Bof / Kinkhoest / Griep

De laatste dagen wordt er alarm geslagen over een toenemend aantal gevallen van bof. Gisteren groot alarm over de terugkeer van de Kinkhoest... en om het allemaal een beetje op te sieren, krijgen we het bericht dat de griepepidemie heeft toegeslagen...

Dat van de griep is een jaarlijks terugkerend fenomeen, maar we dachten met zijn allen dat bof en kinkhoest vergeten ziekten waren... Werden onze kinderen en kleinkinderen daarvoor niet ingeënt ?

Het blijkt nu dat de bacterie zich waarschijnlijk een klein beetje heeft gewijzigd, waardoor de inenting niet meer volledig zou werken. Met andere woorden, de natuur (in dit geval de bacterie /virus en dergelijke) blijkt uiteindelijk weer iets sterker dan het menselijke vernuft.

en nu zit ik hier.
Te schudden en te beven...
Van schrik...
want ik heb nog geen enkele kinderziekte gehad, en veel inentingen waren er in mijn tijd nog niet. Alleen tijdens mijn jeugd een plotse inenting tegen kinderverlamming. Als mijn geheugen goed is, drie keer moesten wij een lepeltje zoetsmakende brol slikken om vrij te zijn van die verschrikkelijke ziekte. We kregen ook een inenting tegen de pokken, en nu en dan een test op tuberculose. Ik denk niet dat er verder sprake was van inentingen in onze tijd.

Men heeft de wereld vrij verklaard van pokken, en geef toe, u en ik dachten dat een hele resem van die andere ziekten ook aan het verdwijnen waren, tot nu.

Want nu is daar "de Terugkeer van de Ziektes"...
Op een of andere manier voel ik mij weer klein door zulke mededelingen.
Er lijkt plots een einde gemaakt aan de menselijke alleskunde.
We hebben al de ziekenhuisbacterie, die eigenlijk ook maar een gewone bacterie is, die door slecht gebruik van antibiotica plots is geëvolueerd tot een superbacterie.
We horen al jaren oproepen om te stoppen met het gebruik van antibiotica in de vleesindustrie, maar we horen en zien dat ze vrolijk verder doen.

Ook bij de dieren zijn er plots weer ziektes opgedoken die we verdwenen dachten...

Een deel van deze ziektes hebben een weerstand opgebouwd tegen onze huidige geneesmiddelen, en we moeten ze te lijf met grof geschut, vrezend dat ze op die manier ook daar weerstand zullen tegen opbouwen.
Misschien ben ik pessimist, maar het lijkt er een beetje op, dat we de veldslag hebben gewonnen, maar de oorlog aan het verliezen zijn.

We zijn in een steeds sneller tempo de aarde aan het leegroven van alle grondstoffen. Neemt de aarde wraak?

Ik weet het niet, misschien ben ik te pessimistisch, maar als ik kijk naar de natuur, dan zie ik dat de natuur steeds zichzelf poogt te herstellen. Je moet eens kijken naar stukken snelweg die vergeten en ongebruikt blijven liggen, na enkele jaren zie je de natuur zelfs die beton veroveren. Mogen we dan verwachten dat we de aarde kunnen leegroven zonder dat er een herstelpoging komt van de natuur ?

Ik denk dat het hoog tijd wordt, dat we meer eerbied hebben voor de Aarde... Zonder haar is er immers geen leven. We vermoeden wel dat er wellicht nog werelden zijn waar leven zou kunnen zijn, maar weten doen we dat niet, en het helpt ons hier niet.

Dat de aarde zich probeert te herstellen lijkt me logisch, dat dit ten koste zal gaan van "de mens" lijkt bijna even onafwendbaar, want het is de mens die de aarde aan het vernietigen is...  Ik vrees voor mijn kinderen, kleinkinderen of nog verder... Het is aan ons, NU om er iets aan te doen.

tot de volgende ?

grijzerderst

Global Warming Predictions Map 2 German (Photo credit: Wikipedia)

Ik krijg er de rietepetiet van !
Waar is de zon? Je weet wel, dat geelgouden ding die we vroeger wel eens aan de hemel zagen?
Ik weet het !
Ik heb het gehoord en gezien op TV !
De zon staat boven Tasmanië, Australië allee Oceanië en omstreken.
Het is daar zo heet dat bosbranden er bijna niet meer te blussen zijn. Dan heb ik nog liever geen zon !

Maar meteen zitten we dan weer maar eens te broebelen over het weer, het klimaat en de Global Warming... en dat is niet waar ik het wil over hebben. Ik wil het hebben over de gevolgen van zon, zonlicht of licht in het algemeen op de mens, de homo sapiens... en wellicht ook op andere diersoorten.

Men geneest depressies met een lichtkuur.
Gewoon mensen onderdompelen in een zee van licht en hup, weg depressie.
Laat me dat eens omkeren: geen zon, geen fel licht: welkom depressie !

En ik denk dat ik er echt niet ver naast ben. Ik voel het aan "mijn eigen zich zelven"... Je voelt je bedrukt door het gebrek aan zon, aan licht.

In de volksmond hoor je ook dingen die daar verwant an zijn: als er iemand treurt om het verlies van een geliefde of een kind, dan hoor je daar wel eens bij: en dan die lange avonden... We kunnen net zo goed lezen: en dan die lange donkere periodes. En dan die lange perioden dat het licht niet schijnt...

Zonlicht is dus op meer dan één manier : Leven !
Geen wonder dat het lichtfeest, kerstmis en dergelijke feesten die vergezelt gaan met veel pinkelende lichtjes, allemaal midden in het donkerste deel van de winter gezet worden. En in de Katholieke wereld komt daar dan ook nog een Lichtmis in Februari om het duidelijk terugkeren van het daglicht te vieren. Licht is dus erkend als belangrijk voor het Leven !
Die psychiaters vertellen dus niets nieuws, alleen zijn ze er in geslaagd dat heel duidelijk te bewijzen door te werken met lichttherapie.

Dat er meer zieken zijn in die duistere periode heeft volgens mij dan ook niet in de eerste plaats te maken met de kou of de natte, maar vooral met het feit dat er minder licht is, en dat resulteert in minder weerstand. Er is immers een duidelijke link tussen de geest en het lichaam ! Optimisten zijn minder vaak ziek dan pessimisten, zou je kunnen stellen, en ik ben er van overtuigd dat dit ook werkelijk zo is. Als je kijkt in het bedrijfsleven, dan zie je dat mensen die op het werk onder druk gezet worden, zodat het "niet meer plezant" is om er te werken, die zijn vlugger ziek.

En het gaat hier echt niet alleen over psychosomatische kwalen, nee, waar het eerder om zou gaan, is dat die mensen hun kwaal als veel erger ervaren dan iemand die niet onder druk staat, die optimist is.

Ook het burn-out fenomeen leidt tot een toename van het aantal ziektedagen. Het moge dus duidelijk zijn dat er inderdaad een link is tussen geest en lichaam !

Als de zon, het licht duidelijk aantoonbaar van invloed is op die geestesgesteldheid, dan kun je wellicht ook een link leggen tussen ziektes en gebrek aan licht.

Ik weet niet of er ooit al een onderzoek is gebeurd naar de gevolgen van de werkplaats op de mens en zijn gezondheid, met aandacht voor "Licht" en vooral Zonlicht (met een hoofdletter, want hoe meer ik er op door ga, hoe belangrijker de zon lijkt !). Maar ik ben er van overtuigd dat een werkplaats met alleen kunstlicht minder gezond is, dan een werkplaats met grote ramen op de wereld.

Kortom: wanneer gaan die wolken eens wat gaten vertonen, wanneer krijgen we weer eens wat zon ?
Ik heb het nodig !

U ook ?

tot de volgende ?

Germanen

Statue of Ambiorix in Tongeren (a fanciful interpretation, rather than an archaeological reconstruction, of his possible appearance). (Photo credit: Wikipedia)

Ik ben bezig aan een boekwerk over de geschiedenis der Germanen, en tezelfdertijd aan een boek over "De verloren Bijbel" (de bijbelboeken  en/of -verhalen die niet opgenomen zijn in de canonieke lijst).

Beide boeken zijn niet van aard om eens eventjes knus in een zetel te gaan zitten lezen en wegdromen. Het zijn beide nogal saaie semi-wetenschappelijke werken. Allebei over een onderwerp die mij interesseert.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij niet zo heel veel herinnerde over de verschillende oorlogen die er geweest waren tussen de Germanen en Julius Caesar en zijn opvolgers. Voor ons Belgen stopt het verhaal zo wat met Ambiorix en voor de Fransen met Vercingetorix... En we weten wel dat er nu en dan grensgeschillen waren, maar dat dit heuse oorlogen waren? Nee, dat wist ik helemaal niet. Voor mij kwamen de grote invallen pas in zowat 400 na Christus, toen Rome in elkaar zakte als een pudding.

Maar in werkelijkheid hebben de Romeinen gepoogd om hun rijk uit te breiden tot aan de Elbe (nu was dat de Rijn). Tientallen jaren aan een stuk, met tientallen oorlogen en moordpartijen botsten echter op de Germaan Arminius, die Rome wist te stoppen.

Volgens sommigen zou de figuur Siegfried in werkelijkheid Arminius zijn, die de draak (Rome) versloeg. Klinkt plausibel, vooral daar Arminius wellicht een naam was die hem werd toegekend door Tacitus, de Romeinse geschiedschrijver.

(Als je al die gekleurde woorden vind, dan kun je lekker bezig zijn ! Als je daar op klikt, dan kom je terecht in Wikipedia, met een uitleg over het betreffende woord. Doen !)

Mocht Arminius er niet geweest zijn, dan zou de geschiedenis van Europa heel anders zijn geweest ! Maar mijn voornaamste interesses gaan niet naar al dat vechten. Mijn interesses gaan veel meer naar wat men weet over cultuur, religie en dergelijke over dit Germaanse volk.
En daar is iets geks aan de hand.
Heel vroeger, was er een duidelijke cultuur, met veel aardewerk en sieraden, en plots was dat allemaal weg... En bleef er haast niets meer over. Een nieuw volk was gearriveerd, de Germanen, die blijkbaar cultuurbarbaren waren... Of was er meer aan de hand ?
Het antwoord is ja ! De Germanen hadden duidelijk minder interesse in potjes en sieraden, maar dat was logisch, omdat toen het klimaat ook drastisch kouder werd, en de strijd om te overleven heel wat meer tijd in beslag nam, en er minder tijd restte om sieraden te maken.
Dus is het antwoord niet eenzijdig aan het volk te wijten, maar welhaast zeker ook aan het klimaat. Het klimaat was ook de oorzaak van de manier van leven, in kleine landbouwdorpjes, hooguit een twintigtal huizen bij elkaar. Ook dat systeem van leven is niet meteen de grootste stimulans om veel bezig te zijn met kunst en co.

Want hoezeer mijn herte ook bloedt bij deze gedachte, kunst is eigenlijk een welvaartsproduct.

Het is pas bij een gestructureerde maatschappij-vorm, waarbij er meer tijd rest, dat er ook meer tijd is om werkelijke kunst te bedrijven. Voorheen heb je hoogstens wat "volkskunst", wat versieringen die niet veel tijd en niet veel studie vergden.

Zij hadden wel een Godsdienst, maar slechts heel primitieve beelden van Goden. Wat men vond waren eigenlijk bijna "objects trouvées" gevonden voorwerpen, die lichtjes bewerkt werden. Een grote tak met een uitsplitsing als benen, een kleinere tak als penis, geen armen, wel een brute vorm van een hoofd, met rudimentaire maar sprekende bewerking.

De Romeinen waren verstomd over de Germaanse vrouwen, die mee ten strijde trokken, die liever hun eigen kroost doodden dan hen in slavernij te laten vervallen. Kortom bij de Germanen waren de vrouwen veel meer gelijkberechtigd dan bij de "beschaafde" Romeinen...

De Romeinen spraken schande over de mensenoffers, maar schrokken er niet voor terug hele stammen tot de laatste man, vrouw en kind uit te moorden, of bij een slag alle gevangenen beide handen af te hakken... Lijkt mij niet veel hoogstaander ...

Als wij hier nu steeds weer en weer moeten horen dat ij een groot stuk van onze beschaving te danken hebben aan die Romeinen, dan twijfel ik daar heel sterk aan. Mij lijken de Romeinen helemaal niet zo beschaafd ! Wel hadden zij één groot en goed punt, zij namen heel makkelijk de verworvenheden van anderen over. Dus al wat ze goed en nuttig vonden namen ze over en dat werd dan plots "Romeins"... Voor de rest waren het gewoon bezetters, die het volk hier onderdrukten en uitbuitten.
Wie niet assimileerde, wie niet opging in het Romeinse systeem werd slaaf.

Ik heb trouwens het gevoel dat een bezetter altijd wel iets nieuws aan brengt, maar ook heel wat ouds doet verdwijnen. Opdringen en onderdrukken.

Ik geloof dan ook niet echt in "de donkere middeleeuwen"... In feite kwamen wij weer in een nieuwe periode van bezetting, bezetters die echter niet echt meer weggingen, maar zich hier blijvend vestigden, met hun cultuur, hun manier van leven. Minder hoogstaand? Misschien, maar ook minder decadent. Zij kwamen uit het koudere Noorden, leefden dus op een manier die haalbaar was in dat koudere klimaat. Hun manier van landbouw bedrijven was anders dan dat van de Romeinen. Maar uit die botsing van methodes groeide uiteindelijk een betere manier van landbouw bedrijven... Waar ze duidelijk minder goed in waren, was het telen van vee. In de Middeleeuwen werd het vee een stuk kleiner dan in de tijd der Romeinen. Maar wellicht lag ook dit voor een stuk aan hun manier van leven in kleine gemeenschappen, met minder uitwisseling. Hun gemeenschappen leefden veel zelfstandiger, waren veel meer op de individuele vrijheid gericht dan in het Romeinse systeem.
Ten opzicht van ons huidige systeem, lijkt dat minder interessant, maar het voldeed wel voor hun manier van leven. Pas toen door de aangroei van de bevolking, men weer meer en meer naar steden en stedelijke economie groeide, kwam er nood aan een systeem à la Romaine...

Maar als je enkele decennia achteruit gaat, dan waren er hier ook nog steeds kleine dorpjes, die echt bijna volledig op zichzelf fungeerden... Waar de stad een vreemd en onrustwekkend iets was, het slechte, het ultieme kwaad. We zijn dus echt nog niet zo lang uit die duistere middeleeuwen weg... En laat ons eerlijk zijn, er is heimwee naar dat knusse van het dorpsleven...

tot de volgende ?

Het voortbestaan van de krant ?

Fotootje van een oude KP. Foto door mij genomen, maar de inhoud van de krant is natuurlijk auteursrechtelijk beschermd (maar dankzij mijn geniale fotokunsten onleesbaar). (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren heb ik een stukje van de Zevende dag gezien op Een... Gelukkig zag ik niet veel politici meer. Wel is mij opgevallen dat voor politici de overtreffende trap al lang niet meer voldoet. Waar je gewoonlijk spreekt van dwaas, dwazer, dwaast, mag je voor politici pas beginnen aan dwaastst, dwaasterder, dwaastststststst... Maar dat terzijde.

Ik hoorde - een beetje tot mijn verbijstering- een heel betoog over de bezorgdheid over het voortbestaan van de krant. Zowel de gedrukte versie als de internetversie. Gewoon, over het medium "krant".

Ik luisterde met stijgende verbazing.

Als ik de berichten mag geloven over de lonen van wielrenners in ons landje, over de lonen van voetballers in ons landje, en weet dat die mensen uiteindelijk volledig betaald worden uit de inkomsten uit reclame, als ik zie dat hele televisiezenders bestaan bij gratie van de reclame, met in dienst niet alleen  mooie meisjes om de programma's aan te kondigen, maar ook journalisten, dan snap ik het niet.

Als ik dat allemaal bekijk, dan moest de krant al lang gratis zijn !
Het is immers via de krant dat de reclame zowat geboren is !

Ga nu niet leuteren over de kosten van drukpers, inkt en papier, want dan ga ik leuteren over de kosten van een televisiezender, met heel de infrastructuur die er bij te pas komt. Zeg niet dat dit toch niet opgaat voor de wielrenners, want dan ga ik over de "fietsen", de soigneurs, de techniekers, de volgwagens met personeel, de ploegleiders, de truitjes en trainings en het nette pak en heel de rimram praten. Voor de voetballers is er ook wel een pak infrastructuur, coaches, trainers (en sedert Leekens weten we ook iets over die wedden !)... en ga zo maar door.
Lul nu niet dat het de supporters (toeschouwers) zijn die de spelers betalen, want je weet net zo goed als ik, dat dit maar een druppel is in de zee van wedden die daar betaald worden... Nee, de betaler bij uitstek is de reclame. Punt.

En voor de krant, waar uiteindelijk de reclame in zijn moderne vorm ontstaan is, kan dat niet ?

Nee, wellicht is er iets anders fundamenteel mis !
Wij horen het nieuws op de radio (met reclame er bij), zien het op TV (met reclame), we lezen het op internet (met...juist, ja!)... Wie heeft dan nog nood aan nog eens hetzelfde ?
En daar wringt nu precies het schoentje !
De krant brengt niets nieuws meer bij. Wij hebben het al allemaal gehoord, allemaal gezien en dan komt de krant een dag later dit nog eens herkauwen.
Als de krant er niet in slaagt om "het andere" nieuws te brengen, of heel duidelijke standpunten brengt, zal men de verkoop van de kranten steeds meer en meer zien slabakken.
De krant moet anders gaan denken, anders gaan verkopen.

Breng eens een krant uit, die veel meer plaatselijk nieuws brengt, van de zaken die de mens rechtstreeks raken omdat het gaat over bekenden, of over feiten die ze gezien, gehoord hebben.
Breng eens niet het politieke nieuws van uit je krant-gekleurde hoek, maar breng het standpunt van regering naast dat van oppositie (vergelijkend !) en eventueel de echte tegenstellingen tussen Vlaanderen en Wallonië, maar dan niet bekeken alleen van uit één hoek, maar werkelijk bekeken van uit alle hoeken, en met de verdediging van die standpunten er bij.

Dat zou tot gevolg hebben, dat wij op zijn minst de werkelijke posities en stellingnames zouden kennen, maar het zou ook tot gevolg hebben dat men de mens niet meer zo maar zou kunnen bedriegen van uit één hoek. Ik heb je al eerder verteld, dat ik een Waals boek las, over de Waalse zaak, en dat dit voor mij zeer verhelderend was en wel zéér verrassend !

Een mens zou veel meer tijd moeten hebben om dat alles nu te kunnen bekijken, of... een echt goede krant, die werkelijk de dingen naast elkaar durft te plaatsen op een eerlijke manier. Laat een echte Waal schrijven over het Waalse standpunt, een echt lid uit de oppositie over het waarom van hun houding, zodat iedereen meer een echt gefundeerd standpunt kan innemen, op een degelijke, een gedegen manier.

Van mij mag je iedere bladzijde een halve bladzijde reclame zetten, als ik maar een eerlijke krant krijg, iedere dag gratis in mijn bus. Ik hoef geen weekend-blad van drie kilo... Ik heb alleen nood aan het echte eerlijke nieuws, met links en rechts, Vlaams en Waals, zwart en wit, gelovig en atheïst netjes naast elkaar. Elk hun standpunt brengend, zodat ik kan vergelijken en een gefundeerde opinie kan vormen.

Maar ja... Willen jullie, journalisten, politici,  dat wel ?
Willen jullie niet veeleer het gevoel hebben dat jullie de massa kunnen richten in de richting die jullie  willen dat wel lopen, dat we stemmen???

Ik vrees het...


tot de volgende ?

ZotEngels

Statue of Lamoral, Count of Egmont. Bronze version on the market square of Zottegem. Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Ik zit ook op facebook.
Ik ben dus een hippe Opa. (Cool zegt mijn kleinzoon)

Maar ik volg dus ook mijn kleinkinderen op facebook.
En dat is leerrijk !

Ik ga me beperken tot de oudste. Die doet allerlei pogingen om maar eens aan een echt , vast lief te geraken en schreeuwt voortdurend zijn liefde en zijn liefdesverdriet uit op Facebook...

Maar de jongeren doen dat niet in het Vlaams (ook niet in het Nederlands mocht je dat denken), maar in een taaltje dat ergens ver weg roots heeft in het Engels. Maar dan aangepast aan het taaltje dat ze gewoonlijk onder elkaar praten. En dat is in de school, en de school staat in Zottegem, dus schrijvelt hij zijn liefdesweeën in het Zottegems Engels, kortweg het ZotEngels...

Soms moet ik die berichtjes wel drie keer lezen voor ik ze snap. Soms zijn ze behoorlijk leesbaar. Hangt wellicht al van the mood of de ijver ?

Ik volg die dingen met veel binnenpretjes, en soms schrijf ik een grinnikende opmerking op zijn berichtjes. Zelden krijg ik daar antwoord op, wel soms reacties van medeleerlingen die dan ook grinniken. (Ik zie dan zo zijn boos gezicht voor mijn ogen, en wellicht ben ik dan helemaal niet "cool" meer...)

Ik zou niet graag leerkracht zijn voor een hele klas van die puberende wezens !
Die voortdurend stoer willen doen (de jongens) en voortdurend aantrekkend en afstotend (de meisjes). Maar zo, van op een Facebook-afstandje is het best leuk om volgen. En ik ben gelukkig nog niet zo oud, dat ik mij mijn pubertijd niet meer herinner. Wat gek is, door het feit dat ik zo'n druk werk had, heb ik van de pubertijd van mijn eigen kinderen niet zo veel gezien. En wellicht was de wondere kracht van mijn vrouw daar ook niet vreemd aan. (En misschien had ik wel kinderen die minder last hadden van de puberteit ? (pubertijd ?)


Maar die telkens wisselende "lieven", dat afstoten en aantrekken van die meisjes, dat herinner ik me nog als de dag van gisteren. En ook de ontdekking, dat, toen ik het moe was, en "Foert" zei, en de meisjes meisjes liet, en er niet meer naar omkeek, toen leek het plots of alles vanzelf ging...

Wellicht was gewoon mijn pubertijd voorbij, en stabiliseerde alles zich plots... Maar het was wel een heel andere wereld, zonder al die voortdurende wisselvalligheden, dat vallen van torenhoge vreugde in diepe dalen van verdriet, allemaal voorbij.

Ik ben benieuwd als ik dat ook zal herkennen in mijn kleinkinderen... Wellicht wel, want ik krijg steeds meer en meer de indruk dat de kinderen van nu heel erg leken op het kind dat ik zelf was. (Ik heb medelijden met de ouders van mijn kleinkinderen ! - Maar troost je, het gaat voorbij , echt !)

Eén ding is er anders, duidelijk anders. Wij leden veel meer in het geheim, en men zag ons leed (of onze vreugde) alleen, door dat we altijd in contramine waren, zegden de ouderen wit, dan dachten wij zwart, maar waarom we nu weer zwart dachten, daar had de nijvere opvoeder het raden naar. Wij moeten alleen eens gaan kijken op Twitter en op Facebook...

Weet je, Facebook, dat waren in onze tijd de bomen.
Wij sneden moeizaam met een bot pennenmesje een hartje in de schors van een boom, en kerfden daar dan ook nog de voorletter in van het meisje van onze dromen. Nu schrijven ze hele gedichten ( in het ZotEngels) op Facebook. Heel wat makkelijker dan dat bot pennenmes van ons. Maar eigenlijk is het krek hetzelfde, alleen de manier is veranderd. En de bomen zijn ondertussen heilig verklaard, daar snij je niet meer in !

Als ik zo zit na te denken, dan moet ik zeggen dat ik van al die mooie deernen uit den tijd, er bijna geen een meer bij naam weet te noemen, laat staan te zeggen hoe ze er uit zagen... Ze zijn letterlijk verdwenen in de nevelen der tijd. Nu ja, dat is geen wonder. Als ik een klasfotootje in handen krijg van toen, dan weet ik er hooguit nog een paar te benoemen, en van sommigen vraag ik mij af: "Zaten die ook in mijn klas ?"...
Voor zo'n dingen heb ik blijkbaar een slecht geheugen.
in het licht van mijn blog van gisteren over dementie, is dat een goed of een slecht teken?

tot de volgende ?

de tijdreiziger

Science Fiction League (March 1958) ... The Real You (July 6, 2011 / 4 Tammuz 5771) ... (Photo credit: marsmet541)

Het lijkt wel de titel van een SF-verhaal, maar dat is het niet.

Deze nacht lag ik te denken aan mensen die ik ken of kende, en die dement zijn geworden. Gelukkig lijken de meesten van deze mensen niet ongelukkig. Wellicht is het alleen in de beginfase van de ziekte, de aftakeling, dat zij beseffen wat er aan het gebeuren is, en dat ze ongelukkig zijn, over het vooruitzicht. Maar eens ze werkelijk dement zijn, dan lijken ze in hun eigen wereld te leven... In hun eigen tijd.

Vandaar de titel tijdreiziger...

Zij reizen steevast naar hun verleden... nooit naar de toekomst.
Soms gaan ze zo ver terug, dat ze de mensen, zelfs de meest nabije, niet meer herkennen in deze tijd.

Als ze vertellen, dan is het over dingen uit een ver verleden, heel gedetailleerd, want ze zitten in hun heden.

En dan zit ik te denken... Het is een welbekend feit, dat wij ons verleden - onbewust - aanpassen. Zelfs zaken uit een nog heel vers verleden, worden door onze geest onwillekeurig gekleurd. Politiemensen kennen dat uit getuigenverklaringen, waar men bijna steevast vaststelt dat hetzelfde feit door diverse manieren op een andere manier werd gezien, werd ervaren...
Ook uit mijn eigen leven ken ik zo'n zaken... U wellicht ook.
Mijn zus zit iets te vertellen van vroeger, en jij herinnert je dat helemaal anders. Of het zijn dingen waarvan je zus vertelt dat jij dat deed, en je herinnert je daar helemaal niets meer van.

Wij kleuren ons verleden in.

Zou het verleden van de demente medemens zijn verleden zijn, bijgekleurd en wel, of zit hij plots weer in het echte reële verleden?
Misschien vind jij dat niet belangrijk, maar het is dat wel !
Als wij ons verleden verwerken, dan gebeurt dat bijkleuren, dat filteren, eigenlijk niet zo maar ! Dat veranderen van de feiten is veelal een soort verdediging, een manier om geestelijk gezond te blijven, om zijn evenwicht te behouden. Zelfs al gaat het hem over blijkbaar soms kleine pietluttigheden, als er een verandering optreedt, dan moet er ergens in jouw geest een link liggen die dat oorspronkelijke feit voor u gevaarlijk maakt, of denkt te maken.

Je maakt dus je eigen verleden veilig.
Als men bij het dement worden naar deze "veilige" wereld terugkeert, dan lijkt mij dat ergens minder erg, dan dat men de werkelijke wereld van toen moet herbeleven. Want dat herbeleven van de werkelijkheid zal veel rauwer zijn dan het verwerkte verleden.

Daar de meeste van deze dementen er eerder gelukkig uit zien, doet mij vermoeden dat zij naar de gekuiste versie van hun verleden terugkeren... Maar er zijn ook enkele gevallen waar de demente duidelijk ongelukkig is, weerbarstig... Zou dat niet komen doordat zij het ongeluk hebben in het ongekuiste verleden terug te vallen, en dat zij telkens en telkens opnieuw dat verleden weer moeten verwerken, om onmiddellijk daarop er weer terug te zijn en weer te moeten herbeginnen ?

Ik weet het niet... En ik las er ook nog niets over... Het is zo maar een idee van mij, gebaseerd op het zien van dementen. Ik weet ook niet of we dat verleden herleven met de kennis van toen, of de basis van nu ergens kunnen mee nemen in dat verleden.

Ik hoop dat noch Anny, noch ik, ooit dement moeten worden, maar als dit onverhoopt toch ons lot zou zijn, laat het dan een terugkeer zijn naar het verwerkte verleden... Het verleden waar het geweten mee in vrede kan leven.. Want als we iedere daad opnieuw en opnieuw moeten onderwerpen aan een gewetensonderzoek, dan lijkt dementie heel sterk op wat ik de hel zou noemen !  Het stukje krijt dat je pikte toen je het bord moest wissen, en dat zo zwaar op je drukte, waarvan je zeker wist dat ze het aan je gezicht zagen... de hel !

tot de volgende ?

Ubuntu smartphone

English: Graph showing global smartphone market share for Q2 2011 When updating this graph, please check its usage and update the captions and refs in articles which link to it. Thanks. (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb zo net het filmpje bekeken waarop je Ubuntu als OS (Operating System) kunt zien werken op een smartphone...
Het ziet er mooi uit, maar eerlijk gezegd, daar had ik nu echt geen nood aan.
Ik vond het al jammer dat naast de twee, drie groten Androïd, Symbian en Apple (Ipod en co) er ook zo nodig nog eens een Windows OS voor smartphones moest komen, en nu ook nog eens Ubuntu...

Zoals je weet ben ik een voorstander van gratis systemen die goed zijn, en Androïd is al gratis, dus heb ik niet echt een nood aan nog eentje. Mocht ik een smartphone kopen, dan zou ik misschien wel opteren voor Ubuntu, omdat het systeem me heel vertrouwd is, en de stap naar een nieuw soort toestel voor mij best zo klein mogelijk wordt gehouden...

Maar zoals je kunt afleiden uit het voorgaande zinnetje, heb ik nog steeds geen smartphone... Ik heb er ook niet echt nood aan. Als ik eens zit te kijken naar die dingen bij mijn kinderen en kleinkinderen, dan lijkt me dat vooral speelgoed te zijn. Het is natuurlijk ook een kleine computer, maar ik heb al een computer én een tablet... Dus heb ik daar niet echt nood aan. Bovendien, ik heb wel een GSM, maar daar maak ik eigenlijk ook nooit echt gebruik van. Ik heb dat ding in de handtas van Anny zitten, als we eens moeten bellen ... bv naar Bart: "Bart, ik zie hier het boek "Weven door de eeuwen heen" van Prof. Huppeldepup... Interesseert je dat ?" . Dat telefoontje is dan eigenlijk vooral de onderliggende vraag: heb je dat boek al? Dat ik niet met een dubbel af kom... (Heb ik ook al eens gedaan!)

Ik heb je al geschreven dat ik helemaal geen voorstander ben die GSM-toestanden... Ik kom nog uit het tijdperk, waar in er ook momenten waren voor jezelf, en dat wens ik zo te houden. Met die GSM ben je altijd ter beschikking van God en klein Pierke. Je bent eens rustig aan het wandelen met je eega, en rustig dingen aan het bespreken die nodig eens moeten besproken worden, zonder dat daar iemand zaken mee heeft... en dat gaat plots een muziekje af. Je neemt niet op, en iets later hoor je het seintje dat er een SMS-je is toegekomen. Nog een tel later gaat dat ding van je vrouw aan het bellen. Zij neemt ook niet op, en even later hoor je ook bij haar dat sms-je arriveren... "Zou het toch iets dringend zijn? We gaan eens kijken"... Weg die tête à tête met je beminde, daar is de stoorzender met wat piepgeluidjes in geslaagd...

Vroeger had de gewone mens één telefoon: de openbare telefooncel... Je kon dus wel bellen, maar men kon je niet storen. In de wijk waar ik woonde als kind, waren naast de telefooncel er hooguit nog een stuk of drie mensen die een telefoon in huis hadden, en dat was stuk voor stuk gebonden aan het beroep van die mensen... En we leefden toen ook ! Alleen wat knusser, wat meer op ons zelf.

Gisteren nog heb ik mij geërgerd... Gaat er naast je plots een dame aan het converseren met een doosje dat ze tegen haar oor houdt. Ze spreekt luid, en geeft antwoorden op onhoorbare vragen. Ze staat kwaad te vertellen over ene Josiane, allemaal dingen waar wij geen affaires mee hebben, en waar we noodgedwongen moeten naar luisteren. "Weet je wat ze nu weer uitgestoken heeft?" ... "Ach je wist het al !, dat zijn nogal dingen hé?"
Wat zouden die dingen nu geweest zijn?
Ik ken Josiane niet, maar voortaan zal ik iedere Josiane bekijken met ogen als "Zou dat de Josiane zijn die..."

Ik heb er een bloedhekel aan.
Ik ken geen Josiane, en ik heb er dus helemaal geen behoefte aan te weten dat ze onnoemelijke dingen deed.
Ik weet alleen dat die Josiane over de tong gaat en door kleine doosjes...

Ik heb nu steeds meer de indruk, dat die GSM en smartphone een integraal deel van de moderne mens zijn gaan uitmaken. De gebruikers hebben een heel nieuw beeld opgebouwd van de samenleving. Je hoeft niet meer bij elkaar te komen om contact te hebben, je praat, je schrijft, je sms-t naar elkaar, en men heeft voor jouw plezier een hele resem sociale netwerken opgezet, zodat je nog makkelijker met nog meer lui in contact kunt staan, zonder ooit de moeite te moeten doen ze echt op te zoeken.

De gemiddelde Facebooker heeft al vlug enkele honderden vrienden...
Vroeger had je één, soms twee vrienden. Vrienden waren mensen die alles voor je over hadden en waar jij alles voor over had. Nu is een vriend een druk op een plaatsje in dat schermpje...

We hebben een heel nieuwe maatschappij... Met virtuele vrienden in een virtuele wereld, waar je virtueel gaat mee spelen in heel "leuke" virtuele werelden, waar je virtueel je virtuele tegenstanders de virtuele kop af slaat... En wij speelden "Mens erger je niet"... Maar alleen als we samen zaten. Nu kun je mensen ergeren van op afstand...
djudedju

tot de volgende ?