Blutsen en builen

Mieke zond zonet een mailtje dat Mika met zijne kop tegen een betonpaaltje geknotst is. Neen, er is niet aan het paaltje, maar Mika mocht naar de spoed om zijn kop te laten naaien...En natuurlijk gebeurt zoiets net voor ze op verlof gaan, en moeten ze ginder "in den vreemde" de draadjes laten uithalen. Nu, als 't ne echte is, dan gaat hij nog veel builen, blutsen en kwetsuren oplopen...We behoren nu eenmaal tot een ras van zeer voorzichtige en bedachtzame mensen, en 't betert niet met verouderen, zie maar naar Bart die bij zijn afbraakwerken zo voorzichtig was dat hij zijn poot brak. Wees dus gerust Mieke, het beste moet nog komen...Heb jij indertijd je nichtje, ons Veerle gezien met een geschaafd gezicht, twee blauwe ogen en een dik gezwollen neus ???
Gisteren met veel pijn vertrokken op visvangst. En 't werd nog erger !!!
We legden ons lijntjes, en na amper 2 minuutjes had ik al een bliek, en nog één, en Luc één en Luc nog één, en dan plink!!! Luc zijn onderlijntje afgebroken, een passerende karper... Nieuw onderlijntje, ...Plink , lijn kapot, niet alleen het onderlijntje, maar lood en al weg. Nieuw lijn monteren... Luc, al sakkerend weer ingelegd...Plink...nog een lijn kapot.
Ik zeg, Luc, leg eens een zware lijn in...en ja hoor, 5 minuutjes later: bingo !
De hengel plooide vervaarlijk, maar glasvezel is sterk... zeker vijf minuten werk om de vis aan de kant te krijgen, en dan nog wat sukkelen om hem dicht genoeg te krijgen dat ik hem kon scheppen. Karper vangen met zo'n lange hengel is niet evident, zeker als je niet links of rechts kunt gaan door de bomen.
Een karper van 3,5 kgr ! Met een vaste lijn is dat een serieuze vangst ! Maar 't was al...Luc ving nog 1 bliek aan die zware lijn, en nog enkele beten aan zijn karperlijn, maar noppes.
Ondertussen bleef ik maar bliek en blei vangen, een paar kleintjes, maar het merendeel van een serieus formaat.
Aan mijn karperlijn echter...niets.
Luc kreeg er wel beet en ik niet...Luc viste met boilies, en ik met tijgernoten, dus...overgeschakeld op mijn zelfgemaakte boilies, en ja, al vlug beet ! ...noppes...
Weer ingeworpen, met ons magisch lokaas er bij, en bingo ! De lijn zoefde van de molen, ik sloeg aan, en ja, hij hing !
Meer dan 10 minuten heb ik daar gesleurd en gesjouwd aan dat beest, en normaal als het te zwaar wordt geef ik de hengel door aan Luc, maar nu was dat beest zo wild aan het vechten, dat ik de kans niet kreeg, ik was steendood en op van de pijn toen wij hem na een kwartier ongeveer toch op de kant kregen... 7 (zeven) kilogram, allemaal spieren en vechtlust ! Luc heeft mij gefotografeerd met mijn gsm, maar ik heb de foto's er nog altijd niet afgekregen... dus een beetje geduld, het komt wel, de kat zijne steert komt wel, en 't is zo'n klein beestje...
Ik heb dus vannacht, voor de tweede opeenvolgende nacht niet veel geslapen van de pijn...Maar hoezee !, sinds de nieuwe mix van medicatie en/of de homeopathische pilletjes (Traumeel voor de geïnteresseerden) zet de pijn zich niet vast, het gaat niet over in een ontsteking, hoezee !
Leve de homeopathie denk ik dan stilletjes...
Ik heb het al gezegd, met de pijn kan ik leven, zolang het zich niet vastzet, overgaat in een ontsteking en daar dan zit te kloppen en te bonken. Nu is het lastig, maar het is "doorbijtbaar"...tof woord hé ? Ik verrijk de nederlandse taal nogal hé ! De Dikke zal content (of kontent?) zijn !
dus, veel pijnlijke maar gelukkige groetjes van je vissende blogger.
toetmorg'n ? (vertaling voor niet westfluten op aanvraag te verkrijgen)

vissen in 't park

Gisterenavond, toen ik thuiskwam van het uz, was er iets niet ingesproken op mijn telefoonbox...Maar ik kon de beller, die twee keer gepoogd had mij te bereiken, terugbellen. 't Was Luc, om te gaan vissen vandaag. Je kunt wel denken dat ik geen nee heb gezegd...
Dus we gaan vandaag naar t park, en zullen weer maar eens proberen om een karper te vangen (of nog liever meer dan een...)
Dat doet er mij op denken dat die foto's van Luc nog altijd op mijn telefoon zitten. Ik ga toch eens moeten zoeken hoe ik die er uit krijg. Maar ja, ik ben ook met zo veel dingen tegelijk bezig hé.
Iedere dag mijn mailtjes lezen, eventueel doorsturen aan de liefhebbers, dan mijn blog schrijven, en tegen dan zijn er gewoonlijk al weer wat mailtjes... Ik heb nu al weer 3 keer het seintje van mail gehoord... Dan enkele spelletjes, op seniorennet en wat patience, en 't is weer middag.
In de namiddag trek ik dan naar mijn atelier, daar bin ik voor 't moment bezig aan een pyrografie, en tezelfdertijd aan een halsketting voor Anny, neen, niet in been, maar in echt ivoor. Ik heb al de stukjes "afval" die ik krijg van een relatie uit Zaventem, een goed bekeken, en ik heb er genoeg kunnen uithalen om een collier te maken. Maar meer nog dan in pyrografie, kruipt in been- en ivoorbewerking véél tijd.
Ondertussen zoek ik ook nog naar foto's of tekeningen die ik op de houten bloempotten kan branden, en op de houten bakjes, die ik dan van binnen ook nog zal bekleden. Voor de tabouret heb ik al de tekening gevonden, en kan ik zo beginnen...zodra ik weer een stuk af heb...
Van de afrikaanse schalen die ik met pyrografie heb versierd, heeft Anny er een drietal aangeslagen...Als je bij ons ooit chips of nootjes krijgt, is de kans groot dat je die schalen tegenkomt.
Leuk hé, zien dat je werk geappreciëerd wordt ??
Bovendien liggen er ook nog een pak stokken klaar om wandelstokken mee te maken, dus werk genoeg.
Het zijn natuurlijk allemaal dingen die ik kan doen terwijl ik met de armen leun op tafel, maar je ziet dat je zelfs dan nog heel veel kunt. Kijk maar eens naar mijn internet vriend die volledig verlamd is, en prachtige schilderijen maakt met de mond. Nie pleuien ! volhouden !
Hoe het gisteren afgelopen is met het onderzoek van de zenuwen weet ik eigenlijk niet, ik heb alleen gehoord dat er vertraging is in de reactie tijd, maar wat dat inhoud ??? Ook stelden ze vast dat ik wat oedeem had, ik heb ondertussen al gebeld naar Crombez om mijn voorschriften op te sturen naar mij, want gisteren was iedereen van zijn dienst al weg toen mijn onderzoek gedaan was, en hij zei dat dit van de verdoving kan zijn...Allee, je ziet hoe gezond al die klodden zijn hé... Alzo houden ze het werk in eigen handen zeker ??
Nu ja, ik heb een troost, onkruid vergaat niet...
Tot de volgende ?

vissen in 't park

Gisterenavond, toen ik thuiskwam van het uz, was er iets niet ingesproken op mijn telefoonbox...Maar ik kon de beller, die twee keer gepoogd had mij te bereiken, terugbellen. 't Was Luc, om te gaan vissen vandaag. Je kunt wel denken dat ik geen nee heb gezegd...
Dus we gaan vandaag naar t park, en zullen weer maar eens proberen om een karper te vangen (of nog liever meer dan een...)
Dat doet er mij op denken dat die foto's van Luc nog altijd op mijn telefoon zitten. Ik ga toch eens moeten zoeken hoe ik die er uit krijg. Maar ja, ik ben ook met zo veel dingen tegelijk bezig hé.
Iedere dag mijn mailtjes lezen, eventueel doorsturen aan de liefhebbers, dan mijn blog schrijven, en tegen dan zijn er gewoonlijk al weer wat mailtjes... Ik heb nu al weer 3 keer het seintje van mail gehoord... Dan enkele spelletjes, op seniorennet en wat patience, en 't is weer middag.
In de namiddag trek ik dan naar mijn atelier, daar bin ik voor 't moment bezig aan een pyrografie, en tezelfdertijd aan een halsketting voor Anny, neen, niet in been, maar in echt ivoor. Ik heb al de stukjes "afval" die ik krijg van een relatie uit Zaventem, een goed bekeken, en ik heb er genoeg kunnen uithalen om een collier te maken. Maar meer nog dan in pyrografie, kruipt in been- en ivoorbewerking véél tijd.
Ondertussen zoek ik ook nog naar foto's of tekeningen die ik op de houten bloempotten kan branden, en op de houten bakjes, die ik dan van binnen ook nog zal bekleden. Voor de tabouret heb ik al de tekening gevonden, en kan ik zo beginnen...zodra ik weer een stuk af heb...
Van de afrikaanse schalen die ik met pyrografie heb versierd, heeft Anny er een drietal aangeslagen...Als je bij ons ooit chips of nootjes krijgt, is de kans groot dat je die schalen tegenkomt.
Leuk hé, zien dat je werk geappreciëerd wordt ??
Bovendien liggen er ook nog een pak stokken klaar om wandelstokken mee te maken, dus werk genoeg.
Het zijn natuurlijk allemaal dingen die ik kan doen terwijl ik met de armen leun op tafel, maar je ziet dat je zelfs dan nog heel veel kunt. Kijk maar eens naar mijn internet vriend die volledig verlamd is, en prachtige schilderijen maakt met de mond. Nie pleuien ! volhouden !
Hoe het gisteren afgelopen is met het onderzoek van de zenuwen weet ik eigenlijk niet, ik heb alleen gehoord dat er vertraging is in de reactie tijd, maar wat dat inhoud ??? Ook stelden ze vast dat ik wat oedeem had, ik heb ondertussen al gebeld naar Crombez om mijn voorschriften op te sturen naar mij, want gisteren was iedereen van zijn dienst al weg toen mijn onderzoek gedaan was, en hij zei dat dit van de verdoving kan zijn...Allee, je ziet hoe gezond al die klodden zijn hé... Alzo houden ze het werk in eigen handen zeker ??
Nu ja, ik heb een troost, onkruid vergaat niet...
Tot de volgende ?

opgelet en niet gelachen...

1) Ameurika
Heb je ook gezien:gehoord dat 1/3 van de moorden in het stoere ameurika gebeuren door lieden van beneden de 21 jaar ?
Weet je, het is een hele geruststelling dat we the american way of life overgenomen hebben, je voelt je heel wat rustiger als je weet dat de jongeren nu degelijk opgevoed worden, tot volwaardige maffiosi... Of ben ik verkeerd dat België op dat stuk in de top tien staat van ...
2) Bloggen = gevaarlijk !
Heb je ook gezien/gehoord/gelezen dat de blog van manlief gebruikt is door de echtgenote om een echtscheiding te bekomen en glansrijk te winnen? Dat een arbeider afgedankt werd door zijn werkgever die het niet kon hebben dat er humoristische dingen over hem verteld werden? Ik denk dat ik moet oppassen... Zouden ze in't stadhuis al weten dat mijn kiekenskot met zeven eenheden is uitgebreid? Dat ik in 't voorjaar alsnog ook nog twee leghennen aanschafte ? Houden ze dat bij in verband met de vogelgriep?? Alhoewel ik nog niemand heb ontmoet die griep kreeg van 't voge... sorry, Ik weet als werknemer van een kristelijke organisatie niet of ik wel dubieuze moppen mag publiceren op een publieke blog... Alhoewel, ik heb mijne baas in illo tempore non suspecto ook wel eens "zwarte school" horen houden. Maar ja, dat stond niet op papier hé...

Allee, genoeg gezeverd, maar ik ken mensen die een blaadje uitgeven voor zijn militanten, en die daar soms ook wel eens ...Pas maar op hé Verba volent, maar Scripta Manent !!!!

Vandaag moet ik naar het uz om mijn zenuween uit te meten. Daaruit zal men dan besluiten of ik van 't zwemmen deugd heb, of dat ik er van ga kreseveren...dju toch...ik ga eerst eens bellen naar de pijnkliniek, want met die test om minder morfine te nemen heeft hij nu de zwaardere vorm niet voorgeschreven, en met die lichte gaat het niet...

Allee, reken maar dat van af vandaag mijn blogs veel minder sappig zullen zijn...ziet dat mijn vrouw ze ook begint te lezen ! 't Is al wel dat Luc (metaal) en mijn buurvrouw soms al ne keer iets tegen haar vertellen...dju toch...allee tot morgen???

7 lees: zeven !

Vandaag, hebben wij, vol mededogen, de kloek voorzichtig opgenomen, en de drie resterende (slechte) eieren van onder haar genomen. Het beestje heeft 21 dagen, nu al 22 dagen, zonder van het nest te komen gebroed. Ze is zo mager als een houtje... Zeven mooie kuikentjes, in alle kleuren zaten onder haar verscholen.
Hopelijk geeft ze de kuikens nu gelegenheid tot eten en drinken...Sporadisch gebeurt het dat een kip blijft broeden, en haar kuikens wanhopig probeert onder zich te houden. In dat geval moeten we de kuikens onder de kip vandaan halen, en desnoods de kloek in een kuip met een laagje koud water zetten, zodat ze onmogelijk nog kan gaan zitten. Maar dat zal hier wel niet het geval zijn, dat is heel uitzonderlijk, het getsjilp van de hongerige kuikens lokt de hen naar het voeder.
Ik heb het u al verteld, zijdehoenen danken hun eeuwenoude rasbestaan enkel en alleen aan het feit dat ze echte levende broedmachines zijn, en in China aan het feit dat ze verwerkt worden tot medicamenten.
Het zijn ook echt knuffeldieren, levende bolletjes wol die rondlopen, en die zeer vertrouwelijk zijn met de mens. Zelfs de hanen zijn bijna nooit agressief. Ik heb er nog nooit ene gezien. In tegendeel, ook deze zijn meestal zeer vertrouwelijk met de mens. Ze hebben maar één nadeel, met hun blauwe vel en zelfs blauwige beenderen zul je bijna niemand vinden die ze ook op eet. Ik heb er een ontmoet, en die stroopte het vel af voor het bakken...

Totdaar de kippen en kuikens...

Ik heb verrekt veel pijn. Het voorstel om de morfine een stukje af te bouwen zal wellicht niet lukken... Enfin, we hebben toch geprobeerd, want ik heb een hekel aan die dingen.

Gisteren kwamen Jacky en Jacqueline onverwachts op bezoek. Het was jaren geleden dat ik ze gezien had. Het zijn oude geburen uit de stationstr in Oudenaarde, en vrienden van wijlen nonkel Julien. We hebben wat afgebabbeld. Ze hebben beloofd nog wel eens langs te komen. Ze waren naar de rommelmarkt in Kornelis geweest, en hadden er een javaans beeldje gekocht. Al babbelen toonde ik hun mijn werken in pyrografie, en weet je, ik heb er een verkocht. Een zicht op Walburga (de toren) gezien door het vroegere zakstraatje, die verdween bij de creatie van het fameuze gat in de markt...

Allee, tot morgen ?

Luc (2)

Gisterenavond waaide Luc hier binnen, neen, niet de man waarmee ik ga vissen, de collega van 't metaal waarvan ll die dochters zo mooi waren op de bruiloft van hun zus, je weet wel...
Zijn wederhelft was ook mee, en hij had een hele doos boeken bij, hij is aan 't opruimen, en ik moet maar eens zien of er iets inzit dat mij interesseert.(Moet ik nog doen...)
Natuurlijk begon mijn gapepaai weer van zijn oren te maken. Hij (of zij ?) is verschrikkelijk jaloers, en zodra ik praat met iemand anders, zelfs aan de telefoon, maakt hij verschrikkelijk lawaai. Luc zei dat hij hem allang in de soep zou gedaan hebben...Maar als er niemand is, dan is hij meestal heel lief en zit hij netjes te babbelen of te fluiten...of bang te zijn van dat blokje die er nog altijd hangt te hangen.
Gisteren had ik een stuk appel vastgezet tussen de tralies van zijn kooi, vlak bij dat blokje...Vanmorgen heeft Anny het hem gegeven...Hij durfde het niet te pakken, den held !
We babbelden wat over het werk, en dronken een glaasje wijn. Het deed deugd om nog eens in de tijd van toen te duiken, maar als ik het gesprek vannacht in bed nog eens overliep, dan viel het mij plots op dat ne mens altijd weer de successen en de plezante dingen herhaalt, en dat al de miserie en al de mislukkingen stilletjes vergeten worden...en die waren er minstens evenveel, ik heb wat afgevloekt indertijd.
En Luc die er nog midden in zit, hangt nog volop in de miserie, terwijl ik de indruk geef in een hemel gewerkt te hebben...Geheugen is een wonder machine hé, je kuist de negatieve dingen onbewust op, en zet al het plezante netjes in de etalage. Misschien is dat wel zo goed, het zou helemaal niet leuk zijn als het andersom was.
Luc amuseert zich rot met mijn blog, en zei dat hij zich altijd een beetje voyeur voelde...Ik zet inderdaad soms wel een deurtje open, maar wee gerust, een diepe inkijk geef ik niet hoor, en heel wat dingen zullen hier nooit verschijnen, jammer hé, bende voyeurkes ! Alhoewel, waarschijnlijk lezen de meesten het alleen als faits divers, en velen zullen wellicht denken, waar houdt die zich allemaal mee bezig.. Ze hebben gelijk, en weet je, ik heb eigenlijk een gloeiende hekel aan typen...Als ik aan het messengeren ben, dan probeer ik altijd de medemens te overtuigen van het nut van een microotje en boxen, zodat we kunnen klappen ipv schrijven, want dat doe ik niet graag...
Of heb ik in werkelijkheid eigenlijk een hekel aan het feit dat ik zo lang op het antwoord moet wachten?
Enne, zijn jullie nog altijd zo content dat het nu regent ??? Ikke nog altijd niet, geef mij maar terug de zon en de warmte, en luister in het vervolg niet meer naar de boeren, pas als die niet klagen wordt het slecht...Laat het zonnetje maar zon zijn !
En vergeet niet, als de hemel nu helder mocht zijn geweest, dan kon je iedere nacht genieten van het beeld van Mars, in het oosten...Hij staat er zo dicht als hij wellicht nog nooit geweest is, bijna zo groot als onze maan...Op 27 augustus prijkt hij het het mooist...Hopelijk hebben we tegen dan een gaatje tussen de door u opgeroepen wolken, om hem eens te zien.
Mars, de god van de oorlog...zouden de joden en andere strijdlustigen daarom nu al die boel maken? 'k mag er niet op denken
Tot morgen?

verjaardagen...

't Was mijn jongste zus die er mij op wees, ik werd zojuist 60, mijn doopmeter wordt maandag 80 en mijn nichtje wordt dit jaar (in september)40 jaar (Nichtje is hier een oompjeszegger- in 't frans is dit meteen duidelijk)
Leuk hé, telkens 20 jaar verschil?
En het valt mij nu pas op, dat mijn Metje (westfluuts voor Meter) nog heel jong was bij mijn geboorte.
Vandaag staat er in de gazet een rekord, een kleine die geboren is met een gewicht van 5 kg en 780 grammetjes... Ik vind dat niet zo speciaal, ik woog ook 5,5 kg is mij altijd gezegd, en mijn vader woog zelfs 6 kg...Natuurlijk, in die tijd sprak men dan niet van rekords en zo, dan was alles nog normaal...
Maar toch, ons moeder vertelde ons dikwijls dat de dokter haar voor alle zekerheid van Nieuwpoort naar Oostende voerde, daar was een materniteit, en hij reed over de slechtste banen, met de grootste putten en bulten, "om het te doen zakken"... In de materniteit deden (naar het schijnt) de nonnekens ieder bezoeker van de materniteit ook eens naar mij komen kijken, 5.5 kgr, en hij zit al recht op onze arm, en hij moet al maïzenapap krijgen, anders huilt hij van de honger, en je moet zijn lang zwart krulhaar een zien...
Dat dik zijn heb ik nog, honger heb ik nog, dat rechtop zitten gaat al veel moeilijker, en dat lang zwart haar...'t is niet meer zwart, 't krult gelijk een pak nagels, en 't staat maar dunnekens meer... Alleen op mijn kin is het nog dik, krullend en lang, maar grijs...
Gelukkig waren mijn kinderen niet zo zwaar, de zwaarste was onze Koen, 4.5 kgr, en dat was al meer dan genoeg, Anny woog zelf maar 48 kgr, nat gewogen...
Toen we trouwden woog ik precies het dubbel van Anny, 96 kgr, en toen noemden ze mij "hondenmager"...Anny is serieus bijgekomen, en ik heb mijn best gedaan altijd het dubbel te houden...

Ik ben er maar één periode in gelukt terug mijn jeugd-gewicht terug te krijgen, en dat was vlak voor mijn ziek worden, door een rigoureus dieet en gecombineerd met zwaar sporten, slaagde ik er in mijn gewicht terug te dringen en terug te houden...Maar met ziek worden, viel ook de sport weg, en kwamen de kilootjes er bijna allemaal weer bij...

Anny houd vol dat dit precies de reden van mijn ziekte was... Ik weet het niet, en nu zegt iedere dokter weer dat ik zou moeten vermageren. Maar als ze kijken wat ik eet, dan zwijgen ze. Eén dokter heeft eens gezegd dat ik een goede diesel zou zijn, een heel laag verbruik, en alles tot het laatste beetje benutten...geen verlies... Als wij iets eten, dan zit Anny enkele uren later al op de wc, en bij sommige etenswaren ruik je dan dat het werkelijk het juist genutte is dat al weer weg is...Ik ga maar alle twee drie dagen ééns...Anny is in die tijd al 5,6 keer geweest.
't Zal de aard van 't beestje zijn zeker ? Plus de opvoeding !
Ik was veel ziek toen ik klein was, ik lag zelfs diverse malen op sterven, en was de penicilline er niet geweest, dan was ik er nu ook niet meer. Bij ieder herstelperiode werd ik aangemaand veel te eten, en ik heb kilo's pekelharing en spek gefret...(ik eet dat nog graag)
En eigenaardig, als ik plots een onstilbare honger heb, dan weet ik dat ik op het punt sta om ziek te worden, een griepje, verkoudheid of wat dan ook...een ander mens verliest zijn eetlust als hij ziek wordt, ik eet dan meer...slachtoffer van mijn opvoeding ???
Maar ook de dokter deed daar dan aan mee, ik hoor hem nog zeggen:" Als hij kan eten, dan komt hij er door..."
Nu is het allemaal anders, "als zij genezen is, dan zal ze wel vanzelf weer beginnen eten" zegt de dokter nu tegen Veerle over haar kinderen...
Ander tijden, ander zeden

Allee, tot morgen?