Zend dan al eens een kaartje...

Ik was verwonderd dat ik geen enkele reactie kreeg op het verjaardagskaartje dat ik stuurde naar Marjorie...Dus, een klein e-mailtje naar Erwin (Mijn waalse vriend) om te vragen of er soms iets misgelopen was... Ik kreeg 2 mailtjes terug...
Mailtje één: niets ontvangen, maar toch bedankt voor de moeite...
Mailtje twéé: Toch ontvangen, maar op gmail, hij had gmail al maanden niet meer opengedaan...het kaartje stond er in volle glorie, te prijken tussen...325 andere mailtjes, bijna allemaal van mij aan Erwin...Zend dan maar mailtjes, en noodkreten om hulp; ze doen die box dan niet eens open !
Ik vraag mij af of er nog zo'n "klanten" zijn, die dan eensklaps gaan ontdekken dat er daar honderden onbekeken en onbeantwoorde brieven staan ????
Ik zal Erwin nu in elk geval een briefje schrijven op zijn andere adres, kwestie dat hij het leest...of misschien op alle twee de adressen ???? ...om zeker te zijn ? Heeft hij nog andere adressen ????
Ik weet dat Luc (courgettes) alleen post van mij ontvangt in zijne mail, blijkbaar geeft hij dat adres dus niet door aan anderen...maar wellicht denkt hij er niet aan dat hij dat adres telkens doorgeeft al hij mijn mailtjes dan doorstuurt aan anderen. (Tenzij hij dat bewust verbergt ?)
Of zijn dat allemaal zo'n brave mensen die dat nooit ofte nooit zouden durven noteren??? Ik twijfel daar sterk aan, hij werkt bij een organisatie die nu niet precies aanleert om "braaf" te zijn...zodoende (En ik kan het weten ik werkte ook bij die organisatie maar bij een veel beter onderdeel ) (Wedden dat hij hier direct op reageert? Hou de blog onderaan maar in de gaten, bij comments...)
Kijk, misschien ligt het aan mij, maar ik vind gmail de beste mailbox, handig en onuitputtelijk groot...Als ik iets interessants krijg op een ander adres, dan stuur ik dat zelf door naar mijn eigen gmail, omdat ik het daar kan bewaren en versturen en, en ....
Er bestaat zelfs een programmaatje waardoor je de gmail-box als een soortement virtuele harde schijf kunt gebruiken , en daar programma's kunt op "parkeren" en er van daaruit mee werken. Google is uiteraard niet content daarmee, maar het bestaat ! Ik heb dat gelukkig niet nodig, met een harde schijf zonder einde heb ik steeds plaats genoeg. Bovendien laat ik programma's die mij niet voldoen, ook niet staan te eeuwigen dage...

Is het bij jullie ook zo mistig ? Je ziet hier amper de overkant van de straat. Nu en dan passeren er schimmen, als spoken, ijle figuren, waarvan de kleuren bijna volledig vervaagd zijn. Het is het moment om een reclamespot te maken voor Dreft of zo...zo van :"Kijk eens hoe de kleuren vervagen zonder Dreft !"

Je kunt dit heel eenvoudig door tweemaal te filmen, eens in de mist, en eens in de zon. Je knipt dan de mistige mensjes uit en plakt ze in het zonnige landschap...echt spooky !

Nu staat er bijna geen blaadje meer aan mijn linde...en wat er nog hangt is mooi zachtgeel, soms met een bruin randje. Gek dat in onze kul - tuur de rouwkleur zwart is... Bij rouw denk ik veel meer aan de kleuren van de herfst, als alles sterft in een warmbruin, geel, rood kleurenpalet. Die kleuren symboliseren dan niet alleen het afsterven, maar ook de wedergeboorte in de lente, waar alles, profiterend van het vergane leven van de vorige zomer weer openspat in groen en in de helle kleuren van duizenden bloemen en bloeisels. Zou dat niet veel logischer en veel gevoeliger zijn tenopzichte van de dood ?

Kunnen wij met zijn allen de mode niet doorbreken en er deze symboliek in leggen? Men kleurde wel het bruidskleed in het wit van de eierschaal om zo het ontluiken van een nieuw nest, nieuw leven te symboliseren ! (En niet de maagdelijkheid zoals sommigen broebelen !)

In Japan is wit de kleur van de dood. Ook mooi ! Duid wellicht op de sneeuw die als een mantel de dode wereld dekt, maar waarvan je weet dat onder die mantel het nieuwe leven reeds aan 't ontwaken is... Is het niet logisch dat zovele volkeren dan aan een wedergeboorte denken? Wij zien die telkens en telkens opnieuw voor onze ogen gebeuren !

't blijft mistig. Heb je er al eens op gelet dat de mist niet alleen de kleur en de vorm der dingen verdoezeld ? Ook het geluid is anders, omfloerst. Hoe zou dat komen ? Houden de minuscule waterdruppeltjes de geluidsgolven tegen ?

Van golven gesproken... Herinner je nog van je jeugdjaren de kristalontvanger ? Wij leerden en probeerden dat uit in de school, in 't Kapoentje kon je ook nog eens het "bouwplan" lezen... Je kan de radiogolven ontvangen op een simpele kristalstructuur. Met een koptelefoon kon je (kan je) zonder heiligentriek naar de radio luisteren. Zelfs met een ordinaire patat lukte dat !

Nu zitten wij omringd met golven...Gsm's, radio's, tv's, microgolven, geluidsgolven, lichtgolven en noem maar op... Ze verschillen eigenlijk alleen maar in lengte... Zou je dan met een kristal ook de microgolven kunnen capteren? en je eigen oor bakken?

Ligt er niet wakker van, ik doe het wel voor u....

tot de volgende

weer ander pillen...

Ik lig reeds met kasten vol restjes (min of meer, eerwaarde vader)...Hopelijk komen we eens (nu, please !!!!!)tot de goede pil...Maar hij heeft al gezegd dat de pijn die opkomt bij welke belasting dan ook, niet te voorkomen is, tenzij met stoppen zodra je iets voelt, wachten tot het over is, weer voortdoen, stoppen als je iets voelt, rusten...enz...enz...etc...etc....

Leuk ! het enige wat ik mag verwachten is dat met het ideale middel de scherpe kantjes wat afgeslepen zullen zijn (sic de pijndokter).

Dus ben ik nu al (weer) naar de apotheek geweest, en mag ik deze namiddag nog eens terug, want dergelijke zware dingen hebben ze niet in huis... Ik heb ze wel al betaald .

Heb je er ook al op gelet at de apotheken van langs om meer op winkels beginnen te trekken ? Met mooie etalages en een toonbank vol met allerlei smeerseltjes tegen rimpels, haarlotion, lippenrood (en alle andere kleuren) en dergelijke meer. Als je lang genoeg zoekt, dan vind je her en der nog wel iets die doet vermoeden dat je in een apotheek bent: een neussnuiver van Vicks en snoepjes ... tegen de hoest.

Toen ik daar een opmerking over maakte, legde de apotheker mij uit dat ze wel verplicht zijn dat te doen.. Bij iedere besparing gaat er ook een stuk inkomen voor de apotheek af...Al die produkten zijn de enige waarvan het inkomen groeit en niet aangetast wordt door de besparingsmaatregelen van de Verhafstoot en Co.... 't Kan zijn, dat is iets waar ik geen zicht op heb, en dan zal, ondanks ik het gevoel heb één van de beste klanten te zijn van de apotheek, ik in werkelijkheid alleen maar ene zijn waar er veel werk aan is, en weinig verdienste... Alhoewel ik verdikke toch wel genoeg betaal !

Gelukkig hebben we ballastingsvermindering in ons landje...want de btw en andere taksen op produkten gaan pijlsnel de hoogte in. Nu ja, dat is natuurlijk een inkomen heel het jaar door voor de plusisters, op de gewone aanslag moeten ze altijd een hele periode wachten, en door de vertragingen bij de administratie moeten ze nog langer wachten...Dat de sukkels die zouden moeten terugkrijgen nog vééééééél langer moeten wachten, daar spreken ze niet van.

Ik heb op de rommelmarkt een mooi boek gevonden. (Hier wacht ik nu gedurende 5 minuten om u de tijd te geven daar opmerkingen over te spuien...)....
Het is een speciale uitgave van Amnesty International, de titel : Het Aanzien: 40 jaar vrede.

Het gaat over de periode 1945 - 1985...Blad na blad staat vol met foto's en tekst over al de vredes die we in die periode kenden: de bezetting van het oostblok door rusland, de koude oorlog, oorlog in Arabië, Korea, China, India, Kongo...blad voor blad allemaal vol Wrede....

Het mensdom op zijn best.

Heel interessant, maar ooooh ! zo teneerdrukkend !

En zeggen dat het zo simpel is, vriendelijk zijn, glimlachen, helpen...Maar ja we moeten altijd maar weer politieken in plaatsen van "mensen" (dat laatste zou eigenlijk een werkwoord moeten zijn hé ?)
Tot de volgende

blogs...

Heb je al eens rondgekeken wat er allemaal te zien en te lezen is op de biljarden (min of meer) blogs... Sommigen maken daar echte kijkpagina's van, sommigen pikken rechts en links nieuws, sommigen brengen streeknieuws onder eigen beheer, sommigen brengen een dagelijkse mop, en een (veelal gepikte) cartoon...en sommigen doen zo als ik, en brengen wat nieuws uit en van ons gezinnetje, geven eens onze (soms ongezouten) mening, en soms benaderen wij iets zoals het cursiefje van ene Jos Ghijsen...
Er is in ieder geval voor elk wat wils. En ieder vult het begrip bog in op zijn manier. Ik vind die kleurige verzamelingen allerlei maar niks, maar wellicht zullen die mij blog dan maar niets vinden. En zo is het goed ! Ik denk niet dat een blog als de mijne veel verder gaat dan mijn vriendenkring en de familie. Dat is ook logisch, want mijn blog brengt meest berichtenvan en voor die groep. ..enne...veel verder gaat mijn ambitie niet.
Eigenlijk is mijn blog soms ook wel een uitlaatklep, waar ik mijn pijnen en frustraties van mij af schrijf. Soms krijg ik daar ook reactie op, en voelen sommige lezers zich een beetje voyeur, maar wees gerust, ik zet hier niets dat ik niet kwijt wil. (of kan...)

Vanmorgen dacht ik weer eens op onze taal... Onze spreekwoorden en zegswijzen.

Het ijs breken... Van waar komt zo'n uitdrukking ? Geen idee ? Ik ook niet, maar ik bedacht dat dit wel eens voor eskimovrouwen heel iets anders kan betekenen dan voor ons... Bij onze vrouwen breekt het water (???), maar daar met die temperaturen, moet dat wel een heel ander iets zijn...Wedden dat die mensjes helemaal niet boos zijn op de abnormale temperatuursstijgingen die we nu kennen ?

Stom hé ? Maar daar hou ik nu eenmaal van, van die stomme woordspelletjes. En dat is een van de weinige vormen van humor die niet kwetsend is. (Tenzij het ijs natuurlijk breekt in scherpe splinters...)

We naderen weer het jaareinde, en de rekeningen beginnen weer toe te komen... Familiale, brandverzekering, autokeuring...waarom komt dat bij mij allemaal (of bijna allemaal) op dat jaareinde ? Het is al een dure periode, met al de geschenkjes voor de kinderen en kleinkinderen. Niet dat ik die geschenkjes, zowel het geven als het krijgen, niet leuk vind, maar er komt zoveel rond dezelfde periode...En dan zijn Veerle én haar kinderen ook nog jarig in diezelfde periode. En alhoewel ze allemaal niet meer geloven in de goede Sint, kijken ze toch of er iets is... Eén van de tweeling is wat uitgekookter..."Ik denk dat de sint eigenlijk feitelijk wel bestaat! He ?" (Die laatste hé is duidelijk in vragende, misschien zelfs nog wat twijfelende vorm. Niet dat ze twijfelt, maar ze twijfelt er sterk aan dat wij er nog in bijten..

Leuk ! Hoewel kinderen nu wel heel anders zijn dank zij de hen omringende wereld, toch blijven het kinderen ! De tweeling is nu in een periode van deegbewerking... Je weet wel, met zeer zoute deeg, voorwerpjes boetseren, die laten drogen en dan bakken in de oven. Ze vinden het heerlijk dat ze zo beeldjes kunnen maken die "blijven" bestaan ! Ik toonde hen enkele mooie zoutdeeg werkjes die ik ooit heb gemaakt, en nu zien ze bijna onbeperkte mogelijkheden. Leuk ! En wat mij steeds plezier doet, is dat ze creatief zijn ! Voor mij is dat wel de belangrijkste verworvenheid van de mens ! Zelf dingen scheppen ! 't klinkt bijna goddelijk, maar dat is het ook !

Allee, deze namiddag nog naar 't UZ te Gent en de dag zit er weeral eens op !
Tot de volgende ?

pijnstillers

Ik kots van die dingen... Ik heb de stille indruk dat ik stillekens maar gaandeweg die rotte pillen niet meer kan laten. Bovendien helpen die klotedingen geeneens ! Ja, ze stillen de pijn, maar dat is niet wat ik zoek! Ik zoek van de pijn af te geraken, niet ze te onderdrukken. Dat was ook wat de dokter in de pijnkliniek mij in eerste instantie beloofde, maar waar hij nu al lang niet meer van praat.

Slechts één ding heb ik effectief gewonnen, ik verval niet meer in ontstekingen ! En ik weet dan nog niet eens of ik dit te danken heb aan de pijndokter, of aan mijn huisdokter die me een homeopathisch middel voorschreef. Nu, veel rol speelt dat ook niet, het belangrijkste is dat ik die ontstekingen niet meer krijg! Dat betekent dat de Pijn (met hoofdletter: ik bedoel hier niet het steeds aanwezige zeurderige pijngevol, maar de pijn in heel erge, felle vorm) niet meer blijft vastzitten gedurende dagen, weken... Dit betekent echter niet dat de Pijn er niet is ! Zodra ik iets doe dat volgens één of meerdere van de pijnpunten in mijn rug belastend is, de pijn steeds maar toeneemt, tot ik op een of andere manier die belasting wegneem (en opletten ! zorgen dat je dan geen ander pijnpunt prikkelt! (bv als je door de pijn begint te wandelen met een gebogen rug, dan geeft dat een klein soelaas, maar dat drukt dan op een ander pijnpunt en de Pijn verhevigt nog)). Maar toch is dat dus winst ! Vroeger kon die pijn zich heerlijk zetelen in een ontsteking, en dan bleef die pijn daar dagen, weken zitten.
Mijn groot probleem is dat voor mijn rug bijna alles als belastend wordt ervaren, en dat ik dus bijna niets kan doen...Zelfs te lang rustig slapen resulteert soms in een pijnaanval...Wellicht lag ik dan "te" lang in één houding ?
Ik ben het best aan tafel, met mijn armen geleund, de druk op mijn rug wat opheffend en die druk dan nog wat afwisselend eens meer aan de ene, dan aan de andere kant leggend. Maar als ik in een aanval zit, dan gaat dat niet, en ben ik best wat liggend op mijn zij...want plat op mijn rug is dan zeker niet te doen.

Allee, 'k ga stoppen met zagen ! Morgen moet ik weer naar de pijnkliniek, ik ga hem moeten zeggen dat mijn poging om de pijnstillers te minderen mislukt is, en hopen, smeken dat hij iets kan geven die mij minder bijwerkingen bezorgt...

Maar morgen voormiddag ga ik eerst naar de Liddl, daar komt een set snijmessen en snijbeitels in aanbieding ! En daar ik wil proberen ook aan chipcarving te doen, komt dit juist van pas !
Ik hoorde dat er in Gent (een organisatie door het ocmw !) een soort hobbyclub is, waar de mensen allerlei dingen kunnen maken, en één keer per jaar kunnen ze dan de gemaakte voorwerpen in een grote tentoonstelling aan "het volk" tonen, en zelfs hun werken verkopen. Dat alles volledig gratis, ze moeten alleen de verkoop van de werken overlaten aan de organisatie (ocmw) die er dan 10 % van inhoudt. Ik wou dat ze hier ook eens zoiets deden ! Ik zou direct lid worden ! De voordelen zijn legio ! Je leert ervan elkaar, je kunt exposeren en verkopen, zodat je niet op den duur met een berg werken en werkjes zit ! De meesten doen hun hobby immers niet alleen daar in dat lokaal, maar ook thuis en hebben dus ieder jaar een pak werken !

Ik heb het al herhaalde keren gevraagd aan ziekenzorg, en aan de gehandicapten en dergelijke meer, maar tot op heden: noppes ! Niemand voelt zich geroepen om iets dergelijks te starten !
Jammer !

Is het bij jullie ook zo heerlijk zonnig weer ? Hooguit wat cirrusbewolking, voor de rest een heerlijk blauwe hemel ! In de tuin saan de fuchsias nog altijd volop te bloeien ! Natuurlijk zijn het winterharde soorten, maar normaal staan ze zonder blad, en zeker zonder bloemen ! opelijk komt de kou niet te plots en dan in een klap ijzig koud! Ik weet niet of de planten dat dan wel zouden verteren ! En nu staan ze ieder jaar mooier en groter ! Voor de niet tuinier fucsias zijn de alomgekende bellekensplanten (In 't Westvlaams spreken ze eerder van klokjes...)De bloemen zijn meestal rood en purperblauw, maar ook wit en roze zie je vaak. Je ziet ze met grote dubbele, gevulde of enkele bloemen, je ziet er staan, je ziet er hangen en er bestaan zelfs kruipende soorten, maar die laatste zijn wel héél zeldzaam. Bij de winterharde zie je meest rood met blauwpaars, maar er zijn ook wel witte of rood-witte winterharde, alhoewel die gewoonlijk net iets minder winterhard zijn.

In Schotland zag ik fuchsia's in parken staan, midden in de grasvelden, struiken van wel 1.5 meter hoog en breed ! Prachtig ! De mijne zijn nog lang niet zo groot...

Allee, ik ga er mee stoppen ! Tot de volgende ?

brons deel 2

Ik kreeg een opmerking van mijn buur dat zij geen houten spiesjes aanbrachten, maar ijzeren of stalen staven..Ik heb één keer meegemaakt dat er koperen staven ingebracht werden, maar de "vlek" was zichtbaar...Ik denk dat de vlek van ijzer of staal ook zichtbaar was ??? Bovendien wijst Eddy er op dat er wel méér dan één luchtgat moest zijn waar de lucht uitkon, en waar het brons uitspoot. Juist, ik was dat een beetje vergeten, sorry !
Ik heb reeds gezegd dat beeldhouwers die gearriveerd waren (soms anderen ook, hangt af van de financies) hun beelden lieten gieten door gespecialiseerde bedrijven. Mijn buur werkte ooit in zo'n (ter ziele gegane) bedrijf. Vandaar dat ik ook wel iet hoorde over het commerciële gieten. Daar het gietbedrijf ook verantwoordelijk was voor het beeld, zullen er wel altijd maatregelen genomen zijn tegen verlies of breuk, wat natuurlijk invloed heeft op de werkwijze.
Zo werden bepaalde beelden (afhangend van het model) gegoten in zand. Daarvoor werd de moule gemaakt in zand. Stel u geen zand voor zoals op het strand, het is veeleer een soort zavel, die dan nog zéér "vet" is, waardoor het zeer hard in vorm kon geduwd (geperst, geklopt) worden. Ik heb nooit zo beelden zien gieten, maar ik veronderstel dat de werkwijze ongeveer dezelfde zal zijn, zoals men gietijzeren machine-onderdelen giet. Ik heb dat ooit gezien vor het gieten van de pomphuizen (pomphulzen?) van toendertijd nog grote zware pompen voor op verwarmingsinstallaties.
Er bestaat nog een andere manier om brons te gieten, iets wat zowat de dood betekende van de op klassieke manier gietende bedrijven. Ik heb het nooit gezien, maar hoorde van mijn buur, die er dus een van de economische slachtoffers van was, dat er (toendertijd in Italië) een nieuw procedé was ontstaan, waarbij men een soort "porselein" (Een soort kunststof ?) op het wassen beeld spoot, dit droogde zeer snel, was van een superbe kwaliteit als moule, en na het bakken kon men de brons rechtstreeks in deze moule inspuiten...Nadien werd de moule wellicht gewoon als porselein gebroken van de koude brons. Op deze manier spaarde men uiteraard heel wat stappen uit, en dus heel wat tijd en werk minder, wat de kostprijs drastisch verminderde. Vraag mij echter niet meer uitleg, want meer weet ik er niet van. Als mijn buur nog wat meer mededelingen doet, dan zul je dat morgen zeker kunnen lezen als je op "comment" klikt, onderaan de blog...

Gisteren is Bart en Els langs geweest, Veerle en de kids waren hier ook, het was gezellig druk en iedereen is terug in blakende gezondheid.

Voila, mijn werk voor vandaag zit er op, tot de volgende ?

Academie

Eén van de eerste dingen die ik - tot mijn verbazing - leerde op de kunstacademie, was dat alle middelen goed zijn om het doel te bereiken. Het doel is hier dan wel een "kunst"-werk...
Ik zag rustig een negatief maken van een gezicht van een romeinse keizer, daar dan was in gieten, en van die kop vertrekken om je eigen (?) werk er van te maken. De originaliteit lag hem dan in de keuze van de kop, maar vooral n de verwerking tot de kop die jij voor ogen had. Resultaat ? In ieder geval vele uren winst...
Niet eerlijk ?
Kijk, zoals je kunt afleiden uit de besproken techniek, gaat het hier over beeldhouwwerken. En als daar één ding niet eerlijk is, dan is het de verkoopprijs ! Je ziet schilderijen verkopen voor duizend en meer euro's, terwijl een schilderij bij de meeste schilders een werk is van uren, hooguit dagen... Bij een beeldhouwwerk aanvaardt geen kat dat je het zelfde uurloon zou vooropstellen, want aan een beeldhouwwerk spreken we nooit van uren, in het beste geval van (veel meer) dagen en meestal van weken werk ! Tenzij je al een wereldfaam hebt verworven, kun je derhalve nooit concurreren met de schilders. Vandaar dat het gebruik van kortere stappen algemeen wordt aanvaard.
Laat ons eens de productie van een bronzen beeld bekijken... De eerste stap kun je al op twee manieren doen: of je werkt rechtstreeks in was, waarbij je steeds voor ogen moet houden dat de dikte van de was overal ongeveer even groot moet zijn, of je modelleert een beeld in klei, trekt daar een moule op (= het maken van een negatief, waarbij je minstens in twee, veelal in veel meer stukken moet werken, want je moet het negatief telkens weer van het beeld moeten kunnen wegnemen. Dat wil zeggen dat je dus heel goed moet bedenken waar en hoe je de verschillende stukken van de moule voorziet om ze gemakkelijk, en zonder risico op breuk van het beeld te kunnen wegnemen. Je moet die stukken ook zo maken dat je ze gemakkelijk van elkaar, maar ook terug op elkaar moet kunnen zetten, en dat ze dan het model moeten blijven houden, je moet ze dus steeds weer perfect ten opzichte van elkaar kunnen zetten en houden.
Dan moet je de moule van je kleibeeld afhalen, reinigen en insmeren met een antikleefmiddel (meestal een zeepoplossing). Dan bouw je de moule weer op, giet er in verschillende keren en met telkens een afkoelingsperiode tussen, was in, tot je ziet dat je een voldoende en gelijkmatige wasdikte hebt in gans het beeld. (Dit vergt ook ervaring bij het ingieten van de was en het manipuleren van de moule om de was netjes overal in te krijgen...) Zorg dat de was heet genoeg is, zodat je bv niet bekomt dat een vinger geen was krijgt.
Dan voorzichtig de moule verwijderen, het beeld opkuisen, waar nodig bijwerken.
In beide technieken heb je nu een wassen beeld. Nu moet je dus het beeld gieten... Maar dat kan alleen als je een techniek ontwikkeld waarbij je de bronsmassa overal in het beeld krijgt, en voorzien dat het beeld hol blijft. Je maakt daartoe in het beeld bruggen, bv met houten spiesjes of iets dergelijks. Dan giet je het beeld vol met chamotte (een speciale mengeling plaaster die hittebestendig is) Aan de buitenkant van het beeld breng je in was gietkanalen aan. Dat zijn worsten was, die je zo ophet beeld aanbrengt dat je zeker bent dat de bronsmassa helemaal en alle onderdelen van het beeld kan vullen, en je voorziet een grote trechter opening een stuk onder het beeld en een uitloop even diep voor de bronsmassa, zodat je ziet dat het brons alle ruimte heeft ingenomen en via dat gat boven komt. Zo'n gietkanalenconstructie kan behoorlijk ingewikkeld zijn, en moet ook zeer goed beredeneerd worden.
Nu wordt het ganse beeld en al de gietkanalen ingegoten in een grote massa chamotte. Zo dat alleen de top van de trechter en de uitloop bloot blijft. Het beeld staat dus op zijn kop !
Als de chamotte goed uitgedroogd is, dan wordt die massa chamotte zo sterk verhit dat de was en de houten bruggen volledig verbranden, en het beeld en de gietkanalen in feite een holte vormen. (Uiteraard mag dit niet meer bewogen worden, om geen verschuivingen te krijgen. We doen dit in een put, die we later dan opvullen met aarde, om springen te voorkomen en om de massa warm te houden. ) Ondertussen smelten we dan ook de brons zodat die klaar is om te gieten op het ogenblik dat de chamotte warm en verzekerd is. Dan giet je de vloeibare brons in de rechteropening, totdat er brons spuit uit het andere gat.
Nu wacht je tot alles afgekoeld is, en haalt dan de chamotte weg. Je beeld ziet er dan (als het goed is) uit als een massa buizen met een klomp. Die klomp is dan het beeld...al de buizen moeten afgezaagd en glad geslepen worden, de chamotte moet ook uit het binnente van het beeld gehaald en gespoeld worden, en dan kun je het beeld beginnen afwerken...Glad zetten, polieren, en patine(s) op zetten...

Kun je je nu voorstellen hoe lang je aan één beeld werkt ?

Allee, de les is uit, tot de volgende ?

Aquariummmmmmmmmmmmmmmmm

Gisteren dus mijn akvarium gekuist en opgeknapt met wat nieuwe planten, en diene grote kabeljouw verwijderd... Alle andere vissen zijn nu weer heel goed zichtbaar. En, oh ja, ik heb er ook 4 grote appelslakken in gezet.
De man van de winkel deelde mij mee dat ik ook een klantenkaart kon krijgen, "of zet ik het bedrag op de kaart van Bart"...Wat doe je dan, als wijze grijsaard, wetende dat Bart daar heel regelmatig komt om levend voeder voor zijn verscheurende astronautusjes...
Bij Bart zit in zijn bak ook een hele grote plecostomus, een "ruitenwasser" van zo'n dikke 20 cm lang...Zijn lieve astronautusjes pakken soms dat beest bij een van zijn vinnen en sleuren hem heel de bak rond. Als Bart de ruiten eens wil reinigen, dan vraagt hij aan een van de kinderen om de vissen bezig te houden met zwaaien en tikken op de ruiten, zo niet, dan bijten ze in zijn vingers. Vissenliefde kan soms bizarre vormen aannemen.
Enfin, mijne bak is nu weer netjes.
Mijn rug niet, ik heb vannacht toch wel een uur of twee geslapen...Anny was enthousiast.
't Is nog niet over, ik zit hier schots en scheef, een beetje zoekend naar de beste houding, die dan na enkele ogenblikken toch ook niet de goede blijkt.
Vandaag is het bewolkt, maar tussendoor komt de zon piepen. De zon staat al op om 8.15 uur en gaat vanavond onder om 16.48 uur... We zijn bijna december en het is nog altijd niet koud. Wellicht gaan we volgend jaar weer een nacht vorst hebben eind juni, zoals dit jaar. Wij staan daar niet zo bij stil, maar mensen die moeten leven van de teelt van tere plantjes...
Er is inderdaad something rotten in the our kingdom .
Ik ben bezig aan een klassieker, als ik de eerste korte zin zeg, dan zullen wellicht velen onder u direkt weten over welk boek ik het heb.
"Call me Ishmaël" in de nederlandse versie: "Noem me maar Ismaël"
Weet je het al ? "Moby Dick, The White Wale"
Heerlijk boek van Melville, schrijver en doet-al die in zijn tijd geen of toch zeer weinig erkenning kreeg voor zijn werken.
Ik had juist gedaan met Stella, een prachtige roman van Jan de Hartogh. Ik hou niet zo van liefdesstory's, maar dat is een mooie, het is eigenlijk een oorlogsverhaal, waaraan een soortement liefdesverhaal is aangebreid.
Al gezien? de blaren vallen zeere ! Ondanks het blijvend warme weer verliezen de bomen toch hun blaren. Alleen duurt de herfst zo wel veel langer, en begon hij ook veel later. De eerste boom in mijn omgeving verloor zijn blaren op het normale tijdstip, mijn notelaar, maar al de rest is veel later. Vandaag merkte ik dat nu ook bijna alle blaren van mijn Hydrangea Petiolaris gevallen zijn. Eigenlijk werd dat wel tijd ! Ik heb aan mijn voordeur een licht hangen die aangaat als het duister wordt, maar die lamp zit grotendeels tussen de blaren van mijn klimhortensia, en nu, met de vroege avonden, zie ik toch graag wie er voor mijn deur staat ! Ik ga deze winter toch eens zien of ik die lamp wat meer bloot kan maken zonder mijn hydrangea teveel te schenden. Hij bloeit ieder jaar zo uitbundig,en de bloemkronen blijven heel de winter een sieraad.
'k ga stoppen, tot morgen ?