Het doet me denken aan die vele mooie schilderijen en aquarels met de Leie als onderwerp. Om een of andere duistere reden lijkt het of het bijna altijd mistig is over de Leie. Natuurlijk is het niet echt zo, maar de Leie in de nevel is mooi. Als de harde oever verzacht wordt, als de bomen niet hard naar voren springen, maar zacht vergrijzelen, als de schepen grijze donkerten zijn op een bijna wit doek, dan krijg je haast automatisch die speciale sfeer die we als mooi ervaren.
Maar ik mag het niet gedroomd hebben, dat de Leie altijd in zo'n nevel zou verhuld zijn ! Want die nevel is wel mooi op doek of op papier, zelfs vanachter het raam, maar als je buiten gaat, dan is het koud en vooral nat, en veelal ondervind je dat de lucht die je inademt sterk vervuild is, met alle stof en gassen van verkeer en industrie van het Ruhrgebied tot hier.
Vandaag is het ook zo, de lucht is helemaal niet verfrissend, maar eerder beklemmend.
Op zo'n dagen heb ik een beetje heimwee naar mijn geboortestreek, waar de zeebries het meeste vuil altijd weer landinwaarts weg stuurt. Maar op de zee is de mist -naar mijn gevoel- het meest beklemmende ding dat er bestaat. Ik heb in behoorlijk zware stormen gevaren, maar bang was ik alleen bij echte mist. Je weet wel, zo mistig dat je het gevoel hebt dat je je eigen handen niet meer zou zien. Ik vaarde op een behoorlijk groot schip (Ostend-Dover), met een behoorlijke radar, maar toch moesten wij dan, als bemanning rondom rond het schip gaan staan, om te luisteren of we geen bel of toeter of motor hoorden die onze richting uit kwam. Ik hoorde precies alle bellen en toeters van heel de Noordzee, maar je ziet niets ! Bangelijk !
Zomernevel is heel wat anders... Dat is ook een vorm van mist, maar dan eentje die in dunne flarden over de velden hangt. Nu en dan kun je dan een veld zien met koeien, die pootloos rond lijken te zweven, als bontgevlekte ballonnen. Die nevel is gewoonlijk vlug verdwenen, eens de zon ook maar enige kracht heeft, zie je de wolken oplossen. Want mist en nevel zijn niets anders dan wolken die over de aarde hangen.
Eigenlijk is dat een beetje ontluisterend... Die mooie witte schapenwolkjes die het helle blauw van 't geluchte opsieren, zijn dus niets anders dan mistvlekken in de hoge hemel. En die grote grijs-zwart-blauwe wolkenkastelen die dreigend naderbij komen, nu en dan helle bliksemflitsen afschietend, en het verre gerommel van de donder als dreigend gegrom naar je sturen... zijn niets dan ...mist. Mist waarvan je weet dat je er zo doorheen kunt wandelen, waarvan je hooguit nat wordt... Die bliksem is wel gevaarlijk ! We weten perfect dat die ontstaat door een verschil in spanning van de ene wolk ten opzichte van de andere, of van de grond ten opzichte van die wolken. En het is plots weer onbegrijpelijk dat zo iets ijls überhaupt een spanning heeft !
En dat doet je dan weer beseffen dat de natuur hoe dan ook zo onbegrijpelijk is en blijft, zelfs als je het antwoord kent, blijft het bizar en vreemd. Toen ik klein was leek het of onweer met donder en bliksem een fenomeen die gebonden was aan warm drukkend weer... Maar ondertussen heb ik een onweer meegemaakt tijdens een sneeuwbui en in de koude winterdagen.
En dan vraag ik me af: "Zou nevel, mist ook een onweer kunnen geven?" Dat heb ik alleszins nog niet meegemaakt, maar dat wil niets zeggen. Wij ervaren de nevel, de mist altijd als wittig van kleur, maar als je in de mogelijkheid zoudt zijn, om een mistvlek te zien van ver, zouden er dan ook van die dreigende onweerachtige kleuren in bestaan?
Misschien ben ik nog niet oud genoeg om dat al gezien te hebben.
Tof idee... ik ben nog niet oud genoeg... Joepie !
tot de volgende ?
