteld. Wat we wel niet zouden hebben gedaan, is daarom die tekenaars gaan doodschieten.  Maar wellicht zou men wel fanaten gevonden hebben om het te doen, had men daar willen op aan sturen. Met andere woorden, ik acht ons niet beter dan anderen...

En straks gaat men betogen met Pediga, tegen de vreemden, en een tegenbetoging voor meer begrip...

Het is rotweer.
Het is weer rot... het mensdom.
djudedju

tot de volgende ?

Nu in Verviers

Gisteren, tot onze verbijstering, ook terrorisme gezien in Verviers.
Het is nog net niet aan onze achterdeur, maar het is toch al in onze achtertuin.

Het is wel anders dan in Parijs, doordat geen onschuldigen getroffen werden, maar toch...

Ik voel me getroffen.
Door haat en door geweld.
En vooral door schrik dat nu nog meer mensen gaan reageren tegen alle mensen van vreemde origine of die een vreemde religie belijden.
Want die acties leiden niet tot meer begrip, maar maken begrijpen eerder moeilijker, zeker voor wie enkel en alleen kijkt naar de feiten van de dag, en niet meer denkt op het verleden en hoe dat alles is gegroeid.
Het heeft veel meer weg van een aanzet tot geweld. Door die actie worden de moslim nog meer gewantrouwd, en door dat wantrouwen duwen we ze nog verder weg, waardoor zij zich weer te weer gaan stellen... en zo raak je in een eindeloze cirkelbeweging.

Ken je de ring van Möbius ? Neem eens een blad papier (bv een A4), en knip van de lange zijde een reep af van zo'n 2 cm breed. Neem die reep, doe een beetje lijm aan één zijde aan de top van het lint, geef het papier nu een halve draai, en lijm het gedraaide onderste van het lint aan de top van het papieren lint. Je hebt nu de cirkel van Möbius... Daar is iets geks mee (eigenlijk zijn er een heleboel dingen mee te doen), neem nu eens een potlood, en begin midden in dit lint, mooi het midden houdend, een lijn te tekenen tot je rond bent... Gek hé, je komt netjes weer uit waar je begon, maar je lijn loopt zowel op de binnenkant als de buitenkant van je ring...

Dit is voor mij de eindeloze ring...een symbool van oneindigheid. (Als je eens wat wilt experimenteren, knip dan met de schaar netjes langs die lijn je ring door. Gek hé ? Doe dit nog eens met een van de overblijvende halve ringen. Nog gekker hé ?)

Waar wil ik nu naar toe met die ring van Möbius ? Wel, naar mijn gevoel creëren we in onze maatschappij een dergelijke wereld. We duwen de vreemdelingen naar de onderkant van onze wereld, en beseffen niet dat we uiteindelijk terug samenkomen in wat toch maar één wereld is.

De ring van Möbius is niet zomaar een leuke vinding, het is een nuttig ding ! Als je een aandrijving hebt met een riem, dan kun je best werken met een riem in de vorm van de ring van Möbius, want die slijt gelijkmatig aan twee kanten.
Misschien kunnen we dat beeld gebruiken om aan te tonen dat we best samenwerken, elk aan onze kant, die eigenlijk maar één kant is.

Ik weet, het is maar een beeld... En zoals alle beelden, loopt het mank. Maar ik zie echt geen oplossing in haat en geweld. Ik zie alleen een oplossing in vrede en begrip, eerbied voor elkaar en waardering voor elkaar. En vergeet niet dat een heel groot stuk van onze kennis eigenlijk te danken is aan hun wereld ! Door hun manier van leven stonden ze op een gegeven moment veel verder dan wij stonden !

Wij hebben hun wereld vernietigd. Wij vonden het zo nodig om onszelf als superieur te zien aan alle anderen, en het nodig te achten om hen eens te gaan civiliseren... Dat we daarbij hun beschaving, hun cultuur vernietigd hebben, daar praten we liever niet over. Maar wellicht zijn alle moeilijkheden in die landen nu te danken aan het feit dat ze hun eigen basis kwijt zijn, en de onze hen niet echt past.

Vraag jij je ook soms af hoe de wereld er zou uit zien, hadden wij het niet nodig gevonden heel Amerika, heel Afrika en heel Australië (en alles wat er tussen ligt) te gaan veroveren en te gaan "beschaven"... ?
Stel je voor dat we de Indianen niet hadden uitgemoord, maar gewoon als volwaardige handelspartners hadden bekeken? Dat we Australië niet hadden vergiftigd met allerlei vreemde invoer  van schapen, konijnen en kikkers die er niet thuishoorden... Dat we Afrika aan de Afrikanen hadden gelaten, en hen als handelspartners hadden beschouwd, zonder oorlogen, zonder het gewoon te stelen...
We zouden een héél andere wereld hebben gehad. Wellicht zouden wij hier niet die rijkdom hebben gehad, en zij ginder niet die armoede.

Ik heb in een blog van lang geleden er u op gewezen, dat wij hier zo'n 400 jaar bezet werden door de Romeinen, en dat dit steeds als een bezetting is ervaren. De vele opstanden zijn daar het bewijs van. Wij hebben onze beschaving niet te danken aan de Romeinen, we hebben een beschaving, ondanks de Romeinen, een beschaving die wellicht heel anders zou zijn geweest dan nu.

Maar onze wereld was echt niet beschaafd door en na de Romeinse bezetting ! Wij waren hier hoofdzakelijk slaven laten, lijfeigenen en halfvrijen. En wij zijn pas "vrij" geworden, dank zij de pest.
De Zwarte Dood maakte dat het aantal arbeidskrachten zodanig was geslonken, dat ze eindelijk rechten kon afdwingen.
Je zou dus kunnen stellen dat onze "beschaving" te danken is aan de pest !

Ik zeg dit maar, om te stellen dat wij echt niet zo'n wonderen waren. Wij waren op een bepaald moment in de geschiedenis sterker en beter uitgerust met wapens, dan de anderen... En dus veroverden we hen, en drongen hen onze manier van leven en denken op.
Vooral in Afrika is dit eigenlijk niet echt gelukt ! Door diverse redenen kwamen de Afrikanen veel te vroeg in opstand, en staan ze nu alleen in een verscheurde wereld, waar hun eigen cultuur grotendeels weg is, en de onze niet is.

Wij hebben de basis gelegd voor de huidige moeilijkheden, en onze economie is nog steeds op dezelfde manier bezig ... Om het eens plat uit te drukken, we zijn nog steeds bezig die landen leeg te roven. Alleen de manier waarop is iets veranderd, maar het resultaat is nog steeds gelijk.

Wij kunnen die mensen alleen tot ons systeem brengen, door hen volwaardige kansen te geven en eerlijk te zijn. En dat is racisme niet !

Wij zijn niet superieur, zij zijn het evenmin, we zijn perfect gelijkwaardig... als we met dezelfde kansen en mogelijkheden mogen vertrekken. Als we het niet doen, dan is dat, hoe dan ook een vorm van onderdrukken.

Wij reageren als het er ook maar een schijn van heeft, dat onderwijs meer open staat voor de rijken dan voor iedereen... Waarom trekken we dat niet consequent door voor allen ? Ook voor hen ?

Ik heb al een paar keer een blogje geschreven in een onbestaande wereld... Science Fiction... Maar denk nu eens dat er morgen echt zo'n ruimtetuig hier zou landen... Wat zouden ze niet van ons moeten denken ?
djudedju

tot de volgende ?