Toen ik vanmorgen gedaan had met mijn turnoefeningen, vroeg ik Anny of zij de bus gehoord had. Nee. Ik ook niet. Ik keek nog eens buiten, de sneeuw is bijna weg... Plots zag ik een auto over de weg kruipen. Ijzel !
Pas nadat ik gewassen en aangekleed naar beneden stapte, zag ik net de schoolbus langsrijden, sorry kruipen...
Veerle belde meteen nadat de bus weg was op, maar wij hadden alles gezien, staande in de uiterste hoek van onze eetplaats kunnen wij het net zien. Veerle vertelde dat zij bijna niet op haar voetpad kan recht blijven.
Ijzel...
Toen ik verhuisde van het inwonen bij de ouders van Anny naar het huis in de heidelbergstraat te Loppem, deed ik dat met de camionette van de technische school waar ik toen werkzaam was. De "knecht" van de school reed er mee, en beetje bij beetje gingen wij onze meubels halen en op zijn plaats zetten in ons nieuwe woonst. Het had die morgen geijzeld, waardoor het camionetje al een heel stuk later arriveerde dan verwacht. Wij laden zoveel mogelijk in de camionette en reden heel voorzichtig de amper twee kilometer verder naar de andere woning. Voor mijn deur was er een kasseistrook, die lichtjes afhelde. Toen ik uitstapte gleed het camionetje me netjes na, richting voordeur... Gelukkig niet zo dichtbij dat we de stukken niet konden binnen brengen. We legden oude jutezakken op de grond van het camionetje naar de voordeur, om veilig te kunnen verhuizen.
Heel veel moesten we niet verhuizen, we hadden nog niet veel.
Toen ik al in Oudenaarde werkte, in de vakbond, werden we op een morgen veel vroeger dan normaal wakker, door de...oorverdovende stilte. Wij woonden in de drukke stationsstraat, en daar was nu geen verkeer, zelfs geen voetganger.
Benieuwd keken we buiten en zagen de blinkende baan en de de al even gladde voetpaden. Er lag een centimeterdikke ijslaag over alles heen.
Plots hoorden we een luide slag en gekraak, en zagen, toen we buiten loerden door het raam van onze slaapkamer, dat twee wagens, die ondanks alles toch hadden gepoogd te rijden, knal tegen elkaar op waren geknotst. Blijkbaar moesten er gekwetsten zijn, want even later zagen wij de ambulance aankomen. De ambulance stopte, of probeerde dat toch, maar schoof aan dezelfde snelheid door, knal tegen de beide auto's aan. De politie: idem dito!
Toen de man van de ambulance uitstapte, zat hij meteen onder zijn eigen wagen.
Ik weet, het was niet schoon van ons, maar wij lagen met ons beiden te schokken van het lachen, toen de politie bij een poging de ambulancier te helpen, er bij ging liggen...
Plots ging de deur van de overbuur open. Meneer kwam naar buiten met zijn vuilnisbak in de beide handen, stapte op het voetpad, gleed onderuit, hield op een of andere manier de vuilnisbak klemvast, maar stak wel in verweer zijn armen vooruit... en alle vuil over zich.
Wij lagen op de grond, te huilen van de lach, een echte slappe lach, en durfden ons niet te tonen, toch wel enigszins gegeneerd voor de buurman...
Toen wij later beneden zaten, zaten wij een hele tijd te kijken naar de vele capriolen van de wanhopige probeersel van de mensen. Ik had al lang besloten te wachten met vertrekken tot het doenbaar zou zijn, het leek mij niet nodig een breuk te riskeren, vooral omdat in zo'n weer er ook geen mensen naar het bureel komen.
Plots zag ik collega Gerard voorbijschuifelen, aan een hoger tempo dan de anderen. Ik keek, en hij had een paar oude sokken over zijn schoenen heengetrokken, en blijkbaar gleed dit minder. Toen ik een uurtje later ook op het werk verscheen, hoorde ik nog bij de eersten die er aankwamen, en Gerard had er heel de tijd moederziel alleen gezeten...
Ooit kwam ik van een vergadering te Scheldewindeke, en het was spekglad door een plotse sneeuw- en regenbui op een bevroren grond. Plots zag ik een wagen in de gracht liggen, een man er naast. Ik stopte, en vroeg of ik hem kon meenemen tot aan de dichtste telefoon, maar hij wilde alleen terugkeren... Ik zei dat ik niet van plan was om het risico te verdubbelen door nog eens heen en weer te rijden, maar dan bleef hij liever staan... Ik rook duidelijk een alcoholadem...
Op een andere keer had ik vergadering te Ronse, en toen ik buiten kwam na de vergadering zagen wij, totaal verrast dat het gesneeuwd had... Nuja, dan maar heel voorzichtig naar huis... Ik moest de Kruises omhoog rijden, en deed dit heel voorzichtig en gestaag. Plots zag ik een wagen vanuit de richting Oudenaarde komen, en net toen hij bijna op mijn hoogte was begon hij te glijden...recht naar mij toe. Ik weet wel, je mag niet remmen als het glad is, maar wat kan je anders in zo'n geval? Dus ik remde, en begon meteen ook te glijden. Vraag mij niet hoe, maar we draaiden netjes om elkaar heen, en ik stond weer richting Ronse en hij klaar om terug naar Oudenaarde te rijden... We stapten alletwee, bleek van de doorstane emotie uit, en ik zei: "We gaan dat niet meer proberen zeker"... De man lachte wat bleekjes, en we zijn voorzichtig weer ingestapt, hebben ons een voor een heel voorzichtig weer gekeerd en zijn doorgereden...
Ik was door mijn werk heel veel op de baan, maar heb nooit een accident gehad door de gladheid van de baan. Ik heb genoeg andere ongelukjes gehad! Gelukkig nooit heel erg, nooit met gekwetsten of zo, maar toch... Eén keer heb ik een vervloekte auto gehad! Ik weet dat klinkt absurd, maar met die auto heb ik meer dan tien accidenten gehad, allemaal in mijn recht, maar het leek wel of iedereen het op die auto had gemunt! Hij was nog geen maand oud, toen een schoolbus plots moest uitwijken en pats tegen mijn geparkeerde auto reed. Enkele maanden later was er een storm, en de schoorsteen van Jan waaide af...de stenen recht op mijn auto... Ooit reed er een man mij langs achter aan, in Brussel, toen ik stopte voor het rode licht, en probeerde dan ook nog vluchtmisdrijf te plegen. Een ander wagen had het gezien en reed hem klem. Mijn wagen was nog niet hersteld, toen ik moest stoppen voor een auto voor mij... de wagen die achter mij reed had het niet gezien...Twee builen op elkaar !
Toen ik een andere wagen had, had ik ook geen ongevallen meer...Er was iets aan die wagen... Ik kwam ooit van een vergadering buiten, en op de parking stond die wagen met een volledig gedeukte zijkant...dader onbekend.... Nee, er was iets met die auto!
Bij een van die keren dat mijn auto in de garage was om weer eens uit te blutsen, reed ik met een verschrikkelijke oude vervangwagen van de garage. Een oude witte peugeot diesel... Ik zette dat ding nooit in mijn garage, hij stonk verschrikkelijk naar de diesel. Als ik er mee reed, dan hingen er achter mij dikke witte wolken...
Ik ging er eens mee op bezoek bij mijn zuster te Oostende, waar mijn moeder toen bij woonde. Wij hadden staan lachen met de rokende bak waarmee ik gekomen was. Toen ik terug naar Oudenaarde reed, was er ergens iets gebeurd, en stonden we in de file... Je kent dat wel, bumper aan bumper stapvoets... Niet bij mij! In de omtrek van mijn rokend monster was er steeds een ruime opening...Het leek wel of iedereen bang was dat de auto zou ontploffen, of dat ze zouden gegaseerd worden door de dampen (dat laatste was wel mogelijk!)... In de auto lag een keuringsbewijs zonder ook maar een opmerking....
Auto's... Ik heb nooit echt graag gereden. Ik deed het en doe het nog, maar het is voor mij steeds maar een vervoermiddel geweest, iets waarmee ik behoorlijk rap en vooral droog van het ene punt naar het ander kon... Alhoewel... droog ??? Ik heb één keer een wagen gehad met een schuifdak... Leek een luxe op warme dagen. Maar na enkele jaren kwam daar op een of ander manier sleet op, en bij regen kroop er water ergens tussen of onder. Je merkte het niet, maar het zat er. Je werd het maar gewaar als je eens plots moest kort remmen, dan vloog het water plots ijskoud in je nek. Heerlijk zo'n open dak ....
De ijzel is nog niet weg, maar op de baan is het nu al losgereden, en de auto's rijden al weer bijna op normale snelheid.
Nog al een geluk dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is, anders zou zo'n vroege winter ons ongerust maken... De hemel is niet open, maar je ziet hier en daar toch dat mooie tere blauw en de bijna zilveren horizon geeft je een gedroomde achtergrond voor de zwarte silhouetten van de bomen en de kerk van Horebeke...
Van hier uit gezien is het mooi weer... Maar als zo vaak in de winter is een mooie hemel geen garantie voor warmte, in tegendeel.
Ik ga sluiten, heel voorzichtig, om niet uit te glijden...
tot de volgende ?
dinsdag, november 25, 2008
maandag, november 24, 2008
Nieuwe wijn in oude zakken...
Enkele dagen geleden heb ik met een vriend zitten praten, onder meer over het huwelijk. Hij (en iedereen) stelde vast dat steeds meer jonge mensen thuis bleven wonen. Ze hebben wel een relatie en gaan daar eens slapen of zij komt eens bij hem slapen, maar van trouwen is geen sprake. Zijn kommentaar: "Ze hebben al de lusten en geen lasten"...
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...
Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.
En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.
Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...
In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...
Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...
Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.
maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?
tot de volgende ?
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...
Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.
En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.
Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...
In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...
Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...
Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.
maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?
tot de volgende ?
zondag, november 23, 2008
Diep ademhalen....
Nee, ik ben niet bij de dokter geweest.
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...
Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !
Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.
Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...
En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...
En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.
tot de volgende ?
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...
Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !
Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.
Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...
En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...
En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.
tot de volgende ?
zaterdag, november 22, 2008
Achdiffen dooden oft verjaegen
Gisterennamiddag heb ik mij onledig gehouden met wat in mijn grootstststste boekwerk te neuzen, het Groot Cruydtboeck van Rembertus Dodoneus (Rembert Dodoens) te bladeren...
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...
Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???
Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...
Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!
Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?
Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.
Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.
Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????
Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...
tot de volgende ?
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...
Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???
Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...
Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!
Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?
Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.
Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.
Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????
Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...
tot de volgende ?
vrijdag, november 21, 2008
Triest
Gisterenmorgen is hier niet zo ver af, te Welden, een meisje van 15 jaar doodgereden.
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.
Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.
Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...
Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...
Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...
Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...
En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...
Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.
Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?
tot de volgende ?
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.
Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.
Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...
Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...
Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...
Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...
En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...
Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.
Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?
tot de volgende ?
donderdag, november 20, 2008
Vrouwen en techniek...
Let op, ik ga beginnen met te stellen dat men niet alle vrouwen over dezelfde kam mag scheren, en ik ken mannen die ook helemaal geen handige Harry's zijn, maar toch...
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...
't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...
Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.
Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...
Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.
Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???
In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.
Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...
sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !
Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...
tot de volgende ??
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...
't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...
Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.
Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...
Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.
Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???
In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.
Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...
sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !
Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...
tot de volgende ??
woensdag, november 19, 2008
Hoe rijk zijn we !
We leven midden in het gebied dat voortaan zal gepromoot worden als "Het mooiste landschap van Vlaanderen" Dit omdat de naam Vlaamse Ardennen nogal eens voor verwarring schijnt te zorgen bij toeristen, die Ardennen en Vlaamse Ardennen al een en hetzelfde denken te zijn... Maar het zegt iets ! Ik woon hier boven op mijn berg, klof midden in het mooiste landschap van Vlaanderen... De kostprijs van mijn woning stijgt meteen weer met x aantal eurootjes ! Hoe rijk zijn we niet ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
Gent, op een boogscheut van hier (we hebben niet alleen een mooi landschap, we hebben ook straffe schutters) is uitgeroepen tot de derde mooiste stad van Europa !
Niet Brugge, dat te veel een kunstmatig behouden geheel is (Ik krijg gelijk tot in de hoogste regionen!!!), maar het levende bruisende Gent. Wat ik al jaaaaaren predik, wordt nu bevestigd door de instantie die oordeelt over schoon... Sjongejonge...ik heb mijn beroep gemist, ik moest daar in die commissie werken, ik deel ommers hun mening !
Met andere woorden, met dat mooie landschap, en die mooie stad aan onze voeten, kunnen wij niet anders dan tot het besef komen dat wij wel heel erg gezegend zijn in schoonheid. Gent is mooi! Ik heb het al enkele keren beschreven, het heeft niet alleen hel wat schatten uit het verleden, het heeft heel de tijd door geleefd, en je vindt er juweeltjes uit iedere tijd, tot heden toe, een van de nieuwste bruggen is genomineerd om als mooiste brug van Europa uitgeroepen te worden ! Bovendien is het een bruisende stad, vol leven en vol activiteiten. Het heeft niet alleen een universiteit, met het leven van de studenten, nee, er zijn voortdurend allerlei dingen te beleven, met als jaarlijks hoogtepunt de "Geintsche Fieste", een week lang is Gent dan ingenomen door allerlei festiviteiten, waarvan de meeste in de straat of op de pleinen van Gent. Moet je eens meemaken, anders heb je iets gemist in je leven.
Gent, en eigenlijk heel Oost Vlaanderen, is bourgondisch ingesteld. Hier wordt geleefd!, hier schept God den dag en moeder de soepe... Hier wordt genoten van de goede dingen des levens...Er wordt gewerkt, en veel gewerkt, maar eens de riem er af ligt, trekt men zich los en leeeeft men...
Zelfs hier, in onze stille en rustige Vlaamse Ardennen, weet men te genieten. Hier drinkt men geen bier, nee, men degusteert bier, met aandacht voor de volle smaak. Hier leeft men mee met de buren en met de gemeente. Neem nu de hobbyclub van ziekenzorg, waar ik in mee werk, dat zijn allemaal mensjes die langdurig ziek zijn, en de maandelijkse knutselnamiddag wordt er minstens evenveel gelachen als geknutseld... Ik zou het zo willen omschrijven:Wij hebben aandacht voor genieten!
De Nederlanders zeggen dat van heel Vlaanderen, maar als inwijkeling uit een andere provincie, kan ik getuigen dat het hier jovialer is, ruimer, gezelliger, meer genotvol.
Wat doe je als je buur op je vrouw valt? Eerst je vrouw oprapen, en dan pas je buur... Dat is een voorbeeldje van het alles maar dan ook alles proberen om te turnen tot iets leuks, ook wat in feite helemaal niet zo leuk is...
De man die heel laat (of heel vroeg zo je wilt) thuiskomt, stelt vast dat hij de sleutel niet bij heeft... Hij kan niet anders dan aanbellen en zijn vrouw wekken. Hij begint met korte voorzichtige belletjes, om de kinderen niet te wekken, en plots gaat boven het raam open..."Jan, zijde gij het?" "Hoe komen der hier nog andere rond dat uur ?"
Of de vrouw, in tranen om dat manlief weeral te laat thuis komt, met een vlieg in zijn oog, begint te schelden en zegt onder meer, "Ik ga terug naar huis, naar mijn moeder"....Waarop de man:" Altijd maar beloven, altijd maar beloven..."
De vrouw die 's morgens te laat wakker wordt, ze hoort de vuilniswagen al in de straat passeren, trekt het raam open, en in haar slaapkleed, haar overhoop, roept ze naar de mannen van de vuilkar "'k Ben zekers te late ?" Waarop een van de mannen: "Nee, nee, madammeke, springt er maar in"...
Humor van en voor het volk... Zijn ze gebeurd? Of zijn ze ontsproten aan een of ander brein van een moppentapper? Geen mens die het weet, maar ze schetsen wel de mentaliteit van de mensen, steeds bereid tot gekscheren...
We zijn rijk...
We zijn heel rijk...
We zijn te rijk aan milieuvreemde planten en dieren... Meer dan 10.000 vreemde diersoorten en plantensoorten leven hier in ons landje. De meeste doen geen kwaad, maar enkele zijn zeer giftig, er zijn er bij die allergie veroorzaken, er zijn dieren die de inlandse bedreigen en zelfs uitroeien; er zijn planten die alle andere planten overwoekeren...
Ik wist niet dat er zoveel waren! Wellicht zijn ze door de zachte winters van de laatste jaren nog wat toegenomen.
En dan spreken we in feite alleen nog maar van de planten en de dieren die we zien... Hoeveel soorten microben, virussen en eencelligen en insecten zijn er hier ook niet binnengedrongen? De mobiliteit van de mensen is de oorzaak van veel ellende! Niet alleen vervuilen we, maar we dienen ook nog als vervoermiddel voor allerlei organismen, die we hier dan laten loslopen of vliegen of kruipen...
Het is goed eens naar de geschiedenis te kijken...
Neem nu de pest, de Zwarte Dood, die op een gegeven moment de bevolking van europa heeft gedecimeerd... Hoe kwam dat ? Gewoon door de mobiliteit! Toen de mensen nog in kleine stammen leefden die elkaar slechts heel zelden ontmoetten, toen zouden die ziekten niet zo snel van stam tot stam gekomen zijn, gewoon om dat er geen verkeer tussen die stammen was.
Nu hebben we direct contact met heel de wereld! Vliegtuigen komen dagelijks uit alle hoeken van de wereld, schepen varen de wereld rond... Afrika was vroeger alleen bereikbaar voor zeemannen die bereid waren maanden weg van huis te zijn, en grote ontberingen te doorstaan. Nu landen er dagdagelijks vliegtuigen uit die landen aan onze achterdeur. Laat het nog iets verwarmen, en de malaria zal geen uitheemse ziekte meer zijn, maar hier weer terug zijn van weggeweest. (Want malaria was hier ooit een inheemse ziekte, wat mede een bewijs is van het feit dat de temperatuur al eerder heel wat warmer was...)
Gelukkig hebben we hier nog geen rampen beleefd zoals in Australië met de konijnen, de opuntiacactussen, de ingevoerde kikkersoorten en noem maar op...Maar niets of niemand zegt dat het hier niet kan gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan de toename van wasberen in het wild, en aan de halsbandparkieten die hier steeds meer en meer thuis zijn in de parken van de grote steden van bijna heel Europa... En het hoeft zelfs niet eens door een kunstmatige invoer zijn van die beestjes ! Hoelang is het al geleden dat je nog een tortelduif hebt gezien? Nee, ik bedoel niet de turkse tortel, waarmee ieder tuintje gezegend is, ik bedoel de tortel die hier inheems is (was...want er zijn er bijna geen meer). Onze tortel is verdreven door de turkse tortel, die zo maar van uit het zuiden opgerukt is en steeds verder en verder uitdijt... Onze moerasschildpad was al een eerder zeldzaam beestje, maar door het uitzetten van die vermaledijde Californische Roodwangschildpadden is hij bijna volledig verdwenen.
Met andere woorden, een invoer van een dier- of plantensoort is niet altijd een verrijking van ons patrimonium! In veel gevallen zal het slechts de plaats innemen van een hier oorspronkelijk aanwezig beestje of plantje...
Wij zijn op dat stuk dus niet rijk, maar onszelf drastisch aan het verarmen!
Wees dus een beetje voorzichtig... Werp geen plant die je moe gezien bent buiten in de graskant, de kans bestaat dat hij het overleeft en evolueert tot een woekerende plant. Of misschien zitten er wel een soort bladluizen op die hier nog niet in het wild voorkwamen, en die grote schade toebrengen aan ons graan, of misschien zit er een virusziekte in de plant, die nu overwipt op een van onze inlandse planten en een ware ramp betekent voor planten (en dan uiteraard ook voor dier)...
Ik denk dat wij ons milieu al heel wat meer kwaad hebben gedaan via al deze "ingrepen" dan door de vervuiling... De maatregelen die dan genomen worden zijn meestal kunst en vliegwerk, en veroorzaken nieuwe rampen. Kijk weer eens naar Australië... Men was daar begonnen met de teelt van suikerriet, maar stelde vast dat men met het zaad ook de insecten had meegebracht die leven van dat riet. In Australië was er geeneen beest die die soort van insecten wilde opeten, dus ging men naar het natuurlijke milieu van het suikerriet, en zocht daar welk beestje daar de insecten onder de duim hield... En dat beest werd dan meegebracht en uitgezet.. Maar die beestjes hadden op hun beurt geen vijanden in dit vreemde continent, en vermenigvuldigden zich tot een ware plaag, en daar bovenop ontwikkelden zij het vermogen om ander dieren te eten dan alleen die insectensoort waarvoor ze uitgezet werden... Kortom de oplossing was en is veel erger dan de oorspronkelijke plaag, en het in de hand houden van die beestjes kost jaarlijks miljarden aan bestrijding...
Zo zijn er eilanden, waar vroeger prachtige vogels leefden. Maar omdat er ook ambetante knaagdieren waren die veel schade veroorzaakten, besloot men een soort boomslangen in te voeren om die knaagdieren te bestrijden. Dat lukte, maar toen de knaagdieren op waren begonnen de slangen de vogels op te eten... er zijn nu eilanden waar geen vogels meer zijn...
Soorten die voorgoed van de aardbol verdwenen zijn...
We prutsen er maar op los, steeds met goede bedoelingen, maar veelal met desastreuze gevolgen. Dat is precies wat me bang maakt als ze zitten te foefelen aan de dna van de planten...wat zal men daarmee voor hebben ???
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)