Sorry

Vandaag geen blog, te veel pijn, ben al naar UZ geweest, kreeg inspuitingen
hopelijk tot morgen

Het DAK

DAK, in hoofdletters, want zo moet Bart zijn dak nu wel zien...Of liever niet zien, want het is er nog niet. Gelukkig heeft de dakdekker gisteren, met héél véél moeite een dekzeil kunnen spannen over het dek, en hopelijk zal hij morgen, woensdag, echt met dekken kunnen beginnen. De reden van de moeilijkheid is dat de pannen niet geleverd werden, hopelijk vandaag wel, zodat hij morgen kan dekken. Hopelijk lukt het nu, want Bart is deze nacht in de salon gaan slapen, op de sofa, want het geklepper van het dekzeil was er hem net iets teveel aan...

Gelukkig vermindert de wind nu wat in kracht. Weet je, ik ben van de kust afkomstig, en daar denkt men het patent te hebben op wind, die van het binnenland weten niet wat wind is...Nu weet ik wel beter, hier boven op de berg heb ik soms het gevoel dat het hier nog feller waait dan aan de kust.

Juist een telefoontje gedaan met Luc, zoals je wel verwacht, we gaan niet vissen in dit weer, zo zot zijn we niet (nog net niet). Luc heeft het product dat hij vrijdag kocht in die winkel in zijn vijver gedaan om de zweefalgen weg te krijgen, maar tot op heden ziet hij nog geen resultaat...misschien is het nog te vroeg, of is de regen spelbreker. Hopelijk komt het in orde, want momenteel zie je de vissen niet eens zwemmen, het water is precies erwtensoep, zoveel zweefalgen zijn er ! Je moet eten geven om vast te stellen dat er nog vis in zit. Zo heb ik kunnen vaststellen dat Toon, de goudvis die ik vorig jaar heb gevangen, er nog in zit, en in blakende gezondheid verkeert, Willy echter, een even groot exemplaar die door Willy was gevangen en aan Luc gegeven, heeft het loodje gelegd...
In de winkel hebben we dergelijke grote goudvissen gezien, ze kosten er 95 euro het stuk...Dat komt omdat goudvissen heel traag groeien, dergelijke dieren zijn al veel jaren oud, en wrden dus al al die jaren gekweekt en gevoederd... Maar mooi zijn ze wel !
In mijn vijver moet ik dat niet houden, die vissen zijn veel te groot, of mijn vijver te klein!

Vanmorgen met ik opgestaan met verdomd veel pijn, en het gaat niet over! Het is echt niet te doen! Ik probeer dan altijd om de pijn weg te duwen uit mijn hoofd, en zolang ik in de badkamer benen/of mijn kleren aan het aantrekken ben, zing ik dan, me concentrerend op toonaard en woorden. Bij sommige bewegingen schiet de pijn dan wel eens een noot overhoop...
Zelfs nu zit ik schots en scheef voor mijne pc, zoekend naar de houding die het minst pijn doet.

Je moet je daar niets van aantrekken, het gaat wel weer wat beteren, en ik heb eerlijk liever dat men er geen aandacht aan geeft, de pijn wordt alleen maar intenser als je er de aandacht op zet. Praat liever van heel andere interessepunten, daar help je mij (en wellicht ook de andere pijnpatiënten) veel meer mee.

Ik ga stoppen, als er veel typefouten in zitten, sorry, maar ik ga niet herlezen...

tot morgen..

boten, schepen, sloepen...

Toevallig vond ik een site met de melding dat er in Oostende een grote tentoonstelling komt van levend erfgoed, alles wat met de uitbating van de zee te maken heeft, of daaromtrent. Ik liet het weten aan mijn zusjes, en Suzanne zei dat de schepen nu al aan het toekomen waren te Oostende, en dat ik het zeker eens moest zien...Als dat zou kunnen hé, ik zou potferdikke een gelukkig man zijn, want dat zou willen zeggen dat ik daar zou kunnen rondslenteren, boten bezoeken, staan kijken en genieten...Helaas, dat hoort niet meer bij mijn mogelijkheden.
Vooraleer mijn zus Lieve nu op haar achterste poten gaat staan dat zij dat mailtje niet heeft ontvangen, dan heeft ze wellicht gelijk, om een of andere duistere reden kwam het hier terug als onbestelbaar...Ik heb de site niet weer gezocht om het nog eens door te sturen, maar je vindt het wel op de toeristische kant van de site van Oostende, zusje lief...

Het heeft maar een haartje gescheeld, of mijn leven zou er gans anders uitgezien hebben...Ik heb een periode gewerkt op de Mailboat Ostend -Dover, en dat was een job die ik echt heel graag deed. Mijn vader zaliger kende iemand die daar blijkbaar heel wat te zeggen had, en ik heb nog altijd de brief liggen die daar onmiddellijk ingang gaf tot de vaste job...(het partij-kaarten-examen...)
Ik heb het niet gedaan, gewoon omdat ik vond dat het geen leven was voor iemand die ook nog een gezin wou hebben...Het was er "hardstikke" plezant, als jonggezel, je had er een leven uit de duizend, je dronk whisky als een koe water (allee, iets minder...) je baas was een collega, de echte baas zat ergens ver weg, aan wal...
Had ik het wel gedaan, hoe zou mijn leven dan gelopen zijn? In ieder geval zou ik allang die job kwijt zijn, want de mailboat is ter ziele...

Maar toch, blijkbaar heeft de mailboat dat tikkeltje zeemansbloed uit onze familie een beetje wakker geschud, en ik ben nog altijd een beetje verliefd op de zee, op haar geur, haar zachte deinen, haar wilde golven, haar eindeloosheid, haar stormen en haar schitterend blinken in de zon, het bij nachte oplichten in een spookkachtig groen, het st-elmusvuur op de masten touwen en relingen, de eindeloze luchten met miljarden sterren, de zware dreigende wolken die overlopen in de donkere einder, hier en daar in stukken gescheurd door het wilde wit van hoog-opzwiepende golven...

Ik word er zowaar poëtisch bij, het jeukt blijkbaar nog meer dan ik me zelf bewust was.

...en hier schijnt de zon verblindend schel op de natte asfalt...Reeds enkele dagen staat er in de tuin een papaver klaar om open te barsten, maar de kou en de natte houden het openen tegen, misschien wel zolang tot hij verrot in de bot...

Pépé, de eigenaar van het viswater in Wannegem Lede zei dat juni ook slecht weer zal geven, juli zou goed worden. Toen ik hem uitleg vroeg naar die "prognostiek" verklaarde hij dat, na jarenlang bijhouden, hij tot de overtuiging was gekomen dat de eerste 12 dagen van het jaar overeenkwamen met het globale weerbeeld van jaar...Dus op 7 januari(=juli)
moet het -volgens pépé-goed weer geweest zijn, terwijl 6 januari (=juni) slecht was...Ik weet het niet meer...Jij wel ?

September wordt ook goed volgens mijn private weersvoorspeller op lange termijn. Ik ben benieuwd, jij ook ?
Tot de volgende blog...

ps: Vannacht weer geregend, fel geregend, hoe zou het bij Bart geweest zijn ? Is de dakdekker er nu ???

waterdag ??

't Is maar een voorstel hé, ik vind dat zeker ZON-dag, vandaag niet opgaat. En als ik het weerbericht aandachtig beluister, dan is het vandaag waterdag, morgen: waterdag, overmorgen: waterdag, overovermorgen: waterdag overoverover ....juist, ja alle dagen waterdag...jakkes !

We zijn vandaag eens naar Aalst gereden, naar een overdekte rommelmarkt.'t Was er neit slecht, integendeel, maar dat aalsters, dat is erg, hiel aarg !!
Wel leuk, ik bekijk op een stand een boek over katten (niet dat katten me zo erg interesseren, maar ik zoek altijd naar mooie tekeningen en/of foto's om af te tekenen. Naast het boek lagen er een viertal cd's. Ik keek er ook eens naar, zonder veel interesse, want het waren allemaal heel recente cd's met kindermuziek, spring en dergelijke...De dame, "Mijnheer, voor ne neuro moogt ge ze allemaal hemmen"...Ik dacht, nu ja voor de kleinkinderen dan maar hé, en diepte één euro op."Na," zei ze, "en dan pakte da kattenboek oek mor mee, want ik ben nie van plan nog iet mee noar hois mee te pakken hé!"...Zo heb ik dus een kattenboek ook mee, er staan wel een paar mooie tekeningen en foto's in...

Ook vond ik op de markt een oud boek, historisch, over een rechtzaak, die door zijn flagrante uitspraak de reden tot het vervlaamsen van de belgische (franstalige) wetgeving.
Ik wist dat het boek bestond, maar heb het nog nooit eerder gezien:
Jan COUCKE en Pieter GOETHALS door Raf Verhulst.
Zij werden beiden gehalsrecht, en kort nadien vond men de echte daders. Reeds eerder was aangeklaagd dat velen zich niet konden verdedigen tegen de francofone politie en gerechterlijke diensten, maar hier was het zo flagrant, en was de reactie zo hevig, dat de afschaffing van de doodstraf en de vervlaamsing van de wet er binnen de "kortste" (kortste is hier met een héél vat zout te nemen) keren kwam, maar het heeft wel levens gekost...

Kijk, dergelijke boeken lees ik graag, het doet je beter begrijpen wat er nu gebeurt, waarom het gebeurt.

Weet je, al twee dagen zitten Anny en ik te denken aan onze Bart...Hoe zou het met zijn dak zijn ? Ze waren juist begonnen aan zijn dak toen het slechte weer en de enorme stormwind ons hier kwam "teisteren"...Ik heb gisteren al eens geprobeerd hem te bereiken, maar tevergeefs...
Ik heb hem nu kunnen bereiken, den duts heeft van 5 uur tot 15 uur water opgevangen, gedweild, geprobeerd te stoppen...Om 15 uur was de regen gestopt en is de dakwerker vlug nog eens gekomen (in de regen kunnen die mensen niet op een verantwoorde wijze op het dak) en hebben ze nog zoveel mogelijk afgestopt. Een zeil overtrekken was onmogelijk, het stormde te erg. Een boom in de tuin van Bart is omgewaaid.
Tot daar het relaas...Hopelijk lukt de dakdekker er morgen in het meeste te dichten.

Tot Morgen ...

winkelen

Gisterennamiddag zijn we met Luc meegereden naar Holvoet te Hulste.
Dat is een -enorme- dierenwinkel !
Gewoon er even doorheen wandelen, en wat kijken en je bent meer dan een uur kwijt, en je weet dat je niet eens de ganse winkel hebt bekeken. Het hoofdartikel van de winkel is: vissen... Er is binnen een behoorlijk grote afdeling met tropische vissen, maar de hoofdzaak vind je buiten: koudwatervissen en waterplanten en fonteintjes en pompen en filters en...en...
Je ziet er koi's van meer dan 2500 euro...tot kleine goudvisjes van amper 4 cm groot in steraanbieding. Je kunt er werkelijk uren kijken naar de kleurenpracht van de koi's, de goudvissen (kleuren en modellen) de rode rietvoorn, uitheemse voornen, salamanders, kikkers, elrits, goudzeelten, albino graskarpers, axolotls en nog tientallen ander soorten.
Het mooist is volgens Luc de KOI, volgens mij de goudrietvoorn...
Ook de afdeling van waterplanten, moerasplanten, oeverplanten...is enorm, wie daar zijn keuze niet vindt...
Ook buiten vindt je dan de klassieke siervoorwerpen, maar ook mooie bronzen, maar ja, die zijn dan ook zo duur en zelfs nog duurder dan de koi's...
Als ze dan toch bezig zijn hebben ze ook nog heel wat gewone tuinplanten, en oude volières die omgebouwd zijn tot antiekshops...
Dan ga je binnen, zie je de aquariums in alle vormen en formaten, zie je de aquariums met tropische vissen, daarachter de afdelingen met honden, raskatten, de afdelingen met reptielen, met hamsters, muizen, ratten, woestijnratten, degoe's, chinchilla's, eekhoorntjes enz, enz...Denk niet dat je dan wel alle dieren hebt gezien, neen, dan kom je nog bij de vogels...in tientallen soorten...
Uiteraard heb je dan nog de winkel met allerlei produkten voor dieren allerlei, voor de huisvesting van die dieren, voer voor al die soorten in immense hoeveelheden en soorten, geneesmiddelen, producten om de vijver algenvrij te houden, helder te houden, uv-lampen, filters enz enz, en dan noem ik niet eens de vele "sier"-voorwerpen die ook maar enigszins verband houden met dieren...leibanden voor honden...ik ga stoppen het is te veel om op te noemen, het is zelfs te veel om het allemaal te bekijken voor uw manke dienaar... Maar, als je eens niet weet waar naartoe, je kunt er met de kinderen rustig een uitstap naar maken, het zien van al die dieren en diertjes bied u en de kadeeën alle kans tot een rustige namiddag, die je dan kunt besluiten in de café binnen in de winkel, of wat had je verwacht ??? En weet je, geen paniek, als je de buitenafdeling bezoekt, en het begint te regenen, dan heb je hier en daar grote bakken met paraplu's die u ter beschikking staan... Hier en daar staan er ook een soortement sjiekebakken, maar met visvoer in korrels, daarmee kunnen de kinderen dan de koi's voederen, en bij die visjes van een halve meter is dat niet alleen spectaculair, maar ben je gegarandeerd nat gespat...(Weet je wat ook leuk is? Als er daar een koppel serieus over zo'n bak geleund staat, plots wat voer juist voor hen in het water werpen...een nat koppeltje is het gevolg...)

Ik heb er elritsen gekocht voor in mijn vijvers, dat zocht ik al jaren, maar was nergens te vinden... Deze kleine oranje visjes zijn hoofdzakelijk aan de oppervlakte te vinden, en zouden gemakkelijk kweken...afwachten maar !

Een ding, daar dat spel daar zo groot is, waren we te laat thuis om Bart te zien, maar na telefonisch contact is hij toch maar eens binnen geweest om een pint te pakken, hij was immers nog een half uur te vroeg voor de kine...Sorry Bart !

En ikke ? steenstokkedoodmoe...
à demain ? (pour les flamands voir verso svp)

't regent stront mê haakjes...

Ik ben vannacht moeten opstaan om het rolluik wat verder te laten zakken, en mijn open raam dicht te doen tot op de schuine stand (heeft die stand, waarbij het raam open geklikt staat, zodat hij bovenaan een opening heeft van ongeveer 10 cm en beneden helemaal gesloten is, een naam ????)
Het stormde en de regendruppels kletsten tegen het rolluik aan, ik zat precies in de brousse te luisteren naar de wilde tamtams. Bovendien kon ik me ook nog verheugen op een fluittoon die wisselde van toonhoogte naargelang de windkracht. Die blokfluit is er sinds ik op mijn terras een zonnewering installeerde. Daartoe werd er een "bouwwerk" opgericht in aluminium buizen. In de horizontale aluminiumbalk boorde men enkele gaten, om de condens toe te laten uit de buis te lopen. Als de wind nu in de juiste hoek, en met de juiste kracht blaast, dan heb je het effect zoals je hebt als je op een lege fles blaast...Leuk !, en ik heb zo'n wandelstok ook ! Een van mijn favoriete wandelstokken (omwille van het comfort) is vervaardigd met twee inelkaar schuivende buizen, in die buizen zitten op regelmatige afstand gaten, en met een daaraan verbonden kliksysteem kun je de wandelstok instellen op de gewenste hoogte. Als je bij winderig weer toevallig de juiste hoek hebt ten opzichte van de wind, dan wordt je ook begeleid door een heerlijk diepe sonore bromtoon...
Vanmorgen kreeg Anny het rolluik, van de keuken naar de tuin toe, bijna niet omhoog. Er klemde iets...Toen het toch lukte, met een knal van iets dat losschoot, bleek dat de wind het klapdeurtje in onze hor-deur, openblies tot tegen het rolluik... Het klapdeurtje schoot uit zijn bevestiging, maar was gelukkig niet stuk.
Stormweer...'t is gek, maar ik slaap altijd als een roosje als het stormt...Heb jij dat ook ?
Ook toen ik, in mijn jonge jaren, op de Mailboat Ostend-Dover werkte, had ik geen schrik, en ook geen last van de wind...het enige waar ik op zee bang van was, was de mist. Ik heb eens in een storm zes uur voor Dover gelegen, we waren op de mailboat maar met enkelen meer die niet zeeziek waren, maar ik was er bij, en bracht een heel stuk van die tijd door op de brug om te helpen uitkijken...(Ik vond dat natuurgeweld prachtig!) Maar mist, als je in die grijze ondoorzichtige massa voer, en iedereen van de bemanning rondom het schip aan de reling stond om te luisteren of je niet ergens (en waar ?!!) een geluid hoorde van een motor, van een scheepshoorn, van geklepper van zeilen, geroep, of wat dan ook, waar je voortdurend het gevoel had van gevaar...Nee, mist is niets voor mij.
Op het land kun je dat ook eens hebben, heb je al ooit in de bolle mist gezeten in een ondergesneeuwd landschap ? Alles is dan wit, de grond, de baan, de lucht, alles...Dan ben ik bang, je staat zo machteloos, er kan iets zijn, er kan evengoed niets zijn...je weet het niet en je zet je schrap tegen...niets ? iets ?? wat ???
Maar nu is er geen mist, 't gieten is zelfs wat gestopt, ik denk dat ik maar eens naar de tuin ga, kijken of mijn vissen nog in de vijver zitten...(of ze niet weggewaaid zijn...)
tot Morgen ???

snoeien

Herinner je je nog mijn jeremiade over mijne lindeboom die maar niet in 't volle blad kwam te staan?
Wel, hij staat er nu, en de takken hangen door onder het gewicht van de grote bladeren, zo erg dat ik zal moeten snoeien, want anders zal mijn facteur ofwel op zijn knieën ofwel slingerend van tak naar tak naar mijn brievenbus moeten komen. (Alhoewel de eerlijkheid mij gebied te zeggen dat ik nog een van die goeie facteurs heb, die kijkt als hij mij ziet zitten aan mijne pc, en dan staat te zwaaien om de post af te geven, en wat te zeveren...)
Onlangs had ik geen post, dan staakten ze tegen de invoering van de nieuwe geo-route, maar eigenlijk staakten ze tegen het feit dat ze plots twee keer zoveel bussen moesten bedienen in dezelfde tijd. Die mannen van "'t hoofdkantoor" hebben wellicht nooit zelf post bedeeld, weten niet dat in de stad er soms 30 bussen aan één deur zijn, maar op de buiten voor die 30 bussen er soms 5 lange straten moeten gedaan worden.
Bovendien houden ze dan ook geen rekening met de sociale functie van de postbode, ze worden gevraagd om postzegels mee te brengen, om een brief mee te nemen, en ze weten dat sommige mensen heel moeilijk die trap op en af kunnen om een brief uit de bus te nemen...
Bovendien krijgen ze langs om meer van die reclamefolders mee, wat betekent dat ze werkelijk iedere bus daadwerkelijk moeten aandoen...
...en ze houden er al helemaal geen rekening mee dat er ook postbodes zijn, die heel symphatiek zijn, en zien dat het eens lullen en plagen voor ne mens als ik, héél belangrijk is...Maar ook al kost dat maar een handvol seconden, 't hoofdkantoor laat dat niet toe...alles mag, maar géén menselijkheid hé, dat is uit den boze.
Denk je niet dat dit ook een symptoom is van onze verloederende maatschappij? Niemand praat nog met elkaar, mag zelfs niet praten. En dan zijn ze verwonderd dat mensen schijnbaar onverschillig voorbijlopen als ze voor hun ogen een jongen zien doodsteken...Geen verband? Minstens zoveel verband als het vlaams belang met de wilde schutter in Antwerpen...
Probeer jij nog een gesprek te beginnen in de wachtzaal bij de dokter ? 't Is precies of spreken is gevaarlijk. Spreek jij de mens voor je in de Aldi nog wel eens aan? Of sta je ook stille en stom in de rij ? Durf jij nog eens iets zeggen om te lachen tegen dat gestresseerde kind die niets dan boze blikken krijgt omdat het "zo lang" duurt???
Dat zelfs de ministers voelen dat er iets mis loopt is geen wonder, maar dat ze een speldje gaan dragen die zou moeten duiden op "ik ben aanspreekbaar" is slechts een hééél klein begin van een oplossing. De oplossing is veeleer om zelf te beginnen met praten, en weet je, meer dan 90 % van de mensen reageren echt verheugd, zijn blij dat er eens iemand praat, maar wellicht zijn ze bang van die "muur" van stilte !
Doe zoals ik, kijk door die muur, en praat met de mens voor of achter je in de rij, in de wachtzaal, in het bushokje...en zie, na enige tijd knikken de mensen je toe, met een vriendelijke blik.
En de winkelbedienden spreken je ook aan, en reageren ook met humor op je. Zo was er laatst in de Colruyt in bijna alle rayons wel iets te proeven van eten of drinken...Ik maakte een opmerking "of ze hun marchandise niet meer kwijt raakten ?" en de winkelbedienden lachten en één van hen reageerde, met een samenzweerdersgezicht "ssjt, zo raken we dingen kwijt die over datum zijn..." Zijn collega's, ikzelf en enkele mensen die het gesprek hadden gehoord en gevolgd stonden allemaal te lachen en te grinnikken, en een tien minuten later, aan de kassa knikten er nog mensen, met een glimlach om de mond, goeiendag...
Maak zelf uwen goeien dag, en meteen ook die van al die anderen !

Tot morgen, bij leven en welzijn,
je babbelaar van dienst