Ik krijg waarschijnlijk een overdosis Toon Hermans, want in plaats van mijn schetsboek te benutten om te tekenen en te krabbelen, zit ik nu regelmatig versjes te maken, versjes à la Toon, kort grappig en soms iets dieps... zonder pretensie, gewoon leuk om doen en hopelijk ook leuk om lezen....
Hij dacht dat hij wat zinnigs hoorde,
Maar 't was Brussel-Halle- Vilvoorde...
Oh Heer, dacht hij, Oh God, bescherm me
Maar hij kreeg, ocharm maar een Leterme...
Ik zag ze lopen hand in hand,
op het smalle paadje door het veld,
hun voeten wierpen wolkjes zand,
ze hielden van de liefde met zoet geweld...
Ik wou 't wel, als zij 't zou willen...
maar voor die broek heb ik te dikke billen....
Een man aus Wuppertal,
Die wupperde menig Mahl
Sein Frau zei, Hans, Vie du wupperen kan
daar traumt jeden frautje van...
Het licht scheen in de kamer
ze zat verwezen in de canapé
ze kreeg een klap van de hamer
het zat haar echt niet mee
Henin 1
Henin reste dans la mémoire
een memoire van heb ik je daare
maar als sport een last is, een karwei
dan maken alleen de miljoenen je nog blij...
Henin2
Ik heb alles bereikt
heb ook alles gegeven
maar ik voel dat "HET" van mij wijkt
en nu wil ik toch eens "leven"
Henin3
Ik deed het niet voor 't geld
(al is dat wat uiteindelijk telt)
Maar eens de sport niet meer leuk is
dan lijkt 't of er in 't leven een deuk is.
De politieker zegt ons wat wij moeten willen
en vraagt onze stem om er mee te kunnen praten
Maar het is niet meer ons willen, maar zijn grillen
die hij bekokstooft met zijn karwaten...
Ik ben het moe, ik ga mezelf opblazen
Maar 't was weinig wol en veel geblaat
Hij was alleen maar heel erg kwaad
en 't bleef bij gedonder in de glazen...
In de vélodrôme stond
een droom van een vélo
't water liep hem uit de mond
maar hij had geen ene euro...
De astroloog keek naar de sterren
in haar ogen en dacht,
"Oh wat een nacht,
en 't stond geeneens in de sterren"
De jongen keek door 't winkelraam
zijn neus plat tegen 't glas
Oh God wat was hij eenzaam
Hij wou dat hij aan de straatkant was...
Je ziet, gewoon amusegueultjes zou je gastronomisch willen stellen... Maar 't is amusant en helemaal niet moeilijk... Gewoon wat rijmelarijen... Moet je ook eens proberen, en niet alleen rijmelalerijen, maar ook gekke gedachten, zoals ze liepen door de holle weg, maar de holle ligt er nog... ook het mixen van talen om rijmen te maken, zoals al te gaar in de boudoir... je creëert mogelijkheden aan de lopende band... Met al te gaar bedoel ik allen te samen, niet dat we bijna overgaar zijn ! Zie je, je blijft gekke dingen denken !
Of misschien vind je het helemaal niet leuk, ben je te ernstig om eens gek te doen, maar gek zijn is gezond ! (Allee binnen bepaalde grenzen hé)... Nee, durf eens te spelen, durf eens mal te zijn !
Het moeilijkste aan de rijmen is het onderwerp...maar luisterend naar radio of tv hoor je plots iets dat je doet denken aan iets geks, aan iets gevoeligs of wat dan ook... Als het woord Chrysant hoort dan denk je aan kerkhof, zet het eens in een bruidsboeket... Heel anders is het niet ?
We zijn al naar de rommelmarkt geweest, maar er stonden maar een dikke tien kraampjes...De mensen betrouwen het weer weer niet ! (weer weer...) Nu erg was dat niet, 't was niet ver, en we hebben toch eens wat verse lucht gehad. 't Is anders niet warm ! Volgens de thermometer in mijn auto krap 12 graden ! Wellicht zal de centrale verwarming ook weer aan moeten ...
Oh ja, morgen wellicht geen blog ! Moeder en ik gaan eens een uitstapje doen! Mag ook wel eens, na die lange sombere winter, na al de misère met de antilevenspillen, de jeuk en de diarree, het stoppen van de morfine met alle afkickverschijnselen... Nu gaan we eens een stapje in de wereld zetten. Eens lekker op restaurant eten, een beetje shoppen en genieten van het anders zijn in een stad in plaats van ons heerlijke plattelandsleven... In de stad kun je op een terrasje, of van achter het raam van een café, lekker mensenkijken... Zag je ook diene vent zijn tattoo op zijn kletskop ? En met zo'n benen zou ze beter een lange broek dragen... Heerlijk gluren... Dat kunnen we hier niet... Ja, naar al de terroristen die hier voorbijfietsen, of de zware motoren die houden van onze krinkelende weggetjes en bergen en dalen... verder niets om mensenkijken te beoefenen. In de stad halen we dan ons hartje op... Ons heel bewust van het feit dat er wellicht ook zijn die naar ons gluren...en wellicht denken: "dat zijn er van den boerebuiten..."
Ik probeer ook te kijken en de houdingen op te slaan op mijn harde schijf, voor later, om te tekenen... Die afhangende schouders van dat vrouwtje met de twee dikke boodschappentassen, de gebogen houding van die oude man, de gang van wat je - misschien ten onrechte- als een homo ziet passeren, een ietwat vrouwelijke stappende man... De oudere vrouw, dik en wat uitgezakt, hoe lagen die plooien van haar kleed ook al weer ?
Mensenkijken... Ooit hoorde ik van mijn leraar beeldhouwen dat zij als leerlingen werden uitgezonden om mensen te schetsen... Hij was naar het station gegaan, tekende daar de ijlende mensen die haastjehaastje naar hun trein liepen, de verveelde die nog een uur wachten voor de boeg had, de man die op een bank zijn krant las, en regelmatig opkeek naar het seinpaneel of zijn trein er nog niet aankwam... de dreinende kinderen aan de hand van te haastig stappende ouders... Volgens hem was de kunst om met zo weinig mogelijk lijnen iets echt weer te geven... Je kunt een vrouw tekenen, en je kunt ook een gehaaste vrouw tekenen... In de eerste ga je alle accenten leggen op het lichaam, in de tweede ga je proberen dat haastige vast te leggen.
Ik ga stoppen voor vandaag, dus tot ...overmorgen ?
zondag, mei 18, 2008
zaterdag, mei 17, 2008
regen
en je ziet alles groeien ! Regen is zegen, maar alleen voor 't kruid...
Toen ik vanmorgen opstond, moest ik voor het eerst sinds lang licht maken in de badkamer, ik zag mijn eigen gezicht niet meer.(Niet dat je er veel aan mist)...
't Is donker, 't is nat, 't is vuil weer !
Door mijn linde kijken gaat niet meer...soms nog een spotje licht tussen de bladeren door bij een mild windvlaagje... De bladeren worden ook groener, komen tot volle wasdom, alleen de gouden gloed op de bloeisels is er nog. Heerlijk dat die er nu zijn, jammer als er zich iemand onder parkeert met zijne tutuut, want zijn carrosserie zal plakken !!!
Ik ga moeten snoeien aan mijn lievelingsboom, want alleen lieden van minder dan 1.40 meter kunnen er nog onder wandelen zonder de takken te beroeren, en dat beroeren is niets als het droog is, maar bij natte ben je meteen gewassen en gedouchet ! (zonder zeep)
Ook aan de kant van de straat, want iedere auto ranselt nu de blaren, en een camion zal nog wat meer voelen dan de blaren... Ieder jaar moeten die takken afgedaan worden, en ieder jaar staan er nieuwe.
De blaren van een linde hangen wat, en wat mooi is, de twee onderste blaren van ieder takje vormen een kapje, het ene blad zit wat in het andere gekruld. De duitse pijp is ook weer aan de groei begonnen, en de massa oude dooreengewrongen lianen worden bedekt met nieuwe, die weer door alles heen omhoog kruipen...Ze zitten al enkele meters hoog in de linde, en vormen er precies een vogelnest, maar dan in 't groen... en levend nest als het ware.
In de notelaar groeit sinds jaar en dag een mooie klimroos, en de boom raakt weer stillekes overdekt met kleine rozenblaadjes, en overal zie je al de trossen knopjes komen...Binnen enkele dagen bij goed weer, anders iets langer, zal mijn notelaar weer veranderen in één grote witte boeket van geurende roosjes... Straks is de wilde opgroei van de rozen gedaan, en in enkele weken zie je hem nog amper staan, en neemt de notelaar weer zijn (oudste) rechten in, en zijn blaren zitten weer in het licht... Blijkbaar werkt de combinatie perfect, en ieder jaar weer geniet ik van mijn bloeiende notelaar...
Ik hou van die soort rozen, waar je nooit moet naar kijken, die zelf zijn plaats verwerft in de boom waar je hem tegen zet. De notelaar is wellicht een heel goede keus, omdat dit een niet zo dik bebladerde boom is.
Op het veld voor mijn deur komen nu lange rijen kleine groene plantjes piepen...'t ziet er uit dat ik weer met maïs voor mijn neus zit ! Binnen een paar maand kijk ik weer op een groene muur van "turkse tarwe" zoals ze dat in 't Oostendse noemen... Alles wat van ver kwam, kwam uit het oosten, en was dus turks in vroegere tijden, zo was een kalkoen ook een turkenhaan en een turkenhenne... De cavia kwam ook van over zee, en was dus een zeeratje... Nu weet het kleinste kind dat een cavia, en maïs en kalkoenen uit kamerika komen... maar in die tijd wisten de mensen van niets, en keken verstomd naar die nieuwe dingen...
Wist je dat de naam Kalkoen eigenlijk ook zo'n woord is ? Toen Magellaen in Indie de stad Calicut een lesje gaf en de stad plat schoot, was er een onbekende vlaming aan boord... Die man hield een dagboek bij, en schreef voortdurend over de stad Calcoen... Ook het Franse Poule d'Inde zegt dat het van Indië komt... En Colombus dacht dat hij in Indië zat ! In het hoogduits sprak men van een Kalekutischer Hahn... Calicut is niet Calcutta, maar het huidige Koshikode aan de Zuidwestkust van Indië...
Wij hebben nog familie met de naam Calcoen... Misschien van kalkoenhouders ? In illo tempore hielden ze kalkoenen zoals schapen, ze werden in grote kudden gedreven langs de velden, en er zijn talloze processtukken over kalkoenen die zich niet beperkt hadden tot het gras aan de kant van de weg, maar het graan op de velden hadden meegepikt...
Weet je dat ons Vlaanderland een van de eerste was waar kalkoenen gekweekt werden ? Logisch, omdat Vlaanderen het rijke en administratieve centrum van Spanje was in het noorden... En Spanje zat aan de bron van de amerikaanse goederen. Op een wandtapijt uit 1551 (dus wellicht in 1550 gemaakt) stond reeds de eerste kalkoen afgebeeld... Dus echt niet zo lang na Colombus moeten die beestjes hier al hebben gezeten !
Hoe kom ik daar nu op ? Oh ja door naamgevingen... en in feite kunnen we daar heel wat uit afleiden ! Onder meer de ongeschooldheid van de mensen in die tijden...
Ik heb hier twee boekwerken, een van uit acv-achtergrond, en één van uit abvv-achtergrond, over de bietenmannen, de "fransmans", de mensen van bij ons die ieder jaar weer voor maanden naar frankrijk gingen labeuren om hun gezin te kunnen onderhouden... Hard en ongezond leven!
Maar ik wil het over iets anders hebben...
Heb je al eens gekeken naar de schilderijen van Breughel ? Naar de mannekens... er zijn nog schilders die op hun werken ook het plebs, het schorum, het gewone onontwikkelde volk hebben geschilderd... Je moet eens goed kijken naar de gezichten van die mensen ! Diezelfde gezichten zag je nog op die foto's van de bietemannen, van het gewone werkvolk van eind de negentiende, begin de twintigste eeuw ! Grove afgestompte gezichten...
Als ik kijk naar de mooiste foto's van de negentiende eeuw, met onder meer de groei van de eiffeltoren en zo, dan zie je foto's van stadsmensen, en daar is dat afgestompte al voor het grootste stuk verdwenen, met een moderne outfit zouden ze niet opvallen in onze straten, maar die anderen wel !
Het leven dat men leidt heeft dus niet alleen invloed op je gezondheid en je levensduur, het tekent je ook qua uiterlijk !
Dat zegt mij, meer dan iets anders, hoe erg men die mensen onderdrukt heeft, dom gehouden heeft, ondervoed heeft en ga zo maar door ... men had een soort werkvee gecreëerd ! Er was duidelijk onderscheid tussen de standen, niet alleen in macht en rijkdom, maar ook in uiterlijk !
Ik vind dat erg !
En wat ik nog erger vindt, dat is dat dit in sommige stukken van onze aardkloot nog steeds bezig is ! Nu vinden we de aboriginals uit Australië een lelijk soort mensen, maar die gezichten, maar dan in 't wit waren hier de gewone gezichten van het werkvolk ! Ik vraag me af, of nu, nu eindelijk de aboriginal in Australië erkent zijn als gelijkwaardige mensen, of dan hun gezicht niet ook zal veranderen, zoals het hier was ... Het was wellicht gemakkelijk voor de baron om het plebs als minderwaardig te beschouwen, want ze zagen er effectief uit als een ander ras !
De ontvoogding van de arbeidersstand door de vakbonden, dat heeft veel meer gebracht dan welvaart, het heeft ook de menswaardigheid gebracht !
Het is dan ook geen wonder dat er een soort onderhuidse agressie zit tegen de "hogere" standen ... en bij de ene groep wordt de clerus bij de vijand, bij de anderen tot de vrienden gerekend... Het is allemaal zo logisch als je het bekijkt, maar ook zo intens triest !!!
Hoe moet je bestaan om een ganse bevolkingsgroep zo af te stompen, zo te onderdrukken, zo te beknotten in al zijn mogelijkheden, en het gaat nog steeds door... En niet alleen dat, ook de fouten tegen het milieu, tegen ons aller moeder aarde herdoen ze zonder scrupules ook nog maar eens !Wat voor klootjesvolk is het die dat doet ?
Klootjes is een beetje te vriendelijk...
tot de volgende ?
Toen ik vanmorgen opstond, moest ik voor het eerst sinds lang licht maken in de badkamer, ik zag mijn eigen gezicht niet meer.(Niet dat je er veel aan mist)...
't Is donker, 't is nat, 't is vuil weer !
Door mijn linde kijken gaat niet meer...soms nog een spotje licht tussen de bladeren door bij een mild windvlaagje... De bladeren worden ook groener, komen tot volle wasdom, alleen de gouden gloed op de bloeisels is er nog. Heerlijk dat die er nu zijn, jammer als er zich iemand onder parkeert met zijne tutuut, want zijn carrosserie zal plakken !!!
Ik ga moeten snoeien aan mijn lievelingsboom, want alleen lieden van minder dan 1.40 meter kunnen er nog onder wandelen zonder de takken te beroeren, en dat beroeren is niets als het droog is, maar bij natte ben je meteen gewassen en gedouchet ! (zonder zeep)
Ook aan de kant van de straat, want iedere auto ranselt nu de blaren, en een camion zal nog wat meer voelen dan de blaren... Ieder jaar moeten die takken afgedaan worden, en ieder jaar staan er nieuwe.
De blaren van een linde hangen wat, en wat mooi is, de twee onderste blaren van ieder takje vormen een kapje, het ene blad zit wat in het andere gekruld. De duitse pijp is ook weer aan de groei begonnen, en de massa oude dooreengewrongen lianen worden bedekt met nieuwe, die weer door alles heen omhoog kruipen...Ze zitten al enkele meters hoog in de linde, en vormen er precies een vogelnest, maar dan in 't groen... en levend nest als het ware.
In de notelaar groeit sinds jaar en dag een mooie klimroos, en de boom raakt weer stillekes overdekt met kleine rozenblaadjes, en overal zie je al de trossen knopjes komen...Binnen enkele dagen bij goed weer, anders iets langer, zal mijn notelaar weer veranderen in één grote witte boeket van geurende roosjes... Straks is de wilde opgroei van de rozen gedaan, en in enkele weken zie je hem nog amper staan, en neemt de notelaar weer zijn (oudste) rechten in, en zijn blaren zitten weer in het licht... Blijkbaar werkt de combinatie perfect, en ieder jaar weer geniet ik van mijn bloeiende notelaar...
Ik hou van die soort rozen, waar je nooit moet naar kijken, die zelf zijn plaats verwerft in de boom waar je hem tegen zet. De notelaar is wellicht een heel goede keus, omdat dit een niet zo dik bebladerde boom is.
Op het veld voor mijn deur komen nu lange rijen kleine groene plantjes piepen...'t ziet er uit dat ik weer met maïs voor mijn neus zit ! Binnen een paar maand kijk ik weer op een groene muur van "turkse tarwe" zoals ze dat in 't Oostendse noemen... Alles wat van ver kwam, kwam uit het oosten, en was dus turks in vroegere tijden, zo was een kalkoen ook een turkenhaan en een turkenhenne... De cavia kwam ook van over zee, en was dus een zeeratje... Nu weet het kleinste kind dat een cavia, en maïs en kalkoenen uit kamerika komen... maar in die tijd wisten de mensen van niets, en keken verstomd naar die nieuwe dingen...
Wist je dat de naam Kalkoen eigenlijk ook zo'n woord is ? Toen Magellaen in Indie de stad Calicut een lesje gaf en de stad plat schoot, was er een onbekende vlaming aan boord... Die man hield een dagboek bij, en schreef voortdurend over de stad Calcoen... Ook het Franse Poule d'Inde zegt dat het van Indië komt... En Colombus dacht dat hij in Indië zat ! In het hoogduits sprak men van een Kalekutischer Hahn... Calicut is niet Calcutta, maar het huidige Koshikode aan de Zuidwestkust van Indië...
Wij hebben nog familie met de naam Calcoen... Misschien van kalkoenhouders ? In illo tempore hielden ze kalkoenen zoals schapen, ze werden in grote kudden gedreven langs de velden, en er zijn talloze processtukken over kalkoenen die zich niet beperkt hadden tot het gras aan de kant van de weg, maar het graan op de velden hadden meegepikt...
Weet je dat ons Vlaanderland een van de eerste was waar kalkoenen gekweekt werden ? Logisch, omdat Vlaanderen het rijke en administratieve centrum van Spanje was in het noorden... En Spanje zat aan de bron van de amerikaanse goederen. Op een wandtapijt uit 1551 (dus wellicht in 1550 gemaakt) stond reeds de eerste kalkoen afgebeeld... Dus echt niet zo lang na Colombus moeten die beestjes hier al hebben gezeten !
Hoe kom ik daar nu op ? Oh ja door naamgevingen... en in feite kunnen we daar heel wat uit afleiden ! Onder meer de ongeschooldheid van de mensen in die tijden...
Ik heb hier twee boekwerken, een van uit acv-achtergrond, en één van uit abvv-achtergrond, over de bietenmannen, de "fransmans", de mensen van bij ons die ieder jaar weer voor maanden naar frankrijk gingen labeuren om hun gezin te kunnen onderhouden... Hard en ongezond leven!
Maar ik wil het over iets anders hebben...
Heb je al eens gekeken naar de schilderijen van Breughel ? Naar de mannekens... er zijn nog schilders die op hun werken ook het plebs, het schorum, het gewone onontwikkelde volk hebben geschilderd... Je moet eens goed kijken naar de gezichten van die mensen ! Diezelfde gezichten zag je nog op die foto's van de bietemannen, van het gewone werkvolk van eind de negentiende, begin de twintigste eeuw ! Grove afgestompte gezichten...
Als ik kijk naar de mooiste foto's van de negentiende eeuw, met onder meer de groei van de eiffeltoren en zo, dan zie je foto's van stadsmensen, en daar is dat afgestompte al voor het grootste stuk verdwenen, met een moderne outfit zouden ze niet opvallen in onze straten, maar die anderen wel !
Het leven dat men leidt heeft dus niet alleen invloed op je gezondheid en je levensduur, het tekent je ook qua uiterlijk !
Dat zegt mij, meer dan iets anders, hoe erg men die mensen onderdrukt heeft, dom gehouden heeft, ondervoed heeft en ga zo maar door ... men had een soort werkvee gecreëerd ! Er was duidelijk onderscheid tussen de standen, niet alleen in macht en rijkdom, maar ook in uiterlijk !
Ik vind dat erg !
En wat ik nog erger vindt, dat is dat dit in sommige stukken van onze aardkloot nog steeds bezig is ! Nu vinden we de aboriginals uit Australië een lelijk soort mensen, maar die gezichten, maar dan in 't wit waren hier de gewone gezichten van het werkvolk ! Ik vraag me af, of nu, nu eindelijk de aboriginal in Australië erkent zijn als gelijkwaardige mensen, of dan hun gezicht niet ook zal veranderen, zoals het hier was ... Het was wellicht gemakkelijk voor de baron om het plebs als minderwaardig te beschouwen, want ze zagen er effectief uit als een ander ras !
De ontvoogding van de arbeidersstand door de vakbonden, dat heeft veel meer gebracht dan welvaart, het heeft ook de menswaardigheid gebracht !
Het is dan ook geen wonder dat er een soort onderhuidse agressie zit tegen de "hogere" standen ... en bij de ene groep wordt de clerus bij de vijand, bij de anderen tot de vrienden gerekend... Het is allemaal zo logisch als je het bekijkt, maar ook zo intens triest !!!
Hoe moet je bestaan om een ganse bevolkingsgroep zo af te stompen, zo te onderdrukken, zo te beknotten in al zijn mogelijkheden, en het gaat nog steeds door... En niet alleen dat, ook de fouten tegen het milieu, tegen ons aller moeder aarde herdoen ze zonder scrupules ook nog maar eens !Wat voor klootjesvolk is het die dat doet ?
Klootjes is een beetje te vriendelijk...
tot de volgende ?
vrijdag, mei 16, 2008
and again: the dentist !
Mijn laatste tand heeft de plombering ongeveer 6 uur doorstaan, en dan was het eerste stuk er al weer uit.... Reden? Ik was de laatste klant, net voor hij naar spanje trok met zijne gade in hun witte bmw cabrio... Als ik het goed heb begrepen was er iets met vastgoed. Zijn madame is architecte...
Nu is hij terug van weggeweest en ik mag nog eens opdraven om de stukken te lijmen....
Ik moet er om 9uur zijn, dus 't wordt een beknopt blogske... Ik kon natuurlijk ook wachten met bloggen, maar dan moest ik hier mijn eigen kas zitten opfretten tot het tijd was om ter tandentrekkers te gaan... Wellicht is er niet lastiger dan zitten wachten... Gelukkig heb ik daar geen moeilijkheden meer mee in de wachtzaal van de dokters, daar heb ik geleerd mijn ziel in lijdzaamheid te bezitten (oefening baart kunst)...Maar thuis, op eigen terrein niet genoeg tijd hebben om nog iets te beginnen, en dan te vroeg zijn om al aan te zetten naar wat dan ook, daar krijg ik de kriebels van. Gek, het is alle twee wachten en toch maakt het in mij totaal andere gewaarwordingen los. Vraag me geen uitleg, ik heb er geen...
Wel behoor ik tot het (helaas uitstervend) ras van de mensen die een hekel hebben aan te laat komen... Ik ben overal steevast iets te vroeg ! Bij recepties betekent dat dan ook dat ik bijna steeds als eerste het feest binnenkom... want het schijnt tot de etiquette te horen dat je bij dergelijke gelegenheden te laat komt, en niet te vroeg... Je moet dan eens de boel in de gaten houden ! Blijkbaar is een kwartuur het summum van beleefdheid, en dan zie je een lange rij staan aanschuiven, beladen met pakjes, bloemen of enveloppen... heel onwennig in hun nette pak met veel te krappe hemdencols waarboven hun hoofden dan wat tomaatachtig aandoen...
De dames staan elkaar steels te beloeren, wat heeft ze aan ? Waar zou ze dat gehaald hebben...pfff, 't mijne is toch veel schoonderder...
Soms hebben ze hun kleine kinderen bij, kwestie van het bruidspaar inspiratie te geven, maar die gastjes zijn helemaal niet geïnterressseerd in die plechtstatigheden en zijn daar allemaal ambetant, met uitzondering van de degenen die van hunne pa mogen tussen de tafels crossen...wat ook niet optimaal is voor de gang van de plechtstatigheden... Je ziet de bruidegom denken "dat moet ik niet hebben" hij houd wel van de manoevers die er toe leiden, maar niet van die kleine herrieschoppers... Maar helaas, hij is geen baas ! en zodra er eentje zich bij hen komt aandienen met een wolk van een baby op de arm, dan ziet hij zijn nieuwe gade smelten, en weet hij dat het lot hem ongenadig is...
Vroeger, in mijn jeugdjaren, was het huwelijk het vrijkaartje om te mogen binnengaan in het terrein van de grote geneugten... nu huwen ze in de hoop dat dit een nieuwe kick zal geven, of omdat madame zwanger is, of omdat het toch eindelijk wel beter is, kwestie van het huis en zo...
Bij ons was het huwelijk nog een ontdekkingsreis, nu is het een thuiskomst... eindelijk rust...
Oh, ik zal er geen oordeel over vellen, 't zal wel allemaal zijn goede en zijn mindere kanten hebben, maar wat ik in die jonge huwelijken veelal mis, dat is het feit dat ze niet meer echt hun patrimonium moeten opbouwen... Toen ik huwde had ik een bed en bijhorende kast, een tafel en bijhorende stoelen, en wat keukenmeubels toen was ons geld op. Hadden we niets meer. De rest, dus in feite alles wat we nu hebben, hebben we hutje bij mudje bijeengespaard... In ieder stuk zit ons zweet als het ware...
Nu trouwen ze en hebben ze alles... en hebben er geen eerbied voor, want ze weten niet wat je er voor moet doen...
Ik denk dat dit één van de redenen is van het te grote aantal echtscheidingen! ze hebben nooit samen iets opgebouwd ! en wat ze verwerven komt er bij als een luxe...
Nu ja, met wat geluk leren ze samenleven, maar wij hadden het in die zin misschien iets makkelijker, omdat we van nul begonnen...
Het begint al met de kindertijd, als ik kijk naar het speelgoed van mijn kleinkinderen, dan zie ik veel meer dan wij indertijd met een ganse straat kinderen konden bijeenleggen... En wij speelden met die dingen, zij niet, de computer en de tv zijn veel beter...
Wij hadden zo weinig, dat we heel de wereld hadden, want we maakten dingen zelf en eventueel speelden we zelfs met totaal fictieve dingen... We maakten een kamp met takken en overdekt met gras en bladeren, nu hebben ze zo'n soort wigwam, maar je ziet ze niet meer cowboy en indiaantje spelen...Nee, ze zitten in die tent, uit de warmte van de zon nintendo te spelen.
Niet dat ze niet bewegen, ze gaan joggen en zo...maar ravotten???
Weten ze nog hoe je met één klop iemand zijn beide ogen dichtklopt ? Niet dat dit een kunst is, maar het was een ervaring. Wij leerden iets al spelen, we schrokken ons soms halfdood ervan, maar we leerden met elkaar omgaan. Met vallen en opstaan...
Nu hebben ze een leraar die zich bezig houd met het pestgedrag op school...Wij losten dat zelf op, en kregen thuis als advies dat we ons niet moesten laten doen... Ik was veel ziek, moest altijd in dikke kleren rondlopen ('t ventje zou eens moeten wéér ziek worden) ik was te dik...kortom, ik zou Hét slachtoffer bij uitstek moeten geweest zijn om gepest te worden... Ik ben nooit veel gepest geweest, en als ze het ooit probeerden, lang deden ze het niet, want ik klopte er op ! Nu mag de gepeste niet meer kloppen, dat is agressie... en doet hij het wel, veel kans dat hij de straf krijgt in plaats van de pester...
Daar heb ik wat schrik van... Weet je, ik vrees dat de kinderen van vandaag niet meer leren met elkaar te leven, niet meer leren waar de grenzen liggen van de samenleving...en god weet wat dat in de toekomst allemaal zal veroorzaken... we kweken er doetjes van en echte gemene pesters die iedere keer weer wegkomen omdat de andere door zijn reactie de schuld krijgt...
Ik heb een beetje schrik van zo'n maatschappij... ook al zal ik het wellicht niet meer meemaken in die mate...
tot de volgende ?
Nu is hij terug van weggeweest en ik mag nog eens opdraven om de stukken te lijmen....
Ik moet er om 9uur zijn, dus 't wordt een beknopt blogske... Ik kon natuurlijk ook wachten met bloggen, maar dan moest ik hier mijn eigen kas zitten opfretten tot het tijd was om ter tandentrekkers te gaan... Wellicht is er niet lastiger dan zitten wachten... Gelukkig heb ik daar geen moeilijkheden meer mee in de wachtzaal van de dokters, daar heb ik geleerd mijn ziel in lijdzaamheid te bezitten (oefening baart kunst)...Maar thuis, op eigen terrein niet genoeg tijd hebben om nog iets te beginnen, en dan te vroeg zijn om al aan te zetten naar wat dan ook, daar krijg ik de kriebels van. Gek, het is alle twee wachten en toch maakt het in mij totaal andere gewaarwordingen los. Vraag me geen uitleg, ik heb er geen...
Wel behoor ik tot het (helaas uitstervend) ras van de mensen die een hekel hebben aan te laat komen... Ik ben overal steevast iets te vroeg ! Bij recepties betekent dat dan ook dat ik bijna steeds als eerste het feest binnenkom... want het schijnt tot de etiquette te horen dat je bij dergelijke gelegenheden te laat komt, en niet te vroeg... Je moet dan eens de boel in de gaten houden ! Blijkbaar is een kwartuur het summum van beleefdheid, en dan zie je een lange rij staan aanschuiven, beladen met pakjes, bloemen of enveloppen... heel onwennig in hun nette pak met veel te krappe hemdencols waarboven hun hoofden dan wat tomaatachtig aandoen...
De dames staan elkaar steels te beloeren, wat heeft ze aan ? Waar zou ze dat gehaald hebben...pfff, 't mijne is toch veel schoonderder...
Soms hebben ze hun kleine kinderen bij, kwestie van het bruidspaar inspiratie te geven, maar die gastjes zijn helemaal niet geïnterressseerd in die plechtstatigheden en zijn daar allemaal ambetant, met uitzondering van de degenen die van hunne pa mogen tussen de tafels crossen...wat ook niet optimaal is voor de gang van de plechtstatigheden... Je ziet de bruidegom denken "dat moet ik niet hebben" hij houd wel van de manoevers die er toe leiden, maar niet van die kleine herrieschoppers... Maar helaas, hij is geen baas ! en zodra er eentje zich bij hen komt aandienen met een wolk van een baby op de arm, dan ziet hij zijn nieuwe gade smelten, en weet hij dat het lot hem ongenadig is...
Vroeger, in mijn jeugdjaren, was het huwelijk het vrijkaartje om te mogen binnengaan in het terrein van de grote geneugten... nu huwen ze in de hoop dat dit een nieuwe kick zal geven, of omdat madame zwanger is, of omdat het toch eindelijk wel beter is, kwestie van het huis en zo...
Bij ons was het huwelijk nog een ontdekkingsreis, nu is het een thuiskomst... eindelijk rust...
Oh, ik zal er geen oordeel over vellen, 't zal wel allemaal zijn goede en zijn mindere kanten hebben, maar wat ik in die jonge huwelijken veelal mis, dat is het feit dat ze niet meer echt hun patrimonium moeten opbouwen... Toen ik huwde had ik een bed en bijhorende kast, een tafel en bijhorende stoelen, en wat keukenmeubels toen was ons geld op. Hadden we niets meer. De rest, dus in feite alles wat we nu hebben, hebben we hutje bij mudje bijeengespaard... In ieder stuk zit ons zweet als het ware...
Nu trouwen ze en hebben ze alles... en hebben er geen eerbied voor, want ze weten niet wat je er voor moet doen...
Ik denk dat dit één van de redenen is van het te grote aantal echtscheidingen! ze hebben nooit samen iets opgebouwd ! en wat ze verwerven komt er bij als een luxe...
Nu ja, met wat geluk leren ze samenleven, maar wij hadden het in die zin misschien iets makkelijker, omdat we van nul begonnen...
Het begint al met de kindertijd, als ik kijk naar het speelgoed van mijn kleinkinderen, dan zie ik veel meer dan wij indertijd met een ganse straat kinderen konden bijeenleggen... En wij speelden met die dingen, zij niet, de computer en de tv zijn veel beter...
Wij hadden zo weinig, dat we heel de wereld hadden, want we maakten dingen zelf en eventueel speelden we zelfs met totaal fictieve dingen... We maakten een kamp met takken en overdekt met gras en bladeren, nu hebben ze zo'n soort wigwam, maar je ziet ze niet meer cowboy en indiaantje spelen...Nee, ze zitten in die tent, uit de warmte van de zon nintendo te spelen.
Niet dat ze niet bewegen, ze gaan joggen en zo...maar ravotten???
Weten ze nog hoe je met één klop iemand zijn beide ogen dichtklopt ? Niet dat dit een kunst is, maar het was een ervaring. Wij leerden iets al spelen, we schrokken ons soms halfdood ervan, maar we leerden met elkaar omgaan. Met vallen en opstaan...
Nu hebben ze een leraar die zich bezig houd met het pestgedrag op school...Wij losten dat zelf op, en kregen thuis als advies dat we ons niet moesten laten doen... Ik was veel ziek, moest altijd in dikke kleren rondlopen ('t ventje zou eens moeten wéér ziek worden) ik was te dik...kortom, ik zou Hét slachtoffer bij uitstek moeten geweest zijn om gepest te worden... Ik ben nooit veel gepest geweest, en als ze het ooit probeerden, lang deden ze het niet, want ik klopte er op ! Nu mag de gepeste niet meer kloppen, dat is agressie... en doet hij het wel, veel kans dat hij de straf krijgt in plaats van de pester...
Daar heb ik wat schrik van... Weet je, ik vrees dat de kinderen van vandaag niet meer leren met elkaar te leven, niet meer leren waar de grenzen liggen van de samenleving...en god weet wat dat in de toekomst allemaal zal veroorzaken... we kweken er doetjes van en echte gemene pesters die iedere keer weer wegkomen omdat de andere door zijn reactie de schuld krijgt...
Ik heb een beetje schrik van zo'n maatschappij... ook al zal ik het wellicht niet meer meemaken in die mate...
tot de volgende ?
donderdag, mei 15, 2008
Het mottigste symbool ooit...
We kennen ze allemaal wel, het is ooit begonnen als wapenschilden, geëvolueerd tot symbolen en nu zijn we aan de logo's...
Wat de volgende stap zal zijn is voorlopig gissen, maar daarover heb ik het niet... Ik heb het over het symbool voor de vrede, de duif !
Wie ooit dat beest gekozen heeft als vredessymbool had duidelijk geen inzicht in het dierenleven... Hij zag ergens zo'n lief wit beestje, dat er zo zacht uitzag en zo lief zat te roedekoeën, en hup, het symbool was er ...
Er zijn in de dierenwereld weinig of omzeggens geen dieren die zonder scrupules hun eigen soortgenoten vermoorden. Wel kennen we veelal de strijd om de macht, maar het is slechts echt per ongeluk als daar een dode valt... Je kunt dit duidelijk zien bij normaal opgevoede honden, met andere woorden, honden die nog hond zijn, als je daar twee exemplaren ziet van vechten, dan kan het er erg aan toe gaan, maar op een bepaald moment biedt de verliezer als het ware zijn keel aan de sterkere, als subliem teken van overgave, en op slag stopt het gevecht ! De baas is gekend !
Dat er soms toch doden vallen is zoals gezegd alleen per ongeluk, zoals de twee hertenbokken die men dood terugvond met de geweien in elkaar vernesteld...
Toch zijn er enkele beesten die zonder scrupules hun soortgenoten uitmoorden: de mens, de kip en ... ja de duif !
Er zijn er misschien nog andere, maar ik ken er geen.
(Ik ben geneigd te zeggen drie soorten van kiekens: de mens, de duif en de kip zelve)
Een duif is echt wreedaardig ! Als er een gekwetste soortgenoot is, of als er bij een koppeltje een vreemd duifje land, dan moet het zien dat het rap zichzelf in veiligheid kan brengen, of het is reddeloos verloren ! Ze pikken het beestje kapot, rukken zelfs het vel van zijn lijf !
en dat moet dan het symbool van de vrede zijn !
Het lijkt wel of ze dat symbool genomen hebben, omdat ze het toch niet echt menen !
Als je nu kijkt in de wereld, en naar dezen die zeggen dat ze vechten voor de vrede, tegen terrorisme en noem maar op, kijk dan een goed, ga eens achteruit, naar het begin van de geschiedenis...Herinner je je nog dat de aanleiding was dat Irak kernwapens en biologische wapens had ? Ze zijn nooit gevonden...
Ik wil je niet bang maken, maar nu zijn er weer fabrieken gezien voor het vervaardigen van kernwapens, in Iran en in Noord Korea... De volgende gebieden om nieuwe wapens te testen op hun effectiviteit ? Lessen trekken uit Irak, waar de vrede, ondanks (of juist door ?) de overwinning maar niet wil komen ? Meteen alle mogelijke tegenstand onder de mom van agressie over de kling jagen? (Nu ja, klingen hebben ze niet meer nodig, nu doen ze dat netjes van op verre afstand, zonder de handen vuil te maken)
En denk niet dat wij hier veilig zijn ! Het lobbyen is al heel lang bezig, en Europa is nog steeds maar een aanhangsel van de USA... In Amerika zijn er nu al tientallen concentratiekampen in oprichting, in ieder van die kampen liggen duizenden en duizenden doodskisten klaar... Officieel heet dat een voorbereiding tegen een eventuele biologische oorlog... Nu zijn er ook in Europa al dergelijke kampen in opbouw !
Steeds meer en meer verdwijnt het individu als individu, en wordt een nummer !
België was de eerste met de RFID-chip in de identiteitskaarten, waarmee men alle gegevens stockeert en van iedereen in een oogopslag ziet ! Honden en katten worden nu al verplicht geïnjecteerd met een RFID-chip, zogezegd om identificatie mogelijk te maken. Maar niet alleen de identificatie kan zo, men kan er ook de ganse medische geschiedenis in brengen... Herinner je je nu plots ook dat er al bedrijven zijn die spreken van hun werknemers met zo'n chip uit te rusten??? Oh, officieel om dat er geen vreemden zouden binnen kunnen komen, maar die chip kan alle gegevens stockeren !
Heb je eigenlijk goed gelezen ? Dat wil dus in feite zeggen dat men die chips kan lezen van op enige afstand ! Variërend naargelang de soort antenne die er inzit...
Men is bezig deze chips in alles en nog wat aan te brengen, bv ook in kledij, in de verpakking van je sneetjes salami en noem maar op... Ik zag filmpjes van een groot warenhuis die niet alleen zijn winkelbezoek filmt, maar ter zelfdertijd ook de chips leest, je kon netjes aflezen wel merk van BH de dame aan had, het merk van slipje, kousen, schoenen... en ook nog wat in het karretje lag... Oh, geen ergere bijbedoeling dan het koopgedrag kennen... Maar is dat al niet erg genoeg ?
Het gaat nog verder ! Die RFID-chips zijn in feite maar zo groot als een zandkorrel, dat ze groter zijn is alleen door dat men er ook een antenne moet in bergen om het van op afstand te kunnen opsporen... Het is echter heel eenvoudig en helemaal niet duur, om die chips zonder antenne uit te strooien boven een betoging... Zand kruipt overal in en tussen, dus de kans is heel groot dat iedereen wel één of meer van die zandkorreltjes (chips !) meedraagt in zijn haar, zijn kleding...Met een handscan kun je deze mensen er dan rustig uithalen, na de betoging, na de revolte....
De camera's in Leuven van kameraad Tobback, zijn dat camera's? of zij ze iets gesofisticeerder ?
Ik weet het ook niet... Wel weet ik dat we in een sterk veranderende maatschappij leven ! Dat de individuele vrijheid heel sterk in vraag komt !
Stel dat men, officieel om medische redenen bij iedereen een chip inplant, om zo overal en altijd je medische gegevens ter beschikking te hebben, bloedgroep, allergieën en noem maar op... Dan kan men na korte tijd stellen dat je eigenlijk geen identiteitspapieren meer nodig hebt, dat kan rustig ook via deze chip... Volgende stap ? De banken, je hebt eigenlijk geen bankkaart meer nodig, je hebt immers je identificatie bij je...
Als men je kwijt wilt, dan is niet meer makkelijker ! Ze ontchippen je, en je bestaat gewoon niet meer ! Je kunt nergens meer binnen, want een deur gaat open op basis van een chip, je kunt niets meer kopen, want geld is zuiver virtueel en alleen via de chip, je kunt geen werk krijgen, want je hebt geen erkenning meer bij sociale zekerheid ... enz enz...
Zie ik het te zwart in ?
Hopelijk heb je gelijk...
Maar het scenario is niet uit de lucht gegrepen, het is echt ! Big Brother is really watching us !!!
Griezelig, eng, noem maar op ! Het derde rijk was er niets bij !
En ik herhaal, wij waren het eerste landje met die chip in onze identiteitskaart, wij zijn het proefterrein...
Heb jij nog betrouwen in de beleidsmensen ? Ikke niet !
Geen enkel verzet zal nog echt mogelijk zijn ! Men kan vakbonden, groene bewegingen, verzetshaarden tegen bepaalde ingrijpende werken (bv het asbeststort in Ronse) men kan al deze mensen zo maar identificeren, men kan niet alleen zien wie het is, maar men kan ze ook uitschakelen... Stel, men wil iemand straffen, dan verandert men de gegevens van de chip (van op afstand !!!!) en plots kan je niet meer in je eigen wagen, of wil hij je niet herkennen als eigenaar...Je deur van je huis wil niet meer voor je open... Zie je het al voor je ? En als er te veel lawaai over komt, dan kan men het op een foutje in de chip of in de software steken, tot het niet meer nodig zal zijn, tot iedereen het wel zal inzien, dat iedereen heel braaf in de uitgezette lijn loopt...
Nog niet bang ? Beter van wel ! beter nu al je stem verheffen ! Voor het te laat is !
Ik ben bewust begonnen met de wrede-s-duif, omdat die chip ook zal voorgesteld worden als de ultieme oplossing van alle problemen, makkelijk, stel je voor dat je ziek wordt op vakantie, dan kennen de dokters daar alles wat ze van jou moeten kennen... Oh, het zal zo mooi, zo lief, zo overtuigend gebracht worden, maar het zet alle deuren wagenwijd open voor de echte Big Brother !!!
We leven in een bizarre wereld !
tot de volgende ?
Wat de volgende stap zal zijn is voorlopig gissen, maar daarover heb ik het niet... Ik heb het over het symbool voor de vrede, de duif !
Wie ooit dat beest gekozen heeft als vredessymbool had duidelijk geen inzicht in het dierenleven... Hij zag ergens zo'n lief wit beestje, dat er zo zacht uitzag en zo lief zat te roedekoeën, en hup, het symbool was er ...
Er zijn in de dierenwereld weinig of omzeggens geen dieren die zonder scrupules hun eigen soortgenoten vermoorden. Wel kennen we veelal de strijd om de macht, maar het is slechts echt per ongeluk als daar een dode valt... Je kunt dit duidelijk zien bij normaal opgevoede honden, met andere woorden, honden die nog hond zijn, als je daar twee exemplaren ziet van vechten, dan kan het er erg aan toe gaan, maar op een bepaald moment biedt de verliezer als het ware zijn keel aan de sterkere, als subliem teken van overgave, en op slag stopt het gevecht ! De baas is gekend !
Dat er soms toch doden vallen is zoals gezegd alleen per ongeluk, zoals de twee hertenbokken die men dood terugvond met de geweien in elkaar vernesteld...
Toch zijn er enkele beesten die zonder scrupules hun soortgenoten uitmoorden: de mens, de kip en ... ja de duif !
Er zijn er misschien nog andere, maar ik ken er geen.
(Ik ben geneigd te zeggen drie soorten van kiekens: de mens, de duif en de kip zelve)
Een duif is echt wreedaardig ! Als er een gekwetste soortgenoot is, of als er bij een koppeltje een vreemd duifje land, dan moet het zien dat het rap zichzelf in veiligheid kan brengen, of het is reddeloos verloren ! Ze pikken het beestje kapot, rukken zelfs het vel van zijn lijf !
en dat moet dan het symbool van de vrede zijn !
Het lijkt wel of ze dat symbool genomen hebben, omdat ze het toch niet echt menen !
Als je nu kijkt in de wereld, en naar dezen die zeggen dat ze vechten voor de vrede, tegen terrorisme en noem maar op, kijk dan een goed, ga eens achteruit, naar het begin van de geschiedenis...Herinner je je nog dat de aanleiding was dat Irak kernwapens en biologische wapens had ? Ze zijn nooit gevonden...
Ik wil je niet bang maken, maar nu zijn er weer fabrieken gezien voor het vervaardigen van kernwapens, in Iran en in Noord Korea... De volgende gebieden om nieuwe wapens te testen op hun effectiviteit ? Lessen trekken uit Irak, waar de vrede, ondanks (of juist door ?) de overwinning maar niet wil komen ? Meteen alle mogelijke tegenstand onder de mom van agressie over de kling jagen? (Nu ja, klingen hebben ze niet meer nodig, nu doen ze dat netjes van op verre afstand, zonder de handen vuil te maken)
En denk niet dat wij hier veilig zijn ! Het lobbyen is al heel lang bezig, en Europa is nog steeds maar een aanhangsel van de USA... In Amerika zijn er nu al tientallen concentratiekampen in oprichting, in ieder van die kampen liggen duizenden en duizenden doodskisten klaar... Officieel heet dat een voorbereiding tegen een eventuele biologische oorlog... Nu zijn er ook in Europa al dergelijke kampen in opbouw !
Steeds meer en meer verdwijnt het individu als individu, en wordt een nummer !
België was de eerste met de RFID-chip in de identiteitskaarten, waarmee men alle gegevens stockeert en van iedereen in een oogopslag ziet ! Honden en katten worden nu al verplicht geïnjecteerd met een RFID-chip, zogezegd om identificatie mogelijk te maken. Maar niet alleen de identificatie kan zo, men kan er ook de ganse medische geschiedenis in brengen... Herinner je je nu plots ook dat er al bedrijven zijn die spreken van hun werknemers met zo'n chip uit te rusten??? Oh, officieel om dat er geen vreemden zouden binnen kunnen komen, maar die chip kan alle gegevens stockeren !
Heb je eigenlijk goed gelezen ? Dat wil dus in feite zeggen dat men die chips kan lezen van op enige afstand ! Variërend naargelang de soort antenne die er inzit...
Men is bezig deze chips in alles en nog wat aan te brengen, bv ook in kledij, in de verpakking van je sneetjes salami en noem maar op... Ik zag filmpjes van een groot warenhuis die niet alleen zijn winkelbezoek filmt, maar ter zelfdertijd ook de chips leest, je kon netjes aflezen wel merk van BH de dame aan had, het merk van slipje, kousen, schoenen... en ook nog wat in het karretje lag... Oh, geen ergere bijbedoeling dan het koopgedrag kennen... Maar is dat al niet erg genoeg ?
Het gaat nog verder ! Die RFID-chips zijn in feite maar zo groot als een zandkorrel, dat ze groter zijn is alleen door dat men er ook een antenne moet in bergen om het van op afstand te kunnen opsporen... Het is echter heel eenvoudig en helemaal niet duur, om die chips zonder antenne uit te strooien boven een betoging... Zand kruipt overal in en tussen, dus de kans is heel groot dat iedereen wel één of meer van die zandkorreltjes (chips !) meedraagt in zijn haar, zijn kleding...Met een handscan kun je deze mensen er dan rustig uithalen, na de betoging, na de revolte....
De camera's in Leuven van kameraad Tobback, zijn dat camera's? of zij ze iets gesofisticeerder ?
Ik weet het ook niet... Wel weet ik dat we in een sterk veranderende maatschappij leven ! Dat de individuele vrijheid heel sterk in vraag komt !
Stel dat men, officieel om medische redenen bij iedereen een chip inplant, om zo overal en altijd je medische gegevens ter beschikking te hebben, bloedgroep, allergieën en noem maar op... Dan kan men na korte tijd stellen dat je eigenlijk geen identiteitspapieren meer nodig hebt, dat kan rustig ook via deze chip... Volgende stap ? De banken, je hebt eigenlijk geen bankkaart meer nodig, je hebt immers je identificatie bij je...
Als men je kwijt wilt, dan is niet meer makkelijker ! Ze ontchippen je, en je bestaat gewoon niet meer ! Je kunt nergens meer binnen, want een deur gaat open op basis van een chip, je kunt niets meer kopen, want geld is zuiver virtueel en alleen via de chip, je kunt geen werk krijgen, want je hebt geen erkenning meer bij sociale zekerheid ... enz enz...
Zie ik het te zwart in ?
Hopelijk heb je gelijk...
Maar het scenario is niet uit de lucht gegrepen, het is echt ! Big Brother is really watching us !!!
Griezelig, eng, noem maar op ! Het derde rijk was er niets bij !
En ik herhaal, wij waren het eerste landje met die chip in onze identiteitskaart, wij zijn het proefterrein...
Heb jij nog betrouwen in de beleidsmensen ? Ikke niet !
Geen enkel verzet zal nog echt mogelijk zijn ! Men kan vakbonden, groene bewegingen, verzetshaarden tegen bepaalde ingrijpende werken (bv het asbeststort in Ronse) men kan al deze mensen zo maar identificeren, men kan niet alleen zien wie het is, maar men kan ze ook uitschakelen... Stel, men wil iemand straffen, dan verandert men de gegevens van de chip (van op afstand !!!!) en plots kan je niet meer in je eigen wagen, of wil hij je niet herkennen als eigenaar...Je deur van je huis wil niet meer voor je open... Zie je het al voor je ? En als er te veel lawaai over komt, dan kan men het op een foutje in de chip of in de software steken, tot het niet meer nodig zal zijn, tot iedereen het wel zal inzien, dat iedereen heel braaf in de uitgezette lijn loopt...
Nog niet bang ? Beter van wel ! beter nu al je stem verheffen ! Voor het te laat is !
Ik ben bewust begonnen met de wrede-s-duif, omdat die chip ook zal voorgesteld worden als de ultieme oplossing van alle problemen, makkelijk, stel je voor dat je ziek wordt op vakantie, dan kennen de dokters daar alles wat ze van jou moeten kennen... Oh, het zal zo mooi, zo lief, zo overtuigend gebracht worden, maar het zet alle deuren wagenwijd open voor de echte Big Brother !!!
We leven in een bizarre wereld !
tot de volgende ?
woensdag, mei 14, 2008
Tellerke !!!
Sorry dat ik nog eens terug kom, maar ik las zojuist in de informatie van mijn tellerke, dat ik een lezer bij kreeg... de Belgische Senaat !!!
Ik pleit onschuldig !!!!
Ik kan hem of haar niet verhinderen mijn blog te lezen, maar het zal mij er niet van weerhouden de polletiek maar een min beroep te vinden !!!
'k Ben der echt nie goe van ! djudedju !
ne polletieker !
'k mag er niet aan denken !
waar heb ik dat verdiend ! Zooooooo slecht ben ik toch niet !
djudedju !
Ik pleit onschuldig !!!!
Ik kan hem of haar niet verhinderen mijn blog te lezen, maar het zal mij er niet van weerhouden de polletiek maar een min beroep te vinden !!!
'k Ben der echt nie goe van ! djudedju !
ne polletieker !
'k mag er niet aan denken !
waar heb ik dat verdiend ! Zooooooo slecht ben ik toch niet !
djudedju !
Geloof ze niet !
Ondertussen al enkele jaren geleden, schreef een specialist mij morfine oor, een speciale vorm, die langzaam vrij kwam in het lichaam...Toen hij mijn verschrikte gezicht zag: Geen gevaar voor verslaving, geen ergere bijwerkingen dan andere verdovingsmiddelen, beter verdraagbaar enz enz
Geloof ze niet !
Er zijn bijwerkingen ! Bijwerkingen waar ik steeds meer schrik van kreeg. Om er maar één, die mij meest schrik aandeed, je krijgt waterophoping in je lichaam ! De hartspecialist noemde het wel ongevaarlijk, het heeft niets met je hart van doen het komt alleen van de morfine... Maar toen ik een paar maanden geleden plots zag dat het water niet meer alleen in mijn benen zat, maar ook in mijn vingers en handen, dan heb ik gezegd dat er iets moest gebeuren !
Ik heb internet afgezocht naar alternatieve middelen om de pijn te onderdrukken of te beheersen, en kwam uit op diverse methoden om het spierstelsel van rug en buik, stillekes, weer op te bouwen, en tot het aannemen van een betere houding met de Alexander methodiek... En ja, na korte tijd ondervond ik dat het werkelijk hielp... In samenspraak met de huisdokter liet ik één van mijn twee dagelijkse pillen vallen...Geen noemenswaardige problemen... Ik hield dat drie weken vol, en dan, nu één week geleden ook de tweede... Het moment was wellicht slecht gekozen, toen daar ook nog die vermaledijde antibiotica bij kwam, maar allee, doorbijten maar hé! Van de antibiotica had ik dus jeuk en wellicht ook de diarree (alhoewel, morfine is een stopmiddel, de ouderen zullen zich nog de druppeltjes laudanum op een suikerklontje herinneren, Het Middel tegen diarree in de jaren 50...) Maar dat ik bijna een week niet stil kon zitten, dat mijn voeten precies een komfoorke zouden zijn, met een inwendige gloed waar je geen soelaas tegen vindt, dat zou "zweven" in plaats van stappen en dergelijke dingen meer, dat had ik niet echt verwacht, het was toch niet verslavend ... Bullshit dus ! Geloof de vos niet als hij passie preekt en de specialist niet als hij zegt dat er geen erge nevenwerkingen en /of geen gewenning, en/of geen verslaving komt !!!
Nu begint het zich te stabiliseren, en voor het eerst heb ik weer een gewone slaapnacht gekend ! oef...................
VIS !!!! VISSSS!!!!
Gisteren zijn we dus gaan vissen in Wannegem ! Willy kwam ook mee !
Het was heel warm en heel zonnig (Ik ben momenteel aan het studeren voor kreeft, de kleur heb ik al)... Ik lag amper 10 seconden in, en ik zag mijn dobber al schokken en plots wegduiken, snok, niets... Dat weten we ook weeral, ze bijten nog niet echt gulzig, maar proeven eerst wat... Nieuwe made aan de haak, en een halve minuut later Bingo ! een mooie bliek !
Ik heb deze namiddag zeker 40 à 50 vissen en visjes gevangen ! Luc en Willy hadden ook regelmatig beet, maar veel minder dan ik op mijn stek ! Gek hoe dat gaat ! Als je om een of andere reden de vis bij je hebt, dan is er veel kans dat ze er ook blijft, en je vangt heel den tijd door, als ze er niet zit, dan krijg je te maken met toevallige voorbijzwemmers... en dat is heel wat minder... Ik heb al dikwijls het omgekeerde meegemaakt dan het gisteren het geval was, en dat Luc met de vis wegliep... Er is niets aan te doen ! We vissen met dezelfde maden, het zelfde materiaal en we "spijzen" met lokaas uit dezelfde doos... Soms zitten we maar twee meter uiteen, en toch heb je dat fenomeen... Ik ken de reden niet, maar het is plezanter als jij op de goede stek zit... Niet dat je de ander dat geluk niet jont, maar het is heerlijk de vis te verschalken, hem boven te krijgen, eventjes in de hand te houden en hem dan weer veilig in het water te zetten... Vissersgeluk... Er waren geen speciale vangsten, wat kleine karper, vooral veel bliek en ieder van ons ving één zeelt, de mijne was zeker niet groot te noemen... Wel leuk was dat pépé er 100 goudvissen opgestoken heeft, en we nu en dan een goudvisje vingen... Eén euro riep pépé dan !
Je moet Willy kennen, een brave man, maar een lawaaimaker van je welste, met hem is het nooit stil... Hij was al meteen aan het sakkeren toen ik vis ving en hij nog niets had gezien... Om hem te plagen riep ik iedere keer één, twéé, drie... tot ik de tel wat kwijt was door al zijn grommelende reacties en het gelach van Luc en mij, en dan zei alleen nog maar luid "Ja!"... Toen hij zijn eerste vis had stopte het gegrom wat, en was het alleen maar wat van "je moet niet niet schoon zijn om veel vis te vangen..." ik kaatste terug "dan moet jij er toc altijd verschrikkelijk veel vangen"...gegrom....en wij maar lachen...
Gisteren na het vissen, boel opkramen, en zoals gewoonlijk verrekken van de pijn na het opkramen... Blijkbaar maak je bij het demonteren van de hengel en het opwinden van de lijn en dergelijke veel bewegingen die mijn rug niet bevallen... en dan heb ik iedere keer pijn !! Maar het gaat over zodra ik een minuut of vijf zit... niet erg dus... Maar je voelt je zo ellendig als pépé dan met mijn visbak afkomt ! De man is dik in de tachtig ! en doet wat ik niet meer kan ! Om dood te vallen ! Als Luc dat doet, dan voelt dat niet zo scherp aan !
's Avond, ik was thuisgekomen rond 18 uur, wat eten, naar Sara kijken op tv, en dan ben ik naar mijn pc gekomen, luisterde met een half oor naar het nieuws, ondertussen kwam de tweeling hier, want Veerle en Fré moesten naar de bijeenkomst voor de lering...Volgend jaar zitten we met Plechtige communicantjes ! Na Familie gehoord te hebben terwijl ik aan het kompjoeteren was, ben ik steendood versleten naar mijn beddebak gekropen... en geslapen als een steen ! Viva de visserij ! Oh ja, eerst heb ik mijn rood laten insmeren door Anny... om het pieken wat te minderen....
Regent het bij jullie ook ? Hier is het al heel de morgen bezig ! Er is een wandeltocht bezig, die hier langskomt, en nu en dan zie ik van die grote plasticverpakkingen passeren met twee benen onder... Anderen vinden de regen heerlijk, en lopen in tshirt, nat of niet nat... Of hadden ze dat niet verwacht ? en lopen ze onvoorbereid ?
Die midweek-wandelingen zijn de wandelingen voor de gepensioneerden en de geprepensioneerden (de vut in nederland ) ... Je ziet meer grijze haren passeren dan andere. Ik heb wat weemoed als ik ze zie voorbijkomen...zonder mijn rug zou ik er wellicht tussen gelopen hebben, we waren ook lid van een wandelclub en fervente stappers...
Ik ga stoppen, en denk er aan ! Wees voorzichtig met de verklaringen van de dokters !!!!
tot de volgende ?
Geloof ze niet !
Er zijn bijwerkingen ! Bijwerkingen waar ik steeds meer schrik van kreeg. Om er maar één, die mij meest schrik aandeed, je krijgt waterophoping in je lichaam ! De hartspecialist noemde het wel ongevaarlijk, het heeft niets met je hart van doen het komt alleen van de morfine... Maar toen ik een paar maanden geleden plots zag dat het water niet meer alleen in mijn benen zat, maar ook in mijn vingers en handen, dan heb ik gezegd dat er iets moest gebeuren !
Ik heb internet afgezocht naar alternatieve middelen om de pijn te onderdrukken of te beheersen, en kwam uit op diverse methoden om het spierstelsel van rug en buik, stillekes, weer op te bouwen, en tot het aannemen van een betere houding met de Alexander methodiek... En ja, na korte tijd ondervond ik dat het werkelijk hielp... In samenspraak met de huisdokter liet ik één van mijn twee dagelijkse pillen vallen...Geen noemenswaardige problemen... Ik hield dat drie weken vol, en dan, nu één week geleden ook de tweede... Het moment was wellicht slecht gekozen, toen daar ook nog die vermaledijde antibiotica bij kwam, maar allee, doorbijten maar hé! Van de antibiotica had ik dus jeuk en wellicht ook de diarree (alhoewel, morfine is een stopmiddel, de ouderen zullen zich nog de druppeltjes laudanum op een suikerklontje herinneren, Het Middel tegen diarree in de jaren 50...) Maar dat ik bijna een week niet stil kon zitten, dat mijn voeten precies een komfoorke zouden zijn, met een inwendige gloed waar je geen soelaas tegen vindt, dat zou "zweven" in plaats van stappen en dergelijke dingen meer, dat had ik niet echt verwacht, het was toch niet verslavend ... Bullshit dus ! Geloof de vos niet als hij passie preekt en de specialist niet als hij zegt dat er geen erge nevenwerkingen en /of geen gewenning, en/of geen verslaving komt !!!
Nu begint het zich te stabiliseren, en voor het eerst heb ik weer een gewone slaapnacht gekend ! oef...................
VIS !!!! VISSSS!!!!
Gisteren zijn we dus gaan vissen in Wannegem ! Willy kwam ook mee !
Het was heel warm en heel zonnig (Ik ben momenteel aan het studeren voor kreeft, de kleur heb ik al)... Ik lag amper 10 seconden in, en ik zag mijn dobber al schokken en plots wegduiken, snok, niets... Dat weten we ook weeral, ze bijten nog niet echt gulzig, maar proeven eerst wat... Nieuwe made aan de haak, en een halve minuut later Bingo ! een mooie bliek !
Ik heb deze namiddag zeker 40 à 50 vissen en visjes gevangen ! Luc en Willy hadden ook regelmatig beet, maar veel minder dan ik op mijn stek ! Gek hoe dat gaat ! Als je om een of andere reden de vis bij je hebt, dan is er veel kans dat ze er ook blijft, en je vangt heel den tijd door, als ze er niet zit, dan krijg je te maken met toevallige voorbijzwemmers... en dat is heel wat minder... Ik heb al dikwijls het omgekeerde meegemaakt dan het gisteren het geval was, en dat Luc met de vis wegliep... Er is niets aan te doen ! We vissen met dezelfde maden, het zelfde materiaal en we "spijzen" met lokaas uit dezelfde doos... Soms zitten we maar twee meter uiteen, en toch heb je dat fenomeen... Ik ken de reden niet, maar het is plezanter als jij op de goede stek zit... Niet dat je de ander dat geluk niet jont, maar het is heerlijk de vis te verschalken, hem boven te krijgen, eventjes in de hand te houden en hem dan weer veilig in het water te zetten... Vissersgeluk... Er waren geen speciale vangsten, wat kleine karper, vooral veel bliek en ieder van ons ving één zeelt, de mijne was zeker niet groot te noemen... Wel leuk was dat pépé er 100 goudvissen opgestoken heeft, en we nu en dan een goudvisje vingen... Eén euro riep pépé dan !
Je moet Willy kennen, een brave man, maar een lawaaimaker van je welste, met hem is het nooit stil... Hij was al meteen aan het sakkeren toen ik vis ving en hij nog niets had gezien... Om hem te plagen riep ik iedere keer één, twéé, drie... tot ik de tel wat kwijt was door al zijn grommelende reacties en het gelach van Luc en mij, en dan zei alleen nog maar luid "Ja!"... Toen hij zijn eerste vis had stopte het gegrom wat, en was het alleen maar wat van "je moet niet niet schoon zijn om veel vis te vangen..." ik kaatste terug "dan moet jij er toc altijd verschrikkelijk veel vangen"...gegrom....en wij maar lachen...
Gisteren na het vissen, boel opkramen, en zoals gewoonlijk verrekken van de pijn na het opkramen... Blijkbaar maak je bij het demonteren van de hengel en het opwinden van de lijn en dergelijke veel bewegingen die mijn rug niet bevallen... en dan heb ik iedere keer pijn !! Maar het gaat over zodra ik een minuut of vijf zit... niet erg dus... Maar je voelt je zo ellendig als pépé dan met mijn visbak afkomt ! De man is dik in de tachtig ! en doet wat ik niet meer kan ! Om dood te vallen ! Als Luc dat doet, dan voelt dat niet zo scherp aan !
's Avond, ik was thuisgekomen rond 18 uur, wat eten, naar Sara kijken op tv, en dan ben ik naar mijn pc gekomen, luisterde met een half oor naar het nieuws, ondertussen kwam de tweeling hier, want Veerle en Fré moesten naar de bijeenkomst voor de lering...Volgend jaar zitten we met Plechtige communicantjes ! Na Familie gehoord te hebben terwijl ik aan het kompjoeteren was, ben ik steendood versleten naar mijn beddebak gekropen... en geslapen als een steen ! Viva de visserij ! Oh ja, eerst heb ik mijn rood laten insmeren door Anny... om het pieken wat te minderen....
Regent het bij jullie ook ? Hier is het al heel de morgen bezig ! Er is een wandeltocht bezig, die hier langskomt, en nu en dan zie ik van die grote plasticverpakkingen passeren met twee benen onder... Anderen vinden de regen heerlijk, en lopen in tshirt, nat of niet nat... Of hadden ze dat niet verwacht ? en lopen ze onvoorbereid ?
Die midweek-wandelingen zijn de wandelingen voor de gepensioneerden en de geprepensioneerden (de vut in nederland ) ... Je ziet meer grijze haren passeren dan andere. Ik heb wat weemoed als ik ze zie voorbijkomen...zonder mijn rug zou ik er wellicht tussen gelopen hebben, we waren ook lid van een wandelclub en fervente stappers...
Ik ga stoppen, en denk er aan ! Wees voorzichtig met de verklaringen van de dokters !!!!
tot de volgende ?
dinsdag, mei 13, 2008
visserke vis...
Vandaag, dinsdag 13 mei 2008, eerste visdag van het jaar !
We gaan naar Wannegem, bij Pepee gaan vissen ! Ik ga straks nog een grote doos koeken halen voor hem, want ik heb hem nog niet gezien sinds ik hier de nieuwe bodem voor mijn papegaaienkooi van hem kreeg... en voor wat hoort wat, ik moet ook nog wat onderlijntjes voor hem maken, maar heb geen latje om ze op te zetten, misschien heeft hij nog een latje liggen. Ik keek al in de winkel, maar die dingen worden niet meer gemaakt...
Straks mijn bak eens nakijken, mijn hengel en mijn lijntjes... en dan piepedada, naar het water !
Kort na de middag is het de moment ! Jongens, wat verheug ik me daar op ! Een ganse namiddag aan het water, rustig genieten, kijken of de ijsvogeltjes er ook weer zitten, een reiger roepend verjagen, de grote visdief, luisteren naar de vele vogels en het verre geluid van een dagdagelijkse wereld... en wie weet zelfs vis vangen ook ... Er zitten prachtige karpers, prachtige zeelten en heel veel bliek en jonge karpers, die nu weer een maatje groter zullen zijn...
Bij de zeelten zitten er soms prachtexemplaren ! Een zeelt is normaal bronsgroen met een bijna zwarte rug, maar soms vang je er een die werkelijk een gouden gloed over zich heeft, met een zwarte rug... die moet ik altijd wat langer in mijn handen houden en goed bekijken, en soms roepen we naar elkaar om eens dat prachtdier te bekijken, zo mooi zijn ze !
Vissen zijn nu eenmaal prachtige beesten ! De stroomlijn, de glans, de snelheid, en de kracht waarmee ze vechten tegen de haak... De slag van hun staart als je ze weer in het water zet... Mooi! Als je geen eerbied hebt voor de natuur, dan leren de vissen die je wel !
Och, ik weet het wel, we zien vooral op naar de dieren die zich op een ander vlak bewegen dan wij platvloerse wezens, vissen in het water, en vogels in de lucht... Er zal wel een stukje jaloersheid bij zitten omdat zij kunnen wat wij niet kunnen.
Maar toch, als je zo aan het water zit, luistert naar de "stilte", dan geniet je ! Want de natuur is nooit stil, je kunt zelfs het verschil horen van het geruis van populierblaadjes tegenover die van de esdoorns...Populieren sissen bijna, esdoorns hebben een veel zachter geruis, wat meer bas. Je hoort de krekels, de vogels, het verre gekraai van de haan, het sonore roekoe van de houtduif, het schelle alarm van de merel...tjektjektjek... Mezen maken ook een typisch eigen geluid, die ken je uit alle andere... Achter je hoor je met wat geluk boven de velden uit het gezang van de leeuwerik, het hemellawerke, het hemellawaaierke als het ware... Hier in Oost Vlaanderen zitten ze me met grote ogen aan te kijken als ik vertel dat dit indertijd een kooivogel was in mijn geboortestreek... Ik heb op mijn zolder nog steeds twee leeuwerkekooien... gemaakt in net gepelde wilgentenen, met een mooie kap op als een pagode. In die kap werd een laken gespannen, want een leeuwerik zingt slechts als hij vliegt, en zonder dat laken zou hij zich kwetsen aan de wilgentenen... Wij vingen de leeuwerken vooral tijdens de oogst van de aardappelen, toen we op ons knieën kropen achter het machien om de aardappelen te rapen. Ieder jaar vingen wij zo leeuwerikenjongen, net gepluimd. Die werden dan verder opgekweekt met insektenkorrels die we weekten en dan met op een stokje in het gapende bekje stopten. Wat nadien vrouwtje bleek te zijn werd weer uitgezet, in de hoop dat de beestjes het overleefden... De mannetjes gingen in de speciale kooien...
Kier hadden ze zo kwartelkooien, wat weer bij ons niet bestond... Gek hoe sommige dingen regionaal zijn ! Een kwartelkooi is een betrekkelijk donker hok, waaraan een voorportaaltje gemaakt is... De kwartelhaan, net zoals de haan van de kippen ging dan in het "deurgat" staan om het licht te verwelkomen met zijn "kwiekmediet, kwiekmediet" en ook wel om concurrenten af te schrikken en wijfjes te lokken... Ik heb al enkele jaren kwartels gehoord in het wild... een heerlijk geluid. Heel wat anders dan de afschuwelijke kreet van de japanse kwartel die massaal gekweekt wordt voor de leg of voor de consumptie.
Ik heb jaren japanse kwartels gekweekt, en heb talrijke prijzen gewonnen met de mooiste kwartel op vogeltentoonstellingen. Waar is de tijd !
Ooit hadden we een exemplaar zo tam gekweekt, dat hij rustig bleef zitten, zelfs als je met een potlood of zo over de tralies van zijn kooi ritste... We konden hem zo vastnemen, zonder dat hij begon te fladderen. Het was bovendien een prachtbeest. Op de keuring moest hij winnen, maar omdat hij zo rustig was en niet reageerde op plagerijen verklaarde de keurmeester dat hij blind moest zijn... Een van de bestuursleden, Paul, nam dan een meelworm en hield hem voor de draad, als een duvel uit een doosje schoot mijn kwartel naar het snoepje... Zie je hoe blind hij is zei Paul... Mijn beestje was kampioen ! Uit kolère keurde de keurder dan mijn eigenkweek wilde patrijzen af, die de week nadien in Zulte kampioen speelden in twee klassen !
Patrijzen kweken is niet makkelijk, omdat die beestjes alleen willen paren met de zelfgekozen vrouwtjes ! Je moet dus je patrijzen allemaal samen zetten, en goed observeren welke dieren samen begonnen te lopen... Daartoe had ik een systeem van kleurringen ontworpen, tot drie ringen per poot ging ik ! Iedere ring had andere kleuren, er waren 4 kleuren, daarmeen kon je de vogels herkennen, want natuurlijk, zodra je de kooi binnenging liep alles weer dooreen, en kon je het koppel er anders niet uithalen... Anny besteedde in de koppeldagen heel wat tijd aan het observeren van die beestjes ! Ik was de enige vogelliefhebber die inlandse patrijzen kweekte, toch hier in de regio... en ik kreeg nogal wat vragen hoe ik die beesten kon koppelen, want velen hadden geprobeerd maar waren niet geslaagd...
Op de zolder staat ergens nog een ganse doos vol bekers en medailles van prijzen die we wonnen in de kunst van het vogelkweken... We speelden beiden, en één keer eindigden we beiden met exact dezelfde punten als eerste in de interregio voor de kwartels en patrijzen... Toen we samen naar de tafel gingen om onze beker in ontvangst te nemen was er nogal wat commentaar hoe we dat gedaan hadden om beiden dezelfde eerste plaats te delen... Je kunt dat niet regelen, het was toeval, en toch weer niet, want in feite was Anny de soigneur, en we kweekten heel veel van die beestjes, waar we dan samen de mooiste verdeelden.. en ringden, een voor Anny, een voor mij, een voor Anny een voor....
Het moeilijkste werk was het tam krijgen van die beestjes ! Je moest ze wennen aan dat tentoonstellingskooitje (met een dikke schuimrubber in het dak omdat kwartels de neiging hebben recht omhoog te vliegen en dan hun kopje schonden aan de zoldering van de kooi...) en dan moest je ze wennen aan het feit dat er geen enkel middel was om zich te verbergen...En het ging nog verder, ze moesten leren kalm te blijven zitten, wat of wie er ook langs de kooi kwam. Bij iedere tentoonstelling leerden de beestjes stil te zitten, de pakken kijkers waren de beste leerschool ! Maar we zaten in die tijd vele uurtjes bij de kooitjes, kooitje opnemen, voor je zetten, kooitje kuisen, eten en drinken geven, weer wat kijken, als ze tam begonnen te worden dan ze wat plagen zodat ze ook dat leerden verdragen...
Sommige kwekers gingen zo ver dat ze kalmerende middelen in het drinkwater van de vogels deden ! Ooit vonden wij een heel mooi vogeltje dood in zijn kooi... Dat was altijd triest, maar ook ambetant, want sommige kwekers betichtten u dan van "slechte verzorging"... Wij zagen dat het drinkwater van het beestje zo geel kleurde... Voorzichtig roken wij eens, en het water rook als een chemische fabriek !!! Zorgvuldig bewaarden wij het drinkflesje en confronteerden de kweker met onze vaststelling...geen enkele reactie !
Dat vind ik flauw, dat is geen kwekerskunst, dat is vervalsing ! Net zoals gedrogeerde duiven en koerspaarden !
Nee, de echte kunst was geduld, geduld en geduld ! en veel kweken om er de mooiste uit te kunnen halen ! Zorgvuldig selecteren en ieder exemplaar onderzoeken of er geen mankementen waren, zoals bv een teennageltje tekort... Het moetsen volmaakte en rustige vogels worden.
Eigenlijk veel mooier dan in de natuur ! Je ziet bv zelden een mus waarvan de tekening exact correct is zoals het in het meest volmaakte geval zou moeten zijn... Kijk eens of beide zijden volmaakt identiek zijn... Bij onze vogels moest dat dus wel !
en weet je, veel vogels bestaan alleen nog bij gratie van de liefhebbers ! In het wild zijn ze -jammer genoeg - verdwenen !
Een goede vogelaar is ook een natuurvriend, is hij dat niet, dan is hij ook geen goede vogelaar !
ik ga stoppen, ik ga mijn visgerei in orde brengen...
tot de volgende ?
We gaan naar Wannegem, bij Pepee gaan vissen ! Ik ga straks nog een grote doos koeken halen voor hem, want ik heb hem nog niet gezien sinds ik hier de nieuwe bodem voor mijn papegaaienkooi van hem kreeg... en voor wat hoort wat, ik moet ook nog wat onderlijntjes voor hem maken, maar heb geen latje om ze op te zetten, misschien heeft hij nog een latje liggen. Ik keek al in de winkel, maar die dingen worden niet meer gemaakt...
Straks mijn bak eens nakijken, mijn hengel en mijn lijntjes... en dan piepedada, naar het water !
Kort na de middag is het de moment ! Jongens, wat verheug ik me daar op ! Een ganse namiddag aan het water, rustig genieten, kijken of de ijsvogeltjes er ook weer zitten, een reiger roepend verjagen, de grote visdief, luisteren naar de vele vogels en het verre geluid van een dagdagelijkse wereld... en wie weet zelfs vis vangen ook ... Er zitten prachtige karpers, prachtige zeelten en heel veel bliek en jonge karpers, die nu weer een maatje groter zullen zijn...
Bij de zeelten zitten er soms prachtexemplaren ! Een zeelt is normaal bronsgroen met een bijna zwarte rug, maar soms vang je er een die werkelijk een gouden gloed over zich heeft, met een zwarte rug... die moet ik altijd wat langer in mijn handen houden en goed bekijken, en soms roepen we naar elkaar om eens dat prachtdier te bekijken, zo mooi zijn ze !
Vissen zijn nu eenmaal prachtige beesten ! De stroomlijn, de glans, de snelheid, en de kracht waarmee ze vechten tegen de haak... De slag van hun staart als je ze weer in het water zet... Mooi! Als je geen eerbied hebt voor de natuur, dan leren de vissen die je wel !
Och, ik weet het wel, we zien vooral op naar de dieren die zich op een ander vlak bewegen dan wij platvloerse wezens, vissen in het water, en vogels in de lucht... Er zal wel een stukje jaloersheid bij zitten omdat zij kunnen wat wij niet kunnen.
Maar toch, als je zo aan het water zit, luistert naar de "stilte", dan geniet je ! Want de natuur is nooit stil, je kunt zelfs het verschil horen van het geruis van populierblaadjes tegenover die van de esdoorns...Populieren sissen bijna, esdoorns hebben een veel zachter geruis, wat meer bas. Je hoort de krekels, de vogels, het verre gekraai van de haan, het sonore roekoe van de houtduif, het schelle alarm van de merel...tjektjektjek... Mezen maken ook een typisch eigen geluid, die ken je uit alle andere... Achter je hoor je met wat geluk boven de velden uit het gezang van de leeuwerik, het hemellawerke, het hemellawaaierke als het ware... Hier in Oost Vlaanderen zitten ze me met grote ogen aan te kijken als ik vertel dat dit indertijd een kooivogel was in mijn geboortestreek... Ik heb op mijn zolder nog steeds twee leeuwerkekooien... gemaakt in net gepelde wilgentenen, met een mooie kap op als een pagode. In die kap werd een laken gespannen, want een leeuwerik zingt slechts als hij vliegt, en zonder dat laken zou hij zich kwetsen aan de wilgentenen... Wij vingen de leeuwerken vooral tijdens de oogst van de aardappelen, toen we op ons knieën kropen achter het machien om de aardappelen te rapen. Ieder jaar vingen wij zo leeuwerikenjongen, net gepluimd. Die werden dan verder opgekweekt met insektenkorrels die we weekten en dan met op een stokje in het gapende bekje stopten. Wat nadien vrouwtje bleek te zijn werd weer uitgezet, in de hoop dat de beestjes het overleefden... De mannetjes gingen in de speciale kooien...
Kier hadden ze zo kwartelkooien, wat weer bij ons niet bestond... Gek hoe sommige dingen regionaal zijn ! Een kwartelkooi is een betrekkelijk donker hok, waaraan een voorportaaltje gemaakt is... De kwartelhaan, net zoals de haan van de kippen ging dan in het "deurgat" staan om het licht te verwelkomen met zijn "kwiekmediet, kwiekmediet" en ook wel om concurrenten af te schrikken en wijfjes te lokken... Ik heb al enkele jaren kwartels gehoord in het wild... een heerlijk geluid. Heel wat anders dan de afschuwelijke kreet van de japanse kwartel die massaal gekweekt wordt voor de leg of voor de consumptie.
Ik heb jaren japanse kwartels gekweekt, en heb talrijke prijzen gewonnen met de mooiste kwartel op vogeltentoonstellingen. Waar is de tijd !
Ooit hadden we een exemplaar zo tam gekweekt, dat hij rustig bleef zitten, zelfs als je met een potlood of zo over de tralies van zijn kooi ritste... We konden hem zo vastnemen, zonder dat hij begon te fladderen. Het was bovendien een prachtbeest. Op de keuring moest hij winnen, maar omdat hij zo rustig was en niet reageerde op plagerijen verklaarde de keurmeester dat hij blind moest zijn... Een van de bestuursleden, Paul, nam dan een meelworm en hield hem voor de draad, als een duvel uit een doosje schoot mijn kwartel naar het snoepje... Zie je hoe blind hij is zei Paul... Mijn beestje was kampioen ! Uit kolère keurde de keurder dan mijn eigenkweek wilde patrijzen af, die de week nadien in Zulte kampioen speelden in twee klassen !
Patrijzen kweken is niet makkelijk, omdat die beestjes alleen willen paren met de zelfgekozen vrouwtjes ! Je moet dus je patrijzen allemaal samen zetten, en goed observeren welke dieren samen begonnen te lopen... Daartoe had ik een systeem van kleurringen ontworpen, tot drie ringen per poot ging ik ! Iedere ring had andere kleuren, er waren 4 kleuren, daarmeen kon je de vogels herkennen, want natuurlijk, zodra je de kooi binnenging liep alles weer dooreen, en kon je het koppel er anders niet uithalen... Anny besteedde in de koppeldagen heel wat tijd aan het observeren van die beestjes ! Ik was de enige vogelliefhebber die inlandse patrijzen kweekte, toch hier in de regio... en ik kreeg nogal wat vragen hoe ik die beesten kon koppelen, want velen hadden geprobeerd maar waren niet geslaagd...
Op de zolder staat ergens nog een ganse doos vol bekers en medailles van prijzen die we wonnen in de kunst van het vogelkweken... We speelden beiden, en één keer eindigden we beiden met exact dezelfde punten als eerste in de interregio voor de kwartels en patrijzen... Toen we samen naar de tafel gingen om onze beker in ontvangst te nemen was er nogal wat commentaar hoe we dat gedaan hadden om beiden dezelfde eerste plaats te delen... Je kunt dat niet regelen, het was toeval, en toch weer niet, want in feite was Anny de soigneur, en we kweekten heel veel van die beestjes, waar we dan samen de mooiste verdeelden.. en ringden, een voor Anny, een voor mij, een voor Anny een voor....
Het moeilijkste werk was het tam krijgen van die beestjes ! Je moest ze wennen aan dat tentoonstellingskooitje (met een dikke schuimrubber in het dak omdat kwartels de neiging hebben recht omhoog te vliegen en dan hun kopje schonden aan de zoldering van de kooi...) en dan moest je ze wennen aan het feit dat er geen enkel middel was om zich te verbergen...En het ging nog verder, ze moesten leren kalm te blijven zitten, wat of wie er ook langs de kooi kwam. Bij iedere tentoonstelling leerden de beestjes stil te zitten, de pakken kijkers waren de beste leerschool ! Maar we zaten in die tijd vele uurtjes bij de kooitjes, kooitje opnemen, voor je zetten, kooitje kuisen, eten en drinken geven, weer wat kijken, als ze tam begonnen te worden dan ze wat plagen zodat ze ook dat leerden verdragen...
Sommige kwekers gingen zo ver dat ze kalmerende middelen in het drinkwater van de vogels deden ! Ooit vonden wij een heel mooi vogeltje dood in zijn kooi... Dat was altijd triest, maar ook ambetant, want sommige kwekers betichtten u dan van "slechte verzorging"... Wij zagen dat het drinkwater van het beestje zo geel kleurde... Voorzichtig roken wij eens, en het water rook als een chemische fabriek !!! Zorgvuldig bewaarden wij het drinkflesje en confronteerden de kweker met onze vaststelling...geen enkele reactie !
Dat vind ik flauw, dat is geen kwekerskunst, dat is vervalsing ! Net zoals gedrogeerde duiven en koerspaarden !
Nee, de echte kunst was geduld, geduld en geduld ! en veel kweken om er de mooiste uit te kunnen halen ! Zorgvuldig selecteren en ieder exemplaar onderzoeken of er geen mankementen waren, zoals bv een teennageltje tekort... Het moetsen volmaakte en rustige vogels worden.
Eigenlijk veel mooier dan in de natuur ! Je ziet bv zelden een mus waarvan de tekening exact correct is zoals het in het meest volmaakte geval zou moeten zijn... Kijk eens of beide zijden volmaakt identiek zijn... Bij onze vogels moest dat dus wel !
en weet je, veel vogels bestaan alleen nog bij gratie van de liefhebbers ! In het wild zijn ze -jammer genoeg - verdwenen !
Een goede vogelaar is ook een natuurvriend, is hij dat niet, dan is hij ook geen goede vogelaar !
ik ga stoppen, ik ga mijn visgerei in orde brengen...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)