draagbaar versus haalbaar

State President Paul Kruger of the South African Republic at his fourth inaguration in 1898 (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen gelezen: Er zouden volgens de Duitse pers weer drastische inleveringen moeten komen in Griekenland...

Ergens doet mij dat denken aan Paul Kruger, de Zuidafrikaanse vrijheidsstrijder (Transvaal), Hij zei, tijdens een meeting te Potchefstroom tot de reeds opgezweepte massa:
" Burgers, verstaat gij den brief van het Engelsche Gouvernement? Ik zal u duidelijk maken wat ik geloof dat de bedoeling van deze zelfregering is: steek uw hoofd eerst  in den strop, opdat ik u kan ophangen, dan kunt gij met uwe beenen zoo vrij schoppen als gij wilt. Dit is de vrijheid en het zelfbestuur. "

Ik ben akkoord dat Griekenland noodzakelijkerwijs iets moet doen aan zijn schuldenlast. Ik kan aannemen dat men dan op een gegeven moment ook van de burgers (zij zijn het land !) moet bespaard worden, ja misschien zelfs iets moet ingeleverd worden. Maar het moet draagbaar blijven.

Met draagbaar blijven, bedoel ik gewoon dat het leven van de Griek een leven moet blijven, geen hel. Het mag niet leiden tot armoede en ellende. Het mag niet leiden tot minder gezondheidszorg, het mag niet leiden tot een pensioen dat niet meer leefbaar is, het mag niet leiden tot huis-loosheid omdat de huur of de afbetaling echt niet meer kan..

Het inkomen moet zelfs zo hoog blijven dat er nog een aanvaardbare binnenlandse markt kan blijven bestaan. Met andere woorden, als er dan al afgeroomd moet worden, dan mag het alleen de room zijn, en niet de ganse ketel melk. Het mag zo zijn dat luxe niet echt nodig is, en dat dit stuk moet ingeleverd worden, maar dat mag op zijn beurt ook geen aanleiding geven tot mindere geschooldheid van de jeugd die moet opgroeien in deze moeilijke tijd.

Dit is maar een heel summiere lijst van bedenkingen... Maar ik ben er van overtuigd, dat al wat verder gaat dan het afromen van de room, de luxe, een stap te ver gaat. Wees gerust, zelfs het inleveren van wat je luxe noemt of zou kunnen noemen, is reeds zwaar genoeg om dragen voor de meerderheid van de burgers van het land.

En het is helemaal niet makkelijk om de grens te bepalen van wat luxe is... In ons landje zul je wellicht geen mens vinden die TV als een luxe beschouwt, terwijl voor een bewoner van de Hoorn van Afrika, drie maaltijden per dag al een toppunt van luxe zou heten...

En het is nu eenmaal heel moeilijk en heel hard in te leveren. Eens je gewoon bent op een bepaalde manier te leven, dan is een stap terug, terug naar de situatie van vroeger, heel, heel lastig te aanvaarden. het lijkt niet denkbaar nog te leven op de manier waarop je twintig, dertig jaar geleden leefde. En nochtans, twintig, dertig  jaar geleden had je wellicht niet het gevoel dat je arm was, of echt iets tekort kwam.

Het is zelfs bijna onmogelijk nog te zeggen wat het verschil was met toen. Alles is zo geleidelijk geëvolueerd, dat je onmogelijk je vinger op de kalender kunt prikken en zeggen: Kijk daar, dan op dat moment is mijn leven veranderd, verbeterd... Het is ook niet plots gekomen, het is heel stilletjes veranderd, lepeltje per lepeltje. Maar zelfs het afnemen van de inhoud van één lepeltje, zal men onmiddellijk voelen als een verarming, een onrecht, een verdwijnen van een verworven recht.

Ik heb begrip voor de woede van de modale Griek. Ik denk dat ik ook zou betogen, schreeuwen van onmacht...

Ik denk dat we de woorden van Kruger moeten in ons hoofd houden, dat we moeten blijven zorgen dat het draagbaar en haalbaar blijft, dat is al moeilijk genoeg !
Er is nog een argument voor het behoud van het haalbare, draagbare ! Je mag de eigen markt ook niet uitschakelen als segment van de globale markt ! Je kunt heel simplistisch stellen dat je door gratis arbeid een goede positie op de markt kunt veroveren, maar als je arbeiders dan niet meer kunnen werken van de honger, dan ben je zo die situatie weer kwijt ! Je moet ook produceren voor de eigen markt, en dus moeten je eigen mensen ook de middelen hebben om die binnenlandse producten aan te kopen. Als ik zie dat de Grieken hun nood steeds meer gaan oplossen door middel van onderlinge ruilhandel (ik geef je wat van mijn sla, bak jij voor mij een brood in de plaats), dan heb ik schrik dat je ergens de grens van het marktsysteem hebt overschreden. Nog verdere inleveringen zouden alleen kunnen leiden tot een ramp, een wegvallen uit het systeem... dus ook uit Europa. Uit het systeem van de Euro. Als je leeft bij gratie van ruilhandel heb je immers geen Euro's van doen... !


tot de volgende ?

Winter(z)uur

Vandaag zijn we dus een uur langer in bed moeten blijven. Op bevel van de staat, meer zelfs ik denk dat het een Europese verordening betreft?

Dit is nu dus het winteruur. Vanmorgen was het al weer klaar om te turnen, en vanavond zal het veel te vroeg donker zijn.

Ik heb zitten denken... Geïnspireerd door dat vroeg donker worden.
Ik kan me niet ontdoen van de indruk, dat wij hier veel meer last hebben van de donkere uren dan van de licht-uren. Ik wil zeggen dat wij over een jaar gezien veel meer donkerte hebben dan wel licht. In de tropen, op de evenaar, zou de dag en de nacht altijd precies even lang zijn, zo heb ik eens menen gelezen te hebben (alles in voorwaardelijke wijsheid), in het hoge Noorden heb je één dag waar het heel de dag van volle 24 uur licht is, maar naar ik meen, ook veel meer duisternis. Wij zitten nogal Noord, dus zal het hier ook wel meer donker zijn dan licht.

Als ik dat zo eens overdenk, dan is het gunstigste, aan de evenaar, en daar haal je net 50 % licht op een jaar. Er is dus nergens een plaats waar je meer licht hebt dan de helft van de tijd, maar er zijn verschrikkelijk veel plaatsen waar je meer duisternis hebt dan licht. De enige manier is dus om de zes maand te verhuizen naar de andere kant van de wereld, naar de zuidelijke leefwereld, en die wereld is véél kleiner dan de noordelijke helft van de bewoonbare wereld. Je moet maar eens kijken op een wereldbol. Natuurlijk heb je ook nog Antarctica, maar dat reken ik niet bij de bewoonbare droge grond.

Kortom, we hebben, hoe dan ook, minder licht dan duisternis.
En als ze mij nu doen opstaan op het moment dat het al licht is, dan wil dat zeggen dat die oelewappers een stuk van mijn al zo zeldzame licht hebben afgepakt. De dieven !

Mijn dieren (2 vogels en een heel pak vissen) zullen ook weer van slag zijn, en mijn kippen zullen verwonderd zijn dat hun voeder een uur later komt.

Gisteren was het dus herfstfeest van Ziekenzorg Mater- Welden - Volkegem. We zaten daar met een tachtig mensen als een klein eilandje in die mastodont van een sportzaal van de school... Volgende keer (het lentefeest) zullen wij wellicht verhuizen naar "de Drie Sleutels", waar we een meer gepaste grootte van zaal kunnen krijgen, maar het is dan op een weekdag te doen, want zater- of zondagen zijn daar nu al allemaal al lang voorbehouden voor allerlei festiviteiten, vooral voor familiefeesten en dergelijke.

Maar ondanks dat verloren gevoel in die ellendig grote zaal, was het goed ! We hadden een optreden van een dame, die ons muziek bracht met haar accordeon. Een Frans type van accordeon.  (Vraag me geen verdere uitleg, ik ken er niets van)
Ze speelde ook niet de klassieke accordeonmuziek, de musette, maar speelde echt muziek. Ze speelde immers normaliter in een wat klassiek kamerorkest, als een soort unicum in de accordeonwereld. We kregen dus onder meer mooie lichte klassieke muziek, op accordeon, en dan nog veelal een eigen interpretatie van deze muziek, door haar aanpassing aan het instrument. Het was heel mooi !

Nadien speelden we dan ons bonteavond-stukje... tot grote hilariteit van de aanwezigen. Ik heb duchtig de mensheid gezegend met de wijwater-kwispel, wat telkens weer geroep en gelach veroorzaakte. Daarna een lekkere boterham met perskop en/of kaas...

Tot de volgende ?

mijnheer pastoor

Deze namiddag moet ik dus optreden, tijdens het herfstfeest van Ziekenzorg. En om een of andere duistere reden ben ik weer pastoor...

Ik weet niet of er iemand foto's zal nemen, anders zal ik u er wel eens eentje tonen. Maar het lijkt wel, als ik ergens moet optreden, ik dat moet doen als pastoor, of als bisschop (Sinterklaas)...

Ik was 17 toen ik voor de eerste keer Klaas was, en ik ben het gedurende mijn verder leven héél dikwijls geweest.  Blijkbaar heb ik een uiterlijk die ergens iets pastoorachtigs heeft? Zeg nu niet: "die baard, want ik heb al meer opgetreden met een vals baard dan met mijn echte.

Vandaag heb ik geen problemen, maar binnen een dikke maand moet (mag) ik weer Klaas zijn, en bij de Okra heb ik al een Zwarte Piet, maar in de Academie zijn we wanhopig op zoek naar een Piet, (zoals in alle wettelijke annonces: mannelijk of vrouwelijk)... Mocht u zich geroepen voelen????

Vandaag dus pastoor, heel makkelijk, een wijd wit kleed met een koord om mijn middel, een overgooier zonder mouwen (hoe heten die dingen nu ook weer ?) en zo'n zwart hoedje met vier opstaande vleugeltjes op mijne kop.... En in mijn hand de koperen ketel en de kwast om het volk met milde hand te zegenen... Dat alleen al doet de mensheid lachen. En ik moet geen schrik hebben dat ik mijn tekst vergeet... Ik moet hooguit drie woorden zeggen, op het moment dat het stuk eigenlijk net gedaan lijkt...

Eigenlijk moet ik dan nog veel meer zeggen dan de anderen, want het is een komedie waar eigenlijk geen woord gezegd wordt. De tekst wordt voorgelezen door de lector, en wij moeten maar bewegen, steeds sneller en steeds meer door elkaar, zodat het een dolle boel wordt. Het klinkt niet zo leuk, maar het is gewoon een van die echte ouderwetse stukjes van de echte ouderwetse bonte-avonden van in illo tempore... uit de oude doos. Mag ook eens.

Lachen vergt niet dat we veel kunst en vliegwerk doen, lachen is een heel simpel iets, zeker in een zaal die bereid is tot zich amuseren. Dus geen Hamlet of andere ingewikkelde toestanden, nee, gewoon lachen.

Het doet me denken aan de Gentsche Fieste... Ooit stond daar een man, met een enorme grote kartonnen doos... "Vaaf frang vuur te kaèken in de duuze ! Vijf frank om te kijken in de doos !" De doos had veel succes, de ene na de andere wou zien wat er in die doos te zien was... Er was natuurlijk helemaal niets te zien, maar iedereen die er in gekeken had hield vol dat het "de moeite" was, dan was hij of zij niet de enige dommerik... En iedereen had plezier.  En dat is best vijf frank waard !

Humor, goede humor heeft eigenlijk niets om het lijf. In wat wij deze namiddag doen, is er zelfs niet eens een pointe, het is gewoon gek doen, in gekke kledij, en een heel simpel verhaal als basis voor het heen en weer gehol in die gekke kleren. De hoofdvogel is een dame, een al wat oudere dame (Die bij OKRA steevast mijn Zwarte Piet is), en die zal deze namiddag baby zijn. Een grote fopspeen, een gek mutsje, en vooral het feit dat ze in een enorme luier gekleed is... Ze ziet er grandioos uit.

Weet je, ik hou wel van die simpele boerenleute van toen. We hebben al dergelijke stukken gespeeld in de Chiro, aan het kampvuur, het slotakkoord van een leuk kamp.

... en vroeger zag je ook nog wel eens dergelijke dingen op familiefeestjes, en zelfs nu, zie je daar soms nog resten van. Een van de laatste keren dat ik nog heb meegespeeld met zo'n stukje, was op een huwelijksfeest.. Ik speelde er... pastoor... (of wat had je gedacht ?)

tot de volgende ?

Koken maakt slimmer

Nederlands: Foto van Jeroen Meus op de Boekenbeurs 2010 (Photo credit: Wikipedia)

Neenee, ik zit hier niet te zeveren ! Geleerden hebben ontdekt dat we door het bereiden van eten veel meer voedingsstoffen opnemen dan door gewoon een knol uit de grond te trekken en rauw te verorberen. Men heeft berekend dat een gorilla 2 uur en 12 minuten méér per dag aan eten zou moeten besteden om het equivalent te halen van gekookt eten.

Daarmee is het duidelijk !
Wij hier in Vlaanderen worden binnenkort het nec plus ultra op gebied van intelligentie !
Ik heb het nagekeken, op onze TV-zenders kunnen wij momenteel bijna heel de dag, zonder noemenswaardige onderbrekingen kijken naar kookprogramma's, en dan praat ik nog niet van de TV-Shop, waar ze ons hele dagen aan het oor leuteren met handige machientjes, betere messen, nog intelligentere pannen om dat eten in te bereiden.

Naast Piet Huysentruyt en Jeroen Meus hebben we ook nog Masterchef voor groot en klein, en nog tal van andere chef en chefjes houden ons hier voortdurend het water in de mond met allerlei heerlijke hapjes. Weg met al die ideeën over "minder vet, minder zout, minder eten !". Wij leven in een land die hele dagbladbladzijden vult met artikels over een politiek onbenul en zijn frietkot, en nadien weer ettelijke bladzijden hoeveel je vermagert, gewoon door ruzie te maken met de baas van het frietkot, en noodgedwongen anders te gaan eten... Om heel dat verhaal sappig te maken voegt men her en der, te pas en te onpas, enkele citaten toe in het latijn...

Nee, alle gekheid op een stokje, als koken de mens een voorsprong geeft, hoe staat het dan met de kansen van de heel armen, die heel weinig te koken hebben, ten opzichte van ons, die hele dagen onze hersenen bol vreten?

Ik heb vroeger al gelezen, dat wij wellicht als soort slimmer zijn geworden, door het eten van dierlijke vetten. Dierlijke vetten zouden een gunstige invloed hebben op het opbouwen van de hersenen. Dus weeral, hoe we het ook bekijken, eten voor je hersenen. En weg met dat magere biefstukje, geef ons, de verstandigen, maar een stuk spek.

Nog niet zo lang geleden, had ik een gesprek met Monique... Wij hadden het over cholesterol, en hoge bloeddruk en dergelijke blijmakende zaken... Monique zei: " Eigenlijk  zouden we weer moeten eten zoals vroeger, toen we klein waren ! Toen hadden we nog niet al die dingen van nu ! We aten een boterham met confituur, en als er kaas was, dan kregen we een snede kaas. Hoeveel boterhammen we daar bij aten speelde geen rol, maar we hadden maar één snede kaas !"

Ik denk dat ze gelijk heeft. We eten tegenwoordig veel te copieus. Als er bezoek is, kun je dat heel goed zien. Dan staan er twee, drie soorten brood op tafel en wel tien soorten toespijs. En van alles veel te veel.

Wij leven Bourgondisch zegt men dan... Maar ik denk dat de Bourgondiërs in hun tijd veel schraler aten dan wij nu.

En toch... Ook in die sobere tijd van toen, waren er uitzonderingen... Als we in die tijd een kermis hadden, een feest, een huwelijksfeest of zoiets, dan werd er niet gegeten, dan werd er gevreten. Dan zag je de mannen letterlijk de bovenste knoppen van hun broek open zetten... om wat meer plaats te hebben. Het doet denken aan wat we soms zien in films over onbeschaafde stammen, waar ze een groot beest hadden kunnen vangen, en dan vlees aten tot hun buiken in een punt stonden...
Wellicht waren die kermissen van toen nog een soort afkooksel van de jachttaferelen van vroeger, waar voor één keer voldoende eten voorradig was om de schade in te halen van een schraal leven.

Deze vreetpartijen van vroeger zijn er nu niet meer. Er worden geen broeksknopen meer opengezet, er wordt niet meer gegeten tot de buik in een "pinne" staat... Maar daarentegen is iedere dag een feestmaal in vergelijking met het eten van toen.

Ik denk dat Monique gelijk heeft... Het is niet zozeer de hoeveelheid van eten die ons cholesterol, hoge bloeddruk, zwaarlijvigheid bezorgt, het is wellicht veel meer het feit dat we veel te veel vlees, en veel te veel toespijs en liflafjes eten.

Nu spreekt men van een veggiedag, één dag in de week zonder vlees... Maar vroeger hadden wij de vrijdag als vastendag, visdag... Soms hadden we dan puree en hazelnootgebakken boter. We kregen een fikse schep puree, maakten daar met onze vork een putje in, waar moeder dan wat hazelnootgebakken boter in goot... Wij vonden het heerlijk.

Wie doet dat nu nog, een dag waarop er alleen aardappelen waren?
Misschien moeten we echt een beetje terug naar die tijd?

En haal in hemelsnaam al die koks van het scherm ! We eten al genoeg !

tot de volgende ?

Kerkhofblommen...

Chrysanten in volle bloei, midden november 2006 (Photo credit: Wikipedia)

We zijn deze voormiddag naar Dadizele gereden, naar Floralux, om Chrysanten en een bloemstukje in kunstbloemen voor straks op het kerkhof...

Dat is een jaarlijkse uitstap. Als je de baan rekent, dan doen we zeker geen profijt aan die uitstap, maar dat is in feite wat het is: een uitstap... En wat de potjes met kunstbloemen betreft, nergens heb je zo'n uitgebreide keus. Dat potje is voor op het graf bij onze Koen... Dat kan daar dan de ganse winter staan. Groot mag het niet zijn, want veel plaats heb je niet aan een columbarium...

Het zal straks de elfde Allerzielen zijn dat wij naar het graf van onze Koen trekken...

Eigenlijk ben ik geen voorstander van die massa-dodenherdenking... Maar je kunt bijna niet anders dan mee doen. Stel dat er aan het graf van uw beminde op die dag niets wordt gezet, wat zou men dan denken, zeggen... Met andere woorden, we geven toe aan de sociale druk.

We hebben ook een bloempje meegebracht voor Angelique, want die woont in een nieuw huis. We gaan hen in het weekend bezoeken, en hen feliciteren met die nieuwe woonst.

Zaterdag gaan we naar het Herfstfeest van Ziekenzorg. Anny en ik moeten wat vroeger aanwezig zijn, om boterhammen te smeren... Tijdens de namiddag gaan we met enkele bestuursleden een komisch nummertje opvoeren... We hadden al repetitie, en wij hebben in ieder geval al veel gelachen... Dus zal het wel loslopen en krijgen wij iedereen aan het lachen.

Kortom, het is weer een druk weekend, maar volgende week is het kalm... Er is zelfs schoolvakantie, zodat ik zelfs niet naar de academie moet (mag).

Toen wij deze middag terugreden naar huis, passeerden wij in Kerkhove een brand. De Spar-winkel stond er in brand. We zagen geen vlammen, maar grote wolken die uit het gebouw kwamen, en de brandweer die druk in de weer was. Toen we er passeerden, kwam er een enorme geur de auto binnen, precies of er massa's plastiek in brand stonden. Stinken ! Ik heb iets later de ruiten geopend om verse lucht binnen te krijgen. En de lucht stonk vandaag al zo erg, want het is mistig, en dan lijkt het wel of alle uitlaatgassen en fijn stof beneden blijven hangen.

Hopelijk zijn er daar geen mensen ingesloten of bevangen door de rook !

Straks gaan we buiten in de tuin enkele planten met beschermvlies omwikkelen, zodat ze straks niet bevriezen. Want we hebben weer zo'n abnormaal weer ! Net als vorig jaar een resem abnormaal warme dagen, waardoor alle planten nog volop in sap staan, en dan plots beginnen vriezen. Planten die hier al jaren stonden, perfect winterhard leken, zijn vorig jaar gesneuveld... We hopen nu, met dat vlies de planten te kunnen vrijwaren van vorstschade...

tot de volgende ?

Ford Genk en co

mijnschacht in Genk. (Photo credit: Wikipedia)

Het is crisis.
Dat stel je vast aan het aantal dozen koeken die we verkochten en de moeilijkheden om ze allemaal verkocht te krijgen, dat stel je vast aan de enorm hoge rente op je spaarboekje (minder dan 1 % !), en dat stel je vast aan het koopgedrag van de mensen...
En dat is dan weer van invloed op de productie van goederen.
Onder meer de productie van auto's, auto's die nog steeds een flinke hap uit het budget happen.
En onder die auto's vind je... geen Belgische auto.

Bovendien zie je dan dat steeds minder auto's geproduceerd worden, of geassembleerd worden, buiten het moederland. Het moederland, dat is het land waar de oorspronkelijke fabriek van dat bepaald merk staat.

In het Vlaams zouden we dan stellen: "Het hemd is nader dan de rok.".

Het lijkt me ook een beetje logisch. Als je minder hebt, dan zorg je eerst voor de uwen. Eerst oompje en dan oompjes kinderen...

Wij hebben ons in Vlaanderen vooral geprofileerd als "afwerkers"... We hebben eigenlijk heel weinig eigen industrie. Bijna alles wat we hier hebben zijn in feite bedrijven uit andere landen, die hier ooit vestigingen hebben neergezet, omdat we goedkoper waren, beter werkten, meer werkten, goedkope grond ter beschikking stelden, weinig eisen hadden inzake milieu en noem maar op.

Deze voorwaarden hebben heel wat investeerders naar hier gelokt, waardoor er meer werk kwam, de lonen stegen, de arbeidsvoorwaarden beter werden (dus duurder), we begonnen eisen te stellen inzake milieu (eindelijk !) en heel wat dingen meer. Het gevolg was, dat andere landen plots heel wat goedkoper bleken te zijn, en het minste wat dan de balans doet overslaan, betekent dat de productie of een deel van de productie verhuist naar die goedkopere landen.

Met andere woorden, we hebben hier in Vlaanderen twee grote bedreigingen:
1) Bedrijven hebben steeds de neiging hun eigen land te bevoordelen, en zowat alle bedrijven hier zijn van vreemde origine.
2) De kostprijs van het geheel moet competitief blijven met "het buitenland" (in de breedste zin van het woord).

Met andere woorden, de positie van ons landje is zwak als we in een tijd van economische crisis verkeren. Dat is niet nieuw, maar het is steeds erger geworden.
Dat erger worden heeft diverse oorzaken, maar een van de grootste is het feit dat afstanden steeds minder een rol spelen.
Vroeger lang "de Kongo" inzake vrachtvervoer weken van hier. Voor bederfelijke waren was dat veel te ver om rendabel te zijn, en vervoer van goederen per vliegtuig was veel te duur. Nu is het vervoer per schip niet alleen sneller geworden, maar vooral veel efficiënter ! Met efficiënt bedoel ik dat de behandeling der goederen veel beter is. Denk bv aan de temperatuurbeheersing, waardoor fruit rustig weken aan boord van een schip kan blijven, en niet aan kwaliteit verliest, maar denk ook aan het systeem van het vervoeren, zoals containervervoer, waardoor goederen ingeladen worden in het bedrijf van oorsprong, en pas uitgeladen worden bij de uiteindelijke bestemming. De container gaat per trein of vrachtwagen naar de haven, (sommige containers hebben een eigen koeling ! Je kunt die herkennen aan de witte kleur) daar worden ze op het schip geladen in de container, over de oceaan gevaren, uitgeladen per container in de haven van bestemming, op vrachtwagens of trein gezet, en in de container afgeleverd op de plaats van bestemming.

Het gevolg van die modernisering van het vervoer is, om maar één sprekend voorbeeld aan te halen, je nu bij de bloemist of in het grootwarenhuis een boeketje bloemen koopt, die geteeld werd ergens in Afrika... Daar is de temperatuur gunstig en zijn de wetten inzake milieu nog niet zo streng... en de lonen ....

Er is nog een gek iets... We kennen steeds meer fusies van bedrijven. Door fusies kan men besparen op heel wat kosten, denk bijvoorbeeld aan het feit dat je maar één administratie nodige hebt in de plaats van twee. Een gedeelte van de niet-productieve kosten kan dus worden afgestoten. Maar bij fusies wordt er steeds maar één de werkelijke baas... En ook daar zien we dat dit dan meestal de buitenlandse bedrijven zijn, die uit een groter land komen, en dus makkelijk een groter bevoorrecht afzetgebied hebben.
Met andere woorden, wat Vlaamse bedrijven waren, zijn na de fusie meestal plots vreemd.

En dus, in geval van crisis, wordt de bevoorrechte positie gegeven aan het thuisbedrijf, en dat is niet hier, niet in Vlaanderen.

Ik heb hier bewust voortdurend gesproken over Vlaanderen en niet over België, omdat wij hier in ons Belgenland, die economische vorm van uitbouw, ontwikkeling, groei, vooral hebben gekend in Vlaanderen. Wij waren het goedkoopste gedeelte van België, en hadden meest arbeidskrachten voorradig. Wij zijn hier economisch sterker geworden dan Wallonië, op die manier. Maar dat betekent meteen ook dat wij wellicht net daardoor ook vatbaarder zijn voor het begrip crisis ?

En het moge duidelijk zijn, dat de kleinschaligheid van Vlaanderen hier duidelijk een zwakte is. Wij hebben meestal niet het moederbedrijf in ons stukje wereld, want wij hebben hier maar een klein gebied, een kleine eigen markt.

Naast het economisch aspect kun je hier dus rustig ook eens doorbomen over de zin of onzin van een federalisme in ons al zo kleine landje, en over het nut van een echt hecht Europa, met verdwijnen van steeds meer van het idee nationaliteit.

Ford Genk is niet ziek.
Ford Genk ligt gewoon op de verkeerde plaats op de economische wereldkaart.
De economische crisiskaart...

tot de volgende ?

School

English: Friedrich Fröbel (Frederick Froebel), head-and-shoulders portrait, facing front. MEDIUM: 1 print : lithograph. CREATED/PUBLISHED: Syracuse, N.Y. : C.W. Bardeen, Publisher, c1897. (Photo credit: Wikipedia)

Als ik eens kijk en luister naar mijn kleinkinderen, dan is de school heel erg veranderd...
Vorig schooljaar mocht ik van nabij kennis maken met het kleuteronderwijs, en ook daar is een en ander veranderd...
Je hoort me niet zeggen beter of slechter, dat moet de tijd uitwijzen.

Wij gingen nog naar de Fröbel (Froebel?) met eu - klank. Nu is het dus de peuter- en de kleuterklas. En daar is een hemelsbreed verschil.
Wij werden in dat verre verleden vooral getraind op gehoorzaamheid, onderdanigheid, stilzitten, armen over kruis, en soms zelfs met het wijsvingertje voor de mond.
We knipten, kleefden, kleurden en we leerden gedichtjes en liedjes.
Nu is het onderdeel van de training tot onderdanigheid, tot stilzitten, tot zwijgen er niet echt meer bij. Wij zaten heel overzichtelijk op schoolbankjes, netjes in drie rijen, met wel 30 kleine kleuters bijeen, allemaal met een stofjas en allemaal netjes gezeten met de armen over kruis.

Nu zijn die kleuters een heerlijke bende kinderen, die weliswaar aan bepaalde orde moeten voldoen, maar die toch in de eerste plaats kind mogen zijn, geen mini-soldaten.

Als ze ouder zijn, en naar de "grote" school gaan, dan is daar ook een en ander veranderd. Ook daar veelal niet meer op banken op twee of drie rijen, maar aan tafels, met stoelen, veelal in een halve kring, en ook de inrichting is helemaal veranderd. Niet meer die afbeeldingen van uit de Vaderlandsche geschiedenis en  uit de bijbel, maar moderne posters, en door de kinderen zelf verzamelde documentatie en dergelijke meer.
Wat dat betreft heb ik het gevoel dat ik veel te vroeg ben geboren... Het lijkt nu heel wat leuker...
Maar één ding mis ik...
Mocht ik opgevoed zijn in een van die "moderne" klassen, dan zou ik wellicht veel minder liefde hebben voor Geschiedenis en voor Taal...

Ik hoor geen gedichten meer, ik hoor geen literatuurgeschiedenis meer, ik hoor geen boeiende uitleg meer over geschiedenis...

De zaken worden nu helemaal anders benaderd. Ik ga niet zeggen dat het beter of slechter is, maar ik voor mij, ik denk dat op de huidige manier, niet die vonk zou zijn overgeslagen. Ik denk niet dat ik zo sterk zou begeesterd zijn door taal en geschiedenis...

Maar wellicht is daar ook minder behoefte aan... In de tijd van Internet en moderne media, heeft men steeds meer de neiging om alles te ver-engelsen, en als je de tweets leest van mijn kleinkinderen, dan moet ik ze soms twee drie keer lezen om ze te begrijpen, zo zeer is hun taal verhaspeld en ingekort in allerlei absurde afkortingen. Die afkortingen zijn ook veel meer gericht naar de spreektaal. Als ik de West-Vlaamse tweets lees van mijn neefjes, dan schrijven zij in een andere Twitter-taal dan de Oost-Vlaamse tweets van mijn eigen kleinkinderen.
Taal krijgt blijkbaar een nieuwe invulling, gedicteerd door de moderne toestellen en de ver-engels-ing van de taal.

Ik heb er niets tegen dat vreemde woorden in onze taal indringen, dat heeft al altijd bestaan, maar ik ben doodongelukkig als ik taal zie verhaspelen in van die absurde afkortingen.

Het ergste vind ik dat we regelmatig moeten lezen dat de kennis van de eigen taal achteruit gaat. Ik erger me blauw en zwart als ik eens een krant of een tijdschrift ter hand neem, en daar erge taalfouten lees. Onlangs in een wetenschappelijk (!!!) tijdschrift, hakten ze met de bijtel... Als ik zoiets lees, dan vloek ik...

Niet dat ik het niet kan aanvaarden dat mensen fouten schrijven, maar omdat men dat doet in dagbladen en tijdschriften, waar men naast het brengen van nieuws en artikels ook nog een opvoedende taak heeft.  Daar moest men op zijn minst de automatische corrector aanzetten, plus een menselijke ! Want dat automatische onding zal niet reageren op "bijtel", omdat dit juist kan zijn, als vervoeging van het woord bijtellen... Met andere woorden, die automatische corrector kijkt alleen naar het woord, niet naar de context...

Maar ja, een menselijke corrector kost geld...
En veeleer dan de kost telt men de winst...

Weet je, ik vraag me af... Zouden op zijn minst de schoolboeken deftig gecorrigeerd zijn?

en ik... ik hou van mijn taal... Dank zij mijn opvoeding thuis en op school. Van mijn geschiedenis omdat ook dat mij werd ingegoten op school en thuis... En vooral omdat ik enkele heel goede leerkrachten heb mogen kennen, die hun vak niet zo maar opdreunden voor de onverschillige leerlingen, maar dat brachten met liefde en geduld en veel uitleg...

... en wellicht zitten er ook nu nog wel enkele van die leerkrachten...  En wellicht zitten er ook nu nog jonge mensen die verslingerd worden op hun taal, hun geschiedenis of op een van die andere vakken die van schoolkinderen mensen maken...

tot de volgende ?