Daar loopt mezelf, mijn kloon...

Image via Wikipedia

Boem! het is (bijna) zo ver!
Dokter Panayiotis Zavos heeft al minstens vier keer een gekloonde mensencel ingeplant bij vrouwen die wilden zwanger zijn, het is nog niet gelukt, maar het is zeer nabij !

Waarschijnlijk heeft die dokter dat ergens in een somber oosters land gedaan, waar klonen niet bij wet verboden is.

Maar het hek is dus van de dam! De gekloonde mens is op komst, en het is wellicht heel nabij. Het schaap Dolly krijgt er menselijke zusjes en broertjes bij. En dat is maar een begin, want eens je dat kunt doen, dan houd nog meer heel weinig je tegen om ook in die menselijke wezens te gaan prutsen aan de dna, aan de genen... Je kunt dan ook verwachten dat de homo wiskundige, de homo taalkunstenaar, de homo militarist in de toekomst liggen te wachten. Vooral de laatste soort zal heel aantrekkelijk zijn voor linkse of rechtse of middenveld dictators, die hun gebied oh zo gaarne zouden willen uitbreiden... En de stap om bij de bestaande mens aan de genen te gaan prutsen is dan ook niet ver meer... Dan moet je er geen godsdienst meer bij halen om de mensjes te indoctrineren tot terroristjes, nee je kunt je genetische meccanodoos pakken en de mensjes ombouwen... Een hele wereld vol bushjes en bin ladens... ik mag er niet aan denken.

Niet mogelijk ? Je leest niet veel over die dingen zeker ? Het is heel wel mogelijk, en zelfs niet zo erg moeilijk om bepaalde dingen te wijzigen aan het genenbestand... Denk aan de stier die in zijn zaad het menselijke gen voor insuline had... Sindsdien is er insuline met liters. Je kunt dat een goede zaak vinden, maar toch... ik heb schrik van die dingen. We weten aan geen kanten wat die wijzigingen zullen brengen naar de toekomst toe. Neem nu de genetisch behandelde maïs, men zou dat allen planten op sterk beveiligde stukken land, men zou kruisbestuiving met "normale" maïs vermijden, maar men heeft onlangs vastgesteld dat bepaalde zaken op een of andere manier toch in de normale maïs is terechtgekomen, en die is dan weer niet afgeschermd geweest, en nu gaat de "besmetting" de wereld ongecontroleerd rond...

Het kan zijn dat er niets gebeurt, maar het kan net zo zijn dat er plots wijzigingen in de plant gaan ontstaan, die bijvoorbeeld, dodelijk zijn voor de bijen... (Die hebben het nu plots al zo moeilijk).

Bovendien, dat klonen is eigenlijk een soort natte droom, als je het mij vraagt, zeker als je over mensen praat... Een mens is immers maar gedeeltelijk de mens die hij is op basis van zijn genetisch materiaal... Hij zal er wel zo uit zien als de man/vrouw waarvan hij de kloon is, maar het kan best zijn dat hij enkele centimeters groter wordt, omdat de voeding van de mens nu anders is dan toen...Maar veel meer van betekenis is dat wij de mens niet inschatten naar zijn of haar uiterlijk, nee, wij kijken uiteindelijk veel meer naar de "mens" in dat omhulsel, naar de persoonlijkheid, en dat is nu eenmaal iets dat voor een zeer groot gedeelte is ontstaan op basis van zijn omgeving, opvoeding, omstandigheden. We denken daarbij nog niet aan de doorgemaakte ziektes, die ook al invloed hebben op de mens als geheel... Nee, we denken wellicht veel te veel dat een kloon van zegge en schrijve Joris Goedbloed, ook een Joris Goedbloed zou geven, maar dat is nog zeer de vraag, meer zelfs, het is weinig waarschijnlijk !

Neem nu dat je de kans krijgt om van al je kinderen cellen te bewaren, om in geval van nood hen te kunnen vervangen door een splinternagelnieuw exemplaar. (Klinkt cru hé ?)... Denk je nu echt dat je een identieke vervanger zou hebben? Vergeet het ! Onafgezien van een gewijzigde wereld, met ander schoolse en milieu invloeden, ben jij zelf ook gewijzigd, je bent ouder geworden, hebt meer of juist minder geduld om op te voeden, je inzichten zijn anders geworden dan toen je zegge vijfentwintig waart...dus zal je opvoeding, de inprenting die je uitoefent heel anders zijn, met een heel ander kind als gevolg, iets wat je in de gegeven omstandigheden wellicht niet zult kunnen aanvaarden, omdat je een ideaalbeeld hebt van het verloren exemplaar...

Nee, wat je ook vertelt, klonen lijkt mij maar niets. De natuur is al ingewikkeld genoeg zonder dat we er nog wat gaan aan prutsen...

Gisteren schreef ik over het broodje cavia... Vandaag las ik een heel ecologisch artikel over het eten van ...kangoeroe...
In Australië zitten veel te veel schapen, men eet er veel te veel schaap, waardoor die immense kudde nog steeds waardevol is. Maar die schapen boeren en laten met zijn allen ontelbare scheten, en vormen zo de reden dat Australië het meest vervuilende continent is! (Wist ik niet, hier spreken ze steeds van de scheten latende en boerende koeien). Nu is het zo dat een kangoeroe twaalf keer minder water drinkt, en veel veel minder scheten laat en veel veel minder boert (heeft dat iets te zien met dat water?), en dus veel minder vervuilend is. Moesten we nu met zijn allen overschakelen van schaap op kangoeroe, dan zou die immense kudde schapen sterk in waarde dalen, niet meer interessant zijn, en dus minder gekweekt worden, met als gevolg: minder vervuiling... Jaawaadde...

Et pourtant... ik las dat het ecologisch veel beter zou zijn dat we met zijn allen overschakelden van vlees op insecten... kunnen we die kangoeroes laten kangoeroe zijn...

Maar ik heb een klein petieterig vraagje...Als we met zijn allen vliegen gaan vangen voor ons noenmaal, brengen we dan de koolmees niet in moeilijkheden?

Wij zijn al vast aan het oefenen weet je, we hebben nu zo'n vliegenmepper met een batterijtje in! Je slaat daarmee naar de vlieg, en meteen is hij al voorgebakken en al. Je hoort hem lekker knisperen...het water komt je in de mond (nu ja...)...

Die batterijtjes moet je dan wel binnenbrengen in de batterijenbak in je hypermarkt. Kwestie van het milieu weet je wel... Lekker ecologisch vliegen bakken. Jaawaadde !

smakelijk, en tot de volgende ?

Broodje Cavia

Image via Wikipedia

Een Duitse kerkelijke instelling heeft een kookboek uitgegeven, en daarmee een hele rel ontketend in Duitsland...
Gewoon omdat in het kookboek ook een recept staat voor de bereiding van een cavia, je weet wel die lieve kleine diertjes die soms een fluitend geluid uitstoten, en nooit bijten... (Of ongeveer)

Je neemt een cavia van een kilo ongeveer, zoete aardappelen, soyasaus, knoflook, ei, azijn en chilipoeder. Je kookt het beestje in warm water (hoe kun je anders koken?) tot de huid loslaat. Daarna verwijder je de ingewanden, organen en de beentjes. (Klinkt mij al helemaal niet als het appetijtelijkste gerecht ooit)....Vervolgens snij je het vlees in stukjes, en bakt het in hete olie....

De kerkelijke instelling is heel verwonderd over de reactie, omdat cavia een gewoon gerecht is in de Zuid Amerikaanse landen...

Dat is juist, maar !
Ze hebben hun les niet goed geleerd, het betreft niet dezelfde variëteit van cavia's, ginder bestaat een caviasoort die veel groter en zwaarder is dan de soort die wij hier hebben als knuffeldier, en zij houden er geen cavia's als knuffel...maar als een soort slachtkonijn.
Het is dus eerder een onderscheid zoals hier tussen een gewoon konijn, gehouden en gekweekt voor de pot, en dat lieve dwergkonijntje die netjes in een hokje in huis zit...als knuffel van ons Mereltje, weet je wel...

Maar voor de rest hebben ze gelijk.

In China eten ze honden. Bah, maar ook daar kweken ze die beestjes niet als waak- of knuffelhond, maar gewoon, zoals wij konijnen kweken voor de pot.

Bijna heel de wereld eet insecten. Wij niet. Omdat wij het niet kennen en vies vinden.
De Engelsen gruwen van het eten van kikkerbilletjes en slakken. Wij niet, wij vinden dat weer lekker.

Goesting is koop... blijkt weer eens juist te zijn.
Maar ik weet niet hoe dat caviarecept vermeld staat in het Duitse kookboek, maar als het vermeld wordt als een voorbeeld van wat ze ginder in Peru binnenspelen, dan vind ik het kunnen. Geven ze het als een tip: Hoe raak ik van mijn overtollige caviaatjes af, dan vind ik het al veel minder, en lijkt het inderdaad wat op een choquerend iets. Maar ik denk het eerste, gewoon omdat de manier van bereiden helemaal niet verwesterd is! Het is voor onze gevoelige aard helemaal ondenkbaar dat je een beestje eerst gaat koken met huid en haar en ingewanden en onverteerde etensresten en zo gaat koken zodat alle smaken lekker één worden...

Maar ik ben er zeker van dat toeristen die het land van de Maya's en de Inca's en co gaan bekijken zijn, zonder erg die dingen hebben binnengespeeld, en thuis zullen vertellen over het lekkere eten die ze daar hadden...

Net zoals er bij ons zijn die op "bedevaart" gaan om eens waterkonijn te eten, wat in feite gewoon muskusrat is, een beestje dat ook niet echt smakelijk uit ziet in zijn natuurlijk milieu. Terwijl anderen weer gruwen, gewoon omdat een deel van de naam "rat" is, en het beestje ook zo'n staart heeft.

In de oorlog at men niet alleen katten, ik ben er zeker van dat er ook cavia's zullen gesneuveld zijn, net zoals in echte rampgebieden ook gewone ratten in de pot belandden. Honger is de beste saus zullen we maar denken... en alles is een gewoonte. Geef toe, een varken die je ziet wroeten in de modder ziet er ook niet meteen uit als het lekkere hapje.

Als je wetenschappelijk werk leest, dan zijn insecten eigenlijk het meest verantwoorde voedsel (ecologisch), en bevatten ze ook alle nodige eiwitten en zo, bovendien blijkt nu dat ze ook nog een gunstig effect hebben op de cholesterol (Binnenkort margarine met beestjes in ?). En we eten al een hele tijd insecten, maar heel goed vermomd. Bijna alles in de voeding dat een mooi rood kleurtje heeft (denk aan snoep, aan Campari en zo) hebben hun kleur te danken aan een soort bladluis die leeft op de opuntiacactus.

De Chinezen hebben dan nog ontdekt ( echt of fictief?) dat het eten van bepaalde dieren of delen van bepaalde dieren gunstig kan zijn voor de gezondheid. Zo eten ze tijger en vermalen ze de hoorn van de neushoorn en kweken ze die lieve zijdehoenders omwille van "geneeskrachtige" werking die ze toegeschreven krijgen. Denk nu niet "die domme Chinezen", want hier slikken miljoenen mensen "medicamenten" gemaakt uit de kraakbeen van haaien, omdat die goed zouden zijn tegen de reuma. Waar of niet ? Wij ook eten en slikken dus gekke dingen !

...of wat wij gek vinden... Je weet wel, wij, de beschavers van heel de wereld, wij Europeanen en Amerikanen, wij, de betweters...

Ik ben wat aan het grasduinen in Christelijke sekten, zoals wij verstaan onder het woord sekte. Ik deed dat, omdat ik een artikel had gelezen over de extreme vormen die men hele dagen ziet en hoort in de Moslimwereld... Met terrorisme als ultieme hemelvaart. Ik dacht bij mezelf dat wij ook dergelijke dingen deden, ten tijde van de kruistochten, en vroeg me af of dat een tijdsevenement was, of dat er nog steeds dergelijke sekten, ook in de Christelijke leer bestonden. Ze zijn er ... En ik dacht weer terug aan de woorden van die Leuvense prof die stelde dat er geen geloof kan zijn zonder twijfel, want waar het geloof geen twijfel kent, daar is ze onverdraagzaam... en dat leidt tot excessen, zoals terrorisme.

Het is niet makkelijk dergelijke excessen te bestrijden, gelijk in welk geloof ze gesetteld zijn, gewoon, omdat ze meestal een thuis vinden, want ze belijden het geloof met waarachtigheid, alleen tot in het extreme... Denk aan Opus Dei, waarvan de stichter heilig verklaard werd, ook al zeggen wij met zijn allen dat het geen gezonde sekte is, dat ze extreem zijn, dat ze veel verder gaan dan gezond is voor de mens...ze worden in de armen van de kerk gesloten als zijnde "goed"... Met andere woorden, we oordelen wel over het extremisme bij de Moslim, maar vergeten de hand in eigen boezem te steken, en te kijken naar de excessen bij ons. Ik geef toe dat er bij ons nu niet meteen terrorisme bedreven wordt in de naam van Christus, maar in het verleden was dat wel zo, en wat ze doen aan zelfkastijding en zelfgeseling kan ik met de beste wil van de wereld ook niet gezond noemen.

Ik ga hier niet aan voorspellingen doen, maar het zou in sommige sektes maar een kleine stap meer zijn om te "antwoorden" aan het terrorisme van de Islam. En dan is het hek van de dam. Dan komen wij terecht in een situatie zoals nu in Israël -Palestina, waar de ene nooit de ander aanvalt, maar alleen vergelding toepast, wellicht tot er geen een meer over is ?

Ik blijf er bij, Godsdienst is een goed ding, maar de organisatie die er achter steekt is een organisatie, en dat is een levensgrote zwakte ! Want iedere organisatie betekent een macht, een machtspositie, en de kans dat die macht niet buiten het zuiver godsdienstige gaat is bitter klein, omdat macht nu eenmaal verlokkelijk is... Men praat altijd over de hoofdzonden, welnu, voor mij is er maar één: macht ! Iedereen die macht heeft is geneigd die macht te gebruiken, en dat is veelal misbruiken ! Macht wordt een instituut, een doel op zich, en wordt gebruikt ook buiten de grenzen van de eigenlijke taak. Och, niet alleen de kerken viseer ik dan, maar eigenlijk alle organisatie hebben die neiging. Het is dan ook zo makkelijk, als je macht hebt, die dan ook te gebruiken. Macht is niet altijd echt tastbaar, maar daarom niet minder efficiënt.
Wij, van uit onze Westerse, Christelijk gefundeerde maatschappij zien en oordelen heel makkelijk wat we zien bij de niet Westerse, niet Christelijk gefundeerde stukken van de wereld, maar vergeten gemakkelijkshalve dat we geen haar beter zijn... We pogen nu nog steeds de wereld er van te overtuigen dat wij DE beschaving zijn (niet alleen hebben, zijn !) en dat van onze manier van leven alle heil afhangt...

Ik heb de indruk dat de huidige crisis wel eens ook op dat gebied een kantelmoment zou kunnen worden! De ineenstorting van het Westen geeft de anderen nu de kans om het sterkste blok te worden, en dan zal plots alle heil blijken afkomstig te zijn uit China, uit Indië... of uit de Arabische blokken... En laat ons dan hopen dat zij hun macht niet zo toepassen als wij het bij hen gedaan hebben...

tot de volgende ?

Zonnepanelen en beveiligingscamera's...

Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen? De diefstal van zonnepanelen neemt hand over hand toe!
Die dingen zijn duur, de premie voor plaatsing wordt afgebouwd, en dus is er een markt voor "tweedehandse" zonnepanelen...
Binnenkort moet je naast je zonnepanelen een bewakingscameraatje zetten (op zonneenergie !!!!)om je panelen te beschermen, maar ook de beveiligingcamera's liggen goed in de markt, en het zijn niet allemaal domme dieven die ze stelen. Domme dieven zoals in Honsbroek (Nl), waar een man de bewakingscamera's ging stelen, maar zijn bestelwagen iedere keer netjes in het zicht van de camera zette, die dus netjes de wagen filmde tot ze afgekoppeld ware, op iedere beeldband stond netjes de bestelwagen met nummerplaat leesbaar midden in het beeld...

Maar het is een symptoom van de crisis, dat steeds meer dingen gestolen worden en op een alternatieve markt weer opduiken... De meest bizarre dingen, zo heeft men vastgesteld dat in het columbarium de urnen gestolen werden...

(Wie begraaft zijn dierbare in een tweedehands urne?)

Eigenlijk is er niets nog echt veilig voor diefstal, uit de tuin van tanteke verdween zelfs een struik...

Op de rommelmarkten zie je de gevolgen van de crisis ook! De tweedehandskledij verkoopt er goed, maar siervoorwerpen in de brede zin van het woord, die lopen van geen kanten meer. Ik zeg siervoorwerpen in de brede zin, omdat je versteld staat van hoe ingenieus de mensen zijn om van een of ander ding een siervoorwerp te maken. Ik ken een voortuintje waar een oude door en door roeste motorfiets staat als "sieraad". Ook oude fietsen zie je in tuintjes staan roesten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een markt voor... Ooit zag ik een oude WC-pot als bloempot staan. Nu, persoonlijk zie ik die dingen nog net iets liever dan die lelijke plastieken tuinkabouters in door de zon afgetrokken kleuren... Maar ja, goesting is koop. Naast wijlen mijn schoonmoeder was er destijds een tuintje waar honderden (echt waar!) van die kabouters de tuin vulden. Je had de indruk dat er te weinig plaats was om nog een bloempje te zetten...

Eén keer zag ik een hele mooie, eigenlijk een trol, met uitzondering van de kop, helemaal in plantaardig en voornamelijk levend organisme opgebouwd. Het haar was slaapkamergeluk, je weet wel dat frêle groene plantje met zijn ontelbare miniblaadjes.

Dat vind ik dan wel weer mooi...Ik denk dat het komt omdat ik zo'n liefde heb voor volkskunst. Wat een mens zelf samenfoefelt, uit liefhebberij, dat heeft steeds een zekere charme, ook al is het onhandig gemaakt en wat schots en scheef, het heeft iets van warmte in zich.

Ik kan het niet helpen, ik hou daar van. Gewoon al van het feit dat de mens creatief is, dat hij zichzelf uit in een eigenlijk nutteloos iets, gewoon omwille van de schoonheid die hij er in ziet, de lol die hij er aan heeft. Die dingen zijn er veel te weinig, en veel minder dan vroeger.

Vroeger had bijna ieder huis wel iets echt eigens, nu woon je in een rij identieke huizen van een wijk, en je mag niet te zat zijn, of je mist van voordeur. Maar zelfs in de stad, waar de huizen meestal wel een verschillend uiterlijk, een verschillende stijl hebben, zag je vroeger veelal nog van die dingen die echt van de bewoner waren... Denk gewoon maar eens aan de rolluiken, vroeger waren dat van die houten dingen, die regelmatig een verfbeurt nodig hadden, en dan zag je de vader op een zonnige vakantiedag zijn rolluik eerst afwrijven (of de verf afbranden), en dan netjes weer in zijn basiskleur steken, en dat was toen lang niet allemaal wit!, maar bovendien leefde de man zich dan nog eens uit in fantasietjes, die net altijd iets anders waren dan bij de buren... Klassiek waren de latten in een andere afstekende kleur, maar soms werden die ook in een speciaal patroon er op aan gebracht. Ook de voordeur was meestal niet in één kleurtje, maar er waren fantasietjes op...Dat is nu allemaal bijna volledig verdwenen... Je ziet nu die huizen staan, waar ze voor het "fermette"-beeld, valse blinden (luiken) aan hangen, maar je ziet al van heel ver dat die niet echt zijn, het beeld klopt niet... De kleuren, het model is veel te stereotiep... Het hartje in de WC-deur ontbreekt, en zo is er een heleboel die al van op een afstand verraadt dat het fake is, nep, kitch...

Als ik van hier naar Avelgem rij, dan passeer ik op een bepaald moment een paar van die huizen in Spaanse stijl, met die speciale vorm van dak, en die speciale pannen, die net niet echt zijn...Maar die huizen passen hier helemaal niet, dat vloekt met de rest en vooral met de natuur. Heel wat van die alleenstaande huizen op de buiten (die vervloekte lintbebouwing in ons Absurdistan weet je wel) zijn van die dingen die ergens gezien zijn op een reis in het buitenland, en die ze hier dan een dunnetjes overdoen. Zo weet ik een huis staan met de tierlantijntjes die je ziet aan de huizen in het Zwarte Woud, maar die hier staan als een hoge hoed op een geitenbok... Het huis op zich is best aardig, maar het past niet in het geheel... Maar ja, we krijgen tegenwoordig aanmoediging van Nationaal in die richting... En zo krijg je een ultramodern Centrum van de Ronde van Vlaanderen vlak voor de Gotische St Walburgakerk, en naast het Huis van Parma, geboortehuis van Margaretha weet je wel... Dat wielermuseum is best mooi en wellicht heel functioneel, maar dat vlak naast al die oude statige gebouwen??? Nee.

Toch ben ik ook niet voor wat Brugge jaren en jaren deed, en waar iedereen verplicht was van die kneuterige geveltjes te hebben... Nee, ik vind een gestage groei van een stad het mooist, waar je de stijlen ziet overgaan in de tijd, en waar alles in een bont boeket toch een mooi geheel vormt.
In die zin vind ik Gent een van onze mooiste steden. Ook bepaalde stukken van Brussel hebben nog dat charmante, dat bruisende.

Maar ik was bezig over de mens die zelf zijn accent aanbracht aan zijn woning...nu niet meer, of veel minder. Overal zitten nu rolluiken in PVC of een ander unikleurige kunststof, en die blijven zo, zolang ze er hangen. De ramen idemdito... Makkelijk, maar geen persoonlijkheid meer.

Vroeger waren de werkdagen veel langer, de verlofdagen veel minder, de weekends veel korter, en toch hadden de mensen tijd voor die dingen...Nu hebben ze meer tijd, maar geen tijd meer voor die dingen... Bizar !

Hoe meer tijd er is, hoe minder er lijkt te zijn.

En wat mij nog het meest van al stoort, is dat de mens geen tijd meer heeft om iets te doen, iets te maken, zo maar, op eigen initiatief, volgens eigen inzicht... Alles wat nu nog gebeurt aan dergelijke dingen, gebeurt georkestreerd, onder leiding, in een club... en je ziet ze niet uitgroeien naar eigen dingen. Het lijkt wel of de massa beelden van de teevee geen verrijking brachten, maar een verarming van de fantasie.

djudedju

Vanmiddag gaan we vissen. In het park... Wie weet bijten ze daar beter?

tot de volgende ?

tanteke

Sinds ik zaterdag naar tante ben geweest, is ze nog niet dikwijls uit mijn gedachten geweest. Niet dat ze er niet uitzag als anders, maar het is de eerste keer dat ze zo weemoedig was... Tot twee maal toe begon ze te wenen, zo maar, zonder echte aanleiding.
Ze staat ook iedere keer op wacht tegen dat we daar aankomen. Ze telt blijkbaar de dagen af. Ik hoorde bij andere logés van de Home dat wij dan ook de enigen zijn die op bezoek komen. Er is een maand of vier geleden nog eens iemand anders geweest...
Erg is dat... en zij is nog lang de slechtste niet, wij gaan er nog bij, terwijl er daar verschillenden zijn die nooit ofte nooit iemand zien. Er zijn er zelfs met kinderen en kleinkinderen die nooit iemand zien. En het ergste wat we zagen was een paar kinderen die daar kwamen discussiëren met hun oude moedertje over de verkoop en de verdeling van het huis... 't Mensje zat er bij voor spek en bonen...
Dan denk ik aan het spreekwoord van ons moeder: "'t zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze zo veel wou zeggen of dat het terugkeerde op hun eigen hoofd...
Dat is wat ik ook altijd denk, ik stel me voor dat ik daar zit, en dat er nooit meer iemand langskomt... Dat moet toch verschrikkelijk zijn !
Dat is ook een van de redenen waarom we de was doen voor tante, daarmee dwingen we onszelf om iedere week langs te gaan, want ik ken mezelf, als er geen reden is, dan raakt dat uitgesteld. Voor dergelijke dingen moet je je zelf dwingen, anders komt het er niet van, en dan is dat beetje was een goed hulpmiddel... en och, we doen er een goed werk mee. Ook al kun je er niet echt meer mee praten, je ziet haar ogen oplichten als we toe komen... Bezoek !
En och ja, dat kost me geld, iedere week de rit er naar toe, iedere week iets gaan drinken in de cafetaria, en het doen van de was. Nu en dan koop ik een pak waspoeder op haar rekening, maar electra en dergelijke reken ik niet aan... Och, het is beter te geven dan te moeten krijgen denk ik dan.
En het trof mij dan ook zo erg dat ze nu zo weemoedig was. Misschien van contentement omdat ze iemand zag, misschien van verdriet omdat er niet meer kwamen...wie weet, het kan ook zijn dat ze plots weer dacht aan haar overleden zoon, of haar man...geen idee... ze heeft het niet gezegd, misschien weet ze het zelf niet, is het zo maar een algemene weemoedigheid zonder echte specifieke reden...Gewoon je ellendig voelen.

Als we weg gaan komt ze tegenwoordig altijd mee, en staat dan aan dat grote raam, dat kleine oude mensje in dat grote raam, en zwaait als we voorbij komen, en nog eens als we met de auto voorbijrijden... Ze staat voor dat raam als een kind voor een snoepwinkel.

Weet je, soms denk ik dan dat het heel normaal is dat er mensen zijn die de wil om leven opgegeven hebben... Die gewoon wachten op de dood. De dood als een verlossing.

Als je al die andere tantezeggers op belt als tante in het hospitaal ligt, dat ze heel slecht is, dan zijn ze er plots wel, vol belangstelling en rinkelt mijn telefoon regelmatig om te weten hoe het is met tante...eens ze weer goed en wel terug is in de home, hoor of zie je niemand meer.

De zon schijnt, en deze namiddag gaan we bij Luc (vis) op bezoek... Bart heeft gerief gehaald om zijn vijver weer klaar te krijgen, want nu zie je de vissen niet eens meer zwemmen, het water is precies erwtensoep. Bovendien heb ik wat van mijn visjes gevangen om hem te bezorgen (gewoonlijk is het andersom...)

Ze geven heel de week mooi weer, dus zal er wel nog een visdag inzitten... Misschien in het park deze keer, want Luc en Willy waren niet echt gelukkig met de vangst bij pepé...Dan is eens verleggen van viswater wel eens een optie.

Voila, dat is het voor vandaag... het weer is veel te mooi om hier overloos te zitten typen... Tot de volgende ?

Zoutdeeg

Image by *lalalaurie via Flickr

Ik zit nu al enkele dagen te boetseren in zoutdeeg...Kun je mooie dingen mee doen. Enne...de volgende les voor de hobby is zoutdeeg...

Gisteren heb ik (in twee dagen) een levensboom kunnen afbakken. Hij is mooi geworden. Maar het is een van die stukken die ik zeker niet mag laten maken in de hobby, want het is een moeilijk stuk om te maken, of liever het is een stuk die heel veel geduld en doorzetting vereist... Ik weet dat ik met deze mensen eerder moet beginnen met makkelijke dingen, dingen die ze aan kunnen, en waardoor ze de microbe te pakken krijgen. En dan ? Oefening baart kunst. Eens je het graag doet, doe je het meerdere keren, en hoe meer je het doet, hoe mooier het wordt.

Ik overschat misschien mijn taak, maar ik wil voor een deel mensen de pijnstillers vervangen door een echte hobby! Het is immers een feit, dat bezig zijn met andere dingen dan de pijn, je pijn naar de achtergrond doet verdwijnen. Het is er nog wel, maar het dringt zich niet meer op tot in de diepste diepten van je gedachten.

Ik weet wel dat er momenten zijn waar de pijn zo erg is, dat ze alle andere dingen gewoon onmogelijk maakt, en dan kun je niet anders dan terugvallen op pijnstillers...maar zodra dan de pijn terug binnen de draagbare norm valt, moet je proberen dingen te doen die je graag doet, dingen doen die je zinnen verzetten, die je geestelijk weghalen van de demon van de pijn. Net zoals eens goed lachen gezond en zelfs heilzaam is, is bezig zijn dat ook.

Maar veel mensen hebben die uitwijkmogelijkheid niet, gewoon omdat ze niets hebben wat ze kunnen doen als hobby. Het is verrassend vast te stellen hoeveel mensen er geen hobby hebben, of geen hobby meer over hebben, die haalbaar is in hun nieuwe situatie, een situatie van ziekte en pijn. Ik denk dat we daar een taak hebben, dat we daar iets moeten proberen aan te doen, dat we met alle middelen die mensen moeten helpen aan een nieuwe bezigheid, een bezigheid die ze zo graag doen, dat het hun gedachten volledig kan in beslag nemen, en dat het werkelijk een gezonde pijnstiller is.

Dat is niet altijd zo makkelijk ! Neem nu mijn vissen! Ik ga dolgraag vissen, maar dat kan ik slechts bij gratie van een heel goede vriend die me kan helpen om al mijn visgerei ter plaatse te krijgen aan de vijver...Daar kan ik dus niet echt spreken van een uitwijkmogelijkheid voor de pijn. Bovendien kan het vissen bij veel succes, eerder belastend zijn voor mijn rugpijn dat dat het wel soelaas brengt, maar toch is het een belangrijk iets voor mij, omdat het iets is wat ik graag doe, en bovendien biedt het de kans om bij de vriend(en) te zijn. Maar dat is dus een hobby die niet echt een pijnstiller is...

Vroeger schilderde ik graag op doek, maar dat kan ik bijna niet meer doen, omdat ik dan voor mij moet werken, met de handen iets voor mij uit, en gek genoeg doet dat na een korte tijd al weer veel pijn aan mijn rug...Dus heb ik moeten zoeken naar alternatieven, waarbij ik kan leunen aan de tafel, en toch dingen doen die mij volkomen kunnen benemen.

Ook die dingen moet ik regelmatig onderbreken, maar toch helpen ze me. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, ik kan niet doorwerken zonder nu en dan te pauzeren en een ander houding aan te nemen, maar toch is dat voor mij pijnstillend, want zelfs in die pauzes blijf ik dan in gedachten bezig met wat ik aan het doen ben, zit ik dat te bekijken en inwendig de fouten of tekortkomingen te zoeken, en zo ben ik bezig met andere dingen dan mijn pijn.

Ik heb geleerd die dingen mijn rozijnen te noemen in het stuk koekebrood... Zelfs al doet het pijn om te staan keuvelen met een kennis op de rommelmarkt, dan is dat keuvelen belangrijk, en zo lang het belangrijker is dan de pijn, is het oké !

Voor mij zijn dus al dingen in feite mijn "hobby", een heleboel dingen, maar voor mij is het belangrijk dat het meerdere dingen zijn, want ik heb een heel wisselvallige geest, wissel graag dingen af, en bovendien wordt die wisselvalligheid nog in de hand gewerkt door het feit dat een andere houding een mindere pijn betekent.

Dat is wat ik wil meegeven ! Ik heb een heel pak pijnstillers laten vallen, en voel me niet slechter dan vroeger qua pijn, integendeel, ik heb minder bijwerkingen die ook op een mens werken.
Ik ben nu bezig met dat zoutdeeg, dat zal minstens twee maandelijkse lessen zijn, maar desondanks ben ik al ergens in mijn gedachten bezig met het volgende onderwerp, dan ga ik les geven in het maken van sieraden in filigrein, maar dan filigrein bestaande uit papier in plaats van het goud en zilver der juweliers... Toch kun je er prachtige sieraden van maken. Niet alleen in de zin van draagbare juwelen, maar bijvoorbeeld ook in kerstversiering of het maken van een mobiel... en noem maar op. Niet al die dingen zijn direct mijn ding, maar misschien zijn dat dan wel juist de dingen die een ander graag doet, en dat is wat de bedoeling is.

Ik ben gisteren twee halve eieren in piepschuim gaan kopen... Daarmee ga ik schitterende egeltjes maken, een grote en een kleintje. Het enige "dure" ding is dat ei in isomo, waar men in feite veel te veel voor vraagt... Die hobbywinkels hebben wellicht enorme winstmarges, heel jammer, want zij zijn mijn apotheek. De rest van de egel bestaat in feite uit oude...fietsbanden... Oh ja, ik moet ook nog glazen oogjes kopen, die heb ik vergeten mee te brengen...Die oude fietsbanden hebben me niets gekost, dus al bij al zullen het geen dure egels zijn, en toch zijn het prachtige dingen voor in de tuin. Veel leuker dan een kabouter als je het mij vraagt.

Voel je niet aan mijn tekst dat de zon schijnt ?
Ik voel me goed, ik voel me goe-oed...

tot de volgende ?

Privé detectives in de politiek

Image by Vishal Bhave via Flickr

Kameraad De Decker, of is het burger De Decker heeft niets beter gevonden dan een privé detective in te huren om minister De Gucht te bespioneren... Kwestie dat die man niets verkeerds zou doen, en dan zou kunnen aangevallen worden wegens misbruiken of andere fouten...

Ik twijfel heel sterk of een privé detective wel bij een Belgische Minister een fout zou kunnen ontdekken ! Als we de oppositie horen doen ze niets ! Dus ook niets verkeerds... En geef toe, die mannen zitten er vlakbij, die zouden het wel zien als er ook maar enige activiteit viel te noteren. Je moet natuurlijk wel rekening houden met het feit dat die leden van de oppositie ook politiekers zijn, en als wij de beelden op de tv mogen geloven, blinkt er daar geen één politieker uit door inzet en werklust... Ze kunnen dus een tel verstrooid de ogen hebben gesloten, net op het moment dat er een zweem van activiteit door de kamer gonsde ...

Maar zonder zeveren, heel dat boeltje wijst mijn inziens maar op een ding: dat systeem is door en door rot! Het gaat ten onder aan zijn eigen vorm van innerlijke dictatuur door de partijen!
Ik krijg er steeds de kriebels van als iets wordt goedgekeurd meerderheid tegen minderheid, zoals dat zo netjes heet... Kijk, iemand van de meerderheid kan best een goed idee hebben, dat ze dat eerst een binnenskamers bekijken, dat kan ik heel goed begrijpen, dat ze dat nadien binnenskamers (in een iets grotere kamer) dan voorleggen aan de andere leden van de meerderheid, daar kan ik nog steeds inkomen, maar dat ze dan gewoon aannemen dat er niets maar dan ook niets van goede aanvullingen zouden kunnen komen van de oppositieleden, gewoon omdat zij oppositie zijn, daar kan ik van doodvallen ! Het is toch niet mogelijk dat je plots, omdat je in de oppositie zit, een oen wordt, een nitwit, een onbenul, een idioot... Tijdelijk weliswaar, want de kans zit er in dat je na de volgende verkiezingen in de meerderheid terechtkomt, en dan plots weer beschikt over al je geestelijke vermogens...
Om in een dergelijk systeem te functioneren, moet je wel een nitwit, een onbenul, een domoor een soepkieken zijn !
En dat is nu net wat particratie is, een systeem van ja-knikkers, van slaafse volgelingen en enkele grote manitou's...
Je ziet nu dat het systeem stilaan aan het rotten is, en dat de uitwassen van het systeem steeds groter het worden. Het steeds maar meer en meer van partij veranderen wijst op de ziekte van het systeem. Je kunt je echt moeilijk ergens thuis voelen, als je er niets mag zeggen, en moet luisteren naar wat de Manitou van de partij stelt. (eventueel "en petit comité", maar nooit in een democratisch systeem binnen de partij of binnen de ganse groep!)

Maar ach, laat me er niet meer over memmen, het helpt toch niet! De echte machthebbers binnen de partijen waken veel te goed op hun macht om het nu zo maar open te breken naar een politiek van gezond verstand en rede.

Straks MOETEN we weer gaan kiezen, en zo voelen de mensen het momenteel ook aan ! Het is niet langer een verworven recht, niet langer een deur naar democratie, en de mensen weten, wat zij ook doen, dat hun stem er in werkelijkheid heel weinig aan doet... Misschien is er toch een middel om iets open te breken??? Laat ons eens allemaal stemmen voor de partij die we nog de minst slechte vinden, maar kies dan alleen voor de mensen op de zogezegd onverkiesbare plaatsen...Als we dat massaal zouden doen, dan zouden we op zijn minst die grote manitou's van hun troon doen vallen...en wie weet, misschien gebeurt er dan wel iets dat weer op democratie lijkt...

Maar ach, ik zit te dromen, en heb nachtmerries over de dag dat het volk dit systeem niet meer zal aanvaarden, dat men massaal in protest zijn stem zal uit brengen op radicale partijen, en het failliet van de democratie zal luiden voor het echt geboren is...

Je kunt de politiek weer gezond maken, door binnen de partijen de democratie te eerbiedigen ! en dan ook het identieke systeem te volgen in de kamer, in de senaat... En door weer echt op te komen voor de waarden van de partij! Laat de liberalen echt liberaal zijn, de socialisten echt socialist, en de christen echt christelijk, de groenen echt groen en ga zo het rijtje maar af...Wedden dat dan binnen de kortste keren er geen sprake meer is van die radicaal rechtse ondingen ?

Het is zaterdag, en we zijn naar de rommelmarkt geweest... Niets gekocht, het was wel een leuke markt om eens langs te lopen, alleen waren er veel te veel kramen met nieuwe koopwaar...die niets te zien hebben met het idee "rommelmarkt".

Het weer is droog, maar mistig... straks gaan we naar tanteke, eens zien hoe het daar is.
tot de volgende ?

Merchant street (Pittsburg USA)

Image via Wikipedia

Wist je dat er in de Merchant street in Pittsburg een verdomd laag brugje was ? Nee, dan moet je googlenodig eens googlen !
Je weet natuurlijk al lang dat je met Google letterlijk door de straten van steden kunt "stappen" of "rijden", met zicht op alle huizen en kruispunten en noem maar op. Heel mooi, en het kan nuttig zijn, als je op een of ander moment in een stad wilt gaan ronddwalen, je kunt de gebouwen en bezienswaardigheden al eens vooraf gaan bekijken en nazien hoe je je toertje in de stad wilt maken... Voor mensen met een visueel geheugen, zij zullen zich de plaatsen à vue herinneren...

Maar soms loopt iets mis...
Zoals in Pittsburg, in de Merchant street...want daar is een laag brugje, waar de camera die op de wagen was gemonteerd, net niet onder kon...

Sindsdien weet iedereen niet alleen dat er daar een veel te laag brugje is, maar bovendien dat de mannen van Google slechte inschatters zijn van hoogten, en er klof tegen reden.

Ook in België zijn er al steden die ingescand werden, en ook in Nederland. Men beperkt zich niet tot Kamerika, nee, wellicht gaat met tijd en veel boterhammen heel onze aardkloot op film van Google komen te staan. En dan wordt het pas echt interessant !
Want nu zien we alleen steden, nette straten met flanerende mensen en al dan niet druk verkeer, maar dan zouden wij ook in steden komen waar aan de rand de sloppenwijken staan...Die zouden dan ook in beeld moeten komen, zodat ook dit geen ver-van-mijn-bed-show meer zou zijn, maar een gebied waar we virtueel doorheen wandelen, bijvoorbeeld op een mooie Paasmorgen, Hallelujah, de Heer is opgestaan ! - in een sloppenwijk...
Piet Huysentruyt dé TV-kok van ons apenlandje zegt dikwijls dat hij droomt van een geurenteevee, zodat je ook het eten kunt ruiken...Laat maar Pietje, ik zou niet graag in de sloppenwijken rondtoeren met de geuren er bij...
Of in een van die Indische steden, waar de doden op straat liggen tot de ophaaldienst ze komt weghalen...
Of tussen die massa mensen die rond de Kaaba wandelen in gebed tot Allah...
Maar wat minstens even interessant is, is het feit dat deze beelden tijdsdocumenten zijn !
Ik heb er geen idee van welke plannen Google in deze heeft, maar wellicht is het niet de bedoeling om die beelden ieder jaar aan te passen, we zullen enkele jaren genieten van dezelfde beelden...Hoelang ? Alleen Google mag het weten... Maar ik hoop dat ze dan in ieder geval telkens ook de oude versie zullen bewaren, voor het nageslacht... als tijdsdocumenten.
het zijn beelden van de huidig levende mens.

Heb jij thuis ook nog ergens zo'n ouden koekendoos staan, met foto's van de vorige generatie(s)? Je moet die eens in handen nemen!
Ik heb laatst zitten kijken op een klasfotootje van mezelf in het kleuterklasje, bij juffrouw Alice. Dat is nu al een tijdsdocument, want juffrouw Alice, dat was eigenlijk mevrouw Alice, en in het katholiek onderwijs van toen was dat een hoogst uitzonderlijk iets ! Gehuwde vrouwen konden immers zwanger raken, en dat beeld mocht de onschuldige kindertjes niet treffen... Maar daar juffrouw Alice niet zwanger werd, mocht ze blijven... en waren wij haar kindertjes. Het was een heel lieve dame, het feit dat we haar naam nog herinneren, mag daarvan een blijk zijn. Maar er is meer te zien op de foto, in het midden van de klas zie je de grote kachel staan, met een buis die recht omhoog liep, en dan dwars door de klas horizontaal hing opgehouden door ijzeren draden, tot waar hij verdween in de schouw. De kachel was van gietijzer, en bestond uit verschillende segmenten. In de zomer periode werd hij dan ook ring per ring weggenomen en restte er alleen een gat in de muur, weliswaar afgedicht tegen de tocht. Op fotootjes in de zomer is er dan ook geen kachel te zien... De kinderen zaten allemaal aan kleine schoolbankjes, netjes met de armpjes "over kruis", en allemaal droegen ze een stofjas (de jongens, en de meisjes een schortje.

De haren werden in die tijd heel kort gedragen door de jongens, en in de nek en de oren waren het bijna geschoren knaapjes. Als ik nu van de kapper kom, na aangedrongen te hebben op kort knippen aub, dan is mijn haar veel langer dan ik in die tijd "hoognodig naar de kapper moest", omdat mijn haar veel te lang was, we leken wel "onkuischaards". Ik heb nooit het verband tussen kuisheid en lang haar ontdekt, maar dat was de titel die we kregen...

In verhouding tot nu, waren alle kinderen toen dik. Wij vonden dat niet, maar kijk maar eens, het waren allemaal mollige knaapjes en meisjes... Dat hoorde toen zo.
Er was in de kleuterklas ook niet echt een speelhoek, want we werden er voorbereid op de "grote" school. Het enige verschil die je kunt zien is het feit dat op het bord mooie tekeningen stonden (ze waren in kleurtjes, maar dat zie je niet op de foto), en het feit dat er in de klas een zandtafel was. Je leest goed, geen zandbak waarin je kon zitten spelen, maar een grote lage tafel met een bak als tafelblad (zo'n 15 cm hoog zegt mijn geheugen me), waarin zand lag. Ik herinner me niet dat we er ooit mochten aan spelen, het was meer een soort gerief waarin er dingen gezet werden waar er nadien "les" over was. Met kerstperiode was daar een landschap in gemaakt met het stalletje in het midden...

Heel wat anders dan de kleuterschool nu ! Ook de juf droeg toendertijd een schort.
Dat bedoel ik nu met tijdsdocumenten... Dat kleine fotootje geeft een beeld van de wereld van toen. Dat fotootje vertelt veel meer dan je zou denken.

Ik heb boeken over wat men in West Vlaanderen de Bietemannen noemde en hier de Campagnemensen noemde... Het was hetzelfde, het gaat over mensen, arme mensen, tjoolaards, die om de broodnodige inkomten te verdien voor hun gezin, naar Frankrijk trokken om er de bieten te gaan "zetten" en later nog eens voor de oogst van de bieten, en nadien in de suikerfabrieken. Zwaar werk in slechte omstandigheden zonder echte slaapplaats (de schuur op een strozak) en met slechte voeding en slechte betaling van het zware werk...maar in eigen streek was geen werk, dus moesten ze wel. Je leest er verhalen van jongens van twaalf, dertien jaar, die geen woord frans kenden, maar die op de trein gezet werden, die zorgvuldig de stations telden waar ze stopten, zo wisten waar ze er af moesten, die dan door Parijs gingen op basis van een voorgezegde en van buiten geleerd parcours naar het volgende station, en daar op trein stapten naar het verre oord waar ze moesten gaan werken... Heel hun bezit in hun bezatse, een soort zak van zware stof (veelal een oud tapijt) gemaakt... De jongsten waren nog geen negen jaar oud als ze moederziel alleen meetrokken met een buur naar de Campagnes...

Je moet de foto's van toen eens bekijken! De armoe staat letterlijk op de afgebeulde gezichten van die mensen te lezen.
Vroeger dacht ik weleens dat Breughel in zijn boerenkermis een soort karikatuur van de mens schilderde, maar nee, als je die heel oude foto's van die heel arme mensen ziet, dat weet je dat de mensen zo waren, met botte afgestompte wezens... Er was niet verhevens aan de mensheid van toen!
En dan worden een deel dingen plots veel duidelijker ! Want kijk eens naar de schilderijen van de adel en de rijken op de schilderijen van die zelfde periode, en dan zie je mensen, mocht je ze een hedendaags kostuum aantrekken, helemaal niet zouden op vallen in onze wereld van vandaag !
En dan lijkt plots alles op zijn plaats te vallen, de discriminatie was dan net zo makkelijk als nu ! Nu is er discriminatie op basis van kleur van je huid, dan was het gewoon omdat de mensen van lage komaf gewoon lelijk waren van armoe, van werken, van beulen, van tjolen... Je zag duidelijk het verschil tussen de rijke en de arme, zelfs al stonden ze in hun nakie ! Armen zien er anders uit dan de rijken, de welgestelden, de goedgevoeden, want dat zal wel het grootste verschil gegeven hebben.

Je kon niet zo makkelijk uit de goot rechtstaan, je gezicht verried het al, jij was er ene van het kantje, van de richel...

Die verhoudingen werden zorgvuldig in stand gehouden, door de heersers van toen, de kapitalisten, de machthebbers, de kerk en noem maar op... (Ooit predikte hier in Mater nog de onderpastoor dat de naastenliefde achteruit was gegaan omdat er te weinig armen waren onder de bevolking...)(Dat is geen dertig jaar terug! en het onderpastoorke van toen is nu Deken in een stad hier in onze Vlaamse Ardennen!!!) Men moest zijn plaats kennen !

De strijd om vanuit de goot op te staan, moet voor de arbeiders van toen verschrikkelijk moeilijk en moeizaam geweest zijn ! Van je oren maken was je werk verliezen, geen werk was geen eten !

Jonge mensen van nu weten zich niet meer voor te stellen wat dat moet geweest zijn! Een film van Daens toont nog niet half de werkelijkheid !

Gewoon, omdat je in de film van Daens allemaal mensen ziet, zoals wij ze nu kennen, niet die lelijke afgestompte verwezen gezichten en houdingen van toen...

Daarom zijn de beelden van Google veel belangrijker dan zo maar een beeld, een foto, ze zijn tijdsdocumenten, opnamen van beelden hoe het leven nu is ! Het zijn als het ware de pyramiden van onze tijd, waar over een paar duizend jaar men zal in kijken, vol verwondering en vol verbazing.

Hoe kon de mens toen zo leven ?

djudedju


tot de volgende ?